Datasets:
rayonlabs
/
wmt19-kk-en-truncated

Dataset card Data Studio Files Community
kk
stringlengths
1
679
en
stringlengths
1
600
МЮНХЕН – Әлемнің ең ірі орталық банктері инфляцияны ауыздықтап, өсімді ұлғайту үшін қашанғы қатаң ережелерге сүйене бермек?
MUNICH – How long will major central banks blindly rely on rigid rules to control inflation and stimulate growth?
Епті ақша-несие саясатының жақсы жақтарын ескере келе орталық банктер бейімделгіштікке де мән бере бастауы қажет.
Given the clear benefits of nimble monetary policy, central bankers need to open their eyes to the possibilities that flexibility affords.
Ақша-несие саясатын жасаушылардың қалыптасқан дәстүрі – егер инфляция ресми болжалған диапазоннан көп уақыт төмен тұрса, қысқа мерзімді пайыздық үстемелер шығындар мен инвестицияға серпін беретіндей деңгейде белгіленуі керек.
The rule of thumb for monetary policymakers has long been that if inflation is below official target ranges, short-term interest rates should be set at a level that spurs spending and investment.
Бұл тәсілдің ерекшелігі – пайыздық үстемелер нөлге жақындағанда орталық банктердің сұранысты арттыру үшін активтерді сатып алу бағдарламаларын іске қосудан басқа амалы қалмайды.
This approach has meant that once interest rates reach or approach zero, central banks have little choice but to activate large asset-purchase programs that are supposed to stimulate demand.
Егер жағдай соған жетсе, саяси шешім қабылдаушылар жаңа Кейнс экономикалық моделі негізіндегі белгілі сценарийлер бойынша дефолт жариялайды.
When circumstances call for it, policymakers default to the predetermined scripts of neo-Keynesian economic models.
Бірақ өте көп жағдайда бұл сценарийлер бізді шатастырады, себебі ақша-кредит саясатының сұраныс пен инфляцияға ықпалын өлшеуге және болжауға болады деп ойлайды.
But in too many cases, those scripts have led us astray, because they assume that monetary policy has a measurable and foreseeable impact on demand and inflation.
Бірақ бұл тұжырымды жоққа шығаратын себептер жеткілікті.
There is plenty of reason to question this assumption.
Біріншіден, отбасылар пайыздық үстеме тым төмен болса да, ақшаны аз сақтап, көп жұмсаған жоқ.
For starters, households have not responded to ultra-low interest rates by saving less and spending more.
Ақша жинау табыс келтірмейтін болса, адамдар қымбат заттар сатып ала бермейді, немесе кейін болатын зейнеттік демалысына ақша жинамайды.
If savings no longer yield a return, people can’t afford big-ticket items or pay for retirement down the road.
Дәл сол сияқты тәуекел өте көп болғандықтан, компаниялар да әрі-сәрі күйде тұр, капиталдың бұрын болмаған деңгейге дейін арзандауы оларды көбірек инвестиция салуға итермелеген жоқ.
Likewise, companies today are faced with so much uncertainty and so many risks that ever-lower costs of capital have not enticed them to invest more.
Осы мәліметтерге қарамастан, ақша-несие саясатын жасаушылардың бұрыннан бар формулаларға неліктен сүйене беретінін түсіну оңай.
It’s easy to see why, despite the data, predetermined formulas are attractive to monetary policymakers. The prevailing wisdom holds that in order to return the inflation rate to a preferred level, any slack in the economy must be eliminated.
Белгілі қағидаға сүйенсек, инфляция деңгейін лайықты деңгейге жеткізу үшін экономикадағы олқылықтардың барлығы түзетілуі керек.
This requires pushing interest rates as low as possible, and when these policies have run their course (such as when rates dip toward the negative), unconventional instruments like “quantitative easing” must be deployed to revive growth and inflation.
Бұл пайыздық мөлшерлемені мейлінше төмендетуді талап етеді, ал бұл саясат жүзеге асырылғанда (мөлшерлемелер минусқа дейін түсіп кеткенде) өсім мен инфляцияны қайта қалпына келтіру үшін «сандық жеңілдету» сияқты әдеттегіден тыс құралдарды қолдану қажет. Бұл парадигманы жұрттың бәрі қабылдағаны, әрі орталық банктердің шешім қабылдауына негіз болатын модельдердің күрделі болатыны сондай, оған күмәнданатындар өте сирек.
The paradigm has become so universally accepted – and the model simulations underpinning central banks’ decisions have become so complex – that few are willing to question it.
Жекелеген орталық банктер мен экономистер үшін бұл – қасиетті нәрсені қорлау болар еді.
For individual central banks or economists, to do so would be sacrilege.
Орталық банктер бұл саясаттың экономикалық шығындарын, атап айтқанда қаржы нарықтарының шектен тыс толып кетуі, жинақтаушы зейнетақы жүйелеріндегі қаржылық жыртықтарды жамау қажеттігі, байлар мен кедейлер арасында теңсіздіктің артуы сияқты мәселелерін толық жоққа шығармайды.
Central banks do not completely deny the economic costs that these policies imply: exuberance in financial markets, financing gaps in funded pension systems, and deeper wealth inequality, to name just a few.
Бірақ инфляцияның нақты белгіленген межесіне жету үшін бұл – оңтайлы баға.
But these costs are deemed an acceptable price to pay to reach the clearly defined inflation level.
Бірақ, соңғы жылдары жүргізілген саясат материалдық емес активтерге орын қалдырмады, тұрақсыз саяси жағдай, геосаяси тартыстар, қаржы нарықтарындағы тәуекелдің артуы – бұлар модельді бағытынан тайдыруы мүмкін.
Yet the policies pursued in recent years have given no room for the intangibles – unstable political environments, geopolitical tremors, or rising risks on financial markets – that can send models off course.
2008 жылғы дағдарыс дәлелдегеніндей, тәуекелді қалыпты нормада белгілеудің өзі іске алғысыз болып қалды.
As the 2008 financial crisis illustrated, the normal distribution of risk was useless for predictions.
Кейнс белгісіздік тұтынушы мен инвестордың үмітін азайтатындай күшті болса, онда ақша-несие саясаты тиімсіз болып қалады дегенді айтудан шаршаған емес.
Keynes never tired of arguing that monetary policy becomes ineffective if uncertainty is sufficient to destabilize the expectations of consumers and investors.
Өкінішке қарай, орталық банктердің көбі мұны ұмытып кетті.
Unfortunately, many central banks have forgotten this.
Жапония банкі, Англия банкі, Еуропаның орталық банкі қатаң саясатқа бағынуға құштар.
The Bank of Japan, the Bank of England, and the European Central Bank all hone to rather rigid policy rules.
Экспансиялық саясаты инфляцияны алдын ала белгіленген 2 пайызға дейін көтере алмаса, онда олар өз модельдеріне күмәнданбайды, олар тек саясаттың дозасын көбейтеді, нарықтың күтіп отырғаны да – осы.
If expansionary policies fail to have the desired effect of lifting inflation to the predefined level of around 2%, they do not question their models; they simply increase the policy dosage – which is just what markets expect.
Әзірге ірі орталық банктердің ішінде тек АҚШ Федералдық резервінің ғана икемді құралы бар.
For now, the US Federal Reserve has the most flexible toolkit among the major central banks.
Инфляциялық қысыммен қоса, Федералдық резервтің ақша-несие саясаты жұмыссыздық статистикасын, өсім туралы, қаржы нарықтарындағы тұрақтылыққа қатысты деректерді назарда ұстауы керек.
In addition to inflationary pressure, the Fed’s monetary policy must also take into account employment statistics, growth data, and the stability of financial markets.
Бірақ Федералдық резервтің бұл икемділігіне де қатер бар.
But even the Fed’s flexibility is under siege.
Республикалық партия депутаттары инфляцияны ауыздықтау үшін Федералдық резервті қатаң саясатқа қалай матап қоюдың жолын (инфляция мен өндіріс көлемі бойынша федералдық қорлардағы өзгерістерді алдын ала анықтауды көздейтін Тейлор формуласының көмегімен) ақылдасып жатыр.
Republican lawmakers are discussing how to bind the Fed to more scripted policy rules to manage inflation (using a formula known as the Taylor rule, which predetermines changes in the federal funds rate in relation to inflation and an output gap).
Бұл шешімнің қате болатыны айтпаса да түсінікті.
Needless to say, such a move would be a mistake.
Жаңа Кейнс теориясына тым әуес Орталық банктер (заң шығарушыларды айтпағанда) ондаған жылға созылған ақша-несие саясаты экспериментінің сабағын көзге ілмей отыр: ақша-несие саясатының ықпалын айқындықпен әрі дәлдікпен болжау мүмкін емес.
Central banks (not to mention lawmakers), with their strong attachment to neo-Keynesian theory, are ignoring a major lesson from decades of monetary-policy experimentation: the impact of monetary policy cannot be predicted with a high degree of certainty or accuracy.
Бірақ оның ықпалына сену инфляцияның қазіргі көрсеткіштеріне сенуге жол ашады.
But the belief that it can is essential to the credibility of the now-standard inflation targets.
Егер орталық банктер осы бір тым тар аралыққа сыя алмаса (төмен, бірақ 2 пайызға жақын), олар үміт күткендердің қақпанына түсіп қалады, мұнда нарықтар өз мақсаттарына жету үшін ақша-несие «дәрісінің» үлкен дозасын қажет етеді.
If central banks keep missing these rather narrow marks (“below, but close to 2%”), they end up in an expectations trap, whereby markets expect them to dispense ever higher doses of monetary medicine in a frantic attempt to reach their target.
Анығында, бұл ақша-несие саясаты экономикаға қосымша шығын және қатер төндіреді.
Clearly, such monetary policies create soaring costs and risks for the economy.
Орталық банктер қаржы агенттеріне қатты ұқсап кетеді, бұл олардың легитимділігін төмендетеді.
And central banks themselves are coming dangerously close to looking like fiscal agents, which could undermine their legitimacy.
Ақша-несие саясаты үнемі тиімді бола бермейтінін дәлелдеп, қатаң ережелерді алып тастайтын жаңа да шынайы ақша-несиелік парадигма қажет.
A new and more realistic monetary paradigm would discard overly rigid rules that embody the fallacy that monetary policy is always effective.
Бұл орталық банктердің ақша-несие саясатының шығындары мен тәуекелдерін ескеруге көбірек мүмкіндік берер еді.
It would give central banks more room to incorporate the risks and costs of monetary policies.
Бұл парадигманы қолданса, орталық банктер пайыздық мөлшерлемені минусқа жіберуден, активтерді жаппай сатып алудан құтылар еді.
With such a paradigm, central banks could move away from negative interest rates and large-scale asset purchases.
Олар инфляция деңгейін анықтауда икемділік танытып, мұнай бағасы арзандағанда, жалақы мөлшерін реттеу сияқты белгісіздік кездерінде, 2 пайыздан жоғары не төмен жылжытатын қажетсіз әрекеттерге барудан құтылар еді.
They would define their inflation targets more flexibly, to avoid being forced into action whenever “uncertainties” such as declining oil prices or required wage adjustments cause inflation to move above or below 2%.
Бәлкім ең маңыздысы – жаңа парадигма орталық банктің күші мен болжау мүмкіндігінің шектеулі екеніне көз жеткізеді.
Perhaps most important, a new paradigm would acknowledge the limits of central banks’ power and foresight.
Бұл ұзақ мерзімді даму үшін өте қажет нәрсе – құрылымдық реформаларды жүзеге асырмау үшін үкімет үнемі тасада тығылып тұрады деген алибиді жоққа шығарады.
That would remove an alibi that governments too often hide behind to avoid introducing the structural reforms that really matter for long-term growth.
Өлім жазасы Бангладештегі есірткі саудасын тоқтатпайды
Bangladesh’s Deadly War on Drugs
ЛОНДОН – Аудионың сапасы нашар, атылған оқтың үні қатты естіледі, сонда да Экрамул Хактың даусын жазбай танисың.  Бангладештің оңтүстік-шығысында тұратын мемлекеттік қызметкер Хакты мамырдың 26-сында әйелімен телефонмен сөйлесіп тұрған кезінде полиция атып өлтірген.
LONDON – The audio quality is poor and the sound of gunshots muffled, but the agony in Ekramul Haque’s voice is unmistakable. On May 26, while speaking with his family by phone, Haque, an elected official in southern Bangladesh, was gunned down by police in an apparent extrajudicial killing.
Бангладештің ресми орындары “Экрамул Хак – есірткі сатушы және ол атыс кезінде қаза тапты” дейді. Ал күйеуін өлтіріп жатқанда оны телефонмен тыңдап тұрған әйелінің айтуынша, полицейлер оны өлтіріп, сол жерге есірті тастап кеткен.
Bangladeshi authorities insist Haque was a drug dealer who died in an exchange of gunfire, but the audio evidence – captured by his wife as she listened to her husband die – suggests that the officers involved killed him and then planted drugs at the scene.
Бұл аудиожазба Банладештің есірткімен күрестегі жаңа стратегиясының олқылығын көрсетеді.
The recording casts a disturbing light on Bangladesh’s new drug-control strategy.
Премьер-министр Шейх Хасина үкіметтің есірткімен күрес саясатын қайта қараған мамыр айынан бері 25 мыңға тарта адам сот шешімінсіз түрмеге қамалып, 200-ге жуық кісі оққа ұшқан.
Since May, when Prime Minister Sheikh Hasina revamped her government’s war on drugs, an estimated 25,000 people have been arbitrarily imprisoned, and at least 200 have died in alleged shootouts.
Елдегі ахуал Филиппин президенті Родриго Дутертенің есірткімен күрестегі тым қатыгез саясатын еске түсіреді.
The parallels to President Rodrigo Duterte’s brutal drug crackdown in the Philippines are chilling.
Онда адам құқықтары жиі бұзылады және 2016 жылдан бері 20 мыңнан астам кісі өлтірілген.
There, human rights are routinely violated and more than 20,000 people have been slaughtered since 2016.
Дутерте бастаған науқанды халықаралық қауымдастық жұмыла сынап жатса, Хасинаның “тазалау” операциясына көп назар аударылмай келеді.
While Duterte’s campaign has drawn international condemnation, Hasina’s purge has been subject to less scrutiny.
Халықаралық қауымдастық сыни пікір білдірмеген соң үкімет те шектен тыс қатігез әрекеттерге көшкен сыңайлы.
The relative lack of international criticism seems to have emboldened the government to act even more ruthlessly.
Қазан айында үкімет есірткі қылмыстарына өлім жазасын көбірек қолдану туралы заң жобасын ұсынып, ол парламентке жіберілді.
In early October, the authorities doubled down by proposing a draft law, which has now been submitted to Parliament, to expand the use of capital punishment for drug offenses.
Жаңа жобаға сәйкес, метамфетамин негізіндегі “яба” есірткісінің 5 грамын сақтаған адам өлім жазасына кесілмек.
Under the proposal, possession of more than five grams of “yaba” – a methamphetamine-based drug targeted by the government’s crackdown – could be punishable by death.
Бангладеште есірткі қылмыстарына өлім жазасы бұрыннан бар болғанымен, өте сирек қолданылып келген.
While the death penalty for drugs has existed in Bangladesh for decades, it has rarely been used.
Парламент үкімет ұсынған заң жобасын мақұлдаса, бұл жағдай түбірімен өзгеруі мүмкін.
This could change dramatically if Parliament approves the government’s bill.
Үкіметтің есірткімен аяусыз күрес бастауының, “ябаны” аз мөлшерде де сақтауға рұқсат бермеуінің кесірінен есірткі пайдаланатындар мен ең төменгі деңгейдегі есірткі сатушылар да өлімге кесілуі мүмкін.
The ferocity of the authorities’ anti-drug campaign, together with the extremely low threshold for yaba possession, means that even people who use drugs and low-level dealers could face execution.
Үкімет сендіруге тырысқанымен, өлім жазасы есірткі сататын топ басшыларын құрығына іліп жатқан жоқ.
Despite what governments claim, the death penalty for drug offenses does not target kingpins.
Бұдан кедейлер мен ең дәрменсіздер зардап шегіп келеді.
It is the poor and the most vulnerable who suffer.
Көршілес Мьянмадағы жан түршігерлік сүргіннен бас сауғалап Бангладешке келген босқындардың кейбірі күнкөріс үшін қылмысқа барып, осы заңның тұзағына түсуі әбден мүмкін.
This would certainly be the case in Bangladesh, where some Rohingya refugees – who have fled horrific persecution in neighboring Myanmar – rely on the drug trade for economic survival.
Оның үстіне, есірткі қолданғаны үшін өлім жазасын тағайындау оны пайдалану мен сату көлемін азайтуға септесетініне еш дәлел жоқ.
Moreover, there is simply no evidence that the death penalty for drug use lowers rates of consumption or trafficking.
БҰҰ-ның Есірткі және қылмыс басқармасының айтуынша, он жыл ішінде есірткі қылмысы үшін 4 мыңдай адам өлім жазасына кесілгенімен, есірткі нарығы ұлғайып барады.
Almost 4,000 people have been executed for drug offenses in the past decade, and the UN Office on Drugs and Crime admits that the drug market is still booming.
Өлім жазасы – есірткімен күресте “қатал” болып көрінгісі келгенімен, фактілерге көз жұма қарайтын үкіметтердің далбаса әрекеті ғана.
Death penalty laws are little more than grotesque grandstanding by governments seeking to appear “tough” on drugs while blindly ignoring the facts.
Заңның өзгеруі Бангладешті халықаралық қауымдастықтың ең төменгі шегіне ығыстырып, өлім жазасынан мүлде бас тартуға бағытталған жаһандық трендке кедергі жасайды.
Bangladesh’s legislation move would move the country to the extreme fringe of the international community and buck the global trend toward abolishing capital punishment.
Harm Reduction International ұйымның деректері бойынша, есірткі қылмысы үшін өлім жазасын тағайындаған 33 елдің ішінде Сауд Арабиясы мен Қытай сияқты бірнеше ел ғана үкімдерді орындап келеді.
According to Harm Reduction International’s research, of the 33 countries that retain the death penalty for drug offenses, only a handful – mainly Saudi Arabia and China – actually carry out executions.
Қалған көпшілігі бағыттарын өзгерткен.
Most other countries have changed tack.
Мәселен, былтырғы жылдың соңында жүргізген құқықтық реформалардан кейін Иранда есірткіге қатысты қылмыстар бойынша өлім жазасына кесу күрт азайған (дегенмен, бұл елде басқа қылмыстар бойынша өлім жазасы көп тағайындалады).
For example, drug-related executions in Iran fell dramatically after judicial reforms late last year (although the country still applies the death penalty for other offenses).
Ал Малайзияның министрлер кабинеті барлық қылмыстар бойынша өлім жазасын мүлде алып тастауды қарастырып жатыр.
Meanwhile, Malaysia’s cabinet is considering a bill to abolish the death penalty for all crimes.
Егер заң қабылданса, онда елдегі өлім жазасының орындалуын күтіп отырған 1267 адамның (мұның 900-і – есірткіге қатысты қылмыс жасағандар) жазасы жеңілдейді.
If it passes, the measure would commute the sentences of the 1,267 people currently on death row in the country, including 900 convicted of drug-related crimes.
Өкінішке қарай, шектен тыс шара қолдануды жақтап отырған тек Бангладеш емес.
Unfortunately, Bangladesh is not alone in favoring extreme measures.
Шри-Ланка президенті Маитирапала Сирисена жақында өлім жазасына салынған 42 жылдық мораторий аяқталып, есірткі қылмысына қатысы бар адамдарды өлтіру қайта қолға алынады деді.
Sri Lankan President Maithripala Sirisena recently said that his country would end a 42-year moratorium on executions and begin killing people convicted of drug crimes.
Сирисена бұл ойын жүзеге асыра ма, жоқ па, онысы әлі белгісіз, дегенмен бұл – есірткі саудасын тоқтатудың жалғыз жолы өлім жазасы деп білетін популистердің күшейіп бара жатқанын аңғартады.
While it is unclear if Sirisena will follow through, his threat is part of a worrying trend among populists who view the death penalty as a panacea for the drug trade.
Жыл басында сөйлеген қисынсыз бір сөзінде АҚШ президенті Дональд Трамп та бұл саясатты қолдайтынын айтты.
In a rambling speech earlier this year, US President Donald Trump suggested that he, too, supports such a policy.
“Өлім жазасы қылмысты тоқтатуға сеп бола алмайды, ал соттың жіберген қателігін түзету мүмкін болмай қалады” деп ескерткен Еуропа одағы Шри-Ланка мен Бангладешті стратегияларын өзгертуге шақырды.
The European Union has urged Sri Lanka and Bangladesh to reconsider their strategies, arguing that “the death penalty doesn’t act as a deterrent to crime, and any error of judgment is impossible to correct.”
Бұл – өте дұрыс көқарас, сондықтан әсіресе Еуроодаққа мүше елдер осы ұстанымды бекіте түсуі керек.
These are wise words, and countries everywhere – especially EU member states – must do more to reinforce this view.
Бангладеш парламентінің заң жобасын кері қайтарып, есірткімен күрестің бұдан анағұрлым тиімді әдісін ойластыруға мүмкіндігі бар.
Bangladesh’s Parliament still has an opportunity to reject the draft law and move the country toward a more effective drug-control policy.
Өлім жазасын енгізу адам құқықтары саласындағы онсыз да нашарлап тұрған жағдайды одан сайын ушықтырады.
Enacting the death penalty would only exacerbate an already deteriorating human-rights situation.
Әлем елдері өлім жазасы мен күдіктіні соттың шешімінсіз-ақ өлтіру әрекеттері есірткі саудасын тоқтатпайтынын түсініп отыр.
Around the world, countries are recognizing that executions, much less extrajudicial killings, have no effect on the drug trade.
Бангладеш те осыны мойындауы тиіс.
Bangladesh must recognize this, too.
Крипто ақымақтардың алтыны ма?
Crypto-Fool’s Gold?
КЕМБРИДЖ – Биткоин атты криптовалюта бүгінгі әлемдегі ең үлкен көпіршік пе, әлде жаңа ғасырдағы қаржылық технологияға салынатын керемет инвестиция ма?
CAMBRIDGE – Is the cryptocurrency Bitcoin the biggest bubble in the world today, or a great investment bet on the cutting edge of new-age financial technology?
Менің ойымша, ұзақ мерзімді перспективада бұл технология өркендей түседі, бірақ биткоин бағасы құлдырайды.
My best guess is that in the long run, the technology will thrive, but that the price of Bitcoin will collapse.
Егер сіз биткоинға қатысты жаңалықтардан хабардар болмасаңыз, онда мына ақпарат сіз үшін - соңғы 12 айда оның бағасы 600% -ға, ал соңғы 24 айда - 1600% -ға өсті.  Қазанның бесіндегі мәлімет бойынша, бұл виртуалды валютаның бір бірлігі 4200 доллардан астам тұрады, яғни алтынның унциясынан үш есе қымбат.
If you haven’t been following the Bitcoin story, its price is up 600% over the past 12 months, and 1,600% in the past 24 months.
Кейбір биткоин апологеттері алдағы бірнеше жылда оның бағасы әлдеқайда жоғары болады деп болжайды.
At over $4,200 (as of October 5), a single unit of the virtual currency is now worth more than three times an ounce of gold. Some Bitcoin evangelists see it going far higher in the next few years.
Осыдан кейінгі оқиғалар негізі үкіметтің әрекеттеріне байланысты болады.
What happens from here will depend a lot on how governments react.
Олар салық төлеуден жалтаруға және қылмыс жасауға көмектесетін анонимді төлем жүйелеріне төзімді бола ма?
Will they tolerate anonymous payment systems that facilitate tax evasion and crime?
Олар өздерінің сандық валюталарын шығаратын бола ма?
Will they create digital currencies of their own?
Тағы бір маңызды мәселе биткоинның «альт-коин» атты көптеген бәсекелестерінің қаншалықты нарыққа сәтті енуіне байланысты.
Another key question is how successfully Bitcoin’s numerous “alt-coin” competitors can penetrate the market.
Негізінде, биткоин технологиясын клондау немесе жақсарту өте оңай.
In principle, it is supremely easy to clone or improve on Bitcoin’s technology.
Бірақ биткоинның айналасында қалыптасқан қосымшалардың үлкен экожүйесі мен оған деген сенімділік тәрізді артықшылықтарды қайталау оңай емес.
What is not so easy is to duplicate Bitcoin’s established lead in credibility and the large ecosystem of applications that have built up around it.
Қазіргі уақытта бұл саладағы реттеу мен қадағалау әлі де жүйесіз және әлсіз болып тұр.
For now, the regulatory environment remains a free-for-all.
Қытай үкіметі, капиталды елден шығару мен салық төлеуден жалтару үшін биткоинды қолданушыларға қатысты алаңдаушылық танытып, жақында биткоин биржаларына тыйым салды, ал Жапония, fintech саласында жаһандық орталыққа айналу мақсатымен биткоинды заңды төлем құралы ретінде бекітті.
China’s government, concerned about the use of Bitcoin in capital flight and tax evasion, has recently banned Bitcoin exchanges. Japan, on the other hand, has enshrined Bitcoin as legal tender, in an apparent bid to become the global center of fintech.
Америка Құрама Штаттары да Жапония тәрізді fintech саласын реттеуге қадамдар жасап жатыр, алайда бұл ойынның соңы қандай болары анық емес.
The United States is taking tentative steps to follow Japan in regulating fintech, though the endgame is far from clear.
Ең маңыздысы, биткоинге өз жоғары бағасын ақтау үшін әрбір шайқасты жеңудің қажеті жоқ.
Importantly, Bitcoin does not need to win every battle to justify a sky-high price.
Жапония, әлемнің үшінші ірі экономикасы және ол елде қолма-қол ақшаның табысқа қатынасы өте жоғары (шамамен 20%), сондықтан биткоинның бұл елдегі жетістігі үлкен жеңіс болып табылады.
Japan, the world’s third largest economy, has an extraordinarily high currency-to-income ratio (roughly 20%), so Bitcoin’s success there is a major triumph.
Силикон алқабындағы басшылар биткоинге де, оның бәсекелестеріне де ақша құйып жатыр.
In Silicon Valley, drooling executives are both investing in Bitcoin and pouring money into competitors.
Биткоиннен кейін ең маңыздысы - эфириум (ethereum).
After Bitcoin, the most important is Ethereum.
Оның Amazon-ға ұқсас өршіл жоспары - өз тұтынушыларына «ақылды келісімшарттарды» талдап, оларға қол қою үшін бірдей жалпы технологияны қолдануға мүмкіндік беру.
The sweeping, Amazon-like ambition of Ethereum is to allow its users to employ the same general technology to negotiate and write “smart contracts” for just about anything.
Қазанның басында эфириумның нарықтық капитализациясы 28 миллиард долларға жетті, ал ол биткоиндікі 72 миллиардқа тең болды.
As of early October, Ethereum’s market capitalization stood at $28 billion, versus $72 billon for Bitcoin.
Үшінші орында - банк секторының банкаралық және шетелдік банк аударымдары бойынша транзакциялық шығындарды азайту үшін жасаған, 9 миллиард капиталы бар Ripple платформасы.
Ripple, a platform championed by the banking sector to slash transaction costs for interbank and overseas transfers, is a distant third at $9 billion.
Осы үшеуінен кейін ондаған жаңа бәсекелестері де келе жатыр.
Behind the top three are dozens of fledgling competitors.
Көптеген сарапшылар виртуалды валютаның негізіндегі керемет технология ғаламдық қаржы жүйесінің тұрақтылығына ең үлкен қауіп-қатерлер келетін киберқауіпсіздік саласында кең қолданысқа ие болуы мүмкін деп санайды.
Most experts agree that the ingenious technology behind virtual currencies may have broad applications for cyber security, which currently poses one of the biggest challenges to the stability of the global financial system.
Көптеген бағдарлама әзірлеушілері үшін биткоинның доллардың орнын басам деген ұмтылысынан арзан әрі қауіпсіз төлем механизміне қол жеткізу маңыздырақ болып табылады.
For many developers, the goal of achieving a cheaper, more secure payments mechanism has supplanted Bitcoin’s ambition of replacing dollars.
Бірақ, биткоинге орталық банктер шығаратын ақшаның орнын басуға мүмкіндік беріледі деп ойлау орынсыз.
But it is folly to think that Bitcoin will ever be allowed to supplant central-bank-issued money. It is one thing for governments to allow small anonymous transactions with virtual currencies; indeed, this would be desirable.
Үкіметтің виртуалды валюталармен шағын жасырын операцияларды жасауға мүмкіндік беруі бұл бөлек нәрсе және әдетте бұл орынды да болады.
But it is an entirely different matter for governments to allow large-scale anonymous payments, which would make it extremely difficult to collect taxes or counter criminal activity.