pniedzwiedzinski/pl-wiki-printsyn · Datasets at Hugging Face

id int32 3.5k 6k	text stringlengths 29 508	file_name imagewidth (px) 385 1.28k
3,583	Kolekcje prac Ewy Krakowskiej są w posiadaniu Muzeum Narodowego w Krakowie i Muzeum Okręgowego w Tarnowie. Córką Ewy Krakowskiej i Tadeusza Kantora jest artystka Dorota Krakowska. Zmarła artystka Ewa Krakowska, b. żona T. Kantora, Wirtualna Polska 9 sierpnia 2011 Nekrolog Ewy Krakowskiej, Gazeta Wyborcza 10 sierpnia 2011 Nekrolog, Onet.pl Cricoteka, "Szkice z pamięci" Ewy Krakowskiej
3,583	Galeria-Pracownia Tadeusza Kantora – galeria sztuki w Krakowie poświęcona Tadeuszowi Kantorowi, założona w 1995 w dawnym mieszkaniu artysty. Oddział Ośrodka Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora CRICOTEKA.
3,583	Oddziały. Oddziałem Cricoteki jest Galeria-Pracownia Tadeusza Kantora (znana także jako Muzeum Tadeusza Kantora) w dawnym mieszkaniu artysty przy Siennej 7 m. 5 w Krakowie, w którym Tadeusz Kantor mieszkał w latach 1987–1990. Wstęp do galerii jest bezpłatny. Ośrodek Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora „Cricoteka”
3,583	Ośrodek Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora CRICOTEKA – instytucja kultury samorządu województwa małopolskiego, założona w roku 1980, działająca przy ulicy Nadwiślańskiej 2/4, w budynku dawnej elektrowni podgórskiej.
3,583	Historia. CRICOTEKA jest samorządową instytucją kultury wyodrębnioną pod względem prawnym i ekonomiczno-finansowym, której organizatorem jest Województwo Małopolskie. Przez wiele lat spełniała podwójną funkcję, ośrodka Teatru Cricot 2 oraz archiwum teatralnego. W podziemiach domu kapitulnego przy ulicy Kanoniczej 5 odbywały się próby, działała też galeria.
3,583	Ośrodek Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora CRICOTEKA – instytucja kultury samorządu województwa małopolskiego, założona w roku 1980, działająca przy ulicy Nadwiślańskiej 2/4, w budynku dawnej elektrowni podgórskiej.
3,583	Ośrodek Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora CRICOTEKA – instytucja kultury samorządu województwa małopolskiego, założona w roku 1980, działająca przy ulicy Nadwiślańskiej 2/4, w budynku dawnej elektrowni podgórskiej.
3,586	Mistrzowsko opanował walkę bez broni oraz przy użyciu noży i innej broni białej. Mimo że nie lubi broni palnej, potrafi rozpoznać jej rodzaj po odgłosie wystrzału. Był najemnikiem (m.in. w Pakistanie, Wietnamie i Chorwacji, czy też w Mjanmie, gdzie został postrzelony przez snajpera) oraz treserem koni. Nie posiada telewizora i nie rozumie aluzji do kultury masowej. Uwielbia sport m.in. hokej, mieszane sztuki walki. Niewiele wiadomo o jego życiu prywatnym, gdyż stara się zachowywać je dla siebie.
3,586	Fusil Automatique Lourd (FN FALO, FN FAL HB, FN FAL 50-41) – belgijski ręczny karabin maszynowy, wersja karabinu automatycznego FN FAL.
3,586	Falkon (też "falkonka", "probówka Falkona", a także od nazwy innego producenta "corning", właściwie "probówka wirówkowa") – potoczna nazwa dla jednorazowych probówek wirówkowych wykonanych z tworzywa sztucznego. Używa się ich głównie laboratoriach biochemicznych i biologii molekularnej. Wykonane są najczęściej z przejrzystego polipropylenu lub polistyrenu, w przekroju są okrągłe i na dole zwężają się stożkowato. Posiadają zakrętkę, dzięki której można je hermetycznie zamknąć.
3,586	Ze względu na zastosowanie broń ta w Polsce często mylona jest z folgerzem, który był mniejszy, ale spełniał identyczne zadania.
3,586	Zebrano na niej wiele egzemplarzy broni białej: siecznej i drzewcowej, broń palną, miotającą i elementy uzbrojenia ochronnego. Kolekcja zawiera europejską broń regulaminową, galanteryjną, myśliwską i sportową, ozdobioną masą perłową, hebanem i kością. Na pierwszym piętrze prezentowana jest broń palna, wraz z akcesoriami strzeleckimi oraz broń artyleryjska.
3,586	Falkon, falkona – dawne działo odprzodowe o długiej lufie (28–40 kalibrów) – rodzaj kolubryny, nazywany też ćwierćkolubryną, strzelający kulami o wagomiarze 5–9 funtów. Kaliber w milimetrach wynosił około 95. Używane w XVI i XVII wieku jako działo lądowe lub okrętowe. Spotykano także polską nazwę działa „sokół”, będącą tłumaczeniem nazwy łacińskiej. W artylerii okrętowej spotyka się działa określane jako falkony także o mniejszym wagomiarze – rzędu 2–3 funtów.
3,586	Falkon – sprzęt laboratoryjny, probówka wirówkowa Falkon – konwent fanów fantastyki odbywający się raz w roku w Lublinie Falkon – imię męskie Falkon – historyczna broń palna
3,586	Trzeci Protokół do Konwencji ONZ o międzynarodowej przestępczości zorganizowanej w art. 3a) jako broń palną określa "każdą przenośną, wyposażoną w lufę broń, która miota, jest przeznaczona do miotania lub daje się łatwo przerobić tak, by miotać pocisk lub ładunek rażący w wyniku działania materiału wybuchowego".
3,586	Falkon – sprzęt laboratoryjny, probówka wirówkowa Falkon – konwent fanów fantastyki odbywający się raz w roku w Lublinie Falkon – imię męskie Falkon – historyczna broń palna
3,586	Falkon – sprzęt laboratoryjny, probówka wirówkowa Falkon – konwent fanów fantastyki odbywający się raz w roku w Lublinie Falkon – imię męskie Falkon – historyczna broń palna
3,586	Opis. FN FALO jest bronią samoczynno-samopowtarzalną. Zasada działania oparta o odprowadzanie części gazów prochowych przez boczny otwór lufy, z krótkim ruchem tłoka gazowego. Broń wyposażona jest w regulator gazowy. FALO strzela z zamka zamkniętego. Zamek ryglowany przez przekoszenie w płaszczyźnie pionowej. Wyciąg sprężynujący znajduje się w zamku, funkcję wyrzutnika pełni występ komory zamkowej. Mechanizm uderzeniowy kurkowy, mechanizm spustowy z przełącznikiem rodzaju ognia.
3,589	Drugi, co do wysokości, Empire State Building, jest jednocześnie 4. najwyższym budynkiem w Stanach Zjednoczonych, a także 17. najwyższym budynkiem na świecie. Od czasu oddania do użytku, aż do 1972 roku, Empire State Building dzierżył ponadto miano najwyższego budynku na świecie. Trzecim pod względem wielkości budynkiem w Nowym Jorku jest Bank of America Tower, który łącznie z iglicą ma wysokość 366 metrów.
3,589	Był to przez rekordowo długi czas najwyższy budynek (41 lat) oraz najwyższa wzniesiona przez człowieka konstrukcja (23 lata). Szczycił się tym mianem do lat siedemdziesiątych, czyli ukończenia masztu radiowego w Konstantynowie, który osiągnął wysokość 646,38 m. Tytuł najwyższego w mieście odzyskał po zamachach z 11 września 2001, w których zniszczone zostały bliźniacze wieże Światowego Centrum Handlu. Jest to także najwyższy budynek w stanie Nowy Jork.
3,589	Każdy z nich w momencie ukończenia był najwyższą strukturą na świecie. Drugi boom na wieżowce w Nowym Jorku rozpoczął się około 1960 roku. Od tamtego czasu w mieście powstało niemalże 70 obiektów o wysokościach co najmniej 183 metrów, włączając w to bliźniacze wieże World Trade Center. Wieża północna, One World Trade Center, była najwyższym budynkiem na świecie w latach 1972–1973, a także najwyższym budynkiem w Nowym Jorku aż do 2001 roku.
3,589	Nowojorscy przedsiębiorcy rozpoczęli około 1920 wewnętrzną rywalizację, wznosili coraz wyższe wieżowce, chcąc mieć dla siebie tytuł "najwyższego budynku świata", kulminacja wyścigu nastąpiła na początku lat 30., kiedy to w odstępie nieco ponad roku ukończono 40 Wall Street, Chrysler Building oraz Empire State Building, kolejno odbierające sobie tytuł. Empire State Building pozostał najwyższym budynkiem świata przez 40 lat, stając się najbardziej znanym wieżowcem na Ziemi.
3,589	Nowy Orlean jest miastem na południu USA. Pierwszy budynek mający więcej niż 100 metrów wysokości powstał tutaj w roku 1969. Zapoczątkował tym samym erę budownictwa wysokościowców w tym mieście. Jak w większości miast amerykańskich, bardzo dużo budowało się tu w latach 70. i 80. Ostatni budynek znajdujący się wśród najwyższych w Nowym Orleanie powstał w roku 1987. Od tamtego czasu nie dzieje się tutaj zbyt wiele.
3,589	Był to przez rekordowo długi czas najwyższy budynek (41 lat) oraz najwyższa wzniesiona przez człowieka konstrukcja (23 lata). Szczycił się tym mianem do lat siedemdziesiątych, czyli ukończenia masztu radiowego w Konstantynowie, który osiągnął wysokość 646,38 m. Tytuł najwyższego w mieście odzyskał po zamachach z 11 września 2001, w których zniszczone zostały bliźniacze wieże Światowego Centrum Handlu. Jest to także najwyższy budynek w stanie Nowy Jork.
3,589	Linia czasu najwyższych budynków w Nowym Jorku. Lista przedstawia obiekty, które na przestrzeni lat dzierżyły tytuł najwyższego budynku w Nowym Jorku. Każdy z nich, z wyjątkiem Trinity Church, był w momencie ukończenia najwyższym budynkiem na świecie.
3,589	Woolworth Building był tu niejako prekursorem, mimo iż reprezentuje styl neogotycki, a nie art déco. Budowę licznych wysokich obiektów zaplanowano podczas boomu budowlanego tuż przed Wielkim kryzysem października 1929, wzniesiono je podczas pierwszego roku kryzysu, przykładowo Chrysler Building Williama van Alensa i Empire State Building, przez długie lata najwyższy budynek świata. W 1929 w USA znajdowało się 377 budynków o 20 lub więcej piętrach, z czego 188 w Nowym Jorku.
3,589	Rywalizacja o najwyższy budynek. Po wczesnym okresie rywalizacji z Chicago o wyższy budynek, Nowy Jork objął prowadzenie wraz z ukończeniem American Surety Building. Projektanci z Chicago, ograniczeni prawem pozwalającym wznosić obiekty co najwyżej 40-piętrowe, musieli ustąpić, na długo pozostawiając Nowemu Jorkowi zaszczyt posiadania najwyższego budynku na świecie.
3,589	W momencie ukończenia budowy wieża Eiffla była najwyższą budowlą na świecie, palmę pierwszeństwa w tej dziedzinie oddała dopiero w 1930 r., kiedy w Nowym Jorku wybudowano wyższy od niej Chrysler Building, a później, w 1931 r., jeszcze wyższy Empire State Building. Wieża Eiffla spotkała się od razu z uznaniem zwykłych paryżan, jej budowa budziła natomiast protesty artystów – pisarzy, malarzy, rzeźbiarzy, architektów, którzy również po ukończeniu wieży żądali jej rozebrania.
3,589	Historia. Historia drapaczy chmur w Nowym Jorku rozpoczęła się wraz z oddaniem do użytku World Building w 1890 roku; konstrukcja miała wysokość 106 metrów. Mimo że nie był to pierwszy wieżowiec w mieście, World Building stanowił pierwszy budynek, który przewyższył 87–metrowy Trinity Church. World Building, najwyższy budynek w Nowym Jorku do roku 1899, został wyburzony w 1955 roku, by zrobić miejsce dla powiększenia wjazdu na Brooklyn Bridge.
3,589	Manhattan Life Insurance Building – budynek w Nowym Jorku, jeden z najstarszych drapaczy chmur w tym mieście, wzniesiony w stylu francuskiego neorenesansu, wyburzony w 1930 roku. Z wysokością 106,1 m (348 stóp) jako pierwszy wieżowiec przekroczył barierę 100 m. Był najwyższym budynkiem świata w latach 1894-1899.
3,589	Nowy Jork odegrał znaczącą rolę w rozwoju wieżowców; od 1890 roku, jedenaście struktur w mieście dzierżyło tytuły najwyższych budynków świata. Nowy Jork został bardzo wcześnie opanowany przez boom na drapacze chmur, który narodził się na początku lat 10. XX wieku i trwał do lat 30. XX wieku. W tym okresie powstało 16 z 82 najwyższych budynków w mieście, a w tym Bank of Manhattan Trust Building, Chrysler Building i Empire State Building.
3,589	Woolworth Building – jeden z najstarszych i najsłynniejszych drapaczy chmur w Nowym Jorku. Po ponad 100 latach od wzniesienia wciąż jest jednym z 50 najwyższych budynków w USA, jak również znajduje się w dwudziestce najwyższych nowojorskich wieżowców.
3,590	Rola rzeki w historii i kulturze. Później nad rzeką rozwinęło się młynarstwo. Jarosław Iwaszkiewicz w cyklu "Podróże do Polski" (1977) zamieścił opowiadanie "Dolina Moszczenicy" opisujące przedwojenne krajobrazy wokół tej rzeki, obserwowane podczas pieszych wycieczek.
3,590	Wyzwolenie i zjednoczenie Egiptu za czasów Ahmose dało początek powstaniu Nowego Państwa – najświetniejszej epoki w dziejach Egiptu Faraonów.
3,590	Farasan (arab. فرسان) – największe miasto na wyspach Farasan na Morzu Czerwonym, w saudyjskiej prowincji Dżazan. W 2010 roku liczyło około 14 tys. mieszkańców.
3,590	Miejscowości nad rzeką. Kamienica, Bolesławów. Rozwój osadnictwa wzdłuż rzeki. Osadnictwo w dolnym biegu Kamienicy rozwinęło się w na początku XV wieku w celu prowadzenia wyrębu lasu i przetwórstwa drewna. Na przełomie XV i XVI wieku w dolinie rzeki funkcjonowała kopalnia „Sankt Wilhelm”, w której wydobywano rudy srebra i żelaza. W 1939 roku w dolinie rzeki osiedlonych było ponad 1000 mieszkańców. Po 1945 roku dolina znacznie się wyludniła. Została zasiedlona tylko w niewielkiej części.
3,590	Zarys fabuły. Akcja powieści rozgrywa się w czasach upadku dwudziestej dynastii w starożytnym Egipcie. Państwem zarządza Ramzes XII, uzależniony całkowicie od władzy kapłanów. Tymczasem kraj znajduje się w stanie kryzysu – zmniejsza się zaludnienie i wpływy finansowe, pogłębia się również zadłużenie państwa, pożyczającego ogromne sumy od Fenicjan. Młody następca tronu wyrusza w podróż, podczas której ma poznać kraj i zrozumieć przyczyny jego kłopotów.
3,590	Nad brzegiem jeziora rozwinęło się rybołówstwo i, coraz ważniejsza dla gospodarki regionu, turystyka. Grimal N.: „Dzieje starożytnego Egiptu”, PIW, Warszawa 2004, s. 174. Jacq Ch.: „Podróż po Egipcie Faraonów”, Świat Książki, Warszawa 2004, s. 82–84. Hawara: The Labyrinth of Herodotus Herodotus lost pyramids and tomb of King Moeris
3,590	Mitologia egipska – zbiór mitów, mających na celu ugruntowanie pozycji i określenie funkcji bóstw w wierzeniach ludności zamieszkującej państwo Faraonów aż do nadejścia chrześcijaństwa i islamu. Za początek kształtowania się egipskiego zbioru mitów należy uznawać połowę IV tysiąclecia, kiedy na terenie obecnej delty i doliny Nilu zaczęły zawiązywać się pierwsze organizmy państwowe, zjednoczone ostatecznie w dwa królestwa Egiptu Dolnego, czyli Delty, i Górnego, czyli Doliny.
3,590	Specyficzne położenie Egiptu nad żyznym Nilem, otoczonym ze wszystkich stron pustyniami, górami i morzami, sprawiało, że kraj faraonów był wyjątkowo bezpieczny. Lokalne plemiona libijskie i nubijskie stały na zbyt niskim poziomie rozwoju, aby mogły trwale zagrozić wielkiemu sąsiadowi. Była to sytuacja wyjątkowa na tle innych państw starożytnego Bliskiego Wschodu, umożliwiająca polityczną stabilność i zapewniająca ciągłość kulturową.
3,590	Górny Egipt (egip. "Ta Shemau") – kraina starożytnego Egiptu nazwana tak dla odróżnienia od leżącej na północ od niej krainy Dolnego Egiptu. Za panowania faraonów zwana była „ziemią jęczmienia”. Górny Egipt tworzy wąska dolina Nilu od pierwszej katarakty, stanowiącej zazwyczaj południową granicę kraju faraonów, do rejonu położonego przy południowych granicach starożytnej stolicy państwa Memfis. Współcześnie jest to obszar pomiędzy Asuanem na południu po Kair na północy.
3,590	Zamożność miasta wynikała z jego położenia na szlaku handlowym przez Pustynię Arabską nad Morze Czerwone i bliskości południowej granicy, oraz do Doliny Królów gdzie został pochowany Faraon Tutenchamon.
3,590	Fabuła. Akcja filmu "Faraon" rozgrywa się w starożytnym Egipcie. Jego bohaterem jest młody następca tronu, a następnie faraon Ramzes XIII. Ramzes prowadzi tryb życia podporządkowany rozrywce i swojemu zamiłowaniu do spraw wojska. Z czasem dojrzewa i pragnie przeprowadzić reformy, polegające na ograniczeniu władzy kapłanów, poprawie finansów państwa, wzmocnieniu armii i poprawie losu zubożałych poddanych. Dąży też do podboju Asyrii, aby w ten sposób wzbogacić swój kraj.
3,590	XXXI dynastia Faraonów. Drugie Panowanie Perskie – władcy Persji panujący w Egipcie, wywodzący się z dynastii Achemenidów, rezydujący w Persepolis – 342–332 p.n.e.
3,590	Termin ten używany jest najczęściej w odniesieniu do rzek Afryki. Najbardziej znane są katarakty Nilu, które już w czasach starożytnego Egiptu stanowiły wyraźne punkty wyznaczające granice władzy faraonów. Numerowane kolejno od północy na południe od I do VI, katarakty wyznaczały zasięg potęgi państwa egipskiego. Obecnie w granicach Egiptu znajduje się tylko pierwsza katarakta, nad którą położone jest miasto Asuan.
3,590	Pochodzenie słowa. Termin ten pojawił się w XVI wieku p.n.e., gdy starożytny Egipt wkroczył w okres silnej ekspansji terytorialnej pod rządami XVIII dynastii. Wywodzi się od staroegipskiego "Per-āa," słowa oznaczającego „wielki dom”. Początkowo było ono określeniem pałacu, z czasem jednak zaczęło oznaczać samego władcę.
3,591	W uchwale Prezydium Wojewódzkiego Społecznego Komitetu Budowy Szkół Tysiąclecia w Katowicach, napisano iż w dniu 26 lipca 1959 roku oddano do użytku budynek będący pierwszą w Polsce Szkołą – Pomnikiem Tysiąclecia. Tego samego dnia I sekretarz KC PZPR Władysław Gomułka złożył podziękowania wszystkim zgromadzonym i wyraził uznanie dla fundatorów budowy, żołnierzy i górników. Wpisał się także do „Księgi Fundacyjnej”.
3,591	Na VII plenum KC PZPR 20 grudnia 1970 funkcję I sekretarza KC otrzymał Edward Gierek, dotychczasowy I sekretarz KW w Katowicach i członek Biura Politycznego, do Biura Politycznego i Sekretariatu KC weszli również zwolennicy Edwarda Gierka z grupy śląskiej i popierający zmianę władz PZPR zwolennicy Mieczysława Moczara. Protesty ucichły jednak trwały dalej m.in. w Stoczni Gdańskiej, na miejsce przyjechał Edward Gierek, premier Jaroszewicz i minister Wojciech Jaruzelski.
3,591	Gierkówka – potoczna nazwa drogi szybkiego ruchu łączącej Warszawę z Katowicami, zbudowanej w latach 1972–1976, pochodząca od osoby Edwarda Gierka, I sekretarza KC PZPR, który był inicjatorem jej budowy.
3,591	Od 1949 członek Komitetu Powiatowego (KP) PZPR w Starachowicach, od lipca 1950 rektor Wieczorowej Szkoły Inżynierskiej w Katowicach, w latach 1952–1953 przewodniczący Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej (WRN) w Katowicach.
3,591	Życiorys. W 1977 roku ukończył Technikum Elektroniczne we Wrocławiu i podjął pracę jako elektronik w Hucie Katowice w Dąbrowie Górniczej. 29 sierpnia 1980 był uczestnikiem strajku w Hucie Katowice. Został wybrany przewodniczącym Komitetu Strajkowego na Wydziale Walcowni Dużej, następnie członkiem Prezydium Międzyzakładowego Huty, w którego imieniu 11 września 1980 roku podpisał wraz z reprezentującym stronę rządową Franciszkiem Kaimem Porozumienie Katowickie.
3,591	W 1945 wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej, był I sekretarzem Komitetu Miejskiego w Katowicach, a po powstaniu Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej przewodniczącym Wojewódzkiej Komisji Kontroli Partyjnej w Katowicach. Następnie był I sekretarzem Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Bydgoszczy (1949–1951) i Poznaniu (1951–1952). W latach 1952–1958 pełnił funkcję zastępcy kierownika Wydziału Organizacyjnego Komitetu Centralnego PZPR, a od 1958 do 1968 kierownika Biura Spraw Kadrowych KC PZPR.
3,591	Historia huty. Jako miejsce lokalizacji huty ustalono obszar o powierzchni ponad 1000 ha w Zagłębiu Dąbrowskim, pomiędzy Gołonogiem, Ząbkowicami Będzińskimi, Łośniem i Strzemieszycami. Decyzja o wybudowaniu w tym miejscu ówcześnie największego i najnowocześniejszego w PRL kombinatu metalurgicznego zapadła na VI Zjeździe PZPR, a podjęta została "de facto" przez Edwarda Gierka.
3,591	Życiorys. Absolwent Politechniki Śląskiej w Gliwicach. W 1976 uzyskał stopień naukowy doktora nauk technicznych. W latach 1956–1973 zatrudniony w resorcie górnictwa. W 1961 wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Od 1973 do 1974 pracował w Komitecie Wojewódzkim PZPR w Katowicach jako kierownik Wydziału Nauki. Był zastępcą członka Komitetu Centralnego PZPR i podsekretarzem stanu w Ministerstwie Oświaty i Wychowania.
3,591	Kopalnia Węgla Kamiennego Prezydent (w latach 1937-1939: Prezydent Mościcki, 1939-1945: niem. "Königsgrube Ostfeld") – zlikwidowana kopalnia węgla kamiennego, która znajdowała się w Chorzowie. Działała jako samodzielny zakład od 1932 do 1972 roku, później stanowiła rejon Prezydent Kopalni Węgla Kamiennego Polska (później Polska-Wirek), czynny do 1 lipca 1995 roku.
3,591	Od 1943 członek PPR, w latach 1946-1948 był kolejno II i I sekretarzem Komitetu Miejskiego (KM) PPR w Dąbrowie Górniczej i od kwietnia 1946 członkiem Miejskiej Rady Narodowej (MRN), od 8 stycznia do 25 sierpnia 1948 na kursie Centralnej Szkoły PPR w Łodzi, następnie instruktor Wydziału Organizacyjnego KM PZPR w Katowicach. I sekretarz Komitetu Zakładowego (KZ) huty "Baildon", później huty "Ferrum". Jako delegat brał udział w I (grudzień 1948) i III (marzec 1959)
3,591	W latach 1946–1948 był etatowym I sekretarzem KP PPR w Państwowej Fabryce Związków Azotowych w Chorzowie, potem został I sekretarzem KP PZPR w Będzinie, a w 1949 I sekretarzem KP PZPR w Katowicach. Od 1 grudnia 1950 kierował Wydziałem Organizacyjnym, a potem Wydziałem Kadr Komitetu Wojewódzkiego (KW) PZPR w Katowicach. W latach 1952–1954 był kursantem dwuletniej Szkoły Partyjnej przy KC PZPR, po ukończeniu której został sekretarzem KW PZPR w Stalinogrodzie/Katowicach.
3,593	Zbrodnia w Srebrnicy. Głośnym echem odbiła się również inna zbrodnia popełniona przez "Selbstschutz" pod Koronowem. 26 października 1939 Niemcy aresztowali 12 szanowanych obywateli Koronowa – m.in. burmistrza Maksymiliana Talaśkę, Wiktora Golnika i Stefana Kortza – członków Polskiego Związku Zachodniego (ten ostatni był również byłym powstańcem wielkopolskim) oraz kilku kupców i rzemieślników – których wezwano na posterunek żandarmerii celem rzekomego przesłuchania.
3,593	Zabójstwo w afekcie – przestępstwo materialne polegające na pozbawieniu życia innego człowieka pod wpływem silnego wzburzenia usprawiedliwionego okolicznościami (art. 148 § 4 KK).
3,593	Ostatnia kategoria, przestępców afektywnych popełniają przestępstwa pod wpływem silnych emocji (wzburzenie, gniew, namiętność, także namiętności polityczne). 1856 – "Pazzia di Cardano"; 1858 – "Fragments médico-psychologiques"; 1863 – "Prelezione al casso di clinica di malattie mentali"; 1864 – "Genio e follia", Milano, Giuseppe Chiusi; (pl) 1887 – "Geniusz i obłąkanie w związku z medycyną sądową, krytyką i historią" (tłum.
3,593	Zabójstwo – przestępstwo umyślne polegające na pozbawieniu człowieka życia. Surowiej karanymi formami zabójstwa są te, do których doszło w wyniku udziału w zbrodni wojennej lub wskutek zamachu terrorystycznego. Zabójstwo może być spowodowane silną determinacją wyładowania agresji, korzyściami majątkowymi sprawcy kosztem ofiary, efektem sprzecznych interesów zabójcy i ofiary lub aktem spowodowanym zaburzeniami psychicznymi (np. w wyniku choroby lub wpływu substancji psychoaktywnej).
3,593	Podano, że przyczyną takiego postępowania Cédrica Tornaya mógł być nowotwór w mózgu, który wywoływać mógł gwałtowne zmiany nastroju, używanie narkotyków (w czasie sekcji zwłok Tornaya znaleziono ślady marihuany w moczu) i wreszcie zapalenie płuc, które miał zlekceważyć. Jako wniosek końcowy oficjalnie ogłoszono, iż zbrodnia została dokonana w wyniku silnego stresu i było to zabójstwo w afekcie. Źródła zbliżone do Watykanu podają też, że Cédric Tornay był gwardzistą psychicznie niezrównoważonym.
3,593	Zabójstwo „w obronie honoru rodziny” popełniane jest przez męskich członków rodziny, tj. ojców, braci, wujów, kuzynów. United Nations Population Fund (UNFPA) szacuje liczbę takich wypadków na świecie na około 5000 rocznie (gdy ofiarami są kobiety), jednakże organizacje kobiece uważają, że liczba zabójstw honorowych jest znacznie wyższa. Zabójstwa honorowego nie należy mylić z zabójstwem popełnionym pod wpływem wzburzenia (w afekcie).
3,593	Cechami charakterystycznymi silnego wzburzenia są nagłość (pojawienia się afektu), siła (intensywność) i gwałtowność przebiegu
3,593	Typy uprzywilejowane. Jednym z typów uprzywilejowanych czynu zabronionego z art. 148 KK jest zabójstwo w afekcie. Charakteryzuje się silnym wzburzeniem (afekt fizjologiczny jako wytrącenie z równowagi psychicznej poprzez bodźce emocjonalne i ich dominacją) wywołującym nietypowe reakcje i zachowanie się człowieka w danej chwili. Ponadto wzburzenie musi zasługiwać na usprawiedliwienie danymi okolicznościami jako istotnie wpływającymi na proces decyzyjny zachodzący w psychice sprawcy.
3,593	Może to mieć miejsce także wtedy, gdy sprawca działa wprawdzie umyślnie, ale w zamiarze popełnienia innego czynu niż zabójstwo (np. biorąc udział w bójce lub pobiciu) i sprowadza skutek śmiertelny, którego nie chciał, ani na niego się nie godził, ale który powinien i mógł przewidzieć.
3,593	Typy uprzywilejowane. Jednym z typów uprzywilejowanych czynu zabronionego z art. 148 KK jest zabójstwo w afekcie. Charakteryzuje się silnym wzburzeniem (afekt fizjologiczny jako wytrącenie z równowagi psychicznej poprzez bodźce emocjonalne i ich dominacją) wywołującym nietypowe reakcje i zachowanie się człowieka w danej chwili. Ponadto wzburzenie musi zasługiwać na usprawiedliwienie danymi okolicznościami jako istotnie wpływającymi na proces decyzyjny zachodzący w psychice sprawcy.
3,593	Cechami charakterystycznymi silnego wzburzenia są nagłość (pojawienia się afektu), siła (intensywność) i gwałtowność przebiegu
3,593	Zabójstwo w afekcie – przestępstwo materialne polegające na pozbawieniu życia innego człowieka pod wpływem silnego wzburzenia usprawiedliwionego okolicznościami (art. 148 § 4 KK).
3,593	Typy uprzywilejowane. Jednym z typów uprzywilejowanych czynu zabronionego z art. 148 KK jest zabójstwo w afekcie. Charakteryzuje się silnym wzburzeniem (afekt fizjologiczny jako wytrącenie z równowagi psychicznej poprzez bodźce emocjonalne i ich dominacją) wywołującym nietypowe reakcje i zachowanie się człowieka w danej chwili. Ponadto wzburzenie musi zasługiwać na usprawiedliwienie danymi okolicznościami jako istotnie wpływającymi na proces decyzyjny zachodzący w psychice sprawcy.
3,593	Termin zabójstwo z miłości (j. ang. "crime of passion") występuje jako osobna jednostka w amerykańskich słownikach terminów prawnych i ma nieco inne znaczenie niż termin "heat of passion", które określa zbrodnię dokonaną przez osobę znajdującą się w stanie niekontrolowanego wybuchu wściekłości, wskazuje, że do zabójstwa doszło podczas nagłej kłótni lub ekstremalnego pobudzenia emocjonalnego poprzedzonego uzasadnioną prowokacją.
3,595	Znaczenie dla człowieka. Podstawowa broń nosorożca – jego róg – stał się przyczyną jego nieomal całkowitej zagłady z powodu znaczenia dla człowieka. W medycynie Wschodu uznaje się bowiem sproszkowany róg nosorożca za remedium na choroby wątroby, serca, skóry, a także za doskonały afrodyzjak.
3,595	Linie papilarne. Linie papilarne, znajdujące się na palcach (maleńkie bruzdy, których zupełnie przypadkowy układ jest wynikiem marszczenia się skóry w czasie rozwoju płodowego), mają zastosowanie w roli identyfikatora człowieka już od dawnych lat, jednak szersze zastosowanie znalazły dopiero w dobie informatyzacji. Jak do tej pory nie znaleziono dwóch identycznych wzorców linii papilarnych (nawet u bliźniaków jednojajowych), co uzasadnia wykorzystanie ich w roli identyfikatora.
3,595	Rowkowanie oskórka na, najczęściej spłaszczonym, perineum tworzy wzór przypominający odcisk palca.
3,595	Człowiek ceniący sobie wygody życia, sprytny i nieprzepracowujący się; według jego filozofii brak jakiejkolwiek pracy jest celem w życiu każdego człowieka. Karl Pron - drobny lifter, którego imają się różnego rodzaju nieszczęścia. Filip - klient Sneera; po wygranej na loterii postanowił zawyżyć swoją klasę. Matt - inteligentny człowiek, którego system oceny cały czas klasyfikuje jako szóstaka.
3,595	Opiera się ona na trzech podstawowych zasadach dotyczących linii papilarnych: niepowtarzalności (nie istnieją dwie osoby z identycznym układem linii papilarnych), nieusuwalności (jedynie głębokie rany, oparzenia lub choroby mogą wywołać zmiany w wyglądzie linii papilarnych) oraz niezmienności (linie papilarne są niezmienne od ich uformowania w okresie prenatalnym, aż do całkowitego ich rozkładu po śmierci).
3,595	Na ogonie fałdy podzielone są na segmenty. Ogon potrafi zwijać się w pętle, co pomaga w poruszaniu. Skóra gekona jest pokryta wyjątkowo drobną łuską, prawie nie wyczuwalną palcem. Palce posiadają przylgi (lamelle) i są zakończone pazurkami. Między palcami występuje błona, powiększająca powierzchnię nośną gekona podczas lotu.
3,595	Powierzchnie tnące obu palców szczypiec mają duże, tępe zęby. Na palcu nieruchomym znajdują się dwa ziarenkowane kile, a ruchomy ma na górnej powierzchni liczne, skierowane ku tyłowi kolce lub ostre ziarenka.
3,595	Układ linii i jego znaczenie. Układ linii papilarnych u człowieka tworzy się w czasie trwania życia płodowego (pomiędzy 100 a 120 dniem) w przypadkowym procesie kurczenia się, początkowo całkowicie gładkiej i wypukłej, skóry opuszków palców. Nawet bliźnięta jednojajowe mają je różne. Jednakże istnieje pewna zależność między liniami papilarnymi rodziców a ich dzieci. Wysokość listewek na opuszkach palców w stosunku do bruzd wynosi od 0,1 do 0,4 mm.
3,595	Linie papilarne. Linie papilarne, znajdujące się na palcach (maleńkie bruzdy, których zupełnie przypadkowy układ jest wynikiem marszczenia się skóry w czasie rozwoju płodowego), mają zastosowanie w roli identyfikatora człowieka już od dawnych lat, jednak szersze zastosowanie znalazły dopiero w dobie informatyzacji. Jak do tej pory nie znaleziono dwóch identycznych wzorców linii papilarnych (nawet u bliźniaków jednojajowych), co uzasadnia wykorzystanie ich w roli identyfikatora.
3,595	Arachnodaktylia, pająkowatość palców, achromachia (ang. arachnodactyly) – termin wprowadzony do medycyny przez Emila Charlesa Acharda służący do określenia anomalii polegającej na nadmiernie cienkich i długich w stosunku do kości śródręcza i nadgarstka palców dłoni.
3,595	Palec nieruchomy szczypców szczękoczułków ma 5 zakrzywionych zębów, przeźroczysty wyrostek, jedną szczecinę dorsalną i 2 narządy szczelinowate, zaś ich palec ruchomy ma 4 ostre zęby z końcowym włącznie. Nogogłaszczki składają się z 5 członów mających kolejno: 0, 4, 5, 12, 15 szczecin. Na spodzie gnatosomy leży rowek hypostomalny z charakterystycznymi dla całej rodziny liniami podłużnymi.
3,595	Narządy palcowe (łac. "organa digitalia") – obwodowe zakończenia palców kręgowców (z wyjątkiem ryb), osłaniające skórę przed działaniem szczególnie silnych czynników mechanicznych, służące do obrony i ataku, a także do grzebania. Charakteryzują się silnym rozwojem warstwy rogowej naskórka, podlegającego ciągłej odnowie. Jego starte warstwy zastępowane są nowymi. Narządy palcowe występują w trzech zasadniczych postaciach wytworów rogowych: pazur ("unguicula") paznokieć ("unguis") kopyto ("ungula").
3,595	Ocena dermatoglifów ujawnia zmniejszoną liczbę listewek skórnych na opuszkach palców, przewagę wirów i łuków, zmniejszoną liczbę tzw. pętlic łokciowych, obecność bruzdy poprzecznej dłoni, wysokie położenie trójramiennika "t"' na dłoni i pojedynczą bruzdę zgięciową w okolicy małego palca.
3,596	Środowisko przyrodnicze. Na północy pasmo pokryte jest tundrą, ku południu przechodzącą w lasy iglaste (tajga) i liściaste. Na samym południu występują lasostepy i stepy.
3,596	W takim ujęciu lasy Ameryki Północnej określane są mianem borealnego lasu iglastego.
3,596	Dosyć rozległy obszar Europy Środkowej i Wschodniej zajmuje boreo-nemoralna strefa przejściowa, charakteryzująca się mozaikowatością formacji leśnych. Strefa ta ciągnie się od południowej Szwecji poprzez kraje nadbałtyckie aż po Ural. W jej południowych rejonach przeważają lasy liściaste, natomiast na północy dominują lasy iglaste. W rejonie zachodnim, gdzie znajdują się lepsze gleby, występują głównie drzewostany dębowe z domieszką buka.
3,596	Flora. W szacie roślinnej Kanady dominuje typowa dla strefy klimatów umiarkowanych chłodnych formacja roślinna, czyli lasy iglaste (tajga). Charakteryzuje się ona przewagą drzew iglastych takich jak świerki, jodły, sosny i modrzewie. Mniejsze znaczenie mają drzewa liściaste (brzozy, olsze, wierzby i topole) oraz krzewinki z rodziny wrzosowatych (np. borówki) oraz mchy i porosty. Kanadyjska tajga jest ogromnym i zwartym ekosystemem .
3,596	Warunki naturalne. Północną i zachodnią część zajmują niewysokie pasma górskie Małego Chinganu i Gór Burejskich (wysokość do 1209 m n.p.m.), na południu i wschodzie płaska, silnie zabagniona Nizina Amursko-Sungaryjska. Klimat umiarkowany chłodny, kontynentalny. Zaznacza się wyraźny wpływ monsunów. Gęsta sieć hydrograficzna. Największymi rzekami są: Amur, Bira, Kur. Dużą część powierzchni pokrywają naturalne formacje roślinne – lasy iglaste (tajga) i mieszane.
3,596	Charakterystyka. Tajgę w większości porastają lasy iglaste oraz w niewielkim stopniu liściaste. Gatunki liściaste są częstsze na obrzeżach lasów, pożarzyskach, nad brzegami rzek i na bagnach. Większy udział gatunków liściastych daje się zauważyć także na obszarach przymorskich, gdzie klimat jest znacznie łagodniejszy. Na północy tajga sąsiaduje przez obszar zwany lasotundrą i tundrą, a na południu z lasami liściastymi albo ze strefą stepową.
3,596	Środowisko. Tajga i inne rozległe bory sosnowe i świerkowe, z domieszką innych drzew iglastych i liściastych. W sąsiedztwie powinny znajdować się tereny otwarte (polany, zręby, mszary), na których zdobywa pożywienie.
3,596	Tajga, borealny las iglasty – lasy iglaste, które występują w północnej części Azji (Syberia, Sachalin, Kamczatka), Ameryki Północnej (Alaska i Kanada) i Europy (Półwysep Fennoskandzki, północno-wschodnia część Niziny Wschodnioeuropejskiej), w obrębie klimatu umiarkowanego chłodnego na półkuli północnej. Termin „tajga” stosowany bywa w odniesieniu do całej formacji roślinnej na wszystkich kontynentach lub tylko dla lasów borealnych Eurazji.
3,596	Bardziej na południe znajduje się tajga złożona z drzew iglastych, głównie świerków i sosen, oraz w mniejszym stopniu – jodeł. W miarę posuwania się na południe dołączają do nich coraz częściej także gatunki liściaste: brzoza, osika, rzadziej lipa, wiąz, klon i olcha. Na obszarze tajgi występują liczne bagna i torfowiska, które porasta typowa dla tego typu ekosystemów roślinność. Jeszcze dalej na południe tajga zaczyna przechodzić w lasy liściaste i mieszane.
3,596	Położenie. Rejon kiemski leży na północnym wschodzie Karelii, nad Morzem Białym. Powierzchnia. Rejon ma powierzchnię 8,03 tys. km². Cały obszar rejonu stanowi równina, której większość pokrywa tajga – lasy iglaste złożone głównie z gatunków iglastych: sosny z domieszką świerku. Na terenie tym znajdują się liczne jeziora i rzeki, z których największą jest Kiem. Część obszaru rejonu stanowią rozległe bagna i torfowiska.
3,596	Charakterystyka. Tajgę w większości porastają lasy iglaste oraz w niewielkim stopniu liściaste. Gatunki liściaste są częstsze na obrzeżach lasów, pożarzyskach, nad brzegami rzek i na bagnach. Większy udział gatunków liściastych daje się zauważyć także na obszarach przymorskich, gdzie klimat jest znacznie łagodniejszy. Na północy tajga sąsiaduje przez obszar zwany lasotundrą i tundrą, a na południu z lasami liściastymi albo ze strefą stepową.
3,596	Tajga – strefa leśna. Tajga jest największą strefą roślinną Rosji. Obejmuje ona blisko 60% powierzchni kraju i w tej strefie skupia się ponad 80% wszystkich lasów Rosji. Tajga sięga na południu po linię Petersburg – Jekaterynburg – północne podnóże Ałtaju. Tajgę można podzielić na dwie podstrefy: tajgę właściwą i strefę lasów mieszanych. We właściwej tajdze dominują lasy iglaste.
3,596	Drzewostany w borealnej strefie lasów iglastych półkuli północnej są z reguły jednowarstwowe, zwarte, ciemne, albo też zbudowane dość luźno. Im dalej na północ, tym są one bardziej luźne i uboższe gatunkowo. Luźna forma tych lasów związana jest przede wszystkim ze zmianą pokroju koron drzew, które na tych szerokościach geograficznych są węższe, bardziej strzeliste. Wąskie i wysokie korony pozwalają na lepsze wykorzystanie promieni słonecznych podczas niskiego położenia słońca.
3,596	Budowana jest przez gatunki niższe, rosnące rzadziej (modrzew dahurski, sosna zwyczajna), runo ma ubogie, chrobotkowe. Na fizjonomię i ekologię roślinności tajgi duży wpływ mają naturalne zaburzenia (wiatrołomy, pożary, powodzie), gdyż wiele gatunków drzew, zwłaszcza tajgi jasnej, wykazuje cechy pirofityczne – np. posiada grubą, łuszczącą się korkową korę.
3,596	Flora. Na obszarach tajgi rosną głównie drzewa iglaste: świerki, sosny, limby, jodły syberyjskie, modrzewie, ale także – najczęściej drobnolistne – liściaste: brzozy, osiki, olsze, jarzęby. Drzewa szpilkowe są bardzo dobrze przystosowane do panujących warunków klimatycznych. Mogą rosnąć aż do obszarów, na których zaledwie przez 30 dni w roku średnia temperatura przekracza , a w dwóch następnych miesiącach nie ma mrozu. Gruba, woskowa okrywa szpilek chroni je przed mrozami.
3,598	Życiorys. Zamieszkała w Zielonej Górze. Została zawodniczką klubu sportowego Gwardia Zielona Góra. Czterokrotnie brała udział w letnich igrzyskach olimpijskich w Atenach (2004), Pekinie (2008), Londynie (2012) i Rio de Janeiro (2016). Na igrzyskach olimpijskich w 2012 w Londynie zdobyła srebrny medal w strzelaniu z karabinu pneumatycznego na 10 m. Została także indywidualną srebrną medalistką mistrzostw świata z 2006.

3,583

Kolekcje prac Ewy Krakowskiej są w posiadaniu Muzeum Narodowego w Krakowie i Muzeum Okręgowego w Tarnowie. Córką Ewy Krakowskiej i Tadeusza Kantora jest artystka Dorota Krakowska. Zmarła artystka Ewa Krakowska, b. żona T. Kantora, Wirtualna Polska 9 sierpnia 2011 Nekrolog Ewy Krakowskiej, Gazeta Wyborcza 10 sierpnia 2011 Nekrolog, Onet.pl Cricoteka, "Szkice z pamięci" Ewy Krakowskiej

3,583

Galeria-Pracownia Tadeusza Kantora – galeria sztuki w Krakowie poświęcona Tadeuszowi Kantorowi, założona w 1995 w dawnym mieszkaniu artysty. Oddział Ośrodka Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora CRICOTEKA.

3,583

Oddziały. Oddziałem Cricoteki jest Galeria-Pracownia Tadeusza Kantora (znana także jako Muzeum Tadeusza Kantora) w dawnym mieszkaniu artysty przy Siennej 7 m. 5 w Krakowie, w którym Tadeusz Kantor mieszkał w latach 1987–1990. Wstęp do galerii jest bezpłatny. Ośrodek Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora „Cricoteka”

3,583

Ośrodek Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora CRICOTEKA – instytucja kultury samorządu województwa małopolskiego, założona w roku 1980, działająca przy ulicy Nadwiślańskiej 2/4, w budynku dawnej elektrowni podgórskiej.

3,583

Historia. CRICOTEKA jest samorządową instytucją kultury wyodrębnioną pod względem prawnym i ekonomiczno-finansowym, której organizatorem jest Województwo Małopolskie. Przez wiele lat spełniała podwójną funkcję, ośrodka Teatru Cricot 2 oraz archiwum teatralnego. W podziemiach domu kapitulnego przy ulicy Kanoniczej 5 odbywały się próby, działała też galeria.

3,583

Ośrodek Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora CRICOTEKA – instytucja kultury samorządu województwa małopolskiego, założona w roku 1980, działająca przy ulicy Nadwiślańskiej 2/4, w budynku dawnej elektrowni podgórskiej.

3,583

Ośrodek Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora CRICOTEKA – instytucja kultury samorządu województwa małopolskiego, założona w roku 1980, działająca przy ulicy Nadwiślańskiej 2/4, w budynku dawnej elektrowni podgórskiej.

3,586

Mistrzowsko opanował walkę bez broni oraz przy użyciu noży i innej broni białej. Mimo że nie lubi broni palnej, potrafi rozpoznać jej rodzaj po odgłosie wystrzału. Był najemnikiem (m.in. w Pakistanie, Wietnamie i Chorwacji, czy też w Mjanmie, gdzie został postrzelony przez snajpera) oraz treserem koni. Nie posiada telewizora i nie rozumie aluzji do kultury masowej. Uwielbia sport m.in. hokej, mieszane sztuki walki. Niewiele wiadomo o jego życiu prywatnym, gdyż stara się zachowywać je dla siebie.

3,586

Fusil Automatique Lourd (FN FALO, FN FAL HB, FN FAL 50-41) – belgijski ręczny karabin maszynowy, wersja karabinu automatycznego FN FAL.

3,586

Falkon (też "falkonka", "probówka Falkona", a także od nazwy innego producenta "corning", właściwie "probówka wirówkowa") – potoczna nazwa dla jednorazowych probówek wirówkowych wykonanych z tworzywa sztucznego. Używa się ich głównie laboratoriach biochemicznych i biologii molekularnej. Wykonane są najczęściej z przejrzystego polipropylenu lub polistyrenu, w przekroju są okrągłe i na dole zwężają się stożkowato. Posiadają zakrętkę, dzięki której można je hermetycznie zamknąć.

3,586

Ze względu na zastosowanie broń ta w Polsce często mylona jest z folgerzem, który był mniejszy, ale spełniał identyczne zadania.

3,586

Zebrano na niej wiele egzemplarzy broni białej: siecznej i drzewcowej, broń palną, miotającą i elementy uzbrojenia ochronnego. Kolekcja zawiera europejską broń regulaminową, galanteryjną, myśliwską i sportową, ozdobioną masą perłową, hebanem i kością. Na pierwszym piętrze prezentowana jest broń palna, wraz z akcesoriami strzeleckimi oraz broń artyleryjska.

3,586

Falkon, falkona – dawne działo odprzodowe o długiej lufie (28–40 kalibrów) – rodzaj kolubryny, nazywany też ćwierćkolubryną, strzelający kulami o wagomiarze 5–9 funtów. Kaliber w milimetrach wynosił około 95. Używane w XVI i XVII wieku jako działo lądowe lub okrętowe. Spotykano także polską nazwę działa „sokół”, będącą tłumaczeniem nazwy łacińskiej. W artylerii okrętowej spotyka się działa określane jako falkony także o mniejszym wagomiarze – rzędu 2–3 funtów.

3,586

Falkon – sprzęt laboratoryjny, probówka wirówkowa Falkon – konwent fanów fantastyki odbywający się raz w roku w Lublinie Falkon – imię męskie Falkon – historyczna broń palna

3,586

Trzeci Protokół do Konwencji ONZ o międzynarodowej przestępczości zorganizowanej w art. 3a) jako broń palną określa "każdą przenośną, wyposażoną w lufę broń, która miota, jest przeznaczona do miotania lub daje się łatwo przerobić tak, by miotać pocisk lub ładunek rażący w wyniku działania materiału wybuchowego".

3,586

Falkon – sprzęt laboratoryjny, probówka wirówkowa Falkon – konwent fanów fantastyki odbywający się raz w roku w Lublinie Falkon – imię męskie Falkon – historyczna broń palna

3,586

Falkon – sprzęt laboratoryjny, probówka wirówkowa Falkon – konwent fanów fantastyki odbywający się raz w roku w Lublinie Falkon – imię męskie Falkon – historyczna broń palna

3,586

Opis. FN FALO jest bronią samoczynno-samopowtarzalną. Zasada działania oparta o odprowadzanie części gazów prochowych przez boczny otwór lufy, z krótkim ruchem tłoka gazowego. Broń wyposażona jest w regulator gazowy. FALO strzela z zamka zamkniętego. Zamek ryglowany przez przekoszenie w płaszczyźnie pionowej. Wyciąg sprężynujący znajduje się w zamku, funkcję wyrzutnika pełni występ komory zamkowej. Mechanizm uderzeniowy kurkowy, mechanizm spustowy z przełącznikiem rodzaju ognia.

3,589

Drugi, co do wysokości, Empire State Building, jest jednocześnie 4. najwyższym budynkiem w Stanach Zjednoczonych, a także 17. najwyższym budynkiem na świecie. Od czasu oddania do użytku, aż do 1972 roku, Empire State Building dzierżył ponadto miano najwyższego budynku na świecie. Trzecim pod względem wielkości budynkiem w Nowym Jorku jest Bank of America Tower, który łącznie z iglicą ma wysokość 366 metrów.

3,589

Był to przez rekordowo długi czas najwyższy budynek (41 lat) oraz najwyższa wzniesiona przez człowieka konstrukcja (23 lata). Szczycił się tym mianem do lat siedemdziesiątych, czyli ukończenia masztu radiowego w Konstantynowie, który osiągnął wysokość 646,38 m. Tytuł najwyższego w mieście odzyskał po zamachach z 11 września 2001, w których zniszczone zostały bliźniacze wieże Światowego Centrum Handlu. Jest to także najwyższy budynek w stanie Nowy Jork.

3,589

Każdy z nich w momencie ukończenia był najwyższą strukturą na świecie. Drugi boom na wieżowce w Nowym Jorku rozpoczął się około 1960 roku. Od tamtego czasu w mieście powstało niemalże 70 obiektów o wysokościach co najmniej 183 metrów, włączając w to bliźniacze wieże World Trade Center. Wieża północna, One World Trade Center, była najwyższym budynkiem na świecie w latach 1972–1973, a także najwyższym budynkiem w Nowym Jorku aż do 2001 roku.

3,589

Nowojorscy przedsiębiorcy rozpoczęli około 1920 wewnętrzną rywalizację, wznosili coraz wyższe wieżowce, chcąc mieć dla siebie tytuł "najwyższego budynku świata", kulminacja wyścigu nastąpiła na początku lat 30., kiedy to w odstępie nieco ponad roku ukończono 40 Wall Street, Chrysler Building oraz Empire State Building, kolejno odbierające sobie tytuł. Empire State Building pozostał najwyższym budynkiem świata przez 40 lat, stając się najbardziej znanym wieżowcem na Ziemi.

3,589

Nowy Orlean jest miastem na południu USA. Pierwszy budynek mający więcej niż 100 metrów wysokości powstał tutaj w roku 1969. Zapoczątkował tym samym erę budownictwa wysokościowców w tym mieście. Jak w większości miast amerykańskich, bardzo dużo budowało się tu w latach 70. i 80. Ostatni budynek znajdujący się wśród najwyższych w Nowym Orleanie powstał w roku 1987. Od tamtego czasu nie dzieje się tutaj zbyt wiele.

3,589

Był to przez rekordowo długi czas najwyższy budynek (41 lat) oraz najwyższa wzniesiona przez człowieka konstrukcja (23 lata). Szczycił się tym mianem do lat siedemdziesiątych, czyli ukończenia masztu radiowego w Konstantynowie, który osiągnął wysokość 646,38 m. Tytuł najwyższego w mieście odzyskał po zamachach z 11 września 2001, w których zniszczone zostały bliźniacze wieże Światowego Centrum Handlu. Jest to także najwyższy budynek w stanie Nowy Jork.

3,589

Linia czasu najwyższych budynków w Nowym Jorku. Lista przedstawia obiekty, które na przestrzeni lat dzierżyły tytuł najwyższego budynku w Nowym Jorku. Każdy z nich, z wyjątkiem Trinity Church, był w momencie ukończenia najwyższym budynkiem na świecie.

3,589

Woolworth Building był tu niejako prekursorem, mimo iż reprezentuje styl neogotycki, a nie art déco. Budowę licznych wysokich obiektów zaplanowano podczas boomu budowlanego tuż przed Wielkim kryzysem października 1929, wzniesiono je podczas pierwszego roku kryzysu, przykładowo Chrysler Building Williama van Alensa i Empire State Building, przez długie lata najwyższy budynek świata. W 1929 w USA znajdowało się 377 budynków o 20 lub więcej piętrach, z czego 188 w Nowym Jorku.

3,589

Rywalizacja o najwyższy budynek. Po wczesnym okresie rywalizacji z Chicago o wyższy budynek, Nowy Jork objął prowadzenie wraz z ukończeniem American Surety Building. Projektanci z Chicago, ograniczeni prawem pozwalającym wznosić obiekty co najwyżej 40-piętrowe, musieli ustąpić, na długo pozostawiając Nowemu Jorkowi zaszczyt posiadania najwyższego budynku na świecie.

3,589

W momencie ukończenia budowy wieża Eiffla była najwyższą budowlą na świecie, palmę pierwszeństwa w tej dziedzinie oddała dopiero w 1930 r., kiedy w Nowym Jorku wybudowano wyższy od niej Chrysler Building, a później, w 1931 r., jeszcze wyższy Empire State Building. Wieża Eiffla spotkała się od razu z uznaniem zwykłych paryżan, jej budowa budziła natomiast protesty artystów – pisarzy, malarzy, rzeźbiarzy, architektów, którzy również po ukończeniu wieży żądali jej rozebrania.

3,589

Historia. Historia drapaczy chmur w Nowym Jorku rozpoczęła się wraz z oddaniem do użytku World Building w 1890 roku; konstrukcja miała wysokość 106 metrów. Mimo że nie był to pierwszy wieżowiec w mieście, World Building stanowił pierwszy budynek, który przewyższył 87–metrowy Trinity Church. World Building, najwyższy budynek w Nowym Jorku do roku 1899, został wyburzony w 1955 roku, by zrobić miejsce dla powiększenia wjazdu na Brooklyn Bridge.

3,589

Manhattan Life Insurance Building – budynek w Nowym Jorku, jeden z najstarszych drapaczy chmur w tym mieście, wzniesiony w stylu francuskiego neorenesansu, wyburzony w 1930 roku. Z wysokością 106,1 m (348 stóp) jako pierwszy wieżowiec przekroczył barierę 100 m. Był najwyższym budynkiem świata w latach 1894-1899.

3,589

Nowy Jork odegrał znaczącą rolę w rozwoju wieżowców; od 1890 roku, jedenaście struktur w mieście dzierżyło tytuły najwyższych budynków świata. Nowy Jork został bardzo wcześnie opanowany przez boom na drapacze chmur, który narodził się na początku lat 10. XX wieku i trwał do lat 30. XX wieku. W tym okresie powstało 16 z 82 najwyższych budynków w mieście, a w tym Bank of Manhattan Trust Building, Chrysler Building i Empire State Building.

3,589

Woolworth Building – jeden z najstarszych i najsłynniejszych drapaczy chmur w Nowym Jorku. Po ponad 100 latach od wzniesienia wciąż jest jednym z 50 najwyższych budynków w USA, jak również znajduje się w dwudziestce najwyższych nowojorskich wieżowców.

3,590

Rola rzeki w historii i kulturze. Później nad rzeką rozwinęło się młynarstwo. Jarosław Iwaszkiewicz w cyklu "Podróże do Polski" (1977) zamieścił opowiadanie "Dolina Moszczenicy" opisujące przedwojenne krajobrazy wokół tej rzeki, obserwowane podczas pieszych wycieczek.

3,590

Wyzwolenie i zjednoczenie Egiptu za czasów Ahmose dało początek powstaniu Nowego Państwa – najświetniejszej epoki w dziejach Egiptu Faraonów.

3,590

Farasan (arab. فرسان) – największe miasto na wyspach Farasan na Morzu Czerwonym, w saudyjskiej prowincji Dżazan. W 2010 roku liczyło około 14 tys. mieszkańców.

3,590

Miejscowości nad rzeką. Kamienica, Bolesławów. Rozwój osadnictwa wzdłuż rzeki. Osadnictwo w dolnym biegu Kamienicy rozwinęło się w na początku XV wieku w celu prowadzenia wyrębu lasu i przetwórstwa drewna. Na przełomie XV i XVI wieku w dolinie rzeki funkcjonowała kopalnia „Sankt Wilhelm”, w której wydobywano rudy srebra i żelaza. W 1939 roku w dolinie rzeki osiedlonych było ponad 1000 mieszkańców. Po 1945 roku dolina znacznie się wyludniła. Została zasiedlona tylko w niewielkiej części.

3,590

Zarys fabuły. Akcja powieści rozgrywa się w czasach upadku dwudziestej dynastii w starożytnym Egipcie. Państwem zarządza Ramzes XII, uzależniony całkowicie od władzy kapłanów. Tymczasem kraj znajduje się w stanie kryzysu – zmniejsza się zaludnienie i wpływy finansowe, pogłębia się również zadłużenie państwa, pożyczającego ogromne sumy od Fenicjan. Młody następca tronu wyrusza w podróż, podczas której ma poznać kraj i zrozumieć przyczyny jego kłopotów.

3,590

Nad brzegiem jeziora rozwinęło się rybołówstwo i, coraz ważniejsza dla gospodarki regionu, turystyka. Grimal N.: „Dzieje starożytnego Egiptu”, PIW, Warszawa 2004, s. 174. Jacq Ch.: „Podróż po Egipcie Faraonów”, Świat Książki, Warszawa 2004, s. 82–84. Hawara: The Labyrinth of Herodotus Herodotus lost pyramids and tomb of King Moeris

3,590

Mitologia egipska – zbiór mitów, mających na celu ugruntowanie pozycji i określenie funkcji bóstw w wierzeniach ludności zamieszkującej państwo Faraonów aż do nadejścia chrześcijaństwa i islamu. Za początek kształtowania się egipskiego zbioru mitów należy uznawać połowę IV tysiąclecia, kiedy na terenie obecnej delty i doliny Nilu zaczęły zawiązywać się pierwsze organizmy państwowe, zjednoczone ostatecznie w dwa królestwa Egiptu Dolnego, czyli Delty, i Górnego, czyli Doliny.

3,590

Specyficzne położenie Egiptu nad żyznym Nilem, otoczonym ze wszystkich stron pustyniami, górami i morzami, sprawiało, że kraj faraonów był wyjątkowo bezpieczny. Lokalne plemiona libijskie i nubijskie stały na zbyt niskim poziomie rozwoju, aby mogły trwale zagrozić wielkiemu sąsiadowi. Była to sytuacja wyjątkowa na tle innych państw starożytnego Bliskiego Wschodu, umożliwiająca polityczną stabilność i zapewniająca ciągłość kulturową.

3,590

Górny Egipt (egip. "Ta Shemau") – kraina starożytnego Egiptu nazwana tak dla odróżnienia od leżącej na północ od niej krainy Dolnego Egiptu. Za panowania faraonów zwana była „ziemią jęczmienia”. Górny Egipt tworzy wąska dolina Nilu od pierwszej katarakty, stanowiącej zazwyczaj południową granicę kraju faraonów, do rejonu położonego przy południowych granicach starożytnej stolicy państwa Memfis. Współcześnie jest to obszar pomiędzy Asuanem na południu po Kair na północy.

3,590

Zamożność miasta wynikała z jego położenia na szlaku handlowym przez Pustynię Arabską nad Morze Czerwone i bliskości południowej granicy, oraz do Doliny Królów gdzie został pochowany Faraon Tutenchamon.

3,590

Fabuła. Akcja filmu "Faraon" rozgrywa się w starożytnym Egipcie. Jego bohaterem jest młody następca tronu, a następnie faraon Ramzes XIII. Ramzes prowadzi tryb życia podporządkowany rozrywce i swojemu zamiłowaniu do spraw wojska. Z czasem dojrzewa i pragnie przeprowadzić reformy, polegające na ograniczeniu władzy kapłanów, poprawie finansów państwa, wzmocnieniu armii i poprawie losu zubożałych poddanych. Dąży też do podboju Asyrii, aby w ten sposób wzbogacić swój kraj.

3,590

XXXI dynastia Faraonów. Drugie Panowanie Perskie – władcy Persji panujący w Egipcie, wywodzący się z dynastii Achemenidów, rezydujący w Persepolis – 342–332 p.n.e.

3,590

Termin ten używany jest najczęściej w odniesieniu do rzek Afryki. Najbardziej znane są katarakty Nilu, które już w czasach starożytnego Egiptu stanowiły wyraźne punkty wyznaczające granice władzy faraonów. Numerowane kolejno od północy na południe od I do VI, katarakty wyznaczały zasięg potęgi państwa egipskiego. Obecnie w granicach Egiptu znajduje się tylko pierwsza katarakta, nad którą położone jest miasto Asuan.

3,590

Pochodzenie słowa. Termin ten pojawił się w XVI wieku p.n.e., gdy starożytny Egipt wkroczył w okres silnej ekspansji terytorialnej pod rządami XVIII dynastii. Wywodzi się od staroegipskiego "Per-āa," słowa oznaczającego „wielki dom”. Początkowo było ono określeniem pałacu, z czasem jednak zaczęło oznaczać samego władcę.

3,591

W uchwale Prezydium Wojewódzkiego Społecznego Komitetu Budowy Szkół Tysiąclecia w Katowicach, napisano iż w dniu 26 lipca 1959 roku oddano do użytku budynek będący pierwszą w Polsce Szkołą – Pomnikiem Tysiąclecia. Tego samego dnia I sekretarz KC PZPR Władysław Gomułka złożył podziękowania wszystkim zgromadzonym i wyraził uznanie dla fundatorów budowy, żołnierzy i górników. Wpisał się także do „Księgi Fundacyjnej”.

3,591

Na VII plenum KC PZPR 20 grudnia 1970 funkcję I sekretarza KC otrzymał Edward Gierek, dotychczasowy I sekretarz KW w Katowicach i członek Biura Politycznego, do Biura Politycznego i Sekretariatu KC weszli również zwolennicy Edwarda Gierka z grupy śląskiej i popierający zmianę władz PZPR zwolennicy Mieczysława Moczara. Protesty ucichły jednak trwały dalej m.in. w Stoczni Gdańskiej, na miejsce przyjechał Edward Gierek, premier Jaroszewicz i minister Wojciech Jaruzelski.

3,591

Gierkówka – potoczna nazwa drogi szybkiego ruchu łączącej Warszawę z Katowicami, zbudowanej w latach 1972–1976, pochodząca od osoby Edwarda Gierka, I sekretarza KC PZPR, który był inicjatorem jej budowy.

3,591

Od 1949 członek Komitetu Powiatowego (KP) PZPR w Starachowicach, od lipca 1950 rektor Wieczorowej Szkoły Inżynierskiej w Katowicach, w latach 1952–1953 przewodniczący Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej (WRN) w Katowicach.

3,591

Życiorys. W 1977 roku ukończył Technikum Elektroniczne we Wrocławiu i podjął pracę jako elektronik w Hucie Katowice w Dąbrowie Górniczej. 29 sierpnia 1980 był uczestnikiem strajku w Hucie Katowice. Został wybrany przewodniczącym Komitetu Strajkowego na Wydziale Walcowni Dużej, następnie członkiem Prezydium Międzyzakładowego Huty, w którego imieniu 11 września 1980 roku podpisał wraz z reprezentującym stronę rządową Franciszkiem Kaimem Porozumienie Katowickie.

3,591

W 1945 wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej, był I sekretarzem Komitetu Miejskiego w Katowicach, a po powstaniu Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej przewodniczącym Wojewódzkiej Komisji Kontroli Partyjnej w Katowicach. Następnie był I sekretarzem Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Bydgoszczy (1949–1951) i Poznaniu (1951–1952). W latach 1952–1958 pełnił funkcję zastępcy kierownika Wydziału Organizacyjnego Komitetu Centralnego PZPR, a od 1958 do 1968 kierownika Biura Spraw Kadrowych KC PZPR.

3,591

Historia huty. Jako miejsce lokalizacji huty ustalono obszar o powierzchni ponad 1000 ha w Zagłębiu Dąbrowskim, pomiędzy Gołonogiem, Ząbkowicami Będzińskimi, Łośniem i Strzemieszycami. Decyzja o wybudowaniu w tym miejscu ówcześnie największego i najnowocześniejszego w PRL kombinatu metalurgicznego zapadła na VI Zjeździe PZPR, a podjęta została "de facto" przez Edwarda Gierka.

3,591

Życiorys. Absolwent Politechniki Śląskiej w Gliwicach. W 1976 uzyskał stopień naukowy doktora nauk technicznych. W latach 1956–1973 zatrudniony w resorcie górnictwa. W 1961 wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Od 1973 do 1974 pracował w Komitecie Wojewódzkim PZPR w Katowicach jako kierownik Wydziału Nauki. Był zastępcą członka Komitetu Centralnego PZPR i podsekretarzem stanu w Ministerstwie Oświaty i Wychowania.

3,591

Kopalnia Węgla Kamiennego Prezydent (w latach 1937-1939: Prezydent Mościcki, 1939-1945: niem. "Königsgrube Ostfeld") – zlikwidowana kopalnia węgla kamiennego, która znajdowała się w Chorzowie. Działała jako samodzielny zakład od 1932 do 1972 roku, później stanowiła rejon Prezydent Kopalni Węgla Kamiennego Polska (później Polska-Wirek), czynny do 1 lipca 1995 roku.

3,591

Od 1943 członek PPR, w latach 1946-1948 był kolejno II i I sekretarzem Komitetu Miejskiego (KM) PPR w Dąbrowie Górniczej i od kwietnia 1946 członkiem Miejskiej Rady Narodowej (MRN), od 8 stycznia do 25 sierpnia 1948 na kursie Centralnej Szkoły PPR w Łodzi, następnie instruktor Wydziału Organizacyjnego KM PZPR w Katowicach. I sekretarz Komitetu Zakładowego (KZ) huty "Baildon", później huty "Ferrum". Jako delegat brał udział w I (grudzień 1948) i III (marzec 1959)

3,591

W latach 1946–1948 był etatowym I sekretarzem KP PPR w Państwowej Fabryce Związków Azotowych w Chorzowie, potem został I sekretarzem KP PZPR w Będzinie, a w 1949 I sekretarzem KP PZPR w Katowicach. Od 1 grudnia 1950 kierował Wydziałem Organizacyjnym, a potem Wydziałem Kadr Komitetu Wojewódzkiego (KW) PZPR w Katowicach. W latach 1952–1954 był kursantem dwuletniej Szkoły Partyjnej przy KC PZPR, po ukończeniu której został sekretarzem KW PZPR w Stalinogrodzie/Katowicach.

3,593

Zbrodnia w Srebrnicy. Głośnym echem odbiła się również inna zbrodnia popełniona przez "Selbstschutz" pod Koronowem. 26 października 1939 Niemcy aresztowali 12 szanowanych obywateli Koronowa – m.in. burmistrza Maksymiliana Talaśkę, Wiktora Golnika i Stefana Kortza – członków Polskiego Związku Zachodniego (ten ostatni był również byłym powstańcem wielkopolskim) oraz kilku kupców i rzemieślników – których wezwano na posterunek żandarmerii celem rzekomego przesłuchania.

3,593

Zabójstwo w afekcie – przestępstwo materialne polegające na pozbawieniu życia innego człowieka pod wpływem silnego wzburzenia usprawiedliwionego okolicznościami (art. 148 § 4 KK).

3,593

Ostatnia kategoria, przestępców afektywnych popełniają przestępstwa pod wpływem silnych emocji (wzburzenie, gniew, namiętność, także namiętności polityczne). 1856 – "Pazzia di Cardano"; 1858 – "Fragments médico-psychologiques"; 1863 – "Prelezione al casso di clinica di malattie mentali"; 1864 – "Genio e follia", Milano, Giuseppe Chiusi; (pl) 1887 – "Geniusz i obłąkanie w związku z medycyną sądową, krytyką i historią" (tłum.

3,593

Zabójstwo – przestępstwo umyślne polegające na pozbawieniu człowieka życia. Surowiej karanymi formami zabójstwa są te, do których doszło w wyniku udziału w zbrodni wojennej lub wskutek zamachu terrorystycznego. Zabójstwo może być spowodowane silną determinacją wyładowania agresji, korzyściami majątkowymi sprawcy kosztem ofiary, efektem sprzecznych interesów zabójcy i ofiary lub aktem spowodowanym zaburzeniami psychicznymi (np. w wyniku choroby lub wpływu substancji psychoaktywnej).

3,593

Podano, że przyczyną takiego postępowania Cédrica Tornaya mógł być nowotwór w mózgu, który wywoływać mógł gwałtowne zmiany nastroju, używanie narkotyków (w czasie sekcji zwłok Tornaya znaleziono ślady marihuany w moczu) i wreszcie zapalenie płuc, które miał zlekceważyć. Jako wniosek końcowy oficjalnie ogłoszono, iż zbrodnia została dokonana w wyniku silnego stresu i było to zabójstwo w afekcie. Źródła zbliżone do Watykanu podają też, że Cédric Tornay był gwardzistą psychicznie niezrównoważonym.

3,593

Zabójstwo „w obronie honoru rodziny” popełniane jest przez męskich członków rodziny, tj. ojców, braci, wujów, kuzynów. United Nations Population Fund (UNFPA) szacuje liczbę takich wypadków na świecie na około 5000 rocznie (gdy ofiarami są kobiety), jednakże organizacje kobiece uważają, że liczba zabójstw honorowych jest znacznie wyższa. Zabójstwa honorowego nie należy mylić z zabójstwem popełnionym pod wpływem wzburzenia (w afekcie).

3,593

Cechami charakterystycznymi silnego wzburzenia są nagłość (pojawienia się afektu), siła (intensywność) i gwałtowność przebiegu

3,593

Typy uprzywilejowane. Jednym z typów uprzywilejowanych czynu zabronionego z art. 148 KK jest zabójstwo w afekcie. Charakteryzuje się silnym wzburzeniem (afekt fizjologiczny jako wytrącenie z równowagi psychicznej poprzez bodźce emocjonalne i ich dominacją) wywołującym nietypowe reakcje i zachowanie się człowieka w danej chwili. Ponadto wzburzenie musi zasługiwać na usprawiedliwienie danymi okolicznościami jako istotnie wpływającymi na proces decyzyjny zachodzący w psychice sprawcy.

3,593

Może to mieć miejsce także wtedy, gdy sprawca działa wprawdzie umyślnie, ale w zamiarze popełnienia innego czynu niż zabójstwo (np. biorąc udział w bójce lub pobiciu) i sprowadza skutek śmiertelny, którego nie chciał, ani na niego się nie godził, ale który powinien i mógł przewidzieć.

3,593

Typy uprzywilejowane. Jednym z typów uprzywilejowanych czynu zabronionego z art. 148 KK jest zabójstwo w afekcie. Charakteryzuje się silnym wzburzeniem (afekt fizjologiczny jako wytrącenie z równowagi psychicznej poprzez bodźce emocjonalne i ich dominacją) wywołującym nietypowe reakcje i zachowanie się człowieka w danej chwili. Ponadto wzburzenie musi zasługiwać na usprawiedliwienie danymi okolicznościami jako istotnie wpływającymi na proces decyzyjny zachodzący w psychice sprawcy.

3,593

Cechami charakterystycznymi silnego wzburzenia są nagłość (pojawienia się afektu), siła (intensywność) i gwałtowność przebiegu

3,593

Zabójstwo w afekcie – przestępstwo materialne polegające na pozbawieniu życia innego człowieka pod wpływem silnego wzburzenia usprawiedliwionego okolicznościami (art. 148 § 4 KK).

3,593

Typy uprzywilejowane. Jednym z typów uprzywilejowanych czynu zabronionego z art. 148 KK jest zabójstwo w afekcie. Charakteryzuje się silnym wzburzeniem (afekt fizjologiczny jako wytrącenie z równowagi psychicznej poprzez bodźce emocjonalne i ich dominacją) wywołującym nietypowe reakcje i zachowanie się człowieka w danej chwili. Ponadto wzburzenie musi zasługiwać na usprawiedliwienie danymi okolicznościami jako istotnie wpływającymi na proces decyzyjny zachodzący w psychice sprawcy.

3,593

Termin zabójstwo z miłości (j. ang. "crime of passion") występuje jako osobna jednostka w amerykańskich słownikach terminów prawnych i ma nieco inne znaczenie niż termin "heat of passion", które określa zbrodnię dokonaną przez osobę znajdującą się w stanie niekontrolowanego wybuchu wściekłości, wskazuje, że do zabójstwa doszło podczas nagłej kłótni lub ekstremalnego pobudzenia emocjonalnego poprzedzonego uzasadnioną prowokacją.

3,595

Znaczenie dla człowieka. Podstawowa broń nosorożca – jego róg – stał się przyczyną jego nieomal całkowitej zagłady z powodu znaczenia dla człowieka. W medycynie Wschodu uznaje się bowiem sproszkowany róg nosorożca za remedium na choroby wątroby, serca, skóry, a także za doskonały afrodyzjak.

3,595

Linie papilarne. Linie papilarne, znajdujące się na palcach (maleńkie bruzdy, których zupełnie przypadkowy układ jest wynikiem marszczenia się skóry w czasie rozwoju płodowego), mają zastosowanie w roli identyfikatora człowieka już od dawnych lat, jednak szersze zastosowanie znalazły dopiero w dobie informatyzacji. Jak do tej pory nie znaleziono dwóch identycznych wzorców linii papilarnych (nawet u bliźniaków jednojajowych), co uzasadnia wykorzystanie ich w roli identyfikatora.

3,595

Rowkowanie oskórka na, najczęściej spłaszczonym, perineum tworzy wzór przypominający odcisk palca.

3,595

Człowiek ceniący sobie wygody życia, sprytny i nieprzepracowujący się; według jego filozofii brak jakiejkolwiek pracy jest celem w życiu każdego człowieka. Karl Pron - drobny lifter, którego imają się różnego rodzaju nieszczęścia. Filip - klient Sneera; po wygranej na loterii postanowił zawyżyć swoją klasę. Matt - inteligentny człowiek, którego system oceny cały czas klasyfikuje jako szóstaka.

3,595

Opiera się ona na trzech podstawowych zasadach dotyczących linii papilarnych: niepowtarzalności (nie istnieją dwie osoby z identycznym układem linii papilarnych), nieusuwalności (jedynie głębokie rany, oparzenia lub choroby mogą wywołać zmiany w wyglądzie linii papilarnych) oraz niezmienności (linie papilarne są niezmienne od ich uformowania w okresie prenatalnym, aż do całkowitego ich rozkładu po śmierci).

3,595

Na ogonie fałdy podzielone są na segmenty. Ogon potrafi zwijać się w pętle, co pomaga w poruszaniu. Skóra gekona jest pokryta wyjątkowo drobną łuską, prawie nie wyczuwalną palcem. Palce posiadają przylgi (lamelle) i są zakończone pazurkami. Między palcami występuje błona, powiększająca powierzchnię nośną gekona podczas lotu.

3,595

Powierzchnie tnące obu palców szczypiec mają duże, tępe zęby. Na palcu nieruchomym znajdują się dwa ziarenkowane kile, a ruchomy ma na górnej powierzchni liczne, skierowane ku tyłowi kolce lub ostre ziarenka.

3,595

Układ linii i jego znaczenie. Układ linii papilarnych u człowieka tworzy się w czasie trwania życia płodowego (pomiędzy 100 a 120 dniem) w przypadkowym procesie kurczenia się, początkowo całkowicie gładkiej i wypukłej, skóry opuszków palców. Nawet bliźnięta jednojajowe mają je różne. Jednakże istnieje pewna zależność między liniami papilarnymi rodziców a ich dzieci. Wysokość listewek na opuszkach palców w stosunku do bruzd wynosi od 0,1 do 0,4 mm.

3,595

Linie papilarne. Linie papilarne, znajdujące się na palcach (maleńkie bruzdy, których zupełnie przypadkowy układ jest wynikiem marszczenia się skóry w czasie rozwoju płodowego), mają zastosowanie w roli identyfikatora człowieka już od dawnych lat, jednak szersze zastosowanie znalazły dopiero w dobie informatyzacji. Jak do tej pory nie znaleziono dwóch identycznych wzorców linii papilarnych (nawet u bliźniaków jednojajowych), co uzasadnia wykorzystanie ich w roli identyfikatora.

3,595

Arachnodaktylia, pająkowatość palców, achromachia (ang. arachnodactyly) – termin wprowadzony do medycyny przez Emila Charlesa Acharda służący do określenia anomalii polegającej na nadmiernie cienkich i długich w stosunku do kości śródręcza i nadgarstka palców dłoni.

3,595

Palec nieruchomy szczypców szczękoczułków ma 5 zakrzywionych zębów, przeźroczysty wyrostek, jedną szczecinę dorsalną i 2 narządy szczelinowate, zaś ich palec ruchomy ma 4 ostre zęby z końcowym włącznie. Nogogłaszczki składają się z 5 członów mających kolejno: 0, 4, 5, 12, 15 szczecin. Na spodzie gnatosomy leży rowek hypostomalny z charakterystycznymi dla całej rodziny liniami podłużnymi.

3,595

Narządy palcowe (łac. "organa digitalia") – obwodowe zakończenia palców kręgowców (z wyjątkiem ryb), osłaniające skórę przed działaniem szczególnie silnych czynników mechanicznych, służące do obrony i ataku, a także do grzebania. Charakteryzują się silnym rozwojem warstwy rogowej naskórka, podlegającego ciągłej odnowie. Jego starte warstwy zastępowane są nowymi. Narządy palcowe występują w trzech zasadniczych postaciach wytworów rogowych: pazur ("unguicula") paznokieć ("unguis") kopyto ("ungula").

3,595

Ocena dermatoglifów ujawnia zmniejszoną liczbę listewek skórnych na opuszkach palców, przewagę wirów i łuków, zmniejszoną liczbę tzw. pętlic łokciowych, obecność bruzdy poprzecznej dłoni, wysokie położenie trójramiennika "t"' na dłoni i pojedynczą bruzdę zgięciową w okolicy małego palca.

3,596

Środowisko przyrodnicze. Na północy pasmo pokryte jest tundrą, ku południu przechodzącą w lasy iglaste (tajga) i liściaste. Na samym południu występują lasostepy i stepy.

3,596

W takim ujęciu lasy Ameryki Północnej określane są mianem borealnego lasu iglastego.

3,596

Dosyć rozległy obszar Europy Środkowej i Wschodniej zajmuje boreo-nemoralna strefa przejściowa, charakteryzująca się mozaikowatością formacji leśnych. Strefa ta ciągnie się od południowej Szwecji poprzez kraje nadbałtyckie aż po Ural. W jej południowych rejonach przeważają lasy liściaste, natomiast na północy dominują lasy iglaste. W rejonie zachodnim, gdzie znajdują się lepsze gleby, występują głównie drzewostany dębowe z domieszką buka.

3,596

Flora. W szacie roślinnej Kanady dominuje typowa dla strefy klimatów umiarkowanych chłodnych formacja roślinna, czyli lasy iglaste (tajga). Charakteryzuje się ona przewagą drzew iglastych takich jak świerki, jodły, sosny i modrzewie. Mniejsze znaczenie mają drzewa liściaste (brzozy, olsze, wierzby i topole) oraz krzewinki z rodziny wrzosowatych (np. borówki) oraz mchy i porosty. Kanadyjska tajga jest ogromnym i zwartym ekosystemem .

3,596

Warunki naturalne. Północną i zachodnią część zajmują niewysokie pasma górskie Małego Chinganu i Gór Burejskich (wysokość do 1209 m n.p.m.), na południu i wschodzie płaska, silnie zabagniona Nizina Amursko-Sungaryjska. Klimat umiarkowany chłodny, kontynentalny. Zaznacza się wyraźny wpływ monsunów. Gęsta sieć hydrograficzna. Największymi rzekami są: Amur, Bira, Kur. Dużą część powierzchni pokrywają naturalne formacje roślinne – lasy iglaste (tajga) i mieszane.

3,596

Charakterystyka. Tajgę w większości porastają lasy iglaste oraz w niewielkim stopniu liściaste. Gatunki liściaste są częstsze na obrzeżach lasów, pożarzyskach, nad brzegami rzek i na bagnach. Większy udział gatunków liściastych daje się zauważyć także na obszarach przymorskich, gdzie klimat jest znacznie łagodniejszy. Na północy tajga sąsiaduje przez obszar zwany lasotundrą i tundrą, a na południu z lasami liściastymi albo ze strefą stepową.

3,596

Środowisko. Tajga i inne rozległe bory sosnowe i świerkowe, z domieszką innych drzew iglastych i liściastych. W sąsiedztwie powinny znajdować się tereny otwarte (polany, zręby, mszary), na których zdobywa pożywienie.

3,596

Tajga, borealny las iglasty – lasy iglaste, które występują w północnej części Azji (Syberia, Sachalin, Kamczatka), Ameryki Północnej (Alaska i Kanada) i Europy (Półwysep Fennoskandzki, północno-wschodnia część Niziny Wschodnioeuropejskiej), w obrębie klimatu umiarkowanego chłodnego na półkuli północnej. Termin „tajga” stosowany bywa w odniesieniu do całej formacji roślinnej na wszystkich kontynentach lub tylko dla lasów borealnych Eurazji.

3,596

Bardziej na południe znajduje się tajga złożona z drzew iglastych, głównie świerków i sosen, oraz w mniejszym stopniu – jodeł. W miarę posuwania się na południe dołączają do nich coraz częściej także gatunki liściaste: brzoza, osika, rzadziej lipa, wiąz, klon i olcha. Na obszarze tajgi występują liczne bagna i torfowiska, które porasta typowa dla tego typu ekosystemów roślinność. Jeszcze dalej na południe tajga zaczyna przechodzić w lasy liściaste i mieszane.

3,596

Położenie. Rejon kiemski leży na północnym wschodzie Karelii, nad Morzem Białym. Powierzchnia. Rejon ma powierzchnię 8,03 tys. km². Cały obszar rejonu stanowi równina, której większość pokrywa tajga – lasy iglaste złożone głównie z gatunków iglastych: sosny z domieszką świerku. Na terenie tym znajdują się liczne jeziora i rzeki, z których największą jest Kiem. Część obszaru rejonu stanowią rozległe bagna i torfowiska.

3,596

Charakterystyka. Tajgę w większości porastają lasy iglaste oraz w niewielkim stopniu liściaste. Gatunki liściaste są częstsze na obrzeżach lasów, pożarzyskach, nad brzegami rzek i na bagnach. Większy udział gatunków liściastych daje się zauważyć także na obszarach przymorskich, gdzie klimat jest znacznie łagodniejszy. Na północy tajga sąsiaduje przez obszar zwany lasotundrą i tundrą, a na południu z lasami liściastymi albo ze strefą stepową.

3,596

Tajga – strefa leśna. Tajga jest największą strefą roślinną Rosji. Obejmuje ona blisko 60% powierzchni kraju i w tej strefie skupia się ponad 80% wszystkich lasów Rosji. Tajga sięga na południu po linię Petersburg – Jekaterynburg – północne podnóże Ałtaju. Tajgę można podzielić na dwie podstrefy: tajgę właściwą i strefę lasów mieszanych. We właściwej tajdze dominują lasy iglaste.

3,596

Drzewostany w borealnej strefie lasów iglastych półkuli północnej są z reguły jednowarstwowe, zwarte, ciemne, albo też zbudowane dość luźno. Im dalej na północ, tym są one bardziej luźne i uboższe gatunkowo. Luźna forma tych lasów związana jest przede wszystkim ze zmianą pokroju koron drzew, które na tych szerokościach geograficznych są węższe, bardziej strzeliste. Wąskie i wysokie korony pozwalają na lepsze wykorzystanie promieni słonecznych podczas niskiego położenia słońca.

3,596

Budowana jest przez gatunki niższe, rosnące rzadziej (modrzew dahurski, sosna zwyczajna), runo ma ubogie, chrobotkowe. Na fizjonomię i ekologię roślinności tajgi duży wpływ mają naturalne zaburzenia (wiatrołomy, pożary, powodzie), gdyż wiele gatunków drzew, zwłaszcza tajgi jasnej, wykazuje cechy pirofityczne – np. posiada grubą, łuszczącą się korkową korę.

3,596

Flora. Na obszarach tajgi rosną głównie drzewa iglaste: świerki, sosny, limby, jodły syberyjskie, modrzewie, ale także – najczęściej drobnolistne – liściaste: brzozy, osiki, olsze, jarzęby. Drzewa szpilkowe są bardzo dobrze przystosowane do panujących warunków klimatycznych. Mogą rosnąć aż do obszarów, na których zaledwie przez 30 dni w roku średnia temperatura przekracza , a w dwóch następnych miesiącach nie ma mrozu. Gruba, woskowa okrywa szpilek chroni je przed mrozami.

3,598

Życiorys. Zamieszkała w Zielonej Górze. Została zawodniczką klubu sportowego Gwardia Zielona Góra. Czterokrotnie brała udział w letnich igrzyskach olimpijskich w Atenach (2004), Pekinie (2008), Londynie (2012) i Rio de Janeiro (2016). Na igrzyskach olimpijskich w 2012 w Londynie zdobyła srebrny medal w strzelaniu z karabinu pneumatycznego na 10 m. Została także indywidualną srebrną medalistką mistrzostw świata z 2006.