Datasets:

License:
OJ4OCRMT / dev /OJ:C:2022:123 /sbd /OJ:C:2022:123:FULL.pl.p-10.txt
Kenton's picture
Add files using upload-large-folder tool
0354a1c verified
PL
C 123/8
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej
18.3.2022
Przykład 4 Sytuacja: Przedsiębiorstwo X organizuje koncerty orkiestry i inne wydarzenia związane z muzyką klasyczną.
Wielu muzyków pracuje dla przedsiębiorstwa X jako pracownicy albo osoby samozatrudnione na podstawie umów rocznych.
Muzycy ci, niezależnie od statusu, otrzymują instrukcje od dyrektora ds. kultury przedsiębior­ stwa X dotyczące utworów, które muszą wykonać, terminów i miejsc prób oraz wydarzeń, w których muszą uczestniczyć.
Przedsiębiorstwo X zawarło układ zbiorowy ze wszystkimi muzykami.
Ustanowiono w nim mak­ symalny limit 45 godzin pracy tygodniowo i przyznano muzykom specjalny urlop w wymiarze jednego dnia po wykonaniu 3 koncertów w tym samym tygodniu.
Analiza: Muzycy pracujący na własny rachunek i niezatrudniający pracowników znajdują się w sytuacji porówny­ walnej do sytuacji pracowników przedsiębiorstwa X pod względem podporządkowania i podobieństwa zadań.
Wykonują te same zadania co zatrudnieni muzycy (tj. wykonują muzykę na potrzeby wydarzeń), podlegają tym samym instrukcjom przedsiębiorstwa X w zakresie treści, miejsca i terminu wykonania i zawierają umowy na podobny okres co zatrudnieni muzycy.
W tych okolicznościach układ zbiorowy regulujący warunki pracy muzy­ ków nie jest objęty zakresem stosowania art. 101 TFUE.
c)
Osoby pracujące na własny rachunek niezatrudniające pracowników, które świadczą pracę za pośrednictwem cyfrowych plat­ form pracy
28) Pojawienie się gospodarki platform internetowych i świadczenie pracy za pośrednictwem cyfrowych platform pracy stworzyło nową rzeczywistość dla niektórych osób pracujących na własny rachunek niezatrudniających pracowników, które znajdują się w sytuacji porównywalnej do sytuacji pracowników w odniesieniu do cyfrowych platform pracy za pośrednictwem lub na rzecz których świadczą pracę.
Osoby pracujące na własny rachunek niezatrudniające pracowni­ ków mogą być zależne od platform cyfrowych, zwłaszcza jeśli chodzi o dotarcie do klientów, i często mogą mieć do czynienia z ofertami pracy niepodlegającymi negocjacjom lub umożliwiającymi negocjowanie warunków pracy, w tym wynagrodzenia, jedynie w niewielkim zakresie.
Cyfrowe platformy pracy zazwyczaj są w stanie jednostronnie narzucać warunki współpracy, bez wcześniejszego informowania osób pracujących na własny rachunek niezatrudnia­ jących pracowników ani konsultowania się z nimi.
29) Najnowsze orzecznictwo i zmiany legislacyjne na szczeblu krajowym dostarczają dalszych wskazówek na temat porównywalności takich osób samozatrudnionych z pracownikami.
W kontekście spraw dotyczących przekształcenia stosunku sądy krajowe w coraz większym stopniu uznają zależność usługodawców od niektórych rodzajów platform, a nawet istnienie stosunku pracy (26).
W tym samym duchu niektóre państwa członkowskie przyjęły przepisy (27) usta­ nawiające domniemanie stosunku pracy lub prawo do rokowań zbiorowych dla usługodawców świadczących usługi na rzecz platform cyfrowych lub za ich pośrednictwem.
30) Do celów niniejszych wytycznych termin „cyfrowa platforma pracy” oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną świad­ czącą usługę handlową, która spełnia wszystkie następujące wymogi: (i) jest świadczona, przynajmniej częściowo, na odległość za pośrednictwem środków elektronicznych, takich jak strona internetowa lub aplikacja mobilna; (ii) jest dostarczana na żądanie odbiorcy usługi; oraz (iii) obejmuje, jako niezbędny i istotny element, organizację pracy wyko­ nywanej przez osoby fizyczne, niezależnie od tego, czy praca ta jest wykonywana przez internet czy w określonym miejscu.
Platformy, które nie organizują pracy osób fizycznych, a jedynie zapewniają środek, za pośrednictwem któ­ rego osoby pracujące na własny rachunek niezatrudniające pracowników mogą dotrzeć do użytkowników końco­ wych, nie stanowią cyfrowych platform pracy.
Na przykład platforma, która jedynie agreguje i wyświetla oferty dostęp­ nych usługodawców (np. hydraulików) na określonym obszarze, umożliwiając tym samym klientom korzystanie z ich usług na żądanie, nie jest uznawana za cyfrową platformę pracy, ponieważ nie organizuje pracy tych usługodawców.
31) W świetle powyższych rozważań układy zbiorowe między osobami pracującymi na własny rachunek niezatrudniają­ cymi pracowników i cyfrowymi platformami pracy, które to układy ze względu na swój charakter i cel mają na celu poprawę warunków pracy, nie są objęte zakresem stosowania art. 101 TFUE, nawet jeśli organy/sądy krajowe nie zmieniły statusu takich osób na pracowników.
(26) Aby zapoznać się ze szczegółowym przeglądem orzecznictwa w dziewięciu państwach członkowskich UE, Szwajcarii i Zjednoczonym Królestwie, zob.
Hießl, C., „Case Law on the Classification of Platform Workers: Cross-European Comparative Analysis and Tentative Conclusions”, Comparative Labour Law & Policy Journal, 2 maja 2021 r., https://papers.ssrn.com/sol3/papers.cfm?abstract_id=3839603.
(27) Zob. na przykład Hiszpania, dekret królewski z mocą ustawy 9/2021 z dnia 11 maja zmieniający przekształcony tekst regulaminu pracowników, zatwierdzony królewskim dekretem ustawodawczym nr 2/2015 z dnia 23 października, w celu zagwarantowania praw pracowniczych osób zajmujących się dystrybucją w dziedzinie platform cyfrowych, Dziennik Ustaw nr 113 z dnia 12 maja 2021 r., s. 56733–56738, lub Grecja, ustawa Republiki Greckiej 4808/2021 o ochronie pracy – ustanowienie niezależnego organu „Inspekcji Pracy” – ratyfikacja Konwencji nr 190 Międzynarodowej Organizacji Pracy w sprawie eliminacji przemocy i molestowania w miejscu pracy – ratyfikacja Konwencji nr 187 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej struktur promujących bezpieczeń­ stwo i higienę pracy – wdrożenie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1158 z dnia 20 czerwca 2019 r. w sprawie równowagi między życiem zawodowym a prywatnym oraz innych przepisów Ministerstwa Pracy i Spraw Społecznych i innych pil­ nych ustaleń, Dziennik Ustaw Α’ 101/19-06-2021.