text
stringlengths 11
355k
| url
stringlengths 32
380
| source
stringclasses 1
value |
|---|---|---|
De 20ste Europacup I hockey voor mannen werd gehouden van 28 tot en met 31 mei 1993 in Brussel. Het deelnemersveld bestond uit 8 teams. Uhlenhorst Mülheim won deze editie door in de finale het Spaanse Club Egara te verslaan.
Uitslag poules
Eindstand Groep A
Eindstand Groep B
Poulewedstrijden
Vrijdag 28 mei 1993
A Uhlenhorst - Wien Cobra 7-0 (2-0)
A Dürkheim - R.C. de France 2-3 (1-1)
B HDM - Léopold 0-0
B Egara - Kelburne 1-0 (0-0)
Zaterdag 29 mei 1993
A Dürkheim - Wien Cobra 3-1 (0-0)
A Uhlenhorst - R.C. de France 2-0 (0-0)
B HDM - Kelburne 1-0 (1-0)
B Egara - Léopold 3-2 (2-1)
Zondag 30 mei 1993
A Uhlenhorst - Dürkheim 2-0 (1-0)
A R.C. de France - Wien Cobra 5-1 (5-1)
B HDM - Egara 1-2 (0-0)
B Léopold - Kelburne 3-0 (2-0)
Finalewedstrijden
Maandag 31 mei 1993
7de - 8ste plaats Kelburne - Wien Cobra 3-1 (1-0)
5de - 6de plaats HDM - Dürkheim 2-4 (1-3)
3de - 4de plaats Léopold - R.C. de France 0-0 (4-3 wns)
1ste - 2de plaats Uhlenhorst - Egara 1-0 (0-0)
Einduitslag
1. Uhlenhorst Mülheim
2. Club Egara
3. Royal Léopold Club
4. Racing Club de France
5. Dürkheimer HC
6. HDM
7. Kelburne HC
8. Wien Cobra
1
Hockey in 1993
Hockey in België
Hockey
Sportevenement in Brussel | https://nl.wikipedia.org/wiki/Europacup%20I%20hockey%20mannen%201993 | wikipedia |
Trechisibus obtusiusculus is een keversoort uit de familie van de loopkevers (Carabidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1962 door Jeannel.
obtusiusculus | https://nl.wikipedia.org/wiki/Trechisibus%20obtusiusculus | wikipedia |
Streblote regraguii is een vlinder uit de familie van de spinners (Lasiocampidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1950 door Rungs.
Spinners | https://nl.wikipedia.org/wiki/Streblote%20regraguii | wikipedia |
Centistina nipponicus is een insect dat behoort tot de orde vliesvleugeligen (Hymenoptera) en de familie van de schildwespen (Braconidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Belokobylskij in 2000.
Schildwespen | https://nl.wikipedia.org/wiki/Centistina%20nipponicus | wikipedia |
Acrocercops ochnifolii is een vlinder uit de familie mineermotten (Gracillariidae). De wetenschappelijke naam van deze soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1961 door Vári.
De soort komt voor in tropisch Afrika.
Mineermotten
Dier uit het Afrotropisch gebied | https://nl.wikipedia.org/wiki/Acrocercops%20ochnifolii | wikipedia |
Macroglossum jani is een vlinder uit de familie van de pijlstaarten (Sphingidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1998 gepubliceerd door Hogenes & Treadaway.
Pijlstaarten | https://nl.wikipedia.org/wiki/Macroglossum%20jani | wikipedia |
Hargicola oligoplites is een soort in de taxonomische indeling van de platwormen (Platyhelminthes). De worm is tweeslachtig en kan zowel mannelijke als vrouwelijke geslachtscellen produceren. De soort leeft in zeer vochtige omstandigheden.
De platworm behoort tot het geslacht Hargicola en behoort tot de familie Allodiscocotylidae. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1957 door Hargis.
Monogenea | https://nl.wikipedia.org/wiki/Hargicola%20oligoplites | wikipedia |
Call the Midwife is een dramaserie van de BBC over een groep vroedvrouwen in het Londense East End en speelt zich af in de jaren 50 en 60 van de 20e eeuw. De cast bestaat onder meer uit Jessica Raine, Miranda Hart, Helen George, Bryony Hannah, Laura Main, Jenny Agutter, Pam Ferris, Judy Parfitt, Cliff Parisi, Stephen McGann, Ben Caplan, Emerald Fennell, Victoria Yeates, Linda Bassett en Charlotte Ritchie. De serie is ontwikkeld door Heidi Thomas en is gebaseerd op de memoires van vroedvrouw en verpleegster Jennifer Worth. De première van het eerste seizoen werd uitgezonden op 15 januari 2012.
Het grootste deel van de serie toont het dagelijkse leven van enkel vroedvrouwen en verpleegsters in het Londense Poplar van de 20e eeuw. Naast de dagelijkse bezigheden worden ook enkele historische gebeurtenissen in beeld gebracht: de babyboom na de Tweede Wereldoorlog, het oprichten van de National Health Service, de introductie van lachgas als pijnbestrijding, de schadelijke effecten van thalidomide en de introductie van de anticonceptiepil.
De show werd positief ontvangen en heeft meerdere prijzen en nominaties in de wacht kunnen slepen. De serie wordt ook geprezen omwille van het aan bod brengen van verschillende actuele onderwerpen en sociale, culturele en economische problemen uit die tijd: miskramen en doodgeboorte, abortus en ongewenste zwangerschap, aangeboren afwijkingen, armoede, ziektes en epidemieën, prostitutie, incest, religie, racisme, vooroordelen, alcoholisme, handicaps, (toen illegale) homoseksualiteit, vrouwelijke genitale verminking en liefde in al haar facetten.
Seizoen 12 en 13 zijn reeds bevestigd.
Verhaal
Het verhaal volgt de net afgestudeerde verloskundige Jenny Lee, alsook het werk van de vroedvrouwen en nonnen van Nonnatus House, een verplegingsklooster in de achterstandswijk Poplar, in het Londense East End. De zusters en vroedvrouwen voeren verschillende verpleegkundige taken uit in de samenleving. Met de 80 tot 100 baby's die elke maand in Poplar alleen al geboren worden, is de primaire taak te zorgen voor een vlotte bevalling van de zwangere vrouwen in de wijk en nazorg te geven aan de ontelbare baby's.
Rolverdeling
Jenny Agutter als zuster Julienne (seizoen 1-)
Pam Ferris als zuster Evangelina (seizoen 1-5)
Judy Parfitt als zuster Monica Joan (seizoen 1-)
Jessica Raine als verpleegster Jenny Lee (seizoen 1-3)
Helen George als verpleegster Beatrix "Trixie" Franklin (seizoen 1-)
Bryony Hannah als verpleegster Cynthia Miller (later zuster Mary Cynthia) (seizoen 1-)
Miranda Hart als verpleegster Camilla "Chummy" Fortescue-Cholmondely-Browne (later Noakes) (seizoen 1-4)
Laura Main als zuster Bernadette (later verpleegster Shelagh Turner) (seizoen 1-)
Stephen McGann als dokter Patrick Turner (seizoen 1-)
Cliff Parisi als Frederick "Fred" Buckle (seizoen 1-)
Ben Caplan als agent Peter Noakes (later sergeant) (seizoen 1-6)
Max Macmillan als Timothy Turner (seizoen 2-)
Dorothy Atkinson als verpleegster Jane Sutton (seizoen 2-4)
Emerald Fennell als verpleegster Patience "Patsy" Mount (seizoen 2-6)
Victoria Yeates als zuster Winifred (seizoen 3-)
Jack Ashton als eerwaarde Tom Hereward (seizoen 3-)
Charlotte Ritchie als verpleegster Barbara Gilbert (later Hereward) (seizoen 4-7)
Linda Bassett als verpleegster Phyllis Crane (seizoen 4-)
Kate Lamb als verpleegster Delia Busby (seizoen 4-6)
Annabelle Apsion als Violet Buckle (seizoen 4-)
Jennifer Kirby als verpleegster Valerie Dyer (seizoen 6-)
Leonie Elliott als verpleegster Lucille Anderson (seizoen 7-)
Miriam Margolyes als zuster Mildred (seizoen 8–)
Fenella Woolgar als zuster Hilda (seizoen 8-)
Ella Bruccoleri als zuster Frances (seizoen 8-)
Georgie Glen als Miss Higgins (seizoen 8-)
Britse televisieserie | https://nl.wikipedia.org/wiki/Call%20the%20Midwife | wikipedia |
Dorian Javier Monterroso Monterroso (6 januari 1993) is een Guatemalteeks baan- en wegwielrenner.
Carrière
In 2013 won Monterroso het jongerenklassement van de Ruta del Centro, een meerdaagse wedstrijd in Mexico. Twee jaar later werd hij nationaal kampioen tijdrijden bij de beloften. In 2016 won Monterroso de derde etappe in de Ronde van Guatemala. Het puntenklassement schreef hij, met een voorsprong van dertien punten op Julio Padilla, ook op zijn naam. Eerder dat jaar was hij al nationaal kampioen scratch geworden.
Nadat hij samen met zijn ploeggenoten de ploegentijdrit in de ronde van zijn thuisland had gewonnen in 2017, won Monterroso ook de massasprint in de laatste etappe.
Baanwielrennen
Palmares
Wegwielrennen
Overwinningen
2013
Jongerenklassement Ruta del Centro
2015
Guatemalteeks kampioen tijdrijden, Beloften
2016
3e etappe Ronde van Guatemala
Puntenklassement Ronde van Guatemala
2017
3e etappe deel B (ploegentijdrit) en 10e etappe Ronde van Guatemala
Guatemalteeks wielrenner
Guatemalteeks baanwielrenner | https://nl.wikipedia.org/wiki/Dorian%20Monterroso | wikipedia |
Hendrik III van Schwerin (overleden tussen 7 juni en 16 december 1344) was van 1307 tot 1344 graaf van Schwerin-Neustadt en Marnitz.
Levensloop
Hendrik III was de zoon van graaf Helmhold III van Schwerin en diens tweede gemalin Margaretha van Sleeswijk, dochter van hertog Erik I van Sleeswijk.
Na de dood van zijn vader in 1295 werd zijn veel oudere halfbroer Günzel V graaf van Schwerin-Neustadt en Marnitz. Op dat moment was Hendrik nog minderjarig en tijdens de regering van zijn halfbroer oefende hij geen enkele invloed uit op het regeringsbeleid. Na de dood van zijn halfbroer in 1307 werd Hendrik III graaf van Schwerin-Neustadt en Marnitz en bleef deze functie uitoefenen tot aan zijn dood in 1344.
Hij was gehuwd met Elisabeth, een dochter van graaf Adolf VI van Schaumburg. Het huwelijk bleef waarschijnlijk kinderloos. Toen hij in 1344 stierf, werd hij als graaf opgevolgd door zijn neef Nicolaas II die het graafschap Schwerin-Wittenburg bestuurde. Hiermee werd het graafschap Schwerin herenigd.
Graaf van Schwerin
Huis Schwerin
Persoon in de 14e eeuw | https://nl.wikipedia.org/wiki/Hendrik%20III%20van%20Schwerin | wikipedia |
Phanoderma pacificum is een rondwormensoort uit de familie van de Phanodermatidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1953 door Wieser.
Enoplida | https://nl.wikipedia.org/wiki/Phanoderma%20pacificum | wikipedia |
Valle d'Aosta Fromadzo is een Italiaanse kaas die in de vallei van d'Aosta wordt gemaakt van koemelk. Deze kaas heeft in 1995 een Beschermde oorsprongsbenaming gekregen.
Melk
De melk komt van lokale koeien, die hooi of gras te eten krijgen. De melk blijft eerst 12 tot 24 uur staan, of tot 36 uur voor magerder kaas. Dan wordt de melk gecoaguleerd bij 32-34°C door natuurlijk stremsel, daarna wordt de wrongel gebroken door de temperatuur te verhogen tot 45°C, en wordt de kaas in zogenaamde feitchie (een vorm) geplaatst. De kaas wordt tussen de 60 dagen en 14 maanden gerijpt bij een temperatuur tussen de 10°C en 15°C.
Gebruik
Valle d'Aosta Fromadzo is goed geschikt om te gebruiken in risotto.
Externe link
Valle d'Aosta Fromadzo
Italiaanse kaas
Koeienkaas | https://nl.wikipedia.org/wiki/Valle%20d%27Aosta%20Fromadzo | wikipedia |
Simianus reductus is een keversoort uit de familie Callirhipidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1925 door Pic.
Callirhipidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Simianus%20reductus | wikipedia |
Gerhard Rüdiger Gundermann, (21 februari 1955 - 21 juni 1998) was een Duitse singer-songwriter en rockmuzikant. Hij werkte als graafmachine-machinist in de dagbouw-mijnen, ook nog nadat hij in de voormalige Duitse Democratische Republiek, bekend raakte vanwege zijn slimme, maatschappijkritische en vaak melancholische songteksten. Na de Duitse hereniging werd hij vooral populair bij voormalig Oost-Duitsers die zich niet in het nieuwe Duitsland vertegenwoordigd voelden.
Carrière
Gundermann werd geboren in Weimar, en verhuisde met zijn familie in 1967 naar Hoyerswerda. Na de middelbare school studeerde hij een jaar lang bij de militaire academie in Löbau. In 1975 moest hij de academie verlaten en zocht hij werk in de kolenindustrie in het Spreetal (vandaag de dag Saksen). In 1976 ging hij naar de avondschool en werd door de geheime dienst Stasi gerekruteerd (codenaam "Grigori"). In 1977 werd hij lid van de SED, maar een jaar later werd hij uit de partij gezet omdat hij zich te kritisch uitliet. Na enig protest werd deze straf omgezet in een berisping. In 1983 trouwde hij. Het jaar erna werd hij weer uit de partij gezet en wilde ook de Stasi hem niet meer als informant, omdat hij te eigengereid was.
Na een periode als lid van de zangclub Brigade Feuerstein begon in 1986 zijn solocarrière als zanger en Liedermacher In 1988 verscheen de eerste LP van Gundermann Männer, Frauen und Maschinen (Mannen, Vrouwen en Machines). Op het album was ook een ode aan zijn thuisdorp, Hoyerswerda, "Hoy Woy". In 1989 hief Brigade Feuerstein zich op. In de jaren negentig trad Gundermann op met de band Die Seilschaft.
Na de val van de muur stelde Gundermann zich verkiesbaar voor de Volkskammer als lid van de partij Aktionsbündnis Vereinigte Linke in maart 1990. Hij werd niet gekozen. In 1995 kwam naar buiten dat Gundermann een informant van de Stasi is geweest.
Gundermann vermeed alcohol, drugs en tabak. Ook was hij vegetariër. Naast de vele optredens, bleef hij werken als graafmachine-machinist. Hij maakte zich zorgen dat als hij alleen nog muzikant was, zijn muziek niet meer authentiek zou zijn. Op 21 juni 1998 overleed Gerhard Gundermann aan een beroerte. Hij was vader van 4 kinderen.
In 2008 bracht Johan Meijer het album Hondsdraf uit, met in het Nederlands vertaalde liedjes van Gundermann.
Discografie
1988 Männer, Frauen und Maschinen
1992 Einsame Spitze
1993 Der 7te Samurai
1995 Frühstück für immer
1997 Engel über dem Revier
1998 Krams – Das letzte Konzert
1999 Unplugged (Silly + Gundermann & Seilschaft)
2000 Live-Stücke I
2004 Werkstücke II. Die Wilderer
2005 Torero... Werkstücke III (Solo/live)
2005 Oma Else. Werkstücke IV
2008 Alle oder Keiner. Auswahl I
Film
In 2018 verscheen de biopic "Gundermann". De film is geregisseerd door Andreas Dresen en de hoofdrol wordt gespeeld door Alexander Scheer (Trailer op youtube.com).
De film heeft bij de uitreikingen van de Deutsche Filmpreise zes Lola's gewonnen, onder andere de gouden Lola voor beste regie.
Duits singer-songwriter | https://nl.wikipedia.org/wiki/Gerhard%20Gundermann | wikipedia |
Lethrus karatavicus is een keversoort uit de familie mesttorren (Geotrupidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1971 gepubliceerd door Nikolajev & Skopin.
Mesttorren | https://nl.wikipedia.org/wiki/Lethrus%20karatavicus | wikipedia |
Xystophora psammitella is een vlinder uit de familie van de tastermotten (Gelechiidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1884 door Snellen.
Tastermotten | https://nl.wikipedia.org/wiki/Xystophora%20psammitella | wikipedia |
Cerithiopsis diadema is een slakkensoort uit de familie van de Cerithiopsidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1874 door Monterosato.
Cerithiopsidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Cerithiopsis%20diadema | wikipedia |
Yelicones quarterus is een insect dat behoort tot de orde vliesvleugeligen (Hymenoptera) en de familie van de schildwespen (Braconidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Areekul & Quicke in 2006.
quarterus | https://nl.wikipedia.org/wiki/Yelicones%20quarterus | wikipedia |
|
|-
|align="right"|
|}
Het WTA-tennistoernooi van Peking (officieel China Open) van 2008 vond plaats van 22 tot en met 28 september 2008 in de Chinese hoofdstad Peking. Het was de twaalfde editie van het vrouwentoernooi, onderdeel van het Tennistoernooi van Peking 2008. Er werd gespeeld op een hardcourt-ondergrond. Voor het laatst vond het toernooi in het Beijing Tennis Center plaats, waar het sinds 2004 werd gehouden.
Enkelspel
Titelverdedigster Ágnes Szávay kwam niet verder dan de tweede ronde.
Het eerste reekshoofd, Jelena Janković uit Servië, die in de vorige editie net naast de titel greep, won deze keer het toernooi. Zij versloeg in de finale de als vierde geplaatste Russin Svetlana Koeznetsova in twee sets. Janković wist voor het eerst in haar carrière het toernooi van Peking op haar naam te schrijven. Het was haar zevende WTA-titel, de tweede van 2008.
Geplaatste speelsters
Toernooischema
Finale
Bovenste helft
Onderste helft
|
|-
|align="right"|
|}
Dubbelspel
Titelhoudsters Chuang Chia-jung en Hsieh Su-wei hadden zich niet voor deze editie van het toernooi ingeschreven.
Het eerste reekshoofd, Katarina Srebotnik en Ai Sugiyama, moest in de tweede ronde afhaken wegens een polsblessure van de Sloveense.
Het ongeplaatste duo Anabel Medina Garrigues / Caroline Wozniacki won het toernooi. Zij versloegen in de finale het eveneens ongeplaatste Chinese koppel Han Xinyun en Xu Yifan in twee sets. Het was hun eerste gezamenlijke titel. Medina Garrigues had daarnaast elf eerdere dubbelspeltitels met andere partners; Wozniacki geen.
Geplaatste teams
Toernooischema
Externe link
Toernooischema WTA
Peking 2008
Peking | https://nl.wikipedia.org/wiki/WTA-toernooi%20van%20Peking%202008 | wikipedia |
Clube Júlio César is een Braziliaanse voetbalclub uit Belém in de staat Pará.
Geschiedenis
De club werd opgericht in 1925 opgericht. De club speelde in 1929 voor het eerst in de hoogste klasse van het Campeonato Paraense. De club speelde er met enkele onderbrekingen tot 1947 en daarna opnieuw van 1958 tot 1977. Hierna trok de club zich terug uit het profvoetbal en werd een amateurclub.
Julio
Voetbalclub uit Pará | https://nl.wikipedia.org/wiki/Clube%20J%C3%BAlio%20C%C3%A9sar | wikipedia |
De vruchtmot (Cadra calidella) is een vlinder uit de familie snuitmotten (Pyralidae). De wetenschappelijke naam is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1845 door Guenee.
De soort komt voor in Europa.
Snuitmotten
Dier uit het Palearctisch gebied | https://nl.wikipedia.org/wiki/Vruchtmot | wikipedia |
Scopula complanata is een vlinder uit de familie van de spanners (Geometridae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1896 door Warren.
complanata | https://nl.wikipedia.org/wiki/Scopula%20complanata | wikipedia |
Abisara saturata is een vlindersoort uit de familie van de prachtvlinders (Riodinidae), onderfamilie Nemeobiinae.
Abisara saturata werd in 1878 beschreven door Moore.
Prachtvlinders | https://nl.wikipedia.org/wiki/Abisara%20saturata | wikipedia |
Dactylophora is een monotypisch geslacht van straalvinnige vissen uit de familie van morwongs (Cheilodactylidae).
Soort
Dactylophora nigricans (Richardson, 1850)
Morwongs | https://nl.wikipedia.org/wiki/Dactylophora | wikipedia |
|}
De spoorlijn Sittard – Born is een goederenspoorlijn van station Sittard naar de haven van Born aan het Julianakanaal. De spoorlijn loopt via de Sittardse wijk Limbrichterveld, langs het dorp Limbricht, tussen de oude kern van Born en de wijk Hondsbroek, langs het dorp Buchten naar het bedrijventerrein Holtum-Noord. Vijf bedrijven hebben een spooraansluiting op de lijn, waarvan er twee wekelijks worden gebruikt: de staalhandel van ArcelorMittal en het steenkoolbedrijf Enerco.
Geschiedenis
De lijn is door de Limburgsche Tramweg-Maatschappij aangelegd als onderdeel van de tramlijn Roermond – Echt – Born – Sittard en kwam in 1931 gereed. Dat de lijn voor trams is aangelegd, blijkt uit het feit dat deze dwars door zowel de kern van Limbricht als de kern van Born gaat. Slechts twee jaar na opening wordt het stuk tussen Sittard en Buchten door de Staatsspoorwegen overgenomen voor 750.000 gulden. De lijn is daarna omgebouwd als goederenspoorlijn om de havens van het juist gereedgekomen Julianakanaal te verbinden met het spoorwegennet. Doel was de lucratieve afvoer van steenkool van de particuliere mijnen in Limburg en de Staatsmijn Wilhelmina. De steenkool van de overige staatsmijnen in Limburg ging via haar eigen Mijnspoor Staatsmijn Maurits - Staatsmijn Hendrik en werd in de haven van Stein overgeladen op binnenvaartschepen. Tijdens de ombouw van de lijn is in 1934 de huidige boog ten noorden van station Sittard met aansluiting aan de westzijde van het station gemaakt. In de jaren ervoor kwam de tramlijn ter hoogte van de Akkerstraat op de Tunnelstraat en liep door de tunnel naar de voorkant van het station. Dit was zo gemaakt omdat er plannen waren om de tramlijn aan te laten sluiten op de tramlijn Sittard-Heerlen. In Born waren tien sporen, vervolgens een enkelsporige rangeerheuvel en daarna vier havensporen. Wagon voor wagon werd via de twee kolentips geheven en in een keer in een binnenvaartschip geleegd. De laatste lading is op 20 november 1974 getipt en kwam uit de Oranje-Nassaumijnen. Deze lading is naar Richemont in Frankrijk gevaren. In 1962 kwam de Franciscushaven gereed en is de lijn naar deze haven verlengt vanaf de NS-Overslaghaven. Ook kwam er een verbinding naar industrieterrein Holtum-Noord. Dit is nog te zien aan de afwijkende hectometerpaaltjes op dit stuk.
Verloop van de spoorbaan
De lijn loopt van de westkant van station Sittard over een spoordijk naar maaiveldhoogte en vervolgens naar Limbricht. Daar loopt hij over de Platz in het centrum langs de Oude Sint-Salviuskerk op een vlak stuk juist ten noorden van de Feldbissbreuk. Vervolgens loopt de lijn door Born, waar er vanaf km 4,7 een emplacement met zes sporen is. De lijn wordt in 2019 tot de aftakking bij ArcelorMittal gebruikt. Daarna loopt hij nog ongeveer anderhalve kilometer door met een aftakking halverwege naar het terrein van de autodistributeur Koopman. Sinds begin 2019 eindigt de lijn een stuk noordelijker op het industrieterrein bij twee stootblokken. De provincie Limburg heeft in 2017 een spooraansluiting onderzocht van de spoorlijn Roermond – Sittard naar VDL NedCar in Born. Deze verbinding zou een hogere capaciteit hebben en inwoners langs de huidige lijn in Sittard, Limbricht, Born en Buchten zouden geen geluidsoverlast meer hebben van de treinen op de huidige spoorlijn. Het plan voor deze nieuwe spoorlijn is echter niet uitgevoerd.
Spooraansluiting Enerco
De spoorverbinding van de oostkade van de NS-overslaghaven is aangelegd tijdens de hoogtijdagen van de Limburgse steenkool. Tussen 1935 en 1974 werden kolen uit de Oostelijke Mijnstreek hier overgeladen op binnenvaartschepen. Na sluiting van de Nederlandse mijnen heeft Enerco zich hier ontwikkeld. Het bedrijf krijgt per binnenvaartschip Colombiaanse steenkool aangevoerd uit Vlissingen en de haven van Amsterdam en vroeger ook per trein uit Amsterdam. Deze steenkool wordt met kraan en grijper overgeladen. De kool is via dagbouw gewonnen en niet gewassen bij de mijn. In tegenstelling tot ondergrondse mijnen hebben dagbouwmijnen namelijk doorgaans geen kolenwasserij bij de mijn. In Born wordt de steenkool van de andere steensoorten gescheiden in de kolenwasserij. Vervolgens wordt de gewassen kool gesorteerd op grootte in de kolenzeverij. Deze kool wordt zowel via binnenvaartschip, vrachtwagen en trein afgevoerd. De treinen gaan naar industriële klanten zoals in Bressoux bij Luik, en Avignon in Frankrijk. In 1993 was er een staking van binnenvaartschippers en reden er daarom extra treinen van Amsterdam Houtrakpolder naar Enerco. Vanaf 1996 wordt steenkool per trein afgevoerd door middel van wagenladingvervoer. Deze steenkool is bestemd voor de siliciumindustrie in Duitsland, Frankrijk en Italië. In 1999 wordt dit spoorvervoer gestaakt wegens gebrek aan rijdend spoormaterieel en wanprestaties van de SNCF. Een jaar later en in maart 2002 worden er kortstondig weer kolen via het spoor afgevoerd. Vijf jaar later, vanaf maart 2007, wordt er weer regelmatig steenkool per trein afgevoerd naar Anglefort en Marseille. Van juni 2008 tot oktober 2009 worden de kolen met de gehuurde locomotief 6602 tweemaal per week naar station Ronet in Wallonië gebracht. Daarna doet DB Schenker Rail Nederland de bediening en vanaf 2012 is dit Captrain. In de jaren hierna worden de kolen driemaal per week afgevoerd.
Spooraansluiting Staalhandel ArcelorMittal
De tweede klant voor deze spoorlijn is Staalhandel ArcelorMittal, voorheen Lommaert, aan de westkant van de Franciscushaven. DB Cargo brengt hier staalprofielen uit Frankrijk en Luxemburg en gaat met lege wagons weer terug naar Sittard. Een van de leveranciers is het staalbedrijf van ArcelorMittal in het Luxemburgse Esch-sur-Alzette.
Spooraansluiting Broekman Logistics
Dit bedrijf ligt op dezelfde plaats als het oude emplacement van Born en de kade met kolentips. Het aantal sporen aan de kade is in de loop van jaren teruggebracht tot twee. Tot 1992 kwam er elke dag een trein uit de Botlek met Mazda’s. In mei 2004 werd er nog een trein met auto’s beladen en door Railion meegenomen. Tot slot bracht Locon eind 2014 nog 25 treinen met Dacia’s.
Spooraansluiting Koopman Automotive Solutions
Via de spooraansluiting worden auto’s aangevoerd. In 1996 waren dit wekelijks twee wagons met Chryslers. In 2001 kwamen er nog enkele treinen met auto’s. In 2002 werden er uit Keulen en in 2003 uit Oostenrijk auto’s aangevoerd, die vervolgens naar de verschillende Noordzeehavens doorgevoerd zijn. In 2004 en 2005 worden Smarts uit de NedCarfabriek naar Polen afgevoerd en in 2007 Mitsubishi’s naar de zeehaven van Brugge. In de jaren erna rijden er nog sporadisch treinen naar Koopman om auto’s aan te voeren. Dit was bijvoorbeeld op 9 december 2015 met een trein met Fords. Het blijft bijna 5 jaar stil op deze aansluiting, als op 16 oktober 2020 Rail Force One een trein van 21 wagons aanvoert, welke beladen zijn met auto's van Mercedes-Benz, van het type GLC coupe/GLE coupe. Op 28 oktober 2020 en 9 november 2020 wordt Koopman weer bediend door RFO met auto's van het merk Mercedes.
Rail Terminal Born
Op 3 september 1996 komt aan het einde van de lijn een containerterminal gereed. Op zes sporen worden containers op de trein geladen. Tot 1999 is er een lijnverbinding naar Italië. Vanaf 1997 worden er ook containers met kunststofgranulaat geladen voor vervoer naar de Europoort en de Waalhaven in Rotterdam. Daarnaast worden er tussen november 1998 en oktober 2007 containers afgevoerd naar de haven van Antwerpen. Verder komt er in 1999 wekelijks een trein uit Stade in Duitsland met kunststofkorrels voor DSM in Genk. In 2001 wordt voor dit laatste vervoer overgestapt op wegvervoer. Vanaf begin 2006 gaan de treinen met containers met de bestemming haven van Rotterdam via de haven van Stein en niet meer via Born. Daarna wordt de spoorverbinding naar RTB minder gebruikt en op 18 april 2017 worden de laatste wagons verwijderd. Eind 2018 zijn de zes sporen opgebroken. Enkele meters ten westen van de terminal zijn toen twee nieuwe sporen gelegd. Sinds begin 2019 eindigt de spoorlijn hier bij twee stootblokken. Op de locatie van de oorspronkelijke sporen staat nu een groot magazijn.
Zie ook
Spoorlijnen in Nederland
Externe links
Filmpje op YouTube van een trein met steenkool tussen Born en Sittard
Filmpje op YouTube van een containertrein tussen Rail Terminal Born en Sittard
Filmpje op YouTube met beelden vanuit een trein van Sittard naar Born
Spoorlijn in Nederland
Spoorweg in Limburg (Nederland)
Verkeer en vervoer in Sittard-Geleen | https://nl.wikipedia.org/wiki/Spoorlijn%20Sittard%20-%20Born | wikipedia |
Anomia simplex is een tweekleppigensoort uit de familie van de Anomiidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1853 door d'Orbigny.
Anomiidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Anomia%20simplex | wikipedia |
De Grand Prix Formule 1 van de Verenigde Staten 2017 werd verreden op 22 oktober 2017 op het Circuit of the Americas. Het was de zeventiende race van het kampioenschap.
Achtergrond
Bij het team van Renault neemt Carlos Sainz jr. vanaf deze race de plaats over van Jolyon Palmer. Sainz wordt bij zijn oude team Toro Rosso vervangen door Daniil Kvjat.
Bij het team Toro Rosso wordt Pierre Gasly eenmalig vervangen door Brendon Hartley vanwege de verplichtingen van Gasly in de Super Formula.
Vrije trainingen
Uitslagen
Er wordt enkel de top-5 weergegeven.
Testcoureurs in vrije training 1: Sean Gelael (Toro Rosso) Charles Leclerc (Sauber-Ferrari)
Kwalificatie
Lewis Hamilton behaalde voor Mercedes zijn elfde pole position van het seizoen. Sebastian Vettel kwalificeerde zich voor Ferrari als tweede, terwijl Valtteri Bottas de derde tijd neerzette. Red Bull-coureur Daniel Ricciardo kwalificeerde zich als vierde met dezelfde tijd als de tweede Ferrari van Kimi Räikkönen, maar kreeg de vierde plaats omdat hij zijn tijd eerder neerzette. Max Verstappen zette voor Red Bull de zesde tijd neer, voor de Force India van Esteban Ocon. Carlos Sainz jr. werd achtste in zijn eerste kwalificatie voor het team van Renault. De top 10 werd afgesloten door McLaren-coureur Fernando Alonso en Force India-coureur Sergio Pérez.
McLaren-coureur Stoffel Vandoorne, Max Verstappen, Renault-coureur Nico Hülkenberg en Toro Rosso-coureur Brendon Hartley krijgen na afloop van de kwalificatie respectievelijk vijf, vijftien, twintig en vijfentwintig startplaatsen straf omdat zij allemaal meerdere onderdelen van hun motor moesten wisselen. Haas-coureur Kevin Magnussen kreeg drie startplaatsen straf omdat hij in het eerste deel van de kwalificatie Sergio Pérez ophield, die op dat moment met een kwalificatieronde bezig was. Ook Lance Stroll werd hiervoor bestraft; de Williams-coureur reed Haas-rijder Romain Grosjean in de weg. Vandoorne kreeg voor de start nog een extra straf van 25 startplaatsen omdat hij opnieuw meerdere onderdelen van zijn motor liet vervangen.
Kwalificatieuitslag
Wedstrijd
De race werd gewonnen door Lewis Hamilton, die zijn negende zege van het seizoen behaalde. De tweede plaats was voor Sebastian Vettel. Vettel haalde bij de start Hamilton in, maar raakte die plek enkele ronden later weer kwijt aan de Brit. Kimi Räikkönen maakte het podium compleet, nadat Max Verstappen oorspronkelijk de derde plaats behaalde, maar vijf seconden straftijd kreeg omdat hij de baan verliet tijdens de inhaalactie op Räikkönen en hiermee een voordeel behaalde. Valtteri Bottas eindigde op de vijfde plaats. Esteban Ocon werd zesde, nadat hij in de slotfase de als zevende geëindigde Carlos Sainz jr. achter zich wist te houden. Sergio Pérez, Williams-coureur Felipe Massa en Toro Rosso-coureur Daniil Kvjat maakten de top 10 compleet.
Het Mercedesteam behaalde deze race 35 punten in het constructeurskampioenschap en het behaalde hiermee het wereldkampioenschap bij de constructeurs.
Raceuitslag
Tussenstanden Grand Prix
Betreft tussenstanden na afloop van de race.
Coureurs
Constructeurs
Zie ook
Formule 1 in 2017
Lijst van Grand Prix Formule 1-wedstrijden
2017
Verenigde Staten
Sport in Austin (Texas) | https://nl.wikipedia.org/wiki/Grand%20Prix%20Formule%201%20van%20de%20Verenigde%20Staten%202017 | wikipedia |
Brancus poecilus is een spinnensoort in de taxonomische indeling van de springspinnen (Salticidae).
Het dier behoort tot het geslacht Brancus. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1949 door Lodovico di Caporiacco.
Springspinnen | https://nl.wikipedia.org/wiki/Brancus%20poecilus | wikipedia |
Hoplitis galbula is een vliesvleugelig insect uit de familie Megachilidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1991 door Warncke.
galbula | https://nl.wikipedia.org/wiki/Hoplitis%20galbula | wikipedia |
Idalus crinis is een beervlinder uit de familie van de spinneruilen (Erebidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1884 door Druce.
Idalus | https://nl.wikipedia.org/wiki/Idalus%20crinis | wikipedia |
Talavera inopinata is een spinnensoort in de taxonomische indeling van de springspinnen (Salticidae).
Het dier behoort tot het geslacht Talavera. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1993 door Jörg Wunderlich.
Springspinnen | https://nl.wikipedia.org/wiki/Talavera%20inopinata | wikipedia |
Minanga seyrigi is een insect dat behoort tot de orde vliesvleugeligen (Hymenoptera) en de familie van de schildwespen (Braconidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Granger in 1946.
Schildwespen | https://nl.wikipedia.org/wiki/Minanga%20seyrigi | wikipedia |
NGC 7268A is een elliptisch sterrenstelsel in het sterrenbeeld Zuidervis. Het hemelobject werd op 28 september 1834 ontdekt door de Britse astronoom John Herschel.
Synoniemen
ESO 467-57A
MCG -5-53-2
PGC 68839
PGC 68848
Zie ook
Lijst van NGC-objecten
Externe links
NASA/IPAC Extragalactic Database
SIMBAD Astronomical Database
SEDS
NGC-object in Zuidervis
Sterrenstelsel in Zuidervis | https://nl.wikipedia.org/wiki/NGC%207268A | wikipedia |
Norman Brown jr. (Newry, County Down, 16 maart 1959 - Silverstone, Northamptonshire, 31 juli 1983) was een Noord-Iers motorcoureur.
Norman Brown was de zoon van de eigenaar van een pub, "The Star Bar" of "Brown's Bar", die uitkeek over de Clanrye River en op het stadhuis van Newry.
Carrière
Al vanaf het begin van zijn racecarrière was hij een veelbelovend coureur. Toen hij in 1981 debuteerde op het Eiland Man won hij met zijn Yamaha meteen de Newcomers Junior Race van de Manx Grand Prix en werd hij tweede in de Lightweigt Race. Hij promoveerde naar de Isle of Man TT, waar hij in 1982 een van de belangrijkste races, de Senior TT, won, terwijl hij in de Junior TT tweede werd.
In 1983 debuteerde hij in het wereldkampioenschap wegrace met een Suzuki RG 500. In de TT van Assen werd hij twaalfde. Tijdens de TT van Man viel hij in de Senior Classic TT met een lege tank uit, nadat hij het absolute ronderecord op 116,19 mijl per uur had gebracht.
Overlijden
Tijdens de 500cc-race van de Britse Grand Prix op het Circuit van Silverstone kreeg hij op Hangar Straight motorproblemen. Hij stak zijn arm in de lucht om zijn achtervolgers te waarschuwen en probeerde met ongeveer 70 km/uur terug naar de pit te rijden. Omdat de ideale lijn bijna overal aan de buitenkant van de baan lag, probeerde hij over te steken naar de binnenkant, maar in Stowe Corner bleef hij in de veilige buitenbocht. Enkele rijders passeerden hem al vóór de bocht, maar na de bocht kwam hij vanzelf op de ideale lijn terecht, terwijl alle coureurs in een rechte lijn achter elkaar naderden. Drie coureurs, waaronder Rob Punt, wisten hem te ontwijken, maar de Zwitser Peter Huber kon Brown niet zien. Hij keek bovendien - zoals gebruikelijk na een bocht - achterom naar de rijders achter hem. Daardoor verspeelde hij zijn laatste kans om Brown te zien en hij botste met ongeveer 140 km/uur achter op de Suzuki van de Noord-Ier.
Brown overleed ter plekke. Peter Huber werd per helikopter naar het ziekenhuis van Radcliffe gebracht, maar bij aankomst ook dood verklaard.
Isle of Man TT resultaten
Noord-Iers motorcoureur | https://nl.wikipedia.org/wiki/Norman%20Brown%20%28coureur%29 | wikipedia |
Walter Giraldo (Sint-Andries, 9 november 1926 - Aalst, 9 augustus 2015) was een Belgisch volkskundige, taalkundige en taalvirtuoos.
Levensloop
Na zijn jeugd in Brugge te hebben doorgebracht en zijn middelbare studies te hebben voleindigd aan het Koninklijk Atheneum, behaalde hij het licentiaat Germaanse filologie aan de Rijksuniversiteit Gent. Hij behandelde in zijn licentiaatsthesis het thema Geboorte, huwelijk en dood in het Brugse volksleven. Hij leerde aldus veel over de religieuze volkscultuur.
Hij vestigde zich in Zottegem, waar hij leraar werd aan het atheneum. Hij trouwde er met Mia Van den Auwelant (1929-2010), licentiate lichamelijke opvoeding, met wie hij vier kinderen kreeg. Hij was een neef van de Brugse schilder en volkskundige Guillaume Michiels, die hem de volkskunde deed ontdekken en langs hem bleef hij in contact met de middens van volkskundigen en historici in Brugge. Hij onderhield ook de vriendschap met Egied Strubbe, Antoon Viaene, Maurits Van Coppenolle en Hervé Stalpaert.
Beroepshalve was hij vertrouwd met grote schrijvers (Rimbaud, Goethe, Shakespeare, Ovidius enz.), over wie hij les gaf en hierbij de belangstelling van zijn leerlingen voor de wereldliteratuur aanwakkerde.
De volkskundige bibliotheek van Walter Giraldo werd door de familie overgemaakt aan de Brugse stadsbibliotheek.
Publicaties
Jan Bassens vertelt..., in: Biekorf, 1949.
Duitse schapers, in: Biekorf, 1951.
Toverij en spokerij, in: Biekorf, 1952.
Volksgeneeskunde, in: Biekorf, 1954.
Toverij en Duitse schapers, in: Biekorf, 1954
De Victor de Meyere-hulde te Oostduinkerke, in: Biekorf, 1955
Het ontstaan van twee Sint-Rita-devoties in West-Vlaanderen, in: Biekorf, 1955.
Sint-Vincentius en Sint-Brigida van Ierland gediend te Beselare, in: Biekorf, 1955
Dienen uit liefdadigheid, in: Biekorf, 1956.
Herinneringen aan Maurits van Coppenolle, ion: Biekorf, 1956.
Folklorica uit kanunnik Tanghe's ‘Noodpatroonen’’, in: Biekorf, 1956.
Ex-voto's bij de Sint-Godelievebedevaart te Gistel, in: Biekorf, 1957.
Een patrones van de duivenmelkers: de H. Catharina Labouré, in: Biekorf, 1957.
Ex-voto's uit het duinenkapelletje te Bredene, in: Biekorf, 1957.
Volksgeloof en volksdevotie, in: Biekorf, 1957.
Een Brugse jongen te Bottelare genezen 1642, in: Biekorf, 1958.
Een dienster uit Meulebeke vertelt....., in: Biekorf, 1958.
Folklorica uit kanunnik Tanghe's "noodpatronen", in: Biekorf, 1958
Bedevaart, volksgeneeskunde en toverij, in: Biekorf, 1959.
Sint-Christoffel aan bod, in: Biekorf, 1964.
Quirinusverering in Vlaanderen, in: Biekorf, 1969.
Volksdevotie in West-Vlaanderen, Brugge, Uitg. Van de Wiele, 1989.
1000 jaar mirakels in Vlaanderen, een volkskundige benadering, Brugge, Uitg. Van de Wiele, 1995.
Kettingbrieven. Aanzet tot een corpus, in: Biekorf, 2011.
Denkend aan Michiel English. Portret van een zachtmoedige dwarsdrijver, in: Biekorf, 2012.
Middeleeuwse mirakelverhalen in Sint-Omaars tijdens de 12de eeuw, in: Biekorf, 2013.
"Firma pit en stake" in de polders tussen Damme en Oostkerke, mei-juni 1944, in: Biekorf, 2014.
"Den troost der armen": een Brugse druk met volkse remedies uit de 18de eeuw, in: Biekorf, 2015.
Literatuur
Fernand BONNEURE, Walter Giraldo, in: Lexicon van West-Vlaamse schrijvers, Deel I, Torhout, 1984.
Dirk MICHIELS, In memoriam Walter Giraldo (1926-2015)'', in: Biekorf, 2014.
Vlaams schrijver
Vlaams volkskundige
Vereniging West-Vlaamse schrijvers | https://nl.wikipedia.org/wiki/Walter%20Giraldo | wikipedia |
Cetola radiata is een vlinder uit de familie uilen (Noctuidae). De wetenschappelijke naam van deze soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1909 door Hampson.
De soort komt voor in tropisch Afrika.
radiata
Dier uit het Afrotropisch gebied | https://nl.wikipedia.org/wiki/Cetola%20radiata | wikipedia |
Admete tenuissima is een slakkensoort uit de familie van de Cancellariidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 2002 door Okutani & Fujikura.
Cancellariidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Admete%20tenuissima | wikipedia |
De dwerg-drijfhoren (Pusillina inconspicua) is een slakkensoort uit de familie van de drijfhorens (Rissoidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1844 voor het eerst geldig gepubliceerd door Joshua Alder.
Rissoidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Dwerg-drijfhorentje | wikipedia |
Het Carthay Circle Theatre was een bioscoop in Los Angeles in de Verenigde Staten, die nu wordt beschouwd als een van de bekendste movie palaces uit het Klassieke Hollywood-tijdperk. De bioscoop werd geopend in 1926 en werd gesloten in 1969 om vervolgens te worden gesloopt. Op dit moment zijn op de voormalige locatie van het Carthay Circle Theater een tweetal kantoorgebouwen en een stadspark te vinden.
Geschiedenis
Het Carthay Circle Theatre maakte onderdeel uit van de ontwikkeling van de Carthay-wijk in Los Angeles door vastgoedontwikkelaar J. Harvey McCarthy en in opdracht van Fox Film Corporation. Ontwikkeld door de architecten Carleton Winslow en Dwight Gibbs, was de bioscoop letterlijk een "circle theater": de bioscoop bevatte namelijk een centrale bioscoopzaal met het grondplan van een perfecte cirkel. Deze cirkel lag vervolgens in het grondplan van een vierkant, die de buitenmuren van de bioscoop vormden. Het cirkelvormige ontwerp werd echter behouden in de hoogte: de cilindervormige filmzaal was hoger dan de vierkante buitenmuren van de bioscoop en door de borstwering werd deze cilindervorm ten opzichte van de vierkante buitenmuren geaccentueerd. De voorste zwik tussen de cilindervormige bioscoopzaal en de vierkante buitenconstructie werd opgevuld met een achthoekige toren, die doet denken aan een klokkentoren. Het gebouw werd daardoor omschreven als een theater dat verpakt werd als kathedraal.
De bioscoop werd uiteindelijk geopend in 1926. De bioscoop lag in een gedeelte van Carthay dat men Carthay Circle noemde (en nog steeds zo noemt). Door een misinterpretatie dacht men namelijk dat Carthay Circle Theatre de bioscoop op Carthay Circle was, waardoor het gebied uiteindelijk als Carthay Circle bekend kwam te staan. De oorsprong van de naam van Carthay Circle Theater is echter te vinden in het feit dat het een "circle theater" in de wijk Carthay was. De naam Carthay was een verengelste variant van de naam van J. Harvey McCarthy.
Hoewel het Carthay Circle Theater de locatie is geweest voor veel roadshow premières, werd het concept van roadshow premières in de jaren 60 als verouderd ervaren en daarmee ook het Carthay Circle Theater zelf. De bioscoop met haar enkele filmzaal werd overschaduwd door de opkomst van bioscopen met meerdere filmzalen. Daarnaast verdween het clientèle van de bioscoop door de in gang gezette suburbanisatie. Het theater werd daarom in 1969 gesloopt door te toenmalige eigenaar, de NAFI Corporation, die op het leeggemaakte terrein haar nieuwe hoofdkantoor vestigde. Vandaag de dag zijn op de voormalige locatie van het Carthay Circle Theater een tweetal kantoorgebouwen en een stadspark te vinden.
Premières
Het Carthay Circle Theater is de locatie geweest voor veel Hollywood-films. Zo waren er onder andere de première van The Life of Emile Zola (in 1937), Romeo and Juliet (in 1936), de eerste avondvullende animatiefilm van Walt Disney Sneeuwwitje en de zeven dwergen (in 1937) en Gone with the Wind (in 1939).
Ook werden enkele wijzigingen aan de bioscoop en haar omgeving gedaan ten behoeve van zulke premières. Voor de première van Fantasia in 1940 werd de gehele geluidsinstallatie van het vernieuwende Fantasound in de bioscoop geïnstalleerd. Voor de wereldpremière van Marie Antoinette (in 1938) werden de tuinen rondom te bioscoop zo aangepast dat ze deden denken aan de tuinen van Versailles. In de jaren 30 en '40 werden rondom de bioscoop verschillende rekwisieten geplaatst van films die aldaar hun première hadden, zoals van The Great Ziegfeld (in 1936), The Good Earth in (1937), Captains Courageous (in 1937) en Gone with the Wind (in 1939). Veel premières waren rodeloperevenementen, met filmsterren die arriveerden in limousine en onder een overkapping naar de ingang van de bioscoop liepen. In die tijd was enkel Grauman's Chinese Theatre de bioscoop die ook zulke premières organiseerde.
In 1951 werd in het Carthay Circle Theatre de eerste PATSY Award uitgerekt door Ronald Reagan aan Francis de pratende muilezel.
Replica's
In 1994 werd met de opening van het themagebied Sunset Boulevard in het attractiepark Disney's Hollywood Studios een replica geopend van het Carthay Circle Theater (met name een replica van de klokkentoren). In de replica bevindt zich de souvenirwinkel "Once Upon a Time."
In 2012 werd met de vernieuwing van het attractiepark Disney California Adventure Park eveneens een replica geopend van het Carthay Circle Theater, echter met een ander grondplan en een ander interieur. In de replica bevinden zich enkele lounges en het Carthay Circle Restaurant.
In 2016 opende Shanghai Disneyland, met in haar ingangsgebied ook een replica van het Carthay Cirlce Theater. In deze replica bevindt zich een gedeelte van de souvenirwinkel Avenue M Arcade.
Zie ook
Klassiek Hollywood
Grauman's Chinese Theatre
Cultuur in Los Angeles
Bouwwerk in Los Angeles
Bioscoop
Cinema in de Verenigde Staten | https://nl.wikipedia.org/wiki/Carthay%20Circle%20Theatre | wikipedia |
Marc Bolland (Saint-Remy, 21 maart 1963) is een Belgisch politicus van de PS.
Levensloop
Na zijn studies werd Bolland actief in de verzekeringssector en werd de voorzitter van het pensioenfonds Ogeo Fund . Hij werd politiek actief bij de PS en werd de parlementaire medewerker van de toenmalige senator Gustave Hofman. Ook hielp Bolland een associatie van socialistische studenten aan de Universiteit van Luik oprichten. Zijn vader Paul Bolland was van 1990 tot 2004 gouverneur van de provincie Luik.
Van 1992 tot 1994 was hij in Blegny voorzitter van het OCMW en in oktober 1994 werd hij verkozen tot gemeenteraadslid van de gemeente. Tot januari 1998 was hij ook schepen van de gemeente. Na de gemeenteraadsverkiezingen van 2000 werd hij opnieuw schepen van Blegny en in 2003 volgde hij Jean Bastin op als burgemeester van de gemeente. Hij oefent dit mandaat nog steeds uit.
In juni 2009 kreeg Bolland de zevende plaats aangeboden op de PS-lijst voor het Waals Parlement en het Parlement van de Franse Gemeenschap in het arrondissement Luik. Onder lijsttrekker Michel Daerden haalde de partij een goed resultaat en Bolland kon een zitje in beide parlementen veroveren. Van 2011 tot 2014 was hij in het Waals Parlement voorzitter van de commissie van de interregionale parlementsraad. Bij de verkiezingen van 2014 was Bolland geen kandidaat meer om herkozen te worden omdat hij zich volledig op zijn burgemeesterschap wou concentreren.
Externe link
Fiche Bolland op connaitrelawallonie.be.
PS-politicus (België)
burgemeester van Blegny
Waals Parlementslid
Volksvertegenwoordiger van de Franse Gemeenschap
Luiks schepen (provincie) | https://nl.wikipedia.org/wiki/Marc%20Bolland%20%28politicus%29 | wikipedia |
Digama budonga is een vlinder uit de familie spinneruilen (Erebidae). De wetenschappelijke naam is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1913 door Bethune-Baker.
De soort komt voor in tropisch Afrika.
Spinneruilen
Dier uit het Afrotropisch gebied | https://nl.wikipedia.org/wiki/Digama%20budonga | wikipedia |
Digonogastra victor is een insect dat behoort tot de orde vliesvleugeligen (Hymenoptera) en de familie van de schildwespen (Braconidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Brethes in 1913.
victor | https://nl.wikipedia.org/wiki/Digonogastra%20victor | wikipedia |
Euscelinus sarawacus is een insect dat behoort tot de orde vliesvleugeligen (Hymenoptera) en de familie van de schildwespen (Braconidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Westwood in 1882.
Schildwespen | https://nl.wikipedia.org/wiki/Euscelinus%20sarawacus | wikipedia |
Euchromius keredjella is een vlinder uit de familie van de grasmotten (Crambidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1949 door Amsel.
keredjella | https://nl.wikipedia.org/wiki/Euchromius%20keredjella | wikipedia |
Bathynomus keablei is een pissebed uit de familie Cirolanidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 2006 door Lowry & Dempsey.
Cirolanidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Bathynomus%20keablei | wikipedia |
Manzonia boogi is een slakkensoort uit de familie van de Rissoidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1987 door Moolenbeek & Faber.
Rissoidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Manzonia%20boogi | wikipedia |
Parapolycopissa rossica is een mosselkreeftjessoort uit de familie van de Polycopidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1977 door Chavtur.
Polycopidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Parapolycopissa%20rossica | wikipedia |
Lipotriches aurifrons is een vliesvleugelig insect uit de familie Halictidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1853 door Smith.
aurifrons | https://nl.wikipedia.org/wiki/Lipotriches%20aurifrons | wikipedia |
Het Noors voetbalelftal speelde in totaal tien interlands in het jaar 2002, waaronder drie duels in de kwalificatiereeks voor de EK-eindronde in Portugal (2004). De selectie stond onder leiding van bondscoach Nils Johan Semb. Op de FIFA-wereldranglijst handhaafde Noorwegen zich in 2002 op de 26ste plaats (januari 2002 — december 2002).
Balans
Interlands
FIFA-wereldranglijst
Statistieken
Zie ook
Tippeligaen 2002
Noorse voetbalbeker 2002
Noors voetbalelftal
2002 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Noors%20voetbalelftal%20in%202002 | wikipedia |
Praeaphanostoma chaetocaudatum is een worm uit de familie Isodiametridae, die behoort tot de stam Acoelomorpha. Een kenmerkende eigenschap van de worm is dat hij tweeslachtig is, maar geen gonaden heeft. In plaats daarvan plant hij zich voort door middel van gameten, die hij produceert uit mesenchym. Verder heeft de worm geen darmen.
De worm leeft in zee, tussen sedimentair gesteente. Praeaphanostoma chaetocaudatum werd in 1968 voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Dörjes.
Acoelomorpha | https://nl.wikipedia.org/wiki/Praeaphanostoma%20chaetocaudatum | wikipedia |
Y Farm Military Cemetery is een Britse militaire begraafplaats met gesneuvelden uit de Eerste Wereldoorlog, gelegen in de Franse gemeente Bois-Grenier in het Noorderdepartement. De begraafplaats ligt ruim een kilometer ten zuidwesten van het dorpscentrum. Ze werd ontworpen door Herbert Baker en wordt onderhouden door de Commonwealth War Graves Commission. Vooraan staat de Stone of Remembrance, achteraan het Cross of Sacrifice.
Er worden 835 doden herdacht, waarvan 288 niet geïdentificeerde.
Geschiedenis
Bois-Grenier lag tijdens de oorlog vlak bij het front, maar bleef het grootste deel van de oorlog in geallieerde handen. Eenheden uit de sector startten hier in maart 1915 een begraafplaats, genoemd naar een nabijgelegen boerderij die de Britten "Y Farm" noemden. De begraafplaats bleef tot februari 1918 in gebruik en telde op het eind van de oorlog 335 graven.
Na de oorlog werd de begraafplaats uitgebreid met graven die werden overgebracht uit de omringende slagvelden en uit ontruimde begraafplaatsen. Er werden onder meer graven overgebracht uit Don German Cemetery in Allennes-les-Marais, Croix-Blanche British Cemetery in Fleurbaix, Hantay Communal Cemetery German Extension in Hantay, Lestrem Communal Cemetery Extension in Lestrem, Marquillies Communal Cemetery en de German Extension in Marquillies, Mouvaux Military Cemetery in Mouvaux, Pont-a-Marcq Communal Cemetery German Extension in Pont-à-Marcq, Templeuve Communal Cemetery in Templeuve en Doulieu Churchyard in Zoeterstee.
Nu liggen er 835 doden waaronder 529 Britten, 24 Canadezen, 163 Australiërs, 43 Nieuw-Zeelanders, 3 Zuid-Afrikanen, 58 Indiërs en 2 Duitsers. Er werden twee Special Memorials opgericht: een voor een Nieuw-Zeelander waarvan men het graf niet meer kon lokaliseren (Deze grafsteen draagt als bijkomende tekst: Known to be buried in this cemetery) en een voor een Indische soldaat die begraven lag in de Marquillies Communal Cemetery German Extension, maar van wie het graf ook niet meer teruggevonden werd.
Graven
Onderscheiden militairen
George Raymond Dallas Moor, luitenant bij het Hampshire Regiment ontving het Victoria Cross (VC) voor zijn moedig optreden tijdens een hevige Turkse aanval ten zuiden van Krithia (Dardanellen) op 5 juni 1915, waarbij hij een verloren stelling heroverde nadat alle officieren van de naast hem liggende sectie buiten strijd waren. Hij stierf ten gevolge van de Spaanse griep op 3 november 1918. Hij was 22 jaar. Hij ontving ook nog tweemaal het Military Cross (MC and Bar).
John Gerald Manuel, kapitein bij de Royal Air Force werd onderscheiden met de Distinguished Service Cross (DSC).
Arthur Hugh Aglionby, majoor bij de Royal Garrison Artillery; Owen Dyot Atkinson, majoor bij de Royal Engineers; Gordon Keigh Smith, kapitein bij het Royal Flying Corps en Norman Algernon Traylen, luitenant bij het Army Service Corps werden onderscheiden met het Military Cross (MC).
compagnie sergeant-majoor H. Edwards en kanonnier C.H. Bradbeer werden onderscheiden met de Distinguished Conduct Medal (DCM).
Frederick Percy Leybourn, onderluitenant bij het Manchester Regiment werd onderscheiden met de Military Medal (MM).
Gefusilleerde militairen
A. Davids en Willie Peter Harris, beiden soldaat bij het 1st cape Coloured Labour Regiment, werden wegens moord gefusilleerd op 26 augustus 1919. Ook soldaat Karl Boos van hetzelfde regiment werd voor moord geëxecuteerd op 15 oktober 1919.
Aliassen
soldaat A. Pink diende onder het alias A. Spink bij de King's Own Yorkshire Light Infantry.
soldaat William Jones diende onder het alias William Lloyd bij de Canadian Infantry.
soldaat Francis E. Flitcroft diende onder het alias F.E. Fletcher bij de Australian Infantry, A.I.F..
soldaat Karl Boos diende onder het alias F. Alberts bij het Cape Coloured Labour Regiment.
Begraafplaats van de CWGC in Frankrijk
Begraafplaats van de Eerste Wereldoorlog
Begraafplaats in het Noorderdepartement
Bois-Grenier | https://nl.wikipedia.org/wiki/Y%20Farm%20Military%20Cemetery | wikipedia |
Euhesma maculifera is een vliesvleugelig insect uit de familie Colletidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1965 door Michener.
Colletidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Euhesma%20maculifera | wikipedia |
Dicrolene is een geslacht van straalvinnige vissen uit de familie van naaldvissen (Ophidiidae). Het geslacht is voor het eerst wetenschappelijk beschreven in 1883 door Goode & Bean.
Soorten
Dicrolene filamentosa Garman, 1899.
Dicrolene gregoryi Trotter, 1926.
Dicrolene hubrechti Weber, 1913.
Dicrolene introniger Goode & Bean, 1883.
Dicrolene kanazawai Grey, 1958.
Dicrolene longimana Smith & Radcliffe, 1913.
Dicrolene mesogramma Shcherbachev, 1980.
Dicrolene multifilis (Alcock, 1889).
Dicrolene nigra (Parr, 1933).
Dicrolene nigricaudis (Alcock, 1891).
Dicrolene pallidus Hureau & Nielsen, 1981.
Dicrolene pullata Garman, 1899.
Dicrolene quinquarius (Günther, 1887).
Dicrolene tristis Smith & Radcliffe, 1913.
Dicrolene vaillanti (Alcock, 1890).
Ophidiidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Dicrolene | wikipedia |
De Nationale Ontwikkelings Partij (NOP) is een politieke partij in Suriname.
Geschiedenis
De NOP deed tijdens de verkiezingen van 2010 mee als onderdeel van de alliantie BVD/PVF Combinatie. Tijdens de verkiezingen verloren de BVD en de PVF al hun zetels, noch was werd een zetel binnengehaald door de NOP. Twee weken na de verkiezingen viel de alliantie uit elkaar.
Tweeënhalve maand voor de verkiezingen van 2015 was er een leiderschapcrisis binnen de NOP, waarbij zowel Melvin Clemens als Hynes Landveld claimde de voorzitter te zijn. Daarnaast was er sprake van een richtingenstrijd. Landveld wilde samenwerken in de alliantie Mega Front en had begin maart daar een intentieverklaring voor getekend. Clemens wilde daarentegen met de alliantie A Nyun Combinatie in zee. Op 10 maart hakte de rechter de knoop door in het geschil en bepaalde dat Melvin Clemens de rechtmatige voorzitter was. Landveld vertrok daarna met zijn achterban naar De Nieuwe Leeuw, die wel deel uitmaakte van Mega Front.
De NOP ging daarna zelfstandig de verkiezingen in. Ondanks de drempel van minimaal 5300 leden die een partij moet aantonen, behaalde de NOP slechts 395 stemmen tijdens de verkiezingen waarmee het uitgesloten was voor een zetel in De Nationale Assemblée.
Tijdens een partijraad in oktober 2020 werd Melvin Clemens als voorzitter afgezet en opgevolgd door Frans Palisie.
Surinaamse politieke partij | https://nl.wikipedia.org/wiki/Nationale%20Ontwikkelings%20Partij | wikipedia |
Palaeodytes is een geslacht van kevers uit de familie waterroofkevers (Dytiscidae).
Het geslacht is voor het eerst wetenschappelijk beschreven in 1987 door Ponomarenko.
Soorten
Het geslacht omvat de volgende soorten:
Palaeodytes gutta Ponomarenko, 1987
Palaeodytes incompleta Ponomarenko, Coram & Jarzembowski, 2005
Palaeodytes sibiricus Ponomarenko, 1987
Waterroofkevers | https://nl.wikipedia.org/wiki/Palaeodytes | wikipedia |
Morey Feld (Cleveland, 15 augustus 1915 - Bow Mar, 28 maart 1971) was een Amerikaanse jazzdrummer die swing en dixieland-jazz speelde.
Feld, een autodidact, speelde vanaf 1936 in de band van Ben Pollack en werkte daarna in de groepen van Joe Haymes, Bud Freeman (1940), Benny Goodman (1944-1945) en in de club van Eddie Condon (vanaf 1946). Ook trad hij op met Billy Butterfield, Peanuts Hucko en Bobby Hackett. In de tweede helft van de jaren vijftig was hij sessiemuzikant bij ABC en in de jaren zestig leidde hij zijn eigen band en speelde hij weer bij Condon en met Goodman. Ook opende hij een drumschool en toerde hij met een band van George Wein. Hij verhuisde naar Denver en werkte daar met Hucko. Tevens werd hij drummer bij de World's Greatest Jazz Band.
Feld nam muziek op met onder meer Ella Fitzgerald, Stan Getz, Wild Bill Davison, Johnny Smith, Benny Goodman, Anita O'Day, Teddy Wilson, Doris Day, Charlie Parker, Maxine Sullivan en Sarah Vaughan.
Hij overleed bij een brand in zijn woning die hij probeerde te bestrijden.
Externe links
Biografie op Allmusic
Amerikaans drummer
Amerikaans jazzdrummer | https://nl.wikipedia.org/wiki/Morey%20Feld | wikipedia |
Ogyges is een geslacht van kevers uit de familie Passalidae. De wetenschappelijke naam van het geslacht is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1871 door Johann Jakob Kaup.
Deze soorten komen voor in hooggelegen nevelwoud tussen 800 en 3000 m in het zuiden van Mexico (Chiapas) en Midden-Amerika. De dekschilden zijn afgerond en aaneengegroeid; de kevers zijn niet in staat om te vliegen.
Passalidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Ogyges%20%28geslacht%29 | wikipedia |
Bufonus obscurus is een keversoort uit de familie snuitkevers (Curculionidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1919 gepubliceerd door Hans Eggers.
Snuitkevers | https://nl.wikipedia.org/wiki/Bufonus%20obscurus | wikipedia |
Joshua Collins 'Josh' Stamberg (Washington D.C., 4 januari 1970) is een Amerikaans acteur.
Biografie
Stamberg heeft gestudeerd aan de Universiteit van Wisconsin-Madison in Madison (Wisconsin) waar hij filosofie studeerde. Stamberg is getrouwd en heeft hieruit een kind.
Filmografie
Films
Uitgezonderd korte films.
2021 Operation Varsity Blues: The College Admissions Scandal - als Bill McGlashan
2019 The Man with the Golden Gun - als Felix Leiter (stem)
2019 Bad Art - als James
2019 Justine - als Michael
2018 The Etruscan Smile - als Jeff
2018 Pacific Rim Uprising - als vader van Amara
2017 Home Again - als Warren
2016 Havenhurst - als Tim
2015 Day Out of Days - als Josh
2014 Unstrung - als Phil
2013 Dark Skies - als politieagent
2013 Afternoon Delight – als Matt
2013 Saving Lincoln – als Salmon P. Chase
2011 J. Edgar – als agent Stokes
2010 Legion – als Burton
2007 Fracture – als Norman Foster
2006 Drifting Elegant – als Nate
2006 Play It by Ear – als Robert
2005 Love for Rent – als Paul
2005 Must Love Dogs – als Lennie
2005 A Lot Like Love – als Michael
2002 Standard Time – als Steve
2002 Washington Heights – als dr. Field
2002 The Time Machine – als automobilist
2002 The Perfect You – als Eddie
2001 Kate & Leopold – als college Bob
2000 The Photographer – als Peter Morgan
1994 Normandy: The Great Crusade – als Francis Greenleaf
Televisieseries
Uitgezonderd eenmalige gastrollen.
2022 The Time Traveler's Wife - als Richard DeTamble - 3 afl.
2022 Magnum P.I. - als Shane Whelan - 2 afl.
2022 The Rookie - als Dexter Hayes - 2 afl.
2021 WandaVision - als Directeur Tyler Hayward - 6 afl.
2019 The Loudest Voice - als Bill Shine - 7 afl.
2018 Nashville - als Darius Enright - 7 afl.
2017 Longmire - als U.S. Marshal Hammond - 3 afl.
2017 Law & Order True Crime - als Robert Rand - 3 afl.
2014 - 2017 The Affair - als Max - 16 afl.
2013 - 2014 Parenthood - als Carl Fletcher - 9 afl.
2009 - 2012 Drop Dead Diva – als Jay Parker – 52 afl.
2012 Castle – als Martin Danberg – 2 afl.
2010 - 2011 The Whole Truth – als Carl Bagley – 3 afl.
2008 Men in Trees – als Jim Switzer- 2 afl.
2006 - 2007 Studio 60 on the Sunset Strip – als Luke Scott – 6 afl.
2006 Courting Alex – als Stephen – 10 afl.
2005 Over There – als Alexander Hunter / luitenant Underpants – 5 afl.
2003 - 2005 Monk – als agent Grooms – 2 afl.
2003 - 2004 Six Feet Under – als Sarge – 2 afl.
2002 CSI: Miami – als Ben McCadden – 2 afl.
Computerspellen
2005 Jade Empire – toegevoegde stem
Amerikaans filmacteur
Amerikaans televisieacteur | https://nl.wikipedia.org/wiki/Josh%20Stamberg | wikipedia |
Station Aruküla is een station in de Estische plaats Aruküla in de gemeente Raasiku. Het station is geopend in 1920 en ligt aan de spoorlijn Tallinn - Narva.
Treinen
De volgende treinen stoppen op Station Aruküla:
Aruküla | https://nl.wikipedia.org/wiki/Station%20Aruk%C3%BCla | wikipedia |
Mordellistena porphyria is een keversoort uit de familie spartelkevers (Mordellidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1951 door Nomura.
Spartelkevers | https://nl.wikipedia.org/wiki/Mordellistena%20porphyria | wikipedia |
Viscosia tenuilaima is een rondwormensoort uit de familie van de Oncholaimidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1959 door Allgén.
Enoplida | https://nl.wikipedia.org/wiki/Viscosia%20tenuilaima | wikipedia |
Trstenik is een plaats in de gemeente Marija Gorica in de Kroatische provincie Zagreb. De plaats telt 311 inwoners (2001).
Plaats in Zagreb | https://nl.wikipedia.org/wiki/Trstenik%20%28Marija%20Gorica%29 | wikipedia |
Fiji was een van de deelnemende landen aan de Olympische Zomerspelen 2020 in Tokio, Japan.
Medailleoverzicht
Atleten
Hieronder volgt een overzicht van de atleten die zich deelnamen aan de Olympische Zomerspelen 2020.
Sporten
Atletiek
Mannen
Loopnummers
Judo
Mannen
Rugby
Mannen
Vrouwen
Tafeltennis
Vrouwen
Zeilen
Vrouwen
Zwemmen
Mannen
Mannen
2020
Land op de Olympische Zomerspelen 2020 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Fiji%20op%20de%20Olympische%20Zomerspelen%202020 | wikipedia |
Coralliophila nanhaiensis is een slakkensoort uit de familie van de Muricidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 2005 door Zhang & Wei.
Muricidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Coralliophila%20nanhaiensis | wikipedia |
Lasioglossum didomenon is een vliesvleugelig insect uit de familie Halictidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1980 door Ebmer.
didomenon | https://nl.wikipedia.org/wiki/Lasioglossum%20didomenon | wikipedia |
Bucephalus neoscombropsi is een soort in de taxonomische indeling van de platwormen (Platyhelminthes). De worm is tweeslachtig en kan zowel mannelijke als vrouwelijke geslachtscellen produceren. De soort leeft in zeer vochtige omstandigheden.
De platworm behoort tot het geslacht Bucephalus en behoort tot de familie Bucephalidae. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1979 door Parukhin.
Zuigwormen | https://nl.wikipedia.org/wiki/Bucephalus%20neoscombropsi | wikipedia |
Putney Bridge (brug), een brug over de Theems die de wijk Putney met Fulham verbindt
Putney Bridge (metrostation), een metrostation bij Putney Bridge | https://nl.wikipedia.org/wiki/Putney%20Bridge | wikipedia |
Apanteles masoni is een insect dat behoort tot de orde vliesvleugeligen (Hymenoptera) en de familie van de schildwespen (Braconidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Pandey, Ahmad, Haider & Shujauddin in 2005.
masoni (Pandey, Ahmad, Haider & Shujauddin) | https://nl.wikipedia.org/wiki/Apanteles%20masoni%20%28Pandey%2C%20Ahmad%2C%20Haider%20%26%20Shujauddin%29 | wikipedia |
Muggiaea bargmannae is een hydroïdpoliep uit de familie Diphyidae. De poliep komt uit het geslacht Muggiaea. Muggiaea bargmannae werd in 1954 voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Totton.
Diphyidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Muggiaea%20bargmannae | wikipedia |
Notosinister quadrimaculatus is een slakkensoort uit de familie van de Triphoridae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1897 door Hervier.
Triphoridae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Notosinister%20quadrimaculatus | wikipedia |
Implosions is een studioalbum van Stephan Micus. Het verscheen op het platenlabel JAPO Records, later overgenomen door ECM Records van Manfred Eicher. Archaic concerts verscheen via een sublabel van Virgin Records, maar was al snel niet meer te verkrijgen. Het is ook nimmer omgezet naar compact disc.
Implosions is wel de voortzetting van zijn eerste elpee. Archaic concerts bestond uit twee concertos voor uitheemse muziekinstrumenten. Implossions begint ook met een dergelijk werk. Micus duidde meteen wat zijn werk inhield: Het is noch Japanse, Indiase, Afghaanse noch Beijerse muziek en ook geen traditionele muziek. Noem het zoals je zelf wilt. Door het gebruik van Oosterse muziekinstrumenten klinkt de muziek wel degelijk Oosters, maar het benoemen van een specifiek gebied is niet mogelijk. Later zou Micus nog wat meer Westerse invloeden implementeren, maar ook daarbij is geen specifieke cultuur aan te wijzen.
Opnamen voor dit album vonden plaats in maart 1977 in de Tonstudio Bauer in Ludwigsburg, waar meerdere albums voor JAPO en ECM werden opgenomen.
Musici
Stephan Micus – sitar, zither, akoestische gitaar, shakuhachi, sho, Thaise fluit, rabab, zang (in een eigen taal van Micus)
Muziek
Muziekalbum uit 1977
Muziekalbum van Stephan Micus | https://nl.wikipedia.org/wiki/Implosions | wikipedia |
Paguristes perplexus is een tienpotigensoort uit de familie van de Diogenidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1974 door McLaughlin & Provenzano.
Diogenidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Paguristes%20perplexus | wikipedia |
Mitromorpha multicostata is een slakkensoort uit de familie van de Mitromorphidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1911 door May.
Mitromorphidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Mitromorpha%20multicostata | wikipedia |
Dasypogon nigriventris is een vliegensoort uit de familie van de roofvliegen (Asilidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1833 door Dufour.
nigriventris | https://nl.wikipedia.org/wiki/Dasypogon%20nigriventris | wikipedia |
Pseudoceros memoralis is een platworm (Platyhelminthes). De worm is tweeslachtig. De soort leeft in het zoute water.
Het geslacht Pseudoceros, waarin de platworm wordt geplaatst, wordt tot de familie Pseudocerotidae gerekend. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1938 door Kato.
Rhabditophora | https://nl.wikipedia.org/wiki/Pseudoceros%20memoralis | wikipedia |
Kottayam-Malabar is een census town in het district Kannur van de Indiase staat Kerala.
Demografie
Volgens de Indiase volkstelling van 2001 wonen er 17500 mensen in Kottayam-Malabar, waarvan 47% mannelijk en 53% vrouwelijk is. De plaats heeft een alfabetiseringsgraad van 84%.
Plaats in Kannur | https://nl.wikipedia.org/wiki/Kottayam-Malabar | wikipedia |
Pseudopyrota riojanensis is een keversoort uit de familie van oliekevers (Meloidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1916 door Pic.
Oliekevers | https://nl.wikipedia.org/wiki/Pseudopyrota%20riojanensis | wikipedia |
Dichomeris legnotoa is een vlinder uit de familie van de tastermotten (Gelechiidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1986 door Hodges.
Type
holotype: "female, 9.VII.1982, E. Knudson. USNM Genitalia Slide No. 14662"
instituut: USNM
typelocatie: "USA, Florida, Pinellas County"
legnotoa | https://nl.wikipedia.org/wiki/Dichomeris%20legnotoa | wikipedia |
de Cuyahoga (River) is een 137 km lange rivier die door de Amerikaanse staat Ohio stroomt. De naam van de rivier betekent in het Mohawk Crooked River (kronkelende rivier).
De rivier vindt zijn oorsprong door de samenvloeiing van de East Branch Cuyahoga River en West Branch Cuyahoga River in Geauga County. Van daaruit stroomt hij naar het zuiden door Cuyahoga Falls, waar hij een scherpe bocht naar het noorden maakt om vervolgens door Cuyahoga Valley National Park, Independence, Valley View, Cuyahoga Heights, Newburgh Heights en Cleveland te stromen, waar hij uitmondt in het Eriemeer.
Rivier in Ohio
Stroomgebied van de Saint Lawrence | https://nl.wikipedia.org/wiki/Cuyahoga | wikipedia |
Delavalia arctica is een eenoogkreeftjessoort uit de familie van de Miraciidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1899 door Scott T..
Miraciidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Delavalia%20arctica | wikipedia |
Canthocamptus (Canthocamptus) latus is een eenoogkreeftjessoort uit de familie van de Canthocamptidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1947 door Borutzky.
Canthocamptidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Canthocamptus%20%28Canthocamptus%29%20latus | wikipedia |
Tumidihesma tridentata is een vliesvleugelig insect uit de familie Colletidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1996 door Exley.
Colletidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Tumidihesma%20tridentata | wikipedia |
Isoperla difformis is een steenvlieg uit de familie Perlodidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1909 door Klapálek.
Perlodidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Isoperla%20difformis | wikipedia |
De Grote Friese Oorlog was een gewapend conflict in de 15e eeuw, waarin gedurende negen jaar, tussen 1413 en 1422, sprake was van burgeroorlog in de Zeven Friese Zeelanden (Friesland tussen Vlie en Wezer).
De oorlog ontstond in Oost-Friesland als gevolg van een uit de hand gelopen vete de tussen twee belangrijkste hoofdelingen, Keno II tom Brok en Hisko Abdena, waarna alle belangrijke partijen in Friesland een zijde kozen en een burgeroorlog ontstond. De oorlog verliep voor alle betrokken partijen met wisselend succes; met uitzondering van de Bronkhorsten in de stad Groningen heeft de oorlog geen enkele partij blijvend voordeel opgeleverd. Op het einde van de oorlog dreigde te gebeuren wat in 1498 het einde van de Friese vrijheid zou betekenen: een buitenlandse heer, Jan van Beieren werd om hulp gevraagd, waarna deze zelf de macht wilde hebben over Friesland. Zijn Hollandse troepen werden echter na korte tijd weer verdreven. Op 1 februari 1422 kwamen alle partijen naar Groningen om vrede te sluiten (Zoen van Groningen).
Betrokken partijen
In de Grote Friese Oorlog stonden twee partijen tegenover elkaar die samengesteld waren uit verschillende partijen uit heel Friesland. De ene partij bestond uit de Schieringers in Westerlauwers Friesland, de Heeckerens in de stad Groningen, de tegenpartij van de familie Onsta in de Ommelanden en als laatste de partij van Hisko Abdena in Oost-Friesland. De andere partij, die met elkaar de Geallieerden vormden waren de Vetkopers in Westerlauwers Friesland, de Bronckhorsten en de familie Onsta in Oosterlauwers Friesland, en voor Oost-Friesland de partij van de familie Tom Brok.
Aanleiding
De directe aanleiding tot de oorlog was een uit de hand gelopen vete tussen de Oost-Friese families Tom Brok en Abdena. De ware reden lag veel dieper en was de partijstrijd waarvan sprake was in heel Friesland tijdens de 14e en 15e eeuw. Voortdurend kwamen twisten voor waarin steeds de ene partij reageerde op acties van de andere partij. Bij ieder conflict zochten deze partijen bondgenoten die zelf ook weer vijanden hadden en die dan bondgenoot werden van de andere partij. Wat in alle Friese gebieden ook nog meespeelde waren de belangen van de hoofdelingen, die of uit waren op meer macht dan wel naar evenwicht van de macht streefden. Een groot deel van de partijtwisten waren hier een gevolg van.
Het verloop van de oorlog
De aanval op Emden
In Oost-Friesland, waar de oorlog ontstond, was al een tijdlang sprake van een machtsstrijd tussen de families Tom Brok en Abdena. Beide families waren uit op alleenheerschappij in de regio, en hadden al eerder, in 1380 de wapens gekruist, welk conflict resulteerde in de slag bij Loppersum die door de familie Tom Brok gewonnen werd. Daarna was over en weer sprake van verzoeningspogingen, afgewisseld met heftige confrontaties die telkens met vredesgesprekken werden beëindigd. In augustus 1413 liepen de spanningen opnieuw op, toen zeerovers uit Emden knechten van Everd Idzinga aanvielen. Idzinga was een bondgenoot van Keno Tom Brok die de zaak hoog opnam en de kwestie voorlegde aan de raad van de stad Groningen. De raad gaf Keno gelijk en dwong Hisko Abdena tot het vergoeden van de schade. Toen de betaling niet op tijd gedaan werd voelde Keno zich in zijn eer aangetast, waarop hij de stad Emden aanviel, die de hoofdplaats van de familie Abdena was.
Na een kortstondige strijd in Oost-Friesland viel op 21 oktober 1413 Emden in handen van Keno II tom Brok en vluchtte Hisko Abdena naar de Ommelanden. Toen deze bij de stad Groningen arriveerde bleek deze sterk onder invloed te staan van de Bronkhorsten en Onstamannen, die Vetkopers gezind waren. Het stadsbestuur weigerde hem toe te laten. Dit wekte de woede van de plaatselijke Schieringers. Onder aanvoering van Coppen Jarges werd het stadsbestuur aan de kant geschoven en mocht Hisko de stad in. De Vetkopers uit Groningen en de Ommelanden zochten hun heil bij Keno die zich opwierp als leider.
Even trad er een rustpauze op in de oorlog. Nieuwe openlijke confrontaties bleven uit tot de tweede helft van het jaar 1415. Gedurende die tijd probeerden de betrokken partijen elkaar wel door middel van piraterij zo veel mogelijk schade toe te brengen. Okko II tom Brok liet daarom een deel van de Ommelanden onder water zetten en de Schieringers onder Koppen Jarich gingen op rooftocht in de Ommelanden om de verdediging te kunnen bekostigen.
Groningen in Geallieerde handen
De Geallieerde partij maakte plannen om Groningen weer in bezit te krijgen en bracht een grote vloot bijeen. Terwijl de vloot op de komst van de Schieringers wachtten, kwamen veel Ommelandse bondgenoten van Keno tom Brok bij elkaar in Eelde. Van daaruit trok men op naar de stad Groningen. Deze was slecht beveiligd en in de nacht van 13 en 14 september 1415 viel de stad in Geallieerde handen. Toen de vloot van Keno landde, vluchtte Koppen met het Schieringer leger naar Kampen toe en vandaar naar Sneek en later naar Bolsward. Koppen wilde zo snel mogelijk terug om Groningen weer in handen te krijgen en vormde in Westerlauwers Friesland zijn krijgsmacht opnieuw. Ook breidde hij die uit door andere Schieringers te overtuigen mee te vechten tegen Keno en diens partij. Hierbij kreeg hij onverwachtse hulp van Keizer Sigismund van het Heilige Roomse Rijk. Het zwaartepunt van de oorlog verplaatste zich van Oost-Friesland en de stad Groningen, naar het westen van de Ommelanden.
De Slag bij Okswerderzijl en de aanval op Dokkum
Een sterk Schierings leger trok begin juni 1417 eropuit om de stad Groningen te veroveren. Vanuit Westerlauwers Friesland stak men het riviertje de Lauwers over. Onderweg werd eerst het klooster van Aduard ingenomen om als versterking te kunnen worden gebruikt. Keno, de aanvoerder van de tegenstander, had ondertussen zijn leger uit Oost-Friesland over laten komen om de Ommelanders te helpen. Op 18 juni stonden beide partijen tegen over elkaar bij Okswerderzijl. De Franeker hoofdeling Sicko Sjaerda gaf leiding aan de Schieringertroepen en bij de Geallieerden stond Keno aan het hoofd.
Beide partijen waren in groten getale aanwezig, hetgeen later bleek uit de vele slachtoffers die in de slag sneuvelden. Tijdens de slag vonden zware gevechten plaats waarbij over en weer gruwelijkheden werden begaan. Toch werd de slag door de Geallieerden gewonnen en niet door de Schieringers. Volgens de Friese geschiedschrijver Ubbo Emmius zou de Oost-Friese hoofdeling Fokko Ukena die aan de zijde van Keno meestreed een groot aandeel hebben gehad in het verloop van de slag. Aan Schieringer zijde sneuvelden ruim 500 strijders en werden 400 gevangengenomen. De overige Schieringers sloegen op de vlucht. Ook bij de overwinnaars vielen veel slachtoffers, al is het precieze aantal daarvan niet overgeleverd.
Keno had de Schieringers in de tang, maar kon ze niet definitief verslaan, want door ziekte werd hij gedwongen terug te keren naar Brookmerland. Twee dagen na de overwinning sloten Groningen, Hunsingo en Fivelgo een nieuw verbond waarbij zij elkaar beloofden niet langer een buitenlandse heerser te zullen erkennen. Een deel van Keno's leger bleef in Groningen achter onder leiding van Fokko Ukkena en Sibet van Riustringen. Zij zetten de achtervolging in op de Schieringers die richting Achtkarspelen waren gevlucht en daarbij maakten zij zich schuldig aan plunderingen en roverij.
Door de nederlaag bij Okswerderzijl was de Schieringer partij in 'Friesland' ernstig verzwakt geraakt. De Schieringers zochten hulp en dachten die bij de Roomse koning Sigismund te hebben gevonden. Deze zegde weliswaar steun toe, maar stuurde geen militaire troepen. Hierdoor kon het Geallieerde leger in Achtkarspelen ongehinderd doorgaan met de Schieringers in Westerlauwers Friesland hun wil op te leggen. Alleen op zee slaagden zij erin de Geallieerden dwars te zitten door middel van piraterij. De Victualiënbroeders waren hun daarbij behulpzaam. Voor de piraten was de stad Dokkum met haar vestingwerken van groot strategisch belang. Daarom viel het Geallieerde leger in 1418 onder leiding van Fokko Ukena Dokkum aan. Het kostte hun niet veel moeite om de stad in handen te krijgen. Dokkum werd gebrandschat en militair onschadelijk gemaakt door de stadswallen te slechten. Het grootste deel van de bewapende Schieringers hield zich echter op bij de stins van Ezumazijl, waar de strijd zich naartoe verplaatste. Bij Ezumazijl ging het er veel heftiger aan toe dan bij Dokkum. De aanvallers hadden bijna opgegeven, toen de verdedigers zich toch nog overgaven en de vesting ingenomen kon worden.
De inval van Fokko Ukena in Westerlauwers Friesland
Door de Schieringers op eigen bodem te verslaan deelden de Geallieerden de Schieringers een gevoelige tik uit. De macht van de Schieringers was zo goed als gebroken en zij waren bereid vrede te sluiten met de overwinnaars. Om het plunderen te stoppen betaalden zij een schatting van enkele duizenden Frankische schilden. Daarna vertrok het Geallieerde leger en begonnen de vredesbesprekingen. Deze gesprekken vonden plaats onder leiding van Nikolaus Bunzlau, een gezant van de Roomse koning. De Geallieerden betaalden hem 10.000 Rijnse guldens om de 'acht' van Sigismund af te kopen en deden een voorstel tot vrede aan de Schieringers. De zoen was in vergevorderd stadium toen de overwinning van Sikke Sjaarda op een Vetkopers legertje bij Franeker bekend werd. Dat voorval en het feit dat Bunzlau nog wat twijfels had over de acceptatie van het Geallieerde voorstel was reden voor de Geallieerden om de vredesbesprekingen te beëindigen.
De Schieringers van hun kant gingen op zoek naar nieuwe bondgenoten en vonden deze bij de bisschop van Munster en Sibet van Rüstringen. Aldus versterkt deden zij een aantal aanvallen op Vetkoperse bolwerken in Westerlauwers Friesland. Op 30 april 1420 veroverden ze de stad Bolsward op de Vetkopers. De Geallieerden reageerden meteen en onder leiding van Fokko Ukena voer een vloot via het Vlie richting Hindeloopen. De Schieringers werden verrast door de snelle komst van Ukena, maar slaagden er wel in spoedig een leger op de been te brengen. De leiding van dit leger was opnieuw in handen van Sikke Sjaarda en op 12 mei 1420 stonden beide legers tegenover elkaar bij de Palesloot vlak bij Hindeloopen (Slag aan de Palesloot). Voor Fokko en Sikke was het de tweede keer dat zij elkaar op het slagveld troffen, en wederom kwam Fokko als overwinnaar uit de strijd. Hij nam veel Schieringers gevangen, maar een groot deel slaagde erin te ontsnappen naar Sloten en Stavoren. Fokke trok naar Sloten, waar Sikke zich ophield, en belegerde de stad.
De belegerde Schieringers zochten hun heil bij Jan van Beieren die een leger stuurde onder leiding van Hendrik van Renesse. De Geallieerden werden verrast door de komst van dit leger naar Friesland. Op 11 juli 1420 kwam het bij Sloten tot een veldslag die door de Geallieerden werd verloren. Fokko Ukena wist te ontsnappen, maar een aantal belangrijke hoofdelingen werd gevangengenomen.
Vredesgesprekken
Na zeven jaar oorlog leek iedereen in Friesland oorlogsmoe te zijn geworden. Op 5 augustus 1420 sloten Okko II tom Brok en de partij van Sikke Sjaarda een wapenstilstand voor de duur van twintig jaar, en op 14 september 1420 sloten de deellanden Oostergo en Westergo een verdrag met de stad Groningen, Ommelanden en Okko II tom Brok. Gedurende deze vredesbesprekingen is er nog wel een conflict bij Midlum waar het klooster van Lúntsjerk door de monniken van Blomkamp wordt aangevallen en slechts twaalf dagen na de bestandsafkondiging vallen de Geallieerden alweer aan. De stad Staveren wordt door hen grotendeels in brand gestoken en Koppen Jarich is een van de slachtoffers. Bij Dokkum en Lemmer verschijnen de Vitaliebroeders die zich hier vestigen om van daaruit op zee te roven. Gevluchte Schieringers vragen bij Jan van Beieren in Holland om hulp.
De tussenkomst van Jan van Beieren
Op voorwaarde dat de Schieringers hem als hun heer zouden erkennen stuurde Jan van Beieren militairen naar Westerlauwers Friesland. Onder leiding van Hendrik van Struik en Gerard van Heemskerk arriveerde in maart 1421 een Hollands leger om Friesland te "bevrijden". De Hollandse graaf was echter meer van plan. Hij wilde Westerlauwers Friesland niet alleen onder zijn invloed brengen maar wilde het ook behouden en stuurde daarom steeds meer troepen naar het gebied. Met hulp van de Hollanders werden Geallieerde steunpunten heroverd en op 24 maart 1421 werd de belangrijkste stad van Westerlauwers Friesland, Leeuwarden, ingenomen. Een grote Geallieerde aanval bleef uit, maar er werd wel geplunderd door benden zeerovers. Een van die benden werd in de omgeving van Dokkum door een Hollands legertje verslagen.
Okko II tom Brok werd oorlogsmoe en wilde vrede sluiten met Schieringers. Op 15 juli 1421 kwamen alle partijen bijeen in Grietzijl, Emsingerland voor een vredesgesprek. Jan van Beieren deed daarbij het woord voor de Schieringers, bij de Geallieerden waren dat Okko en Sibet Papinga. De uitkomst van de besprekingen werd vastgelegd in een zoen. De grens tussen beide partijen werd getrokken op de Lauwers. Westelijk daarvan kreeg hertog Jan het voor het zeggen, oostelijk daarvan Okko, Sibet en de stad Groningen. Alle hoofdelingen die tijdens de oorlog waren gevlucht mochten terugkeren en kregen hun bezittingen terug. Ondanks alle goede bedoelingen was deze zoen geen succes. Sikke Sjaarda zorgde spoedig voor problemen omdat hij zich inliet met zeerovers. Voorts kregen de Schieringers hun bekomst van de bemoeienissen van Jan van Beieren die onverdroten door bleef gaan met het opbouwen van zijn macht in Friesland en op diverse plaatsen versterkingen liet bouwen. De Schieringers kwamen massaal tegen hem in opstand, overal werden de Hollanders omsingeld en belegerd en op 18 januari 1422 slaagden de Friezen erin om Lemmer in te nemen, een belangrijk steunpunt van Jan van Beieren in Friesland. Daarmee verloor deze vrijwel al zijn gezag in Friesland. De Geallieerden wilden evenals de Schieringers niet hebben dat Jan te machtig werd en spoedig werden de vredesbesprekingen hervat.
De Zoen van Groningen
Uiteindelijk werd op 1 februari 1422, na negen jaar oorlog door alle betrokken partijen definitief vrede gesloten. Het verdrag werd door vierennegentig hoofdelingen ondertekend. Een van de belangrijkste punten die in het verdrag werden vastgelegd was het in stand houden van de "Friese vrijheid"; buitenlandse heren moesten uit Friesland geweerd worden.
Gevechten en veldslagen
1413 - Verovering van Emden
1415 - Omkeer van Groningen
1417 - Slag bij Okswerderzijl
1418 - Slag bij Dokkum
1419 - Slag bij Miedum
1420 - Slag aan de Palesloot
1420 - Slag bij Sloten
Zie ook
Schieringers en Vetkopers
Fries-Hollandse oorlogen (1256-1289, 1296-1299, 1345-1422, 1515-1524)
Geschiedenis van Friesland
Oorlog in de Nederlanden in de middeleeuwen
Oorlog in Europa | https://nl.wikipedia.org/wiki/Grote%20Friese%20Oorlog | wikipedia |
Brasilocerus dietrichi is een keversoort uit de familie Phengodidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1963 door Wittmer.
Phengodidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Brasilocerus%20dietrichi | wikipedia |
Capitulare de villis vel curtis imperii, vaak kortweg Capitulare de villis genoemd, is een landgoedverordening (capitularia), die Karel de Grote als gedetailleerd voorschrift over het beheer van de kroongoederen verordende. Ze staat ook bekend als bron voor de economische, in het bijzonder de land- en tuinbouwgeschiedenis van de vroege middeleeuwen. Capitulare de villis vel curtis imperii wordt vaak ook met et in plaats van vel en imperialibus in plaats van imperii geschreven.
De domeinenverordening werd, waarschijnlijk in 812, in Aken door de benedictijnse abt Ansegis van Sint-Wandrille in opdracht van de keizer opgesteld. Daarbij greep hij ook terug naar de voorhanden zijnde kennis over de Romeinse landbouwkunde. De op Karl Gareis teruggaande datering is evenwel omstreden. Sommige historici schrijven de tekst ook aan Karels zoon Lodewijk de Vrome toe. Sommige menen ook dat Alcuinus de auteur zou zijn geweest.
Noten
Edities & vertalingen
/ (ed. trad. com.), Capitulare de villis vel curtis imperii (1853).
(ed.), Kapitularien, Göttingen, 1968.
Referenties
, L’origine et la date du Capitulare de villis, in Revue historique 143 (1923), pp. 40-56.
, Wörter(buch) und Sachen. Alltagswortschatz im Althochdeutschen, in Denkströme 2 (2009), pp. 127–143.
Feodaal recht | https://nl.wikipedia.org/wiki/Capitulare%20de%20villis%20vel%20curtis%20imperii | wikipedia |
Pseudophoxinus elizavetae is een straalvinnige vissensoort uit de familie van de eigenlijke karpers (Cyprinidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 2006 door Bogutskaya, Küçük & Atalay.
Eigenlijke karpers
IUCN-status kritiek | https://nl.wikipedia.org/wiki/Pseudophoxinus%20elizavetae | wikipedia |
Gastrocotyle indica is een soort in de taxonomische indeling van de platwormen (Platyhelminthes). De worm is tweeslachtig en kan zowel mannelijke als vrouwelijke geslachtscellen produceren. De soort leeft in zeer vochtige omstandigheden.
De platworm behoort tot het geslacht Gastrocotyle en behoort tot de familie Gastrocotylidae. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1951 door Subhapradha.
Monogenea | https://nl.wikipedia.org/wiki/Gastrocotyle%20indica | wikipedia |
Calamoclostes gurneyi is een insectensoort uit de familie Archembiidae, die tot de orde webspinners (Embioptera) behoort. De soort komt voor in Colombia.
Calamoclostes gurneyi is voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Ross in 1944.
Webspinners
Endemisch dier uit Colombia | https://nl.wikipedia.org/wiki/Calamoclostes%20gurneyi | wikipedia |
Dythemis fugax is een libellensoort uit de familie van de korenbouten (Libellulidae), onderorde echte libellen (Anisoptera).
De soort staat op de Rode Lijst van de IUCN als niet bedreigd, beoordelingsjaar 2007, de trend van de populatie is volgens de IUCN stabiel.
De wetenschappelijke naam Dythemis fugax is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1861 door Hagen.
Korenbouten
IUCN-status niet bedreigd | https://nl.wikipedia.org/wiki/Dythemis%20fugax | wikipedia |
Rhaconotus pictipennis is een insect dat behoort tot de orde vliesvleugeligen (Hymenoptera) en de familie van de schildwespen (Braconidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Reinhard in 1885.
pictipennis | https://nl.wikipedia.org/wiki/Rhaconotus%20pictipennis | wikipedia |
Centistes is een geslacht van insecten uit de orde vliesvleugeligen (Hymenoptera) en de familie schildwespen (Braconidae).
Soorten
C. agilis (Cresson, 1872)
C. aino (Watanabe, 1937)
C. antennalis (Watanabe, 1937)
C. ater (Nees, 1834)
C. brevitarsus Chen & van Achterberg, 1997
C. carinatus Chen & van Achterberg, 1997
C. claripennis (Ashmead, 1900)
C. clavipes (Nees, 1834)
C. collaris (Thomson, 1895)
C. convexitemporalis Belokobylskij, 1992
C. cuspidatus (Haliday, 1833)
C. chaetopygidium Belokobylskij, 1992
C. choui Belokobylskij, 2000
C. delusorius (Forster, 1862)
C. diabroticae (Gahan, 1922)
C. dilatus Papp, 1992
C. distinguendus (Sarra, 1929)
C. dmitrii Belokobylskij, 1996
C. edentatus (Haliday, 1835)
C. epicaeri Muesebeck, 1958
C. flavipes Szepligeti, 1911
C. flavus Chen & van Achterberg, 1997
C. fossulatus Granger, 1949
C. fulvicollis Granger, 1949
C. fuscipes (Nees, 1834)
C. gasseni Shaw, 1995
C. guizhouensis Chen & van Achterberg, 1997
C. indicus Ahmad, Haider & Shujauddin, 2002
C. intermedius Chen & van Achterberg, 1997
C. kaplanovi Belokobylskij, 1995
C. kurilensis Belokobylskij, 2000
C. laevis (Cresson, 1872)
C. ludius (Belokobylskij, 1992)
C. malaisei Belokobylskij, 2000
C. manchzhuricus Belokobylskij, 1992
C. medythiae Maeto & Nagai, 1985
C. microvalvis Belokobylskij, 1992
C. minutus Chen & van Achterberg, 1997
C. mucri Belokobylskij, 2000
C. muravievi Belokobylskij, 1996
C. nasutus (Wesmael, 1838)
C. ocularis Chen & van Achterberg, 1997
C. odarka (Belokobylskij, 1996)
C. ophthalmicus Granger, 1949
C. parentalis Belokobylskij, 2000
C. paupella (Shenefelt, 1969)
C. planivalvis Belokobylskij, 1992
C. pteropygidium Belokobylskij, 1992
C. pumilio Belokobylskij, 2000
C. punctatus
Centistes punctatus (Brues) (Brues, 1926)
Centistes punctatus (Chen & van Achterberg) Chen & van Achterberg, 1997
C. rufithorax Telenga, 1950
C. rufus Chen & van Achterberg, 1997
C. scutellaris Belokobylskij, 1992
C. scymni Ferriere, 1954
C. semiruficus Belokobylskij, 1992
C. shufanus Belokobylskij, 2000
C. sinapis Papp, 1994
C. spasskensis Belokobylskij, 1992
C. splendidus Papp, 1992
C. striatus Chen & van Achterberg, 1997
C. subsulcatus (Thomson, 1895)
C. sylvicola Belokobylskij, 1992
C. tsherskii Belokobylskij, 1995
C. venyukovi Belokobylskij, 1993
C. xanthosceles van Achterberg, 1985
C. yunnanus Chen & van Achterberg, 1997 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Centistes | wikipedia |
In 1904/05 werd het tweede Mainvoetbalkampioenschap gespeeld, dat georganiseerd werd door de Zuid-Duitse voetbalbond. De competitie werd nu een voorronde van de Nordkreisliga. Victoria Frankfurt werd kampioen van de Westmainliga en Hanau 93 van de Ostmainliga, beide clubs plaatsten zich voor de eindronde van de Nordkreisliga, die Hanau kon winnen. De club zou de finale spelen tegen Karlsruher FV maar kreeg slechts twee spelers op de been waardoor ze met forfaitcijfers verloren.
1. Liga
Westmain
De wedstrijden van Hermannia Frankfurt en Frankfurter FC 02 werden geannulleerd.
Ootmain
Externe links
fussball-historie
Euroleagues
Mainvoetbalkampioenschap
Duits competitievoetbal 1904/05 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Mainvoetbalkampioenschap%201904/05 | wikipedia |
De Glyphopneustidae zijn een familie van uitgestorven zee-egels (Echinoidea) uit de superorde Echinacea.
Geslacht
Glyphopneustes , 1869 †
Carinacea
Uitgestorven zee-egels | https://nl.wikipedia.org/wiki/Glyphopneustidae | wikipedia |
Emphylica xanthocrossa is een vlinder uit de familie van de grasmotten (Crambidae), uit de onderfamilie van de Pyraustinae. Deze soort is voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Alfred Jefferis Turner in een publicatie uit 1913.
De soort komt voor in Noord-Australië.
Grasmotten
Dier uit het Australaziatisch gebied | https://nl.wikipedia.org/wiki/Emphylica%20xanthocrossa | wikipedia |
Hannemanneia tacapella is een vlinder uit de familie snuitmotten (Pyralidae). De wetenschappelijke naam van deze soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1887 door Ragonot.
De soort komt voor in tropisch Afrika.
Snuitmotten
Dier uit het Afrotropisch gebied | https://nl.wikipedia.org/wiki/Hannemanneia%20tacapella | wikipedia |
Sipunculus (Sipunculus) longipapillosus is een soort in de taxonomische indeling van de Sipuncula (Pindawormen).
Het dier behoort tot het geslacht Sipunculus en behoort tot de familie Sipunculidae. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1968 door Murina.
Pindawormen | https://nl.wikipedia.org/wiki/Sipunculus%20%28Sipunculus%29%20longipapillosus | wikipedia |
Tamopsis ediacarae is een spinnensoort in de taxonomische indeling van de Hersiliidae.
Het dier behoort tot het geslacht Tamopsis. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1988 door Martin Baehr & Barbara Baehr.
Hersiliidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Tamopsis%20ediacarae | wikipedia |
Parvamussium araneum is een tweekleppigensoort uit de familie van de Propeamussiidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1991 door Dijkstra.
Propeamussiidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Parvamussium%20araneum | wikipedia |