Split (1)

train · 501k rows

url stringlengths 16 293	title stringlengths 0 331	text stringlengths 0 4.88M
http://muhaz.org/ahmad-al-fargoniy-orta-osiyolik-mashhur-mutafakkir.html	’’Ahmad al-Farg`oniy O`rta Osiyolik mashhur mutafakkir’’	’’Ahmad al-Farg`oniy O`rta Osiyolik mashhur mutafakkir’’ ’’Ahmad al-Farg`oniy O`rta Osiyolik mashhur mutafakkir’’ Oʻrta asrlarda yashagan Markaziy osiyolik olimlar orasida buyuk astronom, matematik va geograf al-Fargʻoniy salmoqli oʻrin egallaydi. Olimning toʻliq ismi Abul Abbos Ahmad ibn Muhammad ibn Kasir al-Fargʻoniydir. Manbalarda uning fargʻonalik ekanligidan tashqari deyarli boshqa maʼlumotlar saqlanmagan. Lekin shuni ham eʼtiborga olish kerakki, oʻrta asrlarda musulmon oʻlkalarida boʻlgan anʼanaga binoan, mamlakat poytaxti yoki markazini ham mamlakat nomi bilan atashgan. Masalan, 995 yilgacha Xorazmning poytaxti boʻlgan Kotni, keyingi poytaxti Gurganjni ham Xorazm deyishgan. Baʼzi arab mamlakatlarida bu odat hozir ham saqlanib qolgan. Misr poytaxti Qohiraning Misr, Shom (Suriya) poytaxti Damashqning Shom deyilishi shundan. Ana shu odatga koʻra, oʻrta asrlardagi Fargʻona vodiysining markaziy shahri Axsikatni ham Fargʻona deyishgan. Al-Fargʻoniy Fargʻona vodiysining Qubo (Quva) qishlogʻida tugʻilgan. Shunisi maʼlumki, al-Fargʻoniy xalifa Xorun ar-Rashidning sharqiy yerlaridagi muovini, oʻgʻli Abdullohning (boʻlajak xalifa al-Maʼmunning) Marvdagi olimlari doirasiga kirgan. Ehtimol, Abdulloh yoshligidan bilimga chanqoq boʻlgani uchundir, 806 yili Marvga noyib boʻlib tayinlanganida, Movarounnahr, Xuroson, Xorazmdan olimlarni va isteʼdodli yoshlarni toʻplay boshlagan. Bu olimlarning asosiy qismi Abdulloh u yerga kelganidan avvalroq toʻplangan boʻlishi ham ehtimoldan xoli emas, chunki Marv avvaldan, Sosoniylar davridanoq yirik ilmiy markaz hisoblangan. 651 yili eng soʻnggi Sosoniy shahanshoh Yazdigard ibn Shahriyor arablar taʼqibidan qochib bu yerga kelganida poytaxtdagi kutubxona kitoblarini ham olib kelganligi maʼlum. Marv arablar qoʻl ostida ham oʻz mavqeini yoʻqotmadi, aksincha to moʻgʻul isilosigacha oʻsa bordi. Shunga koʻra, uning IX asr boshida xalifalikning yirik ilmiy va madaniy markazi boʻlganligi tabiiydir. Xalifa Xorun ar-Rashid 809 yili Tusda toʻsatdan vafot etadi va uning vasiyatiga koʻra Bagʻdodda taxtga katta oʻgʻli – Muhammad al-Amin nomi bilan oʻtiradi. Saroydagi xurosonlik aʼyonlar esa Abdullohni taxtni qoʻlga olishga daʼvat etadilar. 811 yildan 813 yilgacha aka-uka Muhammad va Abdulloh oʻrtasida taxt uchun olib borilgan kurash Abdullohning gʻalabasi bilan tugaydi va Muhammad katl qilinadi. Oʻsha yili Abdulloh taxtga al-Maʼmun nomi bilan oʻtiradi. Lekin u Bagʻdodga bormay 819 yilga qadar Marvda yashaydi. Natijada, Marv 813 yildan to 819 yilgacha xalifalikning vaqtincha poytaxti boʻlib turadi. 819 yili al-Maʼmun butun saroy aʼyonlari va ulamolari bilan birga Bagʻdodga koʻchadi. Ular orasida al-Fargʻoniy ham bor edi. Shunday boʻlsa ham al-Maʼmun qoʻl ostida u tuzgan ilmiy markaz “Bayt ul-hikma”da ishlagan olimlar orasida al-Fargʻoniyning nomi eslatilmaydi. Buning sababi, bizningcha, shunday boʻlishi mumkin: u davrda xalifalikda ikkita rasadxona faoliyat olib borardi, biri Bagʻdodning ash-Shammosiya mahallasida va ikkinchisi Damashq yaqinidagi Kasiyun tepaligida edi. Bu rasadxonalarning har birida “Bayt ul-hikma” olimlarining ikkita doimiy guruhlari ishlar edi. Ana shu olimlarning oʻzi rasadxonalari hojatidan kelib chiqib, ilmiy ekspeditsiyalar uyushtirardilar va umumiy rahbarlik Bagʻdoddan turib boshqarilardi. Balki al-Fargʻoniy Damashqdagi olimlar guruhida boʻlishi, al-Maʼmun uni Bagʻdodga kelishi bilanoq u yerga yuborgan boʻlishi mumkin. Abu Rayhon Beruniyning bir xabari shunday taxminga asos boʻladi. Uning aytishiga koʻra, Bagʻdod rasadxonasining ishida Yahyo ibn Abu Mansur, al-Xorazmiy va boshqa olimlar, Damashq rasadxonasida esa Xolid ibn Abdumalik va al-Fargʻoniy bilan birga ikkinchi guruh olimlar ishlaganlar U shuningdek, al-Fargʻoniyning Suriya shimolida, Sinjor sahrosida 832 – 833 yillar Tadmur va ar-Raqqa oraligʻida yer meridiani bir darajasining uzunligini oʻlchashda ishtirok etganini ham aytgan. Nihoyat, al-Fargʻoniyning hayoti haqidagi eng soʻngi va eng aniq xabar 861 yil bilan bogʻlanadi. Mavjud maʼlumotlarga koʻra, u shu yili Qohira yaqinidagi Ravzo orolida nilometrni, yaʼni Nil daryosi suvi sathini belgilovchi uskunani yasagan yoki taʼmirlagan. Biroq al-Fargʻoniy qanday qilib va qanday sharoitda Misrga borib qolgani haqida ham aniq maʼlumot yoʻq. Maʼlumki, al-Maʼmun Marvdan Bagʻdodga nafaqat olimlarni, balki gʻulomlari boʻlmish turk askarlarini ham olib kelgan edi. Bagʻdodga kelishi bilan u maʼlum maʼnoda lashkarni turklashtirdi: ana shu turk askarlaridan lashkarboshilar tayinladi. Turk gʻulomlaridan biri buxorolik Toʻlunni xalifa Suriya, Falastin va Misrdagi lashkarlarning amiri etib tayinladi. Uning oʻgʻli Ahmad esa Suriya va Misrni mustaqil deb eʼlon qilib, Toʻluniylar sulolasiga asos soldi. Al-Xorazmiy xalifa al-Maʼmunning yaqin odami va maslahatchisi boʻlgani kabi al-Fargʻoniy ham Toʻluning yaqin odami yoki uning saroy ahli doirasidagi kishilardan biri boʻlganligi taxmin qilinadi. Bu holda al-Fargʻoniyning Misrda paydo boʻlganidan ajablanmasa ham boʻladi. Al-Fargʻoniy hayotining muddati haqida ham qiyoslar qilish mumkin. Agar uning hayotini al-Xorazmiyning hayoti bilan qiyos qilsak, quyidagi xulosaga kelamiz. Maʼlumki, al-Xorazmiyning nomi yozma manbalarda oxirgi marta 847 yili xalifa al-Vosiqning oʻlimi munosabati bilan eslatiladi va shundan soʻng uchramaydi. Shunga koʻra, uning oʻlgan yili deb 850 yil qabul qilingan. Al-Fargʻoniyning nomi oxirgi marta 861 yili Nil sathini oʻlchagich uskunani taʼmirlash munosabati bilan eslatiladi… Al-Fargʻoniy 861 yildan keyin koʻp yashamagan va uning oʻlgan yili deb 865 yilni qabul qilish mumkin. Agar u al-Maʼmun bilan 819 yili Marvdan Bagʻdodga ketayotganda 20 – 25 yoshlar chamasida boʻlgan desak, u holda uning tugʻilgan yili deb 797 yoki 798 yilni qabul qilish mumkin. U holda uning hayot muddati 67 – 68 yoshni tashkil qiladi. Demak, 1997 yoki 1998 yili uning tugʻilganiga 1200 yil toʻlgan.Al-Fargʻoniyning hayoti haqidagi maʼlumotlar juda kam boʻlganligiga qaramay, oʻrta asrlarda Sharqda uning nomi mashhur boʻlgan. Ibn an-Nadim (X asr), Ibn al-Qiftiy (XII – XIII asrlar), Abul Faraj Bar Ebrey (XIII asr), Hoji Xalifa (XVII asr) kabi Sharq fihristchilari uni oʻz asarlarida eslatadilar. Al-Fargʻoniyning asosiy astronomik asari “Samoviy harakatlar va umumiy ilmi nujum kitobi” (“Kitob al-harakat as-samoviya va javomiʼ ilm an-nujum”) XII asrda Ovroʻpoda lotin tiliga ikki marta va XIII asrda boshqa Ovroʻpo tillariga ham tarjima qilinganidan soʻng, uning lotinlashtirilgan nomi “Alfraganus” shaklida Gʻarbda bir necha asr davomida keng tarqaladi. Uning bu kitobi shu asrlar davomida Ovroʻpo universitetlarida astronomiyadan asosiy darslik vazifasini oʻtadi. Al-Fargʻoniy asarining lotincha tarjimasi birinchi marta 1493 yilda nashr etilgan boʻlib, u eng qadimgi nashr qilingan kitoblardan hisoblanadi. 1669 yili mashhur Golland matematigi va arabshunosi Yakob Golius al-Fargʻoniy asarining arabcha matnini yangi lotincha tarjimasi bilan nashr etganidan soʻng, al-Fargʻoniy va uning asarining Ovroʻpodagi shuhrati yanada ortdi. Ovroʻpo Uygʻonish davrining buyuk namoyandalaridan biri boʻlgan mashhur olim Regiomontan XV asrda Avstriya va Italiya universitetlarida astronomiyadan maʼruzalarni al-Fargʻoniy kitoblaridan oʻqigan. Al-Fargʻoniy nomini Dante (XV asr) va Shiller (XVIII asr) ham eslagan.Ovroʻpo olimlaridan Dalambr, Brokelman, X. Zuter, I. Yu. Krachkovskiy, A. P. Yushkevich va B. A. Rozenfeldlar al-Fargʻoniyning ijodini yuqori baholaganlar. Hozirgi kunda al-Fargʻoniyning sakkiz asari maʼlum boʻlib, ularning hammasi astronomiyaga aloqador va birortasi hozirgi zamon tillariga tarjima qilinmagan. Ular quyidagilardir: yuqorida tilga olingan asar, odatda uni “Astronomiya asoslari haqida kitob” nomi bilan ham atashadi – qoʻlyozmalari dunyo kutubxonalarining deyarli barchasida bor. “Asturlob yasash haqida kitob” – qoʻlyozmalari Berlin, London, Mashhad, Parij va Tehron qutubxonalarida, “Asturlob bilan amal qilish haqida kitob” – birgina qoʻlyozmasi Rampurda (Hindiston), “Al-Fargʻoniy jadvallari” – qoʻlyozmasi Patnada (Hindiston), “Oyning Yer ostida va ustida boʻlish vaqtlarini aniqlash haqida risola” – qoʻlyozmasi Qohirada, “Yetti iqlimni hisoblash haqida” – qoʻlyozmalari Gotada va Qohirada, “Quyosh soatini yasash haqida kitob” – qoʻlyozmalari Halab va Qohirada saqlanadi. “Al-Xorazmiy “Zij”ining nazariy qarashlarini asoslash” asari Beruniy tomonidan eslatiladi, lekin qoʻlyozmasi topilmagan.Al-Fargʻoniyning bu roʻyxat boshidagi ikki asaridan boshqalari hali hech kim tomonidan oʻrganilmagan. Shubhasiz, ular oʻrganilib tahlil qilinishi bilan al-Fargʻoniy ijodining yangi qirralari ochiladi va olimning oʻrta asrlarda, undan keyin Sharq va Gʻarbda bu qadar mashhur boʻlishi sabablari ham ayon boʻladi. Aytganimizdek, mazkur asarlarning birinchisi 1145 yildan boshlab lotin tiliga bir necha marta tarjima qilingan. Bu tarjimalarning barchasida al-Fargʻoniy ismi lotinchada “Alfraganus” shaklida yozilib, shu shaklda fanga abadiy kirib qoldi. Al-Fargʻoniyning bu asari astronomiyadan eng sodda darslik boʻlib, unda murakkab geometrik shakllar va matematik formulalar, hisoblashlar keltirilmagan. Bu esa astronomiyadan boshlangʻich maʼlumotlarni oʻzlashtirishni ancha osonlashtirgan. Balki buyuk Regiomontan asarning shu xususiyatini anglab, oʻzining universitetlardagi maʼruzalari uchun koʻllanma sifatida al-Fargʻoniyning ana shu asarini tanlagandir.Shunday qilib, buyuk ajdodimizning bu asari Ovroʻpo Uygʻonish davridagi va undan ancha keyingi davrdagi madaniyat rivojida sezilarli rol oʻynadi. Asarning iqlimlar nazariyasiga koʻra, bayon qilingan geografik boʻlimi diqqatga sazovordir. Mamlakat va shaharlarning nomlariga qaraganda, al-Fargʻoniy al-Xorazmiyning geografik asari bilan tanish boʻlgan yoki u ham al-Xorazmiy foydalangan manbadan foydalangan, chunki ikkala muallifda ham bu nomlar bir xil. Geografik boʻlim (9-bob) bunday atalgan: “Yerdagi maʼlum mamlakatlar va shaharlarning nomlari va har bir iqlimdagi narsalar haqida”. Bundan soʻng, yetti iqlimning hammasi ulardagi mamlakatlar, viloyatlar va shaharlari bilan birga tavsiflanadi. Shuni ham aytish kerakki, oʻrta asrlarda arab tilida yozilgan geografik asarlarning eng birinchisi al-Xorazmiyning “Kitob surat ul-arz” asari edi. Unda al-Xorazmiy yetti iqlimdagi dengizlar, mamlakatlar, togʻlar, daryolar, koʻllar va shaharlarning tavsifini keltirgan edi. Bunda u tavsifni rubʼi maʼmurning eng gʻarbiy chekkasidan, yaʼni Afrikaning Atlantika okeani qirgʻogʻiga yaqin joylashgan orollardan boshlab, eng sharqiy chekkasigacha, yaʼni Tinch okeanidagi Yaponiya orollarigacha davom ettiradi. Tavsif kenglama yoʻnalishida ekvatorial yerlardan to shimoliy qutubiy yerlargacha davom etadi.Iqlimlarning al-Fargʻoniy keltirgan tavsiflash usuli al-Xorazmiynikidan farq qiladi. Al-Xorazmiy oʻzining tavsiflash usulida Ptolemey anʼanasiga asoslangan boʻlsa, al-Fargʻoniy hindlarning anʼanasiga asoslanib, rubʼi maʼmurning tavsifini eng sharqiy chekkasidan boshlaydi. Uning iqlimlar tavsifida 3, 4, 5, 6, va 7-iqlimlarning tavsifi diqqatga sazovordir. Chunki bularda Markaziy Osiyoning va unga tutash yerlarning shahar va viloyatlari tavsiflanadi. Shuning uchun quyida oʻsha tavsiflarni oʻz ichiga olgan parchani keltiramiz. “Uchinchi iqlim Sharqdan boshlanib, Xitoy mamlakatining shimolidan, soʻng Hind mamlakatidan va soʻngra Kobul va Kermon viloyatlaridan oʻtadi. Toʻrtinchi iqlim Sharqdan boshlanadi va Tibetdan, soʻngra Xurosondan oʻtadiki, bunda Xoʻjand, Usrushona, Fargʻona, Samarqand, Balx, Buxoro, Hirot, Amuya, Marvarrud, Marv, Saraxs, Tus, Nishopur shaharlari bor. Undan soʻng Jurjon, Qumis, Tabariston, Demovand, Qazvin, Daylam, Ray, Isfahondan oʻtadi.Beshinchi iqlim Sharqda Yajuj mamlakatidan boshlanadi, soʻng Xurosonning shimolidan oʻtadi, unda Toroz shahri – savdogarlar shahri bor, Navokat (Navkat), Xorazm, Isfijob (Sayram), Turarband (Oʻtror – hozirgi Aris) va Ozarbayjon, Arminiya (Armaniston) viloyati, Bardaʼa (Barda), Nashava (Naxchivon) shaharlari bor. Oltinchi iqlim Sharqdan boshlanadi va Yajuj mamlakatidan oʻtadi, soʻng Xazar mamlakatidan (Shimoliy Kavkaz va Quyi Volgaboʻyi), Jurjon (Kaspiy) dengizining oʻrtasidan kesib oʻtadi va Rum (Vizantiya) mamlakatigacha boradi. Yettinchi iqlim Sharqda Yajuj mamlakatining shimolidan boshlanadi, soʻng turkiy mamlakatlardan (Markaziy Osiyo), soʻng Jurjon dengizining shimolidan, soʻng Rum dengizini (Qora dengiz) kesib, saqlablar (slavyanlar) mamlakatidan oʻtadi va Gʻarb dengizida (Atlantika) tugaydi”.Keltirilgan parchadan koʻrinadiki, al-Fargʻoniy katta kenglikdagi oʻlkalarni tavsiflagan boʻlsa ham, oʻzining asl vatani Movarounnahrni mufassalroq tavsiflagan. Undan tashqari shuni ham taʼkidlash kerakki, al-Fargʻoniyning rubʼi maʼmur haqidagi tasavvuri ancha aniq boʻlib, har xil afsonaviyliqdan xolidir. Chunonchi, u Yajuj mamlakati deb Sharqdagi afsonaviy yerni emas, balki hozirgi Moʻgʻulistonning sharqi va Xitoyning shimoli-sharqiga mos keladigan aniq geografik hududni aytgan. Fargʻoniyning nomi Xorazmiy kabi butun Sharq va Gʻarbda mashhurdir. Oʻrta asrda tabiiy-ilmiy bilimlarning rivojiga ulkan hissa qoʻshgan olim sifatida manbalarda, soʻnggi Gʻarb va Sharq mualliflari asarlarida, oʻz yurti Oʻzbekistonda, ayniqsa, zoʻr gʻurur va iftixor bilan tilga olinadi, oʻrganiladi, hozirgi qunda koʻchalar, oʻquv yurtlariga uning nomi berilgan. 1998 yilda Oʻzbekiston Respublikasi Prezidentining farmoni bilan allomaning 1200 yillik tavallud sanasi katta tantanalar bilan nishonlandi. http://fayllar.org Dostları ilə paylaş: \|
http://muhaz.org/turk-haritaciligi-tarihi.html?page=8	Türk haritaciliği tariHİ - səhifə 8	Aşağıda ise 1955 yılından itibaren yurt dışında haritacılık dalında lisans, Y.lisans ve doktora yapanların bir listesi verilmiştir (Yurt dışı öğrenimleri koyu yazılmıştır). Yurt Dışında Lisans,Y.Lisans ve Doktora Yapan Haritacılar Adı ve Soyadı \| Lisans \| Y. Lisans \| Doktora \| Sami ALPDOĞAN \| YTÜ:1954/USA:1955 \| \| \| Fahrettin AYDIN \| YTÜ1954 \| Ohio:1957 \| \| Ahmet AKSOY(d.1932) \| YTÜ:1955 \| Bonn:1957 \| Bonn:1960 \| Erdoğan ÖZBENLİ(1929-1985) \| YTÜ:1955 \| Bonn:1957 \| Bonn:1962 \| Necati ERTURAN \| Alm.:1958 \| \| \| M.Rasih PEKER \| YTÜ:1956 \| Bonn:1960 \| \| Mehmet KESER \| YTÜ:1957 \| Bonn:1961 \| \| Semih KAVALALI \| \| İTÜ1955 \| Berlin1962 \| M.Nuri ERGİN(1928) \| YTÜ:1953 \| Berlin:1962 \| \| Muzaffer ŞERBETÇİ(d.1936) \| YTÜ:1956 \| Bonn:1963 \| Bonn:1968 \| Atilla GÖNENÇCAN \| \| Münih1962 \| Münih:1965 \| Ömer DEMİRAĞ(d.1932) \| YTÜ:1956 \| Bonn:1964 \| \| Abbas BARIŞKANER(d.1932) \| YTÜ:1956 \| Bonn:1964 \| \| Fikri ÖZTÜRK(d.1931) \| YTÜ:1955 \| Bonn:1964 \| \| Yaşar DEDE(d.1937) \| YTÜ:1959 \| Bonn:1965 \| \| Yılmaz ERKANLI(d.1934) \| YTÜ:1957 \| Bonn:1965 \| Darmstadt:1977 \| Ömer CENAN(1937-1974) \| YTÜ:1959 \| Bonn:1966 \| Bonn:1970 \| Behice BÜLBÜL \| Alm.: \| \| \| Hayati BALKAN(d.1932) \| HYTO1956 \| Münih:1966 \| \| Ergun UĞUR(d.1934) \| HYTO1959 \| Münih:1966 \| \| Ümit SÜATAÇ(d.1937) \| HYTO1959 \| Münih:1966 \| \| İlhan ÖZDİLEK(d.1935) \| HYTO1961 \| Münih:1966 \| \| Nazmi YILDIZ(d.1930) \| YTÜ:1953 \| YÜ:1960 \| Bonn:1969 \| Alpaslan AKÇA \| \| İÜOrm.F. \| Freiburg:1970 \| Ali TUĞLUOĞLU(d.1943) \| YTÜ:1964 \| YÜ:1965 \| Bonn:1971 \| Sedat GÜLEN \| YTÜ:1958 \| YÜ:1964 \| Perdue/ABD \| M.T. EREZ \| \| \| Laval:1971 \| Onur GÜRKAN(d.1938) \| YTÜ:1960 \| YÜ:1961 \| Bonn:1973 \| Ahmet AÇLAR(d.1936) \| YTÜ:1964 \| YÜ:1965 \| Bonn:1975 \| Şerif HEKİMOĞLU(d.1947) \| YTÜ:1968 \| YÜ:1969 \| Bonn:1976 \| Tevfik AYAN(d.1943) \| YTÜ:1966 \| YÜ:1967 \| Karlsruhe:1976 \| Ali ARBEY(d.1941) \| YTÜ:1964 \| YÜ:1966 \| Bonn:1976 \| Ergün ÖZTÜRK(d.1946) \| YTÜ:1969 \| YÜ:1971 \| Bonn:1977 \| Tamer ÜNAL(d.1946) \| YTÜ:1967 \| YÜ:1968 \| Bonn:1977 \| Hüseyin DEMİREL(d.1944) \| YTÜ:1968 \| YÜ:1969 \| Darmstadt:1977 \| İsmail H. GÜRDOĞAN \| \| Stuttgart:1978 \| \| Uğur YARAMANCI \| \| \| İngiltere1978 \| Mehmet SELÇUK(d.1943) \| YTÜ:1967 \| YÜ:1968 \| Bonn:1979 \| Doğan UÇAR(d.1949) \| YTÜ:1969 \| YÜ:1970 \| Bonn:1979 \| Derya MAKTAV \| İTÜ \| Karlsruhe:1979 \| \| Ayhan ALKIŞ(d.1946) \| YTÜ:1968 \| YÜ:1969 \| Braunschw.:1981 \| Kamil EREN(d.1950) \| YTÜ:1972 \| YTÜ1974/Ohio:1978 \| Ohio:1980 \| İbrahim BAZ \| SÜ:1977 \| Oxford:1980 \| Glasgow:1985 \| Hüseyin Baki İZ \| KTÜ:1974 \| KTÜ:1976 \| Ohio:1987 \| Mete NAKİBOĞLU \| ODTÜ \| Ohio \| \| Alev ŞEKER \| Ohio \| Ohio \| \| Muzaffer ADIGÜZEL \| Ohio \| \| \| Mahmut UZUN(d.1952) \| KTÜ:1977 \| Bonn:1984 \| \| Ayhan ŞEN(d.1956) \| KTÜ1977 \| Bonn:1988 \| \| Yüksel ALTINER \| YTÜ1979 \| Bonn:1988 \| Bonn1996 \| Onur KARSLIOĞLU \| KTÜ:1981 \| Bonn:1989 \| \| Sami SAVAŞ \| Sofya:1989 \| \| \| Ertan GÖKALP \| KTÜ:1986 \| UNB/Kanada:1991 \| \| Muhammed ŞAHİN(d.1965) \| İTÜ:1987 \| Londra:1991 \| Newcastle1994 \| Tahsin YOMRALIOĞLU(d.1964) \| KTÜ:1985 \| KTÜ:1988 \| Newcastle:1993 \| Cahit T. ÇELİK(d.1965) \| KTÜ1992 \| Nottingham1995 \| Nottingham1998 \| Rahmi N. ÇELİK \| \| \| Newcastle1996 \| Çetin MEKİK \| \| \| Newcastle1996 \| Gürcan BÜYÜKSALİH \| KTÜ \| \| Glasgow1997 \| Engin V.GÜLAL(1967) \| YTÜ1990 \| YTÜ1992 \| Hannover1997 \| Özşen ÇORUMLUOĞLU \| SÜ \| SÜ1991 \| Newcastle1998 \| Uğur ŞANLI \| YTÜ1988 \| YTÜ1990 \| Nottingham1999 \| 6. HARİTACILIKLA İLGİLİ TÜRKÇE YAYINLAR 150) Haritacılıkla İlgili Kitapların listesi 1. baskıda verilmiş olup aradan geçen zamanda yayınlanan yeni kitaplar ve yeni taramalar sonucunda oluşan kabarık liste bu kitapçığın hacmını aştığından çıkartılmıştır. Makalelerin sayısı ise 5000 civarına ulaştığından ayrı bir yayın olarak düşünülmektedir.150 a) Aşağıda son 10 yılda yayınlanan kitapların bir listesi verilmiştir. Son 10 yılda (1990-2000) yayınlanan Meslek Kitapları - 1990:AKSOY, A.-GÜNEŞ, İ.H.:Jeodezi I. İTÜ Kütüphanesi 1421, 200 sayfa İstanbul - 1990:AKSOY, A.-GÜNEŞ, İ.H.:Jeodezi II.İTÜ Kütüphanesi 1422, 223 sayfa, İstanbul - 1990: KAYRA,C.: İstanbul Haritaları. Ortaçağdan günümüze. Türkiye Sınai Kalkınma Bankası, 187 sayfa - 1990: HINZ,W./(Ç) ACAR,S.: İslam’da Ölçü Sistemleri. Marmara Üniv. Fen Edeb. Fak. Yay., 487/21, 82 sayfa - 1990: KUŞÇU,Ş.: Çözümlü Madencilik Topografyası Problemleri (Ders Notu). HÜ Zonguldak Müh. F., Maden Müh. Böl., 45 sayfa, Zonguldak - 1990: ERDİN,K.: Topografya I: Yatay Ölçme. İÜ Orman Fak. yay. 3611/406, 335 sayfa İstanbul - 1990: YILDIRIM,O. ve diğer.: Ölçme Bilgisi Uygulama Kılavuzu. AÜ Ziraat Fak. yay. 1167/233, 38 sayfa - 1990: ERDİN,K.: Peyzaj Mimarlığında Ölçme Bilgisi (Fotogrametri, Foto Yorumlama). İÜ Orman Fak. Yay. 3650/416, 324 sayfa - 1990: ÖNDER,M.: Uzaktan Algılama Ders Notları. HGK, Harita Y. Okulu yayınları, Ankara - 1990: YERCİ,M.: Fotograf Bilgisi ve Çoğaltma tekniği. SÜ, Müh.-Mim. F. yay, 222 sayfa, Konya - 1990: DİŞÇİ,S.:Harita Çizimi.-Orta dereceli Teknik Öğretim Okulları için- MEB yay. Daily News matbaası 264 sayfa, Ankara - 1990: AKKUŞ,A.: Harita Bilgisi. S.Ü. Eğ. F. 74/16 Özeğitim yay. 99 sayfa 2. baskı 1995, 3. baskı 1996 Konya - 1990: UZEL,T.: GPS Uydular yardımıyla Konum Belirleme. (Ders notu). Yıldız Üniversitesi, 74 sayfa - 1990: Harita Tapu ve Kadastro. DPT. IV. Beş Yıllık Kalkınma Planı Ö.İ.K.Raporu. - 1990: TKGM:Tapu İşlemleri Kılavuzu. Tapu-Kadastro Vakfı, Ankara - 1990: ERKAN,H.: Hukuk Bilgisi (Tapu Sicili ve Kadastro Mevzuatı). MEB yayını - 1990: Trabzon ve Yöresi 20 Haziran 1990 Sel Felaketi Sempozyumu. KTÜ Trabzon - 1991: III. Harita Kurultayı 28 Ocak-1 Şubat 1991 Ankara. TMMOB Harita ve Kad. Müh. Odası, 681 sayfa, Ankara - 1991: Türkiye’de Harita Kadastro Hizmetleri ve Sorunları. TMMOB Harita ve Kadastro Müh. Odası, Ocak 1991 Ankara - 1991: GÖKNAR,H.: Kat Mülkiyeti Devre Mülk ve Yabancıların Tasarrufu, 3. baskı 1996, 518 sayfa Ankara - 1991: ÖZBENLİ,E.: Jeodezi. KTÜ 154/45, 517 sayfa, Trabzon - 1991:------ :Ankara Manyetik Rasathanesi 1990 Yılı Manyetik Sonuçları. HGM, Ankara - 1991: HGK:National Report of Geodetic Commission of Turkey Ankara 11+6 sayfa (Ayrıca çeşitli yıllarda uluslararası toplantılara sunulmak üzere raporlar vardır) - 1991: HGK:Erdek, Menteş/İzmir, Bodrum, Antalya mareograf istasyonları 1990 yılı saatlik deniz seviyesi değerleri, Ankara 49 sayfa - 1991: ÖZGEN,M.G.-DEMİRAĞ,Ö.-YALIN,D.: Parsellerin Bölünmesi ve Sınır Düzeltilmesi. İTÜ Kütüph. Sayı 1443, 167 sayfa - 1991: UZEL,T.: Barajların Güvenirliği. YÜ Yay. No 221, Doğan Matbaası, 259 sayfa, İstanbul - 1991: SERTÇELİK,İ.-ALPMEN,M.: Jeofizik Mühendisliği için Ölçme Bilgisi El Kitabı. 116 sayfa, Kocaeli Ü. - 1991:Türkiyede 1935-1983 Yılları Arasında Faaliyette Bulunan Mareograf İstasyonları Hakkında Özet Bilgiler ve Antalya, Karşıyaka/İzmir, Samsun Mareograf İstasyonlarına ait Saatlik Deniz Seviyesi Ortalamaları.HGK yayın no 6, Ankara 28 sayfa - 1991: ERDİN,K.: Topografya II: Yükseklik Ölçme. İÜ Orman Fak. yay. 3651/417, 187 sayfa İstanbul - 1992:-------:Ankara Manyetik Rasathanesi 1991 Yılı Manyetik Sonuçları. HGM, Ankara - 1992:ÖZTÜRK-ŞERBETÇİ:Dengeleme Hesabı Cilt III, KTÜ 144/40, 558 sayfa, Trabzon - 1992: ÖZDEMİR.K.:Osmanlı Deniz Haritaları-Ali Macar Reis Atlası.(Ottoman Nautical Charts and the Atlas of Ali Macar Reis), Marmara Bankası Creative yayıncılık, 159 sayfa İstanbul - 1992: EKMEKÇİOĞLU,M.: Trigonometrinin tarihi Gelişimi. MEB. Öğretmen kitapları dizisi. 189, 82 sayfa İstanbul - 1992: ÖZDEMİR,T.-ARICI,İ.: Köy Yolları. Uludağ Üniv. Ziraat Fak. Ders notları No 48, 59 sayfa, Bursa - 1992: ERDİN,K.: Fotogrametri . İÜ-Orman Fak. 3674/421, 209 sayfa, İÜ Basımevi İstanbul - 1992: ŞAKAR,M.: İmar Mevzuatı. Beta yay. - 1992: Kent Bilgi Sistemi. Panel, 25.12.1992, HKMO İstanbul Şubesi, 50 sayfa - 1992: İmar Planlarının Uygulanması Semineri 29 Haz.-4 Temm. 1992 Trabzon. KTÜ, 180 sayfa, Trabzon - 1993: GÖKALP,A.E.: TMMOB Harita ve Kadastro Mühendisleri Odası Dergilerinde yayınlanan yazılar kaynakçası. HKM özel sayı 1993 - 1993: ----- : Arazi Toplulaştırması (Kanun, Tüzük, Yönetmelik ve Talimatları) Tarım ve Köy İşleri Bak. Köy Hizmetleri Gn. Md. lüğü, Sulama Dairesi Başkanlığı. 56 sayfa - 1993: GÜNEŞ,İ.H.: Modern Nirengi Ağlarının Hesaplanması. İTÜ sayı 1506, 61 sayfa, İstanbul - 1993: BAŞ,H.G.:Analitik Fotogrametri, (yersel) 188 sayfa, Akabe teknik yay. serisi, İstanbul - 1993: ÖRMECİ,C.: 1.Temel Uzaktan Algılama Kursu Ders Notları, TÜBİTAK Marmara Araştırma Merkezi, Özel yayın MAM/UBB ÖY-1 - 1993: KARAMAN,C.S.: Fotogrametri Ders Notları. Hacettepe Ün. Ankara Meslek Y. Ok. 57 y. - 1993:ŞERBETÇİ, M.:Pratik Hesap. KTÜ Yay. 166/49, 197 sayfa, Trabzon - 1993:KARAALİ, C.-DİLAVER, A.:Trigonometri Ders Notu, KTÜ Trabzon, 163 sayfa - 1993: ÖZDEMİR,T.: Yeni Yerleşim Alanlarında Altyapı (Ulaşım ağı) Planlamasına İlişkin Araştırma. Balıkesir Üni. Müh. Mim. Fak yay. 1993/02, 112 sayfa - 1993: TOMBAKLAR, Ö.H.: Topografya I. SÜ 147 s. Konya - 1993: ÖZDEMİR,T.: Arazi Toplulaştırmasında Otomasyon. Balıkesir Üni. Müh. Mim. Fak. yay. 1993/04, 32 sayfa - 1993: TAKKA,S.:Arazi Toplulaştırması. Kültür teknik Derneği yay. 1, 248 sayfa, Ankara - 1993: YILDIZ,F.: Harita Çizimi ve Esasları. Atlas Kitabevi, 275 sayfa, Konya - 1993: 4. Harita Kurultayı 1-4 Şubat 1993 Ankara. TMMOB Harita ve Kad. Müh. Odası 463 sayfa, İller Bankası Vakıf Matbaası, Ankara - 1993: Jeodezi ve Fotogrametri Mühendisliği Uygulama Semineri.28-29 Eylül 1993 İller Bankası Gn. Md. lüğü, Harita Dairesi Başkanlığı, Macunköy/Ankara 70 sayfa - 1993: Prof. Dr. H.WOLF Jeodezi Sempozyumu. HKMO İst. Şb. + YTÜ, 3-5 Kasım 1993. YTÜ, İstanbul, 683 sayfa (Yayına Hazırlayan N.Yıldız) - 1994: TÜDEŞ,T.-BIYIK,C.: Kadastro Bilgisi, KTÜ Müh.-Mim. F. Yay. 174/50, 538 sayfa, Trabzon - 1994: ERGİN,M.N.:Ölçme Bilgisi-I. Selçuk Üniversitesi Müh. Mim. Fak. yay. 440 sayfa, Konya - 1994: DOĞAN,E.-ALPAR,E.: Deniz ve Göllerde Derinlik Ölçme Sistem ve Yöntemleri. İÜ Deniz Bilimleri ve İşletmeciliği Enst., 119 sayfa, İstanbul - 1994: SWAIN-DAVIS/(Ç) MAKTAV,D.-SUNAR,F.: Uzaktan Algılama (Kantitatif Yaklaşım). HKMO, İstanbul, 429 sayfa - 1994: YERCİ,M.: Jeodezi I (Ders Notları). SÜ Müh. Mim. Fak. Yay. No 17, 2. baskı 1996, 179 sayfa Konya - 1994: GÜNEŞ,İ.H.: Yapay Uyduların Jeodezide Kullanımı. İTÜ İnşaat Fak. İstanbul, 2. baskı 1994, 3. baskı 1997, 4. baskı 1998, 353 sayfa - 1994:------ 1994-1995 Bölüm Bilgileri, KTÜ-Müh. Mim. Fak. Jeodezi ve Fotogrametri Müh. Bölümü, Trabzon, 79 sayfa - 1994: Başbakanlık Tapu Kadastro Genel Müdürlüğü Harita ve Harita Bilgilerinin Temini ve Kullanma Yönetmeliği, 16 sayfa Ankara - 1994: Uluslararası Kartografya Semineri 11-16 Nisan 1994 İstanbul - 1994: İstanbul-94. 1 st. Intenational Symposium on Deformations in Turkey Sept. 5-9 1994 132 p. Abstracts. HKMO İst. şubesi - 1994: I. Ulusal Coğrafi Bilgi sistemleri Sempozyumu. 18-20 Ekim 1994 KTÜ Trabzon, 359 sayfa - 1995 : İstanbul-94 Türkiye Uluslararası Birinci Deformasyonlar Sempozyumu. 5-9 Eylül 1994 İstanbul. 2 cilt 1162 sayfa, TMMOB-HKMO Ankara - 1995: 5. Harita Kurultayı. 31 Ocak-3 Şubat 1995, Ankara Açılış Konuşmaları ve Forum TMMOB, HKMO, 116 sayfa - 1995: 5. Harita Kurultayı. 31 Ocak-3 Şubat 1995, Ankara TMMOB, HKMO, 316 sayfa - 1995: Türk Haritacılığının 100. Yılı. Özetler, 190 sayfa - 1995: Türk Haritacılığının Yüzüncü Yılı. TUJJB ve TUFUAB Kongreleri Bildiri Kitapları 4 cilt. Harita Genel Komutanlığı, Ankara - 1995: First Turkish-German Joint Geodetic Days (Eds.:ALTAN, M.O.-GRÜNDIG,L.) Papers Presented to the Conference Organized at İstanbul, Sept. 27-29, 1995, 328 sayfa. İstanbul - 1995: Mühendislikte 20. Yıl Sempozyumu. 5-6 Ekim 1995 Zonguldak Karaelmas Üniversitesi - 1995: Neue Technologien in der Geodäsie (Eds.:ALTAN,M.O.-LUCIUS,E). Türkisch-Österreichische Geodätische Tage anlässlich 25. Jähre Studium der Geodäsie an der TU İstanbul Okt. 26-27, 1995 İstanbul, 145 sayfa - 1995: SEELE/(Ç) YILDIZ,N.:İmar Sorunları ve arazi Kullanımı Üzerine Konferanslar 28 kasım-1 Aralık 1994 HKMO İstanbul Şubesi, 193 sayfa, İstanbul - 1995: YILDIZ,N.-WEISS,E.-ÜLGER,N.E.: Arazi Toplulaştırması ve Taşınmazların Değerlendirilmesi. (İncelemeler, Konferanslar) 7-8 Aralık HKMO İst. Şb.+ YTÜ İst. 88 sayfa - 1995: KARAGÖZ,M. Haritacılıkta Taşınmaz Hukuku. HKMO yay., Ankara 2. baskı 1996, 3. baskı 1997 - 1995: DÖRTGÖZ,G.Ö.: Gayrımenkul mevzuatı. Ankara - 1995: YERCİ,M.: Jeodezi II (Ders Notları). SÜ Müh. Mim. Fak. Yay. No 24, 136 sayfa, Konya - 1995: EREN,K.-UZEL,T.: GPS Ölçmeleri. YTÜ. İstanbul - 1995: ŞERBETÇİ,M.: Türk Haritacılığı Tarihi. (1895-1995) HKMO yayını 160 sayfa Ankara - 1995: DOĞAN,E.-ÖZTAN,O.-ÖZGEN,M.G.: Harita Bilgisi. İÜ Basımevi, 355 sayfa, İstanbul - 1995: ERGİN,M.N.-İNAL,C.: Ölçme Bilgisi-2 (Ders Notları). S Ü Müh. Mim. Fak. yay. 22, 136 sayfa, II. baskı 1998 Konya - 1995: ERKAYA,H.: İleri Hidrografi Ölçmeleri. İstanbul - 1995: ÇAY,T.: Arazi Düzenlemesi Çalışmalarında Proje Planlanması ve Yöntemi. Expres yay. Konya - 1995: YILDIZ,F.: İmar Bilgisi (Planlama-Uygulama-Mevzuat). Atlas Kitabevi, 512 sayfa, Konya - 1995: ÖZDEMİR,T.: Kartografya ve Harita Bilgisi (Ders Notları). Balıkesir Ü. Müh. Mim. Fak.55 sayfa - 1995:BARIŞKANER,A.-GÜLLÜ,M.-TURGUT,B.:Dengeleme Hesabı Problemleri ve Çözümleri. Ekspress yay. Konya - 1996: BARIŞKANER,A.-GÜLLÜ,M.-TURGUT,B.: Dengeleme Hesabı 2 Ders Notları. Müh. Mim. F. Yay. No 26, Konya - 1996: YERCİ,M.: Kartografik Projelerde Yönetim ve Maliyet (Ders Notları) SÜ Müh. Mim. Fak. Yay. No 25, 115 sayfa, Konya - 1996: TOMBAKLAR,Ö.H.: Yol Bilgisi . S Ü Müh. Mim. Fak. yay. 134 sayfa, Konya - 1996: İNAL,C.-BAYBURA,T.: Açıklamalı Ölçme Bilgisi 1-2 Problemleri ve Çözümleri. (yardımcı ders notu) SÜ Müh. Mim. Fak. yay. 32, 187 sayfa, Konya - 1996: İNAL,C.- ERDİ,A-YILDIZ,F.: Topografya (Ölçme Bilgisi). Atlas Kitabevi, 266 sayfa, Konya - 1996: ŞERBETÇİ,M.: Haritacılık Bilimi Tarihi. Harita Dergisi Özel sayı No 15, 263 sayfa Ankara - 1996: İTÜ: Terimler Sözlüğü. (Jeodezi: S. 31-54) , İTÜ Rektörlüğü, Ofset Atölyesi 177 sayfa - 1996: KOÇAK,H.: 41 Uygulaması ve Tapu Sicili Üzerinde Düzeltmeler 165 sayfa Ankara - 1996: TMMOB, HKMO Panel: İnsan Toprak İlişkilerinde Değişmeler ve Kent Mekanındaki Yansımaları 9 Haziran 1996 İstanbul (Habitat II), 82 sayfa - 1996: CBS 96- Coğrafi Bilgi Sistemleri Sempozyumu 26-28 Eylül 1996 İstanbul, Bildiriler Kitabı, 357 sayfa - 1997: TMMOB, HKMO 6. Harita Kurultayı / Bildiriler 3-7/3/1997 Ankara Hilton-SA Oteli 435 sayfa - 1997: Second Turkish-German Joint Geodetic Days (Eds.:ALTAN, M.O.-GRÜNDIG,L.) Papers Presented to the Conference Organized at Berlin/Germany, May 27-29, 1997, 757 sayfa - 1997: KUŞÇU,Ş.: Madenlerde Ölçme ve Plan (Madencilik Topografyası), 263 sayfa Filiz Kitabevi, İstanbul - 1997: AYDIN,Ö.: Ölçme Bilgisi 2. YTÜ yay. 176 sayfa - 1997: AYDIN,Ö.: Mühendislik Ölçmeleri. YTÜ yay. 101 sayfa - 1997: DEMİREL,Z.: Arazi Toplulaştırması. (Ders Kitabı) 174 sayfa. YTÜ yay. İstanbul - 1997: -----: Ankara GPS Test Ağı. (AGTA) HGK Ankara –Tasnif dışı- - 1998: ÜLKEKUL,C.:Cumhuriyet Dönemi Türk Haritacılık Tarihi.(İlk on Yıl) Dönence, 352 s. İstanbul - 1998: ÜLKEKUL,C.: Tarihi Kabartma Haritalarımız. Tarih Araşt. Vakfı. Türk.+İng. - 1998: AYDIN,Ö.: Madencilik Ölçmeleri. YTÜ yay. 87 sayfa - 1998: AYDIN,Ö.: Hassas Yükseklik Ölçmeleri. YTÜ yay. 85 sayfa - 1998: DOĞAN,E.-ERGİNÖZ,M.A.: Türkiye’de Kıyı alanları yönetimi ve yapılaşması, Argon Kitabevi, 185 sayfa İstanbul - 1998: KOÇAK,H.: Orman Kadastrosu Uygulaması 354 sayfa Ankara - 1998: SESÖREN,A.: Uzaktan Algılamada Temel Kavramlar. Mart Matbaacılık Sanatları Ltd. Şti. 126 sayfa, İstanbul, İstanbul - 1998: Mesleğimizde 30. yılını dolduranların Özgeçmişleri. Harita ve Kadastro Müh. Odası Aralık 1998, 29 sayfa, Ankara - 1998: ALTAN,M.O. (Ed.) Symposium on Digital Photogrammetry.21-22 May 1998 İTÜ, İstanbul - 1998: Ekrem ULSOY. 60. Hizmet Yılı Anısına Yayınları ile. HKMO İst. Şb. 363 sayfa - 1999: TMMOB, HKMO 7. Harita Kurultayı 1-5/3/1999 Ankara Bilkent Bildiriler - 1999: Third Turkish-German Joint Geodetic Days.(Eds.:ALTAN, M.O.-GRÜNDIG,L.) June 1-4 1999, İTÜ İstanbul - --------: Mesleğimizde 30. yılını dolduranların Özgeçmişleri. Harita ve Kadastro Müh. Odası (1988 den beri her yıl yayınlanmaktadır) - --------:Astronomik Almanak HGM, Ankara (Bu Almanak her yıl yayınlanmaktadır) 7. DOKTORA TEZLERİ151) SOYADI, Adı \| YIL \| TEZİN ADI \| YERİ \| ABADİ,Ali \| 1984 \| İran'da Orman Kadastrosu Sorunları. İstanbul (T.Tokmanoğlu) \| İÜ \| AÇLAR,Ahmet \| 1975 \| Erschliessungswirtschaftliche Untersuchungen Türkischer Stadterweiterungsgebiete. (Türkiye'nin Kentsel Gelişme Alanlarında Altyapının Ekonomik Yönden Araştırılması) 205 s. (E.Gassner) \| Bonn Ü. \| AKÇA,Alparslan \| 1970 \| Eine Untersuchung zur Unterscheidung und Identifizierung einiger Objekte auf schwarzweiss Luftbildern durch Quantitative Beschreibung der photographischen Textur. (Fotoğrafik Dokunun nicel Tanımı İle Siyah-Beyaz Hava Resimlerindeki Birkaç Objenin Ayrımının ve farklılığın araştırılması) (Hildebrandt) \| Freib. Ü. \| AKÇIN,Hakan \| 1998 \| GPS Ölçülerinden Pratik Yüksekliklerin Elde Edilmesi Üzerine bir Araştırma. (T.Ünal) \| YTÜ \| AKSOY,Ahmet \| 1960 \| Eigenbewegungen und Farben im Bereich des Perseus-Aggregates. (Perseus-Aggregates Bölgesindeki Öz Hareketler ve Renkler) 40 s. (J.Meurers) \| Bonn Ü. \| AKYOL,Nihat \| 1983 \| Türkiye'de Arazi Toplulaştırma Çalışmalarının Ölçme Tekniği ve Organizasyonu Yönünden İncelenmesi. Trabzon 90 s. (E.Özbenli) KÜ Müh.-Mim. F. yay. 20/15, Tezler:1983/4 \| KÜ \| AKYÜZ,Feyza \| 1982 \| Türkiye Temel Nirengi Ağının Dengelenmesinde Lambert Projeksiyonunun Sonuç Değerlerine Etkileri. Trabzon 122 s. (M.Şerbetçi). İÜ Orman F. yay. \| KTÜ \| ALANKO,M.Gökalp \| 1996 \| Prezisyonlu Elektromanyetik Uzunluk Ölçmelerinde Atmosferik Etkilerin ve Ölçek Hatalarının Lokal Ölçek Parametreleri Modeli İle Giderilmesi. (R.Deniz), İstanbul \| İTÜ \| ALGÜL,Emirhan \| 1978 \| Türkiye'de Hidrografik Göl Harita Çalışmaları Analiz ve Öneriler. İstanbul, 103 s. (M.G.Özgen) \| İTÜ \| ALKAN,A. \| 1983 \| Şehirsel Yerleşmelerde Teknik Altyapı Planlamasından Yararlanabilecek Yeni Bir Yöntem Araştırması. Konya \| SÜ \| ALKAN,M.Reha \| 1998 \| Prezisyonlu Hidrografik Çalışmalar için GPS Yöntemi ile batçık (hav) etkisinin giderilmesi. (E.Algül) \| İTÜ \| ALKIŞ,Ayhan \| 1981 \| Ein Verfahren zur Sektionsweise rechnerischen Verknüpfung von photogrammetrischen Aufnahmen vorwiegend ebenen Geländes. (Engebeli olmayan Arazide Fotogrametrik Alımların Seksiyon biçiminde Hesaplama ile Birleştirilmesine İlişkin bir Yöntem) 72 s. (G.Weimann) \| Braun schw. \| ALKIŞ,Zübeyde \| 1994 \| Yerel Yönetimler İçin Kent Bilgi Sistemi Tasarımı ve Uygulaması. 145 s. (M.O.Altan) \| İTÜ \| ALP,Osman \| 1998 \| Topografyanın Sayısal Arazi Modeli Üzerinde Etkisi.(A.Aksoy) \| İTÜ \| ALPAR,Bedri \| 1993 \| Türkiye Denizlerindeki Su Seviyesi Değişimlerinin Akustik Derinlik Ölçümlerine Etkilerinin Araştırılması. Deniz Bilimleri ve İşl. Enst. İstanbul (E.Doğan) \| İÜ \| ALTAN,M.Orhan \| 1974 \| Stereo ve Mono Komparatörlerin Blok Triyangülasyonundaki Rolü ve Kadastro Fotogrametrisine Uygulama. (M.Aytaç) \| İTÜ \| ALTINER,Yüksel \| 1996 \| Geometrische Modellierung innerer und äusserer Deformation der Erdoberfläche.(Yer Yüzeyinin İç ve Dış Deformasyonlarının Geometrik Modellendirilmesi) DGK Reihe C 462 (S.Heitz) \| Bonn Ü. \| ARBEY,Ali \| 1976 \| Wirtschaftlichkeitsuntersuchungen zum Ausbau und zur Unterhaltung von Gewässern unter Berücksichtigung technischer Parameter. (Sulamada Teknik Değişkenleri de Dikkate Alarak İnşa ve Bakımla İlgili Ekonomik Araştırmalar) (E.Gassner) \| Bonn Ü. \| ARIK,Talat \| 1986 \| Türkiye'de Mevcut Gravite Anomalilerinin Sıklaştırılması İçin Yöntem ve Model Seçimi. Trabzon 126 s. (O.Gürkan) \| KTÜ \| ARSLAN,Ersoy \| 1987 \| Ülke Nirengi Ağlarında İki ve Üç Boyutlu Dengeleme Model-lerinin Uygulamalı Karşılaştırması. (A.Aksoy) \| İTÜ \| ATA,Mustafa \| 1999 \| Deformasyon Analizinde Robust Kestrim Yöntemlerinin Kullanılması üzerine bir Araştırma. (Ş.Hekimoğlu), 123 s \| YTÜ \| ATABAY,Semra \| 1979 \| Konut Tipi, Parsel Büyüklüğü, Yerleşim Biçimi ve Teknik Altyapı Tesisleri Arasında Etkileme İlişkileri. \| \| ATASOY,Veysel \| 1989 \| Üç Boyutlu Jeodezik Ağlarda Yer Kabuğu Hareketlerinin İrdelenmesi. Trabzon 94 s. (E.Öztürk) \| KTÜ \| ATEŞ,M.Tevfik \| 1978 \| Analitik Fotogrametri İle Yöneltme Elemanlarının Bulunması ve Yataya İndirgeme (Yeni Bir Yöntem). Ankara 132 s. (M.Aytaç) \| İTÜ \| AYAN,Tevfik \| 1976 \| Astrogeodätische Geoidberechnung für das Gebiet der Türkei. (Türkiye İçin Astrojeodezik Yöntemle jeoid hesabı) 138 s. (Maelzer) \| Karls-ruhe \| AYDIN,A.Fahrettin \| 1971 \| Betonarme Döşeme Modelinde Değişik Yüklemeler Altında Deplasman Miktarının Fotogrametri Tekniği İle Ölçülmesi. 47 s. Ankara ODTÜ Müh. F. yay. (M.Aytaç) \| İTÜ \| AYDIN,Ömer \| 1981 \| Vadi Geçişlerinde Nivelman Yöntemleri ve Sistematik Hata Kaynaklarının İncelenmesi. (M.Erbudak) \| İDMMA \| AYHAN,Eminnur \| 1996 \| Dönel Yüzeylerin Yakın Resim Fotogrametrisi Yöntemleriyle Belirlenmesi. Trabzon (T.Tüdeş) \| KTÜ \| AYHAN,M.Emin \| 1987 \| Doğrusal Uzaylarda En İyi Yaklaşım ve Jeodezik Uygulama-ları. Ankara 119 s. (A.Aksoy) \| İTÜ \| BANGER,Gürol \| 1978 \| Yer Yakını Atmosfer Tabakasının Düşey Açı Ölçülerine Olan Etkisi Üzerine Bir Araştırma. Trabzon 151 s. KTÜ yay. 94/15 (E.Özbenli) \| KTÜ \| BANK,Emin \| 1998 \| Büyük Ölçekli Haritalardan Bilgisayar Destekli Genelleştirme ile küçük Ölçekli Harita Üretimi. 85 sayfa (M.Selçuk) \| YTÜ \| BASHİR,Bashar \| 1999 \| Digital Ortofoto Üretimi için bir Bilgisayar Programı ve Uygulamaları. 89 s., (M.O.Altan) \| İTÜ \| BAŞ,H.Gazi \| 1985 \| İç ve Dış Yöneltme Elemanlarının Bilinmesi Durumunda Uzaysal Kestirme Problemlerinin Çözümü ve yersel Fotogra-metride Uygulama Olanaklarının Araştırılması. İstanbul (M.Aytaç) \| İTÜ \| BATUK,F.Gül \| 1995 \| İmar Faaliyetlerine Yönelik Kent Bilgi Sistemi Tasarımı ve Uygulaması. İstanbul (A.Alkış) \| YTÜ \| BAYKAL,Orhan \| 1972 \| Teodolitlerde Kompansatörlü Düşey Daire Göstergelerine Temperatürün Etkisi. 137 s. İst. (M.G.Özgen) \| İTÜ \| BAYRAM,Bülent \| 1998 \| İstanbul Örneğinde uydu görüntülerinin coğrafi bilgi sistemi ile bütünleştirilmesi. (A.Alkış) \| YTÜ \| BAZ,İbrahim \| 1984 \| The Solution of Aerial Triangulation On Vector And Parallel Array Processors. (G.Petrie) \| Glasg. \| BEKTAŞ,Sebahittin \| 1990 \| Yer Kabuğu Hareketlerinin Üç Boyutlu Geometrik Modelle Araştırılması. Trabzon 126 s. (E.Öztürk) \| KÜ \| BIYIK,Cemal \| 1987 \| Doğu Karadeniz Bölgesinde Kadastro çalışmalarının Organi-zasyonu. Trabzon 139 s. (T.Tüdeş) \| KTÜ \| BÜYÜKSALİH,Gürcan \| 1997 \| Geometric and Radiometric Calibration of Video Infrared Imagers for Photogrammetric Application. (Fotogrametrik uygulamalar için kızılötesi video görüntülerinin geometrik ve radyometrik ayarı) (G.Petrie) \| Glasg \| CAN,Zekai Cevdet \| 1990 \| Bilgisayar destekli harita yapım yöntemlerinin kadastral amaçlar için kullanılması. Konya 125 s. (M.O.Altan) \| SÜ \| CENAN,Ömer \| 1970 \| Die strenge Verschmelzung photogrammetrischer Einzel-streifen und Einzelblöcke zu übergeordneten Blocksystemen. (Fotogrametrik Kolon ve Blokların Daha Üst Derecedeki Bloklara Kesin Yerleştirilmesi). Bonn 89 s. (H.Wolf) \| Bonn Ü. \| CEYLAN,Ayhan \| 1993 \| Prezisyonlu Nivelman Yerine Trigonometrik Nivelman Yönteminin Kullanılabilirliği Üzerine Bir Çalışma. Konya, 112 s. (O.Baykal) \| SÜ \| CİN,Halil \| 1969 \| Miri Arazi ve Bu Arazinin Mülk Haline Dönüşümü. AÜ Hukuk F. yay. 250, (M.Sevinç) \| AÜ \| COŞKUN,H.Gonca \| 1992 \| Uydu Verileri İle İstanbul Boğazı, Haliç ve Marmara'da Su Kirliliğinin Makro Düzeyde Belirlenmesi. (C.Örmeci), 124 s. \| İTÜ \| COŞKUN,M.Zeki \| 1996 \| Karışık Nivelman Ağlarında Stokastik Model Araştırılması. (O.Baykal), İstanbul \| İTÜ \| CÖMERT,Çetin \| 1996 \| Ulusal konumsal veri Altyapısı için veri değişimi standardı-nın Belirlenmesi. (G.Banger) \| KTÜ \| ÇAY,Tayfun \| 1994 \| Arazi Düzenlemesi Çalışmalarında Proje Planlaması ve Yönetimi. Konya, 136 s. (C.Bıyık) \| SÜ \| ÇELEBİ,Muhittin \| 1989 \| Karaman Ovasında Toplulaştırma Alanlarındaki Parse-lasyonun Parsel Boyutları ve Kültürteknik Hizmetlere Etkisi Üzerine Bir Araştırma. Konya 103 s. (M.Kara) \| SÜ \| ÇELİK,Tagi Cahit \| 1998 \| Crustal Deformation Monitoring by the Kalman Filter Method.(Kalman flitre metodu ile yerkabuğu deformas-yonlarının izlenmesi) (V.Ashkenazi) \| Nott. \| ÇELİK,Rahmi N. \| 1996 \| Integration of DGPS and Conventional Systems in Offshore Surveying. (P.A.Cross) \| Newc. \| ÇORUMLUOĞLU,Özşen \| 1998 \| GPS-Aerotriangulation in Observationspace. (Gözlem uzayında GPS havai nirengisi) 233 s (P.A.Cross) \| Newc. \| DANIŞMAN,M.Ali \| 1994 \| Denizlerde Konum Belirleme ve uygun sistemlerin Seçimi. (E.Doğan) \| İÜ \| DEDEOĞLU,Semih \| 1977 \| Jeodezide Jiroskop Hareketinin Uygulanması Hakkında Öneriler. İstanbul 256 s., (M.G.Özgen) \| İTÜ \| DEMİR,Coşkun \| 1999 \| Kuzey Anadolu Fay Zonu batı kesiminde yatay yer kabuğu hareketleri ve Strain birikiminin araştırılması (H.Demirel) \| YTÜ \| DEMİR,Hülya \| 1996 \| Türkiye'de Yapı Denetim Sisiteminin Kurulması Üzerine Bir Araştırma. 159 s., (N.Yıldız) \| YTÜ \| DEMİREL,Hüseyin \| 1978 \| Statische analyse von Erdgezeiten Beobachtungen. (Gelgit Gözlemlerinin İstatiksel Analizi). Darmstadt, 115 (E.Groten) \| Darmst. \| DEMİREL,Zerrin \| 1988 \| Arazi Toplulaştırmasının Tasarımı. 144 s. (N.Yıldız) \| YTÜ \| DEMİRKOL,Ömür \| 1999 \| Türkiye Ulusal Düşey Kontrol ağı datum probleminin çözümüne yönelik kara ve deniz gravite ölçülerine dayalı Jeoit belirleme. (H.Demirel) \| YTÜ \| DENİZ,Rasim \| 1981 \| Kısa Boyların Elektro-Optik Uzaklık Ölçerlerle Ölçülmesinde Prezisyon Araştırılması. İst. 101 s. (M.G.Özgen) \| İTÜ \| DENLİ,H.Hakan \| 1998 \| GPS ile Marmara Bölgesindeki Yer Kabuğu Hareketlerinin Belirlenmesi. (R.Deniz) \| İTÜ \| DİLAVER,Aslan \| 1985 \| Büyük Nirengi Ağlarında Katsayılar Matrisinin Nokta Duyarlığına Etkisinin Araştırılması.(M.Şerbetçi) Trabzon \| KTÜ \| DOĞAN,Ertuğrul \| 1977 \| Orman Yollarının Projelendirilmesinde İkinci ve Üçüncü Derece Fotogrametri Aletlerinden (Özellikle PG 2 ve Stereotop) Faydalanma Olanakları. Trabzon 171 s. (K.Erkin) \| İÜ \| EKİNCİOĞLU,İlhan \| 1999 \| Konumsal Bilgi Sistemlerinin Kurumlar arası Kullanılması. (Ş.Hekimoğlu) \| YTÜ \| ERCAN,Orhan \| 1997 \| Ülke Koşullarına özgü Kadastro Bilgi Sistemi Tasarımı ve Uygulaması. (A.Alkış) \| YTÜ \| ERDİ,Ali \| 1989 \| Türkiye Şartlarında Toprak Bilgi Sistemi ve temel Esasları. Konya 119 s. (H.Erkan) \| SÜ \| ERDİN,Kadir \| 1978 \| Türkiye'de Uygulanmakta Olan Fotogrametrik Yoldan Orman Kadastrosunda Alet ve Malzemenin Etkisiyle Hasıl Olan Hatalar Üzerine Araştırma. İst. 187 s. (K.Erkin) \| İÜ \| EREN,Kamil \| 1980 \| The Spectral Analysis of Geos-3 Altimeter Data And Frequency Domain Collocation. 151 s. (R.H.Rapp) \| Ohio Ü \| ERGİNÖZ,M.Aykaç \| 1998 \| Akdeniz Ülkelerinde ve Türkiye'de kıyı kullanımı, yönetimi irdeleme ve öneriler. (E.Doğan) \| İÜ \| ERKANLI,Yılmaz \| 1977 \| Verwendung von Hilfsdaten bei der photogrammetrischen Vermessung Passpunktloser Gebiete. (Yer Noktası Bulunmayan Alanlarda Fotogrametrik Değerlendirme İçin Yardımcı bilgilerden Yararlanma). 138 s. (H.Deker) \| Darms. \| ERKAYA,Halil \| 1987 \| Mühendislik Yapılarındaki Deformasyonların Jeodezik Yöntemlerle Saptanması ve Bir Model Üzerinde Uygulanması. İst.(Ö.Aydın) 150 sayfa \| YTÜ \| ERKİN,Kemal \| 1948 \| Seben Mıntıkası Sarı Çamları Üzerinde Hacim, Şekil Emsalive genel Olarak Hasılat Araştırmaları. İstanbul (F.Fırat) \| İÜ \| ERKÜÇÜK (GÜLER), Göknil \| 1999 \| İstanbul Boğazı Deniz Trafiğinin DGPS yardımıyla Kontrolü ve Yönetimi.(T.Uzel) \| YTÜ \| EROKAN,İslam \| 1963 \| Untersuchungen zur topographisch-Isostatischen Lotabweichungsinterpolation für Landesvermessungszwecke. (Ülke Ölçüsü Amaçları İçin Topografik-İzostatik Çekül Sapması İnterpolasyonu Hakkında Araştırma) Bonn (H.Wolf) \| Bonn Ü. \| ERSOY,Nihat \| 1997 \| İstanbul Nirengi ÇalışmalarınınYersel ve GPS Ölçüleri İle Değerlendirilmesi ve Analizi. (H.Kıran) \| YTÜ \| ERTAŞ,Mehmet \| 1999 \| Kentsel Alanlarda Taşınmaz Mal Değerlemesi (D.Yalın) \| İTÜ \| ERYILMAZ,Mustafa \| 1990 \| Denizsel Verilerin Ortak bir Harita Bazında Gösterilmesinde İzmit Körfezi Örneği. İstanbul, 67 s., (E.Doğan) \| İÜ \| GÖKALP,Ertan \| 1995 \| GPS Ölçme Süresini kısaltma Amaçlı Yöntem Geliştirme. Trabzon, 123 s. (G.Banger) \| KTÜ \| GÖKGÖZ,Türkay \| 1999 \| Yükseklik Eğrilerinin Genelleştirilmesinde Yeni bir Yaklaşım. (M.Selçuk) \| YTÜ \| GÖKSEL,Çiğdem \| 1996 \| Elmalı ve Alibey Su Havzalarının Uydu Görüntü Verileriyle İzlenmesi ve Bilgi Sistemi Oluşturma Olanakları. (C.Örmeci) \| İTÜ \| GÖNENÇCAN,Atila \| 1965 \| Seeübergangsnivellements und ihre Genauigkeit. (Vadi Geçiş Nivelmanı ve Hassasiyeti), 52 s. München DGK Reihe C No 82 (M.Kneissl) \| Münch. TU \| GÜLAL,Engin \| 1997 \| Geodätische Überwachung einer Talsperre; Eine Anwendung der KALMAN-Filtertechnik. (Bir barajın jeodezik Kontrolü; KALMAN-Filitre Tekniğinin bir Uygulaması) (Pelzer) \| TU Hann. \| GÜLER,Attila \| 1980 \| 1/1000 Ölçekli Kent Haritalarındaki Düzeç Eğrilerinin Doğruluğu. Trabzon, 125 s. (M.Şerbetçi) \| KTÜ \| GÜLLÜ,Mevlüt \| 1998 \| GPS ve Yersel Gözlemlerin Birlikte Dengelemesi. Konya (A.Barışkaner) \| SÜ \| GÜMÜŞAY,M.Ümit \| 1997 \| Arsa Üretimine Yönelik Coğrafi Bilgi Sistemi Tasarımı ve Uygulaması. 154 sayfa (A.Alkış) \| YTÜ \| GÜNDOĞDU,İ.Bülent \| 1997 \| Sayısal Arazi Modellerine Dayalı Harita Üretiminde Renk. Konya (M.Yerci) \| SÜ \| GÜNEŞ,İ.Hakkı \| 1978 \| Ülke Triyangülasyon Ağı ile İlişkili Yerel Ağlar Sorunu ve Bazı Öneriler. İstanbul 93 s. (M.G.Özgen) \| İTÜ \| GÜRBÜZ,Hayrettin \| 1976 \| Türkiye'de Yapılan Fotogrametrik Çizgisel Haritalar İçin En Uygun Çift Resim Değerlendirme Aletleri. Konya 165 s. (M.Aytaç) \| İTÜ \| GÜRDAL,M.Ali \| 1999 \| Yersel Jeodezik Ölçülerde Refraksiyonun TTM ile modellendirilmesi ve diğer yöntemlerle karşılaştırılması. (A.Aksoy) \| İTÜ \| GÜRKAN,Onur \| 1973 \| Untersuchungen von Laplace-Widersprüchen auf systematische Fehler. (Laplace kapanma hatalarının Sistematik Hatalar Yönünden Araştırılması). Bonn 122 s. (H.Wolf) \| Bonn Ü. \| GÜZEL,Gürsel \| 1998 \| Türkiye Koşullarında CBS/KBS oluşturulabilmesi için yazılım araştırması ve tasarımı. (M.Selçuk) \| YTÜ \| HEKİMOĞLU,Şerif \| 1976 \| Absolute und relative Erdgezeiten Analyse mit Schwebungs-parametern und spektraler Darstellung des Störsignals. (Süperpozisyon Parametreli Mutlak ve Bağıl Kara Gel-Giti Analizi ve Bozucu Sinyalin Spektral Olarak Tanımı) München DGK Reihe C No 226, 103 s. (H.Wolf) \| Bonn Ü. \| HIZAL,Ahmet. \| 1977 \| Hava Fotografları Yorumlamasının Havza Amenajmanı Çalışmalarında Uygulama Olanaklarının Araştırılması. İst. (S.Uslu) İÜ Orman F. yay. 3144/341 \| İÜ \| HOŞBAŞ,Gürsel \| 1993 \| Baraj Deformasyonlarının Belirlenmesinde Jeodezik Yaklaşımların İrdelenmesi ve Bir Öneri.YTÜ 1992, 166 s. (T.Uzel) \| YTÜ \| IŞIK,B.Celil \| 1986 \| Karşılıklı Başucu Açısı Ölçümleri İle Çekül Sapmalarının Sıklaştırılması. İstanbul 111 s. (A.Tuğluoğlu) \| YÜ \| İNAL,Cevat \| 1988 \| Konya Alaiddin Camiinin Deformasyon ve Deplasmanının Jeodezik Yöntemlerle belirlenmesi. İstanbul 111 s. (H.Kıran) \| YTÜ \| İNCE,Cankut D. \| 1999 \| Dinamik Sistemlerin GPS ve Kalman Fitresi ile anlı olarak izlenmesi. (M.Şahin) \| İTÜ \| İNCE,Hüseyin \| 1987 \| Barometrik Yükseklik Tayininde Hassasiyet Araştırılması. (T.Tüdeş) \| KTÜ \| İPBÜKER,Cengizhan \| 1999 \| Uydu Verilerinin Topografik ve tematik harita çalışmalarına optimum katkısı için rektifikasyon metodları. 75 s., (O.Müftüoğlu) \| İTÜ \| KALKAN,Yunus \| 1988 \| Prezisyonlu Nivelman Ağlarında Dengeleme Öncesi Stokastik Model İçin Bir Yaklaşım. İstanbul (O.Baykal) \| İTÜ \| KARAALİ,Celalettin \| 1985 \| Türkiye'nin Bir Bölgesi İçin Astrojeodezik Jeoid Belirleme Denemesi. Trabzon, 111 s. (O.Gürkan) \| KTÜ \| KARASU,G.Hale \| 1994 \| Bir Jeodezik Ağın Farklı Bölgelerindeki Uyuşumsuz Ölçülerin Değişik Yöntemlerle Saptanması ve Dengeleme Sonuçlarına Etkilerinin Araştırılması. (A.Aksoy) \| İTÜ \| KARTAL,Fahri \| 1998 \| Havada Kinematik GPS ve bir uygulama. (T.Uzel) \| YTÜ \| KAVALALI,Semih \| 1962 \| Untersuchungen zur Erdmassenbestimmung durch Luftbild-messung beim Verkehrswegebau. (Trafik Yollarının Yapımı Sırasında Hava Fotografları Ölçümüyle Yer Kitlesinin Belirtilmesi İçin Araştırmalar) Berlin 149 s. (R.Burkhardt) \| Berlin. \| KAYA,Ahmet \| 1984 \| Elipsoidin Küreye Konform Tasviri Yoluyla Jeodezik Temel Problemlerin Çözümü Üzerine Bir İnceleme. Trabzon, 108 s. (E.Özbenli) \| KTÜ \| KAYA,Şinasi \| 1999 \| Uydu Görüntüleri ve sayısal Arazi Modeli kullanılarak Kuzey Anadolu fayı Gelibolu-Işıklar dağı kesiminin jeomorfolojik-jeolojik özelliklerinin incelenmesi. (O.Müftüoğlu) \| İTÜ \| KILIÇLIOĞLU,Ali \| 1999 \| İTÜ-ETH-TUJJB GPS projesinde değişik kampanya ölçülerinin birleştirilmesi ve sonuçların yer kabuğu hareketleri yönünden incelenmesi. 126 s., (A.Aksoy) \| İTÜ \| KINIK,İbrahim \| 1999 \| GPS Ölçme ve Değerlendirmelerinde hata kaynakları üzerine bir inceleme. \| YTÜ \| KIZILSU,Gaye \| 1998 \| LAGEOS I ve LAGEOS II için Doğruluk Analizi (M.Şahin) \| İTÜ \| KOCAMAN,Engin \| 1988 \| Yersel Fotogrametride Normal Durumda Yer Kontrol Noktalarının Dağılımının İncelenmesi. Konya 99 s. (T.Tüdeş) \| KÜ \| KOÇ,Ayhan \| 1995 \| Bilgisayar Destekli Konusal Orman Haritalarının Üretimi ve Orman Bilgi Sisteminin Oluşturulması. Orman Fak.(K.Erdin) \| İÜ \| KOÇ,İbrahim \| 1979 \| Meteorolojik Koşulların Düşey Düzlemde yapılan Gözlemlere Etkilerinin Araştırılması. İst. (M.Erbudak) \| İDMMA \| KOÇAK,Erdal \| 1974 \| Şehir Haritalarında ayrı Triyangülasyon Ağlarının Birleştirilmesi. Trabzon 85 s.(M.G.Özgen) \| İTÜ \| KONAK,Halük \| 1995 \| Yüzey Ağlarının Optimizasyonu. Trabzon 172 s. (E.Öztürk) \| KTÜ \| KOPAR,Atilla \| 1999 \| Cografi Bilgi Sistemlerinin askeri uygulamaları ve iç güvenlik harekatı yaklaşımı. (M.O.Altan) \| İTÜ \| KOYUNCU,Davut \| 1981 \| Büyük Ölçekli Fotogrametrik Çizgisel Haritaların Güncelleştirilmesinde Fotogrametrik Sayısal Yöntemler. Trabzon 132 s. (A.Yaşayan) \| KTÜ \| KÖKTÜRK,Erdal \| 1996 \| Türkiye Kadastrosu ve Bilgi Sistemine Hazırlanması Koşulları Üzerine bir İnceleme. 173 s. (Z.Demirel) \| YTÜ \| KÖKTÜRK,Erol \| 1986 \| Kadastronun Mali-Ekonomik Boyutu Olarak Kentsel Toprakların Karşılıkları. İstanbul 206 s. (N.Yıldız) \| YÜ \| KUŞÇU,Şenol \| 1983 \| Zonguldak Kömür Havzasında Yeraltı Maden Üretiminden Doğan Zemin Hareketlerinin Ölçülmesi ve İncelenmesi. İstanbul. (Ö.Aydın) \| YÜ \| KÜLÜR,Sıtkı \| 1985 \| Fotogrametrik ve Fotogrametrik Olmayan Ölçmelerin Birlikte Değerlendirilmesi ve Uygulaması. İstanbul (M.Aytaç) \| İTÜ \| LENK,Onur \| 1997 \| Local Area Differential GPS Applications secure Navigation along the Bosphorus-İstanbul. (O.Gürkan) \| BÜ \| MAKTAV,Derya \| 1985 \| Marmara Bölgesinde Su İle Örtülü Alanların Orijinal ve Yapay Landsat-4 Görüntü Verileri Yardımıyla İncelenmesi. İstanbul (M.Aytaç) \| İTÜ \| MARAŞ,Hakan \| 1999 \| Coğrafi veri tabanı Güncelleştirmesine yönelikCoğrafi Bilgi sistemi tasarımı ve uygulaması. (M.O.Altan) \| İTÜ \| MEKİK,Çetin \| 1996 \| Tropospheric Modelling in Precise GPS Relative Positioning. (P.A.Cross) \| Newc. \| MESİH,Sait \| 1984 \| Orman Yollarının Planlanmasında Fotogrametrik Yöntem. İstanbul (T.Tokmanoğlu) \| İÜ \| MUSAOĞLU,Nebiye \| 1999 \| Elektrooptik ve aktif mikrodalga algılayıcılarından elde edilen uydu verilerinden orman alanlarında mescere tiplerinin ve yetişme ortamı birimlerinin belirleme olanakları. (C.Örmeci) \| İTÜ \| MÜFTÜOĞLU,Oğuz \| 1980 \| Metrik Olmayan Resim Çekme Makinelerinin Fotogrametri Uygulamalarında Kullanımı Sağlayacak Yeni Bir Resim Çekme Düzeni ve Ayar Yöntemi. İstanbul, 72 s. (M.Aytaç) \| İTÜ \| ORAL,B. \| 1994 \| Global Positioning system (GPS) measurements in Turkey (1988-1992) kinematics of the african-Arabia Eurasia plate collision zone. \| MIT \| ORUN,Ahmet Bahadır \| 1997 \| Gerçek Zamanlı Fotogrametrik Görme Sistemi Tasarım ve Geliştirimi. (A.Alkış) \| YTÜ \| ÖĞÜN,Ünal \| 1984 \| Marmara Bölgesinde Yere Yakın Hava Tabakasındaki Refraksiyon Katsayısının Araştırılması. İstanbul (M.G.Özgen) \| İTÜ \| ÖNDER,Mustafa \| 1998 \| Uydu Görüntülerinden-Ulusal Cografi Sistemine Temel Oluşturacak Nitelikte- Topografik Harita Üretimine veya Güncelleştirmesine Yönelik Analiz ve Öneriler. (A.Alkış) \| YTÜ \| ÖRMECİ,Cankut \| 1973 \| Kitle hareketlerinin Fotogrametri İle Etüdü. İst. 126 s. (M.Aytaç) \| İTÜ \| ÖRÜKLÜ,Erdoğan \| 1973 \| Memleket Gerçekleri Karşısında Analog ve Analitik Şerit Triyangülasyonları Arasında Kıyaslamalı Bir Araştırma. Ankara 103 s. (M.Aytaç) \| İTÜ \| ÖZBENLİ,Erdoğan \| 1962 \| Zur Ausgleichung mit Exponential Funktionen (Üslü Fonksiyonlarla Dengeleme). Bonn 80 s. (H.Wolf) \| Bonn Ü. \| ÖZDEMİR,Turgut \| 1986 \| Kırsal Alanların Düzenlenmesinde Ulaşım Ağı Düzenlemesine İlişkin Araştırma.98 sayfa (A.Açlar) \| YÜ \| ÖZDİL,Tahir \| 1983 \| Kentsel Alan Planlamasında Kadastro İle İlişkiler ve Hava Fotograflarının Kullanılması. Trabzon 108 s.KÜ Genel yay. no 10, Müh. Mim. F. tezler no 3, 1984 (B.Tansuğ) \| YÜ \| ÖZDİLEK,İlhan \| 1980 \| Türkiye'nin 1/25 000 Ölçekli Topografik haritalarına Ülke Koşullarında Uygulanabilecek Enuygun Fotogrametrik Güncelleştirme Yöntemi. Ankara 101 s. (M.Aytaç) \| İTÜ \| ÖZEN,Haldun \| 1980 \| Türkiye Koşullarında Koordinat Kadastrosu. Trabzon 129 s. KTÜ yay. 118/31 (E.Uğur) \| KTÜ \| ÖZENER,Haluk \| 1999 \| Monitoring regional horizontal crustal movements by individual microgeodetic networks established along plate boundaries. (Fay hattı boyunca kurulan mikrojeodezik ağile yerel yatay kabuk hareketlerinin incelenmesi) (O.Gürkan) \| BÜ \| ÖZER,Halil \| 1995 \| Ülke Boyutunda Sayısal Yükseklik Modeli Üretimine Yönelik Topografik veri Tabanı Tasarımı ve Uygulaması. (A.Alkış) \| YTÜ \| ÖZERMAN,Ufuk \| 1996 \| Optimum Deformasyonlu Projeksiyonların Türkiye için Araştırılması. (D.Uçar) \| İTÜ \| ÖZKAN,Gülgün \| 1996 \| Kırsal Araziler için Arazi Bilgi Sistemi (A.Erdi) \| SÜ \| ÖZŞAMLI,Cihangir \| 1994 \| Kontrol Ağlarının Ölçüt Matrisleri İle Ağırlık ve Ölçü Planı Optimizasyonu. 119 s. (T.Ayan) \| İTÜ \| ÖZTAN,Olcay \| 1974 \| Düzlemde Alanların Hesaplarında Presizyonun Araştırılması ve Hata Sınırı Üzerine Bazı Öneriler. İst. 107 s. (M.G.Özgen) \| İTÜ \| ÖZTÜRK,Ergün \| 1977 \| Güte-Kriterien zum Vergleich von geodätischen Netzen (Nirengi Ağlarının Karşılaştırılması İçin Güvenlik Ölçütleri) Bonn, 123 s. (H.Wolf) Autoref. ZfV 1977, S.188 \| Bonn Ü. \| PEKTEKİN,Abdullah \| 1976 \| Analog Kolon Triyangülasyon Yönteminin Polinomlarla dengelenmesi ve Geodezik Yöntemle Karşılaştırılması. İst. 138 s. (B.Tansuğ) \| İDMMA \| POYRAZ,Mahmut \| 1985 \| Baraj Deformasyonlarının Jeodezik ve Fotogrametrik Yöntemlerle Ölçülmesi Üzerine bir Araştırma. Fırat Üniver-sitesi, 95 s. 1984 (T.Tüdeş) \| Fırat Üni. \| SAKA,M.Halis \| 1996 \| GPS ile Nirengi Ağı Sıklaştırılmasında Uygun Yöntemin Araştırılması. (E.Arslan) \| İTÜ \| SARBANOĞLU,Hakan \| 1995 \| Data Structure Conversions in Geographic Information Systems. İstanbul (O.Gürkan) \| BÜ \| SELÇUK,Mehmet \| 1979 \| Rasterloser Offsetdruck Untersuchung der Grundlagen Anwendungsmöglichkeiten für die Kartographie. (Rastersiz Ofset Baskı Altlıklarının ve Kartografyadaki Uygulama Olanaklarının Araştırılması), Bonn, 84 s. (A.Heupel) \| Bonn Ü \| SUNAR,Filiz \| 1991 \| Körfezlerdeki Su Kalitesinin Uydu Görüntü Verileri Yardı-mıyla İncelenmesi. İst. 110 s. (C.Örmeci) \| İTÜ \| SÜATAÇ,Ümit \| 1979 \| Türkiye’de Uygulanan Fotogrametrik Üçgenleme Duyarlık Derecesi. Ankara 130 s. (M.Aytaç) \| İTÜ \| ŞAHİN,Muhammed \| 1993 \| Aspects of stochastik & functional modelling for precise Baseline Determination in satellite geodesy. (Uydu jeodezisndeki hassas baz hesaplamasında stokastik ve fonksiyonal modelleme) (P.A.Cross) \| Newc. \| ŞANLI,Uğur \| 1998 \| Monitoring tide gauges using different GPS strategies and experiment designs. (Düşey datum belirlemede yerkabuğu hareketlerinin etkisi) (G.Blewitt) \| Newc. \| ŞEKER,Dursun Z. \| 1993 \| Kırsal Bölgelerde Bilgi Sisteminin Uygulama Olanakları. İstanbul 116 s. (M.O.Altan) \| İTÜ \| ŞEN,Kemal \| 1988 \| Kompensatörlü Nivolarda Sıcaklı Değişiminin Etkisi Üzerine Bir Araştırma. Trabzon, 103 s. (T.Tüdeş) \| KÜ \| ŞENOL,Suat \| 1983 \| Arazi Toplulaştırma Çalışmalarında kullanılabilir, niceliksel yeni bir arazi derecelendirme yönteminin geliştirilmesi üzerine araştırma. \| ÇÜ \| ŞERBETÇİ,Muzaffer \| 1968 \| Bestimmung und Berücksichtigung von algebraischen Korrelationen bei Gravimetermessungen. (Gravimetre Ölçülerinde Cebrik Korelasyonun saptanması ve Dikkate Alınması) Bonn, 160 s. (H.Wolf) \| Bonn Ü. \| ŞİMŞEK,Mustafa \| 1995 \| Uydu Tekniklerinin ağ sıklaştırmasında kullanılabilirliği üzerine bir araştırma. (H.Demirel) \| YTÜ \| TARI,Ergin \| 1997 \| Geçki Tasarımında Yeni Eğri Yaklaşımları. (O.Baykal) \| İTÜ \| TAŞTAN,Hayati \| 1998 \| Cografi Bilgi sistemlerinde veri kalitesi. 136 s., (M.O.Altan) \| İTÜ \| TEKİN,Engin \| 1978 \| Madencilik Ölçmelerinde Kuyu Cidarlarındaki Deformasyonların Saptanması ve Bazı Öneriler. İst. 93 s. (M.G.Özgen) \| İTÜ \| TEKİNSOY,M.Arslan \| 1976 \| Bağımsız Stereo Hava Resim Çiftinin En Küçük Kareler Kollokasyonu İle Yöneltilmeleri. İst. 66 s. (M.Aytaç) \| İTÜ \| TOKMANOĞLU,Tahsin \| 1961 \| Orman Tahdit Probleminin Çözümünde Aerofotogrametriden İstifade İmkanları Üzerine Araştırmalar. İst. 102 s. Orman Gn. Md. yay. 356/8 (K.Erkin) \| İÜ \| TOZ,F.Gönül \| 1985 \| Yersel Fotogrametride Analog, Analog-Analitik Değerlen-dirme Yöntemlerinin Yapı Konstrüksiyon Deneylerinde Uygulama Olanakları. İstanbul 112 s. (M.Aytaç) \| İTÜ \| TUĞLUOĞLU,Ali \| 1971 \| Über die Empfindlichkeit Astronomisch-Geodäetischer Lotab-weichungen Gegenüber Dichteanomalien des Untergrundes nebst einer Anwendung auf die Bestimmung der Tiefen-strukturen im nördlichen Ries. (Astronomik-Jeodezik Çekül Sapmalarının yer Yoğunluğu Anomalisine karşı hassasiyeti ve Nördlichen Ries'de derinlik saptanmasında uygulanması) (H.Wolf) \| Bonn Ü. \| TUNAY,Metin \| 1994 \| Türkiye'de Orman Sınırlandırma ve Haritalama Faaliyetlerinin İyileştirilmesi. Trabzon, 130 s. (O.Erdaş) \| KTÜ \| TURGUT,Bayram \| 1991 \| Ülke Nirengi Ağının Büyük Ölçekli Harita Yapımına Uygunluğu. Konya 114 s. (M.Yerci) \| SÜ \| TÜDEŞ,Türkay \| 1970 \| Türkiye'de Fotogrametrinin Karayolu Etüdlerine Tatbiki. Trabzon 96 s. (M.Aytaç) \| İTÜ \| TÜRKER,Ahmet \| 1996 \| Akdeniz suyunun İstanbul Boğazı boyunca Güney batı Karadenizde incelenmesi. (E.Doğan) \| İÜ \| UÇAR,Doğan \| 1979 \| Kommunukationstheoretische Aspekte der Informations-übertragung mittels Karten.(Haritalar Yardımıyla Bilgi Taşımanın İletişim Teorisi Açısından Yorumlanması). Bonn 78 s. (A.Heupel) \| Bonn Ü. \| UĞUR,Ergun \| 1974 \| Kuzey Anadolu Fay Kuşağının Gerede-Çerkeş Bölümünde Yer Kabuğu Hareketlerinin Jeodezik Yöntemlerle İncelenme-si. Ankara 70 s. (M.G.Özgen) Harita Derg Özel sayı 11, 1974 \| İTÜ \| ULUBAY,Ali \| 1999 \| Uçakların iniş ve kalkışlarını tehlikeye düşüren objelerin belirlenmesine yönelik Simulasyon modeli ve yüzey analiz teklifleri. (M.O.Altan) \| İTÜ \| ULUĞTEKİN,Necla \| 1993 \| Kadastro Paftalarının Geometrik Niteliğinin Yükseltilme-sinde ve Yenilenmesinde Homojenleştirme Algoritmaları. (D.Uçar) \| İTÜ \| UZEL,Turgut \| 1976 \| Teodolitlerin Yatay Daire Bölüm Hatalarının Üstel Fonksi-yonlarla veya Polinomlarla İfadesi Üzerine Bir Araştırma. İst. 101 s. (M.Erbudak) \| İDMMA \| UZUNER,S.Zeki \| 1976 \| Doğu Karadeniz Bölgesi İçin Geliştirilmiş Barometrik Yükseklik Formülü. Trabzon 81 s. (M.G.Özgen) \| İTÜ \| ÜLGER,Enver \| 1988 \| İstanbul'da Bir Teknik Altyapı Bilgi Sisteminin Oluşturul-ması ve Sürdürülmesi Faaliyetlerinin Tasarımına İlişkin İncelemeler. İst. (N.Yıldız) \| YTÜ \| ÜNAL,M.Tamer \| 1977 \| Randeffekte in geodätischen Netzen und ihre gesetzmässig-keiten. (Jeodezik Ağlarda Yan Etkiler ve Bunların Düzenliliği) Bonn 107 s. (H.Wolf) \| Bonn Ü. \| ÜNAL,N.Nadi \| 1985 \| İnşaat Mühendisliğinde Foto Yorumlama (İnterpretasyon) Tekniğinin Uygulama İmkanları. (B.Tansuğ) \| YTÜ \| ÜNVER (YALÇINKA-YA),Mualla \| 1995 \| Düşey Yöndeki Yer Kabuğu Deformasyonlarının Kinematik Model İle Belirlenmesi. Trabzon, 137 s. (E.Öztürk) \| KTÜ \| YALIN,S.Denizhan \| 1987 \| Türkiye Koşullarında Çok Amaçlı Kadastro Sistemi ve Sistemin Optimizasyonu. İstanbul (M.G.Özgen) \| İTÜ \| YANALAK,Mustafa \| 1997 \| Sayısal Arazi Modellerinde Hacim Hesapları. (O.Baykal) \| İTÜ \| YANAR,Ramazan \| 1999 \| Yeni Teknolojiler ışığında jeodezik yükseklik sistemleri üzerine bir araştırma. (Ö.Aydın) \| YTÜ \| YARAMANCI,Ali \| 1952 \| Eine allgemeine Methode zur gravimetrischen Gesteins-dichtebestimmung. (Gravimetrik yer yoğunluğu tesbiti için genel bir metod) Revue de la Faculte des Sciences de l’universite d’Istanbul. Serie A Tome XVII, fasc. 3 \| ETH Zurich \| YARAMANCI,Uğur \| 1978 \| A Unified Approach to signal Analysis in Earth Tides. İnst. of Oce. Sci.,Bildston Obs. Birkenhead, Merseyside \| Engl. \| *YAŞAR,İ.Kasım \| 1962 \| Üç Eşit Yükseklik Problemi, Astrolab, Yeni Tatbik Edilen Hesap Şekli, Teorisi ve Tatbikatı. MTA yay. (Kraecken) \| Ank. Ü. \| YAŞAYAN,Ahmet \| 1973 \| Türkiye'de hava Triyangülasyonu- Analiz ve Teklifler. Trabzon 182 s. (M.Aytaç) \| İTÜ \| YERCİ,Mehmet \| 1978 \| 1:5 000 ölçekli standart topografik harita yapım yöntemlerinin kartografik açıdan incelenmesi ve öneriler. Ankara 169 s., (M.Şerbetçi) \| KTÜ \| YILDIZ,Ferruh \| 1988 \| Türkiye'de Karayolu Etüd ve Proje Çalışmalarında Uygulana-bilecek Fotogrametrik Değerlendirme Modeli ve Önerileri. (M.O.Altan) \| İTÜ \| YILDIZ,Nazmi \| 1970 \| Untersuchungen zur Baulandproblematik in der Türkei. (Türkiye'deki İmar arsaları Sorunları Konusunda Araştırma) Bonn 138 s. (O.Pirkel) Özet: Jeodezi Bülteni 1970, cilt 1, sayı 3, s. 145-176 Trabzon \| Bonn Ü. \| YILMAZ,H.Murat \| 1998 \| Statik GPS Gözlemlerinin Fotogrametrik Nirengiye Kapsa-tılması Üzerine bir Çalışma. Konya (F.Yıldız) \| SÜ \| YOMRALIOĞLU,Tahsin \| 1993 \| A Nominal Asset Value-Based Approach For Land Readjust-ment And Its Implementation Using Geographical Inform-ation Systems. (P.A.Cross) \| Newc.. \| YURDAKUL,A.Rıza \| 1986 \| Kenar Ağlarında Nokta Yatay Konumu İnceliği. (M.Aytaç) \| İTÜ \| 8. BİYOGRAFİLER154) Dostları ilə paylaş: \|
http://muhaz.org/yeni-kurumlar-vergisi-kanunu-ile-kooperatiflerin-kurumlar-verg.html	Yeni kurumlar vergiSİ kanunu ile kooperatifleriN kurumlar vergiSİ muafiyetinden yararlanma koşullarinda yapilan değİŞİKLİkler	YENİ KURUMLAR VERGİSİ KANUNU İLE KOOPERATİFLERİN KURUMLAR VERGİSİ MUAFİYETİNDEN YARARLANMA KOŞULLARINDA YAPILAN DEĞİŞİKLİKLER ____________________________________________________________________________ Mehmet KORKUSUZ I. Giriş Bilindiği gibi, kooperatifler, Kooperatifler Kanunu'ndaki tanımından hareketle, tüzel kişiliği haiz olmak üzere ortaklarının belirli ekonomik çıkarlarını ve özellikle meslek ve geçimlerine ait ihtiyaçlarını karşılıklı yardım , dayanışma ve kefalet suretiyle sağlayıp korumak amacıyla gerçek ve kamu tüzel kişileri ile özel idareler, belediyeler, köyler, cemiyetler ve dernekler tarafından kurulan değişir ortaklı ve değişir sermayeli teşekküllerdir. Bugün, yarısı faal olmak üzere sayıları 80.000’e ulaşan kooperatifte, 5 milyona yakın sayıda insan yukarıda belirttiğimiz amaçları gerçekleştirmeye çalışmaktadır. Yeni Kurumlar Vergisi Kanunu'nda da, önceki Kanunda olduğu gibi, kooperatifler, verginin mükelleflerinden biri olarak sayılmışlardır. Kuruluşunda ekonomik olmaktan çok sosyal bir amacın hakim olduğu görülen kooperatiflerin kazançlarının vergiye tabi tutulmasının altında yatan temel gerekçe, ekonomide haksız rekabetin önlenmesidir. Üstelik kurumlar vergisinin mükellefi kabul edilen bu kooperatifler, sadece ülkemizde kurulmuş kooperatiflerle sınırlı da değildir. Kanunun '' Mükellefler '' başlığını taşıyan 2 nci maddesinde, Kooperatifler Kanunu'na veya özel kanunlara göre kurulan kooperatiflerin yanısıra benzer nitelikteki yabancı kooperatiflerin kazançlarının da kurumlar vergisine tabi olduğu hükme bağlanmıştır. Bu bağlamda, tüketim kooperatifleri, taşımacılık kooperatifleri, üretim kooperatifleri, kredi kooperatifleri, satış kooperatifleri ve yapı kooperatifleri ile aynı mahiyetteki yabancı kooperatifler, kurumlar vergisinin mükellefidirler. Bu yazımızda, kooperatiflerin kurumlar vergisi karşısındaki durumunu ve muafiyet koşullarını, yeni Kurumlar Vergisi Kanunu hükümleri ışığında ve önceki Kanunla karşılaştırmalı olarak ele alacağız. II. Yeni Kurumlar Vergisi Kanunu hükümleri ışığında kooperatifler II.1 Kurumlar Vergisinin mükellefi olan kooperatifler Yazımızın Giriş bölümünde de belirttiğimiz gibi, Kanunkoyucu, kooperatifleri yeni Kanunda da kurumlar vergisinin mükelleflerinden biri olarak kabul etmiştir. Ancak, yeni Kanunun bu konu ile ilgili hükümlerinde bazı değişiklikler söz konusudur. Önceki Kanundan ( 31.12.2005 tarihine kadar uygulanan 5422 sayılı Kurumlar Vergisi Kanunu) farklı olarak, yeni Kanunda, kooperatifler, tek tek sayılmayıp '' 1163 sayılı Kooperatifler Kanunu'na veya özel kanunlara göre kurulan kooperatifler ile benzer nitelikteki yabancı kooperatifler '' olarak tanımlanmıştır. Maddenin Gerekçesinde de yabancı bir kuruluşun kooperatif niteliğinde olup olmadığının Kooperatifler Kanununun ilgili hükümlerine göre değerlendirileceği belirtilmiştir. Yine aynı Gerekçede, 1163 sayılı Kanuna göre kurulmayan ya da bir derneğin iktisadi işletmesi olmayan okul kooperatiflerinin vergileme kapsamı dışında tutuldukları vurgulanmıştır. II.2 Kurumlar Vergisinden muaf tutulan kooperatifler Kanunkoyucu, bir taraftan yeni Kanunun daha ilk maddesinde kooperatifleri kurumlar vergisi mükellefi olarak belirlerken, diğer taraftan da, bunlardan belirlenen koşulları taşıyanları kurumlar vergisinden muaf tutmuştur. Muafiyet kapsamına giren koopreratiflerin belirlenmesi konusunda da önceki ve yeni Kanun arasında farklılıklar bulunmaktadır. Daha açık ifade ile, önceki Kanunda, belirlenen koşulları taşıyan tüm kooperatifler kurumlar vergisinden muaf tutulurken, yeni Kanunda tüketim ve taşımacılık koperatifleri bunun dışında bırakılmışlardır. Yani belirlenen koşulları taşıyor olsalar da tüketim ve taşımacılık koperatiflerinin kurumlar vergisinden muaf tutulmaları söz konusu olamayacaktır. Bu belirlemeyi yaptıktan sonra muafiyet için gerekli olan koşullara geçebiliriz : Tüketim ve taşımacılık kooperatifleri dışında kalan kooperatiflerin kurumlar vergisi muafiyetinden yararlanabilmeleri için, ana sözleşmelerinde, 1) sermaye üzerinden kazanç dağıtılmaması, 2) idare meclisi başkan ve üyelerine kazanç üzerinden hisse verilmemesi, 3) ihtiyat akçelerinin ortaklara dağıtılmaması, ve, 4) münhasıran ortaklar ile iş görülmesine dair hükümler bulunması gerekmektedir. Kanunkoyucu bu koşulların ana sözleşmede bulunmasını da yeterli görmemiş madde metnine, kurumlar vergisi muafiyeti için bu koşullara fiilen uyulmasını da zorunlu kılan bir hüküm eklemiştir. Görüldüğü gibi, yeni Kanunla belirlenen koşulların önceki Kanunda yer alan koşullardan bir farkı bulunmaktadır. O da kooperatiflerin üst birliğe üyeliğiile ilgilidir. Daha açık ifadesi ile, önceki Kanunda, vergi muafiyeti için bu koşulların yanısıra bir de üst birliğe üyelik koşulunun da aranacağı hükme bağlanmıştır. Bu konuyla ilgili bir parantez içi hüküm 1998 yılında yürürlüğe giren 4369 sayılı Kanunla, Kurumlar Vergisi Kanunu'nun 7 nci maddesine ( 17 numaralı bent) eklenmiştir. Ancak, yeni Kanunda bu koşula yer verilmemiştir. Yeni Kanunda bu koşulun madde metninden çıkarılmış olmasına rağmen, kurumlar vergisi muafiyeti için üst birliğe üyelik gibi bir koşulun aranıp aranmayacağı konusu, Kooperatifler Kanununda yer alan bir hüküm dolayısıyla, tartışmalıdır. Daha açık bir ifade ile, Kooperatifler Kanunu'nun 93 üncü maddesinin 3 üncü fıkrasında, '' kooperatifler, kooperatif birlikleri, kooperatif merkez birlikleri ve Türkiye Millî Kooperatifler Birliği'nin 5422 sayılı Kurumlar Vergisi Kanununun 199 sayılı Kanunla değişik 7 nci maddesinin 16 ncı bendindeki esaslar dahilinde Kurumlar Vergisi muaflığından faydalanırlar '' denildikten sonra, yine aynı maddenin 4 üncü fıkrasında da kooperatifler, kooperatif birlikleri ve kooperatifler merkez birliklerinin, faaliyete geçen üst kuruluşlara girmedikleri takdirde, 93 üncü maddenin 1 numaralı fıkrasının (b) bendi ile 2 nci fıkrası dışındaki fıkralarında yazılı muaflıklardan yararlanamayacakları hükme bağlanmıştır. Yeni Kanunun Geçici 1inci maddesinde de, bir taraftan '' Diğer Kanunlarla 5422 sayılı Kanuna yapılmış olan atıflar , ilgili olduğu maddeler itibarıyla bu Kanuna yapılmış sayılır ' hükmüne yer verilerek söz konusu hükmün yeni Kurumlar Vergisi Kanunu bakımından da geçerli olacağı ifade edilirken , diğer taraftan da yine aynı maddenin 9 numaralı fıkrasında '' Bu Kanunun yürürlüğünden önce kurumlar vergisine ilişkin olarak başka kanunlarda yer alan muafiyet, istisna ve indirimler bakımından 35 inci madde hükmü uygulanmaz ' ' denilerek Kooperatifler Kanunundaki hükmün, yeni Kurumlar Vergisi Kanunu'nun 35 inci maddesine konulan ve 2007 yılı başında yürürlüğe girecek olan '' Diğer kanunlardaki muafiyet,istisna ve indirimlere ilişkin hükümler , kurumlar vergisi bakımından geçersizdir ' ' hükmünden etkilenmemesi sağlanmıştır. Kanunkoyucunun iradesi doğrultusunda, Kurumlar Vergisi Kanunundan '' üst birliğe üye olma '' koşulu madde metninden çıkarılmışken, bir diğer Kanunda yer alan bu koşulun aranmasına devam edilecek midir ? Bu soruya farklı cevaplar verilebilir. Biz de bu noktada, uygulamacılara yardımcı olabileceği düşüncesi ile Danıştay Vergi Dava Daireleri Kurulu'nun konuyla ilgili 11.12.1998 tarihli bir kararını buraya almayı uygun gördük. 5422 sayılı Kurumlar Vergisi Kanunu’nun 7 nci maddesinde, kooperatiflerin vergi muafiyetinden yararlanabilmeleri için üst kuruluşa üye olma zorunluluğu getirilmeden önceki döneme ( 1997 yılı) ilişkin olarak alınan bu Kararda, özetle, ’’Kurumlar Vergisi Kanununun 7 nci maddesinin 16 numaralı bendinde, ana sözleşmelerinde; sermaye üzerinden kazanç dağıtılması, idare meclisi başkan ve üyelerine kazanç üzerinden pat verilmemesi, ihtiyat akçelerinin ortaklara dağıtılmaması ve münhasıran ortaklarla iş görülmesine ilişkin hükümler bulunan kooperatiflerin, kurumlar vergisinden muaf tutulduğu, ayrıca, Kooperatifler Kanunu’nun "Muafiyetler" başlığını taşıyan 93'üncü maddesinde de kooperatifler, kooperatif birlikleri, kooperatif merkez birlikleri ve Türkiye Kooperatifler Birliğinin, üst kuruluşlara girmedikleri taktirde, Kurumlar Vergisi Kanununun anılan muafiyet hükümlerinden yararlanamayacaklarının kabul edildiğinden söz edilerek, kurumlar vergisi muafiyetinden yararlanılmasını, üst birliğe girme koşuluna bağlayan dördüncü fıkra hükmünün, kooperatifçiliği güçlendirmek amacıyla metne eklendiği, Kooperatifler Kanunu’nda kooperatiflerin, üst birliğe üye olmalarının zorunlu tutulmadığı, üst birliğe üyeliğin zorunlu bir koşul olmadığı, Kooperatifler Kanunu’nun 93 üncü maddesindeki hükümle kurumlar vergisi muafiyeti yönünden biçimsel bir koşul getirildiği, muafiyet için temel koşulun, 5422 sayılı Kurumlar Vergisi Kanununun 7'nci maddesinin 17'ncı bendinde yer alan şartlardan oluştuğu anlaşılmıştır. Esasen, sadece ortakları ile iş gören, sermaye üzerinden kazanç dağıtmayan, yönetim kurulu başkan ve üyelerine kazanç üzerinden pay vermeyen, ihtiyat akçelerini ortaklarına dağıtmayan ve ana sözleşmesinde bunlara ilişkin kural bulunan kooperatifler, ortaklarını en kısa ve en düşük maliyetle kuruluş amacına ulaştırmayı hedefleyerek faaliyet göstereceklerinden, vergilendirilebilir kurum kazancı da elde edemeyeceklerdir. Bu durumda, Kurumlar Vergisi Kanununun 7'nci maddesinin 16'ncı bendinde öngörülen koşulları ihlal etmeyen kooperatiflerin, salt faaliyete geçmiş üst kuruluşlara üye olmadıkları neden gösterilerek ve vergiye tabi kazanç elde ettikleri de saptanmaksızın kurumlar vergisi mükellefi sayılmalarına olanak bulunmamaktadır. .... Kurumlar vergisi mükellefi olmayan kooperatiflerin net aktif vergisinin mükellefi olmaları da söz konusu değildir. ’’ denilmiştir. Yeni Kurumlar Vergisi Kanunu'nun kooperatiflerin kurumlar vergisinden muaf tutulmaları ile ilgili hükümlerinin önceki Kanunda yer alan hükümlerden bir diğer farkı da yapı kooperatifleri için yukarıda sayılanlara ilave olarak yeni koşullar belirlenmiş olmasıdır. Şüphesiz ki, bu değişikliğin altında, günümüzde kooperatif görüntüsü altında yürütülen ticari faaliyetlerin vergilendirme kapsamı dışına çıkarılmasının önlenmesi yatmaktadır. Daha açık bir ifade ile, günümüzde yapı kooperatifi adı altında faaliyet gösteren ancak, gerçekte " Yap-Sat İnşaat " faaliyetinde bulunarak haksız rekabete ve vergi kaybına yol açan ve kooperatifçilikten beklenen sosyal amaçlarla örtüşmeyecek şekilde faaliyet gösteren oluşumların da vergilendirilmesi amaçlanmıştır. Bilindiği gibi günümüzde, gerçekte öyle olmadıkları halde kooperatif adı altında örgütlenerek müşterilerini kooperatif üyesi gibi gösteren ve bu suretle kooperatiflere sağlanan kurumlar vergisi muafiyeti de dahil olmak üzere pek çok vergi avantajından yararlanan ticari işletmeler epeyce bir yaygın hale gelmişti. Yeni düzenlemeler sonrasında, kişilerin karşılıklı dayanışma ve yardımlaşma amacıyla bir araya gelerek konut ihtiyaçlarını karşılamak üzere kurmuş oldukları yapı kooperatifleri şüphesiz ki muafiyetten yararlanmaya devam edeceklerdir. Buna göre ; yapı kooperatifleri, 2006 yılı başından itibaren, ana sözleşmelerinde sermaye üzerinden kazanç dağıtılmaması, yönetim kurulu başkan ve üyelerine kazanç üzerinden pay verilmemesi, yedek akçelerin ortaklara dağıtılmaması ve sadece ortaklarla iş görülmesine ilişkin hükümlerin bulunmasının yanısıra kuruluşundan inşaatın bitim tarihine kadar yönetim ve denetim kurullarında, söz konusu inşaat işlerini kısmen veya tamamen üstlenen gerçek kişilerle tüzel kişi temsilcilerine veya Kanunun 13 üncü maddesine göre bunlarla ilişkili olduğu kabul edilen kişilere veya yukarıda sayılanlarla işçi ve işveren ilişkisi içinde bulunanlara yer verilmemesi ve yapı ruhsatı ile arsa tapusunun kooperatif tüzel kişiliği adına tescil ettirilmiş olması koşullarını da sağlayacaklardır. Görüldüğü gibi, Kanunkoyucu, sadece yapı kooperatiflerine iş yapan müteahhitlerin değil onlarla ilişkisi bulunan kişilerin de kooperatiflerin yönetim ve denetim kurullarında görev almalarını yasaklamış bulunmaktadır. Bu kapsama giren ilişkili kişilerin kimler olduğuna da Yeni Kurumlar Vergisi Kanunu’nun 13 üncü maddesinde yer verilmiştir. Anılan maddede, ilişkili kişi, kurumların kendi ortakları, kurumların veya ortaklarının ilgili bulunduğu gerçek kişi veya kurum ile idaresi, denetimi veya sermayesi bakımından doğrudan veya dolaylı olarak bağlı bulunduğu ya da nüfuzu altında bulundurduğu gerçek kişi veya kurumlar, ortakların eşleri, ortakların veya eşlerinin üstsoy ve altsoyu ile üçüncü derece dahil yansoy hısımları ve kayın hısımları olarak tanımlanmıştır. Daha önce olduğu gibi, bundan sonra da, yapı kooperatiflerinin, sahip oldukları gayrimenkulleri, ortak olmayanlara satmaları halinde, bu kooperatiflerin ana sözleşmelerinde sadece ortaklarla iş görüleceğine ilişkin hükümler bulunsa bile , fiiliyatta “münhasıran ortaklarla iş görme” koşulunu ihlal etmiş olacaklarından kurumlar vergisi muafiyetinden yararlanma haklarını kaybedecekler ve bu satış nedeniyle elde ettikleri kazançlar için yıllık kurumlar vergisi beyannamesi verecek ve vergi ödeyeceklerdir. Muafiyet hakkının kaybedilmesine yol açan bir diğer durum da yapı kooperatiflerinin, sahip oldukları gayrimenkulleri, ortak olmayanlara satmaları halidir. Böyle bir durumda da, ana sözleşmelerinde münhasıran ortaklarla iş görüleceğine ilişkin hükümler bulunsa bile, kooperatif kurumlar vergisi muafiyetini kaybedecektir. Ancak, yapı kooperatiflerinin arsalarını kat karşılığı müteahhide vermek suretiyle konut ve iş yeri inşa ettirmeleri durumunda, her bir hisse için bir iş yeri veya konut elde edilmiş olması koşuluyla, bu işlem ortak dışı işlem sayılmayacak ve kooperatif muafiyet koşullarını kaybetmiş sayılmayacaktır. Kanunkoyucu, vergi muafiyetinin zaman zaman suistimal edilmesi ve sonuçta vergi kayıplarına yol açılması sebebiyle, özellikle yapı kooperatifleri için getirdiği ve yukarıda özetlediğimiz ilave koşulların 2006 yılı öncesinde kurulmuş yapı kooperatiflerine uygulanmasında bir geçiş dönemi tanımış, KVK'na koyduğu Geçici 1 inci madde hükmü ile bu durumda olan yapı kooperatiflerinin durumlarını yeni koşullara uygun hale getirebilmeleri için 31.12.2006 tarihine kadar süre tanımıştır. Kooepratifler bu süre içinde, eğer varsa, yönetim ve denetim kurullarından, inşaat işlerini kısmen veya tamamen üstlenen gerçek kişilerle tüzel kişilerin temsilcilerini veya Kanunun 13 üncü maddesine göre bunlarla ilişkili olduğu kabul edilen kişileri veya yukarıda sayılanlarla işçi ve işveren ilişkisi içinde bulunduğu kişileri çıkaracaklar ; eğer değilse, yapı ruhsatını ve arsa tapusunu kooperatif tüzel kişiliği adına tescil ettireceklerdir. Aynı maddede, bu süre içinde yeni belirlenen koşullara uygun hale getirilmeyen kooperatiflerin muafiyetinin 01.01.2006 tarihi itibarıyla sona ermiş sayılacağı hükme bağlanmıştır. Bu da kooperatifler yönünden önemli bir noktadır. 31.12.2006 tarihine kadar gerekli koşulları sağlayamayan ve muafiyetlerini kaybeden yapı kooperatifleri, 2007 yılından itibaren değil, 2006 yılından itibaren kurumlar vergisi mükellefi sayılacaklar ve Nisan 2007 ayında bu yıla ilişkin kurumlar vergisi beyannamesini vereceklerdir. www.vergidegundem.com Dostları ilə paylaş: \|
http://muhaz.org/t-c-kocaeli-buyuksehir-belediyesi-isu-genel-mudurlugu-ozel-kal-v4.html	T. C. Kocaeli BÜYÜKŞEHİr belediyesi İsu genel müDÜRLÜĞÜ Özel Kalem Müdürlüğü Basın Bürosu	T.C. KOCAELİ BÜYÜKŞEHİR BELEDİYESİ İSU GENEL MÜDÜRLÜĞÜ Özel Kalem Müdürlüğü Basın Bürosu Bülten No:25 24.02.2015 DİLOVASI ARITMA TESİSİ’NDE FORE KAZIK ÇALIŞMALARI Kocaeli Su ve Kanalizasyon İdaresi (İSU) Genel Müdürlüğü, 45 milyon TL’ye mal olacak Dilovası İleri Biyolojik Atıksu Arıtma Tesisi’nin inşaatını sürdürüyor. İki yılda işletmeye alınması hedeflenen arıtma tesisinin fore kazık ile temel güçlendirme ve perde beton çalışmaları yapılıyor. DİLOVASI VE GEBZE’NİN KUZEYİNİN ATIKSULARI ARITILACAK Çevrenin ve insan sağlığının korunmasına büyük önem veren İSU Genel Müdürlüğü, Dilovası ilçesinin tamamı ile Gebze’nin kuzey bölgesinde yer alan Yenikent (Mutlukent), Gaziler, İnönü, Arapçeşme, Sultan Orhan, Kirazpınar mahalleleri ile eski Tavşanlı ve Pelitli köylerinin tamamının atıksularını arıtmak için Dilderesi’nin taşkın yatağı içerisindeki Dilovası ile Tavşanlı bölgeleri arasında 48.000 m2 alan üzerinde arıtma tesisi inşa ediyor. FORE KAZIK ÇALIŞMALARI Kurumun, azot fosfor giderimi yapan 5. ileri biyolojik atıksu arıtma tesisi olacak Dilovası İleri Biyolojik Atıksu Arıtma Tesisi’nin geçtiğimiz yıl başlanan inşaat çalışmalarında hafriyat ve temel kazısının ardından zemin güçlendirilmesi için özel makinelerle zemine fore kazık çalışmaları yapılıyor. Her biri 18 metre uzunluğunda olacak ve proje kapsamında toplam 928 adet fore kazığın çakılacağı çalışmalarda şimdiye kadar 200 adet fore kazık tamamlandı. İdari bina ile istinat duvarlarının betonarme çalışmaları da devam ediyor. İLERİ FOSFOR GİDERİMİ/40 BİN M3/GÜN KAPASİTELİ Bölgedeki evsel atıksular için toplayıcı ve kollektör hatları ile 2 adet terfi merkezinin de yapılacağı Dilovası Atıksu Arıtma Tesisi, 40 bin m3/gün olarak inşa edilecek. İleri azot ve fosfor giderimi yapacak tesis, uzun havalandırmalı ve aktif çamur sistemine uygun olacak. Tesiste ayrıca, arıtılacak atıksuların sanayi kuruluşlarında kullanma ve soğutma suyu olarak kullanılması için de 40 bin m3/gün kapasiteli grisu ünitesi yapılacak. Ultraviyole ışınları ile ikinci defa arıtılacak olan atıksuların sanayi kuruluşlarında kullanılması ile geri kazanımı da sağlanacak. DİLDERESİ’NDE 814 METRE ISLAH Arıtma tesisi, Dilderesi’nin menba yatağı içerisinde inşa edildiği için derede 814 metre uzunluğunda ıslah çalışması da yapılacak. Bölgenin altyapı ve atıksu problemlerini çözecek olan Dilovası Arıtma Tesisi’nin inşaatı iki yıl sürecek. Proje, 45 milyon TL’ye mal olacak. Fikri KAYA/Basın Büro Sorumlusu D-100 Karayolu Üzeri Sekapark No:59 İzmit/KOCAELİ Tel: 0.262.317 30 00 Faks: 0.262.317 30 46 Web: www.isu.gov.tr Dostları ilə paylaş: \|
http://muhaz.org/turk-haritaciligi-tarihi.html?page=16	Türk haritaciliği tariHİ - səhifə 16	DİZER, M.: İslamda ve Osmanlılarda Saat. Bilim Tarihi, sayı 3, 1992 DİZER, M.:Rubu Tahtası. Boğaziçi Üniversitesi. İstanbul 1987 80) 1687 yılında H. BUCHART'’ın yaptığı haritacı usturlabı kürevi bir başlıkla bir sehpa üzerine oturtulmuş ve istenildiğinde yatay açı ve gerektiğinde bölümlenmiş daire düşeylenerek düşey açı ölçebilmiştir. 81)ASSENA, N.:Sekstantın Tarihçesi. (çeviri) Deniz, sayı 26, 1957 82)SİPAHİOĞLU, B.:Büyük Topografya K.K.Yayınları Ankara 1952, s.162 83)ÜLKEKUL, C.:Alidat Olometrik ve Kullanılışı. Harita Dergisi, sayı 62, s. 55-67, 1961 ------------:Harp Okulu Topografya Notları, Ankara 1960, s. 244-257 84)KÖMÜRCÜYAN, K.:Fen Mesaha-i Arazi ve Topografya 1307 (1889/90), 200 s. (eski yazı). 85) Bu konuda bkz: -----------:Türk haritacılığı Tarihçesi. Harita Dergisi sayı 8, s.6, 1935 -----------:Türk Haritacılığında 75. yıl. HGM yay., 1970 -----------:Türk Haritacılığında 80 yıl. HGM yay. 1975 -----------:Haritacılar Albümü ve Harita Y.Teknik Okulu. (Türk Haritacılığının 85. yıl anısına) HGM 1980 ----------:Haritacı Mehmet Şevki Paşa ve Türk Haritacılığı Tarihi (1919 yılına kadar). HGM yay., 1980 TAN, K.:Ferik Şevki Paşa. Harita Dergisi sayı 59, 1959 SELEN, S.H.:Türklerde Haritacılık ve Coğrafya (Türk Tarihinin Anahatları, seri II, No 40), TTK. İstanbul GRABE, H.:Das Vermessungswesen in der Türkei. ZfV 1967, S.409-413 ATEŞ, T.:Harita Tarihçesi ve Türkiyede Harita İşleri. Harita Dergisi, Nato özel sayısı, 54/56, 1958 ÜLKEKUL, C.:Harita Genel Komutanlığı ve Türk Haritacılığı. Harita Dergisi sayı 96, s. 1-25, 1986 AYGÜN,:A.:10 Senelik Cumhuriyet Devrindeki Türk Haritacılığına Kısa Bir Bakış. Harita Dergisi, sayı 1, s. 9, 1933 ÜLKEKUL,C.: Cumhuriyet Dönemi Türk Haritacılık Tarihi.(İlk 10 Yıl), Dönence, İstanbul 1998 ÜLKEKUL,C.: Tarihi Kabartma Haritalarımız. Tarih Araşt. Vakfı. Türk.+İng.İst. 1998 86) AYGÜN, A: Türk Haritacılık Tarihi, Cilt II, s.2 87) AYGÜN, A.:Resmi Türk Haritacılığında Tarihsel bir Günün Kutlanması. Harita Dergisi No 9, s. 7-11, 1935 88) Bu konu için bkz. ALGÜL, E.: Türk Hidrografi Tarihçesi. Harita ve Kadastro Müh. sayı 50/51, s. 95-101, 1984 ALGÜL, E.:Türk Hidrografi Tarihçesi. Harita Dergisi, sayı 94, s.61-67, 1985 EROKAN, İ.:Türkiyede Deniz Haritacılığı. Harita Dergisi, Nato Özel sayısı, 54-56, s.54-66, 1958 DOĞAN, E.:Deniz Haritacılığı ve Günümüzdeki Önemi. Prof.Burhan TANSUĞ Fotogrametri ve jeodezi Sempozyumu 1987, İstanbul, s. 367 -----:Türkiye Hidrografi Şubesi Tarihçesi. Türk Deniz Mesahacıları ve Yaptıkları Eserler. Harita Umum Müdürlüğü 1932, Ankara ÖZDEMİR, K.:Osmanlı Deniz Haritaları. Marmara Bankası Creative yayıncılık 1992 İstanbul 159 sayfa 89) Bonne projeksiyonu 1911-1929 yılları arasında uygulanmış, 1927 de Gauss-Krüger Projeksiyon sistemine geçilmiştir. 90) Bkz.:Harita Dergisi sayı 30, s.109 91) AYGÜN, A.:Türk Harita Dairesinin Tarihçesi. Harita Dergisi sayı 21, s. 93, 1938 92) ALGAN, H.:Memleketin İlk Haritaları ve 1:200 000 ölçekli istikşaf haritamız.Harita Dergisi, sayı 67, 1963 93) KAYRA, C.:Ortaçağdan Günümüze İstanbul Haritaları. Türkiye Sınai Kalkınma Bankası, 1990 94) DEMİRCAN,M.: İstanbul’da harita hizmetleri. Türkiye’de Harita Kadastro Sektörü Sorunları, Konya 21 Nisan 1982 KURAL, E.:İstanbul Haritaları. Harita ve Kadastro Mühendisliği sayı 5, 1966 95) Türkiye Kurumlar arası Yeraltı Tesisleri Kadastrosu Araştırma ve Koordinasyon Kurulu, III. Genel kurul toplantı bülteni 25-27 Haziran 1975, İETT matbaası, s.13 İstanbul 96)Bu konu için bkz.: AKSOY, A.: Türkiye'de Kadastro Faaliyetlerinde Nirengi Sistemi Sorunu. Ölçme Sistemleri ve Bilgi Depolama Teknikleri. 24-27 Şubat 1987, TKGM, Ankara AKYÜZ,F.: Türkiye Temel Nirengi Ağının Dengelenmesinde Lambert Projeksiyonunun sonuç değerlerine etkileri(Doktora tezi), İÜ yay. no 3242/360, İstanbul 1984 DÜNDAR, V.: Türkiye'de Cumhuriyet Dönemi Jeodezi Çalışmaları Tarihçesi. HGK, Harita Y.Teknik Okulu Araştırma çalışması. 1990, Ankara EROKAN, İ.:Türkiye Ana Nirengi şebekesi. Harita ve Kadastro Mühendisliği, sayı 4, s.26-41, 1966 UĞUR, E.: Türkiye I. Derece Triyangülasyon Ağının Dengelenmesi. Harita Dergisi, sayı 83, 1976 UĞUR, E.: Türkiye Temel Nirengi Ağının Sıklaştırılmasında Uzun Kenarlı Poligonasyon. KTÜ 1981 SEVGÖR,S.: Türkiye Birinci derece nirengi işine ve şebekesine genel bakış. Har. Derg. Sayı 43, s. 5-11, 1951 TANSUĞ,B.-UZEL,T.: Kadastro Tekniği. İDMMA yay. 133, 326 s. Çağlayan basımevi İstanbul 1976 97) III. ve IV. Derece Nirengi Arazi İşleri Talimatı. Harita Genel Müdürlüğü Ankara 1952 98)Türkiye I.Derece Yatay Kontrol Ağının 1954 Yılı Dengelemesine Göre Konum Hataları. HGM, Ankara 1988 99) ÖZTÜRK, E.:Türkiye Yüzey Ağı Oluşturma Projesi TKGM, Ankara, 1990 SOYDAN, Z.:Nivelman Boğaz Rasatlarımızı Nasıl Yaptık. Harita Dergisi sayı 52, 1956 AYHAN, E.-DEMİR,C.:Türkiye Ulusal Düşey Kontrol (Nivelman) Ağı-1992 (TUDKA-92) Harita Dergisi sayı 109, s. 31) 100)AYHAN-DEMİR-ALAS:Türkiye Temel Gravite Ağı 1956 nın (TTGA-56) yeniden dengelenmesi Harita Dergisi sayı 108, s.43-58,1992 ATEŞ, T.:Gravitasyon ve Türkiye’deki gravite çalışmaları. Harita Dergisi. sayı 58, s.15-70, 1959 -----------: Report of gravity activities in Turkey, presented to the Intern. Gravimetric Commission Paris, 1959. HGM, 1959 ------------::Report of geodetic Works in Turkey, Presented to the XII General Assembley of IUGG Helsinki 1960, HGM, 1960 101) Bu konu için bkz AYGÜN, A.:Türkiye’de ilk harita basımı ve ilk asri matbaa. Harita Dergisi, sayı 4, s. 83-88, 1934 AYGÜN, A.:Topkapı sarayı müzesindeki coğrafi eserler ve haritalar. Harita Dergisi, sayı 13, s. 108-117, 1936 AYGÜN, A.:Türk Haritacılık Tarihi, cilt 1, s.71, Harita Genel Komutanlığı, Ankara 1980 KARAKUM, M.: 16. ve 17. asırlarda Türkçe coğrafya haritaları. 19 mayıs (Halkevi dergisi), sayı 56, 1947, Samsun KINAL, F.:Eski Önasya haritaları TTK. kitaplığı KONYALI, İ.H.:Topkapı sarayında deri üzerine yapılmış eski haritalar. Zaman Kitaphanesi, İstanbul 1936 SUNGUR, K.A.:19. asırdan bugüne kadar neşredilmiş yerli ve yabancı Türkiye haritaları. 1. Milli Türkoloji Kongresi, TTK kitaplığı SEZER, B.:Türkiye'de Cumhuriyet Dönemi Kartografya Çalışmaları Tarihçesi. HGK, Harita Y.Teknik Okulu Araştırma çalışması, 1990 Ankara YERCİ, M.:Harita Tapu ve Kadastro sektöründe harita ve harita sorunları. Türkiye’de Harita Kadastro Sektörü ve Sorunları. 21 Nisan 1982 Konya 102) NİYAZİ:Ayasofya Kubbesi Aleminin Coğrafiya Koordinatları ve 8 no lu Birinci Derece Postasının 934 Yılı Arazi İşleri. Haritacılar Mecmuası, sayı 7, s. 29-58, 1935 103) ARISOY, Ş.: 1:5000 ve Daha Büyük Ölçekli Harita Çalışmalarında Koordinasyon ve İşbirliği. Türkiye’de Harita Kadastro Sektörü ve Sorunları. 21 Nisan 1982 Konya 104) YERCİ, M.:Kartografya 2, SÜ, Konya, 1988, s.177 105) Bu konu için bkz.: MANEK :Verm. Techn. 1959/136 (Wild kameraları ile Türk haritacılığında hava resimleri) MANEK:Stereophotogrammetrische Aufnahmen für Bergbauzwecke. MTA-Z., Ankara (1937) Nr. 2., s.21-35 (Türkçe ve Almanca) MANEK:Zeittafel der Bildmessung. Verm. Techn. 1959, s.136 YAŞAYAN, A.: Fotogrametri Alanında Türkçe Yayınlar. Harita Dergisi sayı 82, 1975 KOYUNCU, F.:Fotogrametri Alanında Türkçe Yayınlar-2 (1974-1981), KTÜ 1982 Trabzon DİLAVER-BIYIK:Jeodezi ve Fotogrametri Bilm Kolunda Türkçe Yayınlar (1331-1981) Kitaplar, Tezler, Araştırma raporları, ayrı basımlar, KTÜ 1982 ÖZEN, H.:Jeodezi ve Fotogrametri Bilim Kolunda Türk Araştırıcıları Tarafından Hazırlanan Tezler. Harita ve Kadastro Müh. sayı 41, s.2-14, 1977 ÖZEN-ÖZDİL.:Jeodezi Bilim Kolunda Tezler. KTÜ, Araştırma Raporları serisi No 1982/1, Trabzon 1982 KUTLU, N.:Aplication of modern aerial triangulation methods in Turkey for various purposes. Thesis Ohio State Univ. Columbus, Ohio, 1959 106)Anadolu-Bağdat Demiryolunda, Haydarpaşa-İzmit hattı Osmanlı devletinin kendi olanaklarıyla tamamlanarak 1873 de işletmeye açıldı. 1888 de bu hattın İzmit-Ankara ve Eskişehir-Konya uzantıları için Almanlarla anlaşma yapıldı. Kurulan Anadolu Demiryolu şirketi toplam 931 km lik bu hatları 1895 e değin tamamladı. 1899 da Konya-Durak-Toprakkale-İslahiye-Resuleyn ve Bağdat'a başlanılan yapım işleri 15 yıl sürdü. 1918 de savaş bittiğinde Bağdat'a birkaç yüz km uzaklıktaki Nusaybin'e kadar tamamlanmıştı. Bağdat'tan da 135 km lik bir bölüm döşenmişti. Geri kalanlar Suriye ve Irak hükümetlerince yapılarak İstanbul-Basra tamamlandı. 107)MANEK:Photogrammetrie in der Türkei. BuL, 1940, s. 24-30 LÜSCHER, H.:Beispiel einer stereophotogrammetrischen Geländeaufnahme aus der Praxis. Int. Archiv für Photogrammetrie, 1912, s.17-27 108)LYON, D.:Basic metrical Photogrammetry. 1959 109)HÜRCAN, F. :HGM deki Fotogrametrik Hizmetler. Türkiyede Harita Kadastro Sektörü ve Sorunları, 21 Nisan 1982 Konya 110)KINBAY, C.:Türkiye Cumhuriyetinde Fotogrametri İşleri ve 937 senesi Nihayetinde Fotogrametri Vaziyeti. Harita Dergisi, sayı 19, s. 83-95, 1938 111)TEZER, S.Türkiye’de Haritacılığın Tekamülü ve Havai Fotogrametri. Aydın (Halkevi dergisi) 1955, s. 32 112)EVİNAY, T.:Türkiye’de Fotogrametri Çalışmaları. Harita Dergisi sayı 59, s. 7-28, 1959 113)ERİŞEN, N.: Türkiye’de Cumhuriyet Dönemi Fotogrametri Çalışmalarının Tarihçesi. HGK, Araştırma Çalışması 1990 114)MANEK,:Die Luftphotogrammetrische Aufnahme des Steinkohlenbeckens von Ereğli-Zonguldak (Türkei). Bildmessung und Luftbildwesen 1941, s. 76-77 115)MANEK:Bisherige Anwendung der Photogrammetrie in Bergbau. Verm.-Informationen Nr. 4, s.2-10, Jena (Aynı yayın için bkz.:Verm.Techn. 1954, Heft 3. s.54-59) 116)MANEK:Stereophotogrammetrische Aufnahmen für Bergbauzwecke. MTA-Z., Ankara (1937) Nr. 2., s.21- 35 (Türkçe ve Almanca) 117)BRANDENBERGER, A.:Die Einführung der Photogrammetrie im türkischen Kataster. Schweiz..Zeitschrift für Vermessung, Kulturtechnik und Photogrammetrie. 1955, S.239-251 118)ÖRÜKLÜ, E.:Türkiye'de fotogrametrinin kadastroya uygulanması. Harita ve Kadastro Müh. sayı 10, s.29- 41, 1968 119) ERDOĞAN, V.:TKGM Fotogrametri Faaliyetlerindeki Son Gelişmeler. Tükiye II. Harita Bilimsel ve Teknik Kurultayı, Ankara 6-10 Şubat 1989, s. .805-810 120) TUFB 1976 121)-------- :Haritacı Mehmet Şevki Paşa ve Türk Haritacılık Tarihi-1919 yılına kadar- HGM,1980 Ankara 122)ERKAN, H.:Türkiye’nin kadastrosuna İlişkin Öneriler, Türkiye’de Harita-Kadastro Sektörü ve Sorunları Bilimsel Toplantısı, Konya 21-23 Nisan 1982. ERKAN, H.:Türkiye’de Kadastro, Gelişmeler ve Orman Kadastrosu. Orman Kadastrosu Kongresi , s. 151, 1978 Ankara AYGÜN, A.:Kadastro ve Tarihçesi Harita Dergisi. sayı 8, s. 73-81, 1935 123)TKGM'nin 147. kuruluş yılı 21-23 Mayıs 1993 de kutlandı. 123 a) Akabe, sayı 3, 1994 123 b) H.Z.TÜRKKAN: Kadastro Ne idi ? Nedir ? Ne Olacaktır? (eski yazı) İstanbul 1928 124) SONGU, C.:Arazi Kadastrosu. Ayrı bası , Ankara 1962 125) ÖRÜKLÜ:Türkiyede Nirengi Sıklaştırmasında Fotogrametrik Yöntemler. Türkiyede Harita Kadastro Sektörü ve Sorunları Bilimsel Toplantısı, 21 Nisan 1982 Konya 126)TKGM:Cumhuriyetin 60. Yıldönümü Dolayıs›yle Tapu ve Kadastro Genel Müdürlüğü. 1983, Ankara TKGM:Tapu ve Kadastro Genel Müdürlüğü. 140. yıl TKGM:Land Registry and Cadastre of Turkey, Ankara 127) KALYONCU, A.:Yol Projelendirme ve Uygulamada Harita Hizmetleri, Sorunları. Türkiye’de Harita-Kadastro Sektörü ve Sorunları Bilimsel Toplantısı, 21 Nisan 1982 Konya 128) BAYRAM, A.:DSİ Genel Müdürlüğü Haritacılık Hizmetlerinin Tanıtılması. Jeodezi Öğretimi Sempozyumu, Trabzon 9-11 Haziran 1982, s.168 129)Bkz. yasalar: 3116 (1937), 4785 (1945), 5653 (1950), 5658 (1950), 6831(1956), 1744 (1973) 130) TETİK, H.:Orman Kadastro Sorunu. 1937-1978 Yıllar› Arasında Orman Kadastro Çalışmalarının Geçirdiği Aşamalar. Orman Kadastro Kongresi, s. 215, 1978 Ankara ERDİN, K.:Orman Kadastrosunda Uygulanmakta Olan Fotogrametrik Yöntemlerin Sakıncaları ve Gerekli Önlemlerin Saptanması. Orman Kadastrosu Kongresi Ankara 1978, S.71 KTÜ Orman Kadastrosu Sorunları Çalışma Gurubu: KTÜ Orman Kadastrosu Sorunu ve Çözüm Önerileri, Orman Kadastro Kongresi, 6-10 Temmuz 1978 Ankara AVA, C.:Orman Tahdit ve Kadastro Çalışmaları. Jeodezi Öğretimi Sempozyumu, Trabzon 9-11 Haziran 1982, S.165 131) Harita Kadastro Mühendisliği 40 ,42, 48/49 ve 67. sayıları . ) Bu toplantılara Haritacılar bildiri(ler) sunmuşlardır. 132) Bu konu için bkz.: ARISOY, Ş.:Tapulama-Kadastro Mevzuatı ve İlgili Diğer Mevzuatlar. Harita ve Kadastro Müh., sayı 10, s. 42- 60, 1968 ÖZEN, H.:Kadastro Bilgisi. Trabzon 1971 BIYIK, C.:Kadastro ve Eski Yazı Tapu Kayıtları. Prof. Burhan TANSUĞ Fotogrametri ve Jeodezi Simpozyumu. 8-9 Ekim 1987. İstanbul, s. 115-125 AÇLAR, A.-YALIN, D.: Türkiyede Sivil Haritacılığın 40. yılında Kadastro, İmar uygulamaları ve Kamulaştırma Çalışmalarına bir Bakış. Sivil Harita Mühendisliği eğitim ve öğretiminde 40 yıl Sempozyumu. 11-13 Ekim 1989, İstanbul, S.311-323 --------: Tapu ve Kadastro Hizmetlerinin Tarihçesi- Cumhuriyetin 60. yıldönümü (1923-1983) dolayısı ile Tapu ve Kadastro Genel Müdürlüğü. Ankara 1983 133) İHSANOĞLU, E.:Başhoca İshak ef. Kültür Bakanlığı, Ankara 1989 134) ADIVAR, A.:Osmanlı Türklerinde İlim. Remzi Kitabevi 1982 İHSANOĞLU, E.:Darülfünun Tarihçesine Giriş İlk Teşebbüs. Belleten Cilt LV No:210, 1990, s. 699-738. İHSANOĞLU, E.:Osmanlılar ve Avrupa Bilimi. Bilim Tarihi, sayı 5, 1992, s. 3-11. İHSANOĞLU, E.:Osmanlı Devletine 19. yüzyılda Bilimin Girişi. Toplum ve Bilim, sayı 29-30, 1985 KAZANCIGİL, A.-SOLOK,V.:Türk Bilim Tarihi Bibliyoğrafyası 1850-1981, 328 sayfa İstanbul 1981. İÜ. Cerrahpaşa tıp fak. Atatürkün 100. Doğum yılını kutlama yay. özel seri 1 KOÇER,H.A.: Türkiye’de Modern Eğitimin Doğuşu ve Gelişimi (1773-1923). MEB, İstanbul 1991 SAYILI, A.:Bilim Kültür ve Uygarlık Açısından Tarihimiz. T.C. Devlet Bakanlığı, Türk Bilim Politikası, s. 7-25, 1980 ULUÇAY, Ç.-KARTEKİN, E.:Y.Müh. Okulu (Yük. Müh. ve Mimar Yetiştiren Müesseselerin Tarihi) TÜ Kütüp. sayı 389, İstanbul 1958 135)UĞUR,E.:Türkiye temel nirengi ağının sıklaştırılmasında uzun kenarlı poligonasyon. KTÜ 1981 Trabzon 136) HARMANDAR,R.:Harita Yüksek Teknik Okulu. Jeodezi Öğretimi Simpozyumu, 9-11 Haziran 1982, Trabzon, S.43-47 137) ----:Haritacılar Albümü ve Harita Y.Teknik Okulu Tarihi. HGM 1980 Ankara 138) 1911 de illerin Bayındırlık idarelerinin tekniker ihtiyacını karşılamak üzere "Konduktör Mektebi Alisi " olarak açılan bu okul 2 yıllıktı. 1922 de Okulun adı "Nafıa Fen mektebi " oldu, 1926 da 2.5 yıla, 1930 da 3 yıla çıkarıldı. 1937 de "Teknik Okulu" adını aldı, Mühendis ve Tekniker yetiştiriyordu. 1943 de 4 yıla ç›karılarak yüksek dereceli okul oldu. 1952 de Tekniker bölümü kapatıldı. 139 ) ERBUDAK,M.:Das Geodaesiestudium an der TH İstanbul. AVN 1963, Heft 11, S.450-452 ERGENELİ, A.:İYTO Tarihçesi. Harita ve Kadastro Mühendislik şubesinin 20. yılı. HKMO, Ankara 140) ŞERBETÇİ, M.: KTÜ Jeodezi ve Fotogrametri Bölümü Öğretim ve Araşt›rma faaliyetleri. Jeodezi Öğretimi Simpozyumu, 9-11 Haziran 1982, Trabzon, S.70-82 141) -------:KTÜ, Müh. Mim. Fak. Jeodezi ve Fotogrametri Müh. Bölümü 1994-1995 Bölüm bilgileri Trabzon 1994 142) AKSOY, A.-UÇAR, D.: İTÜ Jeodezi ve Fotogrametri Bölümünde Jeodezi Öğretimi ve Araştırmalar. Jeodezi Öğretimi Simpozyumu, 9-11 Haziran 1982, Trabzon, S.54-66 143) GÜRBÜZ, H.:KDMMA Harita ve Kadastro Bölümü.jeodezi Öğretimi Simpozyumu,9-11 Haziran 1982, Trabzon, S.67-69 GÜRBÜZ, H.:Türkiye’de Fotogrametri Eğitimi. Harita Dergisi sayı 100, s. 50, 66, 1988 144) 1955 de YTÜ den mezun olan Hrt.Müh. Bn. Yüksel SUNGURÇETİN.Bu yıllarda Kız öğrenciler % 20 civarındadır. 145) ETH Zürich Üniversitesinde gravimetri dalında doktora yapan Prof. Dr. Ali YARAMANCI 146) ŞERBETÇİ-YAŞAYAN-KOÇAK:Harita Mühendisliği Eğitimi Üzerine Sorunlar ve İrdelemeler. Türkiye II. Harita Bilimsel ve Teknik Kurultayı, Ankara 6-10 Şubat 1989, S. 735-752 147) KÖKTÜRK, Erdal-KÖKTÜRK, Erol:Ülkemizde Harita Kadastro Etkinliklerinde "Özel Sektör". Türkiye II. Harita Bilimsel ve Teknik Kurultayı, Ankara 6-9 Şubat 1989, s. 587-602 148) GÜRBÜZ-ŞERBETÇİ-MAKTAV:Jeodezi ve Fotogrametri Mühendisliği Eğitimi. Sivil Harita Mühendisliği Eğitim ve Öğretiminde 40. Yıl Sempozyumu, İstanbul 11-13 Ekim 1989, S.9-23. MAKTAV, D.-ERKAYA, H.:Türkiye’de Jeodezi ve Fotogrametri Mühendisliği Eğitiminin Genel Değerlendirilmesi. 4. Harita Kurultayı, s.150 ŞERBETÇİ, M.:Recent Activities on the Development of higher Education in Geodesy in Turkey. Proceedings of the International Symposium "Education in Geodesy"September 27-29, 1982, Graz/Austria, S. 410-418 149)Savaş yüzünden Almanya'dan gelerek Robert Kolej'de dil eğitiminden başarı ile çıkanların 8 i 1940 Eylülünde ABD'ye gönderildiler. Bunlar E.Başaran, S.Sevgör, Z.Soydan, İ.Erokan, K.Evinay, A.Keretli, T.Ateş, M.Tugal'dır. Savaş çıktığında sivil olduklarından Almanya'da kalanlar ise: L.İlman, M.Erbudak, C.Songu, H.Savcı, H.H.Kuyucu, B.Tansuğ'dır. Savaş çıktığında 1940 da geri gelen askeri lise öğrencilerinden Sami Aykaç ve Ali Yaramancıoğlu, daha sonra İsviçre'ye giderek öğrenimlerini tamamladılar. 150) KARATAY,F.E.: Türkçe Basmalar Alfabe Katalogu (1729-1928) İÜ yay.no: 658, 2 cilt, 1295 sayfa, 1956 · AKSOY,A.:Geodezi Kolunda Çıkan Türkçe Eserler. Harita Dergisi, sayı 63, Ankara 1961 · YAŞAYAN,A.:Jeodezi ile İlgili Konulardaki Türkçe Yayınlar (Kitaplar). Jeodezi Bülteni sayı 1, cilt 1, S.32-57 Trabzon 1969 · YAŞAYAN,A.:Fotogrametri Alanında Türkçe Yayınlar (Kitaplar-Tezler-Raporlar-Makaleler). Harita Dergisi, sayı 82, S. 26-50, 1975 · KOYUNCU,F.:Fotogrametri Alanında Türkçe Yayınlar-2 (1974-1981). KTÜ Yerbilimleri Fak. Araştırma Raporları Serisi 1982/2 Trabzon 1982 · ÖZEN,H.-ÖZDİL,T.: Jeodezi Bilim Kolunda tezler. 22 sayfa, KTÜ Trabzon. 1982 · ÖZEN,H.:Jeodezi ve Fotogrametri Bilim Kolunda Türk Araştırıcılar tarafından Hazırlanan Tezler. HKM,sayı 41, s. 2-14, 1977 · DİLAVER,A.-BIYIK,C.:Jeodezi ve Fotogrametri Bilim Kolunda Türkçe Yayınlar (1331-1981). KTÜ, 1982 · Türkiye Bibliyografyası · ŞERBETÇİ,M.: Türk Haritacılığı Tarihi (1895-1995). S. 97-115, HKMO yayınları (1.baskı) Ank. · ŞERBETÇİ,M.: 1995 yılından beri yayınlanan mesleğimizle ilgili kitaplar. HKMO Bülteni, sayı 68, s. 70-71, Ankara 1998 · GÖKALP,A.E.: TMMOB Harita ve Kadastro Mühendisleri Odası Dergilerinde yayınlanan yazılar kaynakçası. HKM özel sayı 1993 150 a)ŞERBETÇİ,M.:Türk Haritacılığı Bibliyografyası-1 (1800-2000). Kitaplar, Tezler (baskıda) · ŞERBETÇİ,M.:Türk Haritacılığı Bibliyografyası-2 Makaleler, Bildiriler (hazırlanmakta) 151) Türk Haritacılığı konusunda şimdiye kadar yurt içinde ve yurt dışında yapılan doktora tezlerinin listesi Vefat edenler 154) Soyadı alfabetik sırada verilen bu kısa biyografilerin bazı kişiler hakkında bilgi bulamayışımdan da kaynaklanan eksik ve hataları için özür dilerim. Daha sonraki çalışmalara altlık olabilecek bu çalışma bu konuda daha kolay bilgi bulunabildiğinden Üniversite öğretim üyeleri ağırlıklı görünmektedir. Basılı bilgi azlığından doğan böyle bir çalışmanın güçlüğünü okuyucuların takdirine bırakıyorum. HKMO’nun yayınladığı 1958 ve daha sonraki Harita müh. için 1988 den itibaren çıkardığı “Meslekte 30 yılını dolduranlar” kitapçığı eksik özgeçmişlere rağmen bu konuda ilk kaynak olmuştur. Dostları ilə paylaş: \|
http://muhaz.org/minister-of-the-interior-mr-abdulkadir-aksu-v2.html	Minister of the Interior Mr Abdulkadir Aksu	Fax +90 312 418 17 95 Mai 2005 Monsieur le Ministre, La Fédération Internationale de l’ACAT (Action des Chrétiens pour l’Abolition de la Torture), ayant statut consultatif auprès des Nations unies, m’informe des menaces de mort proférées à l’encontre de Mme Eren Keskin, M. Saban Dayanan et M. Dogan Genç membres de l’Insa Haklari Dernegi (IHD/Association des droits de l’homme). Le 19 avril dernier, ils ont reçu à leur domicile et à leur bureau des lettres de menaces d’un groupe ultranationaliste appelé Türkçu Intikam Tugayi ((Brigade Revenche Turque). Ce groupe a revendiqué l’attaque armée au bureau de l’IHD à Istanbul en mai 1998 qui visait le président de l’IHD, M. Akin Birdal, lequel a été gravement blessé. D’après nos informations, les lettres envoyées à Mme Eren Keskin, M. Saban Dayanan et M. Dogan Genç mentionnaient l’attentat contre Akin Birdal et disaient qu’ils pourraient ne pas être aussi chanceux qu’Akin Birdal. Je suis très préoccupé(e) par ces menaces et je crains pour la sécurité de ces trois personnes. C’est pourquoi, je demande instamment aux autorités turques d’assurer la sécurité de Mme Eren Keskin, M. Saban Dayanan et M. Dogan Genç et qu’une enquête soit ouverte sur ces menaces. De plus, je demande que les défenseurs des droits de l’homme soient autorisés à poursuivre leur travail d’enquête sur les droits de l’homme comme garanti dans la Déclaration des Nations unies sur les Défenseurs des droits de l’homme. Enfin, je vous prie de prendre les mesures nécessaires pour que les forces de sécurité et les fonctionnaires reconnaissent la légitimité du travail des défenseurs des droits de l’homme. Dans l’espoir que vous répondrez favorablement à ma demande, veuillez agréer, M. le Ministre, l’assurance de ma profonde considération.
http://muhaz.org/turk-haritaciligi-tarihi.html?page=6	Türk haritaciliği tariHİ - səhifə 6	1984 - Haritacılıkta Otomasyon Semineri. Stfa Temel Harita İstanbul 1984 - Jeoloji Mühendisliği Sempozyumu Ankara 6-10/2/1984 - Ibni Sina Kongresi Kayseri 14/3/1984 - Türk Silahlı Kuvvetleri 1. Haritacılık Semineri Ankara 4-6/4/1984 - Tapulama-Kadastro Müdürleri Semineri Tkgm-Ankara 10-13/4/1984 - 1. Ulusal Kültürteknik Kongresi - Kuzeydoğu Anadolu 1. Deprem Sempozyumu Erzurum 16-19/5/1984 - Dsİ Harita Müh. Semineri Trabzon 21-25/5/1984 - Türkiyede İnşaat Müh. Alanındaki Gelişmeler Kongresi İstanbul 21-23/5/1984 - Milli Saraylar Sempozyumu Şale/İstanbul 15-17/11/1984 1985 - Tarihi İstanbul Çeşmeleri 1. Semineri İstanbul 1985 - 3. Mühendislik Haftası İsparta 8-11/5/1985 - Tufuab (Türkiye Fotogrametri ve Uzaktan Algılama Birliği) Ankara 3-4/6/1985 - Yü-Fbe Mimarlık ve Mühendislıkte Yersel Fotogrametri ve Uygulamaları Yaz Okulu 1985 - Uluslararası İbni Türk, Harezmi, Farabi, Beyruni ve İbni Sina Sempozyumu 9-12/9/1985 1986 - Madencilik Topoğrafyası Otomasyon Semineri Soma 28/4-1/5/1986 - 1. Topoğrafya Bilimsel ve Teknik Kurultayı Ankara 26-28/3/1986 - Tübitak Yapı Araşt. Enst.1986 - 2.Ulusal Bil. Dest. Sempoz. Izmir 1986 - Ii.Uluslararası Türk-İslam Bilim ve Teknolojı Tarihi Kongresı İst. 28/04-02/05/1986 - Iı.Ulusal Kültür Teknik Kongresı Adana 29/4-2/5/1986 - Tujjb Genel Kurulu Ankara 5-6/5/1986 - Xiv.Şehircilik ve İskan Haftası Trabzon 29-30/5/1986 - Harita Kadastro Sektörünün Dünü, Bugünü. Panel HKMO Ankara 18/10/1986 - Trabzon Belediyesi 1. İmar Semineri Trabzon 13/12/1986 1987 - 10.Toprak Semineri İstanbul 15/1/1987 - Türkiye 1. Harita Bilimsel ve Teknik Kurultayı Ank. 23-27/2/1987 - Ölçme Sistemleri ve Bilgi Depolama Teknikleri Semineri Tkgm Ankara 24-27/2/1987 - Türk Bilim Tarihi Sempozyumu İü. Edeb. F. İstanbul 2-5/4/1987 - Türkiye Ormanları Yangından Koruma Semineri Marmaris 4-8/5/1987 - Internat Symposium on Modern Sciences and the Muslim World, İst. 2-4/9/1987 - Depremleri Önceden Kestirme Sempoz. Bolu 7-9/10/1987 - Prof. B.Tansuğ Sempozyumu İstanbul 8-9/10/1987 1988 - Türkiye'de Orman İşletmeciliğinin Gelişimi Sempozyumu Ankara 9-10/2/1988 - I. Balıkesir Mühendislik Sempozyumu Balıkesir 26-27/4/1988 - Harita-Kadastro 88 Sempozyumu Sü-Konya 13/5/1988 - V. Müh. Haftası İsparta 30.5-3.6.1988 - İnşaat Mühendisliğinde Bilgisayar Kullanımı Sempozyumu İst. 20-24/6/1988 - Ülkemiz Kalkınmasında Mühendisliğin Rolü Sempozyumu Yü. İst. 20-24/6/1988 - 16th International Congress of the Photogrammetry and the Remote Sensing Kyoto Japan 1-10/7/1988 - Sulama Projelerinde Arazi Toplulaştırması Semineri DSİ Uludağ Tesisleri 14-17/11/1988 1989 - Türkiye 2.Harita Kurultayı Ankara 6-10/2/1989 - Türkiye Uzaktan Algılama Semineri Ankara 21-22/3/1989 - 2.Türk Bilim Tarihi Sempozyumu İstanbul 3-5/4/1989 - 2.Topografya Kurultayı Kurultayı Ankara Mayıs 1989 - Inşaat Müh. Odası Topografya Semineri Ankara 25-27/5/1989 - Emlak ve Kamulaştırma Toplantısı DSİ, Elazığ 26/30/6/1989 - Vi. Ulusal Mekanik Kongresi Kirazlıyayla/Bursa 11-15/9/1989 - 12.Dünya Şehircilik Günü Kollokyumu Ankara 16-18/11/1988 - Karayolu 89 Sempozyumu - 2.Topografya Bilimsel ve Teknik Kurultayı Ankara 1989 - 6.Türkiye Bilgisayar Kongresi İstanbul 1989 - Fig 7. Komisyon Toplantısı İstanbul 1989 - Sivil Harita Mühendisliği Eğitim ve Öğretiminde 40.Yıl Sempozyumu İstanbul 11-13/10/1989 - Tmmob Inşaat Müh. Odası Ank.Topografya Semineri 25-27/5/1989 - Sivil Harita Mühendisliği Eğitim ve Öğretiminde 40.Yıl Arazi Toplulaştırması - Kollokyumu İstanbul 13-15/12/1989 1990 - İstanbulun Geleceği Stratejiler ve Öneriler Forumu İstanbul 3-5/5/1990 - 1. Hatlar Kadastrosu Konferansı İzmir 11/5/1990 - Vi. Müh. Haftası İsparta 28/5-2/6/1990 - İnşaat Mühendisliğinde Bilgisayar Kullanımı II Sempozyumu İtü-İst.26-28/9/1990 - Interdisciplinnary Aspects of town planning. YTÜ İstanbul 3-5/10/1990 - 3194 Sayılı İmar Kan. 18.Madd. Uyg. Sem. Ankara 10-11/10/1990 - Kent Kooperatifleri Merkez Birliği Kent Kooperatifçiliği 5.Teknik Semineri Kuşadası 1-3/11/1990 - Trabzon ve Yöresi 20 Haz. 1990 Sel Felaketi Sempozyumu Trabzon 22-24/11/1990 - Jeodezi ve Fotogrametri Mühendisliğinde Bilgi Sistemleri Semineri Ytü, İst.3-4/12/1990 1991 - Türkiye’de Harita Kadastro Hizmetleri ve Sorunları. HKMO Ankara Ocak 1991 - Türkiye 3. Harita Kurultayı Ankara 28/1-1/2/1991 - TUJJB Genel Kurul Toplantısı. HGK Ankara 30-31/5/1991 - Maden Haritacılığı Semineri Zonguldak 9-10/5/1991 - Bilgisayar Destekli Çevre Tasarımı ve Uzaktan Algılama Semineri Ank.Ün.Zir.F.Peyzaj Mim Böl. Ank. 1991 - Ii. Balıkesir Müh. Semp. 30-31/5/1991 - Milletlerarasi Tarım Reformu ve Kırsal Kalkınma Kongresi İstanbul 8-11/10/1991 - Türkiye İnşaat Mühendisliği XI. Teknik Kongre İstanbul 8-11/10/1991 - Kent Kooperatifleri Merkez Birliği Kent Kooperatifçiliği 6.Teknik Semineri Dalaman 30/10-2/11/1991 - Türkiye I. Ulusal Heyelan Sempozyumu Trabzon 29/11/1991 1992 - Türkiye III. Harita ve Teknikerlik Hizmetleri Kurultayı Ankara 13-16/4/1992 - İstanbul Metropolünde sayısal fotogrametrik haritaların kullanımı-panel- HKMO Şb. - İstanbul 29/4/1992 - Türkiye VIII. Kömür Kongresi Zonguldak 4-8/5/1992 - Vii. Mühendislik Haftası İsparta 25-29/5/1992 - İnşaat Mühendisliğinde Bilgisayar Kullanımı III. Sempozyumu İTÜ-İst.15-18/6/1992 - İstanbul’daki Su Havzalarının Çevre Sorunları ve Korunmaları Semp. İstanbul 1992 - İmar Planlarının Uygulanması Semineri Trabzon 29/6-4/7/1992 - Milletlerarası Tarım Reformu ve Kırsal Kalkınma Kongresi Ankara 22-27/9/1992 - Harita ve Harita Bilgilerinin Kullanımı (Gizlilik) paneli. YTÜ İstanbul 25/9/1992 - Uluslararası Tapu Tahrir Defterleri Sempozyumu Sü-Konya 26-28/10/1992 - İstanbul Kadastrosu Sorunları ve Çözüm Önerileri Paneli Yü-İstanbul 27/10/1992 - Ormancılığımızda Orman Amenajmanının Dünü, Bugünü ve Geleceği Sempoz. Ankara 16-19/11/1992 - Kent Bilgi Sistemi. Paneli HKMO Şb YTÜ.İstanbul, 25/12/1992 1993 - Türkiye 4. Harita Teknik Kurultayı HKMO Ankara 1-4/2/1993 - Kentsel Arsa Üretimi ve Sorunları Paneli HKMO Bursa Şb.19/2/1993 - Uluslararası Bılgisayar Uygulamaları Sempozyumu Konya 9-10/6/1993 - İller Bankası 60. Yıl Semineri Ankara 28-29/9/1993 - İmar Uygulamaları ve 18. Madde. HKMO Şb. Konya, 22/10/1993 - The First Intern. Confer. On The Mediterranean Coastal Environment Antalya 2-5/11/1993 - Prof Dr. H.Wolf Jeodezi Sempozyumu İstanbul 3-5/11/1993 - Tujjb Genel Kurulu Ankara 8-11/6/1993 - Vakıf Kültür Varlığının Korunması, Yaşatılması Semineri Ankara 6-12/12/1993 - İtü Maden Fak. 40. Yıl Sempozyumu Aralık 1993 1994 - II. Uluslararası Osmanlı Tapu Tahrir Defterleri Sempozyumu Erlangen 18-19/3/1994 - DSİ 40. Kuruluş Yılı Su ve Toprak Kaynaklarının Geliştirilmesi Konferansı Ankara 1994 - 15. Yıl Sempozyumu, Çukurova Üni. Adana 4-7/4/1994 - International Cartographic Seminar İstanbul 11-16/4/1994 - II. Uzaktan Algılama ve Türkiye'deki Uygulamalar Sempozyumu, Tufuab Bursa 15-22/5/1994 - S. Demirel Ü. Müh. Haftası İsparta 5/1994 - Uluğ Bey ve Çevresi Uluslararasi Sempozyumu Ankara 31/5-1/6/1994 - Hava Harp Okulu I. Havacılık Semp. İst. 9-10/6/1994 - İnşaat Mühendisliğinde Bilgisayar Kullanımı Iv. Sempozyumu İst. 14-16/6/1994 - I. Turkish International Symposium On Deformations İstanbul 5-9/9/1994 - The Second Intern. Coastal Engineering Workshop Ytü İst. 10-11/10/1994 - 1. Ulusal Coğ. Bil. Sist. (Cis) Semp. Trabzon. 18-20/10/1994 - Intern Special Conf. On Marine Disposal Systems İst. 9-11/11/1994 - Doğal Değerlerin Korunması-Kurumlaşma Stratejileri Semineri YÜ İst. 24-25/11/1994 1995 - Türkiye 5. Harita Teknik Kurultayı Ank. 31/01-03/02/1995 - 5. Ulusal Kültürteknik Kongresi Kemer/Antalya 30/3-2/4/1995 - III. Balıkesir Mühendislik Sempozyumu Balıkesir 10-11/4/1995 - Nezihi Canıtez Sempozyumu İstanbul 12-14/4/1995 - Black Sea Region. Conf. On Environm. Protect. Technol. For Coastal Areas Varna/Bulg. 13-15/6/1995 - Türk Haritacılığının 100. Yılı Ank. 1-5/5/1995 - Karadeniz Çevre Konferansı İst. 28-30/6/1995 - First Turk.-German. Joint Geod. Days İst. 27-29/9/1995 - Mühendislikte 20. Yıl Sempoz. Zonguldak 5-6/10/1995 - I. Ulusal Karadeniz Ormancılık Kongresi Trabzon 23-25/10/1995 - Orta Asya Çevre Konferansı İst. İstanbul 25-27/10/1995 - Neue Technologie in der Geodäsie, Türk.-Österr. Geod. Tage İst. 26-27/10/1995 - Devlet Istatistik Enstitüsü Araştırma Sempozyumu-95 Ankara 27-29/11/1995 - Haritacılıkta Bilgisayar Sempozyumu İstanbul 1995 1996 - XXIV Th International Housing Congress Ankara - III. Coğrafya Sempozyumu Ankara 15-19/4/1996 - İstanbul 2020 Sempozyumu 17-19/4/1996 - 1. Ulusal Ulaşım Sempozyumu İstanbul 6-7/5/1996 - Symposium of the IAG Subcommission for the European Reference Frome (Euref) 22-25/5/1996 Ankara - GAP I. Mühendislik Kongresi Ş. Urfa 29/5-1/6/1996 - Doğal Afetler ve İnsan Yerleşimleri Politikaları Sempozyumu İTÜ 7/6/1996 - İnşaat Mühendisliğinde Bilgisayar Kullanımı V. Sempozyumu 17-19/6/1996 - Unesco Int. Conf. On Technol. Manag. İst. 24-26/6/1996 - Bilişim 96, 13. Ulusal Bilişim Kurultayı İstanbul 18-22/9/1996 - CBS 96-Coğrafik Informasyon Sistem (CIS) Bü+Itü+Ytü, İstanbul 26-28/9/1996 - EURISY Kollokyum. Frascati/İtalya 2-3/10/1996 - TMMOB Mühendislik Mimarlık Haftası İstanbul 14-20/10/1996 - 21. Yüzyıla Girerken Harita Kadastro Sektörü ve Sorunlari Paneli HKMO Ankara 25/10/1996 1997 - Türkiye 6. Harita Teknik Kurultayı Ank. 3-7/3/1997 - III. Uzaktan Algilama ve Türkiyedeki Uygulama Semineri Uludağ 16-18/5/1997 - Second Turkish-German Joint Geodetic Days Berlin 28-30/5/1997 - 6. Kültür Teknik Kongresi Bursa 5-8/6/1997 - Uluslararasi GIS/GPS Sempozyumu İstanbul 15-19/9/1997 - XI. World Forestry Congress Ekim Antalya 1997 - DSİ Projelerinde Arazi Toplulaşt. Uygulaması Semineri Çanakkale 17-19/11/1997 1998 - Symposium On Digital Photogrammetry İstanbul 1998 - Coğrafi Bilgi Sistemleri ve Çevre Yönetimi Kongresi Ankara 1998 - Cumhuriyetimizin 75. Yilinda Tapu Kadastro ve Harita Sektörü Sempozyumu Izmir 16/10/1998 - II. Gap Urfa-Harran Kalkınma Sempozyumu Ş.Urfa 21-24/10/1998 - Prof. Dr. Ekrem Ulsoy'un Meslekte 60. Yılı Töreni İstanbul 23/10/1998 1999 - 7. Harita Kurultayı Ankara 1-5/3/1999 - Third Turkish-German Joint Geodetic Days. İstanbul June 1-4, 1999 (Edits. M.O. ALTAN-L.GRÜNDIG) - Harita Mühendisliğinde 50 yıl. İTÜ- İstanbul 28/5/1999 - YTÜ Jeodezi ve Fotogrametri Mühendisliği Eğitiminin 50. Yıl KutlamalarıYTÜ,İstanbul 21-22/10/1999 - International Symposium on Remote Sensing and Integrated Technologies İTÜ, İstanbul 20-22/10/1999 4.6 HARİTA, TAPU ve KADASTRO İŞLEMLERİ İLE İLGİLİ YASA VE YÖNETMELİKLER 132) Ülkemizde Tapu ve Kadastro ile ilgili işlemlerin dayanağı olan tüzük, yönetmelik, yasa ve benzeri kararların yıllara göre sırası aşağıda gösterilmiştir. - 1534'e kadar Taşınmazlar "Defter-i Köhne"lere yazıldı - 1534-1847 "Kuyud-u Kadime" veya "Kuyud-u Hakani" (Eski kayıtlar) adı verilen defterler hazırlandı. - 16. Yüzyıl Vezir-i Azam Rüstem Paşa ve "İltizam"düzenine geçilmesi - 1839 : Tanzimat Fermanının ilanı. Bundan sonra vergiler devlet eliyle toplanmağa başlandı - 1840 : Bir ilmühaber ile mültezimler kaldırılıp vergi toplama işi muhassılalara verildi. Öşür vergisinin oranı her yerde 1/10 oldu. - 1847 : Miri arazi tasarruflarına ; Sipahi, Mültezim, Mütevelli ve Muhassılalarca verilen tapu senetlerinin artık defterhane'ce verilmesi -Tapu nizamnamesi- - 1856 : Islahat fermanı çıkarıldı. Dirlik sistemi kaldırıldı. - 1858 : Arazi Kanunname-i Hümayün yürürlüğe kondu (5 çeşit arazi tanımlandı) - 1859 : Tapu nizamnamesi çıkarılarak tuğralı tapu senedi verilmeğe başlandı. - 1860 : Tapu senetlerine yeni hükümler kondu. - 1867 : Tanzimat fermanı ile yabancılara tanınan "Mülk edinme hakkı"nın uygulanmağa - başlanması - 1871 : Köylerde tapu tahriri (yoklama) yapılmasına dair irade çıkarıldı. - 1873 : Osmanlı devletinde arazi ve emlak haritalarının düzenlenmesine başlandı - 1874 : Tapu teşkilatı kuruldu. Bütün taşınmazlara senet verilmeye başlanması.Emlak nizamnamesinin çıkarılışı - 1877 : Ahmet Cevdet Paşa ve arkadaşları tarafından ilk medeni kanun"Mecelle" tamamlandı - 1897 : Taşınmaz alım satımı için Tapu dairelerince zabıt defterlerinin kullanılmasına başlandı. - 1912 : Defteri hakan Nazırı Mahmud Esad'ın hazırladığı Emvali Gayri Menkullerin Tahdit ve Tahriri hakkında geçici yasa yürürlüğe girdi. - 1921 : Moskova antlaşması ile Türkiye'ye bırakılan topraklarda (Artvin, Ardahan, Kars illeri) kadastrosu için çıkarılan 474 sayılı yasa - 1925 : 657 sayılı Harita Genel Müdürlüğü kuruluş yasası - 1925 : 658 sayılı kadastro kanunu ile Tapu Genel Müdürlüğüne bağlı bir Kadastro örgütünün kurulması. Aynı yıl sonunda rumi takvimden miladi takvime geçildi ve Alafranga saat kabul edildi. 3 Kasım 1928 de Latin alfabesi kabul edildi. 26 Mart 1931 de 1782 sayılı yasa ile uzunluk, ağırlık, ve hacım ölçüleri uygulamasına 1 Ocak 1933 de başlandı. - 1926 : (4 Ekim) da 743 sayılı medeni kanun yürürlüğe girdi. Mecelle kaldırıldı. - 1930 : 1580 sayılı belediye yasası - 1930 : Tapu sicilli nizamnamesi yürürlüğe girdi. - 1932 : Tapu sicil müdürlüğü, tapu sicil muhafızlığı teşkilatına ait 2015 sayılı yasa - 1933 : Belediye Yapı ve Yollar Kanununun kabulü - 1934 : 2613 sayılı Kadastro ve Tapu tahriri yasası yürürlüğe girdi. - 1934 : 2644 sayılı tapu kanunu - 1935 : 2/3642 sayılı kadastro ve tapu tahriri tüzüğü yayınlandı - 1936 : 2937 sayılı "Tapu Kadastro Genel müdürlüğü teşkilat ve vazifesi hakkında yasa" - 1939 : Tapu ve Kadastro Genel Müdürlüğü 3707 sayılı yasa ile önce Adalet Bakanlığına ve 1951 yılında çıkan 5840 sayılı yasa ile Başbakanlığa bağlandı. - 1945 : 4753 sayılı yasa ile Çiftçiyi topraklandırma yasası çıktı. - 1947 : Tapu ve Kadastro fen işleri izahnamesi - 1950 : 5519 sayılı tapulu ve tapusuz malların tescili hakkında kanun - 1950 : 5520 sayılı miktarı farklı malların mahkeme kararı ile tescili hakkında yasa - 1950 : 5602 sayılı tapulama yasası ve aynı yıl 5612 sayılı yasa ile fotogrametri kadastroya uygulanmağa başlandı. - 1956 : 6785 sayılı imar yasası kabul edildi. - 1956 : 6830 sayılı kamulaştırma yasası - 1957 : İmar nizamnamesi (tüzüğü) nin kabulü - 1958 : Şehir ve Kasaba haritalarının yapılmasına ait teknik şartname - 1960 : 6785 sayılı yasanın 14. maddesine göre fen adamlarının yetkileri ve belediyelere karşı deruhte edebilecekleri fenni sorumluluk sınırları hakkında yönetmelik - 1960 : Harita ve plan işaretlerinin korunmasına ilişkin 155 sayılı yasa - 1961 : 203 sayılı yasa ile Bakanlıklararası harita işlerini koordinasyon ve planlama kurulu - 1962 : Türkiye kadastrosu hakkındaki rapor yayınlandı. - 1965 : Kat mülkiyeti - 1966 : Arazi tevhidi (Birleştirme) tüzüğü ve aynı yıl 766 sayılı tapulama yasası - 1966 : 1:5000 ölçekli Harita standartları yönetmeliği - 1966 : 775 sayılı Gecekondu yasası - 1968 : Tapulama fen işleri yönetmeliği - 1969 : 1164 sayılı arsa ofisi yasası - 1969 : Söke'de ilk defa koordinat kadastrosu uygulanmağa başlandı. - 1970 : Orman tahdit (sınırlama) ve tescil (kayıt) yönetmeliği yürürlüğe girdi. - 1972 : 1605 sayılı imar yasasında değişiklik yapan yasa kabul edildi. - 1972 : Tapu ve Kadastro nirengi işleri talimatı - 1973 : 1757 sayılı toprak ve tarım reformu yasası kabul edildi - 1973 : İmar yasasını 42.maddesi uyarınca yapılacak arazi ve arsa düzenlemeleri hakkında yönetmelik - 1973 : Tescile konu olan harita ve planlar yönetmeliği - 1973 : Bakanlık, devlet teşekkülleri, üniversitelerle özel müessese ve şahısların harita ve harita bilgilerini temin ve kullanma yönetmeliği - 1974 : 1:2500 ve daha büyük ölçekli Harita ve planların yapım yönetmeliği - 1976 : 1:5000 ölçekli standart topografik,fotoğrafik harita yapım yönetmeliği - 1976 : Orman Kadastrosu yönetmeliği - 1979 : Arazi toplulaştırma tüzüğü ve 1 yıl sonra yönetmelik - 1981 : 2644 sayılı şerefiyeyi kaldıran Belediye gelirleri yasası - 1983 : 2859 sayılı Tapulama ve kadastro paftalarının yenilenmesi hakkında yasa - 1983 : TKGM-Harita ve harita bilgilerini temin etme yönergesi - 1984 : 2981 sayılı İmar ve Gecekondu mevzuatına aykırı yapılara uygulanacak bazı işlemler hakkında yasa - 1984 : 3030 sayılı Büyük şehir belediyeleri yönetmeliği hakkında yasa - 1984 : 3045 sayılı Tapu ve Kadastro Genel Müdürlüğü teşkilat kanunu - 1984 : Kadastro Fen işleri izahnamesi - 1984 : Orman Kadastrosu teknik izahnamesi - 1984 : 3086 sayılı kıyı yasası (11. mad.) - 1985 : Kıyı yasası uygulamasına dair yönetmelik - 1985 : 3194 sayılı İmar Kanunu - 1985 : Halihazır harita alımı ve zeminde arazi ve arsa düzenleme uygulama işlerini yükümlenecek müellif ve müellif kuruluşlarının ehliyet durumlarına ait esaslar hakkında yönetmenlik - 1985 : HAKAR (Harita-Kadastro Reform Projesi) - 1987 : 3402 sayılı Kadastro yasası ile 2613 ve 766 sayılı yasalar birleştirildi. - 1988 : Büyük Ölçekli haritaların yapım yönetmeliği - 1990 : TÜRYAP (Türkiye Yüzeyağı Projesi) - 1994 : Serbest mühendislik ve müşavirlik büroları tescil yönetmeliği - 1994 : Harita ve harita bilgilerini temin ve kullanma yönetmeliği 5. EĞİTİM-ÖĞRETİM KURUMLARI 5.1 TÜRKİYEDE ÖĞRETİM KURUMLARI 18. yüzyıl sonunda yüzyıllar boyunca Osmanlı eğitim kurumlarında okutulan klasik dönem İslam biliminin devamı ve tekrarı niteliğindeki bilim yerine, batıda gelişen ve genel olarak Osmanlı toplumunun yabancısı olduğu bilimlerin eğitimine başlandığı görülmektedir. Bu tür girişimler Tanzimat dönemindeki köklü değişikliklerin temelini oluşturmaktadır. Şimdiki Denizcilik Okulu ve İTÜ'nün çekirdeğini oluşturan bu kurumlar aşağıda tanıtılmıştır. Mühendishane-i Bahri-i Hümayun Hendesehanei Bahri de denilmektedir. Askerliğin bir uzmanlık dalı haline gelmesi ve bunun için teknik eğitime gereksinme duyulması üzerine ve orduda reform yapmak ve teknik eğitim görmüş "mütefennin zabit" (Fen bilgileri ile donanmış subay) yetiştirmek üzere İstanbul'da Kaynarca antlaşmasından hemen bir yıl önce, Avrupa'yı örnek alarak 1773 de Haliç'te Tersane-i Amire'de teknik eğitim ve mühendislik eğitimi veren bir okulun açılmasına karar verildi. Gerekli araç ve gerecin bulunmasından sonra "Hendeshane" (Geometri evi) denilen okul öğretime açıldı. Dershanede denizcilikten başka topçuluk tekniği de öğretiliyordu. Hocalığa logaritma çalışmaları ile ünlü Gelenbevi İsmail efendi getirildi. İstanbula gelen Fransız mühendislerinin katkısı ile de bu kuruluş kısa zamanda gelişti ve okul 1776 da Mühendishane-i Bahri-i Hümayun adıyla yeniden düzenlenerek başhocalığa Cezayirli Seyyid Hasan Paşa getirildi.1789 ve 1795 de tekrar düzenlenen bu okulda Abdurrahman ef., Sakıp, Yahya ve Ömer ef. görev aldılar. 1842 den sonra "Mektebi Bahriyei Şahane" adını aldı. 1852 de Heybeliada'ya taşınarak bugünkü Deniz Harp Okulu'nun çekirdeğini oluşturdu. Mühendishane-i Berri-i Hümayun 1795 de İstanbul'da kara kuvvetlerine ilişkin olarak topçu subayı yetiştirmek üzere kuruldu. Haliç tersanesindeki Mühendishane-i Bahri-i Hümayun'un genişletilmesiyle birkaç aşamada kurularak faaliyete başladı. İshak ef. burada başhocalık yaptı. İshak ef. zamanında III. Selim'in de yakın ilgisi ile okulda bir çok yenilik yapıldı133). Tophane Nazırı Bekir Paşa'nın teklifi üzerine 1847 de çıkarılan bir yönetmelikle Mühendishane, "Topçu ve Mimar (istihkam) mektebi" adını aldı ve idadi (lise) sayıldı. Ayrıca dört yıllık Mimari ve Harbiye sınıfları açıldı. "Mühendishanei Berri-i Hümayun, 1909 da Mühendis Mektebine dönüştürülerek Nafıa (Bayındırlık) bakanlığına bağlandı. 1928 de Yüksek Mühendis Mektebi adıyla kurulan ve daha sonra 1944 de İstanbul Teknik Üniversitesi adını alan kuruluşun çekirdeğini meydana getirdi. 1935 de yeniden düzenlendi, 1941 de MEB'na bağlandı. 1945 de 6 yıldan 5 yıla indirildi, 1946 da bu okul özerk oldu. 1954 de bu okula bağlı dört yıllık Maçka Teknik Okulu açıldı. 1834 yılında mekteb-i Harbiye-i Şahane (Harp Okulu) açıldı. 1838 de açılan "Tıbbıye-i Şahane" (Tıp okulu) ve 1874 de açılan darülfünun 1933 de Üniversite Reformu ile İstanbul Üniversitesi olmuştur. Aslında 1874 yılı darülfünunun şeklen açılış yılıdır. Önce Galatasaray binası içinde öğretime başlamış, düzenli olarak 1900 da faaliyete geçebilmiş, ancak 1916 da yeni örgütlenmesinden sonra fen dersleri bakımından lise seviyesini aşan bir hale gelmiştir. 31 Temmuz 1933 de İstanbul Darülfünun kapatılarak İstanbul Üniversitesi adı ile yeniden açıldı. Öğretim kadrosunun büyük bir kısmının işine son verildi. 71 i Ordinaryüs ve Prof. olan 157 eleman kadro dışı bırakılmıştır. Aynı şekilde 1863 de kurulan Robert Kolej, 1971 de Boğaziçi Üniversitesi oldu. Bu okullara paralel olarak 1847 de Halkalı Ziraat Mektebi, Osmanlıların ilk mesleki ve teknik öğretim kurumu olup 1850 de Nafıa (Bayındırlık) Bakanlığına bağlandı. 1889 da Halkalı'da Veteriner Y.Okulu açıldı. 1911 de açılan Teknik Okulu çeşitli aşamalardan sonra Yıldız Teknik Üniversitesine dönüştü. Cumhuriyet'den sonra 1933 de Ankara'da Yüksek Ziraat Enstitüsü, 1935 de Ankara'da Dil, Tarih ve Coğrafya Fakültesi kuruldu.1859 dan beri İstanbul'da öğretim yapan Mektebi Mülkiye Siyasal Bilgiler Okulu adıyla 1936 da Ankara'ya taşındı134). 1933 de Üniversite reformundan sonra görevlerine son verilen kadronun dışında ülkede mevcut personelle bu işi yapmak çok zor olacaktı. 1933 yılında çok sayıda bilim adamının ve üniversite hocasının Nazi baskısı ile Almanya'yı terk etmek arzusunda olmaları bizim için büyük bir şans eseri idi. Bundan derhal yararlanıldı. Bu itibarla 1933 yılı Türkiye'ye Avrupa'dan özellikle Almanya'dan büyük bir beyin göçünün başladığı yıl oldu. Bu olaydan sadece İstanbul Üniversitesi değil, Ankara Üniversitesi de yararlandı. Bu üniversiteleri Erzurum'da Atatürk Ü. (1953), Trabzon'da Karadeniz Teknik Ü. (1955), İzmir'de Eğe Ü. (1955), Ankara'da Ortadoğu Teknik Ü. (1956), Hacettepe Ü. (1967), İstanbul'da Boğaziçi Ü.(1971) izledi. YÖK (Yüksek Öğretim Kurumu) ile üniversite sayıları hızla arttı. Adana'da Çukurova Ü. (1973), Eskişehir'de Anadolu Ü. (1973), Sıvas'ta Cumhuriyet Ü. (1974), Malatya'da İnönü Ü. (1975), Elazığ'da Fırat Ü.(1975), Samsun'da 19 Mayıs (1975), Bursa’da Uludağ (1975), Konya'da Selçuk Ü. (1975) Üniversiteleridir. Bu tarihten sonra da Türkiye'de üniverisite sayısı hızla artarak her kentte bir üniversite açılmıştır ve üniversite sayısı oldukça çoğalmıştır. Bunlara özel ve Vakıf Üniversitelerini de eklediğinizde 60’ ı geçmektedir. 5.2 HARİTACILIKLA İLGİLİ ÖĞRETİM KURUMLARI Türkiyede haritacılık eğitiminin çekirdeği geçen yüzyılda atılmıştır. Moralı Ali Efendi Deniz Bakanlığı sırasında (1804-1808) "Mühendishane" adıyla bir okul kurulmasını emretti. Bu okulda bir çok bilimlerin yanısıra "Harita Bilimi" ve "Coğrafya" dersleri koydurmuştur. Bu okulun adı daha sonra "Mühendishane-i Bahri-i Hümayun" (Devlet Deniz Mühendis Okulu) ve 1824 de Mekteb-i Bahriye (Denizcilik Okulu) daha sonra da Tersane-i Amire adını almıştır. Bu okul, birisi Gemi Yapım Tekniği, diğeri ise Harita Tekniği ve Coğrafya adında iki bölümden oluştu. Harita Tekniği ve Coğrafya bölümünde aritmetik, geometri, cebir, harita tekniği, coğrafya ve bazı ölçü aletleri, mukabele (kuran okuma), kompozisyon gibi dersler okutuluyordu. 1834 de Harp okulu açılmış ve öğrenim programlarında topografya, harita çizimi, manzara çizimi, gölge, tarama, jeodezi ve yol geçki saptanması gibi konular yer almıştır. 15 Ocak 1911 tarihli Emri Sami'ye (Sadrazam Emri) ile Defteri Hakanı nezareti (bakanlığı) bünyesinde İstanbul'da "Kadastro Memurları Mektebi" olarak ta bilinen "Kadastro Mektebi Alisi" kuruldu. Lise düzeyindeki okul 1912 de yüksek okul düzeyine çıkarıldı. İki şubeli olan okulun hukuk bölümü iki, matematik bölümü bir yıllıktı. 1916 da 1.Dünya Savaşı nedeni ile kapatılmasına kadar hukuk bölümünden 59, matematik bölümünden 85 mezun verdi. Cumhuriyetin kuruluşundan hemen sonra 1925 de Ankara'da "Kadastro Meslek Mektebi" ismiyle açıldı, ancak uygun yapı bulunamadığından İstanbul'a taşındı. Bir kurs seviyesinde olan okul 1933 de yeniden düzenlenerek Tapu ve Kadastro Tatbikat Mektebi oldu, 1936 da tekrar Ankara'ya taşındı. 1946 ya kadar 1240 mezun verdi. Eğitimci Mümtaz TARHAN (1908-1970) tarafından düzenlenerek 1946 yılında Milli Eğitim Bakanlığınca müfredat programı ve yönetmeliği onaylanarak okula lise derecesi verilmiş ve ismi Tapu ve Kadastro Meslek Lisesi olmuştur. 1988 yıl sonuna kadar buradan 3980 eleman mezun olmuştur. Tapu Kadastro Meslek Y.Okulu adıyla 1982 de Gazi Üniversitesine bağlanmıştır. 1916 yılında İstanbul'da "Harita Ahz-ı tersim okulu" (Harita Alımı ve Çizimi Okulu) açılmış ve üç dönem de 34 mezun verdikten sonra 1 Şubat 1923 yılında kapatılmıştır. 1911 yılında yapımına başlanan ve seri nirengiye dayanan 1:200 000 ölçekli istikşaf (seçim) haritalarının 124 paftalık tümünün 1929 yılına kadar süren yoğun bir çalışma sonucunda tamamlanması bu okulu bitirenler ile olanak kazanılmıştır 135). Harita Genel Müdürlüğünün kuruluşuna paralel olarak 1925 tarihinde Ankara'da Harita Mekteb-i Ali'si (Harita Yüksek Okulu) açılmış ancak 1929-1938 yılları arasında kapatılmıştır. 1942/43 öğretim yılından itibaren mezun olanların mühendislik eğitimine denk bir eğitim gördükleri Milli Eğitim Bakanlığınca kabul edilen Harita Genel Komutanlığı bünyesindeki bu okul 1969 yılında ismini "Harita Yüksek Teknik Okulu" olarak değiştirmiş ve öğretimini sürdürmektedir. Süresi iki yıl olan bu okula Harp Okulu mezunları alınmakta ve Mühendis Teğmen olarak mezun etmektedir 136) 137). Ankara'da Gazi Eğitim Enstitüsü bünyesinde jeodezi öğrenimi için bir program hazırladı, ancak uygulanamadı. Mümtaz TARHAN'ın gayreti ile Milli Eğitim Bakanlığının 7 Mayıs 1949 tarih ve 10659 sayılı emirleriyle 1949/50 öğretim yılında İstanbul Teknik Okulunda Harita ve Kadastro şubesi açıldı 138)139). İlk yıl alınan öğrenciler birinci ve ikinci sınıfa yerleştirilerek Tapu ve Kadastro Genel Müdürlüğünün burs desteği ile 1953 yılında ilk mezunlarını verdiler. 1959 yılında Yıldız Üniversitesinde Harita Kadastro şubesinde Master eğitimine başlandı. 1971 yılında Jeodezi ve Fotogrametri Bölümünün gündüz öğrenimine paralel olarak gece eğitimi başlatıldı. Gece eğitimi daha sonra gündüze alınarak diğer öğretime paralel ikinci bir öğretim programı oldu. Bu okulun ismi daha sonra sıra ile Yüksek Teknik Okulu, İstanbul Devlet Mühendislik ve Mimarlık Akademisi, Yıldız Üniversitesi ve en son olarak da "Yıldız Teknik Üniversitesi" oldu. 1968/69 yılında Trabzon'da Karadeniz Teknik Üniversitesi bünyesi içinde İnşaat Fakültesine bağlı Jeodezi Bölümü açıldı. İlk iki yıl beş yıllık Y.Müh öğreniminden sonra 4 yıllık lisans seviyesinde mühendislik öğrenimine geçildi. Daha sonraları bölüm İnşaat Fakültesinden ayrılarak Yerbilimleri Fakültesine ve en son olarak Mühendislik Mimarlık Fakültesi içine alındı. Bölümün ismi de diğer üniversitelerdeki bölümlerle birlikte Jeodezi ve Fotogrametri Mühendisliği bölümü oldu 140). Bu Üniversite ismi de 1981 de YÖK ile Karadeniz Üniversitesi ve 1989 da tekrar Karadeniz Teknik Üniversitesi oldu.141). 1969/70 yılında İTÜ de İnşaat Fakültesi içinde Jeodezi ve Fotogrametri Mühendisliği Bölümü açıldı. Daha önceleri 1929 da bu üniversite bünyesinde açılan Jeodezi Bölümü rağbet görmeyerek kapanmıştır 142). Dört yıllık lisans öğretimi sonunda ilk mezunlarını 1973 yılında verdi 1972/73 öğretim yılında Konya'da Konya Devlet Mühendislik ve Mimarlık Akademisi (Sonradan Selçuk Üniversitesi) içinde Harita ve Kadastro Mühendisliği şubesi açıldı143). Bu bölümde de ana öğretime paralel 2. bir öğretim programı uygulanmaktadır. 1994/95 öğrenim yılında Zonguldak Karaelmas Üniversitesinde Jeodezi ve Fotogrametri Mühendisliği Bölümü açılarak ilk mezunlarını 1998 de verdiler. 1995/96 Öğretim yılında Afyon Kocatepe Üniversitesi Müh. Fakültesinde Jeodezi ve Fotogrametri Mühendisliği Bölümü açılarak ilk mezunlarını 1999 da verdiler. 1997/98 Öğretim yılında Samsun 19 Mayıs Üniversitesi Müh. Fakültesinde de Jeodezi ve Fotogrametri Müh. bölümü açıldı. Bütün bölümlerin ismi 1982 yılında çıkarılan 41 sayılı kararname ile "Jeodezi ve Fotogrametri Mühendisliği Bölümü" oldu. 1987 yılında Boğaziçi Üniversitesi bünyesinde Y.lisans programı açılarak, lisans öğrenimi yapanlara Y.lisans ve doktora olanakları sunulmaktadır. Şanlıurfa, Niğde, Hacettepe Üniversitelerinde Bölüm açılması kararlaştırılmış, ancak henüz öğrenci alınmamaktadır. Dostları ilə paylaş: \|
http://muhaz.org/turk-haritaciligi-tarihi.html?page=7	Türkiyede Harita Mühendislerinin sayısı	Türkiyede Harita Mühendislerinin sayısı 1952 yılında Teknik Okulu Harita ve Kadastro Bölümünden (YTÜ) ilk altı harita mühendisi mezununu verdi. Bu sayı her yıl artarak 1957 de Türkiye'de toplam 154 harita mühendisine ulaştı. Bunun 25 tanesi yurt dışında öğrenim yapmış Y.Müh. olup geri kalanları mühendis ünvanlıdır. 1959 da bu sayı 193 olup bunlardan sadece birisi bayandır144). Bu mühendislerin Türkiye'deki dağılımları ise şöyle idi: Ankara (103), İstanbul (51), Bursa (11), Mersin (8), İzmir (6), Eskişehir (3), Balıkesir ve Diyarbakır'da 2 şer ve Aydın, Erzurum, Kayseri, Kocaeli, Konya, Adana, Zonguldak'ta birer harita mühendisi vardı. Diğer kentlerde harita mühendisi yoktu. Serbest çalışanlar bütün içinde % 18.5 idi. 1952 da doktora yapmış bir kişi vardı 145). Bu tarihte TKGM de 374 harita mühendisi vardı. 1988 sonunda 392 si Y.Müh.olan harita mühendislerinin sayısı 3884 e çıktı 146). Harita Mühendislerinin Ekim 1989 yılında 367 si Y.Müh. ve toplam sayıları 4062 dir. Bunların Türkiye'de illere göre dağılımı 1989 yılı durumu 147) de gösterilmiştir. Bunlara ek olarak değişik zamanlarda yurt dışında master eğitimi yapan 45 kişi de bu sayıya ilave edilirse Y.Müh. sayısı 412 ye ulaşır. Böylelikle Y.müh/müh. oranı 1:9 olup bu oran Almanya'da 1: 3 civarındadır 148). Bu rakam 1999 sonu itibariyle 7322 Harita Müh. ve 765 Y.Müh. olduğu saptanmıştır.. Yurt dışı \| 2 Müh. \| 30 Y.Müh. \| 33 Dr. Müh. \| YTÜ (İstanbul) : \| 3500 Müh. \| 200 Y.Müh. \| 35 Dr. Müh. \| KTÜ (Trabzon) \| 1000 Müh. \| 100 Y.Müh. \| 25 Dr. Müh. \| İTÜ (İstanbul) \| 1500 Müh. \| 200 Y.Müh. \| 61 Dr. Müh. \| SÜ (Konya) \| 1200 Müh. \| 50 Y.Müh. \| 7 Dr. Müh. \| ZKÜ (Zonguldak) \| 20 Müh. \| \| \| HYTO (Ankara) \| 200 Müh. \| \| \| BÜ \| \| 5 Y.Müh. \| 3 Dr. Müh. \| İÜ Orm. F. \| \| \| 8 Dr. Müh. \| İÜ Deniz Bil. \| \| \| 4 Dr. Müh. \| A.Ü (Ankara) \| \| \| 1 Dr. Müh. \| ÇÜ (Adana) \| \| \| 1 Dr. Müh. \| Toplam \| 7422 Müh. \| 585 Y.Müh. \| 178 Dr. Müh. \| Ancak bu 8000 nin üzerinde meslektaşlarıımızdan yaklaşık 250 si vefat etmiş ve bir bu kadarı da emekli olduğundan çalışmamakta veya başka mesleklerde faaliyet göstermektedirler. Meslek Yüksek Okulları İki yıllık Meslek Yüksek Okulu bünyesinde Harita veya Harita Kadastro programı çeşitli yıllarda yurdun değişik yerlerinde açılmıştır. Bunlar :Afyon Kocatepe Ü. Emirdağ ve Sandıklı MYO; Akdeniz Üniv. Teknik Bilimler MYO; Atatürk Üniv. Erzincan MYO; Celal Bayar Üniv. Köprübaşı MYO; Çukurova Üniv. Karaisalı MYO; Dokuz Eylül Üniv. İzmir MYO; Dumlupınar Ü. Tavşanlı MYO; Fırat Ü. Sivrice MYO; Gazi Ü. Tapu –Kadastro ve Çorum MYO; Gaziosmanpaşa Ü. Tokat MYO; Hacettepe Ü. Ankara MYO; Harran Ü. Şanlıurfa MYO; Karadeniz Teknik Ü. Trabzon MYO; Mersin Ü. Gülnar ve Mut MYO; Muğla Ü. Muğla MYO; Mustafa Kemal Ü. İskenderun MYO; Niğde Ü. Bor MYO; Ondokuz Mayıs Ü. Amasya, Boyabat, Kavak, Merzifon MYO; Selçuk Ü. Teknik Bilimler, Bozkır, Çumra, Güneysınır, Hadim, Kadınhanı, Sarayönü, Taşkent MYO, Süleyman Demirel Ü. Isparta MYO; Trakya Ü. Edirne MYO; Yıldız Teknik Ü. Yıldız MYO; Yüzüncü Yıl Ü. Tatvan MYO; Zonguldak Ü. MYO dur. Bunların dışında aşağıdaki illerde Endüstri Meslek Liseleri (EML) bünyesinde Harita Kadastro Bölümleri vardır.: Adana İsmet İnönü EML; Afyon Bolvadin EML, Bolu Düzce EML; Bursa Hürriyet EML; Elazığ 100. Yıl EML; Erzurum Kazım Karabekir EML; Eskişehir Yunus Emre EML; İsparta Senirkent EML; İzmir Çınarlı EML; Kayseri Mimar Sinan EML; Konya Fatih EML; Konya Akşehir İsmet İnönü EML; Kütahya Simav EML; Muğla Fethiye EML; Ordu Fatsa EML; Rize Mimar Sinan EML; Trabzon Of H.Mehmet Bahaittin Ulusoy EML Birinci Kuşak Türk Haritacıları Bir-iki yüzyıl önce haritalar daha çok savunma amaçlı olduklarından bu haritaları yapan kuruluşlar da genellikle askeri kurumlardı. Türkiye'de de bu düşüncenin ışığında önceleri Genelkurmayın bir şubesi olarak çalışan haritacılar 1925 de çıkan bir yasa ile kurulan Harita Genel Komutanlığı (1983 den önceki adı ile Harita Genel Müdürlüğü) konunun önemini kavrayarak bu alanda eleman yetiştirmek amacı ile yurt dışına Harita Yüksek Mühendisliği öğrenimi için eleman göndermiştir. Bu elemanlar Harp Okulunu bitiren subaylar arasından sınavla seçildiği gibi Milli Eğitim Bakanlığı duyurusu ile yapılan sınavda başarılı olan lise mezunu veya üniversite öğrencilerinden de seçilmiştir. Bu konuda öncü olarak 1890-1892 yılları arasında Fransa'ya askeri yüksek okulda jeodezi öğrenimi yapan iki kurmay yüzbaşısı Mehmet Şevki (Ölçer) ve Hakkı (Güncan) sayılabilir. Bu subaylara öğrenimden sonra katılan Harp Okulu öğretmenlerinden Kur. Yrb.Rıza ile birlikte 1894 e kadar özel bir program uygulanarak jeodezik ve astronomik ölçü ve hesap yaptırılmıştır. Başlangıçta Fransa'ya gönderilen öğrenciler, daha sonra 1.Dünya Savaşı sonrasından itibaren diğer alanlarda olduğu gibi haritacılık dalında özellikle fotogrametri alanında da Almanya'nın öne geçmesi yüzünden Almanya'ya gönderilmişlerdir. 1938 yılı sonunda Avrupa'da bu amaç için gönderilen 25 öğrenci vardı. Bunların 9 u sivil, 5 askeri müh., 1 Yrb., 4 Ütgm., 6 Atgm.di. Ancak 2.Dünya Savaşı başladığında özellikle savaşın sonlarına doğru Türkiye'nin Almanya'ya savaş ilan etmesi yüzünden askeri öğrenciler yurda dönmek zorunda kalmışlar ve bunlar için Robert Kolej'de açılan dil kurslarından sonra Amerika Birleşik Devletleri'ne gönderilerek öğrenimlerini tamamlama fırsatları verilmiştir 149). Adı ve Soyadı \| Harpok. \| Mezun \| Yıl \| RIZA (kurmay yarbay) \| 302-2 \| Paris \| 1894 \| Mehmet Hakkı GÜNCAN (1864-1942) \| 302-4 \| Paris EPS \| 1894 \| Mehmet Şevki ÖLÇER (1866-1927) \| \| Paris EPS \| 1894 \| HALİT ZİYA (Yzb) (1861-1901) \| 937-1 \| Paris EPS \| 1894 Yrb.iken vefat etti. \| Muhittin ARAN (1913-1966) \| 339-1563 \| Münih TH \| 1934 \| Yzb. YADİGAR \| \| Fransa \| Hidrografi öğrenimi \| Mehmet İBRAHİM \| \| Paris \| 1935 Litografya öğrenimi \| İskender GÖÇER (d.1915) \| \| Macaristan teknikum \| 1935 Hidrojeodezi \| Mehmet Ali ERKAN (1910 -- ? ) \| \| Berlin TH \| 1937 \| Numan M.TARIM (d.1912) \| \| Paris (lisans) \| 1937 \| Kadri KORAY (1888-1961) \| 908-179 \| Dresden TH \| 1938 \| Ekrem ULSOY (d.1912) \| \| Berlin TH \| 1938, Dr h.c. KTÜ \| Hüseyin Cahit BOZKIR (d.1908) \| 934-1 \| Berlin TH \| 1938 \| İ.Kasım YAŞAR (1915-1999) \| \| Berlin TH \| 1940 \| Fahri HOMAN (1911-1979) \| \| Viyana TH \| 1940 \| Macit ERBUDAK (1912-1981) \| \| Berlin TH \| 1940 \| Lütfi Özoğuz İLMAN (1915-1983) \| 930-10 \| Berlin TH \| 1940 \| Selahittin SEVGÖR (1909 - ?) \| 932-51 \| Cornell-ABD \| 1941 \| F.Ziyaettin SOYDAN (d.1911) \| 942-2 \| Cornell-ABD \| 194 1 \| Kerim EVİNAY (1916-1986) \| 929-7 \| Cornell-ABD \| 1941 \| Enver BAŞARAN (1912-1983) \| \| Michigan \| 1942 \| Celalettin SONGU (d.1913) \| 930-12 \| Dresden TH \| 194 2 \| Mustafa GÖNENÇCAN (1909-1965) \| 943-1 \| Zürich ETH \| 1942 \| Tevfik ATEŞ (1918-1992) \| \| Cornell+Syracuse \| 194 2+1943 \| Halil SAVCI (d.1917-1999) \| 942-1 \| Berlin TH \| 1943 \| İslam EROKAN (1911-1997) \| \| Cornell ABD \| 1944 Dr. Bonn(1963) \| Burhan TANSUĞ (d.1920) \| 943-2 \| Berlin TH \| 1944 \| Ahmet KERETLİ (d.1916) \| \| Cornell+Syracuse \| 1945 \| Muzaffer TUGAL \| 948-5 \| Cornell+Syracuse \| 1946 \| Sami AYKAÇ (d.1917) \| \| Zürich ETH \| 1947 \| Ali YARAMANCI (d.1917) \| 941-2 \| Zürich ETH \| 1947, Dr. Zürich 1952 \| Ali Rıza YURDAKUL (1921-1999) \| \| Ohio-ABD \| 1961, Dr. İTÜ 1986 \| 1934-1947 yılları arasında 25-30 civarında "I.Kuşak Haritacılar" Avrupa'da çeşitli ülke ve okullarında jeodezi öğrenimi yaparak Y.Müh. oldular ve dönüşte Türk haritacılığının güçlenmesinde ön ayak oldular. Bunların büyük bir kısmı Harita Genel Komutanlığında çalışarak bu kurumun gelişmesinde ve ülke temel ağlarının (nirengi, nivelman, gravite) kurulmasında ve astronomik çalışmaların yapılmasında ön ayak oldular. Bu elemanların bir kısmı ise sivil resmi kurumlarda çalışarak bu kurumun haritacılık çalışmalarını geliştirdiler ve ilgili yönetmeliklerin yapılmasını sağladılar. Bir kısmı ise öğretim kurumlarına geçerek burada hizmet verip ülkeye kendilerinden sonraki birkaç kuşağın haritacılık öğrenimlerinin yapılmasını sağladılar. Yukarıda 30 civarında "1.Kuşak Haritacılar"ın yurt dışında öğrenim yılları sırasında bir listesi verilmiştir. Ruhsatname ile Mühendis Ünvanı Alanlar Bu listede yazılı olanlardan başka Türkiyede Yıldız Teknik Okulunda (şimdi Yıldız Teknik Üniversitesi) harita mühendisliği öğreniminin başlaması olan 1949 yılından önce yurt içinde eşdeğer mühendislik eğitimi yaparak 1035 nolu yasa ve talimatname ile harita mühendisi ünvanı alıp Harita ve Kadastro Mühendisleri Odasına kayıt olanlar ve kendilerini birinci kuşak haritacılar sınıfına alabileceğimiz kişiler ise şunlardır: Halit Ziya TÜRKKAN (1886-1966); Seyfettin KÜNMAN (1899-1978); Refik Halit ERÜREN (1903-1970) (Y. Deniz Harp Okulu 1923 mezunu); Avni PAR (1904- 1972); M.Vasfi CİNDORUK (1895-1990) (1950 de mezun); Zeki ERSÖZ (1903 - ? ); A.Gani GÜRÜN (1900 - ? ); Vehbi ORAN (1896-1969); Nevzat TANERİ (1902- ? ); Necmettin CANDAN; Hakkı SARIDOĞAN (1900-1966); A.Salih KORUR; Mahmut Emin ARIM (1889- ? ); Muhsin TUNAY (1903- ? ); Mehmet Emin KURAL (d.1908)(1931 de Robert Koleji bitirdi) 1951 de Hollanda'da ITC (International Institute for Aerial Survey and Earth Science) isimli kuruluş başlangıçta fotogrametri dalında daha sonraları foto-yorumlama, navigasyon, kartografya, şehircilik vb. gibi dallarda lisans, Y.lisans, doktora öğrenimi veren bir öğretim kurumu olup haritacılar dışında ormancı, ziraatçı mimar gibi diğer meslek sahiplerine de konularında derinleşme olanakları vermektedir. Bu kurumda lisans ve Y. lisans öğrenim gören Haritacıların listesi aşağıda verilmiştir. ITC Delft (veya Enschede) /Hollanda'da Eğitim Görenler MahmutŞATIR(d.1930) \| YTÜ:1953 \| ITC:1961 \| Fotogr. \| ErdoğanÖRÜKLÜ(1933-1995) \| YTÜ:1955 \| ITC:1962 \| Fotogr. \| SabriPASİNLER(1951-6) \| HYTO:1954 \| ITC:1963 \| Fotogr. \| AhmetYAŞAYAN(d.1937) \| YTÜ:1959 \| ITC:1965 \| Fotogr. \| KerimKEÇECİ \| YTÜ:1957 \| ITC:1970 \| Şehirc. \| A.KemalÖZDEN \| YTÜ:1958 \| ITC:1970 \| Şehirc. \| MehdiBATUR(d.1929) \| YTÜ:!953 \| ITC:1971 \| Fotogr. \| HayrettnGÜRBÜZ(d.1937) \| YTÜ:1960 \| ITC:1971 \| Fotogr. \| ÖzcanERTUNG \| HYTO1961 \| ITC1972 \| Fotogrametri \| HaldunÖZEN(d.1933) \| YTÜ:1958 \| ITC:1973 \| Int.Surv. \| HalilKOCATEPE \| YTÜ:1961 \| ITC:1973 \| Fotogr. \| MehmetYERCİ(d.1938) \| YTÜ:1959 \| ITC:1973 \| Kartografya \| ZiyaÇOBAN \| YTÜ1959 \| ITC \| \| AyhanKALYONCU(d.1936) \| YTÜ:1958 \| ITC:1974 \| UçuşveNavigasyon \| DavutKOYUNCU(d.1950) \| KTÜ:1973 \| ITC:1978 \| ITC:1980M.S.(fotogr.) \| TahirÖZDİL(1950-1996) \| KTÜ:1973 \| ITC:1979 \| İnt.Surv. \| AyetMEYVECİOĞLU(1969-5) \| HYTO:1971 \| ITC \| \| İlhamiTÜZEL(1945-4) \| HYTO1963 \| ITC \| (vefatetti) \| GönülTOZ(d.1953) \| İTÜ1975 \| ITC:1982 \| Fotogrametri \| AbdülvahitTORUN \| HYTO1992 \| ITC1999 \| Fotogrametri \| FüsunDÜZGÜN \| YTÜ1993 \| ITC1999 \| Fotogrametri \| Dostları ilə paylaş: \|
http://muhaz.org/turk-loydu-1962-ylnda-tmmob-gemi-muhendisleri-odas-tarafndan-t.html	Türk Loydu; 1962 yılında tmmob gemi Mühendisleri Odası tarafından Türkiye Sigorta ve Reasürans Şirketleri Birliği’nin katkıları ve Türkiye Odalar ve Borsalar Birliği (tobb)	Türk Loydu; 1962 yılında tmmob gemi Mühendisleri Odası tarafından Türkiye Sigorta ve Reasürans Şirketleri Birliği’nin katkıları ve Türkiye Odalar ve Borsalar Birliği (tobb) 4.11.04. Türk Loydu Vakfı Türk Loydu; 1962 yılında TMMOB Gemi Mühendisleri Odası tarafından Türkiye Sigorta ve Reasürans Şirketleri Birliği’nin katkıları ve Türkiye Odalar ve Borsalar Birliği (TOBB), Deniz Ticaret Odası, İstanbul Sanayi Odası, TMMOB, Armatörler Birliği, Gemi İnşa Sanayicileri Birliği, Kazan ve Basınçlı Kap Sanayicileri Birliği gibi çeşitli kuruluşların katılımıyla kurulmuş bağımsız, tarafsız, güvenilir ve uzman bir “Ulusal Klaslama, Belgelendirme ve Uygunluk Değerlendirme Kuruluşu” dur. Türk Loydu; çok çeşitli alanlarda yetkin 100 kişilik teknik kadrosu ile eğitimden, gıdaya, makina imalatından gemi inşa sektörüne kadar geniş bir yelpazede gemi klaslama, yönetim sistemleri, ürün ve personel belgelendirme, uygunluk değerlendirme ve üçüncü taraf kontrollük hizmetleri vermektedir. Türk Loydu Genel Kurulu'nda 85 delege yer almaktadır. TMMOB 1, Makina M.O. 1, Elektrik M.O. 1, Gemi Mak. İşl. M.O. 2, Gemi M.O. 19 delege ile temsil edilmektedir. 29 Nisan 2011 Cuma günü, Türk Loydu merkez binası Prof.Dr. Teoman ÖZALP Konferans Salonunda gerçekleştirilen 52.Olağan Genel Kurulunda kamu ve özel sektör kuruluşlarının temsilcilerinden oluşan delegasyonun katılımıyla yapılan seçimle Türk Loydu Yönetim Kurulu yeniden belirlenmiştir. Kurul toplantılarına Birliğimizi temsilen katılan TMMOB Yürütme Kurulu Üyesi Fatma Berna VATAN, açılışta TMMOB adına bir konuşma yapmıştır. Camialtı Tersanesi ve İstanbul Limanında uzun yıllar hizmet vermiş olan ve Türk Loydu’nun ilk klaslamış olduğu gemi olması nedeniyle Türk Loydu için özel bir öneme sahip Camialtı römorkorü de aynı gün törenle Türk Loydu tesisinde sergilenmeye başlanmıştır. 27 Nisan 2012 Cuma günü gerçekleştirilen 53. Olağan Genel Kurulu’nda Birliğimizi TMMOB Yürütme Kurulu Üyesi Mustafa ERDOĞAN temsil etmiştir.
http://muhaz.org/turk-haritaciligi-tarihi.html?page=9	ABDURRAHMAN EF - Türk haritaciliği tariHİ	ABDURRAHMAN EF. 19. yüzyıl başlarında Üsküdar'da kurulan Darüt-tabaatil-amire (Matbaayı Amire) adını taşıyan basımevi müdürüdür. 1803 de bir atlası basılmıştır. III. Selim zamanında Mühendishane-i Berri-i Hümayün de geometri öğretmenliği yapmıştır. Bu yüzden müderris lakabı vardır. ABDURRAHMAN SOFİ D.:884 Rey Ö.:976 Bağdat Türk astronomu Asıl adı Abdurahman bin Ömer Mehmed bin Sehl el Sufi el Horasanidir. Küçük yaşta astronomiye merak sardı. 965 de gökyüzü haritası ve burçlarını gayet ustalıkla çizdi. Çıplak gözle Küçük Ayı'da bir yıldızın (eta ursa minoris) parlaklığını (kadir) 4.75 olarak saptamıştır. Bazı yıldızların çift yıldız olduğunu ilk saptayan astronomdur. "Feleknüma" (Gök bilimi) isimli bir yapıtı var. Ayrıca "Yıldızların görünüşleri" isimli astronomi ile ilgili bir kitabı Petersburg (Leningrad) kitaplığında olup 1665 de bir İngiliz tarafından yayınlanmış ve 1875 de Fransızcaya çevrilmiştir. 5000 den fazla yıldızın parlaklık derecelerini yazmıştır. Adududdevle'nin Isfahan sarayında çalışmıştır. "Suverül-Kevakip" adlı kitabının bir nüshası Merzifon'da bulunmuştur. Kaynak:Harita Dergisi No 5, 1934; Harita Dergisi No 30, 1941; AYGÜN,A.:Türk Haritacılık Tarihi, cilt I, s.38 AÇLAR, Ahmet D.:15.02.1936 Osmanelı-Bilecik 1943-1951 de Bilecik'te İlk ve Orta Okulu, 1951-54 de Ankara Tapu ve Kadastro Lisesini bitirdi. 1957 ye kadar Çorlu Kadastro Md. de ve askerlik görevi sonrası Bilecik Tapulama Md. de çalıştı. 1960-64 de YTÜ de Harita Müh., 1965 de Y.Müh. ünvanı aldı. 1965 de YTÜ de asistan oldu ve 1967 de İnşaat Müh. ünvanını da aldı. 1970-1975 arasında Bonn Üniversitesi Şehircilik Enstitüsünde çalışarak 1975 de de doktora (Gassner) yaptı. Aynı yıl YTÜ ne dönerek görevine devam etti, 1977 de Doç., 1989 da Prof. oldu. Kitab ve makaleleri vardır. Dekan yardımcılığı yaptı (1978-80). Ülkemizde ilk kez bir kent bütününde imar uygulamasını bitirdi (Çerkezköy 1980-85). Kaynak: Mesleğimizde 30. yılını dolduranların özgeçmişleri, Har. Kad. Müh. Odası Ankara 1994 ADAKLI, Zülfü D.: ? Ö.:09.10.1973 Ankara Harita subayı (1940-5) 1940 da Harb Okulunu, 1942/43 de HGM de Harita Okulunu bitirdi. 1950 li yılların sonunda TKGM Arazi Kadastrosu ve Fotogrametri dairesinde Uçuş Şube müdürlüğü yaptı. AKÇA, Alpaslan İÜ Orman fakültesinden mezun oldu. 1970 de Freiburg (Almanya) da doktora (Hildebrandt) yaptı, 1975 de Doç. oldu. Bir süre İÜ Orman Fakültesinde Geodezi kürsüsünde çalıştıktan sonra Almanya'ya yerleşti. AKDAĞ, Erdal D.: 1934 Merzifon 1957 yılında YTÜ’den mezun oldu. Mezuniyetini takip eden yıllarda Tapu ve Kadastro Genel Müdürlüğünde ve İmar İskan Bakanlığında Mesken Genel Müdürlüğü daire başkanı olarak çalıştı.1980 li yılların başında Emekli olarak serbest hayata atıldı. AKIN, Yüksel D.:1934 Maçka/Trabzon İlk ve Orta öğrenimini Trabzon'da tamamladı, YTÜ'den 1959 de Harita Müh. olarak mezun oldu. Aynı yıl TKGM de görev aldı. Çeşitli birimlerde çalışarak 1978 de Gn. Md. yardımcısı ve son olarak da 1991 de Genel Müdür oldu. 38 yıl bu kurumda çalışarak 1997 de emekliye ayrıldı. Kaynak: Mesleğimizde 30. yılını dolduranların özgeçmişleri, Har. Kad. Müh. Odası Ankara 1989; HKMO Harita Bülteni, sayı 8, 1991, sayı 38, 1998; HKMO İstanbul Bülteni, sayı 11, 1991 AKSOY, Ahmet D.:20.12.1932 Niksar/Tokat 1940-48 arasında Niksar'da İlk ve Ortaokuldan sonra 1948-51 arasında Ankara'da Kadastro Meslek lisesini bitirdi ve 1951-1955 arasında YTÜ'de Jeodezi ve Fotogrametri öğrenimi yaptı. Bonn/Almanya'da eğitimini tamamlayarak 1957 de Y.Müh. ve 1960 da doktora (Meurers) yaptı. Yurda dönüşten sonra Askerliğini HGK da yaptı 1963 den itibaren YTÜ de bir süre çalıştı ve İTÜ ye geçti. 1967 de Doç., 1974 de Prof. oldu. HAKAR projesinde görev aldı. İstanbul nirengisinde danışmanlık yaptı, Harita Y.Teknik Okulunda ders verdi. Bir dönem Türkiye Ulusal Jeodezi Jeofizik Birliği Genel Kurul Başkanlığı, HKMO yönetim kurulu üyeliği ve İstanbul Şubesi başkanlığı yaptı Çok sayıda kitap ve makaleleri vardır. 1991 deki III. Kurultay Başkanlığını yapmıştır. 1999 sonunda İTÜ’den emekli oldu. AKYOL, Nihat D.:1947 Trabzon İlk ve Orta öğrenimini Trabzon'da yaptı. 1968-73 arasında KTÜ Jeodezi Bölümünden Y.Müh olarak mezun oldu. 1974 de asistan, 1983 de doktora.(Özbenli), 1986 da Yard. Doç., 1988-94 arasında bölüm başkan yardımcılığı yaptı. 1995 de Doç. oldu. AKYÜZ (Pirselimoğlu), Feyza D.:1952 İstanbul İlk ve Orta öğrenimini Trabzon'da yaptı. 1969-74 arasında KTÜ Jeodezi Bölümünü Y.Müh. olarak bitirdi. 1974-76 da Ankara DMMA da asistan, 1976-81 de MTA da çalıştı. 1981 de İÜ Orman Fak. de asistan, 1983 de KTÜ de doktora (Şerbetçi) yaptı. 1991 de Doç.,ve 1997 de Prof. oldu. Mesleğimizde ilk bayan Profesördür. Halen İÜ Orman Fakültesinde Geodezi Anabilim dalında çalışmaktadır. ALGÜL, Emirhan D.:1943 Ankara İlk ve Orta öğrenimi Ankara'da yaptı. 1960-63 de DSİ de Teknik Hesapçı ve Topograf olarak çalıştı. 1967 de Yıldız T. Üniv. de Harita Müh., 1968 de Y.Müh. oldu. 1968-71 yılları arasında DSİ Genel Müdürlüğünde Hidrografik ve Fotogrametrik çalışmalar yaptı. Almanya'da staj, İsviçre'de Yersel Fotogrametri eğitimi gördü. 1971 de İTÜ ye asistan, 1971-73 de askerlik, 1977 de doktora. (Özgen), 1982 de Doç., 1989 da İTÜ de Prof. oldu. 1987 de bir dönem Bölüm Bşk. Yardımcılığı yaptı. Kaynak: Mesleğimizde 30. yılını dolduranların özgeçmişleri, Har. Kad. Müh. Odası Ankara 1997 ALİ ŞEREF Bkz. ŞEREF,A. ALKIŞ, Ayhan D.:28.01.1946 Bor/Niğde 1952-60 arasında ilk ve orta öğrenimini Bor'da ve 1960-63 de Ankara'da Kadastro Meslek okulunu bitirdi. 1963-64 de Kayseri Kadastro Müdürlüğünde çalıştı. 1964-68 de YTÜ de Jeodezi ve Fotogrametri Müh., 1968-69 da Y.Müh. öğrenimi yaptı. 1969-70 de İstanbul İl İmar Md.de çalıştı. 1970-74 de YTÜ de asistan, 1974 de yeterlik (Tansuğ), 1978 de Doç., 1981 de Braunschweig'ta Doktora (Weimann) ünvanını aldı. 1988 de YTÜ de Prof. oldu. Fotogrametrik sayısal harita üretimi ve kent bilgi sistemi projelerinde İBŞB (İstanbul Büyükşehir Belediyesi) (1987-91) ve ABŞB (Ankara Büyükşehir Belediyesi) (1991-93) nin danışmanlığını yaptı. YTÜ de Fotogrametri ve Uzaktan Algılama Anabilim dalı başkanlığı yaptı. 1996 da YTÜ Rektörü seçildi. ALPMEN, Müfit D.:1934 Bolu İlkokulu Bolu, Ortaokulu İstanbul'da okudu. 1954 de liseyi bitirdi. 1954-59 İTÜ Maden Fak., 1959-60 da DSİ de çalıştı, 1960 da İTÜ Hidrojeoloji Enst. den mezun oldu., 1960-61 de Almanya'da Maden işletmesi, 1961-63 de askerlik, 1963-65 de Almanya Kömür işletmesi, 1965-66 da İÜ İktisat Fak. İşletme İktisadi Enst. mezun, 1967 de Almanya'da kömür işletmesinde çalışma, 1968-74 İÜ Fen Fak. ve İDMMA da Öğr. Gör., 1975 de İÜ de Dr. 1981 de Doç. oldu. Halen Kocaeli Üniversitesinde Prof. olarak Jeofizik Bölüm Başkanlığı yapmaktadır. ALTAN, M. Orhan D.:1946 Niğde İstanbul Alman Lisesinden sonra İTÜ İnşaat Müh. Bölümünü bitirdi, 1974 de doktora (Aytaç) yaptı, 1975 de Askerlik görevinden sonra 1979 da Doç. oldu. Tübitak ve A.v. Humboldt vakfı araştırma bursları ile Zurich-ETH ve Stuttgart üniversitelerinde araştırmalar yaptı. Fotogrametri ve Mühendislik Ölçmeleri konularında derinleşti. 1988 de Prof oldu. Fotogrametri Ana bilim Dalı başkanı, İTÜ Jeodezi ve Fotogrametri Mühendisliği Bölüm Başkanlığı (1994-97), 2 kez Dekan yardımcılığı yaptı. Türk Alman ve Türk Avusturya Jeodezi toplantılarının düzenlenmesinde aktif görev aldı. ALTINER, Yüksel D.: 10.09.1955 Arguvan/Malatya İlk ve orta öğrenimini İstanbulda yaparak 1973 de Fenerbahçe Lisesini bitirdi. 1974-1979 arasında YTÜ Jeodezi ve Fotogrametri Müh. Bölümünü bitirerek Harita müh. ünvanını aldı. 1981 de Bonn Üniversitesinde Master öğrenimine başladı. 1982 de askerliğini yaparak 1988 de Y.Müh. oldu. 1988-1989 da Üniversitede bilimsel yardımcı olarak çalıştı. 1989 dan itibaren Frankfurt’ta IfAG (uygulamalı Jeodezi Enstitüsü , şimdiki ismi BKG Federal Kartografya ve Jeodezi dairesi) ta çalışmakta ve özellikle doğu blok ülkeleri GPS ölçülerine katıldı. 1996 da Bonn Üniversitesinde Prof. S.Heitz yönetiminde doktora yaptı ve DGK-C 462 de yayınlandı. ARAN, Muhiddin D.: 1913 İstanbul Ö.:08.02.1966 Ankara Harita subayı (937-1) Lise öğrenimini askeri okullarda yaptı ve devlet hesabına Münih'te jeodezi öğrenimi gördü (1934). 1935 de yurda döndü, 1936 da Harita Genel Komutanlığında göreve başladı. 1952 de sivil hayata geçerek 1952-1958 arasında İller Bankası ve 1958-1960 arasında İmar-İskan bakanlığı Harita dairelerinde çalıştı. Buralarda çeşitli düzenlemeler yaparak yönetmelikler hazırladı. 1961 de İmar ve İskan Bakanlığı müsteşar muavinliği ve daha sonra Bakanlık tetkik kurulu başkanlığı yaptı. Eşi ünlü soprano Belkis Aran olup Harita Genel Müdürü Tuğgeneral Abdurrahman AYGÜN'ün kızıdır. Birçok makaleler dışında "Haritacının El Kitabı" I. ve II. ciltlerini yazdı. Kaynak:Harita ve kadastro Müh. sayı 4, 1966; Harita Dergisi sayı 71, 1965 ARBEY, Ali D.:1941 Ş.Koçhisar 1964 de YTÜ den Harita Müh., 1966 da Y.Müh. oldu ve aynı yıl Asistan olarak göreve başladı. . 1971 de YTÜ İnşaat Bölümünü bitirdi. 1976 da Bonn'da doktora (Baitsch), ünvanını aldı. 1979 da Doç., 1989 da Prof. oldu. Halen Yıldız T. Üniversitesinde Ölçme Tekniği Ana bilim dalı başkanlığı yapmaktadır. ARIK, Talat D.:16.03.1955 Tefenni/Burdur İlk ve Orta Öğrenimini Burdur'da 1972 de bitirip 1976 da KTÜ de Harita Müh., 1978 de Y.Müh ünvanı aldı. 1978-81 de Selçuk Üniv. de 1981-88 de KTÜ de asistan olarak çalıştı. 1986 da doktora (Gürkan) yaptı. 1988 de Akdeniz Üniv. Antalya Meslek Y.Okuluna Y.Doç. atandı. Halen Antalya meslek Yüksek Okulunda Doç olarak görev yapmaktadır. ARISOY, Şevket D.: 1928 Küplü/Bilecik Ö.:23.01.1992 Ankara İlk ve Orta öğrenimini Bilecik'te, liseyi Bursa'da okudu. 1954 de Yıldız T.Üniversitesinden Harita mühendisi olarak mezun oldu. Askerlik sonrası 1956 da TKGM de göreve başladı. Çeşitli görevlerden sonra 1967 de Arazi Kadastrosu ve Fotogrametri daire başkanı oldu. 1976 da Fotogrametri daire başkanı ve 1979 da Başbakanlık müşaviri olarak atandı. Ancak bu görevi danıştaya başvurarak durdurdu ve tekrar eski görevine getirildi. Emekliliğine kadar TKGM de çalıştı. Kaynak:Mülkiyet.yıl 3, sayı 7,1992, s.11; Kaynak: Harita Bülteni. Harita ve Kad. Müh. Odası, sayı 9 1992; Tapu ve Kadastro Dergisi, sayı 10, 1992 ARSLAN, Ersoy D.: 13.05.1956 Turhal/Tokat 1973 yılında Turhal Lisesini bitirdi ve aynı yıl İTÜ Jeodezi ve Fotogrametri Müh. Bölümünde Lisans öğrenime başladı. 1978 de Harita Müh. ünvanı aldı. 1979 da aynı bölümde mühendis olarak göreve başladı, 1980 de Y. Müh. oldu ve asistanlık görevine atandı. 1987 de Dr. (Aksoy), aynı yıl Yard. Doç. ve 1989 da Doçent oldu. 1991-1993 de Almanya’da IfAG (Uygulamalı Jeodezi Entitüsü, şimdiki adı BKG Federal Kartografya ve Jeodezi Kurumu) da konuk araştırmacı olarak çalıştı. Halen İTÜ Jeodezi Anabilim dalında çalışmaktadır. ARSLAN, Nazmi D.:15.04.1929 Çorum 1954 de YTÜ den mezun oldu. Uzun yıllar İller Bankasında Harita Dairesi başkan yardımcısı ve Daire Başkanlığı yaptı. 1992 de emekli oldu. ATASOY, Veysel D.:15.01.1960 Yomra İlk ve Ortaokulu Yomra'da, Liseyi 1977 de Trabzon'da bitirerek 1 yıl Elazığ DMMA de, daha sonra 1978-82 de KTÜ Jeodezi bölümünde okudu. 1983 de Araş. Gör. oldu ve 1984 de Y. Müh. ünvanını aldı. 1989 de doktora (Öztürk) yaptı. "Jeodezik Hesap" kitabı yazdı. 1994 de Yard. Doç. oldu ve Trabzon MYO Teknik Programlar Bölüm Başkanlığı na atandı. ATAY, Oğuz D.: 1934 İnebolu Ö.:13.12.1977 İstanbul İlk öğrenimini Ankara’da Maarif kolejinde yaptı. 1957 de İTÜ İnşaat bölümünü bitirdi. 1960 da Teknik Okulu (şimdi YTÜ) İnşaat şubesine asistan olarak girdi 1967 de topografya dersleri verdi. 1969 da Öğr. Gör., 1969-1970 de İnşaat Bölüm başkanlığı yaptı. 1971 de Harita Kadastro Bölümüne Öğr. Gör. Olarak girdi. 1975 de Doç. oldu. Konya DMMA’da (şimdi SÜ) Harita Kadastro Bölümüne bir süre ölçme bilgisi dersleri verdi. Topografya isimli bir meslek kitabının dışında asıl ününü yazım hayatındaki romanları ile elde etti. ATEŞ, Tevfik D.: 13.02.1918 Erzincan Ö.: 31.07.1992 Ankara Harita subayı (943-1) İlk ve orta öğrenimini Erzincan'da tamamladı (1933). Maltepe askeri lisesi (1936) ve Harp Okulu (1937) sonrası jeodezi öğrenimi için Berlin'e gitti. Ön lisans eğitiminden sonra savaş dolayısı ile ABD Cornell Üniv. de lisans (1942) ve Syracuse Üniv. de Y.Lisansı 1943 de tamamladı. 1945-1960 yılları arasında Harita Genel Komutanlığında çalışarak albay rütbesi ile emekli oldu. 1960-63 de İller Bankası Harita Dairesi Bşk., 1963-78 de TKGM de AKFD Bşk. ve Gn.Md. Tekn. Yard. olarak çalıştı. 1977-81 de Başbakanlık danışmanı olarak çalıştı. 1970 den itibaren vefatına kadar HGK, Harita Y.Teknik okulunda çeşitli dersler verdi. 1978 de İTÜ de doktora (Aytaç) yaptı. Harita Genel Komutanlığında çeşitli uluslararası jeodezi, fotogrametri ve kartografya konuları ile ilgili toplantılarda Türkiye'yi temsil heyetinde bulundu. Harita Y.Teknik okulu dışında Kadastro lisesinde ve ODTÜ de ders verdi. Kaynak: Harita Dergisi sayı 110, 1993; Harita Bülteni, Harita ve Kadastro Müh. Odası, sayı 13, Ocak 1993, S.5 AYAN, Tevfik D.:05.01.1943 Osmancık/Çorum 1949-55 arasında İlkokulu Osmancık ve Erdek'te, 1955-58 de Orta okulu Sungurlu'da, 1958-61 de Ankara'da Kadastro meslek okulu, 1961-62 de Erzincan Kadastro Md. de, 1962-67 de YTÜ Harita Y.Müh., 1967-68 de Kdz. Ereğlisi Kadastro Md. lüğünde, 1968-70 de askerlik, 1970-71 de YTÜ de asistan oldu. 1976 da Karslruhe'de doktora (Maelzer) ünvanı aldı, Yurda dönüşte İTÜ de Jeodezi Bölümünde görev aldı, 1981 de Doç. ve 1988 de Prof. oldu. 1980-82 arasında Karlsruhe’de incelemelerde bulundu. Dekan yardımcılığı, Odanın İstanbul şube başkanlığını yaptı Kaynak: Mesleğimizde 30. yılını dolduranların özgeçmişleri, Har. Kad. Müh. Odası Ankara 1996 AYDIN, Atilla D.:1948 Gümüşhane Liseyi Gümüşhane'de bitirdi. KTÜ den 1973 de Y.Müh. olarak mezun oldu. Karayollarının çeşitli birimlerinde fotogrametri mühendisi, proje mühendisi, etüd proje baş mühendisi olarak ve en son Kamulaştırma şubesinde çalıştı. 1993 de İller Bankası Harita Dairesi başkanı oldu. 3 dönem oda başkanlığı yaptı Kaynak: Harita Bülteni. Harita ve Kad. Müh. Odası, sayı 10, 1992, Sayı 19, 1994 AYDIN, Fahrettin D.: ? Ö.: 1972 (?) Melbourne YTÜ Jeodezi ve Fotogrametri Müh. Bölümünü bitirerek 1957 de Ohio/ABD de Y.Lisans yaptı 1971 de İTÜ'de doktora (Aytaç) yaptı. 1970 de ODTÜ’de Doç. oldu. Bir süre ODTÜ'de Assoc.Prof. olarak çalıştı. Eşi subay meslektaşlarımızdan Gn. Kadri Koray’ın kızı idi 7 yılda bir verilen izinle ve eşinin ısrarı ile Avusturalya’da Melbourn Üniversitesine giderek orada çalıştı. İzin süresi bir yıl uzatıldı. Daha sonra uzatılmadığından istifa ederek oraya yerleşti. Orada vefat etti AYDIN, Ömer D.: 1943 Torul/Gümüşhane İlk ve Orta öğrenimini Gümüşhane’de tamamladı. 1963 de Tapu Kadastro Meslek lisesini bitirdi. 1963-64 de ve 1969-70 de TKGM nin çeşitli dairelerinde çalıştı. 1968 de YTÜ den Harita Müh., 1969 da Y.Müh. oldu. 1974 de yeterlik (Erbudak) yaparak 1977 de Doç. oldu. 1981 yılında doktora (Erbudak) tamamladı. 1989 da Prof. oldu Halen YTÜ de Prof. olarak çalışmaktadır. "Ölçme Bilgisi" adında 2 ciltlik bir kitabı ve çeşitli ders notları vardır. 1995 de YTÜ de Bölüm başkanı oldu.. Kaynak: Mesleğimizde 30. yılını dolduranların özgeçmişleri, Har. Kad. Müh. Odası Ankara 1998 AYGÜN, Abdurahman D.:29.12.1878 Mudanya Ö.:09.05.1943 İstanbul Türk harita subayı (314-21) 1898 de Harp Okulundan mezun oldu.1902 de kurm. yzb. olarak Harp Akademisini bitirdi. 1906-12 yılları arasında Genelkurmay Harita Şubesinde görevlendirildi. 1906-09 yılları arasında Manastır Harp Okulu topografya dersini yürüttü.1913 de Pangaltı Harp Okulu askeri topografya öğretmenliği yaptı. 1917 de Sofya Ataşemiliteri ve 1920 de Harita Dairesi emrine 2. defa atanarak ordunun harita gereksinimini sağlamak için İstanbul Harita Dairesinde ve 1922 den itibaren Ankara'da çalışmıştır. 1914 de Yrb, 1923 de Alb. oldu. HGM de Harita okulunun matematik, geometri, jeodezi ve astronomi derslerini vermiştir. 1928 de Paris'e gitmiş ve 1932-1941 arasında HGM yardımcısı olmuştur. 1939 da Tuğgeneral ve 1941 de emekli olup vefatında Zincirlikuyu ünlüler bölümüne defnedilmiştir. Kızı Belkis Aran ünlü bir soprano olup meslektaşlarımızdan Muhiddin Aran ile evlidir. İstiklal madalyası da dahil birçok nişan ve ödülleri vardır. Harita dergisinde birçok makaleleri yayınlanmıştır. "Nirengi rehberi" isimli kitabı, vefatından sonra 3 ciltlik "Türk Haritacılık Tarihi" kitabının 2 cildi basılmıştır. Kaynak: Türk Haritacılık Tarihi, Cilt I, s.VII, HGM, Ankara 1980 AYHAN, Emin D.:28.02.1956:Gönen/Balıkesir Harita subayı (1976-2) Kuleli Askeri Lisesini 1973 de ve Kara Harb Okulunu 1976 da bitirdi. 1976-79 da Harita Y.Teknik Okulundan Müh. Tğm. olarak mezun, 1981 de KTÜ de Y.Müh oldu. 1988 da İTÜ de doktora (Aksoy) yaparak aynı yıl Doç. oldu. Harita Genel Komutanlığında çalışmakta ve 1982 den beri Harita Y.Teknik Okulunda dersler vermektedir. AYKUT, Hüsnü D.: Harita subayı (1940-17) 1940 da Harb Okulunu, 1942/43 de HGM de Harita Okulunu bitirdi. TKGM de Arazi Kadastrosu ve Fotogrametri Daire Başkanlığında Nirengi Şube şefliği yaptı. AYTAÇ, Mustafa D.:1921 Kütahya 1939 da Balıkesir Lisesini bitirerek İTÜ İnşaat Bölümünden 1945 de mezun oldu. Aynı yıl Topografya kürsüsüne asistan oldu. 1948 de İTÜ de yeterlik tezi (F.Şarman), 1950 de askerlik görevi, 1951-53 de İngiltere, 1954-56 da Münih ve Hannover’de incelemelerde bulundu. 1955 de Doç., 1962 de Prof. oldu. 1969 da kürsü başkanı, İTÜ dışında İTÜ Teknik Okulu, İÜ Fen Fakültesi ve Yerbilimleri Fakültesi, Kadıköy, Işık, Galatasaray ve Gayrettepe Mühendislik ve Mimarlık Yüksek Okullarında Topgrafya dersleri verdi. 26 yıl kürsü başkanlığı ve 11 yıl İTÜ Jeodezi ve Fotogrametri Mühendisliği Bölüm başkanlığı yapmıştır. 40 yıl İTÜ yayın komisyonu başkanlığı ve 1957 den itibaren İTÜ dergisi komite başkanlığı yaptı. Topografya, Fotogrametri ve Dengeleme konusunda bir çok makalelerin ve tebliğlerin yanında 17 telif ve 7 çeviri kitabı vardır. 17 kişiye doktora yaptırmıştır. Türkiye Ulusal Fotogrametri Birliği kurucularından olup bu birliğin 10 yıl Genel Kurul başkanlığını yapmıştır. Uluslararası Fotogrametri birlikleri üyeliklerinde bulunmuştur İTÜ inşaat, maden, mimarlık fakülteleri öğrencilerinin topografya derslerini vererek binlerce öğrenci yetiştirmiştir. 1989 da Tübitak hizmet ödülü aldı. Uluslararası Fotogrametri Birliği ve NASA üyeliği vardır. 1988 de emekli oldu. BALKAN, Hayati D.:1932 Harita subayı (1953-2) 1953 de Harb Okulunu, 1955/56 da HGM de Harita Okulunu bitirdi. 1962-66 da Münih'de jeodezi öğrenimi yaparak Y.Müh. oldu. Dönüşte HGM de çeşitli görevler yüklendi. 1975-78 de Harita Y.Teknik Okulu Komutanlığı yaptı. Burada Fiziksel Jeodezi ve Jeofiziğe Giriş dersleri verdi. Albay rütbesinde emekli oldu. BANGER, Gürol D.:22.08.1947 Bilecik İlk öğrenimi Osmaneli, Orta öğrenimi Eskişehir'de yaptı. 1967-71 de YTÜ Harita Kadastro Bölümü, 1973 de Y.Müh, aynı yıl İmar ve İskan Bak. Belediye Tekn. Hizm. Gen. Md. de çalıştı. 1973 de KTÜ ye girdi. 1978 de doktora (Özbenli) yaptı. 1982 de ayrılarak S.Ü de Yard. Doç., 1988 de Doç. oldu 1988-1993 de özel sektörde çalıştı. 1993 de Prof. olarak KTÜ ye geldi ve Bölüm Başk. oldu. 1998 de KTÜ den ayrılarak Başbakanlık İdareyi Geliştirme Başkanlığı yaptı. Kaynak: HKMO Harita Bülteni sayı 32, 1996 BARIŞKANER, Abbas D.:10.08.1932 Tarsus İlk,Orta ve Lise öğrenimini Tarsus ve Kastamonu’da yaparak 1956 da YTÜ Harita ve Kadastro şubesini bitirdi. DSİ (1956-57) ve TKGM (1957-60) de çalıştı. Askerliğini Seyir ve Hidrografi dairesinde (1957-59) yaptı. 1961 de Hamburg Kadastro ve Ölçme dairesinde çalıştı. 1964 de Bonn'da Y.Müh. oldu. 1964-66 yılları arasında Almanya'da çeşitli firmalarda çalışarak 1966 da yurda döndü. 1966-1973 arasında DSİ, 1973-75 de Arsa Ofisi Gn. Md. de çalıştı. 1975 de KDMMA da Öğr. Gör. olarak eğitim görevine başladı. 1976 da Yeterlik (Erbudak) yaparak 1978 de bir yıl İsviçre'de deformasyon konusunda araştırma yaptı. 1979 da Doç., 1989 da Prof. oldu. Selçuk Üniversitesinde Bölüm Başkanlığı (1984-1991), Akademi Başkan yardımcılığı (1980-83), Mühendislik Mimarlık Fakültesi dekanlığı (1991-94) yaptı. Harita Y.Teknik Okulunda Mühendislik ölçmeleri dersleri verdi. 1999 da emekli oldu. Kaynak www. Selcuk.edu.tr BARUTÇU, Ali Turhan D.:1934 Vakfıkebir 1957 de YTÜ den mezun oldu aynı yıl Karayolları 3. Bölgede göreve başladı. Daha sonra 15. Bölge Md. Yrd. ve 1977 de 17. Bölge Müdürü oldu. Meslektaşlarımız arasında Karayolları Bölge Müdürlüğü yapan ilk Harita mühendisidir. Emeklilikten sonra Tekfen’d çalıştı. BAŞ, Hüseyin Gazi D.: -- Çorum İlk ve Orta öğrenimini Çorum'da tamamladı. 1978 de İTÜ Jeodezi ve Fotogrametri Müh. Bölümünü bitirdi. Sakarya DMMA'ne asistan olarak atandı. 1980 de İTÜ'de Y.Müh., 1985 de İTÜ de doktora yaptı (Aytaç). 1987 de Yard. Doç., 1988 de Doç. oldu. Sakarya Üniversitesi MYO Öğr. üyesi ve Teknik Programlar Bölüm Başkanlığını yürütmektedir. 1993 de yayınlanan "Analitik Fotogrametri" adında bir kitabı var. BAŞARAN, Enver D.:1912 Kastamonu Ö.:1983 Ankara Harita subayı (1929-7) Harp okulunundan sonra Harita Y.Okulunun 2. Dönemini 1929 da bitirdi. Harita Genel Komutanlığında Nirengi şubesi ağırlıklı olmak üzere çeşitli dairelerinde çalışarak Albay rütbesinde emekli oldu. BAYKAL, Orhan D.:1941 İstanbul İlk ve Orta öğrenimini İstanbul'da tamamladı.1959 da Pertevniyal Lisesini bitirdi. 1960-65 yılları arasında İTÜ İnşaat bölümünde öğrenim gördü ve 1965 de Topografya ve jeodezi kürsüsüne asistan girdi. 1969 da Bonn’da incelemelerde bulundu. 1972 de doktora (Özgen) ünvanını aldı.1972-74 de askerlik yaptı. 1974 de Kartografya kürsüsüne girdi 1978 de Doç., 1989 da Prof. oldu. 1982-85 de Bölüm Başkan Yard. yaptı. KTÜ ve YTÜ de dersler verdi. 1990 dan beri İTÜ de Ölçme Tekniği Ana Bilim Dalı başkanı olarak çalışmaktadır. BAZ, İbrahim 1977 de SÜ Konya'da Jeodezi öğrenimini bitirerek müh. oldu. 1980 de Oxford'da Master yaparak 1984 de Glasgow'da Dr. ünvanını aldı (Petrie). Halen Doç. olarak Gebze Y.Teknoloji Enstitüsünde jeodezi, fotogrametri ve uydu ölçmeleri dallarında çalışmalar yapan Fen ve Mühendislik Bilimleri Enstitüsü müdürüdür. BEKTAŞ, Sebahattin D.:1962 Tonya/Trabzon İlk ve Orta öğrenimini Tonya'da yaptı. 1984 de KTÜ Jeodezi ve Fotogrametri böl. bitirdi. 1986 ya kadar DSİ Genel Müdürlük ve Trabzon Bölge Md de çalıştı. 1986 da KTÜ'ye uzman olarak girdi. 1986 da Y. Lisansı bitirdi. 1991 de doktor (Öztürk) ünvanını aldı, Antalya meslek Y. okuluna Yard.Doç. olarak atandı. 1993 de Doç. oldu. 1995 de Samsun 19 Mayıs Üniversitesine girerek burada Y.Lisans ve Lisans programlarını açtırdı ve lisans kısmına 1997-98 öğretim yılında öğrenci alınmağa başlandı. 1999 da prof. oldu. BELTAN, İzzet D.:23.05.1905 İstanbul Ö.:21.12.1970 İstanbul Tapu Kadastro Meslek okulu mezunu olup Almanya’da bir süre Genel ve kuramsal olarak yersel ve hava fotogrametrisi konularında kurs izleyerek sertifika almıştır. TKGM de Kadastro çizmcisi olarak başlamış, daha sonraları kadastro fen memuru, tapu fen amiri vb. görvlerde bulunarak 22.5.1945 de Merkez Kadastro Müdürlüğüne, 16.9.1946 da Genel Müdür Muavinliğine ve 14.1.1956 tarihinde de Genel Müdürlüğe atanmıştır. 5.5.1956 tarihinde bu görevinden emekli olmuştur. 27 Mayıs devriminden sonra tekrar bu göreve atanan Beltan 21.1.1967 de kendi isteğiyle emekli olmuştur.Tapu ve Kadastro Lisesinde öğretmenlik te yapmıştır. Kaynak: Tapu ve Kadastro, yıl 6, sayı 61, 1971. Dostları ilə paylaş: \|
http://muhaz.org/escuela-profesional-de-ingenieria-civil.html	Escuela profesional de ingenieria civil	EXPEDIENTE TECNICO DEPARTAMENTO: PROVINCIA: DISTRITO: CENTRO POBLADO: JUNIO, 2012 CONTENIDO GENERAL RESUMEN EJECUTIVO 1.0 ASPECTOS GENERALES 1.1 Nombre del Proyecto 1.2 Ubicación 1.3 Plazo de Ejecución 2.0 OBJETIVOS 3.0 JUSTIFICACION 4.0 CRITERIOS DE DISEÑO 5.0 METEDOLOGIA DE LA EJECUCION 6.0 CARACTERISTICAS DEL ENTORNO 6.1 Climatología. 6.2 Topografía 6.3 Geotecnia y Mecánica de Suelos. 6.4 Cantera de agregados 7.0 CARACTERISTICAS GENERALES DEL TERRENO 8.1 Consideraciones y Criterios de Diseño 8.2 Meta física. 8.3 Descripción de las obras a realizar 8.3.1 Arquitectura 8.3.2 Estructura. 8.3.3 Instalaciones Sanitarias 8.3.4 Instalaciones Eléctricas. 9.0 PRESUPUESTO, COSTOS E INSUMOS. 9.1 Presupuesto de la obra 9.2 Análisis de Costos Unitarios 9.3 Relación de Insumos 9.4 Desagregado de Gastos Generales 9.5 Formula Polinómica 10.0 CRONOGRAMA DE EJECUCION DE LA OBRA 10.1 Cronograma Valorizado de Avance de Obra 10.2 Cronograma de Ejecución de Obra con Ruta Crítica 11.0 ESPECIFICACIONES TECNICAS 11.01 Consideraciones generales. 11.02 Especificaciones técnicas de Estructuras. 11.03 Especificaciones técnicas de Arquitectura. 11.04 Especificaciones técnicas de Instalaciones Sanitarias. 11.05 Especificaciones técnicas de Instalaciones Eléctricas. 12.0 PLANOS 1. Panel Fotográfico de la Zona donde se Ejecutara el Proyecto 1. Ubicación (LOCALIZACION) 2. Arquitectura (DISTRIBUCION, CORTES Y ELEVACION) 3. Estructuras (CIMENTACIONES, VIGAS Y COLUMNAS) 6. Instalaciones Sanitarias (AGUA, y DESAGUE) 8. Instalaciones Eléctricas MEMORIA DESCRIPTIVA RESUMEN EJECUTIVO 1.0 ASPECTOS GENERALES 1.1 Nombre del Proyecto: CENTRO DE SERVICIOS DE APOYO AL HABITAT RURAL. 1.2 Ubicación Sector : Distrito : Província : Departamento : 1.3 Plazo de Ejecución XXXXXX días calendario. - OBJETIVOS - GENERALES - Permitir que los pobladores de las zonas más alejadas tengan un contacto más directo con los servicios públicos y atención que brinda el Ministerio de Vivienda, Construcción y Saneamiento. - Contribuir a mejorar las condiciones habitacionales de la población asentada en los centros poblados rurales o asentada de manera dispersa. - ESPECIFICOS - Promover el desarrollo de acciones de construcción y refacción, ampliación y/o terminación de las unidades habitacionales con que cuenta la población rural pobre y extremadamente pobre. - Habilitar y poner en marcha el centro de servicio de infraestructura de equipamiento complementario a la unidad habitacional. - Promover el mejoramiento, seguridad y calidad de las viviendas para mejorar el nivel de vida de los pobladores. - Propiciar la participación coordinada y concurrente de la población en la intervención de su vivienda con asistencia técnica permanente. 3.0 JUSTIFICACION En la actualidad, no existe asistencia del Estado, ni capacitación, ni dirección técnica referida al mejoramiento y mantenimiento de las viviendas, y los centros poblados se encuentran incomunicados con el resto del país, debido a lo distante de su ubicación; por ello el proyecto tendrá un área de influencia en XXXXX centros poblados: XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX. 4.0 CRITERIOS DE DISEÑO Para la elaboración del presente expediente se consideraron el Reglamento Nacional de Edificaciones y otras referidas a la vivienda rural, así como criterios relacionados al entorno donde se desarrollará el Centro de Servicios de Apoyo al Hábitat Rural. 5.0 METODOLOGIA DE LA EJECUCION La obra será dirigida por un Arquitecto o Ingeniero Civil con la asistencia de un Maestro de Obra, capataz, operario, oficial y los pobladores de la zona, quienes participarán como peones, con previa capacitación. 6.0 CARACTERISTICAS DEL ENTORNO 6.1 Climatología. Las características climatológicas más resaltantes de la zona corresponden a las siguientes: El clima en la región andina es frío y seco, moderadamente lluvioso y con amplitud térmica moderada, con temperaturas que van entre los XXX y XXXXX grados centígrados, con una estación lluviosa de cuatro meses de duración y varían frente a la influencia de fenómenos naturales como la presencia del Niño, que induce sequía en el Sur peruano originando inundaciones o sequías Los vientos generalmente se presentan de sur a oeste, con promedios de XXXX a XXXXXX m/s. La Humedad Relativa Media Anual de XXXXXX %. 6.2 Topografía Las características topográficas del área donde se ubica el proyecto, estarán ubicadas a una altitud promedio de XXXXXXXX m.s.n.m. 6.3 Geotecnia y Mecánica de Suelos. Las investigaciones geotécnicas se fundamentan en las excavaciones a cielo abierto existentes en las zonas (calicatas), ensayos de mecánica de suelos in-situ, que determinaron los parámetros geotécnicos de los diferentes materiales a emplear durante la construcción, y la capacidad portante del terreno. En el proyecto se considera una capacidad portante de 1.00 kg/cm2., la cual deberá ser verificada en obra. 6.4 Cantera de agregados La calidad de los agregados, será muy importante para contar con una construcción sismorresistente. Los agregados serán adquiridos de canteras certificadas para garantizar la calidad del concreto, las mismas que serán verificadas por el Inspector o Supervisor de Obra. 7.0 CARACTERISTICAS GENERALES DEL TERRENO Y EL PROYECTO El lote destinado a la construcción del Centro de Servicios de Apoyo al Hábitat Rural, estará ubicado en una zona rural, con altitud promedio de xxxxxxxx m.s.n.m. contando en la actualidad con los servicios de electrificación y agua. El lote no presenta habilitación urbana. El Centro de Servicios de Apoyo al Hábitat Rural, será ejecutado de albañilería confinada tradicional, con un área techada de xxxxxxxxx m2. Sobre un terreno de xxxxxxxxx m2, con perímetro de xxxxxxxxxx ml. INGENIERIA DEL PROYECTO DEPARTAMENTO PROVINCIA DISTRITO CENTRO POBLADO JUNIO, 2012 8.0 INGENIERIA DEL PROYECTO: 8.1 Consideraciones y Criterios de Diseño Para la construcción del Centro de Servicios de apoyo al hábitat rural se consideró un diseño sismo resistente, de acuerdo a lo establecido en el Reglamento Nacional de Edificaciones. 8.2 Meta Física: Estructuras: Cimentación corrida, zapatas, vigas de cimentación y muros de ladrillo portantes, soleras, vigas de arriostre y columnas de confinamiento, que anclan la cimentación. La estructura del techo estará compuesta por tijerales de madera, correas de madera y cobertura liviana de planchas de teja decorativa de fibrocemento (Tipo teja andina). Arquitectura: Tarrajeo de columnas, vigas interiores y exteriores, pisos interiores de cemento pulido con ocre color negro, bruñado de acuerdo a las especificaciones técnicas y piso de cemento pulido externo también bruñado, ventanas con vidrio y marcos de madera. Las puertas interiores serán contraplacadas y las tabiquerías de drywall. Los baños incluyen aparatos sanitarios color blanco, siendo sus muros y pisos enchapados en mayólica de 30 x 30 cm. Instalaciones Sanitarias: Comprende la ejecución de las redes internas de agua (agua fría) y desagüe, incluyendo los accesorios para el funcionamiento de los aparatos sanitarios de los baños y cocineta. Asimismo se incluye un tanque elevado de 1100 litros, ubicado al costado de los servicios higiénicos para el público y un tanque séptico. Instalaciones Eléctricas: Comprende la ejecución de los circuitos de alumbrado y tomacorrientes, acometida a la red y tablero general para el funcionamiento el sistema eléctrico. 8.3 Descripción de las obras a realizar 8.3.1 Arquitectura El proyecto denominado “Centro de Servicios de Apoyo al Hábitat Rural”, ubicado en el departamento de Puno, contempla la construcción de 3 módulos multiusos de un solo nivel, que de manera integrada conforman el centro de servicios de apoyo al hábitat rural de la población. Cada uno de los módulos presenta los siguientes ambientes: - Módulo 1: 02 Dormitorios, y 02 servicios higiénicos. - Módulo 2: 01 Oficina, 01 Tópico, 01 Cocina (incluye dispensa), y servicios higiénicos. - Módulo 3: 01 Salón Múltiple. AREA \| Centro de Servicios de Apoyo al Hábitat Rural \| TOTAL (m2) \| MODULO 1 (m2) \| MODULO 2 (m2) \| MODULO 3 (m2) \| MODULO 4 (m2) \| Construida \| 80.06 \| 112.47 \| 80.06 \| 28.01 \| 300.60 \| Techada \| - \| - \| - \| - \| 433.79 \| - DISTRIBUCION DE AMBIENTES \| area util ( M²) \| MODULO 1 \| \| OFICINA 1 \| 13.40 \| SERVICIOS HIGIENICOS DE MUJERES \| 4.98 \| SERVICIOS HIGIENICOS DE HOMBRES \| 6.84 \| SALA DE REUNION \| 34.61 \| OFICINA 2 \| 12.76 \| MODULO 2 \| \| AULAS DE CAPACITACION \| 107.90 \| MODULO 3 \| \| SERVICIOS HIGIENICOS \| 3.43 \| SERVICIOS HIGIENICOS \| 1.82 \| OFICINA \| 13.36 \| SALA DE ESPERA \| 28.34 \| TOPICO \| 16.19 \| BOTIQUIN \| 9.43 \| MODULO 4 \| \| SERVICIOS HIGIENICOS DE MUJERES \| 12.16 \| SERVICIOS HIGIENICOS DE HOMBRES \| 12.16 \| 8.3.2 Estructuras Los elementos estructurales serán de concreto armado, considerándose como resistencia de concreto f’c = 210 Kg./cm2. para todos los elementos estructurales que llevan fierro, a excepción de los dinteles, donde se ha considerado una resistencia de concreto f’c = 175 Kg./cm2., debiendo cumplir con los siguientes condiciones mínimas: a) Calidad de los Materiales, b) Dimensión de los Elementos Estructurales, y c) Conexión de los Elementos Estructurales. 8.3.3 Instalaciones Sanitarias Las instalaciones sanitarias de agua y desagüe serán empotradas de acuerdo a las indicaciones contempladas en los planos respectivos. 8.3.4 Instalaciones eléctricas Las instalaciones eléctricas serán ejecutadas teniendo como base los planos de la especialidad. PRESUPUESTOS, COSTOS E INSUMOS DEPARTAMENTO PROVINCIA DISTRITO CENTRO POBLADO JUNIO, 2012 Dostları ilə paylaş: \|
http://muhaz.org/685-sayili-khk-ile-kurulan-ohal-komisyonu-sonrasi-hazirlanan-a.html	685 sayili khk ile kurulan ohal komisyonu sonrasi hazirlanan aihm başvurusu	Akif Zihni/Türkiye kararından sonra, bu kararın gerekçesi kamuoyunda eleştirilmiş ve yetersiz bulunmuştur; Hükümet tarafından da doğrudan OHAL KHK’ları ile kamu görevinden çıkarılanların başvuracağı iç başvuru yolu olmadığı kabul edilmiştir. Avrupa Konseyi Genel Sekreteri, İnsan Hakları Komiseri ve Venedik Komisyonunun yönlendirmeleriyle, 23 Ocak 2017 tarih ve 685 sayılı KHK ile yeni bir iç başvuru yolu, Olağanüstü Hal İşlemleri İnceleme Komisyonu (OHAL Komisyonu) oluşturulmuştur. Ancak gerekçeleri başvuru formunun 10. sayfasında kısaca açıklandığı gibi, 685 sayılı KHK ile oluşturulan OHAL Komisyonunun, başvuru formunda ileri sürülen insan hakkı ihlallerini giderme yetkisinin olmadığı anlaşılmaktadır. 685 sayılı KHK’nın 10. maddesi incelendiğinde, OHAL Komisyonu, kendisine yapılan başvuruyu kabul etse dahi, sadece kamu görevine iadeye karar verebilmektedir. Bu Komisyon, başvuru formunda ileri sürülen insan hakları ihlallerini saptayıp (ihlalin yaşandığını açıkça tanıyıp), eski hale getirme (restitutio in integrum), devam eden ihlale derhal son verme, ihlalleri tüm sonuçlarıyla giderme ve tazminata hükmetme yetkisinden yoksundur. Özellikle masumiyet karinesi ve yargılanmadan terör örgütü üyesi ilan edilme (ceza hukuku anlamında mahkûm edilme) AİHS’nin 6. maddesinin 1, 2 ve 3. paragraflarındaki ilgili tüm güvenceleri ihlal etmekte olup, bu ihlallerin kaynağı doğrudan ihraca yol açan KHK’nın kendisidir. Kamu görevinden çıkarmanın dayanağı olan KHK iptal edilip bu KHK’nın hukuken varlığına son verilmedikçe, ileri sürülen ihlaller devam eden şekilde var olacaktır. İhlallerin dayanağı olan KHK’nın hukuken varlığına son verip, internetteki tüm izleri yok edilmedikçe, başvurucu yargılanmadan terör örgütü üyesi olarak gösterilmeye devam edecek, kamu görevine iadesine karar verilse dahi bu ihlaller giderilmiş olmayacaktır. Örneğin, nasıl ki, bir Ağır ceza mahkemesinin hukuka aykırı bir mahkûmiyet kararı, Yargıtay tarafından bozularak mahkûmiyet kararının varlığına son verilmedikçe hukuka aykırılık giderilemezse, başvuruda ileri sürülen hak ihlalleri de, OHAL KHK’sının hukuken varlığına son verilmedikçe giderilmiş olmaz. Kısaca ileri sürülen hak ihlallerin kaynağı olan OHAL KHK’larının hukuken varlığına son verilip iptal edilmedikçe, yaşanmış hak ihlalleri saptanarak giderilmedikçe, tazminat ödenmedikçe, hak ihlalleri giderilmiş sayılmaz. İhlalin kaynağı olan OHAL KHK’ları hukuken geçerli olarak varlığını sürdürdüğü sürece, masumiyet karinesi ihlali gibi ihlaller de devam eden şekilde varlığını sürdürecektir. Bu nedenle, insan hakları ihlallerinin giderilebilmesi için, ihlallerin dayanağı olan KHK’ların mutlaka iptal edilmesi ve hukuki varlıklarına son verilmesi gerekir. 685 sayılı KHK ile oluşturulan OHAL Komisyonunun ne insan hakları ihlallerini tespit etme, saptama yetkisi vardır; ne de ihlali tespit etmesi durumunda ihlale son verme, ihlali tüm sonuçlarıyla ortadan kaldırma ve tazminata hükmetme yetkisi vardır. Bu Komisyon bir insan hakları ihlallerini tespit etme ve giderme komisyonu değildir. Bu Komisyon kamu görevlileri açısından kısaca kamu görevine iadeye karar verme yetkisinden başka bir yetkisi olmayan bir organdır. Oysa bir iç başvuru yolunun etkili olarak kabul edilebilmesi için, oluşturulan organın yaşanmış insan hakları ihlallerini açıkça tanıması (kabul etmesi) ve devam eden ihlal varsa derhal ihlale son vermesi gerekir; ihlallerin giderilmesi açısından gerekli tedbirleri alması ve ihlalin tüm izlerini ortadan kaldırması (mümkünse eski hale getirmesi) ve yaşanmış ihlaller için maddi ve manevi tazminata hükmederek geçmişteki ihlaller açısından adil bir giderim sunabilmesi gerekir. Bu özelliklere sahip olmadıkça söz konusu organ ihlalleri gideremez. Bu türden yetkileri olmayan bir Komisyon da AİHS açısından etkili bir başvuru yolu olarak değerlendirilemez. Komisyon, kamu görevlisinin görevine iadesine karar verse dahi, geçmişte yaşanılan maddi ve manevi zararları gidermesi de mümkün değildir; iptal kararı veremediği için maddi ve manevi tazminata hükmetme yetkisi de yoktur (Bu konuda detaylı bilgi için bkz. Kerem Altıparmak, OHAL Komisyonu Etkili Bir Hukuk Yolu mu? http://bianet.org/bianet/toplum/183186-ohal-komisyonu-etkili-bir-hukuk-yolu-mu, 31 Ocak 2017). Başvurucunun ileri sürdüğü hak ihlallerinden biri de mülkiyet hakkına ilişkindir. Bu hak açısından, hukuka aykırı olarak ihraç edilen ve maaşını ve sosyal haklarını illegal şekilde kaybetmiş olan bir kamu görevlisinin tazminat elde edememesi, mülkiyet hakkı ihlalinin devamına yol açar ve bu hakkın ihlali tüm sonuçlarıyla ortadan kaldırılmış olmaz. 685 sayılı KHK hükümlerine göre, Komisyonun kararları idari yargı denetimine tabidir. Ancak Komisyonun yetkileri insan hakları ihlallerini gidermek olmadığı ve sınırlı şekilde kararlar alabileceği dikkate alındığında, idari yargının yapabileceği tek şey, Komisyonun yetkileri dâhilinde davranıp davranmadığını denetlemek olacaktır. Ne Komisyon ne de idari yargı ihlalin kaynağı olan OHAL KHK’sını iptal edemeyecektir. Kısaca OHAL Komisyonunun OHAL KHK’larını iptal yetkisi olmadığı ve sınırlı konularda karar verme yetkisi bulunduğu için, idari yargı bu Komisyonun kararlarını denetlese dahi, ileri sürülen hak ihlalleri, 685 sayılı KHK ile oluşturulan Komisyon ve bu KHK ile oluşturulan sistem aracılığıyla giderilemez. Bu ve benzeri nedenlerle, başvuru formunda ileri sürülen insan hakları ihlalleri açısından etkisiz olduğu görünen OHAL Komisyonuna ileride başvursanız dahi, ekranın size göre sol tarafında yer alan metinleri kullanarak AİHM’ye bu aşamada başvuru yapmanızda yarar görünmektedir. AİHM’ye bu aşamada başvuru yapmanızın size sağlayacağı en büyük yarar zaman kazanma ve ulusal otoritelere Avrupa Konseyi’nin baskı yaparak iç hukukta daha etkin sonuç alıcı mekanizmalar oluşturmasını sağlamak olacaktır. Şunu bilmenizde yarar var; uluslararası baskılar olmasa 685 sayılı KHK ile oluşturulan Komisyon dahi kurulmayacaktı. AİHM korkusu olmasa, iç hukukta hiçbir adımın atılmayacağından da emin olabilirsiniz. Türkiye’nin üyesi olduğu Avrupa Konseyi organlarının baskıların yoğunlaşması ve (iç hukukta veya AİHM aracılığıyla) çok uzun olmayan bir sürede sonuç alınabilmesi için, AİHM’ye usulüne uygun olarak yapılmış başvuruların sayısının artmasında yarar bulunmaktadır. Bu son başvuru formunda, daha önce Akif Zihni/Türkiye kararı dikkate alınarak hazırlanan tüm argümanlar çıkarılıp, yerine sadece Komisyonun etkisiz olduğuna dair argümanlar yazılmıştır (s. 10). Ancak idari yargı ve Anayasa Mahkemesi bireysel başvuru yolunun etkisiz olduğu, daha önce hazırlanan Ek Beyan Dilekçesine atıf yapılarak açıklanmaya çalışılmıştır. Bu konuda Ek-5 (Ek Beyan Dilekçesi) dilekçesi yer almaktadır. Ek-5, Akif Zihni kararına binaen hazırlanmış ve daha önce yayınlanmış dilekçe olup, başvuru formunun 12. Sayfasında da belirtilerek bu eksiklik giderilmiştir. Bu nedenle, bu başvuru formunu kullananların, Ek-5’i de başvuru formuna eklemesinde yarar vardır. EK-5 BEYAN DİLEKÇESİ ÇIKTI ALINDIĞI ŞEKİLDE EKLENECEK, BELGEDE YER ALAN BOŞLUKLAR DOLDURULMAYACAK, İSİM YAZILMAYACAK, İMZA ATILMAYACAK VE EKİNDE YER ALAN KARAR DA EKLENMEYECEKTİR. Kısaca bu son başvuru formunda, iç hukuk yollarının tüketilmesine ilişkin bölüm (s. 10) yeniden yazılmış ve 685 sayılı KHK ile oluşturulan Komisyonun etkili ve tüketilmesi zorunlu bir iç başvuru yolu olmadığı açıklanmıştır. Diğer bölümler aynen korunmuştur. Aşağıdaki açıklamaları dikkate alarak AİHM başvuru formunun eksik kısımlarını doldurunuz. AİHM’ye göndereceğiniz başvuru zarfına sadece iki tür metin ekleyiniz. Bunlardan ilki başvuru formu, ikincisi ise başvuru formunun 12. Sayfasında belirtilen eklerdir. Bunların dışında başkaca hiçbir metin veya belge eklemeyiniz. AİHM şekil şartlarını katı bir şekilde yorumlamakta ve en küçük eksiklik veya fazlalıkta başvuruları usulden reddedebilmektedir. Başvuru formu: İnternet sitesindeki başvuru formu KHK ile kamu görevinden çıkarılanlar için daha önce hazırlanmış olan başvuru esas alınarak herkesin kullanacağı şekilde düzenlendi. Kişiye özel bilgilerin yer aldığı sayfalar boş bırakıldı. Bu boşlukları aşağıda yazıldığı şekilde sizler doldurmalısınız. Başvuru formunu öncelikle bilgisayarınıza kaydediniz; bu form bilgisayarınızda Adobe Reader 9 (www.adobe.com)veya Foxit Reader 7 programları olmadan açılmamaktadır. Bu programlar bilgisayarınızda yoksa internetten indirebilirsiniz. Başvuru formunun birinci sayfasında sol tarafta “A.1 – Başvurucu (Gerçek kişi)” başlığı altındaki bölümü (1-9 arası) eksiksiz bir şekilde doldurunuz. Başvurucu kadın ise, 9. sırada değişiklik yapınız. İkinci sayfada herhangi bir değişiklik yapmanıza gerek bulunmamaktadır. İlgili kutucuk işaretlenmiştir. Başvuru formunun üçüncü sayfasında avukata veya üçüncü bir kişiye vekâlet vererek başvuru yapacaksanız doldurmanız gereken bölümler yer almaktadır. Eğer başvuruyu doğrudan siz imzalayarak gönderecekseniz, bu sayfayı boş bırakınız. Ancak avukat ya da bir yakınınız aracılığıyla başvuru yapacaksanız bu durumda üçüncü sayfadaki boşlukların doldurulması gerekir; hem başvurucu hem de vekil olan kişi ıslak imza ile YETKİ BELGESİ kısmını imzalamalıdır. Temsilci avukat ise (sadece) sağ taraf, değilse (sadece) sol taraf doldurulmalıdır. Eğer başvuruyu temsilci yapacaksa, son sayfada da (71 ve 72. kutular) değişiklik yapıp, adres bölümüne vekil tayin edilen kişinin bilgileri yazılmalı ve son sayfadaki imza bölümünü temsilci imzalamalıdır. Başvurunuzu avukata yaptıracaksanız, özellikle başvuru formunun sekiz, dokuz ve onuncu sayfalarındaki açıklamaları değiştirmemesini talep ediniz. Bu açıklamalar AİHM’den pozitif netice almak için önemlidir. Dördüncü sayfa tüzel kişilere ilişkin olup sizi ilgilendirmediği için boş bırakınız. Başvuru formunun beş, altı ve yedinci sayfaları OLAYLAR konusuna ayrılmıştır. Bu bölümde yazılan olaylar her başvurucuyu kapsayacak şekilde kaleme alınmış olup silme yapılması durumunda sistem tekrar ekleme yapmaya izin vermemektedir. Kural olarak bu bölümde herhangi bir değişikliğe ihtiyaç yoktur. Olaylar hak ihlalleri açısından dayanak oluşturacak şekilde seçilmiştir. Sadece beşinci sayfanın ikinci satırında “ikametgâh” için boş bırakılan kısma yaşadığınız şehrin ismini yazınız. Yedinci sayfanın son paragrafına da idare mahkemesinde açtığınız iptal davası ile Anayasa Mahkemesine yaptığınız bireysel başvurunun tarihlerini ekleyiniz. Olaylar kısmında yer vermek istemediğiniz herhangi bir ifade olduğunu düşünüyorsanız, silebilir veya değiştirebilirsiniz. Başvuru formunun sekiz ve dokuzuncu sayfalarında hak ihlallerine (şikâyetlere) yer verilmiştir. Bu bölüme dokunmayınız. Bu bölüm taleplerinize (hak ihlallerine) ilişkin olup lehinize karar çıkmasını istiyorsanız, hukuken daha ileri argümanlar yazamadığınız sürece, değişiklik yapmamanızı öneririz Onuncu sayfada iç hukuk yollarının etkisiz olduğu ve bu nedenle doğrudan AİHM’ye başvurulduğu belirtilmiş olup bu bölüme de dokunmayınız. Bu sayfada yer alan bilgiler özellikle AİHM’nin Akif Zihni/Türkiye kararı ve iç hukukta yaşanan son gelişmeler ışığında yenilenmiştir. Daha önce başvuru yapanların yeni bir başvuru yapmasına gerek olmayıp, AİHM’ye bu konuda ek bir dilekçe (güncel gelişmeler) göndermeleri yeterli olacaktır. Bu konuda, internet sitesinde açıklayıcı bilgi ve ek dilekçe örneği yer almaktadır. On birinci sayfada sadece sayfanın sonundaki 66 ve 67. paragrafları kontrol ediniz. Eğer AİHM önünde derdest başka bir başvurunuz yoksa bu sayfaya da dokunmayınız. Aksi durumda 66. paragrafta “evet” kutucuğunu işaretleyip, 67. kutucuğa da derdest olan başvurunuzun numarasını yazınız. 62. ve 63. paragraflara da dokunmayınız. On ikinci sayfada altı adet ek ismine yer verilmiştir. Bu ekleri sizler hazırlayacaksınız. Ek-1, başvuru formuyla birlikte internet sitesinde sayfanın size göre sol tarafında yer almaktadır. Genel olarak tamamen hukuki argümanlardan ibaret olan bu metne dokunmadan başvurunuza ekleyebilirsiniz. Arzu ederseniz F- İHLAL EDİLEN DİĞER HAKLAR başlığı altındaki bölümde, sizin durumunuza uymayan paragrafları çıkarabilirsiniz. Örneğin, hiçbir sendika, dernek veya vakfa üye olmayanlar bu husustaki şikâyeti çıkarabilir; hatta çıkarmalıdır. Bu paragraf özellikle sendika üyesi olan öğretmenler için eklenmiştir. F başlığı altındakiler hariç diğer bölümlere dokunmamanızda yarar bulunmaktadır. Metnin şekline de dokunmayınız; AİHM İçtüzüğü ve pratik yönergeler ışığında hazırlanmıştır. İsterseniz son sayfaya tarih atıp imzalayabilirsiniz. Ek-1 kesinlikle 20 sayfadan fazla olmamalıdır (AYM başvurusu gibi diğer ekler 20 sayfadan fazla olabilir.). Ek-1, başvuru formundaki bilgilerin devamı niteliğinde olmamalı, başvuru formunda belirtilen olayların ve/veya şikâyetlerin açıklamasından ibaret olmalıdır. Aksi durum tek başına ret nedenidir. Ek-2, KHK’nın metni ve isminizin geçtiği sayfanın fotokopisinden ibaret olmalıdır. Diğer KHK’lar ile kamu görevinden çıkarılanlar bu ekte değişiklik yapmalı ve kendi durumlarına uyan KHK’nın metnini ve ilgili sayfanın fotokopisini eklemelidirler. Ek-3, idare mahkemesine açtığınız dava dilekçesinin fotokopisi olmalıdır. Ek-4, Anayasa Mahkemesine sunduğunuz başvuru formunun fotokopisi olup, özeti eklemenize gerek yoktur. Ek-5, İdari yargının ve Anayasa Mahkemesinin doğrudan KHK ile kamu görevinden çıkarılanlar açısından etkisiz olduğuna dair dilekçe örneği olup Ek-5 olarak formun altında yer almaktadır. Eğer sizin açtığınız iptal davası reddedildiyse, başvuru metninde gerekli eklemeyi yapıp, Ek-6 olarak da kararın fotokopisini ekleyebilirsiniz. Bu durumda metinde uyarlama yapmanız gerekecektir. İDARE MAHKEMESİNDEN RET KARARI GELMİŞSE FORMUN 7. SAYFASININ 18. PARAGRAFINI ŞU ŞEKİLDE DEĞİŞTİRİN. 18-Başvurucu .../.../.... tarihinde idare mahkemesinde iptal davası açmış (Ek-3), .../.../.... tarihinde de Anayasa Mahkemesine başvurmuştur (Ek-4). .... İdare Mahkemesi tarafından ... tarihinde İNCELENMEKSİZİN RET KARARI VERİLMİŞTİR. (Ek-6) Ancak bu iki iç hukuk yolu, ileri sürülen hak ihlalleri açısından, aşağıda açıklanan gerekçelerle etkisiz olduğu için 6 aylık süre içerisinde AİHM'ye başvurulmuştur. 12. Sayfada ek belgeler listesinde yer alan 6 numaralı eke İdare Mahkemesi kararınızın bilgilerini yazın. Ek-6 ise kimlik kartınızın ön yüzünün fotokopisi olmalıdır. Tüm bu ekleri arka arkaya sırasıyla koyunuz ve sağ üst köşeye mavi tükenmez bir kalemle sayfa numarası vererek adeta bir kitap şeklinde hazırlayınız. Daha sonra başvuru formunun 12. sayfasında her bir ekin karşısına, o ekin başladığı sayfanın numarasını yazınız. Başvuru formunu ve bu şekilde hazırladığınız ekleri sırasıyla bir araya getiriniz ve hiçbirini zımbalamadan, başvuru formu üste gelecek şekilde, tümünü deforme olmayacak bir zarfa koyunuz. Başvuru formunun on üçüncü sayfasında, 70 numaralı kutucuğa başvuruyu postaya vereceğiniz tarihi veya bir gün öncesinin tarihini yazınız. 71. kutucuğa, başvuruyu doğrudan siz yapacaksanız, siz imza atınız. Avukat veya bir yakınınız sizi temsil etmekte ise, bu durumda “temsilci” kutucuğu işaretlenmeli ve temsilci olan kişi bu kutucuğa imza atmalıdır. Ancak bu durumda, yukarıda belirtildiği gibi üçüncü sayfanın da doldurulması şarttır. 72. kutucuğa ise başvurucunun ismi, soy ismi ve yazışma adresi doğru olarak yazılmalıdır. Bu bilgiler yazışma için gerekli olan bilgilerdir. AİHM bu kısımda verdiğiniz adresle yazışacaktır. Bu adreste değişiklik olursa, zaman kaybetmeden başvuru numarasını da yazdığınız bir mektupla AİHM’ye yeni adresinizi mutlaka bildiriniz; önce fakslayıp daha sonra posta ile Mahkemeye gönderiniz. Eğer başvuruyu temsilci (avukat veya bir yakın) yapıyorsa, 72. kutucuğa temsilcinin ismi, soy ismi ve adres bilgileri yazılmalı ve “temsilci” kutucuğu işaretlenmelidir. Bu şekilde ekleri ile birlikte tamamladığınız başvuru formunu zarfa koyduktan sonra, başvuru formunun son bölümündeki adresi (The Registrar, European Court of Human Rights, Council of Europe, 67075 Strasbourg Cedex, France) zarf üzerine yazınız; kendi adres bilgilerinizi de yazıp başvuruyu postaya verebilirsiniz. Başvuruyu DHL veya UPS ya da benzeri güvenli bir kargo ile göndermenizde yarar var. Postada kaybolma ihtimalini düşünerek, haklarınızı kaybetmemek için en azından iadeli taahhütlü gönderiniz ve AİHM’ye ulaşıp ulaşmadığını kontrol ediniz. Posta masrafları dâhil yaptığınız tüm masrafların belgelerini saklayınız. İleride ikinci (karşı) görüşlerinizi Mahkemeye sunma aşamasında masraflara ilişkin belgelerin fotokopilerini AİHM’ye sunarak, ihlal kararı verilmesi durumunda yaptığınız harcamaları geri alabileceksiniz. Başvuru formunun imzalı bir fotokopisi dâhil, tüm belgelerin ve postaya verme belgesinin birer fotokopisini mutlaka saklayınız. AİHM’ye göndereceğiniz her belgenin fotokopisini gönderiniz; aslını saklayınız. Başvurunuza dair her türlü yeni gelişmeden de mahkemeyi zamanında haberdar ediniz; A4 kâğıda söz konusu gelişmeyi yazarak, başvurucu ismini ve (varsa) başvuru numarasını da yazarak, önce fakslayıp daha sonra da posta yoluyla gönderiniz. Tüm açıklanan gerekçelere rağmen, başvurunuz AİHM tarafından reddedilirse, iç hukuk sonrası AİHM’ye yeni bir başvuru yapabilirsiniz Eğer bir gün iç hukuk yolları henüz tüketilmediği veya Komisyonun tüm hak ihlalleri açısından etkili bir başvuru yolu olduğu gerekçesiyle, AİHM başvurunuzu reddederse, iç hukuk yolları tüketildikten sonra, yeniden başvuru yapma hakkınız bulunmaktadır. Komisyonun etkili bir başvuru yolu olup olmadığı, özellikle verdiği kararlar, başvurucuların ileri sürdüğü argümanlara verdiği cevaplar, ileri sürülen insan hakları ihlalleri konusunda Komisyonca yazılan gerekçeler, çalışma usulü ve hızı gibi hususlar dikkate alınarak ileride AİHM tarafından da değerlendirilecektir. Bu açıdan belirtilen hususlarda değerlendirme yapıp sizleri yönlendirebilmemiz için başvurularınız konusunda verilen kararları e-mail adresimize göndermenizde yarar vardır. Komisyona sunacağınız dilekçe örnekleri de zamanı geldiğinde hazırlanıp siteye yüklenecektir. Ayrıca bu başvurular konusunda AYM’nin vereceği karar da önemlidir. AYM’nin vereceği ilk kararlardan sonra da, kararların gerekçeleri dikkate alınarak gerekli değerlendirmeler yapılıp sitede yayınlanacaktır. Sonuç olarak bu aşamada, başvuru formunda ileri sürülen insan hakları ihlalleri açısından iç hukukta etkili bir başvuru yolunun bulunduğu söylenemeyeceği için, AİHM’ye başvuru yapmanızı önermekteyiz.
http://muhaz.org/sivil-asker-iliskileri-doc-dr-atilla-sandkl.html	Sivil-Asker İlişkileri Doç. Dr. Atilla Sandıklı	Sivil-Asker İlişkileri Doç.Dr. Atilla Sandıklı Giriş Birçok ülkede, toplumsal bir sınıf olarak ordu, sahip olduğu olanaklarla siyaseti etkileyebilme gücüne sahiptir ve zaman aman politik realitelerle askeri ideallerin birbirini kesmesi durumunda bu ilişkinin bir kaosa dönüştüğü görülmektedir. Bu durumda sivil-asker ilişkilerinin demokratik standardının ne olması gerektiği bir sorun olarak ortaya çıkmaktadır. Özgürlükleri, rekabeti ve bireyselliği ön planda tutan demokratik toplumlarda sivil-asker ilişkisi bürokratik sınırlar içinde ve sivil otoritenin kontrolü altında tutulurken bütüncül, seçkinci, hiyerarşik, ortakçı ve otoriter toplumlarda ordunun siyaset üzerinde ağırlığının daha fazla olduğu görülmektedir. Bu durum nedeniyle birçok düşünür, sivil-asker ilişkilerine atıfta bulunarak, demokrasinin Batı dışı toplumların kültürel gelenekleriyle uyuşmadığını ileri sürmekte ve silahlı kuvvetlerin siyasal iktidarlar tarafından kontrol edilmesinin Batı tipi demokrasilerin en ayırt edici ve vazgeçilmez niteliklerinden biri olduğunu belirtmektedir. Tanım Sivil-Asker İlişkileri,devlet adına şiddet kullanma yetkisini elinde bulunduran asker ile bu yetkinin sınırlarını belirleyen ve denetleyen siviller arasındaki hiyerarşik ve interaktif ilişkilerdir. Sorunsal Sivil-asker ilişkileri sorunsalı, toplumu korumakla yükümlü olan bir kurumun fazla güç edindiğinde, yine aynı toplum için tehdit unsuruna dönüşmesi olasılığıdır. Silahlı kuvvetlerin yeterince güçlü olmaması, dış tehdit ihtimalini artırırken, gereğinden fazla güçlü olması aynı toplum için sorun olabilmektedir. Sivil denetim tartışmaları; bu çelişkiyi gidermek, dışarıya karşı güçlü orduyu muhafaza etmek ve bu gücün içeride kendi toplumuna dönerek zarar vermemesi için denge kurma amacını güder.NarcisSerra, Romalı ozan Juvenal’ın “muhafızların muhafızlığını kim yapacak” sözünü aktararak sivil-asker ilişkilerini doğuran temel problematiğe işaret etmektedir. Mevcut tecrübeler, sivil-asker ilişkilerinde “demokratik sağlamlaştırma sürecine en fazla zarar verebilecek öğenin, kendisini hami güç olarak ileri süren ya da kendi özerk alanını oluşturarak, siyasi karar alanlarını hükümetin elinden alan ordu olduğunu göstermektedir. Silahlı kuvvetler, kendisini ulusun özünün ve kalıcı çıkarlarının garantörü olarak gördüğünde hami rolünü üstlenir ve bu konumla, seçilmiş hükümet üzerinde etki kurar.” Sivil-asker ilişkilerini problem boyutuna taşıyan önemli bir ayrıntı da askerlerin yönetilmekten kaçınma ve özerk davranma eğilimleridir. Sivil-asker ilişkilerine askerlerin bakış açısıyla bakıldığında; Feaver’a göre ordu, yapılacak şeyin ne olduğuna bakılmaksızın, kendisinden istenenleri asgari düzeyde sivil müdahale ve idare altında yapmak ister. Bu ve benzer tercihler, sivillerin ne talep ettiğine bakmaksızın, ordunun kendi taleplerine yönelmesi olasılığını da ortaya çıkarmaktadır. Konuya farklı bir açıklama getiren Bland’e göre, sivil-asker ilişkilerinde, sivil otoritenin meşruiyeti yanında ordunun silaha dayalı bir güce sahip olması, denklemde her zaman yeri olan bir gerçektir. Orduların yönetim kadroları, sivil yönetime tabi olmalarını sivil otoritenin bir dayatması olarak değil, kendi kabulleri olarak tanımlama eğilimindedir. Sivil-asker ilişkilerinin bugünkü ve gelecekteki muhtemel problem alanları şu şekilde sıralanabilir: - Orduların yapısı ve temel görev alanları - Kaynak aktarımı ve bütçe problemleri - Orduların özerklik düzeyleri - Orduların sivil denetimi - Değişen askerlik modelleri ve alternatif askerlik uygulamaları - Büyüyen ordu-toplum mesafesi - Vicdani ret uygulaması En basit tanımıyla sivil-asker ilişkilerinde sivil denildiği zaman genelde seçimle işbaşına gelmiş otorite ve asker denildiği zaman silahlı kuvvetlerin üst komuta kadrosu anlaşılır.Bu tanım pek çok kişi tarafından kabul görse de; siviller içinde halk ile birlikte STK’ların, medya ve benzeri aktörlerin, askerler içinde ise diğer alt kademelerin gözardı edilmesi mümkün değildir. Sivil-asker ilişkilerinde sivil yöneticiler ve askeri yöneticiler dışındaki aktörlerin denklemin dışında bırakılması, problemin çözümüne ilişkin daha kolay bir yöntem gibi gözükse de, sağlıklı ve sürdürülebilir bir durum değildir. Kuramlar Sivil-asker ilişkilerinde beş ana teoriden bahsedilebilir: - Huntington’ın Kurumsal Ayrım Teorisi - Janowitz’in Yakınlaşma Teorisi - Schiff’in Uyum Teorisi - Feaver’ınVekalet Teorisi - Bland’in Müştereklik Teorisi Söz konusu teorilerden bazıları, farklı ülkelerdeki sivil-asker ilişkilerini anlama ve yeniden yapılandırmada diğerlerine göre daha fazla geçerli olabilmekle birlikte, teorilerin hiçbirisi mutlak anlamda birbirini çürütecek argümanlar içermemektedir. Ülkelerin ve toplumların özellikleri ile orduların tarihi, her ülke için farkı bir ilişki modelinin tesisini de zorunlu kılmaktadır. Bu nedenle, bir ülkede sivil-asker ilişkilerinin tesisinde mevcut teoriler dahil pek çok şeyden faydalanmak bir zorunluluk olmakla birlikte, bu konularda kanıtlanmış ve şaşmayan stratejiler aramak çok da mantıklı değildir. Kurumsal Ayrım Teorisi: Huntington Samuel P. Huntington teorisini sivillerin ve askerlerin rol ve sorumluluk temelinde ayrılması fikri üzerine inşa etmiştir. Bu teoriye göre, siviller askeri alanlarda ve konularda askerlerin otonom yapısını ve özerkliğini tanımalı ve korumalıdır. Bunun karşılığında ise askerler askeri olmayan konularda siyasi irade ve otoriteye mutlak itaat sergilemelidir. Huntington, sivillerin askerler üzerinde doğru bir kontrol mekanizması kuramamasını ve kursa bile bu mekanizmayı işletememesini, sivil-asker ilişkileri problematiğinin temelindeki neden olarak görür ve askerlerin özerk alanının korunmasını öne çıkaran “nesnel sivil denetim” modelini çözüm olarak önerir. Yakınlaşma Teorisi: Janowitz Ordunun etkili olabilmesi için sivillerden farklı olması gerektiğini savunan Huntington’un aksine, Morris Janowitz ordunun yeni koşullar altında etkinliklerini artırabilmek için sivil değerler ve prosedürlere yaklaşması gerektiğini savunur. Janowitz, askeri gücü ve amaçlarını yeniden kavramsallaştırarak, iç güvenlik görevlerini askerin görev alanı içinde görmektedir. Bunu yeni dönemde özellikle Batılı orduların post-modern yapılanma temelinde değişen rolleri ile açıklamak mümkün olduğu gibi, 11 Eylül saldırılarının Batılı ordularda iç güvenlik temelinde yarattığı tehdit önceliği olarak da yorumlamak mümkündür. Uyum Teorisi: Schiff Rebecca L. Schiff’in Uyum Teorisi genel anlamda, ordu ile siviller arasında şart koşulmuş bir ayrımdan ziyade; ordu, sivil elitler ve vatandaşlar arasında oluşturulabilecek bir uyumdan bahseder. Bu üç aktörün oluşturduğu uyumun içerisinde bu üç öğenin ayrımı söz konusu olabilir ancak uyumun oluşabilmesi için şart değildir. Bununla birlikte Uyum Teorisi, ordu üzerinde bir sivil denetimin zorunlu olduğunu savunmaz, kurumlar ve sektörler arasında oluşacak karşılıklı diyalogun daha önemli olduğunu belirtir. Ayrıca bu teoriyi diğer birçok sivil-asker ilişkisini anlatan teoriden ayıran özelliği, Uyum Teorisi’nin bu ilişkiselliğe üçüncü bir boyut katarak vatandaşları da çerçeveye dahil etmesidir. Bir başka deyişle, bu teori ile sivil-asker konusu kurumsal öğelerin dışına taşınarak kültürü oluşturan bireyleri de olaya dahil eder. Schiff, toplumun sivil-asker ilişkisini etkilediğini ve bunu da kültür üzerinden yaptığını savunur. Sivil-asker ilişkisini değerlendirirken her ülkede farklılık gösterecek olan kültürel değerleri gözardı eden bir teorinin, evrensellik iddiasıyla her ülkede işler kabul edilmesive uygulanmaya konulması doğru olmayacaktır. Schiff’e göre, askeri müdahalenin önlenmesi ordu, siyasi liderler ve vatandaşlar arasındaki anlaşmayı gerekli kılar.Bunun dört göstergesi vardır: - Subayların sosyo-demografik özelliklerinin toplumu temsil düzeyi - Ordu ile ilgili siyasi karar alma süreci - Askere alma yöntemi - Askerlerin daha çok zihinsel yapılarını tanımlayan ‘ordu stili’. Vekalet Teorisi Uyarlaması: Feaver Peter D. Feaver’ınVekalet Teorisi, politik ve ekonomik olarak üstün pozisyondaki aktörlerin (asil, principal), politik ve ekonomik olarak daha alt seviyedeki aktörlerin (vekil, agent) davranışlarını nasıl kontrol ettiğini açıklamaya çalışmaktadır. Bu teori, asil-vekil ilişkisi esasına dayanır ve Amerika’daki sivil-asker ilişkilerinin Soğuk Savaş ve sonrası dönemdeki durumunu aydınlatmaya çalışır.Vekalet Teorisi bütün sivil-asker teorilerinin olmazsa olmazı olan sivil-asker ayrımını korumakla birlikte, kuramı ideal tipteki iş bölümüne dayandırmamaktadır. Asil-vekil literatüründe iki önemli kabul vardır. Birincisi, vekiller gözetim altında tutulduklarında işlerini yaparken, gözetim altında değilken çalışmaktan kaçınabilmektedirler (kaytarma, shirking). İkincisi, gözetim doğası gereği yetersizdir. Bu sebeple ideal rıza/uyum (optimalcompliance) vekillerin değerini yükseltirken, onları asillerin kararlarına daha çok yaklaştırır. Feaver, asil-vekil kuramı uyarlamasında, bu iki görüşe de katılır ve vekillerin nasıl gözetim altında tutulduğu ile asillerin ve vekillerin tercihlerinin hangi düzlemde birleştiği konularını inceler. Sivil-asker bağlamında, asil olan siviller ile vekil olan askerler, güç kullanarak sivillerin çıkarlarının korunmasına dayanan bir anlaşma yapmışlardır. Yani siviller şiddet araçlarına ihtiyaç duymuş; askeri kurumları kurmuş ve onlarla, toplum adına güç kullanma konusunda bir anlaşma yapmışlardır. Müştereklik Teorisi: Bland Douglas Bland’in Müştereklik Teorisi, diğer teorilerden farklı olarak, ordunun sivil kontrolünün sağlanması ve yönetilmesinin, sivil liderler ve askerler arasında paylaşılan sorumluluklar doğrultusunda mümkün olabileceği temel iddiasını taşır. Bu anlamda, sivil otorite kontrolün bazı konularından sorumluyken; askeri liderler de kontrolün başka yönlerinden sorumludur. Kontrol için gereken bazı sorumluluklar birbirinin içine geçmiş veya birleşmiş olsa da özelliklerini yitirip birbirlerine kaynamış halde değildir. Araştırmalar göstermiştir ki sivil otoriteler yalnızca teknik bilgi sağlamak ya da operasyonları yönetmek için değil ordunun sivil kontrolünü sağlayabilmek amacıyla da askerden yardım alabilmektedir. Müştereklik Teorisi sivil-asker ilişkiselliğine derinlemesine ve çok daha ilişkisel baktığı iddiasıyla, bu konudaki diğer teorilerden farklılaşmaktadır. Ayrıca bu teori, sivil ve orduyu iki farklı öğe olarak görerek ayrımsal geleneği korumakla beraber; ordunun sivil doğrultuda yönetilmesi fikrini de desteklemektedir. Ancak, diğer teorilerden farklı olarak, direkt bir sivil kontrol yerine, sivil ve asker aktörler arasında paylaşılan sorumluluk anlayışının hüküm sürmesi sayesinde sivil kontrolden bahsetmenin mümkün olacağını belirtmektedir. İlişkiye bu şekilde bakıldığında, hangi sorumluluğun kime ait olduğunun belirlenmesi ve bunun kim tarafından yapılacağı konusuna Bland tarafından bir açıklama getirilmemekle birlikte, Bland’e göre sorumluluğun paylaşımını net çizgilerle ayırmak pek de mümkün değildir, çünkü iki aktörün sorumluluklarını belirleyen normlar ve değerler her ülkede farklılık gösterebilmektedir. Konsolide Demokrasi Teorisi: Diamond ve Heywood LarryDiamond’a göre bir ülkede “asker, sivil kontrole kesin bir şekilde tabi hale gelmediği ve demokratik anayasal düzene tam manasıyla bağlı olmadığı sürece” o ülkedeki demokrasiye, gelişmiş demokrasi olarak bakılamaz. Demokrasinin pekiştirilmesi için, sivil otorite tarafından, öncelikle askerin siyasi alana angaje oluşunun en alt düzeye çekilmesi ve askere tahsis edilmiş güç alanlarının ortadan kaldırılması gerekmektedir. Demokrasilerde sivil hükümetin, politikalarını askerin müdahalesi olmadan yürütebilmesi, milli savunmayı düzenleyebilmesi ve askeri politikaların uygulanmasını denetleyebilmesi sivil üstünlük için temel şartlar olarak belirtilmektedir. Orduların Özerkliği Orduların özerkliği, siyasi irade ile askerlerin karar alanlarını ayıran çizgi belirlendikten sonra, askerlerin alanında kalan yetkileri ve rolleri tanımlamaktadır. Orduların özerklik alanları, stratejik düzeye ve siyasi alana doğru genişledikçe demokratik temelde işleyen bir sivil-asker ilişkisinden uzaklaşılacağı tespitinde bulunulabilir. David Pion-Berlin, orduların özerk yapısını iki farklı düzeyde analiz eder: Kurumsal özerklik ve siyasi özerklik. Kurumsal özerklik, bireysel düzeyde ast konumundaki kişilerin terfi, atama ve cezalandırılmasındaki yetkiyi; ordu düzeyinde askeri eğitim, doktrin, askeri reform ve modernizasyon konularını kapsar. Hem ideoloji hem de davranış boyutu olan siyasi özerklik ise, ordunun kurumsal sınırlarını aşan ofansif bir strateji ile sivil kontrole tahammülsüzlüğü ve meydan okuması olarak tanımlanır. Kurumsal özerklik, orduların yetkisine bırakılan alanlara dışarıdan müdahale olmamasını kastederken, siyasi özerklik ise münhasıran sivil otoriteye ait alana askerin müdahalesi ve sivil otoriteyi dışlaması olarak tanımlanabilir. Bu bakış açısıyla, askerlerin siyasi özerkliğinin olmaması gerekir. Ancak buradaki temel tartışma noktası, hem teorilerde hem de pratikte bu özerklik ve karar alanlarının sınırlarını belirleyen çizginin muğlâklığı ve kişiden kişiye farklılaşmasıdır. LordSalisbury’den, “Doktorlara bakarsanız, hiçbir şey sıhhatli değildir; ilahiyatçılara bakarsanız, hiç kimse masum değildir; askerlere bakarsanız, hiçbir şey güvende değildir.” alıntısını yapan Huntington, askerlerin mesleki sorumluluk konusundaki duyarlılığının bir profesyonel önyargıya neden olabileceğini vurgulamaktadır. Bu tespitler, askerlerin tehdit konusundaki yanılma ve önyargılarının, art niyetli ve maksatlı bir yanıltmadan daha çok mesleki bir duyarlılığa bağlanabileceğini göstermektedir. Tanel Demirel’e göre, siyasi özerklik konusundaki mevcut tartışmalar, orduların karar alma süreçlerinden dışlanması veya siyasal mekanizmaya etkilerinin sıfırlanması anlamına gelmemektedir. “Diğer bürokratik örgütler gibi ordu da kendi kullanımına sunulan kaynakları artırmak/genişletmek için çaba gösterecek, ulusal güvenliğe ilişkin sorunlarda kendi görüşlerini siyasal iktidar nezdinde kabul ettirmeye çalışacaktır. Ordunun bu faaliyeti, tehdit ve şantaja dönüşmedikçe kabul edilebilir davranışlardır.” Yaprak Gürsoy, orduların siyasi özerkliğinin (yani, sivil siyasi gücün iradesinden bağımsızlığının) düşük veya yüksek olmasının temel göstergelerini farklı çalışma bulgularına dayanarak şu altı konuya indirgemektedir: - Ordunun iç güvenlikteki rolü - Yasama, yürütme ve sivil mahkemelerin rolü - Ordunun yasal sistemdeki rolü - Ordunun üst düzey yönetim kadroları ile ilgili personel kararlarındaki rolü - Savunma sektörü ile koordinasyon - Ordunun istihbarattaki rolü Dolayısıyla, sivil-asker ilişkilerinde yetki/sorumluluk veya özerklik konusunda ayrımı, müşterekliği veya uyumu esas alan herhangi bir teorinin tüm alanlarda geçerli olmasını savunmak çok da mümkün görülmemektedir. Bu konuya, yetki alanına dönük spesifik örnekler verilecek olursa; bir ordudaki terfi ve atama usul ve esaslarının tespitinde sivil-asker kanatlar arasında bir müştereklik ve uyumdan bahsedilebilirken, bu kuralların kurum içinde işletilmesinde ordu lehine bir ayrım ve ordunun bu konuda özerkliği kabul edilebilir bir seçenektir. Benzer şekilde, üst komuta düzeyindeki atamalarda da sivil iradenin lehine bir ayrım ve keskin çizgilerin varlığı söz konusu olabilecektir. Bu konuda başka bir örnek daha verilirse; herhangi bir alanda ordunun güç kullanması konusunda karar merci ve tek yetkili sivil irade iken; gücün niteliği ve formasyonu konusunda, karar yetkisi sivillerde olmak kaydıyla, sivil-asker kesimler arasında bir müştereklik/uyum söz konusu olabilecek; ancak bu gücün alanda nasıl kullanılacağı konusu tamamen askerin yetkisine ve özerk alanına bırakılabilecektir. Bu tartışmalardan hareketle varılabilecek nokta, farklı tasnifler ve tanımlamalarla açıklanmaya çalışılan özerkliğin sınırlarının ülkelere ve kültürlere göre değişebilirliğinin kabul edilmesidir. Özerkliğin sınırlarının ve niteliğinin belirlenmesinde aşağıda belirtilen temel konularda mutabakatın sağlanması, demokratik ilkelere dayanan bir sivil-asker ilişkisinin oluşturulmasında etkili olacaktır. Bu temel mutabakat konuları: - Sınırları değişebilir olmakla birlikte, bir sivil denetim gereğinin her iki tarafça kabulü, varlığı ve işletilmesi - Özerklik sınırlarının devlet yönetiminde iki başlılığı doğurmayacak, ancak bunun yanında ordunun kurumsal etkinliğini en az olumsuz etkileyecek şekilde optimum bir noktada olması - Özerkliğin sınırlarının, ordunun gücünün ve konumunun siyasiler tarafından politik amaçlarla suiistimal edilmeyecek ve ordu personelini politize etmeyecek şekilde belirlenmesi - Özerkliğin sınırları ne olursa olsun, güvenlik alanında sivil iradenin askerlerin danışmanlığını işletilen kurumsal süreçlerle kabul etmeleri ve bu danışmanlığa önem vermeleri - Kurumsal veya siyasi özerkliğin sınırlarının, ordunun sivil iradeyi tehdit edecek veya ona karşı güç kullanacak bir düzeye ulaşmaması Orduların Sivil Denetimi Sivil denetim, şiddet araçlarının meşru sivil bir otorite tarafından kontrol edilmesi ve bu bağlamda da orduların kontrolünün demokratik ilkeler temelinde gerçekleştirilmesidir. Bu terim son dönemde çoğu zaman siyasi kontrol kavramı yerine veya bu kavramla aynı anlamda da kullanılmaktadır. Bu tanımdan da anlaşılacağı gibi, orduların sivil denetiminin siviller tarafından ve yasalarla belirlenmiş demokratik ilkeler temelinde yapılması gerekmektedir. Ancak bu görüş, her ülkede değişiklik gösteren kültürel öğeler dikkate alınarak denetimin çerçevesi belirlenmediğinde eksik kalmaktadır. Bu anlamda, Batılı örnekler bir kenara bırakıldığında, her ülkeye uygun bir sivil denetim yönteminden bahsetmek güçtür. Bu nedenle, sivil-asker ilişkilerinin önemli bir boyutunu temsil eden sivil denetim, her ülkede farklı parametreler üzerinden farklı düzeylerde sağlanmıştır. Bu farklılaşmaya rağmen, HansBorn’a göre sivil denetimin amaçları birçok ülkede benzerlik gösterir ve şu şekilde sıralanabilir: - Toplumun bütün bireylerinin insan haklarını korumak - Siyasi ve askeri liderlerin amaçlarını aynı kulvara dahil etmek (yani, paralel kılmak) - Güç kullanımını meşrulaştırmak - Belirli parametreler içerisinde orduların kendi takdiriyle güç kullanımını azaltmak ve otoriter kurallardan kaçınmak - Toplumsal ve fonksiyonel zorunlulukları dengelemek Sivil denetimin temel konusu ise bunun nasıl sağlanacağıdır. Bu konu iki temel farklı yorumla açıklanmaya çalışılmaktadır. Bunlardan ilki siyaset bilimi bakışaçısıdır.Huntington’agöre; yasalar ve kurallar ile resmi bir emir komuta zinciri, orduları topluma karşı sorumlu kılmaya yetecektir. İkinci görüş ise daha çok Janowitz tarafından temsil edilen sosyolojik bakış açısıdır.Buna göre sivil denetim ancak ve ancak ordular geniş bir toplumsal ilişkiler ağının içine entegre olduğunda sağlanabilir. Sivil denetimin nasıl sağlanabileceği yönünde bu iki temel teorik görüşü de içine dahil eden ve üçlü bir tipolojiye giden açıklamaya göre ise; yatay, dikey ve şahsi kontrol mümkündür. Dikey kontrol, orduların parlamentolar ve hükümetler tarafından kontrol edilmesine; yatay kontrol, medya, sivil toplum kuruluşları, dini kurumlar, araştırma merkezleri, askeri sendikalar vb. toplumsal aktörler yoluyla kontrol edilmesine; şahsi kontrol ise, askerlerin sivil kurallar ve insan hakları gibi sosyal sorumluluk gerektiren konularda siyasi nötrlük gerektiren şahsi kontrollerine işaret etmektedir. Serra, orduların sahip olduğu özerkliğin azalmasını ve ordu üzerindeki kademeli sivil denetimi yedi aşamada tanımlar. Siyasi özerklik aşamaları; - Siyasi gücü denetleyen ordu - Ulusal temellerin koruyucusu ordu - Hükümet politikalarını kısıtlayan ordu - Örgütsel ve operasyonel özerkliği savunan ordu - Sivil üstünlüğünü resmen ancak kısmen kabul eden ordu - Siyasi özerkliği zayıf, kurumsal özerkliği görece yüksek ordu - Demokratik sivil denetime tabi olan ordu Bu aşamalardan ilk üçü geçiş, sonrakiler ise sağlamlaştırma aşamaları olarak adlandırılır. Sivil-asker ilişkilerinde hesap verebilirlik mekanizmaları güçlü ve etkin ise kontrol de güçlü ve etkindir. Bu sebeple sivil kontrol yalnızca darbe ihtimaline karşılık bir kalkan olarak kavramsallaştırılmamalı, rol alan bütün oyuncuların hareketlerini toplumsal çıkarlar temelinde kısıtlayan ya da meşrulaştıran bir yönetim prensibi olmalıdır. Huntington’a göre iki tip sivil denetim türünden bahsedebiliriz: öznel sivil denetim ve nesnel sivil denetim. Kısaca tanımlamak gerekirse; öznel sivil denetimde, bağımsız bir askeri alanın reddi, nesnel sivil denetimde ise özerk askeri profesyonelliğin tanınması söz konusudur. Öznel sivil denetim: Bu kavram askerin siyasi gücünün azaltılarak, sivil grupların siyasi gücünün artırılması durumunu açıklar; sivil gruplar silahlı kuvvetlere nazaran daha güçlü konumda olduklarında ordu üzerinde sivil denetim kurulabilir önermesine dayanır. Ancak bu tür bir denetim belirli sivil grupların güçlerinin artması anlamına gelir. Öznel sivil denetim, sivillerin kontrolünü en üst düzeye çıkarırken, askerlerin özerk mesleki alanlarını da ortadan kaldırarak, ordunun politizasyonu tehlikesini barındırır. Nesnel sivil denetim: Askeri profesyonelliğin üst düzeye çıkarılması ve subay kadrosunun profesyonelleşmesi için en uygun ortamı sağlayacak bir denetim mekanizmasının kurulmasına işaret eder. Nesnel sivil denetimde, askerin sivilleştirilmesi değil, profesyonel ve özerk yapısının tanındığı ve silahlı kuvvetlerin demokratik yollarla denetlenmesine olanak sağlandığı bir siyasi güç dağılımı vardır. Huntington’a göre nesnel sivil denetim; askeri güvenliği zayıflatmadan, askerin özerk yapısını tanıyan, siyaseten tarafsız bir orduya müsaade eden, belli bir çıkar grubunun amaçlarına yönelik denetimi içermeyen bir kavramdır. Denetimi farklı açılardan inceleyen bir diğer tasnifte ise iç denetim ve dış denetim ayrımı yapılmaktadır. Serra’ya göre dış denetim, yasama, yürütme, yargı ya da paydaşlar tarafından uygulanırken; iç denetim, belirli bir bürokrasiyi oluşturan insanların benimsediği değerler ve normlar temelinde işletilen sezgilere dayanmaktadır. İç denetim ayrıca kendi içinde, bilimsel, teknik ve profesyonel değerlere dayanan nesnel iç denetim ve sosyal, manevi, siyasi değerlere dayanan öznel iç denetim olarak iki grupta tasnif edilebilir. Orduların toplumlardan farklı olmasını savunan Huntington’a göre, etkin bir denetim için ordunun sivil toplumdan ve siyaset dünyasından uzak kalması gerekir. Ayrıca sadece askeri ideallerle motive olması durumunda ordu devletin hizmetçisi olacak ve sivil denetime tabi olacaktır. Bunun tam tersini savunan Janowitz’e göre ise sivil denetim ancak sivil ve askeri değerlerin birbirine yakınlaşmasıyla mümkün olabilir. Ayrıca, bu ortamda askerlerin sivil değerlere uyum sağlaması gereği de ortaya çıkmaktadır. Teknolojik yenilikler ve silah sanayisindeki gelişmelerin de etkisiyle giderek daha çok sivil uzmanın ordu içinde yer alması da bu yakınlaşmayı mecbur kılacaktır. Bu noktada orduların ve askerlerin sivil denetimi sorunsalının içinde, askeri profesyonelliğin incelenmesi gereken bir kavram olarak ortaya çıktığı görülmektedir. Bu kavram temelindeki tartışma konularından birisi orduların yapı olarak profesyonelleşmesi ile bu profesyonelliğin sivil-asker ilişkilerine ve sivil denetime yansıması konusudur. Bir diğer konu ise, personel konusu bağlamında, bir değerler sistemi olarak askeri profesyonelliğin sivil denetime de yansıyan nitelikleridir. Birinci konu bağlamındaki tartışmalar, orduların siyasete ve yönetime müdahalesi ile profesyonelleşme düzeyleri arasındaki ilişkileri incelemektedir. Finer ve Abrahamsson gibi çok önemli analistler, Huntington’un askeri profesyonelliğin daha fazla sivil denetim getirdiği yönündeki iddialarına katılmazlar. Latin Amerika ülkelerindeki araştırmacılar ise, daha fazla askeri profesyonelliğin, tam aksine, siyasete karışma eğilimini artırdığına işaret etmişlerdir. Feaver ise “profesyonel eşittir itaat” hipotezinin tutmadığı görüşünü savunmuştur. Bu noktada, orduların profesyonel yapıda olmasının veya olmamasının sivil denetim ve askeri müdahalecilikle doğrudan ilişkilendirilmesi ve bu konuda klişe yargılar ve teoriler üretilmesinin çok da doğru sonuçlara götürmediği tespitinde bulunulabilir. Bu kavramlar ve olgular arasında kurulmaya çalışılan ilişkiselliğe, belirli ülkeleri ve kültürleri esas alarak genellemeler yapmaya çalışan araştırmacıların düştüğü temel hatalar çerçevesinde şüpheyle bakılması ve bu ilişkiselliğin kültürel diğer parametreler temelinde açıklanması gerekmektedir. Değerler bağlamındaki profesyonellik ise, orduların sivil iradenin üstünlüğüne inanarak kendi görevlerine odaklanmaları ve bu görevleri en iyi şekilde yapmalarıdır. Müdahalecilik konusundaki temel problemler de tam bu noktada ortaya çıkmaktadır. Değerler bağlamında profesyonelleşemeyen ve daha çok radikal profesyonelliğe yakın orduların, sivil yönetimler üzerinde etkili olma ve gerektiğinde açık veya örtülü olarak ülke yönetimlerine müdahale etme ihtimali de yükselecektir. Türkiye’de Ordunun Sivil Denetimi ve Özerklik Osmanlı’nın son döneminde (1876-1918) zayıflayarak yok olma noktasına gelen sivil denetim, Cumhuriyet’ten itibaren, asker kökenli devlet adamları eliyle de olsa tesis edilebilmiştir. Ordu kendi başına bir siyasi aktör olma konumundan uzaklaştırılmış ve sivil iktidarın faaliyet alanına müdahale yeteneği büyük ölçüde sınırlanmıştır. Ancak 1960 sonrası dönemde, ordu üzerindeki sivil denetim tamamen ortadan kalktığı gibi, ordu kendi başına bir siyasi aktör olarak güçlü biçimde siyaset sahnesine geri dönmüştür. Son dönemde değişmiş olmakla birlikte, özellikle 1960 sonrası dönemde Türk ordusunun; askeri stratejiler, silahlanma, kurumsal harcamalar vb. pek çok kritik konuda mutlak özerkliğinden ve denetimden muaflığından bahsetmek mümkündür. Soğuk Savaş Dönemi’nde artan gizlilik endişeleri ve bu yöndeki güvenlik tedbirleri, TSK’nın denetimden muaf tutulmasının temel gerekçeleri olarak öne sürülmüştür. Türkiye bağlamında askerlerin sivil denetimi sorunu, çoğunlukla TSK’nın özerk yapısından ve üstlendiği role bağlı olarak kendini siyasilerin ve toplumun üzerinde görme eğiliminden kaynaklanmıştır. Sahip olduğu özerk yapı ve hissettirdiği güç, ordunun yıllarca gerçek anlamda denetlenmesini engellemiş ve ordu sivillere tabi olmak yerine istediği gibi hareket edebildiği geniş alanlara sahip olmuştur. Bunun yanında, aynı dönemde sivillerin bu gücü ele alacak yetkinliği ve iradeyi gösteremediği tespitini de yapmak gerekir. Siyaset kurumunun üzerinde bir nüfuz ile ülke yönetiminde kendisini hissettiren ordu nedeniyle Türkiye’de, Huntington’ın kastettiği anlamda bir roller ayrımı olmasa da askerlerin çok geniş tuttukları, kurumsal özerklik alanlarına sivilleri hiç sokmadıkları, bunun yanında her fırsatta sivil alana müdahil olarak, siyasi özerklik alanlarını genişlettikleri bir modeli görmek mümkündür. Sivil-asker ilişkilerinin demokratikleşmesi ve ordunun özerkliğinin sınırlanmasına dönük olarak ulaşılan hedeflerin belirli parametrelere göre ölçülebilmesi önem arz etmektedir. Bu noktada, Türk ordusunun uzun yıllar özerkliği ve sivil demetimden muaflığını etkileyen ve belirleyen farklı alanlardan bahsedilebilir. Bunlar: - Silahlı Kuvvetlerin hiyerarşik bağlantıları - MGK’nın yapısı ve görev alanı - Tehdit algısı ve ulusal güvenlik politikaları - Ordunun yapısı, büyüklüğü ve misyonu - Askerlik hizmetinin tanımı ve süresi - Ordunun iç güvenlikteki rolü - Üst komuta katına yönelik terfi ve atamalar - Askeri mahkemeler ve yetki alanı - Sivillerin savunma bütçesini ve askeri harcamaları denetleme yetkisi - Silahlanma politikası ve silah alımları - Yasalarla getirilen denetim muafiyeti Demokratik ülkelerde sivil-asker ilişkilerinde sivil otoritenin üstünlüğü prensibi esastır. “Sivil otoritenin üstünlüğü” dendiği zaman, sadece askerin siyasete karışmaması değil, aynı zamanda seçimle iktidara gelen sivil otoritenin tüm siyasi konularda, milli savunma siyaseti ve stratejisinin yapılması ve uygulaması dâhil, son sözü söyleme yetkisine sahip olmasını anlamak gerekir. Ayrıca bu yetki, tüm askeri faaliyetlerin Hükümet tarafından denetlenebilmesini ve TSK’nın Hükümete hesap verebilirliğini de içerir. Son çözümlemede, tüm askeri karar ve eylemlerden TBMM’ye karşı sorumlu olan Hükümettir. Bu demokratik kuralın işleyebilmesi için, Genelkurmay Hükümetin dışında özerk bir kurum olarak düşünülmemeli, Hükümet ile bütünleştirilmelidir. Demokratik rejimlerde bu bütünleştirme Savunma Bakanlığı vasıtasıyla gerçekleşir. Böyle bir düzenlemede, karar süreçlerinin sivilleri ya da askerleri dışlaması düşünülemez. Asker ve sivil katkılar eşit ölçüde gereklidir. Kararların oluşmasında, Milli Savunma Bakanlığı bünyesinde, asker ve sivil uzman kadrolar işbirliği içinde olacaklardır. Genelkurmay Başkanı ve Milli Savunma Bakanı’nın katkılarıyla da oluşan karar taslakları nihai karar için Bakanlar Kurulu’na ya da Başbakan’a sunulacaktır.Milli Savunma Bakanlığı bünyesinde gerçekleşecek bu tür bir yapılanma asker-sivil işbirliğini, hiç şüphesiz, teşvik edecektir. Bu sistem uyuşmazlıkları tamamen ortadan kaldıramayabilir. Uyuşmazlık durumlarının üstesinden gelmek için, Birleşik Krallık’takine benzeyen bir sistemin uygulanması düşünülebilir. Bu ülkede Genelkurmay Başkanı gerekli olanbazı durumlarda, Milli Savunma Bakanı’nı atlayarak doğudan Başbakan’ın yanına çıkabilmekte ve bir meseleyi Başbakan’a götürebilmektedir. Ordunun siyasi özerklik göstergeleri arasında sayılabilecek bir diğer alan da MGK’nın yapısı ve görevleridir. Bu konuya daha doğru bakabilmek için öncelikle bu kurulun tarihçesine ve süreçteki değişimlere bakmak gerekmektedir. Milli Güvenlik Kurulunun temel yapısı, 1933’te “Yüksek Müdafaa Meclisi” adıyla oluşturulmuştur. 1962’de ise bugünkü adıyla Milli Güvenlik Kurulu kurulmuştur. Bahsedilen kurullar üye profili de değişen sivil-asker ilişkileri hakkında ipuçları vermektedir. 1962 yılıyla birlikte, MGK üyeleri arasına, önceki teşkilatlardaki üyelere ilave olarak kuvvet komutanları ve Jandarma Genel Komutanı ilave edilerek asker üye sayısı artırılmıştır. 1982 yılında bazı bakanlar kurul üyeliğinden çıkarılarak, asker ve sivil üyelerin sayısı eşitlenmiştir. 2001’deki değişiklik ile MGK üyeliğine yeni bakanlar eklenmiş, sivillerin sayısında askerlere üstünlük sağlanmış ve MGK’da sivillerin etkinliği artırılmıştır. 2004 yılında ise MGK’ya ilk sivil Genel Sekreter atanmıştır. Jandarma, İçişleri Bakanlığı'na bağlı olarak görev yapmaktadır. Jandarma birlikleri; Genelkurmay Başkanlığınca lüzum görülen hallerde Sıkıyönetim, Seferberlik ve Savaş hallerinde gerekli olan bölümü ile Kuvvet Komutanlıkları emrine girer, kalan bölümü ile Jandarma Genel Komutanlığı emrinde normal görevlerine devam eder. Barış durumunda emniyet ve asayiş görevlerinden dolayı İçişleri Bakanına karşı sorumlu olan Jandarma, silahlı kuvvetlerle ilgili görevleri eğitim ve öğrenim bakımından ise Genelkurmay Başkanlığı'na karşı sorumludur. Jandarma Genel Komutanlığı iç güvenlik sisteminin bir unsuru olarak karmaşık bağlantılardan ziyade açık ve net bir şekilde İçişleri Bakanlığı’na bağlanması konusu da önümüzdeki yıllarda gündeme gelebilir. Türkiye’de tehdit algısı ve buna bağlı olarak belirlenen güvenlik politikaları geçmişte büyük ölçüde askerler tarafından belirlenmekteydi. Askerlik hizmetinin tanımı ve süresi de, geçmişte askerlerin genişleyen siyasi özerkliklerinin kapsamı içinde kalmıştır. 2012 yılında uygulamaya konulan bedelli askerlik düzenlemesi ve 2013 yılı Ekim ayında yapılan bir düzenleme ile askerlik süresinin 15 aydan 12 aya indirilmesi uygulamasındaki siyasi iradenin belirleyiciliği hariç, geçmişteki karar ve uygulamalarda askerlerin etkinliğinden bahsedilebilir. TSK’nın iç güvenlik ve terörle mücadele görevine bakıldığında, mevcut yasalar, mevzuat ve MGK gibi kurumların yapısı nedeniyle, TSK’nın uzun yıllar ülkede iç tehdit değerlendirmesi ve iç güvenliğin sağlanmasında siyasetin de üzerinde düzenleyici ve uygulayıcı bir kurum olarak yer aldığı görülür. 2000’li yıllar sonrası, gerek yasa ve mevzuat düzenlemeleri ve gerekse MGK’nın yapı ve işlevi ile ilgili sivil otorite lehine yapılan düzenlemeler, iç güvenliğin sağlanmasında ordunun elini zayıflatırken siyasi otoriteyi kuvvetlendirmiştir. Üst düzey askeri personelin terfi ve atamalarında son yıllarda önemli gelişmeler yaşanmıştır. Nihai onay yetkisi siyasi otoritede olmasına rağmen TSK komuta kademesinin belirlendiği Yüksek Askeri Şura kararlarına, bir iki istisnai müdahale dışında siviller 2010 yılına kadar karışmamışlardır. 2010, 2011 ve 2012 yıllarında ise siyasi iradenin, YAŞ kararlarına müdahale ettiği, TSK’nın üst komuta katının oluşturulmasında TSK’nın teamüllerini kısmen dikkate almadığı görülmüştür. Diğer bakış açısıyla Genelkurmay Başkanının bu konudaki belirleyici rolü değişmiştir. Askeri mahkemelerin yetkilerine bakıldığında ise ilk olarak göze çarpan şey, 1962 yılında yapılan düzenlemeye göre askeri mahkemeler, asker olmayan kişileri ancak özel kanunlarda belirtilen askeri suçlarından dolayı yargılayabilmekteydi. 1971 yılında yapılan değişiklikle askeri yargının görev alanı genişletilmiştir.Askeri mahkemelerin, kanunda gösterilen görevleri yerine getirdikleri sırada veya kanunda gösterilen askeri mahallerde, askerlere karşı işledikleri suçlar nedeniyle sivilleri de yargılamasının önü açılmıştır. 2006 yılından yapılan düzenleme ile askeri mahkemelerin görev alanı, sivillerin sadece askerlerle birlikte işledikleri askeri suçlar nedeniyle askeri mahkemelerde yargılanmalarını sağlayacak şekilde daraltılmıştır.2010 yılında yapılan değişiklik iledevlet güvenliğine ve anayasal düzene karşı gelmek de dahil olmak üzere diğer tüm suçları sivil mahkemelerin yetki alanına dahil etmiştir. TSK personelinin askeri mahkemelerde yargılanmasını sadece diğer askerlere karşı ve askeri görevlerde işlenmiş olduğu suçlarla sınırlandırmıştır. Türkiye’de, askeri bütçe ve harcamalar konusunda hem mevzuat hem de uygulama temelinde yeterli olmayan ve sivil iradenin çok da etkin olmadığı bir denetim mekanizmasının uzun yıllar geçerli olduğu görülmektedir. Sayıştay Kanunu’nda 2010 yılında yapılan değişiklerle birlikte, askeri harcamalar ve TSK bütçesi üzerinde daha etkin bir denetim mekanizması kurulmuştur.Ancak bu sürecin etkin işletilmesi için bu alanda yetişmiş sivil uzmanlara ihtiyaç vardır. Dostları ilə paylaş: \|
http://muhaz.org/convenio-especfico-en-materia-de-ministracin-de-subsidios-para.html	Convenio específico en materia de ministración de subsidios para el fortalecimiento de acciones de salud pública en las entidades federativas	CONVENIO ESPECÍFICO EN MATERIA DE MINISTRACIÓN DE SUBSIDIOS PARA EL FORTALECIMIENTO DE ACCIONES DE SALUD PÚBLICA EN LAS ENTIDADES FEDERATIVAS QUE CELEBRAN, POR UNA PARTE, EL EJECUTIVO FEDERAL, POR CONDUCTO DE LA SECRETARÍA DE SALUD, A LA QUE EN ADELANTE SE LE DENOMINARÁ "LA SECRETARÍA", REPRESENTADA EN ESTE ACTO POR EL DR. PABLO ANTONIO KURI MORALES, SUBSECRETARIO DE PREVENCIÓN Y PROMOCIÓN DE LA SALUD, ASISTIDO POR EL DR. EDUARDO JARAMILLO NAVARRETE, DIRECTOR GENERAL DE PROMOCIÓN DE LA SALUD; EL DR. JESÚS FELIPE GONZÁLEZ ROLDÁN, DIRECTOR GENERAL DE EPIDEMIOLOGÍA; LA T.R. MARÍA VIRGINIA GONZÁLEZ TORRES, SECRETARIA TÉCNICA DEL CONSEJO NACIONAL DE SALUD MENTAL; EL DR. ARTURO CERVANTES TREJO, SECRETARIO TÉCNICO DEL CONSEJO NACIONAL PARA LA PREVENCIÓN DE ACCIDENTES; LA DRA. PRUDENCIA CERÓN MIRELES, DIRECTORA GENERAL DEL CENTRO NACIONAL DE EQUIDAD DE GÉNERO Y SALUD REPRODUCTIVA; EL DR. MIGUEL ÁNGEL LEZANA FERNÁNDEZ, DIRECTOR GENERAL DEL CENTRO NACIONAL DE PROGRAMAS PREVENTIVOS Y CONTROL DE ENFERMEDADES; LA MTRA. CELINA ALVEAR SEVILLA, DIRECTORA GENERAL DEL CENTRO NACIONAL PARA LA PREVENCIÓN Y EL CONTROL DE LAS ADICCIONES; LA DRA. PATRICIA ESTELA URIBE ZÚÑIGA, DIRECTORA GENERAL DEL CENTRO NACIONAL PARA LA PREVENCIÓN Y EL CONTROL DEL VIH/SIDA; Y EL DR. IGNACIO FEDERICO VILLASEÑOR RUÍZ, DIRECTOR GENERAL DEL CENTRO NACIONAL PARA LA SALUD DE LA INFANCIA Y LA ADOLESCENCIA; Y POR LA OTRA PARTE, EL ESTADO LIBRE Y SOBERANO DE CHIAPAS, A QUIEN EN LO SUCESIVO SE LE DENOMINARÁ “EL PODER EJECUTIVO DEL ESTADO”, REPRESENTADO POR EL DR. CARLOS EUGENIO RUIZ HERNÁNDEZ, SECRETARIO DE SALUD Y DIRECTOR GENERAL DEL INSTITUTO DE SALUD Y LA MTRA. JUANA MARIA DE COSS LEÓN, SECRETARIA DE HACIENDA CONFORME A LOS ANTECEDENTES, DECLARACIONES Y CLÁUSULAS SIGUIENTES:
http://muhaz.org/turk-haritaciligi-tarihi.html?page=5	Karayolları Genel Müdürlüğü	Karayolları Genel Müdürlüğü 11.02.1950 tarihinde 5539 sayılı Karayolları Genel Müdürlüğü Kuruluş ve Görevleri hakkında yasa çıkarılmış ve 30.05.1973 tarih ve 1737 sayılı yasa ile bir kısım maddeleri değiştirilerek günün koşullarına uygun hale getirilmiştir. Haritacılık yönünden yol geçkileri ile bunların kamulaştırma haritalarını üreten bir kuruluş olup 1:1000 ve 1:2000 ölçeklerinde ülke temel nirengi ve nivelman ağına dayalı haritalar üretmektedir. Kuruluş yıllarında etüd proje hizmetleri merkezde plan proje daire başkanlığı yönetiminde bölgelerdeki etüd, proje şefliklerince yürütülmektedir. Bu hizmetin görülmesinde ilk yıllarda çoğunlukla inşaat mühendislerinden yararlanılmış, daha sonraki yıllarda bu hizmetin görülmesine harita mühendisleri de katılmışlardır. 1961 de bu amaç için fotogrametri uygulanmağa başlanmıştır. Önceleri alınan Zeiss C 8 ve Wild A 5 kıymetlendirme aletleri Harita Genel Komutanlığına verilerek Karayollarının gereksinim duyduğu haritalar, jeodezik işlemlerin Karayollarınca yapılması koşulu ile Harita Genel Komutanlığınca yapılması anlaşmasına gidilmiştir. 1977-78 li yıllarda Kamulaştırma ve Fotogrametri Fen Heyeti Müdürlükleri kurulmuştur127). Bu kurumda 1990 yılında yapılan saptamada 83 harita Y.müh. ve mühendisi, 2 teknisyen olup alet yönünden 1200 nivo, 800 teodolit, 21 elektronik uzaklık ölçer. 37 elektronik takeometre (total station), 151 bilgisayar vardır. Devlet Su İşleri Genel Müdürlüğü DSİ Genel Müdürlüğü, Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanlığına bağlı katma bütçeli bir kamu kuruluşu olup ana görevi yurt kalkınmasına büyük katkıları olacak enerji üretim tesislerini yapmak ve sulamaya elverişli tarım alanlarını tesbit edip bunları sulayarak daha verimli hale getirmektir.Taşkın seller ve sulara karşı koruyucu tesisler yapmak, bataklıkları kurutmak ve bu hizmetler için gerekli plan ve haritaları yapmak ve yaptırmaktır. 6200 sayılı yasa ile 1953 yılında kurulmuştur. DSİ nin yaptığı envanter çalışmalarına göre 270 000 kilometrekare tarıma elverişli alan bulunduğu ve bu miktarın 190 000 kilometrekaresinin sulanabilir olduğu ve bu alanın haritasının yapılması gerektiği saptanmıştır. Kurumun kendi ihtiyaçlarına yönelik topografik, hidrografik haritalar ile işletme ve kamulaştırma haritalarını yapmakta ya da yaptırmaktadır128). Bu kurumda 1990 yılı saptamalarında 142 harita Y.Müh. veya mühendisi, 11 tekniker, 750 teknisyen olup alet olarak 720 nivo, 188 teodolit, 361 takeometre, 37 elektronik uzunluk ölçer, elektronik takeometre (20 total station), 33 bilgisayar, 5 otomatik çizim sistemi mevcuttur. Orman Genel Müdürlüğü Orman amenajman, orman yolları, orman ağaçlandırma, orman sınırlarını saptar. 1975 envanterine göre Türkiyede 20 170 196 hektar (Türkiye arazisinin % 26 sı ) ormanlık olup burada da kadastro ve harita problemi vardır. Devlet ormanlarının sınırlanması işine 3116 sayılı Orman yasasındaki hükümlere dayanarak ilk defa 1937 yılında İstanbul ve Ankara'da kurulan iki tahdit komisyonu ile başlanmıştır. 1940 yılında bir iş yönetmeliği düzenlenerek sınırlama ve tescil işinin düzenli olarak yürütülmesi sağlanmıştır. Daha sonraları çıkan yasalarla değişiklikler yapılmıştır129). 1938-1949 yılları arasında 3582366 hektar orman alanı sınırlandırılmıştır. 1950-62 yılları arasında iki komisyon çalışması ile bu rakam 257 550 hektar ve 1963-64 de 42 113 hektar sınırlanabilmiştir. Hava fotogrametrisinin orman kadastrosuna uygulanması 1965 yılında başlamıştır. Bu amaç için 7 fotogrametrik komisyon kurulmuş, daha sonra komisyon sayısı artırılarak 1972 de 20 ye yükseltilmiştir. Böylelikle 1963-1977 arasında 5 306 582 hektar ile toplam 9 milyon hektarın üzerinde bir alan sınırlandırılmıştır. Bu uygulamalarda arazi ekipleri orman sınırlarını yaklaşık 1:20 000 ölçekli hava fotoğraflarına geçirmekte, bu sınırlar daha sonra 1:25 000 ölçekli haritalardan foto-mekanik yöntemle büyütülmtüş 1:10 000 ölçekli topografik paftalara yaklaşık değerlendirme aletleri ile aktarılmaktadır130). 1974 de 7/8570 ve 7/8639 sayılı tüzük ve yönetmelikler konuyu ayrıntılı olarak ele almıştır. Bu kurumda orman alanlarının kadastrosunu yapmakla görevli ilgili OKDMB dairesi hava fotoğraflarından fotomekanik yolla 1:10 000 ölçekli orman kadastro haritaları üretmekte ve 1:5 000 ölçekli ST (standart topografik) haritalar bütünlenmektedir. Fotoğrafların değerlendirilmesi 13 adet Santoni firmasının kartografik stereomikrometre (SMG-4) aletleri ile yapılmaktadır. Bu kurumda ise 149 adet teodolit ve 56 adet elektronik uzunluk ölçer mevcuttur. Köy Hizmetleri Genel Müdürlüğü Köy bazında ulaşım ve teknik altyapı hizmetlerinin gerçekleştirilmesi amacı ile üretilen 1:5000 ölçekli haritalar yapılmaktadır. 1990 yılı saptamasına göre kurumda 51 adet harita Y.Müh. ve mühendisi ve 188 teknisyen çalışmakta olup 475 nivo, 258 teodolit, 8 elektronik uzunluk ölçer, 10 elektronik takeometre (total station) ve 8 bilgisayar vardır. Türkiye Kömür İşletmeleri Genel Müdürlüğü Türkiyenin yakıt ve enerji kaynağı olan maden kömürlerinin araştırılması, işletilmesi için her türlü teknik çalışmaları yapar. Türkiyede toprağa bağlı yeraltı maden kaynaklarının doğru tahmini ve yeraltı maden galerilerinin belirlenmesi için 1:5000 ve 1:1000 ölçeklerinde ülke nirengi ağına bağlı haritalar üretilmektedir. 1990 yılındaki saptamada kurumda 35 adet mühendis, tekniker ve teknisyen olup 47 nivo, 32 teodolit ve 29 elektronik uzaklık ölçer aleti vardır. Kandilli Rasathanesi 1911 de Fatin GÖKMEN (1877-1955) tarafından kuruldu. Başlangıçta adı Rasathane-i Amire olup sadece meteoroloji gözlemleri yapıyordu. Daha sonra adı Maarif Vekaleti Heyet ve fiziki Arzi İstanbul Rasathanesi(Milli Eğitim Bakanlığı İstanbul Astronomi ve Yerfiziği Gözlemevi) oldu. 1936 da Kandilli rasathanesi adını aldı. 1947 den sonra zaman ayarının verildiği bir bölüm bu işlemini 1974 de bıraktı. 1982 de Boğaziçi Üniversitesine bağlandı. Günümüzde BÜ ne bağlı Kandilli rasathanesi deprem araştırma enstitüsü ile Kandilli rasathanesi gök ve yerbilimleri araştırma ve uygulama merkezi halinde çalışmaktadır. Bu kurumda 1988 yılından itibaren jeodezi anabilim dalında yüksek lisans ve doktora çalışmaları yapılmaktadır. 4.5 KURULUŞLAR, BİRLİK, CEMİYET, ODA vb. FAALİYETLER 1947 de Türkiye IUGG=Internationale Union of Geodesy and Geophysics (Uluslararası Jeodezi ve Jeofizik Birliği) ne üye oldu. 8 Ocak 1955 de Harita ve Kadastro Mühendisleri Odası kuruldu ve 1954 de 6235 sayılı yasa ile kurulan Türk Mühendis ve Mimar Odaları Birliğine (TMMOB) üye oldu. 24.05.1993 tarih ve 240 sayılı oda yönetim kurulu kararı ile delegasyon sistemine geçilerek Ankara, Adana, Diyarbakır, Samsun ve Trabzon'da bölge temsilcilikleri ve Antalya, Bursa, İstanbul, İzmir ve Konya'da da şubeler oluşturuldu. Ankara, İstanbul ve İzmir'deki oda kuruluşları aylık bir bülten çıkarmaktadırlar. 1961 de 203 sayılı yasa ile Bakanlıklararası Harita İşlerini Koordinasyon ve Planlama Kurulu kuruldu. 1968 de TUJJB (Türkiye Ulusal Jeodezi ve Jeofizik Birliği) kuruldu. 1969 da Harita ve Kadastro Mühendisleri Odası 1878 de kurulmuş olan FIG (Federation Internatıonal des Geometres = Uluslararası Haritacılar Birliği) e üye oldu131). 1968 de TUJJB (Türkiye Ulusal Jeodezi ve Jeofizik Birliği) kuruldu. 1969 da Harita ve Kadastro Mühendisleri Odası 1878 de kurulmuş olan FIG (Federation Internatıonal des Geometres = Uluslararası Haritacılar Birliği) e üye oldu131). Meslek Dergileri 1933 de yayın hayatına atılan ve Harita Genel Komutanlığınca çıkarılan "Harita Dergisi" adlı dergi yılda dört ve 1950 den itibaren yılda iki sayı çıkarmaktadır. 1951 yılına kadar ismi Haritacılar Mecmuası olan bu dergi 42. sayısından itibaren Harta Dergisi olarak ismini değiştirdi ve yılda iki sayı çıkarmağa başladı. 1953 den itibaren ismi Harita Dergisi oldu. 68 yıllık yayın hayatı olan bu dergi 1999 yılı sonuna kadar 122. sayısını çıkardı. 1961 yılında Tapu ve Kadastro Genel Müdürlüğü İstanbul Teşkilatı Memurları yardımlaşma derneği adına Sultanahmet Grup Müdürlüğünde “Tapu ve Kadastro Mecmuası” adında 3 ayda bir yayınlanmak üzere yayın hayatına atılmış, 15 sayı çıkararak 1975 de kapanmıştır. 1965 de Harita ve Kadastro Mühendisleri odası yayın organı olan "Harita ve Kadastro Mühendisliği" isimli dergi yayın hayatına atıldı. Yılda 2 sayı çıkaran bu dergi 1999 yılı sonuna kadar 76. sayısını çıkardı. 1969-1977 yılları arasında KTÜ Trabzon'da Jeodezi Bülteni adında bir meslek dergisi yayınlanmıştır. Ancak 8 sayı dan sonra kapanmıştır. 1976 da Ankarada kurulan Harita ve Kadastro Teknikerleri Derneğince Nisan 1990 da yayın hayatına atılan Harita ve Kadastro Dergisi nin devam edip etmediği bilinmemektedir. Tapu ve Kadastro Genel Müdürlüğünce 1988 de çıkartılan Tapu veKadastro Dergisi, içinde bulunduğumuz 11. Yılında 24 sayı yayınlamıştır. 1990 yılında Tapu ve Kadastro Müfettişleri Derneğince yayınlanan Mülkiyet dergisi yılda 4 sayı yayınlamakta olup 1999 yılında 32. Sayısına ulaşmıştır. 1964 de yayın hayatına atılan ve Tapu Kadastro Genel Müdürlüğünce yayınlanan Tapu-Kadastro Personel Sendikası Dergisi aylık olarak 70 sayının üzerinde dergi çıkartarak daha sonra sıkı yönetimce kapatılmıştır. Bunların dışında Üniversitelerin çıkardıkları dergilerde mesleğimizle ilgili yayınlar yapılmaktadır. Ancak bu dergiler mesleğimizin dışındaki bilim dallarına da hitap ettiğinden sadece mesleğimizle ilgili makalelerin dışında başka konular da yer almaktadır. 1999 yılı sonunda Harita ve Kadastro Mühendisleri odasına kayıtlı üye sayısı 7000 i aştı. 1993 de odaya kayıtlı 1700 büro vardı. Bu odanın başkanları ve süreleri aşağıdadır: Dön.. \| Başkan \| Başlama \| Bitiş \| D. \| Başkan \| Başlama \| Bitiş \| \| TMMOBbünyesinde \| 18.10.1954 \| 08.01.1955 \| 19 \| M.Asri ÜNSÜR \| 09.02.1973 \| 09.02.1974 \| 1 \| Celalettin SONGU \| 08.01.1955 \| 08.01.1956 \| 20 \| Hüseyin ERKAN \| 09.02.1974 \| 09.02.1975 \| 2 \| Muhittin ARAN \| 08.01.1956 \| 13.01.1957 \| 21 \| Evren KAYNAK \| 09.02.1975 \| 15.02.1976 \| 3 \| M.Asri ÜNSÜR \| 13.01.1957 \| 12.01.1958 \| 22 \| Enver ÖZTÜRK \| 15.02.1976 \| 13.02.1977 \| 4 \| Celalettin SONGU \| 12.01.1958 \| 13.01.1959 \| 23/1 \| Kadir PALA \| 13.02.1977 \| 15.10.1977 \| 5 \| M.Asri ÜNSÜR \| 13.01.1959 \| 14.02.1960 \| 23/2 \| Ceyhan TOKMAK \| 15.10.1977 \| 11.02.1978 \| 6 \| M.Asri ÜNSÜR \| 14.02.1960 \| 11.02.1961 \| 24 \| Celal BEŞİKTEPE \| 11.02.1978 \| 03.03.1979 \| 7 \| Kemal AKMAN \| 11.02.1961 \| 11.02.1962 \| 25 \| Celal BEŞİKTEPE \| 03.03.1979 \| 23.02.1980 \| 8 \| Kemal AKMAN \| 11.02.1962 \| 09.02.1963 \| 26 \| Celal BEŞİKTEPE \| 23.02.1980 \| 28.02.1981 \| 9 \| Kemal AKMAN \| 09.02.1963 \| 08.02.1964 \| 27 \| Cevat KERMAN \| 28.02.1981 \| 27.02.1982 \| 10 \| Mahmut ŞATIR \| 08.02.1964 \| 13.02.1965 \| 28/1 \| Kadir AKSOY \| 27.02.1982 \| 14.02.1983 \| 11/1 \| Mahmut ŞATIR \| 13.02.1965 \| 27.07.1965 \| 28/2 \| Andaç KAYNAK \| 14.02.1983 \| 14.02.1984 \| 11/2 \| Beşir SAY \| 27.07.1965 \| 12.02.1966 \| 29 \| Erdal AKDAĞ \| 14.02.1984 \| 15.02.1986 \| 12/1 \| Beşir SAY \| 12.02.1966 \| 12.08.1966 \| 30 \| Cemal İŞLEYİCİ \| 15.02.1986 \| 15.02.1988 \| 12/2 \| Sabit YANIKOĞLU \| 12.08.1966 \| 11.02.1967 \| 31 \| Tahir ÖZDİL \| 15.02.1988 \| 15.02.1990 \| 13 \| M.Emin ERTÜRK \| 11.02.1967 \| 11.02.1968 \| 32 \| Atilla AYDIN \| 15.02.1990 \| 15.02.1992 \| 14 \| M.Emin ERTÜRK \| 11.02.1968 \| 15.02.1969 \| 33 \| Atilla AYDIN \| 15.02.1992 \| 28.03.1994 \| 15 \| M.Emin ERTÜRK \| 15.02.1969 \| 24.02.1970 \| 34 \| Atilla AYDIN \| 28.03.1994 \| 18.03.1996 \| 16 \| M.Asri ÜNSÜR \| 24.02.1970 \| 13.02.1971 \| 35/1 \| Muhittin İPEK \| 18.03.1996 \| 31.03.1997 \| 17 \| Arif DELİKANLI \| 13.02.1971 \| 13.02.1972 \| 35/2 \| Ensar KILIÇ \| 31.03.1997 \| 15.02.1998 \| 18/1 \| Zühtü ÖNDER \| 13.02.1972 \| 02.10.1972 \| 36 \| Ensar KILIÇ \| 15.02.1998 \| \| 18/2 \| Evren KAYNAK \| 02.10.1972 \| 09.02.1973 \| \| \| \| \| Çizelge: Kuruluşundan beri HKMO başkanları Kurultay, Kongre, Sempozyum, Seminer, Panel vb. Toplantılar Aşağıda ulaşılabilen meslek ile ilgili toplantıların 1948 yılından itibaren bir listesi verilmiştir:*) 1948 - 1. Türk Yapı Kongresi Ankara 3-8/5/1948 1961 - İTÜ Kıbrıs Haftası. Şubat 1961 1966 - 1. Harita Kadastro Semineri, HKMO Ankara 11-12/2/1966 1967 - 2. Kadastro Semineri HKMO Ankara 10-11/2/1967 - Doğu Anadoluyu Kalkındırma Sorunları Semineri Ankara 1967 1968 - 3. Harita ve Kadastro Semineri +HKMO XIV. Genel Kurul Topl. Ankara 8-11/2/1968 - Orman Müh. Ii. Teknik Kongresi. 5-14/3/1968 1969 - 4. Harita ve Kadastro Semineri+HKMO XV.Topl. İstanbul 15-16/2/1969 - IV. Türkiye Tapulama ve Kadastro Semineri Ankara 19-26/4/1969 - TUJJB 1. Genel Kurul Toplantısı. Ankara 29-30/5/1969 1970 - Türkiye’de Gecekondu Sorunu. İmar ve İsk. Bak. +HKMO XVI. Genel Kurul Topl. Ank. 12-13/2/1970 - Bak. Arası Harita İşl. Koord. Planı Kurulu No 1 - VII. Türk Tarih Kurumu Kongresi Ankara 25-29/9/1970 1971 - TUJJB III. Genel Kurulu Toplantısı. HGK Ankara 27-30/4/1971 - Toprak Reformu Semineri. (Sıkı Yönetimce izin verilmedi) Ankara 24-25/5/1971 - Tarım ve Toprak Reformunda Kullanılacak Hava Fotoğraflarının İstihsali ve Uygulanması HGK Ankara 3-10/7/1971 - Cento Seminar On The Applicationon Remote Sensors Ankara 10-13/11/1971 - Bak. Arası Harita İşl. Koord. Planı Kurulu No 2-İTÜ 3/10/1971 1972 - Bak. Arası Harita İşl. Koord. Planı Kurulu No 3-1972 - TUJJB IV. Genel Kurulu. Ege Üni. İzmir 26-29/4/1972 1973 - I. Jeofizik Bilimsel ve Teknik Kongresi-Ankara Mart 1973 - 50.Yıl Tapu Kadastro Armağanı 1923-1973 - TUJJB Genel Kurulu DSİ Ankara 2-7/4/1973 - TUJK olağan toplantısı Ankara 5-7/11/1973 - TJK Cumhuriyetin 50.Yılı Yerbilimleri Kongresi-Ankara 17-19/12/1973 1974 - Konut Kurultayı-Ankara 1974 - TUGGB VI. Genel Kurul Toplantısı. HGK+ODTÜ Ankara 8-10/4/1974 - Teknik Eleman Kurultayı, Ankara 13-14/4/1974 - TUFB I. Genel Kurul Toplantısı. HGK Ankara 15/11/1974 1975 - TUFB II. Genel Kurul Toplantısı. HGK+DSİ Ankara 20-21/2/1975 - TUGGB VII. Genel Kurul Toplantısı. HGK+MTA Ankara 4-9/4/1975 - Türkiye Kurumlararası Yeraltı Tesisleri Kadastrosu Araşt. ve Koord. Kurulu - III. Genel Kurul Toplantısı 25-27/6/1975 - Tübitak V. Bilim Kongresi (Mat.-Fiz.-Biyol.) Izmir 29/9-2/10/1975 - İtü-İnşaat F. Geoteknik Su ve Çevre Müh. Sorunlari Araş. Gr. Haliç Semp. 10-11/12/1975 1976 - Tufb (Türkiye Ulusal Fotogr. Birliği) III. Kongresi Ankara 17-19/3/1976 - TUJJB VIII. Genel Kurul Toplantısı. HGK Ankara 16-21/4/1976 - 1. Orman Kadastrosu Semineri Ankara 1976 1977 - Dsi Harita Müh. Teknik Semineri Adana 1977 - Intern. Sympos. On The Observ In Islam Kandilli Rasathanesi İstanbul 19-23/9/1977 - Tübitak Vi. Bilim Kongresi Tarım ve Orman Araş. Grubu (Ormancılık Seksiyonu) Ankara 17-21/10/1977 - Tübitak Vi. Bilim Kongresi Müh. Araş. Gr. (Inşaat Seksiyonu) İzmir 24-28/10/1977 1978 - I. Milli Türkoloji Kongresi İstanbul 6-9/2/1978 - Hidrolojik Modeller ve Uzaktan Algılama Tekniğinin Kullanılması Semineri (BM-TÜBİTAK-İTÜ-DSİ) 8,9,11/5/1978 - TUJJB IX. Genel Kurul Toplantısı. HGK Ankara 11-14/4/1978 - TUFB (Türkiye Ulusal Fotogr. Birliği) V. Genel Kurul Toplantısı Ankara 29/5/1978 - The V. Internat. Sympos. for Photogramm. and Architekt. and Conservation of - Monuments 1978 - Orman Kadastrosu Kongresi Ankara 6-10/7/1978 - Toprak Reformu Kongresi Ankara 1978 1979 - Mühendislikte Nümerik Yöntemler Semineri İtü İstanbul 1979 - Türk Milli Eğitimi 1. Kurultayı-Ankara 1979 - Kentleşme Sorunları ve İstanbul. 5/5/1979 - TUJJB X. Genel Kurul Toplantısı. HGK Ankara 25-27/4/1979 - X. World Mining Congress İstanbul Sept. 1979 - Iii. Yapı Üretimi Kongresi İzmir 22-23/12/1979 1980 - Interdiscipl. Conf. On Earthquarke Pred. Research İstanbul 31/3-5/4/1980 - TUJJB XI. Genel Kurul Toplantısı HGK Ankara 6-8/5/1980 - İnşaat Müh. Eğitim Sempozyumu. Ktü Trabzon 26-27/5/1980 - TUFB VII. Genel Kurul Toplantısı HGK Ankara 28/5/1980 - Emlak Kamulaştırma Toplantısı Dsİ-İstanbul 16-19/9/1980 - Referate des Seminars über aktu. Fragen der Forstl. Entwickl. in der Türkei Bolu 21-28/9/1980 1981 - 4. Milletlerarasi Türk Folklör Kongresi Bursa 22-28/6/1981 - Imar Planları Uygulamaları Semineri İDMMA-İstanbul 9-10/7/1981 - I. Uluslararası Türk-İslam Bilim ve Teknoloji Tarihi Kongresi İstanbul 14-18/9/1981 - Atatürk Türkiyesinde Ormancılığın Kaydettiği Gelişim 4-6/11/1981 1982 - Türkiye'de Harita-Kadastro Sektörü ve Sorunları Konya 21/4/1982 - Jeodezi Öğretimi Sempozyumu KTÜ Trabzon 9-11/6/1982 - Orman Müh. Odası Vii. Teknik Kongresi Ankara 6-10/12/1982 - Yıldız Üniversitesi Geodezi Sempozyumu 1982 1983 - Tujjb XII. Genel Kurulu HGK Ankara 5-6/5/1983 - Kadastroda Öğretim Uygulama ve Araştırma İlişkileri Semineri yü-İstanbul 8-10/6/1983 - Teknik Eğitim Ulusal Kongresi İstanbul 24-26/10/1983 - Cumhuriyet Döneminde Astronomi Çalışmaları. Kandilli Rasathanesi 26/12/1983 Dostları ilə paylaş: \|
http://muhaz.org/turk-haritaciligi-tarihi.html?page=2	Osmanlılarda Eski Uzunluk Ölçü Birimleri	Osmanlılarda Eski Uzunluk Ölçü Birimleri Osmanlı İmparatorluğu zamanında 75.8 cm lik zirai mimari (veya sadece zirai), 68 cm uzunluğundaki çarşı arşını vardı. Daha sonra ipekli fiatlarının artması dolayısı ile fiatı yükseltme yerine ölçü birimi kısaltılarak 65 cm lik Farsça kökenli endaze birimi kullanıldı. III. Selim abanoz ağacından bir prototip olarak 1 zira-i mimari yaptırdı. Bunun bir tarafı 24 parmağa ve her parmak 10 hat'ta bölündü. Böylelikle bu bölümle basımevinde kullanılan punto büyüklükleri de alınabilecekti. Diğer tarafı sadece 20 eşit parçaya bölündü. Zirai mimari, arşın ve endaze ölçü birimlerinin ast ve üst katları aşağıda gösterilmiştir. 1 zirai mimari = zirai = mimari arşını = 2 ayak (kadem) = 0.75774 m = 24 parmak = 288 hat = 3456 nokta (yol, sokak uzunluğu, bina yüksekliği vb. için) 1 parmak = 12 hat = 0.03157 m 1 hat = 12 nokta = 0.00263 m 1 nokta = 0.00022 m 1 kulaç = 2.5 zirai =1.895 m (ip boyu, su derinliği, kuyu derinliği vb. için) 1 kara mili = 2500 zirai = 1895 m kara yolculuğundaki mesafeler için 1 fersah = 3 mil = 7500 zirai = 5685 m 1 berid (menzil) = 4 fersah = 12 mil = 30 9000 arşın = 22740 m 1 merhale = 2 berid = 45480 m 1 çarşı arşını = 8 rubu (urup) = 0.680 m (kumaş için) 1 rubu = 2 kirah = 0.085 m 1 kirah = 0.0425 m 1 endaze = 8 rubu (urup) = 0.650 m (artan ipekli fiatlarına karşılık konulan ölçü birimi) 1 rubu = 2 kirah Uzunluk Ölçü Birimlerinde Ters Dönüşümler: 1 m = 1.319261 zirai = 1 zirai + 7 parmak + 7 hat + 10.8 nokta = 31.656 parmak 1 m = 0.5130740 kulaç = 3 ayak + 11.296 hat 1 km = 0.5276 mil 1 m = 1.470588 arşın = 1 arşın + 3 rubu +1.5 kirah 1 m = 1.538462 endaze = 1 endaze + 4 rubu + 0.6 kirah Eski Alan Ölçü Birimleri 1 arşın (zirai) 2= 0.57417 m2= 4 ayak2 1 dönüm (yeni) = 2500 m2 1 dönüm (büyük) = 2720 m2 1 dönüm (atik) = 4 evlek = 1600 zirai2= 918.672 m2 (bir kenarı 40 arşın (zirai) olan kare) 1 atik evlek = 400 arşın2= 229.668 m2 1 yeni evlek = 100 m2 1 cerip = 3600 zira2= 2067.012 m2 1 ayak2= 144 parmak2= 0.14354 m2 1 parmak2= 144 hat2= 0.00099751 m2 1 hat2= 144 nokta2= 0.000006927 m2 1 çarşı arşın2 = 0.46240 m2 1 urup2 = 0.007225 m2 1 kirah2 = 0.0018062 m2 1 endaze2 = 0.422500 m2 1 urup2 = 0.0066015 m2 1 kirah2 = 0.0016504 m2 Alan Ölçü Birimlerinde Ters Dönüşümler 1 m2= 1.740450 zirai2= 1 zirai2+ 426 parmak2+ 71.89 hat2 1 m2= 2.162629 çarşı arşın2 + 2 arşın2 + 10 rubu2+ 1.63 kirah2 1 m2= 2.366887 endaze2 + 2 endaze2+ 23 rubu2+ 1.9 kirah2 1 ar = 0.1087781 dönüm = 174 zirai2+ 25 parmak2+ 133.24 hat2 Eski Ağırlık Ölçü Birimleri Ağırlık ölçü birimi de uzunluk ölçü birimi gibi farklılıklar gösteriyordu. Şimdi kullanılan ağırlık birimi kilogram olup 0 derecede bir desimetreküp suyun ağırlığı olarak tanımlanmış ve Uluslararası Ölçü ve Ağırlık Birliğinden Türkiye'ye bir örnek verilmiştir. 1874 yılı iridyumlu platin alaşımından 1928/29 da yapılmış olan 42 nolu Türkiye milli kilogram prototipinin kullanılmasında gösterilen dikkatsizlik ve özensizlikten dolayı bozulduğunun anlaşılması üzerine 1953 yılında yapılan 54 numaralı prototipi ile değiştirilmiştir. 1 okka (kıyye) = 400 dirhem = 1282.945 gr (1280 gr) 6 kıyye = 1 batman = 7.544 kg 44 kıyye = 1 kantar = 100 ludre = 56.320 kg 4 kantar = 1 çeki = 176 kıye = 225.798 kg 1 kg = 312.5 dirhem = 0.781257 kıyye (okka) 1 kg = 0 okka + 311 dirhem + 12.5225 kırat 1 tonilato = 1000 kg = 4 çeki + 1 kantar + 37.4 okka 1 tonilato = 17 kantar + 31 okka + 183 dirhem 1.5 dirhem = 1 misgal = 4.8 gr 1 dirhem = 4 dünük = 3.2 gr 1 dünük = 4 kırat 1 kırat = 4 bakray = 1/24 misgal 1 bakray = 4 fitil 1 fitil = 2 nekir 1 nekir = 2 kıtmir 1 kıtmir = 2 zerre Kullanıldığı Yere Göre Değişen Alan Ölçü Birimleri 14 ) Afyon \| 1 dönüm \| 2000.00 m2 \| İzmir \| 1 satraç \| 0.57417 m2 \| Ankara \| 1 mucur \| 32.3544 m2 \| Karapınar \| 1 çiftçi dönümü \| 2500.00 m2 \| \| 1 şinik \| 129.1883 m2 \| \| 1 yeni dönüm \| 2025.00 m2 \| \| 1 yarım \| 516.753 m2 \| \| 1hükümetdönümü \| 1000.00 m2 \| Aydın \| 1 satraç \| 0.57417 m2 \| K.Maraş \| 1 çiftlik \| 3000.00 m2 \| Arhavi \| 1 kıye \| 150.00 m2 \| Kelkit \| 1 kile \| 918.672 m2 \| Bursa \| 1 muzur \| 4643.36 m2 \| Niksar \| 1/2 tenekebuğday \| 1300.00 m2 \| Çumra \| 1 dönüm \| 2500.00 m2 \| Reşadiye \| 1 kil \| 2067.75 m2 \| \| 1 havayi \| 17 litre \| \| 1 kot \| 459.00 m2 \| Elazığ \| 1 kot \| 57.417 m2 \| \| 1 evlek \| 229.75 m2 \| \| 1ölçek=4 kot \| 229.668 m2 \| Samsun \| 1 kil \| 918.672 m2 \| \| 1 urub (rubu) \| 918.672 m2 \| Çarşamba \| 1 kesim \| 2765.0 m2 15) \| \| 1 kil \| 3674.688 m2 \| \| 1 kesim \| 2025.0 m2 16) \| Eskişehir \| 1 araba ot \| 4-6 dönüm \| Terme \| 1 kesim \| 3600.00 m2 \| Erzurum \| 1 batman \| 459.336 m2 \| Alaçam \| 1 kabak \| 8000.00 m2 \| Ermenek \| 1 kutu \| 4.5-5 kg \| Sivas \| 1 ölçek \| 918.672 m2 \| Gaziantep \| 1 kile \| 160-170 kg \| \| 1 evlek \| 229.668 m2 \| \| 1 timin \| 1/8 kile \| \| 1 kile \| 12861.408 m2 \| Giresun \| 1 kod \| 1500.00 m2 \| Tokat \| 1 rublağ \| 1837.344 m2 \| \| 1 kıye \| 2500.00 m2 \| Trabzon \| 1 kot \| 1200.00 m2 \| \| 1 karış \| 20 cm2 \| Ş.Urfa \| 1 timin \| 1837.344 m2 \| Hadim \| 1 mandal \| 30-40 m2 \| \| 1 kile \| 14698.752 m2 \| \| 1 evlek \| 250.00 m2 \| \| 1 ölçek \| 918.672 m2 \| \| 1 dönüm \| 1435.4247 m2 \| Yozgat \| 1 kile \| 918.672 m2 \| İstanbul \| 1 kile \| 1837.344 m2 \| \| 1 çerik \| 150.00 m2 \| \| 1 müd \| 36746.88 m2 \| \| \| \| Çok önceleri ölçüler bir devlet denetiminde olmayıp çarşı ağaları ve belediyeler tarafından izlenirdi. Daha sonraları 20 Cemaziyülahır 1286 (hicri) = 14 Eylül 1285 (rumi) = 26 Eylül 1870 (miladi) tarihinde Tanzimatla kabul edilen (Mesahat-ı ekyal ve evzan-ı cedideye dair kanunname-i hümayun) bir yasa çıkarıldı. Bu yasaya göre (bugünkü dile çevrilerek) Madde 1: Osmanlı ülkesinde uzunluk, hacım ve ağırlık birimlerine esas olmak üzere meridyenin çeyrek uzunluğunun 10 milyonda birine eşit uzunluğa "metre" veya "zirai aşarı" denilmiş olup bunun ast ve üst katları da ondalıktır. Madde 2: Metreye eşit uzunlukta platinden bir zirai aşarı yaptırılarak hazinede saklanacaktır. Madde 3: Kenar ve uzunluk ölçmek için seçilen zirai aşarı biriminin onda birine desimetre, yüzde birine santimetre, binde birine milimetre, bin katına kilometre, onbin katına fersah aşarı veya miryametre denir. Madde 4: Arazi ölçümü için kenarı 10 m olan bir karenin alanı birim seçilip buna ar ve 10000 metrekareye hektar denir Madde 5: Sıvı ve hububat hacmı ölçmek için birim 1 desimetreküptür. Buna ölçek veya litre denir. Onda birine desilitre, 100 katına hektolitre denir. Madde 6: Ağırlık ölçümü için birim, +4 derecedeki 1 cm küp suyun ağırlığı 1 gramdır. Bunun askatları desigram, santigram, miligram ve katları 1000 grama kilogram denir. Bu ise +4 derecede 1 desimetreküp suyun ağırlığıdır. Bunun da 1000 katına ton denir Madde 7: Ayar için platinden 1 kg lık bir ölçü birimi yaptırılarak hazinede saklı tutulacaktır. Madde 8: 1. ve 2. maddeye uygun olarak uzunluk, hacım ve ağırlıklar ile ilgili pratik hayatta kullanılan ölçü ve tartı aletlerine, ayarlarının uygun olduğuna dair bir damga vurulacak ve ölçü aletlerine miktarları belirtilecektir. Madde 9: 1 Mart 1287 (1871) tarihinden itibaren Osmanlı ülkesinde resmi dairedeki işlem ve alımlarında yeni ölçü birimleri kullanılacaktır. Madde 10 : 1287 yılından 1290 (1874) yılı Martına kadar ahalinin bu ölçülerdeki uygulaması seçmeli olup bu süre içinde düzenlenecek her türlü sözleşme yeni ölçülerle olup evvelce yapılıpta 1290 yılı Martından sonraya taşan sözleşmeler yeni ölçülere göre değiştirilecektir. Madde 11: 1290 yılı Martından itibaren Osmanlı ülkesinde yeni ölçülerin kullanılması zorunlu olup eski ölçüler yasaklanmıştır. Madde 12: Eski ölçüler ve yeni ölçülerin birbirine dönüşüm cetvelleri şimdiden basılıp yayınlanacaktır. Madde 13: Bu yeni ölçüler ve ondalık hesapları tüm okullarda öğretilecektir, Madde 14: Şeriat işlemlerinde geçerli olan dirhem ile madeni paraların ağırlık ve ayarı ve mücevherat için kullanılan özel ağırlıklar bu yasanın dışında tutulacaktır17). Çıkarılan bu yasa çeşitli nedenlerden dolayı yürürlüğe girememiş, ancak Atatürk'ün büyük devrimlerinden biri olan ölçü devrimi ile metrik sistem uygulamağa konabilmiştir. 26 Mart 1931 de çıkarılan 1782 sayılı yasaya göre: Madde 1- Türkiyede kullanılacak ölçüler için aşari (ondalık) metre sistemi kabul edilmiştir. Resmi ve gayri resmi evrak ve işlemlerde ve bütün anlaşmalarda kanunen tutulması zorunlu olan ticaret defterlerinde, ticari evrak ve belgelerde, ilanlarda ve miktar tayin eden etiketlerde aşari metre sistemine dahil ölçülerin kullanılması zorunludur. Buna aykırı olarak yapılmış işlem ve anlaşmalarla düzenlenmiş evrak ve belgeler geçerli değildir. Madde 2- Uzunluk, ağırlık, hacım ölçü aletleriyle Aerometreler, hububat muayene aletleri, su, akaryakıt, elektrik ve havagazı sayaçları, taksimetreler ve demiryolu yük ve sarnıçlı vagonlarıyle işçi gündeliklerini tesbit için kullanılan araçların bu yasa ve yönetmelik hükümleri dairesinde ayarlanarak damgalanmış olması şarttır. 28 maddelik yasanın diğer maddelerinde bazı detaylar açıklanmıştır. Ancak bu yasa da 1 Ocak 1933 den itibaren uygulanmağa başlanmıştır. Halen ülkemizde ölçü ve ayar işleri 1959 yıl ve 11286 sayılı ölçüler nizamnamesi gereğince Ticaret Bakanlığına bağlı ölçüler ve ayar işleri müdürlüğü ve örgütün denetimi altında belediyeler ayar memurlukları tarafından yürütülmektedir. 1.2.3 Takvimler 13. papa Gregor (1502-1585) denetiminde 1582 de takvimle ilgili bir reform yapıldı ve oluşan bu takvime Gregoryan takvimi veya miladi takvim denildi. Daha önceleri Jül SEZAR tarafından yaptırılan Jülyen takvimi 4 yılda bir artık yıl ile 1 yıl için 365.25 gün alınmıştı. Halbuki 1 yıl 365.2422... ortalama güneş günü olduğundan aradaki 0.0078 gün/yıl farkı, İznik konseyinin yapıldığı 325 yılından 1582 yılına kadar 1582-325=1257 için yaklaşık 10 günlük fark ortaya çıkarmıştı. Bazı dini günlerin bu nedenle kayması yüzünden yapılan yeni takvimde aşağıdaki önlemler alındı: 4.10.1582 perşembe günün ertesi günü 15.10.1582 cuma günüdür. Yıl 365 gün olup 4 yılda bir (son iki basamağın 4 e bölünebileceği 1992, 1996, 2000 gibi yıllar) artık yıl olup bu bir gün yılın son ayı olan şubat ayı sonuna eklenir. 400 ile tam bölünemiyen yüzyıllarda (1700, 1800, 1900, 2100 vb) artık yıl yoktur. Buna karşın 400 ile tam bölünebilen yüzyıllarda (1600, 2000, 2400 vb) artık yıl vardır. Bu şekilde yıl uzunluğu 365+1/4 - 1/100 + 1/400 = 365.2425 gün yapılmıştır. Bu toplam yine de olması gerekli değerden 0.0003 gün/yıl fazla olup bu da 10 000 yılda 3 gün yapmaktadır. Başka bir deyişle Gregoryan takviminin 3333 yılda 1 gün hatası vardır. Bunu da düzeltmek için 4000 yılının artık yıl olmaması gerekir. Bu şekilde düzenlenen takvimle ilkbahar noktası 21 Marta alınmış olundu 18). Gregoryan takvimi Katolik İtalya'da ortaya atıldığından Protestan ülkeleri bu önerileri kabul etmede bir süre çekinmişlerdir. Bu takvim İtalya, İspanya, Portekiz ve Danimarka'da aynı yıl 1582 de kabul edildi. Fransa'da aynı yıl 9 Aralık 1582 den 20 Aralık 1582 ye geçildi. İsviçre, Hollanda, Almanya'nın katolik kısmı 1583 de Polonya 1585, Macaristan 1587, Almanya'nın Protestan kısmı 1700, İsviçre'nin Protestan kantonlarında 1701, Amerika 1752, İngiltere'de 3 Eylül 1752 yi izleyen gün olarak 15 Eylül 1752 oldu. Çünkü o zamana kadar Jülyen takvimi 11 gün kaybetmişti. İsveç'te 1753, İrlanda'da 1782 Japonya 1873, Çin 1912, Bulgaristan 1916, Rusya 1902-1918, Yugoslavya, Romanya 1919, Yunanistan 1923, Ürdün'de hicri-kameri takvimle birlikte uygulanması 1924, İran'da Dini işlerde esas olan hicri-kameri takvime ilaveten Tavim-i Celali esasına göre mali (hiraci) adı ile kullanılmakta olan şemsi takvimin yerine miladi senelere göre 621 noksanı ile başlangıcı hicret olan ve yılbaşısı Nevruz günü itibar edilen yeni bir şemsi takvimi 1925 yıllarında kabul edilmiştir . Türkiye'de ise önceleri Ay'a bağlı ve başlangıcı Hz.Muhammed'in 15 Temmuz 622 tarihi olan Mekke'den Medine'ye göç (hicret) olan hicri-kameri takvimi kullanılmıştır. Ay uzunluğu 29.530588 gün olduğundan bir yıl 354 gün 8 saat 49 dakikadır. Hicri yıl ile miladi yıl arasında 10.8751 gün fark olduğundan dini bayramlar her yıl yaklaşık 11 gün önce olmaktadır. Bu farklılık 33 yılda bir yıl yapmakta olup insanların yaşı hicri takvime göre daha büyük olmaktadır. Bu takvim 1256 H (1840) yılına kadar kullanılarak bu tarihte mali (rumi) yıla geçilmiştir. Bu rumi takvimde yıl 1 Marttan başlamakta olup yıl uzunluğu 365.25 gündür. (Rumi tarihten miladi tarihe geçmek için rumi tarihin ayı Ocak veya Şubat ise 585, değilse 584 eklenerek miladi yıl bulunur. Gün içinde rumi güne 13 ilave edilir). 86 yıl kullanılarak Cumhuriyetten sonra Atatürk devrimleriyle bu rumi takvim de bırakılarak Gregoryan (miladi) takvimi 1 Ocak 1926 dan itibaren kullanılmağa başlanmıştır. Aradaki o tarihlerde 13 güne ulaşan rumi-mali takvim ile Güneş takvimi arasındaki farklılık ise 1914 yılında 16 Şubat 1332 (rumi) yi izleyen gün olarak 1 Mart 1333 (rumi) olarak dikkate alınmıştır. Daha sonra 26.12.1925 tarih ve 698 sayılı yasa ile TC dahilinde resmi devlet işlerinde Uluslararası miladi takvimin kullanılacağı, 31 Aralık 1341 gününü izleyen gün 1 Ocak 1926 takip edeceği, hicri-kameri takvimin özel durumlarda kullanılacağı ve hicri-kameri ayların başlangıcının gözlemevi tarafından saptanacağı belirtilmiştir. 26.12.1925 tarih ve 697 sayılı yasa ile günün gece yarısından başlayacağı ve saatlerin sıfırdan 24 e kadar sayılacağı 45 derece boylam dairesinin TC saatleri için esas alınacak boylam olduğu kabul edilmiştir. (Daha sonraları bu boylam İzmitten geçen 30 derece esas alınmıştır). Bu zamanda kullanılan ve alaturka (Türk işi ) saat denilen sistemde akşam güneş batışı 12.00 olarak alınmış ve güneş batışı ile yeni gün başlamış kabul ediliyordu. Bu sistemde her gün güneş batarken saatlerin ayarlanması gerekiyordu 19). Müslüman ülkelerde kule saatlerinin olmayışı da bunların hergün ayarlanma zorluklarından kaynaklanmaktadır. Bu sistemde ayrıca her mahallin saatleri farklı oluyordu. 1935 yılında hafta tatili pazar gününe alınmış ve 10 Ocak 1945 de 4696 sayılı yasa ile bazı ay adları Türkçeleştirilmiştir 20). 1983 yılında da mali yıl, mart ayından ocak ayına alınmıştır. Konu ile ilgili yasalar aşağıda sıralanmıştır: -7 Ocak 1329 (1913) tarihli doğum tarihleri hakkında şurayı devlet kararı -8 Şubat 1332 (1916) tarih ve 125 sayılı muamelat-ı devlette takvim-i garbinin kabulü hakkında kanun.(Devlet işlemlerinde batı takviminin kabulü) -26 Aralık 1341 (1925) tarih ve 697 sayılı günün yirmidört saate taksimi hakkında kanun -26 Aralık 1341 (1925) tarih ve 698 sayılı takvimde tarih mebdeinin (başlangıcının) değiştirilmesi hakkında kanun -27 Mayıs 1935 tarih ve 2339 sayılı ulusal bayram ve genel tatiller hakkında kanun -13 Ocak 1945 tarih ve 4696 sayılı bazı ay adlarının değiştirilmesi hakkında kanun İstanbulda Saat 12 iken Diğer Kentlerde Yerel Saatlerin Durumu Türkiye'de tek bir saat kuşağı vardır. Bu ise Greenwich'e göre yaklaşık İzmit'ten geçen 30 derece doğu boylamına göre hesaplanmıştır. Yani Greenwich'e göre (Batı Avrupa zamanı) ülkemiz iki saatlık bir zaman farkı gösterir. İstanbul'da saat 12.00 iken Greenwich'de 10.00 dur. Yaz saati uygulandığı aylarda bu fark bir saattır. Ancak Türkiye 26-45 derece doğu boylam dairelerinde 19 derecelik boylam farkı olan bir alana uzandığından en doğusu ile en batısı arasında 1 saat 16 dakikalık yerel saat farkı vardır. Aşağıda İstanbul'da saat 12.00 iken çeşitli kentlerde yerel saatlerin alacağı değerler sıralanmıştır: Adana 12.25, Adapazarı 12.05, Adıyaman 12.37, Afyon 12.06, Aksaray 12.10, Amasya 12.27, Ankara 12.15, Antakya 12.28, Antalya 12.07, Artvin 12.51, Aydın 11.55, Balıkesir 11.55, Bayburt 12.45, Bilecik 12.14, Bitlis 12.52, Bolu 12.10, Burdur 12.05, Bursa 12.00, Çanakkale 11.49, Çankırı 12.18, Çorum 12.24, Denizli 12.00, Diyarbakır 12.45, Edirne 11.50, Elazığ 12.41, Erzincan 12.42, Erzurum 12.49, Eskişehir 12.06, G.Antep 12.33, Giresun 12.37, Gümüşhane 12.42, Hakkari 12.59, İsparta 12.06, İzmir 11.52, İzmit 12.04, Karaman 12.17, Kars 12.56, Kastamonu 12.19, Kayseri 12.26, Kırklareli 11.53, Kırşehir 12.21, Konya 12.14, Kütahya 12.04, Malatya 12.37, Manisa 11.54, K.Maraş 12.31, Mardin 12.47, Mersin 12.22, Muğla 11.57, Muş 12.50, Nevşehir 12.23, Niğde 12.22, Ordu 12.35, Rize 12.46, Samsun 12.29, Siirt 12.52, Sinop 12.24, Sivas 12.32, Şemdinli 13.03, Tekirdağ 11.54, Tokat 12.30, Trabzon 12.43, Ş.Urfa 12.39, Uşak 12.01, Van 12.57, Yozgat 12.23, Zonguldak 12.11, Iğdır 12.59, Ardahan 12.55, Şırnak 12.54, Batman 12.28, Kırıkkale 12.18, Karaman 12.17, Bayburt 12.45, Aksaray 12.20 Ebced Hesabı Eski Yunanlılar, alfabelerindeki 27 harf için birer sayı düşünerek herhangi bir rakamı harflerle ifade etmişlerdir. Pozisyon anlamlı olmayan rakamların bu yazım biçimi bazı diğer dillerde olduğu gibi Osmanlılarda da görülmektedir. Bu sistemde akılda tutmak için harf grupları birleştirilerek anlamsız kelimeler oluşturulmuştur. Parantez içindeki rakamlar o harfin sayı değerini göstermek üzere: Ebced: Elif (1), be (2), cim (3), dal (4) Hevvez: He (5), vav (6), ze (7) Hutti: Ha (8), tı (9), ye (10) Kelemen: Kef (20), lam (30), mim (40), nun (50) Sa'fes: Sin (60), ayın (70), fe (80), sad (90) Karaşet: Kaf (100), rı (200), şın (300), te (400) Sehaz: Se (500), he (600), zet (700) Dazıglen: Dat (800), zı (900), gayın (1000), lamelif, ye şeklindedir Özellikle bazı mezar taşına veya çeşmeye şiir dizeleri ile tarih düşürülmesi eskiden moda olmuştur. Yani açık olarak tarih yazılmaz, olay tarihi şiir dizelerinde gizli olarak belirtilirdi. Şiirdeki harflere karşılık gelen rakamlar toplanarak hangi tarih olduğu bulunurdu. Örneğin Mimar Sinan'ın mezar taşında yazılı olan "Geçti bu demde cihandan pir-i mimaran Sinan" cümlesindeki rakamların kelimeler için değerleri sıra ile 47, 61, 113, 212, 402, 161 ve toplam olarak 996 yapmaktadır. Ancak bu tarih o zamanlarda kullanılan hicri tarih olup bunun karşılığı 1587 miladi MİMAR SİNAN'ın ölüm tarihidir21). 2. 800-1895 YILLARI ARASINDAKİ ÇALIŞMALAR 2.1 MATEMATİK VE ASTRONOMİ ÇALIŞMALARI Türklerin Anadolu'ya girişi olan 1071 Malazgirt Savaşından önceki zamanlara ait bilimdeki gelişmelerine kısaca bakacak olursak, bu dönemde Türkler Aral Gölü'nün güneyinde şimdiki Özbekistan ve Türkmenistan sınırları içinde bulunan Harzem (Hvarizm, Harizm) de Merv ve Kive kentlerinde, Maveraünnehir 22) denilen yerlerde Semerkant ve Buhara'da yaşayan topluluklar içinde yaşamaktaydılar. Milliyetçilik ve tabiyet kavramları çok kesin değildi. Nitekim bazı Türk olarak bildiğimiz bilim adamlarının çeşitli batılı kaynak ve ansiklopedilerde hatta Türkiye içinde bile Arap veya Acem (İranlı) oldukları belirtilmiştir. Müslümanlık Araplardan alınmıştır. Bu zamanlarda yazma dili Farsça ve teknik metinlerde Arapça olduğu düşünülürse Türk bilim adamlarının Arapça veya Farsça yazdıklarından dolayı onları Türk kabul etmemek büyük bir yanılgıdır. Ortaçağ Avrupa'sında da çeşitli uluslar zamanın gereği Latince dilinde yayınlar yapmışlardır. Bu tür yayınlar onların milliyetlerini değiştirmezler Her ne kadar bazı araştırmacıların iddiasına göre Sumerlerin Babillilerin hatta Mısırlıların Orta Asya'dan göçen Türk kavimleri ile akrabalıkları olduğu ve dolayısı ile onların uygarlıktaki çalışmalarının da Türk uygarlığından sayılması gerektiği, söz gelimi Mısır piramitlerini yapanların Türk mühendisleri olduğu savununulmakta ise de burada sadece tarihçilerimizin araştırmalarından kesin bilinen Türk bilim adamlarımızdan girişte ilgisi gösterilen matematik astronomi, coğrafya, fizik vb. konularında katkıları olanlara kronolojik sırada kısaca değinilmiştir 23) . Halife El MEMUN zamanında Maveraünnehir'de doğan 9. yüzyılın ilk yarısında yaşayan İBN TÜRK (Abdülhamid İbni Vasi İbni Türk Ebu Fazl) ( ? - 847) Ceyl kentinden olduğu için El Ceyli veya matematikçi anlamına gelen El Hasip de denmektedir. Adından da anlaşıldığı gibi Türk oğlu olan bu bilim adamı sayılar teorisi ve cebir konularında çalışmalar yapmıştır. Yapıtları "Kitab-ül Cami fi'l hisap" (altı kitap halindedir),"Kitab'ül muamelat", Kitab'ül Mesaha" (Ölçme işleri) dir24) EL Memun'un kurduğu akademinin başına getirilen Türk asıllı HARZEMLİ MEHMET BİN MUSA (veya Muhammed İbni Musa Al Harezmi) veya kısaca AL Hvarizmi (780-850) (Aral gölü güneyinde bugünkü Özbekistan sınırları içinde olan Khiva'da doğduğu için Al Khvarizm, Al Hıvarizm, Havarizmi, Al Harezmi, Harzemli de denmektedir), Bağdat'ta halifenin kurduğu gözlemevinde çalıştı. 820 de yazdığı "Kitab'ül Cebr vel Mukabala" isimli yapıtında Alcebir (Algebra) kelimesini ilk kullanan kişidir. Bu kitap 1145 de latinceye "Liber Algorismi" (Algoritma kitabı) ile çevrilmiş ve batıda 15. ve 16. yüzyıla kadar bir çok matematikçilere önder olmuştur 25). Hesap yöntemi anlamına gelen "Algoritma" kelimesi kendi adı "Al Khwarizm"nın zamanla değişimi ile ortaya çıktığı söylenmektedir. Harzemli Usturlab hakkında bir kitap da yazmış ve bu aletin 43 tür kullanılışını anlatmıştır. Halife el Memun'un görevlendirdiği Sincar ovasında bir derecelik meridyen ölçüsüne de katıldığı söylenmektedir. Türkistan'ın Farab ilinde doğarak Bağdat'a gelen Türk asıllı FARABİ (Ebu Nasr Muhammed İbni Muhammed İbni Tarhan ibni Uzlagh El Farabi) (872-950/951) Arapça, felsefe, mantık, musiki ve astronomi öğrenerek Şam'a yerleşti. 150 ye yakın yapıtı olup 933 de yazdığı bir geometri kitabında çeşitli şekillerin çizilmesi ve bazı geometrik şekillerin bölünmesi konularını incelemiştir26). Yine bir Türk astronomu olan ABDURRAHMAN ES SUFİ (884-976), gökyüzü haritasını ve burçları çizdi. Bazı yıldızların çift yıldız olduğunu saptadı. "Feleknüma" (Gökbilimi) isimli bir yapıtı var. "Yıldızların görünüşleri" isimli başka bir kitabı Leningrad kitaplığında olup 1665 de İngilizce ve 1875 de Fransızca dilinde yayınlandı. Bu kitapta 5000 den fazla yıldızın parlaklık derecelerini yazmıştır. Yıl uzunluğunu saptayan Es Sufi, gezegenler tablosu hazırladı ve jeodezik çalışmalar yaptı 27). İlk defa tanjantı trigonometriye zil (gölge) ismi ile sokan Türk asıllı Horasan'ın Buzcan kentinden EBUL VEFA (Muhammed İbni Muhammed İbni Yahya İbni İsmail ibnül Abbas Ebul Vefa el Buzcani) (940-998), Bağdat'ta saray bahçesindeki gözlemevinde çalışmış, Ayın yörüngesinin eğimini hesaplamıştır. Düzlem trigonometride birim çemberin yarıçapını r=1 aldı. Bir tanjant tablosu düzenleyerek sekant ve kosekant kavramlarını koydu. sin 2A = 2 sin A cos A ve sin (A±B) = ±±ilişkilerini buldu. Hazırladığı sinüs cetvelinin incelik derecesi 1/60= 8.10kadardır. Küresel trigonometride sinüs bağıntısını buldu. Çember içine çizilen düzgün çokgenlerde kenar ile yarıçap arasındaki ilişkiyi araştırdı 28). Ortaçağın yetiştirdiği en büyük bilim adamlarından yine Türk asıllı BEYRUNİ (El Biruni, Beruni) (973-1048), astronomi, matematik, fizik, jeoloji, tıp ve indoloji (Hint bilimi) alanlarında çalıştı. Gazneli Mahmud'un Kuzey Hindistan'ı fethi üzerine bir süre Hindistan'da yaşadı ve daha sonra Gazne'ye yerleşti. Dünya'nın kendi ekseni etrafında ve Güneş etrafında döndüğünü söyledi. Bu fikrin islam ülkelerinde (Orient) ilk temsilcisidir. 18 kıymetli taşın ve mineralin özgül ağırlığını hesapladı. Yazdığı 148 yapıtın ancak 32 si zamanımıza kadar gelmiştir. 1032 de "Hindistan Tarihi" kitabını yazdı. Ortaçağ Hindistan'ına ışık tutan bu kitabın büyük bir kısmında Hintlilerin matematik ve astronomi alanlarındaki buluşları ile ilgili konuları anlatmıştır. Coğrafya ile ilgili bir kitabı Fatih kitaplığındadır. "Asarı Bakiye" isimli kitabında Arap, Pers, Yunan gibi ülkelerin zaman hesaplamaları ve takvimleri ile ilgili bilgileri özetledi. 1030 da Gazneli Mahmud'un oğlu MESUD için yazdığı "Al Kanun al Mesudi" (Mesud'un yasası) kitabı bir ansiklopedi niteliğinde olup trigonometri tarihi için çok önemlidir. Bu yapıtında kendisinden önce yazılmış tüm bilgileri derlemiş kendi gözlem ve hesapları da ilave etmiştir. 11 ciltten oluşan bu kitapta zaman hesabı ve takvim, trigonometri (düzgün çokgenlerin kenar hesabı, kirişler ile ilgili kurallar, açıların toplamı ve farkları sinüsleri ile ilgili kurallar, iki kat ve yarım açı sinüsleri ile ilgili kurallar, açıların üçe bölünmesi bir derecenin sinüsünün 8 basamak hesabı, π hesabı, sinüs cetveli, cetvellere ilişkin bazı kurallar ve doğrusal, karesel enterpolasyonlar, tanjant ve kotanjant ile ilgili problemler ve ilgili cetveller, küresel trigonometri), küresel astronomi, özel astronomi problemleri (Ay hareketi, Ay'ın çeşitli zamanlardaki şekilleri, gezegen hareketleri, yıldız kataloğu), jeodezi konuları anlatılmaktadır. Bu kitapta yeryuvarının büyüklüğünü saptamak amacı ile değişik bir yöntemden bahsetmektedir. Bunun için Hint Okyanusu'nun kıyısında denizden yüksekliği h=652 arşın olan Zira el Savda dağında Nendene kalesinde deniz ufku ile yatay arasındaki açıyı α =33' olarak ölçerek (şekil-2.1) cos α = R/(R+h) veya R = h/(sec α -1) bağıntısından R=3333 arap mili (≈6426 km) ve 1 derecelik meridyen uzunluğunu 58.2 mil (≈118.1 km) ve çevreyi 6800 farsang (fersah) (≈42516 km) olarak hesaplamıştır29). ??? Şekil-2.1: Beyruni'nin yeryuvarı yarı çapı hesabı Beyruni, düzgün dokuzgen çiziminde 3.derece denklem çözümüne dayanan bir yöntem bulmuştur. Beyruni, yıldız tutulmasından enlem tayini için birkaç yöntemle Güneş'in doğuş anından veya Ay tutulmasından boylam farkı tayin etmiştir. Bağdat'ın doğusundaki Gazne'ye kadar olan bütün kentlerin boylam farklarını bir üçgen zincir ile saptamıştır. Boylam değerleri bu günkü değerlerden 24 derece farklı olduğundan başlangıç için Greenwich'in 24 derece batısındaki bir meridyeni aldığı anlaşılmaktadır. İki kent arasındaki uzaklığı, coğrafik koordinatlardan s = {Δλ2 cosφ1 cosφ2 +Δφ2 }1/2 ilişkisi ile hesaplamıştır. Jeodezi ile ilgili yapıtında, yapılan camilerin Mekke yönünün (kıble) coğrafik koordinatlardan azimut hesaplanması konusuna büyük bir yer ayırmış ve inşaat ustalarının anlayacağı biçimde düzlem bir alanda geometrik çizimle azimut tayinine ait iki yöntem vermiştir. Beyruni açı ölçmek için çeşitli aletler tanımlamış ve bunlardan bir çoğunu kendi yapmıştır. 994 de 7.5 m çaplı yatay bir daire ve gölge izlemek amacı ile bir gnomon30) yapmıştır. Bu aletle Güneş yüksekliğini ve azimutları 2' incelikle ölçmüştür. 1016 da yaptığı 3 m çaplı 1' bölümlü kuadrant (çeyrek daire) ile önemli astronomik gözlemler yapmıştır. Bu alet metal veya tahtadan olduğu sanılan bir derece bölümlü bir halka ve ortadan dönebilen bir alidattan oluşmaktaydı. Bu aletle düşey veya zenit açıları ölçülebiliyordu. İnceliğin artırılması amacı ile çap büyük alınıyordu. 1019 da Beyruni 4.5 m çaplı ve 1' bölümlü kuadrant kullanmıştır. Yükseklik ölçmek için yaptığı bir alet (şekil-2.2) uzunluk ölçme ilkesine dayanıyordu. Astrolab (usturlab) ve kuadrant ile yükseklik ölçümünü detaylı olarak anlattığı kitabında yanına varılamıyan uzaklıkların hesabı, kuyu derinliği gibi problemlerin çözümünü göstermiştir. Kuadrantları bölümlemek için bir bölümleme makinası yaptığı da bilinmektedir. Beyruni, yeryüzünün düzleme projeksiyonu için de yöntemler önermiştir. Gençliğinde bir yer küre yaparak üzerine enlem ve boylamları işaretlemiştir. Kartografya ve projeksiyonlar konusunda çalışmış, yer ve gök haritaları ile yarı kürenin düzleme tasviri için konik ve silindirik projeksiyonlar önermiş ve bunları resimlerle göstermiştir 31) . ??? Şekil-2.2 : Beyruni'nin yükseklik ölçeri Batıda "Avicena" olarak tanınan İBNİ SİNA (Ebu Ali el Hüseyin bin Abdullah İbni sina) (980-1037) da Beyruni ile aynı çağda yaşamış bir Türk filozof ve bilim adamıdır. Özellikle tıp ve kimya konularında toplam olarak 223 kitap ve makalesi vardır. İsminin başına haklı olarak "As-şeyh ar-reis İbni Sina" ünvanı konmuştur. Beş ciltlik "Kanun" isimli kitabı tıp ansiklopedisi sayılır. Bu kitap batı üniversitelerinde uzun süre ders kitabı olarak okutulmuştur. Bunlardan başka "Sağlık ve İlaçlar", "Hayvanlar Tarihi" ve 20 ciltlik "İnsani Bilgiler Ansiklopedisi" yazmıştır. Toplam 233 kitap ve makalesinin 16 sı matematik, astronomi ve fizik ile ilgilidir. Bu alanlarda ise ilgilendiği konular şunlardır: Gök cisimlerinin sınırları, gezegenlerin uzaklıkları, astronomik gözlemler, gözlem aletleri, Öklid özeti ve geometri yöntemleri, son ve sonsuzluk konuları, diferansiyel hesap, aritmetik, küre üzerine çizilen paralel doğrular, fizik ve metafizik. İbni Sina, Jeolojinin de kurucusu sayılır. Bu konuda tortul kayaçların fosillerin ve dağların oluşumu ile ilgili bugün aynısı tekrarlanan bilimsel açıklamalar yapmıştır32). 1201 yılında Horasanın Tus kentinde doğan Türk asıllı Nasreddin TUSİ (1201-1274). aritmetik, geometri, astronomi, optik, mineoroloji, tıp, lojik, felsefe, ahlak ve edebiyat konuları ile ilgilendi. Kendisine "El-muhakkik" veya "Türk Öklidi" de denir. Toplam 64 yapıtı olduğu bilinmektedir. Düzlem geometriyi yarattığı söylenir. Düzlem geometriyi küre geometrisine uyguladı. Abbasi veziri bir bahane ile Tusi'yi Bağdat'ta hapsetti. Tusi ilk yapıtını burada yazdı. 1256 da hapishaneden çıktı. 1259 da yazdığı "Kitabı şekli kutta" isimli yapıtında Öklidin 5 nolu postulatını tenkit ederek buna başka bir biçim verdi. Üçgenin üç açısının toplamının 180 dereceye eşit olduğunu isbat etti. Üç açısı bilinen küresel üçgenin çözümünü üç kenarı bilinen üçgen çözümüne dönüştürdü. Küresel üçgen çözümünde kutup üçgenini önerdi 33). 1220 de bir çok matematikçilerin bulunduğu Horasan Mogol istilasına uğradı. 1256 da Hülagü komutasındaki Mogollar ilerleyerek 1258 de Bağdat'ı zaptettiler. Halife El Mustazım öldürüldü. 1259 da Hülagü İlhan Bağdat'ı yıktıktan sonra Tusi'ye Rumiye gölü doğusunda Marega'da bir gözlemevi kurma görevi verdi 34). 2000 m yükseklikte Karakaya tepesindeki bu gözlemevi kitaplığında tarihçiler 400 000 kitap, broşür ve makalenin bulunduğunu söylerler 35). Gözlemevinde çoğunu Tusi'nin yaptığı bir çok astronomi aletleri vardı. Bu gözlemevinde Şam'dan Müeyyidüddin Urzi, Musul'dan Fahrüddin Maragi, Tiflis'den Fahrüddin Ahlati, Kazvin'den Necmüddin Kazvini biraraya toplandılar 36). Tusi 1261-1269 yılları arasında yaptığı gözlemleri "Zîci İlhan” (İlhan almanağı) ismi altında yayınladı 37). Tusi'nin ayrıca altı paftalık bir İslam Atlası yaptığı da söylenmektedir. İlhanlı hükümdarı Argun Han'ın oğlu ünlü bilgin GAZAN HAN (1271-1304), tarih astronomi, doğa bilimleri, tıp ve kimya ile uğraşmıştır. 1300 de Marega'ya uğrayıp gözlemevini incelemiş ve dönüşte Tebriz'in batı tarafındaki banliyosu Şem'de bir gözlemevi kurdurmuştur 38). Türk divan edebiyatının ilk şairlerinden GÜLŞEHRİ'nin 1301 de yazdığı Farsça manzum "Felekname" (Astronomi) adlı mesnevisinde ve 1317 de yine "Mantık-ut tayr" (Kuş mantığı) da bazı astronomi ve astrolojik konulara değinmiştir. Örnek olarak Ay tutulması için: Kendözinden çün değildir Ay nurı Aydını kamu Güneşdendür varı Çün Güneşten nur alur Ay iy hakim Güneş anun nurrin eyler müstakim İkisi arasına yir gölgesi Düşicek ey bilmeyenler bilgesi Ay dutulur nurunu virmez olur Zire ol dem Güneşi görmez olur. demiştir. Gülşehri'nin gökbilim (astronomi) ve yıldızbilim (astroloji) ile bu kadar yakından ilgilenmesi eserlerini Kırşehir'de veya bu şehrin dolaylarında yazmış olmasına bağlanabilir. Çünkü Gülşehri'nin yaşadığı yıllara yakın bir devirde Kırşehir'de Nureddin Cacebel tarafından özellikle gökbilmin okutulduğu bir medrese kurulduğu bilinmektedir. 1427 de BEDR-İ DİLŞAD ( Öl. 1404-5) tarafından da yazılan Muradname (Padişah 2. Murad adına yazmıştır), 10410 beyitlik aruz vezniyle yazılmış olup konuları içerisinde astrolojiye değinmiştir. Tanrının yeri sofa gibi düz, felekleri de kubbe gibi yuvarlak yarattığını, gözlem yaparak yıldız sayısının 29 000 olarak saptandığını, bunlardan yedisinin gezegen, diğerlerinin duran yıldızlar olduğunu söyler 39). 14. yüzyıl sonunda yaşamış olan ABDÜLVACİD, Horasan'dan Süleyman Şah zamanında (1368-1387) Anadolu'ya geçmiş ve Kütahya'ya yerleşmiş ve burada kurulan medreseye müderris olmuştur. 1403 de "Şerh'ün nihaye" (Son yorumlar) isimli yapıtından başka Usturlab isminde manzum bir yapıtı da vardır 40). ULUĞ BEY (1393-1449) astronomiye ilgisi yüzünden 1420 de Semerkant'ta kurduğu gözlemevinde KADIZADE RUMİ (1365-1430) ve Gıyasüddin CEMŞİDİ (Öl. 1429) 41) ile birlikte çalışarak "Zîci Gürgani" (Gürgan almanağı) veya "Zîci cedidi Sultanı" (Yeni sultan almanağı) isimli bir yıldız kataloğu meydana getirmişlerdir 42)43) Bu yapıt batıda 16. yüzyıla kadar pozisyon astronomisinin el kitabı olmuştur ve zamanının en mükemmel cetvelleridir. 1665 de Oxford'ta basılmış ve çeşitli Avrupa dillerine çevrilmiştir. Kameri ay başlarının saptanmasında bu cetvellerden hala yararlanıldığı söylenmektedir. Bu gözlemevinde çeyrek daire şeklinde sabit olarak yerleştirilmiş duvar kuadrant'ın yarıçapı 40 m kadar olup her dereceye yaklaşık 0.70 m karşılık gelmekteydi. Semerkant'taki ölçtükleri coğrafik koordinatlar bugünkülerle karşılaştırılırsa enlemde 1.5 dakikadan küçük farklılıklar olduğu görülür. 1425 de yazdığı "Risalet'ül Muhtiye" adındaki bir yapıtında π nin büyüklüğünü 60 lık sistemde verdikten sonra aynı değeri ondalık kesir ile tekrarlar. Kadızadenin vefatı ile Semerkand gözlemevine müdür olan ALİ KUŞÇU (Öl.1474/1475) Uluğ beyin yıldız kataloğuna yardım etmişti. Uluğ Bey'in öldürülmesi ile Tebriz'e geldi Akkoyunlu hükümdarı Uzun Hasan tarafından Fatih Sultan Mehmed'e elçi olarak gönderildi. Fatih'in isteği üzerine İstanbul'da kalarak Ayasofya medresesinde müderris oldu44) . Astronomi konusundaki bir çalışmasını Fetih Risalesi (makalesi) adı ile Fatih Sultan Mehmed'e sundu. Ali Kuşçu, hesaplarında dünya çevresi için 8000 parasang (fersah) aldı. Osmanlı imparatorluğu içinde 16. yüzyılın ilk yarısına kadar pozitif bilimler alanında önemli bir gelişme göze çarpmamaktadır. Bu dönemde İmparatorluk doğuda İran ortalarına, güneyde Sudan'a kuzeyde Viyana kapılarına ve batıda Fas'a kadar genişlemişti. Daha sonraları batıda yapılan Rönesans ve Reform hareketlerinden Osmanlı Türkleri etkilenmemiştir. Kadızade Rumi'nin torunu, Kutbettin Mehmedin oğlu olan MİRİM (MEHMET) ÇELEBİ (Ölümü 1525) aynı zamanda anne tarafından büyük babası Ali Kuşçu'dur. İstanbul'da medrese eğitimi gördü, I. Selim zamanında Anadolu kazaskerliğine atandı. Daha çok astronomi konularında çalıştı. Türklerde gözleme dayanan bilimsel araştırmaların gelişmesinde büyük çaba gösterdi. Astroloji ile de ilgilendiği söylenmektedir. 1 derecelik açının sinüsünü daha hassas elde edebilmek amacı ile zamanına göre ilginç beş ayrı yöntem önermiştir 45). Kanuni zamanı matematikçilerinden Sultan Selim Camii muvakkidi (Zaman hesaplayıcısı) MUSTAFA bin Ali-yül MUVAKKIT "Tuhfet-üz zaman ve haridet-ül evan" adı ile yazdığı broşürde gökkürelerinin ve yıldızların niteliklerinden, deniz ve dağlardan bahsetmiştir. Yine Ayasofya kitaplığında bulunan "Tehlil-ül Mikat" adlı yapıtında rubu tahtası ve yükseklik ölçme yöntemleri açıklanmıştır. Bu yapıtta ayrıca nehir genişliği ve kuyu derinliklerinin rubu tahtası ile ölçümü de anlatılmıştır 46). III. Mahmud zamanında MAHMUD bin ALİ SİPAHİ-ZADE "Ev-zah-ül mesalik ilk marifet-il mimalik " adlı Arapça ve sonradan Türkçeye çevirdiği yapıtında yeryüzünün küre biçiminde olduğunu anlatır ve diğer bölümlerde denizler, göller ve ırmaklardan söz eder. Bu devirde MEHMED bin ÖMER BAYAZID bin AŞIK tarafından yazılan "Menazır-ül Avalin" adındaki coğrafya ve astronomi kitabı da meşhur olmuştur. Bu kitapta gök ve gök cisimleri açıklanırken cehennem ve cehennem halkı ile şeytanlardan, coğrafyadan ve hayvanlar ile insanların anatomisinden de bahsedilmektedir 47). MUSTAFA ZEKİ, Gıyasüddin Cemşidi'nin "Süllem-üs Semüa" isimli kitabını Türkçeye çevirmiştir. Bu yapıt gök cisimlerinin Dünya'dan uzaklığını gösterdiği gibi astronomi ile ilgili bazı esasları açıklamaktadır. Sultan Selim Muvakkiti MUSTAFA bin ALİ 1528 de "Usturlab", 1549 da Türkçe "Kürre-i Sema", Mukantarat risalesi ve bir başka yapıtı olan "Yedinci iklim"de yüz kentin İstanbul'dan uzaklığı ve kaç günde gidilebileceği belirtilmiş ve bununla eski tahmin ve yanlışlıklar düzeltilmiştir. Eyüp Sultan camii muvakkiti ressam ve Hezarfen Ahmet Ziya AKBULUT, çok sayıda güneş saati yapmıştır. Bunlardan en göze çarpanları, rasathane kütüphanesi, Ayasofya ve Topkapı müzeleri, Bayazıt'da belediye kütüphanesi bahçesinde yer almaktadır. Hem astronom hem takvimci olup iki taraflı, birbirine benzemeyen çeşitli rubu tahtaları yapmıştır. 1570 yılında TAKİYÜDDİN (1525-1585), II.Sultan Selim zamanında Tophane sırtlarında bir gözlemevi kurarak çalışmalara başladı (şekil-2.3). 1577 de görülen kuyrukluyıldız (şekil-2.4), 1578 deki veba salgını bahane edilerek 1579 da Şeyhülislam Kadızade Ahmet Şemsettin'in 3. Murad'a gönderdiği mektupta "gözlemlerin uzayın sırlarını öğrenme küstahlığı olduğu ve bu tür gözlem yapan devletlerin yıkıldığını bildirmiş, hurafelere inanan iradesiz hükümdar Kaptan Kılıç Ali Paşaya emir vererek denizden topa tutulmak suretiyle 1579 da yıktırılmıştır. Bu olayın aynı yıllarda Danimarkalı Astronom TYCHO BRAHE (1546 - 1601) ın gözlem yaptığı döneme rastlaması ve bu gözlemlerden KOPERNİK (1473-1543) in ünlü kuramı çıkarması Türk astronomisi adına büyük şanssızlık sayılır48). Avrupa dillerinden ilk astronomi çevirisi Fransız astronomu Noel DURCT (? -1650) "Ephermerides Motuum Celestium Richelianae ex Lansbergii Tabulis" Paris 1651 isimli bir astronomik cetveldir. Bu çeviri Osmanlı astronomu Tezkereci KÖSE İBRAHİM (Zigetvarlı) tarafından "Janjal al-aflak fi Ghayat al-idrak" ismi altında 1660 yılında yapılmıştır. Bu çeviri Osmanlı literatüründe KOPERNİK’ten söz eden ilk kitaptır. Osmanlılar kuramsal astronomi kitapları yerine daha çok devlet ve din işleriyle günlük yaşam için zorunlu olan takvim yapımına ve. zaman belirlemesine ilişkin gelişmelere yöneliyordu49). Matematik ve astronomi konularında çalışan bir bilgin olan HALİL FAİZ (1674-1721) "Hesap özeti", astroloji ile ilgili "Yıldızlarla uğraşma hesapları" ve "Gezegenler üzerine makaleler" kitaplarını yazdı 50). 18. yüzyılın ilk yarısında iki büyükelçi Paris ve Viyana gözlemevlerini ziyaret etti. 1748 de Hattı Mustafa Ef. Viyana gözlemevini ziyaret etti. III. Ahmet zamanında 1721 de ise Yirmisekiz Mehmet Çelebi Paris gözlemevini ziyaret etti ve gözlemevi direktörü J.D.CASSINI'nin verdiği astronomik cetvelleri dönüşünde İstanbul'a getirerek ilgililere verdi. 1733 de Hendesehane kuruldu. Bunu 1773 de Mühendishane-i Bahri-i Hümayun (Gemi Mühendisliği Devlet Okulu) ve 1795 de Mühendishane-i Berri-i Hümayun (Askeri Mühendislik Devlet Okulu) izledi. Bu okulların ders programlarında dil, matematik, coğrafya, istihkam, astronomi, atıcılık, harp tarihi dersleri okutuluyordu. 18. yüzyılın ikinci yarısında yabancı öğretmenler özellikle Fransız mühendisler eğitim kurumlarında ve topçuluk, gemicilik ve askeri mühendislik gibi alanlarda görev aldılar. İBRAHİM HAKKI (Erzurumlu) (1703-1780), Türkçe, Arapça, Farsça 54 yapıtı olup Marifetname isimli yapıtında bazı basit hesaplamalar ve astronomik bilgiler vermiştir. Soma yakınlarında Gelenbe bucağından GELENBEVİ İSMAİL ef. (1737-1799) kendisini yetiştirerek I. Sultan Hamid zamanında Mühendishane-i Bahri Hümayün (Denizcilik Devlet Mühendislik Okulu) de matematik hocalığı yapmıştır. Bir çok makalenin yanında "Hesap özeti", "Kesir Hesabı", "Logaritmalara dair", "Adla-i müsellesat" (Üçgen kenarları), üçgen çözümleri ve trigonometrik fonksiyonlara ilişkin işlem yapmağa elverişli bir cetveldir. Ensab adını verdiği logaritmaya ilişkin derin bilgisi vardır 51). ??? Şekil-2.3: İstanbul Rasathanesi (Ünver) ??? Şekil-2.4: Takiyuddin'in kuyrukluyıldızı (Ünver) 18. yüzyıl ortalarında İstanbul'da doğarak III. Mustafa zamanında yaşayan Laleli camii muvakkidi KALFAZADE İSMAİL ÇINARİ 1780 de Logaritmayı ülkemize tanıtan kişidir. III. Ahmet zamanında elçi olarak 1721 de Avrupa'ya giden Yirmisekiz Mehmet Çelebi'nin getirdiği astroloji ile ilgili kitaplar arasında gelen J.D.CASSİNİ'nin astronomi cetvelini yarım yüzyıl kitaplık raflarında durduktan sonra astrolojiye meraklı III. Mustafa'nın emri ile 1772 de dilimize çevirmiştir. Bu cetvelde Paris meridyenine göre yapılmış hesapları Süleyman-ı MAKAMİ (Katib-i Divani) İstanbul meridyenine ve İslam ülkelerinde kullanılan Arabi takvimine dönüştürerek 1798 de yayınladı. Bu yapıta "Zîc-i Cedid Hülasa-i Garra" adını verdi. FEYZİ EFENDİ (Ölümü 1814), mühendis ve matematikçidir. Sekstant kullanımına ait bir kitabı vardır. Kilid'ül Bahir (Çanakkale Boğazı) istihkamlarının takviyesi sırasında ölmüştür. III. Selim zamanında Mühtedi52) Osman ef. adlı bir tercüman 1779 da "Hediyyet'ül-Mühtedi" isimli Avusturya Almancası ve Fransızca yapıtlardan yararlanılarak askeri amaçlı bir geometri kitabı yazdı. Bu kitapta geometrik şekillerin ve bazı büyüklüklerin ölçülme usullerinden bahsetmektedir. Bu kitapta ayrıca 1 zira = 24 parmak ve 1 parmak = 6 orta boy arpanın bitişik olarak yanyana durması ile oluşan uzunluk olarak tanımlanmıştır. Halbuki Hıristiyanların birimi ayak olup 1 ayak = 12 parmak ve her parmak bizim parmağa uygun düşmektedir. Ayakları ise tamamen bizim yarım zira'mıza eşittir. Fakat Hıristiyan mühendisler güçlük olmaması için bir ayağı 10 çizgiye ve 1 çizgiyi de 10 nokta'ya bölerek kullanagelmişlerdir. Kırım'ın Taman kasabasında doğmuş ve Mühendishanede 1806-1817 yıllarında başhocalık yapmış olan Hüseyin Rıfkı TAMANİ (Öl. 1817) modern batı biliminin Osmanlıya girmesinde öncülük etmiş, logaritma ve İngiliz matematikçilerinden J.Bonneycastle'nin Öklid geometrisine ilişkin bir kitabını "Usulü hendese" isimle çevirerek 1797 de İstanbul'da yayınlamış ve bu kitap uzun süre Mühendishanede ders kitabı olarak okutulmuştur. BAŞHOCA İSHAK EFENDİ (1748-1835), sonradan Müslüman olan bir Musevi mühendisin oğlu olup, bir çok dil bilen bu matematik bilgini Mühendishane-i Berri Hümayün'da matematik öğretmenliği ve rektörlük yaptı. 1831-34 yılları arasında dört ciltlik "Küllüyatı umumi riyaziye" ile Osmanlı matematikçilerinin öncüsü sayılır. 1835 de basılan "Aksül meraya fi ahzi'z zevaya" (Ters açılı prizmalar) yapıtında oktant, sekstant ve akromatik daire gibi ölçü aletlerinin kullanım ve ayarı, açı ölçmede uygulanan kurallar, enlem, boylam ve azimut belirlemelerinden bahsetmektedir 53). Bu yapıtta ayrıca paralaks açısı ve güneş paralaksına ilişkin bir cetvel, ışığın kırılması ve güneş ışığının kırılmasına ilişkin bir cetvel, gezegenlerin görünür çapları, görünür ufuk ile gerçek ufuk arasındaki farkın ölçülmesi, deniz kenarında veya gemide boylamların ölçülmesi, karada uzaklık ölçülmesi ve yanına varılamıyan uzaklıkların bulunması gibi konuları içermektedir. "Kavaid-i Ressamiye" (Resimlemenin kuralları) isimli yapıtında arazi ölçü kurallarından bahsetmektedir. "Risale-i Ceyb" (Sinüs makalesi) ise zaman saptaması konularını içermekte özellikle kentlere göre saat farklarını belirten bir bölüm vardır. "Mecmua-i Ulum-i Riyaziye" (Matematik bilimleri Dergisi) adıyla 1831-34 yıllarında 4 cilt olarak İstanbul'da basılan ve 1841-45 yıllarında Kahire'de 2. baskısı yapılan bu ünlü yapıtın II. cildinde düzlem trigonometri, cebir kurallarının geometriye uygulanması, ve geometri problemlerine cebir yoluyla getirilen çözümler açıklanır. Geometri uygulamalarında nivelman, bir yerin haritasının çıkarılması, kale istihkamında gerekli geometrik hesaplamalar, arazi ölçümü gibi konular yer almaktadır. Bu ansiklopedik yapıtın IV. cildinde astronomi yer almakta , ufuk dairesi ekinoks çizgisi, meridyen, enlem, boylam, zodyak vb temel astronomi bilgileri, zaman tayini, ışık kırılmasının astronomik gözlemlere etkisi, gök cisimlerinin sınıflandırılması, gezegenler ve hareketleri konu edilmekte, Batlamyus, Tycho Brahe, Kopernikus ve Kepler yasaları tanıtılmakta, çekim kuvvet, gök cisimleri ve gezegen hareketlerine etkisi, Güneş ve yer hareketleri, Güneş ve Ay tutulmaları, uydular ve kuyruklu yıldızlara ait bilgiler verilmektedir. II. Mahmut döneminde (1808-1839) tanınmış Fransız astronomlarından LALANDE (1732-1807) nin astronomi cetvelleri de MÜNECCİM-İ SAMİ MÜMİNZADE HÜSNÜ tarafından "Tercüme-i Zîc-i Cedid" (Yeni kataloğun çevirisi) adı ile Türkçeye çevrildi. TEVFİK PAŞA (Vidinli) (1832-1901) askeri okullarda matematik dersleri verdi, cebir ile ilgili bir kitap yazdı 54). 1880 lerde öğretim kurumlarımızdan Mühendishanede fen dersi olarak matematik, mekanik, coğrafya, istihkam, astronomi gibi dersler ve askerlikle ilgili konular gösteriliyordu. Türk matematikçilerinin ünlülerinden SALİH ZEKİ (1864-1921), bir çok kitapları arasında genel çekim, olasılık hesabı, analitik geometri, dalga teorisi, matematik, astronomi, termodinamik, elektromagnetizme, fonetik, Kamus-i riyaziyat (matematik sözlüğü), asari bakiye (Trigonometri tarihi) kitaplarını yazmıştır 55). HÜSEYİN HİLMİ (öl.1924), Sultan Selim camiinde muvakkitlik yapmış, Darülhilafe medreseleri astronomi öğretmeni, müneccimbaşı ve takvim sahibidir. Resmi son müneccimbaşımız (yıldız falcısı) olup astronomi, fizik, matematik, geometri, takvim ve güneş saati konularında çalışmalar yapmıştır. 1935 de İstanbul Üniversitesi Gözlemevi Alman astronomu E.F.FREUNDLICH tarafından kurulmuştur. Doktora yapan ilk Türk astronomu ise Tevfik Oktay KABAKÇIOĞLU (1910-1971) dur. Bu sayılan bilim adamlarının dışında 20 yüzyıl başına kadar Darülfünun (Üniversite) ile sivil ve askeri okullarda batı yöntemlerle öğretim yapmış, yazma ve çeviri yapıtlar yazmış değerli matematikçiler yetişmiştir. Bunları da kısaca isimleri ile sayarsak:Palabıyık hoca, Masdariyecizade Hüseyin ef., Beyşehir müftüsü Hacı Mahmutzade, Emin Paşa, Yusuf Sinan Paşa, Tahir paşa, Ethem paşa, Cemal paşa, Margosyan, Yusufyan, Karatodori paşa, Tahsin bey, Şükrü bey, Mehmet Nadir, Emin Kalmuk, Salim Tunakan, Kerim Erim (1894-1952), Fatin Gökmen (1877-1955) dir. 2.2 ESKİ TÜRKLERDE VE OSMANLILARDA HARİTACILIK 1076 yılında KAŞGARLI MAHMUD (El Kaşgari) "Divanü-Lügat-it-Türk" (Türkçe sözlük) isimli bir yapıtında bir dünya haritası çizmiştir. Bu harita Orta Asyanın büyük bir kısmını Çin ve Kuzey Afrikayı içermektedir. Batıda ise Volga nehrini fazla geçmemektedir. Dünya'nın tepsi gibi düz ve yuvarlak olduğu kabul edilen bu dünya haritası, çeşitli ülkelerin birbirlerine göre konumu belirtilmiş bir kroki görünümündedir. O zamanki başkent Balasagun ise haritanın merkezindedir56) Haritanın yazılara göre üst tarafı Güneşin doğduğu yön olan doğu seçilmişti (şekil -2.5 ve 2.6). Karadeniz ve Marmaranın 1400 yıllarında bile Venedikliler ve Cenevizliler tarafından elle yapılmış haritaları vardır. 1416 da İbrahim KATİBİ bir harita çizmiştir. 1456 da Trablusgarplı İBRAHİM MÜRSEL (Mürsiyeli İbrahim) bir Türk denizcisi olarak Akdeniz haritası çizdi. 1460 yılında ise Güney Avrupa haritası yapmıştır. EL İSTAHRİ (Ebu İshak İbrahim bin Muhammed el Farisi el İstahri) (15. yüzyıl), "Kitab al masalik val mamalik" (Masallar ve Ülkeler) isimli yapıtında dünyanın çeşitli yerlerine ait 20 harita vardır. Bu kitap yaklaşık 1460 yıllarında Karakoyunlu Türkmen imparatorluğu Şehzadesi Pir Budak zamanında yazılmıştır (şekil-2.7 ve 2.8). Türk Amiralı PİRİ REİS (1470-1554) Osmanlı donanmasının hakim olduğu denizlere ait "Kitabı Bahriye" adında 1483 de yazdığı kitapta çeşitli liman, koy, körfez, kıyı, kale vb yerlere ait haritalarla bu denizlerdeki gemiciliğe ait akıntılar, sığyerler, tehlikeli kayalık yerlere ait bilgileri de vermiştir (şekil-2.9). 1513 yılında Piri Reis Gelibolu'da ceylan derisi üzerine bir dünya haritası çizmiştir. 21 parçadan meydana gelen bu haritanın 65x90 cm lik bir paftası Topkapı müzesindedir. Colombusun 1489 tarihli bir haritasından da yararlandığını söyleyen Piri Reis'in bu tarihte Amerika'nın içerlerini ve güney kutbundaki dağları da gösteren bu haritayı nasıl yaptığı bilim adamlarınca merak ??? Şekil-2.5: Kaşgarlı Mahmud’un Dünya haritası (1076) (Ülkütaşır) ??? Şekil-2.6:Kaşgarlı Mahmud'un Dünya haritası çevirisi ??? Şekil -2.7 İstahri'nin Dünya haritası ??? Şekil-2.8 İstahri'nin Dünya haritası -Çeviri- konusu olmuştur. Bu haritayı 1517 yılında Mısır'da Yavuz Sultan Selim'e takdim etmiştir. Bu harita 1929 yılında Topkapı müzesinin eski eserler müzesi haline getirildiği sırada Milli müzeler müdürü Halil ELDEM tarafından bulunmuş ve Alman doğu bilimleri uzmanı KAHLE ile birlikte incelenmiştir (şekil-2.10). Ayrıca "Hadikat'ül Bahriye", "Netayic'ül-Efkar fi Cezayir'ül Bihar", Bilad'ül- Aminat ve harita yapımıyla ilgili"Eşkalname"(o zamanlar haritaya eşkal deniliyordu) adında bir bilim kitabı ile 1528 tarihini taşıyan "Hind Denizi Haritası" gibi yapıtları Deniz Müzesindedir. Piri Reis Hürmüz kalesinin kuşatılmasında uğradığı iftira yüzünden 1554 de katledildi. 57) MATRAKÇI NASUH (Ölümü 1533) haritacı anlayışı minyatüre uygulayan ilk ressamdır. Sopa veya demirci çekici ile yapılan ve bir çeşit harp oyunu olan matrak (Mitrak) oyunu mucididir. Menazil (Hedefler) isimli yapıtında 16. yüzyılda yapılmış Anadolu atlası vardır."Umdet'ül-Hisab" (Hesabın ilkeleri) isminde bir yapıtı (1517) ve "Beyan-menazil-i sefer-i Irakeyn" ismindeki kitabında Kanuni'nin 1534 de Irak seferine katılarak İstanbul-Tebriz-Bağdat-Tebriz-Diyarbakır-Halep-İstanbul geçkisi üzerinde fethedilen yerleri, kaleleri isim ve güzel haritalarla anlatır 58)-63) Kanuni Sultan Süleyman saltanatı sıralarında devlet hizmetine giren Sinop'lu bir aileye mensup sonradan Amiral olan SEYDİ ALİ REİS, (? -1563) deniz astronomisini ve deniz coğrafyasını çok iyi bilen bir bilgindi. Piri Reis'in donanmasını Basra'dan Süveyş'e getirme görevi verildi 64). Ancak bazı nedenlerden dolayı dört yıllık (1553-57) uzun ve maceralı bir yolculuktan sonra Edirne'ye dönebilmiştir. Bu seyahatı Bursa-Konya- Kayseri-Halep-Urfa-Musul-Bağdat-Basra-Hürmüz Boğazı -Ahmadabad-Delhi -Lahor-Kabil-Semerkand- Buhara- Farab -Merv- Tus -Nişabür -Bağdat- Musul- Mardin- Diyarbakır- Sıvas-Ankara-İstanbul-Edirne geçkisini izleyerek Arapça ve Farsçadan yaptığı derlemelerle "Miratül Memalik" (Ülkelerin aynası) adlı yapıtı yazmıştır 65). Bu kitap 1815 de Almancaya, 1826 da Fransızcaya, 1899 da İngilizceye, 1963 de Rusçaya çevrilmiştir. 1554 de Ahmedabad'ta yazdığı "Mohit" (Okyanus) çeşitli batı dillerine çevrilmiştir66). 10 bölümlük bu kitapta yön bulma, azimut ve yıldızların yüksekliklerinin hesabı, zaman hesabı, takvim, güneş ve Ay'a bağlı tanımlanan yıllar, denizcilikte önemli bazı yıldızların doğmaları, batmaları ve adları, ünlü limanlarla adaların enlemleri, astronomiye ait bilgiler ve bazı limanların arasındaki uzaklıklar, Hind Okyanusundaki adalar, kıyılar, rüzgarlar, ünlü limanlar ve topografik coğrafya konularını içermektedir. Bir başka yapıtı "Mirat-ül Kainat (Kainatın aynası)67) kitabı da Farsça ve Arapça bir çok kitaplardan derlenmiş olup bir çok astronomi aletinin tanımı ve kullanılışı, güneşin yüksekliği, yıldızların konumu, kıble, öğle zamanı saptanması, nehir genişliği saptanması, rubu tahtası ve usturlab'ın yapım ve kullanılışı konularını içermektedir. ??? Şekil-2.9:Piri Reis'in "Kitabı Bahriye"sinde Venedik (Aygün) ??? Şekil-2.10:Piri Reis'in Amerika haritası (1513) 1549 da Halep'te Ali Kuşçu'nun astronomi ile ilgili Fethiye yapıtının Türkçesine bazı ilaveler koyarak "Hülaset'el-Haya" ismini vermiştir 68). Seydi Ali Reis yerin yuvarlak olduğunu, dağların yüksekliğinin yerin yuvarlaklığını bozmayacağını söylemiş ve yer yarıçapının 1545 fersah olduğunu yazmış, ağır cisimlerin yerin merkezine doğru düştüklerini eklemiştir. Ancak yerin günlük hareketini kabul etmediğini göstermek için de o zamana kadar ileri sürülen kanıtları açıklamıştır 68a) Osmanlı korsan reislerinden olan ve daha sonra Osmanlı donanması hassa reisleri arasına katılan ALİ MACAR REİS tarafından 1567 de dokuz ceylan derisi üzerine çizilen 31x43 cm boyutlu yedi haritadan oluşan ve Topkapı müzesinde bulunan bir atlasta bulunan haritalar sıra ile: - Azak denizi, Karadeniz ve Marmara sahil kent ve limanlar - Akdeniz, Eğe denizi, Mora yarım adası, Adriyatik sahilleri, Anadolu'nun bazı sahil kentleri - Akdeniz, İtalya, Adriyatik sahilleri, Kuzey Afrika - Batı Akdeniz, İberik yarımadası, Gaskonya körfezi, Kuzey Afrika - İngiltere, İskoçya, Almanya sahilleri - İstanbul Boğazı, Girit adası bir kısmı, Ege denizi, Adriyatik sahilleri - Dünya haritası (Avusturalya yok) haritaları vardır. Ali Macar Reis'in yapıtları 1935 de cumhuriyetin kültür yayınlarından biri olarak basılmıştır 69). Büyük Türk gezgincilerinden MEHMET AŞIK (1555-?) 21 yaşında geziye çıkarak 25 yıl içinde bir çok ülke gezmiş ve gezi notları 1595 de "Menazır-ül Avalim" (Dünyanın görünümü) adıyla basılmıştır. 1590 da Menemenli MEHMET REİS'in çizdiği bir Akdeniz haritası Venedik'te Correr müzesindedir. Benzer şekilde 16. yüzyılda Tunus'lu Hacı Ahmed'in Dünya haritası Venedik'te San Marco kütüphanesindedir. Arapça ve Farsçayı çok iyi bilen ve tarih, coğrafya, bibliyografya ve toplum bilimi alanlarında 27 yapıtı bulunan KATİP ÇELEBİ (1609-1657) Girit seferi dolayısı ile (1645-46) haritaların nasıl yapıldığını öğrendi. En önemli yapıtı "Cihannüma" (Dünyayı gösteren) coğrafya alanında doğu görüşten batı görüşe geçişte bir dönüm noktasıdır. Beş haritalı, 75 sayfa olan ve 1648 de yazılmağa başlanan bu kitapta Dünyanın yuvarlaklığı üstüne kanıtlar verildikten sonra Japonya'dan Erzurum ve Irak'a kadar ülkelerin coğrafyasını, kısa tarihini, bitki ve hayvanlar alemini anlatmaktadır. "Keşf-üz-Zunun" (sanıların keşfi) isimli kitabı da ünlüdür. 1727 de basımevinin icadından hemen sonra 1732 de basılan bu kitap çeşitli dillere çevrilmiştir. Katip Çelebinin bundan başka "Kozmoğrafya" adında bir kitabı daha vardır. İstanbul'da ilk defa pusula sapmasını belirlemiştir 70). 17. yüzyılda İstanbul'da 8 dükkanda 15 kişi haritacılık yapmaktaydı. Bunlar birkaç dili özellikle Latinceyi çok iyi bildikleri için yazarların kitaplarını okuyarak yeryüzü şekillerini çizmekteydiler. Ayrıca pusula yapılan 10 dükkanda da 45 kişi, kum saati yapılan 15 dükkanda 45 kişi çalışmaktaydı. 17. Yüzyılın en büyük gezgin ve yazarlarından biri olan EVLİYA ÇELEBİ (1611-1682) Osmanlı ülkesinin içinde ve dışında 50 yıl geziler yaparak ve 22 savaşa katılarak bunları 6000 sayfada 10 cilt halinde yazmıştır. 1.Cilt İstanbul'a ait olup diğer 9 ciltte Anadolu, Trakya, Yunanistan, Arnavutluk, Bulgaristan, Romanya, Yugoslavya, Ege ve Akdeniz adalarından bir kısmı, Kırım, Bağdat, Musul, Suriye, Filistin, Mısır, Mekke, Medine, Kafkasya, Macaristan, Batı İran, Azerbaycan, Sudan, Habeşistan, Güney Rusya, Lehistan, Avusturya, Güney Almanya, Hollanda, Danimarka, İsveç ülkeleri yer almıştır. Bazı abartmaları, yapmış olduğunu iddia ettiği bazı gezilerine gölge düşürmüştür. 1683 de Alain MALLET İstanbul planı yaptı. Bilimsel kitapların yayılması ilk basımevinin 1727 de İBRAHİM MÜTEFERRİKA (1674-1745) tarafından kurulması ile başladı 71). İbrahim Müteferrika'nın ilk bastığı kitap 1729 da Sahhahi Cevheri'nin çevirisi olan "Vankolu sözlüğü"dür. Tanzimatın ilanından önce (1839) basılı kitaplar daha çok askeri konular iken bu tarihten sonraki sivil ve sosyal amaçlı olup tıp ve matematik kitapları artmış, coğrafya, astronomi ve askerlik sanatı konusundaki kitaplar azalmıştır 72). Burada İslam dini ile ilgili eserlerin Kur'an. hadis, fıkıh, tefsir, kelam konularını kapsayan kitapların basılması yasaklandı. 18. yüzyılın başında Şeyhülislam İshakzade Esat ef. verdiği fetva ile kitapların yasaklanmasını amaçlayan geniş bir direnişe geçildi. Aşırı şeriatçı şeyhülislamlar yalnız deney bilimlerine değil, tasavvuf ve felsefeye de karşı çıktılar. 1727 de basımevinin kurulmasından sonra kaleme alındığı bilinen ilk Türkçe fen yayını mühendishane hocalarından İshak ef. nin 4 ciltlik yapıtı "Mecmua-ı ulum-i riyazieye" (1831-34) dür. Bu yapıtın 2. baskısı 1841-45 de Kahire'de yapılmıştır. 1730 da Johann Babtist HOMANN (1664-1724), İstanbul Boğazının yanlış çizilmiş haritasını yaptı. Osmanlı İmparatorluğu'nun büyük bir alana yayılması, Avrupa ile doğrudan coğrafi ilişki, Osmanlıların Avrupa'daki gelişmeleri izlemesine olanak sağlıyordu. Diğer taraftan diplomatlar, seyyahlar, tüccarlar, denizciler, göçmenler, Avrupa'daki dini baskıdan kaçan Musevi ve Hiristiyanlar ile de bu ilişki sağlanıyordu. 1760 yılında Fransız haritacılarından D'ANVİLLE, Anadolu'nun ilk ciddi harita çalışmasını yapmıştır. Alman gezgini Carsten NİEBUHR'un Anadolu seyahatları (1766-67) sonunda elde ettiği bilgileri içeren Anadolu haritaları ancak 1837 de 1:775 000 ve 1:1 150 000 ölçeklerinde basılmıştır. 1770 de Fransız ve 1812 de İngiliz subayları tarafından batı ve güney sahillerimizin ilk denizcilik haritaları alınmıştır. 1776 da F.R. KAUFFER, İstanbul kenti planı yaptı 73) . İngilizler tarafından 1784-88 yılları arasında Amiral TEÜGE, 1820 yılında Albay COTYE ve 1830-32 arasında Albay LAYONS ve GREY tarafından denizlerimizde hidrografik ölçmeler ve haritalar yapılmıştır. Daha sonra 1833 den itibaren İngiliz hidrograflarından WORTON başta olmak üzere PHILIP, SPRAT, WOODS ve MANSEL bu ölçülere devam etmişlerdir. 1785 de MUSTAFA RESMİ ipekli kumaş üzerine renkli yapılmış 0.70x1.20 m boyutlu Karadeniz ve Akdeniz haritasını çizdi (haritalarını, Mustafa: Amel-ressam hıfzı Enderun Hazret-i Sadrı Ali olarak imzalamıştır). 18. yüzyılın sonunda J.RENNEL bir Batı Asya haritası hazırlamış ve 1832 de yayınlanmıştır. 1803 de mükemmel ilk Türkçe atlas, Darüt-tabaati'l-Amire adını taşıyan basımevi müdürü Müderris ABDURRAHMAN efendi tarafından İstanbul'da basıldı. Bu atlas birçok kaynaklardan ve Avrupa'da yapılan atlaslardan yararlanılarak yapılmıştır. Atlasın başında 79 sayfalık astronomi ve coğrafya bilgilerini içeren bir bölüm bulunmakta, bunu renkli haritalar izlemektedir. Abdurrahman efendi. III. Selim zamanında Mühendishane-i Berri-i Hümayün'da (Devlet Kara mühendislik Okulu) geometri öğretmenliği yapmıştır 1807 de Napoleon'un göndermiş olduğu subaylar Toros ve Kızılırmak havalisinde yol boyu haritaları almak için çalışmışlardır. 1822 de LAPİE tarafından Rumeli ve Batı Anadolu haritası yayınlanmıştır. Bunu İngilizler takip etmişlerdir. 1836 da Güney Anadolu'daki Chesney heyeti, Batı ve Güney Anadolu'da Sprat heyetleri bu kapsamdadır. İlk Deniz haritası 1830 yılında Heybeliada Deniz Harp Okulunda basılan Karadeniz haritasıdır. Karadeniz kıyılarımız haritasını ilk defa MANGANARI adında bir Rus yüzbaşısı 1823-1836 yılları arasında yapmıştır. Bu haritalar 1835 tarihini taşımaktadır. Yine 1835 tarihini taşıyan Rus haritalarından çevrilerek basılmış İstanbul ve Boğaziçi haritaları vardır. Marmara Denizi ise yine Manganari tarafından 1845-1848 arasında çalışarak ve iskandil ölçüleri ile yapılmış olup bu çalışmalarla amiral rütbesini kazanan Manganari, ayrıca bir Marmara kılavuzu yazmıştır. Rusların bu ölçülerine Osmanlılar "Gül sefid" isminde bir kurvet ile katılmışlardır. Karadeniz'in 1265 H. de ikinci bir defa daha Ruslar tarafından ölçülmesinde de yine Osmanlıların "Ahter" ve Neyyiri Zafer" isimli gemi ile ortaklaşa çalışmaları olmuştur74). Deniz haritaları için ölçü gemisi olarak 1845-1914 arasında Gül sefit, Ahter ve Neyyiri zafer kurvetleri, 1914-1932 arasında ise Beyrut yatı, Zuhaf kurveti, Galata yatı ve Aydın Reis gambotu kullanılmıştır. Bunlardan başka okul gemisi olup da ölçü işlerinde kullanılan Mehmet Selim fırkateyni, Heybet nüma kurveti, Nüveydi fütuh Briki de sayılabilir. II. Mahmud zamanında, 1835-39 yılları arasında Osmanlı ordusunda hocalık için getirilen ve paşa ünvanı verilen Helmuth v. MOLTKE (1800-1891), 1836-37 yıllarında İstanbul'un 1:25 000 ölçekli, 1837 de Çanakkale Boğazı'nın 1:20 000 ölçekli plançete ile haritasını yaptı. 1838 de Anadolu'da sekiz paftalık (Musul, Elazığ, Birecik, Samsun, Ankara, Urfa, Maraş) haritalarını yaptı. Bu çalışmalar sırasında Nemrut Dağı'nda Komonague tapınağını buldu. 1839 da İbrahim Paşa'nın idaresindeki Mısır ordusuna karşı Çerkez Hafız Mehmed Paşa'nın maiyetinde bulunmuş ancak anlaşamamışlardır. Berlin'e döndüğünde Türkiye çalışmaları için nişan verildi 75). 1850 de Mühendishane öğrencileri İstanbul şehrinin planını yaptılar. 1853 yılında İstanbul Boğazından Varna limanına kadar olan kıyı bölgesi AHMET HOCA ve İngiliz WOODS tarafından ölçülmüştür. 19. Yüzyılın ilk yarısında haritalarımız, ya istila ordularına ait subaylar ya da Osmanlı İmparatorluğu ordusunu düzenleme için çağrılmış yabancı askeri heyetlerin haritacıları tarafından yapılmıştır. 1857-1901 yılları arasında Anadolu, sayıları bir hayli fazla olan gezginler tarafından gezilmiş ve bu gezginlerin hazırladıkları haritalar kendi ülkelerinde bastırılmış ve bu haritaların bir kısmı açıklanmış bir kısmı da gizli tutulmuştur. Alman subayları, haritacılık sahasına bu tarihlerden sonra girmişlerdir. 1826-33 arasında Avusturyalı PROKESCH von OSTEN, 1836 dan itibaren İngiliz HAMİLTON, 1838-41 arasında İngiliz AINSWORTH, 1835-38 arasında BRANT 1830 da Fransız arkeologu TEXIER, HAMMAIRE DE HELL, 1842 de SCHÖNBORN, 1843 de KOCH, Rus doğa bilimcisi TCHİHATCEFF'in 1847-63 yılları arasındaki çalışmalardan 1853 de Küçük Asya isimli yapıtı, 1837 de Trakya'da Fransız jeologu AMİ BONE ve 10 yıl sonra aynı alanda VİQUESNEL, 1869 da F.v.HOCHSTETTER çalışmalar yapmışlardır. Alman harita uzmanı Heinrich KIEPERT (1818-1899), 1841-88 arasında Türkiye'ye gelerek önceleri Anadolu'nun kuzey batısında altı paftalık 1:400 000 ölçekli haritasını yapmıştır. 1854 yılında tekrar bu bölgede çalışmalar yapılarak bu haritalar basılmış ve diğer ölçekte haritalar üretilmiştir. Daha sonra oğlu Richard KIEPERT babasının yaptığı işlere devam ederek batıdan orta Anadolu'ya kadar olan bölgenin 1902-06 arası 24 paftalık 1:400 000 ölçekli haritasını yaptı. H.Kiepert'in 1884 yılında yaptığı harita karayolları ve demiryolları revizyonlu olarak işlenip 1889 da tekrar basıldı 76). Kiepert'in yaptığı haritalar: 1844 : 1:1 000 000 ölçekli Anadolu, 1844 : 1:1 000 000 ve 1:2500000 ölçekli Osmanlı İmparatorluğu, 1853 : 1: 3 600 000 ölçekli Anadolu, Kafkasya, Batı İran, 1854 : 1: 500 000 ölçekli Anadolu haritası, 1868 : 1: 250 000 ölçekli Batı Anadolu haritası, 1884 : 1: 1 500 000 ölçekli Anadolu haritası, 1897 : 1: 4 000 000 ölçekli Asya Türkiyesi haritasıdır. Bütün bu çalışmaların sonucu olarak Anadolu topografyasının ana hatları ortaya çıkmış ve bu haritalardan 1:200 000 ölçekli haritalarımız çıkıncaya kadar yararlanılmıştır 1863-1880 yılları arasında C.STOLPE İstanbulun 1:15 000 ölçekli haritasını çizdi. VINCKE, FISCHER, ve MÜLBACH gibi Alman haritacılarının gelmeleri de bu zamana rastlamaktadır. Şubat 1839 da Osmanlı hizmetinde olan Prusya subayı Binbaşı F. v. VINCKE Ankara'nın planını yaptı. 1:6250 ölçekli bu harita 1854 de Berlin'de basılarak Ankara vilayeti valisi Müşir (mareşal) İzzet Paşa'ya takdim edildi. Asker haritacıların yanısıra 19. yüzyılın ilk yarısında ülkemizde arkeolog, jeolog gibi gezgincilerin gelmeleri ile de değişik amaçlarla yapılmış mevzii haritalar ortaya çıkmıştır. 1864 yılında Türk hükümeti tarafından Filistin'de (Hicaz hattı) demiryolu görevi verilen Alman inşaat mühendisi Carl HUMANN (1839-1896), daha sonraları İstanbul-İzmir arasındaki karayolu etüdünü yaparken Bergama'daki harabeleri keşfederek Türk hükümetinin izni ve Prusya devletinin önerisi üzerine Bergama tapınağını ortaya çıkardı (1886).Çeşitli ölçekte Bergama haritası yaptı 77). Bu konu ile ilgili olarak 1870 de Alman arkeologu Heinrich SCHLİEMANN (1822-1890), Homeros'un şiirlerinden Truva'yı bulmak için Truva'nın yeri olduğu sanılan hisarlıkta kazılara başladı. 1884 de Bergama'da ve 1891-94 arasında da Manisa'da arkeolojik kazılar yaparak bu kazılar sonucunda ortaya çıkan tapınağı Berlin'e götürdü. Buradan da İkinci Dünya Savaşı sonunda Moskova'ya taşındı. 1868 yılında Paris'te öğrenimde bulunan Üstğ.Hafız ALİ (ŞEREF) (Ölümü 1907) bir "Yeni Atlas" hazırlamıştır. 23x33 cm boyutlu bu atlas 22 adet haritayı içermektedir 78) . Daha sonra 1896 da genelkurmayda çalışırken Kiepert'in Anadolu haritasını Türkçeye çevirmiştir. Ayrıca 73 paftadan ibaret Rumeli haritasını çizmiş, okullar için büyük bir duvar haritası hazırlamıştır. 1877 Osmanlı-Rus savaşında Ruslar, Erzurum'a kadar olan sahanın ve Trakya mıntıkasının 1:210 000 ölçeğinde haritalarını yaptılar. 1895 de Süleyman ASAF İstanbul Boğazı haritası yaptı. 2.3. ÖLÇME ALETLERİNE TARİHSEL BAKIŞ Dostları ilə paylaş: \|
http://muhaz.org/pa-rte-ii-renovacin-conceptual-de-la-salud-pblica-3.html?page=2	El contexto actual - Pa rte II renovación conceptual de la salud pública 3	2. El contexto actual Nunca como en la actualidad, los diver- sos componentes de la vida social estu- vieron tan interrelacionados. Esta inter- conexión se da en todos los aspectos de la vida humana y aumenta con el desa- rrollo de las sociedades nacionales y de la sociedad mundial. Una visión de totali- dad es cada vez más necesaria para en- tender las partes en esa especie de unici- dad de lo universal o abstracto, y de lo particular o concreto. Determinada y explicada también en este contexto o contextos, el caso de la salud no es una excepción. Entre las varias miradas hacia esos contextos, la nuestra se dirigirá, en este documento, de forma intencionada- mente selectiva, a los cuatro conjuntos de fenómenos siguientes, interrelaciona- dos pero diferenciables, que creemos que reflejan la inmensa complejidad de la realidad actual y sus implicaciones para la salud y la salud pública: La mun- dialización y sus manifestaciones; los procesos políticos; el medio ambiente y la población, y el desarrollo necesario. 2.1 La mundialización y sus manifestaciones La nueva mundialización o globaliza- ción económica se sitúa en sustitución de la bipolaridad geopolítica y de la con- frontación ideológica presente en los años de la guerra fría. Como forma de expresión victoriosa se impone absoluta como camino indiscutible de un nuevo orden internacional, y como doctrina única para la organización de la produc- ción, imponiendo la liberalización de los mercados en todos los ámbitos a escala planetaria. Las ventajas y las promesas de la adhesión a los principios y directri- ces del Consenso de Washington habla- ban de una nueva era de progreso mun- dial, cuyos frutos serían compartidos por todos. Esas promesas parecían sóli- damente sustentadas por una racionali- dad macroeconómica que, por otro lado, no admitía negaciones o reparos, ya que serían tenidos como desviaciones de la buena conducta y serían castigados con el rigor de la exclusión del orden es- tablecido. Las promesas no han sido cumplidas o lo han sido en forma di- versa, en general en detrimento de los países en vías de desarrollo. Después de quince años de ajustes y reformas, la ma- yoría de estos países en América Latina y, en general, en el mundo parece estar en peor situación relativa, y, en algunos casos absoluta, que la que tenían antes. La mundialización, sin embargo, se ha manifestado en todas las dimensiones de la vida, creando situaciones y condicio- nes nuevas que se presentan de forma permanente o, por lo menos, con pers- pectivas de larga duración. A continuación se presentan algunos as- pectos que son particularmente impor- tantes para las condiciones de vida y de salud, y que afectan particularmente a América Latina y a los países del Caribe. a) Ciencia y técnica La mundialización se apoya en avances científicos y tecnológicos sin preceden- tes. La productividad y la competitivi- dad se basan fundamentalmente en esos avances, incluyendo las mejoras de ges- tión que, por otro lado, han reducido la importancia de las ventajas comparati- vas tradicionales basadas en recursos na- turales y mano de obra barata, puesto que el insumo estratégico principal es el conocimiento y la tecnología o la infor- mación. Este hecho estimula aun más la concentración selectiva de la investiga- ción y el desarrollo tecnológico hacia la solución de los problemas de los países centrales, hacia las preferencias del mer- cado y hacia los temas que proporcionan un mayor potencial de rentabilidad, así como favorece el refuerzo de la protec- ción de la propiedad del conocimiento. Esto hace que el acceso a la tecnología y a los productos y servicios resultantes sea más difícil para los países pobres, lo que aumenta su dependencia del exterior, todo ello sancionado en los acuerdos multilaterales. Sin embargo, la ciencia y la técnica son también promesas de re- dención social si se ponen al servicio del desarrollo humano y de los valores que lo sustentan. Así pues, para la salud son factores cruciales del progreso que deben ser utilizados de forma ética y social- mente correcta. Para la salud pública, el conocimiento y la técnica constituyen elementos esenciales para su desarrollo, ya que amplían su capacidad de inter- vención y su eficacia cuando son apro- piados y utilizados adecuadamente. b) Información y cultura Uno de los instrumentos fundamentales de la mundialización, en la modernidad y en la posmodernidad, es la enorme ex- pansión de la información y de la comu- nicación, incluidos los medios de trans- porte. En realidad, la economía moderna y toda la vida actual son posibles gracias a la extraordinaria capacidad de adminis- trar la información: recopilarla, proce- sarla, usarla y difundirla con diferentes propósitos y en diversas circunstancias. Las realidades virtuales son hoy paralelas a las realidades fácticas y, con frecuencia cada vez mayor, llegan a sustituirlas. La multiplicación del capital financiero debido a la velocidad de su circulación universal y la ampliación de los mercados por la comercialización de las expectati- vas y de representaciones de activos rea- les, derivativos y futuros, y por las tran- sacciones en Internet, constituyen la esencia misma de la mundialización ac- tual. La fuerza de ese proceso llega a todos los sectores de la sociedad humana y, por tanto, tienen efecto en la cultura, en los valores y en las prácticas que la confor- man. Los valores que son de utilidad para los mercados son difundidos universal- mente, lo que provoca rupturas culturales y favorece una cierta homogeneización de las culturas. Se trata de un proceso de una importancia decisiva, aunque todavía no está siendo valorado suficientemente. En efecto, la explosión de información y de propaganda han extendido los hábitos de consumo, las expectativas y los com- portamientos requeridos por los merca- dos. Ello está acelerando una ruptura cul- tural de grandes proporciones, con la destrucción o sustitución de valores y la reducción de la diversidad y de la identi- dad culturales. El resultado es la pérdida de parámetros morales y éticos en aras de un hedonismo materialista, cuyos mode- los están más allá de las posibilidades de las sociedades pobres. La desestructu- ración cultural y las expectativas insa- tisfechas son factores importantes en la génesis o en el estímulo de conductas socialmente desestabilizadoras: la agre- sión a si mismo y a los otros, la descon- fianza y el abuso, entre otras. En una es- cala colectiva, la sustitución de valores virtuosos, tales como la solidaridad y la cooperación, por intereses particulares o de grupo contribuye a la corrupción y a la dominación y marginación de los dé- biles, o sea, la libertad sin control de los poderosos implica la negación de la justi- cia y de los derechos humanos funda- mentales para muchos. El riesgo de frac- turas sociales ha motivado el desarrollo de las ciencias de la conducta que ofrecen herramientas de análisis e intervención más potentes en esa área. Por otro lado, y tal como ocurre en rela- ción a otros campos de la ciencia y de la técnica, la Información puede ser tam- bién el más poderoso instrumento de liberación y de progreso individual y so- cial; puede facilitar la capacitación indi- vidual y colectiva, la formación de ciu- dadanía y la participación y el control sociales de lo público, que son condicio- nes para la profundización y la expan- sión de la democracia y el fortaleci- miento del estado de derecho. Puede así ser utilizada para la valoración de la di- versidad cultural y de la identidad de las naciones, indispensables para la cons- trucción de futuros propios, integrados en un proyecto común de una humani- dad solidaria y justa. c) Mercado, Estado y sociedad De acuerdo con los principios del nuevo orden mundializado, la secuencia en que aparecen mencionadas las tres ins- tancias en el título de la presente sección se corresponde con su preeminencia. El mercado se afirma, a pesar de sus even- tuales imperfecciones, y tiene las virtu- des suficientes para dar todas las res- puestas necesarias. El papel del Estado es el de facilitar la actividad del mer- cado, creando las condiciones favorables para su funcionamiento pleno y abste- niéndose de intervenir excepto cuando sea en su favor o en situaciones muy es- pecificas. Y la sociedad es el sustrato para que el mercado y el Estado existan y se justifiquen, y por ello debe organi- zarse y actuar consecuentemente, con la esperanza de que al final la alianza mer- cado/Estado sea también socialmente beneficiosa. Los límites evidentes y los fracasos del modelo liberal —o neolibe- ral— extremo han llevado, sin embargo, al reconocimiento de que algunas de sus características deben ser modificadas. Un Estado fuerte para una regulación equilibrada reduce la inestabilidad exa- gerada y la incertidumbre y los efectos destructivos indeseados de la competen- cia y de los intereses privados sin con- trol; además, el Estado debe ser capaz de cumplir efectivamente las llamadas fun- ciones de Estado (defensa, seguridad pública, justicia, etc.), proveer los estí- mulos convenientes para la iniciativa privada y crear las condiciones para la atención de necesidades sociales com- plejas, que conllevan grandes incerti- dumbres y externalidades en las que los mecanismos de mercado presentan se- rias imperfecciones, tales como la edu- cación y la salud. Esto contribuye a la estabilidad, la legitimación del régimen político, las mejoras en la distribución y en el ejercicio del poder y el fortaleci- miento del mismo mercado y, en conse- cuencia, a la sostenibilidad del proceso. Pero la revisión debe ir más lejos y ser más significativa: se reconoce, progresi- vamente, que un sistema de valores po- sitivos, expresados en las relaciones y prácticas sociales organizadas y apoyadas en instituciones eficaces y sólidas —el capital social— es fundamental para la expansión y solidez de los mercados y del proceso de desarrollo. Además, la gestión de bienes, cuya ge- neración, uso, beneficios y producción son regionales o mundiales, los llama- dos bienes públicos globales (conoci- miento, paz, algunos recursos naturales, reglas y normas internacionales, aspec- tos de salud, etc.), exige la cooperación internacional, prácticamente imposible sin la participación de gobiernos capa- ces. Las grandes instancias sociales men- cionadas en el título son puestas así, como mínimo, en condiciones de igual- dad y se abre la posibilidad de su rearti- culación correcta: la primacía de la so- ciedad servida por su instrumento o institución mayor (el Estado) y por el principal mecanismo o forma de pro- ducción (el mercado). Sin embargo, los términos de este de- bate se encuentran todavía en una fase fundamentalmente teórica. En la prác- tica mayoritaria prevalece aun la con- cepción liberal —o neoliberal— más pura, con algunas limitaciones casuales. En efecto, la reforma del Estado, por ejemplo, quedó, en general, reducida a la privatización de empresas y de la pres- tación de servicios, realizada muchas veces con el propósito inmediato de conseguir recursos fiscales adicionales para subsidiar el capital financiero, me- diante el servicio de la deuda y las ga- rantías de contratos. La reorientación del Estado hacia las llamadas funciones propias, incluyendo las sociales, y la salud entre ellas, no se ha llevado a cabo o se ha hecho con muchas limitaciones. En muchos casos, al contrario, la capaci- dad del Estado en esas áreas ha sido de- bilitada por la desvaloración y desmora- lización del servicio público, la falta de estímulo a los funcionarios, el aumento de la incertidumbre y la disminución de los recursos. Es interesante destacar que el discurso de un Estado sin participa- ción en la actividad de producción, que la iniciativa privada del mercado realiza mejor, no se aplica a la intervención fi- nanciera: a pesar de los recursos de las privatizaciones y el aumento de la carga tributaria, el endeudamiento público se multiplicó en la mayoría de los países y el servicio de la deuda redujo de forma muy importante el poder de asignación de recursos para las acciones sociales además de comprometer el futuro de la economía, especialmente a causa de la dependencia externa. Otra dimensión, quizás más importante que la reducción del carácter público del Estado, es la reducción de su influencia como factor de cohesión social y de ele- mento mantenedor de una identidad nacional. Sometido a las reglas de la interdependencia multilateral y en una situación de inferioridad, el Estado, en los países periféricos, renuncia muchas veces a la soberanía de defender los inte- reses de su propia nación. La reforma del Estado que asegure el interés pú- blico, la democracia, la justicia y la iden- tidad nacional y, por lo tanto, resista a la corrupción y a su propia privatización y sea capaz de garantizar las condiciones de libertad de iniciativa y la estabilidad de los mercados, aún no ha sido conse- guida en la mayoría de los países. d) Iniquidades e injusticias Las inequidades entre países y dentro de los países en desarrollo están aumen- tando de forma visible. Los efectos distri- butivos iniciales de las políticas exitosas de estabilización son contrarrestados con creces por la injusticia social de las políti- cas macroeconómícas recesivas y que pri- vilegian el capital. Según Wolfensohn,1 sin tener en cuenta a China, por lo menos aumentó en cien millones el nú- mero de pobres en el mundo en los úl- timos diez años (de 1991 a 2001). El crecimiento insuficiente o la recesión aumentan el desempleo y reducen la re- muneración del trabajo; con la disminu- ción de los ingresos, aumentan la po- breza relativa (y, a veces, la absoluta) y las necesidades y demandas de servicios pú- blicos, incluidos los de salud, justamente cuando la capacidad pública de respuesta está disminuida. La pobreza, la desigual- dad y la exclusión social amenazan a la estabilidad del nuevo orden y adquieren, en consecuencia, prioridad en el dis- curso, lo que aumenta las posibilidades de un cambio con orientación social y rostro humano. Las desigualdades socia- les entre países son, en su mayor parte, injustas y evitables, impuestas sobre seg- mentos importantes de la población. Esas desigualdades no sólo son condena- bles éticamente como una agresión a los derechos humanos, sino que además im- ponen severas restricciones a las posibili- dades de expansión de la producción y de todo el desarrollo; las malas condiciones de vida de los que las sufren constituyen causas primarias y principales de riesgos y problemas de salud y de salud pública. e) Modelos e instrumentos de organización y gestión La mundialización se hace evidente también en la forma de actuar en todas 1 Presidente del Banco Mundial; prólogo a Calidad del crecimiento . OPS; 2002. (Publi- cación. científica y técnica nº 584) las áreas, desde la forma de gobernar hasta en la administración de programas y unidades productoras de los servicios sociales. La innegable contribución que los instrumentos de la gestión privada y empresarial pueden dar a la administra- ción pública es entendida como el susti- tuto o la solución universal para todos los casos. En los gobiernos, la indefini- ción de las funciones públicas y privadas alcanza a la adopción no crítica de mé- todos de gestión y a una promiscuidad de intereses y actores con resultados casi siempre desastrosos: corrupción, privati- zación de lo público, debilitamiento ins- titucional, insensibilidad social e inefi- cacia. La aplicación dogmática de los principios del mercado en la organiza- ción de los sistemas de atención a la salud ha tenido como resultado expe- riencias costosas y socialmente dolorosas en la región de las Américas y, en gene- ral, en todo el mundo. Las reformas sec- toriales promovidas en muchos de los países latinoamericanos en las últimas décadas padecen las consecuencias de esa orientación, tales como las distorsio- nes en los objetivos de salud, los subsi- dios socialmente perversos, el aumento de la desigualdad y de los costos sociales reales y, como consecuencia, la disminu- ción de la eficacia social de los sistemas de salud. En dichas reformas, la salud pública ha quedado marginada o com- pletamente olvidada. f ) Oportunidades perdidas No hay humanista que no sueñe con una humanidad unida en la que las oportunidades de realización del ser hu- mano sean accesibles para todos y sus derechos fundamentales sean ejercidos universalmente. La mundialización, así entendida, sería un objetivo que debe ser perseguido. Ello incluye, sin duda, la intensificación de los flujos de capital y del comercio a escala mundial con el fin de aprovechar las oportunidades pro- ductivas en todas partes y aumentar la producción haciendo más equitativa la distribución de los beneficios y prote- giendo el patrimonio natural común ahora y con vistas a futuro, con respecto a la diversidad esencial de culturas. En definitiva, una sola humanidad con di- ferentes culturas y maneras complemen- tarias de ser y de vivir. En cambio, la mundialización actual, predominantemente financiera y co- mercial, no está contribuyendo a este fin, sino que más bien parece estar en- sanchando las brechas y las divisiones. Los flujos del capital se orientan por medio de intereses inmediatos de alta rentabilidad, a veces con efectos funes- tos en las economías débiles de la perife- ria y en las costumbres y prácticas socia- les y de gobierno. El comercio se rige por medio de reglas asimétricas y de doble aplicación: se liberalizan las tran- sacciones de bienes en los que los países ricos tienen ventajas comparativas, es decir, en los sectores de la industria y los servicios, y se protege o restringe las de aquellos en que los países pobres pueden competir con algún éxito (agricultura y minería). En ambos casos el resultado es, normalmente, un aumento de la ex- posición y la debilidad externas de los países pobres y, en consecuencia, el au- mento de su dependencia y la reducción de sus posibilidades de desarrollo. La cooperación internacional padece además distorsiones serias. En los foros internacionales abundan las promesas y compromisos que sólo se cumplen en parte, generalmente de acuerdo con la conveniencia o la coyuntura de los paí- ses centrales. Los flujos de las transferen- cias o ayudas voluntarias de los gobier- nos centrales son, en la mayoría de los casos, una fracción de lo prometido (0,3 frente al 0,7 del PIB, como promedio) y parecen estar disminuyendo. Y lo que es peor, el proteccionismo selectivo en los países ricos causa perjuicios a los pobres por medio de la reducción de ingresos del orden de cien a ciento cincuenta mil millones de dólares de los EE. UU. anuales, cantidades mucho mayores —de dos a tres veces— que el volumen de los recursos de cooperación que, ade- más, están sujetos a condicionamientos diversos.2 El uso de bienes públicos globales, en particular los ambientales, implica una distribución regresiva de costos y riesgos en contra de la población mundial que se encuentra en situación de pobreza. Esas y otras manifestaciones, producto de la asimetría del poder en el escenario mundial, están significando la pérdida de muchas oportunidades para la reduc- ción de la pobreza, para el favoreci- miento de un desarrollo auténtico, para el fortalecimiento de la democracia y del respeto a los derechos humanos, en fin, para la realización de un mundo en el que toda la humanidad viva en con- diciones de paz, libertad y seguridad. En síntesis, el proceso ha ignorado la importancia del capital social y del ca- pital humano en los países pobres, la fuerza de la cultura, de las instituciones estables y de los recursos humanos ade- cuados para un desarrollo integral y sos- tenible. Todo ello genera inestabilidad, incertidumbre, temor y desconfianza, exactamente lo contrario de lo reque- rido para las decisiones de inversión y un buen funcionamiento del mercado. Todos estos aspectos afectan, además, negativamente el desarrollo de la salud y de la salud pública. Persiste aún, en mu- chos casos, la creencia dogmática de que el mercado es la vía central para la orga- nización de los sistemas de salud en todas las situaciones y de que el Estado sólo debe intervenir cuando el mercado fracasa o no se interesa. Esa creencia, mi- nimizadora de las deficiencias del mer- cado en salud y de la necesidad de la in- tervención pública, pone en peligro las ventajas indiscutibles de los mecanismos del mercado para la prestación de mu- chos bienes y servicios de salud y como complemento correctivo de la actuación pública, aunque siempre bajo su direc- ción, regulación y seguimiento. 2.2 Los procesos políticos Los fenómenos comentados en el apar- tado anterior tienen también su reflejo en el plano político. La gran convergen- cia y complementación entre libera- lismo económico y democracia liberal representativa es la mayor fortaleza de ambos procesos. En las dos últimas dé- cadas, casi todos los países de América Latina y el Caribe reafirmaron, regre- saron a o adquirieron un régimen de- mocrático representativo, abriendo así cauces de movilización y participación indispensables para un progreso social efectivo y para la afirmación del estado de derecho en la región. El crecimiento de lo público no estatal 3 se aceleró y la presencia de agentes sociales nuevos y actuales se acentuó. La multiplicidad de foros, mecanismos e iniciativas de parti- cipación directa de la sociedad y de las 3 Se entiende por público no estatal a las or- ganizaciones de la sociedad civil con finali- comunidades afianzan la posibilidad de expansión y profundización de la demo- cracia y la ampliación de la legitimidad de la representación y de las institucio- nes políticas. Sin embargo, hay indicios preocupantes de que el proceso político está siendo afectado por las distorsiones de los mo- delos y prácticas vigentes: • El totalitarismo, inherente al ideolo- gismo de mercado, como suele acon- tecer con los ideologismos, no es con- trolado por la doctrina del liberalismo ni por la democracia representativa —el régimen político que legitima el capitalismo—, y subordina el proceso político a la racionalidad económica y, con frecuencia, a los intereses parti- culares que la representan. Esa inver- sión o subversión de jerarquía entre los dos campos es facilitada por la de- sestructuración cultural y el predomi- nio de los intereses sobre los valores. La corrupción, como resultado natu- ral, afecta no sólo a la política, sino también a la gestión. • Al mismo tiempo, aumenta la brecha o el déficit de legitimidad del proceso político en la medida en que no hay correspondencia entre los que deci- den y los que son afectados por las decisiones. En esas circunstancias, las instituciones, las autoridades y sus de- cisiones, pierden la confianza de la ciudadanía al mismo tiempo que difi- cultan su desarrollo. El poder político se concentra más y se distancia de la sociedad y de sus necesidades reales. • En algunos países, los partidos políti- cos son meras agrupaciones circuns- dad social sin ánimo de lucro ni de defensa tanciales de intereses personales o de 2 Alonso, J.A. “Sin respuestas de Monterrey”. Madrid: El País ; 22/03/02. de intereses personales o de grupos especiales privados. grupos reunidos apenas por conve- niencia, que no se orientan por pro- gramas o principios y tienen una rela- ción de clientelismo con la población. La ilegitimidad social de sus prácticas contamina todo el proceso político, corrompiendo la representatividad de los representantes, que, en numerosas ocasiones, compran literalmente sus mandatos para defender sus propios intereses. • Hay una percepción popular creciente de que las instituciones y el Estado están al servicio de unos pocos y de un orden que favorece demasiado los in- tereses del capital y que sigue las direc- trices del mercado, en detrimento de la sociedad y de la nación. Esa percep- ción incluye a la administración de la justicia, lo que pone en peligro la de- mocracia y el estado de derecho y hay muchos hechos que lo demuestran. • En el plano internacional, la interde- pendencia opera, frecuentemente, de forma asimétrica, en contra de los paí- ses débiles, especialmente en los foros económicos. La renuncia obligada o necesaria a la autonomía nacional no viene suficientemente acompañada por mecanismos internacionales justos y eficaces que compensen las desven- tajas de los más débiles. El desequili- brio de poder refuerza las influencias, muchas veces dirigidas, de las empre- sas internacionales y del capital finan- ciero. Esto es un punto especialmente importante en un mundo unipolar en el que las decisiones unilaterales del país hegemónico, de difícil predicción porque son tomadas frecuentemente en función de intereses y coyunturas nacionales o bajo el manto incontesta- ble de la seguridad nacional, afectan a todos; la inexistencia de normas equi- tativas de aplicación universal au- menta la inseguridad de los débiles y, en consecuencia, de todos. • Todo esto es mucho más preocupante porque sin duda, la normalidad y la fortaleza de la democracia y del estado de derecho son fundamentales para la libertad económica socialmente res- ponsable y para la salud, particular- mente la salud pública. Dostları ilə paylaş: \|
http://muhaz.org/11-sinflar-uchun-ii-chorak-test-savollari.html#7._Abdulhamid_Cho’lpon_qalamiga_mansub_romanni_belgilang._A)_“_O’tkan_kunlar”_B)_“Kecha_va_kunduz”_C)_“O’g’ri”_D)_“_Bemor”_8._“Novvoy_qiz”_hikoyasini_kim_yozgan	11-sinflar uchun II chorak test savollari	11-sinflar uchun II chorak test savollari 1. “Naqsh “ so’zi qanday ma’no anglatadi? A) tasvir B) gul C) bezak D) A va B javoblar to’g’ri 2. “ Burungi zamon bo’lsa, mana shu mahluqqa tegmasdan ilojing yo’q edi, desam, Adolat ishonmaydi!” Ushbu parcha Abdulla Qahhorning qaysi asaridan olingan? A) “Bemor” B) “ O’g’ri “ C) “Qizlar” D) “ San’atkor” 3. Monolog xusisiyatiga ko’ra qanday turlarga bo’linadi? A) 2 ta B) 3ta D) 4ta 5) 6ta 4. Muqimiy teatrining nafis naqshlari kim tomonidan ishlangan? A) Shirin Murodov B) Murod Shirinov C) Aziz Murodov D) Qayum Murodov 5. “ Navoiy “ romaning muallifi kim? A) Sharof Rashidov B) Oybek C) Abdulla Qahhor D) Odil Yoqubov 6. Toshkentdagi amaliy san’at muzeyi qachon tashkil qilingan? A) 1935- yilda B) 1936-yilda C) 1936-yilda D) 1938-yilda 7. Abdulhamid Cho’lpon qalamiga mansub romanni belgilang. A) “ O’tkan kunlar” B) “Kecha va kunduz” C) “O’g’ri” D) “ Bemor” 8. “Novvoy qiz” hikoyasini kim yozgan? A) A.Qodiriy B) H.Xudoyberdiyeva C) Cho’lpon D) S. Ahmad 9. Alisher Navoiy, Yusufbek xoji, Bobur obrazlarini yaratgan san’atkorni toping. A) Shukur Burxonov B) Razzoq Hamroyev C) Nabi Rahimov D) Yoqub Amedov 10. Matnni ixchamlashtirish uchun nima qilinadi? A) sodda yoyiq gaplarni soda yig’iq gaplarga aylantiriladi. B) qo’shma gaplarni sodda gaplarga aylantiriladi. C) ko’chirma gaplarni o’zlashtirma gaplarga aylantiriladi. D) barcha javoblar to’g’ri 11. “Hamlet” asarining muallifi kim? A) Vilyam Shekspir B) Herman Hesse C) Tagor D) A.C.Pushkin 12.Kino san’ati qachon va qayerda yuzaga kelgan? A) 1800- yil Parijda B) 1859- yil Italiya C) 1895-yil Parijda D) 1879-yil Hindistonda 13. “Vatanga sovg’a”, Uyqusiz yo’l” filmlarini suratga olgan rejissyorni toping. A) Bobo Xo’jayev B) Komil Yormatov C) Bahodir Qosimov D) Ayub Shahobiddinov 14. ” Kelinlar qo’zg’oloni ”asarining muallifi kim? A) Cho’lpon B) O. Yoqubov C) S. Ahmad D) Sharof Rashidov 15.’Cho’l burguti “ asari qanday janrda yozilgan? A) roman B) qissa C) hikoya D) tragediya 16. Qaysi qatorda ibora berilgan? A) dala malikasi B) o’rmon shohi C) og’zi qulog’ida D) xafa bo’ldi 17. “Ulug’bek xazinasi “romaninig muallifi kim? 18. “qulogi ding bo’ldi “ iborasiga teng keladigan so’zni toping. 19. “Muzqaymoq” hikoyasining muallifi kim? 20. Ibora qatnashgan gap tuzing.
http://muhaz.org/ozel-ogretim-kurumlari-kanunu.html	Özel öĞretim kurumlari kanunu	BİRİNCİ BÖLÜM Amaç, Kapsam ve Tanımlar Amaç ve kapsam MADDE 1 – Bu Kanunun amacı, Türkiye Cumhuriyeti uyruklu gerçek kişiler, özel hukuk tüzel kişileri veya özel hukuk hükümlerine göre yönetilen tüzel kişiler tarafından açılacak özel öğretim kurumlarına kurum açma izni verilmesi, kurumun nakli, devri, personel çalıştırılması, kurumlara yapılacak malî destek ve bu kurumların eğitim-öğretim, yönetim, denetim ve gözetimi ile yabancılar tarafından açılmış bulunan özel öğretim kurumlarının; eğitim-öğretim, yönetim, denetim, gözetim ve personel çalıştırılmasına ilişkin usûl ve esasları düzenlemektir. Bu Kanun, Türkiye Cumhuriyeti uyruklu gerçek kişiler, özel hukuk tüzel kişileri veya özel hukuk hükümlerine göre yönetilen tüzel kişilerce açılan özel öğretim kurumları ile yabancılar tarafından açılmış bulunan özel öğretim kurumlarını kapsar. Tanımlar MADDE 2 – Bu Kanunda geçen; a) Bakanlık: Millî Eğitim Bakanlığını, b) Kurum: Okul öncesi eğitim, ilköğretim, ortaöğretim, özel eğitim okulları ile çeşitli kursları, uzaktan öğretim yapan kuruluşları, (...)(1), motorlu taşıt sürücüleri kursları, hizmet içi eğitim merkezleri, öğrenci etüt eğitim merkezleri, özel eğitim ve rehabilitasyon merkezleri ile benzeri özel öğretim kurumlarını, c) (Değişik: 1/3/2014-6528/9 md.) Okul: Özel eğitim, okul öncesi, ilkokul, ortaokul ve ortaöğretim ile Bakanlıkça dönüşüm programına alınan kurumlardan 2018-2019 eğitim-öğretim yılının sonuna kadar faaliyetleri devam eden ortaöğretim özel okulları, d) Yabancı okullar: Yabancılar tarafından açılmış özel okulları, e) Azınlık okulları: Rum, Ermeni ve Musevî azınlıklar tarafından kurulmuş, Lozan Antlaşması ile güvence altına alınmış ve kendi azınlığına mensup Türkiye Cumhuriyeti uyruklu öğrencilerin devam ettiği okul öncesi eğitim, ilköğretim ve ortaöğretim özel okullarını, f) (Mülga: 1/3/2014-6528/9 md.) g) (Değişik: 1/3/2014-6528/9 md.) Çeşitli kurslar: Ortaöğretime veya yükseköğretime giriş sınavlarına hazırlık niteliğinde olmamak kaydıyla, kişilerin sosyal, sanatsal, sportif, kültürel ve mesleki alanlarda bilgi, beceri, dil, yetenek ve deneyimlerini geliştirmek, isteklerine göre serbest zamanlarını değerlendirmek amacıyla faaliyet gösteren özel öğretim kurumlarını, h) Özel eğitim okulu: Özel eğitim gerektiren bireylere hizmet veren, özel olarak yetiştirilmiş personelin bulunduğu, geliştirilmiş eğitim programlarının uygulandığı özel öğretim kurumunu, i) Motorlu taşıt sürücüleri kursu: Motorlu taşıt sürücüsü yetiştirerek sınav sonucu sertifika veren ve trafikle ilgili eğitim-öğretim yaptıran özel öğretim kurumlarını, j) (Değişik: 1/3/2014-6528/9 md.) Öğrenci etüt eğitim merkezi: On iki yaş ve altındaki öğrencilerin, derslerine çalışmalarına, ödev ve projelerini yapmalarına yardımcı olmak; ilgi, istek ve yetenekleri doğrultusunda sosyal, sanatsal, sportif ve kültürel faaliyetler yürütmek üzere kurulan özel öğretim kurumlarını, k) Özel eğitim ve rehabilitasyon merkezi: Özel eğitim gerektiren bireylerin konuşma ve dil gelişim güçlüğü, ses bozuklukları, zihinsel, fiziksel, duyusal, sosyal, duygusal veya davranış problemlerini ortadan kaldırmak ya da etkilerini en az seviyeye indirmek, yeteneklerini yeniden en üst seviyeye çıkarmak, temel öz bakım becerilerini ve bağımsız yaşam becerilerini geliştirmek ve topluma uyumlarını sağlamak amacıyla faaliyet gösteren özel öğretim kurumlarını, l) Milletlerarası özel öğretim kurumları: Yalnız yabancı uyruklu öğrencilerin devam edebilecekleri özel öğretim kurumlarını, m) Kurucu: Kurumun sahibi olan ve adına kurum açma izin belgesi düzenlenen gerçek veya tüzel kişiyi, n) Kurucu temsilcisi: Özel hukuk tüzel kişileri veya özel hukuk hükümlerine göre yönetilen tüzel kişiler adına seçilen kişiyi, o) Uzaktan öğretim kurumu: Çeşitli nedenlerle öğrenimlerini sürdüremeyenlere her türlü iletişim araçları ile eğitim-öğretim yapan kurumları, ifade eder. İKİNCİ BÖLÜM Kurum Açma, Kurucu, Kurum Binaları, Milletlerarası Özel Öğretim Kurumları, Yabancı Okullar ve Azınlık Okulları Kurum açma izni MADDE 3 – Bir kurumda öğretime başlayabilmek için kurum açma izni alınması zorunludur. İzin başvuruları ilgili millî eğitim müdürlüğüne yapılır. Valilikçe yapılan inceleme sonucunda açılması uygun görülen okullar dışındaki kurumlara kurum açma izni verilir. Valilikçe açılması uygun görülen okullara ilişkin başvurular ise kurum açma izni verilmek üzere Bakanlığa gönderilir. Kurum açma izni talebinin valilikçe reddedilmesi hâlinde, kurucu veya kurucu temsilcisi tarafından taleplerinin reddine ilişkin işlemin tebliğinden itibaren onbeş iş günü içinde Bakanlığa itirazda bulunulabilir. İtiraz, Bakanlıkça onbeş iş günü içinde karara bağlanır. Kurum açma izni alınmadıkça, kuruma öğrenci kaydı yapılamaz. Kurum açma izni verilmesi, binanın kullanılış amaçlarına ve Bakanlıkça belirlenen standartlara uygun ve yeterli bulunmasıyla birlikte aşağıdaki şartların yerine getirilmesine bağlıdır: a) Ders araç-gerecinin kurumun amaç ve ihtiyaçları için yeterli olduğunun bir rapor ile tespit edilmesi. b) Kurumun; yönetici, öğretmen ve diğer personelinin sayı ve nitelikleri yönünden uygun bulunması ve bu kurumda çalışacaklarının belgelendirilmesi. c) Kurumun yönetmelikleriyle öğretim programının Bakanlıkça incelenip onanmış olması. (Değişik beşinci fıkra: 1/3/2014-6528/10 md.) Bu Kanun kapsamındaki ilkokul, ortaokul, lise ve özel eğitim okulları için 1 Eylül tarihinden sonra verilen kurum açma izinleri, ertesi eğitim-öğretim yılından itibaren geçerlidir. Kurumlara ad verilmesine ilişkin esaslar yönetmelikle belirlenir. Gerçek ve tüzel kişiler tarafından; hizmet içi eğitim kapsamına giren faaliyetler dışında Kanun kapsamında belirtilen faaliyetler, bu Kanuna göre yetkili makamlardan kurum açma izni alınmadan yapılamaz. Askerî okullar, emniyet teşkilâtına bağlı okullar ve din eğitimi-öğretimi yapan kurumların aynı veya benzeri özel öğretim kurumları açılamaz. (Ek fıkra: 25/11/2010-6082/19 md.) 10/7/2004 tarihli ve 5216 sayılı Büyükşehir Belediyesi Kanununun 7 nci maddesinin birinci fıkrasının (d) bendi, 3/7/2005 tarihli ve 5393 sayılı Belediye Kanununun 15 inci maddesinin birinci fıkrasının (c) bendi ile 22/2/2005 tarihli ve 5302 sayılı İl Özel İdaresi Kanununun 7 nci maddesinin birinci fıkrasının (a) bendinde belirtilen izin veya ruhsatlar, bu Kanun kapsamındaki özel öğretim kurumlarını kapsamaz. Özel öğretim kurumları mevzuatına uygun olmak kaydıyla işyeri açma ve çalışma ruhsatı Bakanlıkça verilir. Bakanlık bu yetkisini valiliklere devredebilir. (Ek fıkra: 1/3/2014-6528/10 md.) Her ne ad altında olursa olsun, eğitim ve öğretim sunmak amacıyla yürütülen faaliyetler Bakanlığın izin ve denetimine tabidir. Bu faaliyetleri yürütenler, özel öğretim kurumları için bu Kanunda öngörülen kurallara uymakla yükümlüdür. Kurucu/kurucu temsilcisinin nitelikleri ve kurum binaları MADDE 4 – Kurum açacak veya açılmış bir kurumu devralacak olan gerçek kişilerle tüzel kişilerin temsilcilerinde; affa uğramış olsalar bile yüz kızartıcı bir suçtan yahut kasdî bir suçtan dolayı altı ay veya daha fazla hapis cezası ile mahkûm edilmemiş olma şartı aranır. Kurum binalarının nitelikleri, bu binalarda açılabilecek kurumlar ile her tür tesis ve donanıma ilişkin standartlar Bakanlıkça belirlenir. Meyhane, kahvehane, kıraathane, bar, elektronik oyun merkezleri gibi umuma açık yerler ile açık alkollü içki satılan yerlerin, okul binalarından kapıdan kapıya en az yüz metre uzaklıkta bulunması zorunludur. Özel eğitime muhtaç bireylerin devam ettikleri öğretim kurumları ile okullar dışındaki diğer özel öğretim kurumlarında bu zorunluluk aranmaz. Ancak, söz konusu özel öğretim kurumlarıyla yukarıda belirtilen türdeki iş yerleri aynı binada bulunamaz. Turizmin yoğun olduğu yörelerde bulunan okulların tatil olduğu dönemlerde, yukarıda belirtilen iş yerleri ile okullar arasında yüz metre uzaklık şartı aranmaz. Uzaklıkla ilgili esaslar İçişleri, Millî Eğitim, Sağlık, Kültür ve Turizm bakanlıklarının müştereken hazırlayacakları yönetmelikle belirlenir. Milletlerarası özel öğretim kurumları, yabancı okullar ve azınlık okulları MADDE 5 – Milletlerarası özel öğretim kurumları, yabancı okullar ve azınlık okullarına ilişkin esaslar aşağıda belirtilmiştir. a) Milletlerarası özel öğretim kurumları: 1) Yalnız yabancı uyruklu öğrencilerin devam edebilecekleri yüksek öğretim dışındaki milletlerarası özel öğretim kurumu; yabancı uyruklu gerçek ve tüzel kişiler tarafından veya Türk vatandaşlarıyla ortaklık yolu ile 4875 sayılı Doğrudan Yabancı Yatırımlar Kanunu çerçevesinde Bakanlar Kurulunun izniyle açılabilir. Türkiye Cumhuriyeti uyruklu gerçek kişiler, özel hukuk tüzel kişileri veya özel hukuk hükümlerine göre yönetilen tüzel kişiler de kendi adlarına aynı amaçla milletlerarası mahiyette özel öğretim kurumu açabilir. 2) Bu öğretim kurumlarında; Türk Devletinin ülkesi ve milletiyle bölünmez bütünlüğüne, güvenliğine ve menfaatlerine aykırı, Türk Milletinin millî, ahlâkî, insanî, manevî ve kültürel değerleri aleyhinde eğitim-öğretim yapılamaz. 3) Bu kurumlarda öğretim programları, eğitim-öğretim faaliyetleri ve diğer hususlarla ilgili işlemler, kurum yönetimince hazırlanan ve Bakanlıkça onaylanan esaslara göre yürütülür. 4) Bu konularda Bakanlığın denetim hakkı saklıdır. b) Yabancı okullar: 1) Bakanlar Kurulunun izni ile yeni arazi edinebilir ve kapasitelerini en fazla beş misline kadar artırabilir. 2) Üzerinde kuruldukları araziler genişletilmemek şartı ve Bakanlığın izni ile mevcut arazi üzerindeki bina, öğrenci ve donanım kapasitelerini en çok bir mislini geçmemek üzere artırabilir veya yenileyebilir. 3) Mevcut binalarında ihtiyaç halinde valiliğin izni ile tadilat yapabilir. 4) Bu bentte belirtilenler dışında, yabancı okulların; binaları genişletilemez, şubeleri açılamaz, mevcut binalarının yerine kaim olmak üzere yeniden binalar inşa edilemez. Bu amaçla herhangi bir mülk edinilemez veya kiralanamaz. 5) Yabancı okulların taşınmaz malları, kurucularının veya yetkililerinin önerisi ile Bakanlığa ya da kuruluş amaçları eğitim vermek olan 4721 sayılı Türk Medenî Kanununa göre kurulan vakıflara Bakanlar Kurulunun izni ile devredilebilir. Devredilen bu kurumların yönetim, eğitim-öğretim özellikleri dikkate alınarak korunması yararlı görülenler Bakanlıkça tespit edilir. c) Azınlık okulları: 1) 23/8/1923 tarihli ve 340 sayılı Kanuna bağlı Antlaşmanın 40 ve 41 inci maddeleriyle ilgisi bulunan okulların özellik göstermesi gereken hususları yönetmelikle tespit edilir. Bu yönetmelik, ilgili ülkelerin bu konulardaki mütekabil mevzuat ve uygulamaları dikkate alınmak suretiyle hazırlanır. Yönetmelikte belirtilmeyen hususlarda resmî okullar mevzuatı uygulanır. Bu okullarda yalnız kendi azınlığına mensup Türkiye Cumhuriyeti vatandaşlarının çocukları okuyabilir. ÜÇÜNCÜ BÖLÜM Eğitim-Öğretim, Yönetim, Kurumun Kapatılması ve Personel İşlemleri Eğitim-öğretim ve kurumların yönetimi MADDE 6 – Kurumlarda eğitim-öğretim ve yönetim, 1739 sayılı Milli Eğitim Temel Kanununda ifade edilen Türk Millî Eğitiminin genel amaç ve temel ilkelerine uygun olarak yürütülür. Kurumlarda uygulanacak öğretim programı ve haftalık ders çizelgesi, resmî kurumlarda uygulanan usûl ve esaslar çerçevesinde belirlenir. Bakanlıkça uygun bulunması durumunda farklı öğretim programları ve haftalık ders çizelgesi de uygulanabilir. Kurumun veya yönetimleri birleştirilen kurumların bir müdür tarafından yönetilmesi esastır. Yönetimleri birleştirilecek kurumlarla ilgili usûl ve esaslar yönetmelikle belirlenir. Bir kimse birden fazla kurumun kurucusu olabilir. Gerekli nitelikleri taşıyan kurucu/kurucu temsilcisi, kurumun müdürü de olabilir. Üzerinde müdürlük görevi bulunmayan kurucu/kurucu temsilcisi, kurumun eğitim-öğretimine ve bunlarla ilgili yönetim işlerine karışamaz. Bünyesinde birden fazla kurum bulunduran kurumlara genel müdür ve genel müdür yardımcısı atanabilir. Kurum açma izninin iptali, kurumun kapatılması, devri ve nakli MADDE 7 – Kurum açma izni verilen kurumlarda iki yıl içinde öğretime başlamayan ile amacı dışında kullanıldığı tespit edilen kurumun, kurum açma izinleri iptal edilir. Özel öğretim kurumları, kurum açma şartlarından herhangi birini kaybetmesi veya izinsiz değişiklik yapması, mevzuatta belirtilen sayıda personel çalıştırılmaması veya mevzuata aykırı personel çalıştırılması, reklam ve ilana ilişkin gerekli şartların yerine getirilmemesi halinde, davranışın ağırlık derecesine göre onbeş günden az olmamak kaydıyla üç aya kadar geçici olarak, 1739 sayılı Milli Eğitim Temel Kanununun genel ve özel amaçlarıyla temel ilkelerine uymayan, kurumunu mevzuata uygun kapatmayan, geçici olarak kapatma cezası alan ve aynı fiili tekrar işleyen kurumlar ise sürekli olarak kurum açma izni veren makam tarafından kapatılır. Okul kurucusu/kurucu temsilcisi; Bakanlığa, yönetici, öğretmen, uzman öğretici, usta öğretici ve öğrenci/kursiyerlere en az üç ay önce yazılı olarak bildirmek şartıyla ve gerekçesi Bakanlıkça uygun bulunduğu takdirde öğretim yılı sonunda okulunu kapatabilir. Okullar dışındaki diğer kurumların kurucusu/kurucu temsilcisi valiliğe, yönetici, öğretmen, uzman öğretici, usta öğretici ve öğrenci/kursiyerlere en az üç ay önce yazılı olarak bildirmek şartıyla ve gerekçesi valilikçe uygun bulunduğu takdirde dönem sonunda kurumunu kapatabilir. Kapanan veya kapatılan kurum; mühürlerini, yönetici, öğretmen ve öğrencilerle ilgili bütün defterlerini, dosyalarını ve diğer evrakını ilgili valiliğe devir ve teslim etmeye mecburdur. Devir ve teslimden kaçınan veya bu görevi savsaklayan kurucu veya kurucu temsilcisi hakkında 5326 sayılı Kabahatler Kanununun 32 nci maddesi uygulanır. Kapatılan kurumlarla ilgili olarak öğrenci/kursiyer veya velilerinin, kurucular aleyhine genel hükümlere göre dava açma hakları saklıdır. Kurumların devri ve nakline ilişkin usûl ve esaslar yönetmelikle belirlenir. Kurumlarda çalıştırılacak personel MADDE 8 – Kurumların eğitim-öğretim ve yönetim hizmetlerinin, asıl görevi bu kurumlarda olan yönetici ve eğitim-öğretim elemanları ile yürütülmesi esastır. Bir kurumun öğretime başladığı tarihten itibaren mevcut ders saati sayısının, kuruluş sırasında üçte birinin, kuruluşundan üç yıl sonra da en az üçte ikisinin asıl görevi bu kurumlarda olan öğretmen, uzman öğretici veya usta öğreticiler tarafından okutulması zorunludur. Kurumların yöneticilik ve eğitim-öğretim hizmetlerinde, en az dengi resmî öğretim kurumlarına atanabilmek için gerekli nitelik ve şartları taşıyanlar, resmî dengi bulunmayan kurumların yöneticilik ve eğitim-öğretim hizmetlerinde ise yönetmelikle belirtilen nitelik ve şartları taşıyanlar görevlendirilir. İhtiyaç halinde, resmî okullarda görevli öğretmenlere asıl görevlerini aksatmamak ve aylık karşılığı okutmakla yükümlü bulunduğu haftalık ders saati sayısını doldurmaları kaydı ve çalıştıkları kurumların izni ile sadece okullarda, aylık karşılığı okutmakla yükümlü bulunduğu haftalık ders saati sayısının yarısı kadar ücretli ders verilebilir.(Mülga ikinci cümle: 1/3/2014-6528/14 md.) Uzman öğretici, usta öğretici ve öğretmenlik yapma nitelik ve şartlarını taşıyan diğer Devlet memurlarına, ilgili birimlerin izniyle haftada on saati geçmemek üzere ücretli ders görevi verilebilir. Ders saati ücretli olarak görevlendirileceklerle ilgili diğer hususlar yönetmelikle belirlenir. Kurumların müdürleri, kurucu/kurucu temsilcisi tarafından; diğer yönetici ve öğretmen, uzman öğretici ve usta öğreticileri ise müdürlerince seçilir ve çalışma izinleri valiliğin iznine sunulur. Valiliğin izni alınmadan müdür ile diğer yönetici, öğretmen, uzman öğretici ve usta öğreticiler işe başlatılamaz. Gerekli şartları taşıyan yönetici, öğretmen, uzman öğretici ve usta öğreticiler için valilikçe çalışma izni düzenlenir. Çalışma izninin iptali yine valilikçe yapılır. Bu Kanun kapsamında çalışacak yabancılar, 4817 sayılı Yabancıların Çalışma İzinleri Hakkında Kanun hükümleri doğrultusunda görevlendirilir. Türkçe'den başka dille öğretim yapan ve yabancılar tarafından açılmış bulunan okulların kurucuları ile müdürleri, Türkiye Cumhuriyeti uyruklu, Türkçe veya Türkçe kültür dersleri öğretmenliği yapma niteliğini taşıyan ve öğretim dilini bilenlerden birini, Türk müdür başyardımcısı olarak çalışma izni düzenlenmek üzere valiliğe önerir. Öğretim dilini bilen Türkçe veya Türkçe kültür dersleri öğretmeni bulunmaması hâlinde, okulun öğretim dilinde özel alan eğitimi görmüş, Türkiye Cumhuriyeti uyruklu öğretmenlere de bu görev verilebilir. Bu öneriyi, uyarıya rağmen bir ay içinde yapmayan okulların Türk müdür başyardımcılarını, yukarıdaki şartları taşıyan öğretmenler arasından valilik seçer ve işe başlatır. Özlük hakları ve sorumluluklar MADDE 9 – Kurumlarda çalışan yönetici, öğretmen, uzman öğretici ve usta öğreticiler ile kurucu veya kurucu temsilcisi arasında yapılacak iş sözleşmesi, en az bir takvim yılı süreli olmak üzere yönetmelikle belirtilen esaslara göre yazılı olarak yapılır. Mazeretleri nedeniyle kurumdan ayrılan öğretmen ve öğreticilerin yerine alınacak olanlar ile devredilen kurumların yönetici, öğretmen ve öğreticileri ile bir yıldan daha az bir süre için de iş sözleşmesi yapılabilir. (Mülga ikinci fıkra: 1/3/2014-6528/14 md.) Sosyal yardım kapsamındaki ek ödemeler, bütçe kanunlarıyla resmî okul öğretmen ve personeline sağlanan haklara denk olarak okul öğretmenlerine ve personeline de ödenir. Sosyal yardım kapsamındaki ek ödemelerden gelir vergisi kesilmez. Kurumlardaki ek ders ücreti miktarı, resmî okullar için tespit edilen miktardan az olamaz. Ancak, 8 inci madde uyarınca resmî okul ve kurumlardan ücretli olarak görevlendirilenlere verilecek ek ders ücreti miktarı, resmî okullar için tespit edilen ek ders ücretinin iki katını geçemez . Kurumlarda görev yapan yönetici, öğretmen, uzman öğretici ve usta öğreticiler, bu Kanun hükümleri saklı kalmak üzere; a) Sosyal güvenlik ve özlük hakları yönünden; 506 sayılı Sosyal Sigortalar Kanunu ile 4857 sayılı İş Kanunu, b) Yetki, sorumluluk, ödül ve cezalar ile bunların uygulanması bakımından; 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu, 1702 sayılı İlk ve Orta Tedrisat Muallimlerinin Terfi ve Tecziyeleri Hakkında Kanun, 4357 sayılı Hususi İdarelerden Maaş Alan İlkokul Öğretmenlerinin Kadrolarına Terfi, Taltif ve Cezalandırılmalarına ve Bu Öğretmenler İçin Teşkil Edilecek Sağlık ve İçtimaî Yardım Sandığı ile Yapı Sandığına ve Öğretmenlerin Alacaklarına Dair Kanun ile 4483 sayılı Memurlar ve Diğer Kamu Görevlilerinin Yargılanması Hakkında Kanun, hükümlerine tâbidir. Ancak, 657 sayılı Devlet Memurları Kanununa göre kademe ilerlemesinin durdurulması cezasını gerektiren fiillerin işlenmesi halinde bu kişilere kademe ilerlemesinin durdurulması cezası yerine brüt aylığından 1/ 4 'ü ile 1/ 2 'si arasında maaş kesim cezası, çalışma izni veren makam tarafından verilir. Tekrarı hâlinde ise göreve son verilir. 1702 sayılı Kanuna göre meslekten çıkarılma veya 657 sayılı Devlet Memurları Kanununa göre Devlet memurluğundan çıkarma cezasını gerektiren fiil ve hâllerin işlenmesi hâlinde, Bakanlığın görüşü alınmak suretiyle personelin görevine, izni veren makam tarafından son verilir. Yetki, sorumluluk, ödül, sicil, disiplin ve cezaların uygulanmasına ilişkin diğer esas ve usûller çıkarılacak yönetmelikle belirlenir. Kurumlarda görev yapan yönetici, öğretmen, uzman öğretici ve usta öğreticiler, görevleri sırasında suç işlemeleri veya görevleri nedeniyle kendilerine karşı işlenen suçlardan dolayı 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun uygulanması ve ceza kovuşturması bakımından kamu görevlisi sayılır. Çalışma izninin iptali ve geçici görevlendirme MADDE 10 – İki defa teftiş raporuyla başarısızlığı tespit edilen yönetici, öğretmen, uzman öğretici ve usta öğreticilerin çalışma izni, izni veren makam tarafından iptal edilir. (Fıkra: İptal: Anayasa Mahkemesi’nin 22/5/2013 tarihli ve E.: 2013/39, K.: 2013/65 sayılı Kararı ile.) Bu durum, ilgiliye tebliğ edilmek üzere kuruma bildirilir. Tebliğ, sözleşmenin feshine ve ilgilinin kurumla ilişiğinin kesilmesine yeter sebep teşkil eder. Kurumların teftiş ve denetlenmesi sırasında valilik, lüzum görülen durumlarda kurumun yönetici, öğretmen, uzman öğretici ve usta öğreticilerini görevden uzaklaştırabilir. Bu takdirde valilikçe, geçici görevlendirme yapılarak gerekli tedbirler alınır. DÖRDÜNCÜ BÖLÜM Denetim, Reklâm, Malî Hükümler ve Ücretler Denetim, reklâm ve ilânlar MADDE 11 – Kurumlar ve bu kurumlarda görevli personel, Bakanlığın denetimi ve gözetimi altındadır. Eğitim-öğretim ve yönetim bakımından yapılan denetimlerde, kurumun özel yönetmeliği de dikkate alınır. Kurumlar, ancak amaçlarına uygun tanıtıcı mahiyette reklâm ve ilân verebilirler. Bu kurumlar reklâm ve ilânlarında gerçeğe aykırı beyanlarda bulunamazlar ve televizyonda reklâm ve ilân yapamazlar. Malî hükümler MADDE 12 – Kurumlar, faaliyetlerini sadece kazanç sağlamak için düzenleyemezler. Ancak, Türk Millî Eğitiminin amaçları doğrultusunda eğitimin kalitesini yükseltmek, gelişmelerine fırsat ve imkân verecek yatırımlar ve hizmetler yapmak üzere gelir sağlayabilirler. Okulların su, doğal gaz ve elektrik ücretlendirilmesi , resmî okullara uygulanan tarife üzerinden uygulanır. (Ek fıkra: 4/7/2012-6353/42 md.) Bu Kanun kapsamında organize sanayi bölgelerinde açılan mesleki ve teknik eğitim okullarında öğrenim gören her bir öğrenci için, 2012-2013 eğitim ve öğretim yılından başlamak üzere, resmî okullarda öğrenim gören bir öğrencinin okul türüne göre Devlete maliyetinin bir buçuk katını geçmemek üzere, her eğitim öğretim yılı itibarıyla Maliye Bakanlığı ile Bakanlık tarafından müştereken belirlenen tutarda, Bakanlık bütçesine bu amaçla konulan ödenekten eğitim ve öğretim desteği yapılabilir. (Ek fıkra: 4/7/2012-6353/42 md.)Bakanlar Kurulu kararıyla, bu Kanun kapsamında organize sanayi bölgeleri dışında açılan mesleki ve teknik eğitim okullarında öğrenim gören öğrenciler için de altıncı fıkradaki usul ve esaslar çerçevesinde eğitim ve öğretim desteği yapılabilir. (Ek fıkra: 4/7/2012-6353/42 md. ; Değişik beşinci fıkra: 1/3/2014-6528/11 md.)Söz konusu eğitim öğretim hizmetini sunan veya yararlananların, gerçek dışı beyanda bulunmak suretiyle fazladan ödemeye sebebiyet vermeleri durumunda bu tutarların, ödemenin yapıldığı tarihten itibaren 21/7/1953 tarihli ve 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanunun 51 inci maddesine göre hesaplanacak gecikme zammı ile birlikte bir ay içinde ödenmesi, yapılacak tebligatla sebebiyet verenlerden istenir. Bu süre içinde ödenmemesi hâlinde bu tutarlar, anılan Kanun hükümlerine göre Maliye Bakanlığına bağlı vergi daireleri tarafından takip ve tahsil edilir. Bu fiillerin tekrarı hâlinde, ayrıca kurum açma izinleri iptal edilir. (Ek fıkra: 4/7/2012-6353/42 md.) Bu konu ile ilgili öğrenci başarı durumu da dahil olmak üzere destek verilme kriterleri, hangi eğitim ve öğretim alanlarına destek verileceğine dair kurallar ile diğer usul ve esaslar Maliye Bakanlığı ve Bakanlıkça müştereken hazırlanan yönetmelikle belirlenir. Öğrenim ücreti ve diğer ücretler, ücretsiz öğrenim ve yabancı uyruklu öğrenciler MADDE 13 – Öğrenim ücreti ve diğer ücretler, kurumlarca her yıl tespit edilerek ocak ayından itibaren en geç mayıs ayında ilân edilir. Ücretlerin hangi esaslara göre tespit, tayin, ilân ve tahsil edileceği yönetmelikle belirlenir. Kurumlar, öğrenim gören öğrenci sayısının yüzde üçünden az olmamak üzere ücretsiz öğrenci okutmakla yükümlüdür. Bakanlıkça bu oran yüzde ona kadar artırılabilir. (Ek cümle: 6/2/2014-6518/84 md.) Ücretsiz okutmada; 12/4/1991 tarihli ve 3713 sayılı Terörle Mücadele Kanunu, 3/11/1980 tarihli ve 2330 sayılı Nakdi Tazminat ve Aylık Bağlanması Hakkında Kanun veya 2330 sayılı Kanun hükümleri uygulanarak aylık bağlanmasını gerektiren kanunlar, 8/6/1949 tarihli ve 5434 sayılı Türkiye Cumhuriyeti Emekli Sandığı Kanununun 56 ncı, mülga 45 inci ve 64 üncü maddeleri ile 31/5/2006 tarihli ve 5510 sayılı Kanunun 47 nci maddesi kapsamında harp veya vazife malulü sayılanların ilk ve orta öğretim çağındaki çocukları ile haklarında korunma, bakım veya barınma kararı verilen çocuklara öncelik verilir. Ücretsiz okutulacak öğrencilerin yüzdesi, seçimi ve kurumlara kabul şartlarına ilişkin usûl ve esaslar yönetmelikle belirlenir. Kurumlar ayrıca, öğrenim bursu verebilirler. Öğrenim bursu verilmesine ilişkin usûl ve esaslar yönetmelikle belirlenir. Bir okula alınabilecek yabancı uyruklu öğrenci sayısı, o okulda okuyan Türkiye Cumhuriyeti uyruklu öğrenci sayısının yüzde otuzunu aşamaz. BEŞİNCİ BÖLÜM Geçici ve Son Hükümler Yürürlükten kaldırılan kanun, yönetmelikler ve hüküm bulunmayan haller MADDE 14 – 8/6/1965 tarihli ve 625 sayılı Özel Öğretim Kurumları Kanunu yürürlükten kaldırılmıştır. Bu Kanunda belirtilmiş olan yönetmelikler, Kanunun yürürlüğe girdiği tarihten itibaren bir yıl içinde yürürlüğe konulur. Bu Kanunda hüküm bulunmayan hususlarda, resmî öğretim kurumlarında uygulanan mevzuat hükümleri uygulanır. EK MADDE 1 – (Ek: 1/3/2014-6528/12 md.) Bu maddenin yayımı tarihi itibarıyla, ilgili mevzuat uyarınca faaliyet gösteren dershaneler ile öğrenci etüt eğitim merkezleri iş yerlerinde eğitim personeli olarak çalışmakta olan ve herhangi bir sosyal güvenlik kurumundan emeklilik, yaşlılık veya malullük aylığı almaya hak kazanmamış olanlardan, bu iş yerleri üzerinden sigorta primi ödenmiş çalışma süresi 1/1/2014 tarihi itibarıyla en az altı yıl olup 14/7/1965 tarihli ve 657 sayılı Devlet Memurları Kanununun 48 inci maddesinde öngörülen genel şartlar ile öğretmen kadrosuna atanabilmek için aranan özel şartları taşıyanlar 1/7/2015-1/8/2015 tarihleri arasında başvurmaları hâlinde, Kamu Personel Seçme Sınavına girme şartı aranmaksızın Bakanlıkça belirlenecek usul ve esaslar çerçevesinde yapılacak sözlü sınavda başarılı olmaları kaydıyla, kadro ve ihtiyaçlar dikkate alınmak suretiyle belirlenen hizmet bölge ve hizmet alanlarında istihdam edilmek ve sağlık özrü hariç dört yıl süreyle başka bir yere atanmamak üzere, öğretmen unvanlı memur kadrolarına atanabilirler. Bu fıkraya göre Bakanlıkta istihdam edilenler, ayrıldıkları özel öğretim kurumundan kıdem ve ihbar tazminatı talep edemez. Bu Kanun kapsamında örgün eğitim yapan özel ilkokul, özel ortaokul ve özel liselerde öğrenim gören Türkiye Cumhuriyeti vatandaşı öğrenciler için, resmî okullarda öğrenim gören bir öğrencinin okul türüne göre her kademede okulun öğrenim süresini aşmamak üzere, eğitim ve öğretim desteği verilebilir. Bu fıkra kapsamındaki eğitim ve öğretim desteğinden özel okul öncesi eğitim kurumlarından eğitim alanlar da, 48-66 ay arasında olmak şartıyla en fazla bir eğitim-öğretim yılı süresince yararlandırılabilir. Eğitim ve öğretim desteği, Bakanlıkça eğitim kademelerine göre her bir derslik için belirlenen asgari öğrenci sayısının üzerinde ve her hâlükârda derslik başına belirlenen azami öğrenci sayısını geçmemek üzere verilebilir. Eğitim ve öğretim desteği verilecek toplam öğrenci sayısı her yıl Maliye Bakanlığı ve Bakanlıkça müştereken belirlenir. Eğitim ve öğretim desteği; yörenin kalkınmada öncelik derecesi ve gelişmişlik durumu, öğrencinin ailesinin gelir düzeyi, eğitim bölgesinin öğrenci sayısı, desteklenen öğrenci ve öğrencinin gideceği okulun başarı seviyeleri ile öncelikli öğrenciler gibi ölçütler ayrı ayrı veya birlikte dikkate alınarak verilebilir. Söz konusu eğitim öğretim hizmetini sunan veya yararlananların, gerçek dışı beyanda bulunmak suretiyle fazladan ödemeye sebebiyet vermeleri durumunda bu tutarların, ödemenin yapıldığı tarihten itibaren 6183 sayılı Kanunun 51 inci maddesine göre hesaplanacak gecikme zammı ile birliktebir ay içinde ödenmesi, yapılacak tebligatla sebebiyet verenlerden istenir. Bu süre içinde ödenmemesi hâlinde bu tutarlar, anılan Kanun hükümlerine göre Maliye Bakanlığına bağlı vergi daireleri tarafından takip ve tahsil edilir. Bu fiillerin tekrarı hâlinde, ayrıca kurum açma izinleri iptal edilir. Dönüşüm programı kapsamındaki kurumları, aynı amaç ve niteliklerinin korunması şartıyla devralanlar, bu madde hükümlerinden Bakanlığın izni ile yararlandırılabilir. Dönüşüm sürecinin bitiminde dönüşme talebinde bulundukları örgün eğitim kurumunun haiz olması gereken şartları karşılayamayanların kurum açma izinleri iptal edilerek faaliyetlerine son verilir. Bu durumdaki kurumlardan, teşvik uygulamaları kapsamında yararlandıkları eğitim ve öğretim desteği, istisna, muafiyet ve haklar ile diğer teşviklerin parasal tutarının, ilgili teşvikten yararlandırılma tarihinden itibaren 6183 sayılı Kanunun 51 inci maddesine göre hesaplanacak gecikme zammı ile birlikte bir ay içinde ödenmesi yapılacak tebligatla ilgililerden istenir. Bu süre içinde ödenmemesi hâlinde bu tutarlar anılan Kanun hükümlerine göre Maliye Bakanlığına bağlı vergi daireleri tarafından takip ve tahsil edilir. Bu madde kapsamında Bakanlıkta istihdam edileceklerde aranacak şartlar, eğitim ve öğretim desteğinin verilmesine ilişkin ölçütler, desteğin verileceği eğitim kurumu türleri, eğitim kademeleri ve kurumlar itibarıyla verilecek destek tutarları, eğitim ve öğretim desteğinin kontrol ve denetimi ile bu maddenin uygulanmasına ilişkin diğer usul ve esaslar Maliye Bakanlığı ve Bakanlıkça müştereken hazırlanan yönetmelikle belirlenir. GEÇİCİ MADDE 1 – Bu Kanunda öngörülen yönetmelikler yürürlüğe girinceye kadar, mevcut yönetmeliklerin bu Kanuna aykırı olmayan hükümlerinin uygulanmasına devam olunur. GEÇİCİ MADDE 2 – Bu Kanun yürürlüğe girmeden önce, resmî okullarda görevli olup kurumlarda ücretli ders veren öğretmenler, çalışma izni sürelerinin bitimi tarihine kadar kurumlardaki görevlerine devam edebilirler. GEÇİCİ MADDE 3 – Bu Kanunun 12 nci maddesi 2006-2007 öğretim yılından itibaren uygulanır. GEÇİCİ MADDE 4 – 2828 sayılı Sosyal Hizmetler ve Çocuk Esirgeme Kurumu Kanunu hükümleri gereği izin almış olan özel eğitim ve rehabilitasyon merkezleri 31/12/2007 tarihine kadar Millî Eğitim Bakanlığınca belirlenen şartlara uygun olarak açılış izinlerini yenilerler. GEÇİCİ MADDE 5 – (Ek: 1/3/2014-6528/13 md.) Bu maddenin yayımı tarihinde faal olan dershaneler ile bu Kanunla yapılan düzenlemelere göre gerekli dönüşümü tamamlamayan öğrenci etüt eğitim merkezlerinin eğitim öğretim faaliyetleri 1/9/2015 tarihine kadar devam edebilir. Bakanlık, bunlardan 1/9/2015 tarihine kadar başvuranları, belirlenecek esaslara göre uygun görülmesi hâlinde öğretim kurumlarına dönüşüm programına alır. Dönüşüm programına alınan kurumların, 2018-2019 eğitim öğretim yılının bitimine kadar mevzuatta öngörülen şartları karşılamaları kaydıyla dönüşebilecekleri okul ve diğer kurum türleri ile dönüşüm esas ve usulleri Bakanlıkça çıkarılan yönetmelikle düzenlenir. Yürürlük MADDE 15 – Bu Kanun yayımı tarihinde yürürlüğe girer. Yürütme MADDE 16 – Bu Kanun hükümlerini Bakanlar Kurulu yürütür. 5580 SAYILI KANUNA EK VE DEĞİŞİKLİK GETİREN MEVZUATIN YÜRÜRLÜĞE GİRİŞ TARİHİNİ GÖSTERİR LİSTE \| Değiştiren Kanun \| 5580 sayılı Kanunun değişen maddeleri \| Yürürlüğe giriş tarihi \| 6082 \| 3 \| 10/12/2010 \| 6353 \| 12 \| 12/07/2012 \| ________________________ (1)"dershaneleri" ibaresi 14/03/2014 tarihli ve 28941 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan "Milli Eğitim Temel Kanunu ile Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun" 9 uncu maddesi ile kaldırılmıştır. \|
http://muhaz.org/asamblea-general-distr-general.html	Asamblea General Distr general	\| Naciones Unidas \| A/HRC/28/64 \| \| Asamblea General \| Distr. general 5 de enero de 2015 Español Original: inglés \| Consejo de Derechos Humanos 28º período de sesiones Tema 3 de la agenda Promoción y protección de todos los derechos humanos, civiles, políticos, económicos, sociales y culturales, incluido el derecho al desarrollo Informe de la Relatora Especial sobre cuestiones de las minorías, Rita Izsák Resumen \| El presente informe contiene información actualizada acerca de las actividades realizadas por la Relatora Especial sobre cuestiones de las minorías en 2014. Incluye un estudio temático sobre el discurso de odio y la incitación al odio contra las minorías en los medios de comunicación. Esos medios, en sus diversas formas, son un elemento fundamental de las sociedades actuales, pues ofrecen enormes beneficios y posibilidades, entre otras cosas en relación con las cuestiones de las minorías. Sin embargo, la Relatora Especial subraya que puede hacerse también un uso indebido de los medios de comunicación como plataforma para la discriminación, la exclusión y la incitación a la hostilidad y la violencia contra particulares o grupos a través del discurso de odio y del discurso xenófobo. La Relatora Especial señala y analiza los factores que influyen en el discurso de odio en los medios de comunicación y lo perpetúan. Insta a los Estados a que promulguen legislación que prohíba toda expresión de odio nacional, racial o religioso que constituya incitación a la discriminación, la hostilidad o la violencia, en consonancia con lo dispuesto en el artículo 20 del Pacto Internacional de Derechos Civiles y Políticos, y adopten políticas y programas para evitar que el discurso de odio dé pie a delitos motivados por prejuicios. \| \| Índice Párrafos Página I. Introducción 1–2 3 II. Actividades de la Relatora Especial 3–24 3 A. Visitas a países 3–5 3 B. Comunicaciones 6 4 C. Actividades adicionales 7–22 4 D. Información actualizada acerca del Foro sobre Cuestiones de las Minorías 23–24 6 III. Discurso de odio e incitación al odio contra las minorías en los medios de comunicación 25–50 6 A. Introducción 25–34 6 B. Ejemplos 35–42 8 C. Marco jurídico internacional 43–50 10 IV. Factores que conducen al discurso de odio y la incitación al odio en los medios de comunicación 51–79 12 A. Ausencia de legislación u opacidad de la legislación existente sobre la incitación al odio 52–61 12 B. Imagen negativa o estereotipada y falta de representación de los grupos minoritarios en los medios de comunicación 62–70 15 C. Desigualdades estructurales 71–73 17 D. Evolución del panorama de los medios de comunicación 74–79 17 V. Buenas prácticas para hacer frente y responder al discurso de odio y la incitación al odio en los medios de comunicación 80–100 19 A. Educación y alfabetización mediática 81–84 19 B. Establecimiento de instituciones especializadas 85–86 20 C. Promoción de las normas éticas, órganos reguladores y participación de las minorías en los medios de comunicación 87–93 20 D. Iniciativas de la sociedad civil para hacer frente al discurso de odio 94–100 21 VI. Conclusiones y recomendaciones 101–117 22 I. Introducción 1. El mandato del Relator Especial sobre cuestiones de las minorías fue establecido por la Comisión de Derechos Humanos en su resolución 2005/79 como Experto Independiente y renovado por el Consejo de Derechos Humanos en sus resoluciones 7/6, de 27 de marzo de 2008, y 16/6, de 24 de marzo de 2011. El 28 de marzo de 2014, el Consejo renovó el mandato del Relator Especial mediante su resolución 25/5. La actual titular del mandato asumió sus funciones el 1 de agosto de 2011. El mandato del Relator Especial consiste, entre otras cosas, en promover la aplicación de la Declaración sobre los Derechos de las Personas Pertenecientes a las Minorías Nacionales o Étnicas, Religiosas y Lingüísticas, incluso mediante consultas con los gobiernos. 2. El presente informe abarca el período comprendido entre enero y diciembre de 2014. En el capítulo II se presenta el panorama general de las actividades realizadas por la Relatora Especial a lo largo de ese período. En los capítulos III y IV, la Relatora Especial se centra en la cuestión temática del discurso de odio y la incitación al odio contra las minorías en los medios de comunicación y en el capítulo V formula sus conclusiones y recomendaciones. II. Actividades de la Relatora Especial A. Visitas a países 3. La Relatora Especial visitó Nigeria del 17 al 28 de febrero de 2014. Con más de 350 grupos étnicos y un número aún mayor de lenguas, en la mayor parte del país prevalecen unas relaciones interétnicas armoniosas y pacíficas. Sin embargo, se han registrado enfrentamientos violentos entre comunidades en las regiones de "los cinturones central y septentrional”, siendo la pobreza, las deficiencias en la gestión de los asuntos públicos, la impunidad y la polarización de las características étnicas y religiosas algunas de las causas subyacentes de la violencia. Las comunidades minoritarias en el Delta del Níger sufren los efectos de la degradación extrema del medio ambiente como consecuencia de los frecuentes vertidos de petróleo. Se han visto privadas de sus medios tradicionales de subsistencia y el acceso a los servicios básicos es muy complicado. Los problemas lingüísticos comprenden el declive de numerosas lenguas vernáculas. El informe de la visita figura en el documento A/HRC/28/64/Add.2. 4. La Relatora Especial visitó Ucrania del 7 al 14 de abril de 2014. Los representantes de las comunidades describieron una trayectoria histórica de relaciones interétnicas e interreligiosas armoniosas y un contexto legislativo, normativo y social propicio en general a la protección de sus derechos, incluidos los lingüísticos y culturales. Sin embargo, las cuestiones de las minorías se politizaron mucho cuando el malestar político y social se exacerbó en 2014, sobre todo en el este del país, generando una división creciente por motivos nacionales, étnicos y lingüísticos y desencadenando un conflicto. Aunque uno de los problemas relacionados con las cuestiones de las minorías es la falta de atención institucional a los derechos de los grupos minoritarios, la Relatora Especial observa que se han utilizado indebidamente esos derechos para justificar o respaldar actos de violencia. El informe de la visita figura en el documento A/HRC/28/64/Add.1. 5. La Relatora Especial expresa su agradecimiento a los Gobiernos de Nigeria y Ucrania por su cooperación durante las visitas a esos países, y a los de Botswana, el Brasil y la Federación de Rusia, respectivamente, por autorizar visitas para 2015. Asimismo, agradece al Gobierno de Belarús la invitación cursada para que se realice una visita oficial. Insta a otros Estados a los que ha solicitado invitaciones a que respondan favorablemente a su solicitud. B. Comunicaciones 6. La Relatora Especial ha recibido información de diversas fuentes sobre violaciones de los derechos humanos contra minorías nacionales, étnicas, religiosas y lingüísticas. Basándose en esa información, ha enviado comunicaciones en forma de cartas de denuncia y llamamientos urgentes relacionadas con cuestiones de las minorías a los Estados Miembros concernidos, principalmente de manera conjunta con otros mandatos pertinentes. Las personas interesadas pueden consultar esas comunicaciones y las respuestas de los Gobiernos en los informes sobre las comunicaciones conjuntas de los procedimientos especiales que se presentan al Consejo de Derechos Humanos1. C. Actividades adicionales Reuniones, conferencias y difusión 7. Los días 16 y 17 de enero de 2014, la Relatora Especial participó en el segundo coloquio internacional sobre "La segregación en la vivienda de la población gitana como un desafío para los derechos humanos", organizado en Madrid por la Oficina Regional para Europa de la Oficina del Alto Comisionado de las Naciones Unidas para los Derechos Humanos (ACNUDH) y el Gobierno de España. 8. Los días 17 y 18 de enero de 2014, pronunció un discurso sobre los derechos y la seguridad de las minorías religiosas en la apertura de la conferencia internacional sobre "Libertad religiosa y minorías religiosas", organizada por la Asociación Internacional para la Defensa de la Libertad Religiosa y la Universidad Complutense de Madrid. 9. El 5 de febrero de 2014, la Relatora Especial dictó una conferencia en la Central European University de Budapest acerca del cometido del Experto Independiente de las Naciones Unidas sobre cuestiones de las minorías, en el marco del curso titulado "Derechos de los pueblos y derechos de las minorías". 10. Del 4 al 6 de marzo de 2014, participó en la primera reunión internacional de la organización Global Action Against Mass Atrocity Crimes (GAAMAC), en San José, donde habló de la importancia de la prevención mediante la adopción de medidas urgentes y coordinadas desde los primeros indicios. 11. El 26 de marzo de 2014, pronunció un discurso en la Universidad de la Función Pública de Hungría, en Budapest, sobre los derechos y las dificultades de los romaníes, las posibles respuestas en materia de políticas y el papel de los medios de comunicación. 12. El 12 de mayo de 2014, la Relatora Especial dictó la conferencia anual del Sabhal Mòr Ostaig en la Isla de Skye (Escocia), centrándose en el marco general de las Naciones Unidas para la protección de los derechos de las minorías, con especial atención a las tendencias y las preocupaciones en relación con las minorías lingüísticas. 13. El 17 de junio de 2014, intervino en un acto paralelo titulado "Violencia contra las mujeres y niñas por motivos de casta”, organizado por la International Dalit Solidarity Network en Ginebra. La Relatora Especial habló del papel de los procedimientos especiales en la lucha contra la discriminación y la violencia por motivos de casta. 14. El 18 de junio de 2014, la Relatora Especial participó en un panel sobre "Instrumentos preventivos de los mecanismos de los derechos humanos en Ginebra – Parte I: los titulares de mandatos de los procedimientos especiales", organizado por el Responsibility to Protect Core Group, en el que abordó el modo en que los procedimientos especiales podían contribuir a prevenir las violaciones de los derechos humanos, en particular las atrocidades masivas, detectando las situaciones de riesgo. 15. El 31 de julio y el 1 de agosto de 2014, participó en Cracovia (Polonia) en una conferencia organizada por TernYpe International – Roma Youth Network para celebrar el 70º aniversario del Día del Holocausto Romaní el 2 de agosto. 16. El 3 de septiembre de 2014, intervino como invitada especial en un seminario sobre "Incitación al odio, xenofobia y otras formas conexas de intolerancia en el ciberespacio", organizado en Minsk por el ACNUDH y el Ministerio de Relaciones Exteriores de Belarús. 17. El 18 de septiembre de 2014, la Relatora Especial participó, en calidad de experta, en un panel organizado en Ginebra por el Consejo de Derechos Humanos sobre "El papel de la prevención y la protección de los derechos humanos". 18. El 24 de septiembre de 2014, participó como experta en una mesa redonda sobre "Las personas con albinismo: violencia, discriminación y perspectivas futuras", organizada por el ACNUDH y la Organización Internacional de la Francofonía en Ginebra. 19. El 23 de octubre de 2014, la organización no gubernamental (ONG) Committee on Freedom of Religion or Belief organizó un debate con los relatores especiales sobre cuestiones de las minorías y la libertad de religión o de creencias en la oficina de la Comunidad Internacional Baha'i en Nueva York. 20. El 19 de noviembre de 2014, participó en la mesa redonda titulada "El papel de la educación en la prevención de los crímenes atroces", organizada por la Central European University de Budapest, y los días 20 y 21 de noviembre tomó la palabra en el VII Foro de Derechos Humanos de Budapest. Declaraciones 21. La Relatora Especial hizo declaraciones públicas, muchas de ellas conjuntamente con otros titulares de mandatos, señalando motivos de inquietud relacionados con las minorías2. Cabe mencionar las siguientes: el 26 de marzo de 2014, instando a las autoridades de Viet Nam a que interviniesen en un caso de expulsión forzosa de los últimos habitantes de Con Dau, donde residía una pequeña comunidad católica; el 7 de abril, en relación con la situación de los derechos humanos de la minoría musulmana rohingya de Myanmar, expresando alarma por el nuevo deterioro de la situación de los derechos humanos de esa colectividad; el 8 de abril, Día Internacional de los Romaníes, pidiendo que se incluyese a los romaníes en los procesos de adopción de decisiones; el 10 de abril, haciendo un llamamiento a las autoridades del Camerún en relación con el desalojo y la demolición de las viviendas de una comunidad de pastores mbororo; el 25 de abril, sobre la evacuación de las minorías religiosas amenazadas en la República Centroafricana; el 19 de mayo, expresando alarma al Gobierno del Sudán por la condena a muerte de una cristiana embarazada y pidiendo la abolición de la legislación discriminatoria basada en el género y la religión; el 21 de mayo, pidiendo al Gobierno de la República Islámica del Irán que suspendiera la ejecución de dos activistas árabes ahwazíes defensores de los derechos humanos. 22. La Relatora Especial realizó las siguientes declaraciones conjuntamente con otros titulares de mandatos: el 2 de julio de 2014, instando al Gobierno de Sri Lanka a adoptar medidas para acabar con el odio y la violencia por motivos de creencias contra las comunidades musulmana y cristiana; el 23 de julio, exhortando al Gobierno de Nigeria a que abordase la situación de más de tres millones de desplazados internos; el 25 de julio, refiriéndose a las amenazas contra varios grupos minoritarios en el Iraq por el llamado Estado Islámico del Iraq y el Levante (EIIL); el 31 de julio, con motivo de la celebración del 70º aniversario del Holocausto romaní, pidiendo a los gobiernos que reforzasen las medidas y las iniciativas para mantener vivo el recuerdo del Holocausto romaní; el 12 de agosto, advirtiendo del peligro de matanzas de yazidíes en el norte del Iraq por el EIIL; el 14 de agosto, expresando preocupación por los solicitantes de asilo pakistaníes en Sri Lanka que eran detenidos y repatriados por la fuerza al Pakistán sin que se hubiera examinado adecuadamente su solicitud de asilo; el 5 de diciembre, refiriéndose a dos decisiones del Gran Jurado de los Estados Unidos de no incoar procedimientos judiciales por los casos de Michael Brown y Eric Garner, dos afroamericanos muertos a manos de la policía. D. Información actualizada acerca del Foro sobre Cuestiones de las Minorías 23. En la resolución 25/5 se pidió a la Relatora Especial que orientase al labor relativa al Foro sobre Cuestiones de las Minorías, preparase sus reuniones anuales e informase de sus recomendaciones al Consejo de Derechos Humanos. El séptimo período de sesiones anual del Foro se celebró en Ginebra los días 25 y 26 de noviembre de 2014 y se centró en las formas de prevenir y combatir la violencia y los crímenes atroces contra las minorías. 24. Participaron en el Foro más de 500 delegados, en representación de Estados Miembros de todas las regiones, mecanismos, órganos de tratados y organismos especializados de las Naciones Unidas, organizaciones intergubernamentales y regionales, instituciones nacionales de derechos humanos, ONG y los círculos académicos, así como expertos en las cuestiones de las minorías. Entre las cuestiones abordadas se encontraban la comprensión de las causas profundas de la violencia, la mejora de la prevención de la violencia y los crímenes atroces, las medidas esenciales de resolución, protección y seguridad cuando estalla la violencia, y la forma de evitar nuevos brotes de violencia mediante la consolidación de la paz y la gestión de la diversidad. En las intervenciones se plantearon los problemas que afectaban a las minorías y se examinaron las posibles soluciones y las prácticas eficaces para prevenir y abordar la violencia. Se organizaron tres actividades paralelas al Foro sobre temas conexos. Las recomendaciones del Foro se presentarán al Consejo en su 28º período de sesiones. III. Discurso de odio e incitación al odio contra las minorías en los medios de comunicación A. Introducción 25. La Relatora Especial expresa su alarma ante el elevado número de denuncias que ha recibido en relación con mensajes de odio e incitación al odio que han exacerbado las tensiones y, muchas veces, dado lugar a crímenes motivados por prejuicios. En su informe de 2014 a la Asamblea General (A/69/266), la Relatora Especial se centró en la violencia y las atrocidades contra minorías y enunció los casos de ataques contra grupos minoritarios que había señalado a la atención de los Estados Miembros concernidos a través de comunicaciones (cartas de denuncia o llamamientos urgentes) o comunicados de prensa públicos. Considera que habría que intensificar los esfuerzos para vigilar las manifestaciones de incitación al odio y a la violencia y reaccionar sin demora a fin de prevenir las tensiones y los actos violentos susceptibles de dañar todo el tejido social y socavar la unidad y la estabilidad de las sociedades. La tolerancia y la inacción refuerzan la subordinación de las minorías afectadas y aumentan su vulnerabilidad a las agresiones, pero también influyen en las poblaciones mayoritarias al hacerlas más indiferentes a las diversas manifestaciones de odio. 26. Aunque no todos los mensajes de odio dan lugar, en la práctica, a delitos motivados por prejuicios, esos delitos rara vez se producen sin una estigmatización y deshumanización previas de los grupos afectados y una incitación al odio de sesgo religioso y racial. Pocos países recopilan datos sobre los delitos motivados por prejuicios, sus causas y víctimas, los cuales permitirían a los responsables de las políticas proteger mejor a los grupos de población en riesgo. 27. En los Estados Unidos, el programa uniforme del Buró Federal de Investigaciones (FBI) sobre denuncias de delitos registró casi 6.000 incidentes motivados por el odio en 2013: el 48,5% tenían una motivación racial (66% contra negros, 21% contra blancos, 5% contra asiáticos y 4% contra amerindios o indígenas de Alaska); el 17,4% estaban motivados por prejuicios religiosos (59% contra judíos, 14% contra musulmanes y 6% contra católicos); y el 11,1% se debían a prejuicios étnicos (53% contra los hispanos o latinoamericanos)3. 28. En Europa, en 2008, la Agencia de los Derechos Fundamentales de la Unión Europea realizó una encuesta en la que participaron 23.500 personas pertenecientes a minorías étnicas y grupos de inmigrantes para determinar cuántas habían sido objeto de agresiones, amenazas o acoso grave por motivos aparentemente racistas. La encuesta reveló que entre el 16% y el 32% de los romaníes y entre el 19% y el 32% de las personas de origen africano habían sido víctimas de discriminación racial. Otra encuesta realizada entre 5.900 personas en nueve Estados miembros de la Unión Europea reveló que hasta un tercio de los judíos se había visto confrontado a insultos o agresiones antisemitas4. La Relatora Especial considera que podrían prevenirse muchos incidentes si se adoptasen medidas oportunas y adecuadas contra los mensajes de odio, por ejemplo aumentando la representación y la inclusión de las minorías en las principales plataformas de comunicación. 29. Ningún país o sociedad está libre de odio y las más de las veces este se expresa contra las personas que pertenecen a minorías nacionales, étnicas, religiosas y lingüísticas. Ahora bien, ¿cuáles son las causas de ese odio y cómo evoluciona desde un pensamiento o una opinión hasta contagiar a toda la sociedad y engendrar violencia? Se trata de una pregunta fundamental a la que es preciso encontrar respuesta si se quiere acabar con el odio en todas sus formas. 30. El odio suele ser generado, atizado, mantenido y dirigido por determinadas personas o determinados grupos contra otras personas y comunidades que se diferencian de la mayoría dominante por su etnia, su idioma o su religión, y responde muchas veces a razones políticas o a una situación de discriminación prolongada y arraigada. Los mensajes de odio pueden caer en un terreno especialmente fértil cuando existen problemas sociales, económicos o políticos más amplios o una sociedad dividida. Las causas fundamentales del odio suelen trascender las meras diferencias étnicas o religiosas. 31. Es frecuente que el odio tenga su origen en carencias sociales más amplias, como la falta de recursos o el acceso desigual a estos, una política partidista, la corrupción, una gobernanza poco adecuada e incluyente, y la existencia o percepción de sesgos y favoritismo por razones étnicas o religiosas que pueden alimentar la desconfianza, el recelo y la ira. Se ha comprobado que cuando prevalecen la gobernanza incluyente, la igualdad y los derechos humanos, y las comunidades confían en sus líderes, se observan menos fracturas entre comunidades y menos preocupaciones por los derechos de las minorías. 32. Los gobiernos, la sociedad civil y la comunidad internacional deben estar atentos a las señales precursoras del odio y la violencia para captarlas lo antes posible: cuando las primeras palabras de odio se pronuncian, cuando los medios de comunicación comienzan a promover estereotipos negativos, o si existe un clima de malestar y animosidad cuando las minorías ejercen su derecho a practicar libre y abiertamente su religión, utilizar su idioma o ejercer el derecho a participar en la vida política y las decisiones que les afectan. 33. Muchos Estados siguen sin tener leyes contra la discriminación y el discurso de odio y, en los casos en que esas leyes existen, su aplicación suele ser deficiente y el número de causas incoadas ante los tribunales muy reducido. Los Estados no deben dar simplemente por supuesto que las minorías se sienten seguras porque disponen de una Constitución y de leyes que codifican los derechos de las minorías sobre el papel. Es fundamental que encuentren el modo de comprender los sentimientos y las preocupaciones de las minorías y se aseguren de que se presta la atención institucional necesaria a las cuestiones que las afectan y de que se dispone de los órganos y procesos de consulta pertinentes. 34. El presente estudio temático ofrece un panorama general del papel de los medios de comunicación en relación con el discurso de odio y la incitación al odio y a la violencia. En él se hace referencia a la función que desempeñan las normas y los procesos internacionales con respecto a la prohibición de la apología del odio nacional, racial o religioso que constituye incitación a la discriminación, la hostilidad o violencia, y se exponen los principales retos en la lucha contra el discurso de odio en los medios de comunicación. También se analizan las medidas y buenas prácticas que pueden aplicar los Estados y los agentes de la sociedad civil. Dostları ilə paylaş: \|
http://muhaz.org/informe-final-de-tesis-ii.html	Informe final de tesis II	UNIVERSIDAD NACIONAL DE PIURA 07 FACULTAD DE ECONOMÍA INFORME FINAL DE TESIS II EVALUACION SOCIOECONOMICA DEL PROGRAMA DE INVERSIONES DE LA MUNICIPALIDAD PROVINCIAL DE PIURA. PERIODO 2005 - 2010 ___________________________________ MONICA A.CARRION AGURTO EJECUTOR _________________________________ Dr. JOSE ORDINOLA BOYER PATROCINADOR PIURA, AGOSTO 2012 UNIVERSIDAD NACIONAL DE PIURA FACULTAD DE ECONOMÍA INFORME FINAL DE TESIS II EVALUACION SOCIOECONOMICA DEL PROGRAMA DE INVERSIONES DE LA MUNICIPALIDAD PROVINCIAL DE PIURA. PERIODO 2005 - 2010 ___________________________________ Dr. WALTER E. CHAVEZ CASTRO PRESIDENTE _________________________________ Dr. FEDERICO GUERRERO NEYRA SECRETARIO __________________________________ ECO. CARLOS CORDOVA CALLE VOCAL “EVALUACION SOCIOECONOMICA DEL PROGRAMA DE INVERSIONES DE LA MUNICIPALIDAD PROVINCIAL DE SULLANA. PERIODO 2005-2010” CAPITULO I MARCO TEORICO 1.1-DESARROLLO ECONOMICO LOCAL 1.1.2.-DEFINICION Según Alburqueque,F.(2004), se entiende por Desarrollo Económico Local (DEL) al proceso de la dinámica económica, social y política de una área geográfica específica -dentro las fronteras de una economía (país o nación) ⎯ Para impulsar el desarrollo económico local no sólo es preciso utilizar mejor los recursos endógenos sino también aprovechar las oportunidades de dinamismo externo existentes1. Lo importante es saber endogeneizar los impactos favorables de dichas oportunidades externas mediante una estrategia de desarrollo definida y consensuada por los diferentes actores locales. Es importante entonces identificar las unidades de acción apropiadas mediante la elaboración de sistemas de información territorial para el desarrollo económico local, tarea que las diferentes iniciativas territoriales deben comenzar más temprano que tarde, estudiando los eslabonamientos productivos y la localización territorial de empresas y actividades fundamentalmente para delinear una actuación inteligente en materia de desarrollo económico local. Según las definiciones de Alburquerque y Cortes (2001) , Finot (2001) citados en Mario D.Tello (2010)2 el DEL(Desarrollo Económico Local) es el proceso estructural y de crecimiento que, mediante el máximo aprovechamiento de los recursos locales y del comportamiento, acciones e interacciones de los agentes (económicos, políticos, y sociales) que residen en el área geográfica logren finalidad incrementar sostenida y sosteniblemente el nivel y la calidad de vida de los habitantes de dicha área geográfica usando plena y eficientemente sus recursos humanos y no humanos. Según Mario D.Tello (2010), el proceso comprende tres dimensiones: la económica (incluyendo los medios de producción por cuyo intermedio las empresas locales pueden usar eficazmente los recursos locales, generar economías de escala y acrecentar su productividad y competitividad en el mercado); la sociocultural (es decir, la red social y económica en que los valores y las instituciones apoyan el proceso de DEL), y la dimensión política y administrativa3 (pertinente a las iniciativas del fomento del DEL). 1.1.3.-LAS TEORÍAS DE DESARROLLO ECONÓMICO LOCAL Las teorías de desarrollo económico local según Mario D Tello (2006) se clasifican en 4 categorías. - La primera, incide en los factores de localización propia de las áreas locales, los que a su vez incluyen los geográficos; los recursos naturales y humanos; los bienes y servicios públicos locales; y el aprovechamiento de las economías ‘externas’ y de escala de las tecnologías existentes en el área geográfica. - La segunda, hace hincapié en las distorsiones y fracasos de los mercados existentes en las áreas geográficas. Así, al igual que las nuevas - La tercera, incide en el papel, comportamiento e interacción de los agentes privados en el DEL. - La cuarta, remarca la importancia que tiene la función de los diversos estamentos del gobierno, en particular del gobierno local. - La quinta categoría de teorías es la multifactorial que incorpora todos los factores anteriores para explicar y determinar el DEL. 1.1.4.-TEORÍAS DE LOCALIZACIÓN, ESPACIO GEOGRÁFICO Y DESARROLLO REGIONAL Una cuestión crucial para impulsar el desarrollo económico local, según lo refiere Alburqueque (2004) es la construcción de una oferta territorial apropiada de servicios de desarrollo empresarial para microempresas y pequeñas empresas: entre otros, servicios de información tecnológica y de mercados, de innovación de productos y procesos productivos, de capacitación técnica y gestión empresarial, de cooperación entre empresas, de comercialización y de control calidad, de asesoramiento financiero. 1.1.4.1.-Teoría De La Base Económica Regional Según los aportes de Andrews (1953); Tiebouts (1956,1962); y Sirkin (1959), citados por Mario D Tello (2006); el desarrollo de una región o de un área específica o localidad dependerá del impacto en las actividades de la región producidas por un grupo de sectores ó actividades denominados sectores básicos Sobre el resto de actividades o sectores denominados sectores no básicos. Esta teoría afirma que lo que impulsa el desarrollo de la región es el desarrollo de dichos sectores básicos los cuales son representados por el sector exportador de la región, siendo la demanda externa de los productos de la región el principal impulso del desarrollo económico local. 1.1.4.1.1.-Factores que determinan el Desarrollo del sector básico de una región De acuerdo al estudio y contribuciones de North (1955); Biles (2003); Porter (1995), Mayo-Flynn(1989); Dissart, (2003); Krugman, (1991, 1995, 1999); Vernon(1966); citados por Mario Tello (2006) 4; se pueden clasificar a los factores determinantes del Desarrollo del sector básico de una región en : Factores internos: - Los factores del espacio geográfico y dotación de recursos. - La ubicación de: la región, la demanda delos bienes y servicios que se producen en esta, la producción de bienes y servicios finales e insumos que se requieren para la producción de dichos bienes y servicios, y la distancia entre estas ubicaciones. - Los factores asociados a la ventaja competitiva de la localización del sector básico. - Eventos accidentales e históricos. - El flujo de entrada y salida de firmas de los sectores básicos y no básicos; - Los factores asociados a la diversificación (en lugar de la especialización) de los sectores básicos. - La existencia y explotación de las economías de escala, de aglomeración y externalidades. - Los factores relacionados al desarrollo de los productos. Factores externos Según Tiebouts, (1956, 1962); Sirkin, (1959); Blakely, (2001), citados por Mario Tello (2006), Son aquellos factores determinantes del Desarrollo de las otras regiones5 que demandan productos del sector base de una región particular y los mercados de los productos de exportación. 1.1.4.2.-TEORÍAS DE ORGANIZACIÓN, INSTITUCIONES Y DISTORSIONES DE LOS MERCADOS A diferencia de las teorías de Localización, Espacio Geográfico y Desarrollo Regional que se centran en los factores tangibles y de localización, las teorías de organización, instituciones y distorsión de los mercados según los estudios de Weiler (2000) y Scorsone-Weiler (2004) citados por Mario D Tello(2006) aplican a nivel de áreas geográficas locales incluyendo las áreas marginales dentro de grandes ciudades; los problemas de información y otras distorsiones de mercado a nivel de las localidades al interior de los países pueden obstaculizar el desarrollo de estas.6 1.1.4.3.-TEORÍAS BASADAS EN LOS COMPORTAMIENTOS DE LOS AGENTES La introducción específica de incidencia de las acciones, interacciones y del papel de los agentes económicos privados en el desarrollo de la áreas locales estudiados por Audretsch-Keilbach (2004), Mackenzie (1992), Arzeni-Pellegrin (1997) citados por Mario D Tello (2006)- una de las mayores diferencias en el análisis del desarrollo económico local con respecto a la teoría del Desarrollo Económico a nivel de país son los agentes económicos privados que vienen a ser la empresa y su capacidad empresarial, el capital social, las mujeres, los grupos de interés, etc. Agentes privados : - Agente empresa’, Según Mario D. Tello(2006) está relacionado con La capacidad empresarial, el papel y las acciones-interacciones de las empresas y en las diversas formas y mecanismos en que las empresas afectan al desarrollo económico de áreas geográficas locales., estas formas y mecanismos tienen impacto sobre : - El proceso de innovación y difusión tecnológica - La introducción de nuevos productos y formas de inversión; - El stock de capital y el flujo de ahorros; - la generación y demanda de empleo calificado y no calificado; - los mecanismos de coordinación, asociación y formación de redes de negocios; - el desarrollo de alianzas con otras empresas y con el sector público; - El liderazgo de la estrategia DEL; - la provisión de bienes y servicios de infraestructura y creación de instituciones(por ejemplo, universidades y centros de investigación) relacionadas a las actividades productivas; y - la política económica y social local - Grupo económico o de interés, los grupos de interés son grupos de agentes de un área local que a través de “presión política inciden en la política económica y social en función de los intereses del grupo y no en función del interés público o de la sociedad. Mientras los beneficios de las acciones del grupo lo recibe el propio grupo de interés los costos de dichas acciones están distribuidos sobre todos los contribuyentes de un área local. - Capital social’. según lo refiere Mario D Tello (2006) es el Conjunto instantáneo de valores y normas informales compartidos por miembros de un grupo de personas que les permiten cooperar entre ellos. Según Claire (2002) citado en Mario D Tello (2010); el capital social tiene un mayor impacto en el crecimiento económico cuando los países son pobres debido a que estos tienen un bajo grado de desarrollo de: a) el sector financiero; b) el grado de defensa, preservación, y seguimiento de los derechos de propiedad; y de c) la supervisión y cumplimiento de los contratos. - Género femenino, Según Blumenberg, (1998) citado por Mario D Tello (2006), este se enfoca en las desigualdades económicas entre hombres y mujeres dadas en el proceso de desarrollo. Debido a las diversas actividades que realizan las mujeres, un incremento de la productividad de ellas puede conducir al incremento en el crecimiento económico de un área geográfica local y al mismo tiempo reducir la población en situación de pobreza Inversión en las actividades de las mujeres (como educación, salud, planificación familiar, acceso a los recursos, etc.) no sólo puede inducir a ganancias en eficiencia económica sino también en ganancias sociales (tales como menores tasas de fertilidad, incremento de la nutrición, y reducidas tasas de mortalidad infantil, de niños y de madres). - Instituciones tanto públicas como privadas, incluyendo las universidades y centros de investigación; como lo refiere Blakely-Bradshaw (2002), y Malizia (1985) citados en Mario Tello 2006, una diferencia distintiva entre las instituciones para el desarrollo económico local y las de nivel de país es el énfasis de las primeras en los objetivos políticos económicos-sociales circunscritos a las áreas locales donde están ubicadas, estas instituciones contribuyen en el DEL a medida que desarrollen las siguientes actividades: - Identificación del área geográfica foco de los objetivos institucionales - Coordinación de las actividades de los diferentes agentes públicos, privados e institucionales (incluyendo las universidades); - Actividades de investigación sobre las necesidades de las áreas locales - Provisión de información sobre identificadas actividades metas - Actividades de mercadotecnia específicamente diseñadas para determinadas - Estrategias de desarrollo; - Desarrollo de proyectos - Provisión de diversos servicios comunitarios incluyendo capacitación y educación 1.1.4.4.-TEORÍAS ECLÉCTICAS O MULTIFACTORIALES, Según Mario D.Tello (2006), estas teorías consideran que el Desarrollo Económico Local requiere de una serie de “factores” de simultánea implementación para la consecución del crecimiento y desarrollo de las áreas locales. Como lo indica Wong (1998)7 , citado en Mario D Tello (2006) estos ‘factores se pueden clasificar en tradicionales’ que incluyen: recursos naturales; factores de localización; recursos humanos, financieros y de capital; infraestructura; conocimiento y tecnología; estructura industrial, y ‘factores intangibles’ que incluyen: la capacidad institucional; la cultura empresarial; la imagen e identidad de la comunidad; y la calidad de vida. 1.1.4.5.-ESTADO Y DESARROLLO ECONÓMICO LOCAL (DEL) Las teorías DEL tienen su origen en la práctica de los gobiernos locales, en los países desarrollados, en la incidencia en el proceso de desarrollo de las áreas locales. Así, desde sus inicios el Estado a través de sus entes gubernamentales (central, regional y local) ha tenido un papel central en el desarrollo económico local en las áreas locales en los países desarrollados. Mayer-Stamer (2003) y Bartik (2003) citado en Mario D Tello (2006) sugieren una lista de políticas DEL con el objetivo de tener una mayor efectividad de estas. Se concentra en políticas de localización. Estas políticas son clasificadas en tres tipos: a) políticas genéricas de localización que tienen por objetivo generar un clima favorable a la inversión y negocios en general; b) políticas estratégicas de localización que tienen por objetivo promover ciertos sectores industriales y, c) políticas reflexivas de localización que se ubican entre los dos anteriores tipos de política y tienen por objetivo generar un clima de reflexión de los agentes en la determinación de sus acciones dentro de un área geográfica determinada. 1.1.5.-DIFERENCIA ENTRE LA TEORIAS TRADICIONALES Y LAS TEORIAS DEL DESARROLLO ECONOMICO LOCAL Según Mario D.Tello (2006) existen dos características que diferencian a las teorías DEL de las teorías tradicionales de Desarrollo Económico a nivel de país. - La primera es la heterogeneidad de los recursos humanos y no humanos; las condiciones geográficas; y las ambientales existentes en las áreas geográficas al interior de un país. Las teorías tradicionales de desarrollo económico a nivel de país no incorporan dicha heterogeneidad en el análisis de los países - La segunda es el papel que desempeñan los agentes económicos, sociales y políticos, en términos de sus comportamientos y formas de interacción dentro y entre diversas áreas locales. 1.1.6.- NATURALEZA DEL DESARROLLO ECONÓMICO LOCAL Según Alberto Villacorta (2002) 8, El desarrollo económico local debe ser: - Parte fundamental de todo plan de desarrollo integral de la localidad. - Debe referirse a procesos de acumulación de capital en ciudades, municipios o regiones concretas. - Debe promover la generación de riqueza, la expansión democrática de la misma y la promoción de empleo y combatir la pobreza de sus pobladores 1.1.7- ELEMENTOS QUE IMPULSAN EL DESARROLLO ECONÓMICO LOCAL Existen elementos que llevan a que un proceso de Desarrollo Económico Local sea exitoso, según Elizalde (2003) entre los principales se puede mencionar los siguientes: - Es necesario adoptar un enfoque multidimensional y no aferrarse a los planes tradicionales que ponían mayor énfasis en lo sectorial. - La existencia de una participación conjunta de los actores que lleve a un proceso que este orientado a la cooperación y negociación de los diferentes interesados a fin de construir en consenso, una visión común de desarrollo. - Es importante contar con agentes e instituciones de desarrollo que pongan a disposición de los actores locales los instrumentos y las herramientas que dinamicen sus actividades, ya sean económicas, sociales o culturales. - El Sector Público debe provocar contextos de desarrollo, ambientes industriales y espacios de innovación que haga que el Sector Publico encuentre atractivas localizaciones para la inversión. - El Desarrollo Local debe pasar necesariamente por el aprovechamiento de los recursos endógenos, la eliminación de las desigualdades territoriales y la movilización del ciudadano a través de nuevas fórmulas participativas en los ámbitos político, social y obviamente en el económico. 1.1.8. ELEMENTOS QUE RETRASAN EL DESARROLLO LOCAL A la vez también existen elementos que llevan a que un proceso de Desarrollo Económico Local se retrase, según Elizalde (2003) entre los principales se puede mencionar los siguientes: - Debilidad y poca convicción en el Gobierno Central acerca del papel que desempeña la planificación estratégica en el desarrollo local. - Autoridades locales con débil percepción de la necesidad de crear en consenso una visión de futuro. - Sectores productivos desvinculados de reales oportunidades de desarrollo y del consenso local. - Líderes sectoriales con una visión cortoplacista y excesiva dependencia del Gobierno Central. - Temor de abrir espacios de debate por posiciones políticas, autoridades con una visión del desarrollo y estilo de gestión tradicionales. 1.1.9.-POLÍTICAS DE FOMENTO DEL DESARROLLO LOCAL Según Elizalde (2003) las políticas de fomento del Desarrollo Local deben contener lineamientos para financiar fondos cuyos objetivos deben ser los siguientes: - Apoyar las inversiones productivas que permitan la creación y el mantenimiento de puestos de trabajo; - Apoyar la creación o modernización de infraestructura que contribuya al desarrollo de las regiones deprimidas. - Apoyar las acciones que tengan por objeto el desarrollo del potencial endógeno de la región. - Potenciar acciones de investigación y desarrollo. - Apoyar las inversiones en los ámbitos educativos y sanitarios9. 1.2.-PLANIFICACIÓN ESTRATÉGICA TERRITORIAL 1.2.1.- CONCEPTO : Como lo refiere Joan Noguera Tur, citado en Cornejo (2010), la Planificación Estratégica es una manera proactiva y sistemática de enfrentarse al futuro; a la vez que actúa según lo indica Armijo(2011) como una herramienta de gestión que permite apoyar la toma de decisiones de las organizaciones en torno al que hacer actual y al camino que deben recorrer en el futuro para adecuarse a los cambios y a las demandas que les impone el entorno y lograr la mayor eficiencia, eficacia y calidad en los bienes y servicios que se proveen. En las últimas décadas se introdujo el concepto de planificación estratégica para definir lineamientos y metas, con la finalidad de lograr el desarrollo territorial, gracias a esta herramienta se incorporaron a la planificación elementos de participación de los actores locales, lo que se ve reflejado en los planes de desarrollo de diferentes países. 1.2.2.-PRINCIPIOS DE LA PLANIFICACION ESTRATEGICA TERRITORIAL - Máxima participación en la selección de objetivos y acciones. - Máxima divulgación de las estrategias seleccionadas. - Organización específica para la puesta en marcha de una política de planificación urbana. - Organización mixta en la que participen los máximos responsables del gobierno local junto a los máximos responsables de los actores económicos y sociales. - Realización de acciones emprendidas sectorialmente con proyección multi o transectorial y búsqueda de bienestar colectivo fundado en la satisfacción de intereses diversos. 1.2.3.-FINALIDAD DE LA PLANIFICACION ESTRATEGICA TERRITORIAL - Reconducir la evolución global de un lugar hacia un modelo de futuro previamente reflexionado y consensuado por los habitantes de dicho lugar, evitando los efectos negativos de la evolución espontánea. Tal como señala Gómez Orea (2001), citado en Cornejo (2010). - Reducir la incertidumbre en la toma de decisiones, lo que según Cornejo (2010) se logra mediante un análisis detallado de los elementos que componen una realidad particular con el objetivo de descubrir sus interrelaciones y actuar con criterios mejor definidos. - Establecer de forma consensuada los objetivos de desarrollo para un territorio y facilitar un mejor ordenamiento de las actividades que contribuirán a lograr los objetivos perseguidos en cada caso. 1.2.4.-BENEFICIOS DE LA PLANIFICACION ESTRATEGICA TERRITORIAL Los principales beneficios de la Planificación Estratégica Territorial de acuerdo a Cornejo (2010) son los siguientes: - La reducción de la incertidumbre en la toma de decisiones. - El aumento de la racionalidad en las actuaciones. - El aumento de la responsabilidad e implicación de los agentes locales en el proceso de desarrollo. - El estímulo de la participación en la toma de decisiones de la sociedad local. 1.2.5.-EL PROCESO DE PLANIFICACION ESTRATEGICA APLICADO AL TERRITORIO Según Mintzberg (2002), citado en Mesa y Rodríguez (2008), la planificación estratégica no debe consistir en la elaboración de anteproyectos, que estén elaborados en base a la visión personalista de algún líder y que supongan planes parciales estancados o sin conexión, realizados de forma personalista, o bien que aspiren a una utopía que ignore cualquier eventualidad. Por el contrario, y en adelante pensando en un ámbito local, se debe dar la oportunidad de diseñar un futuro del territorio con metas, objetivos, acciones sencillas y claras, mediante una participación abierta y tan amplia como sea posible, por parte de todos los grupos promoviendo su implicación hacia una meta razonablemente ambiciosa. Ha de concretarse en un diseño coherente de objetivos y acciones, así como de recursos y responsabilidades, impulsados por los dirigentes y líderes locales con carácter dinámico e incentivador. De acuerdo a Mintzberg (2002), citado en Mesa y Rodríguez (2008), en el proceso estratégico a de procurarse no caer en tres falacias, que son: - Dostları ilə paylaş: \|
http://muhaz.org/turk-haritaciligi-tarihi.html?page=4	Harita Genel Müdürlüğünde Fotogrametrik Çalışmalar	Harita Genel Müdürlüğünde Fotogrametrik Çalışmalar Bu yıllarda Harita Genel Müdürlüğünde uzun süreden beri fotogrametri alanında hazırlıklar yapılmaktaydı. Önce yersel fotogrametri ve 1932 den itibaren hava fotogrametrisi ile 776 000 km2 lik büyük bir alanın haritasını yapmak görevi ile karşı karşıya idiler. Harita Genel Müdürlüğünde fotogrametri konusundaki gelişmeler aşağıda kronolojik bir sırada verilmiştir109)-113): 1926: Fotogrametriye başlayış, ön hazırlıklar ve ilk olarak bir Zeiss-Orel stereoautograph alındı. 1927: Junkers F 13 uçağı ve Zeiss-jena'dan bir el resim kamerası (HMK C/12, 13x18 cm, f=21 cm) ve bir otomatik seri resim kamerası (RMK C/3, 18x18 cm, f=21 cm) ve bir adet rödresman (SEG C/3, 18x24 cm) satın alındı. 1928: Wild Autograph ve bununla ilgili arazi teçhizatı ve el kamerası alındı. Bu yıl fotogrametrinin ilk uygulaması olarak Kayaş/Ankara da alım yapıldı. 1929: Çandarlı civarında 17 paftalık arazinin nirengisi ve alımı 1930: Ayvalıkta 1:25 000 ölçekli 12 paftalık alım 1931: İzmir civarında 8 pafta için alım,Wild firmasının alım kamarası ile 1:25 000 ölçeği için 4200 m den ilk deneme alımı 1933:Bursa, Mudanya, Karacabey'de 12 pafta için hava resimleri ve Bursa civarında altı pafta için yersel alımlar yapıldı. No \| yıl \| yer \| il \| ölçek \| alan ( km) \| 7 \| 1928 \| Ankara \| Ankara \| 1:25 000 \| 97 \| 8 \| 1929 \| Bergama \| İzmir \| 1:25 000 \| 1980 \| 9 \| 1930 \| İzmir ve Ayvalık \| İzmir,Balıkesir \| 1:25 000 \| 1320 \| 10 \| 1931 \| Söke ve Tire \| Aydın,İzmir \| 1:25 000 \| 1320 \| 11 \| 1932 \| İznik ve Bayındır \| Bursa,İzmir \| 1:25 000 \| 1440 \| 12 \| 1933 \| Bursa \| Bursa \| 1:25 000 \| 720 \| 13 \| 1935 \| Söke \| Aydın \| 1:25 000 \| 975 \| 14 \| 1936 \| Balıkesir, Kardağ \| Balıkesir-Aydın \| 1:25 000 \| 2520 \| 15 \| 1937 \| Balya \| Balıkesir \| 1:25 000 \| 1625 \| 16 \| 1932 \| Ankara \| Ankara \| 1:25 000 \| 125 \| 17 \| 1933 \| Bursa \| Bursa \| 1:25 000 \| 1500 \| 18 \| 1934 \| Ankara \| Ankara \| 1:5 000 \| 60 \| 19 \| 1935 \| Bandırma \| Balıkesir \| 1:25 000 \| 250 \| 20 \| 1936 \| Marmara adaları \| Balıkesir \| 1:25 000 \| 250 \| 21 \| 1936 \| İmroz ad. \| Çanakkale \| 1:25 000 \| 375 \| 22 \| 1937 \| İstanbul \| İstanbul \| 1:2 000 \| 140 \| 23 \| 1937 \| Çanakkale,Trakya \| Çanakkale,Kırklareli \| 1:25 000 \| 4250 \| Çizelge-3.2: Harita Genel Müdürlüğünde fotogrametri uygulaması (7-15 yersel, 16-23 hava fotogram.) 1935:Ziraat Bakanlığının aldığı Multiplex, Harita Genel Müdürlüğüne devredildi. İstanbul'un şehir planı için alım. (HGM personeli ile İstanbul planında 500 m uçuş yüksekliği, f=21 cm ve 60x80 cm lik 150 pafta (Bu planlardan Fransız şehircilik uzmanı PROST kentin çeşitli kısımlarını düzenlemede kullandı). 1937: Zeiss-Aerotopograph firmasından Stereoplanigraph C5 ve geniş açılı RMK P10 resim kamerası, 2. bir uçak "Dragon" kullanımı 1938: İkinci bir stereoplanigraph ve Hollanda uçağı "Monoplan" alımı. Bu uçağın özellikleri Koolhoven sistemli her biri 310 PS lik iki motor, 4.5 saat gibi uzun süre uçabilme, 200 km/h hızda, 6300 m ye ulaşılan yükseklik, pilot dışında dört personellik, içine monte edilmiş karanlık oda, fiatı 56 000 TL (1967 de Dornier (Skyservant DO 28 DI) uçakları kullanılmaya başlandı). 1939: Zeiss Aerotopograph'tan iki Stereoplanigraph daha satın alındı, Çizim işleri, geniş açılı RMK P10 seri ölçü kamaraları ile yapılan 1:30 000 resim ölçekli 10 m aralıklı eşyükseklik eğrili, 1:25 000 ölçekli harita Çalışmalar iki vardiyada yapılmakta ve aylık verim alet başına 250 km2 lik arazinin 1:25 000 ölçekli haritası yapılmaktadır. 9 Eylül 1942 yılında Kandıra'da düşen fotogrametri uçağında üç harita subayı şehit oldu. MTA'da Fotogrametrik Çalışmalar 1935 de MTA ( Maden Tetkik ve arama Enstitüsü ) kuruldu ve maden yerlerinin stereofotogrametrik alımlarına başladı.114)115)116) 1936-38 arasında yapılan MTA'nın fotogrametrik çalışmaları çizelge 3.3 de verilmiştir. MTA'nın 1938 de aldığı Zeiss-Stereoplanigraph alımı ile daha büyük alanların hava resimleri ile haritalanması mümkün olup böyle ilk bir iş, Zonguldak'ta kömür havzasında 1939 da başlatıldı. No \| Yıl \| Yer \| il \| Maden \| ölçek \| alan(ha) \| 24 \| 1936 \| Bolkardağ \| Niğde \| kurşun \| 1:5000 \| 2000 \| 25 \| 1936 \| Gümüşhacıköy \| Çorum \| gümüş vs. \| 1:2000 \| 300 \| 26 \| 1937 \| Turhal \| Tokat \| antimon \| 1:500-1:5000 \| 660 \| 27 \| 1937 \| Divrik \| Sivas \| demir \| 1:5000 \| 3000 \| 28 \| 1938 \| Küre \| Kastamonu \| kömür \| 1:2000 \| 600 \| 29 \| 1938 \| Cürek \| Sivas \| pirit \| 1:1000 \| 700 \| 30 \| 1938 \| İsrailköy \| Giresun \| pirit \| 1:2000 \| 1000 \| 31 \| 1938 \| Kızılkaya \| Giresun \| pirit \| 1:2000 \| 1000 \| 32 \| 1939/40 \| Zonguldak \| Zonguldak \| kömür \| 1:10 000 \| 10000 \| Çizelge-3.3: MTA'nın stereofotogrametrik alımları (24-31 yersel, 32 havai fotogrametri) 1000 km2 nin üstündeki alan 1:10 000 ölçekli harita için 650 nirengi noktası ve 1620 pas noktasından oluşan bir ağ ile kaplandı. alımlar f=21 cm lik bir seri resim kamarası ile 2500-3000 m den yapıldı. Buna göre resim ölçeği 1:12000-1:14000 arasında oluştu Çizelge-3.1-3.3 de gösterilen çalışmalar aşağıdaki aletlerle kıymetlendirilmiştir. Wild-Autograph 8-11, 14-17 Zeiss-Stereokomparator 1 Zeiss-Stereoautograph 2-15, 24-27 Zeiss-Stereoplanigraph 20, 21, 23, 28-32 Zeiss-Multiplex 19 Zeiss-Rödresman aleti 18, 22 Tapu ve Kadastro Genel Müdürlüğünde Fotogrametrik Çalışmalar 1950 yılında fotogrametrinin kadastroya uygulanması ile ilgili olarak 5602 sayılı Tapulama Yasasının çıkması ile bu işi yürütmek üzere Ankarada Tapu ve Kadastro Genel Müdürlüğüne bağlı olarak Arazi Kadastrosu ve Fotogrametri Dairesi Müdürlüğü kurulmuş ilk olarak 1952 yılına kadar her birinin değeri 45 000 $ olan dört adet I. sınıf ve 1 adet II. sınıf kıymetlenrdirme aleti satın alarak İstanbul'da Yüksek Teknik Okulu (Şimdiki Yıldız Teknik Üniversitesi) ne vermiştir. 1955 yılı Mayıs ayında yürürlüğe giren 6587 sayılı yasa ile Arazi Kadastrosu ve Fotogrametri Dairesi Müdürlüğü reislik haline getirilmiş ve 1956 yılında İstanbul'daki kıymetlendirme aletlerinden üçü Ankara'ya nakledilerek fotogrametrik çalışmalara başlanmıştır. Bu tarihten sonra her yıl 1-2 kıymetlendirme aleti iki adet rödresman aleti SEG V ve ilaveten biri Beechcraft marka diğeri Dakota 2 fotogrametri uçağı ve dört adet seri hava kamaraları vs (bunlardan ikisi 11.5 cm, bir diğeri 21 cm odak uzaklıklı ve 18x18 cm resim boyutlu olup dördüncüsü ise 15 cm odak uzaklıklı ve 23x23 cm resim boyutlu olup hepsi film kameralarıdır) gibi aletler alınarak ve gerekli personel eğitimi ile ülkenin kadastro haritaları yapılmaktadır117)118). Sonuç olarak 16 adet I. sınıf kıymetlendirme aleti ve bir adet havai nirengide kullanılan Wild A7 aleti vardır. Tapu ve Kadastro Genel Müdürlüğünde 1962 yılına kadar fotogrametrik alımlara altlık olacak nirengiler her 1:25 000 paftaya yaklaşık 100 nokta atılarak havuz yöntemi uygulanırdı. (Yani belli ölçekte çizilen bir daire nereye ve nasıl konursa konsun içine mutlaka bir nirengi düşmesi gerekiyordu, boşluk olan yerlere havuz deniyordu). 1963 yılından itibaren havai nirengi uygulanmağa başlanmıştır. Bu kurumda bu alet ve personelle iki vardiya olarak çalışmakta, günde altı saat çalışan bir ekip bir ayda ortalama 30 km karenin 1:5000 ölçekli haritasını yapmaktadır 119). Ekim 1989 da Hatay'da Suriye tarafından düşürülen fotogrametri uçağında üç şehit verildi. Türkiyede Fotogrametrik Çalışma Yapan Kamu Kuruluşlarındaki Fotogrametrik Aletler 120) HGK: Wild A5, beş adet Wild A7, iki adet Wild A8, Zeiss C4, dört adet C5, dört adet C7, 6 adet C8, iki Zeiss Planimat, bir adet Santoni stereocartograph, bir multipleks, altı sketchmaster, dört koordinatograph, bir Zeiss RMK(f=210 mm ve 18x18), bir Wild RC5 (f=210 mm 18x18), iki adet Zeiss RMK (f=150 mm 23x23), iki adet Wild RC8 (f=150 mm, 23x23), beş adet Zeiss RMK (f=100-115, 18x18), iki adet navigasyon teleskopu, bir adet SEG V rödresman, bir adet radial secator, iki adet Zeiss PSK, bir adet PUG, bir adet stereokomparator, dört adet stereoskop. TKGM: Dört adet Wild A7, 16 adet Wild A8, bir adet Zeiss C8, bir adet Zeiss Planicomp P2, iki adet koordinatograph, bir adet Wild RC5 (f=210 mm, 18x18), bir adet Wild RC8 (f=150 mm, 23x23), bir adet Wild RC5a ve bir adet Wild RC8 (f=100-150 mm, 18x18), iki adet navigasyon teleskopu, iki adet SEGV rödresman, bir adet Nistri TA/3A, bir adet stereoskop. İTÜ:Bir adet Wild A9, bir adet B8, bir adet A 40, bir adet multipleks, bir adet stereotop, bir adet stereopret, bir adet sketchmaster, bir adet stereopantometre, bir adet Nistri stereographometre, bir adet Nistri stereokomparatör, bir adet Wild C40 ve bir adet Zeiss SMK (f=120 mm) yersel kamera, üç adet değişik marka fototeodolit, bir adet radial triangulator, bir adet stereokomparator, 244 adet stereoskop ve paralaks ölçer, bir adet Klimsch çoğaltma aleti. KTÜ: Bir adet Wild B9, bir adet Zeiss C5, bir adet Zeiss planimat D2, bir adet Zeiss terregraph, bir adet space optik monokomparatorü, bir adet stereotop, bir adet sketchmaster, bir adet Zeiss SMK (f=120 mm) yersel kamera, bir adet TMK fototeodolit, 29 adet aynalı stereoskop, üç adet kolon stereoskopu. ODTÜ:Bir adet Zeiss terregraph, 21 adet multipleks, iki adet stereotop, bir adet Zeiss Autograph, bir adet Kelshplotter, bir adet keckplotter, bir adet SMK (f=40 mm) ve bir adet SMK (f=120 mm) yersel kamera, bir adet TMK altı fototeodolit, bir adet Zeiss (f=210 mm, 18x18) hava kamarası, altı adet stereoskop. İDMMA (YÜ): Bir adet Wild A2, bir adet Wild A5, bir adet Wild A6, bir adet Wild B8, bir adet stereotop, bir adet stereopantograph, bir adet stereopantometre, bir adet rödresman, fototeodolit, yedi adet stereoskop KDMMA (SÜ): Bir adet PG-2, değerlendirme aleti, bir adet topocar C, bir adet Zeiss C81 adet SEG V, bir adet stereo Comparator, bir adet kontakttab, bir adet hava kamarası, iki adet yersel kamera, 15 stereoskop, 15 adet cep stereoskopu. İÜ Orm. Fak. : Bir adet Kern PG2, üç adet stereotop, bir adet stereomicrometer, bir adet stereopret, bir adet planvariograph, bir adet radial secator, 41 adet stereoskop Orm. Gn. Md.: 13 adet Santoni stereomicrometer, bir adet sketchmaster, 16 adet radial planimetrik plotter, 15 adet stereoskop. EİEİ: Bir adet Zeiss Terregraph, bir adet Zeiss SMK (f=40 mm) ve bir adet SMK (f=120 mm) yersel kamera, bir adet TMK fototeodolit. TCK: Bir adet stereoskop, bir adet kolon stereoskopu. İmar İsk. Bak.: Bir adet Wild B8, beş adet stereoskop. T.Tarih Kur.: Bir adet SFOM 920, bir adet TMK, altı fototeodolit. Günümüzde bu aletlere yenileri eklenmiştir. 4. HARİTACILIK İLE İLGİLİ KURUMLAR 4.1 HARİTA GENEL KOMUTANLIĞI Diğer bir çok ülkelerde başlangıçta olduğu gibi ülkenin harita işlerini yapan bu kurum askeri bir kuruluştur. Ülkenin harita yapımına 19. yüzyıl sonlarında başlamış, bu işlem için yıllarca büyük bir çaba ve özveri ile çalışarak ülkenin haritacılık düzeyini uygar ülkelerin seviyesine getirmiştir. 1909 yılında Mehmet Şevki (Ölçer) (1866-1927) ve arkadaşları tarafından İstanbul'da kurulan "Harita Komisyonu" daha sonra genelkurmayın harita şubesi olmuş, Kurtuluş Savaşında 60 subay ve 170 sandık eşya ile Ankara'ya göçmüşlerdir 121). 2 Mayıs 1925 tarihinde 657 sayılı yasa ile Milli Savunma Bakanlığına bağlı Harita Genel Müdürlüğü kurulmuştur. Bu yasada görevleri belirtilmiştir. Bu kurumda savunma ile ilgili çeşitli ölçekte haritalar yapılmaktadır. Tüm bu haritaların doğru ve sağlıklı olması için Türkiye'de ülke temel nirengi, nivelman ve gravite ağları kurularak ölçü ve hesapları yapılmış, gerekli mareograf istasyonları kurulmuş, deniz haritaları da üretilmiştir. Manyetik gözlemler için bir gözlemevi kurulmuştur. Doppler ölçüleri ile sıfırıncı derece ağ ölçüleri ve GPS ölçüleri yapılmaktadır. Her ne kadar kurumun çalışmaları bu çalışmanın diğer başlıkları altında detaylı olarak verilmişse de burada kısa ve başlıklarla yapılan işlemler özetlenmiştir: Jeodezik ve astronomik çalışmalar: Ülke ulusal nirengi ağı kurularak ve astronomik noktalarda gözlemler yapılarak I. derece nirengi ağının ölçü ve hesabı bitirilmiş, sıklaştırma ile II., III. ve IV. derece noktaların ölçüleri yapılarak hesaplanmıştır.Mareograf istasyonları kurularak I. ve II. derece ülke nivelman ağı ölçülmüş jeopotansiyel kotlarla dengelenmiştir. Bu iş için gerekli olan gravite ölçüleri için öncelikle I. derece gravite ağı kurularak Avrupa ağına bağlanmıştır. II. derece gravite ölçüleri ve nivelman geçkilerinde belli aralıklarla gravite ölçüleri yapılmıştır. Manyetik gözlemevi kurularak manyetik gözlemler yapılmaktadır. Kartografik çalışmalar: Ülkenin 1:25 000 ölçekli 5557 pafta bitirilmiş ve 1:5000 ölçekli haritalarda çalışmalar hızla devam etmektedir. 1:25 000 ölçekli haritalardan üretilen 1:100 000, 1:500 000 ve 1:1 000 000 ölçekli haritalar bitirilmiştir. 1:50 000 ölçekli haritalar yakın bir zamanda bitirilecektir. Fotogrametrik çalışmalar: Harita üretimine 1927 yılında yersel fotogrametri ile başlayarak 1937 yılından itibaren hava fotogrametrisi uygulanmıştır. Analog aletlerin yanısıra analitik aletler ile desteklenen bu çalışmalarda fotogrametrik nirengi ve ortofoto tekniği uygulanmıştır. 2 Ocak 1961 tarihinde 657 sayılı yasaya ek olarak çıkarılan 203 sayılı yasa ile ile kurulan Bakanlıklararası Harita İşlerini Koordinasyon ve Planlama Kurulunca çeşitli bakanlıkların kalkınma ile ilgili harita, plan ve hava fotoğrafları ihtiyacı karşılanmaktadır. 1969 da Genel Müdürlük bünyesinde elektronik işlem merkezi kurulmuştur. 2 Mayıs 1970 de Harita Genel Müdürü Şükrü OLCAY Paşanın zamanında Harita Genel Müdürlüğü içinde bir harita müzesi açılmış ve bu müze daha sonraları Cevat ÜLKEKUL'un komutanlığı sırasında genişletilerek büyütülmüştür. 22.9.1983 de 2895 sayılı yasa ile kurumun adı "Harita Genel Komutanlığı" olarak değiştirilmiştir. 1984 de başlatılan jeodezi projesi ile jeodezik ağların iyileştirilmesi, jeodezik verilerin bilgisayar ortamına aktarılarak veri tabanı oluşturulması, ülke temel nivelman ve gravite ağlarının iyileştirilmesi gibi çalışmaları yapılmaktadır. 1994 yılında yapılan saptamada bu kurumda 133 harita y.müh. ve mühendisi, 271 tekniker, 190 teknisyen olup 48 nivo, 86 teodolit, 16 elektronik uzunluk ölçer, total station, 3 Doppler, 8 GPS alıcısı, 30 adet sayısallaştırıcı, 4 masa manuel sayısallaştırıcı, 5 analitik (C 120 Ortofoto, 2 adet C 140, birer tane P2 ve P3 Planicomp) ve 15 i sayısal çıkışlı olan 30 analog kıymetlendirme aleti 4 otomatik çizim sistemi, 1 sayısal otomatik raster tarayıcı (50x40 inç), bilgisayar olarak DATA GENERAL MW 4000, WAX 4200, Microwax, WAX 6000-410 aletlerine sahiptir. Çağın gereksinmeleri ile bu aletlere yenileri eklenmektedir. Bu kurumda 1925 den günümüze kadar görev alan komutanlar aşağıda gösterilmiştir: Korg. Mehmet ŞEVKİ (ÖLÇER) (1925-1926); Tuğg. Kazım KIVILCIM (1926-1928); Tuğg. İ.Hakkı ERDENER (1928-1932); Korg. Sedat DOĞRUER (1933-1940); Tümg. İ.Hakkı ERDENER (1940-1945); Korg. Ömer Kadri KORAY (1945-1950); Korg. İhsan Şeref DURA (1950-1960); Tümg. Celal ERİKAN (1960-1960); Tuğg. Eşref AKINCI (1960-1962); Tuğg. Halim KURAL (1962-1964); Korg. Şefik ERENSÜ (1964-1968); Korg. Kemalettin EKEN (1968-1969); Korg. Şükrü OLCAY (1969-1971); Korg. Zeki ERBAY (1971-1972); Korg. Fahir ATABEK (1972-1974); Korg. Mahmut ÜLKER (1974-1976); Korg. Rüştü NAİBOĞLU (1976-1977); Korg. Turhan SÖKMEN(1977-1980 ); Korg. M.Cemalettin ALTINOK (1980-1981); Korg. Tevfik KURAL (1981-1982); Korg. Sabri DELİÇ (1982-1984); Korg. İrfan YAY (1984- 1987); Müh. Tümg. Cevat ÜLKEKUL (1984-1990); Tümg. İlhan AKOĞUZ (1990-1992); Korg. Salih ACAREL (1992-1993); Tümg. Attila ÖZKAN (1993-1995) 4.2 TAPU VE KADASTRO GENEL MÜDÜRLÜĞÜ Ülke topraklarının ölçülerek kadastral topografik haritalarının düzenlenmesi ve iyeliklerin saptanması sonucunda devletin sorumluluğu altında düzenli tapu sicillerin tutulması gerçek ve tüzel kişilerin taşınmaz mallarla ilgili her türlü istemlerin süratle karşılanarak kalkınma planlarına uygun alt yapının kurulması amacını gütmektedir. FIG (Uluslararası Haritacılar Birliği) in tanımına göre Kadastro "Kadastro örgütü tarafından yürütülen kütüklerden ve büyük ölçekli haritalardan oluşan, idari birimlere göre bölümlenmiş, bütün taşınmaz malları (parselleri) hukukun, kamu yönetiminin, ekonominin, istatistiğin ve bilimin gerek duyduğu biçimde gösteren ve tanımlayan bir kamu hizmetidir. Batı Almanya'da (Frankfurt) bir meslek kuruluşu olan "İnstitut für Angewandte Geodaesie" kadastronun ödevlerini şu şekilde tanımlamaktadır. "Taşınmazmallar kadastrosu parsellerin, parseller üzerindeki hakların tanımlanması ve taşınmazmal değerlendirilmesi için gerekli olan verilerin kolleksiyonudur. O öncelikle arazi vergisinin takdiri için bir altlık olduğu gibi tapu kütüklerinde taşınmazmal eşiti hakların (ayni hakların) ve arazi kullanış biçimlerinin tanımlanması için gerekli veriler ve resmi arazi sınırlandırma sonuçlarının kadastroya aktarılması, kadastro belgelerinde gösterilmesi gerekir. Genellikle bunlar dışında, arazi örtüsü toprakaltı yapıları, yapıların kat sayıları, yararlanma biçimleri ve yükseklik verilerini kapsayan, planlama amaçları için ve toprak kullanma önlemleri için gerekli olan verilerin kadastroca saptanması amaçlanır"122). Fransa Napolyon Kadastrosu denilen işlemleri 1808-1850 de ve Almanya 1826-1833 de yapmış, İsviçre ise bu çalışmalara 1800 de başlamıştır. Osmanlı devletinde ilk kadastro çalışmalarının Orhan Gazi'nin kardeşi Alaattin'in vezirliği sırasında yapıldığı sanılmaktadır. Bursa kadısı olan Çandarlı Kara Halil Hayrettin ile görüşülüp anlaştıktan sonra yasalar çıkarılmış, halk ve devlet işleri idare ve askerlik işleri düzenlenmeye başlanmıştır. Tarım arazilerinin sayımı yapılarak buna göre vergi alınmıştır. Osmanlı devletinde yapılan arazi yazımı sonucu düzenlenen ve günümüze kadar ulaşan ilk kayıtlar 1535 yılında Kanuni Sultan Süleyman tarafından başlatılan ve 100 yıl süren bir çalışma sonucu düzenlenen 2320 cilt defterdir. 1263 (1847) yılında Defter Eminliği adıyla temeli atılan bu kuruluş 1277 (1861) de "Defteri Hakani Nezareti" ismini almış ve zamanla değişerek bu günkü duruma gelmiştir. 1847 yılında Tapu teşkilatının kurulması ile senetsiz ve kayıtsız tapu işlemlerine son vermek ve memleketin bütün taşınmaz mallarının tapuya kayıtlarının yapılması amacı ile çalışmalar başarılı olamamıştır123). 1871 yıılında Defteri Hakanı nazırı olan Kani Paşanın başlattığı 1872 yoklaması ile sancaklarda defteri hakani memurları, kazalarda tapu katipleri, bölgeleri dahilinde bulunan köyleri muhtar ve bilirkişilerle birer birer gezerek arazilerin yazılımını sağlamakla görevlendirilmişlerdir. Bu uygulama ile her sancak ve kaza defteri hakani memuru yılda 3 ay gezerek deftere kaydedilmemiş ve senetsiz tasarruf edilen emlak ve arazileri saptamak, bunların mevkii, mahalle ve köy itibarı ile defterlerini düzenlemek ve defterlerin birer örneğini defterhaneye göndermekle yükümlü tutulmuşlardır. Ancak sınır anlaşmazlıkları bu yöntemle çözülememiş, plana bağlı mülkiyet ve taşınmaz malların gelir ve kıymetinin tesbitine esas bir kadastro için Defteri Hakanı nazırı Mahmut Esad (1857-1917) zamanında123 a) 1912 tarihli "Emvali gayrımenkullerin tahdit ve takriri" (Taşınmaz malların sınırlanması ve kaydı=kadastro) bir yasa çıkarılmıştır. Bu yasa ile Osmanlı Devleti sınırları içerisindeki bütün taşınmaz malların bilinen özel durumları ile plana bağlı olarak mülkiyetlerinin tesbiti gelir ve kıymetlerinin tayin edilmesi amaçlanmıştır. Konya ilinin Çumra ilçesinde bu çalışmalara başlanmış, Birinci Dünya Savaşı nedeni ile bu çalışmalara ara verilmiştir. Cumhuriyet döneminde ilk kadastral çalışmalar 1924 de 474 sayılı yasa ile başlamış, bu yasa ile Artvin, Kars illeri ile Ardahan, Kulp ilçeleri ve Hopa'nın Kemalpaşa nahiyesinde bulunan taşınmaz mal mülkiyetinin saptanması, gelir ve değerlerinin belirlenmesi ve geometrik konumunun ölçülmesi amaçlanmıştır. Bu çalışmalar bir Tahrir Heyeti tarafından yürütülmüştür. 1925 yılında çıkarılan 658 sayılı yasa ile Tapu ve Kadastro Genel müdürlüğü bünyesinde bir kadastro teşkilatı kurularak genel bir kadastro yazılımı öngörülmüştür. Bu yasaya göre taşınmaz malların, mülkiyet ve sınırlarının belirlenmesi, konum ve ekonomik durumlarına göre sınıflarının tesbit edilmesi amaçlanmıştır. Bu yasa uyarınca İstanbul, Ankara, İzmir, Bursa ve Konya gibi büyük illerde kadastro çalışmaları yapılmıştır.123 b) Türk medeni yasasının öngördüğü sicilleri tutmak amacı ile 1934 yılında 2613 sayılı kadastro ve tapu tahriri yasası ve 1935 yılında yönetmeliği çıkarılmış ve bu yasa şehirlere öncelik verilerek 16 yıl uygulanmıştır. Bu süre içinde Türk medeni yasasının öngördüğü nitelikte tapu sicilinin oluşturulamadığının görülmesi, ayrıca İkinci Dünya Savaşı sonrası ülke kalkınmasında tarıma öncelik verilmesi, köylerde hızlı bir arazi yazımı yapabilmek amaç ve düşüncesi ile 1950 yılında 5602 sayılı Tapulama Yasası yürürlüğe konulmuştur. İki ayrı yasa ile yapılan kadastronun belediye sınırları içerisinde olanlara Şehir Kadastrosu, dışındakilere ise Arazi Kadastrosu adı verilmiştir. 1955 de kadastro ölçmelerinde fotogrametrik yöntem uygulamağa başlamıştır. Kadastro çalışmalarında 2613 ve 766 sayılı iki ayrı yasa uygulanmanın sakıncaları için 1987 de 3402 sayılı kadastro yasası çıkarılmıştır. Böylece farklı uygulamalara son verilmiştir. Ancak 6831 sayılı yasa ile Orman kadastro yasası paralel bir çalışma yapmaktadır. Kadastro hizmetleri, 1950 den 1984 e kadar belediye sınırları içerisinde 2613 sayılı kanuna göre kadastro müdürlükleri, Belediye sınırları dışında ise 5602 ve 766 sayılı yasalara göre Bölge Tapu müdürlükleri tarafından yürütülmüştür 124). 1984 yılında 3045 sayılı yasa ile yeni bir düzenleme getirilerek kadastro örgütü; merkezde kadastro dairesi başkanlığı, taşra birimleri olarak ise kadastro müdürlükleri ve kadastro şeflikleri olarak birleştirilmiştir. Buna bağlı olarak 2613 sayılı Tapu Tahriri yasası ile 766 sayılı Tapulama yasası tek bir metin haline getirilerek 3402 sayılı Kadastro yasası 1987 tarihinde yürürlüğe girmiştir. Haritası yapılacak alan olarak 225 000 km2, köy kadastrosu yapılacak alan 280 000 km2, şehir kadastrosu yapılacak ve yenilenecek parsel sayısı 3 100 000 adet olarak belirlenmiştir. Bu güne kadar ülkenin kadastrosu şehirlerde 1983 de % 54 ve 1993 de % 91 i ve köylerde 1983 de % 49 ve 1993 de % 61 i bitmiş olup geriye kalan kısmın ivedilikle tamamlanması amaçlanmıştır. 1962 yılında havai nirengi şubesi kurularak 1963 de hava triyangülasyon yöntemi ile Konya-Ilgın bölgesinde nokta sıklaştırma yapıldı 125). 1965 de TKGFM de IBM 1620-1 sistemi ile EBİM (Elektronik Bilgi İşlem Müdürlüğü) kuruldu. Bu makina ile ağ dengelemesi (max. 12 koşul) 1 saat 45 dakikada, kolon dönüşümü 4 dakikada, kolon dengelemesi 10 dakika, koordinatlardan alan hesabı 6 dakikada, karışık kestirme 1 dakikada, 1:5000 ölçekli pafta köşe değerleri 36 saatte yapılabiliyordu. Bu sisteme ait model 1622 kart okuyucu ve delicisi dakikada 500 kart okuyor veya 250 kart deliyordu. Bilgi işlem ilk defa Türkiye'de Ziraat Bankası tarafından (Ünit Record System) kullanılmış olup 1968 de tüm Türkiyede 88 elektronik bilgi işlem makinaları vardı. Son olarak TKGM de IBM 9375 merkez hesaplama ünitesi yanında 120 adet PC mevcuttur. Halen 15 bölge müdürlüğü, 992 tapu sicil müdürlüğü, 312 kadastro müdürlüğü, 166 kadastro şefliğinde çalışan toplam 18750 kadrolu personeli bulunmaktadır. 1986 da otomasyon işlemine başlanmıştır. 1990 da ülkenin tamamını kapsayan ülke temel ağı sisteminde yeteri sıklıkta 3. derece bir yüzey ağı oluşturmak projesi başlatılmıştır. Bu tarihte bu kurumda 445 Dr.Müh., Y.Müh. ve mühendis, 300 tekniker ve 3721 teknisyen olup alet olarak 202 nivo, 373 teodolit, 1356 takeometre, 27 elektronik uzunluk ölçer, 300 elektronik takeometre (total station), 11 otomatik çizim sistemi, 5 sayısallaştırıcı, 2 uçak, 4 resim çekme kamerası, 20 adet 1. sınıf analog kıymetlendirme aleti, 1 analitik değerlendirme aleti, 3 otomatik çizim masası mevcuttur. 26 Mayıs 1994 yılında 1847 yılında kurulduğu kabul edilen Kadastronun 148. kuruluş yılı kutlandı. 7 Haziran 1994 de çıkarılan yeni tapu sicil tüzüğü ile bilgisayar ortamında kayıt tutma olanağı doğmuştur 126) . Bu kurumda genel müdürler aşağıdaki sırada görev almışlardır: Ziya AKİF ( -1926), SELAHATTİN (1926-1927), Mustafa Atıf BAYINDIR (1927-1931), Mehmet Cemal ARUN(1931-1939), Halit Ziya TÜRKKAN(1939-1945),Mümtaz TARHAN (1946-1951), M.İzzet BELTAN (1952-1958), Fuat ADALI (1958-1959), Enis KANSU (1959-1960), M.İzzet BELTAN (1960-1967), Galip ESMER (1967-1978), Halim ÇORBALI (1978-1991), Yüksel AKIN (1991- 1997), Talat ERDOĞAN (1997- ) 4.3 İLLER BANKASI Kentlerin kısa bir süre içinde bayındır hale getirilebilmesi için 1933 yılında 2301 sayılı yasa ile 15 milyon sermayeli Belediyeler Bankası kurulmuş, 1944 yılından sonra faaliyet sahası genişletilerek vilayet, özel idare, köy idarelerinin de görev alanına sokulması ile ismi 1945 yılında 4759 sayılı yasa ile "İller Bankası"na dönüştürülmüştür. Şehir ve kasabaların imar planları ile içme suyu, kanalizasyon, elektrik ve enerji şebekelerinin projelerine temel olan durum haritalarının yapımına 1936 yılında başlanmıştır. İller Bankası kuruluncaya kadar bu hizmet İçişleri Bakanlığına bağlı Belediye Fen Heyeti tarafından yürütülmüştür. 1945 yılına kadar 46 şehir ve kasabanın durum haritası yersel yöntemle yapılmıştır. Görevleri olarak: Şehir, kasaba ve köylerin kuruluş ve imarı yolundaki plan ve programların gerçekleştirilmesini desteklemek amacı ile bu idarelere kredi sağlamak, ortak idarelerin istemleri halinde harita, plan, proje, keşif ve etüdleri yapmak veya yaptırmak sayılabilir. 18 Bölge müdürlüğü olarak teşkilatlanmıştır. Kurum genel müdürlüğünde 1949 yılında İller Bankasında oluşturulan müdürlüklerinden birisi de Harita işleri müdürlüğü olmuştur. Gerçek anlamda büyük ölçekli topografik harita yapımına 1959 yılında başlanmıştır. 1957 yılında yönetmelikte yapılan bir değişiklikle İller Bankası Genel müdürlüğünce, özel sektör eliyle gerçekleştirilen halihazır haritalarda cephe ölçüsü esasından vazgeçilerek tüm köşe ve detayların ölçülmelerini kapsayan bu günkü sisteme geçilmiştir. Bu kapsamdaki haritalar 1959 yılından itibaren banka emanet komisyonlarının kurulması ile haritaların emanet olarak yapımına başlanmıştır. Günümüzde kentsel alanlarda planlama, proje, alt yapı vb. gereksinmeler için altlık olarak kullanılan 1:1000 ölçekli halihazır (topografik) haritaların tamamına yakını özel sektöre ihale suretiyle yaptırılmaktadır. 1985 yılında yürürlüğe giren 3194 sayılı imar kanunuyla tüm belediyelere 1:1000 ölçekli halihazır harita yapma ve yaptırma yetkisi verilmiştir. Özel sektör eliyle yaptırılan bu haritaların yapımının büyük oranda tamamlanmasına karşılık % 80 inin güncel hale getirilmesi önemli bir sorun olarak gündemde bulunmaktadır. İller Bankasında bu konularla ilgilenen ve çok sayıda harita mühendislerinin çalıştığı bir harita dairesi başkanlığı vardır. Burada 6000 pafta üzerinde bir arşiv mevcuttur. 1990 da yapılan bir saptamada bu kurumda 128 harita Y.müh. ve mühendisi, 84 tekniker, 69 teknisyen mevcudu ile 30 nivo, 30 teodolit, 31 elektronik uzunluk ölçer ve 7 bilgisayar vardır. İller Bankasınca her yıl kontrolü yapılan harita yüklenicilerine ilişkin ölçme aletlerinin durumu ise şöyledir (1988) :175 elektronik uzunluk ölçer, 184 teodolit, 194 takeometre, 114 nivodur. Bu rakamlar günümüzde bir hayli değişikliğe uğramıştır. 4.4 DİĞER KURUMLAR Dostları ilə paylaş: \|
http://muhaz.org/11-sinflar-uchun-ii-chorak-test-savollari.html#3._Monolog_xusisiyatiga_ko’ra_qanday_turlarga_bo’linadi_A)_2_ta_B)_3ta_D)_4ta_5)_6ta_4._Muqimiy_teatrining_nafis_naqshlari_kim_tomonidan_ishlangan	11-sinflar uchun II chorak test savollari	11-sinflar uchun II chorak test savollari 1. “Naqsh “ so’zi qanday ma’no anglatadi? A) tasvir B) gul C) bezak D) A va B javoblar to’g’ri 2. “ Burungi zamon bo’lsa, mana shu mahluqqa tegmasdan ilojing yo’q edi, desam, Adolat ishonmaydi!” Ushbu parcha Abdulla Qahhorning qaysi asaridan olingan? A) “Bemor” B) “ O’g’ri “ C) “Qizlar” D) “ San’atkor” 3. Monolog xusisiyatiga ko’ra qanday turlarga bo’linadi? A) 2 ta B) 3ta D) 4ta 5) 6ta 4. Muqimiy teatrining nafis naqshlari kim tomonidan ishlangan? A) Shirin Murodov B) Murod Shirinov C) Aziz Murodov D) Qayum Murodov 5. “ Navoiy “ romaning muallifi kim? A) Sharof Rashidov B) Oybek C) Abdulla Qahhor D) Odil Yoqubov 6. Toshkentdagi amaliy san’at muzeyi qachon tashkil qilingan? A) 1935- yilda B) 1936-yilda C) 1936-yilda D) 1938-yilda 7. Abdulhamid Cho’lpon qalamiga mansub romanni belgilang. A) “ O’tkan kunlar” B) “Kecha va kunduz” C) “O’g’ri” D) “ Bemor” 8. “Novvoy qiz” hikoyasini kim yozgan? A) A.Qodiriy B) H.Xudoyberdiyeva C) Cho’lpon D) S. Ahmad 9. Alisher Navoiy, Yusufbek xoji, Bobur obrazlarini yaratgan san’atkorni toping. A) Shukur Burxonov B) Razzoq Hamroyev C) Nabi Rahimov D) Yoqub Amedov 10. Matnni ixchamlashtirish uchun nima qilinadi? A) sodda yoyiq gaplarni soda yig’iq gaplarga aylantiriladi. B) qo’shma gaplarni sodda gaplarga aylantiriladi. C) ko’chirma gaplarni o’zlashtirma gaplarga aylantiriladi. D) barcha javoblar to’g’ri 11. “Hamlet” asarining muallifi kim? A) Vilyam Shekspir B) Herman Hesse C) Tagor D) A.C.Pushkin 12.Kino san’ati qachon va qayerda yuzaga kelgan? A) 1800- yil Parijda B) 1859- yil Italiya C) 1895-yil Parijda D) 1879-yil Hindistonda 13. “Vatanga sovg’a”, Uyqusiz yo’l” filmlarini suratga olgan rejissyorni toping. A) Bobo Xo’jayev B) Komil Yormatov C) Bahodir Qosimov D) Ayub Shahobiddinov 14. ” Kelinlar qo’zg’oloni ”asarining muallifi kim? A) Cho’lpon B) O. Yoqubov C) S. Ahmad D) Sharof Rashidov 15.’Cho’l burguti “ asari qanday janrda yozilgan? A) roman B) qissa C) hikoya D) tragediya 16. Qaysi qatorda ibora berilgan? A) dala malikasi B) o’rmon shohi C) og’zi qulog’ida D) xafa bo’ldi 17. “Ulug’bek xazinasi “romaninig muallifi kim? 18. “qulogi ding bo’ldi “ iborasiga teng keladigan so’zni toping. 19. “Muzqaymoq” hikoyasining muallifi kim? 20. Ibora qatnashgan gap tuzing.
http://muhaz.org/mallatecmatica.html	MallaTecMatica	MallaTecMatica http://areadetecnologiaeinformatica.wordpress.com Diagnostico y Propuesta Temática para la Implementación Unificada del Área de Tecnología e Informática en la Básica y Media Escolar. Ana Milena Palencia Jimenez1 Resumen Mallatecmatica es un producto del proyecto integrando Ando implementado por docentes del área de Tecnología e Informática de diferentes instituciones educativas del municipio de Montería, una propuesta que busca unificar criterios de acción en cuanto a la tecnología como ciencia y la informática como mediadora y potencializadora de procesos escolares. Para su construcción se tuvo en cuenta las experiencias docentes, las orientaciones emanadas por el MEN y algunos referentes internacionales. Es un instrumento abierto a la discusión, la validación y el dialogo, para lograr acuerdos que cristalicen los propósitos para los cuales esta área fue creada. La Dinámica de trabajo: La construcción colectiva de conocimiento, responde a los procesos actuales de alianzas estratégicas entre entidades por lograr objetivos comunes, una visión sistémica que contextualiza la educación Colombiana frente a esta clase de procesos globales. Abstract Mallatecmatica is a product of the integrating- ting Project applied by Technology and Informatics’ teachers from different schools of all Monteria, a proposal which intends to unify some action criteria in terms of Technology as Science and Informatics as a means and potential tool of school process. Teachers’ experiences, MEN directions and guidelines were taken into account to build such a Project as well as some international references. This instrument is open to discussion, validity and dialogue in order to reach agreements which reflect the purposes towards this school subject was intended. Work code: group Knowledge –building is a key factor to the current process of strategic links between institutes to reach common objectives, a systematic vision that contextualizes Colombian education to global processes. INTRODUCCIÓN Vivimos rodeados de artefactos tecnológicos que suponen ser la causa de la comodidad, el bienestar del ser humano, la eficiencia y eficacia de la mayoría de los procesos que demandan sus actividades, por lo tanto, se hace necesario entender desde la escuela que hace posible, por ejemplo, encender las luces en una vivienda y reflexionar sobre la relación entre tecnología, sociedad y medio ambiente, para poder predecir, las consecuencias que resultan del desarrollo tecnológico y el impacto de éste sobre la naturaleza y la sociedad. La tecnología e informática como área obligatoria y fundamental es el espacio diseñado para el desarrollo de estos objetivos, lograr en los ciudadanos una “cultura tecnológica”. La alfabetización de los ciudadanos ya no se restringe al desarrollo de competencias en lectura y escritura o de poder resolver problemas matemáticos2, además de su formación sobre el entorno social, económico y cultural es necesario el conocimiento tecnológico para tener la capacidad de acceder, utilizar, evaluar, transformar artefactos, procesos y sistemas tecnológicos para la vida social y productiva. Esta área trata entonces, de fomentar los aprendizajes y desarrollar capacidades que permitan tanto la comprensión de los objetos técnicos como su utilización segura, manipulación y transformación, incluyendo el manejo de las tecnologías de la información y la comunicación como herramientas del proceso de enseñanza aprendizaje, y no en un sentido estricto, como elementos objeto de estudio. Atendiendo a este encargo social, desde 1994, año en que se comenzó a implementar el área; en las diferentes instituciones educativas en todo el país, se ha trabajado, respondiendo al reto, pero el proceso no ha sido fácil y se ha necesitado algo mas que pasión por el trabajo y la creatividad para compensar la ausencia de recursos; ya que la implementación de esta área necesita de condiciones y competencias tecnológicas con las que las instituciones educativas no contaban y en la actualidad muchas, aun carecen. ORÍGENES Y DIAGNOSTICO DEL ÁREA Desde que el hombre en sus primeros inicios, comenzó a indagar sobre los fenómenos de la naturaleza y como transformar ésta para satisfacción de sus necesidades, hasta nuestros días, se ha caracterizado por su capacidad de innovación, creatividad y afán de progreso. Estos avances han implicado procesos de observación, análisis, diseño e implementación de proyectos que han dado como resultado grandes aportes a la humanidad contribuyendo a mejorar su calidad de vida, aunque no siendo reciproco en muchas ocasiones, al dejar grandes impactos negativos, sobre la fuente que le proporciona las condiciones y los materiales para desarrollarse: la naturaleza. En las últimas décadas se han conseguido grandes avances en todas las ramas de la ciencia, desafortunadamente el país no ha sido el productor o el protagonista principal de todo esto y mas bien, a adoptado un posición pasiva al convertirse en importador y consumidor de todo este conocimiento, en consecuencia se hizo necesario reflexionar sobre la realidad tecnológica y proponer planes a corto, mediano y largo plazo, que permitiesen diseñar estrategias que garanticen la vinculación a la actividad productiva nacional e internacional. El gobierno nacional en respuesta a esto, hoy hacen ya 15 años, reunió a destacados profesionales nacionales de diferentes ramas, acción que se denominó: “La misión de los diez sabios”; los cuales analizaron la situación nacional en materia de ciencia, tecnología y educación, a la luz de la realidad que se vivía a nivel mundial. El producto de todo esto fue la obra titulada: Colombia al filo de la oportunidad, donde se trazaban algunas rutas que permitían enfrentar los retos del nuevo siglo. En consecuencia, se establece la Tecnología y la Informática como un área obligatoria y fundamental3 para las instituciones educativas, iniciando de esta manera la vinculación y la articulación de la educación con la tecnología. Atendiendo a este encargo social, desde entonces, en las diferentes instituciones educativas en todo el país, se han diseñado planes de estudio, estrategias, metodologías y proyectos, respondiendo al reto de fomentar la innovación, el desarrollo, la creatividad en los estudiantes para que estos asuman una posición crítica y productiva en futuras intervenciones profesionales. Pero el proceso no ha sido fácil y no ha producido el impacto que se esperaba ya que la implementación de este tipo de propuestas educativas necesita de condiciones tecnológicas y humanas con las que las instituciones educativas no contaban y en la actualidad muchas, aun carecen. Con el propósito de valorar la implementación del área en Montería a través de la Cátedra Investigación y Practica Pedagógica III que se orienta en el programa de licenciatura en informática y Medios Audiovisuales, un grupo de estudiantes se dio la tarea de investigar sobre: Perfil docente, intensidad horaria, competencias, contenidos, proyectos, relación con otras áreas, entre otros aspectos y esto fue lo que se encontró. - La unión es la desunión: Falta de unidad en los planes curriculares del área. Las competencias y los contenidos entre una institución a otra, varían significativamente. Si bien es cierto que una institución educativa difiere completamente de otra y mas cuando sus procesos dependen directamente de los recursos que tenga, cabe considerar que debe existir unos tópicos en educación, para cada área, para cada nivel nacionalmente reconocidos, esto posibilita no solo el intercambio de estudiantes y la homologación de grados entre instituciones o la evaluación del área independiente de la institución, también, da cuenta de algo mucho mas generoso: Un sistema que trabaja unido. Es dispendioso diseñar procesos de evaluación luego, cuando no se sabe o se desconoce lo que en cada institución se traduce como el área de tecnología e informática. - Tecnología informática Vs Tecnología e Informática, Con el marcador: Informática 5, Tecnología 0. Estos es: la inclinación hacia los contenidos informáticos y la ausencia parcial o total del componente tecnológico. Para los casos en donde se cuenta con sala de sistemas, -y parece extraño pero, existen todavía escuelas en donde computadores para educar aun no llega o ha llegado pero las escuelas no cuentan con proyectos de autosostenibilidad tecnológica y al poco tiempo de uso los equipos comienza a presentar fallas que poco a poco van minimizando los requerimientos de funcionamiento de estos centros tecnológicos-, la mayoría de los contenidos se orientan al manejo del paquete office, la arquitectura del computador, la programación de computadoras. En otros mejores casos donde se cuenta con la red internet, se enseña la utilización de los servicios que esta ofrece, chat, correos, paginas, blog, wikis. Son realmente escasos los casos, donde se evidencia la intención de vincular temas relacionados con la tecnología, diferentes a la informática, este aspecto, tiene su raíz en el siguiente punto. - Informática lo que tú quieras, tecnología, mmm deja y averiguo: Falta de cultura tecnológica en los docentes. La mayoría de los docentes del área son licenciados en informática educativa o docentes de otras áreas con especialización en computación o en informática para la docencia. Si bien es cierto que manejan el computador y los programas a la perfección, cuando se le hacen preguntas relacionadas con la tecnología como: ¿Cual es la materia prima del vidrio?, o una un poco mas compleja, porque implica procesos: ¿como construir un motor simple?, las miradas y los conocimientos quedan cortos y simplemente responden, preguntémosle a google, o a youtube ellos lo saben todo. Esto es una respuesta acertada, ya que no se deben tener todas las respuestas, más aun, cuando por internet en cuestiones de segundos con videos y animaciones espectaculares tenemos las respuestas. Sin embargo lo perjudicial en estos casos, es que no se incorporan estas dinámicas de trabajo con los chicos, trabajar estos temas, así sea de modo de preguntas, de situaciones problemicas o como se les quiera llamar y que ellos indaguen, investiguen, consulten, gestionen información, construyan su propio conocimiento y de paso ilustren al maestro, es sin duda un gran logro. - El docente ermitaño… con el caparazón acondicionado. Cuando se visita una institución educativa y se pregunta por el docente de tecnología, la respuesta generalizada es: - debe estar en la sala de informática-. En el estudio se hizo evidente que el lugar de trabajo adoptado por la mayoría de los docentes del área es: la sala de computadores y esto es resultado del punto anterior; el excesivo contenido informático no da lugar para desarrollar una clase en el aula, lejos de los computadores, excepto, cuando en el centro, por alguna razón se carece de fluido eléctrico. Para el desarrollo del área Tecnología e Informática hay que tener presente dos cosas muy importantes: primero, al desarrollar realmente temas relacionados con la tecnología como por ejemplo: “Instalaciones”, en donde la idea es conocer el funcionamiento de las redes de servicios sanitarios, eléctricos, de gas, telefónicos de una vivienda, no se hace necesario estar en la sala de computadores, bien podría estar el estudiante haciendo maquetas que le ayuden en la interpretación de estos sistemas. Segundo, la informática va inmersa en el concepto de la tecnología y si bien los docentes del área son los llamados a enseñar el manejo de los ordenadores, el reto va mucho mas allá, es promover su vinculación en los procesos de enseñanza y no solo para su área sino para todo el equipo docente, la informática no exclusiva, es incluyente para todas las áreas, no pensado de otra manera, ahora los docentes del área son llamados gestores de Mtic´s. Si aun estas razones educativas no son suficientes para soltar el caparazón, habría que convencerlo tal vez por la vía saludable, cabria bien en este punto parar y consultar a un medico o por internet acerca de los riesgos que conlleva estar 8 horas diarias sumergidos en una sala cerrada con mínimo 15 computadores encendidos. - Articulación?: Escasos los Casos. Ser docente del área de tecnología e informática implica muchas cosas, como lo veremos mas adelante en el rol de docente, pero una de ellas es la de integrar áreas, ya que la tecnología y la informática así lo permiten; ambas están presente en el desarrollo de las demás y es excelente excusa para desarrollar proyectos interdisciplinarios y colaborativos. En las diferentes instituciones educativas que hicieron parte del estudio, se evidenciaron algunas iniciativas de integración, especialmente con el área de humanidades, Lengua Castellana, al desarrollar videos, radio y periódicos escolares digitales. Cabe resaltar que el motivo de la no integración suele ser en muchos casos la desmotivación de algunos docentes diferentes al área en cuestión, por considerar este tipo de actividades como “más trabajo”. - No hay Camino se hace camino al andar: y la brújula de todo este viaje ha sido desde 1994, casi que con exclusividad, los indicadores de la ley 115 para el área; manifiestan los docentes entrevistados. Solo hasta 2008, cuando en el segundo encuentro de docentes de tecnología e informática se socializó las orientaciones generales que desde el ministerio de educación nuevamente se emanaban, a cargo de Alexander Duque Oliva quien hace parte del comité editorial de la serie Guía No 30, Ser competente en tecnología: Una necesidad para el desarrollo; quien aparte de socializar y ejemplificar como implementar la tecnología y la informática en la escuela, aclaro porque lo de “Orientaciones” y no “Estandares” y es que el problema de: “La unión es la desunión”, no es un caso exclusivo de montería sino de la nación. Si a esto se le abona el hecho de que no existen libros guías del área como sucede con sociales, o artística, se entiende un poco el panorama; aunque cabe aclarar, que para informática sobreabundan los libros de paquetes. - Lo público es de todos, pero a la vez de nadie. Ausencia de planes de autosostenibilidad tecnológica. Cuando un computador en general o parte de él cumple su ciclo, surge una pregunta muy interesante: ¿Cómo le devolvemos la vida o lo sustituimos para no quedar en un determinado tiempo sin recursos? Es lamentable observar el estado de varias salas que fueron objeto del estudio, solo contaban con 5 o 7 equipos en buen estado, los demás estaban “fuera de servicio” y esto no seria un problema si los grupos fueran de 15 estudiantes, pero nuestra realidad esta alejada de esto años luz, en realidad se orientan grupos de 38 y 45 estudiantes promedio, para lo cual, exige no de un equipo de docentes, se necesita un equipo de “magos” para lograr implementar proyectos de integración con tecnologías de la información en una institución con estas características, pero a pesar de todo y es lo hermoso y sorprendente de esta punto: Existen, son pocos, pero aun así, en estas circunstancias siguen implementado el área. - El tiempo no alcanza: Para nadie, aun para algunas áreas que tienen el privilegio de contar con una intensidad de 4 horas semanales, este tiempo resulta poco, ahora si que menos, para los docentes del área de tecnología que se le asignan: Dos, en los horarios generosos, una hora en otros. Esta proporción esta sujeta a las áreas que en definitiva se evalúan en las diferentes pruebas que realiza el estado para verificar la “Calidad educativa”. Adoptando una visión optimista, la cuestión horaria no seria ningún problema, si todas las áreas, en un ambiente de comunicación constante y trabajando proyectos colaborativos e interdisciplinarios, lograrían estrategias que aunque estando en el horario de ciencias naturales los estudiantes estén desarrollando competencias de lengua castellana y de tecnología. Con los puntos antes expuestos se cierra una parte de nuestra indagación y ante esta situación, se diseña este proyecto, que más que su denominación en si, es un reto que asume ser y promover una estrategia de trabajo colaborativo que de cuenta de un ejercicio referente para la validación en un área joven, que busca atender las necesidades que hoy presenta. Esta malla temática no debe tomarse como un documento acabado o imaginarse que lo que propone, es lo mejor. Mas bien, debe interpretarse como un instrumento incitador, que sirva para validar sus practicas educativas; que tal vez, puede que sean mucho mejores que lo que aquí se pretende exponer. Entonces pretendemos ser motivadores en el sentido que proponemos e invitamos, a que si alguien tiene algo mejor, lo muestre, lo comparta y se valide en equipo; para el bien no solo de su institución, sino de un conjunto de instituciones, si en la suya tuvo excelentes resultados, puede que en otra, también. Siempre al diseñar contenidos debemos tener presente que educamos para el contexto, pero el momento histórico por el que estamos pasando, el contexto, ya no es limitado, los medios, las políticas, lo económico, lo social, lo cultural suele conmovernos y afectarnos de manera global y para ello debemos estar preparados y preparar. CONSTRUYENDO DE LA MALLA Elaborar el plan de área es una de las tareas más importantes y decisivas para un docente o equipo de profesores, es una actividad que toma tiempo y esta impregnada de responsabilidad y de constante retroalimentación, que amerita la mirada constante de leyes, decretos, recursos, estrategias, para que no pierda vigencia y esté siempre actualizada frente a las necesidades educativas a nivel regional, nacional e internacional. Esta es una propuesta temática para el área de Tecnologia e informática que se ha diseñado con una mirada amplia, ambiciosa, con la misión de ser un documento no de una institución, sino de varias, un proyecto colectivo, compartido, colaborativo y con la visión de ser validado, reconocido y utilizado a nivel nacional, que de cuenta de las políticas de ciencia y tecnología a nivel nacional, pero que a la vez este acorde y responda a las necesidades educativas regionales y de cada institución. Es por ello que para su construcción se tuvo en cuenta diversos aspectos entre ellos inicialmente: Los lineamientos generales e indicadores de competencias curriculares que ley 115 de 1994 ordena, el plan decenal de educación 2006 – 2016 y las orientaciones generales para la educación en tecnología dadas por el Ministerio de Educación. Como segundo referente se tiene los recursos naturales y tecnológicos que ofrece nuestro país, nuestra región y los diversos establecimientos educativos, por último, una mira a dos propuestas muy bien estructuradas: a nivel nacional ofrecida por el portal EDUTEKA: el currículo INSA de tecnología informática y a nivel internacional el servicio educativo Santillana, quien ha elaborado toda una propuesta curricular a partir de la reflexión teórico-práctica sobre las directrices legislativas y la realidad empírica de las aulas de diversos países europeos. Unido a este proyecto encontramos la experiencia de un amplio equipo de trabajo en el que se han integrado profesores universitarios, profesores de secundaria, especialistas en el tema y el equipo de investigación EDUPMEDIA. Educacion, Informática y Comunicación. (www.edupmedia.org). A continuación el fruto de reuniones, de correos electrónicos, de charlas de socializaciones, pero sobre todo de la necesidad de unificar nuestras practicas educativas y con el deseo de convertirnos en productores de conocimiento, de propuestas y dejar de ser tan receptivos y pasivos frente a nuestro sistema educativo “Diálogos que diseñan clases y construyen escuelas” M ALLA TEMATICA TECNOLOGIA E INFORMATICA… Una base para un trabajo Colaborativo \| 1 \| 2 \| 3 \| 4 \| 0 \| Elementos tecnológicos \| Características de los elementos tecnológicos \| Ayer y Hoy de: Elementos del hogar Elementos de trabajo Medios de transporte Medios de comunicación \| Hábitos tecnológicos Utilización segura de la tecnología \| 1 \| Materiales Naturales y artificiales Materia prima y ejemplos de obtención. Fabricación de objetos, procesos o artefactos tecnológicos. \| Tecnología del hogar. Tecnología y profesiones. Símbolos y señales. \| El dato, la información y comunicación. concepto Tecnologías de la información y comunicación La sala de ciencia y Tecnología Reglamento El computador. Encendido, apagado. \| La contaminación ambiental Causas y consecuencias. Informática y Aprendizaje \| 2 \| Que es un proyecto? Pasos de un proyecto tecnológico Roles de un proyecto Manos a la obra!. \| La Información y la Comunicación \| Diseño y operación de algunos artefactos. Mouse, teclado. \| Los servicios públicos Hábitos saludables para el uso de la tecnología. Enfermedades asociadas con el mal uso de la tecnología \| 3 \| La investigación. Técnicas de recolección de información Hitos tecnológicos \| Longitudes, magnitudes y cantidades. Sistemas de operación Los manuales Ensamble y desarme de artefactos tecnológicos. \| Funcionamiento de artefactos cotidianos Evolución de algunos artefactos tecnológicos El Hardware. \| Fallas frecuentes en artefactos cotidianos. \| 4 \| Encendido y apagado. El Software escritorio, iconos y el entorno de una ventana Gestión de archivos \| Artefacto y proceso Los materiales. Procesos de transformación materia prima a productos tecnológicos. El sistema operativo \| Herramientas de construcción y reparación. Como se hacen algunos productos o servicios tecnológicos. Bienes productos y servicios tecnológicos del entorno. Procesador de Textos \| Fallas, Riesgos y soluciones con procesos, bienes, productos o servicios tecnológicos. Grandes estructuras a nivel nacional e internacional Procesador de Textos \| 5 \| La comunicación, Medios de comunicación. Herramientas multimediales Presentador multimedia Internet. \| Win logo Comandos algoritmos flujogramas \| Win logo Comandos algoritmos flujogramas \| Criterios de selección de productos tecnológicos Conservación y cuidado de productos tecnológicos, la calidad El reciclado. \| 6 \| Conceptos tecnológicos: Técnica, artefacto, proceso, herramientas, innovación Ciencia y tecnología El proceso tecnológico Identificación y formulación de problemas del entorno. \| Hitos tecnológicos- Factores del desarrollo tecnológico (peso, costo material, resistencia) en su evolución. \| El software los sistema operativos Los lenguajes de programación y flujogramas \| Prevención y Detección de fallas tecnológicas La calidad. \| 7 \| Teoría General de los sistemas \| Tecnologías de la información y la comunicación \| El dibujo técnico \| Materiales de uso Técnico \| 8 \| La energía Fuentes Tipos Transferencia Transformación. \| (Excel I) Internet \| Diseño grafico (teoría del color, de la imagen) (photoshop, Corel Draw) Diseño 2D \| Instalación de viviendas \| 9 \| Estructuras, Maquinas, operadores y mecanismos de transmisión. \| Excel II Bases de datos \| Diseño 3D \| Electricidad y circuitos eléctricos. \| 10 \| Redes y sistemas de comunicación. Diseño de páginas WEB. \| Programación de Computadores \| Programación de Computadores. \| Electrónica y circuitos digitales. \| 11 \| Arquitectura de computadores Mantenimiento de computadores (uso de la tecnología) Proyectos Tecnológicos Escolares MTIC´s. \| Robótica. Proyectos Tecnológicos Escolares MTIC´s \| Tecnología y Medio Ambiente: El desarrollo Sostenible. Proyectos Tecnológicos Escolares MTIC´s. \| Electivas (fotografía, pagina Web, photoshop, redes…) Proyectos Tecnológicos Escolares MTIC´s \| CONSIDERACIONES ESPECIALES Frente a esta malla es importante tener en cuenta e implementar las siguientes orientaciones que posibilitan el desarrollo óptimo de un área que no trabaja sola, que no es independiente, que como se evidencia, esta presente en casi todos los procesos de la vida escolar. Dos características esenciales de la actividad tecnológica inciden significativamente en la educación, estas son: 1. Su carácter integrador: los proyectos tecnológicos como suele ocurrir requiere del dialogo de diversas disciplinas, de distintos saberes que provienen de la actividad científica, lo anterior trasladado a un contexto escolar supone o idealiza un ambiente de continuo reconocimiento entre las áreas, sugiere una relación que trascienda mucho mas del simple hecho de conocerlas y saber el docente que las orienta, este aspecto promueve conocer los propósitos y los medios que utiliza cada área y mirarse dentro de la teoría de sistemas para armar ambientes de trabajo sinérgicos que converjan en procesos de enseñanza colaborativos. A partir de la implementación de espacios como estos, el estudiante no aprenderá de manera aislada los fines de cada área, sino que sus aprendizajes será lo que resulte de las estrategias planeadas de un equipo de grado y refleje de manera unida la misión y visión de una institución. Lo anterior lo podemos evidenciar tomando como ejemplo el tema de materiales de uso técnico que se desarrolla en el grado séptimo; conociendo lo que los estudiantes están trabajando con ética, naturales, sociales, matemáticas, castellano e ingles; por nombrar algunas áreas, se puede vincular esos contenidos de manera estratégica valorando el apoyo disciplinar que puedan brindar a la implementación de la tecnología, con esto, no solo se lograría trabajo en equipo, sin duda también se lograría aprendizajes interdisciplinarios. 2. La metodología de trabajo basado en el aprendizaje por proyectos permite estimular la inclinación hacia la indagación, la investigación y la autoformación desde allí el punto de partida para la construcción desde lo teórico hasta lo instrumental: propuestas, maquetas, prototipos, pasando por todas las etapas del método científico, favoreciendo el desarrollo de un ciudadano más observador, más analítico, que sepa verificar y contrastar fuentes de información, que formule preguntas e hipótesis y luego a través de la construcción, del ensayo y del error; demuestre sus planteamientos, al mismo tiempo que desarrolla sus competencias comunicativas al socializar ese conocimiento a través de ensayos, artículos o exposiciones, con esto de seguro se abona a la sepultura de la cultura: ctrl v/ctrl c facilista imponente en esta época en donde sobreabunda la información. Es importante para esto formular problemas o preguntas que estén acorde con la edad, el grado y los aportes que desde otras áreas se puedan hacer al proceso de construcción de conocimiento para estar en sintonía con el punto uno, antes mencionado. Por ultimo conozcamos el perfil del docente que llevara a cabo este proyecto. ACTIVIDADES Y PERFIL PARA EL DOCENTE DEL AREA Orientar el área de Tecnología e Informática es un reto que se debe asumir con mucha responsabilidad y compromiso, si bien no es el área más importante y no se considera que exista alguna así, si es una realidad que adquiere diversos compromisos con la institución. Las siguientes actividades se derivan de los diferentes roles que desempeñan en las escuelas los docentes y los estudiantes de últimos semestres de la licenciatura en Informática y medios audiovisuales, con su listado y descripción es un llamado a valorar y apoyar su labor así como motivar a la capacitación de los docentes de otras areas para poder visionar en un futuro diferentes docentes de todas las áreas adelantando estos procesos. Docente de Tecnología e Informática. Debe promover el desarrollo de competencias tecnológicas en los estudiantes, preparar sus clases, evaluar y todas las demás actividades normales inherentes a su cargo como docente. Diseñador de Recursos Educativos. Utilizar las herramientas informáticas y de comunicación para ayudar a potenciar los ambientes de enseñanza y aprendizaje, desde una simple guía, maquetas, pasando por una presentaciones en powerpoint terminando con software educativos y paginas web. Evaluador, Editor y adaptador de recursos. Cuando por motivos de tiempo no se le es posible diseñar sus materiales, entramos a una fase interesante que consiste es la descargar y conseguir estos recursos para luego evaluarlos y verificar si cumplen con los requerimientos necesarios para la implementación de una clase, para el caso contrario requiere entonces de procesos de adaptación y edición, estos casos se pueden evidenciar con frecuencia con las paginas web, artículos y videos. Proveedor de recursos. Si los compañeros de las diferentes áreas no utilizan la tecnología informática como elementos mediadores y en pro de su utilización, el docente los descarga y edita por ellos. Capacitador y asesor didáctico. Adelantar jornadas pedagógicas para el uso creativo y didáctico de la las MTIC`s o asesorar según los requerimientos a los compañeros que de manera individual comienzan con el proceso. Implementar los programas emanados del MEN: Como computadores para educar, entrapares, a que te cojo ratón... y así como estos un montón…. Colaborador en la implementación de proyectos. Mantenimiento, sostenibilidad y ampliación de los recursos tecnológicos. Sistematización de procesos académicos en la institución. Actitudes: Motivador: Trabajar con tecnologías no es fácil, requiere de tiempo, esfuerzo y no todos están dispuestos para ello así que para promover la utilización de estas por parte de todo el equipo de docentes se requiere de un poco mas de motivación y “conquistas”. Muy buen comunicador y temer el poder de convocatoria y convencimiento: para trabajar de manera insterdisciplinaria hay que saber comunicar ideas y escuchar. Con tecnologías suelen diseñarse muchos proyectos, seria una lastima que por no tener ese “feeling” como lo dicen los jóvenes, estos no se puedan ejecutar. Dinámico y que sepa trabajar en equipo. Para todas las responsabilidades que recaen sobre este docente, es necesario una buena dosis de energía, saber escuchar, respetar las opiniones, delegar funciones en compañeros y estudiantes. Autónomo en el aprendizaje. Reconociendo que cada día salen nuevas herramientas y asociado a esto nuevas formas de hacer las cosas hay que estar en constante actualización. Tolerante, paciente: Las procesos con las tecnologías no se realizan en el tiempo estimado, a veces los dineros suelen demorarse. Otras situaciones por las que debe ser tolerante no a todos les gusta trabajar con tecnologías, por temor al cambio o simplemente no les gusta. Inventivo, recursivo, las cosas con tecnologías nunca salen como uno a veces las tiene planeadas sobre todo con se trata del fluido eléctrico y de los benditos instaladores!!. Y por supuesto indagador e investigador. Referencias. MEN. Ley General de Educación. 1994 MEN. Orientaciones generales para el área de tecnología e informática. 2008 Sierra, Isabel y Otros. Docencia e interacción en entornos virtuales. Alpha Comunicación Estratégica. Montería. 2008. http://www.colombiaaprende.edu.co/html/docentes/1596/articles-90150_archivo.pdf http://www.eduteka.org/modulos.php?catx=3 http://www.areatecnologia.com/ http://www.juntadeandalucia.es/averroes/ieshuelin/departamentos/tecnologia/linkstecno.htm Planes de área de tecnología e informática de las instituciones Santa Isabel, El Sabanal, Policarpa salavarrieta, buenos aires, Inem. Para seguir apoyando este proyecto visita: http://areadetecnologiaeinformatica.wordpress.com Dostları ilə paylaş: \|
http://muhaz.org/el-origen-de-la-vida.html	El origen de la vida	EL ORIGEN DE LA VIDA Alexandr Oparin 1894 -1980 CONTENIDO Prólogo. Capítulo I. La lucha del materialismo contra el idealismo y la religión en tomo al problema del origen de la vida. Capítulo II. Origen primitivo de las substancias orgánicas mas simples: los hidrocarburos y sus derivados. Capítulo III. Origen de las proteínas primitivas. Capítulo IV. Origen de las primitivas formaciones coloidales. Capítulo V. Organización del protoplasma vivo. Capitulo VI. Origen de los organismos primitivos. Conclusión. Biografía. Notas. PRÓLOGO A finales del siglo XIX se hizo pública una teoría que cambiaría completamente la visión que los hombres tenían de sí mismos. Esa nueva concepción de la naturaleza era tan diferente, que muchos la catalogaron como poco seria e incluso llegaron a tildarla de peligrosa. El Origen de las especies, del naturalista inglés Charles Darwin, fue el primer paso de una serie de textos de carácter científico en torno al tema de la evolución, complementado en 1879 por el Origen del hombre, que se dedicó expresamente a observar el nexo existente entre el ser humano actual y los primates. Si bien se han publicado varios trabajos que profundizan o hacen claridad sobre las obras de Darwin, un trabajo equivalente en el tema de la iniciación de la vida sólo está presente en la obra de Oparin, que se encarga de explicar los pasos anteriores que ilustran la fase primigenia de la cadena evolutiva. Hasta hace poco, los esfuerzos por responder a la pregunta sobre cómo se originó la vida fueron consideradas especulaciones irresponsables que no correspondían a científicos serios. La situación ha cambiado por completo. De manera general, hoy se acepta que las primeras formas de vida en la Tierra no fueron el resultado de un evento súbito, sino más bien de uno, cuya repetición era parte integral del desarrollo general de la materia. Esa situación hace que el tema del origen de la vida sea objeto de una investigación científica a profundidad. Antes de dedicarnos puntualmente a la presente obra, es conveniente revisar un poco los presupuestos que subyacen tras la producción científica del autor. Oparin se interesó desde muy niño por las plantas, posiblemente por haber nacido en un área rural cercana al río Volga; esa inclinación se vio estimulada por la lectura de la teoría de la evolución de Darwin, que para ese entonces ya era comentada en los centros de estudios a lo largo y ancho de Rusia. En sus tiempos de estudiante de la cátedra de fisiología vegetal, Oparin no podía aprobar que los primeros organismos hubieran podido elaborar procesos de fotosíntesis; consideraba difícil que un organismo se constituyera sólo a partir de dióxido de carbono, nitrógeno y agua. Tal afirmación estaba en contravía de la teoría de la evolución de Darwin, en la que Oparin se había nutrido desde muy temprano. Como resultado de sus estudios, Oparin publicó en 1923 El origen de la vida, un texto que se encarga de presentar con lenguaje muy sencillo cómo la evolución de la materia orgánica se inició aun antes de la formación de la Tierra. Después de que el planeta terminó su conformación, y después de que su litosfera, atmósfera e hidrosfera se desarrollaron, la materia, que era muy elemental, se hizo más compleja. Entonces evolucionaron las primeras formas de vida, y tanto su estructura como su metabolismo evolucionaron paulatinamente. El trabajo, publicado por primera vez en Moscú hacia 1923, no fue conocido de manera más amplia sino hasta cuando John D. Bernal lo incluyó en su The origin of life en 1967. Desde entonces la incidencia de Oparin ha sido muy diversa: estableció el puente entre lo vivo y lo inerte, redondeó la teoría propuesta por Darwin con respecto a la evolución, puso al mundo científico a pensar sobre las relaciones entre los organismos y el medio que los rodea y abrió la posibilidad de estudiar los fenómenos biológicos en el cosmos. Oparin se hizo importante por su explicación del origen de la vida como el paso de las proteínas simples a los agregados orgánicos por afinidad funcional. Aunque algunas de las afirmaciones de Oparin han sido revaluadas, lo que sí es importante destacar es que su producción es campo fértil para el surgimiento de toda clase de preguntas en las disciplinas científicas, haciendo que los dogmas no sean ya los que manejen el curso del conocimiento. Hoy, al bordear los ochenta años de la aparición de su primer libro, Oparin sigue siendo punto de discusión de legos y expertos. CAPÍTULO I La lucha del materialismo contra el idealismo y la religión en torno al apasionante y discutido problema del origen de la vida ¿Qué es la vida? ¿Cuál es su origen? ¿Cómo han surgido los seres vivos que nos rodean? La respuesta a estas preguntas entraña uno de los problemas más grandes y difíciles de explicar que tienen planteado las ciencias naturales. De ahí que, consciente o inconscientemente, todos los hombres, no importa cuál sea el nivel de su desarrollo, se plantean estas mismas preguntas y, mal o bien, de una u otra forma, les dan una respuesta. He aquí, pues, que sin responder a estas preguntas no puede haber ninguna concepción del mundo, ni aun la más primitiva. El problema que plantea el conocimiento del origen de la vida, viene desde tiempos inmemoriales preocupando al pensamiento humano. No existe sistema filosófico ni pensador de merecido renombre que no hayan dado a este problema la mayor atención. En las diferentes épocas y distintos niveles del desarrollo cultural, al problema del origen de la vida se le aplicaban soluciones diversas, pero siempre se ha originado en torno a él una encarnizada lucha ideológica entre los dos campos filosóficos irreconciliables: materialismo e idealismo. De ahí que, al observar la naturaleza que nos rodea, tratamos de dividirla en mundo de los seres vivos y mundo inanimado, o lo que es lo mismo, inorgánico. Sabido es que el mundo de los seres vivos está representado por una enorme variedad de especies animales y vegetales. Pero, no obstante y a pesar de esa variedad, todos los seres vivos, a partir del hombre hasta el más insignificante microbio, tiene algo de común algo que los hace afines pero que, a la vez, distingue hasta a la bacteria más elemental de los objetos del mundo inorgánico. Ese algo es lo que llamamos vida, en el sentido más simple y elemental de esta palabra. Pero, ¿qué es la vida? ¿Es de naturaleza material, como todo el resto del mundo, o su esencia se halla en un principio espiritual sin acceso al conocimiento con base en la experiencia? Si la vida es de naturaleza material, estudiando las leyes que la rigen podemos y debemos hacer lo posible por modificar o transformar conscientemente y en el sentido anhelado a los seres vivos. Ahora bien, si todo lo que sabemos vivo ha sido creado por un principio espiritual, cuya esencia no nos es dable conocer, deberemos limitarnos a contemplar pasivamente la naturaleza viva, incapaces ante fenómenos que se estiman no accesibles a nuestros conocimientos, a los cuales se atribuye un origen sobrenatural. Sabido es que los idealistas siempre han considerado y continúan considerando la vida como revelación de un principio espiritual supremo, inmaterial, al que denominan Alma, espíritu universal, fuerza vital, razón divina, etc. Racionalmente considerada desde este punto de vista, la materia en sí es algo exánime, inerte; es decir, inanimado. Por tanto, no sirve más que de materia para la formación de los seres vivos, pero éstos no pueden nacer ni existir más que cuando el alma introduce vida en ese material y le da a la estructura, forma y armonía. Este concepto idealista de la vida constituye el fundamento básico de cuantas religiones hay en el mundo. A pesar de su gran diversidad, todas ellas concuerdan en afirmar que un ser supremo (Dios) dio un alma viva a la carne inanimada y perecedera, y que esa partícula eterna del ser divino es precisamente lo vivo, lo que mueve y mantiene a los seres vivos. Cuando el alma se desprende, entonces no queda más que la envoltura material vacía, un cadáver que se pudre y descompone. La vida, pues, es una manifestación del ser divino, y por eso el hombre no puede llegar a conocer la esencia de la vida, ni, mucho menos, aprender a regularla. Tal es la conclusión fundamental de todas las religiones respecto de la naturaleza de la vida, y no se concibe ni se sabe de una doctrina religiosa que no llegue a esa conclusión. Sin embargo, el problema de la esencia de la vida siempre ha sido abordado de manera totalmente diferente por el materialismo, según el cual la vida, como todo lo demás en el mundo, es de naturaleza material y no necesita el reconocimiento de ningún principio espiritual supramaterial para ser perfectamente explicado. La vida no es más que la estructuración de una forma especial de existencia de la materia, que lo mismo se origina que se destruye, siempre de acuerdo con determinadas leyes. La práctica, la experiencia objetiva y la observación de la naturaleza viva señalan el camino seguro que nos lleva al conocimiento de la vida. Toda la historia de la ciencia de la vida –la biología- nos muestra de diversas maneras lo fecundo que es el camino materialista en la investigación analítica de la naturaleza viva, sobre la base del estudio objetivo, de la experiencia y de la práctica social histórica; de qué forma tan completa nos abre ese camino correspondiente a la esencia de la vida y cómo nos permite dominar la naturaleza viva, modificarla conscientemente en el sentido anhelado y transformarla en beneficio de los hombres que construyen el comunismo. La historia de la biología nos brinda una cadena ininterrumpida de éxitos de la ciencia, que demuestran a plenitud la base cognoscitiva de la vida, y una sucesión ininterrumpida de fracasos del idealismo. Sin embargo, durante mucho tiempo ha habido un problema al que no había sido posible darle una solución materialista, constituyendo, por esa razón, un buen asidero para las lucubraciones idealistas de todo género. Ese problema era el origen de la vida. A diario nos damos cuenta de cómo los seres vivos nacen de otros seres semejantes. El ser humano proviene de otro ser humano; la ternera, nace de una vaca; el polluelo sale del huevo puesto por una gallina; los peces proceden de las huevas puestas por otros peces semejantes; las plantas brotan de semillas que han madurado en plantas análogas. Empero, no siempre ha debido ser así. Nuestro plantea, la Tierra, tiene un origen, y, por tanto, tiene que haberse formado en cierto período. ¿Cómo aparecieron en ella los primeros ancestros de todos los animales y de todas las plantas? De acuerdo con las ideas religiosas, no cabe duda de que todos los seres vivos habrían sido creados originariamente por Dios. Esta acción creadora del ser divino habría hecho aparecer en la Tierra, de golpe y en forma acabada, los primeros ascendientes de todos los animales y de todas las plantas que existen actualmente en nuestro plantea. Un hecho creador especial habría originado el nacimiento del primer hombre, del que descenderían seguidamente todos los seres humanos de la Tierra. Así, según la Biblia, el libro sagrado de los judíos y de los cristianos, Dios habría fabricado el mundo en seis días, con la particularidad de que al tercer día dio forma a las plantas, al quinto creó los peces y las aves, y al sexto las fieras y, finalmente, los seres humanos, en primer lugar al hombre y después a la mujer. El primer hombre, o sea Adán, habría sido creado por Dios, de un material inanimado, es decir, de barro; después lo habría dotado de un alma, convirtiéndolo así en un ser vivo. Pero el estudio de la historia de la religión demuestra palmariamente que estos cuentos ingenuos acerca del origen repentino de los animales y de las plantas, que, de suerte, aparecen hechos y derechos, cual seres organizados, se apoyan en la ignorancia y en una suposición simplista de la observación somera y superficial de la naturaleza que nos rodea. Esa fue la razón fundamental de que por espacio de muchos siglos se creyese que la Tierra era plana y se mantenía inmóvil, que el Sol giraba alrededor de ella apareciendo por el oriente y ocultándose tras el mar o las montañas, por el occidente. Esa misma observación superficial y simplista hacía creer muchas veces a los hombres que diferentes seres vivos, como por ejemplo, los insectos, los gusanos y también los peces, las aves y los ratones, no sólo podían nacer de otros animales semejantes, sino que también brotar directamente, generarse y nacer de un modo espontáneo a partir del lodo, del estiércol, de la tierra y de otros materiales inanimados, inertes. Siempre que el hombre tropezaba con la generación masiva y repentina de seres vivos, consideraba el caso como una prueba irrefutable de la generación espontánea de la vida. Y aún ahora, existen ciertas gentes incultas que están convencidas de que los gusanos se generan en el estiércol y en la carne podrida, y que diversos parásitos caseros nacen espontáneamente como consecuencia de los desperdicios, las basuras y toda clase de suciedades e inmundicias. Su observación superficial no advierte que los desperdicios y las basuras sólo son el lugar, el nido donde los parásitos colocan sus huevos, que más tarde dan origen al nacimiento de nuevas generaciones de seres vivos. En efecto, muy antiguas teorías de la India, Babilonia y Egipto, nos advierten de esa generación espontánea de gusanos, moscas y escarabajos que surgen del estiércol y de la basura; de piojos que se generan en el sudor humano; de ranas, serpientes, ratones y cocodrilos engendrados por el lodo del río Nilo, de luciérnagas que se consumen. Todas estas fantasías relativas a la generación espontánea correspondían en dichas teorías con las leyendas, mitos vulgares y tradiciones religiosas. Todas las apariciones repentinas de seres vivos, como caídos del cielo, eran interpretadas exclusivamente como manifestaciones parciales de la voluntad creadora de los dioses o de los demonios. En la antigua Grecia, muchos filósofos materialistas refutaban ya esa definición religiosa del origen de los seres vivos. Sin embargo, el transcurso de la historia facilitó que en los siglos siguientes se desenvolviera y llegase a preponderar una especulación teórica enemiga del materialismo: la concepción idealista de Platón, filósofo de la antigua Grecia. De acuerdo con las ideas de Platón, tanto la materia vegetal como la animal, por sí solas, carecen de vida, y sólo pueden vivificarse cuando el alma inmortal, la “psique”, penetra en ellas. Esta idea de Platón representó un gran papel contradictorio y, por tanto, negativo en el desenvolvimiento posterior del problema que estamos examinando. Diríase que, hasta cierto punto, la teoría de Platón se reflejó también en la doctrina de otro filósofo de la antigua Grecia, Aristóteles, más tarde convertida en fundamento básico de la cultura medieval y que predominó en el pensamiento de los pueblos por espacio de casi dos mil años. En sus obras, Aristóteles no se circunscribió a detallar numerosos casos de seres vivos que, según su creencia, aparecían espontáneamente, sino que, además, dotó a este fenómeno de una cierta base teórica. Aristóteles consideraba que los seres vivos, al igual que todos los demás objetos concretos, se formaban mediante la conjugación de determinado principio pasivo: la materia, con un principio activo: la forma. Esta última sería para los seres vivos la “entelequia del cuerpo”, es decir, el alma. Ella era la que daba forma al cuerpo y la que lo movía. En consecuencia, resulta que la materia carece de vida, pero es abarcada por ésta, adquiere forma armónicamente y se organiza con ayuda de la fuerza anímica, que infiltra vida a la materia y la mantiene viva. Las ideas aristotélicas tuvieron gran influencia sobre la historia posterior del problema del origen de la vida. Todas las escuelas filosóficas ulteriores, lo mismo las griegas que las romanas, participaron plenamente de la idea de Aristóteles respecto de la generación espontánea de los seres vivos. A la vez, con el transcurso del tiempo, la base teórica de la generación espontánea y repentina fue tomando un carácter cada vez más idealista y hasta místico. Este último carácter lo adquirió, muy particularmente, a principios de nuestra era, especialmente entre los neoplatónicos. Plotino, jefe de esta escuela filosófica, muy divulgada en aquella época, afirmaba que los seres vivos habían surgido en el pasado y surgían todavía cuando la materia era animada por el espíritu vivificador. Se supone, pues, que fue Plotino el primero que formuló la idea de la “fuerza vital”, la cual pervive aún hoy en las doctrinas reaccionarias de los vitalistas contemporáneos. Para describir en detalle el origen de la vida, el cristianismo de la antigüedad se basaba en la Biblia, la cual a su vez había copiado de las leyendas religiosas de Egipto y Babilonia. Los intérpretes de la teología de fines del siglo IV y principios del V, o sea, los llamados padres de la Iglesia, mezclaron estas leyendas con las doctrinas de los neoplatónicos, fincando sobre esta base su propia elaboración mística del origen de la vida, totalmente mantenida hasta hoy por todas las doctrinas cristianas. Basilio de Cesarea, obispo de mediados del siglo IV de nuestra era, en sus prédicas respecto de que el mundo había sido formado en seis días, decía que, por voluntad divina, la Tierra había concebido de su propio seno las distintas hierbas, raíces y árboles, así como también las langostas, los insectos, las ranas y las serpientes, los ratones, las aves y las anguilas. “Esta voluntad divina –dice Basilio– continúa manifestándose hoy día con fuerza indeclinable”. El “beato” Agustín, que fuera contemporáneo de Basilio y una de las autoridades más conspicuas e influyentes de la Iglesia católica, intentó justificar en sus obras, desde el punto de vista de la concepción cristiana del mundo, el surgimiento de la generación espontánea de los seres vivos. Agustín aseveraba que la generación espontánea de los seres vivos era una manifestación de la voluntad divina, un acto mediante el cual el “espíritu vivificador”, las “invisibles simientes” infiltraban vida propia a la materia inanimada. Así fue como Agustín fundamentó la plena concordancia de la teoría de la generación espontánea con los principios dogmáticos de la Iglesia cristiana. La Edad Media agregó muy poco a esta teoría anticientífica. En el medioevo, las ideas filosóficas, no importa su carácter, sólo podían sostenerse si iban envueltas en una capa teológica, si se cobijaban con el manto de tal o cual doctrina de la Iglesia. Los problemas de las ciencias naturales fueron postergados a segundo plano. Para opinar acerca de la naturaleza circundante, no se practicaba la observación ni la experiencia, sino que se recurría a la Biblia y a las escrituras teológicas. Únicamente noticias muy escasas acerca de problemas de las matemáticas, de la astronomía y de la medicina arribaban a Europa procedentes de Oriente. Del mismo modo, y a través de traducciones frecuentemente muy tergiversadas, llegaron a los pueblos europeos las obras de Aristóteles. Al principio su doctrina se estimó peligrosa, pero luego, cuando la Iglesia se dio cuenta de que podía utilizarla con gran provecho para muchos de sus fines, entronizó a Aristóteles elevándolo a la categoría de “precursor de Cristo en los problemas de las ciencias naturales”. Y según la acertada expresión de Lenin, “la escolástica y el clericalismo no tomaron de Aristóteles lo vivo, sino lo muerto”(1). Por lo que respecta en particular al problema del origen de la vida, se había expandido muy ampliamente la teoría de la generación espontánea de los organismos, cuya esencia consistía, a juicio de los teólogos cristianos, en la vivificación de la materia inanimada por el “eterno espíritu divino”. En calidad de ejemplo, podríamos citar a Tomás de Aquino, por ser uno de los teólogos más afamados de la Edad Media, cuyas doctrinas continúan siendo hoy día, para la Iglesia católica, la única filosofía verdadera. En sus obras, Tomás de Aquino manifiesta que los seres vivos aparecen al ser animada la materia inerte. Así se originan de modo muy particular, al pudrirse el lodo marino y la tierra abonada con estiércol, las ranas, las serpientes y los peces. Incluso los gusanos que en el infierno martirizan a los pecadores, surgen allí según Tomás de Aquino, como consecuencia natural de la putrefacción de los pecados. Tomás de Aquino fue siempre un gran defensor y un constante propagandista de la demonología militante. Para él, el diablo existe en la realidad y es, además, jefe de todo un tropel de demonios. Por esos aseguraba que la aparición de parásitos malignos para el hombre, no sólo puede surgir obedeciendo a la voluntad divina, sino también por las argucias del diablo y de las fuerzas del mal a él sometidas. La expresión práctica de estas concepciones proviene de los numerosos procesos incoados en la Edad Media contra las “brujas”, a las que se acusaba de lanzar contra los campos ratones y otros animales dañinos que destruían las cosechas. La Iglesia cristiana occidental adoptó de la doctrina reaccionaria de Tomás de Aquino, hasta convertirla en severo dogma, la teoría de la generación espontánea y repentina de los organismos, según la cual los seres vivos se originarían de la materia inerte, al ser animada ésta por un principio espiritual. Este era también el punto de vista sostenido por el que fue obispo de Rostov y vivió en tiempos de Pedro I; también sostenían en sus obras el principio de la generación espontánea de manera por demás bastante curiosa para nuestras ideas actuales. Según él, durante el diluvio universal, Noé no había acogido en su arca ratones, sapos, escorpiones, cucarachas ni mosquitos, es decir, ninguno de esos animales que “nacen del cieno y de la podredumbre... y que se engendran en el rocío”. Todos estos seres murieron con el diluvio y “después del diluvio renacen engendrados de esas mismas sustancias”. La religión cristiana al igual que todas las demás religiones del mundo, continúa sosteniendo hoy día que los seres vivos han surgido y surgen de pronto y enteramente constituidos por generación espontánea, a consecuencia de un hecho creador del ser divino y sin ninguna relación con el desarrollo o evolución de la materia. Sin embargo, al ahondar en el estudio de la naturaleza viva, los hombres de ciencia han llegado a demostrar que esa generación espontánea y repentina de seres vivos no surge en ninguna parte del mundo que nos rodea. Esto quedó establecido y demostrado a mediados del siglo XVII para los organismos con un cierto grado de desarrollo, especialmente para los gusanos, los insectos, los reptiles y los animales anfibios. Investigaciones posteriores patentizaron este aserto, también por lo que respecta a seres vivos de formación más simple; de suerte que incluso los microorganismos más sencillos, que aun no siendo perceptibles a simple vista, nos rodean por todas partes, poblando la tierra, el agua y el aire. Vemos, pues, que el “hecho” de la generación espontánea de seres vivos, que teólogos de diferentes religiones querían explicar como un hecho en que el espíritu vivificador infiltraba vida a la materia inerte y que implicaba la base de todas las teorías religiosa del origen de la vida, vino a ser un “hecho” inexistente, ilusorio, basado en observaciones falsas y en la ignorancia de sus interpretadores. En el silo XIX se aplicó otro golpe demoledor a las ideas religiosas, respecto del origen de la vida. C. Darwin y, posteriormente, otros muchos hombres de ciencia, entre los cuales están los investigadores rusos K. Timiriázev, los hermanos A. Y V. Kovalevski, I. Mécnikiv y otros, demostraron que, a diferencia de lo que afirman las Sagradas Escrituras, nuestro planeta no había estado poblado siempre por los animales y las plantas que nos rodean en la actualidad. Por el contrario, las plantas y los animales superiores, comprendido el hombre, no surgieron de pronto, al mismo tiempo que la Tierra, sino en épocas posteriores de nuestro plantea y a consecuencia del desarrollo progresivo de otros seres vivos más simples. Estos, a su vez, tuvieron su origen en otros organismos todavía más simples y que vivieron en épocas anteriores. Y así, sucesivamente, hasta llegar a los seres vivos más sencillos. Estudiando los organismos fósiles de los animales y de las plantas que poblaron la Tierra hace muchos millones de años, podemos llegar a convencernos, en forma tangible, de que en aquellas lejanas épocas la población viviente de la Tierra era diferente a la actual, y de que cuanto más avanzamos en la inmensa profundidad de los siglos comprobamos que esa población es cada vez más simple y menos variada. Descendiendo gradualmente, de peldaño en peldaño, y estudiando la vida en formas cada vez más antiguas, llegamos a concluir cómo fueron los seres vivos más simples, muy semejantes a los microorganismos de nuestros días y que en pasados tiempos eran los únicos que poblaban la Tierra. Pero, a la vez, también surge inevitablemente la cuestión del punto de origen de las manifestaciones más simples y más primitivas de la naturaleza viva, las cuales constituyen el punto de arranque de todos los seres vivos que pueblan la Tierra. Las ciencias naturales, al mismo tiempo que rechazan la posibilidad de que lo vivo se engendrase al margen de las condiciones concretas del desarrollo del mundo material, debían explicar el paso de la materia inanimada a la vida, es decir, explicar, por tanto, la transmutación de la materia y el origen de la vida. En los notables trabajos de F. Engels –Anti-Dühring y Dialéctica de la naturaleza-, en sus geniales generalizaciones de los avances de las ciencias naturales, se presenta el único planteamiento correcto y científico acerca del problema del origen de la vida. Engels indicó también la ruta que habían de llevar en lo sucesivo las investigaciones en este terreno, camino por el que transita y avanza con todo éxito la biología soviética. Engels refutó por anticientífico el criterio de que lo vivo puede originarse al margen de las condiciones en que se desarrolla la naturaleza e hizo patente el lazo de unidad existente entre la naturaleza viva y la naturaleza inanimada. Basándose en fehacientes pruebas científicas, Engels consideraba la vida como una consecuencia del desarrollo, como una transmutación cualitativa de la materia, condicionada en el período anterior a la aparición de la vida por una cadena de cambios graduales sucedidos en la naturaleza y condicionados por el desarrollo histórico. La meritoria importancia de la teoría darwinista consistió en haber aportado una explicación científica, una explicación materialista al surgimiento de los animales y plantas trascendentes mediante el conocimiento progresivo del mundo vivo y en haberse servido del método histórico para resolver los problemas biológicos. Sin embargo, en el problema mismo del origen de la vida, muchos naturalistas continúan sosteniendo, aun después de Darwin, el anticuado método metafísico de atacar este problema. El mendelismo-morganismo, muy usual en los medios científicos de América y de Europa occidental, mantiene la tesis de que los poseedores de la herencia, al igual que de todas las demás particularidades sustanciales de la vida, son los genes, partículas de una sustancia especial acumulada en los cromosomas del núcleo celular. Estas partículas habrían aparecido repentinamente en la Tierra, en alguna época, conservando práctica e invariablemente su estructura definitiva de la vida, a lo largo de todo el desenvolvimiento de ésta. Vemos, por consiguiente, que desde el punto de vista mantenido por los mendelistas-morganistas, el problema del origen de la vida se constriñe a saber cómo pudo surgir repentinamente esta partícula de sustancial especial, poseedora de todas las propiedades de la vida. La mayoría de los autores extranjeros que se preocupan de esta cuestión (por ejemplo, Devillers en Francia y Alexander en Norteamérica), lo hacen de un modo por demás simplista. Según ellos, la molécula del gene aparece en forma puramente casual, gracias a una “operante” y feliz conjunción de átomos de carbono, hidrógeno, oxígeno, nitrógeno y fósforo, los cuales se conjugan “solos”, para constituir una molécula excepcionalmente compleja de esta sustancia especial, que contiene desde el primer momento todas las propiedades de la vida. Ahora bien, esa “circunstancia feliz” es tan excepcional e insólita que únicamente podría haber sucedido una vez en toda la existencia de la Tierra. A partir de ese instante, sólo se produce una incesante multiplicación del gene, de esa sustancia especial que ha aparecido una sola vez y que es eterna e inmutable. Está claro, pues, que esa “explicación” no explica en esencia absolutamente nada. Lo que diferencia a todos los seres vivos sin excepción alguna, es que su organización interna está extraordinariamente adaptada; y podríamos decir que perfectamente adaptada a las necesidades de determinadas funciones vitales: la alimentación, la respiración, el crecimiento y la reproducción en las condiciones de existencia dadas. ¿Cómo ha podido suceder mediante un hecho puramente casual, esa adaptación interna, tan determinativa para todas las formas vivas, incluso para las más elementales? Los que sostienen ese punto de vista, rechazan en forma anticientífica el orden regular del proceso que infiltra origen a la vida, pues consideran que esta realización, el más importante acontecimiento de la vida de nuestro planeta, es puramente casual y, por tanto, no pueden darnos ninguna respuesta a la pregunta formulada, cayendo inevitablemente en las creencias más idealistas y místicas que aseveran la existencia de una voluntad creadora primaria de origen divino y de un programa determinado para la creación de la vida. Así, en el libro de Schroedinger ¿Qué es la vida desde el punto de vista físico?, publicado no hace mucho; en el libro del biólogo norteamericano Alexander: La vida, su naturaleza y su origen, y en otros autores extranjeros, se afirma muy clara y terminantemente que la vida sólo pudo surgir a consecuencia de la voluntad creadora de Dios. En cuanto al mendelismo-morganismo, éste se esfuerza por desarmar en el plano ideológico a los biólogos que luchan contra el idealismo, esforzándose por demostrar que el problema del origen de la vida –el más importante de los problemas ideológicos- no puede ser resuelto manteniendo una posición materialista. Sin embargo, esa aserción es absolutamente falsa, y puede rebatirse fácilmente abordando el asunto que nos ocupa y sosteniendo el punto de vista de lo que constituye la única filosofía acertada y científica, es decir, el materialismo dialéctico. El materialismo dialéctico enseña que la vida es de naturaleza material. Mas, sin embargo, la vida no es, en realidad, una propiedad inseparable de toda la materia en general. Por el contrario, la vida sólo es inherente a los seres vivos, pues sabido es que carecen de ella todos los objetos y materiales del mundo inorgánico, La vida es una manifestación especial del movimiento de la materia, pero esta manifestación o forma especial no ha existido eternamente ni está desunida de la materia inorgánica por un abismo insalvable, sino que, por el contrario, surgió de esa misma materia en el curso del desarrollo del mundo, como una nueva cualidad. El materialismo dialéctico nos enseña que la materia nunca está en reposo, sino que se halla en constante movimiento, se desarrolla, y en su expansión se eleva a planos cada vez más altos, tomando formas de movimiento cada vez más complejas y más perfectas. Al elevarse de un plano inferior a otro superior, la materia va adquiriendo nuevas cualidades que antes no tenía, lo cual quiere decir que la vida es, por tanto, una nueva cualidad, que aflora como una etapa determinada, como determinado escalón del desarrollo histórico de la materia. Por lo expuesto se descubre claramente que el camino principal que nos lleva con seguridad y acierto a la solución del problema del origen de la vida es, sin duda alguna, el estudio del desarrollo histórico de la materia, es decir, de ese desarrollo que en otros tiempos condujo a la aparición de una nueva cualidad: a la aparición de la vida. Ahora bien, el surgimiento de la vida no tuvo efecto de golpe, como trataban de demostrar los sostenedores de la generación espontánea y repentina. Por lo contrario, hasta los seres vivos más simples poseen una estructura tan compleja que de ninguna manera pudieron haber surgido de golpe; pero sí pudieron y debieron formarse mediante mutaciones continuadas y sumamente prolongadas de las sustancias que los integran. Estas mutaciones, estos cambios, se produjeron hace mucho tiempo, cuando la Tierra aún se estaba formando y en los períodos primarios de su existencia. De aquí, precisamente, que para resolver acertadamente el problema del origen de la vida haya que dedicarse ahincadamente al estudio de esas transformaciones, a la historia de la formación y del desarrollo de nuestro planeta. En las obras de V. Lenin encontramos una idea muy profunda respecto del origen evolutivo de la vida. “Las Ciencias Naturales –decía Lenin- afirman positivamente que la Tierra existió en un estado tal que ni el hombre ni ningún otro ser viviente habitaban ni podían habitarla. La materia orgánica es un fenómeno posterior, fruto de un desarrollo muy prolongado”(2). A principios de siglo, al analizar en su obra ¿Anarquismo o socialismo? Fundamentos de la teoría materialista, J. Stalin expresó muy concretamente que el origen de la vida había seguido un proceso evolutivo. “Nosotros sabemos, por ejemplo –decía Stalin-, que en un tiempo la Tierra era una masa ígnea incandescente; después se fue enfriando poco a poco, más tarde surgieron los vegetales y los animales, al desarrollo del mundo animal siguió la aparición de determinada variedad de simios y luego, a todo ello, sucedió la aparición del hombre. Así se ha producido, en líneas generales, el desarrollo de la naturaleza”(3). Merece mencionar el hecho de que el camino evolutivo fue señalado por J. Stalin en una época en que aún no había sido publicada la Dialéctica de la naturaleza(4) de Engels, y cuando en el problema del origen de la vida preponderaba entre los naturalistas (incluso entre los avanzados) el principio mecanicista. Es únicamente en la segunda década del siglo XX cuando la aplicación del principio evolutivo al estudio del problema que nos ocupa empieza a alcanzar gran desarrollo en las ciencias naturales. Acerca de esto podemos señalar, de manera muy particular, la opinión de nuestro célebre compatriota K. Timiriázev, pues en su artículo de los Anales científicos de 1912, refiriéndose al asunto del origen de la vida, dice: “... Nos vemos obligados a admitir que la materia viva ha seguido el mismo camino que los demás procesos materiales, es decir, el camino de la evolución”. “La hipótesis de la evolución, que ahora se expande no sólo a la biología sino también a las demás ciencias de la naturaleza –a la astronomía, la geología, la química y la física-, nos convence de que esta evolución también se produjo probablemente al realizarse el paso del mundo inorgánico al orgánico”. Entre los trabajos publicados en la Unión Soviética, es digno de destacarse especialmente el libro del académico V. Komarov: Origen de las plantas. Komarov analiza y refuta la teoría de la eternidad de la vida y la suposición de que los seres vivos vinieron a la Tierra procedentes de los espacios interplanetarios, y añade: “La única teoría científica es la teoría bioquímica del origen de la vida, el profundo convencimiento de que su aparición no fue sino una de las etapas sucesivas de la evolución general de la materia, de esa complicación cada vez mayor de la serie de compuestos carbonados del nitrógeno”. Actualmente, el principio básico del desarrollo evolutivo de la materia es admitido por muchos naturalistas, no sólo en la Unión Soviética sino también en otros países. Pero la mayoría de los investigadores de los países capitalistas solamente admiten este principio como aplicable al período de la evolución de la materia que antecede a la aparición de los seres vivos. Pero cuando se refiere a esta etapa, la más importante de la historia del desarrollo de la materia, estos investigadores resbalan inevitablemente hacia las viejas posiciones mecanicistas, se acogen o invocan la “feliz casualidad” o buscan la explicación en incognoscibles o inescrutables fuerzas físicas. En el problema del origen de la vida, las modernas ciencias naturales tienen trazada la tarea de presentar un cuadro acertado de la evolución sucesiva de la materia que ha culminado en la aparición de los primitivos seres vivos, de estudiar, con base en los datos proporcionados por la ciencia, las diferentes etapas del desarrollo histórico de la materia y descubrir las leyes naturales que han ido apareciendo sucesivamente en el proceso de la evolución y que han producido el devenir de la vida. Dostları ilə paylaş: \|
http://muhaz.org/i-n-t-r-o-d-u-c-c-i-o-n.html	I n t r o d u c c I o n	I N T R O D U C C I O N LA CIUDAD DE LOS ANGELES Y EL CANAL DEL LAJA La historia de los últimos 100 años está marcada para la Ciudad de Los Angeles por un crecimiento y desarrollo que se debe fundamentalmente al Canal del Laja.- Como se indica en el libro de don Domingo Contreras Gómez, "La Ciudad de Santa María de Los Angeles", la iniciativa que lleva a que esta trascendental obra de Ingeniería se transforme en realidad, se empieza a gestar alrededor de 1890, cuando grupos de vecinos preocupados por el progreso de la región de la antigua Isla de la Laja dan forma a los trámites destinados a utilizar los recursos hídricos del río Laja para riego de la Zona.- La Ciudad de Los Angeles en esa época mostraba un crecimiento escaso.- Sólo 7.500 habitantes eran su población y la Vida transcurría lánguida y sin mayores alternativas.- A pesar de que el ferrocarril la incluía en sus redes, no se alteraban las viejas costumbres, principalmente por la pobreza de los suelos que sólo permitían una agricultura de subsistencia, que dependía de las lluvias, abundantes en invierno y parte de la primavera, pero que disminuían hasta secar esteros y fuentes de agua los meses de estío.- No existían más que escasas praderas naturales y aún se recuerda que durante la construcción del canal, el forraje para los animales de tiro utilizados debió traerse desde la zona de Rancagua, algo que cuesta imaginar hoy, cuando la zona abastece a otras provincias y hasta exporta al extranjero.- A partir de 1925, se dio riego a las tierras que tan poco producían.- Pero no ha sido fácil el proceso: problemas técnicos, falta de recursos de los agricultores que iniciaban recién la explotación de sus predios, la crisis económica de 1930 y posteriormente los terremotos de 1939 y 1960, han planteado permanentemente nuevos desafíos a los regantes.- Pero hoy, cuando la Ciudad de Los Angeles ha cumplido 254 años y su población se empina a casi 15 veces la de un siglo atrás, bien vale la pena recordar que la riqueza que hoy exhiben sus campos y las agroindustrias que las procesan, como Chiprodal, Bioleche, IANSA, Conservera Valles del Laja y tantas otras, no estarían radicadas en esta zona, si hombres visionarios que amaban a su tierra y querían progreso y bienestar para las nuevas generaciones, no hubieran desarrollado ingentes y titánicos esfuerzos para ver convertido en realidad su sueño de que las aguas del Nivequetén, hoy Río Laja, fertilizaren una basta zona agrícola, dando a través del Canal del Laja, prosperidad y desarrollo a Santa María de Los Angeles.- MI VISION DEL CANAL DEL LAJA Y LA CIUDAD Llegué a Los Angeles por primera vez a comienzos del mes de Julio de 1957.- Había sido citado por el Directorio de la Asociación de Canalistas del Laja para pronunciarse acerca de la solicitud enviada postulando al cargo de Ingeniero Administrador.- Hacía más de seis meses que la Oficina Técnica de la Institución se encontraba acéfala y en ese instante estaba integrada solamente por don José López Hidalgo, con más de veinte años de servicio y don Tomás Seguel Sepúlveda, ingresado recién hacía un mes.- El Directorio, urgido a resolver la carencia de un profesional que abordara las obras y trabajos indispensables para la temporada de riego que empezaba en tres meses más, me envió a recorrer el Canal Matriz y conocer la bocatoma, pidiéndome un informe que conocería al día siguiente.- Inicié mi conocimiento de la zona de riego en un viaje en la camioneta Chevrolet 51 que manejaba el Chofer Alejandro López.- El pavimento de la ciudad alcanzaba sólo hasta la calle Balmaceda, llamada "Calle Ancha", iniciándose allí un camino ripiado en regulares condiciones hasta la Hacienda Canteras, a partir de la cual sólo era de arena y piedras.- Paramos en Chacayal, luego de mostrarme los cruces con los canales Diuto-Paillihue, Peral Norte y Peral Sur, en la casa de don Emilio Burgos, celador del sector, en que estaba instalada la terminal de la línea telefónica dependiente de la Compañía de Teléfonos, desde donde se extendía una línea particular de la Asociación que conectaba teléfonos, todos a magneto como en toda la ciudad y la zona, instalados en las casas de los celadores encargados de la vigilancia de las principales entregas desde el Canal Matriz a los Esteros Rarinco y Caliboro ( a través de las Vegas de Chanchancura) y comunicaba finalmente con la casa del Mayordomo de Bocatoma, Tomás Manosalva, también con más de veinte años en su cargo.- Conocí así la captación desde el río, siendo informado que anualmente se efectuaban faenas desde el mes de Octubre colocando "patas de cabra" (estructuras con varas de 3 a 4 metros de forma piramidal con una tarima a mitad de altura) que se reforzaban con piedras, fardos y ramas hasta conseguir que la altura de agua en el Canal Matriz llegara a los 3 metros.- El canal se veía con un gran embanque de piedras arrastradas por el río (no se contaba con desrripiadores) que tenía que ser extraído mediante el uso de carros decauville para lo cual se instalaban rieles en los taludes del canal.- La colocación de las patas de cabra se hacía con ayuda de un cable que estaba anclado en los llamados "tutores" ( trípodes de 10 metros de altura), uno ubicado en la ribera y otro en un islote a unos 120 metros dentro del cauce, desplazándose los materiales con ayuda de yuntas de bueyes; era visible aún en esa época del año, que la corriente del río tenía dirección paralela a la ribera o sea perpendicular a la captación, lo que dificultaba en grado sumo el escurrimiento hacia las compuertas.- Esta bocatoma llevaba en funciones poco más de 30 años, al igual que el Canal Matriz, en que se apreciaba gran deterioro de los tramos con revestimiento, habiéndose desgastado en alto porcentaje, quedando restos de la enfierradura original que ya no prestaba utilidad.- Las caídas y demás obras de arte como las entregas a la Hacienda Canteras y a los esteros, correspondían a diseños hidráulicos anticuados, lo que era comprensible, por cuanto el proyecto se contrató en 1915, mucho antes de que Francisco Javier Domínguez Solar transformara los criterios de la hidráulica constituyéndose en un hidraulicista que marcó una época en Chile y otros países y que a esa fecha aún no se titulaba.- Lo apreciado en esa visita relámpago, aparte de permitirme intuir la importancia fundamental de esas obras en el desarrollo agrícola de la zona, me permitió dar cuenta de los problemas existentes, lo que fue acogido favorablemente por el Directorio, ya que coincidía con la visión que de ellos se tenía, en especial por parte del Director más antiguo a esa fecha, don Nemoroso Barrueto.- Durante los meses que siguieron, conocí el crudo invierno sureño, en un año en que una epidemia conocida como gripe de Hong Kong se extendía por todo el país, con una virulencia que se podía apreciar, por ejemplo, en el hecho de juntarse hasta siete funerales por día en la iglesia de San Francisco.- En ese lapso tuve ocasión de apreciar el escaso tiempo con que se contaba para efectuar las limpias y trabajos en los distintos canales, cuya extensa red empecé a conocer, tarea que se prolongó por más de un año antes de formarme una idea cabal de toda su complejidad.- En los viajes a terreno con el señor López, me fui informando gradualmente de los hechos que se habían vivido en la zona desde la construcción del Canal Matriz y la red de canales derivados que cambiaron la vida de los habitantes de la "Isla de la Laja" .- Los campos que circundan la ciudad, antes del riego eran eriales en los que sólo se podrían efectuar cultivos de riego natural, como lentejas, trigo de invierno, en especial centeno, todos los lugares húmedos en invierno y primavera, pero que en verano no disponían de agua al agotarse los esteros y arroyos; ganado era ovino y la mayor parte de la superficie de los predios, era de llanos, con matas de piche, romerillo y corales que no se denominaban aún rosa mosqueta como se les conoce hoy.- El cambio a una agricultura de riego no fue sencillo; costó acostumbrar a la gente de campo a las nuevas condiciones, a la introducción del ganado vacuno y los planteles lecheros y a las técnicas, que aunque incipientes, sólo pudieron empezar a ser comprendidas luego de dos o tres décadas.- Supe al respecto, que en la zona de Cuel, donde subsistieron por largo tiempo predios sin riego entremezclados con los de accionistas de la Asociación, las familias presionaban para que no se inscribieran en las listas de postulantes al riego, porque entendían que se crearían problemas serios al alterarse sus costumbres centenarias, creyendo que sus animales se iban a "aperhuinar".- Fue difícil la tarea de obtener la aceptación de los futuros regantes y se logró sólo gracias a la dedicación total y espíritu de sacrificio de los pioneros que se entregaron por entero a la creación de la Asociación y la construcción de las obras.- La ciudad reflejaba cabalmente esta situación y recogió paulatinamente los frutos del progreso que experimentaba la agricultura.- Sin embargo, en 1957 todavía la ciudad era una angosta faja limitada por las calles Ercilla y Villagrán, con unas pocas Poblaciones o caseríos en el barrio del Bolsón (antigua salida hacia Concepción) y en Paillihue y la Colonia Humán (o tal vez Humèn), coincidiendo con las calles que conectaban con la antigua Ruta 5 (Canteras-Tucapel-Yungay-Chillán), cambiada pocos años después al trazado actual.- Por lo dicho, no existía movilización colectiva, por no haber posibilidades de circuitos cerrados y la poca distancia a los lugares de trabajo y comercio.- Sin duda alguna, las aguas conducidas por el Canal Matriz eran la savia que iba permitiendo que la ciudad empezara a empinarse en un desarrollo que los angelinos de esa época visualizaban acertadamente como producto del riego, por haber conocido la vida anterior.- La Asociación de Canalistas era conocida por la mayor parte de los habitantes de Los Angeles y habían vertido en ella no sólo los esfuerzos en común y solidarios, sino también las rivalidades que se tradujeron en tensiones derivadas de grupos provenientes de enfoques radicales los unos, conservadores otros, pero que ya se habían atenuado hasta desaparecer a comienzos de los años sesenta.- Las agroindustrias habían aparecido desde fines de los años treinta, bajo el impulso de personeros como don Darío Barrueto, creador de la Cooperativa Lechera que permitió establecer la ganadería en suelos de arenas pobres como la mayor parte de los suelos regados por el Canal del Laja y ya, la IANSA se destacaba por su capacidad de promover cambios en las técnicas del campo y la introducción obligada de las rotaciones de cultivos y la utilización acabada de los abonos necesarios con tal resultado que se llegó a decir que el azúcar representaba nada más que un subproducto de las plantas azucareras.- Con el tiempo, se ha ido esfumando el conocimiento de la importancia fundamental que ha tenido el riego del Canal del Laja en la vida y progreso de Los Angeles.- Se ha olvidado que sin riego, Los Angeles no tendría por qué ser mayor que Yumbel y los grupos humanos que han llegado en los últimos treinta años, creen tal vez que la ciudad ha crecido paulatinamente en sus doscientos cincuenta y cuatro años y que su agricultura ha sido siempre del mismo tipo.- Cuando se ve transitar las camionetas de la Asociación, tan diferentes del primer Chevrolet 29 de sus inicios, o se aprecia su antena central de comunicaciones, es fácil ignorar que los inspectores en su primera década efectuaban sus recorridos a caballo, en jornadas que duraban casi una semana para ir a la bocatoma; que hace treinta años sólo se podía acceder a la red de canales en jeep con doble tracción y que los teléfonos a magneto eran toda la posibilidad de comunicación.- Por esto es indispensable vaciar en estas páginas la historia de la institución a grandes rasgos, pero que pretenden que la vida de quienes dedicaran tantos años a la Asociación sea a lo menos entrevista por quienes están hoy sirviendo a un nuevo desarrollo de la ciudad y la zona, partiendo de lo conseguido durante más de medio siglo por el riego del Canal del Laja.- Los antecedentes y hechos que se incluyen a continuación corresponden entonces a los recogidos de quienes conocieron la Institución antes de 1957, de los libros de actas tanto de Directorios o de Juntas Generales y los detalles del proyecto y las obras, del Ingeniero Alberto Finlay; a partir de esa fecha, han sido de conocimiento directo de quien escribe estas líneas, que ha tenido el privilegio de estar ligado a la Asociación en forma permanente durante más de treinta y seis años.- Los primeros capítulos están destinados a dar a conocer la primera etapa de la Asociación, incluye su formación y el proceso de construcción de la obra hasta poco después de ser entregada a los regantes para su administración en 1927.- Podremos apreciar los cambios requeridos para administrar una Asociación de Canalistas que se indica con 160 regantes, 30 años después cuenta con 610 y en la actualidad abarca más de 1.500 usuarios.- C A P I T U L O I CONSTRUCCION DE LA RED El Canal del Laja: El Canal del Laja fue uno de los primeros cuatro canales cuya construcción abordó el Ministerio de Obras Públicas, que creó para este efecto la Inspección General de Regadío en 1915, que hasta entonces era sólo una Sección de la Inspección General de Hidráulica, por la necesidad de tener un organismo independiente, especializado en regadío que pudiera tomar a su cargo la construcción de los canales Mauco, Maule, Melado y Laja, incluidos en la Ley Nº 2953 de 9 de Diciembre de 1914.- La zona a regar, constituida por propiedades ubicadas en la llamada Isla de la Laja, limitada por los ríos Laja, Duqueco, Bío Bío, era una zona casi desértica, en que salvo pequeñas excepciones, mostraba terrenos que motivaron a Benjamín Subercaseaux a expresar, asimilándolos a los alrededores de Yumbel que ya había descrito en su obra "Chile o una loca geografía", simplemente la frase "Los Angeles", otra vez las arenas", sintetizando así su observación de los campos que circundaban la Ciudad.- Los predios a regar corresponden en un 90% a la actual comuna de Los Angeles y el resto a Quilleco y están situados entre los 72º14´ y 72º34´de longitud oeste y 37º33´ y 35º55 de latitud sur.- LA IDEA DE REGAR: Tal como se indicó, la carencia del riego limitaba absolutamente cualquier proyecto de desarrollo o mejoramiento de vida de sus pobladores.- Escasas excepciones sólo servían para destacar la necesidad imperiosa de dar un vuelco sustancial a la pobreza extendida en todo el sector y a la Villa fundada por don Pedro de Córdova y Figueroa el 26 de Mayo de 1739 por orden del Gobernador Manso de Velasco, Villa que al terminar las guerras de Arauco con el Parlamento de Negrete, iniciaba una lenta declinación, sólo aminorada por la iniciativa y actividad de colonos alemanes que habían logrado insuflar ánimos de progreso, como lo demuestra la instalación de luz eléctrica a fines del siglo pasado, pero que tropezaban con la falta de desarrollo agropecuario, única posibilidad de que la Villa no se transformara en un pueblo sin destino.- En la historia de la ciudad, don Domingo Contreras Gómez nos narra las primeras tentativas de pioneros que visualizaron la posibilidad de usar las aguas del río Laja para cambiar el futuro del Departamento de La Laja, permitiendo su bienestar y progreso.- La primera gestión la efectuó el político radical don Mariano Palacios, quien solicitó mercedes de agua en varios cauces del sector en 1897, sin que su iniciativa prosperara.- En esa época, no se aceptaba que el Estado interviniera en la gestación y concreción de proyectos de regadío, ya que se estimaba que, al beneficiar directamente a los propietarios de los predios a regar, correspondía solamente a ellos financiar y construir las obras.- Esto se derivaba de las concepciones economistas de Courcelle de Senevil, cuyo discípulo criollo Zorobabel Rodríguez había conseguido finalmente imponer la política de que el Estado se limitara a actividades mínimas, originándose así incluso la entrega de las salitreras a vil precio, obtenidas luego de la cruenta Guerra del Pacífico.- Por esto, fuera del Canal del Maipo, sólo habían logrado construirse pequeños canales, especialmente en la zona central, salvo muy contadas excepciones en el centro sur del país.- No habría sido posible la construcción del Canal del Laja a no mediar un cambio sustancial en la mentalidad política de la época, que primero permitió la legalización de las Asociaciones de Canalistas con personalidad jurídica, no consultadas por don Andrés Bello en el Código Civil, mediante la Ley 2839 de 1908 impulsada por el Presidente Pedro Montt y luego con la Ley 2953 de 1914 ya mencionada, cuando la crisis europea y la situación de la industria salitrera con su consiguiente cesantía, obligó a visualizar la urgencia de promover con intensidad el desarrollo de las zonas agrarias.- El señor Contreras Gómez, más tarde Director de la Asociación de Canalistas del Laja por varios períodos, nos señala que luego de una serie de iniciativas, con la participación de distinguidos profesionales como los Ingenieros Mena, Calvo y Knockaert, se logró interesar al Gobierno para que se hiciera el estudio definitivo del Canal del Laja, discutiéndose por un tiempo si su bocatoma se ubicaría en el lugar que finalmente fue el definitivo (el punto conocido como El Peñón) o si se aprovechaba una bocatoma y el canal respectivo que había sido trazado por antiguos dueños de la Hacienda Canteras o Estancia O'Higgins y que conocemos hoy como Canal Bulnes.- El PROYECTO DEFINITIVO: La obra abordada finalmente por la Inspección de Regadío, consistió según detalla el Ing. Alberto Finlay en su descripción de las obras de riego construidas por el Estado, en la captación ubicada en El Peñón, frente al pueblo de Tucapel, un canal matriz de más o menos 40 Kilómetros que entregaba aguas al Estero Cholguahue, luego de vaciar caudales a los esteros Caliboro, Nabuco, Curanadú, Rarinco y Diuto; durante su construcción, se eliminó el tramo Diuto-Cholguahue, cambiándolo por los Canales Peral Sur y Peral Norte, derivados del Estero Diuto, que fue desde entonces el punto terminal del Canal Matriz, completándose luego la red principal con el Canal Rarinco-Diuto, construido por la Asociación con financiamiento estatal y de los accionistas.- De acuerdo a lo señalado, la red básica del Canal del Laja se iniciaba en la captación, consistente en una obra de concreto provista de 6 compuertas de madera de 3 mts. de alto por 2 mts. de ancho.- Los aparatos de maniobras de las compuertas, accionadas a mano con una desmultiplicación de cremallera, engranajes rectos y uno helicoidal con tornillo sin fin, están sobre la obra de 6 metros de alto, para defensa ante crecidas del río.- Los machones tienen 1 metro de ancho, por lo que el canal de admisión quedó de 23 metros en total.- Esta bocatoma requería para captar las aguas cuando disminuye el caudal del río, de una barrera de patas de cabra de 130 ó más metros de largo y 3 metros de alto, para cortar el brazo del río frente a la toma.- Con el tiempo, se tuvo que complementar los trabajos de captación con máquinas que desviaban aguas desde los brazos más alejados e incluso se debió en algunas temporadas construir una barrera adicional más al centro del río, debido a que la obstrucción a la corriente que representaba la barrera al no eliminarse totalmente en invierno, causaba embanques y la tendencia cosiguiente del río a desplazar su caudal a mayor distancia de la captación.- Desde las primeras temporadas de funcionamiento de la toma, fue posible observar las dificultades existentes para la captación de los derechos, consistentes en una merced de 42 metros cúbicos por segundo, proveniente de una reserva establecida por Decreto 1699 en 1909 sobre las aguas del río Laja por el Fisco de 5 mil regadores y que, descontadas las eventuales pérdidas por conducción especialmente en los primeros 12 kilómetros, representaron 2.556 regadores de 15 litros por segundo; esta merced se otorgó de acuerdo a las necesidades de riego de la superficie correspondiente a quienes se inscribieron inicialmente para recibir riego del nuevo canal.- El Directorio de la entidad planteó en reiteradas oportunidades a la Inspección de Regadío las deficiencias de la captación junto a otras observaciones referentes al proyecto y su construcción, planteando su negativa a la recepción del canal y su red para ser administrada para la Asociación, ya que a la época no existía un período de explotación por parte del Estado antes de su entrega a los regantes.- El Canal Matriz se desarrolla de norte a sur, excepto en sus 9 primeros kilómetros en que hace una curva hacia el poniente.- Hasta el km. 11.600 va excavado en un conglomerado de tierra y piedras teniendo según el proyecto 8 metros en el fondo, 3 mts. de altura y 14 de ancho en la superficie, conduciendo hasta allí la totalidad del gasto captado en bocatoma.- En ese punto está la entrega al llamado surtidor del Caliboro, que vaciaba 364 regadores a las Vegas de Chanchancura, de donde nace más o menos a 2 Kilómetros, el Estero Caliboro.- La primera sección revestida se inicia en el Kilómetro 12.600 con 2,75 mts. de ancho en el fondo, 10,85 en la superficie y 2,70 mts. de profundidad.- En el Kilómetro 14,350 se estableció la primera entrega a la Hacienda Canteras diseñada para 250 regadores; cabe hacer notar que dicha Hacienda se inscribió inicialmente con 400 regadores, pero a partir de 1930, efectuó una serie de traspasos y transferencias quedando reducidos sus derechos a la mitad, o sea 200 regadores, cifra que se mantiene en la actualidad.- Al respecto, se puede indicar que esta cesión de derechos para regantes de aguas abajo, fue causa de modificaciones importantes en los caudales conducidos por algunos canales derivados como el Canal Peral Norte e incluso el mismo Canal Matriz en su tramo final.- Continúa el canal por un tramo sin revestimiento en terrenos arenosos con 11.90 mts en el fondo, 19.70 en la superficie y 2,60 mts de profundidad, hasta el kilómetro 17,218 efectuándose en este tramo entregas al Estero Nabuco (45 Regadores) en el km. 15,700 y a la Hacienda Canteras (2da entrega) 70 regadores en el km. 16,800.- En la actualidad, las secciones sin revestir han tomado la forma parabólica característica a la adecuación a la velocidad normal de escurrimiento, por lo que las dimensiones e incluso las cifras de las entregas son las del proyecto y no las actuales.- Prosigue el trazado del canal con revestimiento entre los km. 17,218 y 17,700, con 2.20 mts en el fondo, 10.30 en la superficie con 2.70 mts de profundidad; en el km. 17.650 cruza sobre el Estero Curanadú en terraplén revestido, pasando las aguas del Estero por tubo de concreto entregándose allí 52 regadores.- A continuación y hasta el kilómetro 19.657 el canal pasa por terrenos de arena y trumao con 11.40 mts de fondo, 19.20 en la superficie y 2.60 de profundidad, entregándose en este tramo 30 regadores en la tercera entrega a Canteras en el km. 18.500.- Desde el km. 19.657, el canal fue revestido, variando su sección de acuerdo al gasto correspondiente, pasando por las canoas de Rarinco, El Borracho, Agua Fría y Humenco, entregando finalmente su caudal a las cabeceras del Estero Diuto, mediante 5 caídas sucesivas de 1.40 mts cada una.- En este tramo del canal, el proyecto consultó entregas al Estero Rarinco (870 regadores) mediante compuertas ubicadas inmediatamente antes de la canoa sobre el Estero Rarinco, de 18 metros de largo con tramos de 8 y 4 mts respectivamente.- La canoa del Borracho consta de dos tramos de 8 mts y dos de 6 mts con un largo total de 28 mts.- El Estero Agua Fruña se cruza en terraplén revestido, sobre 2 tubos de concreto de 1mt de diámetro.- En los últimos seis kilómetros, se consultó entregas de 30 regadores (4a entrega) a Canteras, 43 regadores al Estero Humanco que se atravesaba en canoa de 20 metros con tramos de 6; 8; y 6 metros, que fue reconstruida posteriormente en madera revestida interiormente con concreto.- El tramo final, con 1.25 mts de fondo , 7.85 en superficie 2.20 de profundidad, consultaba entregar 50 regadores al Canal Las Hijuelas, debiendo vaciar 746 regadores al Estero Diuto en sus cabeceras o nacientes, por las caídas ya mencionadas.- En la actualidad, las entregas han sido modificadas, en especial por la modificación de los derechos de la Hacienda Canteras y por la incorporación a la red de distribución del Canal Rarinco-Diuto, destinado a completar el caudal de este último estero, que quedó insuficientemente servido por falta de capacidad real del último tramo desde la entrega al Rarinco hasta las caídas del Diuto al Canal Matriz; se ha eliminado también la entrega al Estero Humenco, añadiéndose una entrega al Canal Sánchez Bastidas en el tercer marco de Canteras e incorporándose una entrega al Canal Rosal Baier de Las Hijuelas.- CANALES DERIVADOS: La utilización de cauces naturales para cursar las aguas captadas desde el río Laja, evitó la construcción de una red de gran complejidad, quedando la distribución de las aguas hasta las propiedades beneficiadas, a cargo de la red de canales derivados de los distintos esteros y de los ramales o sub-ramales correspondientes.- Hoy día esta red representa una longitud total de más de 700 kilómetros y más de 100 cauces artificiales distribuidos en el distrito de riego del Canal del Laja.- Se acompaña en anexos el esquema del proyecto inicial.- Se destacan en la tarea de distribuir las aguas, los hoy llamados "Canales auxiliares", definidos así por el Directorio y la Junta General a partir de 1986, en que se agregaron al auxiliar Rarinco-Diuto, que como se ha dicho, complementó desde un comienzo al Canal Matriz.- Así, integran actualmente la nómina de canales auxiliares, todos aquellos que interconectan esteros, sin perjuicio de entregarse desde ellos aguas directamente a algunos regantes o a canales menores; son los canales Rarinco-Quilque, con tramos Rarinco al Diuto y del Diuto al Quilque; Diuto Paillihue; Santa Fe por Las Trancas; Peral Sur; Peral Norte; Chacaico, estos tres últimos uniendo los Esteros Diuto con Cholguahue; Diuto con Nancahue; y Quilque con Coyanco.- El Canal Santa Fe por Las Trancas es el primer Tramo del antiguo canal de la Hacienda Santa Fe y conecta el Estero Rarinco con el Quilque.- Su clasificación como auxiliares se derivó de la consideración de que sus obras y trabajos son de alto costo, dificultando así su financiamiento por parte de sus regantes, lo que se logró superar al considerarse complementarios del canal Matriz, quedando su mantención igual que éste, correspondiendo a todos los accionistas y regantes.- Igual trato se dio a bocatomas de canales que por su características no pueden ser reparadas sin alterar el sistema de distribución y son también de alto costo.- Inicialmente, los derivados de los distintos esteros a los cuales se vacían aguas del Canal Matriz eran los siguientes: De Caliboro : Canales Totoral y Guanacos. De Nabuco : Canal Barrueto Gómez. De Curanadú : Canales Capilla Curanadú y Peral Seguel De Rarinco : Canales Rarinco-Diuto, Rarinco Quilque, Montenegro, Santa Isabel Las Vegas Maza Vela Y Santa Fe para las Trancas.- De Humenco : Canal San José De Diuto : Peral Sur, Peral Norte, Capilla Diuto, Avellano y Diuto - Paillihue.- Además, recibiendo de canales auxiliares y no directamente del Matriz, tenemos los esteros que se indican: De Quilque (del Rarinco-Quilque) : Canales Candelaria Maza Chacaico, Maza Vela Bordeu y Puntilla Santa Fe.- De Nancahua (del Peral Norte) : Canales San Miguel, Jara Barrueto, Pino, Tolpán y Lomas de Duqueco.- De Pichi Diuto (del Diuto-Paillihue): Canales San Isidro, Curamávida, Las Quintas y Rioseco De Paillihue (del Diuto-Paillihue): Canales Calvo Costa y Las Mercedes. Dostları ilə paylaş: \|
http://muhaz.org/repasando-el-marcador-los-pescadores-de-activos-creados.html	Repasando el “marcador”: Los “pescadores” de activos creados	- Repasando el “marcador”: Los “pescadores” de activos creados (Del “oligopolio” al “monopolio”) Oligopolio significa “pocos vendedores” en griego. Es aquel en el que la mayor parte de la producción, distribución y oferta de un bien o servicio está en manos de un reducido número de grandes empresas. Es un mercado que se encuentra en una posición intermedia entre lo que se conoce como competencia perfecta y el monopolio. Un mercado oligopolístico puede presentar, en ocasiones, un alto grado de competitividad. Sin embargo, a veces esos pocos productores llegan a colaborar fijando precios o repartiéndose el mercado, lo que provoca una situación parecida a la del monopolio. Este tipo de políticas están prohibidas por las leyes antitrust y por las leyes de defensa de la competencia, pero es difícil demostrar que existen tales acuerdos, sobre todo cuando no están escritos. En términos de economía el monopolio puede definirse como la situación de un sector del mercado económico en la que un único vendedor o productor oferta el bien o servicio que la demanda requiere para cubrir sus necesidades en dicho sector. Es la forma más extrema de competencia perfecta. Algunas teorías definen a los monopolios como enormes empresas capitalistas (pues lo consideran inherente a este sistema de producción) o agrupaciones de empresas capitalistas, en las que se concentra una parte tan considerable de la producción, que ello permite restringir la competencia y establecer un monopolio de precios altos sobre las mercancías. En ese caso no es necesario que exista un único vendedor o productor, basta con que se concentre una parte considerable de la venta o de la producción para formar un monopolio. La palabra proviene del griego “monopolion”; de “monos”, único y “poleo”, vender. En el sentido literal un monopolista es un vendedor exclusivo. Es posible que se trate de una sola empresa grande, o de un grupo de empresas que juntas han constituido un cártel, o bien puede tratarse de un gobierno o alguna autoridad pública. Su monopolio puede ser de alcance mundial, nacional o local. En el monopolio se establece un precio mayor y se ofrece una cantidad menor que en la competencia perfecta. En algunos casos podemos hablar también de una menor calidad. La empresa monopolística tiene mayor libertad para ajustar tanto el precio como la cantidad producida en su intento de maximizar beneficios. La historia económica de todos los países está llena de ejemplos en que los productores intentan crear acuerdos para obtener un poder monopolístico sobre el mercado, mientras se ofrece la imagen de que impera la competencia. Este tipo de acuerdos permiten transferir el control de una empresa a un individuo o a otra empresa intercambiando acciones por certificados emitidos por los individuos que pretenden controlar. Se trata de una coalición de empresas bajo una misma dirección con la finalidad de controlar el mercado de un producto. Actualmente, el cártel es quizás la forma de asociación monopolista más conocida. Un cártel es una organización de productores, generalmente empresas del mismo ramo. El acuerdo entre éstas puede referirse a una determinada repartición del mercado, al establecimiento de un máximo de producción, la creación de laboratorios de investigación comunes, a la organización conjunta de campañas publicitarias o, como usualmente sucede, la fijación de precios. Extendiendo el concepto se podría decir (y así lo creo) que una fusión consiste en una combinación de empresas tendiente a reducir la competencia, puede ser de manera vertical, horizontal o de conglomerado. La combinación vertical implica la fusión de empresas que controlan distintas etapas del proceso de un mismo producto. Una combinación horizontal es aquella formada por empresas de una misma industria que desarrollan los mismos productos. Y una fusión de conglomerado combina compañías de diversas industrias independientes dentro de una misma organización. Todas las fusiones y combinaciones de empresas tienen un potencial para eliminar la competencia entre ellas, pero no siempre se convierten en un monopolio. La dominación de los monopolios hace que la lucha de la competencia cobre proporciones especialmente grandes y se agudiza hasta el extremo. Para eliminar la competencia, muchas veces los monopolistas ponen en acción todos los medios imaginables de violencia directa, de soborno y de chantaje, y recurren a complicadas maquinaciones financieras, valiéndose ampliamente del Estado. En el sentido económico, un monopolista no necesita controlar un mercado nacional o de dimensión mundial. Tales monopolios existen en la realidad, aunque hay monopolios mucho más pequeños en los que una firma única tiene el control del mercado local. Sin embargo, a medida que aumenta la exportación de capitales y se amplían los nexos con el extranjero y las esferas de influencia de los más poderosos monopolios, se crean las condiciones propicias para el reparto entre ellos del mercado mundial, formándose los monopolios internacionales. Éstos son convenios concertados entre los más grandes monopolios de los diversos países acerca del reparto de los mercados, la política de precios y el volumen de la producción. La creación de los monopolios internacionales representa una nueva fase, incomparablemente más alta que la precedente, en el proceso de concentración y centralización de la producción y del capital. Muchos monopolios internacionales se crean con la participación activa de los Estados, siendo este uno de los medios más importantes de su expansión económica. Es muy difícil combatir el abuso de las posiciones dominantes de una empresa monopolística, ya que se requiere tanto una regulación técnica y legal que es prácticamente imposible, como de todo el apoyo político del gobierno de turno. De allí que los Estados prefieran combatir la causa (el monopolio) antes que el efecto (el abuso de posición dominante). Es por eso que Estados Unidos (el paradigma por excelencia de la libre competencia) tiene una ley antitrust que “prohíbe” los monopolios (el Acta Sherman antitrust de 1890). Ellos saben muy bien por propia experiencia los perjuicios que trae un monopolio en el mercado al imponer el precio que quiere para su producto o servicio. Incluso, cuando una empresa tiene una posición dominante en el mercado sin ser monopolio prefieren que sea dividida en partes autónomas (con venta de acciones a terceros) a fin de no perjudicar al consumidor. Fue el caso de Microsoft, que sin ser la única que ofrece productos de software tiene una posición dominante en el mercado, recomendando la Secretaría de Justicia su partición, a fin que exista una sana competencia que beneficie al consumidor (sugerencia que por cierto quedó congelada en la actual administración Bush). También en la Unión Europea se ejerce control de las operaciones de concentración entre empresas. El objetivo del Reglamento (CEE) nº 4064/89 del consejo, del 21 de diciembre de 1989, es permitir a la Comisión asegurarse que las concentraciones no pongan en peligro el desarrollo de la competencia, esencial para el Mercado Único. Las fusiones o concentraciones comprendidas en el ámbito del reglamento podrán ser evaluadas por la Comisión a priori, mientras que hasta ese momento la Comisión sólo estaba facultada para evaluar a posteriori las consecuencias para el mercado de determinadas operaciones de fusión o concentración. La globalización de la economía ha traído consigo mayores retos de competitividad y eficiencia para las empresas, que han pasado de operar en un escenario nacional a otro internacional. Algunas empresas han utilizado las adquisiciones internacionales como una estrategia de crecimiento frente a la alternativa de invertir en nuevos activos materiales, lo que requería evaluar las adquisiciones desde el punto de vista de costes y rendimientos esperados, mientras que, en otras ocasiones han buscado el acceso a nuevos mercados. De la misma manera, las adquisiciones pueden emplearse para conseguir un mayor poder en el mercado propiciando situaciones de oligopolio, e incluso de monopolio, que las legislaciones nacionales intentan evitar prohibiendo algunas operaciones de adquisición. En términos del pensamiento de Williamson (1975, 1985), las adquisiciones pueden contemplarse como estructuras jerárquicas de gobierno en las que la empresa adquirente toma el control total de la empresa objetivo. Esta última debe ser integrada dentro de la empresa compradora para favorecer la probabilidad de éxito de la adquisición (Bueno y Bowditsch, 1989). Dicho proceso de integración está sujeto a distintos tipos de problemas, debido a las diferencias culturales entre la empresa adquirente y la empresa objetivo (Bell, 1996). Asimismo, la posesión de tecnología y conocimientos se presentan como elementos de gran aliciente en las adquisiciones internacionales, por ser uno de los componentes básicos de la especificidad de los activos en las distintas transacciones a realizar. En la determinación de salir al exterior mediante una adquisición, en realidad, lo que está proyectando la empresa es su arquitectura organizativa, para controlar los derechos de decisión que conlleva la delegación de los derechos de propiedad sobre los recursos comprometidos en la nueva unidad de negocio. Frente a otro tipo de alternativas, como puede ser crear “ex-novo” una subsidiaria o exportar a través de un agente, la empresa opta por las adquisiciones, porque le resulta más fácil establecer un sistema óptimo de control capaz de promover una partición de los derechos de decisión adecuada y de minimizar los costes de agencia. La globalización del sistema capitalista no es la creación de un ámbito económico mundial barrido por corrientes niveladoras, integradoras y enriquecedoras, como pretenden los entusiastas del mercado. De un lado tiene limitaciones insalvables, por ejemplo, el porcentaje de la producción mundial destinado a la exportación, en el orden del 15%. De otro lado, presenta desigualdades crecientes, pues el comercio mundial (en más de un 50%) y la inversión de capital en el extranjero (en más de un 75%) se concentran en tres únicos polos: EEUU, Japón y la UE. Y excluye áreas enormes del planeta, África o Latinoamérica, por ejemplo, marginándolas de los flujos de mercancías y de capitales. La globalización es una realidad económica, un verdadero salto en la concentración mundial del capital, pero un hecho contradictorio, atravesado por fuertes corrientes desniveladoras, desintegradoras y excluyentes de países y de seres humanos. Ahora, asistimos a una conciencia mayor en los movimientos sociales del carácter “global” de la propia globalización, en el sentido de que se trata de un proceso con dimensiones políticas, pero también técnicas, económicas, sociales y culturales; en definitiva, de un giro histórico notable del capitalismo. Además, las primeras definiciones de la globalización eran todavía muy abstractas. Manejaban conceptos demasiado amplios de manera muy poco precisa: “subordinación de la política a la economía”, “funcionamiento del capital como unidad mundial en tiempo real”, “capitalismo especulativo”, o la que hizo mayor fortuna: “dictadura de los mercados”. En los últimos tiempos se suele identificar con otra idea: “la economía Internet” o “nueva economía”. Cada una de estas definiciones pone el acento en una particularidad real de la globalización, y ofrece un punto de partida para su investigación en profundidad. Pero poco a poco, todas estas líneas de investigación han ido confluyendo en torno a un hecho primordial, el más fundamental de esta etapa económica: el dominio abrumador de un reducido número de empresas transnacionales de dimensiones gigantescas, mayores que Estados, sobre la producción, el comercio y las finanzas mundiales. La concentración del capital mundial en estos grupos o Compañías, en una proporción aplastante, que implica modificaciones de todo tipo, en la economía, en la sociedad, en la vida política, en la cultura, etc., es seguramente el aspecto más definitorio de la globalización. Se trata de algo muy concreto. Aproximadamente un tercio de todo el comercio mundial se realiza dentro de las 37.000 “multinacionales” censadas en 1994, entre sus casas matrices y sus filiales, y otro tercio entre unas y otras, en definitiva dentro del sector multinacional. Pero incluso estas cifras son pobres para retratar la realidad de la globalización. Hay que quedarse con las 200 mayores empresas, por ejemplo, para lograr una imagen realista del sistema económico que gobierna la vida material de los seis mil millones de seres humanos que habitamos este planeta. Clairmont y Cavanagh tienen el mérito de haber señalado a los verdaderos amos del mundo, al revelar el poder real, concreto, físico, de los 200 mayores grupos transnacionales. La cifra de negocio anual de estos gigantes equivale a la cuarta parte de la producción mundial, crece al doble del ritmo de lo que lo hace el Producto Interior Bruto de los 29 países industrializados que integran la OCDE, y supera a la sumatoria de la producción de los otros 182 países que no forman parte de la OCDE, pero donde vive la inmensa mayoría de la humanidad. Aquí no estamos ya en el terreno de los conceptos, sino en el de las fuerzas físicas, con sus nombres y apellidos y sus modos de actuar, confrontados a la realidad de un poder que se eleva sobre todos los demás poderes humanos de una manera muy clara y agresiva. Por eso no es un slogan izquierdista ni una frase de efecto decir que la globalización es la dictadura económica mundial de 200 multinacionales, más o menos. Y poco a poco, entre las fuerzas sociales y políticas que resisten a los efectos de la globalización y se preguntan sobre las alternativas, se está llegando precisamente a esta conclusión. La lista de estos 200 gigantes está en perpetuo movimiento, precisamente porque las fusiones y absorciones entre ellas, y entre las mayores de ellas, constituyen uno de los medios principales de mantenerse en la cumbre de esta pirámide del poder económico. Pero, para dar nombres, enumeremos, por ejemplo, a algunas de las mayores empresas transnacionales de carácter no financiero: General Electric, Vodafone Group, Ford Motors, General Motors, British Petroleum Company, Exxon Mobil, Royal Dutch/Shell Group, Toyota Motor Corporation, Total, France Télécom, Volkswagen AG, Sanofi-Aventis, Deutsche Telecom, RWE Group, Suez, E.on, Hutchison Whampoa, Siemens, Nestlé, Electricite de France, Honda Motor Co., Vivendi Universal, Chevron Texaco, BMW AG, DaimlerChrysler, Pfizer Inc., ENI, Nissan Motor Co., IBM, Conoco Phillips, Hewlett-Packard, Mitsubishi Corporation, Telefónica SA, Roche Group, Telecom Italia Spa, Anglo American, Fiat Spa, Unilever, Carrefour, Procter & Gamble. Pero detrás de los nombres de las empresas que dominan el mundo están los nombres y apellidos de sus propietarios. Y llegados a este punto, la globalización nos enfrenta con una oligarquía mundial de una riqueza y de un poder tan concentrados como no se vieron en ninguna otra etapa histórica de la humanidad. Casi nada queda de la vieja aristocracia de siglos atrás, si no tuvo la precaución de participar de las grandes empresas capitalistas, cosa que sí han hecho las familias reales de Gran Bretaña y Holanda, o algunas dinastías árabes. Estas dinastías supieron transformar sus viejos privilegios de sangre en acciones contantes y sonantes. Pero ahora el sistema capitalista creó a lo largo del siglo XX nuevas dinastías, mucho más poderosas que las de siglos atrás. Sus apellidos ya no nos remiten a unas tierras, sino a un automóvil, un chocolate, una nevera o una cerveza. Entre los más ricos de los ricos, muchos nombres de familia están en los escaparates del capitalismo: Guinness, Ford, Philip, Merck, Ferrero, Henkel, Peugeot, Bosch, Dassault, Michelin, Heineken o Barilla... Son sus mayores accionistas. Y hay otros apellidos no menos, sino más conocidos que los nombres de sus empresas, como el del ser humano supuestamente más rico del mundo, al menos hasta la fecha de redactar este informe: Bill Gates (Microsoft), o el famosísimo especulador Georges Soros, o Larry Ellison, de Oracle. En fin, junto a estos novísimos ricos hay familias industriales y financieras muy antiguas, casi con solera: las de los Agnelli, amos de la Fiat, los Quandt (40% de BMW), los Rothschild, los Rockefeller de la Standard Oil, en España los Botín del BSCH. Cuando se cita ese dato espeluznante de que 225 de entre estos multimillonarios poseen fortunas personales superiores a los ingresos anuales de 2.500 millones de personas, las más pobres del planeta, hablamos de su injusta e insultante riqueza. Pero cuando los relacionamos con la propiedad de esas 200 empresas que concentran una desproporcionada parte del capital mundial, entonces hablamos ya de su poder, no sólo de su riqueza. Más escandalosa que su riqueza es el hecho de que, para mantenerla y acrecentarla, dirigen en provecho privado una parte tan notable de la fuerza productiva de la humanidad, que convierte al resto de las personas en súbditos suyos, y como tales, explotados, expoliados o empobrecidos. Explicar la globalización como un triunfo del mercado no deja de ser una ironía. Estamos hablando de empresas cuyo dominio sobre el mercado presenta muy pocas fisuras. A través de una escalada de macrofusiones, va quedando en cada sector económico un número tan reducido de empresas que, por acuerdo mutuo, están en condiciones de determinar para bastante tiempo, no sólo los precios de venta, sino incluso los precios de compra. Imponen a las empresas menores que les suministran materias primas y auxiliares, componentes y productos semiacabados, precios de compra imposibles. Se habla de “triunfo del mercado” en un sentido propagandístico, cuando los gobiernos desmantelan los viejos monopolios nacionales y liberalizan el sector. Pero la consecuencia es la ocupación del sector, a una escala continental o mundial, por media docena de compañías multinacionales que dejan muy poca libertad al mercado. Por ejemplo, con ocasión de la fusión entre Volvo y Renault, se hizo patente que entre sólo tres grupos transnacionales copaban el 65% de todo el mercado mundial de camiones. Y entre cinco cubren casi el 60% del de automóviles. Las 10 primeras empresas de comunicaciones controlan el 86% del mercado... Pero la conciencia de que la globalización no es tanto libertad de mercado como concentración monopolista de alcance mundial está sobre todo vinculada al proceso que las autoridades norteamericanas de vigilancia de la competencia emprendieron contra Bill Gates y su empresa Microsoft. La política de Bill Gates, que encarna como nadie al capitalismo actual, es un ejemplo de utilización de una elevadísima cuota de mercado (en este caso en software) para imponer otro producto suyo (Explorer) contra los de la competencia. Este poder puede servir para innovar (en teoría), lo mismo que para controlar y suprimir, si cabe, la investigación. Precisamente la creciente importancia de la conexión informática entre empresas y particulares se ha convertido en un terreno especialmente propicio para prácticas monopolistas. La red que, en principio parecía un nuevo espacio de libertad, es objeto hoy de la especulación de las mayores empresas del mundo, en casi todos los sectores. Aspiran a convertirla en una red cautiva desde la cual imponer la circulación de sus productos y excluir los de la competencia. Los primeros análisis de la globalización comenzaban por destacar, sobre todo, la amplitud y la violencia de los movimientos especulativos del capital, a lo ancho del mundo, y las dimensiones del capital de especulación, que apenas entraba en la inversión productiva. La importancia del fenómeno era tal que algunos vieron la globalización como un capitalismo donde el beneficio especulativo dirigiría la producción. Se ponía tanto énfasis en este aspecto parcial de la realidad, que a veces se ocultaba la otra cara de la moneda: que este parásito insaciable que es el capital especulativo, no puede alimentarse de meros títulos (acciones, bonos, etc.) sino que devora materia viva. Por grande que sea la especulación, no vive del aire, sino que consume la parte de la producción que queda como beneficio de las empresas. El capital ocioso sólo puede reventar como un globo vacío o vivir alimentándose de las ganancias del capital productivo (del que es un parásito). Poco a poco ha ido quedando también más claro que los agentes principales de la especulación son las mismas empresas multinacionales, financieras o no. La inversión meramente especulativa es una parte complementaria de la actividad económica principal de casi todas estas 200 empresas, financieras, industriales o comerciales, hacia las que canalizan su capital “sobrante” (que no pueden invertir con los mismos márgenes de ganancia en su actividad principal) o inmovilizado, como ocurre con los fondos de pensiones. Como la mayor parte de los movimientos especulativos son anticipaciones de decisiones de política industrial o comercial, los grupos transnacionales se parecen a aquéllos que en las apuestas sobre carreras y combates son a la vez apostadores y competidores, por lo que ganan casi siempre. Las compras o ventas de títulos, divisas, bonos, etc., por parte de los especuladores ligados a las grandes transnacionales anticipan las fusiones, ampliaciones o crisis de sus propias empresas, sea para ampliar las ganancias, sea para compensar las pérdidas. En los últimos años se ha hablado sobre todo de estos fondos privados de pensiones. Los fondos de pensiones están formados por una parte del salario aplazado del trabajador, que la empresa negocia en la esfera financiera, antes de retornarlo a sus asalariados (si no hay quiebra) como pensión de jubilación. Parece que las dimensiones de estos fondos superan ya las de los bancos. Los de las tres grandes del automóvil norteamericano (Ford, General Motors y Chrysler) en 1995 doblaban de sobra “las reservas del Estado japonés, que es el Estado que tiene más reservas en el mundo”. Más recientemente destacan los intentos de las grandes empresas de pagar a sus empleados en acciones a largo plazo, convirtiendo así una parte del salario en capital de especulación, animando la tendencia observable en Estados Unidos a convertir el ahorro popular en capital de especulación, incluso de especulación de alto riesgo. Las multinacionales tienen patria: la de sus propietarios mayoritarios. De eso no debe caber la menor duda. Las 200 mayores tienen sus sedes bien establecidas en tan sólo 17 países de los 211 Estados independientes que cuenta la tierra. Pero 176 de ellas, según Clairmont, están radicadas en sólo 6 potencias financieras. Bastante más de una tercera parte (74) son norteamericanas. Para que no quede duda de que se trata de lo más parecido a un club de 200 bandidos, la única multinacional española contada entre ellas es Telefónica, es decir una empresa cuyos beneficios están asociados, según los sindicatos, a la sobreexplotación del trabajo precario; según los consumidores, al monopolismo y al fraude; según los países latinoamericanos donde se ha instalado, al colonialismo; una empresa en cuya dirección reina, según los partidos de izquierda, el nepotismo político y la corrupción. Después de Estados Unidos, el Estado donde están radicadas más multinacionales es Japón, con 152 de las 500 mayores no estadounidenses; hay 75 inglesas, 47 francesas, 42 alemanas, 22 canadienses y 15 italianas, por lo que el Grupo de los Siete (el G-7) viene a representar al 80% de las multinacionales. Fuera de este grupo, apenas Suiza, Corea, Suecia, Australia y Holanda pasan de la docena. El caso es que la nacionalidad de las 200 multinacionales traza un mapa del reparto del poder en el mundo entre los Estados, con más precisión que cualquier otra circunstancia económica (demografía, crecimiento de la producción, recursos naturales, nivel cultural...). Todos sabemos el peso de la tecnología en la eficiencia productiva. Imaginemos que un Estado quiere competir en este terreno, dedicando medios humanos y financieros a la investigación. ¿Pero acaso un Estado, como fuerza económica, puede medir sus recursos con los de uno de estos gigantes del capital privado, capaz de monopolizar la investigación científica en varios países? Hoy los países industrializados acaparan el 97% de las patentes, monopolizando el progreso. Dostları ilə paylaş: \|
http://muhaz.org/sharof-rashidov-nomidagi-samarqand-davlat-universiteti-v2.html	Sharof rashidov nomidagi samarqand davlat universiteti	SHAROF RASHIDOV NOMIDAGI SAMARQAND DAVLAT UNIVERSITETI “Boshlang'ich ta'lim va sport tarbiyaviy ishi” ta’lim yo‘nalishi III bosqich 359-guruh talabasi Urazmatova Dilfuzaning Ona tili o’qitish metodikasi fanidan Sinfdan tashqari asosiy bosqich darslarini tashkil etish mavzusida yozgan KURS ISHI Samarqand 20 REJA I.KIRISH II. ASOSIY QISM 1.bob. Sinfdan tashqari o’qishni tashkil etish metodlari 1.1. Sinfdan tashqari o’qishning maqsad va vazifalari. 1.2. Sinfdan tashqari o’qishni tashkil etish usullari. 2.bob. Sinfdan tashqari o’qish darslarini tashkil etish bosqichlari 2.1.Sinfdan tashqari o’qishda yosh xususiyatlarini hisobga olish 2.2. Sinfdan tashqari o’qish darslarining namuna-ishlanmasi III.XULOSA. Adabiyotlar ro’yxati 3 I.KIRISH MAVZUNING DOLZARBLIGI. Boshlang’ich sinflarda sinfdan tashqari o’qishga kichik yoshdagi o’quvchilarni ona tilini puxta o’zlashtirishga tayyorlashning ajralmas qismi, ta’lim jarayonoda ularni ahloqiy-estetik tarbiyalashning muhim vositasi sifatida qaraladi. Sinfdan tashqari o’qishning maqsadi-kichik yoshdagi o’quvchilarni bolalar adabiyoti va xalq og’zaki ijodining xilma-xil namunalari bilan tanishtirish, ularda kitobxonlik madaniyatini tiklab tarkib toptirishdir. Sinfdan tashqari o’qish dasturining mazmuniga ko’ra ta’limning har bir bosqichida ikki asosiy bo’lim ajratiladi: 1-bosqichda o’qish doirasi, ya’ni o’qitiladigan kitoblar va ularni qaysi tartibda o’qish bilan tanishtirish yuzasidan o’quvchilarga ko’rsatma beriladi. 2-bosqichda shu o’quv materiallari asosida bilim, ko’nikma va malakalar shakllantiriladi. Umumiy o’rta ta’limning Davlat standartlari va o’quv dasturiga ko’ra 1-sinfda sinfdan tashqari o’qish mashg’ulotlarida savod o’rgatish darslarida hosil qilingan ko’nikma va malakalar asosida bolalarning ona-vatan, istiqlol, milliy qadriyatlar haqidagi tasavvurlar-tushunchalari kengaytiriladi, boyitiladi. MAVZUNING ISHLANGANLIK DARAJASI. Umumiy o’rta ta’limning Davlat standartlari va o’quv dasturiga ko’ra 1-sinfda sinfdan tashqari o’qish mashq’ulotlarida savod o’rgatish darslarida hosil qilingan ko’nikma va malakalar asosida bolalarning ona vatan, istiqlol, milliy qadriyatlar haqida ta’lim sohasida Q.Shodiyeva, F.R.Qodirova, M.R.Qodirova, Y.Razbayeva, Q.Abdullayeva, K.Nazarov, Sh.Yo‘ldosheva, K.Qosimova, S.Matchonov, Sh.Sariyev, O.Roziqov, M.Mahmudov, B.Adizov, A.Hamroyev va boshqalar qator o‘quv qo‘llanmalar, darsliklar, uslubiy qo‘llanmalar yaratganlar. Yuqorida keltirilgan olimlarimizdan Q. Shodiyeva, Q.Abdullayeva, K.Nazarov, SH.Yo‘ldoshevalarning maktabgacha ta’limda va umuman, savod o‘rgatish metodikasi bo‘yicha olib brogan ishlarini alohida 4 ta’kidlab o‘tish maqsadga muvofiqdir. Chunki, aynan, ularning olib borgan tadqiqotlari bolalarni savodga o‘rgatish sohasida katta ahamiyatga egadir. TADQIQOTNING OB’EKTI. Sinfda va sinfdan tashqari o’qish darslari boshlang’ich sinflarda o’tiladigan barcha predmet dasturlarining bo’limlari bilan bevosita bog’liq mashg‘ulotlarning yangiligini ta’minlashga qaratilgan innovatsion texnologiyalar asosida dars o‘tish jarayoni tadqiqotimizning ob’ektini tashkil etadi. TADQIQOTNING PREDMETI. Sinfdan tashqari o’qish darslari,o’qish samaradorligini ijobiy tomonga ta’sir qilishning eng qulay usulidir. Sinfda va sinfdan tashqari o’qish darslari boshlang’ich sinflarda o’tiladigan barcha predmet dasturlarining bo’limlari bilan bevosita bog’liq. O’qish darslarida o’tilgan mavzular asosida badiiiy kitiblar axtarish,asar qahramonlarining nomlarini yozish,ularni tasvirlab berish,ijodiy rasm ishlash,fikrni yakunlash uchun mos maqollar yod olish ko’nikmalarini shakllantirish dolzarb metodik manba ekanligini aniqlash, ularning didaktik asosini belgilash ham mashg‘ulotning predmeti hisoblanadi. TADQIQOTNING MAQSADI. Sinfdan tashqari o’qish mashg’ulotlarida va unga ma’lum bir o‘zgartirishlar kiritishda yangi pedagogik texnologiyalardan foydalanishning samarali usullarini shakllantirish kurs ishi mavzusi bo‘yicha olib borayotgan tadqiqot ishimizning maqsadi hisoblanadi. TADQIQOTNING VAZIFASI: Yuqorida oldimizga qo‘ygan maqasadimizdan kelib chiqib: 1. Kurs ishida tanlangan mavzu bo‘yicha ijtimoiy-pedagogik, falsafiy-ma’rifiy, ilmiy-metodik hamda o‘quv adabiyotlarni o‘rganib chiqish va umumlashtirish. 2. Sinfdan tashqari o’qish mashg’ulotlari o’qish darslariga oid mashg‘ulotlari bilan ishlash jarayonini o‘rganish va tahlil qilish. 3. Mavzuga oid ilmiy metodik manbalarni o‘rganish va tahlil qilish asosida sinfdan tashqari o’qish mashg’ulotlarini shakllantirishga oid mashg‘ulot 5 mazmuni, maqsadi va qurilishini o‘rganish hamda qayta takomillashtirish dolzarb nuammo ekanligini aniqlash. 4. Sinfdan tashqari o’qish mashg’ulotlariga oid mashg‘ulotlarning samaradorligini oshirishga yo‘naltirilgan yangi pedagogik texnologiyalar asosida dars ishlanmalarini yaratish. TADQIQOT ISHINING ILMIY FARAZI. - Sinfdan tashqari o’qish mashg’ulotlarini shakllantirishga oid mashg‘ulotlar bugungi davr va bugungi kun bolasi nuqtai nazarini hamda uning individual, yosh xususiyatlarini hisobga olgan holda rivojlantirish; - Sinfdan tashqari o’qish mashg’ulotlari shakllantirishga oid mashg‘ulotlarning izchil tizimi yaratish; - Sinfdan tashqari o’qish mashg’ulotlarini shakllantirishga oid mashg‘ulotlarni takomillashtirishning yangi-yangi usullari o‘ylab topish; TADQIQOTNING METODOLOGIK ASOSLARI. O‘zbekiston Respublikasining “Ta’lim to‘g‘risida”gi Qonuni, “Kadrlar tayyorlash milliy dasturi”, prezidentimiz I.A.Karimovning asarlari va ma’ruzalarida bayon qilingan ta’limni isloh qilish, maktabgacha ta’limni rivojlantirishga qaratilgan yondashuvlar, qarashlar, ta’lim jarayonini takomillashtirishga yo‘naltirilgan O‘zbekiston Respublikasi Vazirlar Mahkamasining qarorlari, mavzuga oid ilmiy-pedagogik, ilmiy-metodik manbalar. TADQIQOT ISHINING ILMIY AHAMIYATI. Ushbu kurs ishini bajarish natijasida boshlang’ich sinflarda sinfdan tashqari o’qishga kichik yoshdagi o’quvchilarni ona tilini puxta o’zlashtirishga tayyorlashning ajralmas qismi,ta’lim jarayonida ularni ahloqiy-estetik tarbiyalashning muhum vositasi sifatida qaraladi.Sinfdan tashqari o’qishning maqsadi kichik yoshdagi o’quvchilarni bolalr adaboyoti va xalq o’gzaki ijodining xilma-xil namunalari bilan tanishtirish,ularda kitobxonlik madaniyatini tiklashga oid mashg‘ulot ishlanmalarini, uning maqsadi, 6 mazmuni, tipi, qurilishiga oid yangi tushunchalari bilan boyitishning didaktik asoslari ko‘rib chiqildi hamda ilmiy-metodik tavsiyalar bilan boyitish nazarda tutildi. TADQIQOT ISHINING AMALIY AHAMIYATI. Tadqiqot natijasida aniqlangan ilmiy yondashuvlar, ishlab chiqilgan tavsiyalardan nutqning tovush madaniyatini shakllantirishga oid mashg‘ulotlarini boyitish, maktabgacha ta’lim muassasalarida olib boriladigan turli o‘quv pretmetlarini takomillashtirish hamda bolalarni maktabga tayyorlashda, ularning bilimini o‘stirishda, malakasini oshirishda keng foydalaniladi. KURS ISHINING TARKIBIY TUZILISHI. Ushbu kurs ishi kirish, ikki bob, har bir bobda ikkitadan qism, xulosa, foydalanilgan adabiyotlar ro‘yxatidan iborat.
http://muhaz.org/11-sinflar-uchun-ii-chorak-test-savollari.html#16._Qaysi_qatorda_ibora_berilgan_A)_dala_malikasi_B)_o’rmon_shohi_C)_og’zi_qulog’ida_D)_xafa_bo’ldi_17._“Ulug’bek_xazinasi_“romaninig_muallifi_kim	11-sinflar uchun II chorak test savollari	11-sinflar uchun II chorak test savollari 1. “Naqsh “ so’zi qanday ma’no anglatadi? A) tasvir B) gul C) bezak D) A va B javoblar to’g’ri 2. “ Burungi zamon bo’lsa, mana shu mahluqqa tegmasdan ilojing yo’q edi, desam, Adolat ishonmaydi!” Ushbu parcha Abdulla Qahhorning qaysi asaridan olingan? A) “Bemor” B) “ O’g’ri “ C) “Qizlar” D) “ San’atkor” 3. Monolog xusisiyatiga ko’ra qanday turlarga bo’linadi? A) 2 ta B) 3ta D) 4ta 5) 6ta 4. Muqimiy teatrining nafis naqshlari kim tomonidan ishlangan? A) Shirin Murodov B) Murod Shirinov C) Aziz Murodov D) Qayum Murodov 5. “ Navoiy “ romaning muallifi kim? A) Sharof Rashidov B) Oybek C) Abdulla Qahhor D) Odil Yoqubov 6. Toshkentdagi amaliy san’at muzeyi qachon tashkil qilingan? A) 1935- yilda B) 1936-yilda C) 1936-yilda D) 1938-yilda 7. Abdulhamid Cho’lpon qalamiga mansub romanni belgilang. A) “ O’tkan kunlar” B) “Kecha va kunduz” C) “O’g’ri” D) “ Bemor” 8. “Novvoy qiz” hikoyasini kim yozgan? A) A.Qodiriy B) H.Xudoyberdiyeva C) Cho’lpon D) S. Ahmad 9. Alisher Navoiy, Yusufbek xoji, Bobur obrazlarini yaratgan san’atkorni toping. A) Shukur Burxonov B) Razzoq Hamroyev C) Nabi Rahimov D) Yoqub Amedov 10. Matnni ixchamlashtirish uchun nima qilinadi? A) sodda yoyiq gaplarni soda yig’iq gaplarga aylantiriladi. B) qo’shma gaplarni sodda gaplarga aylantiriladi. C) ko’chirma gaplarni o’zlashtirma gaplarga aylantiriladi. D) barcha javoblar to’g’ri 11. “Hamlet” asarining muallifi kim? A) Vilyam Shekspir B) Herman Hesse C) Tagor D) A.C.Pushkin 12.Kino san’ati qachon va qayerda yuzaga kelgan? A) 1800- yil Parijda B) 1859- yil Italiya C) 1895-yil Parijda D) 1879-yil Hindistonda 13. “Vatanga sovg’a”, Uyqusiz yo’l” filmlarini suratga olgan rejissyorni toping. A) Bobo Xo’jayev B) Komil Yormatov C) Bahodir Qosimov D) Ayub Shahobiddinov 14. ” Kelinlar qo’zg’oloni ”asarining muallifi kim? A) Cho’lpon B) O. Yoqubov C) S. Ahmad D) Sharof Rashidov 15.’Cho’l burguti “ asari qanday janrda yozilgan? A) roman B) qissa C) hikoya D) tragediya 16. Qaysi qatorda ibora berilgan? A) dala malikasi B) o’rmon shohi C) og’zi qulog’ida D) xafa bo’ldi 17. “Ulug’bek xazinasi “romaninig muallifi kim? 18. “qulogi ding bo’ldi “ iborasiga teng keladigan so’zni toping. 19. “Muzqaymoq” hikoyasining muallifi kim? 20. Ibora qatnashgan gap tuzing.
http://muhaz.org/moby-dick-herman-melville.html	Moby Dick herman Melville	Herman Melville CAPÍTULO I Mi nombre es Ismael. Hace unos años, encontrándome sin apenas dinero, se me ocurrió embarcarme y ver mundo. Pero no como pasajero, sino como tripulante, como simple marinero de proa. Esto al principio resulta un poco desagradable, ya que hay que andar saltando de un lado a otro, y lo marean a uno con órdenes y tareas desagradables, pero con el tiempo se acostumbra uno. Y por supuesto, porque se empeñan en pagarme mi trabajo, mientras que un pasajero se ha de pagar el suyo. Aún hay más: me gusta el aire puro y el ejercicio saludable. Digamos que el marinero de proa recibe más cantidad de aire puro que los oficiales, que van a popa y reciben el aire ya de segunda mano. Por último diré que había decidido embarcarme en un ballenero, ya que las ballenas me atraían irresistiblemente. Cierto que resulta una caza peligrosa, pero tiene sus compensaciones: los mares en los que esos cetáceos se mueven, la maravillosa espera, el grito foral cuando se encuentra una... El caso es que metí un par de camisas en mi viejo bolso y salí dispuesto a llegar al Cabo de Hornos o al Pacífico. Abandoné la antigua ciudad de Manhattan y llegué a New Bedford. Era un sábado de diciembre y quedé muy defraudado cuando me enteré de que había zarpado ya el barquito para Nantucket y que no había manera de llegar a ésta antes del lunes siguiente. Y yo estaba dispuesto a no embarcarme sino en un barco de Nantucket, desde donde se hicieron a la mar los primeros cazadores de ballenas, es decir, los pieles rojas. Como tenía que pasar dos noches y un día en New Bedford, me preocupé ante todo de dónde podría comer y dormir. Era una noche oscura, fría y desolada. No conocía a nadie y en mi bolsillo no había más que unas cuantas monedas de plata. Pasé ante «Los Arpones Cruzados», que me parecieron demasiado alegres y caros, y lo mismo me ocurrió ante el «Mesón del Pez Espada». Aparte de ellos, el barrio aparecía casi desierto. Pero no tardé en encontrarme ante una puerta ancha y baja de la que salía una luz humeante. Y entré en el lugar. Desde los bancos. un centenar de rostros negros me examinó: era una iglesia para gente de color. No servía. pues, para mis propósitos. Cerca ya de los muelles. oí chirriar en el aire una muestra. Miré hacia arriba y vi que decía: «Mesón del Surtidor de la Ballena. Peter Coffin». El nombre resultaba poco atrayente. «Coffin» significa ataúd, como todos saben, pero al parecer es un apellido corriente en Nantucket. Por la puerta salía un fugitivo resplandor. Y la casa en sí era extrañísima, ya que se inclinaba hacia un lado como si el viento la empujase, y era muy vieja. Al penetrar en aquella sórdida posada, se encontraba uno en un vestíbulo que recordaba un barco desmantelado. Estaba todo ello en sombras, apenas disipadas por unas velas encendidas. La pared opuesta a la entrada se adornaba con lanzas, mazas decoradas con dientes de marfil y otras con cabellos humanos como adornos. Una de ellas, en forma de sierra, resultaba particularmente escalofriante. Había también arpones balleneros fuera de uso. Una vez pasado el vestíbulo se entraba en la sala común, con vigas de pesada encina en el techo, y en el fondo un mostrador. Había anaqueles con recuerdos e incluso la quijada enorme de una ballena. Al entrar vi reunidos en la sala a unos cuantos marineros jóvenes. Me dirigí al patrón y le pedí una habitación. Me dijo que la casa estaba llena y que no le quedaba una sola cama. -Pero, espereañadió de pronto-. No tendría inconveniente en compartir una cama con un ballenero, ¿verdad? Le respondí que no me gustaba compartir la cama con nadie, pero que si no había más remedio... y que si el ballenero no era alguien repulsivo... -Muy bien, siéntese -me respondió-. La cena estará en seguida. Me senté en el banco común, junto a un marinero joven que se dedicaba a tallar la madera del banco con un cuchillo. Poco después nos llamaron a cuatro o cinco a una sala contigua. No había fuego, hacía un frío polar y la estancia se iluminaba solamente con dos velas. La comida fue buena carne con patatas, té y budín. -¿Dónde está ese arponero? -pregunté al dueño-. ¿Es alguno de éstos? -No. El arponero es una especie de negro, y no tardará. Terminada la cena, pasamos de nuevo a la sala común, que no tardó en llenarse de un grupo de marineros salvajes, que según dijo el dueño era la dotación del Grampuss. Acababan de desembarcar y componían una buena colección de bandidos que se lanzaron inmediatamente al mostrador, dispuestos a acabar con todas las existencias de licor, si es que licor podía llamarse al veneno que allí vendían. Pronto estuvieron todos borrachos, excepto uno, que se mantenía aparte. Tendría unos seis pies de estatura, un pecho como una ataguía y hombros muy anchos. Su musculatura era la más desarrollada que jamás viera en hombre alguno. El rostro, muy atezado y los dientes muy blancos. En la voz, aunque hablaba poco, se le notaba acento sureño. Cuando el alboroto se hizo insoportable, desapareció, y no le volví a ver hasta... que me lo encontré en un barco, pero eso pertenece a otro lugar de la historia. Sus compañeros le echaron pronto de menos y salieron en su persecución gritando que dónde estaba Bulkington, su nombre, sin duda. La sala quedó silenciosa tras la marcha de aquellos vándalos. Mientras, yo pensaba que no me gustaba dormir con nadie. Bien es cierto que los marineros duermen en el mismo cuarto, pero cada uno en su hamaca y se tapa con sus propias mantas. Por tanto, cuanto más pensaba en aquel arponero, tanto más detestaba la idea de dormir con él. Era de suponer que fuera sucio y sólo de meditar en ello ya me comenzaba a picar el cuerpo. -Patrón -dije-, he cambiado de opinión. No dormiré con el arponero, sino que lo haré en este banco. -Como quiera, pero la madera es bien dura y está llena de nudos y muescas. Se la cepillaré un poco. Y con una garlopa comenzó a alisarla, mientras reía como un mico. Le pedí que no se preocupase más por mí y me dejó, volviendo tras de su mostrador. El banco era un poco corto para mí, y también demasiado estrecho. Y además, por la ventana entraba una corriente de aire frío que helaría a un muerto. Mi idea no estaba resultando tan buena como pensara. -¡Al diablo el arponero! -pensé-. Y pensé también en jugársela. Acostarme antes de que llegara y echar el cerrojo a la puerta. Pero también pensé que muy probablemente el arponero echaría la puerta bajo o, lo que era peor, a la mañana siguiente me esperaría en el corredor para pedirme explicaciones, con un cuchillo en la mano. Esperé un poco. El arponero dichoso no apareció. -Patrón -pregunté-. ¿Qué clase de sujeto es ese arponero? -Pues el caso es que suele acostarse temprano -respondió-. No veo qué es lo que le haya retenido hasta tan tarde hoy, a no ser que no haya podido vender la cabeza. -¿Está usted loco? -pregunté furioso-. ¿Quiere decir que ese hombre anda por las calles tratando de vender la cabeza? -Sí. Y bien que le dije que no podría venderla, ya que hay demasiadas existencias. -Pero, ¿existencias de qué? -grité. -De cabezas. Hay muchas en el mundo. -Oiga, no soy ningún novato, así que no bromee. -Como usted quiera, pero le aconsejo que no le gaste bromas al arponero sobre su cabeza. -Pues, ¡se la romperé! -No, ya está rota. Creí que me estaba volviendo loco. -Patrón -dije-. Pongamos las cosas en claro. Yo vengo a su casa, y pido una cama. Usted me dice que no puede darme más que media y que la otra mitad pertenece a un arponero que está tratando de vender su cabeza por las calles. Usted está loco. -No veo por qué tiene que ponerse usted así -respondió el patrón-. El arponero acaba de llegar del Pacífico, donde compró una partida de cabezas embalsamadas en Nueva Zelanda. Las ha vendido todas menos una, que trata de vender hoy porque mañana es domingo y no parecería bonito que fuera vendiendo cabezas mientras la gente va a misa. Aclarado el misterio. Respiré tranquilo. pero pregunté si el arponero era un hombre peligroso y me respondió que pagaba puntualmente. -Y creo que ya va siendo hora de que echemos el ancla -agregó-. Vaya a su cama, que es muy buena. Sally y yo dormimos en ella en nuestra noche de bodas y hay sitio en ella para dos. Por otra parte -lanzó una mirada al reloj, que marcaba las doce-, ya es domingo y tal vez el arponero haya recalado en algún lugar y no venga ya. Conque, ¿viene o no? Le seguí y me condujo a una habitación helada, pero con una cama fabulosa, en la qué podrían dormir cuatro arponeros sin molestarse. Examiné la cama y la encontré bien. En el resto del cuarto no había más que una tosca anaquelería y un biombo... También un saco marinero, que debía pertenecer al arponero, y sobre él un gran felpudo con un agujero, lo que le hacía parecer un enorme poncho indio. Encogiéndome de hombros, me desnudé y me metí en la cama. No sé si el colchón estaba o no fabricado con guijarros, pero el caso es que no lograba conciliar el sueño. De pronto oí pasos en el corredor y la puerta se abrió. Un desconocido penetró en el aposento, con una vela en una mano y una cabeza en la otra. Sin mirar a la cama, el arponero dejó la vela y comenzó a desatar su saco. Cuando se volvió hacia mí, le pude ver la cara. ¡Y qué cara! Tenía un color amarillento purpúreo, si es que ese color puede existir, y toda llena de cuadrados negruzcos. ¡Menudo compañero de cama! Seguramente aquellos cuadrados eran tatuajes. Mientras lo miraba con los ojos entreabiertos, sacó de su saco una especie de tomahawk, y junto con una cartera de piel de foca. colocó ambos sobre el baúl. Dentro del saco puso la cabeza se quitó el sombrero de castor y aquello me produjo una impresión espantosa. No tenía un solo pelo en la cabeza, salvo un mechón en la frente. Aterrado, pensé incluso en saltar por la ventana, pero estábamos en un segundo piso. No soy un cobarde, mas aquel tipo imponía, de veras. Seguía desnudándose, y al descubierto quedaron pecho y brazos, tan cuadriculados como su rostro. Era un salvaje absolutamente abominable, él y sus malditas cabezas. ¿Y si intentaba hacerse con la mía? No habían acabado mis sorpresas. De un bolsillo del chaquetón que acababa de quitarse, sacó una figurilla deforme, jorobada y negra. Por un momento temí que fuera un auténtico bebé, pero en realidad relucía como si estuviera hecha con ébano. Se trataba sin duda de un ídolo de madera. Lo colocó entre los morillos del hogar. Luego cogió un puñado de virutas de madera, las colocó ante el idolillo y les prendió fuego. Sobre las llamas colocó un trazo de galleta marina, y tras asarla, la ofreció al ídolo. Mientras, sonidos guturales y espantables, salían de sus labios, como si orase o mascullase juramentos, cualquiera sabe. Terminada esta operación, encendió el tomahawk, que era también una pipa y lanzó algunas satisfechas bocanadas de humo. Un instante después se apagó la luz y el espantajo se metió conmigo en la cama. Lancé un alarido de horror, y, sorprendido, el salvaje me palpó. Me aparté de él todo cuanto pude y le pedí que me dejara levantarme y encender de nuevo la vela. Pero él no debió entenderme. -¿Quién aquí estar? -preguntó-. No hablar, yo matarte. -¡Patrón! -aullé pidiendo auxilio, porque el tipo no parecía dispuesto a soltarme. -¡Habla! No hablar y yo te mato -Y mientras decía esto, agitaba el tomahawk encendido, llenándolo todo de brasas y chispas. En ese momento, ¡gracias a Dios!, entró el patrón con una vela, y yo salí corriendo a su encuentro. -Pero, ¿qué le ocurre? -dijo Coffin-. Queequeg no le hará daño. -Pero, ¿por qué no me dijo usted que este tipo era un caníbal? -grité. -Creí que lo sabía, cuando le dije lo de las cabezas. Conque, échese a dormir. Queequeg, este tipo solo quiere dormir en tu cama. ¿Tú entender? -Bueno -asintió el salvaje lanzando una bocanada de humo-. Tú, acostarte aquí. Y apartó las ropas de la cama para mostrar sus buenas intenciones. -Patrón -dije-. Por lo menos dígale que suelte el tomahawk. ¡Es peligroso fumar en la cama! Queequeg asintió amablemente y volvió a hacerme señas de que me acostase. Parecía haber perdido todas sus agresivas intenciones. Tranquilizado, me acosté y le dije al patrón que podía retirarse. Y el caso es que pronto me dormí y lo hice con toda tranquilidad y muy bien. CAPÍTULO II Cuando desperté encontré el brazo de Queequeg amigablemente colocado encima de mí. Pronto recordé los acontecimientos de la noche anterior y traté de apartar el brazo, pero el arponero continuó roncando como si tal cosa. Me revolví, le llamé y por último logré apartar aquel brazo. El hombre se sentó en la cama y me miró, tras de frotarse los ojos, hasta que pareció caer en la cuenta de dónde estaba y quién era yo. Por fin me dijo que si quería, podía yo levantarme el primero para vestirme y que luego lo haría él, lo cual me pareció una cortesía por su parte. Pero el caso es que se levantó y comenzó a vestirse primero por la parte de arriba, es decir, poniéndose el sombrero, y sin pantalones aún, se puso las botas. Como las ventanas no tenían cortinas, medité en lo que pensarían los vecinos si veían aquella indecente figura sin más atuendo que un sombrero y unas botas. Luego se lavó el pecho y los brazos, pero no la cara, la cual no se limpió hasta que no tuvo la camisa puesta. Jamás he visto tal manera de asearse. Pues, ¿y el afeitado? ¡Nada de navaja! Descolgó el arpón de donde estaba y desenfundando la hoja lo utilizó para rasurarse, frente a un trozo de espejo. Y tan pronto como terminó su tocado, se lanzó fuera de la habitación. Bajé tras él y saludé al sonriente patrón. La taberna estaba llena de gente, casi toda ella compuesta de balleneros, calafateadores, carpinteros de ribera y herreros. -¡A la pitanza! -gritó el patrón. Y, ante mi sorpresa, ya que esperaba una animada conversación sobre pesca, captura, etc., la comida transcurrió en completo silencio. Queequeg estaba en la cabecera, frío, sereno y orgulloso. Eso sí, empleaba, y con cierto peligro para los demás, el arpón, alargándolo sobre la mesa para pinchar con él los filetes que deseaba comer. Terminado el yantar, me di un paseo por las calles de New Bedford, e incluso escuché un sermón y un oficio en la Capilla de Balleneros, extraño lugar, con un púlpito más complicado y raro de los que haya visto en mi vida. El padre Arce, célebre predicador, guiaba a sus fieles con términos marineros, tales como «¡A ver, avante aquellos del fondo! ¡Los de babor, a estribor!» y así sucesivamente. Luego, nos habló del libro de Jonás, tema muy apropiado para feligreses que eran casi todos ellos pescadores de ballenas. Cuando volví a la posada, encontré a Queequeg completamente solo, sentado cerca del fuego y con el idolíllo negro en las manos. Al verme, dejó la figurita y cogió un libro, se lo puso en las rodillas y comenzó contar las hojas minuciosamente. A cada cincuenta páginas levantaba la vista y lanzaba un silbido de asombro. Luego comenzaba de nuevo por el número uno, como si no supiera contar más que hasta el medio centenar. Yo traté de explicarle la otra finalidad que podían tener los libros, aparte de contarles las hojas, y él se interesó en el asunto, sobre todo cuando le interpreté las láminas. Fumamos una pipa juntos, y una vez acabada, me manifestó que estábamos casados, lo cual en su país supongo que significaría que éramos amigos, porque otra interpretación no pensaba yo darle. Tras de cenar, nos marchamos juntos a la alcoba. Sacó una bolsa, y de ella unos treinta dólares de plata, que dividió en dos montones iguales, y empujando uno de ellos hacia mí me dio a entender que eran míos. Yo quise protestar, pero él me los metió en el bolsillo sin contemplaciones y luego se dedicó a sus devociones con el idolillo, las astillas de madera y el fueguecillo que con ellas encendió. Me quiso dar a entender que podía acompañarle, pero al fin y al cabo yo era un buen cristiano y no tenía interés alguno en adorar a una figurilla de madera. Una vez acabada la ceremonia, nos metimos en la cama y nos dormimos tras de charlar un rato, él con su media lengua y yo en el buen inglés que me habían enseñado. Fue durante esa charla cuando me contó su historia. Era natural de Rokovoko, isla que no aparece en mapa alguno. De pequeño correteaba por las selvas con un faldellín de hierbas, cuidando cabras y ya para entonces deseaba conocer algo más acerca de los hombres blancos que de cuando en cuando aparecían allí en sus balleneras. Su padre era un jefe, un rey, al parecer, y por parte de su madre descendía de grandes guerreros. Cierto día llegó allí un barco y Queequeg pidió pasaje en él, pero se lo negaron. En vista de lo cual, tomó su canoa, esperó al barco cuando éste salía del atolón y trepando por una cadena, subió a bordo, donde naturalmente fue sorprendido y convidado a abandonar el navío. Se negó terminantemente y por fin el capitán accedió a llevarlo con ellos. Quería aprender cosas con los cristianos, sobre todo algo que hiciera más feliz a su pueblo, pero las costumbres de los balleneros le demostraron pronto que también los cristianos pueden ser malos y peores aún que los salvajes. Cuando llegó a Nantucket había aprendido todo eso y también algo más útil: a arponear ballenas. Cuando le dije que yo también pensaba en salir a cazar cetáceos, decidió en el acto que puesto que éramos amigos, él también iría. Esto me animó: siempre es conveniente contar con un amigo cuando se emprende una nueva aventura. Me abrazó, frotando su frente contra la mía, nos volvimos cada uno a nuestro lado y nos dormimos. A la mañana siguiente, lunes, dejé mi cabeza embalsamada a un barbero, pagué al posadero y Queequeg y yo tomamos prestada una carretilla para transportar nuestro equipaje. Hecho esto, emprendimos el camino al puerto, para tomar la goleta que hace el transbordo a Nantucket. La gente nos miraba, sobre todo cuando veía el arpón de Queequeg, del que éste no se separaba jamás. Le pregunté si acaso los balleneros no proveían de arma a sus tripulantes y me respondió que sí, pero que él estaba acostumbrado a la suya, con la cual había cazado innumerables ejemplares y la sabía de toda confianza. Lo mismo que los segadores, que prefieren su hoz a la de cualquier otro. Por fin nos hallamos en la goleta, que izó velas y se deslizó por el río Acushnet. Salimos al mar abierto, y Queequeg aspiró ansiosamente el aire salino. Estábamos ambos tan ensimismados viendo las olas y los movimientos de las velas, que durante algún tiempo no prestamos atención a un grupo de curiosos de a bordo, que parecían divertirse a costa nuestra, como si ver a un blanco junto a un negro fuera un chiste. Pero pronto Queequeg sorprendió a un jovenzuelo riéndose a su espalda y haciéndole burla. Soltando el arpón, el gigantesco arponero le cogió por los brazos y le lanzó limpiamente al suelo, pero antes de que llegara a éste aún encontró tiempo para darle un bofetón. Hecho lo cual le volvió la espalda y encendió tranquilamente su tomahawk-pipa. -¿No sabe que podía haberlo matado? -preguntó el capitán de la goleta, atraído por los gritos. -¿Matar a eso? -replicó Queequeg-. Bah, él pescadito pequeño. Queequeg sólo mata ballenas grandes. El capitán lanzó algunos juramentos, asegurando que si se repetía aquello mataría a Queequeg, por salvaje y negro, pero en ese momento la enorme botavara de la vela mayor recibió un golpe de viento y barrió la cubierta. El imbécil al cual Queequeg había golpeado, alcanzado por la botavara, fue lanzado al mar. Todos se asustaron, mientras trataban de sujetar el palo, que se movía furiosamente. Sólo Queequeg mantuvo la calma, e arrastró por debajo de la botavara y tomando un cabo logró sujetarla y fijarlo a la amura. Luego, el salvaje se desnudó hasta la cintura y se lanzó al mar en un arco perfecto. Se le vio nadar durante un rato, por entre la helada espuma, buscando al caído, que estaba bajo el agua. Se sumergió y poco después apareció de nuevo, arrastrando por los cabellos al náufrago. Se lanzó un bote, que pronto los recogió, y la tripulación en masa recibió a Queequeg con gritos de júbilo y admiración, que el salvaje recibió con la misma gravedad de siempre, como si lo que acababa de hacer no fuera siquiera digno de mención. Nada más sucedió durante el transcurso de la travesía, así que pronto estuvimos en Nantucket, y era ya bien entrada la noche cuando saltamos a tierra. Nos dedicamos en seguida a buscar cena y cama. El patrón del «Surtidor de la Ballena» nos había recomendado a su primo Josué, del mesón «A Probar la Olla», famoso por sus sopas de pescado. Pronto lo encontramos al ver una muestra en la que figuraban dos enormes ollas de madera pintadas de negro. Plantada en la puerta había una mujer pecosa y de cabellos amarillos. Era la esposa de Jonás, el cual estaba de viaje. Nos hizo entrar en una salita y no tardando mucho nos encontramos ante una cena compuesta de una excelente sopa de mejillones, seguida de un no menos excelente guiso de bacalao. En mi vida he probado pescado más apetitoso y, como supe más tarde, allí sólo se servían mejillones y bacalao, tanto por la mañana como a mediodía y por la noche, pero nadie se quejaba. Concluida la cena se nos proveyó de un farol y se nos instruyó sobre el camino a seguir para llegar a la cama. Acostados ya, le dije a Queequeg que debíamos preparar nuestro plan de acción. Ante mi sorpresa me respondió que, consultado su idolillo, al cual llamaba Yojo, éste le había respondido que yo, Ismael, debería buscar un barco en el puerto, y que pronto descubriría el ideal para nuestros propósitos, y que Yojo jamás se equivocaba. Protesté diciendo que yo confiaba en que fuera él mismo, Queequeg, quien encontrara el barco, ya que era un veterano, pero todo fue inútil, por lo que a la mañana siguiente me puse al trabajo, mientras Queequeg se quedaba en la alcoba, encerrado con Yojo. El puerto estaba absolutamente lleno de barcos de todas clases. A fuerza de preguntas supe que había tres barcos que se disponían a marchar para travesías de tres años. Uno de ellos era el Pequod, nombre tomado de una famosa tribu india de Massachusetts. Subí a él y pronto me convencí de que era el que nos convenía. Era un barco pequeño más bien y con aspecto descuidado, todo él lleno de dibujos y relieves grotescos, que el capitán Peleg había mandado durante muchos años. Parecía un trofeo ambulante. Toda la amura estaba adornada con los dientes de un cachalote a guisa de cabillas para amarrar a ellas los cabos. El timón no llevaba rueda, sino una caña tallada en la mandíbula del mismo cachalote. Subí al alcázar de proa donde no vi a nadie, pero sí una tienda de campaña parecida a un wigwam, plantada a un lado del palo mayor, con una abertura triangular, y medio oculto tras de la tienda un personaje que parecía gozar de alguna autoridad. Sentado en un sillón de roble, había un anciano fornido, vestido con un capote de piloto, de cara reseca y arrugada. -¿El capitán del Pequod? -pregunté cortésmente. -¿Y qué si lo fuera? -respondió-. Por tu acento veo que no eres de Nantucket. ¿Has visto alguna vez un barco hundido por una ballena? Admití que no. -Y no sabes nada de ballenas, ¿eh? -No, pero he viajado bastante en barcos mercantes. -Maldita sea la marina mercante. ¡No sirve para nada! ¿Por qué quieres ir a la caza de la ballena? ¿Has robado a tu último capitán? ¿Piensas acaso asesinar a la oficialidad en alta mar? Aseguré que no, sin saber si aquel tipo hablaba o no en serio. -¿Has visto al capitán Acab? -No, ¿quién es? -Ja, ja. Él es quien manda este buque. Estás hablando con el capitán Peleg, antiguo capitán del Pequod y que ahora es el consignatario. El capitán Bildad y yo armamos este buque y le procuramos lo necesario para la travesía. Verás, si ves al capitán Acab, observarás que le falta una pierna. ¡La perdió a manos de una ballena, que se la arrancó, la masticó y la tragó! ¡El cachalote más monstruoso que jamás hundiera un buque! Así perdió su pierna Acab. Y tras lanzar algunos bufidos, prosiguió: -¿Eres hombre para meterle un arpón en el gaznate a una ballena viva y saltarle luego encima? ¡Responde! -Si no queda otro remedio, sí, señor. Y siguió haciéndome preguntas a cuál más extrañas, tales como si había doblado el Cabo de Hornos. Tras de lo cual se manifestó dispuesto a aceptarme como marinero. -Ven conmigo para que te vea el capitán Bildad, mi socio. Este Bildad era también un cuáquero, lo mismo que Peleg, y tenía la reputación, como luego supe, de ser un solemne tacaño, tanto que se contaba que en cierta ocasión, cuando mandaba el viejo ballenero Categut, regresó a puerto con toda la tripulación agotada y muerta de hambre. Jamás renegaba, pero mataba de hambre a los hombres y los exprimía como un limón, para sacar de ellos el mayor jugo posible. -Conque ¿quieres embarcarte? -preguntó Bildad. -Sí, señor. -¿Qué opinas, Bildad? -preguntó Peleg. -Creo que servirá. Yo sabía que en la pesca de la ballena no se dan salarios, sino que toda la tripulación recibe una parte de las ganancias, llamada «quiñón», proporcional a la importancia del trabajo que realiza. Mi parte, como novato, no sería muy grande, y como tenía alguna experiencia en navegar, suponía que mi «quiñón» sería la doscientas setenta y cincoava parte de la ganancia. -Bueno -dijo Peleg-. ¿Qué quiñón le daremos al joven? -Creo que la setecientas setenta y sieteava parte sería incluso demasiado -respondió el otro, que leía un libro, en el cual había una serie de líneas y cifras. A esto siguió una discusión en la que Peleg parecía estar de mi parte y llamaba aprovechón y ladrón al otro, el cual le respondía invariablemente que aquello estaba bien y añadía algunas citas de la Biblia en las que se recomendaba no amontonar tesoros en este mundo. Pero él bien que los amontonaba, el grandísimo granuja y fariseo. La discusión adquirió caracteres de casi una pendencia, y pareció que iban a llegar a las manos, pero ante mi asombro, pronto se tranquilizaron y por último Bildad dijo que me aceptaba y me apuntaba para un quiñón de tres centésimas. -Capitán Peleg -dije-, tengo un amigo arponero que quiere embarcarse. -Tráelo y le echaremos un vistazo. Me preguntó Bildad si ese arponero había matado muchas ballenas, le respondí que sí y los dejé, cuando comenzaban a pelearse de nuevo sobre qué quiñón ofrecer a Queequeg. Menuda pareja de granujas estaban hechos los dos. Cuando iba a marcharme recordé que no había visto al capitán Acab y pregunté por él a Peleg. Éste me respondió que para qué verlo, y que ya estaba alistado. Añadió que no podía verlo, y que incluso a él, Peleg, no le permitía verlo con frecuencia. -No es un tipo vulgar -añadió-. Ha frecuentado universidades y ha estado en todo el mundo. Lleva el nombre de un rey bíblico, como recordarás, y no escogió su nombre, sino que su madre, una viuda, le llamó así. Desde que aquella condenada ballena le cortó la pierna es un taciturno insoportable, pero un magnífico capitán. Hace tres viajes se casó con una muchacha dulce y resignada. Hijo mío, recuerda esto que te digo: es mejor navegar con un buen capitán bueno y taciturno, que con otro malo pero sonriente. Aunque deshecho y castigado por la suerte, el capitán Acab sigue siendo un hombre. Me alejé pensativo. No pude por menos que sentir pena y compasión por el capitán Acab. Pero otras cosas reclamaban mi atención, por el momento. Dostları ilə paylaş: \|
http://muhaz.org/11-sinflar-uchun-ii-chorak-test-savollari.html#10._Matnni_ixchamlashtirish_uchun_nima_qilinadi	11-sinflar uchun II chorak test savollari	11-sinflar uchun II chorak test savollari 1. “Naqsh “ so’zi qanday ma’no anglatadi? A) tasvir B) gul C) bezak D) A va B javoblar to’g’ri 2. “ Burungi zamon bo’lsa, mana shu mahluqqa tegmasdan ilojing yo’q edi, desam, Adolat ishonmaydi!” Ushbu parcha Abdulla Qahhorning qaysi asaridan olingan? A) “Bemor” B) “ O’g’ri “ C) “Qizlar” D) “ San’atkor” 3. Monolog xusisiyatiga ko’ra qanday turlarga bo’linadi? A) 2 ta B) 3ta D) 4ta 5) 6ta 4. Muqimiy teatrining nafis naqshlari kim tomonidan ishlangan? A) Shirin Murodov B) Murod Shirinov C) Aziz Murodov D) Qayum Murodov 5. “ Navoiy “ romaning muallifi kim? A) Sharof Rashidov B) Oybek C) Abdulla Qahhor D) Odil Yoqubov 6. Toshkentdagi amaliy san’at muzeyi qachon tashkil qilingan? A) 1935- yilda B) 1936-yilda C) 1936-yilda D) 1938-yilda 7. Abdulhamid Cho’lpon qalamiga mansub romanni belgilang. A) “ O’tkan kunlar” B) “Kecha va kunduz” C) “O’g’ri” D) “ Bemor” 8. “Novvoy qiz” hikoyasini kim yozgan? A) A.Qodiriy B) H.Xudoyberdiyeva C) Cho’lpon D) S. Ahmad 9. Alisher Navoiy, Yusufbek xoji, Bobur obrazlarini yaratgan san’atkorni toping. A) Shukur Burxonov B) Razzoq Hamroyev C) Nabi Rahimov D) Yoqub Amedov 10. Matnni ixchamlashtirish uchun nima qilinadi? A) sodda yoyiq gaplarni soda yig’iq gaplarga aylantiriladi. B) qo’shma gaplarni sodda gaplarga aylantiriladi. C) ko’chirma gaplarni o’zlashtirma gaplarga aylantiriladi. D) barcha javoblar to’g’ri 11. “Hamlet” asarining muallifi kim? A) Vilyam Shekspir B) Herman Hesse C) Tagor D) A.C.Pushkin 12.Kino san’ati qachon va qayerda yuzaga kelgan? A) 1800- yil Parijda B) 1859- yil Italiya C) 1895-yil Parijda D) 1879-yil Hindistonda 13. “Vatanga sovg’a”, Uyqusiz yo’l” filmlarini suratga olgan rejissyorni toping. A) Bobo Xo’jayev B) Komil Yormatov C) Bahodir Qosimov D) Ayub Shahobiddinov 14. ” Kelinlar qo’zg’oloni ”asarining muallifi kim? A) Cho’lpon B) O. Yoqubov C) S. Ahmad D) Sharof Rashidov 15.’Cho’l burguti “ asari qanday janrda yozilgan? A) roman B) qissa C) hikoya D) tragediya 16. Qaysi qatorda ibora berilgan? A) dala malikasi B) o’rmon shohi C) og’zi qulog’ida D) xafa bo’ldi 17. “Ulug’bek xazinasi “romaninig muallifi kim? 18. “qulogi ding bo’ldi “ iborasiga teng keladigan so’zni toping. 19. “Muzqaymoq” hikoyasining muallifi kim? 20. Ibora qatnashgan gap tuzing.
http://muhaz.org/11-sinflar-uchun-ii-chorak-test-savollari.html#13._“Vatanga_sovg’a”,_Uyqusiz_yo’l”_filmlarini_suratga_olgan_rejissyorni_toping.	11-sinflar uchun II chorak test savollari	11-sinflar uchun II chorak test savollari 1. “Naqsh “ so’zi qanday ma’no anglatadi? A) tasvir B) gul C) bezak D) A va B javoblar to’g’ri 2. “ Burungi zamon bo’lsa, mana shu mahluqqa tegmasdan ilojing yo’q edi, desam, Adolat ishonmaydi!” Ushbu parcha Abdulla Qahhorning qaysi asaridan olingan? A) “Bemor” B) “ O’g’ri “ C) “Qizlar” D) “ San’atkor” 3. Monolog xusisiyatiga ko’ra qanday turlarga bo’linadi? A) 2 ta B) 3ta D) 4ta 5) 6ta 4. Muqimiy teatrining nafis naqshlari kim tomonidan ishlangan? A) Shirin Murodov B) Murod Shirinov C) Aziz Murodov D) Qayum Murodov 5. “ Navoiy “ romaning muallifi kim? A) Sharof Rashidov B) Oybek C) Abdulla Qahhor D) Odil Yoqubov 6. Toshkentdagi amaliy san’at muzeyi qachon tashkil qilingan? A) 1935- yilda B) 1936-yilda C) 1936-yilda D) 1938-yilda 7. Abdulhamid Cho’lpon qalamiga mansub romanni belgilang. A) “ O’tkan kunlar” B) “Kecha va kunduz” C) “O’g’ri” D) “ Bemor” 8. “Novvoy qiz” hikoyasini kim yozgan? A) A.Qodiriy B) H.Xudoyberdiyeva C) Cho’lpon D) S. Ahmad 9. Alisher Navoiy, Yusufbek xoji, Bobur obrazlarini yaratgan san’atkorni toping. A) Shukur Burxonov B) Razzoq Hamroyev C) Nabi Rahimov D) Yoqub Amedov 10. Matnni ixchamlashtirish uchun nima qilinadi? A) sodda yoyiq gaplarni soda yig’iq gaplarga aylantiriladi. B) qo’shma gaplarni sodda gaplarga aylantiriladi. C) ko’chirma gaplarni o’zlashtirma gaplarga aylantiriladi. D) barcha javoblar to’g’ri 11. “Hamlet” asarining muallifi kim? A) Vilyam Shekspir B) Herman Hesse C) Tagor D) A.C.Pushkin 12.Kino san’ati qachon va qayerda yuzaga kelgan? A) 1800- yil Parijda B) 1859- yil Italiya C) 1895-yil Parijda D) 1879-yil Hindistonda 13. “Vatanga sovg’a”, Uyqusiz yo’l” filmlarini suratga olgan rejissyorni toping. A) Bobo Xo’jayev B) Komil Yormatov C) Bahodir Qosimov D) Ayub Shahobiddinov 14. ” Kelinlar qo’zg’oloni ”asarining muallifi kim? A) Cho’lpon B) O. Yoqubov C) S. Ahmad D) Sharof Rashidov 15.’Cho’l burguti “ asari qanday janrda yozilgan? A) roman B) qissa C) hikoya D) tragediya 16. Qaysi qatorda ibora berilgan? A) dala malikasi B) o’rmon shohi C) og’zi qulog’ida D) xafa bo’ldi 17. “Ulug’bek xazinasi “romaninig muallifi kim? 18. “qulogi ding bo’ldi “ iborasiga teng keladigan so’zni toping. 19. “Muzqaymoq” hikoyasining muallifi kim? 20. Ibora qatnashgan gap tuzing.
http://muhaz.org/odil-yoqubov.html	Odil yoqubov	\| Odil yoqubov \| tarix \| 06.03.2023 \| ölçüsü \| 149,81 Kb. \| \| #123863 \| \| Odil yoqubov 1926-yil 20-oktabrda hozirgi Janubiy Qozog‘iston viloyatiga qarashli Qarnoq qishlog‘ida tug‘ilgan. DASTLABKI ASAR - Odil Yoqubovning dastlabki yirik asari 1951-yilda bosilib chiqqan «Tengdoshlar» povesti edi. TO`PLAM VA PYESALARI - «Chin muhabbat» (1955-yil); - «Aytsam tilim, aytmasam dilim kuyadi» (1958-yil); - «Yurak yonmog‘i kerak» (1958-yil); - «Olma gullaganda» (1961-yil); - «Muzaffar Temur» (1996-yil); - «Bir koshona sirlari» (2000-yil) pyesalari bor. - «Dastlabki qadam» (1953-yil) hikoyalar to‘plami. - «Ikki muhabbat» (1955-yil) hikoyalar to‘plami. - «Tilla uzuk» (1961-yil) qissa va hikoyalar to‘plami; Qissalari - «Bir felyeton qissasi» - «Muqaddas» - «Qanot juft bo‘ladi» - «Izlayman» - «Billur qandillar» ROMANLARI - «Er boshiga ish tushsa...» (1966-yil) - «Ulug‘bek xazinasi» (1973-yil) - «Ko‘hna dunyo» (1982-yil) - «Diyonat» (1977-yil) - «Oqqushlar, oppoq qushlar» (1988-yil) - «Adolat manzili» (1998-yil) E’TIROF - 1985-yilda O‘zbekiston xalq yozuvchisi unvoniga ega bo‘lgan bo’ldi. - 1994-yilda «Do‘stlik» ordeni bilan mukofotlangan. - 1998-yilda «El-yurt hurmati» ordeni bilan mukofotlangan. Dostları ilə paylaş: \| \| \|
http://muhaz.org/5-siniflar-uchun-ona-tili-va-adabiyot-fanidan-iii-chi-chorak-k.html	5-siniflar uchun ona tili va adabiyot fanidan III chi chorak kesimida tuzilgan test savollari	5-siniflar uchun ona tili va adabiyot fanidan III chi chorak kesimida tuzilgan test savollari B-chi varianat 1 Takroriy otlar berilgan qatorni toping a) Bahtimiz qomusini o`rgan b) Choy poing bo`lsa olib kel v) Biz vatanimiznin sevamiz 2 Jift otlar berilgan qtorni aniqlang a) Qashqadaryo gullar b) gullar , baht soadat v) oziq – ovqat, ota – ona 3 Turdosh otlar berilgan qatorni aniqlang a) Kitob, qlam, ro`mol, dior b) Soat, keldi, chiroyli, baht v) omad, ketdi , yig`ladi 4 qo`shma otlar berilgan qatorni toping a) belkurak , belbog` , makkajo`hori b) sovg`1a , taom, beshik v) rost , yolg`on , yomon 5 Sodda gaplar berilgan qatorni aniqlang a) chjiroyli , go`zal . dilbar b) tong, o`tquloq, sovg`a v) ovul, dior, mahalla 6 Fellarda nechta mil shakillari bor a) 2 ta b) 3 ta v) 4ta 7 Shart mayli berilgan qatorni aniqlang a) bahor keldi b) tilak bilan yurilsa , yiroq yer ham yaqin bo`ladi v) gullar ochil;di 8 otlarni turlari berilgan qatorni aniqlang a) shahs, narsa-buyum, o`rin joy otlari b) Orin- joy, narsa-buyum otlari v) Istak-tilak, turdosh atlar 9 Ruboiy nima ? a) 4 misradan iborat , falsafiy, ahloqiy, diniy, ishqiy,mavzudagi tugallangan sher. b) shriy misra v) aruz vaznidagi sher 10 P.Qodirov qachon qaerda tug`ilgan ? a) 1954 yil , 18 avgustda Samarqandda b) 1928 yil 25 oktiyabirda, Ho`jandda v) 1935 yil 21 sentiyabir Toshkentda 11 A. Navoiy asarlari berilgan qatorni toping a)”O`tgan kunlar “, “munshuot” b) “mehrobdan chayon ”, “hazyimul-maosi” v) “Mahbub ul qulub”, “mezon ul avzon” 12 Qushlarning parvozi yillarning nozi bahmal vodiylarda qirlarda bahor kimning Sheridan parcha keltirilgan H.Olimjon Zulfiya v)Bobur 13 Gilhaniy asarinin berilgan qatorni anioqlang a) Otgan kunlar b) Kecha va kunduz v) Zarbulmasal 14 “Ozi bilan yovlashgan yurtim tingla ”! “O`zi bilan dovlashgan yurtim tingla ” kimning qalamiga mansub Abay Uyg`un V) Murod 15 Halq qo`shilari yozilga qatorni aniqlang a) “yor-yor”,”boychechak” b) “O`zbekiston ” , “Munojat” v) “Vatanim”,. “Oq terakmi ko`k terak” 16 Zulfiya Isroilova qachon va qaerda tug`ilgan a) 1920 yilda Toshkentda b) 1915 yilda Toshkentda v) 1931 yilda Andijonda 17 Og`zaki adabiyot ma`nosi berilgan qatorni aniqlang a) sher, roman , qisa b) qo`shiq maqol, ertak v) qisqa , metal , ocherk 18 “Yulduzli tunlar” romani kim haqida yozilgan a) A.Temur b) A.Navoiy v) Bobur Savolga javob bering. 19 “Hamza ” yozgan sherlar nomini yozing ? 20 S.Ahmad qachon va qaerda tug`ilgan? 21 “Urushning so`ngi qurboni “asarining kim yozgan? 22 Otgan zamoni feli ishtirokida gap tuzing? 23 Buyruq-istak mayili ishtirokida gap tuzing? 24 Kelasi zamon feli ishtirokida gap tuzing 25 Harakat feliga misol keltiring? Dostları ilə paylaş: \|
http://muhaz.org/zahiriddin-bobur-hayoti-va-adabiy-merosi-bobur-lirikasi-reja.html	Zahiriddin Bobur hayoti va adabiy merosi Bobur lirikasi Reja	1. Boburshunoslik tariхi haqida. 2. Bobur shaxsiyati va faoliyati. 3. Boburning ilmiy va adabiy mеrosi. 4. Bobur she’riyati manbalari, janr va badiiy xususiyatlari. Boburshunoslik tariхi. Zahiriddin Muhammad Boburning hayoti, faoliyati va mеrosini o’rganish XVI asrning avvalidan boshlangan edi. Boshqacha qilib aytganda, bu qutlug’ ishni Boburning o’zi «Boburnoma»da boshlab bеrgan edi. Shundan so’ng Movarounnahr, Afg’oniston va Hindistonda yozilgan tazkira va tariхiy asarlarda Bobur haqida ma’lumot bеrish kuzatiladi. Bu jihatdan Boburning qizi Gulbadanbеgimning «Humoyunnoma», Muhammad Haydarning «Tariхi Rashidiy» kabi asarlari, ayniqsa, diqqatga sazovordir. Chunki bu mualliflar Bobur bilan bеvosita muloqotda bo’lib, uning faoliyati, shaхsiyati va fazilatlari to’g’risida qimmatli ma’lumotlarni kеltirganlar. Bunday ma’lumotlar shu asrda Buхoroda Hasanхoja Nisoriy tomonidan yozilgan «Muzakkiri ahbob» da ham bor. Hindistonda Akbarshoh, Jahongirshoh, Shoh Jahon hukmdorligi davrida yaratilgan tariхiy asarlar va tazkiralarda Bobur haqida ham ma’lumotlar kеltirilgan («Akbarnoma» va boshqalar). Kеyinchalik, хususan, ХVIII asrdan boshlab, Bobur hayoti, faoliyati va mеrosi bilan qiziqish Еvropada ham jonlanib kеtdi. Uning «Boburnoma»siga bo’lgan ehtirom tufayli Х1Х asrda u ingliz (Elfinston, Erskin, Bеvеridj), fransuz (Pavе dе Kurtеyl) tillariga tarjima qilinib bosildi. Rus olimi N. Ilminskiy esa «Boburnoma»ning asl nusхasini nashr ettirdi. Bunday hol ХХ asrda ham davom etdi. Jumladan, fransuz adibi Fеrnand Grеnard «Bobur», Amеrikalik yozuvchi Harold Lamb «Bobur-shеr» asarlarini yaratdilar. Fеrnand Grеnardning asari kеyinchalik nеmis (1931 y.) va turk tillariga (1970 y.) tarjima qilinib, nashr ettirildi. «Boburnoma»ning bеvosita o’zbеk tilidan fransuz (Bakyе Grammon, 1980 y.) va ingliz (V.M.Sеkston, 1996 y.) tillariga yangi tarjimalari maydonga kеldi. Afg’onistonlik olima Shafiqa Yorqin Bobur shе’riy mеrosining nisbatan to’liq nusхasini tuzib, katta tadqiqot bilan birga 1983 yilda «Dеvoni Zahiriddin Bobur» nomi bilan Kobulda nashr ettirdi. Rus olimasi I.V. Stеblеva Bobur shе’riyati (g’azallari) ga oid risolasini yaratdi. XX asrning 20-80 yillari orasida mamlakatimiz O’zbеkistonda ham Bobur hayoti, faoliyati va mеrosini o’rganish sohasida ma’lum ishlar amalga oshirildi: uch jildlik asarlari nashr ettirildi, tadqiqotlar yaratildi. Bu sohada Yahyo G’ulomov, Vohid Zohidov, Homil Yoqubov, Porso Shamsiеv, Sabohat Azimjonova, Aziz Qayumov, Hamid Sulaymon, Saidbеk Hasanov, B. Valiхo’jaеv va boshqalarning katta hissasi bor. Pirimqul Qodirov, Barot Boyqobilovlar esa Bobur haqida roman va dostonlar yaratdilar. Хalqaro Bobur jamg’armasining tuzilgani ham alohida e’tiborga molikdir.
http://muhaz.org/sincan-turkoglu-ilkokulu-ortaokulu-2014-2019-donem-stratejik-p.html?page=3	STRATEJİK PLANLAMA ÜST KURULU - Sincan Türkoğlu İlkokulu Ortaokulu 2014-2019 Dönem Stratejik Plan ankara-2015	STRATEJİK PLANLAMA ÜST KURULU STRATEJİK PLANLAMA ÜST KURULU \| S. NO \| ADI SOYADI \| GÖREVİ \| 1 \| Zafer GÜL \| Okul Müdürü \| 2 \| Rıdvan DİKER \| Müdür Yardımcısı \| 3 \| Zeynep Anıl YEŞİLBAĞ \| Öğretmen \| 4 \| Halise BÜTÜNER \| Okul Aile Birliği Başkanı \| 5 \| Pakize ARIKAN \| Veli \| STRATEJİK PLANLAMA EKİBİ STRATEJİK PLANLAMA EKİBİ \| S. NO \| ADI SOYADI \| GÖREVİ \| 1 \| Rıdvan DİKER \| Müdür Yardımcısı \| 2 \| Ebru BEĞEN \| Sınıf Öğretmeni \| 3 \| Zeynep Anıl YEŞİLBAĞ \| BT Öğretmeni \| 4 \| Gülhan ŞAHİN \| Türkçe Öğretmeni \| 5 \| Halil ÖZKAN \| Sınıf RHb Öğretmeni \| 6 \| Seçil ÖZDEMİR \| Rehberlik Öğretmeni \| 7 \| Gonca ÇİĞDEM GÜNGÖR \| İngilizce Öğretmeni \| 9 \| Aslı EROĞLU \| Anasınıfı Öğretmeni \| STRATEJİK PLANLAMA SÜRECİ Okulumuzun Stratejik Planına (2015-2019) Stratejik Plan Üst Kurulu ve Stratejik Planlama Ekibi tarafından, Okulumuzun toplantı salonunda, çalışma planı belirlendikten sonra taslak oluşturularak başlanmıştır. Stratejik Planlama Çalışmaları kapsamında okul personelimiz içerisinden “Stratejik Plan Üst Kurulu” ve “Stratejik Planlama Ekibi” kurulmuştur. Anketlerde yer alan sorular katılımcılara yöneltilmiş ve elde edilen veriler birleştirilerek paydaş görüşleri oluşturulmuştur. Anket sonuçlarına göre mevcut durum ile ilgili veriler toplanmıştır. Stratejik planlama konusunda İlçe Milli Eğitim Müdürlüğü tarafından gerçekleştirilen seminerlerle okul müdür ve müdür yardımcısı ve ilgili öğretmenlerin katılımı sağlanmıştır. Seminerde Stratejik Plan hazırlama yasal nedenleri ve amaçları hakkındaki bilgilendirme, stratejik plan öğeleri ve planlama aşamalarına ilişkin konularda bilgiler alınmıştır. Stratejilerin Belirlenmesi; Stratejik planlama ekibi tarafından, tüm iç ve dış paydaşların görüş ve önerileri bilimsel yöntemlerle analiz edilerek planlı bir çalışmayla stratejik plan hazırlanmıştır. Bu çalışmalarda izlenen adımlar; - Okulun var oluş nedeni (misyon), ulaşmak istenilen nokta (vizyon) belirlenip okulumuzun tüm paydaşlarının görüşleri ve önerileri alındıktan sonra vizyona ulaşmak için gerekli olan stratejik amaçlar belirlendi. Stratejik amaçlar; - Okul içinde ve faaliyetlerimiz kapsamında iyileştirilmesi, korunması veya önlem alınması gereken alanlarla ilgili olan stratejik amaçlar, - Okul içinde ve faaliyetler kapsamında yapılması düşünülen yenilikler ve atılımlarla ilgili olan stratejik amaçlar, - Yasalar kapsamında yapmak zorunda olduğumuz faaliyetlere ilişkin stratejik amaçlar olarak da ele alındı. - Stratejik amaçların gerçekleştirilebilmesi için hedefler konuldu. Hedefler stratejik amaçla ilgili olarak belirlendi. Hedeflerin spesifik, ölçülebilir, ulaşılabilir, gerçekçi, zamana bağlı, sonuca odaklı, açık ve anlaşılabilir olmasına özen gösterildi. - Hedeflere uygun belli bir amaca ve hedefe yönelen, başlı başına bir bütünlük oluşturan, yönetilebilir, maliyetlendirme yapılabilir faaliyetler belirlendi. Her bir faaliyet yazılırken; bu faaliyet “amacımıza ulaştırır mı” sorgulaması yapıldı. - Hedeflerin/faaliyetlerin gerçekleştirilebilmesi için sorumlu ekipler ve zaman belirtildi. - Faaliyetlerin başarısını ölçmek için performans göstergeleri tanımlandı. - Strateji, alt hedefler ve faaliyet/projeler belirlenirken yasalar kapsamında yapmak zorunda olunan faaliyetler, paydaşların önerileri, çalışanların önerileri, önümüzdeki dönemde beklenen değişiklikler ve GZFT (SWOT) çalışması göz önünde bulunduruldu. - GZFT çalışmasında ortaya çıkan zayıf yanlar iyileştirilmeye, tehditler bertaraf edilmeye; güçlü yanlar ve fırsatlar değerlendirilerek kurumun faaliyetlerinde fark yaratılmaya çalışıldı; önümüzdeki dönemlerde beklenen değişikliklere göre de önlemler alınmasına özen gösterildi. - Strateji, Hedef ve Faaliyetler kesinleştikten sonra her bir faaliyet maliyetlendirmesi yapıldı. - Maliyeti hesaplanan her bir faaliyetler için kullanılacak kaynaklar belirtildi. Maliyeti ve kaynağı hesaplanan her bir faaliyet/projenin toplamları hesaplanarak bütçeler ortaya çıkartıldı. STRATEJİK PLANIN AMACI \| AMAÇ \| Bu stratejik plan dokümanı, okulumuzun güçlü ve zayıf yönleri ile dış çevredeki fırsat ve tehditler göz önünde bulundurularak, eğitim alanında ortaya konan kalite standartlarına ulaşmak üzere yeni stratejiler geliştirmeyi ve bu stratejileri temel alan etkinlik ve hedeflerin belirlenmesini amaçlamaktadır. \| STRATEJİK PLANIN KAPSAMI \| KAPSAM \| Bu stratejik plan dokümanı Gazi İlkokulu’nun 2015–2019 yıllarına dönük stratejik amaçlarını, hedeflerini ve performans göstergelerini kapsamaktadır. \| STRATEJİK PLANLAMA YASAL DAYANAKLARI \| \| SIRA NO \| DAYANAK \| \| 1739 sayılı Milli Eğitim Temel Kanunu \| \| 5018 sayılı Kamu Mali Yönetimi ve Kontrol Kanunu \| \| Memurların Hastalık Raporlarını Verecek Hekim ve Sağlık Kurulları Hakkındaki Yönetmelik \| \| İlköğretim Kurumları Yönetmeliği \| \| Kılık Kıyafet Yönetmeliği \| \| Milli Eğitim Strateji Belgesi \| \| Stratejik Planlamaya İlişkin Usul ve Esaslar Hakkında Yönetmelik \| \| Milli Eğitim Şura Kararları \| \| Sosyal Etkinlikler Yönetmeliği \| \| Bakanlık faaliyet alanı ile ilgili tüm projeler \| \| Bakanlık Stratejik Plan Taslağı \| \| İl Milli Eğitim Müdürlüğü Stratejik Plan Taslağı \| \| Diğer Kaynaklar \| \| Okul - Aile Birliği Yönetmeliği \| \| MEB Yönetici ve Öğretmenlerin Ders ve Ek Ders Saatlerine İlişkin Karar \| \| MEB Eğitim Öğretim Çalışmalarının Planlı Yürütülmesine İlişkin Yönerge \| \| MEB Öğrenci Yetiştirme Kursları Yönergesi \| \| Öğrencilerin Ders Dışı Eğitim ve Öğretim Faaliyetleri Hakkında Yönetmelik \| \| MEB Personel İzin Yönergesi \| \| Devlet Memurları Tedavi ve Cenaze Giderleri Yönetmeliği \| \| Rehberlik ve Psikolojik Danışma Hizmetleri Yönetmeliği \| \| MEB İlköğretim ve Ortaöğretim Sosyal Etkinlikler Yönetmeliği \| \| 5018 sayılı Kamu Mali Yönetimi ve Kontrol Kanunu \| \| MEB Öğretmenlerin Atama ve Yer Değiştirme Yönetmeliği \| \| MEB Sicil Amirleri Yönetmeliği \| \| MEB Personeline Takdir ve Teşekkür Belgesi Verilmesine İlişkin Yönerge \| \| MEB Personelinin Aylıkla Ödüllendirilmesine İlişkin Yönerge \| \| Daire ve Müesseseler İçin Sivil Savunma İşleri Kılavuzu \| \| MEB Öğretmenlerin Atama ve Yer Değiştirme Yönetmeliği \| \| MEB Sicil Amirleri Yönetmeliği \| \| MEB Personeline Takdir ve Teşekkür Belgesi Verilmesine İlişkin Yönerge \| \| MEB Personelinin Aylıkla Ödüllendirilmesine İlişkin Yönerge \| \| Daire ve Müesseseler İçin Sivil Savunma İşleri Kılavuzu \| Dostları ilə paylaş: \|
http://muhaz.org/5-el-acercamiento-evanglico-a-los-pobres.html	5. El acercamiento evangélico a los pobres	5. El acercamiento evangélico a los pobres. Los Institutos educativos no surgieron para aceptar la pobreza en lo que representa de miseria y de indigencia, sino para vencerla. Su misión es ayudar al hombre: todo lo que impide el desarrollo humano debe ser superado. La pobreza, en cuanto escasez cultural, moral o social y, sobre todo, espiritual, constituye una limitación en muchas ocasiones intolerable. El hecho de que se pueda sacar bien de ella no suaviza su dimensión de mal. Acontece algo similar a la guerra, a la enfermedad, al dolor. De ellos se pueden obtener bienes, pero no dejan de ser en sí mismos males. 5. 1. La intención última de los Fundadores. El motor inicial que desencadenó cada Instituto, y la posterior energía que potenció su desarrollo, fue el deseo de vencer algún tipo de pobreza y trabajar para que quienes la soportan mejoren su situación. Tuvieron cuidado de no equivocarse en los objetivos: entendieron que no basta vencer la ignorancia con la cultura o la indigencia con los bienes materiales para lograr la libertad. Caer en el vacío del alma o en la ausencia de solidaridad con los hombres es peor que carecer de cultura o de alimentos. Si los pobres, al superar la indigencia, no se acercan al Bien Supremo, a Dios, poco ganan, pues nada mejoran para conseguir la salvación final. Por eso, no hace bien quien confunde un Instituto religioso con una sociedad benéfico-docente y filantrópica, que ayuda a los hombres a superar su carencias, con el apoyo de otros más afortunados que abren camino, señalan metas, allegan medios, distribuyen recursos. Un Fundador no fue un filántropo ni se movió únicamente por compasión y solidaridad humana. Sus dinamismos resultaron más profundos y trascendentes. Los destinatarios de sus obras no fueron los mendigos. Ante todo fueron los hombres "creados por Dios, redimidos por el Señor Jesús, santificados por el Espíritu Santo". Para salvar a los hombres, no sólo para atender a los pobres, es para lo que se entregaron. Descubrir esa intencionalidad es lo que permite entender la realidad de sus Institutos y el significado eclesial de sus carismas. En su mente siempre hubo matices diferentes sobre la pobreza: la material, la indigencia, la combatieron; la voluntaria, la renuncia y austeridad, la veneraron; la moral, el vacío interior, la comprendieron y compadecieron; la espiritual, la ausencia de Dios, la deploraron. - La pobreza, en cuanto virtud, es un camino para seguir a Jesús. Es un regalo divino. La pobreza, en cuanto indigencia, es un freno para el hombre. Debe ser evitada. Aquí se halla el significado dialéctico de esta realidad que tanto ha convulsionado la Historia de los Fundadores. - Toda la ascética y la mística que se esconde en los diversos proyectos que fueron realizando con sus obras, y que fueron explicando con su doctrina o con sus mensajes escritos, jugó siempre con la diferenciación de estos "ámbitos de pobreza", sobre todo cuando, más que de pobreza, hubo que hablar de miseria. Entonces fue valorada la pobreza como obstáculo para la verdad y el bien, para la libertad y la seguridad, para el desarrollo humano en cuanto tal. Esa pobreza, más bien miseria, fue muchas veces barrera a la dignidad de cada hombre y fue objeto de rechazo, haciendo lo posible por superarla. Para ello precisamente se fueron desarrollando medios y proyectos: cultura, higiene, trabajo, instrucción, desarrollo moral, seguridad, etc. Pero la otra pobreza, la renuncia a las ataduras terrenas, la elegida para ayudar a los demás, esa fue la más deseada y buscada por los Fundadores. Con ella fueron capaces de transformar el mundo. San Felipe Neri (1515-1595) escribía: "Quien se apega al dinero, jamás tendrá espíritu.... Más fácilmente se convierten a Dios los sensuales que los avaros... Dadme diez personas verdaderamente desprendidas y con ellas estoy dispuesto a conquistar el mundo..." (Biografía H. Belloso pg. 265) Con la conquista de esa pobreza evangélica, Cristo se hizo presente en la vida de los Fundadores. Después vendría la lucha contra las otras pobrezas. Los seguidores de los Institutos aprendieron pronto que de la pobreza-miseria no se sale fácil; pero que la pobreza-liberación, la voluntaria, hace posible superar la otra, la involuntaria. Los Fundadores evitan el manejar los términos como si de juegos de palabras se tratara. Pero saben que es preciso hablar claro para nos oscurecer los ideales y evitan formas expresivas que no sean repeticiones del Evangelio de Jesús. No forman familias de indigentes, sino de pobres. Y, precisamente a partir de la lucha contra la pobreza-miseria y al amparo de la pobreza-simplicidad, es como elaboran una pedagogía de liberación y de dignificación. Son exigentes al estilo de los antiguos cristianos, a quienes se reclamaban actitudes tan radicales como las que refleja San Basilio (330-379): "Si sois pobres y no tenéis más que un pan y otro más pobre que vosotros se os acerca para pediros limosna, abrid vuestro cajón en el que guardáis lo poco que tenéis. Levantad el corazón y los ojos a Dios y decid: Señor, ya veis que no tengo más que un pan y estoy en peligro, pero yo prefiero sacrificarlo ante vuestro mandato y doy de lo poco que tengo a mi hermano que tiene hambre. Ayudadme en nuestra común necesidad". (Homilía 4) Invitan a sus seguidores a renunciar a los tesoros materiales, para conquistar los espirituales y morales, con lo cual podrán sacar a los que elevar la dignidad de los que carecen de bienes. Harán lo posible por transformar los corazones en busca de un ideal sublime, el de la figura de Jesús. Y no entienden otro lenguaje apostólico que el de la disponibilidad más absoluta para con los necesitados. Su discurso se fundamenta en la confianza total en la Providencia, que es la riqueza que hace compatible el desahogo con la indigencia, la confianza con la prudencia. Ella es la garantía de todos los pobres voluntarios. Por lo tanto, renuncia y confianza son las columnas sobre las que construyen sus Congregaciones. Es la radical pedagogía de obras de Dios y constituye el patrimonio común de todos los comienzos cristianos. Sin esa pobreza de arranque, ningún Instituto hubiera entrado con paso decidido en la Historia de la Iglesia. Esta actitud constituye el alma de la pobreza voluntaria, que es la llave para entender, valorar y "tratar adecuadamente" las demás pobrezas no voluntarias: las miserias y los vicios, la ignorancia y la esclavitud, la enfermedad y la opresión. El Obispo José Benito Serra (1810-1866) hacía así la distinción: "El pobre es dueño de lo que posee. Puede disponer de lo que le pertenece, sea poco o sea mucho, venderlo, cambiarlo a su antojo. Pero el que se ha hecho pobre voluntariamente por amor a Jesucristo, no tiene dominio sobre cosa alguna". (Sermón en una Profesión) Tiene esa pedagogía mucho de común en todas las familiares religiosas, pues la fuente de alimentación es el mismo Cristo. Y refleja, al mismo tiempo, la peculiaridad de cada Instituto y de cada obra. Mensaje sobre EDUCACION DEL POBRE QUE PIDE AMOR \| La educación conduce a la mejor fuente de riqueza del hombre. El don de la cultura hace que el pobre deje de serlo, pero precisa alguien que le ayude a elevarse por encima de su limitación moral \| Referencias especiales * Teresa de Calcuta. Pobres necesitan amor 6.585/2.3 * Luis Ed. Cestac. Vida entre pobres, paraíso 4.244/7.2 * Juan Cl. Colin. Ir a lo pobres reclama vocación 4.56/7.6 * Sta. Micaela del SS. SS. Amor al pobre, amor a Dios 5.194/3.5 * Fco. García Tejero. Ir a buscarlos 5.308/3.1 * Luz Rodríguez C. Elevar a los pobres 6.145/4.5 * Emilio Anizán. Pobres, espejo de Cristo 6.99/1.11 * Pedro Vigne. Pobreza, condición de apostolado 3.332/4.3 * S. B Cottolengo. No pedir pan, sino el Reino 4.357/2.8 * Juan Mª Desclaux. Amar, amar, ley cristiana 4.103/1.3 \| Siendo todos los Fundadores equivalentes en su referencia a Cristo pobre, cada uno se centra con preferencia en uno de los múltiples panoramas de pobreza: salud, libertad, saber, familia, paz, etc. El modo de ayudar a los indigentes, a los miserables, a los ignorantes, es decir a los pobres materiales, se diversifica según los factores que condicionan la actividad. Algunos Institutos han sido heroicos en sus gestos de caridad, de desinterés, de ciega y humanamente imprudente confianza en la Providencia. Otros han discurrido por cauces más humanos, de mayor previsión, sistematización y autocontrol. No podía ser de otro modo, pues los Fundadores, como sus Obras, no dejan de ser realidades terrenas sujetas a mil vaivenes imprevisibles. 5. 2. La referencia educadora al mismo Cristo. Lo que sí podemos recordar con toda claridad es que el elemento esencial de todos los proyectos se halla en la figura de Jesús. Sin esa referencia, resulta imposible hablar de los pobres o con los pobres en clave cristiana. Toda alusión a la realidad de los pobres pasa por el mensaje de Jesús. Es Cristo quien proclama de forma clara, pura y contundente que "los pobres tienen la preferencia en el Reino de los cielos" (Mt. 5.3). Los Fundadores no hacen otra cosa que perfilar los rasgos propios de cada empresa, según Jesús. Elena Chapotin (1839-1904) lo indicaba así: "Al Señor no le engaña nadie. Y cuando nos ocupamos de sus asuntos, El mismo se encarga de los nuestros". (Carta de Noviembre de 1903) Sus enseñanzas no son axiomas ni postulados, sino reclamos relativos al modo de entender y de aplicar el mensaje evangélico a la vida de las personas que lo reciben. Sus intuiciones no son consejos piadosos y ascéticos, sino consignas dinámicas que es preciso ir encarnando en cada lugar y en cada tiempo. Tuvieron que acomodarse a las circunstancias en las cuales realizaron sus labores apostólicas. Unos lucharon contra la ignorancia y otros contra el vicio o la soledad; algunos eligieron el terreno de los pueblos subdesarrollados y no faltó quien se sintió impulsado a luchar contra el mal en la fábrica, en el hospital o en la Universidad. Por eso, al hablar ahora de la lucha de los Institutos, con los planteamientos apostólicos específicos de cada uno de ellos, hemos de insistir en que se orientaron siempre a vencer el mal de la pobreza ajena con el instrumento de la pobreza propia. Aludimos al intento de hacer el milagro de la "conversión" del sufrimiento en alegría, del dolor en consuelo, de la ignorancia en sabiduría. Santa Micaela del Stmo. Sacramento (1809-1865) declaraba: "Mi misión no es otra que la de ir a los pobres a los que amo con todo mi corazón, porque su educación está más al alcance de mi pobre capacidad... Y yo me tengo miedo a mí misma, pues como los pobres hacen lo que yo quiero, ya que son naturalmente buenos, temo que mi ignorancia les haga algún perjuicio". (Carta 24 Enero 1860) Ante la pobreza, en cuanto situación desafiante en el mundo, caben dos posturas eclesiales y educativas: + 5. 2. 1. Una postula la tolerancia o la resignación, como forma de recibir y entender los hechos de pobreza en el mundo. Esta postura promociona, sin resonancias fatalistas, la conveniencia de acoger la pobreza como hecho irremediable y la compensación posible de sus insuficiencias. Intenta preparar a los hombres para la generosidad, en el supuesto de que la pobreza nunca será vencida del todo, pues pertenece a ese reinado del mal presente en el mundo desde el pecado original. Entiende que los hombres son libres para ser diferentes e intenta ayudar a mantener el ideal evangélico en medio de las discrepancias. No recomienda ciertamente alegría ante la miseria; pero, de alguna manera, intenta el consuelo de sus víctimas, resaltando el lado bueno de las cosas y promocionando la esperanza de la otra vida, en donde todas las lacras y situaciones presentes carecerán de vigencia. No alaba los aspectos inhumanos que laten en las situaciones de hambre, desnudez, ignorancia y, sobre todo, miseria moral. Pero hace lo posible por convertir el mal en bien a través del cultivo de los valores espirituales y morales que se pueden conquistar con la valentía, con la paciencia y con la entereza. Evidentemente, la mayor parte, por no decir la totalidad de los receptores de estos razonamientos, se hallan muy lejos de poseer capacidad psicológica o espiritual para asumirlos. Lo más que se puede esperar es que los reciban sorpresivamente y en silencio. Por eso es una postura desconcertante. + 5. 2. 2. La otra postura es agresiva y dialéctica, en cuanto valora la pobreza como un mal humano, superable por el esfuerzo, la solidaridad o el trabajo personal exigente y luchador. Se mira entonces la pobreza económica, cultural, moral o convivencial, como una situación contra la que hay que luchar sin demoras. Cualquier tipo de pobreza material es un mal sin paliativos. Al igual que la enfermedad, la ignorancia o la esclavitud, tiene que ser repudiada por cualquier persona sana y se debe hacer todo lo posible para desterrarla de la vida individual y colectiva. . Desde esta postura, quienes trabajan apostólicamente con los pobres deben orientarse a desterrar su pobreza-miseria, como paso inicial para posteriores promociones. No se trata de sustituir la indigencia por la abundancia, las carencias por los sucedáneos o las compensaciones. No se reduce la tarea de los cristianos a paliar con la misericordia la prepotencia o la injusticia. Es más humano y cristiano formular planteamientos serios y objetivos para conseguir mejores situaciones, medios suficientes con conlleven soluciones, habilidades y capacidades para repartir y compartir con los demás. La misión de la mayor parte de los Institutos no deja lugar a duda sobre la intuición de quienes los han promocionado. No constituyen grupos de predicadores de la conformidad y de la resignación, sino guías y conductores para luchar contra cualquier tipo de deficiencia que perjudique la libertad y el bien. Aman "la pobreza", pero hacen lo posible para que "los pobres" dejen de serlo. Si con respecto a sí mismo los Institutos están con frecuencia más propensos a la pedagogía de la resignación que a la pedagogía de la lucha, en lo referente a la redención de las miserias, ocurre al revés: trabajan de forma organizada para sacar a quienes son sus predilectos de las situaciones denigrantes en las que se puedan encontrar. + 5. 2. 3. Las respuestas educativas son también dos: la resignación y la conformidad paciente por una parte; y la lucha y la reacción valiente ante la indigencia por la otra. Las dos posturas aludidas configuran la pedagogía de la pobreza. Y conducen a la clara distinción entre: - la pobreza-miseria, que se debe desterrar de la vida de los individuos, pues impide el progreso y el desarrollo de la persona y de las sociedad; - y la pobreza-libertad, que lleva al hombre a ponerse por encima de los bienes y de las comodidades materiales. Aunque se emplee el mismo término de "pobreza", la distancia entre ambos conceptos supera todas las fronteras de la simple analogía. - La pedagogía de la resignación puede tener sus aspectos positivos. Pero también los tiene negativos. No es fácil discernir los unos y los otros; ni se puede apoyar la reflexión en criterios éticos o ascéticos fijos. Lo que sí es seguro es que supone serenidad interior muy grande el poder entenderla y asumirla; y no todos pueden llegar a ella con sólo pretenderlo, al menos en el terreno de los hechos, aun cuando el de las palabras sea más asequible. - La pedagogía de la lucha es más natural. Supone hallar los medios para superar cada situación de indigencia que se presente y reclama el empleo de procedimientos eficaces para salir de ellas. Donde hay indigencia se pretende conseguir recursos. Donde hay ignorancia se aspira a lograr instrucción. Donde hay inseguridad, temor o perplejidad se persigue el consuelo, la tranquilidad y la fortaleza. Es bueno recordar que, por encima de las apariencias y de los juicios de valor de los hombres que contemplan su acción social y apostólica, los Institutos no son agencias de promoción social o económica, no son plataformas para situarse mejor en la vida, no son sociedades de expertos económicos, sociales o morales. Aunque prestan todos estos servicios, sus ideales de vida son más elevados y sus objetivos más ambiciosos. Ellos dirigen sus esfuerzos a proyectar a los hombres hacia valores mejores, como son los espirituales y los trascendentes. La creación de las condiciones terrenas mejores es sólo un medio. Su labor es por lo tanto doble y claramente presentada. Tienen que apoyarse en la promoción humana: desarrollar la cultura, mejorar las disposiciones personales, facilitar oportunidades, ampliar los ideales vitales, ofrecer recursos en la medida de lo posible. Pero la meta de sus trabajos es más elevada. - Si un Instituto se preocupa preferentemente de enseñar a leer y escribir a los analfabetos, hace bien; pero si no hace más, puede convertirse en una agencia hermosa de alfabetización, cuya tarea no será evangelizadora sólo por el hecho de ser promotora de cultura. - Si ayuda a los jóvenes a salir de situaciones viciosas, resultará un organismo magnífico como moralizador de costumbres, pero tal vez no llegue al estado de evangelización si se queda sólo en ello. - Si sólo atiende afectivamente a los huérfanos, económicamente a los indigentes, sanitariamente a los enfermos, moralmente a los deprimidos, psiquiátricamente a los enfermos mentales, brillará como un Instituto benefactor y merecedor de todos los agradecimientos; pero, tal vez, no llegue a ser verdadero promotor de mensajes evangélicos. Es cierto que hoy muchos pretenden identificar demasiado lo humano con lo divino, lo natural con lo sobrenatural, la compasión como sentimiento con los ideales evangélicos como metas. Pero hay que recordar que en determinados terrenos, como el relacionado con el mundo de la pobreza, esas sutiles distinciones no funcionan correctamente. A un indigente que tiene hambre lo primero es darle de comer. Después vendrá el hablarle de Dios. Teresa Toda Juncosa (1822-1898) y Teresa Guasch Toda (1848-1917), madre e hija embarcadas en la misma aventura fundacional, decían en una Instancia cuando luchaban por organizar su humilde Instituto: "Este Instituto tiene el fin de dedicarse a la enseñanza de las niñas pobres en clases diurnas, nocturnas y dominicales. Y tiene asilos para niñas pobres y huérfanas"... (Instancia. 12 Agosto 1893.) "Nuestra principal ocupación es enseñar gratis a las niñas pobres los días laborales y los domingos por la tarde. Y queremos enseñar a las niñas y jóvenes de forma gratis el catecismo y a leer y escribir" (Instancia 30 Enero 1878) Pero ambas Fundadoras recordaban a sus seguidoras que este objetivo sólo se consigue con la propia renuncia personal: "No nos apartaremos un punto de la divina voluntad, pues este es nuestro deseo... Algunas monjas están muy acostumbradas a miel, confites y cosas dulces y para las niñas destetadas no dejan nada. Pero nosotras estamos acostumbradas a verduras y patatas, que de seguro no nos van a empachar". (Carta a D. José Caixal, 24 Febrero 1875) 5. 3. Una pedagogía de hechos, no sólo de palabras. Queda claro en el Evangelio que, tratándose de los pobres, lo importante es una pedagogía de hechos y de ayudas, no simplemente de consuelos. De lo contrario, se cae en una postura mística, lo cual no se conforma a los modelos de Jesús, que "tiene compasión de las turbas porque no han comido y les da pan" (Mt. 14.14), que "llora ante la madre cuando lleva ya a enterrar a su hijo muerto y le da vida" (Lc.7.13), que "se ofrece a llevar sobre sí el yugo de los demás y da ejemplo" (Mt. 11.29). La compasión de Jesús por los pobres es verdaderamente el modelo de la pedagogía cristiana. No hace de la promoción una moneda para lograr adhesiones religiosas. Simplemente anuncia con gestos y palabras el Reino de Dios. Aquí está la fuerza de los Institutos. Luchan contra la pobreza, la miseria, la ignorancia, el vicio, sin pedir nada a cambio. Aportan a los pobres, a los hambrientos e indigentes, un mensaje consolador: sólo pretenden la salvación moral y espiritual. Por eso la pedagogía de la pobreza está hecha de presencia, comprensión, paciencia, serenidad, consagración desinteresada al bien. San Juan Bta de La Salle escribía a sus maestros: "Ya que permanecéis diariamente con los niños pobres y, de parte de Dios, tenéis que revestiros de Jesucristo y de su espíritu, ¿habéis cuidado vosotros primero de revestiros de él, antes de emprender tan santo ministerio, de modo que podáis comunicarles esa gracia? Pedid al divino Espíritu que os dé a conocer aquellos dones que os ha regalado, a fin de poder ofrecerlos a quienes instruís, no con palabras persuasivas de humano saber, sino con aquellas que el mismo Espíritu Santo inspira a sus ministros". (Meditación 189. 1) Y encontraba en el compromiso personal la razón para entregarse a los más necesitados hasta la últimas consecuencias: "Vosotros os habéis comprometido ante Dios a responder de todos aquellos a los que instruís. Al tomar el cuidado de sus almas, os habéis comprometido en cierto modo a responder alma por alma. ¿Ponéis tanto cuidado en su salvación como en la vuestra? Para procurarla debéis no solo dedicarles todos vuestros desvelos, sino consagrarles la vida entera y todo lo que sois". (Meditación 173. 3) Su tarea implica trabajar por la redención terrena de los hombres para decirles a todos con obras, a los beneficiados provocando adhesión y a los testigos del bien reclamando su admiración, que hay otra salvación infinitamente más importante: la del pecado y la del mal. Hacen lo mismo que hizo Cristo cuando curaba enfermos o hacía signos milagrosos para reclamar la conversión de sus oyentes. Por eso, los criterios pedagógicos de los Institutos apostólicos tienen que fundamentarse en el compromiso de amor al prójimo que Jesús reclamó a sus seguidores. Esos criterios pueden quedar expresados, sin afanes de perfilar un tratado sistemático sobre la pobreza, en los siguientes. - Cristo pobre, misteriosa y voluntariamente pobre, debe ser presentado y reconocido como ideal del cristiano. La pobreza es valor en cuanto acerca a Cristo, pero es antivalor si aleja de El. Esa pobreza es perfección cuando es desprendimiento, libertad, sencillez. Es miseria y aleja de Cristo, si implica ignorancia, penuria ética, vicio, parálisis del corazón. Hay que presentar el mensaje de Cristo con sinceridad, pero también con objetividad. No hay que ocultar su valor a los indigentes, pues Cristo habló sobre pobreza y sobre la riqueza para todos. Tampoco se oculta el mensaje sobre la vida a los asesinos, sobre la propiedad a los ladrones y sobre la castidad a los desordenados sexuales. - Las riquezas son buenas si se usan bien y son malas cuando se abusa de ellas. Son obstáculos al Reino de Dios, es decir a la salvación, si dominan el corazón de tal forma que se colocan por encima de los demás valores. Pueden ser instrumentos de mejora personal cuando se ponen al servicio de ideales nobles: cultura, salud, solidaridad, seguridad, paz. La pobreza no es cuestión de economía o de austeridad, sino de amor. Está en el corazón, en las actitudes, más que en la mente, en los proyectos. La doctrina evangélica sobre la renuncia a las posesiones está muy lejos del estoicismo o del existencialismo. Pero también se halla el deseo de los bienes terrenos muy distante del hedonismo o del pragmatismo, incluso disfrazado de espiritualidad. - La fraternidad evangélica obliga a mirar como bien la posibilidad de compartir los recursos humanos, personales o colectivos. Si se quiere realizar una buena catequesis sobre los bienes de este mundo es preciso evitar extremismos. Contra la ambiciosa apropiación individual de los recursos de este mundo, contra la antigua definición de la propiedad como "derecho de usar y abusar" de lo propio, contra los intereses egocéntricos, es preciso resaltar la prioridad evangélica de la solidaridad, la justicia y la misericordia. - El carácter instrumental de la pobreza, protege contra mitos y sueños en su ejercicio. Los bienes de este mundo son medios de perfección personal y colectiva. El riesgo está en transformarlos en fines y olvidarse de todo lo demás que está por encima de ellos. No es preciso acudir a criterios evangélicos para clarificar la instrumentalidad de las cosas buenas. Basta para ello el sentido común y tal vez el pensamiento de la muerte, para entender lo que en realidad son los bienes de este mundo y lo irracional que resulta la avaricia y el despilfarro. - Por otra parte, el cultivo de todas aquellas virtudes que están relacionadas con la pobreza, como renuncia al servilismo y como libertad para sentirse cerca del Reino de Dios, contribuye a situar al hombre en el mundo en que hoy nos toca vivir. La valoración del trabajo personal y del esfuerzo constante, la promoción de las propias responsabilidades y de la libertad ante la vida, el descubrimiento de la abnegación, de la generosidad, del desinterés, el espíritu de colaboración, etc, son condiciones para llegar a descubrir el verdadero sentido cristiano de la pobreza como virtud, el cual conduce al hombre a ordenar su vida con superioridad racional e intelectual. Con criterios como éstos, los Fundadores no han hecho otra cosa que vivir en profundidad el mensaje evangélico y también la mística fundacional y revolucionaria de los primeros cristianos. Dostları ilə paylaş: \|
http://muhaz.org/1-64pravka.html	1-64(pravka)	OZBEKISTON RESPUBLIKASI OLIY VA ORTA MAXSUS TALIM VAZIRLIGI ORTA MAXSUS KASB-HUNAR TALIMI MARKAZI N. R. QAYUMOV DEKORATIV AMALIY SANATI YONALISHI BOYICHA ASHYOSHUNOSLIK (badiiy ganch oymakorligi) Kasb-hunar kollejlari uchun oquv qollanma «SHARQ» NASHRIYOT-MATBAA AKSIYADORLIK KOMPANIYASI BOSH TAHRIRIYATI TOSHKENT 2007 2 ISBN 978-9943-00-195-4 N.R. Qayumov. Ashyoshunoslik: Oquv qollanma. T.: «Sharq», 2007. 64 bet. Badiiy ganch oymakorligi mutaxassisligi uchun moljallangan mazkur oquv qollanmada ganchkorlikda ishlatiladigan materiallarning klassifikat- siyasi, ularning xususiyatlari va ishlatilishi haqida malumot berilgan. Ganchkor- likda ishlatiladigan barcha ashyolar haqida malumotlar berilgan. Ushbu oquv qollanma orta maxsus, kasb-hunar kollejlari oquvchilari uchun moljallangan. Ozbekiston Respublikasi oliy va orta maxsus talim vazirligining oliy va orta maxsus, kasb-hunar talimi ilmiy-metodik birlashmalari faoliyatini muvofiqlashtiruvchi kengashi tomonidan nashrga tavsiya etilgan. T a q r i z ch i l a r : P. Xaitov Kamoliddin Behzod nomidagi Milliy Rassomlik va dizayn instituti katta oqituvchisi. X. Murodov A. Xojayev nomidagi Respublika Dizayn kolleji oqituvchisi, Ozbekistonda xizmat korsatgan yoshlar murabbiyi. © «Sharq» nashriyot-matbaa aksiyadorlik kompaniyasi Bosh tahririyati, 2007-y. 3 I b o b. ASHYOSHUNOSLIK FANI HAQIDA UMUMIY MALUMOTLAR Ozbekiston hududida qadimdan shakllangan, shuhrati olamga ketgan ganch oymakorligi maktablarining noyob ananalarini asrab-avaylash, ularni organish, boyitib, rivojlantirib borish orqali amaliy sanatimizning nodir durdonalarini dunyoga olib chiqish lozimligini unutmasligimiz kerak. Bu xalqimiz ongida milliy gurur va Vatanga sadoqat tuygularini shakllantiradi. Zamon talabiga mos mutaxassis tayyorlash hamda ajdodlarimiz tomonidan yaratilgan bebaho manaviy boyliklar merosini chuqurroq orga- nish va har tomonlama rivojlantirish hozirgi paytning muhim vazifalaridan bolib turibdi. Har bir ganch oymakor usta ozi ishlatadigan materiallar- ni tarixini, kelib chiqishini, ularning xususiyat va xossalarini mukammal organishi kerak boladi. Ganch oymakorlik sanati asrlar davomida oziga xos uslub bilan rivojlanib kelmoqda. Qadimgi ganch oymakorligi hajmiy bolib, realistik tasvirlar asosida ishlangan. Ularda kopincha odamlar, hayvonlar, qushlar tasviri ishlangan. Eramizning birinchi asrlaridayoq kishilar ganchni ajoyib xususiyatlarga ega ekanligini bilib, qalalar, karvonsaroylar va boshqa joylarni bezay boshlaganlar. III asrda Tuproqqalaning serhasham saroy mehmonxona- lari oyma ganch bilan bezatilgan. Varaxsha shaharchasida juda katta ahamiyatga ega bolgan va eramizdan avvalgi IIIIV asrlarda ishlangan ganch oymakorligi namunasi topilgan. Unda osimliksimon va geometrik naqshlar ganchdan ishlangan. Varaxshada VIIVIII asrlardagi Buxoro saroyi qoldiqlari- dan namunalar topilgan. Bu topilmalarda qushlar, hayvonlar, baliqlar hamda osimliksimon va geometrik shakllarning oyma namunalarini korish mumkin. Orta Osiyoni arablar fatx etganidan keyin islom dini hukmron bolib qoldi, u tirik mavju- dotni tasvirlashni taqiqladi. Buni Orta Osiyodagi memoriy yodgorliklardan korish mumkin. Xususan, VIIVIII asrlardagi hukmdorlarning Varaxshadagi saroylarida bu sanatning xilma- xil namunalari saqlangan. 4 XXI asrlarda naqqoshlik, yogoch, tosh va ganch oyma- korligi yanada rivojlanadi. Murakkab naqshlar paydo boldi. Ganch oymakorlik ishlari uyning ichki va namgarchilik tegmay- digan tashqi qismiga ham qollanilgan. Har xil geometrik shaklli qilib gisht terish rivojlangan. Afrosiyobda arxeologik qazishmalar natijasida XXI asrlarda ishlangan saroylarning qoldiqlari topilgan. Fargona vodiysida XII asrda bezak sifatida har xil plitkasimon oyma ganch namunalari ishlatilgan. Bu binolarni ganch plitkalari bilan bezash keng avj olganligini korsatadi. Mo- varounnahrda ganchkorlik sanati, ayniqsa, ravnaq topgan, me- morchilikning asosiy bezagi darajasiga kotarilgan. XIII asrda ganchkorlik sanati yanada yuksaldi. Bunga Afrosi- yobda topilgan ajoyib ganch oymakorlik ishlari misol bola oladi. XIVXVII asrlarda ham binolarning ichki tomonlarini bezashda ganchkorlik sanatidan foydalanilgan. Bu davrlarda yangidan-yangi naqshlar yaratildi. Binolarda ganch oymakor- ligi, uzviy boglangan koshinlar va toshdan oyilgan bezaklar- dan foydalanish natijasida ganchkorlik asta-sekin minoralarning ichki qismiga qollaniladigan boldi. Uning tashqari qismiga esa juda kam qollanildi. Ganchkorlikning gullab-yashnagan davri XVIII asrning oxiri XIX asrning boshlari boldi. Uning uslublari, texnikasi ancha murakkablashdi. Ganch oymakorlikning barcha turlari rivojlandi. Qurilgan binolarda xalq ustalari yorqin jilvali boyoqlar bilan ganchga jilo berdilar. Bezaklarning hamma turlariga xos aniq kompozitsion qonunlar ishlab chiqildi. Toshkent, Samarqand, Buxoro, Fargona vodiysi va Xivada oziga xos mustaqil maktablar vujudga keldi. Ganch oymakorligi texnikasi kishini qoyil qoldiradigan darajada osdi. Buxoro bezaklari mayin, gullari juda ham nafis, Margilonning guldor bezaklari yaxlit korinishga ega, Toshkentniki esa qatiy va aniq ritm asosida tuzilgan, Xivaning dinamik oyma naqshlari oziga xos spiralsimonligi bilan farq qiladi. Qurilish materiallari ishlab chiqarish va ularni ishlatishning oziga xos tarixi bor. Juda qadimgi va eng kop tarqalgan gil qurilish materiali sifatida insoniyat taraqqiyotining boshlangich davridayoq ishlatilgan. Vaqt otishi bilan insoniyat gildan har xil shaklli buyumlar tayyorlashni va ularning mustahkamligini oshirish maqsadida quritish va kuydirishni organgan. Eramizdan oldingi tortinchi asrda qurilgan qadimgi Xorazm chor atrofi qalin devor- lar bilan orab chiqilgan tortta silindr minoradan iborat edi. Mi- noralarning usti tep-tekis qilib ishlangan. Bunday inshootlarni 5 qurishda qoshilmalar bilan ishlangan ganch qorishmasi va giltup- roqdan pishirilgan yapaloq gishtlar hamda tabiiy toshlar ishlatilgan. Orta Osiyoda bundan bir necha ming yil muqaddam sir- langan sopol buyumlar tayyorlash sopol sanatining muhim tar- moqlaridan biri edi. Kulollar gildan turli-tuman buyumlar yasab, ularni har xil chidamli ranglar bilan bezaganlar. X asrlarda Fargona va Samarqandda yasalgan sopol buyumlardan bir necha nusxasi topilgan. Ulardagi gil naqshlar va ranglar tola saqlangan. Bundan 6 yil muqaddam Turkistonning janubidagi (Kaaxka stansiyasi yonida) qadimgi qishloqda otkazilgan qazish ishlari natijasida sopol, tosh va mis buyumlar topilgan. XXV asrlarda va undan keyin Orta Osiyo xalqlari hasha- matli inshootlar qurishda rangli gisht, har xil rangda sirlan- 1-rasm. Somoniylar maqbarasi. 6 2-rasm. Registon maydoni. 3-rasm. Shohi Zinda korinishi. 7 gan sopol taxtachalarni dekorativ qoplamalar sifatida ish- latganlar (X asrda qurilgan Buxorodagi Ismoil Somoniyning maqbarasi, XI asrda Buxorodagi balandligi 50 metrli pishiq gishtdan qurilgan Minorayi Kalon, Samarqanddagi Amir Temur va Shohi Zinda maqbaralari (XV asr) va boshqa osha davrning mashhur memorchilik yodgorliklaridandir. Qurilish qorishmalari tayyorlashda asosan, boglovchi ma- teriallardan gil, ohak, gips, ganch, tog mumi (ozokerit) kabi materiallar ishlatilgan. Qorishma tayyorlashda ozbek memor- 4-rasm. Amir Temur maqbarasi. 8 lari xilma-xil qoshilmalardan keng foydalanganlar. Jumladan, vulqon shishasi oq gil (kaolin), hayvon qoni, tuxum sarigi, sut, suyak yelimi, shirali moddalar qorishma mustahkamligini va chidamliligini oshirish vazifasini otagan. Samarqanddagi Ulugbek madrasasi, Qoqondagi Xudoyorxon saroyini qurishga bunday qorishmalar bilan birga ganch-gisht qorishmasidan va ohaq-gisht qorishmasidan iborat aralashmalar kop ishlatilgan. II b o b. MATERIALLARNING KLASSIFIKATSIYASI Qurilish materiallari kelib chiqishiga qarab tabiiy va suniy boladi. Qurilish materiallarini texnik xossalariga kora quyidagi guruhlarga bolish mumkin: Plastik materiallar kuch, temperatura yoki suv tasirida qayta ishlanish xususiyatiga ega bolgan materiallar (gil, bitum, mis, qorgoshin va hokazo); Elastik materiallar unga tasir etayotgan kuch olingan- dan song oz shakliga qaytadigan materiallar (rezina, polat va yogoch). Mort materiallar tasir etayotgan kuch natijasida olchami va shaklini ozgartirmay qoqqisdan buzilish xossa- siga ega bolgan materiallar (shisha, choyanning ayrim sortlari, gisht va hokazo); Mustahkam (granit, temir, yogoch) va mustahkamligi juda past (chiganoq tosh, somon, xom gisht va hokazo) material- lar; Qattiq (choyan, shisha, granit va boshqalar) va yumshoq (yogoch, qorgoshin, bitum va hokazo) materiallar; Suv, kislota, ishqor, issiq-sovuq hamda fizik-kimyoviy protsesslar tasiriga chidamli (klinker, plastmassalar va hokazo) va chidamsiz (xom gisht va hokazo) materiallar; Izolatsiya materiallari issiqlik otkazmaydigan (mineral paxta, jun, govakli asbest buyumlar), tovush yutuvchi (pemza, qatlamli shisha, paxta, fibralit), gidroizolatsion (bitum, rube- roid, tol) va elektroizolatsion (rezina, chinni, marmar) xossalarga ega bolgan materiallar. 9 Sinov savollari va topshiriqlar: 1. Plastik materiallar qanday xususiyatlarga ega? 2. Elastik materiallar qanday xususiyatlarga ega? 3. Mort materiallar va ularning turlari qanday? 4. Izolatsiya materiallariga nimalar kiradi? III b o b. MATERIALLARNING FIZIK VA KIMYOVIY XOSSALARI Zichlik. Material massasining absolut zich (boshliklarsiz va govaklarsiz) holatdagi hajmiga bolgan nisbati uning zichligi deb ataladi va quyidagicha ifodalanadi: r = m/u, g/sm 2 . bunda: m materialning quritilgan holatdagi massasi; u materialning absolut zich holatdagi hajmi. Absolut zich materiallar juda kam bolib, ularga kvars, shisha va polat kabi materiallar kiradi. Amalda absolut zich deb ataluvchi bunday materiallarning zichligi tarozilar va hajm olchash asboblari yordamida aniqlanadi. Suyuqliklarning (suyuq shisha, qoramoy, tuz eritmalari va hokazolarning) zichligi piknometr yoki areometrlar yordamida aniqlanadi. Qurilish materiallarining zichligidan ularning govakligi, zichligi kabi xossalarini aniqlashda foydalaniladi. Hajmiy massa. Material tabiiy massasining (govaklari va boshliqlarini ham hisobga olgan holda) hajmiga bolgan nisbat hajmiy massa deb ataladi va quyidagicha formuladan aniqlanadi: p = m/u. bunda: p hajmiy massa, g/sm, kg/m; m materialning massasi, g, kg; u materialning hajmi, sm, m. Govaklik. Materialdagi mayda boshliqlari govaklar deb ataladi. Govaklar havo, gaz yoki suv bilan tolgan boladi. Materialdagi govaklar hajmining shu material tola hajmiga bolgan nisbati uning govakligi deb ataladi va quyidagicha ifodalanadi: 10 P 0 = (1 - p 0 -/r)100%. bunda: p 0 govaklik, %; P 0 hajmiy massa, g/sm 3 , kg/m 3 ; r zichlik, g/sm 3 , kg/m 3 . Govaklik va zichlik materialning asosiy xossalarini ifodalovchi korsatkichlardir. Bu korsatkichlar orqali materi- allarning mustahkamligi, hajmiy massasi, namlanuvchanligi, issiqlik otkazuvchanligi, sovuqqa chidamliligi va boshqa xossalari togrisida fikr yuritishi mumkin. Materialdagi govak 12 mm dan katta bolsa, u materi- aldagi boshliq deb ataladi. Suv shimuvchanlik va gigroskopiklik. Govak materialning suv shimish va suvni ozidagi boshliqlarda ushlab tura olish xususiyati suv shimuvchanlik deb ataladi. Suv shimuvchanlik korsatkichi materialning toyinishi uchun sarflanadigan suv massasining shu material quruq holatidagi massaga bolgan nisbati orqali ifodalanadi. Material govaklarining suvga tola qondirilgan holati uning hajmiy suvi shimuvchanligi orqali ham ifodalanadi. Odatda, govaklarning hammasi suv bilan tolmasligi sababli materialning suv shimuvchanligi uning absolut govakligidan kam boladi. Chunki materialdagi kichik (0,0001 mm dan 0,001 mm larga teng bolgan) govaklar normal atmosfera bosimida suvga tolmaydi. Materialga tola shimdirilgan suv hajmining govaklar hajmiga nisbati shimilish koeffitsiyenti deb ataladi. Materialning suv shimuvchanligini aniqlash uchun material namunasining quruq va tola suv shimdirilgan holdagi massalari farqini bilish kifoya. Bunda materialning massasiga nisbatan suv shimuvchanligini quyidagi formula orqali aniqlash mumkin: W m = m/m 1 100%. bunda: m materialning quruq holatidagi massasi, g, kg; m 1 materialning suv shimdirilgan holdagi massasi, g, kg. Suv shimuvchanlikni materialning hajmi orqali ifodalash ham mumkin, yani 100%. − = m m V W bunda: V namunaning tabiiy holidagi hajmi. 11 Suv shimuvchanlik materialni asta-sekin suvga choktirish, qaynatish va bosim ostida shimdirish usullari bilan aniqlanadi. Jismning havodagi namligini oziga yutish xususiyati gigroskopiklik deb ataladi. Ozgarmas bosim ostida materialning havo nam holatdagi massaning quruq holatdagi massasiga nisbatan shu material- ning gigroskopiklik xususiyatini korsatadi. Materialning gigroskopiklik darajasini aniqlash uchun namuna havoning namligi 100% bolgan xonada bir necha soat saqlanadi. Song namunani quruq va gigroskopik nam holdagi massalari farqidan uning havoda qancha nam yutgani aniqlanadi. Materiallarning suv shimuvchanligi bilan gigroskopiklik korsatkichlarning ortishi ularning xossalariga yomon tasir korsatadi. Masalan, material suvga tola toyinganda uning mustahkamligi va chidamliligi kamayadi, hajmiy ogirligi, issiqlik otkazuvchanligi hamda egiluvchanligi esa ortadi. Suvga chidamliligi. Materialga muttasil yoki vaqti-vaqti bilan suv tasir etganda uning texnik xususiyatlari ozgarmasa, bu material suvga chidamli deb ataladi. Ayrim materiallar, masalan, xom gisht namlansa mustahkamligi kamayadi va oz shaklini ozgartiradi. Oddiy gipsdan tayyorlangan buyumlarga ham suv tasir etsa, mustahkamligi kamayadi. Namlik. Materialning namligi uning govaklaridagi suv miqdori bilan (massa va hajm hisobida) olchanadi. Materialning nam va quruq holatidagi massalari ayirmasi- ni 100 ga kopaytirilsa, uning namlik darajasi (% da) aniqlaniladi. Materiallarning namligi ortishi bilan boglovchi modda zarralari orasidagi yopishish kuchi susayadi, binobarin uning mustahkamligi kamayadi. Materialning suvga shimdirilgan holatidagi mustahkamligi- ning (R shim. ) quritilgan holatidagi mustahkamligi (R qur. )ga nisbati yumshash koeffitsiyenti (K yum. ) deb ataladi va quyidagicha ifodalanadi: K = R shim. /R qur. Bu koeffitsiyent noldan (mustahkamligi juda kam materi- allarda) 1 gacha (juda mustahkam materiallarda) ozgaradi. K yum. orqali materialning suvga chidamliligi aniqlanadi. 12 Materialning yumshash koeffitsiyenti 0,8 dan ortiq bolsa, suv va namga chidamli, undan kam bolsa, chidamsiz deb yuritiladi. Nam va quruq holatdagi deformatsiyalanish. Bazi ma- teriallarni (gil, yogoch va hokazo) suvga toyintirilsa, hajmi ozgaradi, yani ayrim hollarda malum darajaga shishadi. Shishish yoki hajmi ortishda materialning chiziqli hajm ol- chamlari ozgaradi, ammo quritilganda u yana ozining avvalgi holatiga qaytadi. Qotish yoki qurish jarayonida ayrim materiallar (gil, yogoch, beton va boshqalar)ning hajmi kichrayadi. Bu hol ma- terialning kirishishi deb ataladi. Suv otkazuvchanlik. Materialning bosim ostida ozidan suv otkazishi uning suv otkazuvchanligi deb ataladi. Materialning bu xossasi tom yopish, suv inshootlari va rezervuarlari qurishda juda katta ahamiyatga ega. Materialning suv otkazuvchanlik korsatkichi namunaning 1 s m 2 yuzidan 1 soat davomida ozgarmas bosim ostida otgan suv miqdori bilan (sm 3 da) olchanadi. Juda zich materialgi- na, masalan, bitum, shisha, polat, polimer va maxsus tarkib- li beton amalda suv otkazmaydi. Materiallarning suv otkazuvchanligi ularning strukturasi- ga, govakligiga, zichligiga va hajmiy massasiga bogliq. Sovuqqa chidamlilik. Materialni suvga toyingan holatda muzlatib (-17°C da) yana qayta eritilganda unda sezilarli buzilish alomatlari bolsa, mustahkamligi 25%, ogirligi 5% dan ortiq kamaymasa, bu material sovuqqa chidamli deb hisoblanadi. Material govakliklaridagi suv temperatura pasayishi bilan muzlaydi. Bunda suv hajmi 10% gacha kengayadi, natijada material govaklarining devorlarida katta kuchlanish (zoriqish) hosil boladi. Temperatura -20°C ga tushganda muzning kengayishi natijasida material govaklaridagi kuchlanish 2100 kg/ sm 2 ga yetadi va material bunday kuch tasirida sekin-asta buzila boshlaydi. Govak va kapillarlarning diametri qanchalik kichik bolsa, undagi suvning muzlash temperaturasi ham shunchalik past boladi. Masalan, diametri 60 ga (1 = 0,001 mm) teng bolgan kapillarlarda suv -18°C da muzlasa, 1,4 li kapillarlarda -20°C temperaturada ham suv muzlamaydi. Materialda tutash va ochiq govaklar 90% dan kop bolsa, material sovuqqa chidamli boladi. 13 Materialning sovuqqa chidamliligi maxsus sovutish kamera- larida sinaladi. Buning uchun sinalayotgan materialdan tayyor- langan namuna quritilib, massasi olchanadi, songra tola suv shimdirilib, sovituvchi (temperaturasi -15°C bolgan) kameraga qoyiladi. Muzlagan materialni eritish uchun, uni normal temperaturadagi (2025°C) suvga tushiriladi. Materialning turiga qarab, muzlatish va eritish uchun 46 soat vaqt ketadi. Namunaning 1 marta muzlatib, eritilishi bir sikl deb ataladi. Quritilish materiallari sovuqqa chidamliligiga qarab marka- lanadi. Masalan, namuna 10 sikl sinashdan song mustahkamligi 25% dan, ogirligi esa 5% dan ortiq kamaysa, uning markazi Sch10 deb yuritiladi. Sikllar soni 25 ga yetsa, markazi Sch25 boladi va hokazo. Ayrim hollarda materialning sovuqqa chidamliligini tezkor (kimyoviy) usul bilan ham aniqlanadi. Bunday toyingan natriy sulfat tuzi eritmasini (Na 2 SO 4 10H 2 O) namunaga tola shimdirilib, song quritish shkafida 110°C (±5) temperaturada quritiladi. Bu ish 315 marta takrorlanadi. Bunda namunaning ochiq va tutash govaklari toyingan natriy sulfat tuzi eritmasi bilan toladi hamda uni quritganda govaklardagi tuzlar kristallanib kengayadi, natijada namuna govaklarining devorlarida kuchlanish (zoriqish) hosil bolib, materiallarning buzilishiga olib keladi. Ob-havo tasiriga chidamlilik. Material bir necha bor (25 va undan kop marta) namlanib quritilganda uning shakli va mustahkamligi ozgarmasa, bunday material ob-havo tasiriga chidamli deb yuritiladi. Materialning ob-havo tasiriga chidam- liligini uning sovuqqa chidamliligiga qarab ham belgilash mumkin. Materiallarning ob-havo tasiriga chidamliligi laboratoriyada vezerometr bilan sinaladi. Kimyoviy chidamlilik. Materiallarning kislotalar, ishqorlar va gazlar tasiriga qarshilik korsatish darajasi kimyoviy chidamlilik deb ataladi. Turli kimyoviy reaktivlar tasirida materialning buzilishi uning korroziyalanishi deb ataladi. Sanoatning kopgina tarmoqlarida (ayniqsa, kimyo sanoatida) qurilish materiallari agressiv suyuqliklar va gazlar tasirida boladi. Shuningdek, chiqindi suyuqliklardagi erkin kislotalar yoki ishqorlar quvurlarga agressiv tasir etadi. Orta Osiyo 14 hududlariga xos bolgan shorxok yerlar ham qurilayotgan inshootlar uchun zararlidir. Issiqlik otkazuvchanlik. Materialning bir yuzasi (sirti) issiq, ikkinchi yuzasi (sirti) sovuq bolsa, undan issiq oqim ota boshlaydi. Issiqlikni kop yoki kam otkazishiga qarab, materialning issiqlik otkazuvchanlik darajasi topiladi. Materiallarning mustahkamligi. Materialga tashqi kuch tasir etganda unda ichki kuchlanish (zoriqish) paydo boladi. Kuchlanish malum qiymatga yetganda material buziladi (sinadi, parchalanadi). Materialning buzilishiga qarshilik korsatish xususiyati mustahkamlik deb ataladi. Materiallarning mustahkamligi, odatda, ularning mustahkamlik chegarasi R bilan belgilanadi. Hajmning ozgarishi. Kopchilik boglovchi materiallar xamiri qotish paytida oz hajmini ozgartiradi. Gips xamirining hajmi kattalashadi, ohak xamiriniki esa kichrayadi. Kopchilik sementlar xamirining hajmi ham kichrayadi. Kengayadigan va chokmaydigan maxsus sementlar bundan mustasno. Xamir hajmining ozgarishi tufayli qorishma (beton) hajmining kichrayishi qorishma (beton)ning chokishi deb ataladi. Chokish tezligi, boglovchi materialning turidan tashqari, boglovchi material bilan toldirilgach miqdorining nisbati, suv-boglovchi nisbati hamda qorishmaning tayyorlangan vaqti (yoshi)ga bogliq. Boglovchi materiallar- ning miqdori (qorishmaning hajmi birligiga togri keladigan miqdor) ortganda, shuningdek, suv-boglovchi nisbati oshganda qorishmaning chokishi kattalashadi. Ayniqsa, qotish jarayo- nining dastlabki bosqichida qorishma tez choka boradi, songra asta-sekin kamayib boradi va vaqt otishi bilan qotishma chokishdan toxtaydi. Sementli qorishmalar 90100 kundan song amalda chokishdan toxtaydi. Chokishning mutloq olchamlari katta miqdorda ozgarib turadi. Bu ozgarish 1 m uzunlikka bir necha millimetrni tashkil etishi mumkin (oddiy qorishmalar uchun 0,10,4 mm/m). Suvoqchilik, koshinlash va mozaika ishlarida chokish butunlay keraksiz hodisadir, chunki deformatsiyalar suvoq qatlami bilan asos, ostki qatlam bilan koshin orasida parchalovchi kuchlanish hosil qilishi, shuningdek, pardozlangan yuzaning yorilishiga sabab bolishi mumkin. Chokishini kamaytirish uchun qorishmaga 15 boglovchi material kam miqdorda qoshiladi, har xil kengayuvchi yoki polimer qoshimchalardan foydalaniladi. Zarur xossali qorishmalar hosil qilish uchun qorishma aralashmasining tarkibi mos ravishda tanlanadi. Bunda qorish- ma aralashmasini ishlab chiqarish ishlari texnologiyasi bilan aniqlanadigan xossalari ham etiborga olinadi. Qorishma aralashmasini xarakterlovchi asosiy xossalar yoyiluvchanlik, suv tinib turish qobiliyati va qatlamlanuvchanlik hisoblanadi. Yoyiluvchanlik. Qorishma aralashmasini ishlatish qulay va oson bolishi uchun u elastik bolishi lozim. Qorishma aralashmasining elastikligini uning yoyiluvchanligi bilan xarakterlash qabul qilingan. Mozaika qorishmalaridan tashqa- ri, barcha qorishma aralashmalarining yoyiluvchanligi boyi 15 sm va uchidagi burchak 30 gradus bolgan standart tunuka konus yordamida aniqlanadi. Konus ichida yuk (masalan, qorgoshin) bor. Konusning sirtiga bolinmalar qilingan. Bolinmalar orasidagi masofa 1 sm. Qorishmani yaxshilab aralashtirgandan va uning betini tekislagandan song konus qorishmaga uchi bilan tegib turadi- gan darajada yaqinlashtiriladi. Shundan keyin konus qoyib yuboriladi va u oz ogirligi tasirida qorishmaga botadi. Songra konus tortib chiqariladi va bolinmalarga qarab, u qancha chuqurlikka botgani aniqlanadi. Agar konus 7 sm botgan bolsa, demak, qorishma konusning 7 sm botishiga togri keladigan yoyiluvchanlikka ega. Laboratoriyada konus qorishma aralashmasiga maxsus shta- tivdan tushiriladi. Konus silliq metall listga yoki linoleumga ornatiladi. Konusni aralashma bilan toldirishdan oldin uning ichki yuzasi va u qoyiladigan joy suv bilan hollanadi. Konus panjasini oyoq bilan bosib, u bir xil qalinlikda uch qatlam qorishma bilan toldiriladi. Diametri 16 mm li metall sterjenni 25 marta niqtagan holda qorishma zichlanadi. Ortiqcha aralashma metall chizgich vositasi- dan qirqib olinadi. Ana shundan keyin konus tik holatda ohista kotariladi va qoliplangan qorishma yoniga qoyiladi. Qoliplan- gan aralashma qanchalik chokkanligini aniqlash uchun metall konusning ustiga yogoch yoki metall chizgich qoyiladi va chiz- gichning pastki qirrasidan chokkan massaning ustki qirrasiga- cha bolgan masofa kopi bilan 0,5 sm xatolik bilan olchanadi. 16 Agar sinish paytida qorishma konusining shakli uning chokish darajasini aniqlashini qiyinlashtiradigan darajada buzilsa, olchash toxtatiladi va sinash uchun qorishmadan yangi porsiya olinadi. Mozaika qorishmasining yoyiluvchanlik korsatkichi (santimetrlarda) ozaro kopi bilan 1 sm ga farq qiladigan ikki sinov natijalarining arifmetik ortacha miqdori kabi 1 sm dan kop bolmagan xatolik bilan hisoblab topiladi. Sinovlar orasidagi farq 1 sm dan kattaroq bolganda sinov qorishmadan olingan yangi porsiyalarda takrorlanadi. Bu ish zarur natijaga erishgunga qadar davom ettiriladi. Qorishmaning yoyiluvchanligi uning tarkibiga, yani bog- lovchi material bilan toldirgich orasidagi nisbatga boglovchi material va toldirgichning turi, shuningdek, suv miqdori bilan boglovchi miqdori ortasidagi nisbatga bogliq. Boshqa teng sharoitlarda kuchli qorishma aralashmalari kuchsiz qorishma aralashmalariga qaraganda yoyiluvchanroq boladi. Ohak va gildan sementlarga nisbatan ancha yoyiluvchan aralashmalar tayyorlanadi. Boglovchi materialning turi va qorishmaning tarkibi qorish- maning talab qilinadigan mustahkamligi hamda bino va xonaning mos ravishdagi yuzalaridan foydalanish sharoitlari- ga bogliq. Qorishma aralashmasining yoyiluvchanligi bog- lovchi material va qorish suvining miqdorini kamaytirib yoki kopaytirib ozgartiriladi. Oddiy suvoq qorishma aralashmalarining yoyiluvchanligi va toldirgichlarning yirikligi Qatlamlar nomi Toldirgich donalari, mm. Yoyiluvchanlik, konus botishi, sm. Birinchi tayyorlov qatlami (purkab chaplash) 2,5 812 Ikkinchi va undan keyingi qatlam (qora suvoq) 2,5 78 Pardoz qatlam: Gipsli qorishmalar 1,2 912 Gipssiz qorishmalar 1,2 78 17 Qorishma aralashmasida suv va boglovchi material miq- dori kopaytirilganda elastikroq, yaxshi joylashadigan qorish- ma aralashmalari hosil boladi, ammo shu bilan birga qorish- maning chokuvchanligi ortadi. Suv-boglovchi nisbatining kattalashishi bilan qorishmaning mustahkamligi pasayadi va uning govakdorligi ortadi. Shuning uchun suv miqdorini kopaytirganda boglovchi material sarfini proporsional ravishda oshirib borish kerak. Suv-boglovchi nisbati kichik bolgan elastik qorishma ara- lashmalarini yuzaga keltirish uchun ularga yuzaki aktiv qoshim- chalar qoshiladi. Suv tutib turish qobiliyati. Suv tutib turish qobiliyati qorishma aralashmasining suvni tutib turish xossasini xarakterlaydi. Bu xossa qorishma aralashmasini govakdor asoslarga surkaganda, shuning- dek, uni tashish vaqtida katta ahamiyat kasb etadi. Agar suv tutib turish qobiliyati past bolgan qorishma aralashmasi, masalan, gishtin yoki shlak-beton devorga surkalsa, u juda tez suvsizlanadi. Bunga sabab asosning govaklari suvni oziga sorib olish qobiliyatiga ega. Qorishma suv kamligida qotganda uning zichligi va mustahkamligi ancha pasayadi. Yoqolgan suvning ornini toldirish uchun yuzaga surkalgan qorishmani bir necha kun mobaynida muntazam namlab turish zarur. Qorishma aralashmasining suv tutib turish qobiliyatini 50 mm simob ustuniga teng bolgan siyraklanishda qorishmadagi suvni filtrlash voronkasi orqali 1 min davomida sorib olgandan song qorishma yoyiluvchanligining ozgarishi bilan xarakterlash qabul qilingan. Qatlamlanuvchanlik. Qorishmani avtomashinalar bilan tashilganda yoki quvurlar orqali qorishma nasoslari yordami- da haydalganda u kopincha qatlamlanadi, yani, qattiq va suyuq fraksiyalarga ajraladi; qattiq fraksiya (qum, boglovchi modda) pastga tushadi, suyuq fraksiya (suv) esa yuqorida yigiladi. Bunday qorishma quvurda tiqilib qolib, ularni bartaraf etish uchun juda kop ish, vaqt bekorga sarflanadi. Qorishma aralashmalarning qatlamlanishiga yol qoymas- lik uchun ularning tarkibini togri tanlash lozim. Agar qorish- madagi toldirgich va boglovchi material nisbati togri tan- lansa, boglovchi material toldirgich donalari orasidagi barcha boshliqlarni toldiradi hamda uning har bir zarrasini bir xil qatlam bilan qamrab oladi; suv tutib turish qobiliyatiga ega 2 N.R. Qayumov 18 bolgan bunday qorishma aralashmasi qatlamlanmaydi. Plastifikatlovchi qoshimchalar ham qorishma aralashmalarining suv tutib turish qobiliyatlarini oshiradi va ularning qatlamla- nuvchanligini kamaytiradi. Sinov savollari va topshiriqlar: 1. Materiallarning zichligi haqida gapirib bering. 2. Hajmiy massa deb nimaga aytiladi? 3. Govaklik qanday aniqlanadi? 4. Suv shimuvchanlik va gigroskopiklik nima? 5. Namlik qanday aniqlanadi? 6. Suv otkazuvchanlik nima? 7. Materiallarning mustahkamligi deb nimaga aytiladi? IV b o b. GANCH VA UNING TURLARI Ganch mahalliy qurilish materiali bolib, uning rangi kokish, sargish va oq boladi. Ganch turli shaharlarda turlicha nomlar bilan yuritiladi. Kavkazda «gaja», forscha «gaj», tojikcha «ganch», turkcha «urunak», ozbekcha «ganch» deb yuritiladi. Ganch gips bilan tuproqning tabiiy aralashmasi bolib, uning tarkibida 40 70% gacha gips boladi. Ganch ikki xil: tabiiy va suniy boladi. Tabiiy ganchlar katta xarsangtoshlar holida bolib, undan togridan-togri oyib, yonib, tirnab qurilishda ustun, haykal va bezak sifatida foydalaniladi. Suniy ganchlar esa maxsus pechlarda qizdirilib, keyin maydalab tayyorlanadi. Qadimda maxsus ganch tayyorlaydigan ustalar bolib, ularni ganchkoplar deb yuritganlar. Ganchkoplar olib kelingan tabiiy ganch toshlarni yuqori issiqlik quvvati beradigan xumdonlarda 120150 daraja haroratda kunduz kuni 67 soat qizdirib ertalabgacha asta-sekin sovutganlar. Erta bilan ganch toshlarni maxsus toqmoqlar bilan maydalashgan, ularni galvir va elakdan otkazishgan. Bu ganchlar sifati boyicha ajratilgan. Eng mayin, donachali ganchlar gulganch deb, yani gul oyish uchun ishlatiladigan ganch deb yuritilgan. Bu ganch qanchalik mayin bolsa, oyma shunchalik nafis, badiiy chiqqan. Mayin ganchlar nafis oymakorlikda pardoz uchun ishlatiladi. Yirik ganchlar har xil suvoq, qora suvoq va gisht terishlarda ish- latiladi. Yuqori haroratda qizdirish natijasida ganch tarkibidagi nam juda kamayib, uning quvvati oshadi. Ganch ornida alebastr ham ishlatiladi, u suvoq, gisht terishda, ayrim hollarda esa gul 19 ganch ornida ham ishlatiladi. Ganch oymakorligi bilan shu- gullangan ustalarni ganchkorlar deb ataladi. Ular ganchning quvvatini aniqlash uchun uning qancha haroratda qizdirilishini va qanchalik tez yoki sekin qotishiga qarab aniqlaydilar. Juda katta tajribali ustalar ganchni qoliga olib qismlaganining ozidayoq uning eski yoki yangiligini, quvvatini aytib bera oladilar. Odatda, ustalar ganchning quvvatini aniqlashda ozgina qorib, oyib kora- dilar. Agar quvvati juda kuchli bolsa uni ming martagacha suvda aylantirishni talab qilishi mumkin. Ganchning juda kop sirli xususiyatlari bolib, undan mohirona, omilkorlik va shoshilmay foydalanish kerak. Ganch qorish texnologiyasi uncha murakkab bolmasada, oziga xos nozik tomonlarini bilish lozim. Ganchni qadimgi ustalar sirli lagan idishlarda qorganlar, hozir esa yangi plastmassa idishlardan foydalaniladi. Ganch qorishning tez ganch, soxta ganch, dugob, xovonda usullari bolib, ular oziga xos nozik yoki murakkab boladi. Qorishma tayyorlashda uning ushbu nozik tomonlarini etiborga olish ustalarning asosiy vazifasidir. Tez ganch tez qotuvchi ganch qorishmasi bolib, ganch- korlikda, ravoq boglashda, suvoq va har xil ishlarda ishlatiladi. Bu qorishmani tayyorlash uchun idishga suv solib, ustidan ganch solinadi va tezkorlik bilan qoriladi, ganchni kop aylantirilmaydi hamda kerakli joyga ishlatiladi. Tez ganch qorishmasini tezlik bilan ishlatilmasa, u qotib qoladi va isrofga chiqadi. Soxta ganch qorilgandan keyin 30 minut atrofida qotmasdan turadi. Soxta ganch qorishmasini tayyorlash uchun idishga suv solinib, elangan ganch suv yuzasiga sepib solinadi, bu suv yuzasi ganch bilan berkitilgunga qadar takrorlanadi. Bunda ganch suvga toyib boradi. Usta idishda shu soxta ganch qorishmasini bir chekkadan solib kerakli joyga ishlatadi. Dugob usuli biror yuza yoki narsani toldirish yoki berkitish uchun ishlatiladigan suyuq qorishma. Idishga suv solinib, suv yuzi berkitilguncha ganch sepiladi. Bu usul soxta ganchga qaraganda biroz suyuqroq boladi. Bu ganch qorishma narsalarni berkitish yoki toldirish uchun ishlatiladi. Xovonda gul oyishga moljallab malum qadar kuchi kamaytirilgan ganch qoriladi, uni tayyorlashning oziga xos tomonlari bor. Buning uchun sirli yoki plastmassa togoraga suv solinadi. Unga elangan mayda ganchni ohista, shoshilmay solinadi. Ganch suv yuziga chiqib ketmasligi uchun idish osti 20 kaft bilan davra shaklida aralashtiriladi. Tayyorlangan qorishma biroz qota boshlaganda uni ishlatish mumkin. Ganch qanchalik kuchli bolsa, shuncha kop qoriladi. Shuning uchun qadimgi ustalar yuqori quvvatli ganchlarni ishlatganlar. Ular xovondani mohirlik bilan tayyorlashgani uchun ishlari bejirim, nafis va gozal chiqqan. Ustalar yuqori quvvatli ganchlarni juda kop qorganlar, shuning uchun ham ganch qorishmalar nafislashgan, mayinlashgan. Sekin va yumshoq holatda qotgan xovondaga ustalar shirach qoshadilar. Shirach uning quvvatini oshirgan. Ganch orniga gips ham ishlatilgan. XIVXV asrlarga kelib ajoyib texnologik xususiyatlarga ega bolgani uchun undan binolarning qobirgalarida, yani hozirgi betonlar ornida ishlatilgan. Orta Osiyoda ganchkorlikning gullab-yashnagan davri XVIII asrning oxiri XIX asrning boshlari boladi. Ganchkorlik oz husni-jamolini dunyo memorchiligida namoyon etib kelmoqda. Ganch qadimdan gisht terishda, suvoq ishlarida hamda nafis oymakorlikda keng ishlatib kelingan. Ganch ozidan issiq va sovuqni juda kam otkazadi. Uning bu xususiyatlarini bilgan xalq memor ustalari uylarning devor, shift va hattoki, polini ham zax otkazmasligi uchun ganch bilan suvaganlar. Qadimda qurilgan uy, masjid, madrasalarga kirsangiz pechkasiz, hech qanday elektr isitgichlarsiz ularning qishda issiq, yozda salqinligiga guvoh bolasiz. Buning sababi devor qoshsinchli qilib, orasida boshliq qoldirilgani hamda qalin ganch suvoq bilan suvoq qilinganidadir. Hozirgi qalin beton uylar qishda sovuq, yozda esa qizib ketadi. Ganch betonga qaraganda 3840% yengil bolgani uchun har qanday gumbaz va maxsus binolarni qurishda ishlatiladi. Qadimiy arxitektura binolarining gumbaz va maxsus joylarini xilma-xil quyma bezaklari faqat ganchdan qilingan. Ganchning fizik-mexanik xususiyatlari juda yaxshi. Masalan, ganch torayish orniga kengayadi, bu esa yogoch konstruksiyalarni yanada mustahkam boglab turadi. Ganchning yuqori bosimga chidamli egiluvchanligi (mort emasligi) qattiq zarbada ham sezilar-sezilmas darajada oz-ozidan amortizatsiya berish qobiliyatini namoyon etadi. Ganch bilan terilgan gisht devor yoki ganch suvoq kuchli zilzilalar bolganida ham zarar kormaydi. Ganch qorishmasi tez yopishib qolishi, devor va shiftlarni sidirga suvashda, shakllar tayyorlash, oyma naqsh, tasvir ishlash, ustidan boyab tasvir va naqsh ishlashda qulaydilar. Ota-bobolarimiz 21 qadimda juda kuchli ganch tayyorlay olish sir-asrorlarini bilganlar, shuning uchun binolarning tom va gumbazlari gishtlarini ganch bilan terganlar. Ulardan hech qachon chakka otmagan. Ota- bobolarimiz hammomlarning ichki qismini ganch bilan suvagan- lar. Ganch suvoq par(bug)da kochib tushmagan. Ustalarimiz kir qorishmasi deb ataladigan ganchni hammomda ishlatganlar. Qorishmani tayyorlash va undan foydalanish quyidagicha bolgan. Bir chelak ohak, bir chelak qum, mayda komir kukuni hamda qamish kuli qoshilgan qorishmani olovga qoyib 1012 soatlab aylantirib pishitgach, hovuzlarni suvaganlar. Uning ichki yoriq- larini sut bilan qorilgan ganch bilan suvab yoqotganlar. Bunday suvoqlar namgarchilikka uzoq chidagan. Binolarga gisht terishda va suvoq ishlarida «ganchxok» ishlatilgan. Bunda bir chelak alibastr yoki tezganch, bir chelak qum va bir chelak sof tuproqni elamasdan obdon aralashtirilgan. Xolvaytar holatda aralashtirib, kerakli yuzaga kaft bilan chaplab suvashni ganchkor ustalar «kap- ganch» deb ataydilar. Ganch tuproqqa oxshagan qoramtir boladi. Avvalgi ustalar ishdan chiqqan ganchlarni tashlab yubormasdan qayta ishlar edilar, yani ganchni qozonga solib qizdirganlar. Ganchni qayta ishlash natijasida ganch oldingi quvvatiga kelgan. Qayta ishlangan ganchlarni suvoq va gisht terishda ishlatganlar. Ganch akustiklik xususiyatiga ham ega. Ganch bilan suvalgan xonada tovush jaranglab chiqadi. Chunki tovushni ganchli devor yaxshi qaytaradi. Ganch bilan suvalgan katta zallar yorug va akustiklik xususiyatiga ega bolib, ilgarilari juda katta zallarda hech qanday mikrofonsiz majlislar olib borilgan. Ganchga boyoqlar qoshib rangli ganchlar tayyorlangan. Qirma, yani, oyilgan yerlarini rangli qorishma bilan toldiriladigan ganch oymakorlik turi ham mavjudligi ganchning keng miqyosda ishlatilishini korsatadi. Sinov savollari va topshiriqlar: 1. Ganchning tarkibi qanday? 2. Ganch qanday tayyorlanadi? 3. Ganchning necha xil turlari bor? 4. Tezganch qanday tayyorlanadi? 5. Soxta ganch qanday tayyorlanadi? 6. Dugob usuli qanday? 7. Xovonda qanday qilib tayyorlanadi? 22 V b o b. QIRMA USUL Naqsh turining eng kenjasi qirmadir. Qirma ganch oyma- korlikning bir turi bolib, oyib olingan chuqurchalarga rangli qorishma kiritiladi. Qirmaning oziga xos xususiyatlari bor. U kop rangni xohlamaydi, shu bilan birga uning pardozi ham odatdagidek emas. Qirmaga necha xil rang ishlatilsa, oshancha marta ish bosqichi ortadi. Bunga sabab nusxada bir-biriga yaqin qoyilishi kerak bolgan boyoqlarning ornilari bir yola oyilgan bolsa, rangli qorishmani quyganda boshqa rang kirishi zarur bolmagan orniga ham tushib ketishidadir. Buning uchun naqqosh oldingi bir xil rangini oyib chiqib bolgach rangli qorishma quyadi va naqsh sathini tekislab qirib tashlaydi, shunda boyoq kirgan chegaralari aniq va chiroyli bolib turadi. Keyin yana qayta axta yordamida ikkinchi marotaba nusxa tushirib, bu safar ikkinchi boyoqning ornini oyib rang quyadi. Qirmada ranglar soni asosan 23 xildan ortiq bolmaydi. Qirma yaxlit- ligi va rang turining kamligi bilan rangli naqshlardan yaqqol ajralib turadi. Rangli ganch tayyorlashda komir kukunidan tegirmonda maydalangan qizgish yoki jigarrang gishtlarning kukunidan foydalanganlar. Hozir esa tayyor har xil rangli pigmentlardan foydalanilyapti. Rangli pigment qancha kop qoshilsa ham ganch uning ku- chini kesib motadil holga keltirib qoyadi. Mineral boyoq nisbati 1:10 dan oshmasligi kerak, aksincha tayyorlangan rangli ganchning quvvati pasayib ketadi. Odatda, qirmaga quruq qorishma tayyorlashda ustalar biror idishni olchov qilib, ganchga ozlari xohlagancha zarur bolgan rangdan qoshib quruqligida aralashtiradilar. Songra bu quruq aralashmadan orniga qarab oz-ozdan qorib ishlatadilar. Oldindan quruq aralashma tayyorlab olinmasa, qorishmaning rangi har gal toqlashib qolishi mumkin. Qirma rang jihatidan rangli naqshga, ishlash texnikasi ganch oymakorligiga yaqin. Uning yana bir xislati shuki, quyosh nuri tushsa ham yaltiramay, bir xil mayinlikda korinadi. Vaqt otishi bilan naqsh ustini chang bossa uni qaytadan qirib, yangiday qilish mumkin. Qirma pardozini Usta Shirin Murodov, Kuli Jalolov va boshqalar qollaganlar. 23 Qadimdan gisht teruvchi va ganch oymakor ustalar maxsus tayyorlashgan shirachni ganchga qoshib ishlatganlar. 6-rasm. Alisher Navoiy nomidagi opera va balet teatridagi devor bezagi. 5-rasm. Alisher Navoiy nomidagi opera va balet teatridagi devor bezagi. 24 7-rasm. Alisher Navoiy nomidagi opera va balet teatridagi devor bezagi. 25 8-rasm. Alisher Navoiy nomidagi opera va balet teatridagi devor bezagi. Sinov savollari va topshiriqlar: 1. Qirma usul deb nimaga aytiladi? 2. Qirmaga qanday materiallar ishlatiladi? 26 VI b o b. SHIRACH SHIRACH lotincha eremurs, ruscha kley. Shirachdan ganch oymakorligida va gisht bilan terishda qadimdan foy- dalanib kelishgan. Shirachni qoshishdan maqsad ganchni sekin qotishini va qotgandan song toshga oxshash qattiq bolib qolishini taminlashdir. 1933-yili arxeolog olimlar B. G. Za- sipkin va V. P. Vyatkinlar oyma ganch qoldiqlarini tekshirish natijasida Ozbekistondagi arxitektura yodgorliklaridagi gisht terishda ustalar ganchga maxsus tayyorlangan shirach qoshib ishlatganliklarini aniqlashdi. Shirach qoshib ishlatilgan oyma ganchning quvvati 0,545% gacha oshgan. Ozbekistondagi arxitektura yodgorliklarining hammasi shirachli hamda qadimgi baquvvat ganchlardan ishlangan. Shuning uchun bu arxitektura yodgorliklari bir butun monolit toshga aylanib qolib, har qanday zilzilaga bardosh bera olgan. Qadimda shirach tayyorlaydigan maxsus ustalar bolgan. Masalan, Buxoroda amir Olimxon hukmronligi davrida Sitorai Mohi-Xosa bosh qarorgohining oq zali Usta Shirin boshchiligida bezalgan. 19121914-yillarda Sitorai Mohi-Xosani bezashda maxsus shirach tayyorlaydigan ustani chiqarib, osha yerda tayyorlan- gan shirach Usta Shirin Murodovga yetkazib turilgan. Bu shirachni toshoynaga zaminli oymaga ishlatgan. Shirach tayyorlaydigan maxsus ustalar qassoblardan buqacha yoki qoyning payi va suyagini sotib olganlar, keyin ot-osimlik va maxsus otlarni asta-sekin qozonda qaynatganlar. Uni toxtovsiz aylantirib suyuqlik qaynaganda hosil bolgan kopiklarni tez- tez olib turilgan, chunki kopik olib turilmasa tayyorlangan shi- rachning quvvatiga putur yetkazadi. Juda kop bir tekisda qay- natilgan va asta-sekin sovitilib hosil bolgan shirach massani maxsus idishlarga solib, ganch oymakor ustalarga olib borganlar. Ganch oymakor ustalar malum miqdorda ganchga shirachni qoshib ishlatganlar. Hatto bu tayyorlangan maxsus shirachlarni chet ellarga sotganlar. Qadimgi memorlarning inshootlari bunchalik pishiq-puxta, chidamli hamda mukam- mal qurilganligi butun dunyo olimlarini hayratga solmoqda. Ganchni sekin qotishi uchun ariq suvlari, sirka va qorilgan ganchga suv qoshganlar. Lekin bunda ganchning quvvati biroz kamayadi. Hozirda bazi bir ustalar, masalan, Samarqand ganch 27 oymakor ustalari ganchga shirach qoshib ishlatyaptilar. Keyingi yillarda shirach tayyorlash texnologiyasi juda keng qollanilmoqda. Bino detallari, ustunlar, haykalchalar, sharafa, muqarnas, hajmli ornamentlarni quyma usulida oshishga sut, kamedi, kazein shirachi va boshqa narsalar qoshganlar. Bular esa ganchning quvvatini yanada oshirgan, umrini uzaytirgan. Qadimgi ustalar har qanday yangi binoni kamida ikki yildan oshiqroq vaqt ichida bezaganlar. Chunki bino obdon qurishi va yerga yaxshilab chokib ornashishi kerak bolgan. Aks holda bir necha yillardan keyin har qancha chiroyli, baquvvat qilingan bezaklar yorilib, kochib yoki tokilib ketadi. Shuning uchun ham Toshkentda 1966-yili aprelda sodir bolgan zilzila oqibatida juda kop yangi binolar buzilib, undagi bezaklar va suvoqlar tushib ketgan. Lekin, bir necha asr avval qurilgan arxitektura yodgorliklari va undagi bezaklar umuman shikast yemadi. Sinov savollari va topshiriqlar: 1. Shirach qanday tayyorlanadi? 2. Shirach qayerlarda ishlatiladi? VII b o b. GIPS, UNING TURLARI VA XUSUSIYATLARI Tarkibida ikki molekula suvi bolgan kalsiy sulfatli chokindi tog jinsi gipsni (CaSO 4 2H 2 O) suvsiz gips deb ataluvchi angidrid toshini (CaSO 4 ) va ayrim sanoat chiqindilarini pishirib gipsli boglovchilar olinadi. Tabiiy gips toshi oq rangli, zichligi esa 2,22,4 g/sm 3 bolgan jinsdir. Ikki molekula suvi bolgan kalsiy sulfatini 165 gradusda qizdirilganidayoq u oz xususiyatini ozgartiradi. Va tarkibidagi suv asta-sekin yoqolib, degidratatsiyalana boshlaydi. Bunda gips toshi 1,5 molekula suvni yoqotib 0,5 molekula suvli gipsga aylanadi. Gips toshi 140180 gradusda kop miqdorda suvni yoqo- tib, yarim suvli, tez qotuvchan (CaSO 4 , 0,5 H 2 ) gipsga ayla- 28 nadi. Bunday boglovchiga qurilish gipsi yoki alibastr deb ataladi. Oq, rangsiz shaffof, qizil, qoramtir yoki qora rangdagi mineral juda mort bolib, suvda eriydi. 8090 gradus haroratda qizdirilganda tarkibidagi suv buglanib ketadi. Agar 120140 gradusda qizdirilsa alibastrga aylanadi. Unda qurilish materiali sifatida foydalaniladi. Undan qogoz, sement sanoatida, meditsinada, haykaltaroshlikda, oymakorlikda va boyoq ishlashda ham foydalaniladi. Suvga chidamsiz bolgan gipsni namdan asrash uchun suv otkazmaydigan muhofaza pastalari yoki boyoqlar bilan boyaladi. Gipslardan umuman quruq suvoq, devor toshlari, tosiq plita, qavatlararo yopmalar, karnizlar, tovush yutuvchi material va yongindan muhofazalovchi buyumlar yasaladi. Gips, hozir ay- niqsa, ganch ornida ham ishlatilib kelinmoqda. Qadimda gips toshlar 200250 gradus qizdirilsa, hosil bolgan gipsning qotishi sekinlashib, quvvati oshgan. 400750 gradus haroratda qizdirilganda esa u yonib kuygan, yani yaroqsiz gips deb ataladi. 200250 gradusdan kam qizdiril- gan ganchning quvvati past hisoblangan. Qadimda misrliklar mashhur piramidalarni qurishda gidravlik gipslarni ishlatganlar. Bu gipslarni 800 gradusda asta-sekin sovutish natijasida gidravlik gipslarni olganlar. Hozir bu texnologiya unutilib, bizgacha yetib kelmagan. IXX asrlarda xom gisht orniga pishirilgan gisht ishlab chiqarilgan. Gisht terishda loy orniga ganch ishlatilgan. Gips uch usulda ishlab chiqariladi: gips toshi maydalab tuyiladi va pishiriladi; gips toshini maydalab, pishirib, song tuyiladi; gips toshini maydalab, yuqori bosimli suv bugida ishlanadi va quritib, tuyiladi. Gips toshini, asosan, shaxtali va aylanma xumdonlarda yoki buglash qozonlarida pishiriladi. Shaxtali xumdonlarga gips toshini 70 mm dan 300 mm gacha yiriklikda solinadi, aylan- ma xumdonlarga 15 mm gacha yiriklikda, buglash qozonlari- ga 2550 mm gacha yiriklikda solinadi; qozonlarda pishirilganda esa gips toshi kukun qilib tuyilgan holatda solinadi. Gips toshini pishirish usuli avvalo xomashyoning xususiyatiga, olinadigan mahsulotga bolgan talabga qarab tanlanadi. 29 Gips toshi bolgali maydalagichlarda yoki polat sharli (zol- dirli) tegirmonlarda maydalanadi. Agar uni kukun darajasigacha tuyish kerak bolsa, avval quritib, keyin maydalanadi. Gips toshini quritish, tuyish va pishirishni shaxtali yoki gildirakli tegirmonlarda bajarish mumkin. Amalda gipsni qozonlarda pishirib olish usuli keng tarqalgan. Polat silindr va vertikal oqqa ornatilgan qorgich- dan iborat bolgan qozonga kukun qilib tuyilgan gips solinadi. Qozonning diametri boylab tortta isitgich truba otkazilgan. Ular solinayotgan xom gipsni pishiradi va tayyor mahsulot qozon tagidagi galvir orqali gips yiguvchi bunkerga tushadi. Qozonning 2 m 3 hajmining ish unumi soatiga 1000 kg ga teng. Gipsning xossalari Gips suv bilan qorishtirilgandan keyin, u juda tezda quyuq- lashib qotadi. Gipsning qotish jarayonida uning hajmi 1% chamasida kengayadi. Bu undan memor buyumlarini tayyor- lashda, yoriqlarni berkitishda va boshqa maqsadlarda ishlatishga qulaylik tugdiradi. GOST da korsatilishicha, gips quyuqla- nishning boshlanishi 4 minutdan keyin, oxiri esa 6 minutdan 30 minutgacha bolishi kerak. Gipsning quyuqlanish davrini uzaytirish uchun unga maxsus susaytiruvchilar qoshiladi. Kolloid eritma hosil qiluvchi yarim suvli gipsning (zichligi 2,52,8 g/sm 3 , uyum tarzidagi hajmiy massasi 8001100 kg/m 3 ) erish tezligini susaytiruvchi va natijada ikki molekula suvli gipsning kristallanishini kechiktiruvchi materiallarga suyak yelimi, kazein, jelatin, glitserin, magniy, kalsiy tuzlari misol boladi. Gipsning quyuqlanish davrini uzaytirish uchun 60 gradusgacha isitilgan suv ham ishlatish mumkin. Nam muhitda bolgan gipsli buyumlar oz mustahkamligini 50% gacha kamaytiradi. Suvga chidamlilik xususiyatini oshirish uchun gipsdan tayyorlangan buyum va qismlar suv tasir etmay- digan moddalar bilan shimdiriladi, ularning sirti boyaladi yoki gipsga sondirilmagan ohak, sement, shlak va tosh uni, kul yoki tuyilgan domna shlagi kabi moddalar qoshiladi. Gipsni yanada koproq tuyilsa, juda mayin va tez quyuqla- nuvchan qolipbop gips hosil boladi. 30 Korsatkichlar I sort II sort III sort Quyuqlanish davri: Boshlanishi, min. 4 4 4 Tugallanishi, min. 30 dan oldin 30 dan oldin 30 dan oldin Maydalik darajasi, % 15 20 30 Mustahkamligi, kg/sm 2 Egilishdagi 27 22 17 Siqilishdagi 55 45 35 Gipsning qotishida asosan quyidagi fizik-kimyoviy jarayon- lar roy beradi. Yarim molekula suvli gips suvda qisman erib, ikki molekula suvli, qiyin eruvchan gips hosil qiladi. Gips zarrachalari gel deb ataluvchi yelimsimon holatga aylanadi, bu esa uning gidratatsiyalanishi deb ataladi. Natijada kolloid holatdagi juda mayda zarrachalardan tashkil topgan gips xamiri hosil boladi va tez suratda kristallana boshlaydi. Ikki suvli gips zarrachalaridan osayotgan ignasimon kristallar ozaro zichlashadi va mustahkam tutashgan kristallga aylanadi. Kolloid eritma hosil bolishi va uning kristallanish jarayoni yarim mo- lekula suvli gipsning ikki molekula suvli gipsga tola aylani- shiga qadar davom etadi. Buyum quritilganda undagi eritma holatda qolgan yarim suvli gips kolloid xamirga aylanadi, song ikki molekula suvli gips kristallari ajralib chiqadi, buning hisobiga buyumning mustahkamligi yanada ortadi. Shuning uchun, gipsdan ishlan- gan buyumlar temperaturasi 70 gradusgacha bolgan maxsus quritish kameralarida quritiladi. Gipsni tashish va saqlash Gipsli boglovchilarni tashishda, saqlashda ularga nam tasir etmasligi kerak. Ochiq joyda gipsni bir oydan ortiq saqlash mumkin emas. Aks holda uning mustahkamligi 20% gacha kamayib ketadi. Gips saqlanayotgan omborlarning pollari albatta yogoch taxtalardan qurilgan bolishi kerak. 31 Sinov savollari va topshiriqlar: 1. Gips haqida umumiy malumotlar bering. 2. Gips qanday hosil qilinadi? 3. Gipsning formulasini yozing va tushuntirib bering. 4. Gips tayyorlashning qanday usullari bor? 5. Gipsning qanday xususiyatlari bor? 6. Gidratatsiyalanish nima? VIII b o b. GANCHKORLIKDA ISHLATILADIGAN RANGLAR Umumiy malumotlar. Rangdor qorishmalar hosil qilish uchun ularga rang beruvchi maxsus moddalar pigmentlar qoshiladi. Rang bu biror narsaning xususiyati bolib, uni inson kozi bilan korib, aqli bilan idrok etadi, bu orinda nurning orni benihoya kattadir. Nur bilan rangning ozaro bogliqligini tushuntirish uchun Isaak Nyutonning 1866-yilda nurning spektor ranglarga bolinish tajribasini tushuntirish kerak. U qorongi xonada shisha prizmaga nur dastasini tushirib, devorda kamalak ranglarni hosil qilgan va nur spektor ranglardan iborat, degan xulosaga kel- gan. Shu orinda oqituvchi tabiatdagi kamalak hodisasini misol keltirib, uning mojiza ekanligini, 7 ta rangda tovlanishining sabab- larini tushuntirib berishi kerak. Axromatik va xromatik ranglar Barcha ranglar ikki guruhga bolinadi: 1) axromatik ranglar; 2) xromatik ranglar. Axromatik ranglarga eng oq rangdan boshlab, eng qora ranggacha bolgan barcha rangsiz tuslar kiradi. Eng oq rang bariy sulfat rangi bolib, eng qora rang qora duxoba rangi hisoblanadi. Bu ranglar orasiga inson kozi bilan ajrata oladigan 300 ta rangni sigdirish mumkin. Shu orinda oquvchilar tushunishi osonroq bolishi uchun oq-qora tasvirli televizorni misol qilib tushuntirish mumkin, unda barcha tasvirlar oqdan qoragacha bolgan oraliq ranglarda korinadi. 32 Axromatik ranglar Xromatik ranglarga axromatik ranglardan boshqa barcha tusdagi ranglar kiradi. Ular 7 xil kamalak rangi hamda ularni ozaro aralashtirishdan, oqimtirlash va qoramtirlash orqali hosil qilinadigan son-sanoqsiz ranglar kiradi. Xromatik ranglarning soni va nomi haqida soz ketganda shuni aytish joizki, agar kamalak rangi 7 ta bolsa, uning har birini eng oqish rangidan eng toq rangigacha bolgan ranglarini hisob qilsak, (axromatik ranglarda inson kozi bilan 300 tasini ajratsa) xromatik ranglarda bu hisob 2100 ta boladi. Agar bu ranglarni 2 tasini bir-biri bilan aralashtirsa yoki oqimtirlash-qoramtirlash bilan bu hisob cheksiz boladi. Ularni nomlash esa undan ham mushkul. Chunki bir inson korib, idrok etgan rang boshqa insonga boshqacha bolib korinadi, bunga sabab insonlarning korish va idrok etish qobiliyatlari har xilligidadir. Bu mavzuni otishda oqituvchi kompyuter asoslari oqituvchisi bilan hamkorlikda ishlab, oquvchilarga payn-brash programmasi yordamida tushuntirilsa, ekran orqali ranglar bilan tanishish maqsadga muvofiq boladi. Asosiy ranglar Rangshunoslikni mukammal organish uchun asosiy rang- larni bilishning ahamiyati kattadir. Asosiy ranglar 3 ta bolib, ular qizil, sariq va kok ranglar hisoblanadi. Qolgan barcha 33 ranglarni shu 3 ta asosiy ranglarni ozaro aralashtirish yordamida hosil qilish mumkin, buning uchun esa ranglarni aralashtirish qoidasini bilish kerak. Ranglarni aralashtirish qoidalari Ranglarni aralashtirish qoidasini bilish naqqoshlik hunarida, rangtasvir sanat asarlarini yaratishda benihoya katta ahamiyatga egadir, chunki naqsh sanat asarining nafis va toza chiqishi uchun ranglarni aralashtirish qoidasini bilish kerak. Buning uchun rang doirasini hosil qilishni organamiz. 3 ta asosiy rangni doiraning 1/3 qismiga joylashtiramiz. 3 ta asosiy rang qizil, sariq va kok ranglarni ikkitasini ozaro aralashtirib, oraliq ranglar yashil, olovrang va binafsha ranglarni hosil qilamiz. Hosil bolgan 6 ta ranglar- ni yana ozaro aralashtirib, yana yangi ranglarni hosil qilamiz. Bu ranglarni oqimtirlash yoki qoramtirlash orqali yana juda kop ranglar hosil qilamiz. Rangni aralashtirishning asosiy qoidasi rang doirasi boyicha yaqin turgan ranglarni ozaro aralashtirib yangi rang hosil qilish kerak, aks holda rang doirasida qarama-qarshi turgan ranglarni ozaro aralashtirilsa axromatik rang, yani biror aniq tusga ega bolmagan rang hosil boladi. Bu eng xunuk rang hisoblanadi. Masalan, sariq, kok va qizil ranglarni ozaro aralashtirsak, biror aniq tusga ega, toza bolmagan rang hosil boladi. Demak, rangtasvir sanat asari nafis chiqishi uchun toza ranglardan yani rang doirasida bir-biriga yaqin turgan ranglarni ozaro aralashtirib, yangi rang hosil qilib ishlatish kerak. Bu yerda bolalarning bizbizak oyinchogini misol keltirish mumkin, agar doiraning yarmini qizil, yarmini sariq qilib boyab uni aylantirsak, bizbizak olovrang bolib korinadi, agar doirani 3 qismga bolib, 3 rangga boyab aylantirsak qanday rang hosil bolishini koz oldingizga keltiring. Pigmentlar deb, mayin qilib maydalangan rangli organik va anorganik materiallarga aytiladi. Bu materiallar suvda ham, boglovchi materiallarda ham erimaydi, balki faqat qatlanmay- digan mexanikaviy aralashma (suspenziya) hosil qiladi. 3 N.R. Qayumov 34 Bitta pigment yordamida kerakli rang yoki tusdagi qorish- mani hosil qilishga erishilmagan hollarda bir necha pigmentlardan iborat aralashma tayyorlanadi. Rangshunoslikda qizil, kok va sariq ranglar asosiy ranglar deb yuritiladi, chunki ularni turli nisbatlarda aralashtirib, qolgan barcha ranglarni hosil qilish mumkin. Bu ranglar aralashma ranglar deb ataladi. Masalan, kok va sariq ranglar aralashtirilsa yashil rang, qizil bilan kok rang qoshilganda binafsha rang, qizil hamda sariq rang aralashmasidan esa toq sariq rang vujudga keladi. Lekin har qanday pigmentlarni bir-biriga qoshganda kerakli rang hosil bolavermaydi. Malum nisbatda aralashtirilgan ayrim pigmentlar kir va xunuk tusli kulrang hosil qiladi. Bunday pig- mentlar qoshimcha pigmentlar deb ataladi. Ochiq tusli pigmentlarni xiralashtirish (yumshatish) uchun ana shu pigmentlardan foydalaniladi. Masalan, oq-qizil pigmentga oz miqdorda kokimtir yashil pigment qoshilsa, xira tusli qizgish- sariq rang yuzaga keladi. Pigmentlarni ozaro aralashtirib, yangi rang hosil qilish uchun ularning bir-biriga nisbatan kimyoviy turgunligini bilib olish shart. Pigmentlar tuyilish mayinligi (maydaligi), yoruglikka chidam- liligi, boyash va berkitish qobiliyatlari bilan xarakterlanadi. 35 Tuyilish mayinligi. Boyalgan sirtlarning rangi bir tusli bolishi uchun pigmentlar zarralari 0,010,035 mm olchamda maydalanadi. Bundan tashqari, mayin tuyilgan pigment bilan bolgan yuzada pigmentning boglovchi modda bilan qoshilgan joyda sirtqi taranglanish kuchlari paydo bolib, boyoq zarrachalarining boglovchi material bilan ishlashi yaxshilanadi. Yoruglikka chidamlilik. Pigmentlarning yoruglikka chi- damliligi deganda, ularning quyosh nuri yoki suniy yoruglik tasir etganda oz rangini saqlab qolish qobiliyati (yani kuyib va qorayib ketmasligi) tushuniladi. Pigmentning yoruglikka chidamliligini aniqlash uchun pigmentni moyda suyuqlashtirib hosil qilingan boyoq shisha plastinkaga surkaladi. Boyoq surtilgan joyning 5/6 qismini qogoz bilan berkitib, plastinka oftobga qoyiladi. Shundan keyin qogozni har kuni boyoq surtilgan joyning 1/5 qismiga surib, boyalgan joy ochib boriladi. Natijada har xil muddatda quyosh nuri tasirida turgan boyalgan sirt hosil boladi. Uning rangiga qarab, pigmentning yoruglikka chidamliligi togrisida hukm yoritiladi. Pigment- ning yoruglikka chidamliligini laboratoriyada aniqlashda elektr yoyli lampa yorugligidan foydalaniladi. Boyash qobiliyati. Pigmentning boyash qobiliyati deganda, pigment oq pigmentga qoshilganda unga oz rangini otkazish xossasi tushuniladi. Boyash qobiliyati qancha katta bolsa, kerakli rang hosil qilish uchun shuncha kam kerak boladi. Pigmentining boyash qobiliyatini aniqlash uchun 10 g pig- mentini shuncha miqdorda bor bilan aralashtirib, 1:1 tarkibli namuna hosil qiladi. Qalin oq qogoz ana shu namuna bilan tajriba tariqasida boyaladi. Songra 10 g aralashmaga yana 10 g bor qoshib, 1:3 tarkibli yangi namuna tayyorlanadi. Boshqa qozonga yoki osha qozonning bir chekkasiga keyingi hosil qilingan namunadan surkaladi. 1:71, 1:51, 1:31 va h.k. tarkibli namunalar ham xuddi shu tarzda tayyorlanadi. Hosil qilingan har bir yangi namunadan qogozga surkaladi va ular taqqoslanadi. Bu sinovlar piqmentning rangi sezilmaydigan darajaga kelgunga qadar davom ettiriladi. Intensivligi (boyash qobiliyati) past pigmentlar (masalan, oxra)ning 1:1,5 tarkibli namunasidayoq pigment borligi zorga 36 bilinadi. Boyash qobiliyati yuqori bolgan pigmentlar (masalan, lazur) tusini 1:2017 tarkibli namunagacha saqlaydi. Rangdor qorishmalarni tayyorlash uchun boyash qobiliyati yuqori bolgan pigmentlardan foydalanish kerak, chunki bunday qorishmalarda hamisha ohak, tosh kukuni va boshqa moddalar tarzidagi oqartiruvchilar mavjud boladi. Berkituvchanlik qobiliyati. Pigmentlarning berkituvchanligi shisha sirtiga ilgari surtilgan bir-biriga zid boyoqlar (chunonchi, oq fondagi qora yoki qizil ranglar)ni korinmaydigan qilib boyash uchun ketadigan pigment miqdori bilan xarakterlanadi. Pigmentlarning berkituvchanligi 1 m 2 yuzaga sarflanadigan pigmentning grammlaridagi miqdori bilan ifodalanadi. Jumladan, oxraning berkitish qobiliyati yuqori (6590 g/m 2 ), boyash qobiliyati esa past boladi, lazurda esa, aksincha. Rangli qorishmalar uchun berkituvchanligi yuqori bolgan pigmentlarni ishlatish lozim. Ishqorga chidamlilik. Rangdor qorishmalarda foy- dalaniladigan pigmentlarning ishqorga chidamliligi yuqori bolishi, yani ishqorlar tasiriga bardosh bera olishi zarur, chunki qorishmalar tarkibida ishqoriy reaksiyaga kirishadigan ohak yoki bazi sementlar bolishi mumkin. Pigmentning ohakka chidamliligi quyidagicha aniqlanadi. Ikkita stakan olib, bittasida borli, ikkinchisida ohakli boyoq namunasi tayyorlanadi. Ikkala stakandagi suyuqliklar- ning rangi bir xil bolishi lozim. Agar 34 kundan keyin stakanlardagi suyuqliklarning rangi bir xilligicha saqlansa, pigment rangdor qorishmalarda ishlash uchun yaroqli hisob- lanadi. Kislotaga chidamlilik. Kislolitli aralashmalarga rang berish uchun qoshiladigan pigmentlar kislotaga, ayniqsa, xlorid kislotaga, shuningdek, kislolit tarkibiga kiruvchi moddalarga chidamli bolishi kerak. Pigmentlarda kislotaning tashkil etuvchilari bilan reaksiyaga kirisha oladigan aralashmalar bolmasligi lozim. Ohak, gips, har xil oltingugurtli oksidlar, anilin zararli aralashmalar hisoblanadi. Kislolitli aralashmalarga moljallangan pigmentlarga ana shunday yuqori talablar qoyilar ekan, ularni ishlatishdan oldin laboratoriyada yaxshilab tekshirish zarur. 37 Ganchkorlikda ishlatiladigan pigmentlar Oq pigmentlar (oqartiruvchilar). Rangli qorishmalarda ishlatiladigan ohak qorishmani faqat oqartiribgina qolmasdan, balki uning elastikligini ham oshiradi, shuningdek, tez qovusha- digan sement va gipsning qovushishini susaytiradi. Ohak-qumli rangdor qorishmalarda ohak asosiy boglovchi material vazifasini otaydi. Bunday qorishmalarda 1-sortli ohak ishlatiladi. Tabiiy bor oq rangli chokindi tog jinsi hisoblanadi. Uning kimyoviy tarkibi kalsiy karbonat CaCO 3 dan iborat. Tarkibidagi kalsiy karbonat miqdoriga kora A, B va V markali borlar boladi. A markali bor tarkibida kamida 98%, B markalisida 95% va V markalisida 90% CaCO 3 boladi. Qurilishlarga bor kesak yoki kukun holida keltiriladi. Mozaika aralashmalarida ohak va bordan foydalaniladi. Marmar va ohaktosh uni 0,2-nomerli elakdan qoldiqsiz otadigan mayda kukun. Marmar va ohaktosh unining berkituv- chanligi past. Titanli yoki bariyli oqartiruvchilar yuqori sifatli suvoqlar- da ishlatiladi. Bu oqartiruvchilarning berkituvchanligi va yoruglikka chidamliligi yuqori boladi. Titanli oqartiruvchilar asosan, titan(II) oksiddan, bariyli oqartiruvchilar esa bariy sulfat tuzidan iborat. Qora pigmentlar. Qora pigmentlardan marganesli qora pigment, grafit, qurum, kuydirilgan suyak eng kop tarqalgan. Kislolitli aralashmalarda, kopincha qurum ishlatiladi. Marganesli qora pigment, asosan marganes peroksididan iborat bolgan tabiiy marganes rudasidan tarkib topadi. Bu pigmentning kislotaga turgunligi va boyash qobiliyati past. Uning berkituv- chanligi 40 g/m 2 . Quruq holdagi marganesli qora pigment boglov- chi materialga massa boyicha kopi bilan 1012% miqdorda qoshiladi. Graft metall kabi yaltiraydigan kulrang-qoramtir tusli tabiiy mineral. U asosan amorf ugleroddan iborat. Grafit ishqor va kislotaga chidamliligining yuqoriligi, shuningdek, yoruglikka yaxshi bardosh berishi bilan ajralib turadi. Uning boyash qobiliyati ortacha, berkituvchanligi 30 g/m 2 . Boglovchi materialga grafit massa boyicha 45% qoshiladi. 38 Kuydirilgan suyak moysizlantirilgan suyaklarni havosiz sharoitda kuydirib olinadi. U ishqor, kislota va yoruglikka chidamli, boyash qobiliyati yuqori pigment hisoblanadi. Kuydirilgan suyak boglovchi material massasiga qarab 34% miqdorda qoshiladi. Qurum tarkibida uglerod kop bolgan mayda komir zarrachalari hisoblanadi. U har xil moddalarni chala yondi- rib olinadi. Smola yogochlarni kuydirish bilan hosil qilina- digan yogoch qurumi eng arzon hisoblanadi. Yogoch quru- midan tashqari, lampa qurumi (lampa isi) ham ishlatiladi. U parafin moylarini maxsus lampalarda yoqib olinadi. Lampa qurumi yuqori sifatli qora pigment hisoblanadi. Bu pigment, qurilishdan tashqari, boshqa maqsadlarda (masalan, tush tayyorlash uchun) ham ishlatiladi. Qurumdan tayyorlangan barcha pigmentlar yoruglik va ishqorlar tasiriga yaxshi bar- dosh beradi. Sariq pigmentlar. Sariq pigmentlardan quruq oxra rangdor qorishmalarda koproq, tabiiy siyena esa birmuncha kamroq ishlatiladi. Ikkala pigment temir (III) gidrooksid bilan gil aralashmasidan tarkib topadi. Ular bir-biridan, asosan, tarkibidagi gilning miqdori bilan farq qiladi: oxrada gil koproq, siyenada esa kamroq boladi. Quruq ohak vazifasi va fizik-mexanikaviy xossalari korsatkichlariga kora quyidagi markalarda ishlab chiqariladi: O-1 markali sariq ohakdan badiiy boyoqlar tayyorlanadi; O- 2 markali sariq oxra suyultirib ishlatiladigan va foydalanishga tayyor boyoqlar, shuningdek, emallar tayyorlashda qollaniladi; O-3 markali sargish och-jigarrang oxradan suyultirib ishlati- ladigan boyoqlar tayyorlash uchun foydalaniladi: xuddi shun- day rangli O-4 oxrasi rangli quruq suvoqlar, yelimli va silikat boyoqlar ishlab chiqarishda qollaniladi. Oxra 150250 gacha qizdirilganda uning rangi ozgarib, sargish-qizil tusga kiradi: temperatura 600700°C ga yetkazilsa, oxra qizaradi. Bunday oxra kuydirilgan oxra yoki cherlyad deb ataladi. Siyena qizdirilganda kulrang-sargish rangdagi qizgish- jigarrang tusga otadi; bunday siyena kuydirilgan siyena deb yuri- tiladi. Oxra va siyena qorishmalarga boglovchi material massa- sining 1012% miqdorida qoshiladi. 39 Binoni yuqori sifatli qilib pardozlash uchun bazi rangli suvoq qorishmalariga yaltiroq va chidamli sariq pigment sariq ganza (anilin boyogi) qoshiladi. Bu pigmentlar kislolitli aralashmalarda ham ishlatiladi. Qizil pigmentlar. Qizil pigmentlardan eng arzoni va eng kop ishlatiladigani tabiiy momiyo va suniy temir surilganidir. Bu ikkala pigmentdan kislolitli aralashmalarda ham foydalaniladi. Tabiiy quruq momiyo temir (III) oksidlari bilan qizil rangga boyalgan gildan iborat. U tarkibida 2070% gacha temir (III) oksid Fe 2 O 3 bolgan rudalarni qizdirish va mayda- lash bilan hosil qilinadi. Quruq momiyoning oksidli rangi M- 1 va toq rangli M-2 markalari ishlab chiqariladi. Momiyo kislotalar tasiriga uncha chidamaydi. Qorishmalarga, odatda, boglovchi material massaga nisbatan 1012% miqdorda momiyo qoshiladi. Temir surigi suniy usulda olinadigan temir (III) oksid. U ingliz qizili (och qizil rangli boyoq hosil qiladi), surik redaksayd (toq qizil rangli boyoqni yuzaga keltiradi) va kaputomortuum nomlari bilan ishlab chiqariladi. Kaputomortuum surigi sulfat kislota ishlab chiqariladigan korxonalarning chiqitlari pirit kuyindilari kukunlaridan iborat. Bu surik binafsha-jigarrang tusda tovlanadigan qizil rangli turgun va intensiv boyoq hosil qiladi. Qorishmalarga boglovchi material massasiga qarab kopi bilan 46% suniy surik quyish tavsiya qilinadi. Qizil kron ruxning xromli birikmalari bilan sulfat kislota aralashmasidan tashkil topadi. Qizil kron sariq kronni qizdirib turib, unga ishqorlar bilan ishlov berish orqali hosil qilinadi. U surikka qaraganda kamroq ishlatiladi. Kok pigmentlar. Sovok, mozaika va boyoqchilik qorish- malarida quruq kok ultramarindan foydalaniladi. Ultramarin oltingugurtli natriy alumosilikatdan iborat. U kaolin, soda, oltingugurt va komirdan tashkil topgan shixtani kuydirib olinadi. Quruq ultramarin besh markada ishlab chiqariladi; quri- lishda UM-2 va UM-3 markali ultramarinlar ishlatiladi. Ultramaringa organik boyoqlar, lazurlar (ishqorga chi- damsiz kok pigment) va quruq aralashmagan bolishi dar- kor. Ultramarinda organik aralashmalar bor-yoqligini aniq- 40 lash uchun bir chimdim ultramarin bir osh qoshiq spirtda yaxshilab aralashtiriladi. Shundan song aralashma tindirib qoyiladi. Agar ultramaringa boyoqlar aralashgan bolsa, spirt- ga rang kiradi. Ultramaringa lazur aralashgan-aralashmaganligini bilish uchun ozroq ultramarinni kalsiylangan sodaga qoshib (bir ulush ultramaringa ikki ulush soda aralashtiriladi), kuchsiz alangada qizdiriladi. Aralashmani qizdirayotgan paytda ajralib chiqayotgan bugga lakmusli qogoz tutib koriladi. Agar qogoz kokarsa, demak, ultramarinda lazur bor. Ultramarindagi qurum ultramarinni xlorid kislotaning kuchsiz eritmasida qizdirib aniqlanadi. Agar ultramaringa qurum aralashgan bolsa, parchalangan ultramarinda paga- paga qora doglar paydo boladi. Ultramarin kislotalar tasiriga uncha chidamaydigan pigment hisoblanadi. Ultramarin qorishmalariga boglovchi material massasiga nisbatan 68% miqdorda qoshiladi. Ultramarinni rangdor qorishmalarga qoshayotganda uning ohak bilan kimyoviy reaksiyaga kirishishini hisobga olish kerak (bunda ultramarindagi erkin kremniy kislota ohakka tasir etib, kalsiy gidrosilikatini hosil qiladi). Ana shu reaksiya natijasida suvoq qatlamining puxtaligi ortadi, ammo, shu bilan birga, suvoqning dastlabki rangi biroz oqaradi. Shu sababli malum tusli suvoq qatlamini hosil qilish lozim bolgan hollarda tajriba uchun suvalgan kartalar 28 kun mobaynida sinab koriladi yoki suvoq qatlami yuqori temperatura sharoit- larida jadal qotiriladi. Kok kobalt tiniq tusli, juda chidamli pigment. U, aso- san, kislolitli aralashmalarda, kamdan-kam rangdor qorishma- larda ishlatiladi. Kobaltda har xil aralashmalar bolmasligi zarur. Kobaltda aralashma bor-yoqligini aniqlash uchun ozroq kobalt kukuniga xlorid kislotaning 10% li eritmasi quyiladi. Agar kobaltda aralashmalar bolmasa, butun aralashma erib ketadi, eritma esa pushti rangga kiradi. Mabodo idish tubiga oq chokindi tushsa, kobaltda shpat aralashmalari borligidan dalolat beradi. Jigarrang pigmentlar. Rangdor qorishmalarga jigarrang pigmentlar sifatida kuydirilgan siyena yoki umbra qoshiladi. 41 Bu pigmentlarni laboratoriyada tekshirgandan song kislolitli aralashmalarda ham ishlatish mumkin. Jigarrang umbra oxra tipidagi tuproqdan tayyorlangan chidamli boyoq. U temir (III)-oksid (Fe 2 O 3 ) va marganes (III)-oksid (Mn 2 O) bilan boyalgan gildan iborat. Jigarrang umbraning xom, ochiq rangli va kuydirilgan xillari boladi. Kuydirilgan umbra xom umbrani qizdirib tayyorlanadi. Umbraning berkituvchanligi taxminan 40 g/m 2 . Rangli qorishmalarga umbra boglovchi material massasiga qarab 10 12% miqdorda qoshiladi. Yashil pigmentlar. Xrom (III)-oksid rangdor qorishmalarga qoshiladigan asosiy yashil pigment. Bu pigmen- tda oltingugurt borligi tufayli kislolitli aralashmalarda foydalanib bolmaydi. Sanoatimizda qurilish uchun OXP-1 va OXP-2 markali xrom (III)-oksidlar ishlab chiqariladi. Rangdor qorishmalarga pigment sifatida, kopincha, OXP- 2 qoshiladi. Xrom (III)-oksidning berkituvchanligi 1314 g/ m 2 atrofida. Bu pigment rangli qorishmalarga boglovchi material massasiga nisbatan kopi bilan 56% miqdorida qoshiladi. Lazur qoshish yoli bilan hosil qilinadigan har xil yashil boyoqlardan yashil pigmentlar sifatida foydalanish yaramaydi, chunki lazur ishqorlar tasiriga chidamaydi. Umuman pigment- larni laboratoriyalarda tekshirib kormasdan ishlatib bolmaydi. Yashil rangli terrazit aralashmasini hosil qilish uchun axlkalak tufi unidan foydalanish mumkin. Pigmentlar aralashmasi. Kerakli tusdagi rangni hosil qilish uchun bazan ikki va undan ortiq xil pigmentlarni qoshib aralashtirishga togri keladi. Bu holda pigmentlar yaxshilab aralashtiriladi va rang ezgichdan otkaziladi. Sinov savollari va topshiriqlar: 1. Pigment deb nimaga aytiladi? 2. Pigmentlar mayinligining ahamiyati nimada? 3. Pigmentlarning yoruglikka chidamliligi nima? 4. Pigmentlarning boyash qobiliyatini aniqlash. 5. Pigmentlarning berkituvchanlik qobiliyati nima? 6. Pigmentlarning ishqorga chidamliligi haqida sozlab bering. 7. Pigmentlar alohidaligi va aralashmasi haqida gapirib bering. 42 IX bob. GANCHKORLIKDA ISHLATILADIGAN QORISHMALAR Suvoq materiallar Ganch oymakorlik ishlarining sifatli chiqishi kop jihat- dan yuzalarni pardozlashga qanday tayyorlanishiga bogliq boladi. Ganch oymakor ustasi eng avval suvoqchilik ishlari- ni puxta organishi va suvoqlarni yuqori sifatli qilib bajarishni uddalay bilishi kerak. Buning uchun esa suvoq qatlamlari, suvoq turlari, ularni bajarish texnologiyasi haqida malumotga ega bolishi kerak. Suvoq materialiga qarab quyidagi turlarga bolinadi: 1. Somon suvoq. Asosan turarjoy, xonadonlarda ishlatiladi. Bunda asosiy qorishma sifatida tuproq va maydalangan somon ishlatiladi. 2. Alibasterli suvoq. Nam tegmaydigan, binolarning ichki tomonida ishlatiladi. Bunda qorishma tayyorlash uchun alibaster va toldiruvchi qumdan foydalaniladi. 3. Sementli suvoq. Binoning nam tegadigan va mustahkam- ligiga yuqori talab qoyiladigan joylarida ishlatiladi. Bunda qorishma tayyorlash uchun sement va toldiruvchi qumdan foydalaniladi. 4. Ohakli suvoq. Binolarni ichki va tashqi yuzalarini suvoq qilish uchun ishlatiladi. Bunda qorishma tayyorlash uchun boglovchi ohak, toldiruvchi qumdan foydalaniladi. 5. Quruq suvoq. Quruq suvoq asosan binoning ichki qis- mlarida nam tegmaydigan joylarda ishlatiladi. Bunda yuzalar- ga quruq suvoq listlari yopishtirib chiqiladi. Suvoq qatlamlari. Suvoq uch qatlamdan iborat bolib, har bir qatlamning oz vazifasi va oziga xos xususiyatlari bor. Birinchi qatlam sepma qatlam bolib, uning vazifasi gisht orasiga kirib, ularni toldirish bolib, suvoqning devor yuzasi bilan mustahkam boglanishiga yordam beradi. Bu qatlamning qorishmasi suyuqroq bolib, suvoqchilik chomichi yordamida yuzaga chaplanadi. Katta yogoch andava bilan ilon izi shaklida yuzaga suvab chiqiladi. Katta yogoch andavani ilon izi shaklida harakatlantirilganda suvoq qorishmasi gishtlarning orasiga yaxshi joylashadi. 43 Ikkinchi qatlam qora suvoq qatlami yuzadagi notekislik- larni toldirish uchun xizmat qiladi. Gazchop yordamida yuza- lar rejalanib, kam joylarga qorishma chaplanib, yogoch an- dava yordamida tekislanib chiqiladi. Bu qatlamning qorishmasi sepma qatlamning qorishmasiga nisbatan quyuqroq boladi. Uchinchi qatlam pardoz qatlami bolib, yuzani silliqlash uchun moljallangan. Agar alibaster yoki gipsli suvoq qilina- yotgan bolsa, pardozni hol latta yordamida bajariladi. Bunda lattani hollab, dumaloq shakliga keltirib suvalgan yuza ustidan soat strelkasiga qarshi yonalishda aylantirib tekislanadi. Shu orinda Shuhrat Qosimovning «Baxt kaliti» kitobidan iqtibos keltiramiz: Usta Shirin Murodovga shogird tushish hammaga ham nasib qilavermasdi; u kishi bilan birga ishlaganlar hali-haligacha shundan faxrlanadilar. Usta Abdurahim Qayumov shunday baxtga muyassar bolgan kishilardan biri. U kishining usta haqida aytgan bir necha voqeband hikoyasini etiboringizga havola qilamiz. Abdurahim aka Qayumovning aytishlariga qaraganda, usta Shirin Murodov naqshlarni chizishda chizgich ishlatmas ekan. Uning barmoqlari chizgichdan ham aniqroq olchar ekan. Shakllarning olchamlarini barmoqlarining boginlari va qarichi bilan aniqlab, hammasini qol va koz moljali bilan belgilar ekan; agar shu shakllarni mikrometr bilan tekshirsangiz, ulardan bir millimetr ham xato topolmaysiz. Usta Shirin jussasi kichkinagina, ota chayir, serharakat, baquvvat kishi edi, deydi Abdurahim aka sozida davom etib. U kishi bilan qol olib korishishga uncha-muncha odamning yuragi dov bermas, chunki korishganida samimiylikdan qolini shunday qisar ediki, barmoqlarni bir-biriga yopishtirib yuborishiga sal qolardi. Rivoyatga oxshab koringan bu gaplarni uning qolida 5 6 yil shogird bolib ishlagan odam aytmaganda unga ishonish ham qiyin. Kunlardan bir kuni Adham ismli shogirdi ganchni sho- shilmasdan, imillabgina devorga chaplayotgan edi. Buni korib turgan usta togorani kotarib olib qorishmani devorga shun- day sochib yubordiki, u devor yuzasiga xuddi andavalangan- dek tep-tekis yopishdi. «Sen somon suvoq qilayotganing yoq. 44 Bu imillashingda qoling qorishma ichida qotib qolishi ham hech gap emas. Bu ish yuragida oti, bilagida kuchi bor odam- larga boysunadi», deb qattiq koyib berdi. Abdurahim anchadan buyon shogird bolib ishlayotgan bolsa-da, ishi hech unmadi. Buning ustiga qollari charchadi, qavarib ketdi. Uning ishiga razm solib turgan usta «bu yerda kuchni emas, aqlni ishlatish kerak» dedi-da, devorning yuzidan hol lattani yengilcha surdi. Suvoq ancha silliq chiqdi. Abdurahim ham usta korsatganidek, lattani ganch suvoq usti- dan yengilcha yuritgan edi, suvoq silliq chiqa boshladi, qoli ham charchamadi. Ishimni davom ettirar ekanman, nega usta shu oddiy sirni ilgariroq aytmadiykin, degan savol miyamga keldi. Usta konglimdagini tushungandek «joning qiynalmasa, hunarning qadriga yetmaysan», deb qoydi. Shu-shu kuchni emas, balki aqlni koproq ishlatadigan bolib qoldim. Qolim zir-zir ogrimaganda, balki men ham ustaning maslahatiga quloq qoqmagan bolarmidim. Usta Shirin suvoqning juda silliq chiqishini talab etar, noxotdek notekis joyni ham darhol qaytadan suvashga majbur qilar edi. Tekis suvoq ustiga gul solsang, hashami aniq chiqadi, derdi u. Ganch qorishdan tortib, unga gul oyishgacha bolgan ishlardan qittak kamchilik topsa, tana-dashnom qilib otirmas, bitta qarab qoyar, ana shu qarashning ozi shogirdlarning u yoq-bu yogidan otib ketardi. Usta ganchga gul oyishda shunday ish tutardiki, uning pardozi ustiga chang qonmasdi. Bu ishni u eskiz chizishdan boshlar ekan. Agar devordagi naqshlarni sinchiklab kozdan kechirsangiz, kesik joylarga pastga qiyalanib tushganini korasiz. Naqsh rezinka qolip vositasida quyilgan bolsa ham bu kabi «sir»lar uning har bir ishga ilmiy va ijodiy yondashganligidan dalolat beradi. Rangli ganch oymakorligi Hayotni rangsiz tasavvur etib bolmaydi. Tabiatga nazar tashlasak uni har xil ranglardan tashkil topganini guvohi bolamiz. Tabiat shunday gozalki, undagi ranglarning son- sanogi yoq. Bu tabiatning inomini, gozalligini, nafosatini yuqori did egalari ozlarining sanat asarlarida korsatib kelganlar va kelmoqdalar. Ranglarni sezish, ularni sanat asarlarida 45 mohirona korsata bilishning oziga xos qonuniyatlari bor. Naqqoshlar tabiat gozalligini nafis, rang-barang boyoqlar, jonli chiziqlar orqali tasvirlar, yogoch oymakorlar oyib, gilamdozlar toqib, shular qatori ganch oymakorlar ham oyib, ham boyab tasvirlab kelganlar. Ganch oymakor ustalar tabiatdan, hayotdan ruhlangan holda oz orzu-istaklarini faqatgina ganchni oyibgina qolmay, balki rang-barang boyoqlar bilan ham tasvirlab kelganlar. Bu ranglar oymani yanada tasirchan, jozibali chiqishiga yordam bergan. Rangli ganchlar X asrlardan boshlab ishlatila boshlangan. XVI asrlarga kelib Buxoro ustalari ganch oymakorligida ranglarni qollashni juda yaxshi bilganlar. Rangli ganchlar binolarning ichki qismida ayniqsa kop qollaniladi. XIX asrning oxiri XX asr boshlarida namoyonlarni boyash juda kop qollanilgan. Kopgina qizil, yashil, havorang, zargal- doq, sariq va boshqa ranglarni koproq ishlatishgan. Jumhuriyatimizdagi oyma ganchni boyash ananasi boshqa joylardagi oymalardan farq qiladi. Mashhur ganch oymakor Usta Shirin Murodov oyma ganchlar zaminini juda nafis qilib boyashga va qirmalarni bajarishga juda mohir ustasi bolgan. 1945-yili A. Navoiy nomidagi katta opera va balet teatrini oyma ganchlar bilan bezashga rahbarlik qilgan Usta Shirin Murodov oyma zaminini yuqori did bilan boyagan ishlaridan namunalar bor. Bu oymalarda, ayniqsa havorang, yashil va qizil ranglar kop ishlatilgan. Ranglar bir-biriga monandligi va juda uygunligi bilan ajralib turadi. Rangli ganch tayyorlash va ulardan foydalanish Ganch oymakorligida rangli ganchlardan har xil yollar bilan foydalanib kelingan. Relyefli oymalarni yanada badiiy qilish uchun oyma za- mini har xil rangli qilib boyalgan. Bu oymalarning zaminini rangli qilish quyidagi texnologiya asosida bajarilgan. Yuzaga teng ganch suvagandan song kerakli rang tanlab olingan. Ana shu rang pigmentini avaylab quruq ganchga qoshilgan. Rangli qorishma tayyorlashda biror idishni olchov qilib ganchga ozlari xohlaganicha qoshganlar. Bu pigment 46 ganchni quruqligida aralashtirib olinadi. Songra bu quruq aralashmadan orniga qarab oz-ozdan qorib ishlatiladi. Rangli ganch va shirachni suvda qorib suvaladigan yuzaga 2 mm dan 5 mm gacha qalinlikda suvaladi. Rangli ganch ustidan gul ganch beriladi. Naqsh kompozitsiyasi nusxasi axta yordamida yuzaga tushiriladi. Naqsh zaminini rangli ganch suvogi chiqquncha oyiladi va naqsh zaminini tozalab chiqiladi. Relefga esa pardoz berilishi yoki berilmasligi ham mumkin. Oyma zamindagi rangli ganchning nafisliligi yanada oshadi. Bunday oymani ustalar «muhabbat rangi» yoki «zaminlash rangi», yani zamini rangli oyma deyishadi. Boyoq tayyorlash va undan foydalanish texnologiyasi Rangli ganch tayyorlashda qadimda ustalar qolda tayyor- langan boyoqlardan foydalanib kelishgan. Chunonchi, ganch oymakorlar rangli ganch tayyorlash uchun qizil kesak, komir kukuni, qizil gisht kukuni va boshqalardan foydalanib kelgan- lar. Bundan tashqari boyoqchi ustalar maxsus toshga oxshash har xil boyoqlar tayyorlaganlar, ularni ganchkorlar maydalab elakdan otkazib ishlatganlar. Eski ganchkorlar kopincha kok va havorang boyoqlarni ishlatib kelganlar. Hozir esa davlat tomonidan har xil kok, havorang, yashil, qirmizi, sariq, qizil va boshqa xil pigmentlar ishlab chiqarilmoqda. Ganch oyma- kor ustalar oyib chiqilgan gullarni yanada badiiy chiqishini kozlab, oyma, zaminining rangli boyoqlarda boyab chiqmoq- dalar. Bunday oymalar ajoyib korinishga ega. Oymani tashqi muhitdan saqlash maqsadida moyli boyoqlar ishlatilyapti. Oyma tayyor bolib, ganch yaxshi qurigandan song naqsh zaminidagi changlar moyqalamda tozalanib chiqiladi. Oyma zaminiga ikki marta moyqalamda alif surtib chiqiladi. Albatta bu alif tabiiy yoki yarim tabiiy bolishi mumkin. Surib chiqilgan alif yaxshi qurigandan song ikki marta moyli boyoq berib chiqiladi. Moyli boyoqda kopincha binoning tashqi qismidagi oymalar boyaladi. Har bir moyli boyoq surtilganida 2030 soat quritib, keyin ikkinchi moyli boyoq berilishi kerak. Bulardan tashqari moyli boyoq kam ishlatilishining sabablari shundaki unga, vaqt kop ketadi va kop moy boyoq sarf 47 etiladi. Yutuq tomoni esa boyalgan boyoq tekis, chiroyli chiqadi, tashqi namgarchilikdan oymani yaxshi saqlaydi. Bino ichkarisidagi oymalar zaminini shirachli va emulsi- yali boyoqlarda boyaladi. Avval oyma yaxshi quritilgandan song ganchdan tozalanadi. Yelimli qorishma bilan bir marta moyqalamda surtib chiqiladi (gruntovka). Tayyorlangan boyoqda ikki marta boyaladi, birinchi boyoq yaxshi quri- gandan songgina ikkinchi marta boyaladi. Rangli koler tay- yorlashda har xil rangli pigmentlardan foydalaniladi. Pigment, suv va shirach aralashtirib kerakli koler tayyorlana- di. Oyma ganch zamini tilla va kumush rangda ham boyaladi. Bu ranglar kukunsimon, suyuq va qattiq holatda ham boladi. Lekin ganchkorlikda tilla va kumush ranglarni kukun holatdagisini kop ishlatiladi. Tilla va kumush rang kukunni alifga yoki lokka qoriladi. Bu boyoqdan kopincha binoning tashqi qismini boyashda foydalaniladi. Tilla va kumush rangli kukunni tayyorlashning boshqacha yoli ham bor. Suv, orik yelimi va yangi tuxum sarigi qoshib tilla rang koleri tayyorlanadi. Suv, orik yelimi va yangi tuxumning oqini qoshib kumush rang koler tayyorlanadi. Tayyor bolgan boyoqlarni oyma ganch zaminiga moyqalam- da surkab chiqiladi. Bu boyoqlardan interdagi oymalarni boyashda foydalaniladi. Qorishmalar deb, anorganik boglovchi modda, mayda toldirgich (qum), suv va zarur hollarda maxsus qoshimcha- lardan (anorganik yoki organik qoshimchalardan) togri tay- yorlangan aralashmaning qotishi natijasida yuzaga keladigan materialga aytiladi. Bu aralashma qota boshlamasidan oldin qorishma aralashmasi deb ataladi. Qorishmadagi boglovchi toldirgich zarralarini qamrab, ular orasidagi ishqalanishni kamaytiradi, natijada qorishma aralash- masi ishlash uchun zarur bolgan siriluvchanlikka ega boladi. Boglovchi material qotish jarayonida toldirgichning alohida- alohida zarralarni ozaro mustahkam boglaydi. Boglovchi modda sifatida sement, gil, gips, ohak yoki ularni aralashmala- ridan foydalaniladi. Qorishmalarda toldirgich vazifasini otay- digan qum tabiiy (tog yoki daryo qumi) va suniy bolishi mumkin. Suniy qum tabiiy tog jinslari yoki suniy materiallar- ni maydalab tayyorlaydi. 48 Boglovchi modda turiga qarab qurilish qorishmalari sementli, gilli, ohakli, gipsli, sement-ohakli, ohak-gipsli va boshqa qorishmalar boladi. Boglovchi moddaning xossalariga kora havo quruq sha- roitlarda qotadigan, havoda qotadigan qorishmalar (masalan, gipsli qorishmalar) va havoda qota boshlab, suvda yoki nam sharoitlarda qotishda davom etadigan gidravlik qorishmalar (sementli qorishma) boladi. Bitta boglovchi material asosida tayyorlangan qorishmalar oddiy, bir necha boglovchilar zaminida hosil qilingan qorishmalar esa aralash qorishmalar deb ataladi. Oddiy qorishmalar tarkibi ikkita son bilan belgilanadi. Birinchi son (odatda, bir) qorishmaga bir ulush boglovchi modda qoshilganligini korsatadi. Oxirgi son birinchi son bilan nisbatan boglovchi materialning bir qismiga toldirgichning qancha hajmiy qismi togri kelishini bildiradi. Masalan, 1:3 tarkibli ohakli qorishma mazkur qorishmada bir ulush ohakka uch ulush toldirgich togri kelishini korsatadi. Aralash qorishmalar nisbati uch sondan iborat bolib, ulardan birinchi son (bir) asosiy boglovchi materialning hajmiy qismini ifodalaydi; uchinchi son asosiy boglovchi materialning bir qismiga togri keladigan toldirgich qismlarining miqdorini bildiradi, ikkinchi son esa bir ulush boglovchi moddaga qancha miqdorda qoshimcha boglovchi material qoshish kerakligini korsatadi. Masalan, 1:0, 15:4 nisbatdagi ohak-gipsli qorishma quyidagicha oqiladi: qorishmadagi bir ulush ohakka 0,15 ulush gips va tortta ulush toldirgich togri keladi. Bazan qorishmaning tarkibi hajmiy qismlar nisbati korinishida emas, balki massa boyicha qismlar tarzida beri- ladi. Pardozlash ishlari uchun tayyorlanadigan qorishmalarning tarkiblarini qurilish laboratoriyalari belgilaydi. Boglovchi material bilan toldirgich orasidagi nisbatga binoan shirali, normal, shirasiz qorishmalar va qorishma aralashmalari boladi. Boglovchi moddasi ortiqcha bolgan qorishmalari shirali qorishma deb ataladi. Ularning aralashmalari juda elastik boladi, biroq qotish paytida anchagina chokadi (kichrayadi); qalin qatlam qilib surkalgan shirali qorishmalar qotgandan song yoriladi. 49 Shirasiz qorishmalarda boglovchi material nisbatan kam boladi. Ularda aralashmalarning elastikligi past boladi, shu sababli ularni ishlatish ancha qiyin. Ammo ular juda kam cho- kadi. Bu esa koshinlash ishlarida juda muhimdir. Vazifasiga kora qorishmalar quyidagi turlarga bolinadi: Ganch oymakorlik ishlari uchun ishlatiladigan qorishma- lar: manzarali suvoq qorishmalari, tashqi muhitning korrozi- on tasiriga bardosh beradigan yoki radiatsiya va rentgen nurlaridan himoyalangan maxsus suvoq qorishmalari; koshinlash materiallarini yopishtirish uchun ishlatiladigan qorishmalar. Gilli qorishmalarning afzalligi shundaki, ular arzonga tushadi; mustahkamligining pastligi va suv tasiriga chidamsizligi ularning kamchiligi hisoblanadi; ular suvda osongina iviydi. Ana shu xususiyatlari tufayli gilli qorishmalar quruq sharoitlarda foydalaniladigan yordamchi xonalarni suvashda ishlatiladi. Gilli qorishmalarda boglovchi material sifatida qazilma gillar hamda dagal maydalangan gil kukuni ishlatiladi. Gil kukuni quruq presslash yoli bilan gisht ishlab chiqaradigan zavodlarda yoki maxsus qurilmalarda tayyorlanadi. Gildan qorishma tayyorlashdan oldin u ivitiladi. Gil zarralarini ajratish va ularning umumiy yuzasini kattalashti- rish uchun ana shunday qilinadi. Gilni yashik yoki burtga solib, ustiga anchagina suv quyiladi. Songra u bir necha kun davomida yetiltiriladi. Bu vaqt ichida u qurib qolmasligi uchun latta yoki shchitlar bilan yopib qoyiladi va vaqti-vaqti bilan hollab turiladi. Gilli qorishmalar uchun toldirgich sifatida qum orniga maydalangan poxol, somon, qipiq, qirindi, zigir yoki kanop tuponidan foydalangan maqul. Bu toldirgichlar qorishmaning mustahkamligi va qovushoqligini oshiradi. Gilli qorishmalar tarkibi gil xamirining quyuqligiga qarab belgilanadi. Xamir quyuqligini aniqlash uchun yoyiluvchanligi standart konusning 1314 sm botishiga mos keladigan xamir tayyorlanadi. Bu xamir undagi begona aralashmalarni yoqotish uchun elakdan otkaziladi. Shundan song uning hajmiy massasi tarozida tortib korib aniqlanadi. Gil xamirning quyuqligi uning hajmiy massasiga binoan aniqlanadi. 4 N.R. Qayumov 50 Gilli meyorli qorishmalar tarkibi Hajmiy massasi, kg/m 2 Hajmiy massasi, kg/m 2 Qorishma- larning hajm boyicha tarkibi Gilning quyuqlik darajasi ortacha eng katta Tarkibida 5% qum bolgan quyuq 1350 13001400 1:4 Tarkibida 15% gacha qum bolgan ortacha 1450 14001500 1:3 Tarkibida 30% qum bolgan kuchsiz 1550 15001600 1:2,5 Gilli qorishma beton yoki qorishma aralashtirgichlarda tayyorlanadi. Dastavval gil suti tayyorlab olinadi. Buning uchun aralashtirgichga taxminan teng hajmlarda gil kesagi va suv solinib, 45 min davomida aralashtiriladi. Hosil bolgan xamir tor orqali tokiladi, barabanda qolgan tuproq ustiga yangi gil va suv solib, yana aralashtiriladi. Bu ish 1020 marta takror- langandan song qorgich barabani chiqitlar (shagal, ivimagan kesaklar va h.k.) dan tozalanadi. Qorishmalar uchun ishlatiladigan bitumli boglovchi ma- teriallar qurilishga suyuq yoki qattiq holda olib kelinadi. Suyuq boglovchi materialli qorishmalar tayyorlashda qorishtirgich- dan avval suv, songra gil hamda bitumli boglovchi material solinadi va ular 3045 sekund mobaynida aralashtiriladi. Shundan song toldirgich solinadi va massa yana 1 min davomida aralashtiriladi. Agar bitumli boglovchi materiallar qattiq holda keltirilgan bolsa, ular avval qizdiriladi, songra tuproq bilan aralashtirilib, emulsiya tayyorlanadi. Ohak xamiri yaxshilab aralashtirilgan va elakdan otkazil- gan gil xamiriga qoshiladi va ular obdon aralashtirilgandan keyin toldirgich qoshiladi. Gil qorishmalarini hollangan chipta va qopbop material ostida uzoq vaqt saqlash mumkin. Gil-ohakli qorishmalar ular tayyorlangandan song 23 kun ichida ishlatib yuborilsa, ular oz sifatini yoqotmaydi. Gil-sementli qorishmalarni sement qovusha boshlamasdan burun, yani ularga suvda qorilgandan kopi bilan 12 soatdan keyin ishlatib yuborish lozim. Ohakli qorishmalar yuzalarni suvashda ancha qadimdan ishlatib kelinadi. Ular qishtin, shlak beton va rezgi taxtalar qoqilgan yuzalarga yaxshi ilashadi. Bu qorishmalar beton yuzalarga 51 yomonroq ilashadi, shu sababli bunday yuzalarga sementli qorishmalar yoki sement qoshilgan ohakli qorishmalar purkaladi. Ohakli qorishmalardan quruq sharoitlarda foydalanilganda ular yetarlicha mustahkam boladi, gidravlik ohakli qorishmalar esa binolarning fasadlarini va nam tegadigan boshqa yuzalarni suvash uchun yaraydi. Bu qorishmalar elastik va soriluvchan bolganligi uchun ular bilan ishlash oson. Ammo ohakli qorishmalar sust qovushadi va qotadi. Bu hol suvoq ishlari frontini kengaytirishni talab etadi. Ohakli qorishmalar tarkibi ohak sortiga va suvoq qatlamining vazifasiga bogliq. Tarkibida 50% suv bolgan, 1400 kg/m 3 hajmiy massali, 2-sortli ohakdan tayyorlangan xamirdan foydalanganda qorishmalarni hajmi boyicha quyidagi tarkibda tayyorlash tavsiya etiladi: purkama qatlam uchun 1:(2,5...4); grunt qatlami uchun 1:(2...3); pardoz qatlami uchun 1:(1...2). 1-sortli ohakni ishlatganda xamir miqdori 10% kamaytiriladi. Xamirdagi suv miqdorini kam yoki kop bolganda ohak xamirining dozalarini shunday hisob bilan ozgartirish kerakki, qorishmadagi ohakning miqdori yuqorida korsatilganchalik bolsin. Sovuq qorishmalari uchun yaxshi yetiltirilgan, tola-tokis sondirilgan ohak ishlatiladi. Agar ohak yangi sondirilgan bolsa, u 0355...025-nomerli elaklardan otkaziladi. Qorishmaga chala songgan zarralar tushib, suvoq qatlamida govaklar «shishlar» hosil qilmasligi uchun ana shunday qilinadi. Ohak sarfini kamaytirish maqsadida ohakli qorishmalarga sovun naft, sovunlangan yogoch peki kabi qoshimchalar qoshiladi. Qorishmaga ohak sutini qoshgan maqul. Buning uchun ohakka qorishma tayyorlash uchun yetarli bolgan miqdorda suv qoshiladi, hosil bolgan suyuqlik ohak suti esa qum bilan aralashtiriladi. Ohakli qorishmalar sust qotishi tufayli ularni kop miqdor- da, 23 kunga yetadigan qilib tayyorlash mumkin. Quyuqlashib qolgan qorishma unga suv qoshgan va yax- shilab aralashtirgan holda ishbop quyuq-suyuqlikka yetkaziladi. Suvoqchilik ishlarini bajarayotganda pardoz qatlam uchun, kopincha, kuchli qorishmalar ishlatiladi. Ulardan shpatlyovkasiz suvoq va qumsiz pardoz suvogi hosil qilinadi. Bunday yuzalarni boyash oldidan shpatlyovkalash va silliqlash shart emas. Shpat- lyovkasiz suvoq qorishmasi yaxshi yetilgan kuchli ohak xamiri va donalarning yirikligi kopi bilan 0,5 mm bolgan qum asosida 52 tayyorlanadi. Agar xamir juda kuchli bolsa, 1:0,5 tarkibli qorish- madan foydalaniladi. Qorishma kopincha 1:1 nisbatda tayyorlanadi. Qorishma bilan ishlash qulay bolishi uchun unga gips (ohak massasining 5% gacha miqdorida) qoshiladi. Bunday qorishmani gips qovusha boshlamasdan avval ishlatib yuborish lozim, aks holda uning mustahkamligi pasayadi. Qorishmaning soriluvchanligi standart konusning 67 sm botishiga mos bolishi kerak. Kuchli qorishmalar chokuvchanligi yuqori bolgani uchun ular kopi bilan 2 mm qalinlikda chaplanadi. Ana shunday qorishma bilan suvalgan yuzalarni namat ishqalagichlar bilan ishqalagandan song ularda yelimlab boyash uchun mayin fakturali sirt hosil boladi. Moyli buyumlar bilan boyash uchun bu yuzalar polat yoki plastmassadan yasalgan tekislagichlar yordamida tekislanadi. Jamoat binolarining endigina ohakli qorishma bilan suvalgan yuzalari suv qoshib ishlatiladigan boyoqlar bilan bezaladi. Bunday bezash freska deb ataladi. Qilingan bezaklar kopga chidashi uchun suvoq qatlami va qorishma muayyan talablarga javob berishi zarur. Xususan, suvoq qatlami govakdor bolishi kerak. Ana shunda boyoq qatlami yuzaga yaxshi ilashadi, shunin- gdek, qorishmaning qotishi uchun zarur bolgan nam va kar- bonat angidrid gazi kirishi uchun qulay sharoit yaratiladi. Qorishmani qorish uchun qoshiladigan suvda mineral tuzlar bolmasligi lozim, aks holda bezaladigan yuzada doglar paydo bolishi mumkin. Faqat uzoq vaqt davomida yetiltirilgan 1-sort ohak xamir ishlatiladi. Juda muhim freskalar uchun marmarni kuydirish yoli bilan hosil qilingan ohakdan foydalaniladi. Toza, yaxshilab yuvilgan qum toldirgich vazifasini otaydi. Qumning granulometrik tarkibi quyidagi chegaralarda bolishi darkor: Donalarning yirik- 1,22,5 0,20,6 0,2 dan ligi, mm kichik Miqdori, % 4050 3045 1020 Yuza qatlam uchun donalarning yirikligi 0,150,6 mm bolgan kvars qumi ishlatiladi. Bunda ohak bilan qum 1:2 nisbatda olinadi. Yuqorida aytib otilganidek, ohakli qorishmalarning kam- chiligi ularning sekin qotishidan iborat. Qotishni tezlashtirish uchun qorishmaga qurilish gipsi qoshiladi, natijada ohak-gipsli qorishmalar vujudga keladi. Ohak-gipsli qorishmalarning hajm 53 boyicha quyidagi tarkiblari tavsiya qilinadi: purkash uchun 1:(0,3...1); grunt uchun 1:(0,5...1,5):(1,5...2); pardoz qatlami uchun 1:(1...1,5):0. Qovushishini sekinlatuvchi qoshimchasiz tayyorlangan gipsli qorishmalar suvda qorilganidan 45 min dan keyin qota boshlaydi. Shu sababli suvoqchilik ishlarining kolami katta bolganda qorishmalarga qovushishni sekinlatuvchilar, asosan, glutin yelimlarining kuchsiz eritmalari, ohak xamiri yoki achchiqtosh (kvass) eritmasi qoshiladi. Ohak gipsli qorishma- lardan foydalanilganda (ayniqsa, pardoz qatlam uchun) gips qovusha boshlamasdan burun suvoq yuzasiga tola-tokis ishlov berib bolinishi lozimligini esdan chiqarmaslik kerak. Qumsiz pardoz qatlam uchun ishlatiladigan qorishma ohak bilan gips aralashmasidan tayyorlanadi. Ohakni suvda eritib, ohak suti tayyorlanadi. Bu sutga oz-oz miqdorda gips qoshiladi (bu vaqtda aralashma uzluksiz aralashtirib turiladi). Qorishma tarkibi (massa boyicha) hol suvoq uchun 1:3; sal-pal nam suvoq uchun 1:2; quruq suvoq uchun 1:1. Bunday qorishmalar 515 min dan keyin qovusha boshlaydi. Ular tayyorlangach, darhol ishlatib yuborilishi zarur. Qorishma qovusha boshla- gandan song uning yoyiluvchanligini oshirish uchun qorish- maga suv qoshish mumkin emas, chunki bunda qorishmaning mustahkamligi pasayadi. Ohak-gipsli qorishmadan qilinadigan pardoz qatlamining qalinligi 2 mm dan oshmasligi lozim. Maydalangan ohakning ozidan, hech narsa qoshmasdan tayyorlangan qorishmalarni ishlatish noqulay. Ular suvda qoril- ganidan 510 min otgach, yoyiluvchanligini yoqotib, qatlam- lanadi va 2030 min dan song qovusha boshlaydi. Bundan ta- shqari, suv qoshilganidan 1520 min dan keyin bu qorishma- larning temperaturasi 100 gradusgacha yetadi. Gil maydalangan ohak zaminida yaratilgan qorishmalarning reaksiyaga kirishish tezligini sekinlatuvchi eng yaxshi qoshimcha hisoblanadi. Maydalangan ohak massasiga nisbatan 0,31 hissa gil qoshil- ganda qorishmaning yoyiluvchanligi 3045 min davomida ozgarmay turadi; qorishmaning qatlamlanishi kamayadi va temperaturasi 5060 gradusgacha pasayadi. Gips qoshilganda ham maydalangan ohakning sonish tezligi kamaymaydi. B, D, E tarkibli qorishmalarni qorishma nasosi yordamida tortib chiqarish mumkin bolishi uchun ularga 0,5 ulush tuproq qoshib, elastikligi oshiriladi. 54 Maydalangan ohak asosida tayyorlangan qorishmalarning uzil- kesil tarkibi laboratoriyada aniqlanadi. Tarkibi notogri olinsa, suvoq sifati pasayadi. Bundan tashqari, qorishma tarkibining togriligi tajriba kartalarini suvab aniqlanadi. Agar 5 kun ichida kartalarda quyidagi kamchiliklar paydo bolsa, qorishma brakka chiqariladi: suvoq asosga va suvoq qatlamlari ozaro yomon yopishsa; suvoq qatlami shishsa; hajm notekis ozgarsa (suvoq sirtida yoriqlar paydo bolsa); suvoq qatlami uvalanib tushsa. Maydalangan ohak asosida hosil qilingan suvoq qorishmalarning tarkibi (hajm ulushlarida) Tartib belgisi Maydalan- gan ohak Gil Gips Sement Tabiiy qum Shlak qumi À 1 1 67 Á 1 0,5 3,54 Â 1 0,3 45 Ã 1 1 0,6 810 Ä 1 45 Å 1 0,5 Æ 1 0,52 4 Maydalangan ohakdan qorishma tayyorlashda, odatda, mexanizatsiyalashtirilgan qurilmalardan foydalaniladi. Quruq tashkil etuvchilar va maydalangan ohak qorishma aralashtir- gichga solinib, 11,5 min davomida aralashtiriladi. Songra suv va gil suti qoshiladi, shundan keyin massa yana 2,53 min davomida aralashtiriladi. Maydalangan ohakni tayyor qorish- malarga yoki qorishma uchun avval tayyorlab qoyilgan asosga qoshishga yol qoyiladi. Maydalangan ohak yoki gili asosida quruq aralashmalar tayyorlash uchun quyidagi tarkiblar tavsiya etiladi: beton devorlar va pardevorlarni ishqalab suvash hamda pardoz suvoq qatlami uchun maydalangan ohak 1; ohak uni 1,2; qum 3,3; beton yuzalarni boyashga moslab tayyorlashda ularni ishqalab suvash uchun sondirilmagan mayda ohak 1; qum 3; gishtli va shlak-beton devorlarni purkab suvash hamda gruntlash uchun ohak guli 1; qum 3; 55 pardoz suvoq qatlami uchun ohak guli 1; qum 3,35; sementli suvoq ustidan pardozlab suvash uchun: ohak guli 1; 400 markali portlandsement 0,3, qum 4,3. Quruq qorishma aralashmalari va qorishmalar usti yopiq xonada tayyorlanadi. Buning uchun taxta toshamaga 1 m balandlikka yetguncha navbati bilan 15 sm qalinlikda ohak hamda gil solinadi. Bunda ohak bilan gil orasidagi zarur had- miy nisbat saqlanadi. Ohak gildagi suv hisobiga 2430 soat ichida keskin sonadi. Ana shunda gildan suv miqdori 23% gacha kamayadi. Gilda suvning kamayishiga ohak sonayot- gan temperaturaning kotarilishi natijasida suvning buglani- shi ham sabab boladi. Ohak bilan gilli aralashma jagli maydalagich va sharaviy tegirmondan otkazib maydalanadi. Songra aralashma qum bilan aralashtirish uchun qorishma aralashtirgichga uzatiladi. Maydalangan ohakli qorishmalar tayyorlash va ularni ishla- tishda xavfsizlik texnikasi qoidalariga qatiy rioya qilinadi. Mayda- langan ohakni tashish va ortish-tushirish bilan bogliq bolgan barcha ishlar mexanizatsiyalashtirilishi kerak. Maydalangan ohakli qorishmalar ohakning changishiga yol qoymaydigan qurilmalar bilan jihozlangan mexanizatsiyalashtirilgan qurilmalargina tayyor- lanadi. Xonalarda ohak changning konsentratsiyasi 2 mg/m 3 dan oshmasligi zarur. Maxsus medisina korigidan otgan shaxslar maydalangan ohak bilan ishlashga qoyiladilar. Mamuriyat maydalangan ohak bilan ishlaydiganlarni chang otkazmaydigan kozoynak bilan taminlashi lozim. Har bir ishchi smena tugagandan song dush qabul qilishi uchun maishiy xonalarda dushxona bolishi kerak. Sementli qorishmalar. Sementli boglovchi material (portlandsement, shlak-portlandsement zaminida tayyorlanib) boshqa boglovchi materiallar asosida yaratilgan qorishmalar- ga qaraganda qimmatroq turadi. Ularning elastikligi pastroq boladi, demak, ularni ishlatish ham ancha noqulay. Shu sababli bunday qorishmalar faqat namligi yuqori (kamida 60%) bolgan xonalar, shuningdek, ota mustahkam suvoq qatlamini talab qiladigan konstruksiyalarni suvashda ishlatiladi. Suvoq ishlari uchun sementli qorishmalarning hajmi boyicha quyidagi tarkiblarni tavsiya qilinadi: purkash uchun 1: (2,5...4); grunt uchun 1:(2...3); pardoz qatlami uchun 1:(1...1,5). 56 Pardoz qatlami uchun sementli qorishmadan foydalangan- da uni sement qovusha boshlamasdan ilgari ishqalab purkash lozim, chunki qovushib bolgan sementli qorishma, ohakli qorishmadan farqli ravishda suvda ivimaydi. Sementli qorishmalarning elastikligi ularga plastifikatlovchi qoshimchalar qoshib oshiriladi. Qoshimchalar sifatida poliva- nilasetat dispersi (PVA) va sintetik lateks ishlatiladi. Bu qoshimchalar qorishma aralashmalariga plastifikatlovchi tasir korsatishidan tashqari, ularning adgeziyasini yaxshilaydi. Gidrofiblovchi suyuqliklar (GK J) va sulfat-spirt bardasida ham qoshimcha sifatida foydalanish mumkin. 500 va undan yuqori markadagi sementlar asosida tayyorlanadigan qorishmalarga plastifikator qoshish shart. Ana shunda sement sarfi ancha kamayadi va suv tutib turish qobiliyati ortadi. Beton yuzalarni remont qilishda (singan, kovak, yorilgan joylarni toldirishda) polimersementli qorishmalardan foydalaniladi. Bunda nuqsonli joylar avval polivinilasetat dispersli qorishmalar bilan gruntlanadi yoki sementli qorishmaga natriy nitratning 5% li suvdagi eritmasi (sement massasining 12% miqdorida) qoshiladi. Bunday qoshimcha ham qorishmaning remont qilinayotgan yuza bilan yaxshiroq ilashishiga komaklashadi. Sementli qorishmani hosil qilishdan avval qum-sementli quruq aralashmani tayyorlab olish va bu aralashmani obyektda zarur miqdorda suv qoshib qorish maqsadga muvofiqdir. Sement-ohakli qorishmalar binolarning fasadi va ichki xonalarni suvashda ishlatiladi. Sement suvoq qatlamiga suv va suvoq tasiriga chidashiga suvoq qatlamining beton yuzalari bilan yaxshiroq ilashishiga yordamlashadi. Ohak qorishmaning elastikligini keskin oshiradi, natijada uni ishlatish osonlashadi. Bundan tashqari, ohak qoshilgan sement sarfi kamayadi, binobarin, qorishma arzonlashadi. Beton yuzalarni suvayotganda sementli qorishmaga (sement massasiga nisbatan) 2030% ohak butkasi qoshiladi. Suv-boglovchi nisbatini kamaytirish maqsadida sement- ohakli qorishmalarga plastifikatlovchi qoshimchalar: sovunlan- gan pek, sovun-naft va sovunlangan kul suvi qoshiladi. Sement-ohakli qorishmalar ikki usulda tayyorlanadi: avval qum-sementli quruq aralashma tayyorlanadi, songra bu ara- lashma to kerakli yoyiluvchanlikka ega bolguncha ohak suti va suv bilan namlanadi yoki ohak-qumli qorishmaga sement 57 qoshiladi. Sement-ohakli qorishmalar qorishma nasoslari vositasida yaxshi haydaladi, bu esa ularni tashishni yengillash- tiribgina qolmay, balki suvoq qatlamlarini mexanizatsiyalashgan usulda chaplashga imkon beradi. Sement-ohakli qorishmalar tarkibi (hajm boyicha qismlarda) Suvaladigan yuzalar turi Qatlamning vazifasi Qorishmaning tarkibi Muntazam ravishda namlanib turadigan tashqi devorlar, sokollar, karnizlar. Shuningdek, nisbiy namligi 60% dan yuqori bolgan xonalardagi ichki devorlar Purkash uchun Grunt uchun Pardoz qatlam uchun 1:(0,30,5): (35) 1:(0,71):(2,54) 1:(11,5):(1,52) Muntazam ravishda namla- nishga duchor bolmaydigan tashqi devorlar va havosining nisbiy namligi 60% gacha bolgan xonalarning ichki devorlari Purkash uchun Grunt uchun Pardoz qatlam uchun 1:(0,50,7): (46) 1:(0,71):(35) 1:(11,5):(23) Sinov savollari va topshiriqlar: 1. Qaysi asrda Buxoro ustalari ganch oymakorligida ranglarni qolla- shgan? 2. 1945-yili A. Navoiy nomidagi katta opera va balet teatrini oyma ganchlar bilan bezashga rahbarlik qilgan va oyma zaminni did bilan boyagan ustani aniqlang. 3. Qaysi asrlardan boshlab namoyonni boyash juda kop tarqalgan? 4. Rangli ganch ustidan qanday ganch beriladi? 5. Qanday oymani ustalar «muhabbat rangi» deb ataganlar? 6. Rangli ganch tayyorlang. 7. Quruq qorishma tayyorlang. 8. Quruq qorishma tayyorlashni maxsus daftaringizga yozib boring. 9. Rangli qorishma tayyorlang. 10. Koler qanday tayyorlanadi? 11. Tilla rang kolerini tayyorlang. 12. Kumush rang kolerini tayyorlang. 13. Qorishma deb nimaga aytiladi? 14. Qorishmaning qanday turlari bor? 58 X b o b. QORISHMALAR UCHUN TOLDIRGICHLAR Yengil toldirgichlar anorganik va organik toldirgichlarga bolinadi. Anorganik toldirgichlar mayda govakli materiallar- dan, organik toldirgichlar esa organik materiallar chiqiti yoki ularni qayta ishlash yoli bilan tayyorlanadi. Yengil anorganik toldiruvchilar kelib chiqishiga kora govakli anorganik toldiruvchilar tabiiy va suniy toldiruvchi- larga bolinadi. Govakdor tog jinslarini elash yoki qisman maydalash, songra elash yoli bilan hosil qilinadigan qum govakli tabiiy toldirgichlardan tayyorlangan qum jumlasiga kiradi. Qanday tog jinslaridan olinganligiga kora vulkanik va chokindi jinslaridan hosil qilingan govakli qumlar boladi. Vulkanik qumlarga pemza, vulkanik shlak va vulkanik tufdan olinadigan qumlar kiradi. Pemza govakdor vulkanik shisha. Uning asosiy tashkil etuvchilari kremniy oksidlari SiO 2 (75% gacha) va aluminiy oksidlari AI 2 O 3 . Pemza kopincha kulrang tusli sariq rangda boladi. Uning hajmiy massasi 300600 kg/sm, zichligi 2,4 2,5 g/sm, siqilishdagi mustahkamlik chegarasi 430 kg/sm. Pemza sovuqqa chidamli, issiqlikni yaxshi izolatsiyalaydi- gan material. Pemzani maydalash qurilmalarida maydalab, taxminan 550 kg/m hajmiy massali pemza qum hosil qilinadi. Bu qum sharaviy yoki trubali tegirmonlarda mayinroq maydalangandan song boglovchi, shuningdek jilvirlash materiallari uchun aktiv qoshimcha sifatida ishlatiladi. Chokindi jinslardan olinadigan qumga asosan karbonatli va qum-tuproqli chokindi jinslarni maydalash natijasida vujudga kelgan qumlar kiradi. Karbonatli jinslardan govakdor ohaktoshlar, shu jumladan, ohaktosh-chiganoqtoshlar, ohakli tuflar va govakli dolomitlar, qum-tuproqli jinslardan esa diatomitlar, trepel hamda opokalar ishlatiladi. Diatomit sochiluvchan jins bolib, asosan diatomitli suv osimliklarining mikroskopik kosachalari toplamidan iborat- dir. Ularda balchiq va gil ham boladi. Diatomitlarning zichligi 59 1,84 dan 2,40 g/sm gacha ozgarib turadi. Hajmiy massasi esa 120...1250 kg/m atrofida boladi. Vaqt otishi bilan diatomitlar zichlasha borgan, kosachalar qum-tuprogi qum-tuproqning amorf gidratga aylangan va alohida-alohida donalar kremniy sementi yordamida ozaro birikkan. Bunday jinslar trepellar deb ataladi. Ularning ortacha zichligi 2,3 g/sm, holbuki kristallik qum-tuproq (kvars)ning zichligi 2,5 g/sm ni tashkil etadi. Trepellarning hajmiy massasi zichlik darajasiga binoan 300900 kg/m atrofida boladi. Trepel yuqorida yotgan qatlamlar bosimi ostida zichlashish- da davom etib, opokaga aylanadi. Opoka mayda donali, zich, mustahkam bolib, deyarli butunlay amorf qum-tuproqdan tashkil topadi. Tarkibida amorf qum-tuproq kop bolgani uchun bu jin- slar boglovchi moddalarda aktiv gidravlik qoshimchalar sifa- tida kop ishlatiladi. Govakdor suniy qum silikat xomashyosini termik ishlab va elab hosil qilinadi. Bazi hollarda hosil bolgan mahsulot elashdan oldin maxsus mashinalar maydalagichlarda tuyiladi. Govakdor qum hosil qilishda sanoat chiqindilaridan qum, asosan, yoqilgi, metallurgiya chiqitlari hamda tashlab yuboril- gan domna shlaklari ishlatiladi. Keramzit. Oson eriydigan gillar keramzit hosil qilish uchun asosiy xomashyo vazifasini otaydi. Bunday gillar kuydirilgan hajmi 23 barobar kattalashib (shishib), baravar xossasiga ega, chunki ularning tarkibida qiziganda holatga otadigan moddalar bor. Kerakli tarkibdagi xomashyo aralashmasidan teshikli valeslar yordamida sharsimon donalar hosil qilinadi. Songra ular aylanma pechlarda kuydiriladi. Keramzit jigarrang dumaloq do- nalardan tarkib topgan. Uning hajmiy massasi 300900 kg/m 3 , siqilishdagi mustahkamlik chegarasi 630 kgk/sm 2 . Keramzit qumining shakli dumaloq qirrali bolishi mumkin. Dumaloq qum keramzitni elakdan otkazish, qirrali qum esa keramzit shagalini maydalash va elash yoli bilan hosil qilinadi. Qirrali qumning rangi toq kulrang boladi. Govakdor metallurgiya shlagi (shlak pemzasi)dan olinadi- gan qum yengil va mustahkam toldirgich sifatida xizmat qiladi. Ular metallurgiya shlaklari qotishmalarini suv, bug yoki suv- bug aralashmasi yordamida pishirish yoli bilan hosil qilinadi. 60 Shlak bilan qum mexanizatsiyalashtirilgan maxsus qurilmalarda qayta ishlanadi. Qumning mustahkamlik chegarasi 425 kgk/ sm, qum bolagining hajmiy massasi 400800 kg/m. Yuqori sifatli govakdor toldirgich agloporitni hosil qilish uchun yoqilgi kullari, slanes shakllari va kulrang chala kuydi- rilgan yonish jinslari aglomeratlanadi. Aglomeratlash jarayoni shundan iboratki, yuqorida aytib otilgan materiallar mayda- lanib, oz miqdorda gil suti bilan aralashtiriladi, songra aglo- meratsion turlarda pishiriladi. Aglomerat sovigandan song u maydalanib, yirik va mayda sortli toldirgichlarga ajraladi (elanadi). Toqima hajmiy massaga kora agloporit qumli tort mar- kaga bolinadi: 500 (toqima hajmiy massasi 561600 kg/m); 700(601800 kg/m 3 ) va 1100 (10011200 kg/m 3 ). Agloporitni hosil qilishda, shlag hamda yongan jinslardan tashqari, komir qazish hamda uni boyitish natijasida vujudga kelgan chiqitlar oson eriydigan gillar, qumoq tuproqlar, qumaloq tuproqlar, komirli gil jinslari va boshqa xomashyolardan foydalanish mumkin. Donador shlaklar (lotincha «granulum» dona demakdir) olchami 0,5 dan 1 mm gacha yetadigan govakdor dumaloq donalar aralashmasidir. Ular metallurgiya shlagini suv bilan yoki suv va havo yordamida tez sovitib hosil qilinadi. Shlak tez sovitilgani uchun unda malum miqdorda kimyoviy ener- giya saqlanib qoladi. Bu energiya kelgusida tegishli sharoit- larda kimyoviy birikmalarning kristallanishi uchun sarflanadi. Bu hol donador shlakdan yuqori sifatli boglovchi material shlakportlandsement hosil qilishga imkon beradi. Donador domna shlagning zichligi 2,72,9 g/sm 3 . Shishirilgan perlit qumi. Tarkibida boglangan suv bolgan, maydalangan vulkanik shishlari termik ishlash natijasida vujudga keladigan govakdor materiallardir. Perlit qumi yengil toldirgich sifatida keng qollaniladi. Shishirilgan perlit qumining hajmiy massasi 77250 kg/m 3 , donalarining olchami kopi bilan 1,2 mm boladi. Organik yengil toldirgichlar. Organik yengil toldirgichlarga qipiqlar, maydalangan somon, mox, torflar kiradi. Yogoch qipiqlarI. Yogoch ishlash sanoatining chiqitlari- dir. Qipiqlar quruq va moysiz bolishi kerak. Qipiqlarning 61 hajmiy massasi taxminan 300 kg/m 3 . Ular quruq sharoitlarda foydalaniladigan issiqlikni izolatsiyalash suvoqlari uchun toldirgich sifatida va quruq sovuq taxtalarini yopishtirishda foydalaniladigan gips-qipiqli mastiklarni tayyorlashda ishlatiladi. Qipiqlarda, ayniqsa, ignabargli qipiqlarida gipsning qovushishini sekinlatadigan organik moddalar bor. Gips qipiqli mastikalar tayyorlash uchun foydalaniladigan qipiqlarning namligi 20% dan oshmasligi lozim. Maydalangan somon. Suvoq qorishmalarini yaxshi arma- turalaydi (birlashtiradi). U xonalarni suvash uchun ishla- tiladigan loy suvoqlarda issiq toldirgich sifatida keng qolla- niladi. Maydalangan somon va tuproq aralashmasidan somonli loy (somonli gisht) tayyorlanadi. Mox. Ayniqsa, motadil va sovuq mintaqalarda keng tar- qalgan osimlik. Qurigan moxning hajmiy massasi 1 m 3 ga bir necha yuz kg ni tashkil etadi. Mox juda gigroskopikdir. Undan suvoq qorishmalarida foydalaniladi. Torf. Mox va bazi boshqa osimliklarning kolmaklarda chirishi natijasida yuzaga kelgan mahsulot. Qurigan torfning hajmiy massasi 75300 kg/m 3 . Gigroskopikligi sigimining kattaligi, biologik chidamsizligi torfning toldirgich sifatidagi kamchiliklari hisoblanidi. U osongina chiriydi, har xil popanak va bakteriyalar uchun oziq manbayi vazifasini otaydi. Ayrim hollarda yengil toldirgich sifatida yogochni havo yetishmaydigan sharoitda kuydirish bilan hosil qilingan pista komirdan foydalaniladi. Organik yengil toldirgichlarni olis masofalarga tashish ularning qiymatini oshirib yuboradi. Shu sababli ulardan faqat mahalliy ishlab chiqarishda foydalangan maqul. Sinov savollari va topshiriqlar: 1. Qorishmalar uchun toldirgichlarning vazifalari nimadan iborat? 2. Toldiruvchi turlari. 3. Toldiruvchilarning xossalarini gapiring. 4. Toldiruvchilarni tayyorlash. 62 FOYDALANILGAN ADABIYOTLAR ROYXATI 1. I. Karimov. «Buyuk kelajagimizning huquqiy kafolati». T.: «Sharq», 1993-y. 2. I. Karimov. «Yuksak malakali mutaxassislar taraqqiyot omili». T.: «Ozbekiston», 1995-y. 3. S. Bulatov. «Ozbek xalq amaliy bezak sanati». T.: «Mehnat», 1991-y. 4. N. Qayumov, S. Bahodirova, A. Qayumov. «Rang, ruhiyat va salomat- lik». T.: «Af-Meridian», 2006-y. 5. A. V. Aleksandrovskiy. «Materialshunoslik». T.: «Oqituvchi», 1982-y. 6. E. Qosimov. «Qurilish materiallari». T.: «Oqituvchi», 1982-y. 63 M U N D A R I J A I b o b. Ashyoshunoslik fani haqida umumiy malumotlar ........................ 3 II b o b. Materiallarning klassifikatsiyasi ..................................................... 8 III b o b. Materiallarning fizik va kimyoviy xossalari ................................ 9 IV b o b. Ganch va uning turlari ................................................................18 V b o b. Qirma usul .....................................................................................22 VI b o b. Shirach ..........................................................................................26 VII b o b. Gips, uning turlari va xususiyatlari ..........................................27 VIII b o b. Ganchkorlikda ishlatiladigan ranglar .......................................31 IX b o b. Ganchkorlikda ishlatiladigan qorishmalar ..................................42 X b o b. Qorishmalar uchun toldirgichlar .................................................58 Foydalanilgan adabiyotlar royxati .............................................................62 Nurxoja Qayumov ASHYOSHUNOSLIK Kasb-hunar kollejlari uchun oquv qollanma «Sharq» nashriyot-matbaa aksiyadorlik kompaniyasi Bosh tahririyati Toshkent 2007 Muharrir Sh. Botayev Badiiy muharrir J. Gurova Texnik muharrir A. Solihov Musahhih A. Zokirov Kompyuterda sahifalovchi B. Babaxodjayeva Bosishga 22.08.07. da ruxsat etildi. Bichimi 60½90 1 / 16 . «Tayms» garniturasida. ofset bosma usulida bosildi. Shartli 4 b.t. Nashr. t. 4,2. Adadi 1000 nusxa. 234-raqamli buyurtma. «ARNAPRINT» MCHJ da sahifalanib, chop etildi. Toshkent, H. Boyqaro kochasi, 41. Dostları ilə paylaş: \|
http://muhaz.org/sincan-turkoglu-ilkokulu-ortaokulu-2014-2019-donem-stratejik-p.html?page=8	GELECEĞE YÖNELİM - Sincan Türkoğlu İlkokulu Ortaokulu 2014-2019 Dönem Stratejik Plan ankara-2015	\| \| səhifə \| 8/10 \| tarix \| 07.01.2022 \| ölçüsü \| 0,73 Mb. \| \| #88381 \| \| GELECEĞE YÖNELİM Saygıyı ön planda tutan, dürüst, bilgiye önem veren hoşgörülü bireyler yetiştirmek. MİSYONUMUZ Akla ve bilme önem veren, ahlaklı ve dürüst bireyler yetiştirmek. VİZYONUMUZ İLKE VE DEĞERLERİMİZ - Atatürk İlke ve İnkılâplarına bağlı, Anayasamızda hükmünü bulan Milli Eğitimin Temel Amaçlarına uygun bireyler yetiştirmektir. - Yapacağımız çalışmalarda öğrenciyi merkeze oturtan bir anlayışlı benimsemektir. - Okul, veli, öğrenci ve çevre arasındaki işbirliğini en üst seviyelere taşımaktır. - Yeniliklere açık olmakla birlikte ahlaki ve kültürel değerlerinden vazgeçmeyen bireyler yetiştirmektir. - Okulumuzu bulunduğu bölgede çekim merkezi haline dönüştürmektir. - Yönetici ve öğretmenler arasında etkili ve verimli bir iletişim sağlamaktır - Mesleki kazanımlarını sürekli artırıp, modern eğitim yöntem ve tekniklerini uygulayan, yenilik ve gelişime açık olmayı ilke haline getirmek. - Öğrencilerimizin uyum sürecini hızlandıracak çalışmalar yaparak öğrenciler arasında uyumu artırmak. - Öğrencilerimizi bir üst eğitim kurumuna devam etmelerini, beceri ve kazanımlarına göre yönlendirilmelerini sağlamaktır. - Öğrencilerimizin; kendi kararlarını alabilmelerini, eleştirel düşünebilmelerini ve öz değerlendirme yapabilmelerini sağlamaktır. - Türkçe ’yi doğru kullanan bireyler yetişmesini sağlamaktır. - Öğrencilerimizin akademik başarısının artırılmasını sağlamaktır. - Eşitlik ve adaleti sağlamaktır. - Okulda katılımcı ve demokratik bir yönetim anlayışını benimsemektir. Dostları ilə paylaş: \| \| \|
http://muhaz.org/sincan-turkoglu-ilkokulu-ortaokulu-2014-2019-donem-stratejik-p.html?page=9	AMAÇLAR VE HEDEFLER TABLOSU - Sincan Türkoğlu İlkokulu Ortaokulu 2014-2019 Dönem Stratejik Plan ankara-2015	Eğitimde kaliteyi artırmak amacıyla fiziki alt yapının oluşturulmasını sağlamak. Çevredeki kurumlardan ve iş yerlerinden destek almak. Stratejik Hedef 1.1 Okulumuzda plan dönemi sonuna kadar %60’ı karşılanmış olan yeni sıra ve sınıf perdeleri ihtiyacımızın %100’ını karşılamak. (ilkokul ve anasınıfı tamamlanmış- ortaokul kısmı tamamlanacak) Stratejik Hedef 1.2 Çevre iş yerlerinden teknolojik donanım için destek ve sponsorluk bulmak. TEMA 2 STRATEJİK AMAÇ 2 Okulumuzun akademik başarısını ve sürekli devamsız öğrencilerin devamını artırmak Stratejik Hedef 2.1 Orta öğretim kurumlarının tanıtılması, TEOG, verimli ders çalışma yöntemleri hakkında öğrencilere ve velilere yönelik seminer düzenlenmesi.
http://muhaz.org/mec-speech-at-media-briefing-at-the-breakfast.html#Agricultural_Co-operative_Plan	Mec speech at Media briefing at the breakfast	Speech of Ms Nandi Mayathula-Khoza, Gauteng MEC for Agriculture and Rural Development, during the media briefing breakfast on 25 July 2011 at Parktonian hotel Johannesburg Programme Director: Members of the media Officials from all spheres of government (National, Provincial and Local) Invited guests Ladies and gentlemen Molweni, sanibonani, dumelang, goeie more, good morning to you all. Thank you all for coming to this important media briefing, The Department of Agriculture and Rural Development has always been committed to participatory governance, affording its stakeholder constant updates and opportunities to contribute to shaping the department for the better. This media briefing session is part of that ongoing consultation and is also a reporting back session the department to ensure that stakeholders are informed about what the department is doing to improve the quality of the lives of the people of Gauteng and demonstrate government commitment to accountability. - Budget allocation and breakdown This year’s Budget Vote speech was informed by national and provincial priorities in line with the Outcomes Based Approach which covers 12 national outcomes (each with a number of outputs, indicators and targets). Of these 12 outcomes, the Department of Agriculture and Rural Development (GDARD) leads Outcomes 7 (Vibrant, Equitable and Sustainable Rural Communities contributing to Food Security for All) and 10 (Protected and enhanced environmental assets and natural resources). With a total allocation of R489, 850 million for the 2011/12 financial year, the budget will be split as follows to ensure that the department fulfils its mandate - R123 064 million has been allocated for Outcome 7: Vibrant, equitable and sustainable rural communities and food security for all. Of this amount, R65, 217 million is conditional grants that include Land Care, the Comprehensive Agriculture Support Programme and the Letsema/Illima programme, while R20, 679 million is earmarked for agro-processing and other agriculture projects. - R22, 624 million has been allocated for Outcome 10: Protected and enhanced environmental assets and natural resources. - R101, 806 million has been allocated for Outcome 12: An efficient, effective and development - oriented public service and empowered, fair and inclusive citizenship - R242, 356 million has been allocated for compensation of employees. 2. Land and agrarian reform in support of emerging and small scale farmers Land reform in Gauteng is progressing well in that 10 865 (97%) of the 11 145 land claims have been settled and only 280 are outstanding and are in courts. The total number of 16 378 hectares of land has been restored and R635 204 709 has been paid in financial compensation. The challenge, however, is to ensure sustainable food production on fertile farms. Our role is to provide pre and post settlement support to land reform beneficiaries. National government is providing are capitalization and development programme to revitalize unproductive farms bought through land reform. About 161 of the 1528 land reform related jobs were created in Gauteng to date. We are participating in the national Green Paper process on land reform in SA, which is underpinned by three fundamental principles: de-radicalizing the rural economy; democratic allocation and use of land; and, sustained production discipline for food production. With regards to access to finance by emerging as well as smallholder farmers, GDARD has developed an operational plan to improve access to finance for operational costs for emerging farmers. We have since linked 64 farmers who subsequently received financial support through DFIs such as NERPO, Peolwane, NDA and the Land Bank. Despite farmers accessing funding, some of their projects have failed due to poor management. To support farmers, we have since disseminated 21 485 agricultural production information manuals and brochures to communities, and facilitated commodity study groups to ensure that these projects are sustainable. Together with the Premier of Gauteng and the Department of Economic Development, GDARD launched the Maize Triangle Project to stimulate growth in the agricultural sector and to promote food production and agri-businesses in the Sedibeng area. We supported 44 grain producing farmers within the maize triangle covering Emfuleni, and Lesedi and rolled it out to Kungwini Local Municipalities with production inputs through the Letsema/Illima programme. As part of our mechanization support programme, we made available twelve (12) tractors, ploughs and planters to the farming community in Gauteng. Three (3) tractors were given directly to the successful maize farmers of Holfontein Co-operative and nine (9) tractors were distributed to municipalities to enable them to service farmers. In line with our approved Gauteng Agricultural Development Strategy and through the Comprehensive Agricultural Support Program, the department has supported farmers with on-farm infrastructure including 14 farmers with 42 hydroponics structures, 12 with piggery structures and 17 with poultry structures. A total of 18 farmers were mentored and 250 smallholder farmers received training on poultry production, piggery production and vegetable production throughout Gauteng. In line with the approved Agricultural Co-operative Plan, forty two (42) co-operatives from Metsweding, Sedibeng, West Rand and City of JHB received support in the form of on and off-farm infrastructure, production inputs such as chickens, feed, maize, seedlings, herbicides etc, and training and capacity building. Eighteen cooperatives were awarded contracts by government and are successfully supplying their produce to hospitals and orphanages. However, we acknowledge that some of these cooperatives still need more support to promote sustainability. We are particularly proud of Balemi Ba Lekoa, former female farmers of the year (2006), who through government and agri-industrial support continue to thrive in mixed agri-business/farming activities. GDARD supported two commercial farmers, IXL Farms and Eldorado Fresh Lettuce Producers that were heavily damaged by hailstorms in Tarlton with vegetable seeds, seedlings and fertilizers as part of the Agricultural Disaster Mitigation Plan that was approved during 2010. This support was appreciated by affected farmers. In implementing the EXCO approved Gauteng Extension Revitalization Plan during 2010, we rendered a valuable agricultural extension service to 658 farmers. In improving this service, a Digital Pen System was procured and delivered to our 67 extension officers and 92 agricultural advisers were provided with 3G modems, 25 laptops, and 12 printers. This service has contributed to effective extension and advisory support to farmers. To further improve decent employment Opportunities & economic livelihoods, we intend to work with Universities to have a biotechnology science park space at the innovation hub in Tshwane to harness the development of knowledge base economy. This year we are working on a funding model & sources there-of because it is an expensive venture - Food Security and the upcoming Food Security Summit as well as Gauteng Comprehensive Rural Development and Infrastructure Services The department will continue to implement the Household Food Security Programme targeting 11 000 households for homestead food gardens through the Siyazondla Programme (one household-one food garden) and 34 community food gardens in the 50 poorest wards. We will roll out 34 irrigation installations in newly identified community gardens in those poorest wards. We will continue to monitor and strengthen the food gardens programme to ensure proper maintenance of the existing food gardens as well as the newly established ones. We will also encourage and support agro-processing and marketing of food from these gardens for income generation through value addition. During the third quarter of this current financial year, we will host a Food Security Summit for all role-players and stakeholders in Gauteng to assess the progress made since the last Food Summit held in 2008. In this summit, we will also look at various mechanisms that can be put in place to address the current challenges and needs in the food production sector with a view to work towards achieving our main goal of ensuring a food secure province, given the eminent population growth. We will also continue to support and work closely with the Gauteng Department of Health and Social Development on the Food Emergency Relief Programme to ensure zero hunger in the province. - Water Resource Protection and Acid Mine Drainage While acknowledging that water resource protection is the competence of the National Department of Water Affairs, and the Provincial Department of Local Government, we, as the custodians of the environment in the province have supported and participated in the Water Resources Protection Strategy formulation processes driven by the provincial Department of Local government. We have also participated in the Inter- Ministerial processes aimed at finding sustainable solutions to the acid mine drainage problem. In addition, we rehabilitated one wetland in Johannesburg. A total of 28 779 hectares of invasive alien vegetation have been cleared through working for water projects in Tshwane; Lesedi; City of Johannesburg; Mogale City; and, Emfuleni. GDARD will identify a total of four (4) priority wetlands, develop and implement related management plans. Eight projects will be implemented under Working for Wetlands and Working for Water Programmes. In terms of Acid Mine Drainage, we acknowledge that agriculture and mines have a great role to play in water usage, water recharge and water pollution. In agriculture, the use of water from the Vaal river systems is important as it reduces the available water resources to power the economy. The Department of Water Affairs (DWA) is in charge of all water resources and planning in the province. Licenses are issued by DWA for agricultural users. The use of fertilizers and run off farming operations can pollute river water and cause additional expense to the purification process. In the mining sector, seepage water into the mines is the challenge and has to be regularly pumped for mining operations to continue. The monitoring of mining operations and its impact on the environment has to be regulated by DWA and the Department of Environment. The recharging of ground water basins has not been looked at seriously by the technical experts. Water purified by the mines can be used to recharge the ground water systems. GDARD will continue to support and make inputs into initiatives geared towards the management of acid mine drainage (AMD) problem, thus ensuring clean and drinkable water. - Sustainable Environmental Management The department launched and started implementing the Clean and Green campaign which aims to create awareness and encourage sustainable environmental action across all municipalities in the province. We distributed 61 744 trees for planting throughout the province focusing of 50 poorest wards, conducting 122 clean-ups and converted 10 illegal dumping spots into mini recreational parks. The targeted number of trees for the current term is 1000 000 (indigenous and fruit trees). During 2011/12, to ensure that the province is litter-free and that there is better waste management, we have launched the Gauteng Waste Collection Standards on 13 June of this year. We will work with municipalities to run waste management capacity building sessions to ensure that people understand how these standards work. We will also intensify the promotion of recycling across the province to ensure that it becomes a viable income -generating activity for communities. It is hoped that implementation of these standard will contribute to addressing rodent problems in municipalities and the dangers that come with them. During this year GDARD will accelerate the implementation of Clean and Green Campaign’s community outreach awareness component, through greening and clean-ups in all municipalities, with a focus on the West Rand in support of the Mayor’s Green IQ vision. We will complement this outreach programme with the competition component, Bontle ke Botho (BkB) which encourages participation of schools and communities in wards to initiate projects on water conservation, energy efficiency, waste management, sustainable agriculture and greening. Prizes won by schools and wards in this competition are used for initiating new projects or improving old ones. GDARD will restore and rehabilitate degraded ecosystems through community based natural resource management and habitat rehabilitation projects through Land Care to address land degradation and soil erosion. As part of strengthening compliance and enforcement or alignment of policy or legislative frameworks, we will enter into agreements through Memorandum of Understanding (MOU) with Executive Mayors/MMC’s in municipalities. GDARD will finalize and launch the State of the Environment Report which will assist us to identify areas of weakness and where we are performing better as a province in relation to environment. We will also finalize and implement the strategy and action plans for the Reclamation of Mine Dumps. This strategy will provide guidelines for reclamation and better management of derelict and ownerless mine/dumps sites. In response to the EXCO decision, we are working swiftly to finalize the relocation of the EIA function from GDARD to the Gauteng Planning Commission. While we are finalizing the relocation process, GDARD will continue to expedite the EIAs in line with the legislative timeframes. We will also continue to raise awareness on EIA regulations through workshops in all municipalities. - Reducing of green gas emissions, climate change and improved air atmospheric quality We successfully repaired five of the seven air quality stations placed with municipalities. Data is now generated from these stations which indicate the ambient air quality in these areas. We are addressing the challenge linked to insufficient technical capacity to maintain stations and the equipment with relevant municipalities. During 2011/12, we will continue to maintain the seven networks of air quality stations to ensure that the status of air is known. We will finalize the Gauteng Climate Change Mitigation and Adaptation Strategy and launch it as part of our contribution to COP 17 in Durban at the end of this year. This strategy will also show links between agriculture and climate change, for example on how food gardens will mitigate GHG emissions, contribute to water and soil conservation, and support poverty alleviation and food security. This does not require large upfront investments, and is suitable for youth/women empowerment and education. On behalf of the province, the department will organize an awareness workshop that will include municipalities, NGOs, CBOs including the poor and private sector, to prepare for the 17th Conference of the Parties (COP17) of the United Nations Framework Convention on Climate Change, which will be held in Durban later this year. The overall objective of COP 17 is to assess progress made in dealing with climate change as well as pave the way forward in terms of addressing the current challenges. Remember: working together we can do more! Thank you. Dostları ilə paylaş: \|
http://muhaz.org/mec-speech-at-media-briefing-at-the-breakfast.html#Food_Security_and_the_upcoming_Food_Security_Summit_as_well_as_Gauteng_Comprehensive_Rural_Development_and_Infrastructure_Services	Mec speech at Media briefing at the breakfast	Speech of Ms Nandi Mayathula-Khoza, Gauteng MEC for Agriculture and Rural Development, during the media briefing breakfast on 25 July 2011 at Parktonian hotel Johannesburg Programme Director: Members of the media Officials from all spheres of government (National, Provincial and Local) Invited guests Ladies and gentlemen Molweni, sanibonani, dumelang, goeie more, good morning to you all. Thank you all for coming to this important media briefing, The Department of Agriculture and Rural Development has always been committed to participatory governance, affording its stakeholder constant updates and opportunities to contribute to shaping the department for the better. This media briefing session is part of that ongoing consultation and is also a reporting back session the department to ensure that stakeholders are informed about what the department is doing to improve the quality of the lives of the people of Gauteng and demonstrate government commitment to accountability. - Budget allocation and breakdown This year’s Budget Vote speech was informed by national and provincial priorities in line with the Outcomes Based Approach which covers 12 national outcomes (each with a number of outputs, indicators and targets). Of these 12 outcomes, the Department of Agriculture and Rural Development (GDARD) leads Outcomes 7 (Vibrant, Equitable and Sustainable Rural Communities contributing to Food Security for All) and 10 (Protected and enhanced environmental assets and natural resources). With a total allocation of R489, 850 million for the 2011/12 financial year, the budget will be split as follows to ensure that the department fulfils its mandate - R123 064 million has been allocated for Outcome 7: Vibrant, equitable and sustainable rural communities and food security for all. Of this amount, R65, 217 million is conditional grants that include Land Care, the Comprehensive Agriculture Support Programme and the Letsema/Illima programme, while R20, 679 million is earmarked for agro-processing and other agriculture projects. - R22, 624 million has been allocated for Outcome 10: Protected and enhanced environmental assets and natural resources. - R101, 806 million has been allocated for Outcome 12: An efficient, effective and development - oriented public service and empowered, fair and inclusive citizenship - R242, 356 million has been allocated for compensation of employees. 2. Land and agrarian reform in support of emerging and small scale farmers Land reform in Gauteng is progressing well in that 10 865 (97%) of the 11 145 land claims have been settled and only 280 are outstanding and are in courts. The total number of 16 378 hectares of land has been restored and R635 204 709 has been paid in financial compensation. The challenge, however, is to ensure sustainable food production on fertile farms. Our role is to provide pre and post settlement support to land reform beneficiaries. National government is providing are capitalization and development programme to revitalize unproductive farms bought through land reform. About 161 of the 1528 land reform related jobs were created in Gauteng to date. We are participating in the national Green Paper process on land reform in SA, which is underpinned by three fundamental principles: de-radicalizing the rural economy; democratic allocation and use of land; and, sustained production discipline for food production. With regards to access to finance by emerging as well as smallholder farmers, GDARD has developed an operational plan to improve access to finance for operational costs for emerging farmers. We have since linked 64 farmers who subsequently received financial support through DFIs such as NERPO, Peolwane, NDA and the Land Bank. Despite farmers accessing funding, some of their projects have failed due to poor management. To support farmers, we have since disseminated 21 485 agricultural production information manuals and brochures to communities, and facilitated commodity study groups to ensure that these projects are sustainable. Together with the Premier of Gauteng and the Department of Economic Development, GDARD launched the Maize Triangle Project to stimulate growth in the agricultural sector and to promote food production and agri-businesses in the Sedibeng area. We supported 44 grain producing farmers within the maize triangle covering Emfuleni, and Lesedi and rolled it out to Kungwini Local Municipalities with production inputs through the Letsema/Illima programme. As part of our mechanization support programme, we made available twelve (12) tractors, ploughs and planters to the farming community in Gauteng. Three (3) tractors were given directly to the successful maize farmers of Holfontein Co-operative and nine (9) tractors were distributed to municipalities to enable them to service farmers. In line with our approved Gauteng Agricultural Development Strategy and through the Comprehensive Agricultural Support Program, the department has supported farmers with on-farm infrastructure including 14 farmers with 42 hydroponics structures, 12 with piggery structures and 17 with poultry structures. A total of 18 farmers were mentored and 250 smallholder farmers received training on poultry production, piggery production and vegetable production throughout Gauteng. In line with the approved Agricultural Co-operative Plan, forty two (42) co-operatives from Metsweding, Sedibeng, West Rand and City of JHB received support in the form of on and off-farm infrastructure, production inputs such as chickens, feed, maize, seedlings, herbicides etc, and training and capacity building. Eighteen cooperatives were awarded contracts by government and are successfully supplying their produce to hospitals and orphanages. However, we acknowledge that some of these cooperatives still need more support to promote sustainability. We are particularly proud of Balemi Ba Lekoa, former female farmers of the year (2006), who through government and agri-industrial support continue to thrive in mixed agri-business/farming activities. GDARD supported two commercial farmers, IXL Farms and Eldorado Fresh Lettuce Producers that were heavily damaged by hailstorms in Tarlton with vegetable seeds, seedlings and fertilizers as part of the Agricultural Disaster Mitigation Plan that was approved during 2010. This support was appreciated by affected farmers. In implementing the EXCO approved Gauteng Extension Revitalization Plan during 2010, we rendered a valuable agricultural extension service to 658 farmers. In improving this service, a Digital Pen System was procured and delivered to our 67 extension officers and 92 agricultural advisers were provided with 3G modems, 25 laptops, and 12 printers. This service has contributed to effective extension and advisory support to farmers. To further improve decent employment Opportunities & economic livelihoods, we intend to work with Universities to have a biotechnology science park space at the innovation hub in Tshwane to harness the development of knowledge base economy. This year we are working on a funding model & sources there-of because it is an expensive venture - Food Security and the upcoming Food Security Summit as well as Gauteng Comprehensive Rural Development and Infrastructure Services The department will continue to implement the Household Food Security Programme targeting 11 000 households for homestead food gardens through the Siyazondla Programme (one household-one food garden) and 34 community food gardens in the 50 poorest wards. We will roll out 34 irrigation installations in newly identified community gardens in those poorest wards. We will continue to monitor and strengthen the food gardens programme to ensure proper maintenance of the existing food gardens as well as the newly established ones. We will also encourage and support agro-processing and marketing of food from these gardens for income generation through value addition. During the third quarter of this current financial year, we will host a Food Security Summit for all role-players and stakeholders in Gauteng to assess the progress made since the last Food Summit held in 2008. In this summit, we will also look at various mechanisms that can be put in place to address the current challenges and needs in the food production sector with a view to work towards achieving our main goal of ensuring a food secure province, given the eminent population growth. We will also continue to support and work closely with the Gauteng Department of Health and Social Development on the Food Emergency Relief Programme to ensure zero hunger in the province. - Water Resource Protection and Acid Mine Drainage While acknowledging that water resource protection is the competence of the National Department of Water Affairs, and the Provincial Department of Local Government, we, as the custodians of the environment in the province have supported and participated in the Water Resources Protection Strategy formulation processes driven by the provincial Department of Local government. We have also participated in the Inter- Ministerial processes aimed at finding sustainable solutions to the acid mine drainage problem. In addition, we rehabilitated one wetland in Johannesburg. A total of 28 779 hectares of invasive alien vegetation have been cleared through working for water projects in Tshwane; Lesedi; City of Johannesburg; Mogale City; and, Emfuleni. GDARD will identify a total of four (4) priority wetlands, develop and implement related management plans. Eight projects will be implemented under Working for Wetlands and Working for Water Programmes. In terms of Acid Mine Drainage, we acknowledge that agriculture and mines have a great role to play in water usage, water recharge and water pollution. In agriculture, the use of water from the Vaal river systems is important as it reduces the available water resources to power the economy. The Department of Water Affairs (DWA) is in charge of all water resources and planning in the province. Licenses are issued by DWA for agricultural users. The use of fertilizers and run off farming operations can pollute river water and cause additional expense to the purification process. In the mining sector, seepage water into the mines is the challenge and has to be regularly pumped for mining operations to continue. The monitoring of mining operations and its impact on the environment has to be regulated by DWA and the Department of Environment. The recharging of ground water basins has not been looked at seriously by the technical experts. Water purified by the mines can be used to recharge the ground water systems. GDARD will continue to support and make inputs into initiatives geared towards the management of acid mine drainage (AMD) problem, thus ensuring clean and drinkable water. - Sustainable Environmental Management The department launched and started implementing the Clean and Green campaign which aims to create awareness and encourage sustainable environmental action across all municipalities in the province. We distributed 61 744 trees for planting throughout the province focusing of 50 poorest wards, conducting 122 clean-ups and converted 10 illegal dumping spots into mini recreational parks. The targeted number of trees for the current term is 1000 000 (indigenous and fruit trees). During 2011/12, to ensure that the province is litter-free and that there is better waste management, we have launched the Gauteng Waste Collection Standards on 13 June of this year. We will work with municipalities to run waste management capacity building sessions to ensure that people understand how these standards work. We will also intensify the promotion of recycling across the province to ensure that it becomes a viable income -generating activity for communities. It is hoped that implementation of these standard will contribute to addressing rodent problems in municipalities and the dangers that come with them. During this year GDARD will accelerate the implementation of Clean and Green Campaign’s community outreach awareness component, through greening and clean-ups in all municipalities, with a focus on the West Rand in support of the Mayor’s Green IQ vision. We will complement this outreach programme with the competition component, Bontle ke Botho (BkB) which encourages participation of schools and communities in wards to initiate projects on water conservation, energy efficiency, waste management, sustainable agriculture and greening. Prizes won by schools and wards in this competition are used for initiating new projects or improving old ones. GDARD will restore and rehabilitate degraded ecosystems through community based natural resource management and habitat rehabilitation projects through Land Care to address land degradation and soil erosion. As part of strengthening compliance and enforcement or alignment of policy or legislative frameworks, we will enter into agreements through Memorandum of Understanding (MOU) with Executive Mayors/MMC’s in municipalities. GDARD will finalize and launch the State of the Environment Report which will assist us to identify areas of weakness and where we are performing better as a province in relation to environment. We will also finalize and implement the strategy and action plans for the Reclamation of Mine Dumps. This strategy will provide guidelines for reclamation and better management of derelict and ownerless mine/dumps sites. In response to the EXCO decision, we are working swiftly to finalize the relocation of the EIA function from GDARD to the Gauteng Planning Commission. While we are finalizing the relocation process, GDARD will continue to expedite the EIAs in line with the legislative timeframes. We will also continue to raise awareness on EIA regulations through workshops in all municipalities. - Reducing of green gas emissions, climate change and improved air atmospheric quality We successfully repaired five of the seven air quality stations placed with municipalities. Data is now generated from these stations which indicate the ambient air quality in these areas. We are addressing the challenge linked to insufficient technical capacity to maintain stations and the equipment with relevant municipalities. During 2011/12, we will continue to maintain the seven networks of air quality stations to ensure that the status of air is known. We will finalize the Gauteng Climate Change Mitigation and Adaptation Strategy and launch it as part of our contribution to COP 17 in Durban at the end of this year. This strategy will also show links between agriculture and climate change, for example on how food gardens will mitigate GHG emissions, contribute to water and soil conservation, and support poverty alleviation and food security. This does not require large upfront investments, and is suitable for youth/women empowerment and education. On behalf of the province, the department will organize an awareness workshop that will include municipalities, NGOs, CBOs including the poor and private sector, to prepare for the 17th Conference of the Parties (COP17) of the United Nations Framework Convention on Climate Change, which will be held in Durban later this year. The overall objective of COP 17 is to assess progress made in dealing with climate change as well as pave the way forward in terms of addressing the current challenges. Remember: working together we can do more! Thank you. Dostları ilə paylaş: \|
http://muhaz.org/as-engrossed-32995-4695.html	As Engrossed: 3/29/95 4/6/95	As Engrossed: 3/29/95 4/6/95 State of Arkansas 80th General Assembly A Bill ACT 1006 OF 1995 Regular Session, 1995 SENATE BILL 661 By: Senators Dowd, Bookout, Hoofman, Wilson, Bearden, and Mahony For An Act To Be Entitled "AN ACT TO REFER TO THE PEOPLE OF ARKANSAS FOR A STATEWIDE VOTE THE INCREASE OF THE EXCISE TAX LEVIED ON DISTILLATE SPECIAL FUELS BY FIVE CENTS PER GALLON; TO PROVIDE THAT THE ADDITIONAL TAXES COLLECTED SHALL BE USED TO REPAY HIGHWAY CONSTRUCTION BONDS AND FOR UTILIZATION BY THE COUNTIES AND MUNICIPALITIES ON COUNTY ROADS AND MUNICIPAL STREETS; TO DECLARE AN EMERGENCY; AND FOR OTHER PURPOSES." Subtitle "REFERS FOR VOTE THE INCREASE BY FIVE CENTS PER GALLON THE TAX ON DISTILLATE SPECIAL FUELS." BE IT ENACTED BY THE GENERAL ASSEMBLY OF THE STATE OF ARKANSAS: SECTION 1. Upon approval of the voters at a statewide election as required by Article 5, § 38 of the Arkansas Constitution, Ark. Code Ann. § 26-56-201 is amended to add a new subsection to read as follows: "(e)(1) In addition to all other taxes levied on distillate special fuels, there is hereby levied an additional excise tax of five cents (5¢) per gallon upon all distillate special fuels subject to the tax levied in subsection (a) of this section. (2) This additional excise tax shall be levied, collected, reported, and paid in the same manner and at the same time as is prescribed by law for the levying, collection, reporting, and payment of the other distillate special fuels taxes under Arkansas law." SECTION 2. The additional tax levied by Ark. Code Ann. §26-56-201(e) shall be taken into consideration and used when calculating tax credits or additional tax due under Ark. Code Ann. §26-56-214. SECTION 3. The State Treasurer shall establish in the State Highway and Transportation Department Fund a special account, known as the "The 1995 Arkansas Highway Construction and Improvement Bond Account." The additional excise tax collected pursuant to Ark. Code Ann. § 26-56-201(e) shall be classified as special revenues pursuant to Ark. Code Ann. §19-6-301 and shall be deposited into the State Treasury and shall be distributed pursuant to Ark. Code Ann. §27-70-206; provided, however, that notwithstanding the provisions of Ark. Code Ann. §27-70-206(3), seventy percent (70%) of such revenues available after the deposits required by Ark. Code Ann. §27-70-206(1) and (2) shall be deposited in the 1995 Arkansas Highway Construction and Improvement bond Account of the State Highway and Transportation Department Fund, fifteen percent (15%) of such revenues, after such deposits, shall be transferred to the County Aid Fund for distribution and utilization pursuant to Ark. Code. Ann. §27-70-207, and fifteen percent (15%) of such revenues, after such deposits, shall be transferred to the Municipal Aid Fund for distribution and utilization pursuant to Ark. Code Ann. §27-70-207. SECTION 4. EFFECTIVE DATE. The tax levied by Ark. Code Ann. § 26-56-201(e) shall not become effective until after a majority of the qualified electors of the state voting on the question approve the tax levied by Ark. Code Ann. § 26-56-201(e) and approve the issuance of highway construction and improvement general obligation bonds to be repaid in part by that portion of the tax levied by Ark. Code Ann. §26-56-201(e) deposited to the 1995 Arkansas Highway Construction and Improvement Bond Account in the State Highway and Transportation Department Fund in accordance with the Arkansas Highway General Obligation Bond Act of 1995. If such election is called by the Governor and the bond issue approved, the effective date of the tax levied by Ark. Code Ann. § 26-56-201(e) shall be as follows: (a) If no election challenge is filed within thirty (30) days of the date of the publication of the proclamation, the tax shall become effective on the first day of the calendar quarter subsequent to the expiration of the thirty (30) day period for challenge. (b) In the event of an election contest, the tax shall be collected as prescribed in subsection (a) of this section unless enjoined by court order. SECTION 5. (a) If bonds are approved and issued, then the tax levied by Ark. Code Ann. §26-56-201(e) shall be abolished when there are no bonds outstanding to which portions of taxes collected pursuant to Ark. Code Ann. §26-56-201(e) are pledged. (b) In order to provide for the accomplishment of the administrative duties of the Director of the Department of Finance and Administration and to protect the owners of the bonds, the tax shall be abolished on the first day of the calendar month subsequent to the expiration of thirty (30) days from the date there is filed with the Director a written statement signed by the Governor and by the trustee for the bondholders, if a trustee is serving in such capacity, identifying the tax and the bonds, wherein either: (1) The trustee certifies that the trustee has or will have sufficient funds set aside to pay the principal of and interest on the bonds when due at maturity or at redemption prior to maturity and the Governor certifies that portions of the tax are not pledged to any other bonds; or (2) The Governor certifies that there are no longer any bonds outstanding payable from tax collections. SECTION 6. (a) Pursuant to Article 5, § 38 of the Arkansas Constitution, there is hereby referred to the people of the state of Arkansas for their approval at a statewide election, the following proposition: "Shall Ark. Code Ann. § 26-56-201 be amended to increase by five cents ($0.05) per gallon the tax on distillate special fuels, which portions of such tax increase shall be pledged for the repayment of highway improvement general obligation bonds issued pursuant to the Arkansas Highway General Obligation Bond Act of 1995 (_1995 Act_) and which tax increase will not become effective unless the bond issue pursuant to the 1995 Act is approved by the voters in a statewide election?" (b) The election on the proposition in Section 6(a) shall be held at the same time and in the same manner as the election on the issuance of bonds pursuant to the 1995 Act and in substantial compliance with Section 5 of the 1995 Act. The notice of the election on the proposition stated in Section 6(a) of this act shall be substantially the form set forth below: "Amending the Arkansas Code Annotated to increase by five cents ($0.05) per gallon the tax on distillate special fuels (diesel and other related products). Portions of the tax increase shall be pledged for the repayment of the State of Arkansas Highway Construction and Improvement General Obligation Bonds (the _Bonds_) which may be issued pursuant to the Arkansas Highway General Obligation Bond Act of 1995 (the _1995 Act_). The tax increase shall not become effective unless the bonds are also approved by the voters. If the bonds are approved, the tax increase shall be collected so long as there are bonds outstanding. If the tax increase is not approved, the bonds, if approved, may be issued and secured by other taxes or portions of other taxes. The bond issue is submitted to the voters elsewhere on this ballot." (c) The ballot title, and the proposition set forth in Section 6(a) of this act shall be submitted by the Secretary of State to the Attorney General for approval in substantially the following form: "INCREASE IN TAX ON DISTILLATE SPECIAL FUELS BY FIVE CENTS ($0.05) PER GALLON" On each ballot there shall be printed the title, the proposition set forth in Section 6(a) of this act, and the following: "FOR an increase in the tax on distillate special fuel by five cents ($0.05) per gallon and the pledge of portions of such increase to the repayment of the Arkansas Highway Construction and Improvement General Obligation Bonds....[ ]" "AGAINST an increase in the tax on distillate special fuel by five cents ($0.05) per gallon and the pledge of portions of such increase to the repayment of the Arkansas Highway Construction and Improvement General Obligation Bonds...[ ]" SECTION 7. All provisions of this act of a general and permanent nature are amendatory to the Arkansas Code of 1987 Annotated and the Arkansas Code Revision Commission shall incorporate the same in the Code. SECTION 8. If any provision of this act or the application thereof to any person or circumstance is held invalid, such invalidity shall not affect other provisions or applications of the act which can be given effect without the invalid provision or application, and to this end the provisions of this act are declared to be severable. SECTION 9. All laws and parts of laws in conflict with this act are hereby repealed. SECTION 10. EMERGENCY CLAUSE. It is hereby found and determined by the General Assembly that existing highway user revenue sources do not provide sufficient funds for the necessary maintenance, repair, construction and reconstruction of state highways, county roads and municipal streets; that there is an immediate and urgent need for an adequate highway system and adequate county roads and municipal streets; that the continued economic expansion and growth of this State will be jeopardized if an adequate system of State highways, county roads and municipal streets is not provided; and that only by the immediate passage of this act may such vitally needed additional funds be provided to solve these problems; that an emergency exists requiring the increase of the tax rate by this Act pursuant to Article 5, §38 of the Arkansas Constitution. Therefore, an emergency is declared to exist and this act, being necessary for the immediate preservation of the public peace, health, and safety, shall be in full force and effective from and after passage and approval. /s/Dowd et al APPROVED: 4-7-95 Dostları ilə paylaş: \|
http://muhaz.org/sincan-turkoglu-ilkokulu-ortaokulu-2014-2019-donem-stratejik-p.html?page=2	Zafer GÜL Okul Müdürü - Sincan Türkoğlu İlkokulu Ortaokulu 2014-2019 Dönem Stratejik Plan ankara-2015	Zafer GÜL Okul Müdürü Türkoğlu Orta Okulu Stratejik Planı hazırlanırken planlama sürecinin her aşamasında okul çalışanlarının katılımı sağlanmaya çalışılmış, bunun yanı sıra paydaşların görüş ve önerilerine de başvurulmuştur. Stratejik planlama çalışmalarının yürütülmesi sırasında öncelikle aşağıdaki mevzuat temel alınmıştır: - 24/12/2003 tarih ve 5018 sayılı Kamu Mali Yönetimi ve Kontrol Kanunu - 22/12/2005 tarih ve 5436 sayılı Kamu Mali Yönetimi ve Kontrol Kanunu ile Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılması Hakkında Kanun - 26/05/2006 tarihli Kamu İdarelerinde Stratejik Planlamaya İlişkin Usul ve Esaslar Hakkında Yönetmelik - Devlet Planlama Teşkilatı Müsteşarlığı tarafından hazırlanan Kamu İdareleri İçin Stratejik Planlama Kılavuzu - Maliye bakanlığı tarafından hazırlanan performans esaslı bütçeleme rehberi - Kamu idareleri faaliyet raporlarının düzenlenmesi ile bu işlemlere ilişkin diğer esas ve usuller hakkında yönetmelik Bu temel referans belgelerin yanı sıra, diğer kurum ve kuruluşların stratejik plan belgelerine ve kurumsal tecrübelerine de başvurulmuştur. “Türkoğlu İlköğretim Okulu Stratejik Planı”nın uygulanması 01 Ocak 2015 tarihinde başlayacak ve 31 Aralık 2019 tarihinde sona erecektir. Stratejik Planın; Stratejik planlama iyi yönetimi hedeflemektedir. Stratejik planlama sayesinde yönetimin edineceği “stratejik düşünme ve davranma” özelliği, kamu yönetimine etkinlik kazandıracaktır. Girdiler ve çıktılar yerine sonuçlara ve performansa odaklanma, hesap verme sorumluluğu ve katılımcılık, ihtiyaçlara cevap veren bir araç olarak stratejik planlama, 5018 sayılı Kamu Mali Yönetimi ve Kontrol Kanunu ile kamu idareleri için zorunlu hâle getirilmiştir. OKUL KİMLİK BİLGİSİ \| İLİ: ANKARA \| İLÇESİ: SİNCAN \| OKUL: Türkoğlu İlkokulu-Ortaokulu \| OKUL GENEL BİLGİLERİ \| PERSONEL BİLGİLERİ \| Adres: Türkoglu İlkokulu-Ortaokulu Gazi Mahallesi/Temelli/Sincan/Ankara \| GÖREV \| SAYI \| Telefon: 0 312 6451007 \| YÖNETİCİ \| 3 \| Fax: 0 312 6451003 \| SINIF Ö. \| 13 \| Web: http://turkogluilkokulu.meb.k12.tr http://turkogluortaokulu.meb.k12.tr \| BRANŞ Ö. \| 14 \| E-posta: [email protected] \| ANASINIFI Ö. \| 2 \| Öğretim şekli: Tekli öğretim \| MEMUR \| - \| Okulun hizmete giriş tarihi: 2001 \| YARDIMCI PERSONEL \| 3 \| Öğrenci Sayısı: \| TOPLAM \| \| OKUL VE BİNA DONANIM BİLGİLERİ \| TOPLAM DERSLİK \| 25 \| KÜTÜPHANE \| 1 \| KULLANILAN DERSLİK \| 23 \| ÇOK AMAÇLI SALON \| 1 \| İDARİ ODA \| \| ÇOK AMAÇLI SAHA \| 1 \| LABORATUVAR \| 1 \| \| \| ÖĞRENCİ BİLGİLERİ (İLKOKUL) \| KIZ \| ERKEK \| TOPLAM \| İlkokul toplam \| 166 \| 193 \| 359 \| ÖĞRENCİ BİLGİLERİ (ORTAOKUL) \| KIZ \| ERKEK \| TOPLAM \| Ortaokul toplam \| 115 \| 136 \| 251 \| Dostları ilə paylaş: \|
http://muhaz.org/sincan-turkoglu-ilkokulu-ortaokulu-2014-2019-donem-stratejik-p.html?page=7	Okul/Kurum Gelir-Gider Tablosu - Sincan Türkoğlu İlkokulu Ortaokulu 2014-2019 Dönem Stratejik Plan ankara-2015	Hükümet politikaları AB uyum süreci MEB programları Kurumda kamu yönetimi reform çabaları, toplam kalite yönetimi, strateji yönetimi, performans değerlendirmesi gibi yeni yönetim ve değerlendirme araçlarının uygulanması ve takibi, Stratejik planlama kavramının devletin özel ve resmi kurumlarıyla birlikte, kurumun genel işleyişi içinde yer alması, planın uygulanması, Kurumdaki tüm paydaşlarla projelerin gerçekleştirilmesi, Yapılandırmacı anlayışa uygun eğitim öğretim ortamlarının düzenlenmesi. Kaynakların etkili ve verimli kullanımını sağlar. Paydaşların memnuniyetini artırır. Eğitimde fırsat eşitliğini sağlar. Bireylerde uluslar arası farkındalık gelişir. Öğrenmenin bireylerin geçmiş yaşantılarında öğrendiklerinin üzerine inşa edilmesini sağlar. Okul, yaşama hazırlık yerine yaşamın kendisi olarak tanımlanır. Gerçek yaşamda karşılaşılan problemlerin çözülmesi temel amaç olmalıdır. Ekonomik Faktörler Temel Eğilimler İlişki Ülkede ekonomik durum Hükümet politikalarıyla ülke ekonomisindeki önceliklerin değişmesi sonucunda okulun önceliklerinin de değişmesi, Ekonomik anlamdaki kaygılardan dolayı öğrencilerin, velilerin ve çalışanların memnuniyeti için dengeli para politikalarının gündeme alınması, Personeldeki nitelik ve becerilerdeki artışın kurumun kalitesindeki artışı sağlaması, Eğitimde kalite ve niteliği etkiler. Motivasyonu etkiler. Eğitime olan ilgiyi etkiler. Yararlanıcı memnuniyeti artar. Sosyo- Kültürel Fak Temel Eğilimler İlişki Tüketici eğilimlerinin değişmesi Çalışma ve boş zaman eğilimleri Toplumdaki etkili değerler (Toplum kültürü) Bilginin, refaha ve mutluluğa ulaşmada ana itici güç olarak belirmesi; vatandaşın daha nitelikli eğitime yönelmesi, SBS tarzı sınavlarda devletteki ilköğretim okullarındaki başarısızlığın neticesinde özel okullara olan talebin artması, Bilinçli velilerin çocuklarının değişik ihtiyaçlarına, doğal yeteneklerine ve ilgi alanlarınaodaklanmasını Erken eğitimin çocukların gelişimi ve örgün eğitimdeki başarıları üzerindeki önemli etkilerinin olması neticesinde okul öncesi eğitime olan talebin artması,Bireylerin kendilerini çok yönlü geliştirebilmeleri için uygun ortamları bulması, Kişisel gelişime önem verilmesi Öğrenme-öğretme ortamlarının kalitesi artar. Sportif, kültürel ve sanatsal faaliyetler artar. Nitelikli insan gücü artar. Verimlilik artar. Toplumsal iletişim ve iş birliği artar. Paydaşların üst düzey düşünme becerilerine bakış açısı değişir “e-devlet” uygulamalarıyla birlikte MEB'in MEBBİS sistemindeki e-uygulamalarının yaygınlaşması, Kurum içinde bilginin hızlı üretimi, erişilebilirlik ve kullanılabilirliğinin gelişmesi, Kurum içinde teknolojinin sağladığı yeni öğrenme, etkileşim ve paylaşım olanaklarının artması, Bilgi ağının en iyi şekilde kullanılmasına yönelik eğitimlerin sürekliliğinin sağlanması sonucu kurumda bilişim teknolojilerinin kullanımının yaygınlaşması. Bürokrasinin azalması, işlerin kolaylaşmasını sağlar. Hizmet kalitesi artar. Kuruma olan güven artar. Bilgiye erişim ve ulaşım kolaylaşır Alternatif kullanım kolaylığı sağlar Elektronik iletişimin durması neticesi iş ve veri kaybı olabilir. 2.14 GZFT Analizi GÜÇLÜ YÖNLERİMİZ ZAYIF YÖNLERİMİZ Deneyimli ve seçkin bir eğitim kadrosuna sahip olmamız. Kurum çalışanları arasında sağlıklı bir iletişimin olması Veli Okul işbirliğinin güçlü olması Disiplin ve devamsızlık probleminin asgari olması Kamu ve özel sektör kuruluşlarıyla işbirliği içerisinde olması Demokratik tavır sergileyen yönetim anlayışına sahip olması Ulaşım açısından uygun yerde olması Okul Gelişim Yönetim Ekibi (OGYE)’ nin varlığı ve amacı doğrultusunda çalışmalar yürütmesi Çok amaçlı salonunun bulunması Demokrasi ve hoşgörü anlayışının yerleşmiş olması ve yeniliğe açık olmak Okulumuzun 24 saat kamere sistemiyle gözleniyor olması Öğrencilerin katlara çıkarken tek merdiveni kullanmaları, merdivenin yetersiz kalması Sportif faaliyetler için kapalı spor salonunun olmaması Fen laboratuarının araç gereç donatımının yetersiz olması İkili öğretimin olması. Öğrencilerin çevre ve sınıf temizliğine duyarsız olmaları. Hizmet içi Eğitim Çalışmalarının yetersiz olması, bunlara katılmak isteyen personel sayısının az olması. Mezunların yeteri kadar değerlendirilmemesi FIRSATLAR TEHDİTLER Okulumuzun ilimizdeki resmi ve özel kurumlarla ve İl Milli Eğitim Müdürlüğümüz ile yakın işbirliği içerisinde bulunması Okulumuzun akademik, sportif ve folklorik yönden başarı olması Başarılı, alanlarında kendini kanıtlamış öğretmenlerin görev yapmak için tercih ettiği bir okul olması Okulda görev yapan personelin kısa aralıklarla değişmemesi ve kalıcı olması Okulumuzun eğitim ve öğretim faaliyetlerini dengeli yürütmesi Okul rehberlik servisinin aktif olarak çalışmalarda bulunması Okulun öğretim anlayışında araştıran, sorgulayan, çıkarımda bulunan bireyler yetiştirmeye önem vermesi Okulumuzda iki şubesi bulunan ana sınıflarının okul öncesi eğitimi amacına uygun vermeleri Velilerin öğrencilerin eğitimlerine verdikleri önem ve ilgi 14 Sağlık ocağının okulumuza yakın olması Okulun batı ve doğu giriş kapılarının kullanılır olması öğrencilerin takibini zorlaştırması Okulda yangın merdiveninin bulunmaması 5-Çarşı merkezinde olması nedeniyle öğrencinin kontrolü.
http://muhaz.org/mec-speech-at-media-briefing-at-the-breakfast.html#Gauteng_Agricultural_Development_Strategy	Mec speech at Media briefing at the breakfast	Speech of Ms Nandi Mayathula-Khoza, Gauteng MEC for Agriculture and Rural Development, during the media briefing breakfast on 25 July 2011 at Parktonian hotel Johannesburg Programme Director: Members of the media Officials from all spheres of government (National, Provincial and Local) Invited guests Ladies and gentlemen Molweni, sanibonani, dumelang, goeie more, good morning to you all. Thank you all for coming to this important media briefing, The Department of Agriculture and Rural Development has always been committed to participatory governance, affording its stakeholder constant updates and opportunities to contribute to shaping the department for the better. This media briefing session is part of that ongoing consultation and is also a reporting back session the department to ensure that stakeholders are informed about what the department is doing to improve the quality of the lives of the people of Gauteng and demonstrate government commitment to accountability. - Budget allocation and breakdown This year’s Budget Vote speech was informed by national and provincial priorities in line with the Outcomes Based Approach which covers 12 national outcomes (each with a number of outputs, indicators and targets). Of these 12 outcomes, the Department of Agriculture and Rural Development (GDARD) leads Outcomes 7 (Vibrant, Equitable and Sustainable Rural Communities contributing to Food Security for All) and 10 (Protected and enhanced environmental assets and natural resources). With a total allocation of R489, 850 million for the 2011/12 financial year, the budget will be split as follows to ensure that the department fulfils its mandate - R123 064 million has been allocated for Outcome 7: Vibrant, equitable and sustainable rural communities and food security for all. Of this amount, R65, 217 million is conditional grants that include Land Care, the Comprehensive Agriculture Support Programme and the Letsema/Illima programme, while R20, 679 million is earmarked for agro-processing and other agriculture projects. - R22, 624 million has been allocated for Outcome 10: Protected and enhanced environmental assets and natural resources. - R101, 806 million has been allocated for Outcome 12: An efficient, effective and development - oriented public service and empowered, fair and inclusive citizenship - R242, 356 million has been allocated for compensation of employees. 2. Land and agrarian reform in support of emerging and small scale farmers Land reform in Gauteng is progressing well in that 10 865 (97%) of the 11 145 land claims have been settled and only 280 are outstanding and are in courts. The total number of 16 378 hectares of land has been restored and R635 204 709 has been paid in financial compensation. The challenge, however, is to ensure sustainable food production on fertile farms. Our role is to provide pre and post settlement support to land reform beneficiaries. National government is providing are capitalization and development programme to revitalize unproductive farms bought through land reform. About 161 of the 1528 land reform related jobs were created in Gauteng to date. We are participating in the national Green Paper process on land reform in SA, which is underpinned by three fundamental principles: de-radicalizing the rural economy; democratic allocation and use of land; and, sustained production discipline for food production. With regards to access to finance by emerging as well as smallholder farmers, GDARD has developed an operational plan to improve access to finance for operational costs for emerging farmers. We have since linked 64 farmers who subsequently received financial support through DFIs such as NERPO, Peolwane, NDA and the Land Bank. Despite farmers accessing funding, some of their projects have failed due to poor management. To support farmers, we have since disseminated 21 485 agricultural production information manuals and brochures to communities, and facilitated commodity study groups to ensure that these projects are sustainable. Together with the Premier of Gauteng and the Department of Economic Development, GDARD launched the Maize Triangle Project to stimulate growth in the agricultural sector and to promote food production and agri-businesses in the Sedibeng area. We supported 44 grain producing farmers within the maize triangle covering Emfuleni, and Lesedi and rolled it out to Kungwini Local Municipalities with production inputs through the Letsema/Illima programme. As part of our mechanization support programme, we made available twelve (12) tractors, ploughs and planters to the farming community in Gauteng. Three (3) tractors were given directly to the successful maize farmers of Holfontein Co-operative and nine (9) tractors were distributed to municipalities to enable them to service farmers. In line with our approved Gauteng Agricultural Development Strategy and through the Comprehensive Agricultural Support Program, the department has supported farmers with on-farm infrastructure including 14 farmers with 42 hydroponics structures, 12 with piggery structures and 17 with poultry structures. A total of 18 farmers were mentored and 250 smallholder farmers received training on poultry production, piggery production and vegetable production throughout Gauteng. In line with the approved Agricultural Co-operative Plan, forty two (42) co-operatives from Metsweding, Sedibeng, West Rand and City of JHB received support in the form of on and off-farm infrastructure, production inputs such as chickens, feed, maize, seedlings, herbicides etc, and training and capacity building. Eighteen cooperatives were awarded contracts by government and are successfully supplying their produce to hospitals and orphanages. However, we acknowledge that some of these cooperatives still need more support to promote sustainability. We are particularly proud of Balemi Ba Lekoa, former female farmers of the year (2006), who through government and agri-industrial support continue to thrive in mixed agri-business/farming activities. GDARD supported two commercial farmers, IXL Farms and Eldorado Fresh Lettuce Producers that were heavily damaged by hailstorms in Tarlton with vegetable seeds, seedlings and fertilizers as part of the Agricultural Disaster Mitigation Plan that was approved during 2010. This support was appreciated by affected farmers. In implementing the EXCO approved Gauteng Extension Revitalization Plan during 2010, we rendered a valuable agricultural extension service to 658 farmers. In improving this service, a Digital Pen System was procured and delivered to our 67 extension officers and 92 agricultural advisers were provided with 3G modems, 25 laptops, and 12 printers. This service has contributed to effective extension and advisory support to farmers. To further improve decent employment Opportunities & economic livelihoods, we intend to work with Universities to have a biotechnology science park space at the innovation hub in Tshwane to harness the development of knowledge base economy. This year we are working on a funding model & sources there-of because it is an expensive venture - Food Security and the upcoming Food Security Summit as well as Gauteng Comprehensive Rural Development and Infrastructure Services The department will continue to implement the Household Food Security Programme targeting 11 000 households for homestead food gardens through the Siyazondla Programme (one household-one food garden) and 34 community food gardens in the 50 poorest wards. We will roll out 34 irrigation installations in newly identified community gardens in those poorest wards. We will continue to monitor and strengthen the food gardens programme to ensure proper maintenance of the existing food gardens as well as the newly established ones. We will also encourage and support agro-processing and marketing of food from these gardens for income generation through value addition. During the third quarter of this current financial year, we will host a Food Security Summit for all role-players and stakeholders in Gauteng to assess the progress made since the last Food Summit held in 2008. In this summit, we will also look at various mechanisms that can be put in place to address the current challenges and needs in the food production sector with a view to work towards achieving our main goal of ensuring a food secure province, given the eminent population growth. We will also continue to support and work closely with the Gauteng Department of Health and Social Development on the Food Emergency Relief Programme to ensure zero hunger in the province. - Water Resource Protection and Acid Mine Drainage While acknowledging that water resource protection is the competence of the National Department of Water Affairs, and the Provincial Department of Local Government, we, as the custodians of the environment in the province have supported and participated in the Water Resources Protection Strategy formulation processes driven by the provincial Department of Local government. We have also participated in the Inter- Ministerial processes aimed at finding sustainable solutions to the acid mine drainage problem. In addition, we rehabilitated one wetland in Johannesburg. A total of 28 779 hectares of invasive alien vegetation have been cleared through working for water projects in Tshwane; Lesedi; City of Johannesburg; Mogale City; and, Emfuleni. GDARD will identify a total of four (4) priority wetlands, develop and implement related management plans. Eight projects will be implemented under Working for Wetlands and Working for Water Programmes. In terms of Acid Mine Drainage, we acknowledge that agriculture and mines have a great role to play in water usage, water recharge and water pollution. In agriculture, the use of water from the Vaal river systems is important as it reduces the available water resources to power the economy. The Department of Water Affairs (DWA) is in charge of all water resources and planning in the province. Licenses are issued by DWA for agricultural users. The use of fertilizers and run off farming operations can pollute river water and cause additional expense to the purification process. In the mining sector, seepage water into the mines is the challenge and has to be regularly pumped for mining operations to continue. The monitoring of mining operations and its impact on the environment has to be regulated by DWA and the Department of Environment. The recharging of ground water basins has not been looked at seriously by the technical experts. Water purified by the mines can be used to recharge the ground water systems. GDARD will continue to support and make inputs into initiatives geared towards the management of acid mine drainage (AMD) problem, thus ensuring clean and drinkable water. - Sustainable Environmental Management The department launched and started implementing the Clean and Green campaign which aims to create awareness and encourage sustainable environmental action across all municipalities in the province. We distributed 61 744 trees for planting throughout the province focusing of 50 poorest wards, conducting 122 clean-ups and converted 10 illegal dumping spots into mini recreational parks. The targeted number of trees for the current term is 1000 000 (indigenous and fruit trees). During 2011/12, to ensure that the province is litter-free and that there is better waste management, we have launched the Gauteng Waste Collection Standards on 13 June of this year. We will work with municipalities to run waste management capacity building sessions to ensure that people understand how these standards work. We will also intensify the promotion of recycling across the province to ensure that it becomes a viable income -generating activity for communities. It is hoped that implementation of these standard will contribute to addressing rodent problems in municipalities and the dangers that come with them. During this year GDARD will accelerate the implementation of Clean and Green Campaign’s community outreach awareness component, through greening and clean-ups in all municipalities, with a focus on the West Rand in support of the Mayor’s Green IQ vision. We will complement this outreach programme with the competition component, Bontle ke Botho (BkB) which encourages participation of schools and communities in wards to initiate projects on water conservation, energy efficiency, waste management, sustainable agriculture and greening. Prizes won by schools and wards in this competition are used for initiating new projects or improving old ones. GDARD will restore and rehabilitate degraded ecosystems through community based natural resource management and habitat rehabilitation projects through Land Care to address land degradation and soil erosion. As part of strengthening compliance and enforcement or alignment of policy or legislative frameworks, we will enter into agreements through Memorandum of Understanding (MOU) with Executive Mayors/MMC’s in municipalities. GDARD will finalize and launch the State of the Environment Report which will assist us to identify areas of weakness and where we are performing better as a province in relation to environment. We will also finalize and implement the strategy and action plans for the Reclamation of Mine Dumps. This strategy will provide guidelines for reclamation and better management of derelict and ownerless mine/dumps sites. In response to the EXCO decision, we are working swiftly to finalize the relocation of the EIA function from GDARD to the Gauteng Planning Commission. While we are finalizing the relocation process, GDARD will continue to expedite the EIAs in line with the legislative timeframes. We will also continue to raise awareness on EIA regulations through workshops in all municipalities. - Reducing of green gas emissions, climate change and improved air atmospheric quality We successfully repaired five of the seven air quality stations placed with municipalities. Data is now generated from these stations which indicate the ambient air quality in these areas. We are addressing the challenge linked to insufficient technical capacity to maintain stations and the equipment with relevant municipalities. During 2011/12, we will continue to maintain the seven networks of air quality stations to ensure that the status of air is known. We will finalize the Gauteng Climate Change Mitigation and Adaptation Strategy and launch it as part of our contribution to COP 17 in Durban at the end of this year. This strategy will also show links between agriculture and climate change, for example on how food gardens will mitigate GHG emissions, contribute to water and soil conservation, and support poverty alleviation and food security. This does not require large upfront investments, and is suitable for youth/women empowerment and education. On behalf of the province, the department will organize an awareness workshop that will include municipalities, NGOs, CBOs including the poor and private sector, to prepare for the 17th Conference of the Parties (COP17) of the United Nations Framework Convention on Climate Change, which will be held in Durban later this year. The overall objective of COP 17 is to assess progress made in dealing with climate change as well as pave the way forward in terms of addressing the current challenges. Remember: working together we can do more! Thank you. Dostları ilə paylaş: \|
http://muhaz.org/underdevelopment-growth-and-rural-development-introduction.html	Underdevelopment, Growth and Rural Development Introduction	Module Two Lesson 2 Underdevelopment, Growth and Rural Development Introduction Cultural and socio-economic environment, policies and theoretical thinking about rural development have been continuously changing over time. Rural development, therefore, is an opaque concept used by various interests with different meanings. Today, no agreement exists as to what development is: as a process, as a goal or as an achievement; or what should be considered 'special' about rural development, as opposed to other types of development (Buller and Wright 1990). For the past thirty years, rural development as an academic and a political subject or as the ‘life of everyday rural people’ has held many different meanings. Earlier approaches to rural development started from the modernization paradigm, trying to modernize all aspects of rural life: agricultural production, social structures, culture and physical infrastructure. Rationalization, intensification and economic growth were important aims thought to be achieved mainly through external intervention. As significant drawbacks of modernization and external intervention became obvious, an endogenous and sometimes preservationist approach towards development started to emerge. This operated with a different set of principles building on local resources and participation, ‘process type aims’, traditional values, and so on. This approach worked to counter many earlier problems At the end of the last millennium, emerging socio-economic changes in the countryside could no longer be understood within the old paradigm. The rural economy and the aims and circumstances of agricultural production all changed considerably. Therefore, a new rural development paradigm started to take shape, trying to explain current socio-economic changes of the European countryside. It draws together various scientific concepts and operates with old and new ideas, such as networks, institutions, control, development repertoires and ‘re-peasantization’. Nevertheless, the new paradigm is based on practical examples, rather than theoretical thinking, and it is still being formulated (van der Ploeg et.al 2000). It is hard to pinpoint the origins of rural development as an opening topic. Traditionally, much of the research is focused on developing the poorest parts of Africa, South America and Asia. So this leads to one of the first questions. How far can traditional approaches to understanding the dynamics of rural development comprehend change in the post-socialist world? Do their key concepts and approaches developed so far help us understand the conditions in the transition countries or, is there a need for adaptation? Foremost question is migration from the countryside to the urban areas. Is everyone leaving the community? Rural in and out migration is obviously a key consideration in the state of the rural areas. Many communities are continually changed by the effects of emigration and immigration. Whereas the arrival or departure of a small number of people might have little noticeable effect on a town or city, for a village, the impact is much more magnified. In the topic we want to characterize the different kinds of migration that affect rural areas, assess some of the impact that they have and examine past and present policies for mitigating some of the negative effects of rural migration. The Land Question The way that land is owned and used obviously has huge significance for the development of a rural region. If it is badly managed, it can stifle economic growth. If it is not known who owns land, particularly in ancestral lands, there is more chance of conflict. If lands are basically in the hands of a few individuals (big landownership such as haciendas), this can be the source of huge local economic and political power. Land distribution, restitution and the break up of state and collective ownership were key issues in the rural transition. In many places, the creation of property systems that work for rather than against rural development is still a serious challenge. This topic considers both the general relationship between land policies and economic development, but also looks at a specific issue that is critical for a number of countries, that is, land fragmentation. The Agrarian Question The basic issue for this topic is what kind of agricultural sector holds the most promise for the development of the rural areas. In its day, collectivization was at the center of the modernization of rural production. It was designed to replace tiny, inefficient, labor intensive farms with larger mechanized farms, made by pooling local land and resources. Since the collapse of that system, in many parts of central and Eastern Europe, and in the former Soviet Union, a noticeably dual structure of farming has appeared. A relatively small number of very large mechanized farms have remained, while at the other extreme, an enormous number of very small holdings have emerged. It is not certain whether it is accurate to call these smallholdings farms. Still, and in reflection of their function for many households, they are very significant in their numbers and their future role. For agricultural economists and policy makers they have come to be known as semi-subsistence farms. Dealing with the “C” word. Rural Development and Co-operation In the past, certain portions of a village were held in common for all, for example, pasture land, water courses, woods and forests. The costs of maintaining, in an environmentally sound way of course, such resources are often more than any one individual can afford, and so, some co-operation amongst local users seems to make sense. It is possible to find many examples in the rural and agricultural literature extolling the advantages of co-operation and there is indeed a long tradition of rural co-operatives throughout Europe. A more recent problem in former socialist countries is that, to some audiences, insisting on co-operation as the basis for accessing water or forests or pasture starts to sound a little like the Communists. Developing the non-farm rural economy These classes will look at the economic potential of non-farm rural development. This topic has attracted much attention in the past few years. It brings together a number of theoretical approaches such as the economic livelihoods approach, the reconfiguring rural assets approach as well as more general theories of economic development. The general idea seems to be to take a broad look at the resources that are already in the rural areas, assess those that need to be brought in, and then work out how new incomes and economic opportunities could be made in combination. Quality and Openness in Local Governance The question of the role of village authorities in rural development does not get as much attention as it perhaps deserves. Research studies tend to be attracted to the new regional bodies or the county and municipal level authorities. Anthropological studies of local governance often stress the corrupt or charismatic nature of local power, and international agencies often stress the role of civil society or partnership approaches. Arguably, rural development that ignores the power and potential of local authorities is both undemocratic and naïve. I. Underdeveloped Countries Third World is the general designation of economically developing nations. The term arose during the cold war, when two opposing blocs - one led by the United States (first), the other led by the USSR (second) - appeared to dominate world politics. Within this bipolar model, the Third World consisted of economically and technologically less developed countries belonging to neither bloc. Originated by the Martinique-born Marxist writer Frantz Fanon, the designation was essentially negative and not always accepted by the countries concerned. Although political and economic upheavals in the late 1980s and early 1990s marked the collapse of the Soviet power bloc, “Third World” remains a useful label for a conglomeration of countries otherwise difficult to categorize. The countries of the Third World, containing some two-thirds of the world's population, are located in Latin America, Africa, and Asia. Politically, they are generally nonaligned. Some are moving out of their previous situation and may soon join the ranks of industrialized countries. Others, with economies considered intrinsically incapable of development, are at times lumped together as forming a “fourth world.” Political instability caused by precarious economic situations is widespread in the Third World. Democracy in the Western meaning of the term is almost completely absent. Both the Western and the former Soviet blocs have tried to entice the Third World to follow their own examples, but the countries concerned generally prefer to create their own institutions based on indigenous traditions, needs, and aspirations; most choose pragmatism over ideology. It is debated whether China is part of the Third World, with which it once identified itself on racial, cultural, and developmental grounds, proclaiming that the exploited countries should unite against imperialist forces, both Western and Soviet. After the death of Mao Zedong (Mao Tse-tung) in 1976, however, the Chinese attitude moderated. The Third World displays little homogeneity; it is divided by race, religion, culture, and geography, as well as frequently opposite interests. It generally sees world politics in terms of a global struggle between rich and poor countries—the industrialized North against the backward South. Some nations, such as those of the Organization of Petroleum Exporting Countries (OPEC), have found ways to assert their economic importance as sources of raw materials indispensable to advanced societies, and others may follow suit. Widely advocated within the Third World is a so-called New Economic Order, which through a combination of aid and trade agreements would transfer wealth from the developed to the developing nations. II. Rural Development Experiences in the Asia Pacific Region The issues of agriculture and rural development, and their interaction with industry and urban development, have long received special attention from prominent theoreticians in the economic and broader social-science literature around the world. In the post-World War II era, particular mention must be made of at least three prominent theoretical schools that have been especially influential, and which differ significantly in regards to the key issues and relationships between agriculture and industry in the process of economic development. The role of agriculture in industrialization Bruce Johnston and John Mellor (1965) ascertained that a strong and dynamic agricultural sector would be a key factor in supporting industrial development and in promoting a rapid rate of growth for the entire national economy. According to these authors, agriculture has five key roles to play: - to supply cheap foodstuffs and raw materials for the urban/industrial sector; - to export farm products to earn foreign exchange which could be used to finance technological and material imports for urban and industrial development; - to release labour to provide the work force for the industrial sector; - to expand the domestic market for industrial products; and - to increase domestic savings to be used to finance industrial expansion. At about the same time, Simon Kuznets (1965) also confirmed the contribution of agriculture to economic growth through commercial transactions. Products would be provided to be used by other sectors within the country or abroad, such as foodstuffs, industrial raw materials, labour, capital, and markets for the industrialization process. Although these authors highlighted the important role of agriculture, their theories stress the need for structural change, reducing the share of agriculture in gross domestic product (GDP) and in the national work force, and increasing the manufacturing and urban-service sectors. The role of development policy was to facilitate the biggest possible extraction out of agricultural and rural resources to promote industrialization and urbanization. In terms of the process of development within the agricultural and rural sector in the industrialization process, these theories provided little or no insights as to how this should be accomplished. Similarly, the publication La Grande Encyclopédie Française (1986) asserts that: "The industrial revolution is accompanied by a general urbanization and the gradual death of rural civilization." According to Professor Hainsworth’s writings (1992), the Western orthodox economic theories, based on the development experience of Britain, other European countries, and North America during rapid industrialization and urbanization (from approximately 1776 to 1973), typically and too simplistically assigned to agriculture the role of "Cinderella" or servant to the pampered "ugly sister" demands of urban and industrial expansion. "Big leap" into industrialization and urbanization The most well-known representative for this school of thought is W.W. Rostow (1960). In his book, The Stages of Economic Growth, he asserted that Western countries, and in particular the United States, have attained such a high level of development that their experience should become the model for others to follow. All countries and peoples in the world thus should, in effect, construct schemes to make their economies as identical as possible to the United States. According to Rostow, the development of an agricultural society in an industrial, and then a "post-industrial" society, should be conducted simultaneously according to four approaches: economic, spatial, sociopolitical, and cultural - industrialization, urbanization, internationalization, and Westernization. Obviously, in Rostow’s theory, there was no clear perception regarding the complex role and process of agricultural and rural development, and especially how this should apply to developing countries. Somewhat similar to Rostow’s ideology, but more restrained, were the recommendations of several Western experts writing in A Future for European Agriculture (Bergman et al. 1970). They also tend to minimize the role of agriculture in the national economy. In their opinion, agriculture in Europe is "essentially directed toward food-production." Therefore, the only way to maintain economic growth is to reduce substantially the work force in agriculture. This is a frequently encountered viewpoint among a wide range of authors. As a matter of course, the proportionate reduction of the work force in agriculture, and the increase of the work force employed in industry and services, is an inevitable trend in countries undertaking industrialization. However, the continuing "five key roles" of agriculture should not be forgotten,. Nor should it be assumed that one can bypass stages in order to make a leap or accomplish a "big push" from being a predominantly agricultural country to becoming an industrial economy. It should also not be forgotten that, in the European countries, as well as in North America, the process of industrialization occurred over centuries. England started its industrialization in the late eighteenth century, followed by France and the US in the 1840s or 1850s, and Germany, Italy, (and Japan in Asia) in the 1860s. There is another aspect of this early industrialization experience that is not often mentioned. Based on their industrial techniques, the advanced industrial countries pursued a flagrant policy of colonialism, or a more subtle policy of economic domination (neocolonialism). This was designed to induce the less developed, colonial and other dependent countries not only to supply foodstuffs, cheap raw materials, and labor at minimum cost, but also to serve as outlets for their surplus manufactured commodities during the process of industrial development. It has only been since World War II, and especially since the 1960s, that some countries have been able to take advantage of their position as latecomers (particularly by virtue of the modern scientific-technological revolution, and their favourable geo-economic and geo-political conditions). Therefore, some countries and territories in East Asia, Latin America, and the Middle East have been able to achieve the status of "newly industrializing countries" (NICs) within intervals as short as 30-40 years. Due to a lack of proper attention to rural and agricultural development during the industrialization and urbanization process, the socioeconomic panorama and performance of these countries has not been so rosy. In particular, there have been several negative repercussions caused from bypassing industrialization policy in many underdeveloped or developing countries in Africa, Asia, and Latin America. In many of these countries, policymakers thought that by making an "outright leap" to industrial development (based on Western capital, technology, expertise, and management methods), they could quickly escape poverty and backwardness, and attain the status of a modern, prosperous, industrial civilization. The outcome of such development policies has often been just the opposite of what was intended. The appropriate balance in agricultural/industrial, and rural/urban, development have been abruptly distorted and disrupted. Endemic shortages of foodstuffs have often occurred, and industry has been deprived of the necessary endogenous factors for development. In the meantime, streams of people have surged into towns and cities, crowding into slums, leaving behind a destitute, miserable countryside. Poverty does not decline in such a disruptive "transition," but only increases and becomes more hopeless, creating an array of virtually insoluble social contradictions, miseries, and conflicts. Harmonious links in the development process Particular mention must be made in this section to E.F. Schumacher (1917-77), a British economist and a leading representative of this ecological, balanced-growth, and people-centred approach. In his major work Small is Beautiful (1973), he expressed the belief that, for genuine economic development to be achieved, "the central concept of wisdom is permanence" (p. 30). According to Schumacher, "an entirely new system of thought is needed, a system based on attention to people, and not primarily attention to goods" (p. 70). In order to realize this new approach, adequate attention must be paid to agricultural and rural development, specifically in the developing countries where the majority of people still live in rural areas, and where the largest share of the social work force is in agricultural occupations. Without negating the reasonable elements put forth by Johnston and Mellor (1969) and Kuznets (1965) on the role of agriculture as providing the foundation for urban/industrial development, Schumacher outlines a more profound viewpoint, in which agriculture fulfilled three additional fundamental tasks: (i) to keep man in touch with living nature; (ii) to humanize and ennoble man’s wider habitat; and (iii) to bring forth the foodstuffs and other materials which are needed "for a becoming life" (ibid., p. 105). It would be a mistake, however, to conclude that Schumacher was opposed to industrialization. In fact, he only disagreed with an industrialization policy being achieved by relentlessly "squeezing" agriculturalists and the rural resource base. On the contrary, he advocated a program of balanced development between industry and agriculture, and saw the potential for industrial achievements to make rural people’s lives less arduous and their livelihoods more productive, secure, and sustainable. Historical realities have shown that, with the exception of a few territories and city-states such as Hong Kong and Singapore, all the existing "dragons," such as South Korea and Taiwan - and the would-be Asian dragons like Malaysia, Thailand, Indonesia, and more recently China - have paid special attention to agricultural and rural development. This is not only viewed as building an essential foundation for industrialization and urbanization, but also as a key sector of concern in a long-term strategy for maintaining sustainable economic development for their countries. Of course, not all countries can hope to achieve an easy and harmonious equilibrium in development between agriculture/rurality and industry/urbanity from the outset, or during the course of "struggling to become dragons". Each nation must solve its own particular problems and build its development on its own distinctive ecological, social, cultural, and political arrangements. Most countries of Asia-Pacific region are predominantly rural and agrarian, characterized by unequal distribution of productive resources, high incidence of poverty, widespread unemployment and under-employment, household and regional income inequality. Hence, rural development encompassing growth and development of agriculture and nonagricultural sector continues to be the priority agenda of the national development strategies in these countries. In Asian countries, the concept of rural development encompasses economic and social development, and aims at widening the opportunities for gainful employment to the poorer section of the society. This is rightly so, because food security, lack of employment and income-generating opportunities are among the most important causes of poverty in the region. The concept of rural development (RD) went through a long process of evolution since 1950s, in tandem with the significant changes of development strategies nationally and internationally. Table 1 shows the trend of major development paradigms and poverty reduction-strategies since 1950s. It is seen that in 1970s integrated rural development, popularly known as IRD, was launched to address the failure of a single sectoral approach of 1960s. The main thrust of IRD approach was to develop an effective delivery mechanism through integration of different rural development related sectors. Several Asian countries initiated rural development programs of various kinds and adopted various approaches in planning and implementation. South Asian countries like Bangladesh, India, Nepal and Pakistan initiated RD-related programs and activities in the name of IRD, while South-East Asian nations labelled it under different names such as Integrated Agriculture Development Programme (IADP) in Malaysia, Development (IAD) in the Philippines and IAD in Thailand. IRD in Vietnam had the main thrust on agricultural production. In Indonesia RD programmes aimed at integration with national development goals along with improvement in the living standard and the quality of life of the rural population. During the initial period, most countries opted for a strategy of self-reliant growth by mobilizing resources for basic physical and social infrastructure, through planned development approach. In their endeavors for self-reliance and for elimination of poverty, the Asian countries accorded high priority to agriculture development through seed-fertilizer-irrigation technology. At that time the active role of the national governments was to develop physical and institutional infrastructure, and to evolve and promote land augmenting or yield increasing technologies. These contributed to strengthening the supply-side factors in rural areas, especially those largely beyond the scope of the individual farmers and the private sector. By the early 1970s, it was realized that increase in production was accompanied by growing income inequalities. The production gains were in the ‘favourable areas’ and to ‘progressive farmers’. The emphasis on output expansion accompanied by effective measures for reducing income inequity emerged as a major policy issue. The ‘package approach’ clearly did not result in a broad-based rural development nor did attack the growing problem of rural poverty. Hence, new approaches like ‘target groups’, ‘basic minimum needs’, etc. came into prominence later. On the whole, the IRD concept could not gain the expected momentum, mainly due to the poor performance by the national governments and IRD institutions. In the contemporary administrative set-up with traditional values and norms and compartmentalized sectoral working modalities, there is no wonder that the IRD model, with multi-disciplinary approach and multi-sectoral operation, could not be successful to improve the quality of life in the rural areas. During 1980s, ‘self-reliance’ and ‘participatory endogenous development’ dominated RD efforts, and during the 1990s, poverty reduction and broad based economic growth with higher budgetary support for basic services and social sectors have been emphasized, in which human capital formation, improvement of quality of life through income and employment and market-based approaches have dominated the policy. In most countries, labour intensive growth and improved social services were considered to offer a powerful and viable route to poverty reduction. The table also illustrates a constant shift of poverty alleviation strategies from supply side to demand-driven interventions and the innovations attempted to create wealth, social capital and markets for those at the bottom of the pyramid. Such strategies have acquired a new sense of urgency to derive policy and programme support from the beneficiaries. For example co-operative development in 60s and IRD programmes in 70s focused mainly on the supply side while the poverty alleviation approach in 80s, social mobilization and micro credit in 90s and the Millennium Development Goals (MDGs) since 2000 have emphasized the activation and institutionalization of the demand side to make sustainable impact on the people themselves. This transition makes CIRDAP Member Countries (CMCs) to review their own policies and institutional infrastructure at national as well as regional levels to suit the changing circumstances. III. Growth and Development Economists distinguish between growth, by which they basically mean more of the same - more goods and services - and development, by which they mean growth with structural and technological change. Typically, in the early stages of development economies have most of their production and labor force in agriculture. Later, the manufacturing and service sectors become larger. The service sector includes government, defense, construction, transport, finance, insurance, banking, and the like, as well as the work of people who do not produce physical objects such as cars or radios. Thus, accountants, lawyers, teachers, and hairdressers are considered part of the service sector. An important feature of development is when goods and services enter into markets. For example, we know that people have always eaten, but as they have meals away from home and pay for restaurant services, a restaurant sector grows up. This sector, in turn, is measured as part of the gross domestic product (GDP, the total of all goods and services produced within a country). The process of development includes this kind of specialization, also known as the “division of labor.” As people take on specialized economic functions, the scale of production increases and the output of each person rises. This type of organizational change is as important a part of development and technological progress as mechanical invention or scientific discovery. Another key feature of development is poverty. Entire economies can be poor, or they can grow but still leave large sections of their people in poverty. In the second half of the 20th century, economists became acutely aware of the difficulties of a large number of countries in the developing world, most of them former colonies of the industrialized nations. Development economics became more or less synonymous with the study of how these countries could progress out of poverty. Likewise, economic historians, who had long examined how the industrialized countries achieved their material advances, appreciated that these countries too were once “underdeveloped.” As a result, much of economic history became the study of economic development. Accumulation and Industrialization Theories of growth and development abound. The most basic ones stress the accumulation of the principal factors of production, which are labor, capital, and land. Capital is accumulated by savings. The theory of capital accumulation rests on the idea that the more capital there is, the more will be invested to increase productivity. For example, someone with little capital to invest will dig with bare hands, someone with more capital will buy a spade and dig more, while someone with still more capital will invest in a mechanical digger and dig the most of all. Obviously it is not just a question of how much capital, but what kind of capital and how effective it is - hence the importance of technology. Today theory also pays a great deal of attention to “human capital” - not just what is invested in machines and infrastructure (facilities for economic activity such as roads and power stations), but what is invested in people. For example, the education and health of a population has a lot to do with the productivity of their labor. Theories of accumulation were closely allied to those of industrialization. For many development economists, particularly those in the developing world, industrialization was almost synonymous with economic development. In the 1960s and 1970s as developing countries were achieving independence from colonialism, the industrial countries appeared to have all the advantages in the world economy. It was they who had colonized the developing world, and they appeared to have kept the developing world in an inferior position by pressuring them to produce the raw materials the industrial world wanted, thus hindering their attempts to become manufacturing economies. The development debate divided between radical views, which stressed the difficulties faced by developing countries in the world economy, and more orthodox views, which stressed the potential for development from within, helped if necessary by the industrialized countries. Historical Development Theories A. Modernization Theory Modernization Theory is a theory of development which states that the development can be achieved through following the processes of development that were used by the currently developed countries. Scholars such as Walt Rostow and A.F.K. Organski developed stages of development through which every country develops. Samuel Huntington determined development to be a linear process which every country must go through. Modernization Theory, in contrast to Classical Liberalism, viewed the state as a central actor in modernizing "backward" or "underdeveloped" societies. Talcott Parsons' functional sociology defined the qualities that distinguished "modern" and "traditional" societies. Education was viewed as key to creating modern individuals. Technology played a key role in this development theory because it was believed that as technology was developed and introduced to lesser developed countries it would spur growth. One key factor in Modernization Theory is the belief that development requires the assistance of developed countries to aid developing countries to learn from their development. In addition, it was believed that the lesser developed countries would develop and grow faster than developed countries. Thus, this theory is built upon the theory that it is possible for equal development to be reached between the developed and lesser developed countries. B. World Systems Theory In response to some of the criticisms of Dependency Theory came World Systems Theory, which the division of periphery and center was further divided into a trimodal system consisting of the core, semi-periphery and periphery. In this system, the semi-periphery lies between the core and periphery and is exploited by the core and exploits the periphery. This division aims to explain the industrialization within lesser developed countries. World Systems Theory was initiated by Immanuel Wallerstein in, among other writings, World Systems Analysis, Durham NC: Duke University Press, 2004, and focuses on inequality as a separate entity from growth in development and examines change in the global capitalist system. One distinguishing feature of this theory is a distrust for the state and a view in which the state is seen as a group of elites and that industrialization cannot be equated with development. Out of this theory stem anti-systemic movements which attempt to reverse the terms of the system's inequality through social democratic and labor movements. In response to the distrust of the state in World Systems Theory, is State Theory. State Theory is based upon the view that the economy is intertwined with politics and therefore the take-off period in development is unique to each country. State Theory emphasized the effects of class relations and the strength and autonomy of the state on historical outcomes. Thus, development involves interactions between the state and social relations because class relations and the nature of the state impact the ability of the state to function. Development is dependent upon state stability and influence externally as well as internally. State Theorists believe that a developmentalist state is required for development by taking control of the development process within one state. c.1 Free Market Economy Laissez-Faire (French, “let things alone”), in economics, policy of domestic non-intervention by government in individual or industrial monetary affairs. The doctrine favors capitalist self-interest, competition, and natural consumer preferences as forces leading to optimal prosperity and freedom. It arose in the late 18th century as a strong liberal reaction to trade taxation and nationalist governmental control known as mercantilism. In Western Europe during the 18th century it was believed that the natural economic order, untouched by regulations or adjustments, was best designed to produce maximum well-being for all. Pioneer economists in France, known as the physiocrats, first developed the theory of laissez-faire, which stressed noninterference with commercial ventures. The most important and influential proponent of laissez-faire capitalism, however, was the 18th-century British economist Adam Smith, who believed that individual welfare was more important than national power. In his book The Wealth of Nations (1776), he advocated a policy of free trade so that the “invisible hand” of competition could act as an economic regulator. Smith's advocacy of private enterprise as the best stimulus to equitable distribution of wealth gained increasing support in the early 19th century, partly because of the wave of libertarian revolution sweeping Europe and the U.S. His theories were further developed by the British economists David Ricardo and John Stuart Mill. The principles of laissez-faire and free trade appealed strongly to the growing class of capitalists of the Industrial Revolution. These business owners and merchants wished to be free of government regulation and taxation in order to pursue their own interests. Inevitably, with the tremendous growth of industry, laissez-faire policies led to abuses, especially in the use of child labor. Gradually, more and more businesses combined to control production and prices for the benefit of their owners. Thus, competition - a basic tenet of the laissez-faire system - was eliminated. This trend toward monopolies, in turn, led to calls for reform. Throughout the Western world government controls were reasserted. c.2 Liberalism and Mercantilism Advocates of liberal policies in international economics support free economic markets and trade and oppose active legislative or regulatory intervention of governments. A commitment to free trade is the foundation of comparative advantage, an idea developed by British economists Adam Smith and David Ricardo in the late 18th and early 19th centuries. According to the idea of comparative advantage, a country can produce and export certain goods and services more efficiently than another country because it has a greater abundance of natural resources and labor skills needed to produce these goods and services. Nations should specialize in producing goods and services in which they have a comparative advantage, using the revenues gained to import other needed goods and services. Liberals argue that such practices maximize the creation of global wealth, increasing the fortunes of each individual country, although not necessarily equally. Mercantilist policies, by contrast, favor greater political control over markets and exchanges. In particular, mercantilists advocate the use of protectionist policies - tariffs, subsidies, and other measures to protect domestic industries against foreign competitors. Mercantilists regard policies involving trade, money, and business as a basis to strengthen the power position of a nation relative to others. In the 16th and 17th centuries, for instance, monarchies controlled national economies in Europe. At that time, government officials viewed a trade surplus (when export revenues exceed import costs) as a way to build a “war chest” of gold and silver that would be available for military needs in the event of war. Mercantilists concern themselves less than liberals with maximizing global wealth. They focus more upon the political and economic strength of their nations in relation to rival countries. Liberals tolerate temporary protection of domestic industry in selective cases, as when an automotive or steel industry in a country needs time to establish itself before competing in global markets. Policies may also focus on protecting industries considered essential to national security. In the 1980s, for example, the U.S. government developed policies to protect the militarily strategic semiconductor industry from Japanese competitors. Specific industry and labor groups threatened by foreign competition often lobby government officials to protect the markets for their products by raising tariffs or other barriers to trade. D. Radical Views of Development Radical views of development generally fall into two camps: Marxist theorists and dependency theorists. Both are critical of free-market capitalism. d.1 Marxism The German political economist and philosopher Karl Marx wrote little that touched directly on development, but he was certainly an influence on thinking about it - although only through some of what he wrote. Marx held that capitalism would help development by breaking down the obstructive precapitalist “modes of production,” which he believed prevailed in the colonies. This was part of his stage theory, in which economies inevitably progressed from capitalism to socialism to communism. More influential in development thinking were his views on class relations and exploitation, particularly the “extraction of surplus value,” or profits, from the labor of workers and the importance of this surplus value to the accumulation of capital. d.2 Dependency Theories There were also less Marxist but still radical views known as “dependency” theories, which were particularly prominent in Latin America. Dependency theorists stressed how markets favored industrialized countries, which received raw materials cheaply from the developing world. In addition, industrialized countries owned the technology that developing countries needed and had the economic power to admit exports from developing countries only when it suited them. Such views gave a strong bias in the developing world to a belief in the virtues of autonomous (self-sufficient) development. According to the dependency theorists, developing countries could only grow behind protective trade barriers that kept out exports from the industrialized world. Dependency theorists also believed that investment by Western multinational corporations would mainly harm developing countries and so regarded such investment with suspicion. Since free markets alone could not generate adequate growth and structural change, governments had to have a major hand in planning and promoting the economy, including public sector enterprises to undertake the investments that the market would not provide. For some dependency thinkers even foreign aid was suspect, seen by some as a “neocolonial” instrument to preserve the dominance of the industrial countries and make the world safe for capitalism. E. Orthodox Theories Quite opposed to these ideas were the standard, or orthodox, views of most Western economists. They believed free, unregulated markets played a mainly positive role in development and argued that developing countries’ policies of interfering with free markets were largely self-defeating. In particular, they argued that attempts to hold agricultural prices down and force savings out of farmers (“surplus extraction”) were destructive of agricultural growth. Orthodox economists pointed to economic history to show that agricultural growth was important for industrialization. Furthermore they argued that governments in the developing countries were often incapable of the tasks they took on. In their view foreign investment helped growth and the transfer of technology, and foreign aid supplied the additional savings and foreign exchange that poor countries could not generate themselves. International Aspects of Development This conflict between radical theories and orthodox theories of development often played out as part of the Cold War between the industrialized capitalist countries and the Union of Soviet Socialist Republics (USSR). During the Cold War the chief capitalist countries and the Soviet bloc competed for the allegiance of the developing world, and the rhetoric of exploitative versus benign capitalism played a part in this competition. But many developing countries wanted to separate themselves from this competition. A movement grew up, much of it organized in an official body known as the Nonaligned Movement, which reached its zenith in the 1970s. There was a demand for a New International Economic Order in which the inequities of the world economy as the developing world saw it would be corrected. When the power of the oil-producing countries within the developing world was at its height, it looked as though the developing countries might have some leverage to get what they wanted. See the Sidebar, “The New Global Economic Order.” But eventually oil prices collapsed, and related swings in financial markets produced a problem of international indebtedness that both weakened and divided the developing world. At the end of the 1970s a new set of world leaders - United States president Ronald Reagan, British Prime Minister Margaret Thatcher, and German chancellor Helmut Kohl - brought a new conservatism to international debate, and the kinds of international cooperation implied by the New Economic Order went off the map of political possibility. Theory and Reality If one looks across the developing world at the beginning of the 21st century, there is a huge range of national experiences. At the more prosperous end of the spectrum are the successful economies of East Asia, such as China and South Korea; Southeast Asia, such as Thailand and Singapore; some oil-rich countries of the Middle East; and some Latin American countries. At the poorer end are the heavily populated countries of South Asia - such as Bangladesh, Pakistan, and to a lesser extent India - and most of Africa south of the Sahara. What has produced these outcomes? It certainly is not just a matter of where the countries began. South Korea, one of the most successful countries today, was regarded as a hopeless case in the 1950s. Argentina in the 1930s had living standards similar to Australia and a quite similar economic structure; yet Australia today is far more prosperous. Many African countries were going backwards in development terms in the 1980s and 1990s and were actually worse off economically than they had been in earlier decades. Population growth in Africa, which is often an indicator of a troubled economy, continued at very high levels, unlike most of the rest of the world where it was declining. Few of the broad theories of development really explain this varied experience, although they have all contributed useful insights. The success of the East Asia and Southeast Asian economies has been a powerful influence on thinking since the 1970s and 1980s. These countries did not accept the pessimism about exports that most of the developing world did. Despite the protective barriers erected by industrial countries, these countries managed to generate rapid expansion of manufacturing exports by skillfully selecting products and markets. With this came fast economic growth, first for the “four tigers”—Hong Kong, South Korea, Singapore, and Taiwan—now being followed by others such as Indonesia, Malaysia, and Thailand. It became obvious that “dependency” did not prevent their development. So why could not others follow suit? Far from developing rapidly, economies with large-scale government intervention, trade protection, and inward-looking development were looking very sick by the end of the 1980s. Recession in the world economy exposed their weakness. An unsustainable balance of payments, domestic deficits, rapid inflation, international debt, and low growth or even economic decline reached the point where it was widely acknowledged that things had to change. The fact that socialist economies too were beginning to throw off the rigidities of the command economy (centrally planned economy) and move into varying degrees of reliance on free-market economy was influential. A worldwide consensus began to arise that greater reliance on market forces was essential for speeding up development where it was lagging, although how far governments should be involved in the development process remained, and remains, controversial. In the 1980s and early 1990s, more and more economies as different as China and India, Brazil and Tanzania, underwent market-oriented reforms. The East Asian and Southeast Asian experience for some was a triumph of the marketplace; but for others it demonstrated the power of combining market forces with skillful government intervention—more skillful perhaps than could be easily copied by others. In the mid-1990s it appeared that much of Asia and Latin America was set on a more effective development path than before. But the failure of development in much of sub-Saharan Africa gave economists cause for concern. Much has been learned about how development happens; but without effective government and good policies, and without people in good health and equipped with education and skills, this knowledge is hard to put into practice. The main lesson for development economics may be that it has given insufficient attention to the human factor and to political development. References: Alin Rus, ‘Rural Development versus Traditionalism and Synergy versus Poverty in Rural Romania’, East European Countryside, 10, 2004 Caroline Ashley and Simon Maxwell, ‘Rethinking Rural Development’, Development Policy Review 2001, 19 (4) 395-425 Davis, J.R. (2004) The Rural Non-Farm Economy, Livelihoods and their Diversification: Issues and Options. Chatham: Natural Resources Institute. ISBN: 0 85954 563-6 Inna Kopoteva, ‘Migration as a factor of instability of rural society’, East European Countryside, Vol.10, 2004, 81-96 Ivan Penov, Insa Theesfeld and Franz Gatzweiler, ‘Irrigation and Water Regulation Systems in Transition: The Case of Bulgaria in comparison with Latvia, East Germany and Romania’, from F. Gatzweiler and K. Hagedorn (eds.) Institutional Change in Central and Eastern Europe: Agriculture and Environment, FAO, Rome, 2003 Zvi Lerman, Csaba Csaki and Gershon Feder, Agriculture in Transition, Land Policies and Evolving Farm Structures in Post-Soviet Countries, Lexington Books, Lanham, 2004, Retrieved from "http://en.wikipedia.org/wiki/Development_theory" - Barlett, Andrew (2007). Plans or People: What are our Priorities for Rural Development?. Rural Development News. (No.1) Agridea. - Bhaduri, Amit (2005). Development With Dignity. National Book Trust. ISBN 8123745966 - Escobar, A. (1995) Encountering development: the making and unmaking of the third world, Princeton. ISBN 0691034095 - Parfitt, T. (2002). The end of development? Modernity, Post-Modernity and Development. Pluto press. ISBN 0745316379 - Schuurman, F.J. (1993) Beyond the impasse: new directions in development theory. Zed Books. ISBN 1856492109 Tutor Marked Assignments for Lesson 2 (Module Two) Exrcise 1 - How did the characterization of First, Second, and Third World Descriptions of countries came about? Do you agree with them, and why? - Using your country as an example, what development theory does it used in attaining its economic status? Activity 1 - What differentiate “Development” from “Economic Growth?”; “Classical Development” and “Revolutionary Development?” - Write an essay on the role of agricultural development in the industrialization / economic development of third world countries.. Dostları ilə paylaş: \|
http://muhaz.org/pa-rte-ii-renovacin-conceptual-de-la-salud-pblica-3.html?page=3	El medio ambiente y la población	2.3 El medio ambiente y la población La importancia del medio ambiente para la salud es fundamental y así ha sido re- conocido desde la antigüedad. Al mismo tiempo, las condiciones ambientales han sido objetivos prioritarios e incontesta- bles de la salud pública. En las últimas décadas, se ha demostrado la importancia del medio ambiente para el desarrollo sostenible y para las soluciones de natu- raleza mundial o regional de muchos problemas ambientales. El tema se ha de- batido en varios congresos internaciona- les (Oslo, 1968 y Río de Janeiro, 1992) y se han aprobado recomendaciones y hasta un detallado plan de actuación (Programa 21 de Río de Janeiro) para la protección universal del medio ambiente. En el nivel nacional ha habido avances en la prestación de servicios básicos y ge- nerales. En cambio, en relación a la con- taminación del aire, el agua y la tierra, y al uso racional y la protección de recur- sos de la biosfera y a los problemas urba- nos, el progreso ha sido menor y en mu- chos casos se observan retrocesos. Los riesgos para la salud continúan siendo numerosos y muy importantes y acaban convirtiéndose en preocupaciones prio- ritarias para la salud pública. En el plano internacional, la falta de actuación es frustrante; diez años después de la Con- ferencia de Río de Janeiro, el principal instrumento desarrollado para la puesta en marcha del Programa 21, el Protocolo de Kyoto para un control limitado de la emisión de gases con efecto invernadero, tiene su ratificación menoscabada por la retirada de los Estados Unidos, el principal país emisor. Sin embargo, la propuesta de considerar los aspectos glo- bales de las agresiones y soluciones am- bientales como males o bienes públicos globales o regionales tiene mucha fuerza conceptual y un enorme potencial para influir en las políticas multilaterales de desarrollo y en la cooperación interna- cional; esto requiere, sin embargo, un extenso desarrollo instrumental y una re- organización institucional, que la comu- nidad internacional no ha demostrado ningún entusiasmo en realizar. De todo ello resulta que el medio ambiente con- tinuará siendo una fuente principal de riesgos para la salud y una preocupación importante para la salud pública, tam- bién a escala internacional. La población es el referente central de la salud pública y, por tanto, las caracterís- ticas demográficas asumen una impor- tancia fundamental para su puesta en práctica. En la región de las Américas, con diferentes grados y ritmos, se está completando la transición demográfica hacia la última fase, la de baja fecundi- dad y baja mortalidad. En consecuen- cia, el ritmo de crecimiento vegetativo está disminuyendo, aunque es todavía alto en algunos países. La población total de la región en el año 2001 se esti- maba en 841.254.000, de los que 317.195.000 pertenecen a la América de habla inglesa y 524.099.000 se dis- tribuyen por América Latina y el Ca- ribe. Aún con tasas de crecimiento na- tural más bajas y en descenso, en 2020 habrá 174 millones de habitantes más en la región: 52.600.000 en la América angloparlante y 121.400.000 en Lati- noamérica y el Caribe.4 Esa población 4 Enciclopedia Británica, Book of the Year, 2002. adicional es, en el caso de Latinoamé- rica, de más del 50% de la población total de 1950. La población regional es ya mayoritariamente urbana (>80%) y lo será todavía más en el futuro; con re- lación a las necesidades y demandas de servicios de salud, la población rural del pasado prácticamente desaparecerá. Sin embargo, quizás el cambio demográfico más significativo sea el envejecimiento acelerado de la población latinoameri- cana y, por extensión, de toda la región. El efecto combinado de la disminución de la fecundidad y el aumento de la es- peranza de vida está invirtiendo la pro- porción de jóvenes y viejos y de acti- vos e inactivos en la población regional. La pirámide del pasado reciente se transforma rápidamente y va adqui- riendo forma de pera: al cabo de una ge- neración la proporción de los mayores de 60 años sobrepasará el 15% de la po- blación total, y superará el 25% en la mitad del presente siglo. Por otro lado, la fecundidad en descenso y la disminu- ción proporcional de mujeres en edad fértil llevarán a tasas de reproducción inferiores al mínimo necesario para mantener la población, lo que ya ocurre en algunos países europeos y asiáticos. El impacto de esta nueva revolución de- mográfica será profundo y afectará a todos los ámbitos de la sociedad hu- mana; en efecto, es un rasgo significa- tivo de la nueva sociedad, que ya está siendo creada y constituye uno de los principales desafíos para la salud pú- blica y, en general, para los sistemas de seguridad social. 2.4 El desarrollo necesario La reacción de las sociedades en contra del dogmatismo o el fundamentalismo liberal de mercado está aumentando y es acogida incluso por actores y autores insospechados. No se trata del regreso a situaciones anteriores, lo que se requiere es el establecimiento de equilibrios ne- cesarios que permitan no sólo el floreci- miento de la capacidad creadora de los individuos y empresas, sino también su justa contribución al progreso social, en una complementación sinérgica posible e indispensable. El desarrollo del capital social es una condición fundamental para ello y la salud es uno de sus instru- mentos, un componente esencial y una consecuencia deseable. Los cinco prin- cipios rectores del desarrollo necesario son: un objetivo centrado en el bienes- tar y la seguridad humanos, la concen- tración equilibrada en todos los activos —físico y financiero, humano, social y natural—; la equidad en la distribución de los beneficios, incluida su perspec- tiva intergeneracional; la participación, y un marco institucional para la puesta en marcha de esos principios con garan- tías de gobernabilidad. La búsqueda de un nuevo concepto del Estado, de sus funciones y responsabili- dades, y su relación con la sociedad civil y el mercado, son tareas fundamentales destinadas al fortalecimiento del estado de derecho, a la distribución de la justi- cia, a la seguridad y a la expansión y profundización de la democracia, espe- cialmente en lo que se refiere a garanti- zar los niveles de justicia social y equi- dad éticamente deseables y necesarios para un verdadero desarrollo humano. En este sentido, la retórica consensual debe ser expresada en políticas públicas e instrumentos de actuación eficaces para ejecutarlas cabalmente en los países de la región y en todo el mundo y que se verán reflejadas en un desarrollo que asocie el crecimiento económico indis- pensable en condiciones de estabilidad, con un desarrollo social adecuado y en condiciones de sostenibilidad social y ambiental. Todo ello debe hacerse bajo el principio básico de la preeminencia de la socie- dad, a cuyo servicio se complementan virtuosamente el Estado y el mercado. 3. La salud y la salud pública en el mundo actual El cambio en el marco económico, cul- tural y político coincide con cambios en otros condicionantes externos de la salud y en los sistemas específicos de atención a la salud, y en consecuencia, en los problemas y en el estado de salud de las poblaciones. A pesar de los progresos espectaculares observados en las últimas décadas, en los indicadores usuales de salud, la situación es considerada insatis- factoria en la mayoría de los países de la región, plantea desafíos antiguos y nue- vos e incluso algunos renovados. En efecto, en los países de la región hay una brecha alarmante entre lo que se ha hecho y lo que se puede hacer con los recursos disponibles en los niveles de de- sarrollo alcanzados: la mortalidad injusti- ficada y evitable, por ejemplo, excede to- davía al millón de defunciones anuales. Por otro lado, los sistemas de servicios de salud presentan varias insuficiencias y deficiencias, reforzadas por un contexto muchas veces más adverso que favorable. En consecuencia, los desafíos para la salud pública son múltiples y amplios, están en sus factores condicionantes ex- ternos del contexto, en los sistemas de atención a la salud, en los riesgos y daños y en el estado de salud de las poblaciones. 3.1 Desafíos en el contexto Cada uno de los temas debatidos en la sección anterior conlleva riesgos, proble- mas u oportunidades para la salud pú- blica. En general, los determinantes de contexto de la salud tienen dimensiones colectivas y son, por lo tanto, objetos in- soslayables de la salud pública. La pro- puesta general de insertar efectivamente a la salud en el proceso de desarrollo, en todas sus dimensiones, y la intervención intersectorial que de ello resulta, es la es- trategia central para responder a los de- safíos que vienen del contexto. Ello im- plica también la ampliación del campo de la salud pública, desde la preocupa- ción por los aspectos específicos de la etiología de las enfermedades y los daños a la salud, hasta los mecanismos genera- les de producción de la salud o de los riesgos que la afectan. En los capítulos siguientes se abordará con más detalles esos asuntos, sin la preocupación, toda- vía, de examinarlos categóricamente. 3.2 Desafíos relativos a los sistemas de salud La organización, las políticas y estrate- gias, la conducción, la financiación, el aprovisionamiento y la gestión de los sistemas de atención a la salud constitu- yen aspectos de interés público y, por lo tanto, son desafíos también para la salud pública. El carácter público exige que se constituyan sistemas de salud social- mente eficaces —capaces de producir salud— y que generen satisfacción so- cial, bajo la orientación de principios es- tructuralmente básicos, ética, política y racionalmente establecidos. Entre esos principios se pueden destacar como con- sensuales en América Latina y en el Ca- ribe (y se puede decir que en toda la re- gión) la igualdad para la universalidad de la atención, la participación social, una financiación solidaria, la eficiencia y la descentralización. Un aspecto particularmente significa- tivo es la definición adecuada de las funciones y de las relaciones entre lo público estatal, lo público no estatal y lo privado, y la capacitación del Estado para el cumplimento de sus funciones, en especial las de rectoría sectorial, que incluye la regulación de todo el sistema, la modulación de la financiación, el ase- guramiento de la atención, las Funcio- nes Esenciales de Salud Pública (FESP) de salud pública y la organización y ges- tión en lo pertinente a la generación de recursos, del conocimiento, y de la información. Es también importante la definición de lo que es salud pública en los sistemas de salud y de atención a la salud y de sus mecanismos de actuación, tema central del capítulo siguiente de este documento. Otro desafío relativo al sistema de salud es el de la utilización de las posibilida- des ofrecidas por la ciencia y por la téc- nica de tal forma que se aproveche al máximo la capacidad de solución de los problemas en cada situación, aunque subordinados a los principios éticos de respeto a la dignidad del ser humano y a sus derechos fundamentales. Los desafíos éticos van bastante más allá de los planteados en el campo de la ciencia y de la técnica, desde la investi- gación básica hasta la aplicación del co- nocimiento y de la tecnología, y están presentes en todos los procesos y mo- mentos de la atención a la salud. E in- cluso antes, en los procesos de decisión que elaboran políticas públicas y otras normas que afectan a la salud. Van to- davía más allá y están presentes en las conductas y relaciones de las personas y grupos de la sociedad, en la medida que las prácticas sociales correspondientes afectan a la salud. Las consideraciones éticas, en resumen, ponen de manifiesto la vigencia de los valores humanísticos que sustentan a la salud pública. Todos esos desafíos están, al fin y al cabo, vinculados al desafío mayor de la integración de la salud en un verdadero desarrollo humano sostenible para todos los pueblos y países, en el que necesaria- mente la salud sea, de forma simultánea, componente y finalidad, y pase a ser así uno de sus principales indicadores. Es tiempo también de modificar mu- chas de las reformas sectoriales vigentes para que respondan mejor a esos desa- fíos; y eso es también, por si mismo, un desafío importante para la salud pú- blica. El cuadro 1 resume las limitacio- nes de los procesos vigentes y los ejes deseables de una nueva generación de reformas. 3.3 Estado de salud Como consecuencia de los cambios en sus determinantes, la salud de la pobla- ción en la región de las Américas se en- cuentra en diferentes etapas de la transi- ción epidemiológica. En muchos países, las enfermedades infecciosas y las enfer- medades características de situaciones de pobreza todavía son problemas considerables, mientras aumenta la im- portancia de las enfermedades crónico- degenerativas que son las que predomi- nan en otros países. A ello se agregan problemas más recientes, como el sida, problemas resurgentes, como la tubercu- losis, y los grandes y crecientes riesgos de la violencia, del abuso de drogas y de la agresión ambiental. Los daños indivi- duales repetidos adquieren dimensiones colectivas y acaban reduciendo las dife- rencias entre la asistencia individual y la colectiva, o mejor dicho, poniendo de manifiesto el potencial colectivo, por acumulación, de la asistencia individual. Por otro lado, el avance de la ciencia y de la tecnología provee más y mejores Cuadro 1 Las reformas del sector de la salud Limitaciones de los procesos de reforma • Las motivaciones están centradas en factores económicos. • La equidad y la salud pública quedan relegadas a un segundo plano. • La calidad de la asistencia y redefinición de los modelos de atención son marginales. Ejes de una nueva generación de reformas centradas en la salud de las poblaciones 1. Ampliación de la protección social en salud y asegurar el acceso universal y la igualdad. 2. Financiación solidaria y eficiente. 3. Calidad y eficacia de la asistencia. 4. Promoción de la salud como criterio central del modelo de asistencia integral. 5. Fortalecimiento de la salud pública en la reorganización de los sistemas de salud. 6. Fortalecimiento de la función rectora de la autoridad sanitaria. 7. Desarrollo de los recursos humanos. 8. Participación y control sociales. la reorientación de los sistemas de atención y de promoción de la salud; b) El trabajo que se está realizando en los Estados Unidos, especialmente el estudio sobre el futuro de la salud pública llevado a cabo por el Insti- tuto Nacional de Medicina y el pro- yecto de los Centros para el Control y Prevención de Enfermedades5 para la evaluación del desempeño de los servicios esenciales de salud pública, que han servido de base para el de- sarrollo del componente metodoló- gico de la SPA con miras a la evalua- ción del desempeño de las FESP. instrumentos de intervención y nuevas formas y posibilidades para su uso; se avanza, desde la prevención y el diag- nóstico, el tratamiento y el control de las enfermedades, a la promoción de la salud y a la predicción de riesgos y, pos- teriormente, al condicionamiento eficaz. En efecto, el eje principal de la salud se orienta hacia la promoción, criterio de progresiva relevancia en la organización y gestión de la atención a la salud y de los sistemas correspondientes, así como de la salud pública. 3.4 La necesidad de (re)definiciones La salud pública convencional se ha vuelto insuficiente para enfrentarse a los desafíos mencionados. Sin duda, el control de enfermedades y el reconoci- miento y producción de bienes públicos o de gran externalidad y la realización de actividades reconocidas como responsa- bilidades del Estado continúan siendo una parte importante del quehacer de la salud pública; estratégicamente, deben incluso conformar la plataforma a partir de la cual se promueva su ampliación hasta abarcar a otros aspectos significati- vos, dentro y fuera del sector salud, para mejorar la salud de las poblaciones. La revisión de los conceptos de salud pública, su vinculación con las prácticas sociales significativas para la salud y la identificación de sus funciones esencia- les y de los instrumentos para realizarlas son los aspectos de este ejercicio que se analizarán en los capítulos 4 a 7 de esta parte II del libro y que serán estu- diados con más profundidad y detalle en cuanto a sus características operativas en las partes III y IV. 3.5 Iniciativas recientes “La salud pública en las Américas” no es la única iniciativa en este esfuerzo. Otras muchas iniciativas, con intenciones si- milares, se han desarrollado en los últi- mos años y algunas varias están actual- mente en ejecución, lo que demuestra que la necesidad de esta revisión es ge- neralizada. Sin embargo, citaremos sólo aquellas iniciativas que han inspirado o adoptado más directamente las ideas que queremos analizar: a) La experiencia del Canadá con la formulación de políticas de salud y c) El estudio Delphi, coordinado por la OMS, sobre las funciones esenciales de la salud pública, y d) Los debates promovidos por la OPS/ OMS en los primeros años de la dé- cada de 1990, iniciativa que se re- tomó en 1998 y que dio origen al proyecto actual en el que ha tenido un papel muy importante la Asocia- ción de Escuelas de Salud Pública (ALAESP). La Iniciativa construye su propuesta sobre la base de esos esfuerzos y expe- riencias antecesoras o concomitantes y se beneficia del abundante y creciente debate, así como de la producción sobre el desarrollo necesario, la promoción de la salud, la equidad y la lucha contra la pobreza, especialmente de los acuerdos expuestos en declaraciones o resolucio- nes de la comunidad internacional y de sus principales organismos. 5 NPHPSP: National Public Health Perfor- mance Standards Program. CDC, Atlanta, EE.UU. Bibliografía Alonso, JA. Sin respuestas de Monterrey. Madrid. El País; 22/03/2002. Amartya, S. Address to the International Labour Conference. 87a sesión. Ginebra. En Decent Work, ILO. Aristóteles. Poética, Organon, Política e Constituição de Atenas en Os Pen- sadores. Sao Paulo. Editora Nova Cul- tural Ltda. 1999. Bambas, A. et al. (ed.) Health and Human Development in the New Global Econ- omy: The Contributions and Perspectives of Civil Society in the Americas. Wash- ington, DC. PAHO 2000. Bezruchva, S. Is Globalization Dangerous to our Health?. West Journal of Medicine 2000. 172: 332–334. Burckhart, J. Historia de la cultura griega. Vol. III. Parte VIII. Sobre la filosofía, la ciencia, y la oratoria. España. Editorial Iberia S.A. 1965. Candessus, M. Speech to UNCTAD-10. Bangkok. 12/02/2000. CEPAL y UNICEF. Panorama social de América Latina, 1998. Santiago, Chile. 1999. Chauí, M. A pastoral de Florença e a guerra de Seattle — as fantasias da Terceira Via. Caderno Mais. Folha de S. Paulo. 19/12/1999. Douglas, WB. Sapirie S. y. Goon E. Essential Public Health Functions: Results of the International Delphi Study. WHO, World Health Statistics 51. 1998. Douglas, N. Globalization and Health. Washington DC: Global Health Council. 2000. Drucker, P. The Next Society. The Economist. Nov. 1st, 2001. Encyclopedia Britannica, Macropaedia. Vol. 11 — History of Medicine. Pp 823 – 841. 15ª edición. 1980. Encyclopedia Britannica, Macropaedia. Vol. 15 — Public Health Services. Pp 202 – 209. 15ª edición; 1980. Fee, E. The Origins and Development of Public Health in the US. Chapter I of Ox- ford Textbook of Public Health. 2ª Edi- tion. Oxford Medical Publication. 1991. Fuentes, C. Democracia latinoamericana: anhelo, realidad y amenaza. Madrid. El País. 15/05/2001. Fukuyana, F. The Great Rupture. The Free Press. 1999. Garison, H. x fielding. Historia de la medi- cina. 4ª edición. México. Editorial Inter- americana. 1966. Gianotti, JA. Nossa Barbárie. Caderno Mais. Folha de S. Paulo. 3/03/2002. Giddens, A. 5 clases: Globalization, Risk, Tradition, Family y Democracy. Reith Lectures Home. BBC Homepage. 1999. Habermas, J. Nos limites do Estado. Caderno Mais. Folha de S. Paulo. 18/07/1999. Nalón, JJ. Antecedentes y desarrollo de la salud pública en los Estados Unidos. Capítulo 2 del libro Principio de admi- nistración sanitaria, segunda edición en español. México. La Prensa Médica Mex- icana. 1963. Health Canada. Strategies for Population Health — Investing in the Health of Canadians. Ottawa, Canada. 1994. Hipócrates. The genuine works of Hipocrates. Birmingham, Ala. The Classi- cals of Medicine Library. 1985. Hutton W. Como será o futuro Estado. Brasilia. Linha Gráfica e Editora. 1998. Jaramillo, AJ. La aventura humana. San José. Editorial de la Universidad de Costa Rica. 1992. Kaul, I., Le Louven, K. Global Public Goods: making the concept operational. Mimeo- grafiado. Nueva Cork. PNUD. 2002. Kaul, I., Grungberg, I., Stern, MA. Bienes públicos mundiales — cooperación inter- nacional en el siglo XXI. Nueva Cork. PNUD. Oxford University Press. 1999. Kliberg, B. ¿Como reformar el Estado para enfrentar los desafíos sociales del 2000?. Instituto Interamericano para el Desa- rrollo Social. BID. 2000. Krugman, P. Globalización e globobagens: verdades e mentiras do pensamento econômico. Editora Campos. 1998. Kurz, R. Totalitarismo Econômico. Caderno Mais. Folha de S. Paulo. 22/08/1999. Lawrence, G. Public Health Law in a New Century. Three parts. JAMA. Vol. 283. Núm. 21, 22 y 23. junio 2000. Legowiski, B., McKay, L. Health Beyond Health Care: Twenty-five years of Federal Health Policy Development. Health Net- work, Canadian Policy Research Net- works, Inc. Octubre 2000. Macêdo, C. Notas para uma História Re- cente da Saúde Pública na América Latina. Brasil. OPS. 1997. Macêdo, C. A Globalização e a Saúde nos países do Mercosul, apresentação no Se- minário A Globalização e a Saúde e o Lan- çamento do Mercosul, mimeo. Brasilia. Ministério da Saúde. Agosto de 2000. OPS. Sobre a teoría y práctica de la salud pública: un debate, múltiples perspecti- vas. Washington DC. OPS. 1993. OPS. La crisis de la salud pública: reflexiones para el debate. Washington DC. Publi- cación Científica Nº 540. 1992. Padovani, H., Castagnola, L. História da Filosofia. 4ª edición. Edições Melhora- mentos. 1961. PAHO/IDB/ World Bank, Investment in Health — Social and Economic returns. Washington, DC. PAHO. 2001. Publi- cación científica Nº 582. PNUD. Informe sobre el desarrollo humano, 1998 (Cambiar las pautas de consumo). Nueva Cork. 1998. PNUD. Informe sobre el desarrollo humano, 1999 (Una globalización con rostro hu- mano). Nueva York. 1999. PNUD/Chile. Desarrollo humano en Chile, 1998: Las paradojas de la modernización. Santiago. 1998. Putman RD. Comunidad y democracia — a experiencia da Italia moderna. Fundação Getúlio Vargas. Rio de Janeiro. Editora. 1996. Sapirie, S. et al. PHC and essential Public Health functions: critical interactions. Ginebra. CIOMS International Confer- ence. 1997. Sachs, J. Helping the World’s poorest. Web: Harvard’s Center for International Devel- opment. 2000. Savater, F. Elegir la política. España. Letras Libres. Feb. 2002. Pp. 12 a 15. Sigerist, H. Historia y sociología de la medi- cina. Bogotá, Colombia. Editado por Gustavo Medina. 1974. Stiglitz, J. O que eu aprendi com a crise Mundial. Folha de S. Paulo. 14/04/2000. Stiglitz, JE. International Financial Institu- tions and Provision of International Pub- lic Goods. European Investment Bank. Papers, Vol. 3, nº 2; 1998. Stiglitz, J. La grande Désillusion. Les Echecs de la Mondialisation. París. Ed. Fayard. 2002. Taylor, L. Stabilization, Adjustment and Human Development. UNDP. Paper N.º 12. 1999. U.S. Institute of Medicine, Division of Health Care Services, The future of Pub- lic Health. Washington. National Acad- emy Pres. 1988. Veronelli, JC., Testa, A. La OPS en Ar- gentina — Crónica de una relación cen- tenaria. Argentina. OPS. 2002. Vinod, T. et al. La calidad del crecimiento. Washington DC. Banco Mundial y OPS. Publicación Científica y Técnica. Nº 584. 2002. Wade, RH. The Rising Inequity of World Income Distribution. Finance & Devel- opment. Vol. 38. Nº 4. 2001. Webster, C. Medicine as Social History: Changing Ideas on Doctors and Patients in the Age of Shakespeare, in Celebration of Medical History Editor Lloyd G. Stevenson. The John Hopkins University Press. 1982. WHO. Bulletin of the World Health Orga- nization. Vol. 79. Nº 9. Special Theme— Globalization 2001. Evans, R., Barer, M. Marmor, T., De Grayter, A. eds. Why Are Some People Health and Others Not?. Nueva York. The Determi- nants of Health of Populations. 1994. World Bank. World Development Repor, 1998/99 — Knowledge for Develop- ment. Oxford University Press. 1998. World Bank. World Development Report 1997 — The State in changing World. Oxford University Press.1997. World Bank. World Development Report 1999/2000 —Entering the 21st Century. Oxford University Press. 1999. World Bank. DC/2002-16 Poverty reduction and Global Public Goods: issues for the World Bank in supporting Global Collec- tion Action. Sept 2000. Dostları ilə paylaş: \|
http://muhaz.org/mec-speech-at-media-briefing-at-the-breakfast.html#Agricultural_Disaster_Mitigation_Plan	Mec speech at Media briefing at the breakfast	Speech of Ms Nandi Mayathula-Khoza, Gauteng MEC for Agriculture and Rural Development, during the media briefing breakfast on 25 July 2011 at Parktonian hotel Johannesburg Programme Director: Members of the media Officials from all spheres of government (National, Provincial and Local) Invited guests Ladies and gentlemen Molweni, sanibonani, dumelang, goeie more, good morning to you all. Thank you all for coming to this important media briefing, The Department of Agriculture and Rural Development has always been committed to participatory governance, affording its stakeholder constant updates and opportunities to contribute to shaping the department for the better. This media briefing session is part of that ongoing consultation and is also a reporting back session the department to ensure that stakeholders are informed about what the department is doing to improve the quality of the lives of the people of Gauteng and demonstrate government commitment to accountability. - Budget allocation and breakdown This year’s Budget Vote speech was informed by national and provincial priorities in line with the Outcomes Based Approach which covers 12 national outcomes (each with a number of outputs, indicators and targets). Of these 12 outcomes, the Department of Agriculture and Rural Development (GDARD) leads Outcomes 7 (Vibrant, Equitable and Sustainable Rural Communities contributing to Food Security for All) and 10 (Protected and enhanced environmental assets and natural resources). With a total allocation of R489, 850 million for the 2011/12 financial year, the budget will be split as follows to ensure that the department fulfils its mandate - R123 064 million has been allocated for Outcome 7: Vibrant, equitable and sustainable rural communities and food security for all. Of this amount, R65, 217 million is conditional grants that include Land Care, the Comprehensive Agriculture Support Programme and the Letsema/Illima programme, while R20, 679 million is earmarked for agro-processing and other agriculture projects. - R22, 624 million has been allocated for Outcome 10: Protected and enhanced environmental assets and natural resources. - R101, 806 million has been allocated for Outcome 12: An efficient, effective and development - oriented public service and empowered, fair and inclusive citizenship - R242, 356 million has been allocated for compensation of employees. 2. Land and agrarian reform in support of emerging and small scale farmers Land reform in Gauteng is progressing well in that 10 865 (97%) of the 11 145 land claims have been settled and only 280 are outstanding and are in courts. The total number of 16 378 hectares of land has been restored and R635 204 709 has been paid in financial compensation. The challenge, however, is to ensure sustainable food production on fertile farms. Our role is to provide pre and post settlement support to land reform beneficiaries. National government is providing are capitalization and development programme to revitalize unproductive farms bought through land reform. About 161 of the 1528 land reform related jobs were created in Gauteng to date. We are participating in the national Green Paper process on land reform in SA, which is underpinned by three fundamental principles: de-radicalizing the rural economy; democratic allocation and use of land; and, sustained production discipline for food production. With regards to access to finance by emerging as well as smallholder farmers, GDARD has developed an operational plan to improve access to finance for operational costs for emerging farmers. We have since linked 64 farmers who subsequently received financial support through DFIs such as NERPO, Peolwane, NDA and the Land Bank. Despite farmers accessing funding, some of their projects have failed due to poor management. To support farmers, we have since disseminated 21 485 agricultural production information manuals and brochures to communities, and facilitated commodity study groups to ensure that these projects are sustainable. Together with the Premier of Gauteng and the Department of Economic Development, GDARD launched the Maize Triangle Project to stimulate growth in the agricultural sector and to promote food production and agri-businesses in the Sedibeng area. We supported 44 grain producing farmers within the maize triangle covering Emfuleni, and Lesedi and rolled it out to Kungwini Local Municipalities with production inputs through the Letsema/Illima programme. As part of our mechanization support programme, we made available twelve (12) tractors, ploughs and planters to the farming community in Gauteng. Three (3) tractors were given directly to the successful maize farmers of Holfontein Co-operative and nine (9) tractors were distributed to municipalities to enable them to service farmers. In line with our approved Gauteng Agricultural Development Strategy and through the Comprehensive Agricultural Support Program, the department has supported farmers with on-farm infrastructure including 14 farmers with 42 hydroponics structures, 12 with piggery structures and 17 with poultry structures. A total of 18 farmers were mentored and 250 smallholder farmers received training on poultry production, piggery production and vegetable production throughout Gauteng. In line with the approved Agricultural Co-operative Plan, forty two (42) co-operatives from Metsweding, Sedibeng, West Rand and City of JHB received support in the form of on and off-farm infrastructure, production inputs such as chickens, feed, maize, seedlings, herbicides etc, and training and capacity building. Eighteen cooperatives were awarded contracts by government and are successfully supplying their produce to hospitals and orphanages. However, we acknowledge that some of these cooperatives still need more support to promote sustainability. We are particularly proud of Balemi Ba Lekoa, former female farmers of the year (2006), who through government and agri-industrial support continue to thrive in mixed agri-business/farming activities. GDARD supported two commercial farmers, IXL Farms and Eldorado Fresh Lettuce Producers that were heavily damaged by hailstorms in Tarlton with vegetable seeds, seedlings and fertilizers as part of the Agricultural Disaster Mitigation Plan that was approved during 2010. This support was appreciated by affected farmers. In implementing the EXCO approved Gauteng Extension Revitalization Plan during 2010, we rendered a valuable agricultural extension service to 658 farmers. In improving this service, a Digital Pen System was procured and delivered to our 67 extension officers and 92 agricultural advisers were provided with 3G modems, 25 laptops, and 12 printers. This service has contributed to effective extension and advisory support to farmers. To further improve decent employment Opportunities & economic livelihoods, we intend to work with Universities to have a biotechnology science park space at the innovation hub in Tshwane to harness the development of knowledge base economy. This year we are working on a funding model & sources there-of because it is an expensive venture - Food Security and the upcoming Food Security Summit as well as Gauteng Comprehensive Rural Development and Infrastructure Services The department will continue to implement the Household Food Security Programme targeting 11 000 households for homestead food gardens through the Siyazondla Programme (one household-one food garden) and 34 community food gardens in the 50 poorest wards. We will roll out 34 irrigation installations in newly identified community gardens in those poorest wards. We will continue to monitor and strengthen the food gardens programme to ensure proper maintenance of the existing food gardens as well as the newly established ones. We will also encourage and support agro-processing and marketing of food from these gardens for income generation through value addition. During the third quarter of this current financial year, we will host a Food Security Summit for all role-players and stakeholders in Gauteng to assess the progress made since the last Food Summit held in 2008. In this summit, we will also look at various mechanisms that can be put in place to address the current challenges and needs in the food production sector with a view to work towards achieving our main goal of ensuring a food secure province, given the eminent population growth. We will also continue to support and work closely with the Gauteng Department of Health and Social Development on the Food Emergency Relief Programme to ensure zero hunger in the province. - Water Resource Protection and Acid Mine Drainage While acknowledging that water resource protection is the competence of the National Department of Water Affairs, and the Provincial Department of Local Government, we, as the custodians of the environment in the province have supported and participated in the Water Resources Protection Strategy formulation processes driven by the provincial Department of Local government. We have also participated in the Inter- Ministerial processes aimed at finding sustainable solutions to the acid mine drainage problem. In addition, we rehabilitated one wetland in Johannesburg. A total of 28 779 hectares of invasive alien vegetation have been cleared through working for water projects in Tshwane; Lesedi; City of Johannesburg; Mogale City; and, Emfuleni. GDARD will identify a total of four (4) priority wetlands, develop and implement related management plans. Eight projects will be implemented under Working for Wetlands and Working for Water Programmes. In terms of Acid Mine Drainage, we acknowledge that agriculture and mines have a great role to play in water usage, water recharge and water pollution. In agriculture, the use of water from the Vaal river systems is important as it reduces the available water resources to power the economy. The Department of Water Affairs (DWA) is in charge of all water resources and planning in the province. Licenses are issued by DWA for agricultural users. The use of fertilizers and run off farming operations can pollute river water and cause additional expense to the purification process. In the mining sector, seepage water into the mines is the challenge and has to be regularly pumped for mining operations to continue. The monitoring of mining operations and its impact on the environment has to be regulated by DWA and the Department of Environment. The recharging of ground water basins has not been looked at seriously by the technical experts. Water purified by the mines can be used to recharge the ground water systems. GDARD will continue to support and make inputs into initiatives geared towards the management of acid mine drainage (AMD) problem, thus ensuring clean and drinkable water. - Sustainable Environmental Management The department launched and started implementing the Clean and Green campaign which aims to create awareness and encourage sustainable environmental action across all municipalities in the province. We distributed 61 744 trees for planting throughout the province focusing of 50 poorest wards, conducting 122 clean-ups and converted 10 illegal dumping spots into mini recreational parks. The targeted number of trees for the current term is 1000 000 (indigenous and fruit trees). During 2011/12, to ensure that the province is litter-free and that there is better waste management, we have launched the Gauteng Waste Collection Standards on 13 June of this year. We will work with municipalities to run waste management capacity building sessions to ensure that people understand how these standards work. We will also intensify the promotion of recycling across the province to ensure that it becomes a viable income -generating activity for communities. It is hoped that implementation of these standard will contribute to addressing rodent problems in municipalities and the dangers that come with them. During this year GDARD will accelerate the implementation of Clean and Green Campaign’s community outreach awareness component, through greening and clean-ups in all municipalities, with a focus on the West Rand in support of the Mayor’s Green IQ vision. We will complement this outreach programme with the competition component, Bontle ke Botho (BkB) which encourages participation of schools and communities in wards to initiate projects on water conservation, energy efficiency, waste management, sustainable agriculture and greening. Prizes won by schools and wards in this competition are used for initiating new projects or improving old ones. GDARD will restore and rehabilitate degraded ecosystems through community based natural resource management and habitat rehabilitation projects through Land Care to address land degradation and soil erosion. As part of strengthening compliance and enforcement or alignment of policy or legislative frameworks, we will enter into agreements through Memorandum of Understanding (MOU) with Executive Mayors/MMC’s in municipalities. GDARD will finalize and launch the State of the Environment Report which will assist us to identify areas of weakness and where we are performing better as a province in relation to environment. We will also finalize and implement the strategy and action plans for the Reclamation of Mine Dumps. This strategy will provide guidelines for reclamation and better management of derelict and ownerless mine/dumps sites. In response to the EXCO decision, we are working swiftly to finalize the relocation of the EIA function from GDARD to the Gauteng Planning Commission. While we are finalizing the relocation process, GDARD will continue to expedite the EIAs in line with the legislative timeframes. We will also continue to raise awareness on EIA regulations through workshops in all municipalities. - Reducing of green gas emissions, climate change and improved air atmospheric quality We successfully repaired five of the seven air quality stations placed with municipalities. Data is now generated from these stations which indicate the ambient air quality in these areas. We are addressing the challenge linked to insufficient technical capacity to maintain stations and the equipment with relevant municipalities. During 2011/12, we will continue to maintain the seven networks of air quality stations to ensure that the status of air is known. We will finalize the Gauteng Climate Change Mitigation and Adaptation Strategy and launch it as part of our contribution to COP 17 in Durban at the end of this year. This strategy will also show links between agriculture and climate change, for example on how food gardens will mitigate GHG emissions, contribute to water and soil conservation, and support poverty alleviation and food security. This does not require large upfront investments, and is suitable for youth/women empowerment and education. On behalf of the province, the department will organize an awareness workshop that will include municipalities, NGOs, CBOs including the poor and private sector, to prepare for the 17th Conference of the Parties (COP17) of the United Nations Framework Convention on Climate Change, which will be held in Durban later this year. The overall objective of COP 17 is to assess progress made in dealing with climate change as well as pave the way forward in terms of addressing the current challenges. Remember: working together we can do more! Thank you. Dostları ilə paylaş: \|
http://muhaz.org/sincan-turkoglu-ilkokulu-ortaokulu-2014-2019-donem-stratejik-p.html?page=6	Kurum İçi Analiz - Sincan Türkoğlu İlkokulu Ortaokulu 2014-2019 Dönem Stratejik Plan ankara-2015	Görevler \| Görevle ilgili bölüm, birim, kurul/komisyon adı \| Görevle ilgili işbirliği (paydaşlar) \| Hedef kitle \| Okula yapılan bağışların takibi, okulun gelişimine harcanması, yoksul öğrencilere yardım edilmesi \| Okul Aile Birliği \| Okul İdaresi \| Öğrenci, Veli \| Okulun her türlü işleyişi ile ilgili karar almak \| Öğretmenler kurulu \| Öğretmenler \| Öğretmen, öğrenci, veli \| Okulun gelişimi ile ilgi çalışmaları organize etmek \| OGYE \| OGYE Çalışma Grupları \| Öğrenci \| Öğrenci disiplinini sağlamak \| Öğrenci davranışlarını değerlendirme üst kurulu \| Okul idaresi, Rehberlik servisi \| Öğrenci \| Okula alınacak hizmet ve malzemenin en uygun şekilde takibini ve alımını yapmak \| Satın alma komisyonu \| Okul İdaresi, Okul Aile Birliği \| Okul \| Öğrenci davranışlarının gelişimini sağlamak \| Psikolojik danışma ve rehberlik hizmetleri yürütme komisyonu \| Rehberlik Servisi \| Öğrenci \| Alınan malzemelerin uygunluğunu kontrol etmek \| Muayene ve Teslim Alma Komisyonu \| Okul İdaresi, Okul-Aile Birliği \| Okul \|
http://muhaz.org/mec-speech-at-media-briefing-at-the-breakfast.html#Water_Resource_Protection_and_Acid_Mine_Drainage	Mec speech at Media briefing at the breakfast	Speech of Ms Nandi Mayathula-Khoza, Gauteng MEC for Agriculture and Rural Development, during the media briefing breakfast on 25 July 2011 at Parktonian hotel Johannesburg Programme Director: Members of the media Officials from all spheres of government (National, Provincial and Local) Invited guests Ladies and gentlemen Molweni, sanibonani, dumelang, goeie more, good morning to you all. Thank you all for coming to this important media briefing, The Department of Agriculture and Rural Development has always been committed to participatory governance, affording its stakeholder constant updates and opportunities to contribute to shaping the department for the better. This media briefing session is part of that ongoing consultation and is also a reporting back session the department to ensure that stakeholders are informed about what the department is doing to improve the quality of the lives of the people of Gauteng and demonstrate government commitment to accountability. - Budget allocation and breakdown This year’s Budget Vote speech was informed by national and provincial priorities in line with the Outcomes Based Approach which covers 12 national outcomes (each with a number of outputs, indicators and targets). Of these 12 outcomes, the Department of Agriculture and Rural Development (GDARD) leads Outcomes 7 (Vibrant, Equitable and Sustainable Rural Communities contributing to Food Security for All) and 10 (Protected and enhanced environmental assets and natural resources). With a total allocation of R489, 850 million for the 2011/12 financial year, the budget will be split as follows to ensure that the department fulfils its mandate - R123 064 million has been allocated for Outcome 7: Vibrant, equitable and sustainable rural communities and food security for all. Of this amount, R65, 217 million is conditional grants that include Land Care, the Comprehensive Agriculture Support Programme and the Letsema/Illima programme, while R20, 679 million is earmarked for agro-processing and other agriculture projects. - R22, 624 million has been allocated for Outcome 10: Protected and enhanced environmental assets and natural resources. - R101, 806 million has been allocated for Outcome 12: An efficient, effective and development - oriented public service and empowered, fair and inclusive citizenship - R242, 356 million has been allocated for compensation of employees. 2. Land and agrarian reform in support of emerging and small scale farmers Land reform in Gauteng is progressing well in that 10 865 (97%) of the 11 145 land claims have been settled and only 280 are outstanding and are in courts. The total number of 16 378 hectares of land has been restored and R635 204 709 has been paid in financial compensation. The challenge, however, is to ensure sustainable food production on fertile farms. Our role is to provide pre and post settlement support to land reform beneficiaries. National government is providing are capitalization and development programme to revitalize unproductive farms bought through land reform. About 161 of the 1528 land reform related jobs were created in Gauteng to date. We are participating in the national Green Paper process on land reform in SA, which is underpinned by three fundamental principles: de-radicalizing the rural economy; democratic allocation and use of land; and, sustained production discipline for food production. With regards to access to finance by emerging as well as smallholder farmers, GDARD has developed an operational plan to improve access to finance for operational costs for emerging farmers. We have since linked 64 farmers who subsequently received financial support through DFIs such as NERPO, Peolwane, NDA and the Land Bank. Despite farmers accessing funding, some of their projects have failed due to poor management. To support farmers, we have since disseminated 21 485 agricultural production information manuals and brochures to communities, and facilitated commodity study groups to ensure that these projects are sustainable. Together with the Premier of Gauteng and the Department of Economic Development, GDARD launched the Maize Triangle Project to stimulate growth in the agricultural sector and to promote food production and agri-businesses in the Sedibeng area. We supported 44 grain producing farmers within the maize triangle covering Emfuleni, and Lesedi and rolled it out to Kungwini Local Municipalities with production inputs through the Letsema/Illima programme. As part of our mechanization support programme, we made available twelve (12) tractors, ploughs and planters to the farming community in Gauteng. Three (3) tractors were given directly to the successful maize farmers of Holfontein Co-operative and nine (9) tractors were distributed to municipalities to enable them to service farmers. In line with our approved Gauteng Agricultural Development Strategy and through the Comprehensive Agricultural Support Program, the department has supported farmers with on-farm infrastructure including 14 farmers with 42 hydroponics structures, 12 with piggery structures and 17 with poultry structures. A total of 18 farmers were mentored and 250 smallholder farmers received training on poultry production, piggery production and vegetable production throughout Gauteng. In line with the approved Agricultural Co-operative Plan, forty two (42) co-operatives from Metsweding, Sedibeng, West Rand and City of JHB received support in the form of on and off-farm infrastructure, production inputs such as chickens, feed, maize, seedlings, herbicides etc, and training and capacity building. Eighteen cooperatives were awarded contracts by government and are successfully supplying their produce to hospitals and orphanages. However, we acknowledge that some of these cooperatives still need more support to promote sustainability. We are particularly proud of Balemi Ba Lekoa, former female farmers of the year (2006), who through government and agri-industrial support continue to thrive in mixed agri-business/farming activities. GDARD supported two commercial farmers, IXL Farms and Eldorado Fresh Lettuce Producers that were heavily damaged by hailstorms in Tarlton with vegetable seeds, seedlings and fertilizers as part of the Agricultural Disaster Mitigation Plan that was approved during 2010. This support was appreciated by affected farmers. In implementing the EXCO approved Gauteng Extension Revitalization Plan during 2010, we rendered a valuable agricultural extension service to 658 farmers. In improving this service, a Digital Pen System was procured and delivered to our 67 extension officers and 92 agricultural advisers were provided with 3G modems, 25 laptops, and 12 printers. This service has contributed to effective extension and advisory support to farmers. To further improve decent employment Opportunities & economic livelihoods, we intend to work with Universities to have a biotechnology science park space at the innovation hub in Tshwane to harness the development of knowledge base economy. This year we are working on a funding model & sources there-of because it is an expensive venture - Food Security and the upcoming Food Security Summit as well as Gauteng Comprehensive Rural Development and Infrastructure Services The department will continue to implement the Household Food Security Programme targeting 11 000 households for homestead food gardens through the Siyazondla Programme (one household-one food garden) and 34 community food gardens in the 50 poorest wards. We will roll out 34 irrigation installations in newly identified community gardens in those poorest wards. We will continue to monitor and strengthen the food gardens programme to ensure proper maintenance of the existing food gardens as well as the newly established ones. We will also encourage and support agro-processing and marketing of food from these gardens for income generation through value addition. During the third quarter of this current financial year, we will host a Food Security Summit for all role-players and stakeholders in Gauteng to assess the progress made since the last Food Summit held in 2008. In this summit, we will also look at various mechanisms that can be put in place to address the current challenges and needs in the food production sector with a view to work towards achieving our main goal of ensuring a food secure province, given the eminent population growth. We will also continue to support and work closely with the Gauteng Department of Health and Social Development on the Food Emergency Relief Programme to ensure zero hunger in the province. - Water Resource Protection and Acid Mine Drainage While acknowledging that water resource protection is the competence of the National Department of Water Affairs, and the Provincial Department of Local Government, we, as the custodians of the environment in the province have supported and participated in the Water Resources Protection Strategy formulation processes driven by the provincial Department of Local government. We have also participated in the Inter- Ministerial processes aimed at finding sustainable solutions to the acid mine drainage problem. In addition, we rehabilitated one wetland in Johannesburg. A total of 28 779 hectares of invasive alien vegetation have been cleared through working for water projects in Tshwane; Lesedi; City of Johannesburg; Mogale City; and, Emfuleni. GDARD will identify a total of four (4) priority wetlands, develop and implement related management plans. Eight projects will be implemented under Working for Wetlands and Working for Water Programmes. In terms of Acid Mine Drainage, we acknowledge that agriculture and mines have a great role to play in water usage, water recharge and water pollution. In agriculture, the use of water from the Vaal river systems is important as it reduces the available water resources to power the economy. The Department of Water Affairs (DWA) is in charge of all water resources and planning in the province. Licenses are issued by DWA for agricultural users. The use of fertilizers and run off farming operations can pollute river water and cause additional expense to the purification process. In the mining sector, seepage water into the mines is the challenge and has to be regularly pumped for mining operations to continue. The monitoring of mining operations and its impact on the environment has to be regulated by DWA and the Department of Environment. The recharging of ground water basins has not been looked at seriously by the technical experts. Water purified by the mines can be used to recharge the ground water systems. GDARD will continue to support and make inputs into initiatives geared towards the management of acid mine drainage (AMD) problem, thus ensuring clean and drinkable water. - Sustainable Environmental Management The department launched and started implementing the Clean and Green campaign which aims to create awareness and encourage sustainable environmental action across all municipalities in the province. We distributed 61 744 trees for planting throughout the province focusing of 50 poorest wards, conducting 122 clean-ups and converted 10 illegal dumping spots into mini recreational parks. The targeted number of trees for the current term is 1000 000 (indigenous and fruit trees). During 2011/12, to ensure that the province is litter-free and that there is better waste management, we have launched the Gauteng Waste Collection Standards on 13 June of this year. We will work with municipalities to run waste management capacity building sessions to ensure that people understand how these standards work. We will also intensify the promotion of recycling across the province to ensure that it becomes a viable income -generating activity for communities. It is hoped that implementation of these standard will contribute to addressing rodent problems in municipalities and the dangers that come with them. During this year GDARD will accelerate the implementation of Clean and Green Campaign’s community outreach awareness component, through greening and clean-ups in all municipalities, with a focus on the West Rand in support of the Mayor’s Green IQ vision. We will complement this outreach programme with the competition component, Bontle ke Botho (BkB) which encourages participation of schools and communities in wards to initiate projects on water conservation, energy efficiency, waste management, sustainable agriculture and greening. Prizes won by schools and wards in this competition are used for initiating new projects or improving old ones. GDARD will restore and rehabilitate degraded ecosystems through community based natural resource management and habitat rehabilitation projects through Land Care to address land degradation and soil erosion. As part of strengthening compliance and enforcement or alignment of policy or legislative frameworks, we will enter into agreements through Memorandum of Understanding (MOU) with Executive Mayors/MMC’s in municipalities. GDARD will finalize and launch the State of the Environment Report which will assist us to identify areas of weakness and where we are performing better as a province in relation to environment. We will also finalize and implement the strategy and action plans for the Reclamation of Mine Dumps. This strategy will provide guidelines for reclamation and better management of derelict and ownerless mine/dumps sites. In response to the EXCO decision, we are working swiftly to finalize the relocation of the EIA function from GDARD to the Gauteng Planning Commission. While we are finalizing the relocation process, GDARD will continue to expedite the EIAs in line with the legislative timeframes. We will also continue to raise awareness on EIA regulations through workshops in all municipalities. - Reducing of green gas emissions, climate change and improved air atmospheric quality We successfully repaired five of the seven air quality stations placed with municipalities. Data is now generated from these stations which indicate the ambient air quality in these areas. We are addressing the challenge linked to insufficient technical capacity to maintain stations and the equipment with relevant municipalities. During 2011/12, we will continue to maintain the seven networks of air quality stations to ensure that the status of air is known. We will finalize the Gauteng Climate Change Mitigation and Adaptation Strategy and launch it as part of our contribution to COP 17 in Durban at the end of this year. This strategy will also show links between agriculture and climate change, for example on how food gardens will mitigate GHG emissions, contribute to water and soil conservation, and support poverty alleviation and food security. This does not require large upfront investments, and is suitable for youth/women empowerment and education. On behalf of the province, the department will organize an awareness workshop that will include municipalities, NGOs, CBOs including the poor and private sector, to prepare for the 17th Conference of the Parties (COP17) of the United Nations Framework Convention on Climate Change, which will be held in Durban later this year. The overall objective of COP 17 is to assess progress made in dealing with climate change as well as pave the way forward in terms of addressing the current challenges. Remember: working together we can do more! Thank you. Dostları ilə paylaş: \|
http://muhaz.org/sincan-turkoglu-ilkokulu-ortaokulu-2014-2019-donem-stratejik-p.html?page=4	STRATEJİK PLAN ÜST KURULU - Sincan Türkoğlu İlkokulu Ortaokulu 2014-2019 Dönem Stratejik Plan ankara-2015	Okulumuz Müdür Yardımcısı Sincan İlçe Milli Eğitim Müdürlüğünün düzenlemiş olduğu Stratejik Yönetim ve Planlama eğitimine katıldılar. SIRA NO TARİHİ YAPILANLAR 2. 08/05/2014 5018 Sayılı Kanun ve ilgili yönetmelikler çerçevesinde hazırlık çalışmaları yapmak üzere Stratejik Plan Çalışma Ekibi kurulmuş, OGYE ekibi ile birlikte çalışma takvimi oluşturulmuştur. SIRA NO TARİHİ YAPILANLAR 3. 08/05/2014 Stratejik planın ilk bölümü olan okulumuzun tarihçesi Stratejik Plan Çalışma Ekibi ve OGYE ekibi ile birlikte araştırılarak kaleme alınmıştır. SIRA NO TARİHİ YAPILANLAR 4. 11/05/2014 Stratejik Plan Çalışma Ekibi ve OGYE ekibi DURUM ANALİZİ İÇİN okulumuzun bina, personel, öğrenci ve okul performans bilgileri için istatistik çalışması yapmış, İl Milli Eğitim Müdürlüğü ‘nün hazırlamış olduğu ANKARA İLİ EĞİTİM İSTATİSTİKLERİ ile karşılaştırmıştır. SIRA NO TARİHİ YAPILANLAR 5. 12/05/2014 Stratejik Plan Çalışma Ekibi ve OGYE ekibi oluşturulan tabloların GZFT ANALİZİ’NDE kullanmak üzere yorumlamışlardır. Böylelikle okulumuzun Güçlü ve Zayıf yönleri, Fırsat ve Tehditleri anket sonuçları ile birleştirilerek olgunlaştırılmıştır. SIRA NO TARİHİ YAPILANLAR 6. 20/05/2014 Stratejik Plan Çalışma Ekibi ve OGYE ekibi İç ve Dış Paydaşları belirleme çalışması yapmış paydaşlarımıza MİSYON ve VİZYON ifadelerimizin belirlenmesinde katkı yapması istenmiştir. Stratejik Plan Çalışma Ekibi ve OGYE ekibi Misyon ve Vizyon ifadeleri için paydaşlarımızdan anket, Misyon ve vizyon Öneri Talep Formu ile görüş istemiştir. Misyon ve vizyon ifadeleri kontrol edilmiştir. SIRA NO TARİHİ YAPILANLAR ? 7. 18/06/2014 Stratejik Plan Çalışma Ekibi ve OGYE ekibi üst politika belgelerinde eğitim ile ilgili amaçların bir listesini çıkarmıştır. Bu listedeki eğitim hedeflerini okulumuzun ortaokul olmasından dolayı değerlendirilmiştir. Milli Eğitim Bakanlığı, Ankara İl Milli Eğitim Müdürlüğü, Ankara ili Sincan İlçe Milli Eğitim Müdürlüğü Stratejik Planı ile karşılaştırmıştır. Böylelikle okulumuzun amaçları ile belirtilen planlar arasında uyum sağlanmıştır. SIRA NO TARİHİ YAPILANLAR ? 8. 30/09/2014 Üst Politika belgelerinde belirtilen hedefler ile OKUL BİNA; PERSONEL, ÖĞRENCİ ve PERFORMANS bilgi tabloları hedeflerimizin ortaya çıkması açısından önemli bilgiler içerdiği görülmüştür. Bu bilgiler okulumuzun İYİLEŞTİRMEYE AÇIK ALANLARI olarak kabul edilmiş, Memnuniyet Anket Analizi ile birleştirilerek bir rapor hazırlanmıştır. SIRA NO TARİHİ YAPILANLAR ? 9. 22/10/2014 Bu faaliyet raporunu Stratejik Planlama ve OGYE ekibi okulumuz öğretenleri, tesadüfî örneklemle seçerek belirlediğimiz öğrenci ve velilerimiz, Okul Aile Birliği Başkanı, Mahalle Muhtarı ile okul faaliyet plan dönemi sonuna kadar oluşturulmuştur. MEVZUAT ANALİZİ ATAMA MEB NORM KADRO YÖNETMELİĞİ MEB EĞİTİM KURUMLARI TÖNETİCİ ATAMA YÖNETM.ELİĞİ MEB ÖĞRETMENLERİN ATAMA VE YER DEĞİŞTİRME YÖNETMELİĞİ ÖDÜL, SİCİL VE DİSİPLİN MEB SİCİL AMİRLERİ YÖNETMELİĞİ MEB DİSİPLİN AMİRLERİ YÖNETMELİĞİ MEB PERSONELİNİN AYLIKLA ÖDÜLLEN DİRİLMESİNE İLİŞKİN YÖN Her Türk çocuğuna iyi bir vatandaş olmak için gerekli temel bilgi, beceri, davranış ve alışkanlıkları kazandırmak; onu milli ahlak anlayışına uygun olarak yetiştirmek. * 1739 sayılı kanunun 23. maddesi, * 222 sayılı kanunun 1. maddesi, * İlköğretim Kurumları Yönetmeliğinin 5. maddesi Her Türk çocuğunu ilgi, istidat ve kabiliyetleri yönünden yetiştirerek hayata ve üst öğrenime hazırlamak * 1739 sayılı kanunun 23. maddesi. Öğrencilere, Atatürk ilke ve inkılâplarını benimsetme; Türkiye Cumhuriyeti Anayasası’na ve demokrasinin ilkelerine, insan hakları, çocuk hakları ve uluslar arası sözleşmelere uygun olarak haklarını kullanma, başkalarının haklarına saygı duyma, görevini yapma ve sorumluluk yüklenebilen birey olma bilincini kazandırmak * İlköğretim Kurumları Yönetmeliğinin 5. maddesi Öğrencilerin, millî ve evrensel kültür değerlerini tanımalarını, benimsemelerini, geliştirmelerini bu değerlere saygı duymalarını sağlamak İlköğretim Kurumları Yönetmeliğinin 5. maddesi Öğrencileri, kendilerine, ailelerine, topluma ve çevreye olumlu katkılar yapan, kendisi, ailesi ve çevresi ile barışık, başkalarıyla iyi ilişkiler kuran, iş birliği içinde çalışan, hoşgörülü ve paylaşmayı bilen, dürüst, erdemli, iyi ve mutlu yurttaşlar olarak yetiştirmek. İlköğretim Kurumları Yönetmeliğinin 5. maddesi Öğrencilere bireysel ve toplumsal sorunları tanıma ve bu sorunlara çözüm yolları arama alışkanlığı kazandırmak. Öğrencilere, toplumun bir üyesi olarak kişisel sağlığının yanı sıra ailesinin ve toplumun sağlığını korumak için gerekli bilgi ve beceri, sağlıklı beslenme ve yaşam tarzı konularında bilimsel geçerliliği olmayan bilgiler yerine, bilimsel bilgilerle karar verme alışkanlığını kazandırmak. İlköğretim Kurumları Yönetmeliğinin 5. maddesi “ Öğrencilerin kendilerini geliştirmelerine, sosyal, kültürel, eğitsel, bilimsel, sportif ve sanatsal etkinliklerle millî kültürü benimsemelerine ve yaymalarına yardımcı olmak İlköğretim Kurumları Yönetmeliğinin 5. maddesi “ Öğrencilerin becerilerini ve zihinsel çalışmalarını birleştirerek çok yönlü gelişmelerini sağlamak İlköğretim Kurumları Yönetmeliğinin 5. maddesi Öğrencileri kendilerine güvenen, sistemli düşünebilen, girişimci, teknolojiyi etkili biçimde kullanabilen, planlı çalışma alışkanlığına sahip estetik duyguları ve yaratıcılıkları gelişmiş bireyler olarak yetiştirmek. İlköğretim Kurumları Yönetmeliğinin 5. maddesi Öğrencilerin ilgi alanlarının ve kişilik özelliklerinin ortaya çıkmasını sağlamak, meslekleri tanıtmak ve seçeceği mesleğe uygun okul ve kurumlara yöneltmek İlköğretim Kurumları Yönetmeliğinin 5. maddesi Öğrencileri derslerde uygulanacak öğretim yöntem ve teknikleriyle sosyal, kültürel ve eğitsel etkinliklerle kendilerini geliştirmelerine ve gerçekleştirmelerine yardımcı olmak. İlköğretim Kurumları Yönetmeliğinin 5. maddesi Yasal Yükümlülük (Görevler) Dayanak (Kanun, Yönetmelik, Genelge adı ve no) Öğrencileri ailesine ve topluma karşı sorumluluk duyabilen, üretken, verimli, ülkenin ekonomik ve sosyal kalkınmasına katkıda bulunabilen bireyler olarak yetiştirmek. İlköğretim Kurumları Yönetmeliğinin 5. maddesi Doğayı tanıma, sevme ve koruma, insanın doğaya etkilerinin neler olabileceğine ve bunların sonuçlarının kendisini de etkileyebileceğine ve bir doğa dostu olarak çevreyi her durumda koruma bilincini kazandırmak. İlköğretim Kurumları Yönetmeliğinin 5. Maddesi Öğrencilere bilgi yüklemek yerine, bilgiye ulaşma ve bilgiyi kullanma yöntem ve tekniklerini öğretmek. İlköğretim Kurumları Yönetmeliğinin 5. Maddesi Öğrencilere bilgi yüklemek yerine, bilgiye ulaşma ve bilgiyi kullanma yöntem ve tekniklerini öğretmek. İlköğretim Kurumları Yönetmeliğinin 5. maddesi Öğrencileri yöneltmek. bilimsel düşünme, araştırma ve çalışma becerilerine yöneltmek İlköğretim Kurumları Yönetmeliğinin 5. maddesi Öğrencilerin, sevgi ve iletişimin desteklediği gerçek öğrenme ortamlarında düşünsel becerilerini kazanmalarına, yaratıcı güçlerini ortaya koymalarına ve kullanmalarına yardımcı olmak. İlköğretim Kurumları Yönetmeliğinin 5. maddesi Öğrencilerin kişisel ve toplumsal araç-gereci, kaynakları ve zamanı verimli kullanmalarını, okuma zevk ve alışkanlığı kazanmalarını sağlamak.
http://muhaz.org/mec-speech-at-media-briefing-at-the-breakfast.html#Sustainable_Environmental_Management	Mec speech at Media briefing at the breakfast	Speech of Ms Nandi Mayathula-Khoza, Gauteng MEC for Agriculture and Rural Development, during the media briefing breakfast on 25 July 2011 at Parktonian hotel Johannesburg Programme Director: Members of the media Officials from all spheres of government (National, Provincial and Local) Invited guests Ladies and gentlemen Molweni, sanibonani, dumelang, goeie more, good morning to you all. Thank you all for coming to this important media briefing, The Department of Agriculture and Rural Development has always been committed to participatory governance, affording its stakeholder constant updates and opportunities to contribute to shaping the department for the better. This media briefing session is part of that ongoing consultation and is also a reporting back session the department to ensure that stakeholders are informed about what the department is doing to improve the quality of the lives of the people of Gauteng and demonstrate government commitment to accountability. - Budget allocation and breakdown This year’s Budget Vote speech was informed by national and provincial priorities in line with the Outcomes Based Approach which covers 12 national outcomes (each with a number of outputs, indicators and targets). Of these 12 outcomes, the Department of Agriculture and Rural Development (GDARD) leads Outcomes 7 (Vibrant, Equitable and Sustainable Rural Communities contributing to Food Security for All) and 10 (Protected and enhanced environmental assets and natural resources). With a total allocation of R489, 850 million for the 2011/12 financial year, the budget will be split as follows to ensure that the department fulfils its mandate - R123 064 million has been allocated for Outcome 7: Vibrant, equitable and sustainable rural communities and food security for all. Of this amount, R65, 217 million is conditional grants that include Land Care, the Comprehensive Agriculture Support Programme and the Letsema/Illima programme, while R20, 679 million is earmarked for agro-processing and other agriculture projects. - R22, 624 million has been allocated for Outcome 10: Protected and enhanced environmental assets and natural resources. - R101, 806 million has been allocated for Outcome 12: An efficient, effective and development - oriented public service and empowered, fair and inclusive citizenship - R242, 356 million has been allocated for compensation of employees. 2. Land and agrarian reform in support of emerging and small scale farmers Land reform in Gauteng is progressing well in that 10 865 (97%) of the 11 145 land claims have been settled and only 280 are outstanding and are in courts. The total number of 16 378 hectares of land has been restored and R635 204 709 has been paid in financial compensation. The challenge, however, is to ensure sustainable food production on fertile farms. Our role is to provide pre and post settlement support to land reform beneficiaries. National government is providing are capitalization and development programme to revitalize unproductive farms bought through land reform. About 161 of the 1528 land reform related jobs were created in Gauteng to date. We are participating in the national Green Paper process on land reform in SA, which is underpinned by three fundamental principles: de-radicalizing the rural economy; democratic allocation and use of land; and, sustained production discipline for food production. With regards to access to finance by emerging as well as smallholder farmers, GDARD has developed an operational plan to improve access to finance for operational costs for emerging farmers. We have since linked 64 farmers who subsequently received financial support through DFIs such as NERPO, Peolwane, NDA and the Land Bank. Despite farmers accessing funding, some of their projects have failed due to poor management. To support farmers, we have since disseminated 21 485 agricultural production information manuals and brochures to communities, and facilitated commodity study groups to ensure that these projects are sustainable. Together with the Premier of Gauteng and the Department of Economic Development, GDARD launched the Maize Triangle Project to stimulate growth in the agricultural sector and to promote food production and agri-businesses in the Sedibeng area. We supported 44 grain producing farmers within the maize triangle covering Emfuleni, and Lesedi and rolled it out to Kungwini Local Municipalities with production inputs through the Letsema/Illima programme. As part of our mechanization support programme, we made available twelve (12) tractors, ploughs and planters to the farming community in Gauteng. Three (3) tractors were given directly to the successful maize farmers of Holfontein Co-operative and nine (9) tractors were distributed to municipalities to enable them to service farmers. In line with our approved Gauteng Agricultural Development Strategy and through the Comprehensive Agricultural Support Program, the department has supported farmers with on-farm infrastructure including 14 farmers with 42 hydroponics structures, 12 with piggery structures and 17 with poultry structures. A total of 18 farmers were mentored and 250 smallholder farmers received training on poultry production, piggery production and vegetable production throughout Gauteng. In line with the approved Agricultural Co-operative Plan, forty two (42) co-operatives from Metsweding, Sedibeng, West Rand and City of JHB received support in the form of on and off-farm infrastructure, production inputs such as chickens, feed, maize, seedlings, herbicides etc, and training and capacity building. Eighteen cooperatives were awarded contracts by government and are successfully supplying their produce to hospitals and orphanages. However, we acknowledge that some of these cooperatives still need more support to promote sustainability. We are particularly proud of Balemi Ba Lekoa, former female farmers of the year (2006), who through government and agri-industrial support continue to thrive in mixed agri-business/farming activities. GDARD supported two commercial farmers, IXL Farms and Eldorado Fresh Lettuce Producers that were heavily damaged by hailstorms in Tarlton with vegetable seeds, seedlings and fertilizers as part of the Agricultural Disaster Mitigation Plan that was approved during 2010. This support was appreciated by affected farmers. In implementing the EXCO approved Gauteng Extension Revitalization Plan during 2010, we rendered a valuable agricultural extension service to 658 farmers. In improving this service, a Digital Pen System was procured and delivered to our 67 extension officers and 92 agricultural advisers were provided with 3G modems, 25 laptops, and 12 printers. This service has contributed to effective extension and advisory support to farmers. To further improve decent employment Opportunities & economic livelihoods, we intend to work with Universities to have a biotechnology science park space at the innovation hub in Tshwane to harness the development of knowledge base economy. This year we are working on a funding model & sources there-of because it is an expensive venture - Food Security and the upcoming Food Security Summit as well as Gauteng Comprehensive Rural Development and Infrastructure Services The department will continue to implement the Household Food Security Programme targeting 11 000 households for homestead food gardens through the Siyazondla Programme (one household-one food garden) and 34 community food gardens in the 50 poorest wards. We will roll out 34 irrigation installations in newly identified community gardens in those poorest wards. We will continue to monitor and strengthen the food gardens programme to ensure proper maintenance of the existing food gardens as well as the newly established ones. We will also encourage and support agro-processing and marketing of food from these gardens for income generation through value addition. During the third quarter of this current financial year, we will host a Food Security Summit for all role-players and stakeholders in Gauteng to assess the progress made since the last Food Summit held in 2008. In this summit, we will also look at various mechanisms that can be put in place to address the current challenges and needs in the food production sector with a view to work towards achieving our main goal of ensuring a food secure province, given the eminent population growth. We will also continue to support and work closely with the Gauteng Department of Health and Social Development on the Food Emergency Relief Programme to ensure zero hunger in the province. - Water Resource Protection and Acid Mine Drainage While acknowledging that water resource protection is the competence of the National Department of Water Affairs, and the Provincial Department of Local Government, we, as the custodians of the environment in the province have supported and participated in the Water Resources Protection Strategy formulation processes driven by the provincial Department of Local government. We have also participated in the Inter- Ministerial processes aimed at finding sustainable solutions to the acid mine drainage problem. In addition, we rehabilitated one wetland in Johannesburg. A total of 28 779 hectares of invasive alien vegetation have been cleared through working for water projects in Tshwane; Lesedi; City of Johannesburg; Mogale City; and, Emfuleni. GDARD will identify a total of four (4) priority wetlands, develop and implement related management plans. Eight projects will be implemented under Working for Wetlands and Working for Water Programmes. In terms of Acid Mine Drainage, we acknowledge that agriculture and mines have a great role to play in water usage, water recharge and water pollution. In agriculture, the use of water from the Vaal river systems is important as it reduces the available water resources to power the economy. The Department of Water Affairs (DWA) is in charge of all water resources and planning in the province. Licenses are issued by DWA for agricultural users. The use of fertilizers and run off farming operations can pollute river water and cause additional expense to the purification process. In the mining sector, seepage water into the mines is the challenge and has to be regularly pumped for mining operations to continue. The monitoring of mining operations and its impact on the environment has to be regulated by DWA and the Department of Environment. The recharging of ground water basins has not been looked at seriously by the technical experts. Water purified by the mines can be used to recharge the ground water systems. GDARD will continue to support and make inputs into initiatives geared towards the management of acid mine drainage (AMD) problem, thus ensuring clean and drinkable water. - Sustainable Environmental Management The department launched and started implementing the Clean and Green campaign which aims to create awareness and encourage sustainable environmental action across all municipalities in the province. We distributed 61 744 trees for planting throughout the province focusing of 50 poorest wards, conducting 122 clean-ups and converted 10 illegal dumping spots into mini recreational parks. The targeted number of trees for the current term is 1000 000 (indigenous and fruit trees). During 2011/12, to ensure that the province is litter-free and that there is better waste management, we have launched the Gauteng Waste Collection Standards on 13 June of this year. We will work with municipalities to run waste management capacity building sessions to ensure that people understand how these standards work. We will also intensify the promotion of recycling across the province to ensure that it becomes a viable income -generating activity for communities. It is hoped that implementation of these standard will contribute to addressing rodent problems in municipalities and the dangers that come with them. During this year GDARD will accelerate the implementation of Clean and Green Campaign’s community outreach awareness component, through greening and clean-ups in all municipalities, with a focus on the West Rand in support of the Mayor’s Green IQ vision. We will complement this outreach programme with the competition component, Bontle ke Botho (BkB) which encourages participation of schools and communities in wards to initiate projects on water conservation, energy efficiency, waste management, sustainable agriculture and greening. Prizes won by schools and wards in this competition are used for initiating new projects or improving old ones. GDARD will restore and rehabilitate degraded ecosystems through community based natural resource management and habitat rehabilitation projects through Land Care to address land degradation and soil erosion. As part of strengthening compliance and enforcement or alignment of policy or legislative frameworks, we will enter into agreements through Memorandum of Understanding (MOU) with Executive Mayors/MMC’s in municipalities. GDARD will finalize and launch the State of the Environment Report which will assist us to identify areas of weakness and where we are performing better as a province in relation to environment. We will also finalize and implement the strategy and action plans for the Reclamation of Mine Dumps. This strategy will provide guidelines for reclamation and better management of derelict and ownerless mine/dumps sites. In response to the EXCO decision, we are working swiftly to finalize the relocation of the EIA function from GDARD to the Gauteng Planning Commission. While we are finalizing the relocation process, GDARD will continue to expedite the EIAs in line with the legislative timeframes. We will also continue to raise awareness on EIA regulations through workshops in all municipalities. - Reducing of green gas emissions, climate change and improved air atmospheric quality We successfully repaired five of the seven air quality stations placed with municipalities. Data is now generated from these stations which indicate the ambient air quality in these areas. We are addressing the challenge linked to insufficient technical capacity to maintain stations and the equipment with relevant municipalities. During 2011/12, we will continue to maintain the seven networks of air quality stations to ensure that the status of air is known. We will finalize the Gauteng Climate Change Mitigation and Adaptation Strategy and launch it as part of our contribution to COP 17 in Durban at the end of this year. This strategy will also show links between agriculture and climate change, for example on how food gardens will mitigate GHG emissions, contribute to water and soil conservation, and support poverty alleviation and food security. This does not require large upfront investments, and is suitable for youth/women empowerment and education. On behalf of the province, the department will organize an awareness workshop that will include municipalities, NGOs, CBOs including the poor and private sector, to prepare for the 17th Conference of the Parties (COP17) of the United Nations Framework Convention on Climate Change, which will be held in Durban later this year. The overall objective of COP 17 is to assess progress made in dealing with climate change as well as pave the way forward in terms of addressing the current challenges. Remember: working together we can do more! Thank you. Dostları ilə paylaş: \|
http://muhaz.org/sincan-turkoglu-ilkokulu-ortaokulu-2014-2019-donem-stratejik-p.html?page=5	OKULUN PERSONEL YAPISI - Sincan Türkoğlu İlkokulu Ortaokulu 2014-2019 Dönem Stratejik Plan ankara-2015	\| \| səhifə \| 5/10 \| tarix \| 07.01.2022 \| ölçüsü \| 0,73 Mb. \| \| #88381 \| \| OKULUN PERSONEL YAPISI 2015 YILI YÖNETİCİ VE ÖĞRETMEN DURUMU \| SIRA NO \| GÖREVİ \| SAYISI \| \| MÜDÜR \| 1 \| \| MÜDÜR YARDIMCISI (İlkokul) \| 1 \| \| MÜDÜR YARDIMCISI (Ortaokul) \| 1 \| \| OKUL ÖNCESİ ÖĞRETMENİ \| 2 \| \| SINIF ÖĞRETMENİ \| 14 \| \| TÜRKÇE \| 2 \| \| SOSYAL BİLGİLER \| 1 \| \| MATEMATİK \| 2 \| \| İNGİLİZCE \| 2 \| \| TEKNOLOJİ TASARIM ÖĞRETMENİ \| 1 \| \| BEDEN EĞİTİMİ \| 1 \| \| BT ve YAZILIM \| 1 \| \| MÜZİK \| 1 \| \| REHBERLİK \| 2 \| \| GÖREVLENDİRME \| ÜCRETLİ \| \| \| YOK \| 2 (Dahil) \| \| \| Toplam \| 35 \| SIRA NO \| Görevi \| E \| K \| T \| 1 \| MEMUR \| 0 \| 0 \| 0 \| 2 \| HİZMETLİ \| 0 \| 0 \| 0 \| 3 \| SÖZLEŞMELİ PERSONEL \| 0 \| 0 \| 0 \| 4 \| GEÇİCİ PERSONEL \| 0 \| 1 \| 1 \| TOPLAM \| \| 1 \| 1 \| 2 \| Faaliyet Alanları, Ürün ve Hizmetler FAALİYET ALANI \| ÜRÜN HİZMET \| FAALİYET ALANI 1 \| Eğitim ve öğretim, destek \| Eğitim ve öğretim \| Yüksek öğretime gidebilen öğrenci yetiştirilmesi \| Öğretmene destek \| Öğretmenlerin mesleki yeterliğe sahip hale getirilmesi \| Öğrenme ortamı \| Öğrenme ortamlarında ileri teknoloji ürünleri kullanılması \| e-okul \| Öğrenci işleri ve kayıtlar \| Öğrenciye destek \| Öğrenciye rehberlik ve maddi yardım \| FAALİYET ALANI 2 \| Yönetim/Denetim \| Okul yönetimi \| Okulun çalışmalarının ve gelişiminin yönetilmesi, \| Eğitim yönetimi \| Eğitimle ilgili mevzuatın düzenlenmesi \| Öğretimin yönetimi \| Öğretimin amaçlara uygun olarak gerçekleştirilmesi \| Bütçe yönetimi \| Okula ayni ve nakdi kaynak bulunması ve kullanılması \| Denetim \| Okul çalışmalarının denetimi \| FAALİYET ALANI 3 \| Temizlik, bahçe, servis, kantin \| Temizlik ve sağlık bilgisi \| Okul ve çevresinin temizliği ve sağlığa uygunluğu \| Okul Servisi \| Servis araçlarının düzenli hizmet vermesi \| Kantin \| Sağlıklı ve kaliteli kantin hizmeti \| FAALİYET ALANI 4 \| Onarım, donatım \| Onarım \| Okulun onarımı için ödenek temini veya tahsisi \| Araç-gereç \| Okula araç-gereç temini veya tahsisi \| Donatım \| Okula donatım temini veya tahsisi \| 2.4 Paydaş Analizi 2.4.1 Paydaş Sınıflandırma Matrisi PAYDAŞLAR \| İÇ PAYDAŞLAR \| DIŞ PAYDAŞLAR \| YARARLANICI \| Çalışanlar, Birimler \| Temel ortak \| Stratejik ortak \| Tedarikçi \| Müşteri, hedef kitle \| Millî Eğitim Bakanlığı \| O \| \| \| O \| O \| Ankara Valiliği \| O \| \| \| O \| O \| Ankara Milli Eğitim Müdürlüğü Çalışanları \| O \| \| \| O \| O \| Sincan İlçe Milli Eğitim Müdürlüğü \| \| \| \| \| \| Okullar ve Bağlı Kurumlar \| O \| O \| O \| O \| O \| Öğretmenler ve Diğer Çalışanlar \| \| \| \| \| \| Öğrenciler ve Veliler \| \| \| \| \| \| Türkoğlu Ortaokulu Aile Birliği \| \| \| \| \| \| Ankara’daki Üniversiteler \| O \| O \| O \| O \| O \| Ankara ve Sincan Belediyeleri \| O \| O \| O \| O \| O \| Güvenlik Güçleri (Temelli Karakolu,) \| O \| O \| O \| O \| O \| Bayındırlık ve İskân Müdürlüğü \| O \| O \| O \| O \| O \| Sincan Sosyal Hizmetler Müdürlüğü \| O \| O \| O \| O \| O \| Ankara Gençlik ve Spor Müdürlüğü \| O \| O \| O \| O \| O \| Sincan Sağlık Müdürlüğü \| O \| O \| O \| O \| O \| Sincan Belediyesi Kültür Müdürlüğü \| O \| O \| O \| O \| O \| Hayırseverler \| O \| O \| O \| O \| O \| Ulusal ve yerel Medya \| O \| O \| O \| O \| O \| İşveren kuruluşlar \| O \| O \| O \| O \| O \| Gazi mah. Muhtarlığı \| O \| O \| O \| O \| O \| 2.4.2 Paydaş Önceliklendirme Matrisi Paydaşlar \| İç Paydaş \| Dış paydaş \| Neden Paydaş? \| Paydaşın Kurum Faaliyetlerini Etkileme Derecesi \| Paydaşın Taleplerine Verilen Önem \| Sonuç \| Veliler \| Ö \| \| Hizmetlerimizden yaralandıkları için \| 5 \| 5 \| Bilgilendir, Birlikte çalış \| Okul Aile Birliği \| Ö \| \| İşbirliği yapacağımız kurum \| 5 \| 5 \| Bilgilendir, Birlikte çalış \| MEB \| \| Ö \| Bağlı olduğumuz merkezi idare \| 5 \| 5 \| İzle,Gözet \| Ankara İl MEM \| \| Ö \| Bağlı olduğumuz merkezi idare \| 5 \| 5 \| Bilgilendir, Birlikte çalış \| Sincan İlçe MEM \| \| Ö \| Bağlı olduğumuz merkezi idare \| 5 \| 5 \| Bilgilendir, Birlikte çalış \| Öğrenciler \| Ö \| \| Hizmetlerimizden yaralandıkları için \| 5 \| 5 \| Bilgilendir, Birlikte çalış \| 5.Sınıf Öğrencileri \| Ö \| \| Okul tanıtımında öncelikli grup \| 5 \| 5 \| Bilgilendir, Birlikte çalış \| Okuldaki Öğrenciler \| Ö \| \| Varoluş gerekçemiz \| 5 \| 5 \| Bilgilendir, Birlikte çalış \| İdareci \| Ö \| \| Hizmet verdikleri için \| 5 \| 5 \| Bilgilendir, Birlikte çalış \| Öğretmen \| Ö \| \| Hizmet verdikleri için \| 5 \| 5 \| Bilgilendir, Birlikte çalış \| Hizmetliler / Memur \| Ö \| \| Hizmet verdikleri için \| 5 \| 5 \| Bilgilendir, Birlikte çalış \| STK \| \| Ö \| işbirliği yapacağımız kurumlar \| 2 \| 2 \| İzle, Gözet \| Gazi Mah. Muhtarlığı \| \| Ö \| işbirliği yapacağımız kurumlar \| 2 \| 2 \| İzle, Gözet \| Temelli Sağlık Ocağı \| \| Ö \| işbirliği yapacağımız kurumlar \| 2 \| 2 \| İzle, Gözet \| Mezunlar \| \| Ö \| İşbirliği \| 2 \| 2 \| İzle, Gözet \| 2.4.3 Yararlanıcı Ürün/Hizmet Matrisi Ürün/Hizmet Yararlanıcı (Müşteri) \| Eğitim-Öğretim (Örgün-Yaygın) \| Yatılılık-Bursluluk \| Nitelikli işgücü \| AR-GE, Projeler, Danışmanlık \| Altyapı,Donatım Yatırım \| Yayım \| Rehberlik, Kurs, Sosyal etkinlikler \| Mezunlar (Öğrenci) \| Ölçme-Değerlendirme \| Öğrenciler \| Ö \| O \| O \| O \| Ö \| Ö \| Ö \| Ö \| Ö \| Veliler \| Ö \| O \| O \| \| O \| \| O \| \| \| Üniversiteler \| O \| O \| \| O \| O \| O \| O \| O \| \| Medya \| \| \| O \| O \| \| \| \| \| \| Uluslar arası kuruluşlar \| O \| \| \| O \| \| \| \| \| \| Meslek Kuruluşları \| \| \| O \| \| \| \| \| \| \| Sağlık kuruluşları \| O \| \| \| \| O \| \| \| \| \| Diğer Kurumlar \| O \| O \| O \| O \| O \| O \| O \| O \| O \| Özel sektör \| O \| O \| O \| O \| \| \| \| \| \| Belediyeler \| O \| O \| O \| O \| O \| O \| O \| O \| O \| Dostları ilə paylaş: \| \| \|
http://muhaz.org/microsoft-word-15-12-producer-grower-poultry-exemption-doc.html	Microsoft Word 15-12 Producer Grower Poultry Exemption doc	\| \| NORTH CAROLINA DEPARTMENT OF AGRICULTURE AND CONSUMER SERVICES MEAT AND POULTRY INSPECTION DIVISION Raleigh, North Carolina Steve Troxler, Commissioner \| MPID NOTICE \| 6-18 \| 12-3-18 \| REQUIREMENTS FOR THE PRODUCER/GROWER 20,000 POULTRY EXEMPTION - PURPOSE: This notice provides instructions for individuals slaughtering and/or processing up to 20,000 poultry of their own raising as a Producer/Grower under exemption from mandatory (daily) inspection requirements of the Poultry Products Inspection Act and the NC Poultry Products Inspection Law. All poultry products produced under these exemptions can only be sold within the state of North Carolina. - CANCELLATION: MPID Notice 6-14 dated 9-17-14 - REASON FOR REISSUANCE: To clarify the types of processing allowed under this exemption. - DEFINITIONS: Poultry: “Poultry” means any of the following domesticated birds: chickens, turkeys, ducks, geese, guineas, ratites, and squabs. Processing: Allowable “processing activities” under this exemption are limited to minimal processing of the raw dressed poultry which includes the following: cutting and trimming of whole dressed raw birds into halves, quarters, or other individual pieces or parts, grinding, stuffing and/or adding seasonings to the raw exempt poultry and wrapping, bagging, packaging and labeling of the exempt poultry products. - REFERENCES: 9 CFR 381.10; NC General Statute 106-549.62 - PROCEDURE: Producer/Grower 20,000 Poultry Limit Exemption A person may slaughter and process (on his or her premises) poultry that he/she raised and he/she may distribute such poultry without mandatory (daily) inspection. The limited provisions of this exemption apply to poultry growers who slaughter/process no more than 20,000 birds in a calendar year for use as human food. To operate under this exemption the noted nine (9) requirements must be met. - The producer/grower slaughters/processes no more than 20,000 healthy birds of his/her own raising, on his/her premises in a calendar year. - The producer/grower sells/distributes only poultry products he/she prepares under the Producer/Grower 20,000 Poultry Limit Exemption. He/she may not buy or sell poultry products prepared under another exemption in the same calendar year. - The poultry products can be sold only within the state of North Carolina. The poultry products may not move in interstate commerce. - The poultry are healthy when slaughtered. 1001 Mail Service Center, Raleigh, North Carolina 27699-1001 • (919) 707-3180 Toll Free Hearing Impaired: 1-800-735-2962 • Toll Free Speech Impaired: 1-877-735-8200 www.ncagr.gov/meatpoultry Equal Opportunity in Employment and Services 5. The slaughter and processing at the Producer/Grower’s premises is conducted under sanitary standards, practices, and procedures that produce products that are sound, clean, fit for human food and not adulterated. Sanitation requirements are outlined in Attachment 1: Basic Sanitary Standards - The Producer/Grower only distributes poultry products he/she produced under the Poultry/Grower Exemption. General Note: The producer/grower can also distribute poultry products that he/she raised and had slaughtered/processed under USDA inspection. - With the exception of mobile slaughter units, the facility used to slaughter or process the poultry is not used to slaughter or process another person’s poultry unless the State Director of Meat and Poultry Inspection grants an exemption. - All poultry or poultry products produced under this exemption must be labeled with the following: - the processor’s name, - the address, - the statement, Exempt P.L. 90-492, - Safe Handing Instructions See Attachment 2 for an example of a “Safe Handling Instructions” label. Specialty claims such as “local,” “free range,” “raised without antibiotics,” and other descriptive terms are not permitted on the labels of exempt poultry products or associated point of purchase materials (posters, brochures, etc). If poultry producers desire to make any claims about their poultry products, such poultry must be slaughtered and processed at a USDA inspected poultry slaughter establishment. Claims must be pre-approved per MPID Notice 10-09 Labeling and Point of Purchase Claims. - The Producer/Grower keeps accurate and legible records necessary for the effective enforcement of the Act. Records include slaughter records and records covering the sales of poultry products to customers. These records are subject to review by USDA Food Safety and Inspection Service or NCDA&CS Meat and Poultry Inspection Division employees, to determine compliance with the requirement for sales not to exceed 20,000 poultry in a calendar year. On-farm processing activities for exempt poultry products is limited to the minimal processing of the raw dressed poultry which includes the following: Cutting and trimming of whole dressed raw birds into halves, quarters, or other individual pieces or parts, grinding, stuffing and/or adding seasonings to the raw exempt poultry, and wrapping, bagging, packaging and labeling of the exempt poultry products. If the producer/grower wants to conduct more advanced processing (cooking, smoking, etc.) they must first obtain inspection from either their local county health department (for retail sales) or USDA, Food Safety and Inspection Service (for wholesale sales). It is permissible for producer/growers to carry their packaged and labeled dressed poultry products to an incubator kitchen or other similar shared-use facility for further processing provided the following provisions are met: Both the facility and the producer/grower are permitted by the local County Environmental Health Department. Products produced under such inspection must be labeled as required by the County Environmental Health Department. Products produced as described in the above paragraph, can be sold by the producer/grower directly to the end consumers only (retail sales). Such products can be sold at the producing facility or sold directly to the end consumer in other locations, such as farmers markets, provided the meat and poultry products remain under the control of the producer/grower. Sales to restaurants, grocery stores, or anyone other than the end consumer is prohibited. Such products may only be sold within the State of North Carolina. Additional 20,000 Poultry Limit Exemptions Two additional possible exemptions fall in this category. They are Producer, Grower or Other Person and Small Enterprise. Exemption criteria requirements differ for each exemption and are complex. Sales and processing activities are limited under these two exemptions. A slaughter or processor of poultry may not simultaneously operate under more than one exemption during a calendar year. For more information on these two additional specific exemptions, contact the NCDA&CS Meat and Poultry Inspection Division. ADDITIONAL INFORMATION: If you have any questions or need additional information, contact the NCDA&CS Meat and Poultry Inspection Division at (919) 707-3180. Attachment 1: Basic Sanitary Standards Attachment 2: “Safe Handling Instructions” Label Example Dr. Beth Yongue State Director DISTRIBUTION: MPID Personnel and Web site SUBJECT CATEGORY: Compliance Attachment 1: Basic Sanitary Standards Following are general basic sanitary standards, practices, and procedures [9 CFR 416.2-416.5]. The list is a summary of the regulatory requirements for sanitation procedures and practices that are required for a poultry business receiving full U.S. Department of Agriculture inspection and are applicable to poultry exempt operations {Title 9 CFR Part 416}. - Sanitary operating conditions. All food-contact surfaces and non-food-contact surfaces of an exempt facility are cleaned and sanitized as frequently as necessary to prevent the creation of insanitary conditions and the adulteration of product. Cleaning compounds, sanitizing agents, processing aids, and other chemicals used by an exempt facility are safe and effective under the conditions of use. Such chemicals are used, handled, and stored in a manner that will not adulterate product or create insanitary conditions. Documentation substantiating the safety of a chemical's use in a food processing environment is available to inspection program employees for review. Product is protected from adulteration during processing, handling, storage, loading, and unloading and during transportation from official establishments. - Grounds and pest control. The grounds of exempt operation are maintained to prevent conditions that could lead to insanitary conditions or adulteration of product. Plant operators have in place a pest management program to prevent the harborage and breeding of pests on the grounds and within the facilities. The operator's pest control operation is capable of preventing product adulteration. Management makes every effort to prevent entry of rodents, insects, or animals into areas where products are handled, processed, or stored. Openings (doors and windows) leading to the outside or to areas holding inedible product have effective closures and completely fill the openings. Areas inside and outside the facility are maintained to prevent harborage of rodents and insects. The pest control substances used are safe and effective under the conditions of use and are not applied or stored in a manner that will result in the adulteration of product or the creation of insanitary conditions. - Sewage and waste disposal. Sewage and waste disposal systems properly remove sewage and waste materials— feces, feathers, trash, garbage, and paper—from the facility. Sewage is disposed of into a sewage system separate from all other drainage lines or disposed of through other means sufficient to prevent backup of sewage into areas where product is processed, handled, or stored. When the sewage disposal system is a private system requiring approval by a State or local health authority, upon request, the management must furnish to the inspector a letter of approval from that authority. - Water supply and water, ice, and solution reuse. A supply of running water that complies with the National Primary Drinking Water regulations (40 CFR part 141) at a suitable temperature and under pressure as needed, is provided in all areas where required (for processing product; for cleaning rooms and equipment, utensils, and packaging materials; for employee sanitary facilities, etc.). If a facility uses a municipal water supply, it must make available to the inspector, upon request, a water report, issued under the authority of the State or local health agency, certifying or attesting to the potability of the water supply. If a facility uses a private well for its water supply, it must make available to the inspector, upon request, documentation certifying the potability of the water supply that has been renewed at least semi-annually. - Facilities. Maintenance of facilities during slaughtering and processing is accomplished in a manner to ensure the production of wholesome, unadulterated product. - Dressing rooms, lavatories, and toilets. Dressing rooms, toilet rooms, and urinals are sufficient in number ample in size, conveniently located, and maintained in a sanitary condition and in good repair at all times to ensure cleanliness of all persons handling any product. Dressing rooms, lavatories, and toilets are separate from the rooms and compartments in which products are processed, stored, or handled. - Inedible Material Control. The operator handles and maintains inedible material in a manner that prevents the diversion of inedible animal products into human food channels and prevents the adulteration of human food. Attachment 2: Safe Handling Instructions Label Example Safe Handling Instructions Some food products may contain bacteria that could cause illness if the product is mishandled or cooked improperly. For your protection, follow these safe handling instructions. Keep refrigerated or frozen. Thaw in refrigerator or microwave. Keep raw meat and poultry separate from other foods. Wash working surfaces (including cutting boards), utensils, and hand after touching raw meat or poultry. Cook thoroughly. Keep hot foods hot. Refrigerate leftovers immediately or discard. Dostları ilə paylaş: \|
http://muhaz.org/sincan-turkoglu-ilkokulu-ortaokulu-2014-2019-donem-stratejik-p.html?page=10	STRATEJİK AMAÇLAR - Sincan Türkoğlu İlkokulu Ortaokulu 2014-2019 Dönem Stratejik Plan ankara-2015	3.5.STRATEJİK AMAÇLAR Stratejik Amaç 1: Eğitimde kaliteyi artırmak amacıyla fiziki alt yapının oluşturulmasını sağlamak. Stratejik Hedef 1.1. Okulumuzda plan dönemi sonuna kadar %60’ı karşılanmış olan yeni sıra ve sınıf perdeleri ihtiyacımızın %100’ını karşılamak. (ilkokul ve anasınıfı tamamlanmış- ortaokul kısmı tamamlanacak) Stratejik Hedef 1.2. Çevre iş yerlerinden teknolojik donanım için destek ve sponsorluk bulmak. BT sınıfı bilgisayarlarını yenilemek ve/veya projeksiyon sayısını arttırmak. Performans Göstergeleri/Hedef: SAM \| Performans Göstergeleri \| Mevcut Durum \| 2015 \| 2016 \| 2017 \| 2018 \| 2019 \| SH \| 1.1.1 \| Görüşülen hayırsever sayısı \| 5 \| 5 \| 6 \| 7 \| 8 \| 8 \| 1.1.2 \| Onarılan sınıf sayısı \| 13 \| 5 \| 6 \| 7 \| 8 \| 9 \| 1.2.1 \| Görüşülen hayırsever sayısı \| 3 \| 4 \| 5 \| 6 \| 7 \| 8 \| 1.2.2 \| Sağlanan teknolojik araç sayısı \| 1 \| 3 \| 4 \| 5 \| 6 \| 7 \| Faaliyetler / Projeler Maliyet Tablosu: SAM SH \| Faaliyet veya Projeler \| Sorumlu Ekip \| 2015 \| 2016 \| 2017 \| 2018 \| 2019 \| SP Sonu TOPLAM \| 1.1.1 \| Bağış sahipleri için yapılacak etkinlik ve plaket vb \| Sosyal Faaliyet T.K.Y Ekibi \| 75 \| 100 \| 125 \| 150 \| 175 \| 175 \| 1.1.2 \| Bağış sahipleri için yapılacak etkinlik ve plaket vb \| Sosyal Faaliyet T.K.Y Ekibi \| 75 \| 100 \| 125 \| 150 \| 175 \| 175 \| TOPLAM: \| 150 \| 200 \| 250 \| 300 \| 350 \| 350 \| 2013-2014 Eğitim öğretim yılında mezun olan 134 öğrenciden7 fen lisesi,70 Anadolu Lisesi,diğer öğrencilerimiz meslek ticaret ve imam hatip lisesine yerleşmişlerdir. Mevcut Başarı Durumu TÜM SINIF ORTALAMA 8/A-B-C \| SINIF \| Y.DİL \| TÜRKÇE \| İNK.TARİHİ \| MATEMATİK \| FEN TEK. \| DİN K. \| 8/A \| 42,638 \| 65,416 \| 56,666 \| 52,059 \| 59,544 \| 69,027 \| 8/B \| 41,973 \| 70,789 \| 67,631 \| 50,14 \| 61,768 \| 71,842 \| 8/C \| 42,916 \| 69,305 \| 62,5 \| 53,597 \| 57,685 \| 74,142 \| 8/D \| 37,291 \| 66,458 \| 57,5 \| 51,801 \| 58,712 \| 67,916 \| Stratejik Amaç 2: Okulumuzun akademik başarısını artırmak. Stratejik Hedef 2.1: Orta öğretim kurumlarının tanıtılması, TEOG sınavında, verimli ders çalışma yöntemleri hakkında öğrencilere ve velilere yönelik seminer düzenlenmesi. Performans Göstergeleri/Hedef: SAM \| Performans Göstergeleri \| Mevcut Durum \| SH \| Öğrenciler için etkili ve verimli ders çalışma teknikleri ile ilgili seminer verilecektir. (Veli-Öğrenci) \| \| 2015 \| 2016 \| 2017 \| 2018 \| 2019 \| 2.1.1 \| Düzenlenen seminer sayısı \| 0 \| 3 \| 6 \| 8 \| 8 \| 8 \| 2.1.2 \| Seminerlere katılan öğrenci sayısı \| 0 \| 80 \| 85 \| 90 \| 95 \| 100 \| 2.1.3 \| Seminerlere katılan veli sayısı \| 0 \| 50 \| 70 \| 75 \| 80 \| 100 \| Faaliyet / Projeler ve Maliyet Tablosu: SAM SH \| Faaliyet veya Projeler \| Sorumlu Ekip \| 2015 \| 2016 \| 2017 \| 2018 \| 2019 \| SP Sonu TOPLAM \| 2.1.1 \| Öğrenciler için etkili ve verimli ders çalışma teknikleri ile ilgili seminer verilecektir. \| Rehberlik Öğretmenleri \| Maliyet yok \| 2.1.2 \| Veliler için seminer düzenlenecektir. \| Rehberlik Öğretmenleri \| Maliyet yok \| TOPLAM: \| \| \| \| \| \| \| Stratejik Hedef 2.2: Sürekli devamsız 3 öğrencinin aile ziyaretleri, ve teşviklerle okula devamının sağlanması Performans Göstergeleri/Hedef: SAM \| Performans Göstergeleri \| Mevcut Durum \| 2015 \| 2016 \| 2017 \| 2018 \| 2019 \| SH \| 2.2.1 \| Sürekli devamsız 3 öğrencinin aile ziyaretleri, ve teşviklerle okula devamının sağlanması. (ziyret sayısı) \| 3 \| 3 \| - \| - \| - \| - \| Faaliyet / Projeler ve Maliyet Tablosu: SAMSH \| Faaliyet veya Projeler \| Sorumlu Ekip \| 2015 \| 2016 \| 2017 \| 2018 \| 2019 \| SP Sonu TOPLAM \| 2.2.1 \| Sürekli devamsız 3 öğrencinin aile ziyaretleri, ve teşviklerle okula devamının sağlanması. \| Rehber öğretmen ve idareci \| 3 \| - \| - \| - \| - \| \| TOPLAM: \| \| \| \| \| \| \| Stratejik Hedef 2.3: Okulumuzda açılacak yetiştirme ve hazırlama kurslarını açmak ve öğrencilerimizi okul çıkışı Kursa gelmelerini teşvik etmek. Performans Göstergeleri/Hedef: SAM \| Performans Göstergeleri \| Mevcut Durum \| 2015 \| 2016 \| 2017 \| 2018 \| 2019 \| SH \| 2.3.1 \| Kursa katılan öğrenci sayısı \| 76 \| 76 \| 90 \| 100 \| 110 \| 120+ \| STRATEJİK AMAÇLAR Stratejik Amaç 3: Toplum hizmeti, ulaşılabilirlik, müşavirlik hizmetlerinin veli ve çevre sakinlerine yaygınlaştırılması Stratejik Hedef 3.1: Düzenlenen sosyal etkinliklerle okul ve rehberlik servisinin tanıtılması. Performans Göstergeleri/Hedef: SAM SH \| Performans Göstergeleri \| Mevcut Durum \| 2015 \| 2016 \| 2017 \| 2018 \| 2019 \| 3.1.1 \| Düzenlenen etkinlik sayısı \| 1 \| 4 \| 5 \| 6 \| 7 \| 8 \| 3.1.2 \| Düzenlenen faaliyetlere katılan veli sayısı \| 50 \| 50 \| 60 \| 70 \| 80 \| 100 \| 3.2.1 \| OAB ve veli toplantı sayısı \| 3 \| 3 \| 4 \| 5 \| 6 \| 7 \| 3.2.2 \| OAB ve veli toplantısına katılan veli sayısı \| 83 \| 83 \| 90 \| 100 \| 110 \| 120 \| Stratejik Hedef 3.2: Okul-veli ilişkilerini daha verimli hale dönüştürmek için yapılan okul aile birliği toplantılarına katılımı artırmak. SAM SH \| Performans Göstergeleri \| Mevcut Durum \| 2015 \| 2016 \| 2017 \| 2018 \| 2019 \| 3.11 \| Faaliyetlere katılan veli oranı \| %35 \| %35 \| % 40 \| % 40 \| % 45 \| % 50 \| Faaliyetler / Projeler Maliyet Tablosu: SAM SH \| Faaliyet veya Projeler \| Sorumlu Ekip \| 2015 \| 2016 \| 2017 \| 2018 \| 2019 \| SP Sonu TOPLAM \| 3.1.1 \| Etkinlik (davetiye, süsleme, ikram maliyeti) \| Sosyal Faaliyet T.K.Y Ekibi \| 30 \| 30 \| 40 \| 50 \| 50 \| 70 \| 3.2.1 \| Toplantı (davetiye, ikram maliyeti) \| Sosyal Faaliyet T.K.Y Ekibi \| 50 \| 50 \| 50 \| 75 \| 75 \| 75 \| TOPLAM: \| 80 \| 80 \| 90 \| 125 \| 125 \| 145 \| 3.6. STRATEJİLER TEMA 1 \| NİTELİKLİ EĞİTİM-ÖĞRETİM \| STRATEJİK AMAÇ 1 \| Öğrencilerimizin akademik başarılarını artırmak. \| Milli Eğitim Bakanlığı , İl Milli Eğitim Müdürlüğü ve İlçe Milli Eğitim Müdürlüğü stratejileriyle uyumlu olarak okula devam etme oranını arttırmayı ve aynı zamanda okula gelen öğrencilerinde akademik başarılarını yükseltmeyi amaç olarak belirlemiştir. Milli Eğitim Bakanlığı ve Ankara İl Milli Eğitim Müdürlüğü’nün ,Sincan İlçe Milli Eğitim Müdürlüğü’nün ve diğer üst belgeleri inceledikten sonra, stratejik planlamaya stratejik amaç olarak öğrencilerimizin akademik başarılarını arttırmak maddesini aldık.Bu çerçevede hedeflerimizi belirledik ve bundan sonraki yıllarda hedefe nasıl ulaşacağımızın çalışmalarını yaptık. \| STRATEJİK AMAÇ 2 \| Farklı öğrenme düzeylerine göre başarı algımızı geliştirerek bütün öğrencilerin öğrenebileceği bilincine sahip olmak. \| Okulumuzda bulunan öğrenme güçlüğü çeken öğrencilerin tespit edilerek onlara uygun öğrenme ortamları hazırlayarak bütün öğrencilerin öğrenebileceği kanısına varılmıştır. Türkoğlu Ortaokulu olarak bu amacı gerçekleştirmek için öğrenme güçlüğü çeken öğrencilerle birebir ilgilenme çalışması yapılacaktır. \| TEMA 2 \| AKADEMİK BAŞARI \| STRATEJİK AMAÇ 3 \| Okulun fiziki koşullarını geliştirip donanım ,araç gereç ve teknolojik eksikliklerini gidererek eğitim öğretimin kalitesini arttırmak. \| Okulumuzun fiziki imkanları yeterli seviyeye getirilerek, uygun öğrenme ortamları hazırlanarak, araç gereç eksiklikleri giderilerek eğitim öğretim kalitesi arttırabilir. Planımızın stratejik amaçlarından bir olan bu maddeye ulaşmak için belirlenen hedefler çerçevesinde hareket edilecektir. \| TEMA 3 \| OKUL-VELİ İŞBİRLİĞİ \| STRATEJİK AMAÇ 3 \| Öğrencilerimize bağımsız birer kişilik kazandırmak. \| Milli Eğitim Bakanlığı’nın strateji planında 10. amaç olarak alınan; sosyal, kültürel ve sportif faaliyetler amacıyla uyumlu olarak Atatürk İlkokulu Müdürlüğü olarak öğrencinin sadece eğitim-öğretim alarak değil, toplumla bütünleşip sosyalleşmesini de amaç olarak belirlemiştir. TürkoğluOrtaokulu olarak bu amaca ulaşmak için; okulumuzdaki sosyal, kültürel ve sportif faaliyetlerin arttırılması sağlanacaktır.Ayrıca okulumuzda belirli gün ve haftalarda yapılacak faaliyetlerin kapsamını genişletecek, sayısını ve çeşitliliğini arttıracak faaliyetlerin yapılması sağlanacaktır. \| 3.8. STRATEJİK FAALİYETLERİN BİRİMLERLE İLİŞKİSİ STRATEJİK FAALİYETLERİN BİRİMLERLE İLİŞKİSİ \| TEMA 1 \| STRATEJİK AMAÇ 1 İlköğretim \| STRATEJİK HEDEF \| 1.1. \| 1.2 \| 1.3 \| FAALİYETLER \| 1.1.1 \| 1.1.2 \| 1.1.3 \| 1.2.1 \| 1.2.2 \| 1.2.3 \| 1.3.1 \| 1.3.2 \| 1.3.3 \| SORUMLU BİRİMLER \| İdari Birim Öğretmenler Rehber Öğretmen OGYE Ekibi Sosyal Kulüpler Memur Yardımcı Personel \| X X X X \| X X X X \| X X X \| X X \| X X \| X X \| X \| X \| \| STRATEJİK HEDEF \| 1.1 \| 1.2. \| FAALİYETLER 1.1.1 \| 1.1.2 \| 1.2.1 \| 1.2.2 \| SORUMLU BİRİMLER \| İdari Birim \| X \| X \| X \| \| Öğretmenler \| \| \| \| \| Rehber Öğretmen \| X \| X \| \| \| OGYE Ekibi \| X \| X \| X \| \| Sosyal Kulüpler \| \| \| \| \| Memur \| \| \| \| \| Yardımcı Personel \| \| \| \| \| Branş Öğretmenleri \| \| \| X \| \| STRATEJİK FAALİYETLERİN BİRİMLERLE İLİŞKİSİ \| TEMA 2 \| STRATEJİK AMAÇ 2 İlköğretim \| STRATEJİK HEDEF \| 2.1. \| 2.2. \| FAALİYETLER \| 2.1.1 \| 2.1.2 \| 2.1.3 \| 2.2.1 \| 2.2.2 \| 2.2.3 \| SORUMLU BİRİMLER \| İdari Birim Öğretmenler Rehber Öğretmen OGYE Ekibi Sosyal Kulüpler Memur Yardımcı Personel \| X X X X \| X X X \| \| X X X \| X X X \| \| STRATEJİK FAALİYETLERİN BİRİMLERLE İLİŞKİSİ \| TEMA3 \| STRATEJİK AMAÇ 3 İlköğretim \| STRATEJİK HEDEF \| 3.1. \| 3.2 \| FAALİYETLER \| 3.1.1 \| 3.1.2 \| 3.1.3 \| 3.2.1 \| 3.2.2 \| 3.2.3 \| SORUMLU BİRİMLER \| İdari Birim Öğretmenler Rehber Öğretmen OGYE Ekibi Sosyal Kulüpler Memur Yardımcı Personel \| X X X \| X X X \| X X \| X X \| X X \| X X \| STRATEJİK HEDEF \| 3.1 \| 3.2. \| FAALİYETLER 3.1.1 \| 3.1.2 \| 3.2.1 \| 3.2.2 \| SORUMLU BİRİMLER \| İdari Birim \| X \| X \| X \| \| Öğretmenler \| \| \| \| \| Rehber Öğretmen \| X \| X \| \| \| OGYE Ekibi \| X \| X \| X \| \| Sosyal Kulüpler \| \| \| \| \| Memur \| \| \| \| \| Yardımcı Personel \| \| \| \| \| Branş Öğretmenleri \| \| \| X \| \| YILLARA GÖRE MAALİYETLER \| 2015 \| 2016 \| 2017 \| 2018 \| 2019 \| TEMA 1 \| STRATEJİK AMAÇ 1 \| \| \| \| \| \| Stratejik Hedef 1.1 \| 150 \| 200 \| 250 \| 300 \| 350 \| Stratejik Hedef 1.2 \| 150 \| 200 \| 250 \| 300 \| 350 \| TEMA 2 \| STRATEJİK AMAÇ \| \| \| \| \| \| Stratejik Hedef 2.1 \| Maliyet yok \| Maliyet yok \| Maliyet yok \| Maliyet yok \| Maliyet yok \| Stratejik Hedef 2.2 \| Maliyet yok \| Maliyet yok \| Maliyet yok \| Maliyet yok \| Maliyet yok \| Stratejik Hedef 2.3 \| Maliyet yok \| Maliyet yok \| Maliyet yok \| Maliyet yok \| Maliyet yok \| TEMA 3 \| STRATEJİK AMAÇ \| \| \| \| \| \| Stratejik Hedef 3.1 \| \| \| \| \| \| Stratejik Hedef 3.2 \| \| \| \| \| \| TOPLAM MALİYET \| \| \| \| \| 3.10. Kaynak Tablosu KAYNAKLAR \| 2015 \| 2016 \| 2017 \| 2018 \| 2019 \| Genel Bütçe \| 13.000 \| 14.000 \| 15.000 \| 16.000 \| 17.000 \| Özel İdare Kaynaklı \| - \| - \| - \| - \| - \| Okul Aile Birliği \| yok \| yok \| yok \| yok \| yok \| Diğer \| 13.000 \| 14.000 \| 15.000 \| 16.000 \| 17.000 \| TOPLAM \| 13.000 \| 14.000 \| 15.000 \| 16.000 \| 17.000 \| 4.BÖLÜM İZLEME VE DEĞERLENDİRME İZLEME VE DEĞERLENDİRME Okulumuz bünyesinde hedeflerin gerçekleşmesine yönelik yürütülecek faaliyet ve projelerin izleme ve değerlendirme süreci; faaliyet ve projelerin performans göstergelerinin belirlenen maliyetlere uygun şekilde yapılmasının kontrolü ve değerlendirilmesi ile yürütülecektir. Okulumuz iyileştirme ekipleri, belirlenen hedeflerin gerçekleştirilme sürecinin izlemesinde ve bu sürecin değerlendirilmesinde aşağıda örneklendirilmiş tablodan faydalanacaklardır Sayfa Dostları ilə paylaş: \|
http://muhaz.org/mec-speech-at-media-briefing-at-the-breakfast.html#Budget_allocation_and_breakdown	Mec speech at Media briefing at the breakfast	Speech of Ms Nandi Mayathula-Khoza, Gauteng MEC for Agriculture and Rural Development, during the media briefing breakfast on 25 July 2011 at Parktonian hotel Johannesburg Programme Director: Members of the media Officials from all spheres of government (National, Provincial and Local) Invited guests Ladies and gentlemen Molweni, sanibonani, dumelang, goeie more, good morning to you all. Thank you all for coming to this important media briefing, The Department of Agriculture and Rural Development has always been committed to participatory governance, affording its stakeholder constant updates and opportunities to contribute to shaping the department for the better. This media briefing session is part of that ongoing consultation and is also a reporting back session the department to ensure that stakeholders are informed about what the department is doing to improve the quality of the lives of the people of Gauteng and demonstrate government commitment to accountability. - Budget allocation and breakdown This year’s Budget Vote speech was informed by national and provincial priorities in line with the Outcomes Based Approach which covers 12 national outcomes (each with a number of outputs, indicators and targets). Of these 12 outcomes, the Department of Agriculture and Rural Development (GDARD) leads Outcomes 7 (Vibrant, Equitable and Sustainable Rural Communities contributing to Food Security for All) and 10 (Protected and enhanced environmental assets and natural resources). With a total allocation of R489, 850 million for the 2011/12 financial year, the budget will be split as follows to ensure that the department fulfils its mandate - R123 064 million has been allocated for Outcome 7: Vibrant, equitable and sustainable rural communities and food security for all. Of this amount, R65, 217 million is conditional grants that include Land Care, the Comprehensive Agriculture Support Programme and the Letsema/Illima programme, while R20, 679 million is earmarked for agro-processing and other agriculture projects. - R22, 624 million has been allocated for Outcome 10: Protected and enhanced environmental assets and natural resources. - R101, 806 million has been allocated for Outcome 12: An efficient, effective and development - oriented public service and empowered, fair and inclusive citizenship - R242, 356 million has been allocated for compensation of employees. 2. Land and agrarian reform in support of emerging and small scale farmers Land reform in Gauteng is progressing well in that 10 865 (97%) of the 11 145 land claims have been settled and only 280 are outstanding and are in courts. The total number of 16 378 hectares of land has been restored and R635 204 709 has been paid in financial compensation. The challenge, however, is to ensure sustainable food production on fertile farms. Our role is to provide pre and post settlement support to land reform beneficiaries. National government is providing are capitalization and development programme to revitalize unproductive farms bought through land reform. About 161 of the 1528 land reform related jobs were created in Gauteng to date. We are participating in the national Green Paper process on land reform in SA, which is underpinned by three fundamental principles: de-radicalizing the rural economy; democratic allocation and use of land; and, sustained production discipline for food production. With regards to access to finance by emerging as well as smallholder farmers, GDARD has developed an operational plan to improve access to finance for operational costs for emerging farmers. We have since linked 64 farmers who subsequently received financial support through DFIs such as NERPO, Peolwane, NDA and the Land Bank. Despite farmers accessing funding, some of their projects have failed due to poor management. To support farmers, we have since disseminated 21 485 agricultural production information manuals and brochures to communities, and facilitated commodity study groups to ensure that these projects are sustainable. Together with the Premier of Gauteng and the Department of Economic Development, GDARD launched the Maize Triangle Project to stimulate growth in the agricultural sector and to promote food production and agri-businesses in the Sedibeng area. We supported 44 grain producing farmers within the maize triangle covering Emfuleni, and Lesedi and rolled it out to Kungwini Local Municipalities with production inputs through the Letsema/Illima programme. As part of our mechanization support programme, we made available twelve (12) tractors, ploughs and planters to the farming community in Gauteng. Three (3) tractors were given directly to the successful maize farmers of Holfontein Co-operative and nine (9) tractors were distributed to municipalities to enable them to service farmers. In line with our approved Gauteng Agricultural Development Strategy and through the Comprehensive Agricultural Support Program, the department has supported farmers with on-farm infrastructure including 14 farmers with 42 hydroponics structures, 12 with piggery structures and 17 with poultry structures. A total of 18 farmers were mentored and 250 smallholder farmers received training on poultry production, piggery production and vegetable production throughout Gauteng. In line with the approved Agricultural Co-operative Plan, forty two (42) co-operatives from Metsweding, Sedibeng, West Rand and City of JHB received support in the form of on and off-farm infrastructure, production inputs such as chickens, feed, maize, seedlings, herbicides etc, and training and capacity building. Eighteen cooperatives were awarded contracts by government and are successfully supplying their produce to hospitals and orphanages. However, we acknowledge that some of these cooperatives still need more support to promote sustainability. We are particularly proud of Balemi Ba Lekoa, former female farmers of the year (2006), who through government and agri-industrial support continue to thrive in mixed agri-business/farming activities. GDARD supported two commercial farmers, IXL Farms and Eldorado Fresh Lettuce Producers that were heavily damaged by hailstorms in Tarlton with vegetable seeds, seedlings and fertilizers as part of the Agricultural Disaster Mitigation Plan that was approved during 2010. This support was appreciated by affected farmers. In implementing the EXCO approved Gauteng Extension Revitalization Plan during 2010, we rendered a valuable agricultural extension service to 658 farmers. In improving this service, a Digital Pen System was procured and delivered to our 67 extension officers and 92 agricultural advisers were provided with 3G modems, 25 laptops, and 12 printers. This service has contributed to effective extension and advisory support to farmers. To further improve decent employment Opportunities & economic livelihoods, we intend to work with Universities to have a biotechnology science park space at the innovation hub in Tshwane to harness the development of knowledge base economy. This year we are working on a funding model & sources there-of because it is an expensive venture - Food Security and the upcoming Food Security Summit as well as Gauteng Comprehensive Rural Development and Infrastructure Services The department will continue to implement the Household Food Security Programme targeting 11 000 households for homestead food gardens through the Siyazondla Programme (one household-one food garden) and 34 community food gardens in the 50 poorest wards. We will roll out 34 irrigation installations in newly identified community gardens in those poorest wards. We will continue to monitor and strengthen the food gardens programme to ensure proper maintenance of the existing food gardens as well as the newly established ones. We will also encourage and support agro-processing and marketing of food from these gardens for income generation through value addition. During the third quarter of this current financial year, we will host a Food Security Summit for all role-players and stakeholders in Gauteng to assess the progress made since the last Food Summit held in 2008. In this summit, we will also look at various mechanisms that can be put in place to address the current challenges and needs in the food production sector with a view to work towards achieving our main goal of ensuring a food secure province, given the eminent population growth. We will also continue to support and work closely with the Gauteng Department of Health and Social Development on the Food Emergency Relief Programme to ensure zero hunger in the province. - Water Resource Protection and Acid Mine Drainage While acknowledging that water resource protection is the competence of the National Department of Water Affairs, and the Provincial Department of Local Government, we, as the custodians of the environment in the province have supported and participated in the Water Resources Protection Strategy formulation processes driven by the provincial Department of Local government. We have also participated in the Inter- Ministerial processes aimed at finding sustainable solutions to the acid mine drainage problem. In addition, we rehabilitated one wetland in Johannesburg. A total of 28 779 hectares of invasive alien vegetation have been cleared through working for water projects in Tshwane; Lesedi; City of Johannesburg; Mogale City; and, Emfuleni. GDARD will identify a total of four (4) priority wetlands, develop and implement related management plans. Eight projects will be implemented under Working for Wetlands and Working for Water Programmes. In terms of Acid Mine Drainage, we acknowledge that agriculture and mines have a great role to play in water usage, water recharge and water pollution. In agriculture, the use of water from the Vaal river systems is important as it reduces the available water resources to power the economy. The Department of Water Affairs (DWA) is in charge of all water resources and planning in the province. Licenses are issued by DWA for agricultural users. The use of fertilizers and run off farming operations can pollute river water and cause additional expense to the purification process. In the mining sector, seepage water into the mines is the challenge and has to be regularly pumped for mining operations to continue. The monitoring of mining operations and its impact on the environment has to be regulated by DWA and the Department of Environment. The recharging of ground water basins has not been looked at seriously by the technical experts. Water purified by the mines can be used to recharge the ground water systems. GDARD will continue to support and make inputs into initiatives geared towards the management of acid mine drainage (AMD) problem, thus ensuring clean and drinkable water. - Sustainable Environmental Management The department launched and started implementing the Clean and Green campaign which aims to create awareness and encourage sustainable environmental action across all municipalities in the province. We distributed 61 744 trees for planting throughout the province focusing of 50 poorest wards, conducting 122 clean-ups and converted 10 illegal dumping spots into mini recreational parks. The targeted number of trees for the current term is 1000 000 (indigenous and fruit trees). During 2011/12, to ensure that the province is litter-free and that there is better waste management, we have launched the Gauteng Waste Collection Standards on 13 June of this year. We will work with municipalities to run waste management capacity building sessions to ensure that people understand how these standards work. We will also intensify the promotion of recycling across the province to ensure that it becomes a viable income -generating activity for communities. It is hoped that implementation of these standard will contribute to addressing rodent problems in municipalities and the dangers that come with them. During this year GDARD will accelerate the implementation of Clean and Green Campaign’s community outreach awareness component, through greening and clean-ups in all municipalities, with a focus on the West Rand in support of the Mayor’s Green IQ vision. We will complement this outreach programme with the competition component, Bontle ke Botho (BkB) which encourages participation of schools and communities in wards to initiate projects on water conservation, energy efficiency, waste management, sustainable agriculture and greening. Prizes won by schools and wards in this competition are used for initiating new projects or improving old ones. GDARD will restore and rehabilitate degraded ecosystems through community based natural resource management and habitat rehabilitation projects through Land Care to address land degradation and soil erosion. As part of strengthening compliance and enforcement or alignment of policy or legislative frameworks, we will enter into agreements through Memorandum of Understanding (MOU) with Executive Mayors/MMC’s in municipalities. GDARD will finalize and launch the State of the Environment Report which will assist us to identify areas of weakness and where we are performing better as a province in relation to environment. We will also finalize and implement the strategy and action plans for the Reclamation of Mine Dumps. This strategy will provide guidelines for reclamation and better management of derelict and ownerless mine/dumps sites. In response to the EXCO decision, we are working swiftly to finalize the relocation of the EIA function from GDARD to the Gauteng Planning Commission. While we are finalizing the relocation process, GDARD will continue to expedite the EIAs in line with the legislative timeframes. We will also continue to raise awareness on EIA regulations through workshops in all municipalities. - Reducing of green gas emissions, climate change and improved air atmospheric quality We successfully repaired five of the seven air quality stations placed with municipalities. Data is now generated from these stations which indicate the ambient air quality in these areas. We are addressing the challenge linked to insufficient technical capacity to maintain stations and the equipment with relevant municipalities. During 2011/12, we will continue to maintain the seven networks of air quality stations to ensure that the status of air is known. We will finalize the Gauteng Climate Change Mitigation and Adaptation Strategy and launch it as part of our contribution to COP 17 in Durban at the end of this year. This strategy will also show links between agriculture and climate change, for example on how food gardens will mitigate GHG emissions, contribute to water and soil conservation, and support poverty alleviation and food security. This does not require large upfront investments, and is suitable for youth/women empowerment and education. On behalf of the province, the department will organize an awareness workshop that will include municipalities, NGOs, CBOs including the poor and private sector, to prepare for the 17th Conference of the Parties (COP17) of the United Nations Framework Convention on Climate Change, which will be held in Durban later this year. The overall objective of COP 17 is to assess progress made in dealing with climate change as well as pave the way forward in terms of addressing the current challenges. Remember: working together we can do more! Thank you. Dostları ilə paylaş: \|
http://muhaz.org/mec-speech-at-media-briefing-at-the-breakfast.html#Reducing_of_green_gas_emissions,_climate_change_and_improved_air_atmospheric_quality	Mec speech at Media briefing at the breakfast	Speech of Ms Nandi Mayathula-Khoza, Gauteng MEC for Agriculture and Rural Development, during the media briefing breakfast on 25 July 2011 at Parktonian hotel Johannesburg Programme Director: Members of the media Officials from all spheres of government (National, Provincial and Local) Invited guests Ladies and gentlemen Molweni, sanibonani, dumelang, goeie more, good morning to you all. Thank you all for coming to this important media briefing, The Department of Agriculture and Rural Development has always been committed to participatory governance, affording its stakeholder constant updates and opportunities to contribute to shaping the department for the better. This media briefing session is part of that ongoing consultation and is also a reporting back session the department to ensure that stakeholders are informed about what the department is doing to improve the quality of the lives of the people of Gauteng and demonstrate government commitment to accountability. - Budget allocation and breakdown This year’s Budget Vote speech was informed by national and provincial priorities in line with the Outcomes Based Approach which covers 12 national outcomes (each with a number of outputs, indicators and targets). Of these 12 outcomes, the Department of Agriculture and Rural Development (GDARD) leads Outcomes 7 (Vibrant, Equitable and Sustainable Rural Communities contributing to Food Security for All) and 10 (Protected and enhanced environmental assets and natural resources). With a total allocation of R489, 850 million for the 2011/12 financial year, the budget will be split as follows to ensure that the department fulfils its mandate - R123 064 million has been allocated for Outcome 7: Vibrant, equitable and sustainable rural communities and food security for all. Of this amount, R65, 217 million is conditional grants that include Land Care, the Comprehensive Agriculture Support Programme and the Letsema/Illima programme, while R20, 679 million is earmarked for agro-processing and other agriculture projects. - R22, 624 million has been allocated for Outcome 10: Protected and enhanced environmental assets and natural resources. - R101, 806 million has been allocated for Outcome 12: An efficient, effective and development - oriented public service and empowered, fair and inclusive citizenship - R242, 356 million has been allocated for compensation of employees. 2. Land and agrarian reform in support of emerging and small scale farmers Land reform in Gauteng is progressing well in that 10 865 (97%) of the 11 145 land claims have been settled and only 280 are outstanding and are in courts. The total number of 16 378 hectares of land has been restored and R635 204 709 has been paid in financial compensation. The challenge, however, is to ensure sustainable food production on fertile farms. Our role is to provide pre and post settlement support to land reform beneficiaries. National government is providing are capitalization and development programme to revitalize unproductive farms bought through land reform. About 161 of the 1528 land reform related jobs were created in Gauteng to date. We are participating in the national Green Paper process on land reform in SA, which is underpinned by three fundamental principles: de-radicalizing the rural economy; democratic allocation and use of land; and, sustained production discipline for food production. With regards to access to finance by emerging as well as smallholder farmers, GDARD has developed an operational plan to improve access to finance for operational costs for emerging farmers. We have since linked 64 farmers who subsequently received financial support through DFIs such as NERPO, Peolwane, NDA and the Land Bank. Despite farmers accessing funding, some of their projects have failed due to poor management. To support farmers, we have since disseminated 21 485 agricultural production information manuals and brochures to communities, and facilitated commodity study groups to ensure that these projects are sustainable. Together with the Premier of Gauteng and the Department of Economic Development, GDARD launched the Maize Triangle Project to stimulate growth in the agricultural sector and to promote food production and agri-businesses in the Sedibeng area. We supported 44 grain producing farmers within the maize triangle covering Emfuleni, and Lesedi and rolled it out to Kungwini Local Municipalities with production inputs through the Letsema/Illima programme. As part of our mechanization support programme, we made available twelve (12) tractors, ploughs and planters to the farming community in Gauteng. Three (3) tractors were given directly to the successful maize farmers of Holfontein Co-operative and nine (9) tractors were distributed to municipalities to enable them to service farmers. In line with our approved Gauteng Agricultural Development Strategy and through the Comprehensive Agricultural Support Program, the department has supported farmers with on-farm infrastructure including 14 farmers with 42 hydroponics structures, 12 with piggery structures and 17 with poultry structures. A total of 18 farmers were mentored and 250 smallholder farmers received training on poultry production, piggery production and vegetable production throughout Gauteng. In line with the approved Agricultural Co-operative Plan, forty two (42) co-operatives from Metsweding, Sedibeng, West Rand and City of JHB received support in the form of on and off-farm infrastructure, production inputs such as chickens, feed, maize, seedlings, herbicides etc, and training and capacity building. Eighteen cooperatives were awarded contracts by government and are successfully supplying their produce to hospitals and orphanages. However, we acknowledge that some of these cooperatives still need more support to promote sustainability. We are particularly proud of Balemi Ba Lekoa, former female farmers of the year (2006), who through government and agri-industrial support continue to thrive in mixed agri-business/farming activities. GDARD supported two commercial farmers, IXL Farms and Eldorado Fresh Lettuce Producers that were heavily damaged by hailstorms in Tarlton with vegetable seeds, seedlings and fertilizers as part of the Agricultural Disaster Mitigation Plan that was approved during 2010. This support was appreciated by affected farmers. In implementing the EXCO approved Gauteng Extension Revitalization Plan during 2010, we rendered a valuable agricultural extension service to 658 farmers. In improving this service, a Digital Pen System was procured and delivered to our 67 extension officers and 92 agricultural advisers were provided with 3G modems, 25 laptops, and 12 printers. This service has contributed to effective extension and advisory support to farmers. To further improve decent employment Opportunities & economic livelihoods, we intend to work with Universities to have a biotechnology science park space at the innovation hub in Tshwane to harness the development of knowledge base economy. This year we are working on a funding model & sources there-of because it is an expensive venture - Food Security and the upcoming Food Security Summit as well as Gauteng Comprehensive Rural Development and Infrastructure Services The department will continue to implement the Household Food Security Programme targeting 11 000 households for homestead food gardens through the Siyazondla Programme (one household-one food garden) and 34 community food gardens in the 50 poorest wards. We will roll out 34 irrigation installations in newly identified community gardens in those poorest wards. We will continue to monitor and strengthen the food gardens programme to ensure proper maintenance of the existing food gardens as well as the newly established ones. We will also encourage and support agro-processing and marketing of food from these gardens for income generation through value addition. During the third quarter of this current financial year, we will host a Food Security Summit for all role-players and stakeholders in Gauteng to assess the progress made since the last Food Summit held in 2008. In this summit, we will also look at various mechanisms that can be put in place to address the current challenges and needs in the food production sector with a view to work towards achieving our main goal of ensuring a food secure province, given the eminent population growth. We will also continue to support and work closely with the Gauteng Department of Health and Social Development on the Food Emergency Relief Programme to ensure zero hunger in the province. - Water Resource Protection and Acid Mine Drainage While acknowledging that water resource protection is the competence of the National Department of Water Affairs, and the Provincial Department of Local Government, we, as the custodians of the environment in the province have supported and participated in the Water Resources Protection Strategy formulation processes driven by the provincial Department of Local government. We have also participated in the Inter- Ministerial processes aimed at finding sustainable solutions to the acid mine drainage problem. In addition, we rehabilitated one wetland in Johannesburg. A total of 28 779 hectares of invasive alien vegetation have been cleared through working for water projects in Tshwane; Lesedi; City of Johannesburg; Mogale City; and, Emfuleni. GDARD will identify a total of four (4) priority wetlands, develop and implement related management plans. Eight projects will be implemented under Working for Wetlands and Working for Water Programmes. In terms of Acid Mine Drainage, we acknowledge that agriculture and mines have a great role to play in water usage, water recharge and water pollution. In agriculture, the use of water from the Vaal river systems is important as it reduces the available water resources to power the economy. The Department of Water Affairs (DWA) is in charge of all water resources and planning in the province. Licenses are issued by DWA for agricultural users. The use of fertilizers and run off farming operations can pollute river water and cause additional expense to the purification process. In the mining sector, seepage water into the mines is the challenge and has to be regularly pumped for mining operations to continue. The monitoring of mining operations and its impact on the environment has to be regulated by DWA and the Department of Environment. The recharging of ground water basins has not been looked at seriously by the technical experts. Water purified by the mines can be used to recharge the ground water systems. GDARD will continue to support and make inputs into initiatives geared towards the management of acid mine drainage (AMD) problem, thus ensuring clean and drinkable water. - Sustainable Environmental Management The department launched and started implementing the Clean and Green campaign which aims to create awareness and encourage sustainable environmental action across all municipalities in the province. We distributed 61 744 trees for planting throughout the province focusing of 50 poorest wards, conducting 122 clean-ups and converted 10 illegal dumping spots into mini recreational parks. The targeted number of trees for the current term is 1000 000 (indigenous and fruit trees). During 2011/12, to ensure that the province is litter-free and that there is better waste management, we have launched the Gauteng Waste Collection Standards on 13 June of this year. We will work with municipalities to run waste management capacity building sessions to ensure that people understand how these standards work. We will also intensify the promotion of recycling across the province to ensure that it becomes a viable income -generating activity for communities. It is hoped that implementation of these standard will contribute to addressing rodent problems in municipalities and the dangers that come with them. During this year GDARD will accelerate the implementation of Clean and Green Campaign’s community outreach awareness component, through greening and clean-ups in all municipalities, with a focus on the West Rand in support of the Mayor’s Green IQ vision. We will complement this outreach programme with the competition component, Bontle ke Botho (BkB) which encourages participation of schools and communities in wards to initiate projects on water conservation, energy efficiency, waste management, sustainable agriculture and greening. Prizes won by schools and wards in this competition are used for initiating new projects or improving old ones. GDARD will restore and rehabilitate degraded ecosystems through community based natural resource management and habitat rehabilitation projects through Land Care to address land degradation and soil erosion. As part of strengthening compliance and enforcement or alignment of policy or legislative frameworks, we will enter into agreements through Memorandum of Understanding (MOU) with Executive Mayors/MMC’s in municipalities. GDARD will finalize and launch the State of the Environment Report which will assist us to identify areas of weakness and where we are performing better as a province in relation to environment. We will also finalize and implement the strategy and action plans for the Reclamation of Mine Dumps. This strategy will provide guidelines for reclamation and better management of derelict and ownerless mine/dumps sites. In response to the EXCO decision, we are working swiftly to finalize the relocation of the EIA function from GDARD to the Gauteng Planning Commission. While we are finalizing the relocation process, GDARD will continue to expedite the EIAs in line with the legislative timeframes. We will also continue to raise awareness on EIA regulations through workshops in all municipalities. - Reducing of green gas emissions, climate change and improved air atmospheric quality We successfully repaired five of the seven air quality stations placed with municipalities. Data is now generated from these stations which indicate the ambient air quality in these areas. We are addressing the challenge linked to insufficient technical capacity to maintain stations and the equipment with relevant municipalities. During 2011/12, we will continue to maintain the seven networks of air quality stations to ensure that the status of air is known. We will finalize the Gauteng Climate Change Mitigation and Adaptation Strategy and launch it as part of our contribution to COP 17 in Durban at the end of this year. This strategy will also show links between agriculture and climate change, for example on how food gardens will mitigate GHG emissions, contribute to water and soil conservation, and support poverty alleviation and food security. This does not require large upfront investments, and is suitable for youth/women empowerment and education. On behalf of the province, the department will organize an awareness workshop that will include municipalities, NGOs, CBOs including the poor and private sector, to prepare for the 17th Conference of the Parties (COP17) of the United Nations Framework Convention on Climate Change, which will be held in Durban later this year. The overall objective of COP 17 is to assess progress made in dealing with climate change as well as pave the way forward in terms of addressing the current challenges. Remember: working together we can do more! Thank you. Dostları ilə paylaş: \|
http://muhaz.org/mec-speech-at-media-briefing-at-the-breakfast.html#2._Land_and_agrarian_reform_in_support_of_emerging_and_small_scale_farmers	Mec speech at Media briefing at the breakfast	Speech of Ms Nandi Mayathula-Khoza, Gauteng MEC for Agriculture and Rural Development, during the media briefing breakfast on 25 July 2011 at Parktonian hotel Johannesburg Programme Director: Members of the media Officials from all spheres of government (National, Provincial and Local) Invited guests Ladies and gentlemen Molweni, sanibonani, dumelang, goeie more, good morning to you all. Thank you all for coming to this important media briefing, The Department of Agriculture and Rural Development has always been committed to participatory governance, affording its stakeholder constant updates and opportunities to contribute to shaping the department for the better. This media briefing session is part of that ongoing consultation and is also a reporting back session the department to ensure that stakeholders are informed about what the department is doing to improve the quality of the lives of the people of Gauteng and demonstrate government commitment to accountability. - Budget allocation and breakdown This year’s Budget Vote speech was informed by national and provincial priorities in line with the Outcomes Based Approach which covers 12 national outcomes (each with a number of outputs, indicators and targets). Of these 12 outcomes, the Department of Agriculture and Rural Development (GDARD) leads Outcomes 7 (Vibrant, Equitable and Sustainable Rural Communities contributing to Food Security for All) and 10 (Protected and enhanced environmental assets and natural resources). With a total allocation of R489, 850 million for the 2011/12 financial year, the budget will be split as follows to ensure that the department fulfils its mandate - R123 064 million has been allocated for Outcome 7: Vibrant, equitable and sustainable rural communities and food security for all. Of this amount, R65, 217 million is conditional grants that include Land Care, the Comprehensive Agriculture Support Programme and the Letsema/Illima programme, while R20, 679 million is earmarked for agro-processing and other agriculture projects. - R22, 624 million has been allocated for Outcome 10: Protected and enhanced environmental assets and natural resources. - R101, 806 million has been allocated for Outcome 12: An efficient, effective and development - oriented public service and empowered, fair and inclusive citizenship - R242, 356 million has been allocated for compensation of employees. 2. Land and agrarian reform in support of emerging and small scale farmers Land reform in Gauteng is progressing well in that 10 865 (97%) of the 11 145 land claims have been settled and only 280 are outstanding and are in courts. The total number of 16 378 hectares of land has been restored and R635 204 709 has been paid in financial compensation. The challenge, however, is to ensure sustainable food production on fertile farms. Our role is to provide pre and post settlement support to land reform beneficiaries. National government is providing are capitalization and development programme to revitalize unproductive farms bought through land reform. About 161 of the 1528 land reform related jobs were created in Gauteng to date. We are participating in the national Green Paper process on land reform in SA, which is underpinned by three fundamental principles: de-radicalizing the rural economy; democratic allocation and use of land; and, sustained production discipline for food production. With regards to access to finance by emerging as well as smallholder farmers, GDARD has developed an operational plan to improve access to finance for operational costs for emerging farmers. We have since linked 64 farmers who subsequently received financial support through DFIs such as NERPO, Peolwane, NDA and the Land Bank. Despite farmers accessing funding, some of their projects have failed due to poor management. To support farmers, we have since disseminated 21 485 agricultural production information manuals and brochures to communities, and facilitated commodity study groups to ensure that these projects are sustainable. Together with the Premier of Gauteng and the Department of Economic Development, GDARD launched the Maize Triangle Project to stimulate growth in the agricultural sector and to promote food production and agri-businesses in the Sedibeng area. We supported 44 grain producing farmers within the maize triangle covering Emfuleni, and Lesedi and rolled it out to Kungwini Local Municipalities with production inputs through the Letsema/Illima programme. As part of our mechanization support programme, we made available twelve (12) tractors, ploughs and planters to the farming community in Gauteng. Three (3) tractors were given directly to the successful maize farmers of Holfontein Co-operative and nine (9) tractors were distributed to municipalities to enable them to service farmers. In line with our approved Gauteng Agricultural Development Strategy and through the Comprehensive Agricultural Support Program, the department has supported farmers with on-farm infrastructure including 14 farmers with 42 hydroponics structures, 12 with piggery structures and 17 with poultry structures. A total of 18 farmers were mentored and 250 smallholder farmers received training on poultry production, piggery production and vegetable production throughout Gauteng. In line with the approved Agricultural Co-operative Plan, forty two (42) co-operatives from Metsweding, Sedibeng, West Rand and City of JHB received support in the form of on and off-farm infrastructure, production inputs such as chickens, feed, maize, seedlings, herbicides etc, and training and capacity building. Eighteen cooperatives were awarded contracts by government and are successfully supplying their produce to hospitals and orphanages. However, we acknowledge that some of these cooperatives still need more support to promote sustainability. We are particularly proud of Balemi Ba Lekoa, former female farmers of the year (2006), who through government and agri-industrial support continue to thrive in mixed agri-business/farming activities. GDARD supported two commercial farmers, IXL Farms and Eldorado Fresh Lettuce Producers that were heavily damaged by hailstorms in Tarlton with vegetable seeds, seedlings and fertilizers as part of the Agricultural Disaster Mitigation Plan that was approved during 2010. This support was appreciated by affected farmers. In implementing the EXCO approved Gauteng Extension Revitalization Plan during 2010, we rendered a valuable agricultural extension service to 658 farmers. In improving this service, a Digital Pen System was procured and delivered to our 67 extension officers and 92 agricultural advisers were provided with 3G modems, 25 laptops, and 12 printers. This service has contributed to effective extension and advisory support to farmers. To further improve decent employment Opportunities & economic livelihoods, we intend to work with Universities to have a biotechnology science park space at the innovation hub in Tshwane to harness the development of knowledge base economy. This year we are working on a funding model & sources there-of because it is an expensive venture - Food Security and the upcoming Food Security Summit as well as Gauteng Comprehensive Rural Development and Infrastructure Services The department will continue to implement the Household Food Security Programme targeting 11 000 households for homestead food gardens through the Siyazondla Programme (one household-one food garden) and 34 community food gardens in the 50 poorest wards. We will roll out 34 irrigation installations in newly identified community gardens in those poorest wards. We will continue to monitor and strengthen the food gardens programme to ensure proper maintenance of the existing food gardens as well as the newly established ones. We will also encourage and support agro-processing and marketing of food from these gardens for income generation through value addition. During the third quarter of this current financial year, we will host a Food Security Summit for all role-players and stakeholders in Gauteng to assess the progress made since the last Food Summit held in 2008. In this summit, we will also look at various mechanisms that can be put in place to address the current challenges and needs in the food production sector with a view to work towards achieving our main goal of ensuring a food secure province, given the eminent population growth. We will also continue to support and work closely with the Gauteng Department of Health and Social Development on the Food Emergency Relief Programme to ensure zero hunger in the province. - Water Resource Protection and Acid Mine Drainage While acknowledging that water resource protection is the competence of the National Department of Water Affairs, and the Provincial Department of Local Government, we, as the custodians of the environment in the province have supported and participated in the Water Resources Protection Strategy formulation processes driven by the provincial Department of Local government. We have also participated in the Inter- Ministerial processes aimed at finding sustainable solutions to the acid mine drainage problem. In addition, we rehabilitated one wetland in Johannesburg. A total of 28 779 hectares of invasive alien vegetation have been cleared through working for water projects in Tshwane; Lesedi; City of Johannesburg; Mogale City; and, Emfuleni. GDARD will identify a total of four (4) priority wetlands, develop and implement related management plans. Eight projects will be implemented under Working for Wetlands and Working for Water Programmes. In terms of Acid Mine Drainage, we acknowledge that agriculture and mines have a great role to play in water usage, water recharge and water pollution. In agriculture, the use of water from the Vaal river systems is important as it reduces the available water resources to power the economy. The Department of Water Affairs (DWA) is in charge of all water resources and planning in the province. Licenses are issued by DWA for agricultural users. The use of fertilizers and run off farming operations can pollute river water and cause additional expense to the purification process. In the mining sector, seepage water into the mines is the challenge and has to be regularly pumped for mining operations to continue. The monitoring of mining operations and its impact on the environment has to be regulated by DWA and the Department of Environment. The recharging of ground water basins has not been looked at seriously by the technical experts. Water purified by the mines can be used to recharge the ground water systems. GDARD will continue to support and make inputs into initiatives geared towards the management of acid mine drainage (AMD) problem, thus ensuring clean and drinkable water. - Sustainable Environmental Management The department launched and started implementing the Clean and Green campaign which aims to create awareness and encourage sustainable environmental action across all municipalities in the province. We distributed 61 744 trees for planting throughout the province focusing of 50 poorest wards, conducting 122 clean-ups and converted 10 illegal dumping spots into mini recreational parks. The targeted number of trees for the current term is 1000 000 (indigenous and fruit trees). During 2011/12, to ensure that the province is litter-free and that there is better waste management, we have launched the Gauteng Waste Collection Standards on 13 June of this year. We will work with municipalities to run waste management capacity building sessions to ensure that people understand how these standards work. We will also intensify the promotion of recycling across the province to ensure that it becomes a viable income -generating activity for communities. It is hoped that implementation of these standard will contribute to addressing rodent problems in municipalities and the dangers that come with them. During this year GDARD will accelerate the implementation of Clean and Green Campaign’s community outreach awareness component, through greening and clean-ups in all municipalities, with a focus on the West Rand in support of the Mayor’s Green IQ vision. We will complement this outreach programme with the competition component, Bontle ke Botho (BkB) which encourages participation of schools and communities in wards to initiate projects on water conservation, energy efficiency, waste management, sustainable agriculture and greening. Prizes won by schools and wards in this competition are used for initiating new projects or improving old ones. GDARD will restore and rehabilitate degraded ecosystems through community based natural resource management and habitat rehabilitation projects through Land Care to address land degradation and soil erosion. As part of strengthening compliance and enforcement or alignment of policy or legislative frameworks, we will enter into agreements through Memorandum of Understanding (MOU) with Executive Mayors/MMC’s in municipalities. GDARD will finalize and launch the State of the Environment Report which will assist us to identify areas of weakness and where we are performing better as a province in relation to environment. We will also finalize and implement the strategy and action plans for the Reclamation of Mine Dumps. This strategy will provide guidelines for reclamation and better management of derelict and ownerless mine/dumps sites. In response to the EXCO decision, we are working swiftly to finalize the relocation of the EIA function from GDARD to the Gauteng Planning Commission. While we are finalizing the relocation process, GDARD will continue to expedite the EIAs in line with the legislative timeframes. We will also continue to raise awareness on EIA regulations through workshops in all municipalities. - Reducing of green gas emissions, climate change and improved air atmospheric quality We successfully repaired five of the seven air quality stations placed with municipalities. Data is now generated from these stations which indicate the ambient air quality in these areas. We are addressing the challenge linked to insufficient technical capacity to maintain stations and the equipment with relevant municipalities. During 2011/12, we will continue to maintain the seven networks of air quality stations to ensure that the status of air is known. We will finalize the Gauteng Climate Change Mitigation and Adaptation Strategy and launch it as part of our contribution to COP 17 in Durban at the end of this year. This strategy will also show links between agriculture and climate change, for example on how food gardens will mitigate GHG emissions, contribute to water and soil conservation, and support poverty alleviation and food security. This does not require large upfront investments, and is suitable for youth/women empowerment and education. On behalf of the province, the department will organize an awareness workshop that will include municipalities, NGOs, CBOs including the poor and private sector, to prepare for the 17th Conference of the Parties (COP17) of the United Nations Framework Convention on Climate Change, which will be held in Durban later this year. The overall objective of COP 17 is to assess progress made in dealing with climate change as well as pave the way forward in terms of addressing the current challenges. Remember: working together we can do more! Thank you. Dostları ilə paylaş: \|
http://muhaz.org/mec-speech-at-media-briefing-at-the-breakfast.html#Maize_Triangle_Project	Mec speech at Media briefing at the breakfast	Speech of Ms Nandi Mayathula-Khoza, Gauteng MEC for Agriculture and Rural Development, during the media briefing breakfast on 25 July 2011 at Parktonian hotel Johannesburg Programme Director: Members of the media Officials from all spheres of government (National, Provincial and Local) Invited guests Ladies and gentlemen Molweni, sanibonani, dumelang, goeie more, good morning to you all. Thank you all for coming to this important media briefing, The Department of Agriculture and Rural Development has always been committed to participatory governance, affording its stakeholder constant updates and opportunities to contribute to shaping the department for the better. This media briefing session is part of that ongoing consultation and is also a reporting back session the department to ensure that stakeholders are informed about what the department is doing to improve the quality of the lives of the people of Gauteng and demonstrate government commitment to accountability. - Budget allocation and breakdown This year’s Budget Vote speech was informed by national and provincial priorities in line with the Outcomes Based Approach which covers 12 national outcomes (each with a number of outputs, indicators and targets). Of these 12 outcomes, the Department of Agriculture and Rural Development (GDARD) leads Outcomes 7 (Vibrant, Equitable and Sustainable Rural Communities contributing to Food Security for All) and 10 (Protected and enhanced environmental assets and natural resources). With a total allocation of R489, 850 million for the 2011/12 financial year, the budget will be split as follows to ensure that the department fulfils its mandate - R123 064 million has been allocated for Outcome 7: Vibrant, equitable and sustainable rural communities and food security for all. Of this amount, R65, 217 million is conditional grants that include Land Care, the Comprehensive Agriculture Support Programme and the Letsema/Illima programme, while R20, 679 million is earmarked for agro-processing and other agriculture projects. - R22, 624 million has been allocated for Outcome 10: Protected and enhanced environmental assets and natural resources. - R101, 806 million has been allocated for Outcome 12: An efficient, effective and development - oriented public service and empowered, fair and inclusive citizenship - R242, 356 million has been allocated for compensation of employees. 2. Land and agrarian reform in support of emerging and small scale farmers Land reform in Gauteng is progressing well in that 10 865 (97%) of the 11 145 land claims have been settled and only 280 are outstanding and are in courts. The total number of 16 378 hectares of land has been restored and R635 204 709 has been paid in financial compensation. The challenge, however, is to ensure sustainable food production on fertile farms. Our role is to provide pre and post settlement support to land reform beneficiaries. National government is providing are capitalization and development programme to revitalize unproductive farms bought through land reform. About 161 of the 1528 land reform related jobs were created in Gauteng to date. We are participating in the national Green Paper process on land reform in SA, which is underpinned by three fundamental principles: de-radicalizing the rural economy; democratic allocation and use of land; and, sustained production discipline for food production. With regards to access to finance by emerging as well as smallholder farmers, GDARD has developed an operational plan to improve access to finance for operational costs for emerging farmers. We have since linked 64 farmers who subsequently received financial support through DFIs such as NERPO, Peolwane, NDA and the Land Bank. Despite farmers accessing funding, some of their projects have failed due to poor management. To support farmers, we have since disseminated 21 485 agricultural production information manuals and brochures to communities, and facilitated commodity study groups to ensure that these projects are sustainable. Together with the Premier of Gauteng and the Department of Economic Development, GDARD launched the Maize Triangle Project to stimulate growth in the agricultural sector and to promote food production and agri-businesses in the Sedibeng area. We supported 44 grain producing farmers within the maize triangle covering Emfuleni, and Lesedi and rolled it out to Kungwini Local Municipalities with production inputs through the Letsema/Illima programme. As part of our mechanization support programme, we made available twelve (12) tractors, ploughs and planters to the farming community in Gauteng. Three (3) tractors were given directly to the successful maize farmers of Holfontein Co-operative and nine (9) tractors were distributed to municipalities to enable them to service farmers. In line with our approved Gauteng Agricultural Development Strategy and through the Comprehensive Agricultural Support Program, the department has supported farmers with on-farm infrastructure including 14 farmers with 42 hydroponics structures, 12 with piggery structures and 17 with poultry structures. A total of 18 farmers were mentored and 250 smallholder farmers received training on poultry production, piggery production and vegetable production throughout Gauteng. In line with the approved Agricultural Co-operative Plan, forty two (42) co-operatives from Metsweding, Sedibeng, West Rand and City of JHB received support in the form of on and off-farm infrastructure, production inputs such as chickens, feed, maize, seedlings, herbicides etc, and training and capacity building. Eighteen cooperatives were awarded contracts by government and are successfully supplying their produce to hospitals and orphanages. However, we acknowledge that some of these cooperatives still need more support to promote sustainability. We are particularly proud of Balemi Ba Lekoa, former female farmers of the year (2006), who through government and agri-industrial support continue to thrive in mixed agri-business/farming activities. GDARD supported two commercial farmers, IXL Farms and Eldorado Fresh Lettuce Producers that were heavily damaged by hailstorms in Tarlton with vegetable seeds, seedlings and fertilizers as part of the Agricultural Disaster Mitigation Plan that was approved during 2010. This support was appreciated by affected farmers. In implementing the EXCO approved Gauteng Extension Revitalization Plan during 2010, we rendered a valuable agricultural extension service to 658 farmers. In improving this service, a Digital Pen System was procured and delivered to our 67 extension officers and 92 agricultural advisers were provided with 3G modems, 25 laptops, and 12 printers. This service has contributed to effective extension and advisory support to farmers. To further improve decent employment Opportunities & economic livelihoods, we intend to work with Universities to have a biotechnology science park space at the innovation hub in Tshwane to harness the development of knowledge base economy. This year we are working on a funding model & sources there-of because it is an expensive venture - Food Security and the upcoming Food Security Summit as well as Gauteng Comprehensive Rural Development and Infrastructure Services The department will continue to implement the Household Food Security Programme targeting 11 000 households for homestead food gardens through the Siyazondla Programme (one household-one food garden) and 34 community food gardens in the 50 poorest wards. We will roll out 34 irrigation installations in newly identified community gardens in those poorest wards. We will continue to monitor and strengthen the food gardens programme to ensure proper maintenance of the existing food gardens as well as the newly established ones. We will also encourage and support agro-processing and marketing of food from these gardens for income generation through value addition. During the third quarter of this current financial year, we will host a Food Security Summit for all role-players and stakeholders in Gauteng to assess the progress made since the last Food Summit held in 2008. In this summit, we will also look at various mechanisms that can be put in place to address the current challenges and needs in the food production sector with a view to work towards achieving our main goal of ensuring a food secure province, given the eminent population growth. We will also continue to support and work closely with the Gauteng Department of Health and Social Development on the Food Emergency Relief Programme to ensure zero hunger in the province. - Water Resource Protection and Acid Mine Drainage While acknowledging that water resource protection is the competence of the National Department of Water Affairs, and the Provincial Department of Local Government, we, as the custodians of the environment in the province have supported and participated in the Water Resources Protection Strategy formulation processes driven by the provincial Department of Local government. We have also participated in the Inter- Ministerial processes aimed at finding sustainable solutions to the acid mine drainage problem. In addition, we rehabilitated one wetland in Johannesburg. A total of 28 779 hectares of invasive alien vegetation have been cleared through working for water projects in Tshwane; Lesedi; City of Johannesburg; Mogale City; and, Emfuleni. GDARD will identify a total of four (4) priority wetlands, develop and implement related management plans. Eight projects will be implemented under Working for Wetlands and Working for Water Programmes. In terms of Acid Mine Drainage, we acknowledge that agriculture and mines have a great role to play in water usage, water recharge and water pollution. In agriculture, the use of water from the Vaal river systems is important as it reduces the available water resources to power the economy. The Department of Water Affairs (DWA) is in charge of all water resources and planning in the province. Licenses are issued by DWA for agricultural users. The use of fertilizers and run off farming operations can pollute river water and cause additional expense to the purification process. In the mining sector, seepage water into the mines is the challenge and has to be regularly pumped for mining operations to continue. The monitoring of mining operations and its impact on the environment has to be regulated by DWA and the Department of Environment. The recharging of ground water basins has not been looked at seriously by the technical experts. Water purified by the mines can be used to recharge the ground water systems. GDARD will continue to support and make inputs into initiatives geared towards the management of acid mine drainage (AMD) problem, thus ensuring clean and drinkable water. - Sustainable Environmental Management The department launched and started implementing the Clean and Green campaign which aims to create awareness and encourage sustainable environmental action across all municipalities in the province. We distributed 61 744 trees for planting throughout the province focusing of 50 poorest wards, conducting 122 clean-ups and converted 10 illegal dumping spots into mini recreational parks. The targeted number of trees for the current term is 1000 000 (indigenous and fruit trees). During 2011/12, to ensure that the province is litter-free and that there is better waste management, we have launched the Gauteng Waste Collection Standards on 13 June of this year. We will work with municipalities to run waste management capacity building sessions to ensure that people understand how these standards work. We will also intensify the promotion of recycling across the province to ensure that it becomes a viable income -generating activity for communities. It is hoped that implementation of these standard will contribute to addressing rodent problems in municipalities and the dangers that come with them. During this year GDARD will accelerate the implementation of Clean and Green Campaign’s community outreach awareness component, through greening and clean-ups in all municipalities, with a focus on the West Rand in support of the Mayor’s Green IQ vision. We will complement this outreach programme with the competition component, Bontle ke Botho (BkB) which encourages participation of schools and communities in wards to initiate projects on water conservation, energy efficiency, waste management, sustainable agriculture and greening. Prizes won by schools and wards in this competition are used for initiating new projects or improving old ones. GDARD will restore and rehabilitate degraded ecosystems through community based natural resource management and habitat rehabilitation projects through Land Care to address land degradation and soil erosion. As part of strengthening compliance and enforcement or alignment of policy or legislative frameworks, we will enter into agreements through Memorandum of Understanding (MOU) with Executive Mayors/MMC’s in municipalities. GDARD will finalize and launch the State of the Environment Report which will assist us to identify areas of weakness and where we are performing better as a province in relation to environment. We will also finalize and implement the strategy and action plans for the Reclamation of Mine Dumps. This strategy will provide guidelines for reclamation and better management of derelict and ownerless mine/dumps sites. In response to the EXCO decision, we are working swiftly to finalize the relocation of the EIA function from GDARD to the Gauteng Planning Commission. While we are finalizing the relocation process, GDARD will continue to expedite the EIAs in line with the legislative timeframes. We will also continue to raise awareness on EIA regulations through workshops in all municipalities. - Reducing of green gas emissions, climate change and improved air atmospheric quality We successfully repaired five of the seven air quality stations placed with municipalities. Data is now generated from these stations which indicate the ambient air quality in these areas. We are addressing the challenge linked to insufficient technical capacity to maintain stations and the equipment with relevant municipalities. During 2011/12, we will continue to maintain the seven networks of air quality stations to ensure that the status of air is known. We will finalize the Gauteng Climate Change Mitigation and Adaptation Strategy and launch it as part of our contribution to COP 17 in Durban at the end of this year. This strategy will also show links between agriculture and climate change, for example on how food gardens will mitigate GHG emissions, contribute to water and soil conservation, and support poverty alleviation and food security. This does not require large upfront investments, and is suitable for youth/women empowerment and education. On behalf of the province, the department will organize an awareness workshop that will include municipalities, NGOs, CBOs including the poor and private sector, to prepare for the 17th Conference of the Parties (COP17) of the United Nations Framework Convention on Climate Change, which will be held in Durban later this year. The overall objective of COP 17 is to assess progress made in dealing with climate change as well as pave the way forward in terms of addressing the current challenges. Remember: working together we can do more! Thank you. Dostları ilə paylaş: \|
http://muhaz.org/human-capital-theory-and-benefit-cost-analysis-in-education-em.html	Human Capital Theory and Benefit-Cost Analysis in Education Emmanuel Jimenez, decrg	Human Capital Theory and Benefit-Cost Analysis in Education Emmanuel Jimenez, DECRG, and Peter Moock, EASED Outline Basic Framework for Analyzing Investments in Human Capital Relevance for project analysis...not Issues Modifying the approach Human Capital Scale -- Weighing Private Benefits and Costs Benefits Costs The productivity chain Education Human capital Productivity Wages Welfare The productivity chain Education Human capital Productivity Wages Welfare Human Capital and Productivity Human Capital Working with Existing Developing Technology Better New Technology Acquiring Processing New Information Knowledge Education raises wages for both men and women: Returns over time Education raises wages for both men and women: Education and productivity Better educated farmers get a higher return on their investments in agriculture: In Africa, farmers who have completed 4 years of education (the minimum necessary for literacy) produce, on average about 8-10 percent more than farmers who had not gone to school (Moock, Jamison et al., Jamison & Moock) Technical and allocative efficiency (Welch, Timmer) Education and productivity (cont’d) Production function may matter: In simple tasks or in settings where technology slow to change, effect of education small In traditional farming, techniques passed from generation to generation (T.W. Schultz) In piece-rate work in the Philippines, wage not related to schooling after controlling for gender and physical stature (Foster and Rosenzweig) Human Capital and Wages Education Human capital Productivity Wages Welfare Education and productivity (cont’d) But, if task involves new technology whether there is a premium on learning and information acquisition learning may be very important For example, large effect of education in Kenya after introduction of new hybrid seed varieties (Moock) In India, areas with relatively few educated farmers at the onset of the green revolution experienced less growth compared to other, high schooling areas (Foster and Rosenzweig) Human Capital Scale -- Weighing Private Benefits and Costs Benefits Costs Increased market productivity Private non-market effects (e.g., better personal health, household productivity effects) Human Capital Scale -- Weighing Private Benefits and Costs Benefits Costs Increased market productivity Direct costs Private non-market effects Foregone production or earnings Graph on Rate of Return Estimation for University-level Education Graph on Rate of Return Estimation for University-level Education Graph on Rate of Return Estimation for University-level Education Graph on Rate of Return Estimation for University-level Education Human Capital Scale -- Weighing Private Benefits and Costs Benefits Costs Graph on Rate of Return Estimation for University-level Education Time Value of Money NowLater Discounting NowLater Interest Rate (Discount Rate) Interest Rate (Discount Rate) Weighing Private Benefits and Costs -- Without Discounting Internal Rate of Return Benefits Costs Returns to Investment in Education by Level (%) -- Private Rates of Return Private Country/Yr. Prim. Sec. Higher Bolivia 1989 9.8 8.1 16.4 Brazil 1989 36.6 5.1 28.2 Greece 1977 20.0 6.0 5.5 Israel 1958 27.0 6.9 8.0 Japan 1976 13.4 10.4 8.8 Mexico 1984 21.6 15.1 21.7 Paraguay 1990 23.7 14.6 13.7 Taiwan 1972 50.0 12.7 15.8 Venezuela 1989 36.3 14.6 11.0 Source: Psacharopoulos (1994). Social Benefits Marginal Gains in Per Capita GDP Growth per 10% Increase in Enrollment Rate, 1960-1985 Child mortality and education Fertility and education Human Capital Scale -- Weighing Private Benefits and Costs Benefits Costs Increase market productivity Direct costs Private non-market effects Foregone production or earnings Spillover effects Public subsidy Technical innovation Community non-market effects Reduced fertility/child mortality Measurement Can we measure externalities? Can we measure monetary value of reduced fertility and reduced mortality?
http://muhaz.org/in-addition-to-individual-development-sports-play-a-significan.html	In addition to individual development, sports play a significant role in building communities. They create	Sports play a crucial role in our lives, contributing to physical, mental, and social well-being. From a physical perspective, engaging in sports helps maintain a healthy lifestyle by promoting cardiovascular health, muscle strength, and flexibility. Regular physical activity through sports also aids in weight management and reduces the risk of chronic diseases. Beyond the physical benefits, sports have a profound impact on mental health. Participating in sports can alleviate stress, anxiety, and depression, thanks to the release of endorphins, the body's natural mood enhancers. Moreover, being part of a sports team fosters a sense of camaraderie, teamwork, and discipline, enhancing one's social and emotional intelligence. Sports teach valuable life skills such as goal-setting, time management, and resilience. Athletes learn to cope with wins and losses, developing a strong sense of determination and perseverance. These skills are transferable to various aspects of life, contributing to personal and professional success. In addition to individual development, sports play a significant role in building communities. They create a shared identity and a sense of belonging among people who support the same teams or participate in similar activities. Sporting events bring communities together, fostering a spirit of unity and pride. From a global perspective, sports have the power to transcend cultural boundaries and promote international understanding. Major sporting events, like the Olympics, unite people from diverse backgrounds, fostering a sense of global unity and cooperation. In conclusion, sports are not merely a form of entertainment but a fundamental aspect of our lives that contributes to physical health, mental well-being, personal development, community building, and global unity. Whether as participants or spectators, the impact of sports is far-reaching and enduring. Sports permeate every facet of our lives, becoming a multifaceted tapestry woven into the very fabric of our existence. The significance of sports extends beyond the mere pursuit of physical prowess; it encompasses a holistic approach to well-being that intertwines physical, mental, and social dimensions. Physically, the impact of sports is undeniable. Regular engagement in physical activities, be it through team sports, individual pursuits, or recreational endeavors, contributes to the maintenance of a healthy body. Cardiovascular fitness, muscular strength, and flexibility are cultivated through the dynamic movements inherent in sports, fostering a resilient and adaptable physical form. Yet, the ramifications of sports extend far beyond the realm of the corporeal. In the intricate dance between body and mind, sports play a pivotal role in nurturing mental health. The endorphin release triggered by physical exertion serves as a natural antidote to stress, anxiety, and depression. The discipline cultivated through sports participation instills a mental fortitude that proves invaluable in navigating life's challenges. Moreover, the communal aspect of sports cannot be overstated. Joining a sports team transcends the boundaries of mere camaraderie; it forges bonds rooted in shared goals, mutual respect, and collective triumphs and defeats. The teamwork required in sports fosters not only a deep sense of belonging but also hones social and emotional intelligence, essential skills for navigating the intricate webs of human relationships. Beyond the individual and the team, sports weave intricate connections within communities. They become a cultural adhesive, uniting people under the banner of a common passion. Whether it's the local soccer match or an international sporting event, the collective euphoria or disappointment experienced during these moments transcends individual differences, reinforcing a sense of community and shared identity. On a global scale, sports act as a universal language, breaking down barriers and fostering cross-cultural understanding. International sporting events become arenas where diverse nations converge, celebrating the human spirit's indomitable will and fostering a sense of global unity that transcends geopolitical boundaries. In essence, sports are not relegated to mere pastimes or competitive pursuits; they embody a profound and intrinsic element of our humanity. From the physical vitality they instill to the mental resilience they cultivate, from the social bonds they forge to the global unity they inspire, sports weave a narrative that echoes through the corridors of time, shaping individuals, communities, and societies at large. Sports are a dynamic force that intricately interlaces with the very essence of our existence, permeating through the diverse facets of physical, mental, and societal dimensions. Beyond the superficial boundaries of competition, they become a conduit for self-discovery, personal development, and a catalyst for forging connections that transcend the individual. At its core, the physical impact of sports is transformative. The kaleidoscope of movements and challenges inherent in sports cultivates not only physical fitness but also a profound understanding of the body's capabilities. Cardiovascular health, muscular strength, and flexibility are not just outcomes of sporting endeavors; they are the cornerstones of a resilient and adaptable physical constitution. Yet, the narrative of sports extends beyond the kinetics of muscle and bone. It weaves a nuanced tapestry of mental fortitude and well-being. The adrenaline rush during a critical moment, the strategic thinking required in the heat of competition, and the resilience demanded by both victory and defeat contribute to the development of a robust mental framework. In a world fraught with stress and uncertainties, sports offer a sanctuary for mental rejuvenation, an arena where the mind finds solace and strength. Moreover, the communal aspect of sports transcends the boundaries of individual achievement. Joining a sports team is not just a convergence of athletic abilities; it is a fusion of diverse personalities, backgrounds, and skills. The symphony of teamwork in sports nurtures not only a sense of belonging but also hones essential social and emotional intelligence. Negotiating interpersonal dynamics, communicating effectively under pressure, and learning to rely on others for collective success are invaluable lessons derived from the arena of sports. In the broader context of society, sports assume the role of a cultural crucible. Local communities rally around their teams, creating a shared identity that transcends socioeconomic, ethnic, and generational differences. The collective euphoria during a victory or the shared disappointment after a defeat becomes a communal experience, fostering a sense of unity and solidarity. On the global stage, sports transcend geopolitical divides, becoming a universal language that speaks to the shared aspirations and triumphs of humanity. International sporting events transform into arenas where nations converge, showcasing not only athletic prowess but also the capacity for peaceful coexistence and mutual respect. The Olympic Games, for instance, stand as a testament to the unifying power of sports on a global scale. In essence, the significance of sports goes far beyond the realm of entertainment or physical prowess. It is a narrative of human resilience, a testament to the indomitable spirit that seeks challenges, both physical and mental, as a means of self-discovery and societal cohesion. In the grand tapestry of human experience, sports emerge as a vibrant thread, weaving connections that span generations, cultures, and continents. Sports, a kaleidoscopic tapestry woven into the very fabric of our existence, transcends the boundaries of mere physical activity, emerging as a complex and multifaceted phenomenon that shapes our individual lives, communities, and the global landscape. In delving into the expansive realm of sports, one finds a profound interplay of physical vigor, mental resilience, social dynamics, and a global tapestry that binds us in a shared narrative of triumphs, defeats, and the pursuit of excellence. The physical dimensions of sports are a cornerstone of their significance. Beyond the apparent spectacle of athleticism, engaging in sports becomes a conduit for the cultivation of physical well-being. The intricate dance of muscles, the cardiovascular symphony, and the demands placed on the body during athletic pursuits contribute not only to physical fitness but also to a profound understanding of the body's capabilities. Endurance, strength, and flexibility become not mere attributes but virtues etched into the very sinews of those who embark on the journey of sporting endeavors. Yet, the narrative of sports extends far beyond the realm of the corporeal. Mental fortitude becomes a hallmark of those who tread the path of athletic pursuits. The crucible of competition, the psychological rigors of training, and the emotional rollercoaster of wins and losses forge a resilient mental framework. In the crucible of sports, individuals learn to navigate stress, cultivate discipline, and find solace in the pursuit of personal and collective goals. The field of play transforms into a canvas where the mind paints its masterpiece of focus, strategy, and unwavering determination. The communal aspect of sports weaves a social fabric that binds individuals into teams and communities. Joining a sports team transcends the dynamics of competition; it becomes a collective endeavor where diverse personalities converge under the banner of a shared goal. The camaraderie forged in the crucible of training and competition fosters a sense of belonging, teamwork, and mutual respect. The lessons learned on the field—communication, collaboration, leadership—extend far beyond the boundaries of the game, becoming pillars upon which individuals construct their social identities. Zooming out to the societal level, sports become a cultural adhesive that binds communities together. Local teams become rallying points, and the shared experience of sporting events creates a collective identity that transcends individual differences. Whether it's the roar of a stadium, the chants of fans, or the rituals surrounding game day, sports embed themselves in the cultural DNA of societies, reflecting and shaping the values, aspirations, and collective consciousness of a community. On the global stage, sports morph into a universal language, speaking to the shared aspirations and triumphs of humanity. International sporting events, such as the Olympics, transcend geopolitical divides, offering a platform for nations to showcase their prowess, foster diplomatic ties, and celebrate the diversity of human achievement. The Olympic flame, a symbol of unity, burns bright, illuminating the common threads that bind us as a global community. In the grand tapestry of human experience, sports emerge as a vibrant thread, weaving connections that span generations, cultures, and continents. They are not mere diversions or competitive pursuits; they are a reflection of our innate drive for excellence, a celebration of the human spirit's resilience, and a testament to the unifying power of shared experiences. As individuals, communities, and nations continue to inscribe their stories on the canvas of sports, the narrative evolves, weaving a legacy that endures across time and borders. The multifaceted impact of sports on our lives extends beyond the playing field, weaving a complex tapestry that touches upon various aspects of our individual experiences and societal structures. One significant facet is the psychological toll it takes on athletes, where the pressure to perform at elite levels can manifest as intense stress and mental strain. The competitive environments inherent in sports can cultivate a culture of high expectations, pushing individuals to navigate the delicate balance between success and the fear of failure. Moreover, the commercialization of sports introduces a distinct set of challenges. Athletes grapple with the demands of sponsorships, media scrutiny, and financial pressures, adding layers of complexity to their professional journeys. The intersection of sports and commerce not only influences the athletes but also shapes the broader landscape of sports as a business, impacting everything from team dynamics to fan engagement. Media platforms, serving as the primary conduit for sports consumption, contribute to the shaping of narratives and public perceptions. Athletes find themselves not only managing their physical prowess but also navigating the demands of constant visibility and public scrutiny. This dynamic interaction with media platforms introduces considerations of time management, public relations, and the need for a carefully curated public image. Societal norms and values also echo within the realm of sports. Issues of gender equality, racial disparities, and other social issues find reflection in how sports are organized, portrayed, and received. The sporting arena becomes a microcosm of societal dynamics, prompting conversations and often serving as a catalyst for change. Ethical considerations, such as doping scandals and controversies, cast a shadow over the integrity of sports. These incidents challenge the fundamental principles of fair play and sportsmanship, raising questions about the ethical compass guiding the sporting world. The fallout from such events can erode public trust and necessitate a reevaluation of the systems in place to ensure the integrity of sports competitions. Within educational institutions, sports play a dual role—promoting physical health and instilling values such as teamwork and discipline. However, the increasing emphasis on competitiveness can introduce challenges, with young athletes facing early pressures to excel. Balancing academic and athletic commitments becomes a juggling act, underscoring the need for a comprehensive approach to support student-athletes in their holistic development. In essence, the impact of sports is a dynamic and multifaceted phenomenon, shaping and shaped by the intricate interplay of individual experiences, societal structures, and global dynamics. Beyond the thrill of victory and the agony of defeat, sports resonate with the broader human experience, influencing our perceptions, challenging our norms, and serving as a mirror reflecting the complexities of the world we inhabit. Dostları ilə paylaş: \|
http://muhaz.org/united-nations-development-programme-the-republic-of-yemen-loc.html#UNDP_TRAC_Fund	United Nations Development Programme The Republic of Yemen Local Governance Support Project	Annual Review Report 2010 United Nations Development Programme The Republic of Yemen Local Governance Support Project Award ID: 00059817 Local Governance Support Project Project Duration: May 2010 – Dec 2014 Implementing Partner(s): Total Budget: USD12,081,505 [Donor] Contribution: USD10,081,505 UNDP TRAC Fund: USD 3,500,000 GoY: US$ 2,000,000 \| The aim of the project is to support the Government of the Republic of Yemen (GoY) in its effort to transform from Local Administration to a Local Governance as articulated in the National Strategy for Transition to Local Governance (NSTLG) that was approved by the Cabinet in 2008. The core activities of the project will be articulated around supporting the development and implementation of the GoY National Programme which will guide and manage the implementation of the National Strategy for Transition to Local Governance (NSTLG). The project will provide support at three levels – to the National Programme Management Structure to formulate and coordinate implementation, to central government institutions, particularly the Ministry of Local Administration and to Local government units to support them in undertaking specific reforms as part of the implementation of the overall National Programme agenda Table of Content ACRONYMS 3 EXECUTIVE SUMMARY 4 I.CONTEXT 5 II.PROJECT RESULTS SUMMARY 8 III.PERFORMANCE REVIEW 14 Progress review 14 Implementation strategy review 15 Management effectiveness review 16 IV.PROJECT IMPLEMENTATION CHALLENGES AND LESSONS LEARNED 17 Project Risks 17 Project Issues 20 Lessons Learned 21 V.FINANCIAL STATUS AND UTILISATION 23 ANNEXES 24 Annual Work Plan 24 Charts, tables and visual aids, with accompanying analytical descriptions (1-2 paragraphs per table/chart). 24 ACRONYMS AWP \| Annual Workplan \| CBOs \| Community-Based Organizations \| CD \| Capacity Development \| DEX \| Direct Execution \| DFT \| District Facilitation Teams \| DLDSP \| Decentralization and Local Development Support Project \| DIM \| Direct Implementation \| GLA \| Governorate Local Authority \| GOY \| Government of Yemen \| GWDD \| General Women Development Directorate \| ICT \| Information and Communication Technologies \| JP \| Joint Programme \| LA \| Local Authority \| LAL \| Local Authority Law \| LDP \| Local Development Programme \| LADF \| Local Authorities Development Fund \| LED \| Local Economic Development \| LGF \| Local Government Forum \| LGSP \| Local Government Support Project \| MDGs \| Millennium Development Goals \| M&E \| Monitoring and Evaluation \| MIS \| Management Information System \| MOCS \| Ministry of Civil Service \| MOLA \| Ministry of Local Administration \| MOF \| Ministry of Finance \| MOPIC \| Ministry of Planning and International Cooperation \| MWE \| Ministry of Water and Environment \| NSTLG \| National Strategy for the Transition to a Local Government \| NEX \| National Execution \| NGOs \| Non-Governmental Organizations \| NIM \| National Implementation \| NPLG \| National Programme for Local Governance \| NWC \| National Women Committee \| PEM \| Public Expenditure Management \| PG \| Partners Group \| PWP \| Public Works Project \| SCER \| Supreme Commission for Election and Referendum \| SFD \| Social Fund for Development \| TOR \| Terms of Reference \| TS \| Technical Secretariat \| UN \| United Nations \| UNCDF \| United Nations Capital Development Fund \| UNDAF \| United Nations Development Assistance Framework \| UNDP \| United Nations Development Program \| USAID \| United States Agency for International Aid \| WDS \| Women Development Strategy \| YWU \| Yemen Women Union \|
http://muhaz.org/isllc-research-list-ord-s-m-1997.html	Isllc research List ord, S. M. (1997)	ISLLC Research List ord, S. M. (1997). Professional learning communities: Communities of continuous inquiry and improvement. Austin, TX: Southwest Educational DevelopH Ackerman, R. H., & Maslin-Ostrowski, P. (2002). The wounded leader: How real leadership emerges in times of crisis. San Francisco: Jossey-Bass. Adams, C. (2010). Social determinants of student trust in high poverty elementary schools. In W. K. Hoy & M. DiPaola (Eds.), Analyzing school contexts: Influences of principals and teachers in the service of students (pp. 255-280). Charlotte, NC: Information Age. Adams, C. (2010). Social determinants of student trust in high poverty elementary schools. In W. K. Hoy & M. DiPaola (Eds.), Analyzing school contexts: Influences of principals and teachers in the service of students (pp. 255-280). Charlotte, NC: Information Age. Adams, C., & Forsyth, P. (2009). Conceptualizing and validating a measure of student trust. In W. K. Hoy & M. DiPoala (Eds.), Studies in school improvement (pp. 263-277). Charlotte, NC: Information Age. Adams, G., Gullotta, T., & Clancy, M. (1985). Homeless adolescents: A descriptive study of similarities and differences between runaways and throwaways. Adolescence, 20(79), 715-724. advancement. New Haven, CT: Yale University Press. African American students at middle adolescence: Positive effects of early Agatston, P. W., Kowalski, R., & Limber, S. (2007). Students’ perspectives on cyber bullying. Journal of Adolescent Health, 41(6), S59-S60. JM Ainscow, M., & Southworth, G. (1996). School improvement: A study of the roles of leaders and external consultants. School Effectiveness and School Improvement, 7(3), 229-251. Ainsworth-Darnell, J.W., & Downey, D.B. (1998). Assessing the oppositional culture Akerhielm, K. (1995). Does class size matter?. Economics of Education Review, 14(3), 229-241. Akhtar, S., & Stronach, I. (1986). They call me Blacky. Times Educational Supplement, 19, 23. Akos, P. (2002). Student Perceptions of the Transition from Elementary to Middle School. Alder, N. (2002). Interpretations of the Meaning of Care Creating Caring Relationships in Urban Middle School Classrooms. Urban Education, 37(2), 241-266. Alexander, K. L., Entwisle, D.R., & Bedinger, S.D. (1994). When expectations work: Alexander, K., & Entwisle, D. (1996). Schools and children at risk. In A. Booth & J. Dunn (Eds.), Family-school links: How do they affect educational outcomes? (pp. 67-88). Mahwah, NJ: Lawrence Erlbaum Associates. Alexander, K., Entwisle, D., & Horsey, C. (1997). From first grade forward: Early foundations of high school dropout. Sociology of Education, 70(2), 87-107. Alexander, K.L. & Cook, M.A. (1982). Curricula and coursework: A surprise ending to a familiar story. American Sociological Review, 47(5), 626-640. Alexander, K.L. & McDill, E.L. (1976). Selection and allocation within schools: Some causes and consequences of curriculum placement. American Sociological Review, 41, 936-980. Alexander, K.L., Cook, M., & McDill, E.L. (1978). Curriculum tracking and educational stratification: Some further evidence. American Sociological Review, 43, 47-66. Alexander, K.L., Entwisle, D.R., & Olson, L.S. (2001). Schools, achievement, and Alexander, K.L., Olson, L.S., & Entwisle, D.R. (2007). Lasting consequences of the summer learning gap. American Sociological Review. Alker, J. (1992). Ensuring access to education: The role of advocates for homeless children and youth. In J. H. Stronge (Ed.), Educating homeless children and adolescents: Evaluating policy and practice (pp. 179-193). Newbury Park, CA: Sage Publications, Inc. Allen, J. D. (1986). Classroom management: Students’ perspectives, goals, and strategies. American Educational Research Journal, 23(3), 437-459. JM Allensworth, E. M., & Easton, J. Q. (2005). The on-track indicator as a predictor of high school graduation. Chicago: Consortium on Chicago School Research at the University of Chicago. Allie-Carson, J. (1990). Structure and interaction patterns of home school families. Home School Researcher, 6(3), 11-18. Allington, R. (1983). The reading instruction provided readers of differing reading ability. Elementary School Journal, 83(5), 548-559. Allington, R. (1997). Why does literacy research so often ignore what really matters? In C.K. Kinzer, K.A. Hinchman, & D.J. Leu (Eds.), Inquiries in literacy: Theory and practice (pp. 1-12). Chicago: National Reading Conference. Alvermann, D. E., Young, J. P., Weaver, D., Hinchman, K. A., Moore, D. W., Phelps, S. F., ... & Zalewski, P. (1996). Middle and High School Students' Perceptions of How They Experience Text‐Based Discussions: A Multicase Study. Reading Research Quarterly, 31(3), 244-267. Alvermann, D.E. (2005, September). Literacy on the edge: How close are we to closing the literacy achievement gap? Voices from the Middle, 31(1), 8-14. America. International Journal of Qualitative Studies in Education, 16(4), 509-531. American Academy of Pedatrics. (2005). Providing care for immigrant, homeless, and migrant children. Pediatrics, 115(4), 1095-1100. American high school seniors’ academic achievement. Journal of Negro American Sociological Review, 55(1), 127-142. An anthropological study. Learning Disability Quarterly, 6(4), 395-404. Analysis Archives, 11. Retrieved October 19, 2007, from http://epaa.asu.edu/ analysis of high school course-taking patterns with implications for local policy Ancess, J. (2000). The reciprocal influence of teacher learning, teaching practice, school restructuring, and student learning outcomes. The Teachers College Record, 102(3), 590-619. Ancess, J. (2000). The reciprocal influence of teacher learning, teaching practice, school restructuring, and student learning outcomes. The Teachers College Record, 102(3), 590–619. Ancess, J. (2003). Beating the odds: High schools as communities of commitment. New York: Teachers College Press. Ancess, J. (2003). Beating the odds: High schools as communities of commitment. New York: Teachers College Press. and Composition: Course Description. New York: Author. and Issues in educating English language learners. A technical assistance and M. Phillips (Eds.), The black-white test score gap (318-374). Washington, DC: Brookings Institution Press. and malleability. Child Development, 54(2), 260-267. and perceived social context of poor urban youth. Child Development, 65(2), 507-522. and performances of women and African Americans. American Psychologist, and Problem Solving: PISA 2003 Results From the U.S. Perspective. (NCES and racial differences. Working Paper No. 4784. National Bureau of Economic and what can be done about it. Remedial and Special Education. 24(4), 199-203. Anderman, E. M. (2002). School effects on psychological outcomes during adolescence. Journal of Educational Psychology, 94(4), 795. Anderman, E. M., Maehr, M. L., & Midgley, C. (1999). Declining motivation after the transition to middle school: Schools can make a difference. Journal of Research & Development in Education. Anderman, L. H. (2003). Academic and social perceptions as predictors of change in middle school students' sense of school belonging. The Journal of Experimental Education, 72(1), 5-22. (JM) Anders, P.L., Hoffman, J.V., & Duffy, G.G. (2000). Teaching teachers to teach reading: Paradigm shifts, persistent problems, and challenges. In M.L. Kamil, P.B. Mosenthal, P.D. Pearson, & R. Barr (Eds.), Handbook of reading research (Vol. 3, pp. 719-742). Mahwah, NJ: Lawrence Erlbaum. Anderson, C. S. (1982). The search for school climate: A review of the research. Review of educational research, 52(3), 368-420. Anderson, L., Janger, M., & Panton, K. (1995). An evaluation of state and local efforts to serve the educational needs of homeless children and youth. Washington, DC: Policy Study Associates. No. LC 89089001. Anderson, R. E., & Dexter, S. (2005). School technology leadership: An empirical investigation of prevalence and effect. Educational Administration Quarterly,41(1), 49-82. Anderson, R.C., Hiebert, E. H., Scott, J. A., & Wilkinson, I .A. G. (1985). Becoming a nation of readers: The report of the Commission on Reading. Washington, DC: The National Institute of Education. U.S. Department of Education. Anderson, R.C., Hiebert, E.H., Scott, J.A., & Wilkinson, I.A.G. (1985). Becoming a nation of readers: The report of the Commission on Reading. Washington, DC: The National Institute of Education. U.S. Department of Education. Anderson, S., Moore, S., & Sun, J. (2009). Positioning the principals in patterns of school leadership distribution. In K. Leithwood, B. Mascall, & T. Strauss (Eds.), Distributed leadership according to the evidence (pp. 111-136). London: Routledge. Anderson, S., Moore, S., & Sun, J. (2009). Positioning the principals in patterns of school leadership distribution. In K. Leithwood, B. Mascall, & T. Strauss (Eds.), Distributed leadership according to the evidence (pp. 111-136). London: Routledge. Anderson, V.E., & Gruhn. W.T. (1962). Principles and practices of secondary education (2nd ed.). New York: Ronald. Annenberg Institute for School Reform. (2004). Professional learning communities: Professional development strategies that improve instruction. Retrieved from www.annenberginstitute.org. Anooshian, L. (2000). Moving to educational success: Building positive relationships for homeless children. In J.H. Stronge & E. Reed-Victor (Eds.), Educating homeless students: Promising practices (pp. 79-98). Larchmont, NY: Eye on Education, Inc. Anooshian, L. (2005). Violence and aggression in the lives of homeless children: A review. Aggression and Violent Behavior, 10(2), 129-152. Antrop-González, R. (2006). Toward the “School as Sanctuary” Concept in Multicultural Urban Education: Implications for Small High School Reform. Curriculum Inquiry, 36(3), 273–301. Antrop-Gonzalez, R. (2006). Toward the school as sanctuary concept in multicultural urban education: Implications for small high school reform. Curriculum Inquiry, 36(3), 273-301. Antrop-Gonzalez, R., & De Jesus, A. (2006). Toward a theory of critical care in urban small school reform: Examining structures and pedagogies of caring in two Latino community-based schools. International Journal of Qualitative Studies in Education, 19(4), 409-433. Antunez, B., DiCerbo, P.A., & Menken, K. (2000). Framing effective practice: Topics Anyon, J. (1980). Social Class and the Hidden Curriculum of Work. Journal of Education, 162(1). Aponte, H. J. (1976). The Family‐School Interview: An Eco‐Structural Approach. Family Process, 15(3), 303-311. Apostoleris, N. H. (1999). The development of children's motivation in the homeschool setting. Paper presented at the Biennial Meeting of the Society for Research in Child Development, Albuquerque, NM. Apple, M. (2000a). Away with all teachers: The cultural politics of home schooling. International Studies in Sociology of Education, 10(1), 61-80. Apple, M. (2000b). The cultural politics of home schooling. Peabody Journal of Education, 75(1), 256-271. Apple, M. (2005) Away with all teachers: The cultural politics of home schooling. In B.S. Cooper (Ed.), Home schooling in full view, pp. 75-95. Greenwich, CT: Information Age Publishing. Apple, M. (2007). Who needs teacher education? Gender, technology, and the work of home schooling. Teacher Education Quarterly, 34(2), 111-130. Appleton, J. J., Christenson, S. L., & Furlong, M. J. (2008). Student engagement with school: Critical conceptual and methodological issues of the construct. Psychology in the Schools, 45(5), 369-386. Arai, B. (1999). Homeschooling and the redefinition of citizenship. Education Policy Analysis Archives, 7(27), 1-15. Arai, B. (2000). Reasons for home schooling in Canada. Canadian Journal of Education, 25(3), 204-217. Archive, 14(8), 1-109. Armon, J. (1990). Is home schooling for everyone? In A. Pederson and P. O'Mara (Eds.), Schooling at home: Parents, kids, and learning (p. 21). Santa Fe, NM: John Muir Publications. Armor, G. (1992). Why is black educational achievement rising? The Public Interest, Armor, G. (2008). Can NCLB close achievement gaps?! In A.R. Sadovnik, J.A. O’Day, Arnot, M., McIntyre, D., Pedder, D., & Reay, D. (2004). Consultation in the classroom: Developing dialogue about teaching and learning. Cambridge: Pearson Publishing. Aron, L., & Fitchen, J. (1996). Rural homelessness: A synopsis. In J Bauhmol (Ed.), Homelessness in America (pp. 81-85). Phoenix, AZ: Oryx Press. Askew, B. J., & Gaffney, J. S. (1999). Reading recovery: Waves of influence on literacy education. In J. S. Gaffney & B. J. Askew (Eds.), Stirring the waters: The influence of Marie Clay (pp. 75-98). Portsmouth, NH: Heinemann. Askew, B. J., & Gaffney, J.S. (1999). Reading recovery: Waves of influence on literacy education. In J.S. Gaffney & B.J. Askew (Eds.), Stirring the waters: The influence of Marie Clay (pp. 75-98). Portsmouth, NH: Heinemann. Askew, B. J., Fountas, I. C., Lyons, C. A., Pinnell, G. S., & Schmitt, M. C. (2000). A review of Reading Recovery. In R. D. Robinson, M. C. McKenna, & J. M. Wedman (Eds.), Issues and trends in literacy education (2nd ed., pp. 284-303). Needham Heights, MA: Allyn & Bacon. Astbury, J., Atkinson, J., Duke, J. Easteal, P., Kurrle, S., Tait, P., et al. (2000). The impact of domestic violence on individuals. Medical Journal of Australia, 173, 427-431. [no issue #] Astor, R. A., Meyer, H. A., & Pitner, R. O. (2001). Elementary and middle school students' perceptions of violence-prone school subcontexts. The Elementary School Journal, 511-528. Atweh, B., & Burton, L. (1995). Students as researchers: Rationale and critique. British Educational Research Journal, 21(5), 561-575. (JM) Au, K. H. (2002). Communities of Practice: Engagement, imagination, and alignment in research on teacher education. Journal of Teacher Education, 53(3), 222-227. Au, K. H. (2002). Communities of Practice: Engagement, imagination, and alignment in research on teacher education. Journal of Teacher Education, 53(3), 222-227. Au, K.H. & Asam, C.L. (1996). Improving the literacy achievement of low-income students of diverse backgrounds. In M.F. Graves, P. van den Broek, & B.M. Taylor (Eds.), The first R: Every child’s right to read (pp. 199-223). New York: Teachers College Press. Aud, S. (2007). Education by the numbers: The fiscal effect of school choice programs, 1990-2006. Indianapolis, IN: Milton and Rose D. Friedman Foundation. Auerbach, S. (2007). Visioning parent engagement in urban schools. Journal of School Leadership, 17(6), 699-734 Auerbach, S. (2007). Visioning parent engagement in urban schools. Journal of School Leadership, 17(6), 699-734. Auerbach, S. (2009). Walking the walk: Portraits in leadership for family engagement in urban schools. School Community Journal, 19(1), 9–32. Auerbach, S. (2009). Walking the walk: Portraits in leadership for family engagement in urban schools. School Community Journal, 19(1), 9–32. Auerswald, C., & Eyre, S. (2002). Youth homelessness in San Francisco: A life cycle approach. Social Science & Medicine, 54(10), 1497–1512. Aurini, J., & S. Davies (2005). Choice without markets: Homeschooling in the Context of Private Education. British Journal of Sociology of Education, 26(4), 461-474. Austin, G. (1978). Process evaluation: A comprehensive study of outliers. Baltimore: Maryland State Department of Education and Center for Research and Development, University of Maryland. Aviles de Bradley, A. (2008). Educational rights of homeless children and youth: Legal and community advocacy. American Educational History Journal, 35(2), 261-277. Aviles, A., & Helfrich, C. (1991). Life skill service needs. Journal of Adolescence, 33(4), 331-338. Bacharach, V.R., Baumeister, A.A., & Farr, R.M. (2003, March). Racial and gender science achievement gaps in secondary education. The Journal of Genetic Psychology, 164(1), 115-126. Backer, T., & Howard, E. (2007). Cognitive impairments and the prevention of homelessness: Research and practice review. Journal of Primary Prevention, 28(3-4), 375-388. background, parenting practices, and the black-white test score gap. In C. Jencks and M. Phillips (Eds.), The black-white test score gap (103-145). Washington, DC: Brookings Institution Press. Baenen, N., Dulaney, C., Yamen, K., & Banks, K. (2002). Gaps in academic achievement: WCPSS status, 2001-02. Raleigh, NC: Wake County Public Schools, Department of Evaluation and Research. Baenen, N., Dulaney, C., Yamen, K., & Banks, K. (2002). Gaps in academic achievement: WCPSS status, 2001-02. Raleigh, NC: Wake County Public Schools, Department of Evaluation and Research. Baggerly, J., & Borkowski, T. (2004). Applying the ASCA national model to elementary school students who are homeless: A case study. Professional School Counseling, 8(2), 116-123. Bahr, H. (1973). Skid Row: An Introduction to Disaffiliation. New York: Oxford University Press. Bainbridge, W.L., & Lasley, T.J. (2002, August). Demographics, diversity, and K-12 accountability. Education and Urban Society, 34(4), 422-437. Baker, D., & Stevenson, D.L. (1986). Mothers’ strategies for children’s school Baker, J. A. (1999). Teacher-student interaction in urban at-risk classrooms: Differential behavior, relationship quality, and student satisfaction with school.The Elementary School Journal, 57-70. Baker, J. A., Terry, T., Bridger, R., & Winsor, A. (1997). Schools as caring communities: A relational approach to school reform. The School Psychology Review, 26(4), 586-602. Baldi, S., Jin, Y., Skemer, M., Green, P.J., & Herget, D. (2007). Highlights From PISA Balfanz, R. & Byrnes, V. (2006). Closing the mathematics achievement gap in high-poverty middle schools: Enablers and constraints. Journal of Education for Students Placed at Risk, 11(2), 143-59. Balfanz, R. & Byrnes, V. (2006). Closing the mathematics achievement gap in high- poverty middle schools: Enablers and constraints. Journal of Education for Balfanz, R., Herzog, L., & MacIver, D. (2007). Preventing student disengagement and keeping students on the graduation path in urban middle-grades schools: Early identification and effective interventions. Educational Psychologist, 42(4), 223-235. Balfanz, R., Herzog, L., & MacIver, D. (2007). Preventing student disengagement and keeping students on the graduation path in urban middle-grades schools: Early identification and effective interventions. Educational Psychologist, 42(4), 223-235. Bali, V.A., & Alvarez, R.M. (2003). Schools and educational outcomes: What causes the Banathy, B. H. (1988). An outside-in approach to design inquiry in education. In Far West Laboratory for Educational Research and Development (Ed.), The redesign of education: A collection of papers concerned with comprehensive educational reform (Vol. 1, pp. 51-71). San Francisco: Far West Laboratory. Bandura, A. (1993). Perceived self-efficacy in cognitive development and functioning. Educational psychologist, 28(2), 117-148. Bankston, C., & Caldas, S. J. (2006, December). Majority African American schools and social injustice: The influence of defacto segregation on academic achievement. Social Forces, 75(2), 535-555. Bankston, C., & Caldas, S.J. (1998). Family structure, schoolmates, and racial Bao, W., Whitbeck, L., & Hoyt, D. (1992). Abuse, support, and depression among homeless and runaway adolescents. Journal of Health and Social Behavior, 41(4), 408-420. Barber, B. R. (1984). Strong democracy: Participatory politics for a new age. Berkeley, CA: University of California Press. Barker, B. (2001). Do leaders matter? Educational Review, 53(1), 65-76. Barker, P. (1990). The home schooled teenager grows up. In A. Pederson & P. O'Mara (Eds.), Schooling at home: Parents, kids, and learning (p. 20). Santa Fe, NM: John Muir Publications. Barnes, C. A., Camburn, E., Sanders, B. R., & Sebastian, J. (2010). Developing instructional leaders: Using mixed methods to explore the black box of planned change in principals’ professional practice. Educational Administration Quarterly, 46(2), 241 -279. Barnes, C. A., Camburn, E., Sanders, B. R., & Sebastian, J. (2010). Developing instructional leaders: Using mixed methods to explore the black box of planned change in principals’ professional practice. Educational Administration Quarterly, 46(2), 241 -279. Barnett, K., & McCormick, J. (2004). Leadership and individual principal-teacher relationships in schools. Educational Administration Quarterly, 40(3), 406-434. Barnett, K., & McCormick, J. (2004). Leadership and individual principal-teacher relationships in schools. Educational Administration Quarterly, 40(3), 406-434. Barnett, K., McCormick, J., & Conners, R. (2001). Transformational leadership in schools: Panacea, placebo, or problem? Journal of Educational Administration, 39(1), 24-46. Barnett, K., McCormick, J., & Conners, R. (2001). Transformational leadership in schools: Panacea, placebo, or problem? Journal of Educational Administration, 39(1), 24-46. Baron, R., Tom, D., & Cooper, H. (1985). Social class, race, and teacher expectations. Baron, S. (2003). Street youth violence and victimization. Trauma, Violence, and Abuse, 4(1), 22-44. Baron, S. (2003). Street youth violence and victimization. Trauma, Violence, and Abuse, 4(1), 22-44. Baron, S., & Hartnagel, T. (1997). Attributions, affect, and crime: Street youth's reactions to unemployment. Criminology, 35(3), 409. Baron, S., & Hartnagel, T. F. (1998). Street youth and criminal violence. Journal of Research in Crime and Delinquency, 35(2), 166-192. Baron, S., & Kennedy, L. (1998). Deterrence and homeless male street youths. Canadian Journal of Criminology. 40(1), 27-60. Baron, S., Kennedy, L., & Forde, D. (2001). Male street youths' conflict: The role of background, subcultural and situational factors. Justice Quarterly, 18(4), 759-789. Barona & E.E. Garcia (Eds.), Children at risk: Poverty, minority status, and other Barona, A., & Garcia, E.E. (1990). Children at risk: Poverty, minority status, and other Barry, P., Ensign, J., & Lippek, S. (2002). Embracing street culture: Fitting health care into the lives of street youth. Journal of Transcultural Nursing, 13(2), 145-152. Dostları ilə paylaş: \|
http://muhaz.org/united-nations-development-programme-the-republic-of-yemen-loc.html#Local_Governance_Support_Project__Award_ID	United Nations Development Programme The Republic of Yemen Local Governance Support Project	Annual Review Report 2010 United Nations Development Programme The Republic of Yemen Local Governance Support Project Award ID: 00059817 Local Governance Support Project Project Duration: May 2010 – Dec 2014 Implementing Partner(s): Total Budget: USD12,081,505 [Donor] Contribution: USD10,081,505 UNDP TRAC Fund: USD 3,500,000 GoY: US$ 2,000,000 \| The aim of the project is to support the Government of the Republic of Yemen (GoY) in its effort to transform from Local Administration to a Local Governance as articulated in the National Strategy for Transition to Local Governance (NSTLG) that was approved by the Cabinet in 2008. The core activities of the project will be articulated around supporting the development and implementation of the GoY National Programme which will guide and manage the implementation of the National Strategy for Transition to Local Governance (NSTLG). The project will provide support at three levels – to the National Programme Management Structure to formulate and coordinate implementation, to central government institutions, particularly the Ministry of Local Administration and to Local government units to support them in undertaking specific reforms as part of the implementation of the overall National Programme agenda Table of Content ACRONYMS 3 EXECUTIVE SUMMARY 4 I.CONTEXT 5 II.PROJECT RESULTS SUMMARY 8 III.PERFORMANCE REVIEW 14 Progress review 14 Implementation strategy review 15 Management effectiveness review 16 IV.PROJECT IMPLEMENTATION CHALLENGES AND LESSONS LEARNED 17 Project Risks 17 Project Issues 20 Lessons Learned 21 V.FINANCIAL STATUS AND UTILISATION 23 ANNEXES 24 Annual Work Plan 24 Charts, tables and visual aids, with accompanying analytical descriptions (1-2 paragraphs per table/chart). 24 ACRONYMS AWP \| Annual Workplan \| CBOs \| Community-Based Organizations \| CD \| Capacity Development \| DEX \| Direct Execution \| DFT \| District Facilitation Teams \| DLDSP \| Decentralization and Local Development Support Project \| DIM \| Direct Implementation \| GLA \| Governorate Local Authority \| GOY \| Government of Yemen \| GWDD \| General Women Development Directorate \| ICT \| Information and Communication Technologies \| JP \| Joint Programme \| LA \| Local Authority \| LAL \| Local Authority Law \| LDP \| Local Development Programme \| LADF \| Local Authorities Development Fund \| LED \| Local Economic Development \| LGF \| Local Government Forum \| LGSP \| Local Government Support Project \| MDGs \| Millennium Development Goals \| M&E \| Monitoring and Evaluation \| MIS \| Management Information System \| MOCS \| Ministry of Civil Service \| MOLA \| Ministry of Local Administration \| MOF \| Ministry of Finance \| MOPIC \| Ministry of Planning and International Cooperation \| MWE \| Ministry of Water and Environment \| NSTLG \| National Strategy for the Transition to a Local Government \| NEX \| National Execution \| NGOs \| Non-Governmental Organizations \| NIM \| National Implementation \| NPLG \| National Programme for Local Governance \| NWC \| National Women Committee \| PEM \| Public Expenditure Management \| PG \| Partners Group \| PWP \| Public Works Project \| SCER \| Supreme Commission for Election and Referendum \| SFD \| Social Fund for Development \| TOR \| Terms of Reference \| TS \| Technical Secretariat \| UN \| United Nations \| UNCDF \| United Nations Capital Development Fund \| UNDAF \| United Nations Development Assistance Framework \| UNDP \| United Nations Development Program \| USAID \| United States Agency for International Aid \| WDS \| Women Development Strategy \| YWU \| Yemen Women Union \|
http://muhaz.org/doc-dr-veli-duyan-ar-gor-gulsum-duyan.html	Doç. Dr. Veli duyan >Ar. Gör. Gülsüm duyan	OKULLARDA HIV/AIDS Doç. Dr. Veli DUYAN Ar. Gör. Gülsüm DUYAN Hacettepe Üniversitesi Sosyal Hizmetler Yüksekokulu Fatih Caddesi No: 195 Keçiören Ankara Tel: 0312.3552130 e-posta: [email protected] OKULLARDA HIV/AIDS Özet HIV/AIDS’in anlamı yirmi yıl içinde değişmiştir, ancak toplumda önyargı, korku ve damgalama hala yaygın olarak devam etmektedir. Bilindiği üzere sadece yetişkin bireyler değil çocuklar da HIV ile enfekte olmaktadır. Bununla birlikte anne-babalar, öğretmenler ve öğrencilerin büyük bir çoğunluğu HIV/AIDS hakkında deneyimsizdir. Türkiye okul çağındaki HIV/AIDS’li çocuklar için hazır değildir ve bu çocuklar, diğer öğrenciler, anne-babalar ve öğretmenler için gerekli olan psikolojik, sosyal ve tıbbi destek konusunda bir politikası bulunmamaktadır. Bu çalışma okullarda HIV/AIDS gerçeği, HIV/AIDS’in öğrenciler, anne-babalar, öğretmenler üzerindeki etkileri ve okullarda HIV/AIDS politikası ve eğitimi ile ilgilidir. Sonuç olarak okullardaki herkesin HIV/AIDS eğitimine gereksinimi vardır. Anahtar sözcükler: HIV/AIDS’li öğrenciler ve aileleri, öğretmenler, HIV/AIDS eğitim programları, okul politikası HIV/AIDS IN THE SCHOOLS Summary The meaning of HIV/AIDS has changed in twenty years of experience, but prejudice, fear and stigmatization are still common in the society. As it is known, not only the adults infected with HIV, but also the children. However, parents, teachers, students were inexperienced about HIV/AIDS. The education system in Turkey was not prepared for the school aged children living with HIV/AIDS, and there is not any written policy about psychological, social and medical support for that children, other students, parents and teachers. This manuscript is about the reality of HIV/AIDS in the schools, effects of HIV/AIDS on the students, parents, and teachers’ part, and also about HIV/AIDS policy and education in the schools. As a result, all parties in the schools need HIV/AIDS education. Key words: students with HIV/AIDS and their parents, teachers, HIV/AIDS education programs, school policy GİRİŞ Ülkemizde HIV/AIDS hastalığının tarihçesi yirmi yıldan daha fazla bir süreyi kapsamaktadır. Geçen yirmi yıllık süre içinde gerek hastalara ve gerekse topluma yönelik çok sayıda kurum ve kuruluş tarafından hizmet verilmiştir ve verilmeye de devam edilmektedir. Bununla birlikte okulların HIV/AIDS gerçeği ile yüzleşmesi henüz çok yenidir ve bir bütün olarak eğitim sistemi HIV/AIDS’li çocuklar gerçeğine hazır değildir. Okullar, özellikle ilköğretim kurumları insan gelişimi ve davranışları konusunda büyük öneme sahiptir. İlköğretim çağında doğrudan ya da dolaylı olarak elde edilen bilgi, beceri, tutum ve davranışlar yaşamın ilerleyen dönemlerini belirlemede oldukça etkilidir. Bu nedenle her alanda olduğu gibi HIV/AIDS eğitiminin de verilmesinde okulların büyük önemi ve yeri vardır. Bu yazının temel amacı okulların HIV/AIDS’li çocuklar, gençler, öğretmenler ve diğer personelle tanışma olasılığı ve gerçeği ile başetmesi konusunda bir adım atmaktır. Bu bağlamda HIV/AIDS’li çocuklar ve aileleri, öğretmenler, okullarda HIV/AIDS eğitim programları ve okul politikası konuları ele alınacaktır. HIV/AIDS’Lİ ÇOCUKLAR VE AİLELER 2003 yılı verilerine göre dünyada ortalama 40 milyon (34-46 milyon) kişi HIV/AIDS’le yaşamaktadır ve 15 yaşın altında HIV/AIDS’li çocuk sayısı 2,5 milyon (2,1-2,9 milyon) civarındadır (1). Ülkemizde ise 2003 verilerine göre 15 yaşın altında HIV/AIDS’li sayısı sadece otuzdur (2). Çocuğun HIV/AIDS olması genellikle ailenin de hastalık riski taşıdığı anlamına gelir (3). HIV/AIDS’li bir çocuğun çoğunlukla annesi ve babası da hastadır ve bu çocuk sonlanmakta ya da ölmekte olan bir ailenin üyesidir. Örneğin 1992 yılında ABD’de tüm pediyatrik AIDS vakalarının % 86’sının anneden bebeğe bulaşın bir sonucu olduğu belirlenmiştir (4). Bu HIV/AIDS’li tüm çocukların % 86’sının annelerinin de HIV bulaşına maruz kaldığı ya da AIDS’ten öldüğü anlamına gelmektedir. Eğer anne hala sağsa, anne sıklıkla enjeksiyon yoluyla alınan uyuşturucu madde bağımlısı, tek ebeveyn ve yoksul durumda olabilir. Buna ek olarak HIV/AIDS’li çocukların çoğunluğu azınlık grupların üyesidir (5). Hankins (6)’ın belirttiği üzere HIV/AIDS’li çocukların ebeveynlerinin çoğunluğu hasta çocuklarının bakımını üstlenebilecek duygusal ve fiziksel kapasiteden yoksundur. Bu nedenle bu gibi anne-babalara “ulaşmak” çok zordur ve gerçekte bu kişiler aşırı yük altında ezilmişlerdir ve çocuklarının bakımının karmaşıklığı, sosyal ve tıbbi maliyetinin içinde kaybolmuşlardır. AIDS’i çevreleyen damgalama konusu ebeveynlerin hastalık hakkında bilgiyi çocuklarıyla paylaşmaya karar vermesini daha da karmaşık hale getirmektedir. Ancak beş yaşın üzerindeki çocuklar ölüm ve hastalık konularını daha iyi bir şekilde anlayabilir. Bu nedenle daha fazla bilgiye gereksinimleri olabilir ve bu dönemde çocukların sordukların soruların yanıtlanması oldukça önemlidir (7). Bununla birlikte HIV/AIDS’li çocukların anne-babaları çocukların hastalığını okuldakilere söyleyip-söylememe konusunda sıkıntı yaşarlar. Okuldakilere hastalığın söylenmesinde okulun tutumu ve yaklaşımı çok önemlidir. Bu nedenle öğretmenlerin, öğrencilerin ve diğer velilerin HIV/AIDS konusunda hazırlanması gereklidir ve bu sayede çocuk için sosyal destek kaynakları harekete geçirilebilir ya da sosyal destek mekanizmaları oluşturulabilir. Okul çağındaki HIV pozitif çocukların aileleri için durum daha da karmaşık hale gelebilir. Aileler için, çocuklarının, HIV pozitif olduğunun okuldakiler tarafından öğrenilebileceği ve böyle bir durumda, öğretmenlerin, öğrencilerin, diğer velilerin ilgi odağı haline gelinebileceği ayrı bir stres kaynağıdır. Kimi durumlarda bu durumun sadece okul ile sınırlı kalmayıp tüm ülkenin odağında tartışılan bir konuya da dönüşebileceği gerçeği de olası bir baskı kaynağıdır. HIV pozitif bir çocuğu olan anne-baların büyük bir çoğunluğu HIV pozitif olmayan öğrencilerin bir kısmının, aralarında HIV pozitif bir öğrencinin olduğunu öğrendikten sonra olumsuz tepkiler gösterebileceğini düşünür. Bununla birlikte anne-babaların HIV pozitif olmayan çocukların çok büyük bir bölümünün HIV/AIDS’li çocukla arkadaşlığını sürdürmeye devam edebileceğini unutmamalıdır. Okul çağında HIV/AIDS’li çocukları olan ailelerin “Okuldan önce hastalık çocuğa söylenmeli midir?”, “Söylenirse, bunun ne yararı olacaktır?”, “Okulda bu konuyla ilgi rahatça konuşulabilecek kimler var?”, “Çocuğun devam edeceği okulda daha önce HIV pozitif bir çocuk okumuş mu?”, “Çocuğun hastalığı öğrenmesini istiyor musunuz?”, “Çocuğun arkadaşlarından hastalığını bilenler var mı?”, “Diğer veliler çocuğun hastalığını biliyor mu?”, “Çocuk hasta, üzgün ya da endişeli olduğu zaman onun bu duygularına karşılık verebilecek bir kişinin hastalık tanısını bilmesinin nasıl yararı olur?” gibi sorulara yanıt bulunması gereklidir (8). Kendileri de HIV pozitif olan anne-babalar için, ölümleri sonrasında çocukların bakımı ve yetiştirilmesi ayrı bir stres kaynağıdır. Anneleri ölmüş olan HIV/AIDS’li çocuklar çoğunlukla diğer aile üyeleri (dede, nine, amca, dayı vb.) ve aile dostları tarafından bakım altına alınabilir ve yetiştirilebilir. Ülkemizde kimsesiz çocukların korunma altına alınması 2828 sayılı kanunla düzenlenmiş ve Sosyal Hizmetler ve Çocuk Esirgeme Kurumu bünyesinde bakılmalarına olanak sağlanmış durumdadır. Bununla birlikte bu kurumun bu tür çocuklar için hazır olup olmadığı tartışmalı bir konudur; çünkü, HIV’li çocuklarla HIV’li olmayan çocukların aynı ortamda kalmalarına ve korunmalarına yönelik bir politikası henüz bulunmamaktadır. HIV/AIDS ve Öğretmenler Eğitim çağındaki tüm çocuklarda olduğu gibi HIV/AIDS’li çocukların yaşamlarında da özellikle sınıf öğretmenleri olmak üzere öğretmenlerin önemli bir yeri vardır; HIV/AIDS’li çocukların yer aldığı sınıflarda ders veren sınıf öğretmenlerinin yanı sıra diğer öğretmenler HIV/AIDS konusunda bir sorumluluk taşımaktadır. HIV/AIDS konusunda bilgisiz ve tecrübesiz bir öğretmen, sınıfında HIV/AIDS’li bir çocuğun bulunmasından ve bu çocuğa nasıl yardım edebileceği ve nasıl bir yaklaşım sergileyeceği konusunda tedirgin ve huzursuz olacaktır. HIV/AIDS’li çocukların öğretmenleri pek çok sıkıntı yaşayabilir. Her şeyden önce, okul ortamında HIV bulaşma riskinin en alt düzeyde olmasına karşın, iyi bilgilendirilmiş bir öğretmen bile, sınıfında HIV/AIDS’li bir çocuğun bulunması durumunda bulaş ile ilgili endişeler yaşayabilir. Bundan daha da öte, bu endişelerini ifade etme konusunda kaygılı olan bir öğretmenin yaşadığı kaygılar, HIV/AIDS konusunda eğitime direnç geliştirmesine yol açabilir. Öte yandan, HIV/AIDS’li çocukların öğretmenleri bu çocuklara karşı derin duygusal bağlar geliştirebilir ve sıklıkla da aşırı koruyucu, kollayıcı tutum sergileyebilirler. HIV/AIDS’li bir çocuğa eğitim vermek hem psikolojik hem de sosyal açıdan mücadele gerektiren bir deneyimdir. Yaşamı tehdit eden bir hastalığa sahip bir çocukla bağ kurmak stresli bir süreçtir. Ayrıca daha fazla desteğe gereksinim duydukları anda bu çocuklar arkadaşları, öğretmenler, okul personeli ve aileler tarafından damgalandığı ve öğretmenler de zaman zaman bu damgalama ile eşleştirildiği için zorlu bir süreç yaşanmaktadır. Bu damgalamadan daha önemli olarak yukarıda belirtilen duygusal bağ nedeniyle, bu çocuklar öldüğünde öğretmen tarafından derin bir yas ve kayıp deneyimi yaşanır. Madalyonun diğer tarafından bakıldığına HIV/AIDS’li bir çocuğa eğitim vermenin öğretmen için kişisel gelişme ve büyüme için önemli bir fırsatı da içerdiği gerçeği karşımıza çıkar. OKULLARDA HIV/AIDS EĞİTİM PROGRAMLARI Okullarda HIV/AIDS konusundaki tedirginliği ortadan kaldırmak amacıyla AIDS eğitimi programlarına gereksinim vardır. Örneğin ABD’de aşağıda belirtilen kriterler (9) çerçevesinde büyük okulların % 80’inde zorunlu AIDS eğitim programı bulunmaktadır (5). Bunlar: - AIDS le ilgili eğitimin temel amacı, enfeksiyon yayılımının önlenmesidir. - Okullarda AIDS eğitiminin özel amacı ve içeriği yerel olarak belirlenmeli ve bunlar yerel/toplumsal değerlerle uyumlu olmalıdır. - AIDS eğitimi, kişisel davranış ve sağlık arasındaki ilişkilerin anlaşılması için bir temel oluşturan sağlık eğitimi programının içinde verildiğinde daha uygun ve etkili olabilir. - Tüm okul yöneticileri, tıbbi bakım personeli, danışmanlar, öğretmenler ve destek personeli AIDS epidemisi, HIV bulaşının önlenmesi için eğitimde okulların rolü konusunda eğitilmeli ve enfekte olabilecek öğrenciler ve personel için okul politikaları geliştirilmelidir. - Tüm okul personeli, özellikle okullarda AIDS eğitimi verenler, periyodik olarak AIDS hakkında eğitim almalıdır. - İlköğretim okullarında öğrencilere ve velilere yönelik AIDS hakkındaki eğitim sınıf öğretmenleri tarafından verilmelidir. - İkinci kademe okullarda sağlık eğitimi öğretmeni, AIDS hakkında eğitim vermelidir. Okullarda HIV/AIDS eğitiminin sürdürülmesini kolaylaştırmak için hizmet içi eğitim ve müfredat hazırlanması amacıyla kaynak sağlanmalıdır. Hizmet içi eğitimin temel amacı okul personeline hastalığın epidemiyolojisi, bulaşma yolları, yasal ve siyasal boyutları dahil olmak üzere HIV/AIDS hastalığı hakkında doğru ve güncel bilgilerin sağlanmasıdır. Bu kapsamda önemle üzerinde durulması ve hizmet içi eğitim programlarında mutlaka eklenmesi gereken boyutun hastalığın etik, psikolojik ve sosyal boyutu olduğunun akılda tutulması gereklidir. Ayrıca hastalık kapsamında verilen sosyal hizmetler ve hastalığın öğrencilerin eğitim ve öğretimi üzerindeki etkileri de eğitim programlarında yer almak zorundadır. Anlaşılacağı üzere HIV/AIDS eğitimi içeriğinde hastalık hakkında bilgilerin verilmesi tek başına yeterli değildir ve bu nedenle risk azaltıcı davranışların geliştirilmesi ve bunların kalıcı hale getirilmesini sağlayan içerik de verilmelidir. Pozen (5) aşağıda sunulan içeriğin hizmet içi eğitim programlarında dikkate alınmasını önermektedir. - AIDS’e HIV adı verilen bir virüs neden olur. Öğretmenlerin bu virüsün bağışıklık sistemini nasıl bozduğunu ve merkezi sinir sistemi üzerindeki etkilerini kavraması gerekir. - HIV’e tanı koyacak testler vardır. Virüse maruz kalmış bireyler serokonversiyon görülmemiş olsa bile virüs başkalarına bulaştırabilirler. - HIV tuvalet oturakları, sivrisinek ısırması, bardak, tabak-çanak kullanımı ile bulaşmaz. Virüs kan, semen, vajinal sekresyonlar, emzirme yoluyla ve enfekte olan kişilerin organlarını bağışlaması yoluyla bulaşır. - AIDS sadece eşcinsellerin ve uyuşturucu madde kullanıcılarının hastalığı değildir. Herkes risk altındadır ve herkes hastalığa maruz kalabilir. - Eşcinsellik bir cinsel yönelimdir. Eşcinsellik konusu yargılayıcı olmayan ve saygılı bir tarzda ele alınmalıdır. - Okul ortamında HIV bulaşı olduğuna dair bildirilmiş vaka yoktur. HIV/AIDS’li bir çocuğun gözyaşları yoluyla veya ona sarılındığı zaman hastalık bulaşması söz konusu değildir. Sadece yukarıda sözü edilen vücut sıvıları risk oluşturur. - Lateks kondomların doğru kullanımı HIV’in cinsel ilişki yoluyla bulaşma riskini azaltır. - Madde kullanımında enjeksiyon ya da şırınga paylaşılmıyorsa HIV bulaşma riski de yoktur. - HIV/AIDS’li çocuklar hastalıkla ilişkili sosyal problemlerle karşı karşıya kalabilirler. Yoksul, toplumsal açıdan dezavantajlı geçmişe sahip veya korunmaya muhtaç çocuk olabilirler ya da anneleri/babaları da hasta olduğu için çocukların bakımını üstlenemeyebilirler. UNAIDS (1) HIV/AIDS ve üreme sağlığı ile ilgili konuların ilköğretim müfredatına dahil edilmesini ve buna yaşam becerilerinin de eklenmesini önermektedir. Ayrıca bu eğitimin tüm eğitim sürecinde verilmesini gerekli olduğunu belirtmektedir. İlk ve orta öğretimde HIV/AIDS ve diğer cinsel yolla bulaşan hastalıklardan korunma eğitimlerinin sonuçları oldukça umut vericidir. Dolayısıyla riskli cinsel davranışların azaltılması ve ergenlere davranış modellerinin benimsetilmesi eğitim yoluyla olasıdır (10). Hizmet içi eğitim çalışmaları çoğunlukla başarılı geçmesine rağmen kimi öğretmenler HIV bulaşması konusundaki şüpheci tutumlarını sürdürmeye devam edebilirler. Bu öğretmenlerin yaşadıkları kaygı, endişe ve şüphelerini açıklıkla ifade etmeleri durumunda onlara yardımcı olmanın mümkün olduğunun akılda tutulması gereklidir. Ayrıca kimi durumlarda öğretmenler endişelerini ve şüphelerini uygun olmayan ve hatta düşmanca tarzda ifade edebilirler. Bu gibi durumlarda tartışmacı tutumlar ve tartışmacı yol izleme yardımcı olmayacak ve sorunların çözümüne katkıda bulunmayacaktır. En iyi yaklaşım tehdit edici olmayan bir şekilde davranmak, öğretmenin gerçekleri kabul etmede isteksiz davrandığını kabul etmek, bu davranışın gerçekçi olmayan kaygının bir sonucu olduğunu görmek ve verilen bilgiyi çalışma yaşamlarında etkili bir biçimde kullanmaya istekli olan öğretmenleri desteklemek ve sürekli eğitimin önemini vurgulamak olmalıdır. HIV/AIDS VE OKUL POLİTİKASI HIV/AIDS hastalığının tüm dünyada etkili olması ve hasta sayısının artmasına bağlı olarak okulların sorumluluğu iki temel boyutta ele alınabilir. Bunlardan birincisi özel gereksinimlerini ve öğrenme koşullarını destekleyici bir atmosfer yaratarak HIV/AIDS’li çocuklara uygun eğitimin verilmesini sağlamaktır. HIV/AIDS’in toplumsal ve fiziksel etkilerini dikkate alarak HIV/AIDS’li çocukların eğitim yaşamlarını sürdürebilmeleri için politikaların oluşturulması gereklidir. Okulların ikinci temel sorumluluğu HIV/AIDS’in yayılımının önlenmesi ve toplumsal duyarlılık kazanılmasını amaçlayan eğitim müfredatını geliştirmek ve bu müfredatı sürdürülebilir kılmaktır. Çocukluk çağındaki HIV bulaşmalarının büyük bir çoğunluğu anneden bebeğe geçiş biçimindedir; ancak, okullardaki ilk HIV pozitif çocuklar hemofili hastalığı olan ya da kan transfüzyonu yapılan çocuklardır. Hastalığın ilk yıllarında bulaşma yolları konusundaki belirsizlik HIV/AIDS’li çocukların haklarına karşı enfekte olmayan çocukların korunmasına öncelik verilmesine neden olmuştur (5). HIV/AIDS’li çocukların durumu, benzer çağda diğer hastalığa yakalanan çocukların durumundan önemli farklılıklar gösterir. Bu farklılığın temel kaynağı hastalığın bulaşıcı bir özelliğe sahip olması ve hastalığa atfedilen yüklemelerden gelmektedir. Burada unutulmaması gereken konu, bu çocukların özel eğitime gereksiniminin bulunmamasıdır. Bununla birlikte, okul sisteminin bu çocuklara yönelik bir politika geliştirmesi gereklidir: - HIV/AIDS’li çocukların durumunu kapsamlı bir şekilde değerlendirmek için çeşitli meslek elemanlarının (öğretmen, doktor, hukukçu, pedagog ve sosyal hizmet uzmanı) temsilcilerinden oluşan bir danışma kurulu oluşturmalıdır. - Sadece okul yöneticisi, öğretmenler ve öğrencilerle yakın temas içinde olan personele, düzeyleri farklı olmak üzere, sadece gereken bilgi verilmelidir. - HIV enfeksiyonlu çocuğun durumu olabildiğince gizli tutulmalıdır ve çocuğun durumunun okulda açığa vurulmamasına dikkat edilmelidir. Ülkemiz gerçeğinde gerek ilköğretim gerekse orta öğretim okullarında yukarıda belirtilen koşulların yerine getirilemediği oldukça açıktır. Hastalıkla ilgili olarak büyük ölçüde sağlık konusu gündeme getirilmekte, ancak hastalığın sosyal boyutları önemli ölçüde göz ardı edilmektedir. Yukarıda belirtilen ikinci maddeyle ilişkili olarak HIV pozitif bireyler herkes tarafından bilinmek istenmekte, ancak HIV/AIDS hastalığı hakkındaki bilgi eksikliğinin giderilmesi konusunda aynı isteklilik gözlenmemektedir. Buna bağlı olarak hem HIV pozitif bireylere hem de ailesine yönelik olumsuz tepkiler verilmektedir. Hastalıktan dolaylı olarak olumsuz yönde etkilenen birey sayısı gizlilik kurallarına uyulmadığı için çok sayıda olmaktadır. Bu da olumsuz, yanlış ve gerçekçi olmayan tutumların yaygınlaşmasına neden olmaktadır. Ülkemizde bildirimi zorunlu olma konusu ile insanları ifşa etme konusu ne yazık ki iyi anlaşılmamış bir konudur. HIV/AIDS’li insanlar çoğunlukla iradeleri dışında hastalıklarını açığa vurmak zorunda kalmaktadır (11). Bir kişinin HIV durumunun gizli tutulması çok önemlidir. İnsanların ifşa edilmesinin toplumun HIV/AIDS hastalığından korunma hakkına olumlu bir katkı yapmadığı bilinmektedir. Bu nedenle okullarda gizlilik konusu önemle vurgulanmalıdır ve bir okul politikası haline getirilmelidir. Bu sayede HIV/AIDS’li çocuklara yönelik ayrımcı uygulamaların önüne geçilebilir ve hastalığın bulaşması ile ilgili gereksiz ve yersiz paranoyanın oluşması önlenebilir. Bununla ilgili olarak Wiener (12)’in belirttiği üzere, hastalık tanısının kime, ne zaman söyleneceği konusunda zamanlamanın büyük bir önemi vardır ve sonrasında ebeveynlere, çocuklara ve öğretmenlere ulaşılabilir hizmetler ve kaynaklar konusunda bilgi verilmesi gereklidir. Böylece bireylerin bilgi edinme ve toplumdaki hizmet ve kaynaklara ulaşma hakları da devreye girecek ve olumsuz durumların yaşanması önlenebilecektir. SONUÇ Okul çağındaki HIV/AIDS’li çocukları temel alan uygulamalarda çocuğun içinde bulunduğu durumun kapsamlı olarak anlaşılması gereklidir. Bunun için konuyla ilgili olabilecek sistemlerin (sağlık, hukuk, eğitim, sosyal güvenlik ve sosyal hizmetler gibi) de yer aldığı bir değerlendirme yapılmalıdır. Bu değerlendirme temel alınarak harekete geçilmelidir. Kirst-Ashman ve Hull’un (13) belirttiği üzere yapılacak değerlendirmenin mikro (HIV/AIDS’li çocuğun biyolojik ve psikolojik özellikleri), mezzo (HIV/AIDS’li çocuğun etkileşimde bulunduğu yakın gruplar), makro (büyük toplumsal çevrenin, organizasyonların, yasaların, politikaların HIV/AIDS’li çocuklar üzerindeki etkileri) ve farklılık boyutunun (HIV/AIDS’li çocuğun özel nitelikleri ve karakteristikleri) boyutları bulunmaktadır. Böylesi bir değerlendirme ile hem çocuk olmanın hem de HIV/AIDS’li olmanın çocuk ve aileye getirdiği yük ve olumsuz süreç önlenebilir ve çocuk/aile bu süreçten daha az zarar almış olabilir. Okullarda çocuklara yönelik psiko-sosyal hizmetleri verirken bulaşma korkusu, inkar ve mistik düşünme, cinsellik ve cinsel davranış değişikliği konusunda rahat olma, çaresizlik ve umutsuzluk duygusuyla mücadele etme, kurbanı suçlama ve öfke duygularını ele alma, etik ve mesleki sınırların belirsizleşmesi, ve profesyonel yetersizlik korkusu gibi konular gündeme gelebilir. Bu nedenle konunun özenle ele alınması gereklidir ve bu konuda çalışan personele mesleki danışmanlık hizmeti verilmelidir. HIV/AIDS ve cinsel sağlık eğitimine yönelik eleştiriler, değerlendirmeler ve ülkenin koşulları verilecek eğitimin içeriğini ve veriliş şeklini önemli ölçüde etkileyebilir veya belirleyebilir. Bu nedenle yerellik temel alınmalı, ancak koruyucu ve önleyici özelliği nedeniyle HIV/AIDS eğitiminin gerekliliği konusu unutulmamalıdır. Sonuç olarak HIV/AIDS tanısının okul ortamında açığa vurulmasının olası sonuçlarının ve olası tepkilerin, sınırlarının neler olabileceği kapsamlı bir şekilde değerlendirilmelidir. Ayrıca HIV/AIDS konusunun ebeveynler, öğrenciler, öğretmenler ve okul yöneticileriyle açık ve dürüst bir şekilde ele alınması ve okul personelinin HIV/AIDS konusunda yeterli eğitim alması ve desteklenmesi hem hasta hem de toplum açısından yararlı olacaktır. KAYNAKÇA - UNAIDS, WHO AIDS Epidemic Update, December, 2003. - Sağlık Bakanlığı, Sağlık İstatistikleri, Aralık, 2003. - Wiener LS ve Septimus A, Psychosocial support for child and family. In: Pizzo PA ve Wilfert CM (Eds). Pediatric AIDS: The Challenge of HIV infection in Infants, Children and Adolescents, Second edition Baltimore. Williams and Wilkins 1994; 809-28. - CDC, HIV/AIDS surveillance report: Year-end-edition. Atlanta, 1993. - Pozen AS, HIV/AIDS in the Schools In: Boyd-Franklin N, Steiner GL ve Boland MG (Eds.) Children, Families, and HIV/AIDS New York, London, The Guilford Press. 1995. - Hankins CA, Issues involcing women, children, and AIDS primarily in the developed world. Journal of Acquired Immune Deficiency Syndromes 1990; 3, 443-48. - Wiener LS, Counseling parents and children with HIV. In: Aronstein DM ve Thompson BJ (Eds.) HIV and Social Work. New York. The Harrington Park Press 1988; 315-26. - Taylor-Brown S. Working with children with HIV in day care, elementary and secondary schools. In: Aronstein DM ve Thompson BJ (Eds.) HIV and Social Work. New York. The Harrington Park Press 1998; 361-74. - CDC, Guidelines for effective school health education to prevent the spread of AIDS. Morbidity and Mortality Weekly Report, 1988; 1-14. - Gökengin D, İlk ve ortaöğretimde HIV/AIDS ve diğer cinsel yolla bulaşan hastalıklardan korunma eğitimi Türk HIV/AIDS Dergisi 2002; 5 (4) 162-168. - Duyan V, HIV/AIDS’li olduğunu başkalarına söyleme. Türk HIV/AIDS Dergisi 1998; 2 (1) 61-65. - Wiener LS, Helping a parent with HIV tell his or her children. In: Aronstein DM ve Thompson BJ (Eds.) HIV and Social Work. New York. The Harrington Park Press 1998; 327-38. - Kirst-Ashman K ve Hull GH, Understanding Generalist Practice. Chicago: Nelson-Hall Publishers, 1999. Dostları ilə paylaş: \|
http://muhaz.org/instructions-for-applicants-for-public-works-and-economic-adju.html	Instructions for Applicants for Public Works and Economic Adjustment Assistance	Planning and Local Technical Assistance Application Instructions Note that these instructions are for submitting applications under EDA’s Planning and Local Technical Assistance Programs only. For more information on the two programs please read the FY 2011 Planning and Local Technical Assistance Federal Funding Opportunity (FFO) announcement dated November 26, 2010, which is available on EDA’s website at http://www.eda.gov/PDF/EDAP-FFO-Planning_Tech%20Assistance-FINAL.pdf. Step 1: Application Package Requirements All applicants seeking assistance are required to complete and submit the following forms available on www.grants.gov as part of the application package: - Form SF-424 (Application for Federal Assistance) - Form ED-900 (Application for Investment Assistance). - Form SF-424A (Budget Information—Non-Construction Programs) - Form SF-424B (Assurances—Non-Construction Programs) - Form CD-511 (Certification Regarding Lobbying) If the applicant is submitting attachments to the application, such as a Comprehensive Economic Development Strategy (CEDS), letters of support, or other documentation, the applicant should move the “Attachments” form from the “Optional Documents” box to the “Optional Documents for Submission” box. In addition, some applicants for assistance may be required to complete and submit Form SF-LLL (Disclosure of Lobbying Activities), which also is available from www.grants.gov. Instructions provided on this form specify when applicants are required to submit this form. Also, if there are co-applicants for your project, EDA may instruct that each co-applicant submit certain forms (including Forms SF-424 and SF-424B or SF-424D, as applicable). In such a case, the each co-applicant should download the required forms from www.grants.gov and include them as attachments (using the “Attachments” form if submitting electronically via www.grants.gov). Finall, certain applicants, including non-profits and first time applicants for DOC funding, may be required to complete and submit Form CD-346. EDA will inform applicants if this is required. Important information about Grants.gov before you begin your application Grants.gov registration EDA strongly encourages that applicants not wait to begin the application process through www.grants.gov. Please note that to be able to submit an application through www.grants.gov, applicants must register for a www.grants.gov user id and password. Note that this process can take several days, so applicants should not wait until they have completed the application package to initiate this process. Applicants should register as organizations, not as individuals and must designate one or more Authorized Organizational Representative (AOR) as individuals with authority to submit applications. AORs registered at www.grants.gov are the only officials with the authority to submit applications at www.grants.gov, so please ensure that your organization’s application is submitted by an AOR. If the application is submitted by anyone other than your organization’s AOR, it will be rejected. Note that a given organization may designate multiple individuals as AORs for www.grants.gov purposes. Information about the www.grants.gov registration process for organizations can be found at http://grants.gov/applicants/organization_registration.jsp. Applicants should note that organizations already registered with www.grants.gov do not need to re-register; however, all registered organizations must keep their Central Contractor Registration (CCR) registration up to date and must designate the person submitting the application on behalf of the organization as an AOR. Special characters Please be advised that Grants.gov provides the following notice with respect to special characters: Are there restrictions on file names for any attachment I include with my application package? Please limit file names to 50 characters and do not use special characters (example: &,–,*,%,/,#) in attachment names and application form fields (including periods (.), blank spaces and accent marks) or attaching documents with the same name. An underscore (example: my_Attached_File.pdf) may be used to separate a file name. Please note that if these guidelines are not followed, your application may be rejected. In EDA’s experience, use of apostrophes (‘) in file names and fillable fields of required forms has caused the most issues. Accordingly, please apply early and periodically check the status of your application to make sure it has been validated, and use file naming conventions that do not negatively affect your application submission. If a response exceeds the field limit requirements of any form, including Form ED-900, the applicant is advised to include the response as an attachment to the application. The applicant should move “Attachments” to the “Optional Documents for Submission” box in the application package, clearly indicate in the form field that the information is included as an attachment (e.g., “see Attachment A.2.”), and upload the information as an electronic file. Step 2: Submit the Application Note that you must complete the www.grants.gov registration process before you will be able to submit an application. Also, only designated AORs may submit an application on behalf of an applicant. The two options for submitting a completed application package are as follows: - Electronic Submission: - Select “Apply for Grants” from the left-hand menu on www.grants.gov. - Ensure that you have installed Adobe Acrobat Reader 8.1.3 on your computer as other versions of Adobe Acrobat Reader may cause errors, whether those versions are older or newer. - Select the link “Download a Grant Application” package. - Enter the appropriate CFDA number or “EDA11242010PAT” as the Funding Opportunity Number and click on [Download Package]. - Click on the “download” link under “Instructions and Applications” for the instructions and application specific to the type of project and EDA program (Planning or Local Technical Assistance) under which you are applying. - A new window should pop up. In the new window, click on “Download Application Instructions” to review the instructions posted on www.grants.gov and “Download Application Package” when you are ready to begin the application. - Save the application package to your computer or network drive. Note that the application package file can be shared among multiple users; however, they all must have Adobe Acrobat 8.1.3 installed to save changes to the application package. - Click on each of the documents in the “Mandatory Documents” box and, after selecting each one, click on the arrow to move these into the “Mandatory Documents for Submission” box. - In the “Optional Documents” box, click on each of the additional documents that are required based on the project type and, after selecting each one, click on the arrow to move these into the “Optional Documents for Submission” box. As noted above, if you’re submitting attachments, you should move the “Attachments” document to the “Optional Documents for Submission” box. EDA is able to accept up to 10 attachments in addition to the forms submitted. Applicants should combine attachments (for example, create a single PDF attachment) if the number of required attachments exceeds www.grants.gov’s attachment capacity. In this situation, the applicant should ensure that the combined attachment is clearly labeled so that EDA can locate required documentation. - The application package should now pre-populate with all selected forms embedded. - Complete all mandatory fields (highlighted in yellow) on the forms. Note that mandatory fields will vary based on the type of applicant and the type of assistance sought. On Form CD-511, type “not awarded yet” in the “project number” field. - Save the application package at regular intervals to avoid losing work. - Upload attachments as necessary. The preferred file format for attachments is portable document format (PDF); however, EDA will accept electronic files in Microsoft Word, WordPerfect, or Excel formats. - When all mandatory fields have been completed, scroll to the top and click on [Check Package for Errors]. - Click [Save]. - Click [Save and Submit]. At this point, you must be connected to the Internet and you will be asked to enter your www.grants.gov logon in order to submit via www.grants.gov. - Electronic download of the entire screen-fillable application package followed by submission of a submission of a hardcopy application package: - Select “Apply for Grants” from the left-hand menu on www.grants.gov. - Ensure that you have installed Adobe Acrobat Reader 8.1.3 or higher on your computer. - Select the link “Download a Grant Application” package. Enter the appropriate CFDA number or “EDA11242010PAT” as the Funding Opportunity Number and click on [Download Package]. - Click on the “download” link under “Instructions and Applications” for the instructions and application specific to the type of project and EDA program (Planning or Local Technical Assistance) under which you are applying. - Click on “Download Application Package.” - Save the application package to your computer or network drive. Note that the application package file can be shared among multiple users; however, they all must have Adobe Acrobat 8.1.3 or higher in order to save changes to the application package. - Click on each of the documents in the “Mandatory Documents” box and, after selecting each one, click on the arrow to move these into the “Mandatory Documents for Submission” box. Note that for hard copy submission, all necessary attachments and other documentation must be printed separately and submitted along with your application. - Complete all mandatory fields (highlighted in yellow) on the forms. Note that mandatory fields will vary based on the type of applicant and the type of assistance sought. On Form CD-511, type “not awarded yet” in the “project number” field. Save the application package at regular intervals to avoid losing work. - Print the application package. - As noted above, include necessary attachments. - Mail the completed application package to the appropriate EDA regional office in accordance with the FFO. For a list of EDA regional offices, please see http://www.eda.gov/AboutEDA/Regions.xml . As noted above, please read the FFO dated November 26, 2010 to make sure your application, is complete and received by EDA. Dostları ilə paylaş: \|
http://muhaz.org/united-nations-development-programme-the-republic-of-yemen-loc.html?page=2	EXECUTIVE SUMMARY - United Nations Development Programme The Republic of Yemen Local Governance Support Project	EXECUTIVE SUMMARY The Local Governance Support Project (LGSP) was launched in May 2010. This is the first Annual Progress Report of the LGSP, covering the first seven month of the period from May 2010 to December 2010. This period can be looked upon as an inception period, which focused on establishing the project, carrying out outreach activities and paving the ground for the coming years. As the first step, the project put in place the project assistance component consisting of the finance, administration and other support staff. By November 2010, the LGSP management team comprising of the Chief Technical Advisor (CTA), National Project Manager (NPM) and the Finance Manger were on board. This inception phase, which was geared towards establishing the project, dealt mainly with establishment of project management systems, including staff performance management and development systems and internal finance management and administrative systems, completing staff recruitment, conducting outreach activities and consultations. The late start of the project as well as continuous delays with the launch of the National Programme for Local Governance (NPLG) and related management structures allowed the LGSP to achieve only some of the targets set in the annual workplan for 2010. Yet, despite delays in recruitment of project staff, the project has made good progress in two important areas. Firstly, the project refocused the attention of the government, particularly the Ministry of Local Administration, on decentralization and local governance. Two events were particularly instrumental in this respect: the Uganda Global Forum on Local Development and the study tour visit to France, both in October 2010. The high level of participation (the delegation at the Uganda Forum was headed by the Minister and the delegation in France was led by the Vice Minister and also included seven governors) resulted in gaining experience from other countries in decentralization and the re-establishment of the Drafting Committee for the National Programme for Local Governance, which has been operational since then with the support of the project. These activities were a significant contribution to output 1 of the project despite the fact that the National Programme was not organizationally launched. Secondly, the project re-established itself as a reliable and credible partner of the MoLA and renewed relationships with all major stakeholders in local governance, national as well as international both in the centre and in the field. This was a challenging task after a relatively uneventful period of transition between the LGSP and its predecessor, the Decentralization and Local Development Project completed in March 2010. In December, the project supported the General Women Department of the MOLA to initiate gender mainstreaming of the governorates’ annual development plans and create a community of practice for knowledge sharing and experience exchange in this area. Together with the MoLA deputy minister for monitoring and administrative units’ affairs and his team, the project team visited the governorate of Hadhramout and two districts in this governorate to study the DLDSP experiences and to allow for a more informed and participatory designing of the project’s work plan for 2011. For the same purpose the project held a series of consultative meetings with national and international stakeholders, including major development agencies, to prepare for the next year’s plan. These activities have created favorable conditions for the project’s rolling out of the three outputs in 2011. In addition, the project provided substantive support to UNDP through participation in the joint assessment for the Joint Initiative for Sa’ada (JIS). LGSP was engaged in the Local Governance thematic component of JIS and provided inputs for methodology development; recruiting consultant to conduct the assessment; conducting preliminary field visits and communicating the preliminary findings. The findings of this assessment will help the project to collect baseline data on local development, development and service delivery needs and costs of meeting these needs to inform local development planning, as envisaged in output 3. CONTEXT In 2008, the Government of Yemen (GOY) approved the National Strategy for Transition to Local Government (NSTLG), which articulates transformation of the Local Administration to Local Governance System. The main areas of reform include: (1) Building and developing a legislative structure by defining the needed development functions to be transferred to the local government units and define the roles required to exercise such role by the local level's organizational frameworks; (2) Identifying sources and sizes of needed financial resources for local government and developing the local financial management system to enable the units to exercise their development function effectively and efficiently; (3) Designing and developing Institutional building to enable local government units to perform their function efficiently and effectively on top of which engage all social groups in the local community in achieving local development; (4) Building and enhancing required human capacity of the local government to exercise its tasks and function defined in the institutional structure effectively and efficiently, are the pillars of the national strategy, with community participation and gender as crosscutting. The aim of the LGSP is to support the Government of the Republic of Yemen (GOY) in its effort to transform its Local Administration to a Local Governance system as articulated in the National Strategy for Transition to Local Governance (NSTLG). The core activities of the project will be articulated around supporting the development and implementation of the GOY National Programme which will guide and manage the implementation of the National Strategy for Transition to Local Governance (NSTLG). The LGSP has three interlinked components: Legal Reform, Institutional Development and Local Development, with community participation and gender mainstreaming as crosscutting. Through the Legal Reform component, the LGSP will contribute to the creation of an enabling environment during the transitional period by amending of some articles of the Country’s Constitution and formulation of a new Law for Local Government in replacement of the current Law number 4 of 2000 on the Local Administration. The Institutional Development component will provide support to designing systems and tools to foster the capacity of MOLA, other central institutions and local authorities as part of the National Strategy for Transition to Local Government. Focus will be given to gender mainstreaming into the work of decentralization at all levels and advocacy will be undertaken in order to increase public participation/transparency and promote the sense of ownership. Under the Local Development component, participatory development planning process at local level will be promoted; tracking system for local development and MDGs at local levels will be established and applied; costing modules for local services and infrastructure will be introduced; and Public Expenditure Management at local level will be expanded, along with required capacity for local development planning to deliver results. The project will be implemented by MOLA using National Implementation modalities. This involves a cooperative operational arrangement in which Government entities take responsibility and assume accountability for the formulation and management and reporting of UNDP supported projects. The NP, MOLA, target sector and central ministries, LGAs and CSOs will be the direct beneficiaries of the project. During the reporting period, the expected results of LGSP are pursued in line with the National Strategy for Transition to Local Government. The project is intended to support the realization of the overall UNDAF outcome “Enhanced transparency and accountability of public institutions and participation of all constituencies in systematic national and local decision-making within the scope of international treaties ratified by the Republic of Yemen.” Project resources have been applied towards the achievement of the CPAP outcome 3 “Improved government structures and mechanisms at both centralized and decentralized levels responding to citizens’ needs and rights” and CPAP outputs 3.1 “National Decentralization Strategy (NDS) operational, with strong engagement of local authorities and civil society entities in managing and overseeing local development in a participatory and equitable way manner”; 3.2 “An institutionalized system of participatory national and local development planning”; 3.3 “Strengthened capacity for an effective fiscal decentralization, that allows local districts to meet investment requirements and operational costs”; and 3.4 “Increased participation of children, youth and women as decision makers in decentralized governance”. This is demonstrated by progress towards the following intended LGSP outputs: - Enhanced government efforts to develop comprehensive institutional, legal and regulatory framework for local Governance; - Enhanced government efforts to develop required capacities at central and local levels for a functioning local Governance; - Improved Local Governments capable of equitably and strategically investing public resources and effectively promoting local development and contributing to the achievement of some of the MDGs. UNCDF, UN Women and the Ministry of Local Governance Administration are the primary partners in the implementation of this project. Other stakeholders include Ministry of Planning and International Cooperation (MoPIC), Ministry of Finance (MoF), a number of sectoral ministries, the Social Fund of Development (SFD) and the Public Works Project (PWP). The direct beneficiaries of the project include central ministries and agencies as well as local governments at the governorate and district level and non-government and community-based organizations. Dostları ilə paylaş: \|
http://muhaz.org/united-nations-development-programme-the-republic-of-yemen-loc.html#Table_of_Content	United Nations Development Programme The Republic of Yemen Local Governance Support Project	Annual Review Report 2010 United Nations Development Programme The Republic of Yemen Local Governance Support Project Award ID: 00059817 Local Governance Support Project Project Duration: May 2010 – Dec 2014 Implementing Partner(s): Total Budget: USD12,081,505 [Donor] Contribution: USD10,081,505 UNDP TRAC Fund: USD 3,500,000 GoY: US$ 2,000,000 \| The aim of the project is to support the Government of the Republic of Yemen (GoY) in its effort to transform from Local Administration to a Local Governance as articulated in the National Strategy for Transition to Local Governance (NSTLG) that was approved by the Cabinet in 2008. The core activities of the project will be articulated around supporting the development and implementation of the GoY National Programme which will guide and manage the implementation of the National Strategy for Transition to Local Governance (NSTLG). The project will provide support at three levels – to the National Programme Management Structure to formulate and coordinate implementation, to central government institutions, particularly the Ministry of Local Administration and to Local government units to support them in undertaking specific reforms as part of the implementation of the overall National Programme agenda Table of Content ACRONYMS 3 EXECUTIVE SUMMARY 4 I.CONTEXT 5 II.PROJECT RESULTS SUMMARY 8 III.PERFORMANCE REVIEW 14 Progress review 14 Implementation strategy review 15 Management effectiveness review 16 IV.PROJECT IMPLEMENTATION CHALLENGES AND LESSONS LEARNED 17 Project Risks 17 Project Issues 20 Lessons Learned 21 V.FINANCIAL STATUS AND UTILISATION 23 ANNEXES 24 Annual Work Plan 24 Charts, tables and visual aids, with accompanying analytical descriptions (1-2 paragraphs per table/chart). 24 ACRONYMS AWP \| Annual Workplan \| CBOs \| Community-Based Organizations \| CD \| Capacity Development \| DEX \| Direct Execution \| DFT \| District Facilitation Teams \| DLDSP \| Decentralization and Local Development Support Project \| DIM \| Direct Implementation \| GLA \| Governorate Local Authority \| GOY \| Government of Yemen \| GWDD \| General Women Development Directorate \| ICT \| Information and Communication Technologies \| JP \| Joint Programme \| LA \| Local Authority \| LAL \| Local Authority Law \| LDP \| Local Development Programme \| LADF \| Local Authorities Development Fund \| LED \| Local Economic Development \| LGF \| Local Government Forum \| LGSP \| Local Government Support Project \| MDGs \| Millennium Development Goals \| M&E \| Monitoring and Evaluation \| MIS \| Management Information System \| MOCS \| Ministry of Civil Service \| MOLA \| Ministry of Local Administration \| MOF \| Ministry of Finance \| MOPIC \| Ministry of Planning and International Cooperation \| MWE \| Ministry of Water and Environment \| NSTLG \| National Strategy for the Transition to a Local Government \| NEX \| National Execution \| NGOs \| Non-Governmental Organizations \| NIM \| National Implementation \| NPLG \| National Programme for Local Governance \| NWC \| National Women Committee \| PEM \| Public Expenditure Management \| PG \| Partners Group \| PWP \| Public Works Project \| SCER \| Supreme Commission for Election and Referendum \| SFD \| Social Fund for Development \| TOR \| Terms of Reference \| TS \| Technical Secretariat \| UN \| United Nations \| UNCDF \| United Nations Capital Development Fund \| UNDAF \| United Nations Development Assistance Framework \| UNDP \| United Nations Development Program \| USAID \| United States Agency for International Aid \| WDS \| Women Development Strategy \| YWU \| Yemen Women Union \|
http://muhaz.org/suas-volunteer-programme-09-how-to-apply-guidelines.html	Suas Volunteer Programme 09 How to Apply Guidelines	Dear Applicant, Thank you for your interest in the Volunteer Programme 2009. Below you’ll find information on the Suas Volunteer Programme - what the Programme entails, key dates, what we are looking for in our volunteers, how to apply and advice on how to make your best application. There are two parts to this pack. The first provides detailed information on the application process itself. The second part contains key information on the Programme (the website has additional information on the Partner Schools, testimonials and details of former volunteers, a photo & video gallery, as well as information on the rest of Suas’ activities). We hope that all of your questions will be answered here or on our website – if you have any additional questions or anything that needs clarifying, don’t hesitate to get in touch with us. You can email [email protected] or give us a call on (+353) 1 662 1412. We look forward to hearing from you! Laura Bennison Suzanne Flood Colman Farrell Suas Volunteer Programme Team Contents: Section A: The Application and Selection Process - Overview - Is the Programme right for you? - Programme Requirements - Application Form - Assessment Centre Section B: Programme Overview Key information from the website: - What is the Suas Volunteer Programme? - What is involved: - Key Dates - Preparations - Fundraising - Health, Safety & Security - The Overseas Work Placement - Global Perspectives - Return to Ireland Section A: The Application and Selection Process This section contains information on the application and selection process for the Volunteer Programme. For this year's Programme we are seeking to recruit 8 teams of people who can work effectively with others to make a contribution to the staff and children of our Partner Organisations during the work placements in India or Kenya. In each team we are looking for diverse individuals: with a mix of backgrounds, disciplines, personalities and interests. We are looking for those who ‘lead from the front’, as much as those with a more quiet potential. Fundamentally, we are looking for people who are committed to serving others and who will continue to make a difference on their return and beyond - young people who will be the socially responsible leaders of the future. We are looking for people who understand what the Programme is about, the opportunities it presents, as well as the risks and challenges. We are looking for people with upbeat, positive attitudes, who appreciate the demands of the Programme and who will be able to work through and learn from both the high points and the more challenging aspects of the Programme. A successful application requires a combination of hard work and luck! Hard work as it takes time to complete the application form and if you are called to prepare for the interview. Luck, as with any selection process, for example this year we might get lots of applications from people with lots of teaching skills, but few with any sports coaching experience, the next year it could be the other way around. The key is to focus on what you uniquely have to offer our Partner Organisations overseas. Selection Process The application process is competitive and on average there are 3 applications for every place that we can offer. We run a three-step application process in order to recruit the teams: 1. Self-selection A) Do you meet the Programme requirements B) Is the Programme right for you? 2. Application & Short listing 3. Assessment Centre Step 1: Self selection A) Programme requirements: Applicants must be: - Between the ages of 18 and 25 (we also consider older applicants on a case-by-case basis) - At least one year out of secondary school (at time of departure overseas) - Holder of a valid passport, or be able to get one prior to March 2009 and able to meet the visa requirements of India or Kenya - Committed to raising the required sponsorship for the Programme by 29th May 2009 and to paying the deposit to secure their place by February 2009 - Physically, mentally & emotionally fit to travel in the summer of 2009 - Willing to abide by Suas’ Health, Safety & Security, and Child Protection Policies and procedures - Willing to sign up to Comlámh’s Code of Practice for Volunteers - Prepared to get all recommended vaccinations & to take appropriate anti-malarial medication while overseas - Available to attend all Preparation & Return Weekends & be available for the entire duration of the placement Programme Launch \| 4 November 2008 \| Application Deadline \| 4 December 2008 \| Interviews \| January 2009 \| Final Selection of Teams \| First week of February 2009 \| Preparation Weekend 1 \| 20-22 February 2009 \| Preparation Weekend 2 \| 17-19 April 2009 \| Fundraising Deadline \| 29 May 2009 \| Preparation Weekend 3 \| 5-7 June 2009 \| Overseas Departure \| 16 June 2009 \| End of Overseas Placement \| 28 August 2009 \| Return Weekend \| 2-4 October 2009 \| 1. B) Is the Suas Volunteer Programme right for you? - Are you enthusiastic about working with children and young people? - Have you been involved in volunteering or helping others in your home, social, academic or professional life? (For example, have you been an active member of a club or society, have you mentored others in their homes or schools, looked after a relative, have you been a school prefect or sports coach? etc) - Are you enthusiastic & ready to challenge yourself? - Are you open to and interested in learning about other cultures? - Are you adaptable and ready to create and make a success of your placement as you go? - Are you aware that you will have to give a lot in order to get a lot from the Programme? - Are you physically, mentally & emotionally prepared for what will be a demanding and challenging experience - Do you understand the challenges of the Programme? Do you have the time and commitment to undertake the preparations required? - Do you enjoy working together with others as part of a team? - Are you aware that you may not get on with everyone you will work with it and that working together to achieve your goals will be very challenging? The Suas Volunteer Programme is not right for everyone. It is a substantial under-taking and applicants do need to be sure that this is the right time for them to make this commitment. We encourage potential applicants to review the website, this document, to attend a presentation at their nearest college and to speak with former participants to hear their views on the Programme. Suas Volunteers generally have a well-rounded approach, combining commitment, determination and a positive outlook together with openness, compassion and diplomacy when required. Cultural sensitivity, patience and a very good sense of humour are a must for all Suas Volunteers. Step 2. Application & Short listing How should I complete my application? We encourage you to take time and care in completing the form. We estimate to review all the information and complete a thorough application will take a minimum of 4 hours. As we don’t have the resources to interview everyone who applies, your application form is your opportunity to ensure that we meet you in person. - All sections in the form are important; however we review the long answer questions in the ‘General’ section in most depth, to learn about who you are, what is important to you and what you have to offer our Partners in India and Kenya. - Just be open & honest. We are not expecting people to have conquered Everest, or won a Nobel Prize for Peace! There is no need to over or undersell yourself. - Try to avoid clichés if possible and convey a sense of ‘your story’. - Proof read your form: Spelling & grammar mistakes, omissions, inconsistencies – all distract from what could be an otherwise strong application. What is the process for submitting the application? In order to apply: - Please download the application form - Complete it in MS Word 1997-2003 format - Save the document as firstname.secondname.date (eg John.Smith.01Dec) - Email it back as an attachment to [email protected] by 4 December 2009 - You will receive confirmation of receipt within two working days. - You are encouraged to apply early in order to give us maximum time to consider your application. Step 3. Assessment Centre What happens if I am called for interview? Short listed candidates will be invited to a half day Assessment Centre which will take place in January in Dublin. Former volunteers will also be present to answer any questions you might have on the Programme. The Assessment Centre consists of both individual interview and a group exercise. Interviews are held over two consecutive weekends in January. We assess all candidates before we make any final decisions and the offers are made. Assessment Process The Suas interviews follow a standard interview process. Candidates are assessed against the following criteria: - Understanding of the Programme - Commitment to serve others - Service Leadership - Teamwork & Collaboration - Planning and Organising - Analysis, Problem Solving & Creativity - Results & achievement orientation The process is straightforward, we simply ask for examples from your everyday life when you have demonstrated that skill set. Candidates can draw on all aspects of their life: personal, professional, academic and extra-curricular to show evidence of the above skill sets. Before the interview we suggest that you think about one or two examples for each. During the interview we will also ask you to tell us a little about yourself and your reasons for applying to the Programme at this time, as well as talking about your application form (remember to reread it before the interview!) What happens next? All candidates will hear the result of their application by February 3rd. Successful applicants will be offered a place via email and asked to email a response within 24 hours. If you accept a place on the Programme you will be asked to sign a contract committing to the full duration of the Programme and agreeing to the Programme’s Policies & Procedures including Health, Safety and Security Guidelines and Child Protection Policy. What happens if my application is not short listed for interview? We appreciate that this is disappointing and frustrating, especially after the time invested in the application. Ideally we would interview everyone but due to the large number of applications this is not possible. Applicants wonder why they have not been short listed – often it is because their application form has not fully conveyed what they have to offer, or shown that that they understand the programme. Sometimes it appears to us that the programme might be something they would consider after they have gained some more experience. At a minimum, we hope that you will have gained valuable skills from the application process and found the time spent on reflecting on what you are seeking and what you have to offer useful. What happens if I am not offered a place? It may be even more disappointing to be interviewed and then not offered a place. However, you have already done well to get that far. Each year it is a difficult decision to make and we are constrained by the number of places. We hope that you will have gained useful experience from the application and selection process as well as getting a better idea of the programme overall. You can then make a decision as to whether you would like to reapply to this or other similar programmes in the future. A final word: All applicants should understand that if we had more resources and places they could well have been selected. Suas is working to increase the number of places we offer over the next years. Finally, we respect and appreciate the time and interest of everyone who enquires about, and applies to the Programme. We hope we will have answered all of your questions on the Volunteer Programme application process. We have attached the information on the Programme from the website for your convenience. If you still have some queries, check the FAQs section on our website, or drop us an email – [email protected]. We look forward to hearing from you and good luck! Laura Bennison Suzanne Flood Colman Farrell Suas Volunteer Programme Team Section B: Programme Overview 1. What is the Suas Volunteer Programme? The Suas Volunteer Programme provides an opportunity to volunteer in a community-based school or educational project in India or Kenya, for ten weeks, while learning about different cultures. It offers the possibility to develop personal and professional skills, to work in a team, and to learn about the challenges and opportunities of development in our interconnected world. Since 2002, the Volunteer Programme has grown from 15 participants going to one organisation in Kolkata, to 90 volunteers working for 7 Partner Organisations in Nairobi, Mombasa, Delhi and Kolkata in 2007. In 2008, in consultation with our Partners in Kenya, we made the difficult decision not to send volunteers to Nairobi and Mombasa. 80 volunteers worked in Delhi and Kolkata with 4 Partner Organisations; Prayas, Sabuj Sangha, DAS and Vikramshila (a new Partner in 2008) The overall success of each year’s participants has enabled the continuation and further development of the Programme. Today, it continues to evolve, learning from the highs and lows of each successive year and responding to the ongoing changes and challenges faced in the Partner Organisations. What is it about? The Volunteer Programme is a collaborative project between three key groups; six Partner Organisations overseas, Suas and our Supporters, and the Volunteer teams. The Programme is a demanding, challenging experience. It is a way to meet and work with like-minded individuals working for change, in Ireland and overseas. It’s about leadership and serving the needs of others. It facilitates the creation of a network of young people who will hopefully make a contribution to their communities far beyond the Programme itself… The Volunteer Programme is part of the wider service provided by Suas to our Partner Organisations. The Programme builds trust and respect helping us work together to make a real difference. For more information The website contains a broad overview of the Programme including testimonials from our Partners, from Volunteers and a few examples of projects that volunteers have worked on in the past. Applicants are encouraged to review this document which includes additional advice on the selection process. Presentation evenings will be taking place around the country from the 11th November. For more information on these please see the Suas website. 2. What is involved? A) Key Dates After volunteers have been selected, the programme involves a four month period of preparation and fundraising, then a ten-week placement with an education-focused NGO in either India or Kenya, followed by the Return and end phase from August to October which includes the Return Weekend and Return Reception. You will work with a team of other young people (teams of approximately 12) and a Coordinator. Your Coordinator will have the role of team leader – liaising between the volunteer team & the Partner & Suas, helping you to acclimatize and to find your way around the host city, and helping to organise and support the team’s activities. Application Launch \| November 4th \| Application Deadline \| December 4th \| Interviews \| January 6th, 10th, 11th, 17th, 18th \| Final Selection of Teams \| Beginning of February 2009 \| Face to face training weekends \| February 20th – 22th April 17th- 19th June 5th-7th \| Fundraising Deadline \| May 29th \| Overseas work placement \| June 16th – August 28th \| Return weekend \| October 2nd – 4th \| Return reception \| October 3rd \| B) Pre-departure Preparation On accepting the offer of a place on the Programme, you will be asked to sign a contract, committing to the full length of the Programme. Effective preparation is key to making a positive contribution to the Partner Schools overseas, as well as to working through the challenges that the Programme presents. The four month period from February to mid-June forms the Preparation Phase. This involves each volunteer working with their Team Coordinator, fellow and former volunteers, to ensure that they are sufficiently prepared to offer a quality service to their Partner Organisation in India or Kenya. There are four main components to the Preparation Phase: - Knowledge and Skills Development - Getting to know your team & colleagues - Fundraising - Health & Safety We understand that volunteers need to balance their commitments to the Programme with their other personal and professional commitments. Former volunteers have managed to successfully complete exams and finals, submit their thesis and finish work projects etc.., while also preparing sufficiently for the Programme; however it is demanding and requires an up-front commitment from the time they accept a placement. 1: Understanding the Context Understanding the needs, challenges, and history of the Partner Schools, as well as the local circumstances of their staff and pupils, is the first step towards an effective placement. Volunteers are also expected to build on the lessons learnt from previous placements by reviewing reports and talking with former volunteers. As part of the Global Perspectives strand of the Programme, volunteers are also expected to learn about the wider political, historical and social context in which the Partners operate. Finally, as volunteers will be representing Suas overseas they are expected to have an understanding of our programmes and activities. 2: Preparing yourself: Skills Development Before departing overseas volunteers are expected to develop basic skills in the following areas: - Teaching - Language - Cross-Cultural Understanding - Project Planning - Impact Assessment - Health & Safety 3: Working with Others: Teamwork & Leadership Development Learning to work effectively with their team, the Volunteer Programme Team and the staff of the Partners and is critical to working together through the highs and lows of the Programme Preparation Phase: Weekends The Volunteer Programme Team organises three face-to-face weekends to assist you with your preparations. Using the PLAN-DO-REVIEW cycle the team supports you to make the best use of your preparation time. The other aim of the weekends is to give the you an opportunity to get to know your teammates and to meet former volunteers who can tell you more about the projects and people with whom you’ll be working in our Partner Organisations. It’s important to note that, while we aim to pack as much into these weekends as possible, time is limited and we can’t cover everything, or go into as much detail as we would like. You are expected to take primary responsibility for your preparations, for example: reading up on our Partners, host country and city, reviewing reports from previous years, meeting former volunteers, working on the local language with a book or tape, spending a few days in a school and getting advice from a teacher, all can go a long way towards ensuring the overseas experience is as positive and rewarding as possible, both for the Partners and the volunteers themselves. The responsibility for your preparations is in the hands of you and your team, and that’s part of the challenge! C) Fundraising Each person who accepts a place on the 2009 Volunteer Programme must commit to raising a minimum of €2,995 towards their costs. Given the recent downturn in the economy, Suas appreciate that fundraising for the volunteer participation fee may be especially challenging for this year's group. For this reason, we have increased the level of support we offer to volunteers. What the €2995 covers.. Your contribution covers: A donation to the Partner Organisations, Flights, Accommodation, Insurance, Training Costs, Global Perspectives expenses, Coordinators and in-country support, and a contribution towards the running costs of the programme. What is not covered? Visas Volunteers will need to obtain the required country visa at least 6 weeks before departure Vaccinations Volunteers will need to complete a course of vaccinations and submit a signed completion form from a GP at least 4 weeks before departure What happens if a Volunteer raises more than €2995? Any money raised over the participation fee goes directly to our Partner Schools in India and Kenya. In 2008, the amount raised by volunteers reached €70,000. To put this in context: €2,170 - is the estimated cost of running one education centre for one year, including teacher salaries, school uniforms, educational materials and a mid-day meal for each student, as well as health check-ups and extra-curricular opportunities for the students (~ €70 per child per year) €310 Average cost of providing educational materials for one education centre for one year (€10 per child per year) Our support... Materials: - A practical guide to fundraising - Sponsorship Cards - Details of how to set up a donation page on my charity.ie - Sample press releases and newspaper articles - Sample letters to schools and businesses - A stock of images and videos - Suas T-shirts and Buckets - Standard event poster templates On-going support (February - May) - Advice and support from the Suas fundraising manager - A fundraising mentor per team (this person will be a past volunteer with fundraising experience and will be on-hand to support volunteers from Feb-May) - Specific fundraising sessions at the preparation weekends including: project management, event planning, time management and goal setting. - Monthly updates to support volunteers' progress - Assistance from the office in booking events, bag packs, table quizzes etc.. Fundraising can be a challenge; but there will be support available. Furthermore, the skills that Volunteers develop during this process will benefit them throughout their careers; project management, setting & achieving challenging goals, working with a team, event planning and management, communication and marketing skills. For more information about how former volunteers have fundraised for their place on the Programme please see the Suas website. D) Health, Safety and Security (HSS) The safe return of All Volunteers without serious incident to programme participants, staff or children of the partner organisations is the number one objective of the Programme. We have a three part approach to achieving this goal: - Prevention: Staying healthy and understanding local conditions & cultures and the associated risk of activities in the new context of a developing country - Preparation: Being ready to respond in the event that something does happen - Personal Responsibility: Taking responsibility for your own health and safety as well as that of your team and colleagues, and the partners The Programme is a physically and psychologically demanding experience. Living and working in the rough and tumble environment of urban slums, you are prone to minor accidents and upset stomachs caused by water-borne diseases. This physical challenge is compounded in India by the heat and humidity with temperatures in the range of 30 to 50C. Also, living & working in close proximity to your team-mates can be claustrophobic at times, especially in Nairobi and to a lesser extent Mombasa, where getting personal space is sometimes restricted by the security guidelines. In addition there are the day to day challenges of living in a developing country. Preparation Details You are required to attend a health screening with your GP in advance of your departure, to certify that you are both physically & psychologically fit to travel and take part in the programme. You are also required to receive all recommended vaccinations for the particular host country, and to take appropriate anti-malaria medication and other medical advice as recommended by your GP. You are recommended to be in good physical shape before you depart and also to look after your physical well-being when abroad. The training weekends will provide an overview of how to stay healthy overseas and to how to work and travel in safety. You are expected to understand and follow the Suas Policies and Procedures on HSS. You are also expected to develop the skills and understanding to enable you to work abroad and return home safely. During your placements, you are expected to stay abreast of local events which might have health or safety implications and to subscribe to a travel alert service such as the British Foreign and Commonwealth website. You need to understand that in order to take up the offer of a place on the Volunteer Programme; you need to be fully committed to playing your part in ensuring the safe return of ALL volunteers without serious incident. E) Your Overseas Work Placement The volunteers work with children (aged from 4 -17 years) and staff in our Partner Organisations. The volunteers’ perform a variety of roles – from teaching assistant, to coach, to mentor, to friend, to student. Before the summer, the Volunteer Programme Team agrees a needs analysis and a very broad outline of the work placement with each Partner. Then, on arrival, the volunteer teams collaborate with the local teachers to define and create their projects and schedule. The placements are an 'in at the deep end' experience and there is a need to be highly flexible and adapt to the needs of the placement on an ongoing basis. It usually takes several weeks before volunteers settle in and their roles become clearer. Even then, the work remains demanding and all volunteers will have to work through periods of frustration and uncertainty. It is up to each volunteer and their team to use their initiative and work in partnership with the Partner staff to see how and where they can best contribute. The placements are not highly structured in advance – a feature that makes them both challenging & filled with opportunity! Placement Overview IN 2009, we will be sending 5 teams to work with our Partners in India and 3 Team to work with our Partners in Kenya. All the placements are broadly similiar, however there are differences between India and Kenya and then again between each individual Partner. Also, each placement varies from year to year as the Partners adapt to their changing needs & challenges. And the programme itself is constantly evolving to build on the lessons of each year. Suas provides a general introduction to the volunteer role overall - but each team is expected to learn about the specific needs of their host organisation. India placements To date, the volunteers have focused on the teaching assistant role in non-formal teaching centres with children aged 4 -12. These centres support disadvantaged children to mainstream into the Government run Primary Schools. Volunteers generally work in pairs, across a number of centres – teaching English and Maths, as well as introducing new games, rhymes, songs and teaching techniques & tools. The centres are generally small with one or two classrooms and around 60 children per centre (although this varies significantly depending on the centre). Additional activities specific to each organisation are listed below: Prayas, Delhi: Former volunteers have organised extra curricular activities such as ‘Creation Week’ with five days of sport, culture and environmental awareness for 120 children. Volunteers have also worked in the Juvenile Justice Unit, the Resources Unit, the Girls' Shelter, as well as the Prayas Educational Unit helping with research and IT. Suas have been working with Prayas since 2004. Prayas Jahangirpuri, Delhi: 2008 was the first year that Suas volunteers worked with the staff and children of Jahangirpuri home for boys. There are approximately 200 boys (aged 4-17) living in the centre. The boys are there for a variety of reasons: orphaned, court order (due to juvenile crime), run-aways, or rescued from child labour. Volunteers worked with the boys teaching English and Maths. In 2008, they also organised afternoon activities such as art & crafts, break-dancing, music, and basketball. Development Action Society (DAS), Kolkata: Volunteers have worked closely with DAS staff, supporting the teachers to in order to create comprehensive lesson plans, assisting with data input on DAS' new impact assessment project and organising staff excursions. The volunteers have assisted in the painting of schools and have accompanied DAS pupils to the Children’s Parliament. Suas have been working with DAS since 2002. Sabuj Sangha, Kolkata: Previous volunteers have worked with the Sabuj Sangha teachers to make classroom materials and teaching aids. Volunteers have assisted in painting murals, sports days and have worked with boys at Sabuj Sangha’s residential centre. Volunteers have also spent time in the rural area called the Sunderbans. Suas has been working with Sabuj Sangha since 2003. Vikramshila Education Resource Society, Kolkata: 2008 was the first year that Suas Volunteers worked with the staff and children of Vikramshila. They worked as assistants in the Nabadisha non-formal education centres, teaching basic numeracy and literacy to children aged 4-14. The 2008 team also worked on curriculum development; organised sports days; and held art & craft activities in the afternoons Challenges reported by the volunteers on the Indian placements include: - Language barrier - The climate: temperatures range from 30-50C or higher with high humidity - Lack of resources in the centres - Witnessing the poverty of the local area and understanding the challenges faced by the children and your families - Cultural barriers - The infamous ‘Delhi belly’ - Transport (Long train journeys to many schools) An average day working in Sabuj Sangha: 7 am \| get the train \| 8 am – 11 \| assist in school \| 11 am – 12 \| Break \| 12 noon – 3 \| assist in school \| 3 pm – 4 \| train home \| 1- 2 hours \| preparation in the evening ( or go to St. Mary’s orphanage) \| Kenyan Placements In Kenya, volunteers have focused primarily on a teaching/teaching assistant role in the classroom, working with students mainly aged between 9 – 18 years. Volunteers have been of particular use supporting Maths, English, and Science as well as correcting exams. Volunteers also get involved in extracurricular activities such as sports, drama & music. Volunteers have shared IT skills with the teachers, held seminars on topics including: alternatives to corporal punishment (which is formally banned but used at times), business skills, public speaking and study skills. In the second half of the placement, volunteers design and deliver a three week ‘Summer Camp’ with a range of extra curricular activities and additional tuition. Gatoto, Nairobi: Former volunteer teams in Gatoto have helped to organise an extra tuition programme to support and complement the existing class timetable. Teachers and volunteers have worked in tandem to design the three week camp at the end of the Programme including field trips, sports days and variety shows. Fundraising projects have been undertaken to support the School Choir. Suas have been working with Gatoto since 2003. Kongowea, Mombasa: Former Kongowea teams have worked with the teachers to organise school trips, hold Sports days and variety shows. Volunteers have organised guest speakers from local Non-Governmental Organisations, such as Kwacha Africa and the Kenyan Alliance for the Advancement of Children’s Rights, as well as from the local Polytechnic College to speak on subjects such as career options, children’s rights, drug abuse, and the commercial sex industry. Suas and Kongowea have been working together since 2004. Maweni, Mombasa: In previous years volunteers have collaborated closely with the Maweni teachers to deliver an extra tuition programme to support the class timetable. Volunteers have assisted in First Aid courses for students and staff, along with Health talks, as well as organising a reading club for the pupils. Volunteers have worked in partnership with the teachers painting the staff room and creating murals. Maweni and Suas have been working together since 2005. Some of the key challenges that previous volunteers have reported include: - Large class sizes (up to 110 in Maweni & Kongowea) - Cultural barriers and differences in approach - Lack of resources in the schools - Teacher motivation (esp. where class sizes are very large) - At times yous have been asked to teach a class - Safety & security restrictions - Witnessing the poverty of the local area and understanding the challenges faced by the children and your families - Organisations very over-stretched An average day working in Kongowea: 8 a.m - 12 \| assist in classes \| 12 to 2 pm \| lunch with teachers \| 2 pm to 3 pm \| assist in classes \| 3 pm to 5 pm \| grinds and extra curricular activities \| 1 – 2 hours \| preparation in the evening \| F) Global Perspectives Understanding the Wider Context After the Programme In addition to the work placement overseas, the Programme offers volunteers the opportunity to learn more about the culture, society and politics of their host country and the development challenges they face. The Global Perspectives theme offers: reading materials, field trips, lectures and meetings with a wide cross-section of people from both Public and Private Sectors, local and international NGOs. Pre-departure, volunteers are encouraged to learn about the social and political context of their host country. The Preparation Weekends include an overview of key issues and talks from invited speakers. Previous topics include: - 'Leading in the HIV Challenge' by Dr Ceppie Merry of the Realta Foundation, - 'The Rwandan Genocide' by Dr Andy Storey, UCD Development Studies, - ‘Migration stories of African women in Ireland’ by Salome Mbugua Henry, AkiDwA, African Women’s Network - Introduction to work of Irish Aid by Frank Flood, Irish Aid - Introductory talk on Concern by Tom Arnold, Concern CEO. Overseas Throughout the work placements, volunteers have the opportunity to meet people from a wide range of backgrounds and to visit other NGOs in their area. Previous volunteers have met with representatives of UNDP, UNICEF, WHO, Concern, WB, Transparency International and local NGOs. Mid-way through the summer, all the Suas volunteers in each host country gather for a series of workshops and field trips - 'Global Perspectives Week'. By this stage, volunteers will have spent 4-5 weeks working at a grassroots level for their host project, and the Global Perspectives Workshops provide a chance to take a step back and to put what has been seen at a local level into a broader context. For example, some volunteers will have faced the difficulties of working in an overcrowded classroom– why are these class sizes so huge? What are the challenges of providing Universal Primary Education? What is the government doing to improve education? What other challenges is the government facing? And how do other organisations like the UN, the World Bank, other NGOs fit in? What are the challenges faced by the Partner Organisation? Why have they arisen? What can be done about them? Development raises many complex questions and the Global Perspectives theme does not seek to provide clear answers but to support volunteers develop their own views. In addition, the week provides a forum for the volunteers to review what is going well and the challenges faced, then to develop ideas and agree plans for the second part of the placement. The week also provides a chance to relax a little and have some fun! After the Programme.. Many volunteers have shared what they have learnt and experienced of other cultures and the challenges of development through giving presentations, talks, writing articles for local, national and college newspapers. Volunteers have also the option of signing up for one of the Global Issues Courses. G) Return to Ireland Return Weekend On their return, the volunteers attend a debriefing weekend in October. This provides an opportunity to reflect on their experiences and what they've learnt, both as individuals and as a team and to hear more about the experiences of other volunteers in different locations. Over the weekend the volunteers and their team revisit the highs and lows of the Programme, capture feedback and provide suggestions for future Programmes. Towards the end of the weekend volunteers will focus on the ‘what next’ question. Reports Each volunteer completes two individual reports: the first half-way through the placement, the second at the end. Each team also provides a Placement Report for the Volunteer Programme team and following year’s volunteers. The Partner Organisations also report on the activities, benefits and challenges of the volunteer placements, including their recommendations and requests for the subsequent year. Return Reception This provides the volunteers an opportunity to present the activities of their Partner Organisation and their placements, to their friends and family, as well as to the Programme’s supporters and donors. Returning volunteers prepare a photo exhibit and videos for display on the night. Short-term action projects The Return Weekend marks the formal end of the Programme. Many volunteers conduct follow-up projects after their return; these include anything from writing articles in local papers, giving presentations in schools, to fundraising for their host project. Volunteers also have the chance to become involved in the ongoing activities of Suas, such as the Suas University Societies, Suas Alumni Network, Partner Support and the ongoing development of Suas’ projects in Ireland and overseas. www.suas.ie - - Dostları ilə paylaş: \|
http://muhaz.org/project-document-template-v2.html	Project Document Template	Project Document Template Yüklə 260,46 Kb. səhifə 1/4 tarix 02.01.2022 ölçüsü 260,46 Kb. #13401 1 2 3 4 Bu səhifədəki naviqasiya: UNDAF Pillar 3: Governance and Capacity Development UNDAF Outcomes: UNDAF Outcome 9 UNDAF Outcome 10 Annual Work Plan EFY 2006 United Nations Development Programme - Ethiopia Project Title: Strengthening DEMOCRATIC GOVERNANCE TO ACCELERATE AND SUSTAIN ETHIOPIA’S TRANSFORMATION UNDAF Pillar 3: Governance and Capacity Development UNDAF Outcomes: UNDAF Outcome 9 : By 2015, national actors have enhanced capacity to promote , protect and enjoy human rights and constitutional rights and accessibility to efficient and accountable justice systems , as enshrined in the Constitution and in line with international and regional instruments , standards and norms. UNDAF Outcome 10 : By 2015, national and sub-national actors utilize improved mechanisms that promote inclusiveness , participation , transparency , accountability and responsiveness in national development processes. Yüklə 260,46 Kb. Dostları ilə paylaş: 1 2 3 4 Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©muhaz.org 2024 rəhbərliyinə müraciət gir \| qeydiyyatdan keç Ana səhifə Dərs Dərslik Guide Kompozisiya Mücərrəd Mühazirə Qaydalar Referat Report Request Review yükləyin
http://muhaz.org/united-nations-development-programme-the-republic-of-yemen-loc.html?page=3	PROJECT RESULTS SUMMARY - United Nations Development Programme The Republic of Yemen Local Governance Support Project	PROJECT RESULTS SUMMARY Output 1: Enhanced Government efforts to develop comprehensive institutional, legal and regulatory framework for local Governance The output responds to the related CP outcome, ‘Improved government structures and mechanisms at both centralized and decentralized levels responding to citizens’ needs and rights.’ The expected activity result is: ‘Support for legal reform for transformation from local authority to local government provided.’ This output was aimed towards several results: establishment of a Legal Reform Group; review and mapping of the existing legal framework and required changes; technical assistance for legislative formulation and drafting, including study tours to consider relevant legislative models as required; support to broad consultation process to inform legal frameworks reform process; and gender mainstreaming and empowerment of women’s participation in legal framework and legal reform process. Most of the activities related to this output were postponed as the Government of Yemen’s National Programme (NP), which is the implementing instrument of the NSTLG, is still in the process of development and the NPU is not in place. LGSP did initiate discussion with the NP core team about a consultation process for the NP document but decision was taken to postpone such consultations until such time when the NP document is ready. The only activity within this output included the launch of a participatory process for mainstreaming gender in governorate annual plans under Activity 5. The project focused on supporting the General Women Development Directorate (GWDD) at MoLA, responsible for mainstreaming gender in the policies, strategies, plans, programmes and projects as well as the General Directorates of Women’s Affairs (GDWA) at the governorate level. These recently established directorates are responsible for the integration of a gender mainstreaming perspective in the development of all operational systems and procedures and training materials at local level. In particular, the LGSP enabled the GWDD to consolidate the best local experiences in gender mainstreaming in local development plans and to develop a plan to roll out the process of gender mainstreaming in all governorates. To this end, the project supported the organizations of two workshops in Sana’a and Aden to bring together the key actors from all 22 governorates responsible for gender mainstreaming and planning at the governorate level, namely: the GWDD in MoLA, the GDWA at the governorate level, the Women National Committee (WNC) governorate branches, and Governorate planning offices. The workshop included an extensive discussion of the principles and best practices of gender mainstreaming in development planning based on three presentations of best local experiences delivered by WNC governorate branches from Hadramout, Hodaida and Aden. The workshops consolidated the best practices in local development planning to be issued as official recommendations by the Ministry of Local Administration and agreed on a the rollout recommendations for gender mainstreaming in all governorates of the country. In addition, the workshops recommended that a Community of Practice on gender mainstreaming in local development should be established. LGSP intends to support this activity in 2011. These efforts will significantly contribute to the improved capacity of governorates to make their annual planning in the context of gender-responsive and inclusive annual planning in the context of the 4th Socio-Economic Development Plan for Poverty Reduction (DPRR). Output 2: Enhanced Government efforts to develop required capacities at central and local levels for a functioning local Government The output responds to the related CP outcome, ‘Improved government structures and mechanisms at both centralized and decentralized levels responding to citizens’ needs and rights.’ The main targets envisaged for this output included: technical assistance to establish the National Programme management structure and oversight bodies; support to development of the Local Governance Forum and Donors Forum; support to MoLA to redefine the roles and responsibility of the Ministry and its organizational units within the Local Governance system; establish of systems for Monitoring, Follow-up and Evaluation of LGU performance / Development of Local Government Performance assessment System (LGPAS); support to finalisation of the Local Government Management Information System (LGMIS); development of the full package of base operating systems and procedures of Local Government in target LGUs; establishment of the Project Board, Project Management Team and operational mechanisms. As can be seen from the list of the targets, most results in this output are dependent on the establishment of the NP management structure and the launch of the National Programme. Since the National Programme was not launched in 2010, only a few results could be achieved as described below. Activity 1: Support the National Programme Management Structure and relevant direction and oversight bodies. Since the NP management structure was not established during the reporting period, LGSP’s most significant achievement was to renew the interest of the government, particularly the Ministry of Local Administration, in decentralization and local governance after almost two years of inactivity. Two events, supported by LGSP, were particularly instrumental in this respect: the Uganda Global Forum on Local Development in October 2010 and the study visit to France, both in October 2010. The first Global Forum on Local Development “Pursuing the MDGs through Local Government”, held from 4 to 6 October in Kampala (Uganda) offered an excellent opportunity of participation in a dynamic and frank debate on the issues facing local governments in the implementation of the Millennium Development Goals. The main objective of the forum was to highlight the potential for Local Governments to accelerate progress toward the MDGs, and the concrete steps necessary to unleash this potential. Yemen was represented at this event by a high level delegation headed by the Deputy Prime Minster for Defense and Security Affairs/Minister of Local Administration and including three secretary generals form governorates, two deputy ministers from MOLA and one national NGO representative. This high level of representation proved to be very useful for generating political commitment to continuous decentralization and local governance and for translating these commitments into practical actions. It was during the forum that the Deputy Prime Minister/Minister of Local Administration took the decision to revive the Drafting Committee for the National Program, which has been active since then. To maintain this positive momentum, LGSP supported the participation of seven governors, the MOLA vice minister and one deputy minister in a training course on concepts of decentralisation held in France at the National Administration College on 17 to 25 October 2010. The training consisted of four intensive sessions. The participants learned about French experiences and achievements in the field of decentralised local governance, received training in local budgets and local taxation (preparation and execution of the budget, own resources of communities and the transfer of state control of local finance reforms), and discussed the best practices in spatial planning and sustainable local development. This training improved the appreciation of local governance and contributed to an environment conducive to further decentralization reforms both within the MOLA and in governorates. Once the GoY decided to resume the development of the NP document to implement the NSTLG, the project launched several activities to support this process. LGSP provided technical assistance and support to the Drafting Committee, focusing on two issues: access to best international practices in designing implementation programmes for decentralization and local governance, and mainstreaming of public participation and gender into the NP draft. To provide this assistance, the project participated in a number of the drafting sessions and developed materials explaining experiences in other countries. At the request of the NP core team, LGSP assisted the National Programme in identifying the needs for specialised expertise and helped develop TORs for consultants. The project intends to fund up to 25 short term consultancies to support development of the NP document in 2011. Also, the project will support the NP core team with some IT and other equipment in 2011. Activity 2: Support institutional reform and capacity building of MoLA and other relevant central government bodies in alignment with the new local governance framework. During the reporting period, UNIFEM developed a proposal to support government efforts to develop required capacities at central and local levels for a functioning local government from a gender perspective. The proposal focused on developing a comprehensive training manual and training the GWDD at MOLA and GDWA at governorate level in (1) Supporting gender mainstreaming in MOLA policy making and institutional arrangements/capacity Building in awareness raising and advocacy on women's participation and (2) support the development and implementation of gender budgeting in local development planning processes. The Proposal was shared with the Women Department, agreed on it and a MOU was signed between UNIFEM and the UNDP country office. The proposal also responds to Activity Result 3: Support Capacity Building of LGUs at Governorate and District Level to fulfill their functions under the new Local Government System. The training is scheduled to take place in February. Activity 3: Support Capacity Building of LGUs at Governorate and District Level to fulfill their functions under the new Local Government System The focus during this period was on reviewing, updating and improving methodology and guidelines on local development planning produced under DLDSP and on reviewing guidelines on community participation, community accountability mechanisms, gender mainstreaming, gender budgeting, LGMIS data collection, analysis and use. To this end, LGSP together with a MOLA team undertook a study mission to Hadhramout where DLDSP piloted a model of supporting local development through DFTs, MTs and Local Administration Facilitation Fund (LADF). In Hadhramout (which was identified as one of the best experiences in DLDSP, the DLDSP piloted this model in six districts in Hadhramout coastal areas. Out of this, four districts received funds through LADF and another two districts were linked to the Public Works Project. The three day mission was designed to carry out a rapid assessment of the pilot at the local level (governorate DFTs/MTs/the overall pilot at the local level, experience in one district receiving funds through the LADF, experience of one district linked to PWP) and to develop recommendations for the 2011 AWP. The study covered a variety of government and non-government institutions at the governorate and district level and sought answers to a pre-designed set of key questions in the broad areas of the status of DFTs and MTs, their interactions with the government and non-government actors, experiences of government and non-government actors regarding DLDSP implementation and capacities and capacity needs of DFTs and MTs. The mission resulted in several recommendations: - the local implementation mechanisms, such as DFTs, may be a useful instrument but their status and operating modalities need to be revised to make sure that they have a clear institutional standing and are embedded in local government structures; - mechanisms, tools, methods need to be developed, institutionalized and introduced to ensure implementation of the new procedures, such as participation of civil society in the planning process; - two critical areas need to be addressed to make district planning meaningful: (1) needs identification should be related to specific development targets and objectives and (2) district development plans must be linked to budget ceilings and realistic district budgets; - the local revenue generation and tax collection systems need to be re-examined as a potentially significant resource for local development; a revenue improvement program at the municipal and district level may be a useful tool to increase local revenue mobilization. Activity 4: Establish project team to manage activities and to enquire results During the reporting period, this activity covered four areas: staff mobilisation, introduction of project management and implementation systems, staff orientation and project outreach. Establishment of the project team started in June 2010 when six the project assistance and support staff were recruited. The National Project Manager (NPM) and Finance Manager joined the team in September, with the Chief Technical Advisor (CTA) joining in November 2010. LGSP’s human resource model is based on the use of short focused technical inputs from international experts who are paired with national experts within the programme. After careful consideration of the project activities, an initial set of 15 TORs were developed for various international consultancies. Actual mobilization of the experts will happen in 2011 according to the annual workplan to be agreed with the MOLA. Also, steps were taken to recruit national experts for the project. From this point of view, the project structure was reviewed, gaps identified and the structure modified to accommodate three team leaders to lead in the three thematic components: legal and policy reform, institutional development and local development. National team leaders are expected to join the project in February-March 2011. In addition, two recruitment process was initiated for two international UNVs positions to provide specialist support to the NP in the areas of communication and performance management and measurement. The UN Volunteers are expected on board in February 2011. During the reporting period, the project established internal project management systems and financial systems such as: (1) performance management system for objective setting, performance review and identifying performance development needs of staff; (2) weekly reporting formats; (3) internal finance management and administrative systems, such as software for financial management, opening a bank account for the project, planning the project annual budget etc. The project staff, including the project administration and finance staff, received an orientation on UN systems al cohesion and procedures, including learning management systems. Also, all staff members participated in a field study mission to Hadhramout to assess the experiences of the DLDSP and to gain an insight into the new project. The project team undertook an outreach effort in December 2010 to re-establish interaction with old partners and establish new contacts. The objectives of the outreach included LGSP introduction; identification of activities by other actors in the field of local governance and decentralization; and identification of potential inter-linkages for future collaboration. In the course of the outreach, the project held discussions and consultations with the UN family (World Bank, UNICEF and IFAD), national development agencies (SFD and PWP), international development agencies (GTZ and USAID) as well as donors (EC delegation, French Embassy, Embassy of the Netherlands). The consultations resulted in preliminary identification of common areas for cooperation in legislative reform, civil society development, gender mainstreaming, and local authority capacity building. The discussions also clarified the potential geographic coverage as well as specific cooperation modalities. The results of the outreach will be incorporated in the 2011 AWP and future programmatic activities. Output 3: Improved Local Governments capable of equitably and strategically investing public resources and effectively promoting local development and contributing to the achievement of the MDGs The targets towards this output included: understanding the state of LD/MDG; estimating the cost for closing the LD/MDG gap; Local Development Fund capitalized; consolidated and aligned parallel LD interventions; full operating LG package in place; LED and NRM functions activated at target LGs. Activity 1: Broaden support for participatory local development planning processes at target LGs The study mission to Hadhramout described under output 2 contributed to this activity. Activity 2: Invest strategically in Local Development (services, local economic development and natural resource management) through the creation of a Local Development Fund to increase leverage of resource mobilization for local development. Creation of a Local Development Fund was discussed with the SFD and PWP but no specific commitments were received. Discussions over the concept of the Local Development Fund will continue in 2011 in the context of the National Programme rather than LGSP. Activity 3: Collect baseline data on local development, development & service delivery needs and costs of meeting these needs to inform local development planning In October 2010, the project contributed to the Local Development Thematic Component Assessment for Sa’ada. The assessment was undertaken at the request of the Government of Yemen, which called on the UN and the World Bank to launch a Joint Initiative for Sa’ada (JIS) following the truce agreement in that province. Within the UN/World Bank joint approach, UNDP has been designated to provide the lead facilitation and technical expertise on Local Governance. The Local Governance Component (LGC), in which the projected contributed, assessed local governance capacities in four capacity areas deemed essential in the context of Sa’ada Governorate: (1) organizational capacity of local authorities; (2) participatory governance capacity; (3) responsiveness to recovery needs; (4) social cohesion building capacity. The assessment methodology comprised of a desk review of secondary data, rapid capacity assessment (RCA) which tackled both governorate and district-level governance and aimed at building the storyline on the impact of the conflict on local governance in the target areas (views of citizens on the performance of local authorities and their expected roles in a recovery process were also surveyed through a number of focus group meetings in IDP camps and in government-controlled areas), in-depth assessment (IDA) which was conducted only in Sa’ada City and the Security Zone given, the lack of access to other areas. The assessment identified political uncertainty, crushed capacity versus exponential needs (capacities of local authorities have been seriously affected by the war on almost every level -infrastructure, logistics, human resources, local financial resources, staff skills and organizational capabilities) and on the other hand, there is a resident population that is verging on a humanitarian crisis, an IDP population that may return soon - but to damaged houses, farming land and not-so-welcoming resident communities – and a seriously-damaged service delivery infrastructure), divided communities (sectarian strife has grown as a wedge into hitherto cohesive communities) as the key challenges. At the same time, the assessment revealed resilience of the local civil society sector, good reservoirs of capacity among local authorities that can be built open to bring about rapid impact, high demand for capacity development among all local governance actors, access to sizeable financial resources for investment by local authorities in Sa’ada governorate, consciousness of a need for better coordination and support for establishment of various mechanisms at local, governorate and national level among all partners, as the main opportunities. The proposed interventions, that have been grouped under two headings that are part of the overall JIS Action Plan, are as follows: (1) enhancing the responsiveness of State institutions and local governance partners (Local governance entities recover their working capacity, develop local capacities for coordinated multi-stakeholder recovery planning and implementation), (2) fostering social cohesion and reconciliation (support the reinforcement of social cohesion and dissemination of a culture of peace). Dostları ilə paylaş: \|
http://muhaz.org/elemente-suprafata-de-lucru.html#Modificarea_culorii_de_fundal_a_unui_grafic__Modificarea_culorii_elementelor_graficului__Copierea_si_mutarea_graficului	Elemente suprafata de lucru	ELEMENTE SUPRAFATA DE LUCRU v' Bara de titlu - afiseaza numele prezentarli curent deschise v' Quick Access Toolbar (-bara standard de instrumente care apare pe panglica ~ ofera acces la comenzile cele mai uzuale. v' Ribbon (Panglica] - zona din part ea de sus a ferestrei ce contl ne grup uri de cornenzi. v' Fereastra de lucru - contine in partea stanga Iista diapozitivelor prezentaril, iar In partea dreapta diapozitivul aflat In lucru. v' Status bar (Sara de stare) - bara din partea de jos a ferestrei programului, care afiseaza diverse inforrnatii de stare - include butoane pentru modificarea vlzuallizarii. COMUTARE INTRE PREZENTARI Daca nu doriti sa grupati butoanele de pe bara de acttvltatl, aceasta optiune se poate dezactiva. 1. Executati click dreapta pe taskbar - alegeti optiunea Properties 2. In fila Taskbar, din meniul Taskbar buttons (Butoane Taskbar), selectati Never combine(Nu se combine nicioda~) - apoi apasatl OK pentru Inchiderea ferestrei. Butonul Fit to Window (Potrivire in fereastra) redimensioneaza automat diapozitivul, astfel lncat sa fie afisat in intregime in fereastra de lucru. MODIFICARE BARE DE INSTRUMENTE In aplicatia Microsoft PowerPoint 2013, instrumentele (butoanele) de lucru sunt organizate in grupuri logice numite tab-uri (file), lntr -o zona de lucru din partea de sus a ferestrei aplicatiei, numita Ribbon (Panglica}. Banda de butoane (Ribbon) poate fi minimizata sau chiar ascunsa / reafisata - apasarea butonului localizat In partea din dreapta sus a ecranului . - prin dublu click pe numele tab-ulu i dorit. - prin cornbinatia de taste Ctrl si Fl. Quick Access Toolbar (Bara de instrumente acces rapid) prin adaugarea sau stergerea diverselor butoane. Quick Access Toolbar – More Commands- PowerPoint Options (Optiuni PowerPoint), cu ajutorul butoanelor Add (Adaugare) si Remove (Eliminare) puteti adauga si respectiv sterge butoane. Butonul [Optiuni] din meniul File deschide fereastra cu optiunile aplicatiei. Modul normal de lucru (Normal View) Modul de lucru Outline (Schita) - este folosit pentru editarea rapida a acestor texte. Modul de lucru Slide Sorter (Sortare diapozitive) Notes Page [Pagina cu note) se pot edita foarte usor inforrnatii (note) atasate diapozitivelor. Reading View (Vizualizare citire) prezinta foliile intr-un format dlt tot ecranul, insa oferind acces si la Taskbar pentru a comuta usor in alte ferestre. Comutarea intre modurile de lucru se realizeaza cu ajutorul butoanelor din grupul de butoane Presentation Views (Moduri de vizualizare a prezentarii), aferent tab -ului View (Vizualizare). New Slide (Diapozitiv nou) • Title Slide (Diapozit iv de tip titlu) • Title and Content (Titlu si contlnut) - contine substituienti pentru titlul diapozitivului si pentru continut (text, imagine, tabel, grafic, mediaclip). • Title Only (Doar titlu) - prezlnta doar un substituient pentru titlul diapozitivului. • Blank (Fara continut) - nu prezlnta nici un substituient, urrnand ca utilizatorul sa Int roduca casete de text, imagini, grafice, etc . • Comparison (Cornparatie) prezinta substituienti pentru titlul diapozitivului, sidoi substituienti identici in care se pot compara doua texte, imagini, grafice. Modificarea formatului unui diapozitiv – Home – Slides Comanda Layout (Aspect) este disponibila la click dreapta executat pe un diapozitiv in panoul cu diapozitive. Personalizarea diapozitivelor unei prezentari -buton Format Background (Formatare Fundal) din tab-ul Design. Format implicit se refera la o tema prestabilita sau creata de utilizator - buton Themes (Teme), disponibil in tab-ul Design (Proiectare). Coordonatorul de diapozitive (Master Slide) se prezinta ca un diapozitiv ale carui modificari (inserarea unei imagini, schimbarea culo rii de fundal, etc) sunt aplicate tuturor diapozitivelor pe care Ie controleaza.- tab-ul View (Vizualizare) Pentru a insera o imagine care sa fie afisata in toate diapozitivele prezentarii, -Slide Master (Coordonator diapozitive). Se selecteaza primul coordonator - Insert (Inserare) - Pictures (Imagini) Adaugarea textului in subsolul unui diapozitiv- Footer (Subsol) din fereastra Header and Footer (Antet si subsol) Pentru a ascunde numarul de diapozitiv in diapozitivele de tip titlu, se activeaza in prealabil optiunea Don't show on title slide (Nu se afiseaza la diapozitivul titlu). Adaugarea automata a datei calendaristice pentru un diapozitiv sau pentru toate diapozitivele- in fereastra Header and Footer (Antet si subsol), se bifeaza optiunea dorita : - Update automatically (Se actualizeaza automat) - Fixed (Fixate) - afisarea unei date/ore fixe prin tastarea unei date/ore in campul corespunzator Optiuni suplimentare: - Update automatically (Actualizare autornata) - language FORMATAREA TEXTULUI- grupul de butoane Font, aferent tab -ului Home (Pornire) Pentru diapozitivele dintr-o prezentare, pot fi inserate note ajutatoare pentru orator, In panoul cu note aflat In partea de jos a ferestrei apllcatiei, Panoul de note este semnalizat prin textul Click to add notes (Se face click pentru adauga re note)- nu sunt disponibile in timpul prezentarii Comentariile se introduc pentru diapozitive sau pentru obiectele din diapozitive [substituienti pentru titlu, text, imagine, tabel, etc reprezinta un instrument de recenzie (un comentariu poate fi inserat pentru a atrage atentia asupra unor obiecte, inforrnatii , cand prezentarea este editata de un alt utilizator).- se selecteaza diapozitivul - tab -ul Review (Recenzie) se apasa butonul New Comment (Comentariu Nou). Optiuni de pozitionare a textului pe verticala buton Text Direction Alinierea Iiniilor de text mai poate fi efectuata prin intermediul carnpulul Alignment (Aliniere) din fereastra Paragraph (Paragraf) Schimbarea spatiulul intre paragrafe – se selecteaza parahraf – Home- Line spacing Modificarea spatiului deasupra/sub paragraf- Paragraph (Paragraf) - line Spacing - line Spacing Options (Optiuni interlinie) Aplicarea marcatorilor – posibilitatea de a crea un nou marcator prin selectarea optiunii Bullets and Numbering - - Customize (Particu larizare).- fereastra Symbol Copierea/ mutare/stergerea unui text Aplicatia PowerPoint 2013 ofera utilizatorilor optiunea Paste Preview, prin care acestia pot vizualiza in timp real efectele copierii sau mutarii textului, pentru a alege varianta optima. Crearea tabelelor - Insert –Table Formatarea tabelelor - Table Styles (Stiluri tabel) aferent tab-ului Design (Proiectare). Inserarea imaginilor – Insert- Insert picture Redimensionarea imaginilor- grupul de butoane Size (Dimensiune) aferent tabului Format lmportanta in modificarea inaltimii sau latimii este optlunea Lock apect ratio (Blocare raport aspect) Introducerea - modificarea datelor pentru diferite tipuri de grafice - grupul de butoane Illustrations [llustratii], tab-ul Insert (Inserare). Modificarea tipului de grafic - grupul de butoane Type (Tip) - al tab- Design (Proiectare) se apasa butonul Chart Type Modificarea datelor unui grafic – de selecteaza grafic –Design- Data- Edit Data Adaugarea, modificarea / stergerea titlului unui grafic - Design – buton Add chart Element- Chart Title Adaugarea etichetelor unui grafic - se selecteaza graficul - din tab-ul Design (Proiectare), se apasa butonul Add Chart Element •(Adaugare element diagrams] - Data Labels optiuni suplimentare legate de etichete, alegeti optiunea More Data Label Options Eliminarea etichetelor dintr-un grafic se realizeaza prin alegerea optiunli None (Fara) din lista derulanta asoclata butonului Data Labels (Etichete de date) . Modificarea culorii de fundal a unui grafic Modificarea culorii elementelor graficului Copierea si mutarea graficului Redimensionarea, stergerea si deplasarea graficelor Crearea unei scheme organizatorice- Insert- Illustrations- (Inserare llustratie SmartArt- fereastra Choose a SmartArt Graphic se selecteaza categoria Hierarchy (Ierarhie- se alege un model de organigrarna. In structura organigramei, pot fi inserate- casete de text cu ajutorul butonului tJ Add Shape • (Adaugare forma) din tab-ul Design (Proiectare). Stergerea casetelor unei scheme organizatorice Copierea si mutarea unei scheme organizatorice- comanda Copy (Copiere) apelata din tab-ul Home (Pornire) sau din meniul contextual deschis cu click-dreapta pe marginea organigramei sau cu cornbinatia de taste Ctrl+C. Adaugarea diferitelor tipuri de obiecte intr-un diapozitiv Introducerea textului in interiorul unui obiect grafic Rotirea sau afisarea in oglinda a unui obiect- ajutorul grupului de butoane Arrange (Aranjare) aferent tab-ul Format, Alinierea unui obiect intr-un diapozitiv Gruparea si degruparea obiectelor grafice Pozttionarea obiectelor in diverse planuri Redimensionarea unui obiect grafic Copierea ~si mutarea obiectelor grafice Animatia textului si a imaginilor unui diapozitiv Exista patru tipuri diferite de anirnati in PowerPoint 2013: • Efectele de intrare. De exemplu, este posibil sa faceti un obiect sa se estompeze, sa traverseze diapozitivul venind dintr-o parte sau sa sara in diapozitiv. • Efectele de iesire. Printre aceste efecte se numara iesirea unui obiect de pe diapozitiv, disparitia din diapozitiv sau sa faca 0 spirala in exteriorul diapozitivului. • Efectele de evidentiere. Printre exemplele acestor efecte se numara mlcsorarea sau marirea in dimensiune, modificarea culorii sau invartirea in jurul axei obiectului respectiv. • Efecte de miscare. Este posibil sa ut ilizati aceste efecte pentru a deplasa un obiect In sus sau in jos, la stanga sau la dreapta sau conform unui model circular sau in stea (printre alte efecte) . Sectiunea Timing (Sincronizare) a tab-ului Animation [Animatii] ofera urmatoarele optiuni suplimentare Start (Pornire) – alegeti cand dortti sa inceapa anirnatia obiectului respectiv. click de mouse - optiunea On Click (La click) o odata cu precedentul obiect animat - optiunea With Previous [Cu precedentul) o la un anumit interval de timp dupa precedentul obiect animat optlunea After Previous (Dupa precedentul) • Duration (Durata] - setati durata redarii anlrnatiel prin introducerea numarului de secunde dorit in caseta corespunzatoare. • Delay (Intarziere) - setati Intarzierea inainte de inceputul unei anlmatii prin introducerea nurnarul de secunde dorit in caseta corespunzatoare. • Reorder Animation (Reordonare animatie) - modificatl ordinea anirnatiilor o Move Earlier (Mutare mai devreme) - muta 0 anirnatie Inaintea altei anlmatii o Move Later (Mutare mai tarziu) - muta 0 anlmatie dupa alta anirnatie optiuni ale efectelor de animatie - Pane Animatron Pane(Panou Animatie]- Play From (Redare de la) Tranzitlile intre diapozitive - fila Transitions optluni care pot fi particularizate cu privire la tranzitla aplicata • stabilirea directiei tranzltlei - prin apasarea butonului Effect Options • Aplicarea unui sunet care sa insoteasca tranzitia • Stabillrea duratei tranzitiel .. Modul de rulare a diapozitivelor la un click de mouse - optiunea On mouse click [. In mod automat dupa un nurnar de secunde (pe care le introduceti dumneavoastra) - optiunea After (Dupa] Pentru a vizualiza efectele de tranzltie alese, apasati butonul Preview Stergerea efectelor de tranzltie se realizeaza alegand din Iista de tranzltli varianta None (Fara) Stabilirea formatului unui diapozitiv - tab-ul Design (Proiectare) - Slide size (Dimensiune diapozitiv) optiuni suplimentare, se selecteaza comanda Custom Slide Size Din Iista derulanta Slides sized for (Diapozitive dimensionate pentru) se selecteaza formatul dorit cu ajutorul carnpului Number slides from (Numerotare de la), se poate stabili numarul cu care sa inceapa numerotarea diapozitivelor. Corectarea erorilor gramaticale· tab -ul Review – Language Corectarea erorilor de ortografie se realizeaza cu ajutorul functiei Spelling (Corectare ortograflca). Acesta se apeleaza prin apasarea tastei F7 sau a butonului cu abc Imprimarea- File - Print (Fisier - Imprimare) sau apasatl simultan tastele Ctrl si P. Prezentarea- tab-ul Slide Show (Expunere diapozitive), sectiunea Start Slide Show (Pornire expunere diapozitive) Dostları ilə paylaş: \|
http://muhaz.org/elemente-suprafata-de-lucru.html#Adaugarea_diferitelor_tipuri_de_obiecte_intr-un_diapozitiv__Introducerea_textului_in_interiorul_unui_obiect_grafic	Elemente suprafata de lucru	ELEMENTE SUPRAFATA DE LUCRU v' Bara de titlu - afiseaza numele prezentarli curent deschise v' Quick Access Toolbar (-bara standard de instrumente care apare pe panglica ~ ofera acces la comenzile cele mai uzuale. v' Ribbon (Panglica] - zona din part ea de sus a ferestrei ce contl ne grup uri de cornenzi. v' Fereastra de lucru - contine in partea stanga Iista diapozitivelor prezentaril, iar In partea dreapta diapozitivul aflat In lucru. v' Status bar (Sara de stare) - bara din partea de jos a ferestrei programului, care afiseaza diverse inforrnatii de stare - include butoane pentru modificarea vlzuallizarii. COMUTARE INTRE PREZENTARI Daca nu doriti sa grupati butoanele de pe bara de acttvltatl, aceasta optiune se poate dezactiva. 1. Executati click dreapta pe taskbar - alegeti optiunea Properties 2. In fila Taskbar, din meniul Taskbar buttons (Butoane Taskbar), selectati Never combine(Nu se combine nicioda~) - apoi apasatl OK pentru Inchiderea ferestrei. Butonul Fit to Window (Potrivire in fereastra) redimensioneaza automat diapozitivul, astfel lncat sa fie afisat in intregime in fereastra de lucru. MODIFICARE BARE DE INSTRUMENTE In aplicatia Microsoft PowerPoint 2013, instrumentele (butoanele) de lucru sunt organizate in grupuri logice numite tab-uri (file), lntr -o zona de lucru din partea de sus a ferestrei aplicatiei, numita Ribbon (Panglica}. Banda de butoane (Ribbon) poate fi minimizata sau chiar ascunsa / reafisata - apasarea butonului localizat In partea din dreapta sus a ecranului . - prin dublu click pe numele tab-ulu i dorit. - prin cornbinatia de taste Ctrl si Fl. Quick Access Toolbar (Bara de instrumente acces rapid) prin adaugarea sau stergerea diverselor butoane. Quick Access Toolbar – More Commands- PowerPoint Options (Optiuni PowerPoint), cu ajutorul butoanelor Add (Adaugare) si Remove (Eliminare) puteti adauga si respectiv sterge butoane. Butonul [Optiuni] din meniul File deschide fereastra cu optiunile aplicatiei. Modul normal de lucru (Normal View) Modul de lucru Outline (Schita) - este folosit pentru editarea rapida a acestor texte. Modul de lucru Slide Sorter (Sortare diapozitive) Notes Page [Pagina cu note) se pot edita foarte usor inforrnatii (note) atasate diapozitivelor. Reading View (Vizualizare citire) prezinta foliile intr-un format dlt tot ecranul, insa oferind acces si la Taskbar pentru a comuta usor in alte ferestre. Comutarea intre modurile de lucru se realizeaza cu ajutorul butoanelor din grupul de butoane Presentation Views (Moduri de vizualizare a prezentarii), aferent tab -ului View (Vizualizare). New Slide (Diapozitiv nou) • Title Slide (Diapozit iv de tip titlu) • Title and Content (Titlu si contlnut) - contine substituienti pentru titlul diapozitivului si pentru continut (text, imagine, tabel, grafic, mediaclip). • Title Only (Doar titlu) - prezlnta doar un substituient pentru titlul diapozitivului. • Blank (Fara continut) - nu prezlnta nici un substituient, urrnand ca utilizatorul sa Int roduca casete de text, imagini, grafice, etc . • Comparison (Cornparatie) prezinta substituienti pentru titlul diapozitivului, sidoi substituienti identici in care se pot compara doua texte, imagini, grafice. Modificarea formatului unui diapozitiv – Home – Slides Comanda Layout (Aspect) este disponibila la click dreapta executat pe un diapozitiv in panoul cu diapozitive. Personalizarea diapozitivelor unei prezentari -buton Format Background (Formatare Fundal) din tab-ul Design. Format implicit se refera la o tema prestabilita sau creata de utilizator - buton Themes (Teme), disponibil in tab-ul Design (Proiectare). Coordonatorul de diapozitive (Master Slide) se prezinta ca un diapozitiv ale carui modificari (inserarea unei imagini, schimbarea culo rii de fundal, etc) sunt aplicate tuturor diapozitivelor pe care Ie controleaza.- tab-ul View (Vizualizare) Pentru a insera o imagine care sa fie afisata in toate diapozitivele prezentarii, -Slide Master (Coordonator diapozitive). Se selecteaza primul coordonator - Insert (Inserare) - Pictures (Imagini) Adaugarea textului in subsolul unui diapozitiv- Footer (Subsol) din fereastra Header and Footer (Antet si subsol) Pentru a ascunde numarul de diapozitiv in diapozitivele de tip titlu, se activeaza in prealabil optiunea Don't show on title slide (Nu se afiseaza la diapozitivul titlu). Adaugarea automata a datei calendaristice pentru un diapozitiv sau pentru toate diapozitivele- in fereastra Header and Footer (Antet si subsol), se bifeaza optiunea dorita : - Update automatically (Se actualizeaza automat) - Fixed (Fixate) - afisarea unei date/ore fixe prin tastarea unei date/ore in campul corespunzator Optiuni suplimentare: - Update automatically (Actualizare autornata) - language FORMATAREA TEXTULUI- grupul de butoane Font, aferent tab -ului Home (Pornire) Pentru diapozitivele dintr-o prezentare, pot fi inserate note ajutatoare pentru orator, In panoul cu note aflat In partea de jos a ferestrei apllcatiei, Panoul de note este semnalizat prin textul Click to add notes (Se face click pentru adauga re note)- nu sunt disponibile in timpul prezentarii Comentariile se introduc pentru diapozitive sau pentru obiectele din diapozitive [substituienti pentru titlu, text, imagine, tabel, etc reprezinta un instrument de recenzie (un comentariu poate fi inserat pentru a atrage atentia asupra unor obiecte, inforrnatii , cand prezentarea este editata de un alt utilizator).- se selecteaza diapozitivul - tab -ul Review (Recenzie) se apasa butonul New Comment (Comentariu Nou). Optiuni de pozitionare a textului pe verticala buton Text Direction Alinierea Iiniilor de text mai poate fi efectuata prin intermediul carnpulul Alignment (Aliniere) din fereastra Paragraph (Paragraf) Schimbarea spatiulul intre paragrafe – se selecteaza parahraf – Home- Line spacing Modificarea spatiului deasupra/sub paragraf- Paragraph (Paragraf) - line Spacing - line Spacing Options (Optiuni interlinie) Aplicarea marcatorilor – posibilitatea de a crea un nou marcator prin selectarea optiunii Bullets and Numbering - - Customize (Particu larizare).- fereastra Symbol Copierea/ mutare/stergerea unui text Aplicatia PowerPoint 2013 ofera utilizatorilor optiunea Paste Preview, prin care acestia pot vizualiza in timp real efectele copierii sau mutarii textului, pentru a alege varianta optima. Crearea tabelelor - Insert –Table Formatarea tabelelor - Table Styles (Stiluri tabel) aferent tab-ului Design (Proiectare). Inserarea imaginilor – Insert- Insert picture Redimensionarea imaginilor- grupul de butoane Size (Dimensiune) aferent tabului Format lmportanta in modificarea inaltimii sau latimii este optlunea Lock apect ratio (Blocare raport aspect) Introducerea - modificarea datelor pentru diferite tipuri de grafice - grupul de butoane Illustrations [llustratii], tab-ul Insert (Inserare). Modificarea tipului de grafic - grupul de butoane Type (Tip) - al tab- Design (Proiectare) se apasa butonul Chart Type Modificarea datelor unui grafic – de selecteaza grafic –Design- Data- Edit Data Adaugarea, modificarea / stergerea titlului unui grafic - Design – buton Add chart Element- Chart Title Adaugarea etichetelor unui grafic - se selecteaza graficul - din tab-ul Design (Proiectare), se apasa butonul Add Chart Element •(Adaugare element diagrams] - Data Labels optiuni suplimentare legate de etichete, alegeti optiunea More Data Label Options Eliminarea etichetelor dintr-un grafic se realizeaza prin alegerea optiunli None (Fara) din lista derulanta asoclata butonului Data Labels (Etichete de date) . Modificarea culorii de fundal a unui grafic Modificarea culorii elementelor graficului Copierea si mutarea graficului Redimensionarea, stergerea si deplasarea graficelor Crearea unei scheme organizatorice- Insert- Illustrations- (Inserare llustratie SmartArt- fereastra Choose a SmartArt Graphic se selecteaza categoria Hierarchy (Ierarhie- se alege un model de organigrarna. In structura organigramei, pot fi inserate- casete de text cu ajutorul butonului tJ Add Shape • (Adaugare forma) din tab-ul Design (Proiectare). Stergerea casetelor unei scheme organizatorice Copierea si mutarea unei scheme organizatorice- comanda Copy (Copiere) apelata din tab-ul Home (Pornire) sau din meniul contextual deschis cu click-dreapta pe marginea organigramei sau cu cornbinatia de taste Ctrl+C. Adaugarea diferitelor tipuri de obiecte intr-un diapozitiv Introducerea textului in interiorul unui obiect grafic Rotirea sau afisarea in oglinda a unui obiect- ajutorul grupului de butoane Arrange (Aranjare) aferent tab-ul Format, Alinierea unui obiect intr-un diapozitiv Gruparea si degruparea obiectelor grafice Pozttionarea obiectelor in diverse planuri Redimensionarea unui obiect grafic Copierea ~si mutarea obiectelor grafice Animatia textului si a imaginilor unui diapozitiv Exista patru tipuri diferite de anirnati in PowerPoint 2013: • Efectele de intrare. De exemplu, este posibil sa faceti un obiect sa se estompeze, sa traverseze diapozitivul venind dintr-o parte sau sa sara in diapozitiv. • Efectele de iesire. Printre aceste efecte se numara iesirea unui obiect de pe diapozitiv, disparitia din diapozitiv sau sa faca 0 spirala in exteriorul diapozitivului. • Efectele de evidentiere. Printre exemplele acestor efecte se numara mlcsorarea sau marirea in dimensiune, modificarea culorii sau invartirea in jurul axei obiectului respectiv. • Efecte de miscare. Este posibil sa ut ilizati aceste efecte pentru a deplasa un obiect In sus sau in jos, la stanga sau la dreapta sau conform unui model circular sau in stea (printre alte efecte) . Sectiunea Timing (Sincronizare) a tab-ului Animation [Animatii] ofera urmatoarele optiuni suplimentare Start (Pornire) – alegeti cand dortti sa inceapa anirnatia obiectului respectiv. click de mouse - optiunea On Click (La click) o odata cu precedentul obiect animat - optiunea With Previous [Cu precedentul) o la un anumit interval de timp dupa precedentul obiect animat optlunea After Previous (Dupa precedentul) • Duration (Durata] - setati durata redarii anlrnatiel prin introducerea numarului de secunde dorit in caseta corespunzatoare. • Delay (Intarziere) - setati Intarzierea inainte de inceputul unei anlmatii prin introducerea nurnarul de secunde dorit in caseta corespunzatoare. • Reorder Animation (Reordonare animatie) - modificatl ordinea anirnatiilor o Move Earlier (Mutare mai devreme) - muta 0 anirnatie Inaintea altei anlmatii o Move Later (Mutare mai tarziu) - muta 0 anlmatie dupa alta anirnatie optiuni ale efectelor de animatie - Pane Animatron Pane(Panou Animatie]- Play From (Redare de la) Tranzitlile intre diapozitive - fila Transitions optluni care pot fi particularizate cu privire la tranzitla aplicata • stabilirea directiei tranzltlei - prin apasarea butonului Effect Options • Aplicarea unui sunet care sa insoteasca tranzitia • Stabillrea duratei tranzitiel .. Modul de rulare a diapozitivelor la un click de mouse - optiunea On mouse click [. In mod automat dupa un nurnar de secunde (pe care le introduceti dumneavoastra) - optiunea After (Dupa] Pentru a vizualiza efectele de tranzltie alese, apasati butonul Preview Stergerea efectelor de tranzltie se realizeaza alegand din Iista de tranzltli varianta None (Fara) Stabilirea formatului unui diapozitiv - tab-ul Design (Proiectare) - Slide size (Dimensiune diapozitiv) optiuni suplimentare, se selecteaza comanda Custom Slide Size Din Iista derulanta Slides sized for (Diapozitive dimensionate pentru) se selecteaza formatul dorit cu ajutorul carnpului Number slides from (Numerotare de la), se poate stabili numarul cu care sa inceapa numerotarea diapozitivelor. Corectarea erorilor gramaticale· tab -ul Review – Language Corectarea erorilor de ortografie se realizeaza cu ajutorul functiei Spelling (Corectare ortograflca). Acesta se apeleaza prin apasarea tastei F7 sau a butonului cu abc Imprimarea- File - Print (Fisier - Imprimare) sau apasatl simultan tastele Ctrl si P. Prezentarea- tab-ul Slide Show (Expunere diapozitive), sectiunea Start Slide Show (Pornire expunere diapozitive) Dostları ilə paylaş: \|
http://muhaz.org/tarix-no-musterinin-qeydiyyat-erizesi-v2.html	Tarix: No MÜŞTƏRİNİn qeydiyyat əRİZƏSİ	USERS: Private Institutions / State Organizations / Foreign State Organizations / State Institutions / Other Public and Private Organizations / Other Financial Institutions İSTİFADƏÇİLƏR: Özəl Müəssisələr/ Dövlət Təşkilatları/ Xarici Dövlət Təşkilatları/ Dövlət Müəssisələri/Digər İctimai və Özəl təşkilatlar/ Digər Maliyyə Qurumları \| IMPORTANT NOTES / MÜHÜM QEYDLƏR \| - Use only black or blue ink for signing / İmza üçün yalnız qara və ya mavi mürəkkəbdən istifadə edin; - Confirm additional amendments with your signature / Əlavə olaraq daxil edilmiş düzəlişləri imzanızla təsdiq edin; - Use new page for additional information and confirm it with your signature / Əlavə məlumat üçün yeni səhifə istifadə edin və imzanızla təsdiq edin; Fields marked with * are mandatory / * ilə işarələnmiş xanaların doldurulması məcburidir Please, carry out registration at Business Center of “PASHA Bank” OJSC in compliance with the following information / Xahiş edirəm “PAŞA Bank” ASC-nin __________________ Biznes Mərkəzində aşağıdakı məlumatlara uyğun qeydiyyat aparılsın: ACTIVITY DETAILS / FƏALİYYƏT İLƏ BAĞLI MƏLUMAT \| - Full name of economic entity / Təsərrüfat subyektinin tam adı: _________________________ 2. Organization-Legal Form / Təşkilatı-Hüquqi Forması: \| ☐ Private Institution / Özəl Müəssisə \| ☐ State Institution / Dövlət Müəssisəsi \| ☐ Foreign State Organization / Xarici Dövlət Təşkilatı \| ☐ Public legal entity / Publik hüquqi şəxs \| ☐ Non-government organization / Qeyri-hökumət təşkilatı \| ☐ Other (specify) / Digər (qeyd edin) \| 3. Date of establishment / Yaranma tarixi: 4. Date of registration (if different) / Qeydiyyat tarixi (fərqlidirsə): 5. Country of registration / Qeydiyyatdan keçdiyi ölkə: \| (day/month/year)/ (gün,ay,il) \| 6. Legal address / Hüquqi ünvan: 7.Actual address/ Faktiki ünvan ______________________ ☐ Same as legal address / Hüquqi ünvanla eynidir 8.Phone number (work/mob) Əlaqə nömrəsi (iş/mob) _________________________ 9. TIN / VÖEN: 10. Activity type / Fəaliyyət növü: 11. Number of staff / İşçilərin sayı ☐ < 10 ☐ 10-50 ☐ 51-200 ☐ >200 12. Name of mother company (if available) / Baş təşkilatın adı (mövcud olan hallarda): 13. Country of establishment of the mother company / Baş təşkilatın təsis edildiyi ölkə: 14. Confidential password provided by the company (min 5 – max 8 numbers) / Şirkət tərəfindən təqdim olunan məxfi şifrə (min 5 – max 8 rəqəm): 15. Annual turnover of the company (AZN) / Şirkətin illik dövriyyəsi (AZN): ☐< 200 000 ☐ 200 000 – 2 000 000 ☐ 2 000 000 – 10 000 000 ☐ > 10 000 000 16. Reason of business relations with the bank / Bankla işgüzar münasibətlərin yaradılmasının məqsədi: 17. Source of funds / Vəsaitlərin mənbəyi: 18. Are you going to transfer money abroad? / Xaricə ödənişlər etmək niyyətindəsiniz? ☐ Yes / Bəli ☐ No / Xeyr 19. Are you going to transfer cash funds out? / Nağd vəsaiti mədaxil etmək niyyətindəsiniz? ☐ Yes / Bəli ☐ No / Xeyr 20. Has the property structure been changed over the last 5 years? / Son 5 ildə mülkiyyət strukturunda dəyişikliklər olunub? ☐ Yes / Bəli ☐ No / Xeyr If the answer is “yes”, explain in detail / Cavab müsbətdirsə, ətraflı izah edin: 21. Has there been any change in founders over the last 5 years? / Son 5 ildə təsisçilərin tərkibində dəyişiklik baş veribmi? ☐ Yes / Bəli ☐ No / Xeyr If the answer is “yes”, explain in detail / Cavab müsbətdirsə, ətraflı izah edin: 22. Have organizational changes been made over the last 5 years? / Son 5 ildə təşkilati formada dəyişikliklər olunub? ☐ Yes / Bəli ☐ No / Xeyr If the answer is “yes”, explain in detail / Cavab müsbətdirsə, ətraflı izah edin: 23. Are there other departments and representations? / Digər şöbələr, nümayəndəliklər mövcuddur? ☐ Yes / Bəli ☐ No / Xeyr If the answer is “yes”, explain in detail / Cavab müsbətdirsə, ətraflı izah edin: 24. Cause of planned operation / Planlaşdırılan əməliyyatın səbəbi: 25. Do you have other bank accounts? / Digər bank hesablarınız varmı? ☐ Yes / Bəli ☐ No / Xeyr Name of bank / Bankın adı Country / Ölkə 26.Bankla işgüzar münasibətlərin səbəbi barədə əlavə məlumat / Further information about the reason of business relations with the bank _________________________ 27. Təqdim olunan iş, mal və xidmətlər barədə məlumat / İnformation about offered work, goods and services _________________________ 28. Fəaliyyətinizi genişləndirməyi və ya başqa yerə keçirməyi düşünürsünüzmü?/ Do you think about expanding or moving your business elsewhere? _________________________ 29. Specify the significant jurisdictions where you operate (20% and more of the turnover) / Fəaliyyət göstərdiyiniz əhəmiyyətli yurisdiksiyaları qeyd edin (dövriyyənin 20% və daha yuxarısı) 30. Details of your main contractors / Əsas podratçılarınız barədə məlumat 31. Jurisdictions where your main contractors operate / Əsas podratçılarınızın aid olduğu yurisdiksiyalar 32. Details of your main customers / Əsas müştəriləriniz barədə məlumat 33. Jurisdictions where your main customers operate / Əsas müştərilərinizin aid olduğu yurisdiksiyalar 34. Amount of current assets / Cari aktivlərin həcmi: 35. Average monthly profit over the past year / Son 1 il ərzində orta aylıq mənfəət həcmi: 36. Average monthly turnover over the past year over the past year / Son 1 il ərzində orta aylıq dövriyyənin həcmi: 37. Average monthly amount of money transferred abroad over the past year / Son 1 ildə xaricə köçürmələrin orta aylıq miqdarı: 38. Average monthly amount of money transferred from foreign countries over the past year / Son 1 ildə xaricdən daxilolmaların orta aylıq miqdarı: ______________________ 39.ƏDV qeydiyyatı/VAT registration - Bəli/Yes - Xeyr/No SHAREHOLDERS/ FOUNDERS/ STOCKHOLDERS PAYÇILAR/ TƏSİSÇİLƏR/ SƏHMDARLAR FOR PHYSICAL ENTITIES (if shareholders/ founders/ stockholders are physical entities) If the company has several shareholders, add new lines with “+” FİZİKİ ŞƏXSLƏR ÜÇÜN (payçılar/ təsisçilər/ səhmdarlar fiziki şəxslərdirsə) Bir neçə təsisçi olduqda “+” işarəsi vasitəsilə yeni bölümlər əlavə edin \| Name / Adı Last name / Soyadı Patronymic / Ata adı Date of birth / Doğum tarixi____ Place of birth / Doğulduğu yer _________________________ Citizenship / Vətəndaşlığı Sex / Cinsi: ☐ Male / K ☐ Female / Q Marital status / Ailə vəziyyəti: ☐ Married / Evli ☐ Single / Subay Address/Ünvan _________________________ Occupation/Məşğuliyyəti _________________________ Series and number of identity card /Şəxsiyyəti təsdiq edən sənədin seriya və nömrəsi : ________________ Date of issue / Verilmə tarix : Valid until / Bitmə tarixi : __________ PIN code of ID card / Şəxsiyyəti təsdiq edən sənədin FIN kodu: Mənsub olduğu vergi rezidentliyi ölkəsi/Tax residency country_____________________ TIN (if available) / VÖEN (mövcuddursa) _________________________ Have you ever been convicted of a criminal offence? / Cinayət məsuliyyətinə cəlb edilib? ☐ Yes / Bəli ☐ No / Xeyr Are you a political figure? / Siyasi xadimdir? ☐ Yes / Bəli ☐ No / Xeyr ☐ Close relative of political figure / Siyasi xadimin yaxın qohumu If you are a political figure (or close relative of any political figure), please fill PEP form. / Zəhmət olmasa Siyasi xadim (və ya yaxın qohum) olduğu halda PEP formasını doldurun Number of shares / Səhmlərin sayı Amount of shares (%) / Səhmlərin miqdarı Type of shares (having voting right) / Səhmlərin növü (səs hüququnun olması) Phone / Telefonlar (home) / (ev) \| (work) / (iş) \| (mobile) / (mobil) \| _________________________________________________________________________________________________ SHAREHOLDERS/ FOUNDERS/ STOCKHOLDERS PAYÇILAR/ TƏSİSÇİLƏR/ SƏHMDARLAR FOR LEGAL ENTITIES (if shareholders/ founders/ stockholders are legal entities) HÜQUQİ ŞƏXSLƏR ÜÇÜN (payçılar/ təsisçilər/ səhmdarlar hüquqi şəxslərdirsə) \| Name of legal entity / Hüquqi şəxsin adı: TIN / VÖEN Country and date of registration / Qeydiyyatdan keçdiyi ölkə və qeydiyyat tarixi: \| (day/month/year) / (gün,ay,il) \| Legal address / Hüquqi ünvan: Activity type / Fəaliyyət növü: Number of shares / Səhmlərin sayı Amount of shares (%) / Səhmlərin miqdarı (%) Type of shares (having voting right) / Səhmlərin növü (səs hüququnun olması) Authorized person and contact details / Səlahiyyətli şəxs və əlaqə məlumatı: __________________________________________________________________________________________________ DETAILS OF COMPANY MANAGEMENT (persons listed in the signature and seal patterns sheet) TƏŞKİLATIN RƏHBƏRLİYİ HAQQINDA MƏLUMAT (imza və möhür nümunəsində qeyd olunan şəxslər) \| ☐ Same as the founder (individual) / Təsisçi (fiziki şəxs) ilə eynidir Name / Adı Last name / Soyadı Patronymic / Ata adı Date of birth / Doğum tarixi Place of birth / Doğulduğu yer Citizenship / Vətəndaşlığı Address/ Ünvan Sex / Cinsi: ☐ Male / K ☐ Female / Q Marital status/ Ailə vəziyyəti : ☐ Married / Evli ☐ Single / Subay Position/Vəzifəsi _ ________ PIN code of ID card / Şəxsiyyəti təsdiq edən sənədin FIN kodu: Series and number of identity card /Şəxsiyyəti təsdiq edən sənədin seriya və nömrəsi : Date of issue / Verilmə tarix : Valid until / Bitmə tarixi : Additional Identification document / Şəxsiyyəti təsdiq edən əlavə sənəd: ☐ IAMAS ☐ Passport ☐ driving license / Sürücülük vəsiqəsi ☐ Birth certificate/ Doğum haqqında şəhadətnamə ☐ Others / Digər Series and number of additional identity card /Şəxsiyyəti təsdiq edən əlavə sənədin seriya və nömrəsi : _________________________ Date of issue / Verilmə tarix : _________________________ Valid until / Bitmə tarixi : _________________________ PIN code of ID card (if available) / Şəxsiyyəti təsdiq edən sənədin FIN kodu (olduqda): _________________________ Mənsub olduğu vergi rezidentliyi ölkəsi/Tax residency country ____________________ TIN (if available) / VÖEN (mövcuddursa) ____________________ Has he/she ever been convicted of a criminal offence? / Cinayət məsuliyyətinə cəlb edilib? ☐ Yes / Bəli ☐ No / Xeyr Is he/she is a political figure? / Siyasi xadimdir? ☐ Yes / Bəli ☐ No / Xeyr ☐ Close relative of political figure / Siyasi xadimin yaxın qohumu If he/she is a political figure (or close relative), please fill PEP form. / Zəhmət olmasa Siyasi xadim (və ya yaxın qohum) olduğu halda PEP formasını doldurun Number of shares / Səhmlərin sayı Amount of shares (%) / Səhmlərin miqdarı (%) Type of shares (having voting right) / Səhmlərin növü (səs hüququnun olması) _________________________ Phone / Telefonlar (home) / (ev) \| _______________________ (work) / (iş) \| _______________________ (mobile) / (mobil) \| _________________________________________________________________________________________________ \|
http://muhaz.org/outputs-i-asset-and-income-r-diversification-patterns-to-ensur.html	Outputs I asset and Income r Diversification Patterns to Ensure Sustainable Livelihoods P	1999-2000 Outputs I Asset and Income r Diversification Patterns to Ensure Sustainable Livelihoods P Print Outputs E Barrett, Christopher B. and Michael R. Carter, "Can't Get Ahead For Falling Behind: New Directions for Development Policy To Escape Poverty and Relief Traps," BASIS Policy Brief, November 1999 (revised January 2000). Slightly revised version being prepared for invited resubmission to Choices. Barrett, Christopher B. and Thomas Reardon, "Asset, Activity, and Income Diversification Among African Agriculturalists: Some Practical Issues," report to BASIS CRSP, March 2000. Portions to be included in editor's introduction to forthcoming special issue of Food Policy. Barrett, Christopher B ., Mesfin Bezuneh, Daniel C. Clay, and Thomas Reardon, "Heterogeneous Constraints, Incentives and Income Diversification Strategies in Rural Africa," report to BASIS CRSP, , August 2000. Article under review for journal publication. ,Barrett, Christopher B., Mesfin Bezuneh, and Abdillahi Aboud, "The Response of Income Diversification to Macro and Micro Policy Shocks in CBte dYIvoirea nd Kenya," report to BASIS CRSP, September 2000. Pending submission to Food Policy. Barrett, Christopher B. and Michael R. Carter, "Directions for Development Policy to Escape Policy and Relief Traps," Afiica Notes (newsletter of the Cornell ~nstituiefo r African Development), Feburary 2000, pp. 1-5. Non-Print Outputs Networking with other researchers interested in livelihoods diversification in rural Africa led to the proposal of a special issue of the journal Food Policy to the new editors, based at Wye College, U.K. The proposal was accepted and the special issue on "Income Diversification and Livelihoods in Rural Africa: Cause and Consequence of Change" will be the journal's only special issue of 2001, tentatively scheduled for June 2001 publication. Guest editors of the special issue are Barrett, Reardon, and Patrick Webb of Tufts University (not affiliated with this project). Paper submissions have been invited and are undergoing peer review. Paper (poster) presentation on the "Impacts of Food-Aid on Nutrition and Food Security in Rural Kenya" at the 24" Internaitonal Association of Agricultural Economists Conference, Berlin, Germany, August 13- 19,2000. 2* Differential Responses of Rural Residents to Long-term Economic Change in Kita, Mali Camara, Seydou, Tieman Difma, Mama KarnatC, Dolores Koenig, Fatimata Maiga, Amadou Tembely and Sira Traort. July 2000. "L'Economie Rurale B Kita: Etude dans une Perspective d'Anthropologie AppliquCe (Rapport Intkrimaire)." Bamako: Institut des Sciences Humaines. Diarra, TiCman, Ladji Siaka Doumbia, Mama Karnatt, Dolores Koenig and Amadou Tembely. March 2000. "L'Economie Rurale B Kita: Resultats de la Premi5re Etape." Bamako: Institut des Sciences Hurnaines. Policy Briefs Horowitz, Michael M. An Alternative for Managing Tropical Floodplain Rivers. BASIS Brief No. 1, December 1999,8 pp. Barrett, Christopher B. and Michael R. Carter. Can't Get Ahead for Falling Behind: New Directions for Development Policy to Escape Relief and Poverty Traps, BASIS Brief No. 2, January 2000, 8 pages. Place, Frank and Brent Swallow. Tenure and Management of Tree Resources in Eastern and Southern Africa: Problems, Evidence, and Policy Implications. BASIS Brief No. 3. February 2000, 8 pp. Ahmed, Abdel Ghaffar, Kristy Cook, and Michael Roth, with assistance from Kurt Brown and Marsha Cannon. Agricultural Policy, Resource Access, and Human Nutrition: Horn of Africa Regional Symposium. BASIS Brief No. 4, July 2000, 8 pp. Global Program and Synthesis 101 99-2000 Outputs Namibian land transfers integrated with a GIs program. This is being shared with key go\-errre:: offices and other bodies, including the i\;armb:z Broadening Access to Land Markets Nature Foundation. The methodology is alsc 5 c z g in Southern Africa taught to the government officers. I-- * All commercial farrnland transfers in Zimbab:~. s f r r Papers 1996- 1999 Graham, Andrew W. and Michael C. Lyne (1999). "Land redistribution in KwaZulu-Natal: An analysis and +2+ comparison of farmland transactions in 1997 and 1998." Broadening Access to Water Resources Agrekon 38 (4) 1999516-525, AEASA, South Africa. in Southern Africa Lyne, Michael C. and Douglas H. Graham. (1999). "The impact of land redistribution on tenure security and Chavula, Geoffrey M. S. "The Evaluation of the I)resz: agricultural performance in KwaZulu-Natal." Article and Potential Water Resources Management for ke under review for journal publication. Lake Chilwa Basin." Polytechnic, University of Malawi. 1999. Graham, Andrew W. and MAG Darroch. (2000). "Relationships between the mode of land redistribution, Chavula, Geoffrey M. S. "Water Use and Qualip L::; tenure security and agricultural credit use in KwaZulu- the Likangala River in Zomba District." (Draft) .k-cgzr * , Natal." Article under review for journal publicat~on. 1999. Graham, Andrew W. (2000). "Land Redistribution in Chikozho, Claudious. "Integrated Community KwaZulu-Natal: An analysis of farmland transactions Management of Water Resources: an assessment cf 2: recorded in 1997 and 1998." M.S.-Agriculture thesis, Zimbabwean water sector reform vision." Presenrsj 2: University of Natal, Pietermaritzburg. April 2000. the BASIS Workshop, Malawi, July 2000. Lyne, Michael C., P. Zille and Douglas H. Graham (2000). "Financing the market-based redistribution of land to disadvantaged farmers and farm workers in South Africa: Recent performance of the Land Reform Credit Facility." Accepted for publication in the journal Sociological Research Online. .." Petrie, Ragan. (2000). "Lost in the Shuffle? Women and - .- Land Reform in KwaZulu-Natal, South Africa." (Draft, ?. cs Fuller, Ben, and Kamwi, Oscar. (1999) An Analysis of ,< , V* % - the First Census Survey of Commercial Land -. Transactions in Namibia, 1990-8. Rugube, Lovemore (2000). Report on Census Survey, Zimbabwe, 1996-8. Harare, Zimbabwe. I 1 .' . Non-print Outputs ' The following unique databases have been created: ' .. ' I ' All commercial farmland transfers in KwaZulu- . j ll Natal for 1997-1999. das Neves, Joel and Eduardo Chilundo. "Report of ir: BASIS Water Resource Management Study." Jul!-. 2000. Derman, B. and A. Ferguson. "Against the Flow: Activism and Advocacy in the Reform of Zimbabn-e 5 Water Sector." Culture and Agriculture, 21 (3:):p ~5-. 9. 1999. Derman, Bill. "Democratizing Environmental Use'? Land and Water in Southern Africa at the End of th? Century." Michigan State University and Centre f;r Applied Social Sciences, University of Zimbabn s. -1 appear as a Working Paper, Programme in Land af Agrarian Studies, University of the Western Caps. December 1999. Derman, Bill, Anne Ferguson, and Frand Cjsnese ~ 1 - the assistance of C. Chikozho, E. anr9S Vombo. "Decentrahzation, Devol Development: Reflections on the W w Palicy Pmcsi i in Zimbabwe." Presented at the B A m WBSOQ, Malawi, July 2000 and revised Sept Information at the household-level and land parcel- Ferguson. A. and B. Derman. "Water a d:-nE level for respondents in the 1999 sample survey of in the Water Reform Process in Zidbtairc: -5, new entrants on commercial farmland redistributed practices and Understandings." In W r Pole.-: in KwaZulu-Natal in 1997. Security Issues, eds. Scott Witter andha% W&r?i:rt International Review of Comparative WEic Poi@ All land transfers in Namibia for 1990-8. 1999. Vol. 11, pp. 207-228. Quisumbing, Agnes R. and John A. Maluccio "Intrahousehold Allocation and Gender Relations: New Empirical Evidence from Four Developing Countries," IFPRI FCND Discussion Paper 84, April 2000. Non-Print Outputs Database is now available on the Internet from the School of Development Studies, University of Natal- Durban or by request to IFPRI . Project Conference: Strengthening Development Policy By Looking Within the Household: Linking Household Resources to the Dynamics of Poverty in South Africa: A Case Study of KwaZulu-Natal Friday, 13 October, 2000, at the Farm Inn, Pretoria. Southern Afri~a 87 farmers. Researchers will assess farmers "with" and "without" the scheme (e.g. non-participant farmers from the adjacent area). Through a household level user survey, researchers will develop a database to quantify the amount of water demanded by activity and season. Such information, complemented by secondary data, will provide a basis for analysis. It will also provide to the Mwea irrigation authorities better information about delivery system efficiency. The survey will be carried out during the production season, with particular attention to waterlirrigation use by activity and time for both participant and non-participant households. Researchers will produce a final report and non-technical policy memo(s) with emphasis on steps and approaches to implement the study findings. A seminar will be held to discuss and disseminate study results and implications. Relevant data sets will be organizedlcreated in such a way as to be useful for irrigation authorities, policy makers, scheme farmers, and other interested researchers. Note: Outputs marked with an asterisk () below are available on the BASIS CRSP web site at h t t p : / / ~ ~ ~ . ~ i ~ ~ . e d u / l t c . b a s i s +1+ From Household to Region: Factor Market Constraints to Income and Food Security in a Highly Diverse Environment- South Wollo, Ethiopia Publications Amare, Yared, Yigremew Add, Degafa Tolossa, Peter Castro and Peter Little. November 1999. "Food Security and Resource Access: Preliminary Findings from the , Community Assessments in South Wollo and Oromiya Zones of Amhara Region, Ethiopia." Regional BASIS Horn Symposium on Agricultural Policy, Resource Access, and Nutrition, 3-5 November, Addis Ababa, Ethiopia. Amare, Yared, Yigremew Adal, Degafa Tolossa, Peter Castro and Peter Little. January 2000. "Food Security and Resource Access: A Final Report on the Community Assessments in South Wollo and Oromiya Zones of Amhara Region, Ethiopia." Madison, WI and Addis Ababa, Ethiopia: BASISJIDR Research Program, 59 pp. 68 Greater Horn of Africa Amare, Yared and Peter Little. M m .Fs cc Security and Resource Access Preliminary Findings from an Interd Program." Paper presented at -- - Society for Applied Anthropology, March 2000. r Castro, Alfonso Peter, Yared Amare, Yigrsmt- - L a mat Degafa Tolossa. January 2000. BASIS/IDR C z - - 7 Assessments: Kebele Profiles, Parts I, 11. El. z% T;- 179 pp. * Gaile, Gary, T. Gebre-Egziabher, and P. D. Li,s November 1999. "Market Center Functions ar2 - ---9 as Related to Food Security in South Wollo. E f z : ~ c Preliminary Observations." 55 pp. * Gebre-Egziabher, Tegegne, Mulat Roth. November 1999. "Microd Access and Poverty: Policy Imp1 in South Wollo and East Gojam, BASIS Horn Symposium on " Resource Access, and Nutrition," 3- . . Ababa, Ethiopia. Shin, Michael. November 1999. "Us Information System within the in Ethiopia." 11 pp. * "BASIS CRSP Regional Seminar, October. i s . k s s z Ethiopia." Compiled by Kurt Brown, 6 pp. " Data - SPSS Data Set (448 households), June 2000. -r One" Household Survey. 2-4 in the Horn of Africa wsooclr Toadt &d Food Security in the Somalia and =a Borderlands." 108 pp. ;Pe&rD, W e 2000. "Pastoralism and Cross-Border :ia aRiskyg-n vironment: The Case of the Somalia ids." e presented at the Max Planck hthropology, Halle, Germany, yehu Azeze, and Ayele h b e r 1999. Cross-Border Livestock eport Series No. 1. Addis Charlotte; Bogalech Alemu; Theresia ndo; Hilda Kigutha; and Antonia g Household Food Security: Integrated Approaches. BASIS darlotte. Gender and Household Food Food and Nutrition 2000, gee, AL. October 8-10,2000. Kristy Cook and Michael Roth, a1 Symposium: Agricultural s and Human Nutrition." BASIS culam noerra. Overview of the 1 Symposium: Agricultural and Human Nutrition, dis Ababa, Ethiopia. 14 pp. 5* Changing Tenure Patterns, Institutional and Policy Responses to Water Management in East Africa: A Comparative Study of Kenya and Tanzania The report "Changing Water Tenure Patterns, Policy and Institutional Responses to Water Management in East Africa" by Christopher Huggins is to be published in the near future by ACTS Press. A draft entitled "Rural Water Tenure in East Africa: A Comparative Study of Legal Regimes and Community Responses to Changing Tenure Patterns in Kenya and Tanzania" dated May 2000 is currently available on the BASIS web site. +6+ Irrigation, Participation and Factoi. Markets in Tanzania: A Participatory Research Program Reports from the first phase of the research have been written in Kiswahili and distributed in the villages. Database The research has a database resulting from a 20-page questionnaire administered to 80 randomly chosen informants in each of the two villages studied intensively. Workshop A two-day workshop was held in Dar es Salaam on Community Participation. Participants included 15 villagers, 15 staff members of the Irrigation Section, 15 officials from the Ministry of Water, Ministry of Community Development, Cooperative Department, local government technical officers from the areas of the research, and 15 representatives of NGOs, training institutions, and donors - .p . . ; ? ; , ~ ~ - * ~ ~ ; * . * ~ ~ q * d l - m ~? :;.. --<--,.-,. . .' ' .z: ' , . - .~ ." ..:; . .. .:,-.* .~: >t.,:: .-,:" , _ <. . .. ...: ,.k:..&; . -. : ., . . . . , , . . . ; : , . . ,.'..< '"..,, , ,-'.?':iL. ...I:j .:... Greater Horr nf Afrips RQ 2000-2001 Work Plan Between October 2000 and the pr6ject's conclusion in March 2001, researchers will prepare the final report on the feasibility of real estate privatization indicators and data base development, including the country studies prepared for the Minsk workshop. 1999-2000 Competitive Grant Award 2 d Farm Size, Farm Type and Competitiveness in the Kyrgyz Republic 1 Report on Farm Survey. Distributed 500 copies in Russian language in Kyrgyz Republic. After editing, this report will become a BASIS output. 105 pp. Analytical Report on Farm Returns and Land Value. c 1 Circulated among key policy makers in Kyrgyz Republic. .! Report is the basis for a journal article to be submitted for publication. 29 pp. Seminar of findings presented to farmers, local government officials and Rural Advisory Development Service staff. Kant Rayon (north central) Kyrgyz Republic, October 12,2000. 4 Design of a Database to Monitor Land Privatization in Eastern Europe and the Former Soviet Union Land Privatization Index Workshop, August 21-23,2000 in Minsk, Belarus. Eastern Europe and Eurasia 41 ; 1.A. National Rural Household Suckey December, pp. 9-10." Beneke de Sanfeliu, Margarita (2000), "Dinamica de InterAmerican Development Bank. * - Ingreso de las Familias Rurales en El Salvador. Estudio de Panel 1995-1997," Boletin Econhnico y Social, No. "Enfoques Innovativos en las Finarizas. Financiers Calpii de El Salvador, " W Beneke de Sanfeliu, Margarita and Claudio Gonzalez- Vega (200,0), "Dynamics of Rural Household Incomes in El Salvador: 1995-1997. Panel Results," submitted to the 2000 Annual LACEA Meetings, Rio de Janeiro, Brazil, Calpia," Estudios- Centroamer~can Briones, Carlos and Katharine Andrade-Eekhoff (2000), 624, October, pp. 983- 1000. Participacih en 10s Mercados Laborales de 10s , FUSADES (ISBN 99923-816-1-2), 48 pp.* Gonzalez-Vega (1999), "Rural Poverty and Land Degradation in El Salvador," abstract, American Journal of Agricultural Economics, December. rsi92aoo outputs Qotputs marked with gn asterisk(?$ below are @vaila&leO K "7%O~h io &tare Uhiv~rsityX, gri~ultwal. Ecmzonzics Dep~Hmeq6R E%PF@5Ew nae Brogrczm web site at http:l/ aaedecon.an.o~o-st&@.-edu/rwalfinmde El Salvador Research hgram Publications ''2 * Beneke de S$nfeli& Magarita (2000), Dinaica del Eqgr~sad e hs~~am&R,aur,cs~E es en BJ Xab~idmE. studio de P a d 1@95-19DZ,D o~~pwmtI~n~vedsteig a&B@iBMIS No. 1,S an Salvad~rE: UXADm (ISBN 999Z3-816-&4), 32 pp, * Beneke de Sanfkli6, Margazita (ZQOO), " D i m ~ a4.5 Ingreso de las Familias Ruraltt en El Salvador. ~siudio de.Pahel1995-1997," Boketm Econoinica v&xial, No. 17& January, San.Balado~: ~MT3E.SGI SSN 1021- 6375),12 pp. Baeke de@nfo&iB, M@ganica and,Cl~dia~ omalez- Veg [20,QQ), 'Diyinamia'of~d Household Incomes in El Salvador: 1995-1997. Pan~lR~s_uHsu,"b mitted to the 2000 &mud ~~CEAMeetin~sd,e iJaon eiro, Brazil, - 36 pp." Briones,, Cwlos abd Katharine Anorjde-Eekhoff 1(22000), Parti~ipa&&e n.10~M el;c@d~Lsa bomles de lm Residentes en Im Areas Rurales, L i m ~ i ~yw Qses ~f&osJ Dbcumento de Investigacihn BASB No. 2, San 3iilvador: . FUSi-pJ>ES (ISBN 99923-8l6-1-2),4B'p^p". * n i% -~ , Hophns, .JeGfrpy, D~uglasS ~pt@at,aan~& BEs%dio Oo~z&ez-Vega( 1999$, '~Bma!I;Pav.p:rtya nd.UpP, Degradation in El Salxador,'.l absaaet, Americn. Journaj ofAg.ricu&ural Economics, Deceder. Lard6 de Paloma, ~ q ? b e l l ~ ~ d , &'Alxga$ ello de M6rera (2000), Zntegracich a Mfrcados de 10s Hugares Ruriz6es y i3qeraeih de lagre&os,D oc~en%d@e > Inves$jgaci6n.BAQS No. 3, Sm 8alva.d~rF: LTSADES (ISBN 99923-816-2-9),24-pp." ~azdkd e~aloxnoA, nibella, Ctaudie GomJ ez-Ve-d Aids Arg$e&l,o ,& Morera (;2Q00), "$legrees@f ~ m b a Integsation as Determinants of Rwal Inco~eisn El Sal~ador,"s ~bxnittedto the 20QQ~AnnuLalA dEA Meetings, R~dQe Janeiru, gsazil, 26 pp." Vides de Andrade, Ada &bin& '(%WQ, 'Woinen's Employme@ in ~urdl"'Arkaas dt heir Soo.iy~~~~lusion," proposd'for the*ID"~Sa, n Salvador: 'FUS~E3&5 p p. 24 Central America Dostları ilə paylaş: \|
http://muhaz.org/elemente-suprafata-de-lucru.html#COMUTARE_INTRE_PREZENTARI	Elemente suprafata de lucru	ELEMENTE SUPRAFATA DE LUCRU v' Bara de titlu - afiseaza numele prezentarli curent deschise v' Quick Access Toolbar (-bara standard de instrumente care apare pe panglica ~ ofera acces la comenzile cele mai uzuale. v' Ribbon (Panglica] - zona din part ea de sus a ferestrei ce contl ne grup uri de cornenzi. v' Fereastra de lucru - contine in partea stanga Iista diapozitivelor prezentaril, iar In partea dreapta diapozitivul aflat In lucru. v' Status bar (Sara de stare) - bara din partea de jos a ferestrei programului, care afiseaza diverse inforrnatii de stare - include butoane pentru modificarea vlzuallizarii. COMUTARE INTRE PREZENTARI Daca nu doriti sa grupati butoanele de pe bara de acttvltatl, aceasta optiune se poate dezactiva. 1. Executati click dreapta pe taskbar - alegeti optiunea Properties 2. In fila Taskbar, din meniul Taskbar buttons (Butoane Taskbar), selectati Never combine(Nu se combine nicioda~) - apoi apasatl OK pentru Inchiderea ferestrei. Butonul Fit to Window (Potrivire in fereastra) redimensioneaza automat diapozitivul, astfel lncat sa fie afisat in intregime in fereastra de lucru. MODIFICARE BARE DE INSTRUMENTE In aplicatia Microsoft PowerPoint 2013, instrumentele (butoanele) de lucru sunt organizate in grupuri logice numite tab-uri (file), lntr -o zona de lucru din partea de sus a ferestrei aplicatiei, numita Ribbon (Panglica}. Banda de butoane (Ribbon) poate fi minimizata sau chiar ascunsa / reafisata - apasarea butonului localizat In partea din dreapta sus a ecranului . - prin dublu click pe numele tab-ulu i dorit. - prin cornbinatia de taste Ctrl si Fl. Quick Access Toolbar (Bara de instrumente acces rapid) prin adaugarea sau stergerea diverselor butoane. Quick Access Toolbar – More Commands- PowerPoint Options (Optiuni PowerPoint), cu ajutorul butoanelor Add (Adaugare) si Remove (Eliminare) puteti adauga si respectiv sterge butoane. Butonul [Optiuni] din meniul File deschide fereastra cu optiunile aplicatiei. Modul normal de lucru (Normal View) Modul de lucru Outline (Schita) - este folosit pentru editarea rapida a acestor texte. Modul de lucru Slide Sorter (Sortare diapozitive) Notes Page [Pagina cu note) se pot edita foarte usor inforrnatii (note) atasate diapozitivelor. Reading View (Vizualizare citire) prezinta foliile intr-un format dlt tot ecranul, insa oferind acces si la Taskbar pentru a comuta usor in alte ferestre. Comutarea intre modurile de lucru se realizeaza cu ajutorul butoanelor din grupul de butoane Presentation Views (Moduri de vizualizare a prezentarii), aferent tab -ului View (Vizualizare). New Slide (Diapozitiv nou) • Title Slide (Diapozit iv de tip titlu) • Title and Content (Titlu si contlnut) - contine substituienti pentru titlul diapozitivului si pentru continut (text, imagine, tabel, grafic, mediaclip). • Title Only (Doar titlu) - prezlnta doar un substituient pentru titlul diapozitivului. • Blank (Fara continut) - nu prezlnta nici un substituient, urrnand ca utilizatorul sa Int roduca casete de text, imagini, grafice, etc . • Comparison (Cornparatie) prezinta substituienti pentru titlul diapozitivului, sidoi substituienti identici in care se pot compara doua texte, imagini, grafice. Modificarea formatului unui diapozitiv – Home – Slides Comanda Layout (Aspect) este disponibila la click dreapta executat pe un diapozitiv in panoul cu diapozitive. Personalizarea diapozitivelor unei prezentari -buton Format Background (Formatare Fundal) din tab-ul Design. Format implicit se refera la o tema prestabilita sau creata de utilizator - buton Themes (Teme), disponibil in tab-ul Design (Proiectare). Coordonatorul de diapozitive (Master Slide) se prezinta ca un diapozitiv ale carui modificari (inserarea unei imagini, schimbarea culo rii de fundal, etc) sunt aplicate tuturor diapozitivelor pe care Ie controleaza.- tab-ul View (Vizualizare) Pentru a insera o imagine care sa fie afisata in toate diapozitivele prezentarii, -Slide Master (Coordonator diapozitive). Se selecteaza primul coordonator - Insert (Inserare) - Pictures (Imagini) Adaugarea textului in subsolul unui diapozitiv- Footer (Subsol) din fereastra Header and Footer (Antet si subsol) Pentru a ascunde numarul de diapozitiv in diapozitivele de tip titlu, se activeaza in prealabil optiunea Don't show on title slide (Nu se afiseaza la diapozitivul titlu). Adaugarea automata a datei calendaristice pentru un diapozitiv sau pentru toate diapozitivele- in fereastra Header and Footer (Antet si subsol), se bifeaza optiunea dorita : - Update automatically (Se actualizeaza automat) - Fixed (Fixate) - afisarea unei date/ore fixe prin tastarea unei date/ore in campul corespunzator Optiuni suplimentare: - Update automatically (Actualizare autornata) - language FORMATAREA TEXTULUI- grupul de butoane Font, aferent tab -ului Home (Pornire) Pentru diapozitivele dintr-o prezentare, pot fi inserate note ajutatoare pentru orator, In panoul cu note aflat In partea de jos a ferestrei apllcatiei, Panoul de note este semnalizat prin textul Click to add notes (Se face click pentru adauga re note)- nu sunt disponibile in timpul prezentarii Comentariile se introduc pentru diapozitive sau pentru obiectele din diapozitive [substituienti pentru titlu, text, imagine, tabel, etc reprezinta un instrument de recenzie (un comentariu poate fi inserat pentru a atrage atentia asupra unor obiecte, inforrnatii , cand prezentarea este editata de un alt utilizator).- se selecteaza diapozitivul - tab -ul Review (Recenzie) se apasa butonul New Comment (Comentariu Nou). Optiuni de pozitionare a textului pe verticala buton Text Direction Alinierea Iiniilor de text mai poate fi efectuata prin intermediul carnpulul Alignment (Aliniere) din fereastra Paragraph (Paragraf) Schimbarea spatiulul intre paragrafe – se selecteaza parahraf – Home- Line spacing Modificarea spatiului deasupra/sub paragraf- Paragraph (Paragraf) - line Spacing - line Spacing Options (Optiuni interlinie) Aplicarea marcatorilor – posibilitatea de a crea un nou marcator prin selectarea optiunii Bullets and Numbering - - Customize (Particu larizare).- fereastra Symbol Copierea/ mutare/stergerea unui text Aplicatia PowerPoint 2013 ofera utilizatorilor optiunea Paste Preview, prin care acestia pot vizualiza in timp real efectele copierii sau mutarii textului, pentru a alege varianta optima. Crearea tabelelor - Insert –Table Formatarea tabelelor - Table Styles (Stiluri tabel) aferent tab-ului Design (Proiectare). Inserarea imaginilor – Insert- Insert picture Redimensionarea imaginilor- grupul de butoane Size (Dimensiune) aferent tabului Format lmportanta in modificarea inaltimii sau latimii este optlunea Lock apect ratio (Blocare raport aspect) Introducerea - modificarea datelor pentru diferite tipuri de grafice - grupul de butoane Illustrations [llustratii], tab-ul Insert (Inserare). Modificarea tipului de grafic - grupul de butoane Type (Tip) - al tab- Design (Proiectare) se apasa butonul Chart Type Modificarea datelor unui grafic – de selecteaza grafic –Design- Data- Edit Data Adaugarea, modificarea / stergerea titlului unui grafic - Design – buton Add chart Element- Chart Title Adaugarea etichetelor unui grafic - se selecteaza graficul - din tab-ul Design (Proiectare), se apasa butonul Add Chart Element •(Adaugare element diagrams] - Data Labels optiuni suplimentare legate de etichete, alegeti optiunea More Data Label Options Eliminarea etichetelor dintr-un grafic se realizeaza prin alegerea optiunli None (Fara) din lista derulanta asoclata butonului Data Labels (Etichete de date) . Modificarea culorii de fundal a unui grafic Modificarea culorii elementelor graficului Copierea si mutarea graficului Redimensionarea, stergerea si deplasarea graficelor Crearea unei scheme organizatorice- Insert- Illustrations- (Inserare llustratie SmartArt- fereastra Choose a SmartArt Graphic se selecteaza categoria Hierarchy (Ierarhie- se alege un model de organigrarna. In structura organigramei, pot fi inserate- casete de text cu ajutorul butonului tJ Add Shape • (Adaugare forma) din tab-ul Design (Proiectare). Stergerea casetelor unei scheme organizatorice Copierea si mutarea unei scheme organizatorice- comanda Copy (Copiere) apelata din tab-ul Home (Pornire) sau din meniul contextual deschis cu click-dreapta pe marginea organigramei sau cu cornbinatia de taste Ctrl+C. Adaugarea diferitelor tipuri de obiecte intr-un diapozitiv Introducerea textului in interiorul unui obiect grafic Rotirea sau afisarea in oglinda a unui obiect- ajutorul grupului de butoane Arrange (Aranjare) aferent tab-ul Format, Alinierea unui obiect intr-un diapozitiv Gruparea si degruparea obiectelor grafice Pozttionarea obiectelor in diverse planuri Redimensionarea unui obiect grafic Copierea ~si mutarea obiectelor grafice Animatia textului si a imaginilor unui diapozitiv Exista patru tipuri diferite de anirnati in PowerPoint 2013: • Efectele de intrare. De exemplu, este posibil sa faceti un obiect sa se estompeze, sa traverseze diapozitivul venind dintr-o parte sau sa sara in diapozitiv. • Efectele de iesire. Printre aceste efecte se numara iesirea unui obiect de pe diapozitiv, disparitia din diapozitiv sau sa faca 0 spirala in exteriorul diapozitivului. • Efectele de evidentiere. Printre exemplele acestor efecte se numara mlcsorarea sau marirea in dimensiune, modificarea culorii sau invartirea in jurul axei obiectului respectiv. • Efecte de miscare. Este posibil sa ut ilizati aceste efecte pentru a deplasa un obiect In sus sau in jos, la stanga sau la dreapta sau conform unui model circular sau in stea (printre alte efecte) . Sectiunea Timing (Sincronizare) a tab-ului Animation [Animatii] ofera urmatoarele optiuni suplimentare Start (Pornire) – alegeti cand dortti sa inceapa anirnatia obiectului respectiv. click de mouse - optiunea On Click (La click) o odata cu precedentul obiect animat - optiunea With Previous [Cu precedentul) o la un anumit interval de timp dupa precedentul obiect animat optlunea After Previous (Dupa precedentul) • Duration (Durata] - setati durata redarii anlrnatiel prin introducerea numarului de secunde dorit in caseta corespunzatoare. • Delay (Intarziere) - setati Intarzierea inainte de inceputul unei anlmatii prin introducerea nurnarul de secunde dorit in caseta corespunzatoare. • Reorder Animation (Reordonare animatie) - modificatl ordinea anirnatiilor o Move Earlier (Mutare mai devreme) - muta 0 anirnatie Inaintea altei anlmatii o Move Later (Mutare mai tarziu) - muta 0 anlmatie dupa alta anirnatie optiuni ale efectelor de animatie - Pane Animatron Pane(Panou Animatie]- Play From (Redare de la) Tranzitlile intre diapozitive - fila Transitions optluni care pot fi particularizate cu privire la tranzitla aplicata • stabilirea directiei tranzltlei - prin apasarea butonului Effect Options • Aplicarea unui sunet care sa insoteasca tranzitia • Stabillrea duratei tranzitiel .. Modul de rulare a diapozitivelor la un click de mouse - optiunea On mouse click [. In mod automat dupa un nurnar de secunde (pe care le introduceti dumneavoastra) - optiunea After (Dupa] Pentru a vizualiza efectele de tranzltie alese, apasati butonul Preview Stergerea efectelor de tranzltie se realizeaza alegand din Iista de tranzltli varianta None (Fara) Stabilirea formatului unui diapozitiv - tab-ul Design (Proiectare) - Slide size (Dimensiune diapozitiv) optiuni suplimentare, se selecteaza comanda Custom Slide Size Din Iista derulanta Slides sized for (Diapozitive dimensionate pentru) se selecteaza formatul dorit cu ajutorul carnpului Number slides from (Numerotare de la), se poate stabili numarul cu care sa inceapa numerotarea diapozitivelor. Corectarea erorilor gramaticale· tab -ul Review – Language Corectarea erorilor de ortografie se realizeaza cu ajutorul functiei Spelling (Corectare ortograflca). Acesta se apeleaza prin apasarea tastei F7 sau a butonului cu abc Imprimarea- File - Print (Fisier - Imprimare) sau apasatl simultan tastele Ctrl si P. Prezentarea- tab-ul Slide Show (Expunere diapozitive), sectiunea Start Slide Show (Pornire expunere diapozitive) Dostları ilə paylaş: \|
http://muhaz.org/elemente-suprafata-de-lucru.html#Formatarea_tabelelor_-_Table_Styles	Elemente suprafata de lucru	ELEMENTE SUPRAFATA DE LUCRU v' Bara de titlu - afiseaza numele prezentarli curent deschise v' Quick Access Toolbar (-bara standard de instrumente care apare pe panglica ~ ofera acces la comenzile cele mai uzuale. v' Ribbon (Panglica] - zona din part ea de sus a ferestrei ce contl ne grup uri de cornenzi. v' Fereastra de lucru - contine in partea stanga Iista diapozitivelor prezentaril, iar In partea dreapta diapozitivul aflat In lucru. v' Status bar (Sara de stare) - bara din partea de jos a ferestrei programului, care afiseaza diverse inforrnatii de stare - include butoane pentru modificarea vlzuallizarii. COMUTARE INTRE PREZENTARI Daca nu doriti sa grupati butoanele de pe bara de acttvltatl, aceasta optiune se poate dezactiva. 1. Executati click dreapta pe taskbar - alegeti optiunea Properties 2. In fila Taskbar, din meniul Taskbar buttons (Butoane Taskbar), selectati Never combine(Nu se combine nicioda~) - apoi apasatl OK pentru Inchiderea ferestrei. Butonul Fit to Window (Potrivire in fereastra) redimensioneaza automat diapozitivul, astfel lncat sa fie afisat in intregime in fereastra de lucru. MODIFICARE BARE DE INSTRUMENTE In aplicatia Microsoft PowerPoint 2013, instrumentele (butoanele) de lucru sunt organizate in grupuri logice numite tab-uri (file), lntr -o zona de lucru din partea de sus a ferestrei aplicatiei, numita Ribbon (Panglica}. Banda de butoane (Ribbon) poate fi minimizata sau chiar ascunsa / reafisata - apasarea butonului localizat In partea din dreapta sus a ecranului . - prin dublu click pe numele tab-ulu i dorit. - prin cornbinatia de taste Ctrl si Fl. Quick Access Toolbar (Bara de instrumente acces rapid) prin adaugarea sau stergerea diverselor butoane. Quick Access Toolbar – More Commands- PowerPoint Options (Optiuni PowerPoint), cu ajutorul butoanelor Add (Adaugare) si Remove (Eliminare) puteti adauga si respectiv sterge butoane. Butonul [Optiuni] din meniul File deschide fereastra cu optiunile aplicatiei. Modul normal de lucru (Normal View) Modul de lucru Outline (Schita) - este folosit pentru editarea rapida a acestor texte. Modul de lucru Slide Sorter (Sortare diapozitive) Notes Page [Pagina cu note) se pot edita foarte usor inforrnatii (note) atasate diapozitivelor. Reading View (Vizualizare citire) prezinta foliile intr-un format dlt tot ecranul, insa oferind acces si la Taskbar pentru a comuta usor in alte ferestre. Comutarea intre modurile de lucru se realizeaza cu ajutorul butoanelor din grupul de butoane Presentation Views (Moduri de vizualizare a prezentarii), aferent tab -ului View (Vizualizare). New Slide (Diapozitiv nou) • Title Slide (Diapozit iv de tip titlu) • Title and Content (Titlu si contlnut) - contine substituienti pentru titlul diapozitivului si pentru continut (text, imagine, tabel, grafic, mediaclip). • Title Only (Doar titlu) - prezlnta doar un substituient pentru titlul diapozitivului. • Blank (Fara continut) - nu prezlnta nici un substituient, urrnand ca utilizatorul sa Int roduca casete de text, imagini, grafice, etc . • Comparison (Cornparatie) prezinta substituienti pentru titlul diapozitivului, sidoi substituienti identici in care se pot compara doua texte, imagini, grafice. Modificarea formatului unui diapozitiv – Home – Slides Comanda Layout (Aspect) este disponibila la click dreapta executat pe un diapozitiv in panoul cu diapozitive. Personalizarea diapozitivelor unei prezentari -buton Format Background (Formatare Fundal) din tab-ul Design. Format implicit se refera la o tema prestabilita sau creata de utilizator - buton Themes (Teme), disponibil in tab-ul Design (Proiectare). Coordonatorul de diapozitive (Master Slide) se prezinta ca un diapozitiv ale carui modificari (inserarea unei imagini, schimbarea culo rii de fundal, etc) sunt aplicate tuturor diapozitivelor pe care Ie controleaza.- tab-ul View (Vizualizare) Pentru a insera o imagine care sa fie afisata in toate diapozitivele prezentarii, -Slide Master (Coordonator diapozitive). Se selecteaza primul coordonator - Insert (Inserare) - Pictures (Imagini) Adaugarea textului in subsolul unui diapozitiv- Footer (Subsol) din fereastra Header and Footer (Antet si subsol) Pentru a ascunde numarul de diapozitiv in diapozitivele de tip titlu, se activeaza in prealabil optiunea Don't show on title slide (Nu se afiseaza la diapozitivul titlu). Adaugarea automata a datei calendaristice pentru un diapozitiv sau pentru toate diapozitivele- in fereastra Header and Footer (Antet si subsol), se bifeaza optiunea dorita : - Update automatically (Se actualizeaza automat) - Fixed (Fixate) - afisarea unei date/ore fixe prin tastarea unei date/ore in campul corespunzator Optiuni suplimentare: - Update automatically (Actualizare autornata) - language FORMATAREA TEXTULUI- grupul de butoane Font, aferent tab -ului Home (Pornire) Pentru diapozitivele dintr-o prezentare, pot fi inserate note ajutatoare pentru orator, In panoul cu note aflat In partea de jos a ferestrei apllcatiei, Panoul de note este semnalizat prin textul Click to add notes (Se face click pentru adauga re note)- nu sunt disponibile in timpul prezentarii Comentariile se introduc pentru diapozitive sau pentru obiectele din diapozitive [substituienti pentru titlu, text, imagine, tabel, etc reprezinta un instrument de recenzie (un comentariu poate fi inserat pentru a atrage atentia asupra unor obiecte, inforrnatii , cand prezentarea este editata de un alt utilizator).- se selecteaza diapozitivul - tab -ul Review (Recenzie) se apasa butonul New Comment (Comentariu Nou). Optiuni de pozitionare a textului pe verticala buton Text Direction Alinierea Iiniilor de text mai poate fi efectuata prin intermediul carnpulul Alignment (Aliniere) din fereastra Paragraph (Paragraf) Schimbarea spatiulul intre paragrafe – se selecteaza parahraf – Home- Line spacing Modificarea spatiului deasupra/sub paragraf- Paragraph (Paragraf) - line Spacing - line Spacing Options (Optiuni interlinie) Aplicarea marcatorilor – posibilitatea de a crea un nou marcator prin selectarea optiunii Bullets and Numbering - - Customize (Particu larizare).- fereastra Symbol Copierea/ mutare/stergerea unui text Aplicatia PowerPoint 2013 ofera utilizatorilor optiunea Paste Preview, prin care acestia pot vizualiza in timp real efectele copierii sau mutarii textului, pentru a alege varianta optima. Crearea tabelelor - Insert –Table Formatarea tabelelor - Table Styles (Stiluri tabel) aferent tab-ului Design (Proiectare). Inserarea imaginilor – Insert- Insert picture Redimensionarea imaginilor- grupul de butoane Size (Dimensiune) aferent tabului Format lmportanta in modificarea inaltimii sau latimii este optlunea Lock apect ratio (Blocare raport aspect) Introducerea - modificarea datelor pentru diferite tipuri de grafice - grupul de butoane Illustrations [llustratii], tab-ul Insert (Inserare). Modificarea tipului de grafic - grupul de butoane Type (Tip) - al tab- Design (Proiectare) se apasa butonul Chart Type Modificarea datelor unui grafic – de selecteaza grafic –Design- Data- Edit Data Adaugarea, modificarea / stergerea titlului unui grafic - Design – buton Add chart Element- Chart Title Adaugarea etichetelor unui grafic - se selecteaza graficul - din tab-ul Design (Proiectare), se apasa butonul Add Chart Element •(Adaugare element diagrams] - Data Labels optiuni suplimentare legate de etichete, alegeti optiunea More Data Label Options Eliminarea etichetelor dintr-un grafic se realizeaza prin alegerea optiunli None (Fara) din lista derulanta asoclata butonului Data Labels (Etichete de date) . Modificarea culorii de fundal a unui grafic Modificarea culorii elementelor graficului Copierea si mutarea graficului Redimensionarea, stergerea si deplasarea graficelor Crearea unei scheme organizatorice- Insert- Illustrations- (Inserare llustratie SmartArt- fereastra Choose a SmartArt Graphic se selecteaza categoria Hierarchy (Ierarhie- se alege un model de organigrarna. In structura organigramei, pot fi inserate- casete de text cu ajutorul butonului tJ Add Shape • (Adaugare forma) din tab-ul Design (Proiectare). Stergerea casetelor unei scheme organizatorice Copierea si mutarea unei scheme organizatorice- comanda Copy (Copiere) apelata din tab-ul Home (Pornire) sau din meniul contextual deschis cu click-dreapta pe marginea organigramei sau cu cornbinatia de taste Ctrl+C. Adaugarea diferitelor tipuri de obiecte intr-un diapozitiv Introducerea textului in interiorul unui obiect grafic Rotirea sau afisarea in oglinda a unui obiect- ajutorul grupului de butoane Arrange (Aranjare) aferent tab-ul Format, Alinierea unui obiect intr-un diapozitiv Gruparea si degruparea obiectelor grafice Pozttionarea obiectelor in diverse planuri Redimensionarea unui obiect grafic Copierea ~si mutarea obiectelor grafice Animatia textului si a imaginilor unui diapozitiv Exista patru tipuri diferite de anirnati in PowerPoint 2013: • Efectele de intrare. De exemplu, este posibil sa faceti un obiect sa se estompeze, sa traverseze diapozitivul venind dintr-o parte sau sa sara in diapozitiv. • Efectele de iesire. Printre aceste efecte se numara iesirea unui obiect de pe diapozitiv, disparitia din diapozitiv sau sa faca 0 spirala in exteriorul diapozitivului. • Efectele de evidentiere. Printre exemplele acestor efecte se numara mlcsorarea sau marirea in dimensiune, modificarea culorii sau invartirea in jurul axei obiectului respectiv. • Efecte de miscare. Este posibil sa ut ilizati aceste efecte pentru a deplasa un obiect In sus sau in jos, la stanga sau la dreapta sau conform unui model circular sau in stea (printre alte efecte) . Sectiunea Timing (Sincronizare) a tab-ului Animation [Animatii] ofera urmatoarele optiuni suplimentare Start (Pornire) – alegeti cand dortti sa inceapa anirnatia obiectului respectiv. click de mouse - optiunea On Click (La click) o odata cu precedentul obiect animat - optiunea With Previous [Cu precedentul) o la un anumit interval de timp dupa precedentul obiect animat optlunea After Previous (Dupa precedentul) • Duration (Durata] - setati durata redarii anlrnatiel prin introducerea numarului de secunde dorit in caseta corespunzatoare. • Delay (Intarziere) - setati Intarzierea inainte de inceputul unei anlmatii prin introducerea nurnarul de secunde dorit in caseta corespunzatoare. • Reorder Animation (Reordonare animatie) - modificatl ordinea anirnatiilor o Move Earlier (Mutare mai devreme) - muta 0 anirnatie Inaintea altei anlmatii o Move Later (Mutare mai tarziu) - muta 0 anlmatie dupa alta anirnatie optiuni ale efectelor de animatie - Pane Animatron Pane(Panou Animatie]- Play From (Redare de la) Tranzitlile intre diapozitive - fila Transitions optluni care pot fi particularizate cu privire la tranzitla aplicata • stabilirea directiei tranzltlei - prin apasarea butonului Effect Options • Aplicarea unui sunet care sa insoteasca tranzitia • Stabillrea duratei tranzitiel .. Modul de rulare a diapozitivelor la un click de mouse - optiunea On mouse click [. In mod automat dupa un nurnar de secunde (pe care le introduceti dumneavoastra) - optiunea After (Dupa] Pentru a vizualiza efectele de tranzltie alese, apasati butonul Preview Stergerea efectelor de tranzltie se realizeaza alegand din Iista de tranzltli varianta None (Fara) Stabilirea formatului unui diapozitiv - tab-ul Design (Proiectare) - Slide size (Dimensiune diapozitiv) optiuni suplimentare, se selecteaza comanda Custom Slide Size Din Iista derulanta Slides sized for (Diapozitive dimensionate pentru) se selecteaza formatul dorit cu ajutorul carnpului Number slides from (Numerotare de la), se poate stabili numarul cu care sa inceapa numerotarea diapozitivelor. Corectarea erorilor gramaticale· tab -ul Review – Language Corectarea erorilor de ortografie se realizeaza cu ajutorul functiei Spelling (Corectare ortograflca). Acesta se apeleaza prin apasarea tastei F7 sau a butonului cu abc Imprimarea- File - Print (Fisier - Imprimare) sau apasatl simultan tastele Ctrl si P. Prezentarea- tab-ul Slide Show (Expunere diapozitive), sectiunea Start Slide Show (Pornire expunere diapozitive) Dostları ilə paylaş: \|
http://muhaz.org/reforms-in-the-sphere-of-human-resources-management-in-the-ukr.html	Reforms in the sphere of human resources management in the Ukrainian bodies of public administration and local self-government	Reforms in the sphere of human resources management in the Ukrainian bodies of public administration and local self-government Andriy Lipentsev, Ph.D. in Economics Ukrainian Academy of Public Administration, Lviv Branch Reforms in the sphere of public administration are among the most important problems of the development in Ukraine that are to be solved at the first place. Transition to a sovereign, democratic, social, legislative state with market economy stipulates elaboration and accomplishment of the complex administrative reform. Systematic approach to the elaboration of the complex of measures, aimed at personnel provision for public service, is considered to be one of the prerogatives in the public service’s reforming. Modern management in practice proves inefficiency of standard decisions of complicated social and economic problems. It is necessary to introduce a new approach, based on the integration of the administration and personnel and aims all levels of public administration and local self-government bodies at a citizen, being the consumer of their service. Among the most important directions of Administrative Reform implementation are the following: to establish new organizational structures and means to maintain the work of public service; to allocate human resources for the new system of public service. It is also stressed in the Conception of Administrative Reform, that reforms in the sphere of human resources should be backed by the modern paradigms of management and administration. During the last 20-30 years management’s attitude toward human factor in administration radically shifted. An individual is viewed as the main and the most precious organisational resource, and is put into the centre of all the contemporary conceptions of management. Development and widely spreading conception of human resources management becomes the most important trend, which is closely connected and correlated with other important trends of management’s evolution. An effective organisation has obtained huge number of skills and methods of work with staff, balancing between technocratic (or techno-centric) and humanitarian (or human-centric) approaches. Technocratic approach, based on robotization, computerisation, creating organizations-automats, envisaging substitution of human beings by the artificial intelligence and technical devices has proved itself wrong. As a result accents shifted to the general (global) approach, based on the long-term development of employee’s intellectual and labour potential. The essence of human resources management is to treat people as resources having competitive value, which should be researched, analysed, directed, motivated, placed and developed as well as other resources in order to achieve strategic aim. General conception of human resources management is specified in each organisation through personnel policy and work with the personnel. This function should be performed by line supervisors and Personnel Departments being the main structural unit of staff management in an organisation. There is existing disproportion between theory and practice of human resources management in Ukrainian public service and local government. Nowadays this important managerial function is carried out by the department with poor organisational status, small number of employees and limited tasks (recruiting and dismissing employees; organisation of training, re-training and further education). Occasionally additional small departments of further education (training) of staff or departments of technical studies are created. Lack of state institutions’ attention to personnel management seems to be caused by a number of reasons of mental, historical and methods nature. But the most important is the absence of scientific, systematic approach toward organisational management and projecting of organisational structure in public service and local government. Experience of effective organisation functioning and modern theories of management allow us to see the process of personnel management in an organisation (figure 1). Needs in personnel identification Human resources management Involvement Selection Adaptation Motivation Training and development Organisational development Planning and career promotion Personnel assessment Figure 1. Model of the Process of Personal Management in an Organisation. Analysis of described functions realisation in Personnel Departments shows that most of them are considered by managers as those having secondary importance. Finding out the number of required personnel aims at defining what job is being done and which people are needed for its accomplishment. This envisages analysis of internal and external organisation’s environment. These aims can be reached by means of performance analysis its development and description, defining of necessary competencies of hypothetical staff and number of staff needed. Personnel Departments of public establishments determine only number of staff needed. Procedures of performance analysis, its definition and specification are not implemented. Staff planning The aim of staff planning is to provide the organisation with necessary staff and to make cost analysis . Anthropocentric approach to organisation management means taking into consideration staff interests. Staff planning should create possibilities for better staff motivation and higher efficiency and job satisfaction. A very important condition for effective staff planning is its integration into general planning process in organisation. Personnel Departments of public administration bodies mostly make operational planning sometimes tactical planning. Strategic planning is beyond their competencies, they are not involved into the process of strategic planning. Personnel Marketing The main objectives are the following: - permanent search for and involvement of personnel having necessary qualification - making reserve of potential staff Among marketing methods: competitions for filling up vacant positions, newspaper publishing for internal and external environment of organisation, bulletin of public administration and vacant position etc. We should distinguish between internal (additional work, displacement of staff, redistribution of tasks) and external sources of personnel involvement (involvement of new people, personnel leasing). According to the law of Ukraine “On public service” personnel Departments must advertise in local newspaper about competition for filling vacant positions one month before the competition will be held, stating requirements to candidates. Regions in Ukraine by now are not being informed about vacant position in central governmental bodies, regions don’t exchange such information. It is caused to some extend by some financial, technical and social problems. Personnel selection is one of the most important function of human resources management. The main objective is to select people with high professional culture, competencies and qualification required for a position. In the process of selection candidate’s knowledge, skills, system of values, correlation of candidate’s general culture with cultural norms of organisation is being evaluated. Selection approach based on so called “cultural elimination” is used by many successful organisations. Modern Personnel Departments implement multi system approach stipulating usage of different social technologies for identification of psychological, personal, social-psychological features and professional qualities of candidates. Thus Personnel Departments can involve specialists, use services of special agencies or implement technologies of assessment centre. Selection for positions in public service in Ukraine is not always objective as the structure of mechanisms for selection is not developed. Social and professional adaptation means adaptation of new employees to organisational environment and scope of job responsibilities. Its aim is to help new employees to integrate with other people in organisation, to help him/her develop feeling of community, belonging to an organisation, to help him/her to overcome reality shock, altogether it helps to realise his/her capabilities. There are two directions of adaptation: primary (adaptation of young employees having no working experience) and secondary (adaptation of employees having working experience, who changed occupation or professional role). According to the law “On Public service” in-service training is envisaged during the first year at work. Usually in most organisations the process of adaptation is limited to this in-service training. Some managers underestimate the importance of adaptation stage. Motivation is willingness of employee to satisfy his/her needs (to get some benefits) by means of professional activity. Employees are motivated by fair and flexible system of remuneration and benefits based on results of employees professional activity. It envisages the development of a complex system of personnel motivation. Personnel Departments in public services in Ukraine don’t have enough subdivisions (e.g. subdivision dealing with issues of salaries) which could maintain multi-channel approach to planning and implementation of effective motivation policy. Education and Development mean organisation of professional training of new specialists, further education and re-training of the staff. There are different approaches to organization of professional education and development: in-service training; training courses in higher educational institutions and special centers of further education; internship programmes abroad; involvement of consulting firms. Ukrainian public organizations use most of the listed above forms of public servants’ further education. Administrative Reform in Ukraine foresees substantial improving of national system of training, re-training and further education of public servants. Organisational Development means formation and development of organisational culture, development of positive relationship within organisation; special attention is being paid to setting positive psychological climate in an organisation; managing conflicts; analysing and projecting organisational structures. These components should be always in focus, all components should be examined. In public organisations and institutions these functions are carried out non-systematically, and it decreases effectiveness of control over organisational behaviour of management and organisation as a whole. Planing and Career Promotion includes: developing structure of promotions, assessing performance against criteria of attestation (promotion, degrading, displacing, dismissing); development of programs of staff reserve for senior positions, and increasing of staff performance efficiency. There two types of career – professional and in-organisational. In-organisational career is realised in three main directions: vertically, horizontally and centre-directed. Reforms of public administration foresees systematic control over public service performance. Potential of horizontal and centre-directed ways of career realisation isn’t studied so far. Assessing Performance aims at developing methods of objective qualitative and quantitative assessment of performance results; defining the level of employee’s qualification. There is a large amount of traditional and non-traditional ways of assessment. Ukrainian public service needs complex system allowing assessment of every public servant. Existing system of attestation doesn’t have strict methods, it decreases its effectiveness. It is also necessary to make motivation and assessment results relevant. Among the main directions of reorganisation on the state level are the following: - admission of the new priorities of a personnel policy of public service; - elaboration of the new normative documents concerning personnel provision in public institutions and local self-government bodies; - optimisation of the administrative structures responsible for managing human resources in local authorities; - creation of typical educational and qualification characteristics of different positions within public service. It is also necessary to make changes at the public organisations' level regarding each stage of human resource management. In this connection the most urgent measures to be taken are the following: - implementation of human resource strategic planning; - usage of marketing methods; - establishment of distinct criteria of personnel selection and assessment centre; - creation of the organisation’s system of professional and psychological adaptation of a newly employed; - complex implementation of a motivation system; - traditional and non-traditional methods of employment; - constant analysis and development of the in-service training programmes, their focusing on the strategic needs of the organisation; - digress from the old extensive technologies of in-service training process, training using the main grounds of “trainer’s training”; - systematic approach to the formation and support of the organisational culture; - public servant’s career planning and development; - elaboration and implementation of the social audit of human resources. The success of the administrative reform in Ukraine greatly depends on the operative and complete solving of the stated objectives, that aims, first and foremost, at decentralisation and humanisation of public administration. More attention should be paid to functional principle of management and reforming in the sphere of human resource management. Studying of foreign countries experience in human resources management leads to adaptation of up-to-date techniques and methods of personnel selection, recruitment, motivation and assessment to Ukrainian conditions and thus it leads to increasing of human capital of public organisations and institutions. Personnel Departments will perform not merely registration and audit functions but will be also responsible for the development and implementation of strategic and operational plans of human resources development. Dostları ilə paylaş: \|
http://muhaz.org/large-material-flows-of-goods-and-waste-large-material-flows-o.html	Large material flows of goods and waste: Large material flows of goods and waste	Highly relevant material flow: recovery of materials and of managing pollutants. Industrial countries: Industrial countries: where cars are used for extended period of time Lifespan of approx. 10 to 12 years: most vehicles containing POP-BDEs have partly been treated by the existing waste management or have been exported to developing countries. Developing/transition countries: Likely a large stockpiles for POP-PBDE containing vehicles (used for extended periods until break-down). Currently it is not known which vehicles producer have used POP-PBDEs for which years. Also monitoring data of POP-PBDEs in vehicles are non-existing in the public domain and only a few data on POP-PBDEs in residues are available. Currently it is not known which vehicles producer have used POP-PBDEs for which years. Also monitoring data of POP-PBDEs in vehicles are non-existing in the public domain and only a few data on POP-PBDEs in residues are available. The following factors are provided/suggested to estimate the presence of POP-PBDEs in this sector: The following basic formula from the POP-PBDE Inventory Guidance is used to calculate the POP-PBDEs content of vehicles for the different categories (cars/trucks or busses) in the live cycle stages: The following basic formula from the POP-PBDE Inventory Guidance is used to calculate the POP-PBDEs content of vehicles for the different categories (cars/trucks or busses) in the live cycle stages: Amount of POP-PBDEs (Vehicle category) = Number of vehiclescategory (manufactured 1975 to 2004) x amount POP-PBDEscategory x Fregional For data compilation of POP-PBDEs in the transport sector it is useful to inventory the vehicles in the relevant life cycle stages. For data compilation of POP-PBDEs in the transport sector it is useful to inventory the vehicles in the relevant life cycle stages. An aim of the initial assessment is to find out what inventory data on the transport sector are already available in a country. An aim of the initial assessment is to find out what inventory data on the transport sector are already available in a country. Available data on the transport sector may be gathered from national and international statistics, and statistics of related industrial associations (importers of vehicles, end-of-life treatment) and ministries with relevant information. Such data might be sufficient for a preliminary inventory. (Statistics or import data from other countries in the region can be used for approximate estimates for the inventory where there are few national data available. Not needed for Turkey) Data to be gathered for the initial assessment include: Data to be gathered for the initial assessment include: Information from importers (and exporter) or retailers. Data to be gathered for the initial assessment include: Data to be gathered for the initial assessment include: Numbers of vehicles having reached their end-of-life stage in the past (from 1980) until the inventory year (considering the proportion produced between 1975 and 2004): This information could be derived from deregistration of vehicles, statistics compiled on end-of-life vehicles or by the average (estimated) lifespan. Available information on current & past waste management practices of end-of-life vehicles in the country: This information needs to be compiled in respect to the polymer fraction. Recycling practices of polymers from end-of-life treatment of cars/vehicles: This information should include the plastics (dashboard, bumpers etc.) and PUR foams (seats and head/arm rest etc.). Most of the polymer fraction from ELVs are disposed in landfills/dumps or incinerated and are not recycled. Most of the polymer fraction from ELVs are disposed in landfills/dumps or incinerated and are not recycled. Recycling of PUR foam and plastic from ELVs might be performed by specialized companies or by the informal sector. Such operations are assessed & inventoried. Extent of recycling/separation is quantified (inventory), and technologies and approaches used can be reviewed by referring to the POP-PBDEs BAT/BEP guideline. Other uses of POP-PBDEs (furniture, mattresses, textiles, construction materials, rubber, and drilling operation) are thought to be of minor relevance for most countries due to: Other uses of POP-PBDEs (furniture, mattresses, textiles, construction materials, rubber, and drilling operation) are thought to be of minor relevance for most countries due to: Relative low overall use volumes of POP-PBDEs in most of these other application (except furniture for which a large share of c-PentaBDEs was used in PUR foam); Lack of flammability standards in most countries for these use areas (only a few countries had flammability standards e.g. for furniture in US and UK); Limited export of such flame retarded second hand articles from countries with flammability standards and related stocks (e.g. export of furniture from US or UK). If countries consider establishing an inventory for some of these uses it is advised to seek data on % of impacted materials in the region or apply Bromine screening. If countries consider establishing an inventory for some of these uses it is advised to seek data on % of impacted materials in the region or apply Bromine screening. POP-PBDEs production sites (only in a few countries) POP-PBDEs production sites (only in a few countries) (Former) Application of POP-PBDEs in industries. Production sites of flame retarded plastic polyurethane foam textiles others End-of-life treatment of PBDE containing materials Material/substance flow analysis is the base for establishing live cycle assessments! Material/substance flow analysis is the base for establishing live cycle assessments! Approximately 270 tonnes of c-PentaBDE were contained in vehicles registered in 1980-2010, comprising of 141 tonnes in cars, 127 tonnes in buses and 2 tonnes in trucks. The majority of which(213 tones) is in current use or stockpiled vehicles while approximately 41 tones of POP-PBDE has already been disposed to dumpsites between 1980 to 2010.
http://muhaz.org/wainwright-high-school.html	Wainwright High School	Wainwright High School Project Excel 2013-2014 School Year The Journey to Achieving Academic Excellence Project Excel isn't only a program; rather it's also an incentive that encourages student academic improvement and excellence. Student academic excellence deserves to be encouraged and celebrated in order to assist students in increasing their desire to aspire to new heights! Through Project Excel, parents, teachers and the community gather together to recognize students who are being academically dedicated and successful. Community support is one of the keys to the success of Project Excel. Annually, over 40 local businesses donate discounts and prizes to support this important endeavour. How does the Project Excel Program Work? Wainwright High School determines qualifying students based on their overall average in a reporting term. There are a total of 4 terms in a school year, and all students are eligible to receive a card each term. Gold Card: The gold card is issued to students on the Honour roll. These students will have an average of 80% or higher. This card offers the student premium discount rates at local businesses and to participate in the annual BBQ and afternoon at the movies. Black Card #1: The black card is issued to students on the Principal's roll. These students will have an average of 75% to 79.5%. This card offers the student regular discount rates at local businesses and to participate in the annual BBQ and afternoon at the movies. Black Card #2: Students who are under 75%, can enter into a contract with the school and their parents to increase their marks by a minimum of 5%, can earn a Black Card. Contracts can be picked up from the Project Excel Co-ordinator. These black cards have all the rights and privileges of the regular Black card. Project Excel Solid Gold Program Junior High Gold: Students who receive a Project Excel Gold card in each reporting term, from Grades 7 through 9; receive a certificate commemorating their outstanding achievement, an academic gold coloured medal, and a field trip to West Edmonton Mall in their Grade 10 year, sponsored by Project Excel. Junior High Silver: Students who received a Project Excel Black or Gold card in each reporting term, from Grades 7 through 9, receive a certificate commemorating their outstanding achievement, and an academic silver coloured medal. Senior High Gold: Students who received a Project Excel Gold card in each reporting term from Grades 10 through 12; receive a certificate commemorating their outstanding achievement, an academic gold coloured medal, and $75.00 from Project Excel. Senior High Silver: Students who received a Project Excel Black or Gold card in each reporting term from Grades 10 through 12; receive a certificate commemorating their outstanding achievement, an academic silver coloured medal, and $50.00 from Project Excel. Senior High Platinum: Upon graduation from Wainwright High School, students who earned a Project Excel Gold card each term from Grades 7 through 12, will receive a certificate commemorating their outstanding achievement, an academic platinum colored medal, and a $125.00 from Project Excel. Senior High Diamond: Upon graduation from Wainwright High School, students who earned a Project Excel Black or Gold card each term from Grades 7 through 12, will receive a certificate commemorating their outstanding achievement, an academic gold colored medal, and a $100.00 from Project Excel. ** Note: Students can qualify for only one award category. Since its inception in 1992, as the number of local sponsors has increased, the number of discounts and prize donations available for students to earn has also increased. Through these means, many of our adolescents are learning the increased importance of shopping locally. It is the philosophy of Project Excel that “It takes a village to raise a child.”; and the Wainwright community is the benchmark in that regard. Project Excel and the Wainwright High School acknowledge the tremendous support offered by the members of this community. We truly live in a generous town. Attached is a voluntary donation form for you to complete and return to Wainwright High School. If it has not been returned by the specified date, you will be contacted via telephone at that time. Thank-you in advance for your generous support of the Project Excel program. Sincerely, Alysha Grosky & Mary-Claire Miller Wainwright High School Dostları ilə paylaş: \|
http://muhaz.org/extra-mural-development-and-support-seeds-initiative-2009-2013.html	Extra-Mural Development and Support (seeds) Initiative 2009-2013, Western Cape Province, South Africa	Systemic Education & Extra-Mural Development and Support (SEEDS) Initiative 2009-2013, Western Cape Province, South Africa - \| Mid-Term Review \| \| A project of the Embassy of the Kingdom of the Netherlands \| \| Outsourced Insight \| November 2011 \| \| 1. TABLE OF CONTENTS EXECUTIVE SUMMARY…………………………………………………………………………………………………………p.4 Chapter 1: Background, Methodology, Structure……………………………………………………………….p.23 Chapter 2: Focus Area 1: Maths and Science……………………………………………………………………….p.30 Section 1: Management Survey: Maths and Science ECD/Foundation phase - EARLY LEARNING PROJECT FOR RURAL AND POOR SCHOOLS IN THE WESTERN CAPE – EARLY LEARNING RESOURCE UNIT (ELRU) Intermediate, Senior Phase, and FET - MATHS AND SCIENCE EDUCATION PROJECT (MSEP): UNIVERSITY OF CAPE TOWN - MATHS AND SCIENCE FOR TEACHERS AND LEARNERS: UNIVERSITY OF STELLENBOSCH, INSTITUTE FOR MATHEMATICS AND SCIENCE TEACHING (IMSTUS) - The Sciences and Mathematics Initiative for Learners and Educators project (IMSTUS SMILES) - The Science and Mathematics Bridging Programme (IMSTUS SciMathUS) - The University of Stellenbosch ACE in Mathematics (IMSTUS ACE) - TEACHING BIOLOGY PROJECT: AFRICA GENOME EDUCATION INSTITUTE AND THE UNIVERSITY OF THE WESTERN CAPE (TBP) - SCIENCE AND INDUSTRIAL LEADERSHIP INITIATIVE (SAILI) - SCIFEST AFRICA Section 2: Beneficiary Survey: Maths and Science Chapter 3: Focus Area 2: Rural Education…………………………………………………………………………..p.65 - CENTRE FOR MULTIGRADE EDUCATION, CAPE PENNINSULA UNIVERSITY OF TECHNOLOGY (CMGE) Section 1: Management Survey Section 2: Beneficiary Survey Chapter 4: Focus Area 3: Schools as Hubs of Lifelong Learning…………………………………………..p.74 - SCHOOLS AS HUBS OF LEARNING, RECREATION, AND SUPPORT: THE EXTRA-MURAL EDUCATION PROJECT Section 1: Management Survey Section 2: Beneficiary Survey Chapter 5: Focus Area 4: HIV/AIDS Preventative and Support……………………………………………p.85 - WESTERN CAPE GENERATION OF LEADERS DISCOVERED (GOLD) PEER EDUCATION ROLL-OUT PROJECT: GOLD PEER EDUCATION DEVELOPMENT AGENCY Section 1: Management Survey Section 2: Beneficiary Survey Chapter 6: Focus Area 5: Collaboration and Innovation…………………………………………………….p.94 Chapter 7: Focus Area 6: Towards a Systemic Multi-Disciplinary Model……………………………p.100 Chapter 8: Sharing Lessons…………………………………………………………………………………………..……p.105 Appendices A – MTR TOR B – Outsourced Insight - Proposal Document and Budget C – Management Surveys – List of Interviews Conducted D – Beneficiary Survey – Survey Instrument Template 2.EXECUTIVE SUMMARY - A mid-term review of The Royal Netherlands Embassy (EKN) Education Initiative: Systemic Education and Extra-Mural Development and Support (SEEDS), Western Cape, South Africa was conducted between July and September 2011. - The initiative comprises nine projects of six non-profit organisations and four higher education institutions in the Western Cape Province. The SEEDS Initiative (hereafter SEEDS) began on the 1st of January 2009; it will terminate on the 31st December 2012, with funding for a further three months to wind-down. - The overall programme is to the amount of R149.446.92, payable bi-annually over the four year period. Project expenditure is in line with the annual budgets submitted; annual review of budgets has taken place and opportunities for revisiting adequately provided for; and issues of concern – such as initial project under-spending – taken in hand. - The SEEDS Steering Committee holds meetings throughout the year as per the project agreement and minutes are signed and circulated; quarterly reports by organisations on projects are submitted to the SEEDS project manager; various sub-committees/forums have been established and meetings held; the fund holder has submitted accurate and timely financials. - The MTR identifies specific challenges/issues faced by particular projects which have been or are being addressed with the assistance of the SEEDS project manager. With the exception of three instances specified in the body of the report which have been brought to the attention of the SEEDS manager, such challenges are or have been adequately addressed and appear not to have impacted the achievement of project goals. - A combination of quantitative and qualitative review methodologies were utilised for the purposes of the MTR. In-depth management interviews were conducted with the management of each implementing agency to determine their perspectives on the programmes and a representative quantitative survey of project teachers, students, learners and schools conducted using a generic questionnaire developed and customised for each implementing agency. The questions explored participants’ opinions on the value and effectiveness of the programme, allowing for open-ended comments both positive and negative. Fieldworkers were trained and deployed to collect responses to the questionnaires from participants by one of three methods: face-to-face interviews; guided self-completion of questionnaires; or telephonic interviews, resulting in the collation of 740 responses, 204 from educators/project facilitators and 536 learners or students - The goals of the SEEDS programme are to: - Benefit education in the Western Cape with particular emphasis on mathematics and science education, the development of a multigrade rural education centre, the development of schools as hubs of lifelong learning and HIV/AIDS peer education for youth (SEEDS focus areas 1 through 4) - Generate creative and innovative solutions to current obstacles and challenges in the abovementioned focus areas through collaboration (focus area 5) - Develop a systemic, multi-disciplinary and sustainable model for the abovementioned context (focus area 6) - Share lessons learnt about collaborating processes, best practices and other relevant results with colleagues in South Africa, selected countries in Africa and the Netherlands (focus area 7) - The participating organisations and institutions specify further that the SEEDS initiative will result in: - Raised levels of awareness about various opportunities and possibilities within the focus areas for the direct and indirect target audiences, the project institutions/ organisations and partners - Changes in the behaviour, relationships, activities and actions of the direct and indirect target audience, the project institutions/organisations and its partners - Realised aspirations amongst the direct and indirect target audiences that link education, career and work opportunities and possibilities - There is little doubt that, at this mid-point, significant progress been registered towards meeting the agreed-upon broader project goals and longer-term outcomes. - SEEDS’s first goal of benefiting education in the Western Cape is addressed through the projects focussing on: - The need for effective Mathematics and Science learning: Focus Area 1 - The need to offer rural, multigrade education: Focus Area 2 - The need to improve the usage of existing school infrastructures: Focus Area 3, and - The need for a preventative HIV/AIDS programme and leadership development: Focus Area 4: - The further three SEEDS goals are addressed as follows: - The need for a collaborative, innovative intervention: Focus Area 5: - The need to develop systemic, multi-disciplinary models: Focus Area 6 - The need to share lessons with audiences within and outside South Africa: Focus Area 7 - Discussions held between the EKN and the SEEDS consortium members clarified in respect of focus areas 5 through 7 that, whilst collaboration(s), particularly those arising spontaneously and promising to naturally enhance innovations and outcomes, development of a SEEDS model or approach to reform(s), and knowledge sharing (focus areas 5, 6 and 7) were to be encouraged and pursued, the consortium would not require any formal proposals to be tabled nor any formal indicators as such to be developed or incorporated in the M&E framework. Nevertheless progress towards their achievement remains an important consideration in assessing the overall success of the SEEDS initiative in its entirety. - Of the R150 million made available, Focus Area 1 – Maths and Science received 56.7% of the funds; Focus Area 2 – Rural Education, 14.7%, Focus Area 3 School Development, 12% and Focus Area 4 HIV and AIDS prevention, 10%. The fund holder (University of Stellenbosch) was allocated 6.7%. - These seven priority or focus areas together comprise the SEEDS programme: the MTR addresses progress made towards achieving the programme goals of each of the focus areas. Focus Area 1: Maths and Science - Focus Area 1 addresses the need for more effective mathematics and science learning and teaching and participation, particularly amongst previously disadvantaged black, African learners within rural and urban areas, by targeting learners, teachers, school managers, parents, higher education institutions, teacher training and development, and public awareness of science, technology, engineering and mathematics. - Funds allocated to this focus area amount to R85m, nearly 56.7% of the total project funds. Seven of the ten consortium members have projects in this focus area - Given the wide spectrum of organisations engaged in focus 1, and their quite often distinct activities in various phases of formal schooling as well as across the education sector, in the MTR a full narrative for each organisation is provided, beginning with the ECD/Foundation phase (ELRU) and proceeding to organisations with projects in the Intermediate and Senior Phase, and the Further Education and Training Sectors. - The outline which follows described only the most basic project elements and participant perceptions. ELRU - In the ECD/Foundation phase, the EARLY LEARNING PROJECT FOR RURAL AND POOR SCHOOLS IN THE WESTERN CAPE, run by ELRU has developed an “appropriate to context and culturally appropriate strategy for ECD teacher development and support in rural poor schools”. The project has identified replicable elements (materials; enrichment programme; teacher training and on-site support) which could be taken-up by institutions responsible for ECD teacher development in the future. - ELRU’s focus has been on building the fundamentals of thinking, language acquisition and counting into the Early Childhood Development (ECD)/Grade R phases. The programme has contextualised its products for use in rural and poor schools and a range of cultural and natural environments. - The ELRU project vision under the SEEDS initiative is to “inspire confident, equipped and innovative teachers and parents, promoting young children’s curiosity and sense of wonder as a foundation for acquiring the fundamental building blocks of thinking, numeracy and language acquisition.” This vision is actively pursued in project activities to: develop and distribute innovative materials; delivering an inspiration and awareness programme for teachers, learners and caregivers; and training for teachers (workshops), incorporating exposure to new places and ideas as well as on-site support with implementation. - The project works with 60 ECD/Grade R teachers in predominantly Afrikaans-language schools and community centres in West Coast and Overberg districts. In addition to participating teachers, ELRU estimates (2010) that its programme has reached 1222 families (880 in Overberg and 342 in West Coast) and benefitted 1440 children (Overberg 836; West Coast 604). - New approaches and innovations have emerged in the teaching of numeracy, literacy, and life skills at ECD level. The project addresses the availability of mother-tongue instructional material in these learning areas. It has also innovated with the use of audio-visuals in teacher development and multimedia platforms, and developed the concept of a supportive cluster centred on an experienced lead or peer teacher. - The project has faced and overcome numerous challenges such as: stakeholder liaison issues; the WCED moratorium on activities of NGOs in schools; poor ‘enabling’ school environments; rising levels of competition from WCED and other ECD training providers; and poor teacher classroom implementation of key elements of ELRU’s programme including its ‘threatening’ (to teachers and parents) child-centred, mediated, rights-based approach. Failing significant improvement in the operating environment of the Western Cape, ELRU fears that the obstacles to 'scale-up' might make the programme both unaffordable and impracticable – such factors are less of an issue in other provinces where ELRU is working. SEEDS’ project elements are nevertheless already been usefully incorporated into ELRU’s own programmes, and opportunities also exist in other provinces where ECD provision by NPO’s is receiving strong support. - Collaboration and co-operation/partnerships with other SEEDS members on project activities has been limited to ‘sharing’ of experiences (not working with) with CMGE, EMEP and GOLD. SCIFEST AFRICA has provided services to ELRU’s enrichment programme. ELRU has garnered significant learning from the project including a “deeper feel” for what it means to be an ECD teacher in the changing education environment; new skills in assisting ECD teachers to deal with workplace changes and the cultural impact of implementing the new ECD curriculum; improved understanding of the impact of government initiatives for professional development; research and development of innovative ECD resource material; and wide engagement with ECD stakeholders. - There are seven Intermediate and Senior Phase SEEDS projects in the focus area directed at quality mathematics and science learning and teaching in the intermediate and senior phases (GET), pre- and in-service training at FET level in the four universities, and public awareness of STEM (seven projects to the sum of R72m, 87% of the available funds in the focus area). MSEP - The MATHS AND SCIENCE EDUCATION PROJECT (MSEP) run by the University of Cape Town’s Schools Development supports development of ‘better quality’ mathematics and science education in five traditionally disadvantaged schools, where the majority of learners who are Black. From this base of schools, MSEP is busy developing a range of “research-informed interventions that will not only make a significant difference to individual schools, but also advanced the knowledge and understanding of the complexities of creating a more effective education system". - The project aim is to improve the quality of teaching and learning in HG maths and science in these five secondary schools in the Cape Town Metro where significant numbers of black students are enrolled. In addition to classroom-based teacher support in maths and science, MSEP has also been drawn into languages, school leadership, ICT, and life skills. MSEP provides bursaries for teachers in maths in addition to its educational research into various aspects of teachers’ practice. MSEP’s learner support in the five schools is limited, mainly focussed on extra-tuition. Staff of the SDU and the School of Education at UCT undertakes all the MSEP work. MSEP also provides support for learners from other schools in working class communities who have not traditionally gained access to the university, primarily through the Holiday School Programme (three four-day Mathematics and Science Holiday Schools for 500 learners held in April, July and September). - MSEPs project methodology is to research the impact of learning and teaching interventions aimed at teachers so as to grasp what works in schools and what doesn’t and to publish and disseminate these results. Each project component has a different way of working, is reasonably independent from the other, sets its own detailed research agenda, and is led by a different team leader under the MSEP project manager. - MSEP’s follows a case studies methodology: case studies are the main vehicle for “developing more nuanced understandings of key elements of the complex dynamics play between school, staff, students and self (i.e. the teacher)’ evident in each school.” As such, MSEP anticipates that the project’s research findings will make a significant contribution to the literature. - MSEP’s starting point has been to avoid doing what schools want, which is to immediately address learner needs, and rather working with the teachers in the classroom for longer term, sustainable change: this emerges as a key tension in the project. - MSEP achievements have been quite severely blunted by circumstances on the ground, despite using schools with high relative levels of functionality, including Dinaledi schools. Challenges in schools have been greater than MSEP initially imagined. MSEP has come to realise the uniquely difficult conditions prevailing in Western Cape schools which have been “completely underestimated” given the province’s performance in national rankings. - With its unique research-based approach, MSEP seems to be emerging with elements of a new innovative approach to teacher development in maths and science which is increasingly inclusive of the concept of ‘whole school change’ as well as the importance of getting alongside teachers in the classroom: “you can't get to the learning except through the teacher, if you can't get to the teachers unless you get through the doors.“ - The project faces many challenges including: the difficulty of obtaining buy-in from teachers; achieving meaningful and lasting changes in a relatively short time frame; ingrained attitudes amongst teachers; roles of District officials; importance of language in maths and science teaching and learning; willingness of teachers to open up their classroom practice; and varied levels of school participation in project activities. Nonetheless, mid-way into the project, there are some encouraging signs of participating teachers, with MSEPs support, broadening their repertoire of instructional maths and science classroom practices. - Collaboration and co-operation/partnerships with other SEEDS members on project activities has been limited. MSEP reasons that lack of collaboration with other SEEDS parties can partly be attributed to the academic nature of the project. IMSTUS - The MATHS AND SCIENCE FOR TEACHERS AND LEARNERS project run by the Institute for Mathematics and Science Teaching (IMSTUS) at Stellenbosch University, advances equal participation and improved performance in mathematics and science in previously disadvantaged communities through three programmes. The project is the largest in the SEEDS consortium (a total of R25m, 16.7% of SEEDS funding, and 30% in the focus area). SMILES - The Sciences and Mathematics Initiative for Learners and Educators project (SMILES), is an Intermediate and Senior Phase teacher in-service classroom-based intervention in five subjects across the GET and FET levels – in Physical Science, Life Science, Natural Science, Mathematics and Maths Literacy. It runs in five secondary schools in the Kraaifontein, Paarl and Stellenbosch areas and ten of their primary feeder schools involving 88 teachers to date. - The initiative includes content training of the curriculum (teachers register for US Short courses), classroom visits where facilitators co-teach with the educator, science club facilitation and parent evening input. Work that is covered during the training sessions is followed up by the facilitators during the classroom visits. SEEDS funds were also directed into building up the science infrastructure and purchasing FET science kits for schools classrooms. SEEDS funding also helps fund SMILES’s exposure programme to life sciences for example to the Tygerberg medical facility, Iziko Museum, Kirstenbosch and Sutherland SALT array. - Practical classroom-based support to teachers faced with large classes where classroom management and discipline are key concerns is a central focus of the SMILES programme. Relationship building is critical, something SMILES feels it is succeeding with because of their approach. - In addition to classroom-based support for teachers, SMILES facilitators also model lessons in any subject to the top forty learners in each grade in every participating school so that learners “have a direct experience of the programme”; this is also seen as an opportunity for SMILES to “understand the way in which the learners respond”. Staff members are publishing and sharing their results. One of the projects major challenges is how to monitor success. Participating teachers are not evaluated in any formal way but they do take a SMILES self-assessment test. Learners are not assessed. - The school context is emerging as a critical factor to success, irrespective of whether schools are Dinaledi schools. Other challenges to be overcome include: teacher animosity, fear and anxiety on classroom visits/observations; teachers challenges/fears in implementing the new curriculum; building positive trusting relationships; teachers’ lack of focus on practical work in the classroom; gaps in coverage of subjects between the GET and FET phases; teachers other in-school on-going commitments; lack of use of school laboratories; teacher turn-over in subjects science and maths; teacher availability for after-school training and impact of schools’ extra-mural activities on this in-service programme; educator’s curriculum knowledge and didactic skills in large classes, particularly Mathematical skills; language issues in teaching of maths and science; gaps between pre-service and in-service training; resistance of unions and attitudes of District Officials. - SMILES experience is that it is ineffective working in schools where there is not a well-established management structure because it is a waste in literal terms. However, following selection, SMILES still sees a need to work with teachers and the school managers to try and change the school culture – a whole school approach. - SMILES is expanding its involvement with whole school development and, post-SEEDS, plans to include in its programme a foundation phase intervention, language and school leadership and management elements. - Given an improved enabling environment, SMILES is confident that its model can usefully be used by under-performing school districts to raise the standard of maths and science learning and teaching. SciMathUS - Dostları ilə paylaş: \|
http://muhaz.org/elemente-suprafata-de-lucru.html#MODIFICARE_BARE_DE_INSTRUMENTE	Elemente suprafata de lucru	ELEMENTE SUPRAFATA DE LUCRU v' Bara de titlu - afiseaza numele prezentarli curent deschise v' Quick Access Toolbar (-bara standard de instrumente care apare pe panglica ~ ofera acces la comenzile cele mai uzuale. v' Ribbon (Panglica] - zona din part ea de sus a ferestrei ce contl ne grup uri de cornenzi. v' Fereastra de lucru - contine in partea stanga Iista diapozitivelor prezentaril, iar In partea dreapta diapozitivul aflat In lucru. v' Status bar (Sara de stare) - bara din partea de jos a ferestrei programului, care afiseaza diverse inforrnatii de stare - include butoane pentru modificarea vlzuallizarii. COMUTARE INTRE PREZENTARI Daca nu doriti sa grupati butoanele de pe bara de acttvltatl, aceasta optiune se poate dezactiva. 1. Executati click dreapta pe taskbar - alegeti optiunea Properties 2. In fila Taskbar, din meniul Taskbar buttons (Butoane Taskbar), selectati Never combine(Nu se combine nicioda~) - apoi apasatl OK pentru Inchiderea ferestrei. Butonul Fit to Window (Potrivire in fereastra) redimensioneaza automat diapozitivul, astfel lncat sa fie afisat in intregime in fereastra de lucru. MODIFICARE BARE DE INSTRUMENTE In aplicatia Microsoft PowerPoint 2013, instrumentele (butoanele) de lucru sunt organizate in grupuri logice numite tab-uri (file), lntr -o zona de lucru din partea de sus a ferestrei aplicatiei, numita Ribbon (Panglica}. Banda de butoane (Ribbon) poate fi minimizata sau chiar ascunsa / reafisata - apasarea butonului localizat In partea din dreapta sus a ecranului . - prin dublu click pe numele tab-ulu i dorit. - prin cornbinatia de taste Ctrl si Fl. Quick Access Toolbar (Bara de instrumente acces rapid) prin adaugarea sau stergerea diverselor butoane. Quick Access Toolbar – More Commands- PowerPoint Options (Optiuni PowerPoint), cu ajutorul butoanelor Add (Adaugare) si Remove (Eliminare) puteti adauga si respectiv sterge butoane. Butonul [Optiuni] din meniul File deschide fereastra cu optiunile aplicatiei. Modul normal de lucru (Normal View) Modul de lucru Outline (Schita) - este folosit pentru editarea rapida a acestor texte. Modul de lucru Slide Sorter (Sortare diapozitive) Notes Page [Pagina cu note) se pot edita foarte usor inforrnatii (note) atasate diapozitivelor. Reading View (Vizualizare citire) prezinta foliile intr-un format dlt tot ecranul, insa oferind acces si la Taskbar pentru a comuta usor in alte ferestre. Comutarea intre modurile de lucru se realizeaza cu ajutorul butoanelor din grupul de butoane Presentation Views (Moduri de vizualizare a prezentarii), aferent tab -ului View (Vizualizare). New Slide (Diapozitiv nou) • Title Slide (Diapozit iv de tip titlu) • Title and Content (Titlu si contlnut) - contine substituienti pentru titlul diapozitivului si pentru continut (text, imagine, tabel, grafic, mediaclip). • Title Only (Doar titlu) - prezlnta doar un substituient pentru titlul diapozitivului. • Blank (Fara continut) - nu prezlnta nici un substituient, urrnand ca utilizatorul sa Int roduca casete de text, imagini, grafice, etc . • Comparison (Cornparatie) prezinta substituienti pentru titlul diapozitivului, sidoi substituienti identici in care se pot compara doua texte, imagini, grafice. Modificarea formatului unui diapozitiv – Home – Slides Comanda Layout (Aspect) este disponibila la click dreapta executat pe un diapozitiv in panoul cu diapozitive. Personalizarea diapozitivelor unei prezentari -buton Format Background (Formatare Fundal) din tab-ul Design. Format implicit se refera la o tema prestabilita sau creata de utilizator - buton Themes (Teme), disponibil in tab-ul Design (Proiectare). Coordonatorul de diapozitive (Master Slide) se prezinta ca un diapozitiv ale carui modificari (inserarea unei imagini, schimbarea culo rii de fundal, etc) sunt aplicate tuturor diapozitivelor pe care Ie controleaza.- tab-ul View (Vizualizare) Pentru a insera o imagine care sa fie afisata in toate diapozitivele prezentarii, -Slide Master (Coordonator diapozitive). Se selecteaza primul coordonator - Insert (Inserare) - Pictures (Imagini) Adaugarea textului in subsolul unui diapozitiv- Footer (Subsol) din fereastra Header and Footer (Antet si subsol) Pentru a ascunde numarul de diapozitiv in diapozitivele de tip titlu, se activeaza in prealabil optiunea Don't show on title slide (Nu se afiseaza la diapozitivul titlu). Adaugarea automata a datei calendaristice pentru un diapozitiv sau pentru toate diapozitivele- in fereastra Header and Footer (Antet si subsol), se bifeaza optiunea dorita : - Update automatically (Se actualizeaza automat) - Fixed (Fixate) - afisarea unei date/ore fixe prin tastarea unei date/ore in campul corespunzator Optiuni suplimentare: - Update automatically (Actualizare autornata) - language FORMATAREA TEXTULUI- grupul de butoane Font, aferent tab -ului Home (Pornire) Pentru diapozitivele dintr-o prezentare, pot fi inserate note ajutatoare pentru orator, In panoul cu note aflat In partea de jos a ferestrei apllcatiei, Panoul de note este semnalizat prin textul Click to add notes (Se face click pentru adauga re note)- nu sunt disponibile in timpul prezentarii Comentariile se introduc pentru diapozitive sau pentru obiectele din diapozitive [substituienti pentru titlu, text, imagine, tabel, etc reprezinta un instrument de recenzie (un comentariu poate fi inserat pentru a atrage atentia asupra unor obiecte, inforrnatii , cand prezentarea este editata de un alt utilizator).- se selecteaza diapozitivul - tab -ul Review (Recenzie) se apasa butonul New Comment (Comentariu Nou). Optiuni de pozitionare a textului pe verticala buton Text Direction Alinierea Iiniilor de text mai poate fi efectuata prin intermediul carnpulul Alignment (Aliniere) din fereastra Paragraph (Paragraf) Schimbarea spatiulul intre paragrafe – se selecteaza parahraf – Home- Line spacing Modificarea spatiului deasupra/sub paragraf- Paragraph (Paragraf) - line Spacing - line Spacing Options (Optiuni interlinie) Aplicarea marcatorilor – posibilitatea de a crea un nou marcator prin selectarea optiunii Bullets and Numbering - - Customize (Particu larizare).- fereastra Symbol Copierea/ mutare/stergerea unui text Aplicatia PowerPoint 2013 ofera utilizatorilor optiunea Paste Preview, prin care acestia pot vizualiza in timp real efectele copierii sau mutarii textului, pentru a alege varianta optima. Crearea tabelelor - Insert –Table Formatarea tabelelor - Table Styles (Stiluri tabel) aferent tab-ului Design (Proiectare). Inserarea imaginilor – Insert- Insert picture Redimensionarea imaginilor- grupul de butoane Size (Dimensiune) aferent tabului Format lmportanta in modificarea inaltimii sau latimii este optlunea Lock apect ratio (Blocare raport aspect) Introducerea - modificarea datelor pentru diferite tipuri de grafice - grupul de butoane Illustrations [llustratii], tab-ul Insert (Inserare). Modificarea tipului de grafic - grupul de butoane Type (Tip) - al tab- Design (Proiectare) se apasa butonul Chart Type Modificarea datelor unui grafic – de selecteaza grafic –Design- Data- Edit Data Adaugarea, modificarea / stergerea titlului unui grafic - Design – buton Add chart Element- Chart Title Adaugarea etichetelor unui grafic - se selecteaza graficul - din tab-ul Design (Proiectare), se apasa butonul Add Chart Element •(Adaugare element diagrams] - Data Labels optiuni suplimentare legate de etichete, alegeti optiunea More Data Label Options Eliminarea etichetelor dintr-un grafic se realizeaza prin alegerea optiunli None (Fara) din lista derulanta asoclata butonului Data Labels (Etichete de date) . Modificarea culorii de fundal a unui grafic Modificarea culorii elementelor graficului Copierea si mutarea graficului Redimensionarea, stergerea si deplasarea graficelor Crearea unei scheme organizatorice- Insert- Illustrations- (Inserare llustratie SmartArt- fereastra Choose a SmartArt Graphic se selecteaza categoria Hierarchy (Ierarhie- se alege un model de organigrarna. In structura organigramei, pot fi inserate- casete de text cu ajutorul butonului tJ Add Shape • (Adaugare forma) din tab-ul Design (Proiectare). Stergerea casetelor unei scheme organizatorice Copierea si mutarea unei scheme organizatorice- comanda Copy (Copiere) apelata din tab-ul Home (Pornire) sau din meniul contextual deschis cu click-dreapta pe marginea organigramei sau cu cornbinatia de taste Ctrl+C. Adaugarea diferitelor tipuri de obiecte intr-un diapozitiv Introducerea textului in interiorul unui obiect grafic Rotirea sau afisarea in oglinda a unui obiect- ajutorul grupului de butoane Arrange (Aranjare) aferent tab-ul Format, Alinierea unui obiect intr-un diapozitiv Gruparea si degruparea obiectelor grafice Pozttionarea obiectelor in diverse planuri Redimensionarea unui obiect grafic Copierea ~si mutarea obiectelor grafice Animatia textului si a imaginilor unui diapozitiv Exista patru tipuri diferite de anirnati in PowerPoint 2013: • Efectele de intrare. De exemplu, este posibil sa faceti un obiect sa se estompeze, sa traverseze diapozitivul venind dintr-o parte sau sa sara in diapozitiv. • Efectele de iesire. Printre aceste efecte se numara iesirea unui obiect de pe diapozitiv, disparitia din diapozitiv sau sa faca 0 spirala in exteriorul diapozitivului. • Efectele de evidentiere. Printre exemplele acestor efecte se numara mlcsorarea sau marirea in dimensiune, modificarea culorii sau invartirea in jurul axei obiectului respectiv. • Efecte de miscare. Este posibil sa ut ilizati aceste efecte pentru a deplasa un obiect In sus sau in jos, la stanga sau la dreapta sau conform unui model circular sau in stea (printre alte efecte) . Sectiunea Timing (Sincronizare) a tab-ului Animation [Animatii] ofera urmatoarele optiuni suplimentare Start (Pornire) – alegeti cand dortti sa inceapa anirnatia obiectului respectiv. click de mouse - optiunea On Click (La click) o odata cu precedentul obiect animat - optiunea With Previous [Cu precedentul) o la un anumit interval de timp dupa precedentul obiect animat optlunea After Previous (Dupa precedentul) • Duration (Durata] - setati durata redarii anlrnatiel prin introducerea numarului de secunde dorit in caseta corespunzatoare. • Delay (Intarziere) - setati Intarzierea inainte de inceputul unei anlmatii prin introducerea nurnarul de secunde dorit in caseta corespunzatoare. • Reorder Animation (Reordonare animatie) - modificatl ordinea anirnatiilor o Move Earlier (Mutare mai devreme) - muta 0 anirnatie Inaintea altei anlmatii o Move Later (Mutare mai tarziu) - muta 0 anlmatie dupa alta anirnatie optiuni ale efectelor de animatie - Pane Animatron Pane(Panou Animatie]- Play From (Redare de la) Tranzitlile intre diapozitive - fila Transitions optluni care pot fi particularizate cu privire la tranzitla aplicata • stabilirea directiei tranzltlei - prin apasarea butonului Effect Options • Aplicarea unui sunet care sa insoteasca tranzitia • Stabillrea duratei tranzitiel .. Modul de rulare a diapozitivelor la un click de mouse - optiunea On mouse click [. In mod automat dupa un nurnar de secunde (pe care le introduceti dumneavoastra) - optiunea After (Dupa] Pentru a vizualiza efectele de tranzltie alese, apasati butonul Preview Stergerea efectelor de tranzltie se realizeaza alegand din Iista de tranzltli varianta None (Fara) Stabilirea formatului unui diapozitiv - tab-ul Design (Proiectare) - Slide size (Dimensiune diapozitiv) optiuni suplimentare, se selecteaza comanda Custom Slide Size Din Iista derulanta Slides sized for (Diapozitive dimensionate pentru) se selecteaza formatul dorit cu ajutorul carnpului Number slides from (Numerotare de la), se poate stabili numarul cu care sa inceapa numerotarea diapozitivelor. Corectarea erorilor gramaticale· tab -ul Review – Language Corectarea erorilor de ortografie se realizeaza cu ajutorul functiei Spelling (Corectare ortograflca). Acesta se apeleaza prin apasarea tastei F7 sau a butonului cu abc Imprimarea- File - Print (Fisier - Imprimare) sau apasatl simultan tastele Ctrl si P. Prezentarea- tab-ul Slide Show (Expunere diapozitive), sectiunea Start Slide Show (Pornire expunere diapozitive) Dostları ilə paylaş: \|
http://muhaz.org/united-nations-development-programme-the-republic-of-yemen-loc.html?page=4	PERFORMANCE REVIEW Progress review	PERFORMANCE REVIEW Progress review - Overall progress towards the CPAP outcome and output(s) The combined results/outputs contribute to the achievement of output 3 of the CPAP and the relevant outputs by creating an enabling environment for decentralization and more substantive local governance. The project serves as a catalyser for a critical mass of political commitment and support that should, at the end of the day, advance local governance reforms in the direction prescribed by the NSTLG. However, LGSP will be able to deliver substantive results in the three CPAP outputs only after the National Programme is officially launched. Until then, only incremental progress will be possible against the CPAP outcome and outputs. - Capacity Development Because the project became operational at the very end of 2010, it is too early to make any conclusions about the national capacity built over the course of the year. The launch of the gender mainstreaming effort in annual planning, particularly in conjunction with the future Community of Practice, looks promising. In the future, LGSP will use a longer-term approach to national capacity building based on specific institutional arrangements. - Gender Mainstreaming Again, it is premature to assess the impact of the project on mainstreaming gender after such a short time. The gender mainstreaming workshops in Sana’a and Aden (the former was opened by the Minister of Local Administration) emphasised the seriousness of the project’s intention to get engaged in a systematic process of gender mainstreaming in local governance. Potentially, the gender mainstreaming action plan and the Community of Practice of gender in local governance may have far-reaching consequences for gender mainstreaming. Future success will however depend on political support and commitment of the national stakeholders. - Human Rights Mainstreaming The opportunities for human rights mainstreaming were limited due to the short period of the project’s operation. Notwithstanding, LGSP tried to promote the human rights based approach in all its activities. The Global Forum on Local Development in Uganda had a strong built-in human rights component as well as the National Administration College in France. Participation in the events was beneficial for government officials from the point of view of greater exposure to the concepts and practices of human rights realisation. Also, LGSP encouraged more human rights conscious approach in the context of the NP drafting process through the technical advice it provided to the NP Drafting Committee. As the number of programmatic activities will increase next year, the opportunities for project to mainstream human rights approach will also expand. - Impact on direct and indirect beneficiaries During the reporting period, the project was able to reach out to a limited number of beneficiaries, primarily MOLA officials. At the same time, the Global Forum in Uganda and the training at the National Administration College in France engaged civil servants from governorates. Through the gender mainstreaming workshops LGSP targeted a large number of officials at the governorate level, working not only for the MOLA but also for the Ministry of Planning and International Cooperation and the National Women Committee. The Minister and Vice Minister highly assessed the events, in which they participated (the Global Forum and the training at the National Administration College, respectively). The formal assessment conducted by LGSP after the gender mainstreaming workshops demonstrated a 90 percent level of satisfaction of the participants with the organization and results of these workshops. - Communication and publicity The study mission to Hadhramout and the gender mainstreaming workshops were covered by national and local media, which acknowledged in their reports the UNDP support to decentralisation and local governance reform. Also, LGSP designed a presentation brochure with a foreword by the Minister of Local Administration and UNDP Country Director. The brochure is intended as a standard presentation tool. In 2011, the project plans to develop a proper communication strategy to make sure that local governance reform in general and the project’s activities in particular have adequate media coverage and are properly communicated to the relevant stakeholders. Implementation strategy review - Participatory/consultative processes The project works in close coordination with the MOLA. The project has adopted ways of working in which a detailed activity proposal is developed jointly with MOLA, the draft proposal is then reviewed by MOLA and modified as per their feedback and, lastly, the activity itself is implemented jointly with MOLA. The examples of such activities designed and implemented in collaboration with MOLA include the gender mainstreaming workshops and the study mission to Hadhramout. MOLA has established a technical committee to liaise with the project. During the last two months the project had three formal meetings with the technical team to share the work. Also the project has an open door approach with MOLA where MOLA representatives engaged with the project communicate with LGSP individually on an as need basis. Also, a coordination meeting was held in December co-chaired by the vice minister of MOLA and the UNDP country director to streamline the cooperation modalities between the MOLA and LGSP. One board meeting was conducted as well. LGSP regularly conducts consultations with various stakeholders. Thus, the study mission to Hadhramout included consultations with LCs and executive offices at governorate and district level, women organisations, CSOs, and DFTs. As already mentioned, the project held series of consultations with various national and international stakeholders as part of its outreach effort in December. - Quality of partnerships The project’s partnership with MOLA is based on information sharing and joint decision making and joint action. This has proved to be mutually beneficial, where the capacity of MOLA increases as a result of engagement with the project, trust relationships are established, which again benefit the project as MOLA facilitates and supports the project’s activities. For example, during this period, the Minister of MOLA attended the inaugural session of the workshop on gender mainstreaming in the governorates’ annual development plan, in Sana’a, and made a commitment to taking up all the recommendations of the workshop. In Hadhramout governorate, the governor received the mission and facilitated its interactions with all targeted LGAs. Discussions were held in December to discuss cooperation modalities and mutually beneficial partnerships with other national agencies (SDF and PWP), line ministries and UN organizations. Regarding partnerships with donors, NGOs, civil society organizations, the project is in the process of establishing these partnerships. Cooperation and coordination mechanisms like the LGF and the PG, formulated in the project proposal, will be brainstormed on during the AWP retreat, and new mechanisms will be explored as well. - National Ownership During the past period, the MOLA took a lead on major project activities and facilitated its work. MOLA representatives participated in joint planning, implementation, monitoring and evaluation. All project’s activities were initiated by the MOLA, and designed and implemented in close cooperation with the Ministry’s officials. Other stakeholders were also engaged in the project: for example, the National Women Committee significantly contributed to the success of the gender mainstreaming workshops by preparing materials on best practices in mainstreaming gender in local development plans. Also, MOLA acts as the executive of the Project Board where other ministries and agencies participate as well. Also, MOLA has established a technical committee with the objective to institutionalize the engagement of the project with MOLA from a technical perspective. LGSP intends to further national ownership in 2011 by channeling the project implementation, including its financial management, through the national systems and procedures. - Sustainability This year the project conducted two workshops one in Sana’a and one in Aden, on gender mainstreaming in the governorates’ annual development plans. The workshop identified changes required the bylaws (mechanisms, systems, procedures, and structures) to ensure systematic and sustainable gender mainstreaming in local development. These findings will be consolidated as MoLAs recommendations to ensure gender mainstreaming and women empowerment in the legal framework. Which when accepted as a part of the new LAL, will ensure women engagement and gender mainstreaming in local development, systematically and in a sustainable manner. Yet another mechanism for better sustainability includes establishment of a community of practice on gender in local governance, also discussed and agreed during the workshops. The community of practice will maintain the focus of government and non-government organizations centrally and locally on the issues of gender and gender mainstreaming. Dostları ilə paylaş: \|
http://muhaz.org/elemente-suprafata-de-lucru.html#Stergerea_efectelor_de_tranzltie	Elemente suprafata de lucru	ELEMENTE SUPRAFATA DE LUCRU v' Bara de titlu - afiseaza numele prezentarli curent deschise v' Quick Access Toolbar (-bara standard de instrumente care apare pe panglica ~ ofera acces la comenzile cele mai uzuale. v' Ribbon (Panglica] - zona din part ea de sus a ferestrei ce contl ne grup uri de cornenzi. v' Fereastra de lucru - contine in partea stanga Iista diapozitivelor prezentaril, iar In partea dreapta diapozitivul aflat In lucru. v' Status bar (Sara de stare) - bara din partea de jos a ferestrei programului, care afiseaza diverse inforrnatii de stare - include butoane pentru modificarea vlzuallizarii. COMUTARE INTRE PREZENTARI Daca nu doriti sa grupati butoanele de pe bara de acttvltatl, aceasta optiune se poate dezactiva. 1. Executati click dreapta pe taskbar - alegeti optiunea Properties 2. In fila Taskbar, din meniul Taskbar buttons (Butoane Taskbar), selectati Never combine(Nu se combine nicioda~) - apoi apasatl OK pentru Inchiderea ferestrei. Butonul Fit to Window (Potrivire in fereastra) redimensioneaza automat diapozitivul, astfel lncat sa fie afisat in intregime in fereastra de lucru. MODIFICARE BARE DE INSTRUMENTE In aplicatia Microsoft PowerPoint 2013, instrumentele (butoanele) de lucru sunt organizate in grupuri logice numite tab-uri (file), lntr -o zona de lucru din partea de sus a ferestrei aplicatiei, numita Ribbon (Panglica}. Banda de butoane (Ribbon) poate fi minimizata sau chiar ascunsa / reafisata - apasarea butonului localizat In partea din dreapta sus a ecranului . - prin dublu click pe numele tab-ulu i dorit. - prin cornbinatia de taste Ctrl si Fl. Quick Access Toolbar (Bara de instrumente acces rapid) prin adaugarea sau stergerea diverselor butoane. Quick Access Toolbar – More Commands- PowerPoint Options (Optiuni PowerPoint), cu ajutorul butoanelor Add (Adaugare) si Remove (Eliminare) puteti adauga si respectiv sterge butoane. Butonul [Optiuni] din meniul File deschide fereastra cu optiunile aplicatiei. Modul normal de lucru (Normal View) Modul de lucru Outline (Schita) - este folosit pentru editarea rapida a acestor texte. Modul de lucru Slide Sorter (Sortare diapozitive) Notes Page [Pagina cu note) se pot edita foarte usor inforrnatii (note) atasate diapozitivelor. Reading View (Vizualizare citire) prezinta foliile intr-un format dlt tot ecranul, insa oferind acces si la Taskbar pentru a comuta usor in alte ferestre. Comutarea intre modurile de lucru se realizeaza cu ajutorul butoanelor din grupul de butoane Presentation Views (Moduri de vizualizare a prezentarii), aferent tab -ului View (Vizualizare). New Slide (Diapozitiv nou) • Title Slide (Diapozit iv de tip titlu) • Title and Content (Titlu si contlnut) - contine substituienti pentru titlul diapozitivului si pentru continut (text, imagine, tabel, grafic, mediaclip). • Title Only (Doar titlu) - prezlnta doar un substituient pentru titlul diapozitivului. • Blank (Fara continut) - nu prezlnta nici un substituient, urrnand ca utilizatorul sa Int roduca casete de text, imagini, grafice, etc . • Comparison (Cornparatie) prezinta substituienti pentru titlul diapozitivului, sidoi substituienti identici in care se pot compara doua texte, imagini, grafice. Modificarea formatului unui diapozitiv – Home – Slides Comanda Layout (Aspect) este disponibila la click dreapta executat pe un diapozitiv in panoul cu diapozitive. Personalizarea diapozitivelor unei prezentari -buton Format Background (Formatare Fundal) din tab-ul Design. Format implicit se refera la o tema prestabilita sau creata de utilizator - buton Themes (Teme), disponibil in tab-ul Design (Proiectare). Coordonatorul de diapozitive (Master Slide) se prezinta ca un diapozitiv ale carui modificari (inserarea unei imagini, schimbarea culo rii de fundal, etc) sunt aplicate tuturor diapozitivelor pe care Ie controleaza.- tab-ul View (Vizualizare) Pentru a insera o imagine care sa fie afisata in toate diapozitivele prezentarii, -Slide Master (Coordonator diapozitive). Se selecteaza primul coordonator - Insert (Inserare) - Pictures (Imagini) Adaugarea textului in subsolul unui diapozitiv- Footer (Subsol) din fereastra Header and Footer (Antet si subsol) Pentru a ascunde numarul de diapozitiv in diapozitivele de tip titlu, se activeaza in prealabil optiunea Don't show on title slide (Nu se afiseaza la diapozitivul titlu). Adaugarea automata a datei calendaristice pentru un diapozitiv sau pentru toate diapozitivele- in fereastra Header and Footer (Antet si subsol), se bifeaza optiunea dorita : - Update automatically (Se actualizeaza automat) - Fixed (Fixate) - afisarea unei date/ore fixe prin tastarea unei date/ore in campul corespunzator Optiuni suplimentare: - Update automatically (Actualizare autornata) - language FORMATAREA TEXTULUI- grupul de butoane Font, aferent tab -ului Home (Pornire) Pentru diapozitivele dintr-o prezentare, pot fi inserate note ajutatoare pentru orator, In panoul cu note aflat In partea de jos a ferestrei apllcatiei, Panoul de note este semnalizat prin textul Click to add notes (Se face click pentru adauga re note)- nu sunt disponibile in timpul prezentarii Comentariile se introduc pentru diapozitive sau pentru obiectele din diapozitive [substituienti pentru titlu, text, imagine, tabel, etc reprezinta un instrument de recenzie (un comentariu poate fi inserat pentru a atrage atentia asupra unor obiecte, inforrnatii , cand prezentarea este editata de un alt utilizator).- se selecteaza diapozitivul - tab -ul Review (Recenzie) se apasa butonul New Comment (Comentariu Nou). Optiuni de pozitionare a textului pe verticala buton Text Direction Alinierea Iiniilor de text mai poate fi efectuata prin intermediul carnpulul Alignment (Aliniere) din fereastra Paragraph (Paragraf) Schimbarea spatiulul intre paragrafe – se selecteaza parahraf – Home- Line spacing Modificarea spatiului deasupra/sub paragraf- Paragraph (Paragraf) - line Spacing - line Spacing Options (Optiuni interlinie) Aplicarea marcatorilor – posibilitatea de a crea un nou marcator prin selectarea optiunii Bullets and Numbering - - Customize (Particu larizare).- fereastra Symbol Copierea/ mutare/stergerea unui text Aplicatia PowerPoint 2013 ofera utilizatorilor optiunea Paste Preview, prin care acestia pot vizualiza in timp real efectele copierii sau mutarii textului, pentru a alege varianta optima. Crearea tabelelor - Insert –Table Formatarea tabelelor - Table Styles (Stiluri tabel) aferent tab-ului Design (Proiectare). Inserarea imaginilor – Insert- Insert picture Redimensionarea imaginilor- grupul de butoane Size (Dimensiune) aferent tabului Format lmportanta in modificarea inaltimii sau latimii este optlunea Lock apect ratio (Blocare raport aspect) Introducerea - modificarea datelor pentru diferite tipuri de grafice - grupul de butoane Illustrations [llustratii], tab-ul Insert (Inserare). Modificarea tipului de grafic - grupul de butoane Type (Tip) - al tab- Design (Proiectare) se apasa butonul Chart Type Modificarea datelor unui grafic – de selecteaza grafic –Design- Data- Edit Data Adaugarea, modificarea / stergerea titlului unui grafic - Design – buton Add chart Element- Chart Title Adaugarea etichetelor unui grafic - se selecteaza graficul - din tab-ul Design (Proiectare), se apasa butonul Add Chart Element •(Adaugare element diagrams] - Data Labels optiuni suplimentare legate de etichete, alegeti optiunea More Data Label Options Eliminarea etichetelor dintr-un grafic se realizeaza prin alegerea optiunli None (Fara) din lista derulanta asoclata butonului Data Labels (Etichete de date) . Modificarea culorii de fundal a unui grafic Modificarea culorii elementelor graficului Copierea si mutarea graficului Redimensionarea, stergerea si deplasarea graficelor Crearea unei scheme organizatorice- Insert- Illustrations- (Inserare llustratie SmartArt- fereastra Choose a SmartArt Graphic se selecteaza categoria Hierarchy (Ierarhie- se alege un model de organigrarna. In structura organigramei, pot fi inserate- casete de text cu ajutorul butonului tJ Add Shape • (Adaugare forma) din tab-ul Design (Proiectare). Stergerea casetelor unei scheme organizatorice Copierea si mutarea unei scheme organizatorice- comanda Copy (Copiere) apelata din tab-ul Home (Pornire) sau din meniul contextual deschis cu click-dreapta pe marginea organigramei sau cu cornbinatia de taste Ctrl+C. Adaugarea diferitelor tipuri de obiecte intr-un diapozitiv Introducerea textului in interiorul unui obiect grafic Rotirea sau afisarea in oglinda a unui obiect- ajutorul grupului de butoane Arrange (Aranjare) aferent tab-ul Format, Alinierea unui obiect intr-un diapozitiv Gruparea si degruparea obiectelor grafice Pozttionarea obiectelor in diverse planuri Redimensionarea unui obiect grafic Copierea ~si mutarea obiectelor grafice Animatia textului si a imaginilor unui diapozitiv Exista patru tipuri diferite de anirnati in PowerPoint 2013: • Efectele de intrare. De exemplu, este posibil sa faceti un obiect sa se estompeze, sa traverseze diapozitivul venind dintr-o parte sau sa sara in diapozitiv. • Efectele de iesire. Printre aceste efecte se numara iesirea unui obiect de pe diapozitiv, disparitia din diapozitiv sau sa faca 0 spirala in exteriorul diapozitivului. • Efectele de evidentiere. Printre exemplele acestor efecte se numara mlcsorarea sau marirea in dimensiune, modificarea culorii sau invartirea in jurul axei obiectului respectiv. • Efecte de miscare. Este posibil sa ut ilizati aceste efecte pentru a deplasa un obiect In sus sau in jos, la stanga sau la dreapta sau conform unui model circular sau in stea (printre alte efecte) . Sectiunea Timing (Sincronizare) a tab-ului Animation [Animatii] ofera urmatoarele optiuni suplimentare Start (Pornire) – alegeti cand dortti sa inceapa anirnatia obiectului respectiv. click de mouse - optiunea On Click (La click) o odata cu precedentul obiect animat - optiunea With Previous [Cu precedentul) o la un anumit interval de timp dupa precedentul obiect animat optlunea After Previous (Dupa precedentul) • Duration (Durata] - setati durata redarii anlrnatiel prin introducerea numarului de secunde dorit in caseta corespunzatoare. • Delay (Intarziere) - setati Intarzierea inainte de inceputul unei anlmatii prin introducerea nurnarul de secunde dorit in caseta corespunzatoare. • Reorder Animation (Reordonare animatie) - modificatl ordinea anirnatiilor o Move Earlier (Mutare mai devreme) - muta 0 anirnatie Inaintea altei anlmatii o Move Later (Mutare mai tarziu) - muta 0 anlmatie dupa alta anirnatie optiuni ale efectelor de animatie - Pane Animatron Pane(Panou Animatie]- Play From (Redare de la) Tranzitlile intre diapozitive - fila Transitions optluni care pot fi particularizate cu privire la tranzitla aplicata • stabilirea directiei tranzltlei - prin apasarea butonului Effect Options • Aplicarea unui sunet care sa insoteasca tranzitia • Stabillrea duratei tranzitiel .. Modul de rulare a diapozitivelor la un click de mouse - optiunea On mouse click [. In mod automat dupa un nurnar de secunde (pe care le introduceti dumneavoastra) - optiunea After (Dupa] Pentru a vizualiza efectele de tranzltie alese, apasati butonul Preview Stergerea efectelor de tranzltie se realizeaza alegand din Iista de tranzltli varianta None (Fara) Stabilirea formatului unui diapozitiv - tab-ul Design (Proiectare) - Slide size (Dimensiune diapozitiv) optiuni suplimentare, se selecteaza comanda Custom Slide Size Din Iista derulanta Slides sized for (Diapozitive dimensionate pentru) se selecteaza formatul dorit cu ajutorul carnpului Number slides from (Numerotare de la), se poate stabili numarul cu care sa inceapa numerotarea diapozitivelor. Corectarea erorilor gramaticale· tab -ul Review – Language Corectarea erorilor de ortografie se realizeaza cu ajutorul functiei Spelling (Corectare ortograflca). Acesta se apeleaza prin apasarea tastei F7 sau a butonului cu abc Imprimarea- File - Print (Fisier - Imprimare) sau apasatl simultan tastele Ctrl si P. Prezentarea- tab-ul Slide Show (Expunere diapozitive), sectiunea Start Slide Show (Pornire expunere diapozitive) Dostları ilə paylaş: \|
http://muhaz.org/united-nations-development-programme-the-republic-of-yemen-loc.html?page=5	Management effectiveness review - United Nations Development Programme The Republic of Yemen Local Governance Support Project	- Quality of monitoring This was the inception phase of the project and the project management was on board only by the mid of the last quarter. Therefore, this stage focused on establishing internal monitoring mechanisms, such as reporting formats, staff performance management and such like. The project conducted weekly staff meetings to direct staff actions and monitor delivery. The project also undertook a field study mission to Hadhramout to review the experience of DLSDSP in local development. The findings of this mission will feed into the development of the project’s approaches and activities. Monitoring and evaluation mechanisms for the project, including a monitoring and evaluation plan, will be developed in close coordination with and engagement of MOLA and other stakeholders during the planning retreat to prepare the 2011 AWP. - Timely delivery of outputs Due to delays in the recruitment of project technical staff and more importantly, the delays on the part of the government to develop the NP, establish the NPU and to launch the implementation of the NP, majority of the output targets could not be achieved. However, steps were taken to create favorable conditions for achievement of these outputs in the future once the NP is launched. Thus, TOR have been developed and recruitment of technical staff initiated to ensure speedy mobilization of expertise for implementation of the national programme. At the same time, the few events supported by the project at the end of 2010 were delivered according to the schedule agreed with the MOLA. - Cost-effective use of inputs The available resources utilized for implementation of project activities can be broadly categorized into the normal budgetary categories such as rental, transportation, translation, equipment. All activities were carried out as per the required standards of the UNDP and were utilized in the most cost effective manner. Another part of the resources was utilized towards office running costs. Here an attempt was made to systemize ways of procurement and buying for office up keep and running. For example, a system of reporting on car mileage, fuel, maintenance etc. was put in place for drivers. Long term contracts with suppliers of fuel, car maintenance, stationary, cleaners, refreshments, beverages, with different agencies, to facilitate monitoring of transactions and ensure best price as well as discounts. These agencies were identified after inviting quotations and choosing the best agencies based on three major criteria: quality, rate quoted, coverage within the city as well as in the country. For example, one of the reasons for identifying AlJeel Al-Jadeed, for supply of stationary was that, they have branches in all major cities in the country, and also because they offer all required stationary under one roof. In another example, the project signed a contract with the government petrol company, which has more than seven outlets in Sana’a city. PROJECT IMPLEMENTATION CHALLENGES AND LESSONS LEARNED Project Risks Lack of political commitment by the government and emergence of new priorities superseding decentralisation and local governance reform. This is the most significant risk for the project. Although the latest developments, in particular, re-establishment of the NP Drafting Committee, have demonstrated the government’s commitment to continue with decentralisation, it is not clear if this commitment will survive the elections and possible changes in the government. If the NP launch is significantly delayed again, the project will not be able to achieve the outputs directly associated with the National Programme. If this risk materialises, LGSP will hold consultations with the MOLA and other stakeholders to identify the areas in which decentralisation and local governance results can be pursued without the National Programme. Lack of stakeholders’ engagement in National Programme designing may result in implementation difficulties. The core team responsible for developing the NP consists of members from a few sectors in MOLA. Lack of engagement of different actors, such as respective line ministries, LGAs, donors, CSOs, and women organizations in the process of the NP development is likely to make implementation of the National Programme very difficult. The project identified the following steps to mitigate this risk: (1) inviting different government actors to provide specialist inputs to guide development of the NP, (2) putting in place mechanisms to ensure regular updates on the NP progress by the NP team and LGSP, (3) using the AWP retreat for 2011 as a forum to agree on areas and mechanisms for engagement with other stakeholders. Delays in mobilisation of experts and subject matter specialists. If this risk materialises, the project may not be in a position to provide adequate technical assistance to the expectations of the main stakeholders. Recruitment of staff, particularly for technical positions, proved to be challenging in the past. To mitigate this risk, the project will establish, in cooperation with the UNDP Country Office, a standing roster for international experts and will diversify the recruitment methods and techniques, including head hunting and the use of local media and government outlets for placing vacancy announcements. Unclear oversight responsibilities over the project on the part of MOLA (government). During the reporting period it was not entirely clear how the oversight responsibilities were divided between the vice minister and the technical committee. This ambiguity may serve as a source of friction in the future and may place the project in a position when it will have to choose between several structures within the MOLA. As a result, some project activities may be delayed, and the project relations with MOLA as the lead implementation agency may deteriorate. The project will monitor this risk and at the same time will initiate consultations with the MOLA to clarify their internal division of oversight responsibilities. # \| Description \| Date Identified \| Type \| Impact & Probability \| Countermeasures / Mngt response \| Owner \| Submitted, updated by \| Last Update \| Status \| 1 \| Lack of political commitment by the government \| \| Strategic \| Delays in project implementation P = 2 I = 4 \| Consultations with MOLA and other stakeholders to develop an alter-native plan \| Project management \| CTA \| 15/12/2010 \| \| 2 \| Delays in recruitment of experts and subject matter specialists \| 15/11/2010 \| Operational \| Delays in project implementation P = 4 I =3 \| (1) To establish a roster for international experts; (2) to diversify recruitment methods and techniques \| Project management \| CTA \| 1/01/2011 \| reducing \| 3 \| Weak engagement of different actors such as respective line ministries, LGAs, donors, CSOs, women organizations, in the process of development of the NP \| 15/10/2010 \| Strategic \| Weak design and acceptance of national programme Probability =4 Impact = 4 \| (1) inviting different government actors to provide specialist inputs to guide development of the NP, (2) putting in place mechanisms to ensure regular updates on the NP progress by the NP team and LGSP, (3) using the AWP retreat for 2011 as a forum to agree on areas and mechanisms for engagement with other stakeholders \| Project management and MoLA \| PM \| \| \| 4 \| Unclear oversight responsibilities over the project on the part of MOLA (government) \| 31/12/2010 \| Operational \| Delays in project implementation P = 2 I = 2 \| (1) monitoring the risk; (2) consultations with the MOLA to clarify their internal division of oversight responsibilities \| Project management \| PM \| \| \|
http://muhaz.org/category/Review/?page=2	Review	\| Review of Disability Studies: An International Journal The Review of Disability Studies, Center on Disability Studies, University of Hawaii at Manoa, 1776 University Avenue, ua 4-6, Honolulu, hi 96822, U. S. A. Tel: 808-956-5688 Fax: 808-956-7878 Review 0,98 Mb. 26 \| oxumaq \| \| Review of national competition policy arrangements Centre Council of Australia (scca) believes that national competition policy (ncp) has been the impetus for major reform in the Australian economy, such as the deregulation of retail trading hours Review 64,76 Kb. 1 \| oxumaq \| \| Review of Certain Fahcsia funded Youth Services Urbis acknowledges the traditional owners, custodians and Elders past and present across Australia Review 1,31 Mb. 13 \| oxumaq \| \| Review of the Law in Relation to the Final Disposal of a Dead Body The terms of reference for this review use the term ‘dead body’, as do many of the cases in this area. In contrast, the Cremations Act 2003 (Qld) uses the term ‘human remains’, which it defines in the following terms: 40 Review 3,49 Mb. 30 \| oxumaq \| \| Review of research trends South African Network for Coastal and Oceanic Research Occasional Report No. 6: 108 pp Review 0,8 Mb. 18 \| oxumaq \| \| Review of charges under the Freedom of Information Act 1982 Report to the Attorney-General The Office of the Australian Information Commissioner (oaic) was established on 1 November 2010 by the Office of the Australian Information Commissioner Act 2010 Review 0,67 Mb. 26 \| oxumaq \| \| Review of Labelling of Genetically Modified Foods December 2001, for the new Standard to come into effect. In addition there was a 12 month stock-in-trade provision allowing manufacturers 12 months to sell through stock that had been manufactured prior to the labelling regime coming into effect in Review 1,04 Mb. 20 \| oxumaq \| \| Review of the fifth periodic report of Yemen Arama (الكرامة ) is a registered Swiss foundation headquartered in Geneva, established in 2004 by volunteer human rights lawyers and defenders Review 308,82 Kb. 40 \| oxumaq \| \| Review of Requirements for the Registration and Regulation of Copyright Act 1968, no part may be reproduced by any process without written permission from the Director Publishing and Marketing agps. Inquiries should be directed to the Manager, agps press, Australian Government Publishing Service Review 1,03 Mb. 84 \| oxumaq \| \| Review of the Faculty of Divinity, University of Süleyman Demirel Year: 2008/1, Number: 20 Review 412,34 Kb. 13 \| oxumaq \|
http://muhaz.org/nomination-paper-for-election-as-fellow.html	Nomination Paper for Election as Fellow	Nomination for Election as Fellow of the Indian National Science Academy The undersigned Fellows of the Indian National Science Academy propose and second the following scientist as a candidate for election as Fellow of the Academy: Name of the Nominee: __________________________________________________________ Proposed by Name : Signature : Certified from personal knowledge: Yes/No Remarks (if any) \| \| Seconded by Name : Signature : Certified from personal knowledge: Yes/ No Remarks (if any) \| ______________________________________________________________________________ For Office use The nomination paper along with reprints and other documents on being received at the Office of the Indian National Science Academy, Bahadur Shah Zafar Marg, New Delhi-110002, shall be recorded, with the date of receipt in the book to be kept for the purpose. Date of Receipt: Whether considered earlier: Yes/No If yes, Years of consideration: Authorized Signatory ____________ Each nominee shall be proposed and seconded by Fellows on a form prescribed for the purpose. Of these, at least one shall certify from personal knowledge of his/her scientific attainments. The Vice-President (Fellowship Affairs) shall have power to sign a certificate on behalf of a Fellow not resident in India on receiving a written request from him/her. Biographical Details (Please submit with soft copy in MS-Word format) 1. Name in full: (Surname followed by forenames) 2. Date of Birth: 3. Nationality: 4. Field of Specialization: 5. Designation: 6. Address (a) Official: (b) Residential: (c) Corresponding Address: Official □ Residential □ Tel: Fax: Mobile: E-mail: 7. Sectional Committee: Alternative Committee(s) if any. (Allocation of subjects to Sectional Committees is indicated on the last page. Alternate Committee(s), if any, may also be indicated separately. However, the nomination will be considered only under one sectional committee and the final decision will rest with INSA). 8. Academic career and professional attainments: The proposer is requested to furnish, under this head, all information regarding the nominee’s degree and post graduate academic qualifications and distinctions. ________________________________________________________________________________ (a) Degree Institution Year Remarks ________________________________________________________________________________ ________________________________________________________________________________ (b) Positions Held from Institution From To Remarks Post Doc onwards till date (yyyy) (yyyy) ________________________________________________________________________________ ________________________________________________________________________________ (c) Awards/ Special Attainments ________________________________________________________________________________ ________________________________________________________________________________ (d) Intellectual property, technological innovations, new products including new varieties of plants and crops, copyrighted design and software etc. Licensed technologies, products, designs, software may be mentioned ________________________________________________________________________________ ________________________________________________________________________________ (e) Other relevant information ________________________________________________________________________________ ________________________________________________________________________________ 9. A critical analysis highlighting the most innovative contributions of the nominee with respect to current knowledge in the field (If necessary, attach additional sheets). ________________________________________________________________________________ 10. A brief statement, not exceeding 200 words, regarding the most innovative contribution of the nominee which, in the opinion of the Proposer, should be circulated to the Fellows. The impact of the contribution should be highlighted. ________________ Please note that information beyond 200 words is liable to be deleted in the Book of Nominations - which is circulated to the Fellows. 11. List up to ten important publications and/or patents: including (a) name of author(s), (b) year, (c) title, name of journal, (d) volume and pages. In case of multi-authored publications, please indicate the specific contribution of the nominee in each such paper. ____________ In the case of a nominee being considered for application of science / engineering and technology, the most significant intellectual property, technological innovations, new products, etc. may be listed. 12. A 50-word citation highlighting the work of the scientist which justifies the claim to the Fellowship (This will be in addition to 200 word write-up required for Book of Nomination): 13. Provide a list of 10 experts along with contact information who are leaders in the Nominee’s Field. There is no geographical restriction in selecting the names of experts. 14. A list of five best papers in the entire career of the scientist (without any consideration for citation analysis etc; There can be overlap with the list given in Item 11. In case of multi-authored publications, please indicate the specific contribution of the nominee in each such paper. Please provide PDF version of full text of five best papers in a separate CD) 15. Publications, patents and copyrighted material of the nominee (enclose one set of reprints): Please attach up-to-date list of publications/patents/copyrighted material. List separately (a) research papers published in full, (b) short research papers, (c) scientific reviews, (d) articles (not abstracts) published in seminars, symposia, conference volumes, (e) chapters contributed to books, (f) books-authored or edited, (g) other publications/reports and (h) patents and copyrighted material. Mark the significant publications and licensed patents and copyrighted material with an asterisk. The list should be in the style indicated in point 11 above. Allocation of Subjects to the Sectional Committees SECTIONAL COMMITTEE I : Mathematical Sciences: Applied Mathematics, Pure Mathematics, Theoretical Computer Science, Statistics. SECTIONAL COMMITTEE II : Physics: Astronomy, Astrophysics, Condensed Matter Physics, Nuclear and High Energy Physics, Atomic, Molecular and Optical Physics, Statistical Physics, Space Physics. SECTIONAL COMMITTEE III : Chemical Sciences: Analytical, Inorganic, Organic, Physical and Theoretical Chemistry. SECTIONAL COMMITTEE IV : Earth & Planetary Sciences: Surface and Solid Earth Science, Atmospheric Science, Ocean Science and Planetary Science. SECTIONAL COMMITTEE V : Engineering & Technology: Electronics, Electrical, Mechanical, Chemical, Civil, Aeronautical, Telecommunication and other branches of Engineering, Computer and Information Sciences and Technology Development. SECTIONAL COMMITTEE VI : Material Sciences & Engineering: Materials including Composites, Nano Materials, Biomaterials, Materials Chemistry and Materials Engineering. SECTIONAL COMMITTEE VII : Plant Sciences: Taxonomy, Structure, Function, Physiology, Development, Genetics, Ecology and Evolution of Plants. SECTIONAL COMMITTEE VIII : Animal Sciences: Taxonomy, Structure, Function, Physiology, Development, Genetics, Ecology, Behaviour and Evolution of Animals. SECTIONAL COMMITTEE IX : Microbiology and Immunology: Biology of Viruses, Bacteria and Parasites, Microbial Genetics and Genomics, Immunology. SECTIONAL COMMITTEE X : Cell and Biomolecular Sciences: Biochemistry, Biophysics, Cell Biology, Molecular Biology, Structural Biology, Bioinformatics, Systems Biology, Biotechnology. SECTIONAL COMMITTEE XI : Health Sciences: Basic and Clinical Medical Sciences, Anthropology, Psychology, Human Genetics, Public Health, Nutrition. SECTIONAL COMMITTEE XII : Agricultural Sciences: Agriculture, Horticulture, Forestry, Fisheries, Veterinary Science. IMPORTANT Proposers may please ensure that the nomination form is duly completed and information as required by the Academy is sent along with both in hard copies and in CDs. - The Nomination is to be signed by two Fellows. Of these, at least one should certify from personal knowledge the scientific attainments of the nominee. - Two hard copies along with a soft copy with Items 1 to 15 only in a CD in MS-Word format, is required. - PDF version of full text of five best papers should be sent in a separate CD. - The nomination is to be returned duly completed in all respects by the Proposer or the Seconder or by any other Fellow to the Executive Director, Indian National Science Academy, Bahadur Shah Zafar Marg, New Delhi 110 002 so as to reach not later than 15th October. - Nominations not complete in all respects and not accompanied by a List of Publications (including a list of up to ten most important publications) and one set of reprints are liable to be rejected. - All entries in the nomination form should be completed. - If space in the form is found inadequate, extra sheets be used, but these may be signed by Proposer/ Seconder. - The primary criterion for election to the Fellowship will be scientific and technological achievements of the nominee (e.g. contributions to new knowledge, new discoveries, development of new technologies, substantial improvement in existing technologies etc.) as evidenced by publications, patents, authenticated scientific reports which could not be published and the economic impact of his/ her work. The work done in India should be given primary importance. Dostları ilə paylaş: \|
http://muhaz.org/review-of-programme-performance-on-key-indicators-v2.html	Review of Programme Performance on Key Indicators	The expenditure on Compensation of Employees as at 30 September 2013 is R92 million (47%) The expenditure on Compensation of Employees as at 30 September 2013 is R92 million (47%) A total of 34 posts have been advertised since March 2013 (in three phases) and a total of 23 posts have been filled to date. The other posts are in process of being filled In addition, a total of 23 Interns were appointed in August 2013 Performance incentives for 2012/13 have not yet been processed - will be finalised in the 3rd quarter An amount of R193 million (41%) spent as at 30 September 2013. The reasons for under spending is as follows: An amount of R193 million (41%) spent as at 30 September 2013. The reasons for under spending is as follows: (i) MGE funds allocated under Goods and Services. A virement approval has been requested from Treasury to shift funds to Transfer to Households. Treasury requested the Department (ii) The claims are not received in time from DPW to process the Office Accommodation transactions done The expenditure relates to the transfers for the Conditional grant on Community Libraries and funds are transferred to various Provinces quarterly based on their business plans The expenditure relates to the transfers for the Conditional grant on Community Libraries and funds are transferred to various Provinces quarterly based on their business plans An amount of R307 million (51%) has been transferred as at 30 September 2013 The detail of spending per province is as follows: This expenditure item relates to subsidies to the Departments’ Public Entities. The Performing Arts Institutions transfers are processed quarterly, Libraries and Heritage Institutions on a monthly basis This expenditure item relates to subsidies to the Departments’ Public Entities. The Performing Arts Institutions transfers are processed quarterly, Libraries and Heritage Institutions on a monthly basis An amount of R534 million (52%) has been spent as at 30 September 2013. The spending include an advance payment processed for PanSALB in the 2nd quarter instead of being processed in the 3rd quarter. No over or under expenditure is however anticipated by March 2014 This expenditure item relates to maintenance, upgrade and refurbishment of the Departments’ Playhouses, Museums and Libraries as well as the construction of Legacy Projects An amount of R134 million (26%) has been spent as at 30 September 2013. The under spending is due to DPW submitting claims late. The expenditure will improve as Department has appointed the Project Support team as an intervention to deal with the projects that are still in progress This expenditure relates to subsidies to BASA, Blind SA and Engelenburg Arts Collection The expenditure is R6,7 million (50%) as at 30 September 2013. The expenditure is in line with the guideline percentage and projected expenditure in the second quarter. No over or under expenditure is however anticipated by March 2014 This expenditure item relates to all the financial assistance projects that the Department fund during the financial year An amount of R84 million (89%) has been spent as at 30 September 2013. The increased spending is due to planned projects and payment of outstanding Mzansi golden economy projects from 2012/13 in 2013/14 This budget relates to the purchasing of machinery and equipment including the IT equipment as well as acquisition of a building and other fixed structures This budget relates to the purchasing of machinery and equipment including the IT equipment as well as acquisition of a building and other fixed structures An amount of R1,105 million (16%) has been spent as at 30 September 2013 An amount of R4,4 million has been processed on the 30th of September 2013 for the procurement of two sets of servers of the National Automated Archival Information Retrieval System (NAAIRS), DAC intranet and National Archives website. However, the system posted the transaction to October month An amount of R4,4 million has been processed on the 30th of September 2013 for the procurement of two sets of servers of the National Automated Archival Information Retrieval System (NAAIRS), DAC intranet and National Archives website. However, the system posted the transaction to October month In total an amount of R5,5 million (80%) under this line item has been spent and will be reported in the third quarter
http://muhaz.org/review-of-australias-future-tax-system.html	Review of Australia’s Future Tax System	Submission to the Review of Australia’s Future Tax System (Retirement Income System) February 2009 About Us National Seniors Australia (NSA) is the largest organisation representing Australians aged 50 and over with some 280,000 members. NSA members are from metropolitan, regional and rural areas across all states and territories, and are broadly representative of the three key ageing cohorts: those aged 50-65; those aged 65-75; and those aged 75 and over. NSA works to provide a voice and address the needs of this diverse membership: We represent – to governments, business and the community on the issues of concern to the over 50s; We inform – by providing news and information through our website, forums and meetings, our bi-monthly award winning magazine, a weekly E-newsletter and our Australia-wide branch network; We provide opportunity – to those who want to use their expertise, skills and life experience to make a difference in indigenous communities and on our environmental legacy; We support those in need – our Charitable Foundation raises funds to provide comfort and support for our most vulnerable older citizens; We provide savings – through quality insurance, affordable travel and tours and discounts on goods and services. Contact: National Seniors Australia National Policy Office 23 Torrens Street Braddon, ACT 2600 P: (02) 6230 4588 F: (02) 6230 4277 E: [email protected] www.nationalseniors.com.au Table of Contents 1 About Us 2 www.nationalseniors.com.au 2 Section 1 – Executive Summary 4 Section 2 – Superannuation system and taxation 8 2.1 Life cycle issues 8 2.2 Superannuation Guarantee 9 2.3 Co-contribution scheme 10 2.4 Superannuation contribution capacity and limits 11 2.5 Personal deductible contributions 11 2.6 Taxation on benefits 12 2.7 Self managed superannuation funds (SMSFs) 13 2.8 Savings transfers 13 Section 3 –Insurance Cover 14 3.1 Life insurance premiums 14 3.2 Insurance death benefits from superannuation 14 3.3 Health insurance 15 Section 4 – Utilisation of savings & income streams 16 4.1 Account-based pension minimum payments 16 4.2 Longevity issues 16 4.3 Frozen assets 17 4.4 Indexation – Commonwealth & military pensions 17 4.5 Savings diversification 18 4.6 Deductibility of financial planning advice 18 4.7 Stamp duty 19 5.1 Incentives to work 20 5.2 Commonwealth Seniors Health Card (CSHC) 21 5.3 Emissions Trading Scheme 21 Section 1 – Executive Summary Introduction National Seniors Australia (NSA) believes that Australia’s tax-transfer system can and should play a significant role in addressing the social, economic and demographic challenges of the 21st century, in particular the ageing of the population. To meet this challenge, we would like to see adjustments to the tax-transfer system that improve people’s capacity for self-sufficiency and guarantee a decent standard of living in retirement. The areas for action outlined in this submission seek to maintain a balance between the need for additional financial assistance and incentives, with the need for the tax and transfer system to be sustainable in the face of population ageing. Australia is starting the discussion about the framing of a future tax-transfer system from a position of relative strength. Aside from being a world leader in its introduction of compulsory retirement savings for employees, a number of tax and investment related changes over the last decade have encouraged personal contributions to superannuation, and have made superannuation income streams an efficient vehicle for providing retirement incomes. The industry in ordinary (non superannuation) money has also grown substantially offering a wider choice for investors looking to put in place a retirement savings plan. Despite the considerable progress in the areas of tax and superannuation reforms, Australia still has some way to go if it is to increase average retirement savings and achieve the goal of full, universal self-sufficiency. Research shows that almost half of all working Australians are not prepared for their retirement,1 and the majority of those retiring today have inadequate savings to fund even a modest lifestyle.There is also a marked difference in savings provision for women compared to men, and for self employed persons compared with wage and salary earners. It is not surprising that retirement incomes will fall well short of adequate levels for current and imminent retirees, given that compulsory superannuation has only been in operation since 1992. But alarmingly, future projections suggest that while average superannuation balances will grow, end balances will be inadequate to fund a decent standard of living in retirement without at least partial reliance on the government pension. Key Points - Financial incentives and a greater level of compulsion, supported by better consumer education are essential if government is to expand its influence on savings behaviour beyond current levels. - Taxation arrangements directly influence investment decisions, and in turn can either reduce or extend retirement savings. Poorly targeted taxes can also inappropriately reduce savings. An equitable tax-transfer system and the removal of inappropriate taxes, will allow Australians to realise the full benefit of their savings. - A level playing field for all workers, regardless of age, is essential in order to increase mature age participation and facilitate a better standard of living in retirement. To achieve this, tax-transfer related barriers must first be removed. - Australian workers increasingly transition out of the workforce or cycle back and forth between periods of work and non-work. The tax-transfer system needs to recognise and adapt to this change by removing age restrictions (i.e. superannuation) and ensuring that social security recipients are not inappropriately penalised for undertaking part-time work in order to top-up their income in retirement. - NSA believes that the minimum contribution needs to be increased from 9% to 15% by 2015, to assist low-income earners, those who have not had the benefit of Superannuation Guarantee (SG) for their full working lives and those with interrupted work histories. However, any increase should ensure an equitable balance between employers and the employees, and should not disadvantage small business. - The income limits for the Commonwealth Seniors Health Card (CSHC) were increased significantly in 2001; however they are not automatically indexed and represent a diminishing value over time. NSA believes these limits should be indexed (bi-annually) against the higher of CPI and Male Total Average Weekly Earnings (MTAWE). - The recent financial turmoil has once again highlighted how retirees can be inappropriately disadvantaged by social security means testing. NSA believes it is inequitable that people with frozen assets do not have recourse to a revaluation of those assets, and is calling for the introduction of asset deeming to establish provisional eligibility for the pension while circumstances surrounding frozen or liquidated assets are resolved. - The current system of minimum withdrawal requirements based on an individual’s age creates inefficiencies for managing retirement savings over a person’s lifetime, and fails to account for the impact on savings in periods of economic adversity. NSA welcomed the halving of minimum withdrawal requirements as a short term action; however it is now time for the rationale for minimum withdrawals to be reviewed. This is very much in the interests of government and taxpayers as a failure to act will only increase reliance on the age pension. Recommended Reforms Superannuation - Continue to develop tax incentives aimed at those nearing retirement and explore additional incentives that encourage people to save for retirement at a younger age. - Gradually increase the Superannuation Guarantee (SG) from 9% to 15% by 2015, while maintaining an equitable balance between employer and employee contributions. - Reduce the Superannuation Guarantee (SG) minimum earning threshold (currently $450 p/month) to assist lower income earners and to encourage workforce participation amongst older age groups. - Ensure that all workers (that meet the minimum earning threshold) are paid the Superannuation Guarantee (SG), and are able to make personal contributions to their superannuation savings, regardless of age. - Abolish the upper age at which the superannuation co-contribution scheme ceases. - Expand the co-contribution scheme to provide higher payments to eligible low-income earners and individuals age 50+ with low savings balances, to encourage greater voluntary contributions. - Develop and implement an awareness and education campaign (spearheaded by the Australian Taxation Office) to increase participation in the co-contribution scheme. - Make permanent the Concessional Contributions Cap (CCC) of $100,000 per annum for a person age 50+ (and index it from 1 July 2012). - Remove the 9% Superannuation Guarantee (SG) from the Concessional Contributions Cap (CCC) to provide greater simplicity and to allow individuals to plan their savings without risk of a penalty for unexpected excess contributions. - Allow employees who do not have access to salary sacrificing to make personal deductible contributions within their available Concessional Contributions Cap (CCC). - Review the operation of salary sacrificing arrangements with the aim of ensuring that employees who choose to salary sacrifice do not suffer a loss of benefits or a reduction of SG entitlements. - Allow a non-dependant the choice to roll death benefits into their own superannuation fund as a fully preserved amount, with no attached tax liability or contributions tax. - Halve the superannuation contributions and earnings tax rates for those on the lowest marginal tax rate (based on an adjusted marginal tax rate test that includes salary sacrificed contributions, and net rental property and investment losses). The before tax and personal after tax contributions limits should still apply. - Allow members to make in kind withdrawals from their SMSF once they have retired. Non-superannuation investments - Provide those aged 75+ on 9 May 2006 with a one-off opportunity to transfer savings and investments into superannuation on terms similar to those given to the rest of the community between 9 May 2006 and 30 June 2007. Insurance Cover - Equalise the tax position of insurance inside superannuation and outside superannuation by allowing tax deductions on death and total and permanent disability policies which are held outside superannuation. - Remove the penalty taxation on death benefits that are derived from an insurance policy inside superannuation and tax these benefits at 15% to ensure consistency with the tax rate on death benefits from accumulated superannuation. - Develop additional mechanisms through the tax system to ensure that private health insurance remains accessible and affordable for low-income earners and retirees. Utilisation of savings & income streams - Abolish minimum withdrawal requirements applying to superannuation income streams in order to provide retirees with greater flexibility in managing their savings over the course of their retirement. - Ensure the tax-transfer system continues to promote and encourage the use of superannuation income streams as a product that can assist individuals in managing savings across their entire retirement. - Allow tax deductions on fees for financial planning advice from a licensed financial planner to encourage people to seek advice on retirement savings. - Develop and implement a national awareness and education campaign, which includes information on the major financial considerations in retirement, including the need for savings diversification. - Index Commonwealth funded superannuation and military pensions (bi-annually) against the higher of CPI and Male Total Average Weekly Earnings (MTAWE). - Introduce asset deeming to enable applicants to establish provisional eligibility for the pension while circumstances surrounding frozen or liquidated assets are resolved. - Provide senior Australians with an exemption from stamp duty when downsizing their homes (with the exemption threshold indexed to the median house & unit prices in each state and territory). Payment transfer system - Expand the scope of the Pension Bonus Scheme by providing those of age pension age, including those in receipt of a pension, with a rebate on all pension entitlements foregone due to earning ‘wage based’ income. This rebate should equal 50% of all foregone pension entitlements and should be provided at the end of the financial year. - Index CSHC income limits (bi-annually) against the higher of CPI and Male Total Average Weekly Earnings (MTAWE), in-line with that applied to the age pension. - Explore options for extending the CSHC health benefits to those who will lose eligibility from 1 July 2009 as a result of being narrowly over the income limits. Emissions trading scheme - Ensure that all retiree households receive at least the intended amount of compensation under the Carbon Pollution Reduction Scheme (CPRS). - Ensure that energy efficiency subsidies under the CPRS to retiree households are targeted appropriately. Small business owners - Index the small business Capital Gains Tax (CGT) retirement exemption. - Allow any proceeds from the sale of an eligible small business to be contributed under the small business Capital Gains Tax (CGT) cap. Dostları ilə paylaş: \|
http://muhaz.org/review-of-the-fifth-periodic-report-of-yemen.html	Review of the fifth periodic report of Yemen	Yemen: Alarming deterioration of civil and political rights Report submitted to the Human Rights Committee for the review of the fifth periodic report of Yemen 1 February 2012 About Alkarama Alkarama (الكرامة ) is a registered Swiss foundation headquartered in Geneva, established in 2004 by volunteer human rights lawyers and defenders. It works on human rights violations in the Arab world with offices and representatives in Lebanon (Beirut), Qatar (Doha), Cairo (Egypt) and Yemen (Sana’a). Its work focuses on four priority areas: extra-judicial executions, disappearances, torture and arbitrary detention. Related activities include protecting human rights defenders and ensuring the independence of judges and lawyers. Alkarama engages with the United Nations (UN) human rights mechanisms. It has submitted thousands of cases and urgent appeals to the United Nations Special Procedures including the Special Rapporteur on Torture, the Office of the High Commissioner for Human Rights and various UN human rights treaty bodies. Additionally, Alkarama has submitted numerous reports on the human rights situation in Arab states reviewed under the Universal Periodic Review, and to UN human rights treaty bodies. Basing its work on principles of international human rights law and humanitarian law, Alkarama uses UN human rights mechanisms on behalf of victims of human rights violations and their families. It works constructively with sovereign states, the Office of the High Commissioner for Human Rights and national human rights institutions, as well as victims’ lawyers and human rights defenders. It also organizes seminars and undertakes campaigns to raise awareness of human rights issues in the Arab world. In Arabic, Alkarama means ‘dignity’. TABLE OF CONTENTS 3 Introduction 4 Political context and background 5 Application of the ICCPR in Yemen 11 Conclusion 31 Recommendations 31 Introduction Yemen was formed on 22 May 1990 upon the unification of the Democratic People's Republic of Yemen (South Yemen) and the Yemen Arab Republic (North Yemen). After a civil war that lasted from 5 May to 7 July 1994, the Government in Sana’a consolidated its hold on power. Following the resolution of this conflict, Yemen’s strategic interest increased due to its geographical position. Yemen is a republic, divided into 21 governorates and municipalities. The legislature branch is composed of two chambers: the parliament, which has 301 members elected every six years by direct suffrage, and the Shura, an advisory board of 111 members appointed by the President. The last elections were held in 2003; those scheduled for 2009 were postponed. The President is elected for a term of seven years. Ali Abdullah Saleh has been the president of united Yemen since 1990. He was previously president of North Yemen from 1978 to 1990. He was re-elected in September 2006 for another term of 7 years. However, according to reports, Saleh is said to have relinquished office on 23 December 2011, one month after he signed a Gulf Co-operation Council-sponsored agreement on 23 November 2011 in Riyadh, granting him and others immunity from prosecution in exchange for leaving office. Under the agreement, President Ali Abdullah Saleh will hand over his powers to Vice-President Abed Rabbo Mansour al-Hadi and presidential elections will be staged within 90 days1. The Constitution of Yemen, proclaimed on 16 May 1991, was revised in 1994 and again in 2001. Following the war of 1994, a number of amendments were made to the 1990 constitution. Fifty-two clauses were amended and a further 29 clauses added. One was deleted. The changes were approved by parliament on 29 September 1994. One of the most debated changes was to Article 3, which made Islamic shari'ah “the source of all legislation”;2 previously it had been "the main source". Yemen is party to eight of the nine core international human rights treaties, including the International Covenant on Civil and Political Rights (ICCPR; the Covenant) (ratified on 9 February 1987) and the Convention against Torture and Other Cruel, Inhuman or Degrading Treatment or Punishment (Convention against Torture) (ratified on 5 November 1991)3. However, it has not signed up to the Optional Protocol to the UN Convention against Torture, nor to the Optional Protocols to the International Covenant on Civil and Political Rights. Under Article 6 of the Yemeni Constitution4, Yemen is obliged to apply the UN Charter, the Universal Declaration of Human Rights, the Charter of the Arab League and international law. However, due to the lack of clear constitutional and other legal provisions obliging the judiciary system in the country to implement such international agreements, including the Covenant, national courts do not do so, making no reference to international law and agreements that Yemen has ratified. In addition, there is no record of any judicial decision referring to international agreements such as the Covenant. Economically, Yemen is considered to be the Arabian Peninsula’s poorest and most populous country, with a high percentage of unemployment and widespread corruption. In the 1990s, the International Monetary Fund (IMF) imposed a structural adjustment program requiring the privatization of public enterprises, cuts in civil servants and oil subsidies, as well as tariff reductions, all measures which worsened social conditions. In 2002, the IMF and World Bank paid Yemen 300 million dollars of a total of $ 2.3 billion pledged at a donors’ conference.5 In return, the Government has accelerated its reforms. In July 2005, the Government adopted economic measures that were strongly challenged by the population. These included a reduction of subsidies for petroleum products which resulted in the doubling of fuel prices and triggered riots. The World Bank was promised $ 4.7 billion by donors to support the development of the country, to be paid out between 2007 and 2010. However, delivery was much slower than expected and remains incomplete.6 In general, these measures are unpopular because they do not improve the economic situation of the majority of Yemenis and aid is more often than not channelled into corruption. The human rights situation in Yemen must be seen in the context of a precarious balance between competing external and internal pressures. Despite the country’s legislative advances, in practice the principles set forth in various laws are not sufficiently respected and abuses committed by agents of the State or local potentates are not prosecuted and punished. Arbitrary and incommunicado detention, torture, inhuman prison conditions, unfair trials, extrajudicial executions, forcible returns to countries that do not respect human rights, and other human rights violations are common, and have been exacerbated by the uprising of 2011. Internal factors include conflicts occurring in the north and south of the country, but also from the nature of power, poverty and social structures, which triggered what has become widely known as the “Popular Youth Revolution” or the “Yemeni uprising” of 2011, which will be discussed in more detail later.7 Conflict in the north centers around a Houthi rebellion that began in the 2000s which has been systematically crushed with bombings and mass arrests. The conflict has kept the central Government on edge – several peace agreements have been signed but they are never respected. In the south of the country, demonstrations are regularly held to denounce the economic inequality between the two regions of the country, and also to protest against the authoritarian central government. These are often repressed harshly. Some political groups even seek secession. All these factors determine and aggravate the extremely precarious situation in Yemen, which is currently beset by such difficult problems that some observers fear the country’s collapse. "In fact, the obsession with security, imposed by the dominant Western discourse, is probably the main source of instability. The priority given to Western security at the expense of security for Yemenis will prove to be a long-term miscalculation."8 This report is based primarily on information obtained from our representatives in Yemen who are in regular contact with local actors including victims of human rights violations, their families, lawyers and human rights defenders, other human rights organizations and non-governmental organizations (NGOs). Our organization also undertook a research mission in the country in December 2011. Cases of human rights violations referred to in this report are mainly cases collected by our field workers in Yemen, many of which have already been submitted to the relevant United Nations Special Procedures. Dostları ilə paylaş: \|
http://muhaz.org/review-of-programme-performance-on-key-indicators.html	Review of Programme Performance on Key Indicators	Review of Programme Performance on Key Indicators Yüklə 519 b. tarix 21.03.2018 ölçüsü 519 b. #46140 növü Review Performance Overview Performance Overview Budget and Expenditure Explanation of Expenditure per Economic Classification Review of Programme Performance on Key Indicators Yüklə 519 b. Dostları ilə paylaş: Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©muhaz.org 2024 rəhbərliyinə müraciət gir \| qeydiyyatdan keç Ana səhifə Dərs Dərslik Guide Kompozisiya Mücərrəd Mühazirə Qaydalar Referat Report Request Review yükləyin
http://muhaz.org/review-of-the-literature-the-canadian-alliance-on-mental-illne.html	Review of the Literature. The Canadian Alliance on Mental Illness and Mental Health. (See page 5)	Reading list: Labels Becker, H. 1963. Outsiders: Studies in the sociology of deviance. The Free Press, New York. Bourget Management Consulting. 2007. Mental Health Literacy: A Review of the Literature. The Canadian Alliance on Mental Illness and Mental Health. (See page 5) (Document link: http://www.camimh.ca/files/literacy/LIT_REVIEW_MAY_6_07.pdf) Caird, B. and M. Stephens. 2000. Countering Stigma and Discrimination: Service Quality Guidelines for The Public Sector. Project to Counter Stigma and Discrimination Associated with Mental Illness, Mental Health Foundation of New Zealand. Document link: http://www.mentalhealth.org.nz/resourcefinder/index.php?c=listings&m=results&topic=21) Corrigan and Watson (2002); Schumaker et al (2003) as cited in Fighting Shadows, page 12 (see below) Fikkers, D., S. Goldsack, et al. 2005. Discriminating Times? A Re-survey of New Zealand Print Media Reporting on Mental Health. Wellington, Mental Health Commission. (http://www.mhc.govt.nz/publications/documents/show/228-discriminating-times-a-re-survey-of-new-zealand-print-media-reporting-on-mental-health-pdf-620kb) Foucault, M. 1967. Madness and Civilization: A History of Insanity in the Age of Reason. London. Tavistock. Goffman, E. 1961. Asylum: Essays on the Situation of Mental Patients and Other Inmates. Penguin Books, London. (See also Goffman (1963) and Stigma as a seminal work on labelling and stigma.) Lillis, S, Mellsop, G, Dutu, G. 2008. The Views of General Practitioners on the Major Psychiatric Classification Systems. New Zealand Family Physician, 35:91-95 Lillis, S, Mellsop, G, Emery, M. 2008. Diagnosing Mental Illness in General Practice. Medical Journal of New Zealand. Link, B, Cullen, F, Struening, E, Shrout, P, Dohrenwend, B. 1989. A Modified Labeling Theory Approach to Mental Disorders: An Empirical Assessment American Sociological Review, Vol. 54, No. 3 (Jun., 1989), pp. 400-423 (http://www.jstor.org/pss/2095613?cookieSet=1) Link, B, Phelan, J. 1999. The Labeling Theory of Mental Disorder (II): The Consequences of Labeling. A Handbook for the Study of Mental Health: Social Contexts, Theories and Systems. Horwitz, A, Schied, T (eds). Cambridge University Press. (http://books.google.com/books?hl=en&lr=&id=P5d7KC8yemEC&oi=fnd&pg=PA361&dq=Link+B.G.+%26+Phelan+J.C.+The+Labelling+Theory+of+Mental+Disorder+(II):+The+Consequences+of+Labeling&ots=6vE1Hc2Nix&sig=qb_cuQlwclka2y11pxmbkeWf7d8#PPA373,M1) Mellsop, G, Banzato, C, Shinfuku, N, Nagamine, M, Pereira, M, Dutu, G. 2008. An International Study of the Views of Psychiatrists on Present and preferred Characteristics of Classification of Psychiatric Disorders. International Journal of Mental Health, 36:4: 18 - 26. Mellsop, G, Dutu, G, Robinson, G, 2007. New Zealand psychiatrists’ views on global features of ICD-10 and DSM-IV. Australian and New Zealand Journal of Psychiatry; 41: 157-165. (Abstract link: http://www.informaworld.com/smpp/content~db=all?content=10.1080/00048670601109931) Mental Health Commission. 2002. Recovery Competencies for New Zealand Mental Health Workers. (Document Link: http://www.mhc.govt.nz/publications/documents/show/37-recovery-competencies-for-new-zealand-mental-health-workers) Mentality. November 2004. Marginalized groups: people with mental health problems. London: Mentality. (Document link: http://www.library.nhs.uk/mentalhealth/ViewResource.aspx?resID=111331&tabID=290&catID=11402) Moeke-Maxwell, T, Wells, D, Mellsop, G. 2008. Tangata whaiora/consumers perspectives on current psychiatric classification systems. International Journal of Mental Health Systems, 2:7. (Document link: http://www.ijmhs.com/content/2/1/7) O'Connor, P. 2000. Crucibles and Mirrors. International Drama in Education Research Institute, Ohio State University. Peterson, D, Barnes, A, Duncan, C. 2008. Fighting Shadows: Self-stigma and Mental Illness: Whawhai Atu te Whakama Hihira. Auckland: Mental Health Foundation. (Document link: http://www.mentalhealth.org.nz/file/downloads/pdf/Fighting-Shadows.pdf) Peterson, D, Pere, L, Sheehan, N, & Surgenor, G. 2006. Experiences of mental health discrimination in New Zealand. Health and Social Care in the Community, 15(1), 18-25. (Abstract link: http://pt.wkhealth.com/pt/re/hscc/abstract.00021764-200701000-00003.htm;jsessionid=JT0Q2PYN2vNf2t4Mz8c7K2JL1qj5Qc7DFz5fJvXWFxv28np2TWvq!-1922286307!181195628!8091!-1) Peterson, D, Pere, L, Sheehan, N, & Surgenor, G. 2004. Respect costs nothing: a survey of discrimination faced by people with experience of mental illness in Aotearoa New Zealand: full report. Auckland: Mental Health Foundation. (Available from the Mental Health Foundation by emailing: [email protected]) Pickering, M. 2001. Stereotyping: The Politics of Representation. Basingstoke, Hampshire; New York, NY. Palgrave. (is an update on ‘scapegoating’.) Porter, R. 1987. A Social History of Madness: the World Through the Eyes of the Insane. NY, Weidenfield & Nicholson. (is good place to have stereotyping and stigma looked at through the subject’s viewpoint.) (Link to book review: http://query.nytimes.com/gst/fullpage.html?res=940DE2DB1031F937A3575AC0A96E948260) Read, J., L. R. Mosher, et al., Eds. 2004. Models of Madness: Sociological, Social and Biological Approaches to Schizophrenia. East Sussex, New York, Brunner Routledge. SANE. 2005. SANE Research Report 1: mental illness and social isolation. Australia: SANE. (Document link: http://www.sane.org/images/stories/information/research/0510_INFO_RB1.pdf) Sayce, L. 2000. From Psychiatric Patient to Citizen: Overcoming Discrimination and Social Exclusion. Macmillan. Link to the book review (http://bjp.rcpsych.org/cgi/reprint/179/2/182.pdf) Scheff, Thomas J. 1966. Being Mentally Ill. Aldine Transaction. Simpson, D. A., B. McKenna, et al. 2003. Myth and Reality: the Relationship Between Mental Illness and Homicide in New Zealand. Auckland, Health Research Council of New Zealand supported by The Mental Health Commission. (Read the introduction by Patrick Smellie) (Document link: http://www.hrc.govt.nz/assets/pdfs/publications/mythandreality.pdf) Wright, ER, Gronfein, WP, Owens, TJ. 2000 Deinstitutionalization, Social Rejection, and the Self-Esteem of Former Mental Patients Journal of Health and Social Behavior, Vol 41 (March):68-90 (Abstract link: http://www.jstor.org/pss/2676361) Yip K-S. (2005). Coping with Public Labeling of Clients with Mental Illness in Hong Kong: A Report of Personal Experiences. International Journal of Psychosocial Rehabilitation. 9, (2) (Document link: http://www.psychosocial.com/IJPR_9/Coping_with_Public_Labeling_Hong_Kong.html) Yzerbyt, V, Rocher, S, et al. 1997. Stereotypes as Explanations: A Subjective Essentialistic View of Group Perception. The Social Psychology of Stereotyping and Group Life. R. Spears, P. J. Oakes, N. Ellemers and S. A. Haslam. Oxford, UK; Cambridge , Massachusetts, US., Blackwell Publishers. (Abstract link: http://www.sciencedirect.com/science?_ob=ArticleURL&_udi=B6WJB-4G1WYFW-3&_user=10&_rdoc=1&_fmt=&_orig=search&_sort=d&view=c&_acct=C000050221&_version=1&_urlVersion=0&_userid=10&md5=12fa87592ad38e98711fed3cbc528855) Online news articles Roberts, M. 2005. Madness of labelling mental illness. BBC News. (Article link: http://news.bbc.co.uk/2/hi/health/4208974.stm) BBC News. 2000. Mental illness diagnosed too quickly. (Article link: http://news.bbc.co.uk/2/hi/health/809681.stm) More references? If you have any other references that you think should be included in this list, please let us know by email them to [email protected] Dostları ilə paylaş: \|
http://muhaz.org/review-of-isos-new-ilf-tables.html	Review of iso’s New ilf tables	“ISO standard increased limit tables provide increased limit factors up to $10,000,000 per occurrence policy limits. We do not use the methodology described here to model losses above this point. We encourage the use of supplemental sources of information for analysis of higher limits.”
http://muhaz.org/actuating-the-intergrated-food-security-strategy-for-south-afr.html	Actuating the intergrated food security strategy for south africa	________________________ THE FRAMEWORK FOR THE ZERO HUNGER PROGRAMME ACTUATING THE INTERGRATED FOOD SECURITY STRATEGY FOR SOUTH AFRICA ________ ACRONYMS AgriBEE Agricultural Broad-Based Black Economic Empowerment BBBEEE Broad-Based Black Economic Empowerment CASP Comprehensive Agricultural Support Programme CADP Comprehensive Agricultural Development Programme DAFF Department of Agriculture, Forestry and Fisheries DBE Department of Basic Education DG Director General DOD Department of Defence and Military Veterans DOH Department of Health DPW Department of Public Works DRDLR Department of Rural Development and Land Reform DSD Department of Social Development The DTI The Department of Trade and Industry EPWP Expanded Public Works Programme FAO Food and Agriculture Organization FOSAD Forum of South African Director Generals (South Africa) GDP Gross Domestic Product HFPP Household Food Production Programme IFSNP Integrated Food Security and Nutrition Programme IFSS Integrated Food Security Strategy LRAD Land Redistribution for Agricultural Development LARP Land and Agrarian Reform LED Local Economic Development MAFISA Micro Agricultural Financial Institutional Scheme of South Africa MINMEC Ministers and Members of Executive MDGs Millennium Development Goals MoH Ministry of Health M&E Monitoring and Evaluation NAMC National Agricultural Marketing Council NFCS The National Food Consumption Survey NSNP National School Nutrition Programme OECD The Organization for Economic Co-operation and Development PPP Public-Private Partnership RSA Republic of South Africa RDP Reconstruction and Development Programme SADC Southern African Development Community SA South Africa SMME Small Medium or Micro Enterprises Stats SA Statistics South Africa SASSA South African Social Services Agency TOR Terms of Reference UN United Nations UNDP United Nations Development Programme WFS World Food Summit WFSPA World Food Summit’s Plan of Action WHO World Health Organization ZAR South African Rand TABLE OF CONTENTS Page no. ACRONYMS 3 TABLE OF CONTENTS 4 EXECUTIVE SUMMARY 5 2. THE PROBLEM STATEMENT 7 4. KEY PILLARS OF THE ZERO HUNGER PROGRAMME 11 4.1 Improving food production capacity of households and poor resource farmers. 12 4.1.1 Access to cheap finance by the emerging agricultural sector 12 4.2 Improve food access for the poor and vulnerable 13 4.2.1 Social protection programmes (food & cash transfers) 13 4.3 Nutrition security 14 4.3.1 Nutrition Awareness Programme 14 4.4 Market channels development 16 4.4.1 Government bulk Food Purchase Program 16 5. APPROACH IN THE IMPLEMENTATION OF THE ZERO HUNGER PROGRAMME 18 6. FOOD SECURITY MONITORING SYSTEM 20 20 7. CONCLUDING REMARKS AND RECOMMENDATIONS 23 EXECUTIVE SUMMARY Poverty is a key underlying determinant of household food security, caring capacity and health environments. Poor households and individuals are unable to achieve food security have inadequate resources for care, or cannot utilize resources on a sustained basis (Smith and Haddad, 2000). Higher rates of malnutrition and child mortality are often found in poor households. Poor families not only struggle to put sufficient quantity of food on the table, but are also prone to food insecurity with regard to quality of their diets: even when dietary energy requirements are met, their diets may lack essential micro nutrients. The Zero Hunger programme is aimed at combating hunger and its structural causes, which continues to perpetuate inequality and social exclusion. It is aimed at more than just creating food secure country for all South Africans but to also put an end to hunger. The Zero Hunger programme from a South African context is a strategy to reduce incidences of food insecurity through improving the capabilities of all South Africans to access nutritious food. This includes strengthening the Integrated Food Security Strategy Pillar I of ‘increasing food production and trade’. This is aimed to guarantee the basic human right of access to adequate food and through this programme South Africa should contribute towards the Millennium Development Goal (MDGs). Thus impacting not only on hunger and poverty but also on goals related to health and education. The programme will bring together all three spheres of government and organs of the civil society as part of implementing a plethora of policies related to food security. The Zero Hunger programme combines short‐term responses to emergency situations with medium‐ and long‐term responses that help create the necessary conditions for people to improve their food security. Moreover, it recognizes that the needs of people living in rural and urban areas differ and offers a specific set of interventions for each case. Also crucial to the Zero Hunger programme is the need for a new model of economic development that is more inclusive and gives opportunities to all citizens irrespective of their dwelling. If structural changes are not made to reduce social exclusion and concentration of resources (income, land, tangible and/or intangible) and break from the vicious circle linking social exclusion to poverty and hunger, then the food security policy cannot be successful. BACKGROUND The Republic of South Africa’s Constitution enshrines the right of all people in our country and affirms the democratic values of human dignity and equality. Section 27, 1 (b) states that every citizen has a right to have access to sufficient food and water and the State must take reasonable legislative and other measures, within its available resources, to achieve the realisation of this right. Section 28, 1 (c) states that every child has the right to basic nutrition, shelter, basic health care services and social services. Section 7 (2) of the Constitution requires that the State must respect, protect, promote and fulfil the rights in the bill of rights. It was year 2000 when the Millennium Summit was held, and all world leaders present including South Africa adopted the United Nations (UN) Millennium Declaration. This UN Summit on the Millennium Development Goals (MDGs) concluded with the adoption of a global action plan to achieve the eight anti-poverty goals by year 2015. Goal 1 focuses on the ‘eradication of extreme hunger and poverty’, and a target to ‘halve the proportion of people who suffer from hunger’ was also set. The recent reports show that, “more than 900 million people world-wide suffer from chronic hunger and malnutrition”. Glossary: malnutritionAn abnormal physiological condition caused by deficiencies, excesses or imbalances in energy, protein and/or other nutrients. Some progress in hunger reduction and improving the nutritional statusGlossary: nutritional statusThe physiological state of an individual that results from the relationship between nutrient intake and requirements and from the body's ability to digest, absorb and use these nutrients. of men, women and children is being achieved. Nevertheless, insufficient investment aimed at reducing food insecurityGlossary: food insecurityA situation that exists when people lack secure access to sufficient amounts of safe and nutritious food for normal growth and development and an active and healthy life. It may be caused by the unavailability of food, insufficient purchasing power, inappropriate distribution, or inadequate use of food at the household level. Food insecurity, poor conditions of health and sanitation, and inappropriate care and feeding practices are the major causes of poor nutritional status. Food insecurity may be chronic, seasonal or transitory. , hunger and malnutrition in many developing countries means that World Food Summit (WFS) and Millennium Development Goals The Millennium Development Goals are eight goals that 189 United Nations member states have agreed to try to achieve by the year 2015. The Millennium Development Goals derive from earlier "international development goals", and were officially established at the Millennium Summit in 2000, where 189 world leaders adopted the United Nations Millennium Declaration, from which the eight-goal action plan, the "Millennium Development Goals", was particularly promoted. (MDGs) targets are unlikely to be achieved by the year 2015 (FAO, 2011). After the enactment of the Constitution the South African Government progressively developed a national programme called the Reconstruction and Development Programme (RDP) in 1994 to realise some of the basic human rights mentioned and protected by the Constitution. This programme identified food security as one of its priority policy objective and as a result the Government reprioritised public spending to focus on improving the food security conditions of historically disadvantaged people. This policy objective resulted into increased public spending in solidarity based public programmes such as school feeding schemes, social assistance grants, free health services for children between 0-6 years & for pregnant and lactating women, working for water, community public works programmes, community food production initiatives like Ilema / Letsema, Land and Agrarian Reform (LARP), Masibuyele Emasimini, land reform and farmer settlement. This also led to the improvements in the resource mobilisation for the emerging agricultural sector such as the production loans scheme for small scale farmers, Micro Agricultural Financial Institutional Scheme of South Africa (MAFISA), infrastructure grant for smallholder farmers , Comprehensive Agricultural Support Programme (CASP) and the mechanisation scheme which are some of the initiative by Government contributing in creating a food secure country. The Cabinet in 2002 further approved a national strategy to streamline, harmonize and integrate these diverse food security programmes into the Integrated Food Security Strategy (IFSS). The strategy was then implemented as from 2002 till to- date, there has been progressive achievement on implementation of the strategic priority areas, but about 23.9 % South Africa population still experience inadequate to severe inadequate access to food (Stats SA, 2010). Due to such statistics DAFF Ministry which is responsible for the co-ordination and implementation of the IFSS therefore determined a need to review the implementation of the strategy to strengthen its impact on the poor and marginalised members of our society. Core to this review was to draw lessons learnt at both the continental and international level, Brazil therefore became the ideal country to have solved their own problems of food insecurity. The Zero Hunger programme was then conceptualised to strengthen and assist in the actualisation of the Integrated Food Security Strategy (IFSS) for South Africa. 2. THE PROBLEM STATEMENT Hunger continues to be one of the greatest challenges in the new South Africa; a challenge that links directly with issues of wealth distribution in the country. As is the case in most of the Southern African states, South Africa’s biggest food security challenge is ‘access to food’. The country exports food, yet according to the 2009 - General Household survey, about 20.1 percent of South African households have inadequate or severely inadequate access to food (Stats SA, 2010). See figure1 below. Figure : Vulnerability to hunger in 2009 (Stats SA, 2010) South Africa may be considered an example of a country experiencing the nutrition transition where both under- and over-nutrition co-exist. While substantial progress has been recorded with regard to folate and iodine status, findings on other micronutrient deficiencies among women and children indicate that these situations exist. The 2005 National Food Consumption survey (NFCS) found that 18% of children between 1-9 years were stunted (Figure 1) (Labadarios et al., 2000). Stunting is higher in rural formal areas (24.5%) tribal areas (19.5%) and urban informal areas (18.5%). In terms of stunting the national average prevalence has decreased from 21.6% in 1999 (Labadarios et al., 2000) to 18% in 2005 with the best improvement in the rural areas (26.5% to 20.3%) whereas the prevalence did not change in urban areas. Underweight affects 9.3% of children; about 4.5% of children are wasted. The 2005 National Food Consumption Survey also revealed that 27.9% of children were anaemic, moderate anaemia in 6.4% and severe anaemia in 0.3% of the children (Figure 2). Anaemia in women was found to be 29.4%. In 2005 survey, iron depletion was found in 5.7% of children and in 7.7% of women. The prevalence of poor iron status (combined depletion and iron deficiency anaemia) was 18.2% in women and 13.3% in children. Vitamin A deficiency was found in 63,6% of children and is fairly consistent among the age groups 1-3 years, 4-6 years and 7-9 years. The prevalence of vitamin A deficiency in women is 27.2%. About 45.3% of children were zinc deficient. The prevalence was the highest among 1-3 year olds, namely 51.3%, followed by 4-6 year olds at 45.4% and 7-9 year old children (36%). Figure 1 and 2 give a summary of key nutritional indicators in South Africa according to the findings of the surveys conducted from 1994 to date. At the national level about 51,6% of households experienced hunger and approximately 28.2% were at risk of hunger and 20.2% appeared to be food secure. In the rural areas a higher percentage of households (58.1%) experienced hunger when compared with households in the urban areas (46.3%) and a lower percentage of households were food secure in the rural areas (14.4% compared to the 24.7% in the urban areas). Figure : Anthropometric status of children in South Africa, 1994, 1999 and 2005 This paradox of over and under nutrition, as well as the range of micronutrient deficiencies of public health significance, requires complementary strategies and an integrated approach to ensure optimal nutrition for all South Africans. The situation is further complicated by the multiple causes of malnutrition which could be direct factors such as inadequate food intake, or underlying factors such as household food insecurity or even basic factors such as a lack of resources. Figure : Biochemical status of children in South Africa (1994 and 2005) Hunger and malnutrition are closely linked with poverty, in a “malnutrition-poverty trap” where cause and effect are difficult to disentangle. Malnutrition if experienced early in the human life it can lead to the reduction in one’s life time earnings of more than 10% per affected individual and at the national level to Gross Domestic Product (GDP) losses of 2-3%. Stunting in early years is associated with inadequate growth and sub-optimal educational achievements. Sub-optimal education achievement in turn contributes to a reduction in life-time earnings, and hence poverty therefore prevails. As malnutrition leads to poverty, poverty leads to hunger and malnutrition because poor people have less to spend on food. Therefore, multi-sectoral approaches are urgently needed to reduce under nutrition in South Africa. Mainstreaming nutrition for improved developed outcomes will need the acceleration of actions on determinants of under-nutrition like inadequate income and agricultural production or by improving gender equality and girl’s education, which are known to have a powerful impact over time in preventing under-nutrition. Access to proper nutrition has implications on educational achievement, cognition, mental health, productivity, stress, adult obesity, household expenditure and food allocation, and economic growth. Food prices are also one of the key detrimental factors affecting food security in our country. The 2008/09 food prices increase as influenced by a number of factors such as oil price, climate variability, bio fuels production, urbanization, transport costs and other input costs. The global financial crisis also had serious direct and indirect impacts on the livelihoods and food security status for millions of South Africans whose access to sufficient food was already a daily struggle means that their situation has worsened. The current levels of food insecurity, unemployment and poverty levels of many South Africans calls for radical action from all stakeholders across the food value chain. 3. STRATEGIC OBJECTIVES OF THE ZERO HUNGER PROGRAMME The vision of the Zero Hunger Programme is to attain universal physical, social and economic access to sufficient, safe and nutritious food by all South African at all times to meet their dietary and food preferences for an active and healthy life. The strategic goal is to improve South Africa’s adequacy and stability of access to safe and nutritious food at both national and household level. Key to this goal is the alleviation of hunger and poverty in South Africa. In the plight where South Africa is having about 11.5 million (Stats SA, 2010) individuals that are experiencing inadequate to severe inadequate access to food, the emphasis of this programme will be to half this number by 2015 and to continue working on eradicating hunger and contribute towards poverty alleviation in South Africa. The strategic objectives of the Zero-Hunger framework are to: - Ensure access to food the poor and vulnerable members of our society - Improve food production capacity of households and poor resource farmers. - Improve nutrition security of the citizens. - Develop market channels through bulk government procurement of food linked to the emerging agricultural sector. - Fostering partnerships with relevant stakeholders within the food supply chain. 4. KEY PILLARS OF THE ZERO HUNGER PROGRAMME The logical framework below provides an overview of the South African zero-hunger strategic objectives, anticipated outcomes and the role of different stakeholders towards the realisation of a zero hunger framework. The successful implementation of this framework cannot be delivered holistically by a single government department as it is multi-sectoral and multipronged strategy, it require an integrated service delivery approach that is coordinated through accountable institutional mechanisms at appropriate levels of intervention. Figure : Logic framework for the Zero Hunger Programme implementation The Zero Hunger programme interventions will be composed of the following key programmes: 4.1 Improving food production capacity of households and poor resource farmers. 4.1.1 Access to cheap finance by the emerging agricultural sector DAFF programmes to capacitate the resource poor farmers will be synchronised to improve and maintain primary production of both the subsistence and small holder farmers. These programmes include CASP, MAFISA, Land Care, Ilema / Lestema, the Mechanisation centres and Household Food Production Programme. The intention will be to ensure that the small holder producers and fisheries will supply 80% of the Government Food Purchase Programme and the remaining 20% will be supplied from the subsistence farmers. The business plans approved within the 2011/12 financial years for CASP, Ilima / Letsema and Land Care will be initial pilot to support production for the implementation of the Zero Hunger Programme. The supply of food to the respective institutions as per the bulk food purchasing by Government does not only involve primary production, the issues of agro-logistics, synchronised planting and harvesting according to the market needs, quality and food safety controls, agro-processing etc. DAFF therefore herein acknowledges the magnitude of investment required by this programme to be fully implemented. 4.2 Improve food access for the poor and vulnerable 4.2.1 Social protection programmes (food & cash transfers) This pillar is aimed at ensuring direct access to food by the neediest based on humanitarian consideration and protecting the violation of their constitutional right of having access to food. The prerequisite for the attainment of this objective is the existence of information that identifies accurately who the hungry and vulnerable are and where they are located. The Social Assistance Act, 2004 allows social protection to be provided as financial or non financial assistance which is cash, vouchers or food parcels. The Social Protection Programme provided under this Act provides a limited coverage of the broader spectrum of the food insecure and hungry individuals. The areas of intervention by the department of Social Development in the zero hunger programme are centered on ensuring access to food through: - The provision of social safety nets in a form of cash transfer which includes all types of social grants, and food transfer which includes all feeding and food distribution programmes i.e.:. soup kitchens, drop-inn centers, community nutrition and development centers, one stop development centre, food parcels and food banks; Of particular concern to the Department of Social Development will be to ensure that all children in the crucial ‘development’ stage of 0 – 9, access the necessary levels of nutrition. This will be done through ensuring that all children whose care-givers qualify for social assistance receive such assistance. This point is particularly important as since research conducted by UNICEF and other research organisations have illustrated that the expansion of particularly, the Child Support Grant has reduced reported incidences of hunger since the rapid expansion of the CSG since 2002. - Linked to the provision of social assistance grants is the need to ensure that people are able to use these resources to purchase nutritious food. This would require strategies by the DSD and DAFF to integrate markets for fresh produce and cooked nutritious food into communities. This includes the establishment and management of restaurants based in communities along the lines of the Peoples Restaurants in Brazil and public markets as envisaged by the DAFF. The establishment of such nods for people to access food, together with programmes such as universal school nutrition programmes provides a basis for procurement programmes that will stimulate production by small holder and subsistence producers. - In line with the recognition that dealing with food insecurity will require various channels of food distribution, the DSD will seek to strengthen partnerships with stakeholders such as the FoodBanks who have the abilities to provide food to thousands of people on a regular basis. The FoodBanks model has the potential to assist in efforts to stimulate changes to the production and consumption value chain through increasingly procuring food from small scale producers and family farms. (The model is known as the Reverse Logistics Model). - Supporting community driven processes such as the Community Works Pogramme that seeks to mobilize increased levels of subsistence but nonetheless, nutritious food production through public employment schemes. Improving the abilities of poor households to purchase nutritious food in the market may require more than just social assistance grants. A key strategy would be to ensure that even the working poor’s abilities to purchase nutritious food is improved. This may require macro-based strategies such as raising minimum wage levels across all sectors of the economy. The DSD and DAFF will need to work with other key stakeholders in government around this strategy. 4.3 Nutrition security 4.3.1 Nutrition Awareness Programme The economic costs of undernutrition are substantial: productivity losses to individuals are estimated at more than 10 percent of lifetime earnings, and losses to gross domestic product may be as high as 2–3 percent (World Bank, 2006). The human costs of undernutrition are tragic, falling hardest on the most vulnerable in the developing world. Malnutrition is the largest single contributor to child mortality worldwide, and nearly and 35 percent of all child deaths are attributable to undernutrition. Investment now will accelerate the pace of reduction in malnutrition and hence help to achieve the Millennium Development Goals of halving child hunger and reducing child mortality by two-thirds. Better household food security, through strengthened agricultural and social protection programmes, is essential to sustain efforts to improve nutrition. There is a need to incorporate nutrition interventions into Agriculture and rural livelihoods programs, through encouraging home production of foods like fruits and vegetables and animal products that are rich in nutrients. Research should be intensified on bio-fortification as well as on increasing yields of nutrient-rich foods and of staple foods of the poor. The packages of nutrition interventions need to be implemented in conjunction with relevant health and water/sanitation interventions – particularly those addressing treatment and prevention of the major childhood illnesses closely associated with under-nutrition. Food availability and access does not translate into a well-nourished population, hence nutrition awareness and education coupled with socio-economic programmes is integral to the improved health status of our population. Awareness moves the individual from lack of interest and ignorance to increasing appreciation of knowledge and finally to action. To improve the nutritional status of South Africans, the following evidence-based interventions should be implemented at scale, namely: - breastfeeding promotion; - complementary feeding promotion and strategies with or without food supplements; - micronutrient interventions which include fortification and supplementation; - interventions for maternal nutrition and - interventions for the prevention of malnutrition Figure 5 proposes a logic framework of dealing with nutrition education to be co-ordinated by both the Department of Health and Basic Education. Figure : Logic model for healthy eating everyday (Source: adapted from Port Townsend Library] 4.4.1 Government bulk Food Purchase Program Government led food procurement linked to the emerging agricultural will sustain the economic viability of this vulnerable agricultural sector. The South African Government is a major player within the food industry, it procurers food products and food oriented services worth over R7 billion each fiscal year. The food industry which is supported mainly by the agricultural sector stimulates major income and employment linkages throughout the economy and this financial support from the State is crucial for the sustainability of the industry. The agricultural sector therefore has the potential to stimulate economic growth with equity if the small scale and subsistence production is not subjected to competition regulation. Through this programme Government will re-prioritise its procurement on food to create market for the subsistence and small holder farmers in rural, urban and peri-urban areas, this objective is supported by the Preferential Procurement Policy of 2005. This position will be supported by the DBE’s National School Nutrition Programmes (NSNP), DOH’s health centre’s, Department of Correctional Services (DCS) and Department of Defense and Military Veterans (DOD) and commodities to be procured through the programme will be determined by the needs of the different programmes. This programme will be the determinant of the new food distribution systems to be supported by the industrial development for value adding on the key procured commodities, i.e. staples, vegetables and animal protein. Agro-industrial development led by the agricultural area production potentiality and markets through the Government led food procurement programme will induce agriculture development. The Inter-Ministerial Committee on Food Security led by the Ministry of Agriculture, Forestry and Fisheries will assess the Department’s spending on the implementation of this programme. The Agri-BEE Transformation Charter is one of the progressive interventions by the State to promote economic transformation by increasing the participation of black people in the Agri-industry. The charter compels the industry to implement the BBBEE principles throughout the industry value chain. This will be achieved through ownership and preferential procurement / trade for the emerging agriculture to actively participate in the agricultural economy. It is therefore pivotal for the Agri-industry through the preferential procurement clause 5.5 of the Agri-BEE charter to procure certain percentage of their total products from the emerging agricultural sector. The following logic framework proposes the implementation of the Government Food Purchasing and Distribution. Government outlet / distribution agency: The distribution of locally produced and processed food to the Government institutions and to the public at large is key in the reduction of food prizes. The small scale and subsistence farmers have the potential to positively contribute towards the development of the rural economies and fighting high rate of unemployment in SA. It is also rather very crucial to note the challenges of doing business with the State i.e. delays in payment of service rendered and to plan ahead in solving the challenges. In order to address the situation and fast track payment of service rendered, DAFF proposes the inclusion of agencies [SASSA & Post Bank], since they are easily accessible and effective in transacting with the State funds. Proposed transaction procedure: DAFF herein proposes that the budget of the respective programmes i.e. National School Nutrition Programme be transferred to the agency [SASSA & Post Bank] following the supply of produce to the respective government department. For quality control the supplied produce by the emerging farmer should be verified by the extension officer, the producer / farmer and the delegated official from the receiving Government institution. These forms should depicts the service rendered [quantity/ quality of the produce] and payment authorization forms stipulating the exact amount to be issued to the small-scale producers. The prizing of produce will be food market related prizes for now and small-scale producers will therefore submit the forms to the respective agency, wherein the stipulated amount will be immediately transferred to the small-scale producer’s business account. Contractual Agreement: The contracted service providers will therefore provide subsistence/smallholder producers with relevant market needs. This will determine or guide primary production. Service providers will further facilitate linkage of subsistence farmers to domestic and export markets. Furthermore, Terms of Reference (TOR) and service level agreement should be developed between service providers and DAFF. APPROACH IN THE IMPLEMENTATION OF THE ZERO HUNGER PROGRAMME Food security is a multifaceted and multidimensional concept which will never be attained through primary agriculture production alone but requires the inter-sectoral co-ordination of existing policies / programmes such as health, education, and environmental / ecological protection, food for work programme, agrarian and agricultural development. The emphases of the programme implementation will be guided by the IFSS and will prioritise household food security not overlooking national food security. This will be attained through the implementation of these IFSS strategic objectives: i) Increased emerging sector’s food production linked to markets; [DAFF] ii) Improve income generation and job creation opportunities; [Ministry of Economic Development/DTI/ DPW] iii) Improve nutrition and food safety; [DBE & DOH] iv) Implementation of safety nets and food emergency management systems; [DSD] v) Improving data analysis and food insecurity information management; [DAFF & Stats SA] vi) Provide capacity building to stakeholders and all spheres Government for the programme implementation process; [ALL] vii) Hold stakeholder dialogue to inform food security policies of the country. [ALL] The Zero Hunger Programme will be implemented through an integrated approach which entrenches public, private and civil society partnerships with focus on household food security. The strategy in the implementation of this Programme will be situational specific and the logic framework will be followed (see figure 5). Firstly, food security interventions should ensure that the food insecure population gains access to productive resources and always linked to protected markets and where the food insecure population is unable to gain access to productive resources, then food security interventions should ensure that segment gains access to income and job opportunities to enhance their power to purchase food. Where the food insecure population does not have control over any means of production and are in destitute situation due disability, extreme conditions of destitute – food security interventions should ensure that the state provides relief measures that may be short-term to being medium-term on sustained basis in a form of food and cash transfers. Food security interventions should always proceed from an analysis that is grounded on accurate information to monitor and evaluate the implemented interventions. and the impact of which - in eradicating hunger, malnutrition and food insecurity - is constantly monitored and evaluated. Under the current 12 outcomes as defined by the President as the key deliverable for the current administration, Outcome number 7 is aimed at having vibrant, equitable and sustainable rural communities and food security for all in South Africa. Because food security is multi-sectoral the Minister’s for Social Cluster and Community Protection will be integral to the implementation of the Zero Hunger Programme. The strategic objectives of the Zero Hunger Programme requires the following Ministries to achieve its intended objectives, the Departments of Health; Social Development; Public Works; Water Affairs and Environment; Transport; Education; Housing; Co-operative Governance and Traditional Affairs, Rural Development and Land Reform; Science and Technology and Statistics South Africa. The lead Department on the co-ordination and implementation of the programme will be the Department of Agriculture, Forestry and Fisheries with other sector Department’s collaboration. The partnership with the civil society organisations, NGO’s, social movements, religious institutions and professional associates is crucial for the attainment of the programme objectives. The implementation of the Zero Hunger programme requires a sound institutional framework and active political, administrative and technical support for the translation of goals, objectives of this programme into actual programmes. Due to the multifaceted nature of food security issues and the factors that impact on them, the implementation of this programme will be the responsibility of the entire government at all levels and in all sectors, the private sector, civil society and all South Africans. Food security requires a high level co-ordination to help in the integration of the different public programmes to eliminate the duplication of efforts, which are evident in the coexistent of a large number of programmes covering the issue in a sectoral fragmented approach. The current food security institutional framework proposed by the IFSS will be used to implement this programme with string emphasis on ensuring that at every sphere of Government there is accountability of access to food by all South Africans as prescribed by the Constitution. The IMC, Social Cluster, FOSAD, MINMEC and the Portfolio Committee will have to play the overseeing role. The aims of the stakeholder engagement will be ensure that there is: - Enhancement of inter-governmental relations through improved programme co-ordination among the Regional, National, Provincial and Local Government in supporting the food security objectives. - Fostering co-operation among government, parastatals, private sector and NGOs in implementing, monitoring and evaluation of the attainment of this policy objectives. - Strengthening of inter and intra-departmental decentralised planning and the provision of required resources and technical advice for programme implementation. - Enabling co-ordination amongst the political and administrative structures. - Monitoring and evaluation of the policy impact to the livelihoods of South Africans 6. FOOD SECURITY MONITORING SYSTEM As the social cluster task team leader, the information expert working group as a sub-committee of the IFSNTT will be the main analyst resource to measure the impact that the Zero Hunger will make to the vulnerable group of the society. The focus will be on the following strategic objectives of the Zero Hunger: - Improving food production capacity of households and resource poor farmers. - Ensuring access to food by the poor and vulnerable members of our society - Improve nutrition security of the citizens. - Develop market channels through bulk government procurement of food linked to the emerging agricultural sector. - Fostering partnerships with relevant stakeholders within the food supply chain, requires a series of data inventory and surveys to be analysed and understood. i) Improving food production capacity of households and poor resource farmers: Situation analysis will be conducted to establish the actual capacity of targeted households and resource poor farmer, to produce food while ensuring adequate supply through out the year. Key indicators; access to land, crops and livestock production and identification of households and resource poor farmers experiencing food shortages and inadequate access to production inputs respectively. This will assist to intervene and improve their food adequacy throughout the year. Indicator \| Source \| % of households who were involved in agricultural activities during the twelve months period. \| General Household Survey [Stats SA] \| % of households that received support from the DAFF or from other organisations. \| DAFF IFSNP Comprehensive Report \| % household owning productive land \| General Household Survey / Census \| % of food inflation \| Consumer Price Index [Stats SA] \| Volumes of food sold on the local markets, imports and export. \| Import & Export [SARS] Marketing Directorate Stats SA \| ii) Ensuring access to food by the poor and vulnerable members of our society: Livelihood analysis will be conducted on vulnerable households to establish their ability to access food and meet their dietary food intake needs. Key indicators will be; own production, social protection, income generation and micro ¯o enterprise development, proper functioning markets and marketing infrastructure for easy accessibility to food. Indicator \| Source \| % of households receiving social protection grants \| DSD \| % of households who get an income from wages/salaries/commission \| General Household Survey [Stats SA] \| %of households that produce & sells food \| Generals Household Survey [Stats SA] \| % of households involve in business activities \| General Household Survey [Stats SA] \| % households who expenditure exceeds 60% of their monthly income on food. \| General Household Survey [Stats SA] \| Number of function markets \| DAFF NAMC \| iii) Improve nutrition security of the citizens: nutrition and education awareness will be conducted nationwide to educate citizens the need to handle and consume food in a sanitary, nutritionally balanced and equitable manner. Key indicators nutrition, food preparation and consumption, sanitation and public health. Indicator \| Source \| % of population undernourished [malnutrition] \| Dept. of Health \| % of children under five years not stunted \| Dept. of Health \| % of children under five years not wasted \| Dept. of health \| % of mothers and children receiving nutrition training \| Dept of Health General Household Survey [Stats SA] \| % of households with water supply infrastructure \| DWAF \| % households with access to functioning basic sanitation facilities. \| General Household Survey \| % of households with refuse removed by municipality \| General Household Survey \| iv) Develop market channels through bulk government procurement of food linked to the emerging agricultural sector: A database will be developed for all emerging farmers in order to link them to the Government bulk procurement program. Key indicators; Land reform project and LED Agricultural projects. Indicator \| Source \| Number of Land Reform projects \| DRDLR \| Number of community agricultural projects \| Provincial Departments \| LED Agricultural projects \| Municipalities \| v) Fostering partnerships with relevant stakeholders within the food supply chain: there is a need to partner with relevant stakeholders right from the primary agricultural activities to the final stage of food supply chain (consumption). 7. CONCLUDING REMARKS AND RECOMMENDATIONS The Organization for Economic Co-operation and Development (OECD) alludes to the fact that food insecurity, malnutrition and poverty are deeply interrelated phenomena. Poverty Low productivity Food insecurity, hunger & malnutrition Poor physical & cognitive development Figure : Food insecurity, malnutrition and poverty are deeply interrelated phenomena “Poverty encompasses different dimensions of deprivation that relate to human capabilities including consumption and food security, health, education, rights, voice, security, dignity and decent work.”It is argued that a strategy for attacking poverty in conjunction with policies to ensure food security offers the best hope of swiftly reducing mass poverty and hunger. However, recent studies show that economic growth alone will not take care of the problem of food security. What is needed is a combination of: income growth; supported by direct nutrition interventions; and investment in health, water and education. There is a need for consolidation and evaluation of existing programme interventions in South Africa and ensuring that a better coordinated and integrated approach is applied when addressing hunger and poverty across all the spheres of government and delivery agencies. ANNEXURE 1 AGRI- BUSINESS OPTIONS [small scale and subsistence production] (DAFF) Type of Business/ Production System \| Description \| Target Areas/Group \| Target Outcome \| Project Phase \| Vegetable production \| cluster/mega farms \| schools / clinics, household and community gardens \| Agricultural production training and employment opportunities; Sustainable small-scale commercial vegetable farming and own consumption \| P1, P2 \| Small stock \| Goats, sheep \| households and community farms \| Sustainable small-scale commercial small stock \| P1 \| Small scale fisheries \| Fresh water fish farming \| households and community farms \| Income generation and own consumption as a nutrient supplement \| P2 \| Large stock \| Beef, milk \| households and community farms \| Income generation and own consumption (milk) \| P2 \| Agro-processing \| Value-add on all the different production systems \| Community entrepreneurs \| Income generation and employment opportunities \| P3 \| Table : Agribusiness option package under consideration For sustainable execution of the broad production categories, the following will be the underlying principles: - Water conservation and control:- this includes consideration of introduction of small scale irrigation systems and management to farmers, the promotion of garden irrigations/water harvesting techniques for vegetable and fruit production, and improved water conservation for dry land agriculture - Crop diversification and intensification:- this will be achieved through the introduction of appropriate varieties, certified seeds, appropriate plant nutrition and improved husbandry practices, pest management, mechanization and land cultivation practices - Enterprise diversification: - this will be achieved through the introduction of alternative Agri-production systems at household level (including vegetables, chickens, layers, broilers, sheep, goats, pigs, aquaculture, etc). This will directly contribute towards supplementing protein to the rural diet. ANNEXURE 2 COSTING IMPLICATIONS Type of Business/ Production System \| Description \| Number Units \| Cost (R) \| Number of jobs created \| Locations \| Vegetable production \| Cluster farms \| 1 \| 12 million \| 12 \| Gauteng \| mega farms \| 2 \| 10 million \| 20 \| Mpumalanga, Free State \| Schools gardens \| 22 000 \| 20 000 per garden \| 66 000 \| Across all 9 provinces \| Community Gardens \| 90 \| 400 000 per garden \| 900 \| Across all 9 provinces \| Household gardens \| 2 700 \| 5 000 per garden \| 2 700 \| Across all 9 provinces \| Small stock \| Poultry production ( Layers and broilers) \| 18 \| 120 000 per structure and unit \| 36 \| Across all 9 provinces \| Small scale fisheries \| Fresh water fish farming (households and community farms) \| 1 \| 49 million \| 63 \| Eastern Cape \| Agro-processing \| Value-add on all the different production systems \| 3 \| N/A \| 32 \| Mpumalanga Free State , Gauteng \| Table : Costing implications Dostları ilə paylaş: \|
http://muhaz.org/review-of-new-zealand-18th-session-of-the-working-group-on-the.html	Review of New Zealand 18th session of the Working Group on the upr, January 2014	Universal Periodic Review of New Zealand 18th session of the Working Group on the UPR, January 2014 Single NGO submission The rights of Persons with Disabilities Disabled Persons Assembly NZ Inc (DPA) Submitted by: DPA Submission contact organisation: DPA (New Zealand) Incorporated Box 27-524 Marion Square Wellington 6141 New Zealand Primary Contact Person: Rachel Nobel Email: [email protected] Telephone: 04 801 9100 Executive Summary This submission provides information about the New Zealand (NZ) government's approach to disabled persons rights. This submission is provided by Disabled Persons Assembly. Our comments are referenced to the United Nations Convention on the Rights of Persons with Disabilities. This is the first report to the UPR by DPA. About DPA (New Zealand) Inc. DPA is the national assembly of people with disabilities. It is an umbrella organisation for the full range of people with disabilities in New Zealand. DPA has some 1,200 individual members who either have disabilities themselves, or are the parent, or guardian of a person with a disability and some 300 corporate members who represent or deliver services to people with disabilities. DPA advocates across the range of age and impairment at a societal level and this issue-level advocacy is grounded in human rights. Our comments are based on referenced from international treaty. the United Nations Convention on the Rights of Persons with Disabilities (UNCRPD), and the domestic requirements to comply with the Bill of Rights Act 1990 (BoRA), the Human Rights Act 1993 (HRA) and the Treaty of Waitangi 1840. Background and Framework Promotion and Protection on Human rights on the Ground. - Cooperation with Human Rights Mechanisms NZ has signed and ratified the UN Convention on the Rights of Persons with Disabilities,1 but has not ratified the Optional Protocol. In its statement on the NZ Universal Periodic Review (UPR) it states that: “New Zealand will not ratify conventions or international standards that are inconsistent with New Zealand’s unique legal, constitutional and Treaty of Waitangi arrangements”.2 This is the consistent approach NZ has applied with the UNCRPD. However, as a result it has placed the State in a position where disabled are at risk of having the UNCRPD ignored and there is a concern this is happening since the ratification with multiple allegations of breaches by the State. We set out four such breaches with recommendations by us to resolve these issues we consider to be serious breaches of the UNCRPD. - Implementation of International Human Rights Obligations. The human rights addressed in this submission are the rights of disabled persons through the UNCRPD. We address four specific concerns: - Legislation not in compliance of the UNCRPD in relation to building codes and accessibility - Whanau paid as carers, the Governments response to their losing court cases due to their lack of compliance to the UNCRPD - Constitutional review, and how to include disabled persons as per the UNCRPD. - Abuse of disabled who being abused in all areas of society, including systemic violence. Specific Concerns - Earthquake strengthening amendment to Building Act 1991 In December 2012 the Ministry of Business, Innovation and Employment (the Ministry) released a set of proposals relating to the earthquake strengthening of existing buildings. The recommendations were to repeal Section 112 of the Building Code 20043 and exempt any earthquake strengthening from having to make the buildings earthquake compliant. The Ministry has appeared to ignore disability submissions requesting that no change be made to the Building Act 2004 as this would create costs later to the developers, and create significant hardships for disabled persons wanting to access those buildings being strengthened. If the Ministry allows for this inconsistency to the UNCRPD there will be breaches of Article 3, in particular (a) (c) and Article 4 in particular, (a-e). Recommendation: That the State do not allow the exemption to be passed despite recommendations for it to happen. By retaining section 112, it will bring the legislation to bring it into consistency with a soft law to Article 3 and Article 4 of the UNCRPD. To recognise its General Obligations and reduce situations of risk and humanitarian emergencies as set out in Article 10 of the UNCRPD. We recommend the State strengthen section 112 to ensure complete compliance in all aspects of accessibility of all public facilities to ensure Article 19 is met. By denying access to certain buildings, it limits our inclusion in all aspects of the community. In particular 19 (c) which outlines our right to access community services and facilities for the general population on an equal basis4. - Whanau paid as carers This concern arose from the Atkinson5 court case, where the Crown lost the initial tribunal hearing and each subsequent case. To prevent further legal action, the State agreed to develop a policy to ensure family/whanau be paid as caregivers of their disabled adult family/whanau member. It became evident there would be a further breach of the rights of disabled at the 17 May 2013 budget, when the State enacted an amendment to the Public Health and Disability Act 2000. While it allowed parents to finally be paid minimum wage only for up to forty hours each week to care for high or very high needs adult children over the age of 18 years, there were conditions attached. The State refused the rights of partners/spouses to care for disabled partners/spouses, for siblings to care for siblings, adult children to care for parents and parents who care for under 18 disabled children. The State also refused the right for the parent to be paid higher than minimum wage, despite the parent often paying other carers through funding a higher than minimum wage themselves. The State then invoked the inconsistency clause of the BoRA and denied any citizen or organisation the right to take any legal action on this matter as of the 16 May 2013 not giving anyone any ability to challenge their decision. This is in clear breach of the UNCRPD, in particular Articles 19, 20, 23, 28. Recommendation: That the State revokes the inconsistency clause in the BoRA and bring into compliance the ability for all Whanau to be paid as carers regardless of age, marital status and relationship to the individual as long as it is the choice of the individual where it is possible to articulate that choice. That the State allow the whanau to be paid on the same rates of pay given to that of stranger carers of their whanau/family members. It is further recommended that a Disabilities Act be enacted to ensure complete compliance with the UNCRPD is achieved and that there be established a new Ministry known as the Ministry of Disabilities to oversee all disability issues. This new Ministry and the legislation be designed by, and in consultation with disabled persons, their DPO’s and their allies in partnership with them with the Ministry itself being led by a suitably skilled disabled person. - Constitutional review In May/June 2013 the State have called for submissions into the Constitutional Review. While there is an emphasis on the Treaty of Waitangi and rightly so, there is little call for social justice inclusion into a proposed constitution. Without looking into the protections of groups such as disabled or minority groups in a written constitution, we run the risk of them being vulnerable under any proposed constitution. Recommendation: That in any constitution developed, the State gives a higher status to such legislation as the BoRA and the HRA which give core rights to all citizens that cannot be weakened or revoked by the State. That the State consider the need to ensure the inclusion of social justice articles within any written constitution that give core protections to such groups as disabled persons. - Abuse of disabled. Multiple issues of abuse of disabled have come to the surface since the signing of the UNCRPD although it was also prevalent prior to the signing of the Convention, it has not abated nor has there been any process or policy to reduce the violence of disabled persons which is in breach of Article 15 – Freedom from torture or cruel, inhuman or degrading treatment or punishment and Article 16 – Freedom from exploitation, violence and abuse. When the second earthquake happened in ChristChurch in February 2010, a young autistic youth6 was arrested for gathering light fittings in damaged and condemned buildings. This was when a curfew was on and when he was caught by security, they beat him up, then when the police took over they further assaulted him, then photographed him and displayed his picture on the news which lead to him being demeaned and vilified. It later transpired he had permission from the landlord to have those light fittings and that he was borderline mentally challenged as well as autistic. More recently, several findings of abuse and violence against disabled in residential care has been exposed publically with the clients eventually being moved in some cases although some other cases nothing is done as Police can’t take evidence from the clients the abuse is alleged to have occurred. All of these incidences are breaches of the UNCRPD, Articles 12, 13, 15 and 16. Recommendation: That the State through the establishment of a disabilities Ministry and a Disability Act move to ensure all disabled persons are protected whether they be in private care or in residential care. That the police be educated in disability rights and recognise that includes equal recognition before the law Article 12 and access to justice Article 13. That punitive penalties be developed by the State to discourage abuse and violence towards disabled in general but particularly whilst in any residential care or under any form of State funded service through monitoring and auditing. - 17 June 2013 Dostları ilə paylaş: \|
http://muhaz.org/review-of-requirements-for-the-registration-and-regulation-of.html	Review of Requirements for the Registration and Regulation of	Review of Requirements for the Registration and Regulation of Company Auditors Report of a Working Party of the Ministerial Council for Corporations July 1997 Commonwealth of Australia 1997 ISBN 0 642 26108 3 This work is copyright. Apart from any use as permitted under the Copyright Act 1968, no part may be reproduced by any process without written permission from the Director Publishing and Marketing AGPS. Inquiries should be directed to the Manager, AGPS Press, Australian Government Publishing Service, GPO Box 84, Canberra ACT 2601. Produced by Pirie Printers CONTENTS Abbreviations iv Glossary of Selected Terms v Chapter ABBREVIATIONS AARF \| Australian Accounting Research Foundation \| AAC \| Authorised audit company \| AAT \| Administrative Appeals Tribunal \| AGM \| Annual general meeting \| AICD \| Australian Institute of Company Directors \| AICPA \| American Institute of Certified Public Accountants \| ARB \| Auditors Registration Board \| ASC \| Australian Securities Commission \| ASCPA \| Australian Society of Certified Practising Accountants \| ASX \| Australian Stock Exchange \| ATMA \| Association of Taxation and Management Accountants \| AUP 32 \| Statement of Auditing Practice AUP 32 – Audit Independence \| AuSB \| Auditing Standards Board \| CALDB \| Companies Auditors and Liquidators Disciplinary Board \| CPA \| Certified Practising Accountant \| FRRB \| Financial Reporting Review Board \| ICAA \| The Institute of Chartered Accountants in Australia \| ICANZ \| Institute of Chartered Accountants of New Zealand \| ICAO \| Institute of Chartered Accountants in Ontario \| MINCO \| Ministerial Council for Corporations \| MOU \| Memorandum of Understanding \| NCSC \| National Companies and Securities Commission \| NIA \| National Institute of Accountants \| NZSA \| New Zealand Society of Accountants \| PY \| Professional Year \| RCA \| Registered company auditor \| RQB \| Recognised qualifying bodies \| RSB \| Recognised supervisory bodies \| SCAG \| Standing Committee of Attorneys General \| SEC \| Securities and Exchange Commission \| UIG \| Urgent Issues Group \| GLOSSARY OF SELECTED TERMS authorised accounting body \| is an accounting body that meets the criteria listed in recommendation 4.2 and which registers and supervises company auditors under a delegation from the Australian Securities Commission \| accounting profession \| includes individuals with accounting qualifications who hold themselves out as providing public accounting services, whether or not they are members of an accounting body \| registering body \| the organisation or organisations responsible for the registration and supervision of company auditors \| 1. INTRODUCTION 101. During 1993, the Ministerial Council for Corporations (MINCO) decided that the present regulation of company auditors should be reviewed with a view to ensuring that an appropriate legal framework is in place for the registration, appointment, supervision and disciplining of company auditors in relation to their functions under the Corporations Law (the Law) and to ensure their independence. 102. MINCO also decided that the review should be convened by the Commonwealth Attorney General’s Department1 with other members of the review team to include senior representatives from the Australian Securities Commission (ASC), the accounting profession and the States and Territories. Dostları ilə paylaş: \|
http://muhaz.org/review-of-models-for-expression-value-estimation.html	Review of models for expression value estimation	Scanning -> dat file contains one intensity per pixel 49 pixels per cell are summarized by 75th percentile after removal of outer perimeter pixels. This is the cell intensity, each cell corresponding to a probe. On the HG-U133 chip, each target is represented by a set of 11 pairs of PM:MM probes. The MM probe is obtained by complementing the middle base in the PM oligo and is meant to be an internal control assumed to hybridize to nonspecific sequences about as effectively as its PM counterpart. Each PM probe is a 25 base long oligo selected with the objective of achieving linearity between log intensity and log concentration. How to combine the PM:MM intensities into a measure of expression for the target? Other gel electrophoresis patterns used at different stages of preparation are used to make qualitative assessments of the RNA samples. Sample quality assessment by gel electrophoresis For total RNA, look for 18S and 28S bands (not shown here). For cDNA, a good sample will produce a smear extending from top to bottom of the gel. Unfragmented cRNA will also produce a smear running doen the gel. Fragmented cRNA gel should appear as a blob at the bottom of the gel indicating that the cRNA has been sucessfully fragmented to pieces about 50 bp in length, Next slide from Vanderbilt MicroArray Shared Resource web site Affymetrix standards for post hybridization and scanning quality assessment – examination of quality report. Array quality metrics: Raw Q (Noise): The degree of pixel-to-pixel variation among the probe cells used to calculate the background = average over background cells (lower 2 percentile) of cell pixel intensity standard error. Between 1.5 and 3.0 is ok. Use scaled noise to get consistency between arrays. Scaling factor ~ 100/2% trimmed mean of intensities (not logged). Should be kept below 10. Key is consistency across arrays. Background ~ average of of cell intensities in lowest 2 percentile, by region, with smoothing. No range. Key is consistency. Percent present calls. Typical range is 20-50%. (i.e. are PM>MM?). Note – All these quantities, including noise, can be extracted from the cel file. Affymetrix standards - Examination of spikes and poly A controls Hybridization controls: bioB, bioC, bioD and cre. “At 1.5 pM bioB should be called Present 70% of the time. … the others should be called present 100% of the time with increasing Signal value (bioC, bioD, and cre, resp.) “Check that bio C, representing the minimum specification of detection, is present. Poly A controls: dap, lys, phe, thr, tryp. Used to monitor wet lab work. Sense strand cRNAs synthesized from the control genes can be added to samples prior to the reverse transcription step to monitor target synthesis and labeling efficiencies. Antisense cRNA transcripts can be added to the to the target cRNA sample to monitor the amplification and labelling steps. Housekeeping/Control Genes: GAPDH, beta-Actin, ISGF-3 (STAT1): 3’ and 5’ signal intensity ratios of control probe sets (GAPDH, Beta Actin): “A 1:1 molar ratio of the 3’ and 5’ transcript regions will not necessarily give a signal ratio of 1” All controls appear on the chip in both sense strand (_st) and antisense strand (_at) versions, and all have probe sets chose from the 5’, M and 3’ end of the target transcript. Affymetrix standards - Examination of other spike ins or control probe sets: Normalization Control Set: 100 probe sets replicated on both A and B arrays (new to HG-U133) – these are a set of genes found to be called present with low MAS4 signal variability in a large set of tissues. Linearity and sensitivity of amplification as quantified using spike-in bacterial cRNA. Chip dat file – checkered board – close up w/ grid Examination of cel file Chip cel file – checkered board Chip cel file – checkered board – close up w/ grid Chip cel file – PM - MM Limitatons of standard QC metrics and procedure Link between these metrics and the numbers we care about is missing. Quality of data gauged from spike-ins requiring special processing may not represent the quality of the rest of the data on the chip – risk of QCing the chip QC process itself, but not the gene expression data. Good end-point data quality assessment is needed to assess the validity of these indirect data quality assessments. Review of models for gene expression value estimation MAS 5 (Microarray Suite 5 by Affymetrix) Expression measures are derived as follows in Affymetrix’ Microarray Analysis Suite 5.0: A background correction is applied to the probe intensities. For each probe set the log expression is estimated by means of a one-step Tukey biweighted average of log(PMj- MMj), where MM is an MM value modified to ensure that it does not exceed the PM value. This is equivalent to robustly estimating the parameter in the model log(PMj- MMj*) = + ej To compare expression measures across chips, expression values are normalized by a multiplicative scaling factor. This is equivalent to shifting the expression values on the log scale. See Affy technical description [1]. RMA The Robust Multichip Average is an expression measure obtained from analysing a set of chips in the following way: A background correction is applied to probe intensities [3]. A probe intensity normalization vector is computed from the set of chips and the intensities of each chip normalized to this vector [4]. For one probe set, the log of the background corrected and normalized probe intensities, Yki say, are modelled as the sum of a chip effect and a probe effect: Yjk = j + k + jk where k indexes chips and j indexes probes To produce the RMA expression values, the model is fitted robustly and the estimated parameters k used as estimate of log expression for each chip. RMA vs MAS5 Background correction is different – Affymetrix removes a fixed amount with some local adjustment; RMA uses a model which results in an intensity dependent bg correction. Normalization is at probe level and intensity dependent. Multichip analysis enables the estimation of probe effects. RMA expression values has been shown to be highly reproducible and to detect changes in target mRNA concentration with great sensitivity [5, 6]. Our main interest here is in the use of model fit results for quality assessment. The size of the residuals from a fit indicates the quality of the fit and the variability of the parameter estimates. These can be summarize and visualized in various ways to provide chip expression data quality indicators. Affymetrix public dataset - Spike-in design below is repeated 3 times with chips from different lots. (One large sample prepared from pancreas polya+ mRNA) The model fits – ex 1 The model fits – ex 2 LS fit If we assume all measurements are equally precise we obtain the simplified error model Yjk = j + k + jk , with kj ~ iid N(0, 2) This model is commonly fitted by LS with parameter estimates: bj = Yj. – the mean of the observations for probe j ak = Y.k – the mean of the observations for chip k s2 = r2/(n-J-K+1) Under this model, parameters have estimated standard errors: SE(ak) = s/sqrt(J) , SE(bj)=s/sqrt(K) i.e. Every chip expression has the same estimated variability. Robust fit The least squares fit provides optimal (unbiased, asym min var) estimates when the model is true, but the LS estimates produced under slight departures from the assumed model soon lose their good properties. Robust fitting procedures have been devised to produce estimates which are good under the assumed model and remain so under slight departures from these assumptions. A commonly used robust fitting procedure is iteratively reweighted least squares, in which an following an initial guess at the fit is followed by a sequece of weighted LS fits, with the wwights derived from the previous fit as follows: Estimate the scale: S = mad(res) Weights are given by: wjk =.huber(abs(rjk/S)) Weighted LS fit estimates and estimated standard errors are given by: Image artefacts (scratches, bubbles, uneven hybridization, glare in scan) being a common occurrence, the gross error model is more realistic than the iid Normal model. Because of cross-hybridisation, and other reasons, probes within probe sets do not all respond the same way – the robust fitting procedure will go with the majority of the probes. The proof of the benefits of robustly fitting the model will be in the pudding (but that is not to be tasted today) For QC purposes, it is essential to use a robust fitting procedure in order to let the outliers speak out. Assessing chip expression data quality Chip expression data quality assessment Having fitted models at the probe set level across a set of chips, we want derive some chip specific quantities to be used as indicators of overall chip expression data quality. Look at set of residuals for a chip over all probe sets, one residual per probe. Compare these batches of residuals across chips. Chips with large number of bad probes will have larger residuals – look at IQR First summarize the residuals into a probe set SE for expression value for chip and compare batches of SEs between chips. SEs in 2 are heterogeneous mix – can use batches of unscaled SEs to compare chips. Can normalize further by rescaling by the median chip unscaled SE. All the above produce a batch of numbers for each chip. Need to have one, or a few numbers, per chip. Start with median of set in 3. Data Picture 1. Data Picture 2. Analyzing chips one at a time Some will want to analyze chips one at a time – either because they have too few, or in some cases, too many, to analyze in batches. We can then get a probe set summary by summarizing these robustly – a=T(Z), where T is median, trimmed mean or other robust summary (note that we only have 11 points here) Subtracting the probe summary from the probe effect corrected intensities produces a set of residuals - rj = Zj-a. The residuals can be turned into weights using the estimate of scale from the fitted model – wj=psi.huber(rj/S). Chip expression data quality assessment example Probe level data images: Residual chip pseudo-images Weight chip pseudo-images Probe level data: Boxplot residuals Bar 10th percentile of weights distributio Probe set level data: Boxplot SEs Boxplot unscaled SEs Boxplot normalized unscaled SEs data set used for illustration Case study 1 – 24 chips with common pancreas RNA preparation (part of Affymetrix Latin square experiment) We first look at the RMA derived diagnostics case, by case. Then look at control and housekeeping genes and 3’-5’ bias, by analysis (to make comparisons between the sources of RNA easier). New Statistical Algorithms for Monitoring Gene Expression on GeneChip® Probe Arrays, Affymetrix technical report. Array Design for the GeneChip® Human Genome U133 Set, Affymetrix technical note. Discussion on Background, Ben Bolstad. Bolstad BM, et. al. (2003), A comparison of normalization methods for high density oligonucleotide array data basedon variance and bias.Bioinformatics. 2003 Jan 22;19(2):185-193.
http://muhaz.org/review-of-asian-studies-volume-16-2014-editors-desk-from-the-e.html	Review of Asian Studies Volume 16 (2014) Editor’s Desk from the editor’s desk	FROM THE EDITOR’S DESK This section contains several short essays on a variety of topics by Daniel Métraux including two on Korea that have been published in local newspapers in Staunton VA and Vermont and a travel magazine in Britain. Several are meant primarily for casual reading. They are republished here in the hope that the reader might enjoy them and to insure their presence on the internet. TOURISM REIGNS AT THE DMZ WHILE NORTH KOREAN AND SOUTH KOREAN VESSELS ACTIVELY SHELL EACH OTHER \| \| During a visit to Seoul, the bustling huge capital of South Korea, in April, 2014, I took some time off from work and guided my two colleagues to the front gates of Blue House, the beautiful presidential palace below a large mountain near the center of the city. My cell phone buzzed an important news bulletin from CNN – apparently about 40 miles away North Korean and South Korean naval vessels were lobbing shells at each other. CNN advised that this was potentially a very real war scare. Blue House, South Korea’s Presidential Mansion I expected to see heightened activity at Blue House and we sat expectantly on a bench to see the action. But to our surprise there was no activity at all. Small groups of Korean tourists came up and posed for pictures by the Blue House gate, at times with polite but attentive police guards posing and smiling for some of the visitors. Since it was a beautiful spring day with cherry trees in full bloom, we walked back through the old imperial palace and then back to Insa-dong, a lively art and café quarter full of young people. Some high school students approached me with a pamphlet requesting support for Korea’s claim for Dokdo Island, an outcrop of rocks claimed by both South Korea and Japan. I accepted her handout and then asked her whether she was worried by the ongoing shooting between the two Koreas. She smiled and said, “There is nothing to worry about!” That evening we had dinner with several young Korean women who had studied for a year at our college (Mary Baldwin) in Virginia. The shelling was still going on north of the South Korean city of Incheon, but none of my former students seemed a bit worried. While CNN kept sending me “Breaking News” bulletins, Korean patrons in our restaurant were cheering for a Seoul baseball team that was winning its home opener. There were no bulletins about a potential attack from North Korea. Looking into North Korea at the DMZ Seoul sits only 20 miles from the heavily guarded Demilitarized Zone (DMZ) that divides North and South Korea, but my former students showed absolutely no concern. One of them noted, “We live in a very peaceful time. To be honest, we never really think about North Korea. It’s there and my brother served in the military by the DMZ, but we do not regard North Korea as a threat. They make a lot of noise to get attention, but they will never attack us. They realize that while they could cause a lot of destruction here in Seoul, the end result would be their annihilation. So this shooting is what Shakespeare called ‘a lot of sound and fury signifying nothing.’” I had scheduled a tourist bus visit to the DMZ with my colleagues the next day and expected that the tour would be cancelled due to shooting. CNN was still sending me dire news bulletins about a growing naval engagement between the two Koreas, but the only thing on the TV in our hotel was a cooking show with some grandmotherly woman showing us how to make kimchi. To my surprise our tour bus was there on time at the hotel to pick us up. We drove through layer and layer of armed barriers and security check points as we approached the North Korean border, but all was quiet. Demonstration Mine Field, DMZ We entered one of the most popular tourist sites, a long tunnel built by the North Koreans to invade the South, but fortunately discovered by the South and later turned into a tourist attraction. One can enter the tunnel and walk for almost a half mile underground up to the border. We traveled to a railway station that may one day link North and Korea by rail. Everywhere we went and from what we could see looking into North Korea at the border, all was quiet and normal even though the naval bombing continued. It would appear that North Korea and South Korea have settled into a noisy but peaceful coexistence where both nations quietly ignore each other. It appears that Americans and CNN in particular are a lot more concerned about terrorist threats from North Korea than anybody in Seoul. \| \| _____________________ Korean Youths Demand International Recognition of Dokdo Island As Belonging to Korea and Plead for an Apology From Japan for WWII Crimes [Readers of the preceding article will remember this writer’s being approached by several high school age girls in Seoul who were handing out short propaganda pieces in English urging international support for what Koreans call Dokdo Island. The entire contents of the pamphlet are reproduced below. The Liancourt Rocks, called Takeshima by the Japanese and Dokdo in Korean, are a group of tiny rock crops / islets in the East Sea / Sea of Japan whose ownership is disputed between South Korea and Japan. There are said to be valuable fishing rounds around the islets and large reserves of methane clathrate. The territorial dispute has caused nationalist tensions between South Korea and Japan. Both Japan and South Korea are adamant in their claims to the rocks, but there is far less risk of a military confrontation than there is between Japan and China in their island dispute.] Dok-do / Takeshima Hello everyone! We are members of “Candlestick Lily,” which is a youth club to have tried to let people know more about Korea and the beautiful island, Dok-do. Firstly, we thank you for visiting our country and really hope you make a lot of good memories here in Korea during your rip. The reason we are standing here before you is that we’d really like you to know about our precious island Dok-do. There are many kinds of rare plants and a variety of birds living on the island. The island also has the deep blue sea and clear blue sky all year long. It is small, but so beautiful. In addition Dok-do is rich in natural resources. Especially methane hydrate, which is called burning ice, is now buried under the sea around the island and may be used as a fuel in the near future. There are also tons of kinds of fish in the sea around the island because of crossing the warm current and cold current. There, however regrettably, is a dispute between Korea and Japan over the ownership of Dokdo. We don’t hate Japan. We have had a psychological wound, which was the period of Japanese colonial rule. Although Korea had been ruled brutally by Japan for 35 years, that is now all another past history. From now on, we think that it is the proper time to have to move into the better future together after a reconciliation between the two. Wrong things are literally wrong things. We have to get all straight. Dok-do is originally the Korean island. Many of the data show that Dok-do is the Korean territory. Japan also has to apologize to the Korean enforced sex slaves which is the group of young Korean women taken to Japanese military camps during World War II, and stop the distortion of history by accepting that Dok-do island surely belongs to Korea. When you come back home, we sincerely hope that you would talk to your friends , family and neighbors around you the truth that Dok-do is the Korean territory. Additionally, we’d like you to remember Dok-do and Candlestick LilyWe are going to let people know more about Dok-do and be a great youth club…. ____________________ HOW THIS WRITER ACCIDENTALLY STUMBLED ON JACK LONDON’S DEEP INTEREST IN ASIA AND HIS ADVOCACY OF THE CONCEPT OF THE PACIFIC RIM By Daniel A. Métraux When one thinks of the writing of Jack London (1876-1916), one conjures up stories of brave dogs in the Yukon, but London was in fact a multi-dimensional writer who wrote on a wide variety of topics. He made several trips to East Asia and the South Pacific and had a brilliant stint as a feature writer covering the Russo-Japanese War (1904-1905) for the Hearst newspapers. London was one of the first writers in the West who realized that the ascendancy of the West was over and that the 20th century would see first the rise of Japan and then of China as major economic powers and that the “Pacific Rim” would become the center of world economic activity by the end of the century. I discovered the “Asian” Jack London when I visited his home and ranch in Glen Ellen California in 2007 which my daughter Katie and other specialists with the California State Park Service had faithfully restored. __________ Deep in the Sonoma wine country of California lies an old meandering ranch. Surrounded by rolling hills and deep green valleys, the majestic ruins of a never-completed mansion, open grape vineyards, and a small modest home attract thousands of visitors a year, many of them from abroad. There are hiking and horseback trails up Sonoma Mountain through a dense forest of ancient Redwood trees. Views from the upper reaches of the mountain look down to the very green and highly cultivated land of the Valley of the Moon. When I revisited this natural gem on a gorgeous Saturday afternoon in May, 2014, I met a few Americans, but there were also visitors were from Europe, speaking Chinese, French, Italian, Russian, German and a few other languages I failed to recognize. They were all there to visit the home of one of America’s great writers, Jack London. The Russians and Chinese have always had a deep appreciation of London. He was an avowed socialist and many of his best books depict the suffering of poor and oppressed people throughout the world. His best non-fiction book, The People of the Abyss, looks at the plight and misery of life in the deep slums of London’s East End. His very first short stories, all based in Japan when London was still a teen-ager, look at the struggling family of an impoverished rickshaw runner and of a beautiful dancer scorned by her unfaithful husband. London’s stories found a wide audience during the Communist regimes of Maoist China and of the Soviet Union. London’s home at Beauty Ranch Jack London’s grave The ruins of Wolf House Jack London in 1914. Jack London is rarely studied in American schools today and only a small handful of my college students really know anything about him. Yet a century ago London was America’s best-selling and most famous writer. He churned out more than forty novels and hundreds of short stories during his short life. London was also an avid socialist who twice stood as his party’s candidate for mayor of Oakland. Many of his fiction and non-fiction books dealt with the oppressive conditions and miserable lives faced by common laborers not only in the United States, but also Europe and Asia. He was also a well-read newspaper correspondent in Korea and Manchuria covering the Russo-Japanese War (1904-05) and the revolution in Mexico shortly before his death in 1916. London’s work gained great popularity in the socialist countries of eastern Europe, the Soviet Union, and China. Recently I asked one of my former Chinese students if she had ever heard of London. “Oh yes,” she replied, “he is a great hero to my father. All his educated friends in China read London.” London’s appeal to foreign readers may well explain why there are so many foreign visitors to the Jack London State Historic Park. My interest in London comes from his work on and in Asia. My daughter Katie Metraux was part of a team of historic preservationists and curators from the California State Parks that renovated and restored London’s home at the Beauty Ranch several years ago. When Katie took me to London’s home in 2007, I was startled to see a picture of London in Manchuria surrounded by a group of Japanese soldiers. That led me to do a lot of research on London’s Asian work and to begin writing articles about London’s contribution to the field of Asian Studies. London was above all a man of the Pacific and much of his best and most poignant writing focuses on the people he encountered there. We encounter many Japanese, Chinese, Koreans, native Hawaiians, South Pacific islanders as well as many people of mixed race in his stories. What makes much of London’s writing so compelling is that he avoids stereotypes and provides his main characters with many dimensions and considerable depth. He differs from many late Victorian writers in the West in that he was not writing from a mainly Anglo-Saxon-centric perspective. London penetrates the hearts and souls of non-white people who have suffered deeply from the exploitation of the Anglo-Saxon, but there is very little that is moralistic or didactic in his style. While London shows sympathy for many of his non-white characters, he is above all an artist who attempts to develop the full personalities of the key people in his stories. London at home in Glen Ellen In 1905 when he was already a famous writer at age 29, London purchased a 1,000 acre ranch in Glen Ellen, Sonoma County, on the eastern slope of Sonoma Mountain for $26,450. He wrote that "Next to my wife, the ranch is the dearest thing in the world to me." He desperately wanted the ranch to become a successful business enterprise. Writing, always a commercial enterprise with London, now became even more a means to an end: "I write for no other purpose than to add to the beauty that now belongs to me. I write a book for no other reason than to add three or four hundred acres to my magnificent estate." "When I first came here, tired of cities and people, I settled down on a little farm ... 130 acres of the most beautiful, primitive land to be found in California." He didn't care that the farm was badly run-down. Instead, he reveled in its deep canyons and forests, its year-round springs and streams. "All I wanted," he said later, "was a quiet place in the country to write and loaf in and get out of Nature that something which we all need, only the most of us don't know it." Soon, however, he was busy buying farm equipment and livestock for his "mountain ranch." He also began work on a new barn and started planning a fine new house. "This is to be no summer-residence proposition," he wrote to his publisher in June 1905, "but a home all the year round. I am anchoring good and solid, and anchoring for keeps ..." London added: “I have long decided to buy land in the woods, somewhere, and build. For over a year, I have been planning this home proposition, and now I am just beginning to see my way clear of it. I am really going to throw out an anchor so big and so heavy that all hell could get it up again. In fact, it’s going to be a prodigious, ponderous sort of anchor….” “I ride over my Beauty Ranch. Between my legs is a beautiful horse. The air is wine. The grapes on a score of rolling hills are red with autumn flame. Across Sonoma Mountain, wisps of sea fog are stealing. The afternoon sun smolders in the drowsy sky. I have everything to make me glad I am alive.” There are many interpretations of the history and meaning of Beauty Ranch. A brochure produced by the London State Park elaborates further: Clarice Stasz writes London had taken fully to heart the vision, expressed in his agrarian fiction, of the land as the closest earthly version of Eden … he educated himself through the study of agricultural manuals and scientific tomes. He conceived of a system of ranching that today would be praised for its ecological wisdom." He was proud of the first concrete silo in California, of a circular piggery he designed himself. He hoped to adapt the wisdom of Asian sustainable agriculture to the United States. He hired both Italian and Chinese stonemasons, whose distinctly different styles can be seen today. The ranch was, by most measures, a colossal failure. Sympathetic observers such as Stasz treat his projects as potentially feasible, and ascribe their failure to bad luck or to being ahead of their time. Unsympathetic historians such as Kevin Starr suggest that he was a bad manager, distracted by other concerns and impaired by his alcoholism. Starr notes that London was absent from his ranch about six months a year between 1910 and 1916, and says "He liked the show of managerial power, but not grinding attention to detail …. London's workers laughed at his efforts to play big-time rancher [and considered] the operation a rich man's hobby." In 1909, '10 and '11 he bought more land, and in 1911 moved from Glen Ellen to a small ranch house in the middle of his holdings. He rode horseback throughout the countryside, exploring every canyon, glen and hill top. And he threw himself into farming - scientific agriculture - as one of the few justifiable, basic, and idealistic ways of making a living. A significant portion of his later writing - Burning Daylight (1910), Valley of the Moon (1913), Little Lady of the Big House (1916) - had to do with the simple pleasures of country life, the satisfaction of making a living directly and honestly from the land and thereby remaining close to the realities of the natural world. Jack and Charmian London's dream house began to take definite shape early in 1911 as Albert Farr, a well-known San Francisco architect, put their ideas on paper in the form of drawings and sketches, and then supervised the early stages of construction. It was to be a grand house - one that would remain standing for a thousand years. By August 1913, London had spent approximately $80,000 (in pre-World War I dollars), and the project was nearly complete. On August 22 final cleanup got underway and plans were laid for moving the Londons' specially designed, custom-built furniture and other personal belongings into the mansion. That night - at 2 a. m. - word came that the house was burning. By the time the Londons’ arrived on the scene the house was ablaze in every corner, the roof had collapsed, and even a stack of lumber some distance away was burning. Nothing could be done. London spent $80,000 to build Wolf House. After it burned he vowed to rebuild, but he never did. I can feel London’s ghostly presence when I walk through the extensive stone ruins of Wolf House. Today the visitor can walk the grounds of London’s Beauty Ranch. His house is beautifully restored and looks as though London had just left it to go for one of his daily rides. Beautiful quiet woodland trails take the visitor to his isolated grave site, to the ruins of Wolf House and to a museum dedicated to London’s life. The paths that lead to the remains of London’s manmade pond on the upper slopes of Sonoma Mountain take one through a spectacular forest of Redwoods. London’s life philosophy, noted below, is reflected in the natural beauty of his home turf. I would rather be ashes than dust! I would rather that my spark should burn out in a brilliant blaze than it should be stifled by dry rot. I would rather be a superb meteor, every atom of me in magnificent glow, than a sleepy and permanent planet. The proper function of man is to live, not to exist. I shall not waste my days in trying to prolong them. I shall use my time" Jack London ___________________ Long Lost First-Hand Report on the Kennedy Assassination Details Death Scene at the White House on 22 November 1963 A fascinating memo found in the papers of the late anthropologist Margaret Mead reveal little known details about life in the White House the day that President John Kennedy was assassinated in Dallas. The document is a confidential report of Nancy Tuckerman’s comments on the Kennedy family and the appearance of the President’s body when it was returned later that day to the White House. Tuckerman (1937-2006) was White House Staff Coordinator during the Kennedy years. The most revealing aspect of the report concerns the return of Kennedy’s body to the White House. Kennedy died in Dallas around 2:00 on the afternoon of November 22, 1963 and Air Force One returned to Washington later that evening. Kennedy’s body was sent to Bethesda military hospital for 6 hours before it was transferred to the White House late that night. The casket was placed in the East Room with an Honor Guard. The only light came from several candles placed around the room. Once everything was set, Tuckerman decided to go home to rest, but just as she was about to get into a White House car, she heard Bobby Kennedy’s voice urgently calling her. He then appeared and said he had a great favor to ask of her. He himself could not bear to look at the body, but would Nancy do so for him and tell him what she saw. She consented and walked into the East Room which with the candles was a truly eerie sight. She opened the casket and looked at the face and body of her late boss. She was appalled at what she saw. The face she saw hardly resembled the President. It was as if a wax mask had been placed over his own face. “The famous hair was combed all wrong, with a part, + the whole effect was appalling.” After she told this to Bobby Kennedy, the casket was immediately closed. The report also reveals Tuckerman’s disgust when the White House received a “colossal” bill from the Dallas undertakers which was carefully examined by the Secret Service who wryly commented that this was what one should expect from Dallas. Eventually the bill was sent to Attorney General Bobby Kennedy. Tuckerman was especially shocked by the fact that the undertakers even charged for the cost of the stretcher that had been used to carry Kennedy’s dead body. According to the bill, the stretcher was “ruined” by the state of the body. The report discusses Tuckerman’s long relationship with the Kennedy family and what happened when news of the assassination was received in Washington. It is unclear who wrote the report and how it ended up in a collection of papers that my mother, Rhoda Metraux, had about Mead. Rhoda Metraux (1914-2003) was a close professional partner of Mead. The original copy of the report is on deposit at the Woodrow Wilson Presidential Library in Staunton. ____________________________________ No Penny For Your Thoughts in Canada Recently I drove from my son’s home in Greensboro Vermont through North Troy to southern Quebec to view some early spring foliage in the hills behind Jay Peak. The wild country on both sides of the border in that region has great beauty, especially on a crisp sunny early spring day. I make a point of driving through the area several times a year to take pictures and to catch some of the brook trout that inhabit the streams there. While in Quebec I made a quick stop at a small market in Mansonville to procure a can of fine maple syrup. Quebec syrup is no better than the sweet nectar produced in Vermont, but the Quebec brand comes in beautifully decorated cans and is much cheaper than the Willey’s store in Greensboro. The price for the equivalent of a quart was $7.79, and there being no tax on syrup, I told the clerk that she need only give me twenty cents back as I had no need for the extra penny. She replied, “You only get 20 cents back in any case.” “Why?” I inquired, why won’t you give me my penny? It’s my hard earned money!” She said, “We have done away with the penny in Canada!” What a brilliant idea, I thought. Certainly it is not a novel concept. Other countries I have visited in recent years that use dollar currencies like Australia and New Zealand have also abolished the penny in recent years. In fact, New Zealand has also done away with the old 5-cent coin as well. All goods for sale there are priced to the nearest dime. When you pay at the register, a good that costs $1.07 is charged at $1.10 while another good charged at $1.04 will cost you $1.00. Both Canada and Australia have a five cent coin and a good going for $2.03 is $2.05 and something that is $2.02 requires only a $2.00 payment. When you think of it, what use is there for a penny these days? Long ago when I was a kid I could buy a stick of gum for a penny—and Hershey bars and cokes in New York were only a nickel, but those days are long gone. I have two or more large jars at home full of pennies and many of my friends report that they too throw their spare pennies into containers. I hate pennies and I don’t like to clutter the coin box in my car with them. You can’t really throw them away, but they are really useless. I have heard that roughly half of the copper pennies in the United States are out of circulation, sitting in jars like mine. It is also a sad fact that it costs much more to produce a penny than they are actually worth. Americans are inherently very conservative people who hate change, but when it comes to their currency, they need to make changes right now. Step number one would be simply to stop making pennies. It’s a coin that nobody wants and which costs too much to make. We also need to get rid of the paper dollar bill. Canada, Australia and New Zealand have dollar coins and Canada also has a two dollar coin. It costs a lot of money to produce the American dollar bill and they simply do not last very long while a coin has tremendous lasting power. The transition to one dollar and two dollar coins would be very easy. In Canada the government stopped printing dollar bills and banks refused to distribute or accept them. The public very quickly adapted and these coins are today both convenient and very popular. And getting rid of the penny and dollar bills is saving the Canadian government millions of dollars a year. Getting rid of those jars of pennies would clear up space in my closet—and with inflation I would gladly offer a nickel for your thoughts. Dostları ilə paylaş: \|
http://muhaz.org/forum-index-forum-regels-forum-kurallar-radio-helpzoekengebrui.html	Forum Index Forum Regels Forum Kuralları Radio HelpZoekenGebruikersKalender [X] Assistent Laden. Wacht aub Welkom Gast	Forum Index Forum Regels - Forum Kuralları * Radio * HelpZoekenGebruikersKalender [X] Assistent Laden. Wacht aub... Welkom Gast ( Inloggen \| Registreer gratis ) TurkseStudent.be > Algemeen > Religie, Cultuur & Geschiedenis Atatürke İftiralar \| opties \| Volg dit onderwerp E-mail dit onderwerp Print dit onderwerp Abonneer op dit forum Lay-out Opties Wijzig naar: Uitgelijnd Standaard Wijzig naar: Lineair+ Esek GozLu \| 28 May 2005, 14:01 Bericht #1 \| Güzellik fukarasi ne göz beğenir ne kaş Groep: Leden Berichten: 1099 Sinds: 30-April 05 Van: Eşeğin üstünde :p Gebruiker Nr.: 738 \| ANNESİNE YÖNELİK İFTİRALARA YANITLAR İFTİRA : Atatürk’ün Annesi Genelev Kadınıymış ve Annesinin Genelevden Çıkarıldığına Dair Mahkeme Kararı Varmış (!) YANITLAR o Giriş o Evli Bir Kadın Babalık Davası Açabilir mi? o Mustafa Kemal Askeri Okula Girebilir miydi? o Devletle Alay Ediyorlar ! o Osmanlıda Genelev Var mıydı ? GİRİŞ Türk'e Atatürk'ü veren, en büyük Türk anası hakkında böyle bir konu açıyor olmaktan üzüntü duyuyoruz. Bizi bağışlamasını diliyoruz. Türkiye'de hurafelere dayalı düzen kurmak isteyenler, kendilerine taban oluşturabilmek için din, Atatürk ve tarih ögelerini çarpıtarak kullanırlar. Kişiyi; din ögesiyle "Ben Müslüman’sam laik olamam"; Atatürk ögesiyle "Soyu sopu belli olmayan, bunca kötü özellikler taşıyan birinin yaptıkları iyi olamaz"; tarih ögesiyle de "Ben Türk ulusundan değil, İslam ümmetindenim." anlayışına getirmeye çalışırlar. Atatürk’e ilişkin bütün olumlu duygu ve düşünceleri tersine çevirebilmek için işe Atatürk’ün annesinden başlarlar. O yüce kadına, kötü kadın olduğu, genelevde çalıştığı iftirasını atarlar. Bu iftiralarını da 1990 yılında, sahte bir mahkeme kararıyla gerçekmiş gibi göstermek isterler. Bu sahte mahkeme kararına göre; Zübeyde Hanım birlikte yaşadığı kişi ölünce, ondan olan oğlu için babalık davası açmış, ölenin yakınları itiraz etmiş, karısı olmadığını, genelevden odalık aldığını ve odalık aldığında Zübeyde Hanım'ın 2 yaşında çocuk sahibi olduğunu bildirmişler. Mahkeme de sözde geneleve sormuş, gelen yanıtta da Zübeyde Hanım'ın 19 Haziran 1881'de oğluyla birlikte geneleve girdiği, 11 Nisan 1882'de ölen kişi tarafından genelevden çıkarıldığı belirtilmiş. Böyle olunca mahkeme davanın reddine karar vermiş. Bu iğrenç iftiracılara göre, bu karar dolayısıyla artık her şey o kadar açık ki, hem de mahkeme kararıyla kanıtlı ki, Mustafa Kemal'in babası belli değildir, annesi de kötü kadındır. Dünya dillerindeki hiçbir sıfatla anlatılamayacak bu iğrenç iftiranın yanıtlarına geçmeden, Türkiye'nin geldiği durumu görelim. Bu sahte belge, 1990'da, Almanya'dan, Siirt'ten, Bitlis'ten çeşitli adreslere postalanıyor. En acısı da, Milli Eğitim Bakanlığı'nda çoğaltılıyor (Personel Genel Müdürlüğünün bir şefi tarafından) ve Meclis'te milletvekillerinin posta kutularına dahi atılabiliyor (23 Şubat 1994)(1). Hürriyet Gazetesi (21 Ocak 1990) Türk basını o günlerde bu iftiraya tepki göstererek düzmece belgeyi inceledi. Basının vardığı sonuç: • Kağıdın rengi bozulmamış, yazılar hasar görmemiş, 110 yıllık belgede bu olanaklı değildir. • O dönemin kararlarında pul yoktur. Bu düzmece kağıtlarda pul var. • Kararda, imzası bulunan yargıçların adlarının ve kıdemlerinin yazılı olması gerekir. Yok. • Ayrıca kararda hukuksal mantık olarak da büyük bir yazım ve görüş hatası vardır. (2) • Zübeyde Hanım, Ali Rıza Efendi’yle ne zaman evlendi, düzmece kararın yılı olan 1882'ye dek kaç çocuğu oldu, M. Kemal'den önceki üç çocuğu için neden babalık davası söz konusu değil, mahkeme sırasında Ali Rıza Efendi'nin durumu ne, sağ mı, ölümü, Zübeyde Hanım’ın kocası mı, değil mi? Sağsa ve Zübeyde Hanım’ın kocasıysa bu durumda evli bir kadın nasıl babalık davası açabiliyor? • Annesi genelevde çalışmış olan ve üstelik bu durumu mahkeme kararıyla belgelenmiş birisini, Osmanlı ordusunda askeri okullarla alıyorlar mıydı? • Osmanlının o yıllarında resmi genelev var mıydı? Varsa çalışanları kimlerdi? Yoksa, bu konu nereden çıktı? • Annesinin ikinci evliliğine bile, küçük yaşına rağmen, katlanamayan bir Mustafa Kemal, annesinin böyle bir durumu olsa onu reddetmez miydi? Böyle bir anneye ölümüne dek bakar mıydı? • Ayrıca sözü edilen tarihte Zübeyde Hanım 24 yaşında ve babasıyla iki erkek kardeşi var. Bu koşullarda ve o günkü Türk aile yapısında böyle bir durum olabilir mi? • Böyle bir durum olsaydı, Mustafa Kemal'in muhalifleri, o yıllarda ve sonrasında, M. Kemal'i öldürme girişimleri yerine, bu durumu kullanmazlar mıydı? • Böyle bir durum olsaydı, Padişah Vahidettin, M. Kemal'e kızıyla evlenmesini önerir miydi? • Karşı taraftan "Bu durum o zamanlar bilinmiyordu." sesleri geliyor. Bu olanaklı mı? Selanik gibi herkesin birbirini tanıdığı, özellikle Türk'lerin birbirlerini yakından tanıdıkları bir kentte böyle bir durum gizli kalabilir mi? M. Kemal'in çocukluk arkadaşları var, okul arkadaşları var, sonrasında Selanik'te görev yapan asker arkadaşları var. Bunların içinde sonradan muhalifi olanlar var. Bunlar, böyle bir şey olsa duymazlar mıydı? Duyanlardan, en azından biri, en azından Atatürk öldükten sonra, dile getirmez miydi? Karşı taraftan "Rıza Nur dile getirdi." sesi geliyor. Rıza Nur'un kim ve nasıl biri olduğunu anlattık. (Rıza Nur kimdir ve nasıl biridir ?) Bu irdelemeyi daha çoğaltabiliriz. Ama irdelemedeki bu kadar soru bile bizi bir noktaya getiriyor. Desteksiz atıyorlar, alçaklığın en büyüğünü yapıyorlar. Bu iğrençliğin düpedüz iftira olduğunu anlamak hiç de güç değil. EVLİ BİR KADIN BABALIK DAVASI AÇABİLİR Mİ? Zübeyde Hanım, Ali Rıza Efendi’yle 1870 yılında, 14 yaşındayken evlenir ve 1882'ye (düzmece mahkeme kararına) dek, sırasıyla Fatma, Ahmet, Ömer ve Mustafa adlı 4 çocuğu olur.(3) Ali Rıza Efendi sağdır ve Zübeyde Hanım’ın kocasıdır. Dört çocuklu ve kocalı bir kadının, dördüncü çocuğu için bir başka erkeğe yönelik kocalık davası açması mantıksal değildir. Açması demek en basitinden kocasından ayrılmış ya da ayrılmayı göze almış olması demektir. Oysa böyle bir durum yok. Ali Rıza Efendinin öldüğü yıl olan 1893 yılına dek evlilikleri sürer, Makbule ve Necmiye adlı iki çocukları daha olur. Ayrıca bir koca, böyle bir davayı öğrendiğinde üç kez "Boş ol." deyip evliliği bitirir. Evlilik sürdüğüne göre böyle bir durum yoktur, dava olmadığına göre karar da yoktur. Evli, dört çocuklu ve kocasının geliri olan bir kadın genelevde çalışmaz. Özellikle o günün ahlak anlayışında bu hiç olanaklı değildir. Bazı kafalardan geçen soruyu yanıtlayalım. Ali Rıza Efendi belki toleranslı davranmıştır. Olmaz ama varsayalım ki öyle. Ancak Zübeyde Hanım yalnız değil. Kocasının dışında babası ve erkek kardeşleri var. O günün ve bugünün de Türk aile yapısında, bu koşullarda ki bir kadın, değil geneleve girmek, başka şekilde yanlış bir adım atsa, iş namus meselesi olur ve kanla temizlenir. Kendisine "Zübeyde Molla" denilen bu yüce kadın üzerinde, bu yakışıksız konuların hiç konuşulmaması gerekirdi. MUSTAFA KEMAL ASKERİ OKULA GİREBİLİR MİYDİ? Şimdi de askeri okullara giriş koşullarına bakalım. 1845 yılında orta dereceli askeri okullar açılırken, öğrenci alımı esasları da belirlenir ve şöyle denir : “Açılacak (askeri okullara) yalnızca hanedan ve asker çocukları alınmayacak; aslı ve nesli belli halkın çocuklarından da okullara kayıt yapılacak; toplum içinde kötü tavır ve durumda olduğu bilinenlerin çocuklarının kayıtları yapılmayacaktır.”(4) M. Kemal Selanik Askeri Rüştiyesi’ne (ortaokul) 1894 yılında bu koşullar uygulanırken kayıt olur. Selanik Asliye Hukuk Mahkemesi, 1882 yılında, bir çocuğun babasının belli olmadığına ve annesinin kötü kadın olduğuna karar verecek ve 12 yıl sonra bu çocuk aynı yerdeki askeri okula, yukarıdaki koşullara karşın kayıt yaptıracak. Bu olacak iş değildir. DEVLETLE ALAY EDİYORLAR. Yalnızca devletle alay etmiyorlar, o dönemin üç padişahını da aşağılıyorlar. Mustafa Kemal, Abdülhamit döneminde askeri okula girer, onun döneminde askeri liseyi, Harp Okulu'nu, Harp Akademisi'ni bitirir ve kurmay subay olur. Sultan Reşat döneminde paşalığa yükseltilir. Vahdettin de Mustafa Kemal’i kendine fahri yaver olarak seçer. Bunlar nasıl padişahlık yapmışlar? Diyelim ki Abdülhamit yönetimi durumun farkına varmadı. Ama Sultan Reşat yönetimi için aynı şeyi söyleyemeyiz; çünkü kişi paşa yapılacak. Diyelim ki o yönetim de atladı. Artık Vahdettin’den kaçmaması gerekir. Nedenine gelince; Vahdettin M. Kemal'i çok yakından tanır. Birlikte uzun bir Almanya gezisi yaparlar. Padişah olduktan sonra da en fazla görüştüğü paşalardan biridir. Fahri yaveri yapar. Kızı Sabiha Sultanla evlenmesini ister.(5) Bir padişah düşünün ki, kızıyla evlendirmek istediği kişinin soyunu sopunu araştırmayacak. Olur mu böyle şey? Mutlaka incelemiştir, ondan sonra bu öneriyi yapmıştır. Demek ki bunların bulup çıkardığı mahkeme kararını Vahdettin bile bulduramamış! OSMANLIDA GENELEV VAR MIYDI? Osmanlı'da fuhuş yasaktır. İslam hukukuna göre zina kabul edilir ve ağır cezası vardır. Fuhuşu önlemek için padişahlar sık sık ferman çıkarırlar. Esir ticaretinin kaldırıldığı 1858 yılına kadar, çok yoksullar dışında erkekler bir fuhuş ortamına ihtiyaç duymazlar. Dört kadınla evlenebilmekte ve ayrıca esir pazarından "yataklık" kadın alınabilmektedir. Esir ticaretinin kaldırılmasından sonra, büyük kentlerde, fuhuş üzerindeki baskıda bir gevşeme olur. Gizli randevuevleri ortaya çıkar. Devlet değil, kent yöneticileri görmezlikten gelir, rüşvet karşılığında çalışmalarına göz yumulur. Rüşvetle göz yumulur ama, onun da koşulu vardır: Sermaye olarak Müslüman kadın çalıştırılmayacaktır. Ve bunun denetimi yapılır. Müslüman sermaye çalıştıran yere göz yumma biter ve yakalanan kadına çok ağır ceza verilir. İstanbul'da bu şekilde yakalanan bir Müslüman kadının, ceza olarak, cinsel organının kesilmesi olayı ünlüdür. Sonuç : Osmanlı'da devletten izinli, ruhsatlı, meşru genelev yoktur. Dolayısıyla Selanik mahkemesinin yazışacağı, karşısında muhatap yoktur. Muhatap olmayınca yazışma yoktur, yazışma olmayınca belirtilen adi yanıtta yoktur. NOT: Bu konuda ayrıntılı bilgi ve belge için, Başkent Üniversitesi Hukuk Fakültesi Kamu Hukuku Bölüm Başkanı Prof. Dr. Ahmet Mumcu’ya başvurulabilir. -------------------- Eşeğe bakacaksın, eşek ne yöne gidiyorsa, onun tersine gideceksin. Mevlana Celaleddin-i Rumi \| \| \| \| Volledig bewerken Snel bewerken Volledig bewerken Snel bewerken Volledig bewerken Snel bewerken Esek GozLu \| 2 Jun 2005, 19:12 Bericht #4 \| Güzellik fukarasi ne göz beğenir ne kaş Groep: Leden Berichten: 1099 Sinds: 30-April 05 Van: Eşeğin üstünde :p Gebruiker Nr.: 738 \| BU İFTİRALARIN KAYNAĞI VE RIZA NUR (1) Bu şerefsizliği ilk yapan Rıza Nur'dur. "Hayatım ve Hatıralarım" adlı 2005 sayfalık baştan sona iftira ve uydurma ile dolu kitabında, "İhtiyar Teselyaların rivayeti şudur." diye başlar ve Mustafa Kemal'in annesinin genelevde çalıştığına ilişkin iğrenç iftirayı atar. Rıza Nur tipindekiler de, yani yeni Rıza Nurlar, bu iftiraya sarılırlar. Bu iftiranın ortaya çıkış nedenini anlayabilmek için Rıza Nur'u biraz tanıtmamız gerekecek. Ayrıca uydurma ve iftiraların %90'nın kaynağı da bu kişidir, belirttiğimiz kitabıdır. Saldırganların pek çok kaynak dediği de bu kitaptır. Rıza Nur, tıp doktorudur. Birinci ve İkinci Meclis'lerde iki dönem milletvekilliği yapmış, iki kez hükümette görev almış, Lozan Konferansı'na İsmet İnönü'nün maiyetinde katılmış bir kişidir. Kurtuluş Savaşı'ndan sonra 14 ciltlik Türk Tarihi adlı bir eser yazarak burada Kurtuluş Savaşı'nı överek anlatır. Eylül 1926'da Türkiye'den ayrılarak ve Fransa'ya yerleşir. Buna karşın milletvekilliği maaşının ödenmesi sürdürülür. Gidişi de kendisinden, hastalığından kaynaklanır. 1927 yılında Atatürk, Nutuk'u okur ve yayımlar. Nutuk'ta bu kişinin Balkan Savaşı sırasında yurda ihanet etmiş olduğu, herkes yurdu kurtarma çabası içindeyken bunun Arnavutları isyan ettirme çalışmalarında bulunduğu açıklanır. Rıza Nur 1928 yılında, Nutku okur ve "Hayatım ve Hatıralarım" isimli anılarını yazmaya başlar. Yazarken kullandığı kaynak Nutuk'tur. Nutuk'u ters yüz ederek ve hiçbir belge kullanmadan yazar. Yazdıkça da kalemi iyice kayganlaşır, hayallerini, kafasından geçenleri, fütursuzca kağıda döker. Böylece hainliğinin ortaya dökülmesinin karşılığını verir. Anılarını, 1935 yılında, Biritsh Museum'a "1960 yılına kadar okuyuculara sunulmamak" koşuluyla gönderir. Yani olay tanıklarının ölmesini bekler. Anılar, 1967/1968 yılında 4 cilt olarak Türkiye'de yayımlanır. (Bu iftiraların yayımlanmasına göz yumanlar da ayrıca değerlendirilmesi gereken bir hainliktir.) İşte bundan sonra Atatürk düşmanları, Türk ve Türkiye düşmanları, kendilerince bir kaynağa kavuşurlar. Atatürk dönemi tarihini belgelere, gerçeklere dayalı değil, Rıza Nur'a dayalı işlemeye başlarlar. Rıza Nur’un anılara göre Atatürk, her türlü kötü özelliğe sahip bir kimsedir. Kurtuluş Savaşı Rıza Nur sayesinde zafere ulaşmıştır. Lozan'ı yapan, saltanat'ı kaldıran, Cumhuriyet'i kuran, halifeliği kaldıran devrimlerin düşünce babası sözde hep Rıza Nur'dur. Peki bu Rıza Nur nasıl bir kişidir? Anılarında kendini tanıtıcı çok bilgi verir ve kendi kendine hekim olarak koyduğu tanı "Kuşkusuz ki ben nevrastenik idim". Evet hasta bir kişidir. Turgut Özakman, bu kişinin kişilik yapısını "Dr. Rıza Nur Dosyası (Bilgi Yayınevi)" adlı yapıtında ayrıntılarıyla ortaya koyar. Ve bir doktordan, yazdıklarının incelenmesiyle bir tanıya ulaşmasını ister. Ruh ve Sinir hastalıkları uzmanı Dr. Hasan Behçet Tokol'un, Rıza Nur'a ilişkin tanısı şöyledir: "Bu kişide bir koğuş hastaya yetecek kadar hastalık var. Teşhisim; psikopatik bir zemin üzerinde paranoit reaksiyon, yani çok ağır bir ruhsal bozukluk tablosu. Bu tür hastalar, zeka fakülteleri tamamen bozulmadığından kısa süreli de olsa olumlu işler yapabilirler. Anılarını; son duygu, düşünce ve yargılarına göre değiştirerek, geriye dönüp yeniden kurgulayarak, sanki gerçekmiş gibi aktarmış ki, bu tutum, bu tür hastalara özgü bir telafi ve tatmin yoludur. Böyle bir hastanın anılarını ve tanıklığını ciddiye almak tıbben olanaklı değildir. "Doktorun, Rıza Nur'da belirlediği hastalık adları da şöyle: İzolasyon (kendini çevreden soyutlama), depresyon (ruhsal yavaşlama, içe kapanma, çöküntü), homoseksüel eğilimli, Obsesif- kompülsiv sendrom (toz, mikrop korkusu), depersonelizasyon (aşağılık duygusu), agresif ve hostil (saldırgan ve kızgın), psikopat (kişilik bozukluğu), mitomani (yalan söyleme), fabulasyon (masal uydurma, hayali hikayeci), fanteziler (hayal ettiği olayları gerçek sanma), megalomani (büyüklük fikirleri), narsisizm (kendine hayran olma), paranoid reaksiyon (takip edildiğini sanma duygusu, öldürülme korkusu), egosantirizm (kıskançlık, herkesi karalama, güvensizlik, devamlı övünme, sahte gurur). Gerçekten bir koğuş hastaya yetecek kadar hastalığa sahipmiş. İşte yeni Rıza Nurların peşinden gittiği, hep kaynak gösterdikleri kişi bu. Turgut Özakman'ın eserinden Rıza Nur'u biraz daha tanıtalım : Rıza Nur, bir uçtan bir uca sürekli gidip gelen bir kişidir. Balkan Savaşı'nda Arnavutları ayaklandırır, Kurtuluş Savaşı'nda milliyetçidir, anılarını yazarken ırkçıdır. Anılarında hem sultanlık ile halifeliği kaldırmış olmakla övünür; hem de hazırladığı parti programında halifeliği yeniden kurmak ister. "Türk Tarihi" adlı kitabında Mustafa Kemal'in hakkını teslim eder, onsuz zaferin olamayacağını belirtir. Anılarındaysa Mustafa Kemal'e olmadık iftiralar atar. Rıza Nur cinsel yönden de sağlıklı değildir. Kendi anlatımıyla gençliğinde bir kez cinsel tacize, bir kez de tecavüze uğramıştır. Sonrasında bir Harbiyeliye aşık olur. Kadın olmak ister. Husyelerini aldırtmayı düşünür. Rıza Nur'un "Hayatım ve Hatıralarım" adlı kitabının bazı cümlelerini aynen şöyledir : "Karımdan şu mektubu aldım: 'Ben burada kendime bir hayat arkadaşı buldum. Bunu başkasından duyarak üzülmene imkan bırakmıyorum.' Namussuz karı! Sonunda bana boynuz da taktı (s.1785). Galiba bu işte (M. Kemal'in) ve İsmet'in (İnönü) de parmağı var (s.1786)." "(Karımın) ahlakı da bozuldu. Evdeki kızları benden gizli çırılçıplak soyuyor, dans ettiriyor (s.1346)" "Bir Rus doktor, zampara mı zampara. Karının sözüne göre de bizim karıya da sataşmış (1410)." "Yataktan fırladım. Adam da derhal kaçtı. Baktım ki donum kesilmiş. Artık uyuyamadım (s.78)." "Yaşlı adam tabancasını çekti ve bana, 'Çöz! Yoksa öldürürüm!' dedi... Boğuşma başladı... Nihayet bayılıp kalmışım... Gözümü açtığım vakit yanımda kimse yoktu (s.84)." "Bu çocuğu (Harbiyeli) herkesten ziyade sevmeye başladım... Görmesem aklımdan hiç çıkmıyor, görsem yüzüne bakamıyor, içimde heyecan duyuyordum... Anladım ki bu çocuğa aşık olmuştum... Böyle bir aşkın sonu livata (sapık cinsel ilişki) demektir. (s.22)" "Kadın, erkekten aşağı bir mahluktur. (s.1530)" "Ne hayvan, ne de insan sevmem. Hele insanlar, iğrendiğim şeylerdir. (s.1531)". "Arnavutları isyana teşvik ettiğimi ben kendi elimle yazdım. Bu kusur değil, iftiharım sebebidir (s.378). Bugün de bununla iftihar ederim. Bana büyük şereftir. (s.1305)". "Ahlak ve temiz adetler ve faziletlerin bir kısmı kendiliğinden gitti, bir kısmını da bilerek ben terke mecbur oldum. Yalanda söyledim (s.105)." Rıza Nur'un hazırladığı bir parti programından saçmalıklar : • İdare sistemi laik ve sosyaldir. Fakat devletin resmi dini vardır. • Eski yazıya dönülecek ve Latin harfi ile ikisi beraber yürüyecek. • M. Kemal'in Nutuk'u toplattırılıp, imha edilecek . • Partiye mistik bir şekil verilip, üyeleri Türkçülük hususunda tarikat ve dervişlik gibi ilahi bir ideal ve gayrete sahip olacaktır. • Halveti tarikatına müsaade etmeli. • Hilafetin yeniden tesisi hayati bir ihtiyaçtır. • Başbakanlığa bağlı bir ırk müdürlüğü kurulacak, Türk olmayanlar memurluktan çıkarılacak. • Kadını erkekle eşit saymak, ona memuriyet vermekten büyük hata olamaz. Kadın çocuk makinesidir. Dans yasaklanacak. Kalıtsal hastalığı olanlar kısırlaştırılacak. Yeni Rıza Nur'lar, iğrenç yollarında yürüyebilmek için, Rıza Nur'un dışında kaynak, belge, bilgi sıkıntısı çekiyorlar. Çözüm olarak yine Rıza Nur'u kullanıyorlar. Kendileriyle aynı ağzı kullanan bir yabancı gazete de aynı şerefsizliği yapmaktadır. Türk Ulusu Atatürk’e saldıran şerefsizlerin kimlerle işbirliği içinde olduğunu görmelidir. kaynak -------------------- Eşeğe bakacaksın, eşek ne yöne gidiyorsa, onun tersine gideceksin. Mevlana Celaleddin-i Rumi \| \| \| \| Volledig bewerken Snel bewerken Esek GozLu \| 2 Jun 2005, 19:21 Bericht #5 \| Güzellik fukarasi ne göz beğenir ne kaş Groep: Leden Berichten: 1099 Sinds: 30-April 05 Van: Eşeğin üstünde :p Gebruiker Nr.: 738 \| ATATÜRK'ÜN KENDİSİNİ TANIMLAMASI: "Benim hayatta yegane fahrim (onurum), servetim, Türklükten başka bir şey değildir."(1) "Bana, insanlar üstünde bir doğuş atfetmeye kalkışmayınız. Doğuşumdaki tek fevkaladelik, Türk olarak dünyaya gelmemdir."(2) Bir İngiliz'in "siz hangi asil ailedensiniz?" sorusuna verdiği yanıt: "Anasının ve babasının asilliğiyle iftihar eden Teodoz, İtalya Yarımadasına inmek isteyen Türk Atilla'ya barış görüşmesinden önce sormuş: 'Siz hangi asil ailedensiniz?' Atilla'da ona cevap vermiş: 'Ben asil bir milletin evladıyım!' işte benim cevabımda size budur!"(3) Sanki yeni Rıza Nurlara cevap vermiş. " Türk, Türk olduğu için asildir... çoğumuz, büyük babamızın babasını hatırlamayız. Bütün soy gururumuzu, Türk olmanın içinde buluruz."(4) "... Türklük, benim en derin güven kaynağım, en engin övünç dayanağım (dır)"(5) "Millî mevcudiyetimize düşman olanlarla dost olmayalım. Böylelerine karşı...'Türk'üm ve düşmanım sana, kalsam da bir kişi!' diyelim"(6) " Mensup olduğum Türk milletinin şan ve şerefi varsa, benim de bir ferdi olmak sıfatıyla şanım ve şerefim vardır..."(7) Atatürk kendisini böyle tanımlıyor. Ben bir Türk'üm diyor ve bundan gurur duyuyorum diyor. Kişi, hissettiği milletten olduğuna göre bu sözler üzerine daha denecek bir şey yoktur. M. Kemal, bir Türk'tür ve koca bir Türk'tür, Türk'ün Atası'dır. Türk milletine, unuttuğu milli kimliğini tekrar kazandıran, ümmetten Türk milletine dönmesini sağlayan bir Türk'tür. Yeni Rıza Nurlara bunlar da yetmeyecektir. Hiç gerek olmadığı halde, konuya tam açıklık getirmek için, ana ve baba soyunu da irdeleyeceğiz. Kimdir, kimlerdendir ona bakacağız. MUSTAFA KEMAL'İN ANNESİ TÜRK'TÜR: Zübeyde Hanım'ın soyu Yörük'tür. Fatih döneminde Karamanoğlu Beyliği'nin yıkılmasından sonra (1466), Balkanlar'da fethedilen yerlerin Türkleştirilmesi için göç ettirilen ailelerdendir. Konya bölgesinden geldikleri için bunlar, "Konyarlar" ismi ile resmi kayıtlara geçmiş ve böyle anılmıştır.( Aile, Vodina sancağının Sarıgöl nahiyesine yerleştirilir. Zübeyde'nin babası Sofi-zade Seyfullah Ağa, Selanik yakınlarındaki Lankaza'ya göçer ve bir çiftlik sahibi olur. Ve Zübeyde Hanım 1857'de burada doğar. Annesi, babasının üçüncü eşi Ayşe Hanım'dır.(9) Zübeyde Hanım'ın soyunu birde anlatılanlardan görelim. M. Kemal'in kız kardeşi Makbule Hanım (1885-1956): "Annemden sık sık şunları dinlemişimdir. Bizim esas soyumuz Yörük'tür. Buralara Konya-Karaman çevrelerinden gelmişiz" diyor ve atalarından bazılarının da sonradan tekrar Konya'ya geri döndüğünü de şöyle açıklıyor: "Dedem Feyzullah Efendi'nin büyük amcası Konya'ya gitmiş, Mevlevi dergahına girmiş, orada kalmış. Yörüklüğü tutmuş olacak."(10) Makbule Hanım Yörüklük için şunları söylüyor: "...Annem her zaman Yörük olmakla iftihar ederdi. Bir gün Atatürk'e "Yörük nedir?" diye sordum. Ağabeyim de bana 'Yürüyen Türkler' dedi."(11) Yörük ile Türkmen eş anlamlıdır. Atatürk, soyunu açıklarken bunu da vurgular: ".... Benim atalarım Anadolu'dan Rumeli'ye gelmiş Yörük Türkmenler'dendir."(12) Zübeyde Hanım'ın babasını, kocası Ali Rıza Efendi'yi ve Ali Rıza'nın babası Kızıl Hafız Ahmet Bey'i de tanıyan Selanik doğumlu Aydın Milletvekili Hasan Tahsin San (1865-1951)(13) şu bilgileri verir: " Atatürk'ün validesi, Zübeyde Hanım, Sofu-zade ailesinden Fethullah Ağa'nın kızıdır. Selanik'te doğmuştur. Bu aile bundan 130 sene evvel (1800'lü yılların başı oluyor.) Sarıgöl'den Selanik'e gelmişlerdir. Vodina sancağının batısında Sarıgöl nahiyesinde onaltı köyden ibaret olan bu nahiye ailesi, Makedonya ve Teselya'nın fethinden sonra Konya civarı ahalisinden Osmanlı hükümetinin sevk ve iskan ettirdiği Türkmenlerdendir. Son zamanlara kadar beş asır müddet içinde hayat tarzlarını, kılık-kıyafetlerini değiştirmemişlerdi."(14) Bir yabancı yazar da Atatürk'ün annesi hakkında edindiği bilgileri şöyle aktarıyor: "Mustafa'nın babası Ali Rıza Efendi, anası da Zübeyde Hanım'dı. Zübeyde Hanım... sarışındı; düzgün, beyaz bir teni, derin ama berrak, açık mavi gözleri vardı. Ailesi Selanik'in batısında Arnavutluk'a doğru, sert ve çıplak dağların geniş, donuk sulara gömüldüğü göller bölgesinden geliyordu. Burası, Türklerin Makedonya'yı ve Teselya'yı almalarından sonra Anadolu'nun göbeğinden gelen köylülerin yerleştikleri yerdi. Bu yüzden Zübeyde Hanım, damarlarında ilk göçebe Türk kabilelerinin torunları olan ve hala Toros Dağlarında özgür yaşamlarını sürdüren sarışın Yörükler'in kanını taşıdığını düşünmekten hoşlanırdı. Mustafa da annesine çekmişti; saçları onun gibi sarı, gözleri onun gibi maviydi."(15) Zübeyde Hanım'ın kendi ifadesi; oğlunun, kızının, kendisini tanıyanların ve de konu üzerinde çalışanların ortak ifadesi; Zübeyde Hanım'ın Yörük-Türkmen olduğudur. Yani Zübeyde Türk'tür. MUSTAFA KEMAL'İN BABASI TÜRK'TÜR: Mustafa Kemal'in baba soyu, Aydın/ Söke'den gelerek Manastır vilayetine yerleştirilen, "Kocacık Yörükleri (Koca Hamza Yörükleri)"ndendir. Ali Rıza Efendi, Manastır'ın Debre-i Bala sancağına bağlı Kocacık'ta dünyaya gelmiştir(1839). Aile sonradan Selanik'e göçmüştür. Babası İlkokul öğretmeni Kızıl Hafız Ahmet Efendi'dir. Amcası, Kızıl Hafız Mehmet Efendi'dir. Taşıdıkları "Kızıl" lakabı ve yerleştikleri yere "Kocacık" denmesi; Ali Rıza Efendi'nin soyunun, Anadolu'nun da Türkleşmesinde katkısı olan " Kızıl-Oğuz" yahut "Kocacık Yörükleri-Türkmenleri"nden geldiğini göstermektedir.(16) Anne soyunda olduğu gibi baba soyunda da en sağlam bilgiler önce Atatürk'ün, annesinin, kardeşinin anlattıkları; sonra çevrelerinin aktardıklarıdır. Makbule Hanım; "Babam Ali Rıza Efendi, Selanik'lidir. Kendileri Yörük sülalesindendir."(17) Atatürk: "... Benim atalarım Anadolu'dan Rumeli'ye gelmiş Yörük Türkmenler'dendir."(1 M. Kemal'in Selanik'te mahalle ve okul arkadaşı, Kütahya Milletvekillerinden Mehmet Somer (1882-1950)19) "Atatürk'ün ataları hakkında benim bildiğim şunlar: Atatürk'ün ataları Anadolu'dan gelerek Manastır vilayetinin Debre-i Bala sancağına bağlı Kocacık nahiyesine yerleşmişlerdir. Bunları ben Selanik'in ihtiyarlarından duymuştum. Kocacık'lıların hepsi öz Türkçe konuşurlar. İri yapılı adamlardır. Bunların hepsi Yörük'tür... Bunların kıyafetleri Anadolu Türklerine benzer. Yaşayışları, hatta lehçeleri de aynıdır."(20) 10 Kasım 1993'te Milliyet gazetesi "Ata'nın Soy Kütüğü" isimli bir yazı yayımlar. Gazeteci Altan Araslı, Kocacık köyüne giderek bir araştırma yapar ve köylülerle konuşur. Kocacıklı Numan Kartal'ın aktardıkları: "Ali Rıza Efendi, Manastır vilayetinin Debre-i Bala sancağına bağlı Kocacık'ta dünyaya gelir. Kocacık'ın nüfusu tamamen Türk'tür. Hepsi de Yörük Türkmenleri. Anadolu'dan geldiler. Bizler, Müslüman Oğuzların Türkmen boyundanız." "Ata'nın soy kütüğü", 10 Kasım 1993, Milliyet Kocacık köyü ile ilgili ikinci bir yazı, 5 Eylül 1999'da Star gazetesinde yayımlanır. Yazının başlığı "Ata'nın Köyü"dür. "Ata'nın Köyü", Star Atatürk'ün baba soyu, büyük amcası Kızıl Hafız Mehmet Efendi tarafında devam etmiş ve günümüze ulaşmıştır. Bunun oğlu Salih ve eşi Müberra'dan devam eden ailenin, torunlarla yedinci kuşağa ulaştığı biliniyor. Belgelerden; Atatürk'ün Müberra Hanım'a "Yenge" diye hitap ettiği, çocuklarından Necati Erbatur'un nişanını 28 Eylül 1927'de Dolmabahçe Sarayında kendisinin yaptığı, diğer amca çocuğu Vüsat Erbatur'un kızı Nesrin Sögütlügil'in nikahını Park Otel'de kıydırdığı ve kendisinin de katıldığı anlaşılmaktadır. Bu konuda belge ve fotoğraflarla geniş bilgi ve ailenin soy ağacı için Burhan Göksel'in "Atatürk'ün Soy Kütüğü Üzerine Bir Çalışma" isimli kitapçığına bakılabilir. Bütün bu bilgiler, M. Kemal'in babası Ali Rıza Efendi'nin Yörük-Türkmen olduğunu gösteriyor. Yani Ali Rıza Efendi de Türk'tür. SONUÇ: Anne Zübeyde Hanım, Türk. Baba Ali Rıza Efendi, Türk. Oğul Mustafa Kemal, Türk’tür. DİPNOTLAR (1). Bozkurt, Mahmut Esat; Yakınlarından Hatıralar, Sel Yayınları, İst., 1955, s.95 (2). Egeli, Münir Hayri; Atatürk’ten Bilinmeyen Hatıralar, İst., 1959, s.15 (3). Ünaydın, Ruşen Eşref; Atatürk Tarih ve Dil Kurumları (Hatıralar), TDK. Yayını. Ank., 1954, s.54 (4). Egeli, Münir Hayri, s.69 (5). Faik Reşit Unat’ın “Ne Mutlu Türk’üm Diyene” Türk Dili Dergisi, Sayı 146, 1963 makalesinden aktaran Utkan Kocatürk, Atatürk’ün Fikir ve Düşünceleri, Ank., 1984, s.171-173 (6). Atatürk’ün Söylev ve Demeçleri, C. II. derleyen Nimet Unan, Türk İnk. Tarihi Ens.yayını, Ank.,1959,s.143 (7). Arıkoğlu, Damar; Hatıralarım, İst.,1961, s.304 (. Güler, Ali; Atatürk Soyu, Ailesi ve Öğrenim Hayatı, Ank.1999, s.40-46 - Göksel, Burhan; Atatürk’ün Soykütüğü Üzerine Bir Çalışma, Kültür Bak. Yay., Ank.1994, s.7 (9). Güler, Ali; s.46 (10). Şapolyo, Enver Behnan, Kemal Atatürk ve Milli Mücadele Tarihi, İst.,1958, s.33,23- aktaran Güler, Ali s.45 (11). E.B.Şapolyo, a.g.e.den aktaran Güler, Ali a.g.e. s.27, 28 (12). E.B.Şapolyo, a.g.e. den aktaran Güler, Ali a.g.e. s.28 (13). Türk Parlamento Tarihi, 1919-1923 c.111, TBMM Vakfı Yay., Ank.,1995, s.132-133 (14). E.B. Şapolyo, a.g.e den aktaran Güler Ali a.g.e.s.45 (15). Lord Kınross, Atatürk Bir Milletin Yeniden Doğuşu, Sander Yayınları, İst., 1978, s.25 (16). Güler, Ali, s.17 (17). E.B. Şapolyo, a.g.e.den aktaran Güler, Ali, a.g.e. s.28 (1. E.B. Şapolyo, a.g.e.den aktaran Güler, Ali, a.g.e. s.28 (19). Türk Parlamento Tarihi 1931-1935, c.11, Ank.1996, s.402 (20). E.B. Şapolyo, a.g.e. s.21 den aktaran Güler, Ali, a.g.e. s.28 -------------------- Eşeğe bakacaksın, eşek ne yöne gidiyorsa, onun tersine gideceksin. Mevlana Celaleddin-i Rumi \| \| \| \| Dostları ilə paylaş: \|

Subsets and Splits

No community queries yet

The top public SQL queries from the community will appear here once available.