text
stringlengths 68
20.8k
|
|---|
<bos>Në veprimtarinë e përditshme vihet re se adoleshentët japin giykime për mësuesit në lidhje me përgatitjen profesionale, shoqërore dhe për personalitetin e tyre. Përgatitja profesionale dhe shoqërore janë aspekte të rëndësishme të vlerësuara nga adoleshentët për të përcaktuar
cilësitë që dëshirojnë të manifestojë mësuesi tyre. Këto elemente kanë ndikim të madh në funksionimin marrëdhënieve ndërmjet tyre, por edhe drejtpërdrejt në mbarëvajtjen e punës mësimore-edukative.
Mësuesit në veprimtarinë e përditshme përballen; ndër të tjera; me dy probleme me rëndësi të veçantë:
Një kërkesë me vlerë për përcaktimin e rolit të mësuesit është aftësia e tij ose më mirë puna që bën për krijimin; mbajtjen dhe realizimin e funksionimit të klasës. Dihet se nuk është e njëjta gjë si të komunikosh me një grup me disa individë, a të bashkpunosh me të gjithë klasën; ku rendimenti kolektiv; pa dyshim është më 1 lartë. Nëse mësuesit përqendrohen me paramendim se u pëlqen më shumë tek një grup, tek disa individë, ka rrezik që të humbin nga ana tjetër kontrollin e grupit; %jë që sjell pështjellim në klasë dhe rënien e rendimentit të veprimtarisë mësimore-edukative.
- Të kërkojnë e të përdorin forma pune që ndikojnë në rritjen e cilësisë së procesit mësimor; që të trasmetojnë sa më shumë informacion; që të nxisin përvetësimin e njohurive etj.
- Të vendosin me nxënësit një lidhje të atillë, që të shërbejë si mjet nxitës e bashkëpunimi të ngushtë ndërmjet tyre dhe, njëkohësisht; edhe ndërmjet vetë nxënësve, që në procesin e mësimit e të edukimit të kemi një klimë të shëndoshë mirëkuptimi e veprimi.
Një gjë e tillë arrihet kur vemendja përqendrohet tek bashkëbisedimi me nxënësit për të vendosur së bashku për punën që duhet të zhvillohet; duke dhënë edhe shpjegimet e duhura nga ana e mësuesve rreth detyrave që duhen zgjidhur; si dhe duke u siguruar se të gjithë nxënësit e kanë kuptuar mësimin. Kështu vendoset një lloj dëgjimi reciprok ndërmjet tyre, në klasë vendosen lidhjet logjike të dialogu,
bashkëpunimit të të gjitha kategorive të nxënësve. Pra krijohen kushtet bazë të një pune efektive dhe motivuese të grupit. Vendosja e komunikimit të drejtë e normal në klasë rrit më tepër bashkëpunimin dhe interesin e të gjithë adoleshentëve për rendiment të lartë. Kjo mënyrë komunikimi ushtron trysni pozitive ndaj çdo nxënësi për të ecur me hapin e të tjerëve. Marrëdhëniet e hapura; të qarta dhe të çiltëra të mësuesit me nxënësit ndikon te adoleshentët të ulin ndjeshëm shkallën e mosbesimit dhe krijojnë klimë të favorshme mirëkuptimi.
Këtu do mbajtur parasysh se janë disa dukuri që lidhen me mbarëvajtjen e procesit të mësimit e të edukimit. Kështu mund të përmbledhim:
Njohuritë jepen në rrugë konkrete; por për përvetësimin e tyre ka rëndësi faktori emocional, sepse interesat njohëse lidhen edhe me zhvillimin e ndjenjave intelektuale dhe dhe diskriminime për çdo nxënës; nxit e motivon masën e tyre për rritjen e pjesëmarrjes dhe të gatishmërisë për të mësuar. Ndërsa padrejtësitë e perceptuara në klasë apo familje janë burimi kryesor i konflikteve dhe rebelimeve të adoleshentëve. Natyra e të mësuarit nuk përcaktohet nga tiparet e jashtme. Liria e sjelljes; drejtimi proceseve psikike dhe operacionet mendore kushtëzohen në një shkallë të lartë nga marrëdhëniet dhe ndërveprimi mësuesve me adoleshentët.
- Aftësia për të mbështetur; për të nxitur; për të motivuar; për të vlerësuar; për të kontrolluar dhe për të qortuar veprimet; sjelljet dhe zgjedhjet; përbën një parakusht të rëndësishëm për suksesin e të rinjve në mësime.
- Zgjerimi rrethit të interesave njohëse, intelektuale, estetike dhe zhvillimi i motiveve bëhen burim nxitjeje dhe frymëzimi për çdo adoleshent.
- Ndërsa keqpërdorimi i qëllimeve dhe prirja për tu përligjur duke renditur anët negative ose dështimet krijojnë e thellojnë më tepër dështimet dhe hendekun ndërmjet palëve.
- Vërejtjet pa takt; të bërtirurat; të shprehurit me ironi; zmadhimi a vënia në dukje vetëm e anëve negative; afishimi pa vend tyre etj-, luajnë rol negativ dhe në disa raste ndërpresin komunikimin.
- Reagimet e forta emocionale në marrëdhëniet mësues-nxënës përbëjnë rrezik serioz për punën mësimore.
Adoleshentët nuk tregojnë të njëjtin interes për lëndë të ndryshme. Kjo për shkak se ata kanë interesa të veçanta. Sipas të dhënave nga mjaft studime të kryera; delse interesimi për disa lëndë varet në një masë të madhe edhe nga qëndrimi imësuesve. Një dukuri e tillë ndeshet si në të njëjtën shkollë; edhe në shkolla të ndryshme; për lëndë të ashtuquajtura të lehta, si dhe për lëndët më të vështira. Mësuesi me punën e tij, me metodat që përdor me cilësitë që ka dhe qëndrimin e drejtë në marrëdhëniet me nxënësit;, përcakton në masë të ndjeshme edhe përkushtimin dhe interesin e të rinjve për
## Ndikimi i aftësisë profesionale
Në jetën e përditshme gjejmë vlerësime të pafundme për mësues të ndryshëm. Për përcaktime të tilla, në përgjithësi; përdoren disa tregues; të cilët mund të grupohen:
- Aftësia komunikuese me nxënësit;
- Niveli dhe aftësia profesionale e mësuesit;
- Personaliteti tij etj.
Të gjithë këta tregues janë të varur nga realizimi
detyrës themelore të mësuesit; që lidhet me transmetimin e njohurive, aftësinë njohëse, si dhe ndërtimin e marrëdhënieve të ndërsjella me nxënësit. Siç del edhe nga disa anketa të zhvilluar me nxënës të shkollave të mesme, aftësia profesionale dhe komunikimi janë dy elementet më të vlerësuar për një mësues të mirë e të aftë. Njëkohësisht; mungesa e tyre shërben për etiketimin e mësuesit të paaftë.
## Si shpjegohet kjo?
Shpesh nxënësit shprehen se pelqen një lëndë e caktuar jo se e ndjejnë veten tepër të aftë, por sepse mësuesi isaj me punën e tij ka ditur tu shtojë dashurinë për atë lëndë. Ai nuk është kufizuar vetëm në transmetimin e njohurive, por ka krijuar emocione në çdo pjesë të orës së mësimit a në veprimtaritë jashtë saj. Dhe ajo që është më e rëndësishmja; ka ditur të hyjë në botën e brendshme të nxënësve, duke identifikuar cilatjanë vështirsitë e secilit prej tyre. Për nxënësit; një mësues tillë mund të bëhët figurë admirimi e modeli për tu imituar. Kjo është e natyrshme të ndodhë; sepse mësuesi në këtë moshë të zhvillimit të nxënësve vazhdon ende të mbetet njeriu më i përsosur dhe një pikë referimi drejt së cilës synohet të arrihet.
Është tepër e thjeshtë për tu kuptuar. Për shumicën e nxënësve, mësuesi paraqet interes për përparimin e gjithanshëm të tyre më tepër se kushdo tjetër: Vlerësimet dhe parashkimet e tij janë të lidhura me arritjet e tyre, sepse është pothuajse i vetmi që percepton aftësitë, prirjet dhe arrijet e tyre. Kjo duhet të vlerësohet drejt; sepse qëndrimi i mësuesit mund të jetë edhe shkak, edhe pasojë për të ardhmen e një nxënësi. Prandaj shkolla dhe kolektivat e mësuesve kërkohet të jenë në lartësinë e duhur për të mos i zhgënjyer për asnjë çast nxënësit. Në këtë mënyrë shkolla bëhet për fëmijët, sidomos për ata që kanë probleme në familje; si një shtëpi e<eos> |
<bos>dytë. Njëkohësisht; është e rëndësishme që në shkollë të krijohet për të gjithë fëmijët; posaçërisht për ata me vështirësi, një mjedis ku mund të shprehin aftësitë dhe individualitetin e tyre. Prandaj mësuesi 1 mirë di edhe të ruajë disa "të fshehta Psh. do theksuar se vepron drejt një mësues që problemet e një fëmije me vështirësi nuk i bën publike; pra nuk i nxjerr ato në pazar që të njihen nga të gjithë. Në raste të tilla, këshillohet që mësuesi, të bëjë të tilla të infomime pas një konsultimi me specialistin psikolog të shkollës a të qendrës përkatëse në zonën ku ndodhet shkolla.
Mësuesi, duke kaluar shumë kohë me nxënësit, bëhet udhëheqës shpirtëror shkolle dhe jete. Prandaj ai duhet të jetë në gjendje që të kontrollojë e të rregullojë emocionet e tij dhe të krijojë një hapësirë komunikuese nxitëse me nxënësit. Ai nuk duhet të trasmetojë në shkollë problemet e veta apo familjare për asnjë lloj arsyeje. Aftësia për tu përmbajtur; për tu përballuar dhe për tu përshtatur me rutinën e punës së përditshme mësimore-edukative, pavarësisht nga gjendja fizike, psikike apo ekonomike; përcakton në një shkallë të lartë tipin dhe përsonalitetin e edukatorit. Ai mund të mendojë se është aftë ti fsheh ndjenjat e tij, por kjo vështirë të ndodhë, sepse nxënësit janë
Adoleshenti është i shtyrë për të gjetur jashtë familjes persona me të cilët të ndajë pasionet; gëzimet dhe shqetësimet e tij. Një rol të rëndësishëm për këtë luajnë vetë prindërit. Por për tu realizuar ky proces, paraqiten vështirësi të ndryshme. Kryesore është se në këtë moshë fëmijët shfaqin një natyrë rebele, që jo rrallë krijon largësi, ftohje dhe qëndrim indiferent. Pra krijohen disa hapësira, të cilat kërkohet që fëmijët ti plotësojnë në familje; shkollë dhe në bashkësi. Me rëndësi mbetet funksionimi normal i këtyre lloj marrëdhëniesh; sidomos veprimtaria e bashkësisë shoqërore.
shumë të ndjeshëm; ata nuhasin gjithçka; edhe pamjen e jashtme apo lëvizjet e mësuesit në klasë.
Por edhe qëndrimi i nxënësve ndaj mësuesit ka po aq rëndësi sa qëndrimi dhe vlerësimi mësuesit ndaj tyre. Një kujdes i veçantë duhet treguar nga mësuesi për përzgjedhjen e leksikut, gjuha të përshtatet me atë të nxënësve sipas moshave dhe niveleve të tyre të formimit. Nuk duhet të përdoret një gjuhë e ndërlikuar; me dy a më shumë kuptime eaq më fjalë a shprehje të pakontrolluara. Kanë shumë rendësi edhe anë të tjera komunikimi e paraqitjeje, si: kontakti pamor; intonacioni i zërit; qëndrimi etj. Përfytyroni se çfarë efekti do të krijonte një mësues, që shpjegon duke shikuar në dritare, apo duke u marrë me ndonjë veprimtari tjetër jashtë këtij procesi. Në këtë marrëdhënie ka shumë rëndësi që gjatë shpjegimit nxënësit të ndjehen dhe të bëhen pjesëmarrës aktivë. Kjo arrihet me anë të integrimit të shpjegimit me pyetje të caktuara. Kështu; kërkohet dhe merret një mendim rreth asaj që është shpjeguar; nivelit të përvetësimit; të vëmendjes; rendimentit të punës duke nxjerr përfundime për ndërtimin e mëtejshëm të procesit. Në çdo etapë të komunikimit ka rëndësi që nxënësit të shprehen lirshëm, nuk duhet të ndërpriten, tu ndërhyhet apo të nënvlerësohen mendimet e tyre; sepse të gjitha këto bllokojnë komunikimin efektiv. pak
Në procesin e edukimit merr vlerë të madhe ndërtimi i raporteve të drejta përmes mesazheve; të cilat përcillen duke u mbështetur në fakte; që shkallë-shkallë arrijnë të krijojnë bindje të qëndrueshme te nxënësit. Prandaj mësuesi duhet të krijojë një klimë nxitëse dhe motivuese për të rinjtë në mësim; duke tërhequr vemendjen me sjelljen dhe respektin e tij të vazhdueshëm. Qëllimi i shkollës realizohet me rritjen e pjesëmarrjes së nxënësve në procesin e edukimit, me
marrjen e përgjegjësive dhe të vendosjes së bashkëveprimit të pandërprerë në të gjitha situatat mësimore. Mbajtja e klasës në një veprimtari normale ka vështërsitë e veta, sepse ajo përbëhet nga një grup i ndryshëm individësh. Kjo kërkon që format të cilat zbatohen; dhe strategjitë e të mësuarit të përshtaten me nevojat; interesat dhe prirjet e të rinjve, duke synuar nxitjen e punës së\_pavarur dhe zhvillimin e personalitetit të çdo nxënësi. Është vënë re se mësuesit që bashkëpunojnë me të gjithë nxënësit; arrijnë rezultate më të mira se ata që merren me individë të vaçantë. Kjo do mbajtur gjithmonë në qendër të vëmendjes; përndryshe përqendrimi te nxënës të veçantë sjell paqartësi; duke rrezikuar edhe humbjen e të gjithë klasës.
## Kreu V LIDHJET SHOQËRORE
## Marrëdhëniet shoqërore dhe ngarkesa e tyre
e adoleshentëve shoqërohet me ndjesi të reja. Sa më tepër të rinjtë fitojnë pavarësi nga të rriturit, aq më shumë kërkojnë ta plotësojnë këtë me mbështetjen tek bashkëmoshatarët; e shprehur me kahe drejt sekseve të kundërta, e cila kushtëzohet edhe nga nevoja për plotësim. Prirja për të siguruar sa më shumë shokë rreth vetes; është e lidhur me pasigurinë dhe frikën ndaj vetmisë. Kjo dukuri është më e shprehur sidomos tek djemtë. Është krejt e natyrshme që në përzgjedhjen e shokëve në këto momente të mbahet një qëndrim më përcaktuar se në moshën e fëmijërisë. Nevoja për një shok të ngushtë është e madhe; por edhe lënia e tyre është me frekuencë të lartë. Shokët e lojës në këtë kohë bëhen tepër të afërt; me të cilët realizohet imitimi dhe krahasimi.
Adoleshentët që kanë liri më të madhe, kanë mundësi ti zgjedhin shokët e duhur jashtë lagjes; sepse është koha kur ndjehet nevoja për më shumë hapje, më shumë hapësirë për të ndarë me ta probleme e interesa të ngushta. Edhe
komunikimi ka një nivel më të ngritur. Ai përmban, ndër të tjera, edhe mjaft romantizëm. Përjetimet romantike luajnë një rol të madh për formimin e personalitetit dhe vetë afirmimin e rritjes. Zgjedhja e shokut ose shoqes bëhet me fantazi dhe kujdes për të mos pësuar zhgënjim, sepse përvojat negative të fëmijërisë kanë lënë pasojat e tyre. Prandaj vërehet prirja për të gjetur shokë me moshë pak më të rritur se vetja. Në lidhjet shoqërore ka intensitet; emocion deri edhe pasione, të cilat pengojnë njohjen reale të cilësive të bashkëmoshatarëve. Zgjedhja në këtë moshë bëhet e nxitur nga nevoja dhe përshtatshmëria, që kanë të bëjnë me shprehitë e sjelljes, veshjen, aftësitë, gjendjen ekonomike etj . Ndrojtja dhe turpi janë cilësi karakteristike të adoleshentëve; të cilat lidhen më tepër me ankthin shoqëror.
Iriu e sheh veten në qendër të vëmendjes së opinionit shoqëror. Prandaj i krijohet ndjesia sikur të gjithë e vështrojnë atë për mënyrën si sillet e vepron; kur po bën ndonjë gabim; si vlerësohet; pranohet apo kundërshtohet nga shoqëria etj. Origjina e këtyre sjelljeve gjendet jo vetem në të kaluarën fëminore, por kryesisht në situatën familjare, në të cilën rritet adoleshenti. Lindja e interesit për tu pëlqyer sa më tepër të tjerëve, ndryshimet në planin fizik e fiziologjik; pavarësisht nga ritmet e zhvillimit; të cilat janë të ndryshme tek individë dhe sekse të ndryshme; kanë të veçantën e tyre dhe luajnë një rol të ndjeshëm në këtë moshë. Në komunikim me njëri tjetrin, adoleshentët, kur ndeshen e përballen me veprojnë shpesh në kokën e tyre. Këtu duhet të tregohet kujdes se nëse kemi raste të përsëritura të këtyre marrëdhënieve, shkaktohen trauma shpirtërore të pariparueshme. Në këto raste ndihma e prindërve dhe mësuesve është e pazëvendësueshme.
## Vlerësimi i raporteve shoqërore<eos> |
<bos>Në moshën e adoleshencës parapëlqehen raportet me më bashkëmoshatarë, por më intime; më të përcaktuara; më të idealizuara dhe të ndërsjella. Në këtë periudhë fillon të kristalizohet vijëndarja e shijes me dëshirat. Ajo që dallohet qartë për meshkujt; është se vlerësohet si e rëndësishme veprimtaria e përbashkët; ndërsa për femrat tipar i veçantë është besimi dhe afrimiteti. Mbi këto linja formohen grupe adoleshentësh me të brendshme të përcaktuara, me qëllime e aspirata të përbashkëta. Sjellja trasgresive vlerësohet normale dhe detyrim për çdo anëtar që merr pjesë në një grup. Grupet mund të formohen edhe në mënyrë krejt të rastësishme. Por në mosha më të rritura krijohen grupe formale me objektiva specifikë dhe në brendësi të tyre mund të ketë edhe të rinj me moshë më të lartë. Veprimtaria e këtyre grupeve mund të jetë e lidhur me interesa të larmishme: sportive; kulturore; fetare; politike etj . Në marrëdhënie të tilla ndërpersonale me kalimin e kohës çdo lloj agresiviteti fillon e bie. Aktualisht familja dhe grupi vlerësohen si faktorë që shërbejnë për integrimin e fëmijëve në botën e të rriturve. Grupi e mbështet adoleshentin për të krijuar lidhje të ngushta me shokët, mësuesin dhe për zgjidhjen e problemeve të jetës pranishme e të përbashkëta për të gjitha moshat e shoqërisë njerëzore, por i gjejmë më të theksuara tek adoleshentët. Dëshifrimi i sjelljes dhe i veprimeve të secilit prej tyre është pamundshëm pa njohur grupin në të cilin ai bën pjesë dhe kryen veprimtari. Shoqërimi vazhdueshëm i adoleshentëve në grupe, megjithëse në disa raste nxit sjelljet kundër rregullave; është një rëndësie të pazëvendësueshme për zhvillimin e përshkallëzuar e të gjithanshëm të personalitetit pak rregulla
të tyre. Puna në grup dhe, përgjithësisht; veprimtaria e grupit nxit e zgjon tek anëtarët e tij interesa të ndryshme të karakterit njohës. Ambicja e konkurrenca ndërmjet pjesëtarëve të grupit luan rolmotivues. Me mjaft vlerë janë debatet rreth njohurive të marra në shkollë, diskutimet rreth filmave, librave veprimtarive të ndryshme etj. Janë të padiskutushme vlerat e veprimtarive sportive për zhvillimin fizik; që të rinjtë realizojnë në kuadër të grupit ku përfshihen. Gjatë lojës forcohen besimi reciprok; lidhjet shoqërore edhe pse ato mund të mos jenë kompetitive. Gjithashtu; proceset emotive gjatë funksionimit të grupit rrjedhin më vrullshëm.
Pra, zhvillimi i personalitetit të adoleshentit është një dukuri komplekse; që mund të përsoset, po të ketë një qëndrim me përgjegjësi të lartë nga ana e mësuesve dhe prindërve; të cilëve për tia dalë mbanë, u duhet edhe një farë formimi i mjaftueshëm sociopsikologjik.
Por veprimtaria e një grupi të caktuar adoleshentësh në raste të caktuara mund të kalojë në sjellje jonormale. Adoleshentët në të tilla raste mund të shfaqin sjellje që shoqëria i dënon. Largimi nga orët e mësimit ose nga shkolla; përfshirja në akte të dënueshme; përdorim a trafikimi i lëndëve narkotike etj., janë dukuri të cilat mësuesit, prindërit dhe e gjithë shoqëria, në tërësi, përpiqen ti frenojnë dhe ti parandalojnë. Ka shumë raste, që prindërit nga frika ndaj ndikimit prej këtyre dukurive; ti izolojnë fëmijët; gjë që sjell pasoja më të dëmshme, sepse kështu frenojnë zhvillimin e tyre shoqëror.
## Mbështetja te bashkëmoshatarët
Të rinjtë shoqërohen me dikë më tepër se me një tjetër: Në këtë moshë është karakteristike tërheqja ndaj një shoqërie të qëndrueshme; pas luhatjeve të shumta. Termi për shokë të ngushtë, këtu merr vlera. Kur janë të tillë, së bashku bisedojnë rreth gjërave intime, luajnë, shëtisin; shkojnë në shkollë etj. Një jetë pa shoqëri do të ishte një jetë boshe dhe evetmuar. Ndikimi i shokëve në mënyrën e sjelljes, të veshjes; të të menduarit etj., është i lartë. Një studiues në fushën e është një periudhë tranzicioni; në të cilën ndodh pjesa më e madhe e riorganizimit të trupit. Për të përballuar ngathtësinë e një trupi të ri dhe vazhdimisht të ndryshueshëm; shumica e adoleshentëve kërkojnë mbështetjen e të rinjve të moshës Megjithëse 1 zëvendësojnë shpejt shokët, adoleshentët kanë nevojë dhe kërkojnë shokun e ri që të bisedojnë; të merren vesh, të kuptojnë më mirë çpo ndodh, të përballojnë e të shpjegojnë gjendjet e tyre emocionale etj. Në përgjithësi, të rinjtë përpiqen të kërkojnë të ngjashmit për të qëndruar së bashku. Por ndodh edhe e kundërta; kur në lidhje të ngushtë secili përfaqëson pjesën plotësuese për tjetrin apo pjesën që mungon secilit. Kjo ndodh edhe kur lidhjet bëhen menjëherë dhe të pastudiuara.
Të rrëmbehesh nga pasionet dhe emocionet është e lehtë, tu thuash jo dëshirave të pahijshme, duke arsyetuar për pasojat për vete dhe për të tjerët; duhet forcë e madhe. Por jo gjithmonë shokët me të cilët shoqërohen të rinjtë, janë shokë të vërtetë. Një shok i tillë të paralajmëron për rrugën e kritikon; nëse nuk i pëlqen veprimet e tua. Një proverb thotë: Besnike janë plagët e një shoku dhe të rreme të puthurat e
një armiku' Sinqeriteti është cilësia më e mirë, që vlerësohet të shoku, po kështu dhe sakrifica. Në një proverb tjetër shprehet qartë se: "Miku njihet që është mik, në të e në rrezik" Besnikëria është cilësia kryesore e një shoqërie të vërtetë; jo hipokrizia e goditja pas shpine. Shoku mirë me kurajo dhe guxim; flet hapur ballë për ballë, dhe prindërve tëtij, për gabimet e bëra. Në momentet e para; ndoshta shoku 1 tij nuk do të kuptojë, ndoshta do ta quajë edhe 'spiun' ndoshta mund të ndajë dhe miqësinë me të, por ai shpejt do të të kuptojë e, nëse nuk e bën këtë, atëherë ai s'ka qenë kurrë shok i vërtetë. Sekreti për të zënë shoqëri; qëndron në interesin që tregohet ndaj të tjerëve. Nëse një ri përpiqet me të gjitha mënyrat për ti ndihmuar njerëzit, si shpërblim do të ketë një shoqëri të gjerë. keq
Në mjaft vende të zhvilluara prej kohësh është vënë re dukuria e braktisjes së familjes nga shumë të rinj. Shifrat e të rinjve që braktisin familjet e tyre, llogariten në mbi 25%. Pas largimit nga familja, kategoritë e shokëve me të cilët mund të shoqërohen; janë të ndryshme. Të ndodhur nën ndikimin e një shoqërie që nga ne vlerësohet si jo e mirë, këta të rinj jo rrallë bien pre e drogës, prostitucionit; vjedhjes, krimit. Edhe te ne është shfaqur kjo dukuri pas viteve '90 në përmasa shqetësuese. Janë të shumtë të rinjtë që në kërkim të një jete më të mirë, janë larguar nga familjet drejt vendeve të tjera. Trysnia që shkaktohet ndaj një jetese të tillë nga bashkëmoshatarët e zhytur në rrugë të gabuara, është në disa raste e pamundur për tu përballuar: Edhe ndihma që mund tujepet; është e vështirë për të ndikuar; pasi si ndikimi i prindërve; edhe të autorëve të tjerë, në moshën e rinisë bie, ndërsa dëshira për patur sa më shumë shokë, shtohet. Kur në shtëpi mungon një komunikim mirë, të rinjtë përpiqen ta realizojnë e ta gjejnë plotësimin në gjirin e bashkë pak
moshatarve, ku shoqërimi me shokë, që mbartin qëndrime të pjekura, zhvillon personalitetin e tyre.<eos> |
<bos>Një pjesë të mirë të kohës të rinjtë e kalojnë me bashkëmoshatarët e tyre; për rrjedhojë, ndikimi edukativ mbi njëri-tjetrin është i ndjeshëm. Zgjedhja e bashkëmoshatarve; me të cilët të rinjtë shoqërohen; shpesh bëhet arenë e debateve në familje. Prindërit përpiqen të ndikojnë mbi fëmijët në përzgjedhjen e shokëve. Shoqërimi i një të riu me në tjetër nuk është i rastësishëm. Për këtë nuk mund të jepen receta të paracaktuara në përzgjedhjen e tyre. Me veçoritë komplekse të personalitetit të secilit; problemi qëndron në ndikimin e ndërsjellë mbi cilësitë negative të seicilës palë. Shumica e të anketuarve për këto probleme, shprehen se kërkojnë të shoqërohen me përsona me karakter të ngjashëm.
Një dukuri tjetër që ndeshet në kolektivat e të rinjve në ditët tona; është dhe qëndrimi fyes ndaj një pjese të shokëve. Nuk janë të paktë të rinjtë në shumë shkolla që fyejnë, ngacmojnë; tallin të tjerët, shpesh duke shkaktuar zënka dhe grindje të mëdha. Ata argëtohen me shqetësimet që u shkaktojnë të tjerëve. Viktima të këtij qëndrimi shpesh janë të rinj që karakterizohen si të Shpesh ndodh që ndonjë nga kjo kategori të rinjsh shqetësohet shumë, deri sa të shpërthejë edhe në të qara. Por kjo gjendje mund të nxisë që të ngacmohen edhe më shumë. Të humbasësh respektin për veten; kurajon etj ., thjeshtë për shkak të ngacmimeve të disa të rinjve; nuk është rruga e duhur. Të tallin edhe ata të tjerët thjeshtë për të larguar vëmendjen; nuk zgjidh asgjë, vetëm se përgatitet terren të përballohen edhe me më shumë fyrje. Mënyra më e mirë për të shmangur një sjellje të tillë me fyerje, është të përgatiten ti përjetojnë ato me indiferencë të plotë. Fyerja ndaj të tjerëve buron nga pasiguria, xhelozia dhe mungesa e respektit për veten. rregullt.
Në anketa, të rinjtë tanë shprehen se dëshirojnë të shoqërohen me shokë të karakterizuar nga cilësi të tilla, si: tjetër është përgjigija që japin; dhe tjetër është veprimtaria konkrete në jetë. Pra kemi këtu një qëndrim të dyzuar; mospërputhje ndërmjet bindjes dhe veprimit. Në të vërtetë, adoleshentët janë të qartë për dëmet që sjell përdorimi kundër shoqërimit me përdoruesit e tyre. Përgjithësisht, të rinjët pohojnë se pëlqejnë të shoqërohen me shokë më të mirë se vetja dhe se nuk u pëlqen të shoqërohen me të rinj me vese të papranueshme për shoqërinë, por ndjejnë tundim nga joshja e gjërave' të dëmshme.
## Përbërja e grupit
Adoleshentët e së njëjtës moshë i bazojnë raportet e vazhdueshme mbi interesa; përvoja e vlera të rëndësishme për gjithë grupin dhe personin. Motivimet për funksionimin e një grupi janë:
- Qëndrimi së bashku moshatarëve;
- Komunikimi në mes tyre;
- Kryerja e gjërave interesante që u pëlqejnë;
- Prania e kushteve të besueshme për tu shprehur lirshëm, hapur; pa frikë;
- Ndarja e vlerave të njëjta;
Këto karakteristika u përkasin grupeve formale; ndërsa në ato informale, pjesëmarrja është e rastësishme dhe pa raporte të qëndrueshme me njëri-tjetrin.
- Përballimi i vështirësive etj.
Në një grup ku arrihet të ketë vlerësim e qëndrim brenda normave të shoqërisë, pra në ato grupe që shpesh quhen si të ndërtuara mbi parime të drejta, adoleshentët arrijnë të përballojnë vështirësitë, rreziqet, të shkëmbejnë mendime dhe përvoja. Një grup i tillë u jep diçka që askund nuk gjendet. Atje shprehen lirshëm, bëjnë çfarë duan pa u bezdisur; mbështeten te njëri-tjetri në çdo vendim, formojnë identitetin krejt ndryshe nga sa realizohet në familje apo në shkollë. Janë këto disa nga arsvet kryesore pse adoleshentët nuk tërhiqen nga grupi tyre. Por ky grup ka edhe rregulla që të funksionojë, të cilat mund t i përmbledhim:
- Të mos veprosh vetëm për interesat e tua;
- Të mos tradhëtosh besimin e shokëve;
- Të respektosh rregullat e përbashkëta;
- Të mos hapësh sekretet;
- Të mos ndërhysh në zgjedhjet e të tjerëve;
- Të mos paragjykosh pjesëtarët e grupit;
- Të mos krijosh dualitete me grupe të tjera etj.
- Të mos kryhesh veprime të papranueshme për tërë grupin;
Njohja e grupit është kusht bazë për tu dhënë shpjegim veprimeve të adoleshentit dhe për ti dhënë atij njëfarë orientimi shoqëror. Në grup riu modifikohet dhe bie ndërgjegija e ndjenja e përgjegjësisë. Gjithashtu manifestohen tipare të reja. Të gjitha këto kanë të bëjnë me dukurinë e ngjitjes; që mund të vihet në lidhje me dukurinë e hipnozës. Çdo akt, çdo ndjenjë është ndikuar në një grup deri në sakrifikim të interesit vetjak në të mirë të kolektivit. Për të dhënë giykime për nivelin dhe funksionin e një grupi, kërkohet që të bëhet vlerësimi për kriteret ku mbështetet ky funksionim; ndër të cilët përmendim; unitetin e organizimit; unitetin e qëllimeve e të motiveve; përgatitjen e grupit për
veprimtari dhe unitetin psikologjik të anëtarve të këtij grupi. Këtu duhet të veçojmë grupet që kanë strukturë e qëllime, të cilat përfaqësojnë një shkallë të lartë organizimi; ato përbëjnë një asociacon.
Ngjitja e ndikimi vjen si pasojë e sugjestionimit. Individi humb personalitetin koshient dhe u bindet sugjerimeve të të tjerëve, kryen aksione që janë në kundërshtim me temperamentin e zakonin e tij. Individi, si rezultat i entuziazmit të masës në të cilën ndodhet; bie në një gjendje të ngjashme me atë të të hipnotizuarit. Në raste të tilla, ai nuk është më vetëdijshëm për atë që bën. Tek një individ në gjendje të tillë, disa aftësi mund të shtyhen deri në një shpërthim ekstrem; ndërsa disa aftësi të tjera mund të humbasin. Ndikimi sugjestionit e çon individin të kryjë me vrull disa akte; tek ai bie aftësia e ushtrimit të vullnetit. Mënyra më e mirë për të interpretuar sugjestionimin dhe ndikimin, është bashkëveprimi reciprok i individve. Njeriu; e aq më tepër adoleshenti, në grup është më instinktiv: shpërthyes; entuziast; heroik. Është vërtetuar se gjenden pika krahasimi ndërmjet psikikës së fëmijëve dhe të primitivëve. Në grup integrohen dukuri të ndryshme; si: pashpirtësia dhe bujaria; guximi dhe frika. Gjithashtu ka raste kur në të bie instinkti i vetëmbrojtjes:
Edhe kolektivat e të rinjve janë grupe të zhvilluara; por në këtë rast ndryshon qëndrimi moral. Gjendja emocionale e përbashkët e anëtarëve të grupit apo kolektivit; ndikon në krijimin e një atmosfere të ngritur psikologjike. Lidhjet e forta ijapin adoleshentit mundësi emancipimi me vlera shoqërore. Duke marrë pjesë në grup; fitohet siguri dhe identitet me një model a shumë të ndryshëm nga ai që kërkojnë prindërit. Për djemtë, grupi është mjedisi ku mund edhe të rebelohen; ndërsa për vajzat është vendi përshtatshëm ku mund të krijojnë lidhje të rëndësishme për të ardhmen e tyre. pak\_<eos> |
<bos>Dëshirat janë apasionante, por nuk zgjasin shumë. Nuk ekziston koncepti i pamundësisë. Çdo gjë është e mundshme për grupin. Ndjenjat në të janë të ekzagjeruara; dyshime dhe paqartësi nuk ka. Kalohet shumë shpejt në ekstreme; dyshimi më i vogel shndërrohet shpejt në evidencë, një antipati e thjeshtë shndërrohet në urrejtje të egër. Masa eksitohet vetëm grup; duhet të pikturojë me ngjyra të theksuara; të përsërisë dhe të zmadhojë. Individët në kuadrin e një mase, kërkojnë nga lideri tyre vetem forcën. Në grup idetë kontradiktore mund të qëndrojnë njëra pranë tjetrës pa paraqitur një konflikt. Në grup nevojiten iluzionet. studiuesve; edhe në botën e kafshëve kur janë në një grup; instinktivisht nënshtrohen autoritetit të një prijësi. E njëjta gjë ndodh tek njerëzit. Prijësi do të ketë një fuqi misterioze; që është quajtur prestigj . Çdo prestigj varet nga suksesi e humbet nga dështimi. Sipas
Njohja e adoleshentëve është problem mjaft kompleks. Ndryshimi vazhdueshëm 1 mënyrës së jetesës, zhvillimi teknologjive të reja në fushën e telekomunikacionit etj.ndikojnë që të gjendemi përballë një realiteti; të cilin e përjeton adoleshenca e sotme, pakrahasueshëm në disa aspekte me realitetin e adoleshencës së prindërve. Dëgjohet gjithmonë nga prindërit që ankohen se fëmijët e tyre po çon në rrugë të keqe shoqëria me të cilën shoqërohen. Është e vertetë se në shumë raste ndodh kështu. Por rrezik nuk e përligj mbylljen dhe veçimin që shpesh disa familje u bëjnë fëmijëve. Në këtë kuptim, është e pamundshme të mos gabosh. Pasi mundësia e orientimit të adoleshentit është e madhe si përsa i perket sjelljes; ashtu për sa i përket përcaktimit ky
E gjithë kjo analizë na ndihmon për njohjen e adoleshentëve, të mënyrës si ata aktivizohen në grupe të caktuara që në disa raste të ndërhyhet për të modifikuar sjelljet ekstreme.
të tij drejt një zgjidhjeje a profesioni shoqërisht të dobishëm. Përgjegjësinë e këtij orientimi e kanë, në radhë të parë, shkolla, prindërit. Edhe ndihma e këshillimi i psikologut do të ishin me vlerë. Ky shqetësim emotiv është dyanshëm dhe ndjehet si nga mësuesi, ashtu edhe nga nxënësi. mjaft
## Shërbimi mbrojtës i grupit
Ka ide dhe ndjenja; të cilat lindin e shndërrohen në akte vetem tek të rinjtë që bëjnë pjesë në një masë ose në një grup të caktuar individësh. Masa ose grupi nga ana psikologjike është një krijesë e përkohshme e përbërë nga elementë heterogjenë; të bashkuar për një moment ashtu si qelizat formojnë një trup me jetë.
Ka studiues që mendojnë se individi në grup manifeston
Është e natyrshme që individi të modifikohet në grup ose në masë. Pra, ai dallohet nga individi i izoluar. Shkaqet e këtij modifikimi gjenden tek dukuritë të pandërgjegishme, të cilat drejtojnë jo vetëm jetën organike, por edhe funksionimin e inteligjencës. Jeta e ndërgjegishme e subjektit përbën një pjesë të vogël në krahasim me jetën e pandërgjegishme; por ne mundemi të zbulojmë vetëm një pjesë të motiveve të saj. Aktet e ndërgjegishme rrjedhin nga një substrat pandërgjegjësie; i formuar kryesisht nga ndikime trashëgimie. Në aktet tona, përveç shkaqeve të rrëfyera, ka edhe shkaqe sekrete që përgjithësisht i kemi mohuar ose nuk kemi vlerësuar në shkallën e duhur. Pjesa më e madhe e aksioneve tona janë efekte të motiveve të panjohura, që nuk kapim dot. Në grup; tiparet individuale shkojnë drejt me zhdukjes dhe bie mënyra e të ndodhurit specifik.
karakteristika të reja dhe e kërkon arsyen në faktorë të ndryshëm. Në grup ose kolektiv ai ndjehet i fortë, qoftë edhe nga prania e të tjerëve, fakt ky i cili ndikon që individi të çlirojë instinkte të cilat i vetmuar s' do ti realizonte kurrë. E gjithë kjo ndodh sepse në grup në një farë mënyre ndjehet anonim dhe ndjenja e përgjegjësisë individuale duket se zhduket.
Përmasat e grupit; që zëvendësojnë mbrojtjen e familjes; relacionet horizontale me bashkëmoshatarët, funksionin e miqve, kanë qenë e mbeten përvoja me vlerë të adoleshentëve. Këto gjithmonë janë karakterizuara nga zbulimi 1 përmasës së madhe etike të dashurisë dhe miqësisë për të realizuar detyrime; shoqëri paralele me atë të të rriturve. Është evident fakti se jeta e grupit është një instrument që i shërben përvojës evolutive, një fushë në të cilën përftohen vlera; norma e mënyra sjelljeje; që kanë një funksion ngushëllues e çlirues. Forca e grupit për çdo të ri apo të re është një instrument 1 pazevendësueshëm 1 jashtëzakonshëm për realizimin e vetvetes.
Në disa raste, varësia nga grupi krijon tepër shqetësime. Shpirti dhe historia e grupit që djemtë kanë ndarë në mes tyre; krijon aksione me efekte të çuditshme për amortizimin e mërzisë e të trishtimit; duke i nxitur të ndërmarrin veprime që jo rrallë janë të padëshirueshme, të cilat lidhen me aksione; sfida; përdorim të lëndëve narkotike dhe dukuri të tjera shqetësuese për familjen e shoqërinë.
## Kreu VI
## SOCIALIZIMI TË RINJVE-MISION RËNDËSISHËM
## Të rinjtë dhe historia e një pyetësori
## 1Një ndodhi dhe disa probleme
[jë ditë më erdhi në zyrë mjaft i revoltuar; një i ri i cili quhet Kristi. Ai me shumë kurajo më paraqiti disa shqetësime, në trajtën e pyetjeve; që lidheshin me punën mësimore në shkollën e tij . Pyetjet mbartnin edhe një farë mëdyshjeje që kishte të bënte jo thjeshtë me përgjigjet; të cilat mund të jepja unë, por; kryesisht; me qëndrimin dhe ndërhyrjen të ndikuar sado pak në zgjidhjen e problemeve që shqetësonin të rinjtë e shkollës së tij . për kisha informacion për disa mësues, të cilët sillen në mënyrë të pakontrolluar me nxënësit, që më shumë harxhojnë kohë duke artikuluar fyerje se për të dhënë mësim.
Në fillim Kristi kërkoi të dinte nëse kisha njohuri për disa mendime të të rinjve që ishin botuar në faqet e gazetës rinore. Pastaj përmbajtja e gjithë bisedës sonë u përqendrua në këto drejtime:
Aduhet që mësuesit të bëjnë kurse private me nxënësit e tyre, duke i detyruar ata me forma të pandershme për këtë gjë?
A nuk do të ishte më mirë që mësuesit e shkollës së mesme të përzgjidhen me konkurs; ku mund të merret edhe mendimi nxënësve dhe prindërve?<eos> |
<bos>Ndoshta ishte rastësi; por një orë pas këtij takimi; mu dha mundësia që të merrja pjesë në analizën semestrale të shkollës, për të cilën ankohej Kristi. Ndonëse i tronditur nga shija e takimit të mëparshëm, u përpoqa të ndjek me vëmendje raportin e analizës semestrale dhe mendimet e mësuesve për punën mësimore-edukative në atë shkollë. Menjëherë binte në sy veçanërisht niveli i pakënaqshëm kalueshmërisë së nxënësve, e cila lëvizte nga 40 49% për çdo klasë. Në këtë analizë u bënë vetëm dy pyetje; të cilat kishin në thelb të njëjtin shqetësim; që lidhej me kriteret e ndarjes së nxënësve të vitit të parë në klasa të veçanta. Dy mësuesit që drejtuan pyetjet; u ngritën të flisnin: Ata bënin sikur flisnin; pasi nuk thanë gjë për cilësinë e punës mësimore, shqetësimet që kanë nxënësit e prindërit; marrëdhëniet mësues-nxënës; për kalushmërinë, për punën edukative; për punën e tyre. Ata u përpoqën të argumentonin se vitet e para nuk mund të grupohen sipas niveleve të kalushmërisë së klasës së tetë, sepse krijohen probleme të mëdha në mësimdhënie. Madje ata dhanë mendime edhe për muret e disa klasave (!?), por për analizën konkrete nuk nxorën fjalë. U kërkuam që ti orientonin diskutimet rreth analizës për të cilën ishim mbledhur; pa nënvleftësuar për për
A është e mundshme të bëhen trajnime për funksionimin e qeverisë së nxënësve dhe të organizmave të tjerë, që të vihen në shërbim të zgjidhjes së problemeve të punëve të shkollës?
problemet; të cilat po ngriheshin. Por jo; asgjë nuk ndryshoi. Bile një mësuese; filloj të ankohej, se po i bëheshin ndërhyrje në diskutim; pra po i cënoheshin të drejtat e saj. Asnjë mësues tjetër nuk shtroi ndonjë problem për cilësinë mësimdhënies; kalueshmërinë e nxënësvë, që ishte aq e ulët për të gjitha klasat; për shkaqet e verteta të kësaj gjendjeje alarmante që e sundonte këtë shkollë.
Është normale që të kërkohen kushte sa më të përshtatshme në punë; paga më të larta për mësuesit; për këtë duhet të luftojnë të gjitha strukturat;, shoqërore dhe shtetërore. Por; pavarsisht nga gjendja në të cilën ndodhemi aktualisht; asgjë nuk e përligj prapambetjen shumëplanshe dhe krizën që po përjeton shkolla dhe sistemi arsimor në vendin tonë. Askush nuk mund të lejohet të abuzojë, të bëjë
Interesant; por një rast të ngjashëm është vështirë të ndeshësh në ndonjë shkollë tjetër: Në ndërhyrjen time; 1 nervozuar; veç të tjerash, përcolla edhe mesazhet e Kristit, me bindjen më të plotë se mbyllja e problemeve në këtë këshill mësuesish pasqyrohet qartë në rezultanten e kalushmërisë së nxënësve. Rrumbullakosja e problemeve; druajtja për hapjen e debatit dhe ruajtja e ekuilibrave sipas parimit tërhiq e mos këput, nuk zgjidhjen dhe shëndoshjen e gjendjes. Përkundrazi, ky stanjacion e thellon më tepër krizën e kësaj shkolle. Duke bërë krahasimin e mendimeve që shkëmbyem me Kristin, me gjendjen e përparimit të nxënësve dhe nivelin e analizës së këshillit të mësuesve, pa asnjë dyshim të krijohet bindja se në këtë mjedis janë krijuar artificialisht dy kampe. Në një anë, janë rreshtuar mësuesit. Ndërsa në krahun tjetër; janë nxënësit, dhe nëse vazhdohet më tej të veprohet kështu; klima e punës do të përkeqësohej, do të dëmtohej seriozisht niveli i formimit të nxënësve. pak sjell
sikur po punon apo të fshihet prapa vështërsive; ti përdorë ato si ombrellë për të mbuluar paaftësinë, papërgjegishmërinë dhe mungesën e korrektesës së tij në punë. Zgjidhje magjike nuk por përvoja pedagogjike; për krijimin e një mjedisi motivues; që përshkohet nga atmosfera, mirëkuptimi; mirëbesimi; gjenden kudo në shkollat tona. Misioni i mësuesit është i madh. Ai nuk mund të krahasohet apo të barazohet me ndonjë profesion të çfarëdo fushe tjetër: Në përputhje me këtë princip; edhe të ushtruarit e tij ka specifikë e përmasa të pamatshme. Prodhimi i këtij misioni, pra qytetari i ardhshëm; ka mjaft vështirësi të vlerësohet në Vetëm pas shumë vitesh mund të arrihet në përfundime të sakta për efektivitetin e procesit. Ky fakt duhet të vërë në mendime dhe në lëvizje jo vetëm armatën e edukatorve; por të gjithë shoqërinë tonë për të kapërcyer sa më problemet e mprehta që kushtëzojnë zgjidhjen e krizës në arsim. çast. parë
I nxitur nga të gjitha këto që përmenda; organizuam një pyetësor; të cilin ua drejtuam nxënësve nga klasa e tetë deri në vitin e katërt të shkollës së mesme. Pyetjet synonin të nxirnin informacion për marrëdhëniet në familje; në shkollë dhe në jetën e brendshme të adoleshentëve. Pyetësorët u përpunuan në bashkëpunim me psikologët shkollorë dhe iu drejtuan 1 471 të rinjve të moshës shkollore nga 14 deri në 18 vjeç.
## 2. Jeta vetjake e të rinjve
Për të tërhequr më shumë interesin e të rinjve; pyetësori u mendua ta shtrinte fushën e përmbajtjes në të gjitha problemet e moshës. Në përfundim të tij, në bazë të përgjigjeve të dhëna u bë e mundshme të kemi një material të pasur; një pjesë të të cilit po e paraqes në vazhdim.
Pyetjes sesa ndjehen të lirë për të vepruar; 16,5 % e të rinjve të anketuar u shprehën se janë plotësisht të lirë të dalin me një shok ose shoqe; 9 % se janë të lirë të dërgojnë letra dhe mesazhe, 17.2 % se janë të lirë të zgjedhin dëfrimet dhe shoqërinë dhe 57,3 % e tyre se janë të lirë të zgjedhin studimet dhe profesionin që dëshirojnë.
Ndërsa pyetjes nëse kanë të dashur; 3,8 % e tyre iu përgjigjen pozitivisht; 60 % iu përgjigjen negativisht; 3,2 % nuk pranuan të përgjigjen. Për probleme të lidhjeve dashurore; 56,4 % e të anketuarve pohojnë se diskutojnë me shoqërinë, 16,5 % e tyre me familjen, vetëm 1,1 % me mësuesit, ndërsa 23 % e tyre nuk diskutojnë me ndokënd dhe 3 % e nxënësve nuk pranuan të përgjigjen.
Për një pyetje lidhur me ndryshimet fiziologjike që po pësojnë, përgjigjet përmblidhen kështu: 42,4 % e tyre nuk ndihen aspak të shqetësuar; 41 % ndihen të shqetësuar; 13 % ndihen shumë të shqetësuar; 2,6 % nuk pranojnë të përgjigjen. Po lidhur me këtë problem; por për mundësinë e u shprehën se 13,4 % e të anketuarve komunikojnë në mënyrë normale me shokët, 24,4 % e tyre me shoqet; 25,3 % me nënën, 5,1 % me babain 13 % me motrën, 6,4 % me vëllain dhe rreth 12 % nuk komunikojnë me ndonjë në lidhje me ndryshimet e tyre fiziologjike. pak
Të dhëna disi të papritura u volën nga pyetja nëse janë të mjaftueshme njohuritë për problemet seksuale që merren në shkollë. 27,5% e të anketuarve u përgjigjën se ato janë plotësisht të pamjaftueshme, 55 % se ato janë të mjaftueshme; 14,5 % e tyre se ato janë të mjaftueshme dhe 3 % nuk pranuan të përgjigjen. Këto të dhëna, duke krahasuar me përgjigjet e dhëna disa vite më pare, tregojnë se është rritur ndjeshëm numri i nxënësve që tregojnë interes për njohuri të tilla. pak
Pyetjes sa vlejnë për jetën shprehitë dhe vlerat e fituara në familje dhe në shkollë, 16,3 % e të anketuarve u shprehën 0,9 % se ato janë fare të pamjaftueshme dhe 1,1 % e tyre nuk dhanë përgjigje.<eos> |
<bos>del edhe nga sa përmendëm më sipër; adoleshentët shprehen me rezerva dhe kjo është e natyrshme. Por duke marrë parasysh përqindjet me luhatjet; pasaktësitë, fiktivitetin etj-, prirjet themelore të zhvillimit të kësaj moshe janë të qarta. Po ti analizojmë përgjigjet me vemendje, mund të themi se shumë të rinj janë të lirë për të vepruar; por siç 'duan e kërkojnë prindërit? . Këtu varet se me ç prindër kemi të bëjmë, ç'niveli e mentaliteti kanë; për të zbuluar se çfarë modelimi kërkojnë të realizojnë. Ndryshimet që ndodhin në adoleshencë, janë të mëdha. Asnjeri prej tyre nuk ndjehet si më parë. Ky proces që ndodh, shkakton frikë, kureshtje e mister për të ardhmen. Shpesh ndodhin nga ato gjëra, që nuk di si ti shpjegosh. Prandaj në mungesë të një njeriu të aftë për konsultim; fillon mbyllja në vetvete. Së bashku me ndryshimet fiziologjike, të rinjtë përfshihen në tërheqjet seksuale. Por në këtë fushë janë më të mistershëm, rezervohen të shprehen me shokët e shoqet dhe e kanë gati të ndaluar të komunikojnë me më të rriturit. Njohuritë që
Pyetjes nëse fëmijët do ti rrisnin ashtu siç janë rritur vetë nga prindërit e tyre; 24,7 % doli se pajtohen plotësisht me këtë mënyrë, 41,6 % krejt ndryshe nga ç'janë rritur vetë dhe nuk e mendojnë fare këtë problem rreth 33,7 % e tyre. Përqindja e lartë e të rinjve që nuk e pranojnë veprimin e prindërve të tyre dhe se vetë ata do të veprojnë ndryshe, tregon se pakënaqësitë ndërmjet brezave janë në një shkallë që duhet të shqetësohemi; si dhe të gjenden forma pune për të ndërhyrë në përmirësimin e marrëdhënive prindër-fëmijë.
marrin për këto probleme në familje dhe në shkollë, janë të kufizuara; ndonëse në realitet gjërat rrjedhin e ndodhin krejt ndryshe. Të rinjtë e vlerësojnë rolin e familjes dhe të shkollës; ata i vlerësojnë këto dy institucione si faktorët bazë për tu futur në 'shtëpinë ejetës' por si funksionojnë e çrol luajnë në të vertetë këta faktorë, duhen e duhen vlerësuar me vemendje mendimet e nxënësve. Zhvillimi fiziologjik shkakton probleme të mëdha dhe, veçanërisht; përjetimet e gjinive të ndryshme kanë intensitetjo të njëjtë. Disa nga këto ndryshime janë jo vetëm të papritura, por edhe të pashpjegueshme për të rinjtë, gjë e cila mund të shkaktojë edhe alarm. Në përgjigje lexohet qartë se informacioni, që marrin në shkollë dhe në familje, është i kufizuar e shpesh paorganizuar: Mbajtja këtyre dukurive për ti ruajtur sa më shumë të rinjtë, është shqetësuese; sepse është e ngritur në sistem edukimi. parë larg gati
## 3 .Mbi marrëdhëniet prind-adoleshent
Por në vazhdim; të anketuarit mendojnë se 71 % e prindërve të tyre janë të qetë në marrëdhëniet familjare dhe vlerësojnë në komunikime moshën e fëmijëve, ndërsa 18 % mendojnë se prindërit veprojnë sikur nuk kanë qenë kurrë të rinj. Prindërit e humbasin menjëherë durimin sipas 11 % të nxënësve.
Pyetjes nëse prindërit janë të arsyeshëm në marrëdhënie me 71 % e tyre iu përgjigjën pozitivisht; kurse 29 % e tyre negativisht. ta,
Të anketuarit identifikojnë një numër të ndjeshëm ndryshimesh në marrëdhëniet me prindërit. 71,4 % u shprehën se e shikojnë jetën në një mënyrë të ndryshme nga prindërit e tyre; 11 % janë për ndryshime në përkushtimin ndaj punës; 11,5 % shprehen për divergjenca në mendimet politike; 4 % në rregullat e mirësjelljes etj.
Një përqindje e lartë e të anketuarve; plot 80,9 % tyre kanë përshtypjen se kuptohen nga prindërit dhe vetëm 19,1 % e nxënësve mendojnë se prindërit nuk ndalen në problemet e tyre.
Komunikimi me prindërit është lehtë për 61 % të fëmijëve, i vështirë për 36,8 % të tyre dhe i pamundur për 2,2 % të të anketuarve. Kanë mendimin se ndihmohen nga prindërit për tu bërë vetvetja 57,2 %, për tu ngjarë atyre 34,4 % dhe vlerësojnë se i lënë të lire, 4 % e të intervistuarve.
Besueshmëria e prindërve te fëmijët sipas mendimit të vetë fëmijëve paraqitet e tillë: aspak 1,8 % e nxënësve, 20,5 % , plotësisht për 70 % të nxënësve dhe nuk mund të shprehen për këtë 7,7 % të tyre. Edhe për besimin që kanë fëmijët te prindërit; shifrat janë të përafërta: aspak 0,4 % 7,7 % , plotësisht 90 % e tyre dhe 1,9 % nuk mundën të shprehen për këtë. pak për\_ pak
Mosmarrëveshjet kryesore me prindërit fëmijët i kanë si më poshtë: 49,5 % për arritjet në shkollë, 11 % për mënyrën e veshjes, 18,1 % për mënyrën e sjelljes; 14,3 % për ndihmën që japin në shtëpi dhe 7,1 % e tyre shmangen në përgjigjen për mosmarrëveshjet me prindërit.
Prindërit sido që të jenë, janë të arsyeshëm, krahasuar me të rinjtë. Kështu mund të përkufizojmë e të përcaktojmë marrëdhëniet e një mase të madhe të rinjsh me prindërit e tyre. Jo në pak raste prindërit veprojnë sikur nuk kanë qenë kurrë të rinj. Ndoshta kjo ndodh se në moshën e rinisë kanë bërë shumë gabime dhe tani kërkojnë ti rregullojnë me fëmijët e tyre. Raporti i sjelljes prind-adoleshent nga si miq
Për 11,5 % e të anketuar familja do të ketë prirje 34 % e tyre nuk e mendojnë të ardhmen e familjes dhe rreth 6 % e të intervistuarve nuk japin mendim. për
në eprorë e vartës është i diskutushëm. Prindërit kërkojnë shumë prova për të dhënë besimin e tyre. Ata japin këshilla të pafundme, ka mjaft vështërsi për të komunikuar me ta, sepse absolutizojnë përvojën që kanë fituar në jetë. Një familje funksionon mirë kur di të përballojë me sukses ndryshimet që ndodhin në këtë moshë. Kur ndodhin probleme në këto marrëdhënie, ajo që shkakton më tepër dhimbje është heshtja pas një numri të pafund këshillash. Të rinjtë kërkojnë nga prindërit e tyre dashuri; mirëkuptim, respekt reciprok, por edhe një mal me këshilla të shoqëruara me një sjellje të rregullt, që ata të kenë një shembull ku të mbështeten për të përballuar dallgët e jetës. Prindërit përpiqen ti kuptojnë të rinjtë, por jo gjithmonë e realizojnë këtë gjë. Për këtë arsye; ata megjithëse mundohen; nuk arrijnë ti trajtojnë adoleshentët me pjekurinë e nevojshme. Kjo bën që në shumë raste të humbasë qetësia e mirëkuptimi. Të rriturit ndonjëherë tregohen egoistë me të rinjtë, nuk vlerësojnë mendimet e tyre, nuk marrin parasysh faktin se këta të fundit kanë një mënyrë tjetër të menduari; të vepruari dhe të sjelluri në shoqëri. Ata kanë e përfaqësojnë modele të reja marrëdhëniesh njerëzore. Në një masë të madhe, familjet kanë probleme ekonomike që krijojnë vështirësi për edukimin e fëmijve. Mirëpo më tepër shkaktojnë pasoja indiferentizmi e lënia pas dore e kontakteve me fëmijët se mungesa e të mirave materiale. Marrëdhëniet në këtë periudhë varen jo vetëm nga gjendja ekonomike e familjes; por edhe nga metodat e edukimit; nga gatishmëria dhe aftësia e prindërve për të pranuar se fëmija tashmë është rritur: Të gjitha konfliktet që lindin në marrëdhëniet prind-adoleshent; burojnë nga kontrollit prej të parëve veprimtarinë, sjelljen, rezultatet; zgjedhjen e shokëve etj. Kontrolli i rreptë gjithçka ka të njëjtat efekte negative si për për
lënia pas dore, indiferentizmi dhe vendosja e rastësishme e këtyre marrëdhënieve. Prindërit që i pranojnë të rinjtë ashtu siç janë, që i marrin vendimet së bashku me ta, që tregohen të rregullt; dashamirës dhe që për gjithçka zhvillojnë dialog të barabartë e të drejtë, janë më të suksesshëm<eos> |
<bos>## 4 Nxënësi vlerëson mësuesin
Intervistimi nxori në mendime dhe pikëpamje të ndryshme. Ato përmbajnë një strategji efektive për thithjen e një informacioni të thellë, që meriton të respektohet e të zbërthehet me vemendje të veçantë. Ndjenjat e një të riu nuk janë të njëjta me ato të një prindi apo mësuesi, qoftë edhe për të njëjtin problem. Shoqëria jonë përbëhet nga një numër minishoqërish, me rregulla e vlera të veçanta. Të vëzhgosh sa më shumë dhe të ndërhysh në veprimtarinë e të rinjve vetëm kur nuk ke mundësira të tjera, është veprimi më drejtë pedagogjik. Të pranohen mesazhet joverbale të nxënësve dhe të vlerësohen lidhjet e vazhdueshme me nxënësit janë mënyrat më efektive të komunikimit. pah
Aka objektiva të parashtruar shkolla? Me çfarë strategjie punohet për drejtimin e të rinjve? Cili është sistemi i vlerësimit që praktikohet? A ka ndonjë taktikë disiplinore mësuesit? Çvlerë kanë tekstet dhe materialet plotësuese? Si shfrytëzohen ato? për
Lidhur me faktin nëse mësuesi shpjegon qartë; 64 % e nxënësve të intervistuar u përgjigjen po dhe 36 % përgjigjen jo. Po kështu, 65 % e të anketuarve u shprehën se mësuesit sillet me takt, 30 % pa takt, ndërsa pjesa tjetër janë në mëdyshje për sjelljen e mësuesit. Për vlerësimet që bëjnë mësuesit; 65 % e të anketuarve shprehen se vlerësojnë drejt; ndërsa 35 % të tyre shprehen se nuk vlerësojnë drejt.
Në përgjigjet e nxënësve vërehet se përgjithësisht vlerësohet pozitivisht sjellja e mësuesit; por ngrihen edhe shumë probleme për ta. Më poshtë po rendisim disa nga problemet më shqetësuese të ngritura nga nxënësit: mësuesit japin disa mësime njëherësh. mungojnë shpesh. "flasin ne celular gjatë orës së mësimit. janë të ashpër. "nuk falin" , ka nga ata që nuk kuptojmë gjatë shpjegimit. "nuk sillen mirë; sidomos kur janë të nxehur problemet e tyre familjare "nuk marrin parasysh arsyen më të "të ndëshkojnë me notë. "ta bëjnë orën e mësimit bërtasin shumë, të fyejnë 'denojnë pa të drejtë" , 'vlerësojnë me opinion'" , 'shfrytëzojnë inatet= "nuk diskutojnë problemet jashtë mësimit" , "tregohen indiferentë "në përgjithësi, sillen me takt me nxënësit që njohin" , "nuk na ndihmojnë mësuesit e matematikës dhe të fizikës vlerësojnë mirë vetëm nxënësit që marrin pjesë në kurse ose njohin; të tjerët për ta nuk ekzistojnë= "nuk na jepet shumë mundësia për t pyetur me gojë' "kur ngrihesh në mësim; të sheh gjithë inat' etj. për vogël" , ferr" , për
Të gjitha këto mendime të nxënësve të udhëheqin drejt përfundimit se në shkollë ka probleme të mëdha komunikimi; pavarësisht nga përmasat e tyre. Ajo që përcaktohet lehtësisht; është fakti se nuk ndërtohen marrëdhënie të drejta partneriteti,
Ata cituan emra mësuesish që fyejnë dhe kërkonin me këmbëngulje që të ruhen nga mësues të tillë. Konkretisht; shprehen: ata na paragjykojnë dhe kjo ndikon edhe në ulerësimin. "shumë mësuesve u intereson vetëm të kryejnë detyrën e tyre; duke shpjeguar mësimin dhe nuk u intereson më tej që të jenë më afër me nxënësit. "nëse kjo afri do të krijohet;, mendojmë që do të ndikojë në rezultatet tona pozitivisht sjelljen me ne ka dallim ndërmjet mësuesve të rinj dhe të vjetër' , 'disa mësues tregohen mjaft arrogantë në marrëdhënie me nxënësit:. 'etj. "në
prandaj bëhen diferencime për nxënësit si në vlerësim; ashtu edhe në trajtimin e tyre.
problemet ishin të gjithanshme. E vështruar më gjerë; kjo situatë është alarmante dhe kërkon analizë të thellë të gjithë komponentët e punës mësimore-edukative: Periudha e krizës në këto marrëdhënie nuk duhet lejuar të zgjatet më tej. Njëkohësisht; i duhet vënë fre eksportimit të saj. U takon; në radhë të parë; vetë mësuesve të vlerësojnë vetveten, qëndrimin e tyre në raport me nxënësit dhe mjedisin; pa lënë jashtë vëmendjes problemet e shumta me të cilat përballen ata çdo ditë. Që të rinjtë të jenë të etur për dije; të jenë aktivë dhe të pavarur në veprimtarinë njohëse; duhet të nxiten; qoftë edhe për një arritje të pjesshme; duke U shmangur nga përqendrimi 1 tepërt te mossuksesi apo ndonjë dështim i përkohshëm. Pra, për
Mësuesi është figurë e rëndësishme për nxënësin. Ai në shumë raste merret si referimi; si një pasqyrë e punës së shkollës. Në intervistat e realizuara me të rinjtë, ka vlerësime pozitive për punën e tyre të palodhur: Por ajo që bie më tepër në sy është fakti se nuk janë të shkëputura rastet kur tek një numër jo i vogël mësuesish shfaqin dukuri të cilat të bëjnë të ndjehesh me turp. Më shqetësuese paraqitet mungesa e idealizmit; arroganca dhe indiferentizmi në marrëdhëniet me adoleshentët. Të rinjtë përmendën e akuzuan mësues me emra e mbiemra për probleme konkrete të ndeshura; që cënojnë figurën morale të edukatorit; por edhe marrëdhëniet ndërmjet tyre. pikë gjithë
Në shkollë, qëllimi është gjithnjë human; prandaj kushtet dhe marrëdhëniet duhet të jënë sa më njerëzore; të përshkuara me frymë partneriteti të vertetë shoqëror Bërthama e personalitetit të të rinjve kërkon të vlerësohen motivet, të cilat vënë në lëvizje dhe nxisin interesat e tyre në
të gjitha fushat e jetës. Vlerësimet e mësuesit janë vendimtare. Ato mund të bëhen burim nxitjeje ose frenimi e mosbesimi; krenarie ose fyerjeje; mund të ngrenë gjendjen emocionale ose të shkaktojnë dëshprim. Për këtë arsye; mësuesi duhet të ketë mjeshtëri të lartë pedagogjike; ti vlerësojë nxënësit në përmbajtje; ti edukojë ata me parimet e vlerësimit dhe të krijojë sfond emocional pozitiv në çdo lloj vlerësimi; qoftë edhe kur është negatiu:
Në përgjigjet e dhëna nxënësit veçojnë si ngjarje me të hidhura në shkollë që u kanë mbetur në kujtesë: rastet e udekjes së një shoku apo shoqeje; kur kanë marrë një notë më të ulët nga ajo që kanë merituar; qortimin e ashpër përpara klasës; ndarjen me shokët ose shoqet; kur për arsye ekonomike nuk mund të marrin pjesë në ekskursione apo veprimtari të tjera të organizuara nga klasa; kur shoqërohen në komisariatin e policisë, kur janë ndarë me ndonjë
Nxënësit e moshës së rritur shkollore fillojnë të përcaktojnë vendin e tyre në gjithësinë e marrëdhënieve njerëzore. Ata vetëpërcaktohen; prandaj shfaqin ndryshime edhe në drejtim të motivacioneve mësimore. Adoleshentët e rivlerësojnë çdo lëndë mësimore të përcaktuar bazat e veprimtarisë së ardhshme profesionale në jetë. Në këtë përzgjedhje, ata përcaktojnë dhe interesohen për përvetësimin e njohurive më të domosdoshme; gjë e cila shkakton lënien pas dore të ndonjë disipline tjetër. Mësuesit në këtë moment nuk duhet të abuzojnë me prirjen që kanë të rinjtë për të mënjanuar mangësitë në disiplina të caktuara; duke praktikuar në ndonjë rast veprimtari të paligjshme me nxënësit në lëndët e tyre. Përgjegjësitë për zbrazëtitë e të rinjve në disiplina të ndryshme i kanë edhe mësuesit. Prandaj kërkohet të ndryshojë mentaliteti dhe metoda për shmangien e tyre me një kosto të përbashkët. për
mësues, kur ndodh që ta paralajmërojnë ose ta përjashtojnë nga shkolla; kur prishen marrëdhëniet me të dashurit e tyre etj.
Edhe lidhur me atë se çfarë u mungon nxënësve, u
Të rinjtë përjetojnë ngjarje intensive dhe është normale që disa lënë gjurmë më të thella. Mënyra si i perceptojnë ata këto momente, është e veçantë, por nuk u shmanget ligjësive të kësaj moshe. Këto kujtime përthyhen e pasqyrohen me frekuencë e intensitet të ndryshëm dhe ruhen për një kohë të gjatë. Njohja e këtyre gjendjeve emocionale nga mësuesit; është e domosdoshme; sepse mbi këto shqetësime duhet të ndërtojnë një nga drejtimet e strategjisë edukative për punën e tyre.<eos> |
<bos>Në familje komunikimi; toleranca dhe mirëkuptimi me prindërit; kushtet e mira ekonomike, ngrohtësia e prindërve të vërtetë, një motër ose një vëlla; prania e shumë të afërmëve për shkak të emigracionit etj.
Në shkollë mungojnë: laboratorë dhe mjetet mësimore, komunikimi, toleranca dhe sinqeriteti në bashkëpunimin mes njëri-tjetrit dhe me mësuesit e tyre; pastërtia dhe rregulli, notat e mira; siguria; uniformat e duhura; mjediset brenda dhe jashtë shkollës; bibliotekat e pasura etj.
Mungesat që rreshtohen më lart, janë vertetë të pranishme në jetën e përditshme të të rinjve. Ato kanë efekte të ndjeshme në mosarritjet; janë në shumë raste pengesa serioze për realizimin vetvetes, për arritjen e synimeve, realizimin e dëshirave, qëllimeve dhe objektivave. Disa nga mungesat e përmendura ndikojnë drejtpërdrejt në frenimin e zhvillimit të prirjeve dhe talenteve. Kjo gjendje shkakton tek të rinjtë dhimbje dhe zhgënjim; të cilat në ndonjë rast bëhen shkak për depresione të pariparueshme.
Po kështu; brenda shkollës nuk u respektohen disa të drejta, si: e drejta e fjalës, trajtimi i barabartë mes nxënësve; ndihma e mësuesve kur u kërkohet; e drejta e të vepruar kur është e mundshme etj . për
Po kështu, ende ka qëndrime patriarkale; të cilat shprehen në njërën a tjetrën formë në veprime të si: vetëvendosja; bashkëbisedimi; e drejta për të shkuar në veprimtari të ndryshme; e drejta për tu veshur sipas dëshirës; liria e mendimit dhe në disa raste liria e fjalës etj. tilla,
Ata shtojnë se më tepër shqetësim paraqesin marrëdhëniet që sundojnë atmosferën e shkollës, se mungesa e infrastrukturës së saj. Njëkohësisht; ata duan të dine se nëse mungojnë fondet për të blerë laboratorë; për të krijuar mjedise sa më të përshtatshme e funksionale për të krijuar kushte sa më ideale për zhvillimin e mësimit; çfarë pengon për të krijuar partneritet e marrëdhënie të gëzuara dhe motivuese në shkollë. Ndërtimi i marrëdhënieve të drejta; ku të sundojë respekti 1 ndërsjellë, etika; toleranca dhe humanizmi nuk kërkon investime në të holla, por kushton e peshon shumë më tepër se ato. Adoleshentët kanë dinjitet; të cilin me të drejtë luftojnë për ta mbrojtur; askush më shumë se mësuesi nuk e kupton dhe e ndjen këtë, prandaj ai kërkohet të jetë edhe luftëtari i parë për ta realizuar atë në jetën e përditshme.
Ka kundërshtime ndërmjet mendimeve të nxënësve për konceptimin e lirisë në familje. Ata mendojnë, në masën 2/3 e të intervistuarve; se prindërit i trajtojnë mirë. Në përgjigjet e tyre shihet se ka mjaft probleme në këto drejtime; në të njëjtën intervistë vërtetojnë me kundërthënie se kanë një përkujdesje e tutelë, që i pengon për të vepruar siç dëshirojnë në të vërtetë. Në disa raste vërehet mungesa e hapësirave
për të vepruar; kjo ka bërë që të zhvillohet një tip i varur; që megjithëse e dëshiron lirinë, nuk lufton për të dhe në një farë mënyre përshtatet me këtë gjendje. Familja vlerësohet dhe shihet si një shtyllë ku duhet mbështetur për shumë kohë, por në këto marrëdhënie ka konformizëm të papërligjur: Të dyja palëtjanë të rezervuara ndaj njëra-tjetrës; nuk e zhvillojnë sa dhe si duhet dialogun e vertetë dhe mbyllen në vetvete; gjë e cila nuk e problemin; përkundrazi i vonon dhe vështërson më tepër marrëdhëniet ndërmjet tyre. zgjidh
Për të shmangur disa nga problemet që shtrohen; komunikimi i hapur pa asnjë paragjykim është mënyra më e mirë dhe efektive që mund të praktikohet. Ka një numër të pafund rrugësh komunikimi e mirëkuptimi, mjafton që të ekzistojë vullneti, gatishmëria e nevojshme; sidomos nga të rriturit.
Duke analizuar intervistat e të rinjve, dallohen qartë edhe tipat e prindërve, të cilët mund ti klasifikojmë në këto grupe:
b.Në një grup tjetër mund të përmendim prindërit që kontrollojnë gjithçka me rreptësi; e cila për disa të rinj është e padurueshme, prandaj shpërthejnë konfliktet. Komunikimi në këtë tip familjesh prishet; fëmijët që përshtaten janë të varur; nuk kanë besim në vetvete dhe moralisht krahasuar me moshatarët e tyre janë më të papjekur gjë
a.Prindër që vlerësojnë të rinjtë, që bëjnë gjithçka për ti udhëhequr për ti bërë të pavarur; ata kontrollojnë zbatimin e detyrimeve pa cënuar të drejtat e tyre c.Më të vështira paraqiten rastet me prindërit që klasifikohen indiferent e dhunues, të rinjtë që rriten nga këta prindër pasqyrojnë mangësi në komunikim; janë të ashpër dhe të prirur për tu prekur shpejt nga veprime kriminale në të ardhmen.
## 5. nga narkotikët Larg
Orientimi i adoleshentëve nga e ardhmja; duke u dhënë sjelljet e arsyetuara pse duhet bërë ose jo diçka, është njëra ndër rrugët e drejta që duhet ndjekur për edukimin e tyre efektiv. Krijimi i një atmosfere përshtatjeje ndërmjet fjalëve, sjelljes dhe pasojave të drogës ka, gjithashtu; ndikim të madh për të krijuar ide të qarta parandaluese. Adoleshentët duhet të binden se çdo gjë nuk është krejtësisht e mirë apo e keqe, e drejtë apo e padrejtë. Prandaj zgjidhja e problemeve dhe marrja e vendimeve duhet bërë me kujdes e racionalitet. Natyrisht; kjo kërkon kohë, durim dhe energji të shumta dhe, mbi të gjitha, modele nga vetë të rriturit.
Në ditët tona, sidomos pas viteve ka gjetur një përhapje të gjerë sëmundja e rëndë e përdorimit të drogave të ndryshme. Format më të frytshme për të luftuar përdorimin e tyre nga moshat e reja ende nuk po japin frytin e duhur. Zgjidhjet duhen gjetur në veprimtarinë e drejtpërdrejtë. Ato nuk mund të jenë moralizimi, kërcnimi, statistika; por ndërgjegjësimi i adoleshentëve për faktin e rrezikun konkret; si këto lëndë veprojnë mbi trupin dhe mendjen e njeriut; ç'pasoja fatale sjellin për jetën e tyre.
dhënat që nxorëm nga pyetësori mësipërm; menduam se për ta verifikuar më mirë këtë problem, të zhvillonim një anketë tjetër me 1890 nxënës të shkollave të mesme në disa shkolla në zonat veriore të vendit, përmes së cilës u synua të nxirreshin disa përfundime për përmasat e përhapjes së kësaj dukurie, mjediset e përdorimit; faktorët që e nxisin dhe që e frenojnë përdorimin e narkotikëve.
Le ta vështrojmë këtë dukuri përmes përgjigjeve të të rinjve, e shprehur kjo edhe në përqindje:
1.A
e
a-Po njihni drogën dhe efektet e saj negative ?
80,89
b-Jo
19,29
2. A keni provuar drogë dhe sa here konkretisht?
a-
Një herë
b- Më shumë se një herë
6,19
3,89
C- Jo
90,19
## 3- A përdorni duhan dhe pije alkoolike?
Rrallë
38,29
b- Rregullisht
4,2 %
c- Fare
4- A mbani lidhje a- Po
b- Jo
5,69
me përsona që marrin drogë ?
83,19
5- A gjendet me vështirësi droga ?
a- Po b- Jo
- 6Sipas
b- Heroninë
- aCigare me bimë narkotike
CKokainë
58,59
68,79
6,4%
d- Barna narkotike
13,89
7 - Duke pasur parasysh një përdoruesi droge që ju njihni, është:
a- Mashkull
87%
b- Femër
139<eos> |
<bos>| 8- Drogëpërdoruesi konkret që ju njihni; rrjedh nga: | |
|--------------------------------------------------------------------------|-----------------------------------------------------|
| a- Familje normale | 11,29 |
| b- Me prindër të divorcuar | 14% |
| C- Pa prindër ose me një prind | 16,89 |
| d-Me prindër të shthurur, të alkoolizuar 489 | d-Me prindër të shthurur, të alkoolizuar 489 |
| 9- Duke u nisur nga një drogëpërdorues ju njihni, prindërit ka: | konkret që |
| a- Me arsim të lartë | 23,49 |
| b- Me arsim të mesëm | 36,6% |
| c- Me arsim 8-vjeçar | 40 % |
| 10- Drogëpërdoruesi konkret që ju njihni; një familje me nivel ekonomik: | rrjedh nga |
| a- Të mirë | 47,59 |
| b- Me nivel mesatar | 43 % |
| c- Të varfër | 9,59 |
| 11- Duke ju referuar një droge përdoruesi konkret që | |
| ju njihni, është i moshës: | ju njihni, është i moshës: |
| a- 14-18 vjeç | 3,89 |
| b- 18-25 vjeç | 54 % |
| C- Mbi 25 vjeç | 13,29 |
| 12- Cilat janë motivet e përdorimit të drogës ? | 12- Cilat janë motivet e përdorimit të drogës ? |
| a- Fatkeqësi familjare | 18,4 % |
| b- Drama vetjake | 25,6 % |
| C- Nga kurioziteti | 56 % |
| 13- Cilat momentet ndikojnë më shumë për të filluar | 13- Cilat momentet ndikojnë më shumë për të filluar |
| drogën? a- Ekskursionet | 10 % |
b- Diskoteka
8 %
C- Ditëlindje, festa të ndryshme
24 %
d- Lidhjet me përdorues droge
58 %
14- Kë duhet të fajsojmë për përdorimin e drogës?
a- Vetë individin
46,69
b- Familjen
9 %
C- Grupin e tij shoqëror
12 %
d- Trafikantët e drogës
18,4 %
e- Shtetin
14 %
15-Ç ju trembin më shumë për të ardhmen ?
a- Vështirësitë ekonomike
22,3 %
b- Mungesa e fatit
22,2 %
C- Droga
19,5 %
d- Lufta
26 %
## 16-Ajeni të kënaqur nga gjendja në të cilën ndodheni ju dhe familja juaj aktualisht ?
a- Shumë të kënaqur
27 %
b- Të kënaqur
51,1 %
C- Të pakënaqur
21, 99
17- Në rast se keni probleme me drogën; kujt do ti drejtoheshit për ndihmë ?
a- Askujt
8,2 %
b- Familjes
35,1 %
Spitalit
24 %
d- Shoqërisë
17 %
e- Policisë
9,3 %
f- OJF-ve
6,4 %
| drogën ? | 18-Cilat institucione mendoni se luftojnë më efektshëm | |
|--------------------|----------------------------------------------------------|----------------------|
| a- Pushteti vendor | 4 % | |
| | 35 % | b- Organet e arsimit |
| c- Policia | 32 | % |
| d- OJF-të | 29 % | |
Nga analiza e përfundimeve të kësaj interviste dallohet qartë se dukuria është e përhapur edhe në zona, disa të ashtuquajtura të mbyllura, me një nivel jo të lartë të zhvillimit ekonomik. Është kjo arsyeja pse kërkohet vëmendje e veçantë nga të gjithë faktorët shoqërorë, për të ndikuar për parandalimin; mënjanimin dhe luftën kundër narkotikëve.
Përmasat dhe shkalla e shtrirjes së përdorimit të drogës është e ndryshme. Ajo varet nga funksionimi familjes, mjedisi shoqëror ku rriten të rinjtë, shkalla e angazhimit të shkollës; shoqërisë për të parandaluar e për të luftuar këtë sëmundje. Asnjë kategori familjesh nuk ka imunitet të plotë, edhe të varfërit edhe të pasurit i kanë këto probleme, por përmasat janë të ndryshme. Raportet e përdorimit, tipi familjes nga rrjedhin rëndom këto kontigjente; mosha; gjinia; mjediset që e nxisin më shumë përdorimin e narkotikëve janë evidentuar pothuajse drejt nga të intervistuarit, por ka edhe deviacione; të cilat rrjedhin prej faktorëve specifikë. Rezultatet na rikonfirmojnë se ku janë burimet kryesore të kësaj dukurie; përmasat reale dhe problemet më të mprehta që rrjedhin prej tyre. Problemi qëndron në faktin se pasi kemi zbuluar nga vjen e keqja; të përcaktojmë rrugët efektive për ta mënjanuar atë. Të anketuarit mendoj se janë shprehur saktë se ku besojnë më tepër dhe ku kanë më shumë rezerva, kush ndihmon në të vertetë e kush neglizhon në këtë drejtim. Në këtë frymë po shfaqim ndonjë mendim për faktorët kryesorë të lartëpërmendur.
Në shkollë nxënësit kalojnë një pjesë të madhe të kohës, atje marrin informacion, njohuri dhe fitojnë shprehi. Kjo është arsyeja pse shkolla është partneri kryesor i familjes për edukimin e të rinjve dhe nxitjen e tyre në luftë pa kompromis kundër përdorimit të drogës dhe stimulantëve të tjerë të dëmshëm për ta. Mësuesi me punën e tij të vazhdueshme synon ti edukojë nxënësit e të zhvillojë tek ata shprehi me vlerë që të përballojnë trysninë negative që ushtrohet nga të gjitha krahët. Të rinjtë duhen mbështetur e duhen ndihmuar që të krijojnë një orientim të qartë për të ardhmen e tyre. Kjo do të përmbajë arsye për ti thënë jo e për të mposhtur tundimet që vijnë nga faktorë të ndryshëm. Dhënia e njohurive për funksionimin e organizmit njerëzor; informacionet për efektet negative të narkotikve etj ., ndikojnë dukshëm për të krijuar ide të sakta dhe për ndërgjegjësimin e plotë të të rinjve. Moralizimi i tepruar për rreziqet e mjedisit rrethues, pa u shoqërua me informacion të nevojshëm; nuk jep rezultatin e duhur; sepse adoleshentët priren drejt aksiomës çdo gjë është e mundshme; por nuk është e sigurtë. asgjë
Në këtë fazë edhe prindërit duhet të kenë informacion të plotë për narkotikët dhe efektet e tyre. Fakti që adoleshentët fillojnë të harxhojnë më shumë kohë jashtë familjes; duke bërë pjesë në grupe të ndryshme shoqërore; duhet vlerësuar seriozisht. Pjesëmarrja në grupe të caktuara bën që ndikimi i të tjerëve; të rriturve apo moshatarëve; të jetë gjithnjë e më madh. Në këtë moment prindërit kërkohet të jenë të informuar për fëmijët e tyre, por jo duke bërë survejime; presione e moralizime. Njëra ndër rugët më të frytshme është edhe pjesëmarrja në jetën e përditshme të të rinjve në forma të përshtatshme, pa ndikuar që të kthehen në të padëshirueshëm; aq më në qesharakë. pak
Prindërit kanë rol të rëndësishëm në këtë çast, ata vlerësojnë, nxisin, njohin dhe mbështesin të rinjtë për edukimin normal, duke mbetur burim vlerash për ta. Dhënia e lirisë pa kujdes e ndihmë; pa komunikim të hapur; pa ditur se me kë shoqërohen ata; cilëtjanë shokët; çprejardhje kanë, nuk ka asnjë vlerë, madje mund të jap efekte të kundërta. Konflikti mes prindërve dhe të rinjve është natyrshëm në adoleshencë, por ai kërkohet të trajtohet me vemendjen e nevojshme. Pa marrë shumë parasysh përgjigjet e të rinjve, ajo që vërehet është se në shkollë nuk bëhet sa duhet për luftën reale kundër përdorimit të narkotikëve. Problemi është urgjent; ai pranohet me dhimbje, me gjysmë zëri, por përmasat e verteta nuk dihen; sepse ka njëfarë ndrojtje tu përballur me të vertetën. Për pasojë, taktika dhe strategjitë për të zhvilluar luftë sipas stadeve dhe kategorive të përdoruesve, lë mjaft për të dëshiruar. Për këtë arsye, edhe besimi i të rinjve te shkolla është disi duke u lëkundur: Prindërit janë më të vlerësuar në këtë drejtim, siç dëshmohet nga vetë të rinjtë, por faktorët e tjerë përgjegjës nuk luajnë rolin e duhur për luftën dhe parandalimin e këtyre dukurive. Pozita direktive e shkollës dhe organeve të tjera, mospërballja e mirëfilltë me rastet konkrete etj., ndikojnë në mbylljen; fshehjen dhe zbehjen e luftës për parandalimin e ngacmuesve të rrezikshëm për adoleshentët. Institucionet e mirëfillta edukative nuk mund ta faturojnë këtë mision tek shoqatat; të cilat; për hir të së vërtetës, në shumë raste po përballojnë me mjaft profesionalizëm edhe dobësitë e faktorve të tjerë përgjegjës. për
Siç shihet nga të dhënat e mësipërme, adoleshenca është jashtëzakonisht e prekshme nga dukuritë negative. Shqetësimi fizik, ankthi për të ardhmen; kërkimi i identitetit janë karakteristika tipike të kësaj moshe; por dhe joshja;<eos> |
<bos>presioni nga grupe të ndryshme shoqërore e nxisin çdo të ri të provojë drogën. Me rëndësi është të bëhet dallimi i të rinjve që e përdorin drogën rastësisht për kureshtje; me përdoruesit e saj të përhershëm; që mbi këtë bazë të përcaktohen rrugët e veprimtarisë së frytshme edukative. U përket vetë të rinjve të distancohen nga përdorimi drogave të ndryshme. Të rriturit më teper se ti ndalojnë, duhet të gjejnë shkaqet që shtyjnë drejt drogës për tu paraqitur atyre jo një përfytyrim; por një realitet të vertetë ku mund të gjejnë e të giykojnë veten; që ata të mos vazhdojnë në të ardhmen të sillen sikur s'ka ndodhur gjë.
## Epilog
doleshenca është një periudhë kritike, që përkon me kalimin nga fëmijëria në moshën e lirisë , pavarsisë, identitetit vetjak dhe pjekurisë. Në këtë kalim bëhen kapërcime të stuhishme, ulje dhe ngjitje, frekuenca e të cilave varet; veç të tjerash, edhe nga ritmi vetjak. Njohja e këtyre veçorive, duke i identifikuar edhe për çdo adoleshent nga prindërit e mësuesit, përbën një parakusht të domosdoshëm për punën e suksesshme me të rinjtë .
Ndjeshmëria është ndër cilësitë më të shfaqura në këtë moshë. Ajo ndikon në shpejtësinë apo vonesën e realizimit të këtij hopi, pavarësisht nga gjatësia e rrugës, që duhet përshkuar për pranimin e përgjegjësive qytetare. Duke e respektuar këtë veti, kërkohet që të punohet me kërkesa të vazhdueshme e në ritje për të respektuar ritmin normal. Krizat; kundërshtitë dhe shpërthimet karakteristike të kësaj periudhe kanë origjinë të brendshme, por shkaktohen edhe nga mjedisi në të cilin rritet adoleshenti. Kufijtë kohorë të këtij procesi janë të hapur. Ato i përkasin viteve në të cilët fëmija rritet në planin fiziologjik e psikologjik, deri sa arrin të fitojë aftësi e shprehi për të përballuar jetën. Vëzhgimi i këtij procesi duhet të bëhet në vijimësi. Ndërhyrjet kërkohet të realizohen me takt në kohën e volitshme dhe kryesisht nëpërmjet pjesëmarrjes në veprimtari të ndryshme.
Të rinjtë janë në ankth. Ata krijojnë përfytyrime të pafundme, të cilat i trazojnë nga çasti në çast; stresohen e revoltohen shpejt; përpiqen e nxitojnë që të rriten menjëherë; që të mos vonohen e të mbeten gjithnjë fëmijë. Kërkesat e për dështime; e cila brengos ata. Prandaj ky është momenti më 1 përshtatshëm për ti mbështetur e për ti mbrojtur; për ti ndërgjegjësuar se çdo arritje, përveç energjive, kërkon edhe kohën e nevojshme. Adoleshentët janë mjaft të prekshëm; prandaj veprimet e pamenduara të të rriturve i revoltojnë dhe krijojnë rrezik për shembjen e këtyre marrëdhënieve për të ardhmen. Prindërit dhe edukatorët kërkohet të jenë të matur; ata duhet të ngjallin besim; guxim dhe të zgjojnë vrulle tek adoleshentët; duke shmangur kështu mundësinë e shfaqjes së depresionit; negativizmit apo agresionit; që janë të pranishme në rast mossuksesi. Kjo periudhë kohore e adoleshentëve është e copëzuar dhe karakterizohet me përjetime të dyzuara nga vuajtje të mëdha në kënaqësi e gëzime të pafundme; duke kapërcyer papritmas nivelet e gjendjeve shpirtërore. Ndërtimi dhe zbatimi i një taktike elastike edukative të mbështetur në veçoritë individuale të të rinjve, ndikon në zbutjen e efekteve që mund të lënë gjurmë të thella. Një ndër kontraditat; që shkakton dhimbje te të rinjtë, është fakti se disa prindër jetojnë me përfytyrime dhe vihen në garë me fëmijët e vet; gjë e cila lind si reaksion kompensimi për rininë e tyre të munguar. Ndodh jo rrallë që prindër nostalgjikë; me nivel të dyshimtë kulturor i bombardojnë të rinjtë me moral, duke u kujtuar historitë e tyre, vështirësitë që kanë kapërcyer dhe triumfin në jetë. Pastaj fillon krahasimi 1 gjendjes, kryesisht asaj ekonomike; në të dyja kohët, përmes së cilës kërkohet të shfaqen epërsitë e brezit të rritur. Kjo dukuri me nuanca gjë çdo
xhelozie e rivaliteti është shumë e dëmshme, ajo vë në peshore për të krahasuar gjëra krejt të ndryshme, me largësi jo vetëm kohore dhe ekonomike, por mbi të gjitha botëkuptimore.
Të rinjtë kanë një jetë emotive të ndërlikuar; janë besnikë, por edhe të lëvizshëm, pushtohen nga ndjenja të këmbyera; që përshkohen prej gëzimit; por edhe nga frika për të ardhmen. Prandaj kërkojnë me çdo suksesin e në jetë, vonesa e të cilit i brengos pa masë. çmim çastit
Adoleshentët janë aktivë. Ata karakterizohen nga shpërthimi, humori dhe lëvizshmëria e madhe, nxiten drejt dijes e përparimit; manifestojnë shpirtin kërkues e konkurrues duke përdorur mjete e rrugë të ndryshme. Në rastet kur manifestohen praktika të gabuara, duhet treguar vëmendje e kujdes nga edukatorët. Ndikimi; përzgjedhja dhe ndërhyrja duhen bërë në momentin e përshtatshëm dhe me takt; për të mos shkaktuar reagime negative.
Adoleshentët shfaqen në shumë raste kundërshtues ndaj prindërve, janë në kërkim të unit të tyre, respektojnë e dashurojnë, por luftojnë gjithnjë për të qenë të pavarur. Ata kanë interesa në fusha të ndryshme, prandaj përpiqen ti realizojnë dhe kërkojnë të dallohen nga gjithë të tjerët. I kushtojnë vemendje ruajtjes së përgjegjësive në familje, shkollë e shoqëri, por janë në nxitim të madh për tu rritur sa më shpejt. Nga kjo ndodh shpesh që këto marrëdhënie të tronditen seriozisht. Dëshirojnë të arrijnë sukses e lumturi të menjëhershme, duke synuar e duke projektuar në disa raste objektiva të paarritshëm në kohë.
Adoleshentët rebelohen shpesh me prindërit e tyre, aq sa marrëdhëniet në familje vihen në pikëpyetje të plotë. Mund të ndodhë edhe largimi nga familja, duke demonstruar jo vetëm pakënaqësi; por edhe prirje për të qenë të pavarur
me çdo çmim. Kjo dukuri ekziston në shumicë te masa e adoleshentëve, por shfaqja e saj është specifike. Revolta mund të jetë e hapur; e cila shkaktohet nga faktorë të ndryshëm, të karakterit ekonomik, shoqëror; psikik etj . Në të gjitha këto raste ajo vërehet nga prindërit dhe mësuesit; kështu krijohen mundësitë për të marrë masat e nevojshme. Ndodh shpesh që rebelimi të jetë i pashpallur; i brendshëm, prandaj të krijohet përshtypja iluzive se gjithçka po shkon mirë. Këto janë rastet më të vështira; të cilat duhen studiuar e mënjanuar me shumë vëmendje.
Në adoleshencë fillon të rritet prirja e marrëdhënieve më të ngrohta me shoqërinë se me familjen. Në këtë kohë lindin miqësitë e ngushta. Adoleshentët kanë shumë kërkesa për tu rritur; ndërsa prindërit dhe shoqëria u japin atyre të nevojshmen; por nuk arrijnë tua plotësojnë dëshirat. Prandaj ata kërkojnë zgjidhje të tjera, të cilat në jo raste mund të dalin të gabuara dhe bëhen burim për manifestimin e dukurive negative. Adoleshenca mund të vlerësohet si moshë e dashurisë dhe miqësisë, ku të rinjtë kërkojnë ti gjinden pranë njëri-tjetrit për të amortizuar vështirësitë e të shmangur vetminë. Ata kanë prirje për të qenë së bashku; si një mundësi më tepër për të përballuar çdo çast të jetës së pak për
Adoleshentët tronditen nga indiferenca; mospërfillja. Ata zemërohen, kur mendimet e tyre nuk vlerësohen apo nuk u kushtohet vemendja e nevojshme. Zhvillimet fiziologjike dhe psikike kanë intensitet të lartë, por ato shoqërohen në jo raste me probleme, të cilat nëse nuk paraprihen; shkaktojnë dhimbje e trauma, në raste të shkëputura edhe të pariparueshme. Praktikimi i një strategjie rinore edukimi për këto dukuri nga familja dhe shkolla, do të ndikonte pozitivisht për zbutjen e shmangien e tyre. pak<eos> |
<bos>Adoleshenca është një dukuri universale; por ajo ka specifika të veçanta për individë e kohë të ndryshme. Dallimet dhe ngjashmëritjanë të pashmangashme; por individualitetet sado që të përshtaten; kanë veçori të tyre zhvillimi e ritmesh, që e bëjnë shumë të ndërlikuar trajtimin dhe edukimin e të rinjve. Njohja dhe respektimi i parimeve bazë të edukimit për të respektuar fazat e zhvillimit individual në planin fizik, emocional e psikik, përbën parakushtin për të arritur sukses në edukimin e të rinjve. Pavarësisht dëshirës, që kanë prindërit për të ndërtuar marrëdhënie funksionale me adoleshentët; na duhet të pranojmë se ka mjaft probleme; që rrjedhin më tepër nga ndryshimet e mentaliteteve se ato të moshave.
Ka edhe vështirësi të tjera të sferës psikike që marrëdhëniet prind-fëmijë i qojnë në kufijtë e shpërthimit. Ne flasim për karakteristika dhe cilësi të adoleshentëve; për veçori të zhvillimit të tyre, por duhet të kemi të qartë se njohja dhe zbërthimi botës mendore, fizike dhe, sidomos, shpirtërore, Mirëpo pa e njohur atë dhe ligjësitë e saj, është e pamundshme të ndërtohet një strategji racionale edukimi. qoftë
Vërtetë edhe vetë prindërit dikur kanë qenë të rinj, kanë ëndrruar dhe kanë arritur objektiva në jetën e tyre, por kjo nuk përbën ndonjë kusht për të qenë të sukseshëm në edukimin e modeleve që dëshirojnë. Janë shumë faktorë, përveç moshës, që ndan brezat e sotëm me ata të disa dhjetëvjeçarëve të mëparshëm. Nuk është në mes vetëm shoqërore; ekonomike etj. Ritmet e ndryshimeve në jetë, tani janë më të larta. Këto pasqyrohen edhe në mentalitetin dhe ndërgjegjen e individit. Për këtë arsye ndryshimi i brezave është i ndjeshëm dhe jo në pak raste, 1 thellë, gjë e cila bëhet edhe pengesë mbi të cilën lindin kundërshtitë.
Me të drejtë ndonjëri mund të thotë se me këtë gjendje ekonomike dhe krizë që po përjeton, familja shqiptare e ka të vështirë tu përgjigjet këtyre kërkesave. Por kjo nuk qendron plotësisht:. Gjithkush bën llogaritë e tij, natyrisht jashtë saj nuk ka si të mbetet krijimi i familjes dhe përballimi i kostos që rrjedh prej saj, por edhe në rastin më të vështirë prindërit nuk duhet të shkarkojnë barrën e tyre mbi shpatullat e fëmijëve. Marrëdhëniet dhe komunikimet në familje, veçanërisht në prani të të rinjve, duhet të jenë të ngrohta; pa ngarkesa të tepërta emotive, pa agresivitet e dhunë; edhe nëse nuk ruhet gjithnjë fryma miqësore, të paktën të shmangen qëndrimet armiqësore.
Me këto që thamë, nuk kërkojmë të përligjim varfërinë dhe mungesat e të mirave materiale; të cilat pa asnjë diskutim ndikojnë në mirërritjen e fëmijëve; por në asnjë rast ato nuk duhet të absolutizohen. Këtë e verteton edhe përvoja e brezave tanë më të rritur; të cilët, pavarësisht kushteve ekonomike; kanë arritje shoqërisht të vlerësuara: patur
Një atmosferë e rëndë familjare; e cila krijohet jo vetëm nga mungesat ekonomike; është faktor nxitës për përgatitjen e kontigjenteve të padëshiruara nga vetë familja; por edhe nga gjithë shoqëria. Sot në tërësi po studiohet e po diskutohet fakti si niveli i lartë ekonomik i familjeve në vendet e zhuilluara nuk po jep rezultatet e dëshiruara; madje në disa vende po jep efekte të kundërta nga ato që priten. Plotësimi maksimal i kërkesave ekonomike i të të rinjve nga familja dhe shoqëria e konsumit po shëndërrohet në burim demotivimi për të studiuar dhe për të arritur rezultate të kënaqshme në mësime.
Adoleshenca ulerësohet si mosha e rilindjes. Ajo përmban energji e zhvillime të jashtëzakoshme: Mirëpo në mes përpjekjeve; ndikimit të familjes; shkollës e shoqërisë
për të formuar vlera e bindje dhe interesave e aftësive individuale të të rinjve shpesh ka mospërputhje; gjë e cila bëhet bazë e konflikteve. Revolta dhe pakënaqësi lindin edhe për shkaqe të natyrave shoqërore e të qëndrimeve sentimentale. Ato shpërthejnë në dhe prishin ritmin normal të punës. çast
Edukatori; prindi, mësuesi duhet të kontrollojnë dhe të zbulojnë se çfarë ndodh në të vërtetë me adoleshentët; është shkaku vertetë grindjeve; pse adoleshentët sillen jashtë natyrës së tyre të vertetë; gënjejnë, shmangen; veprojnë fshehurazi etj. Këto e mjaft probleme të tjera kërkojnë përgjigje e zhvillim të specializuar jashtë emocioneve të çastit.
Të rinjtë, meqë janë të brishtë e të ndjeshëm, në lëvizje e ndryshim të shpejtë të brendshëm dhe të jashtëm; të drejtuar apo të vetëdijshëm, e kanë të pamundshme në disa raste të përmbahen. Për këtë arsye ata, ndonëse nuk i kanë mjetet e nevojshme, nuk bëjnë llogaritje forcash; por shpërthejnë në revoltë, e cila në më të shumtën e rasteve ka karakter ideal, jomaterial. Kur kjo dukuri shfaqet; mund të themi se është gjysma e të keqes; por në mjaft raste ajo mbetet e mbyllur; zhvillohet në heshtje dhe jo vetëm ndikon në rrënimin e marrëdhënieve; por jep efekte negative për edukimin e subjektit; ndonjëherë me pasoja të pariparueshme.
Në kohën e sotme gjërat kanë evoluar; zhvillimi teknikës; teknologjisë; përsosja dhe përhapja e mjeteve të komunikimit masiv krijojnë mundësi reale për përdorimin e larmishëm të formave dhe metodave të edukimit. Mbi këtë bazë mund të përcaktohet çfarë duhet e nuk duhet zbatuar në marrëdhëniet me adoleshentët.
Adoleshenca është moshë delikate, prandaj të rriturit duhet të jenë të kujdesshëm në trajtimin dhe në ndërtimin e
marrëdhënieve me të. Duhet të kemi të qartë se vetëm ndryshimet fiziologjike bëjnë që adoleshentët; qoftë edhe në mënyrë të vetëvetishme të përjetojnë e të kalojnë në Në këtë moshë fillojnë e shfaqen probleme lidhur me pavarsinë, shkollimin; zgjedhjen e profesionit dhe statusin e tyre shoqëror e jetësor. Nga mungesa e përvojës; ekuilibrit dhe formimit të përgjithshëm, të rinjtë shpesh dështojnë dhe demoralizohen. Prandaj në këto momente është më se e domosdoshme prania dhe ndihma e kualifikuar që duhet dhënë ndaj tyre.
Tek adoleshenti ndjenja e përgjegjësisë zhvillohet vetëm kur arrin të giykojë për gjithë veprimtarinë e vet; mirë apo pë kur të ndjejë për gabimet e sjelljet e tij të padenja. Kështu ndodh edhe në familje e në institucionin e shkollës kur ka mirëkuptim e dashuri, ka nxitje të brendshme të vetëdijshme për të bërë analizë të vërtetë të veprimeve dhe të ecurive. Një klimë e tillë ndikon që adoleshentët të përgatiten për të realizuar edhe vetedukimin; 1 cili nuk nënkupton lënien pas dore të edukimit dhe ndikimit prej prindërve dhe mësuesve. për keq
Duke dashur të sjell një pasqyrë të problematikës së moshës që mban mbi vete shpresat dhe ëndërrat për të ardhmen; nuk mund të lija pa shprehur edhe shqetësimet që brezi im ka ndjerë në vetvete. Pra, vështrimi është rrjedhojë vrojtimeve të drejtpërdrejta në punën e institucioneve arsimore, në jetën e të rinjve, si dhe në shndërrimet që ka diktuar koha në familjet tona. Por këtu dalin problemet dhe përgjegjësitë sipas rolit që luajnë dhe vendit që zënë si aktorë të përbashkët në këtë dukuri tipike të moshës së shpërthimeve.
Adoleshentët janë të përfshirë nga ndjenja e të përjetuarit të të rriturit; megjithëse janë të bindur se shumë gjëra nuk i kanë arritur; por; në të njëjtën kohë, ata vlerësojnë<eos> |
<bos>se kanë fituar më tepër aftësi për të qenë në gjendje të çajnë në mënyrë të pavarur në shtigjet plot të panjohura të jetës. Ata nuk ndjekin në mënyrë të verbër shembullin e të rriturve, nuk imitojnë siç bënin dikur kur ishin fëmijë. Ata janë në kërkim të un-it, në kërkim të zbulimit të vetes së tyre. Për këtë arsye ata janë kritikë ndaj prindërve dhe mësuesve; ndaj gjithë shoqërisë.
Në adoleshencë motivi përgjegjësisë fillon e merr përparësi ndaj motivit të arritjes. Por nga shkaqe të ndryshme; edhe nga mungesa e aftësive të duhura jo për faj të tyre, mund të lindë mosbesimi dhe bashkë me të edhe ndjenja e dështimit. Ky është një rrezik që duhet parandaluar: në përgjithësi, interesat e adoleshentëve janë pa kufij matës;, këtu edhe për shkollën dhe lëndë të veçanta, këtu edhe për ndryshime të shpejta në marrëdhëniet shoqërore, në tërësi, dhe brenda vetë familjes e rrethit shoqëror; në veçanti. Prandaj kërkohet të njihen dhe të vlerësohen këto prirje e interesa. Sepse,
Adoleshenca është moshë vrulli të paparë; gjë që ka shpjegimet e saj, por për ta kanalizuar e ta drejtuar këtë në mënyrë të organizuar; kërkohet kujdes e mjeshtëri revoltat dhe papajtueshmëritë që trajtuam; kanë vlerat e tyre. Ato nuk duhet të krijojnë alarme të panevojshme; por vemendja duhet përqendruar tek trajtimi dhe menaxhimi tyre efektiv. Dëshirat e tyre që nuk mund të plotësohen në sfera të ndryshme të jetës së përditshme, përmbushen në fantazi. Ndjenjat e nevojat në rastet e munguara, realizohen në botën e shmangur njëfarë kënaqësie dhe qetësie iluzive. për
Adoleshenca është lulja e jetës; por që të përjetohet si e tillë, duhet investuar shumë nga ana morale, financiare e
shoqërore; %jë që përcakton në një masë të madhe arritjen e suksesit në tërë veprimtarinë tonë.
## Falenderim:
Për hartimin e kësaj esseje jam nxitur dhe jam ndihmuar nga shumë kolegë; mësues; nxënës e specialistë të arsimit; të cilët me pasion e përkushtim po shëndrrohen në personazhet më të rëndësishme të përpunimit dhe të realizimit të edukimit.
Falenderime të veçanta shkojnë për komunën e Fanit; personalisht për kryetarin e saj; 2. Mark Marku; që tregoi interesim të madh për botimin e këtij libri.
Gjej rastin ti falenderoj e ti përshendes të gjithë. Me këtë rast, s'mund të lë pa veçuar konsulentin shkencor dhe redaktorët, të cilët me ndihmesën e pakursyer ndikuan në realizimin e plotë të essesë.
## BIBLIOGRAFI
| 1. ~Mësuesit; shkollat dhe shoqëria Myra David Sadker; |
|-------------------------------------------------------------------|
| Eureka' 95 |
| 2 "Si ta përballojmë stresin" , dr. Peter Tyrer; përkthim P Xhelo |
| Tiranë 2000 ISBN 99927-698-4-x |
| 3 'Psikologjia zhvillimore' Mithat Hoxha, Shkodër; 2002 |
| ISBN 999 27-49-14-8 |
| 4 Aftësitë për jetën; Tiranë 2002 |
| 5. Dashuria dhe gruaja, Artur Shopenhauer; përkthim P |
| Logoreci; Tiranë; 1999 ISBN 99927-603-5-4 |
| 6 "Social-Psikologjia" = David G. përkthim E. Çela Myers, ~ |
| Tiranë, 2003 ISBN 999 27-54-62-1 |
| 7 . 'Psikologjia' Terry Pettijohn; Tiranë, 1996 |
| 8. "Mendja e pashkolluar' H. Gardner: përkthim, ISP Tiranë, |
| 2002 9 "Psikologjia e zbatuar në mësimdhënie' RF Biehler J |
| Snowman. përkthim, ISP Tiranë 2004. |
| 10. Forcat e ndryshimit në arsim Michael Fullaun, përkthim; |
| ISP Tiranë 2003 |
| 1l. Dimensionet e mendjes, Hauard Gardner. Përkthim ISP |
| Tiranë 2003 |
| 11. "Në rrugën që rrallë shkohet" Skott (1) DHE (2) |
| 12. Fransuazë Dolto; Tiranë, 2003, ISBN: 99927 - |
| 54-38-9 |
| 13. Parapsikologjia' Milan Riz Tiranë, 2002, |
| ISBN: 99927 - |
| 48-78-8 |
| 14. ISBN: 99927-48-84 - | 'Psikologji e shkrimit;, Rolando Marchesan; Tiranë, 2002 |
|---------------------------|---------------------------------------------------------------|
| 15. | Historia e arsimit dhe mendimit pedagogjik shqiptar; vëll. I, |
| Tiranë, 2003 | Tiranë, 2003 |
| 16. | 'Psikologji sociale' |
| 17. | "Adoleshenca E Dragoti |
| 18. | Drejt vetëmësimit dhe vetëformimit intelektual perma- |
| nent' | Mark Vuji, 2003 |
| 19. | "Për një mësim dhe edukim ndryshe' Q. Dushku, Lezhë, |
| 2002 . | 2002 . |
| 20. | "Si mund të mësohet në mënyrë aktive e krijuese?' Mark |
| Vuji, Tiranë; 1999 | |
## PËRMBAJTJA
| "Adoleshenca; stina e shpërthimeve' një ndihmesë për zgjidhjen e problemeve të kohës | 3 |
|----------------------------------------------------------------------------------------|-----|
| Pak fjalë lexuesit. | |
| KREU 1 | |
| MOSHA E ZHVILLIMEVE TË VRULLSHME | 11 |
| Kur fillon dhe përfundon adoleshenca? | 11 |
| Vajzat e djemtë-orientime të identifikuara, adoleshenca mbetet universale | 17 |
| Tranzicioni moral | 23 |
| Vlerësimi i motivon të rinjtë | 25 |
| Përpjekje për sisteme sjelljesh të reja | 30 |
| Lindja e projektit për jetën | 32 |
| Formimi i identitetit | 34 |
| Bindjet pjesë e identitetit | 38 |
| KREU II | |
| TEORI TË EVOLUCIONIT MENDOR DHE TË SJELLJEVE SHOQËRORE | 41 |
| Të menduarit abstrak e refleksiv | 41 |
| A matet inteligjenca? | 47 |
| lidhet disleksia me inteligjencën? | 49 |
| Cili është ndikimi i kushteve shoqërore? | 50 |
| Nga pjekuria biologjike në pjekurinë shoqërore | 52 |
| Misteri dëshirës | 53 |
| Personaliteti formohet shkallë-shkallë | 56 |
## KREU II
| ADOLESHENTËT DHE FAMILJA | 61 |
|----------------------------------------------------------------------------------|---------|
| Prindër dhe adoleshentë raport tepër i vështirë | 61 |
| Nga buron konflikti? | 67 |
| Pranimi dhe kontrolli | 71 |
| Përjetim marrëdhënieve të brezave | 74 |
| Nevoja për baraspesha të tjera | 78 |
| Kërkesa për statusin e të rriturit _ | 84 |
| Atmosfera familjare | 87 |
| Kriza e komunikimit | 89 |
| Nga marrëdhëniet etike në afektive | 98 |
| KREU IV | KREU IV |
| RAPORTET ME INSTITUCIONET SHKOLLORE | 103 |
| Mësuesi dhe modelet shoqërore | 103 |
| Bashkëpunëtorë të ngushtë të të njëjtit proces | 107 |
| Ndikimi i aftësisë profesionale | 110 |
| KREU V | KREU V |
| LIDHJET SHOQËRORE | 115 |
| Marrëdhëniet shoqërore dhe ngarkesa e tyre | 115 |
| Vlerësimi i raporteve shoqërore | 117 |
| Mbështetje te bashkëmoshatarët | 119 |
| Përbërja e grupit | 122 |
| Shërbimi mbrojtës i grupit | 126 |
| KREU VI | KREU VI |
| Socializmi të rinjve mision i rëndësishëm Të rinjtë dhe historia e një pyetësori | 129 |
| Epilog | 153 |
| Bibliografi | 164 |<eos> |
<bos>## Daut Demaku
Mendimi pozitiv në jetë
## A FO RIZ MA
Kur pi ujë, mendo për burimin.
Pastro zemrën nga lakmia, ke çliruar këmbët nga zinxhirët.
Mendimi pozitiv është sikur dielli, asgjë nuk rëndon; asgjë nuk rrënon, asgjë nuk lëndon.
Për ju, më të dashurit nën këtë diell: Driton, Diturie, Dorlir e Puhie dhe për të gjithë moshatarët tuaj:
Të gjithëve po ju them: Ngado që shkoni, kudo që jeni, dashurinë time me vete e keni..
Parajsa është të qenit i përkryer.
Gjithmonë ia del mbanë, kur e di ç'je duke bërë.
Kush është më i shpejti në botë? Ai që arrin mirë në cak.
Më mirë të humbet një minutë në jetë, se jeta për një minutë.
Sa ia puth dorën tjetrit \_ puthe dorën tënde.
Të keqen ty, moj mendje, që se njohe veten tënde.
Mos u nis, mos u nis, mos u nis = por kur të nisesh, mos u ndal.
Lima, dalëngadalë, bëri tranë halë.
Dhimbja e nxit njeriun të mendojë. Mendimi e bën njeriun të mençur. Mençuria e bën jetën të lehtë.
Prej njëqind sëmundjeve, pesëdhjetë shkaktohen nga gabimet tona e pesëdhjetë të tjera nga mosdija jonë.
Burrin nuk e sjell në shtëpi dashuria e fëmijëve; por mençuria e gruas.
Lexues ,
Merre këtë tufë mendimesh pozitive, por mos e mbaj vetëm vete. Ligj themelor i jetës është ligji i marrjes dhe i dhënies. Unë kam marrë diku dhe ti kam dhuruar Ty. Ti merri nga këtu dhe dhuroja dikujt tjetër. Sikur jeta që i jep jetës. Kjo është forca e njerëzimit. për
Disa veprojnë edhe pak më ndryshe: për çdo ditë të muajit e zgjedhin nga një thënie me shënimin: për ditën e të muajit lexoje vetëm këtë thënie, për të dytën këtë, për të tretën . e kështu me radhë. parë
Merri thëniet prej këtij libri, prej kësaj tufe lexoji për vete, por edhe përdori në njërën prej këtyre mënyrave: kur të duash tia dërgosh ndokujt ndonjë dhuratë për ditëlindje, për fejesë, martesë, për lindje të fëmijës apo për cilindo rast, atëherë përshkruaje një thënie apo disa sosh dhe, natyrisht, duke i zgjedhur me kujdes ato që i përgjigjen momentit festiv, bashkë me ndonjë dhuratë modeste ~ dërgoja të përshkruara.
Mësimi është gëzim. Po të mësonim për çdo ditë nga një mendim të mirë, në fund të vitit do të ishim për 365 mësime më të pasur . Të kam thënë edhe njëherë: dashuria dhe dituria, kur të ndahen me të tjerët ~ shumëzohen. Mos e ndal vetëm për vete diturinë, se askush nuk mund të jetojë vetëm në këtë botë. Në brezin e pastër të potencialit të gjithë jemi një dhe vlera e individit matet me fuqinë e tij për dhënie e marrje.
Për Ty, me shumë dashuri,
Dhënia e marrja mund të jenë edhe të natyrës materiale, por dhënia dhe marrja e natyrës shpirtërore dashuri dhe dituri është mënyra më e mirë e jetësimit të forcës së njerëzimit.
AUTORI
Irlandeze: Ji i lumtur me çfarë ke, do të shohësh se ke përse të jesh i lumtur.
Arabe: Pastro zemrën nga lakmia, liron këmbët nga zinxhirët.
Sokrati: Lumturia është dhunti e natyrshme, mjerimin e shkaktojnë mungesat artificiale.
E lashtë: Njeriu duhet të jetë si reja mbi det, thith ujin e njelmët dhe lëshon shiun e ëmbël.
## ~fillimi)
Mendimi pozitiv është çelës që i të gjitha dyert e thesarit të jetës. hap
Mendimi, thonë të urtit, është vetëm një vetëtimë, por ajo vetëtimë është gjithçka.
Të gjitha që i kemi dhe gjithçka që jemi, është vetëm pasojë e mendimeve tona.
Mësuesi tha: Mendimet janë fuqi që e vënë në lëvizje edhe qiellin; edhe tokën.
Në qoftë se vetëdijësohemi për fuqinë e mendimeve; nuk do të kemi nevojë të akuzojmë askënd për dështimet tona.
Është e njohur se mendimi krijues është vlera e e gjinisë njerëzore: të krijosh do të thotë të jetosh edhe shumë kohë përtej vdekjes. parë
Në qoftë se, vërtet; vetëdijësohemi për fuqinë e mendimeve tona, do ta kemi vetëm një nevojë: të dashurit tanë ti ftojmë në festat e gëzimeve:.
Nënvizoje me vijë të trashë: Asnjëherë mos i beso asnjë mendimi që lind në kokën tënde, në qoftë se ai mendim nuk të sjell në zemër . gëzim
Mësuesi tha: Jam betuar se do ta dëgjoj vetëm njeriun që fjalën e përdor për të thënë një MENDIM dhe mendimin e përdor për të thënë TË VËRTETËN.
Thuhet se për mendime të mëdha duhet të jesh edhe hero edhe idealist; e unë them: Për mendimin duhet të jesh vetëm NJERI. pozitiv
Mendimet më të thella janë aq të thjeshta sa secili lexues do të mendojë se këto janë mendimet e tij.
Mendimet rrinë në secilin njeri, si ajka në çdo të qumështit. pikë
- mendimi i mirë, herë-herë, është sikur brumi: duhet ngjeshur mirë e mirë, që të shndërrohet në mendim jetëgjatë.
Mendimet shpesh janë sikur era: shuajnë zjarrin e vogël, pOr ndezin edhe më shumë zjarrin e madh.
Mendimet e këndshme sjellin kthesa.
- Mendimet e fuqishme, nëpërmjet njeriut, sundojnë botën.
Nuk ka asgjë në botë që të çarmatosë me shumë e me fort sesa mendimi që përmban mirësi.
Mendimi pozitiv është mbret i gjithë botës, mendimi negativ është mbret vetëm i budallenjve.
Urtaku tha: Mendimet janë si diamanti, aq sa është zor të gjenden; aq është zor të përpunohen. ynë
- E dyta: Njeriu nuk bëhet i lumtur duke arritur gjërat me vlerë, por duke arritur çfarë i dëshiron zemra.
Të gjitha qeveritë në botë mbledhin tatime e bëjnë investime, por asnjë qeveri në botë nuk mund të mbjellë gëzime në zemrat e njerëzve si mendimi pozitiv.
Thuhet: Njerëzit vdesin, përmendoret rrënohen; vetëm mendimet që ndërtojnë jetën e brezave jetojnë deri në amshim.
Plaku tha: Mendja e fuqishme që ndjek qëllime praktike, është mendja më e mirë në botë.
Përvoja tha: Kur të arrish në majë të bjeshkës, do të shohësh dhe do të bindesh se nuk maja aq e lartë. paska
Prandaj: kur pi ujë, mendo për burimin.
Urtaku nënvizoi: Mos kini kurrë qëllim për të qenë diçka; në qoftë se nuk jeni më parë NJERI.
Me lehtësi mund të arrihen sukseset në jashtësi; lehtë bëhesh Prof . Mr., Dr., Akademik, gjeneral apo boss i pasur, por vështirë, njëmend shumë vështirë, është të arrihet grada më e lartë në jetë: NJERI.
Mendimi pozitiv është sikur dielli: gjithë natyrës i jep dritë e jetë dhe nuk krijon zhurmë.
Mendimi pozitiv është sikur dielli: asgjë nuk rëndon; asgjë nuk lëndon dhe asgjë nuk rrënon.
Dielli depërton edhe nëpër ujë e nëpër xham: as nuk stërpik, as nuk thyen dhe, prapë, jep dritë e ngrohtësi. gjë
Ndaj dritës e ngrohtësisë së diellit nuk mund të ankohen as grykësit e pangopshëm: mund të marrin sa të duan; nuk harxhohet kurrë .
Burimi i begatisë hyjnore, që nuk shteron kurrë, gjendet në shtratin e mendimit pozitiv.
Mendimi është begati e pafund: mund të marrin të gjithë sa të duan dhe, prapë, kurrë fundi s'i shihet. pozitiv
- dhe kjo dhënie e marrje përsëritet çdo ditë, prej fillimit të botës e deri në amshim.
Mendimi pozitiv është si fara: në një farë gjendet një mal i tërë me lisa.<eos> |
<bos>- Të gjithë mund ti numërojnë sa fara gjenden në një kokërr mollë; por cila është ajo mendje që mund të dijë sa molla gjenden në një farë të strukur në zemrën e mollës?
Mësuesi tha: këtë enë të ndjeshme ti vazhdimisht e zbraz dhe pandërprerë e mbush me jetë të re,
Shekujt kalojnë e ti edhe më tutje qet dhe ende ka ku të qitet,
Dhe: derisa punon, ti je fyelli nëpërmjet zemrës së zbrazët të të cilit shushuritja e erës shndërrohet në muzikë.
Mendimi pozitiv depërton nëpër tërë qenien e njeriut; sjell dritë, ngrohtësi, energji dhe kurrë nuk thyen; as nuk lëndon gjë.
Urtaku nënvizoi: ashtu si bleta që prodhon mjaltë çdo vit, ashtu si pjergulla që jep rrush çdo vit; edhe njeriu duhet të përsërisë vazhdimisht bamirësitë e tij. ynë
Mendimi pozitiv është barra më e lehtë në jetë, askush deri më sot nuk ka ndier lodhje prej tij.
Mendimi pozitiv nuk shkakton ngopje, natë e ditë mbill mendime pozitive në qenien tënde dhe; prapë, do të kesh nevojë për mbjellje të reja.
Mendimi pozitiv është fillimi i udhëtimit drejt QETËSISË.
Mendimi pozitiv është ama e jetës së lumtur.
## ~prapë: fillimi)
- Njeriu që di të qeshet me gjithë zemër, di ti shërojë sëmundjet.
- Njeriu është qetësi e plotë dhe dashuri e pastër.
- Njeriu është mençuri e thellë dhe e vërtetë e lartë . *
- Njeriu është edhe besim, edhe dyshim:
*
- Njeriu është edhe mirësi, edhe mëshirë.
- Njeriu është edhe paqe; edhe gëzim.
- Njeriu është edhe dritë, edhe mirëkuptim.
*
- Njeriu është edhe falje, edhe durim.
*
- Njeriu është edhe fuqi, edhe trimëri.
- Njeriu është edhe rrugë, edhe udhëtar.
Njeriu është edhe ndihmës në fatkeqësi, edhe ngushëllues në pikëllim.
- Njeriu është edhe histori, edhe ardhmëni.
- Njeriu është edhe nxënës, edhe mësues .
- Njeriu është edhe ndërtues në vetëbesim; edhe shërues në lëndim.
- njeri, njih vetveten të këtillë dhe duaje veten tënde.
dhe thuaj: Përulem vetëm para njeriut që ka arritur ta njohë vetveten.
Mendo; prandaj, vetëm një minutë në ditë për veten tënde.
Dhe mendo në këtë rrugë: kush je ti?, pse ke ardhur në jetë?, mos ke ndonjë detyrë?, mos ke ndonjë borxh?, mos duhet të bësh diçka të mirë për veten tënde; për familjen; për kombin; për njerëzimin?
Asgjë në botë nuk ndodh rastsisht; prandaj as lindja e njeriut.
Secili njeri vjen në jetë me një detyrë: ta rrisë një fëmijë, ta ndërtojë një shtëpi, ta shkruajë një libër, ta mbjellë një pemë, të ngrejë diçka në art, të mbjellë një lule, ta thotë një lutje.
Kështu është për të gjithë, por ti mendo njëherë për veten tënde, sepse ti je kryesori, ti je qendër dhe epiqendër e botës.
Në qoftë se ti nuk ke shëndet të mirë, në qoftë se ti nuk je i lirë, në se ti nuk ke fuqi krijuese, mund të jesh i mirë për të tjerët? qoftë qysh
Në fund të ditës, kur ta bësh llogarinë e fitimit ditor, kur të dalë rezultati nën vijën e fundit 'gjithsej' mendo mirë e mirë sa duhet ta paguash njëherë veten tënde, pastaj të tjerët.
Duaje veten tënde dhe fuqizoje jetën fizike; intelektuale dhe morale.
Fizikisht mund ta forcosh veten tënde aq sa ke dëshirë: me ushtrime; me sport, me disiplinë e vendosmëri kalitet trupi dhe arrihen rezultate mahnitëse.
Në jetën intelektuale arrihen majat e suksesit me lexim; me studim; me analizë të veprave të artit.
Jeta morale fillon e mbaron në një pikë që quhet: vullnet.
Vullneti, në fund të fundit, është bazë e jetës fizike; intelektuale dhe morale.
Kalitja shpirtërore arrihet në rrugë tjetër: me njohje, me qetësi, me meditim; me mosvlerësim; me komunikim me natyrën:
Të gjitha në jetën njerëzore burojnë nga shpirti, qarkullojnë e qarkullojnë e qarkullojnë nëpër jetë dhe prapë kthehen në shpirt.
Nëpër vijë shpirtërore vijnë të gjitha, çdo gjë lind në ide, e ideja burimin e ka në shpirt.
Ideja; pastaj, formësohet në mendim.
Mendimi shprehet me fjalë.
Përmes fjalëve të renditura formësohet mendimi.
Fjalët prodhojnë energji.
*
Energjia është fuqi e liruar.
Në qoftë se energjinë, domethënë fuqinë e liruar; e orienton nga shëndeti, do të kesh shëndet të përkryer .
Në qoftë se fuqinë e liruar e orienton nga liria; begatia; krijimtaria të gjitha do të bëhen pjesë e përvojës sate.
Në qoftë se fuqinë e liruar e oreinton nga përtëritja, rinimi, atëherë, edhe rinimi i trupit tënd do të jetësohet.
Jeta njëherë është njohje, pastaj është zgjedhje e lirë.
Jeta është e bukur, mëkta të mos kënaqesh.
Ti je timonieri kryesor, i vetmi, që me kompetencë mund ta drejtosh jetën tënde andej nga dëshiron ti.
Jeta është shumë e bukur për të gjithë ata që duan dhe dinë ta jetojnë.
Dituri dhe njohje e jetës është: dëshirat tona janë lajmëtare të mundësive të vërteta.
Dëshirat tona e fuqizojnë dhe e formësojnë vullnetin tonë. *
- Vullneti u jep formë e përmbajtje të gjitha veprave tona. ynë
- Veprat tona e formësojnë në tërësi fatin tonë jetësor.
Prandaj edhe është thënë: Secili njeri në këtë planet mund të marrë nga jeta e vet sa të dojë dhe çka të dojë.
- Dëshira lind në njeriun kur të krijohen parakushtet për plotësimin e saj.
Të gjitha dëshirat normale njerëzore, të mbara e të mira, të sinqerta e të dobishme, mund të plotësohen:.
Me lehtësi të madhe mund të plotësohet dëshira e profilizuar, e qartë, e kthjellët.
- Është vërtetuar se: në mendjen e njeriut, brenda njëzet e katër orëve, qarkullojnë 14.000 mendime e dëshira.
Nëse dëshiron të të plotësohet një dëshirë, lirohu nga shumësia, qartësoje NJË dëshirë.
Jeta pa dëshira; thotë urtaku i lindjes, është vetëm një mugëtirë.
- Dhe çdo dëshirë është e verbër, në qoftë se nuk ka dituri.
- Dhe çdo dituri është e kotë, nëse nuk ka punë.
- Dhe çdo është boshe, nëse nuk ka dashuri. punë
## (dhe prapë fillimi)
- dhe në fillim ishte fjala.
- Njeriu e ndërton veten me fjalë.
Në përvojën e të mirëve janë nënvizuar dy thënie, dy të vërteta të amshueshme; që duhet përsëritur me mijëra herë:
- E para: Mos më thuaj se jam i me bie ndërmend se jam i e ndiej veten punoj e veproj dhe bëhem i keq keq keq keq keq:
- (Me këtë akuzë lëndohet ligji i parë i mendjes. Mendja kurrë nuk e pranon fajësinë. Mendja mund ti harrojë të mirat, por akuzën s'e harron sa të jetë gjallë)
- E dyta: Më thuaj se jam i mirë, harroj se jam i e ndiej veten mirë, punoj e veproj mirë dhe bëhem i mirë . keq
- (Dashuri do të thotë hapje e dyerve dhe dritareve të mendjës. Fjala është energji. Dashuri dhe energji në mendjen e njeriut do të thotë një transformim; një alkimi e brendshme që jep këtë rezultat: të ligen e bëjnë të mirë , të mirën e bëjnë edhe më të mirë )
Fjala krijon energji, me fjalë arrihet motivimi dhe frymëzimi i njerëzve, sepse fjala e ndryshon edhe biokiminë e trupit të njeriut.
Thonë: Thika plagos trupin; fjala shpirtin.
- Por: Mjeku shëron plagën;, fjala shëron shpirtin.
(Të njohura: Vraja njeriut shpirtin, trupi i vdes vetë, dhe: Shëroja njeriut shpirtin, trupi shërohet vetë )
Fjala 'të dua" (thonë tre autorët, që u shpallën më të mençurit e shekullit të njëzetë) , krijon me mijëra ndryshime pozitive në metabolizmin e trupit të njeriut.<eos> |
<bos>Fjala e mirë është fara më e mirë në botë dhe gjithnjë jep frytet më të këndshme të gjinisë njerëzore.
Mbille farën e mirë në njerëz, sepse njeriu çdo gjë që bën në jetë, e bën për veten e vet.
- E lashtë: Njeriu atë që mbjell, atë do ta korrë një ditë..
Ndërtoje jetën e fëmijës tënd me fjalë të mira, me fjalë frymëzuese që fuqizojnë shpirtin. Dhe kënaqu; pastaj, me rendimentet e farës se mbjellë në qenësinë e njomë .
Por, mos e harro, në fillimi të fillimit, vetveten: ndërtoje veten, ndryshoje veten me fuqinë e fjalës, që ndryshon edhe biokiminë e trupit tënd.
Në natyrë gjë është në harmoni të plotë: sa ka sëmundje, aq ka barna për shërim. çdo
- Të gjitha që gjenden në natyrë, gjenden edhe në trupin e njeriut.
Dije se mjeku më i mirë në botë dhe barnatorja më komplete në botë gjenden në trupin e njeriut.
Fjala e saktë është zile alarmi, që e zgjon nga gjumi mjekun më të mirë në botë, i cili gjendet në trupin e njeriut.
Fjala e saktë i hap dyert e barnatores më komplete në botë, që gjendet brenda trupit të njeriut.
Pleqëria 60 për qind është bindje: nëse e do rinimin; ndryshoje këtë bindje me fuqinë e fjalës.
Po ta dinin njerëzit se çfarë fuqie fshihet në secilën fjalë, në ballinë të çdo fjalori do të qëndronin vërejtjet: për fjalët negative për fjalët pozitive <Thesar i pafund?
Fjala është materiali më i lirë me të cilin ndërtohet lumturia e shtrenjtë njerëzore.
Fjala krijon energji.
Pa energji nuk ka jetë.
Dhe të lus për kujdes në këtë pikë: Fjala cakton kahun e energjisë, fuqia e fjalës e orienton përdorimin e energjisë: në polin apo negativ. pozitiv
Njerëzit e mençur kanë shumë energji. Shihet në shkallën e vetëdijësimit të tyre! Prandaj, janë të lehtë, flasin lehtë, ecin lehtë, punojnë lehtë .
Të marrët dhe përtacët nuk kanë energji. Prandaj janë të rëndë, ecin rëndë; flasin rëndë, punojnë rëndë dhe përjetojnë lëndime e pësime.
Të marrët dhe përtacët janë fare afër vdekjes. Të vdekurit peshojnë shumë rëndë, sepse nuk kanë energji.
Përtacia shpirtërore shtrat të pushimit e ka vdekjen.
Njerëzit e bukur e fotogjenikë kanë shumë energji. Energjia e tyre e krijon bukurinë. Populli i cilëson shumë bukur: <u shkrep ftyra?" ynë
Budallenjtë dhe përtacët janë të shëmtuar, në jashtësinë e tyre duket një lëkurë e mërtisur, negative.
Në varrin e Ramzesit është gjetur një letër në të cilën shkruante: Qysh është brenda, ashtu është jashtë, qysh është poshtë, ashtu është lart.
Pranverë në shpirt, pranverë në fytyrë. Natë në zemër, natë në fytyrë. Mjedisin lustër e bën mjeshtri Mashtrim.
Dhe, prapë: fjala krijon energji. Përdore, prandaj, fjalën pozitive, që krijon energji të kulluar.
Fjala; që krijon energji, shqiptohet vetëm në kohën e tashme. *
Fjala e sotit nuk mund të krijojë energji për dje, as për nesër.
Dita e djeshme është ditë e djegur.
Në qoftë se flet e mendon në dje, me dorën tënde ia vë vetes përpara hirin e ditës së djegur dhe e ndot frymëmarrjen tënde.
Nesër është NDOSHTA. Kush e di ajo "nesër" a do të vijë, do të vijë dhe cilat do të jenë dëshirat tona për atë 'nesër"? qysh
- Prandaj, jeto në sot, në këtu e në TASH. është i vetmi çast i jetës reale, i jetës së vërtetë. Ky
Fol në sot, në këtu e në tash, që të jesh tërësisht i vetvetes dhe për veten tënde.
- <Nesër? thonë të urtit është ditë e mrekullueshme për fëmijët dhe ëndërrimtarët.
Thonë: Të gjitha lulet e ardhmënisë ndodhen në farën e së tashmes. Mbill, pra, sot.
Rruga për në ardhmëni kalon mespërmes ditës së sotit.
Sot, këtu e TASH: shikoje veten në sy, me dashuri, dhe thuaj: jam shëndoshë; jam (ise) lumtur; jam (i,e) gëzuar.
Kur të thuash: ~Unë jam. do të të dëgjojë ylli yt dhe do të të gjejë (kudo të jesh) ylli yt prijatar në jetë.
Mos harro se nuk je jetim; je në dorën e ngrohtë të dritës hyjnore dhe liroje shpirtin nga ngarkesat e panevojshme.
Nga dora e ngrohtë e dritës hyjnore mund ta largosh vetveten vetëm me njollat e shëmtuara të dyshimit tënd.
Duaje veten tënde dhe jeto në çastin e tashëm; duke shijuar çdo moment sikur të ishte i fundit në jetë.
Dashuria e plotë ndaj vetvetes arrihet në kohën kur pushtohen të gjitha rrafshet e NJOHJES .
Dituria, thotë një urti gjermane, është diell i shpirtit.
Ndërkaq, një urti irlandeze thotë: dituria e bën të dobëtin të fortë, të varfërin mbret, të ligun të mirë, budallanë të arsyeshëm.
## ~dhe prapë: fillimi)
Mos e lejo veten të shndërrohesh në besimtar lypës, por shndërrohu në besimtar MIRËNJOHËS .
Zemra mirënjohëse është gjithmonë e gjithmonë e gjithmonë brenda thesarit të pafund të gjithësisë.
- Librat e vjetër thonë: Kur e pyetën Zotin me çka mund të të shpërblejmë ne, vdekatarët e kësaj bote, Ty që na dhurove gjithë këto të mira, kur dihet se tërë gjithësia të takon Ty, Zoti tha: me një fjalë goje, thuaj: Të falënderoj, 0 Zot!
- dhe nuk është nënvizim i kotë që, sa të ritualet fetare një për një, sa të gjitha lutjet fetare një për një, FALËNDERIMI është në vendin thonë këta libra të vjetër. gjitha parë ,
- E në shqipen tonë të bukur, shprehja 'të falem nderit" mban vendin e nderit në krahasim me të gjitha shprehjet falënderuese të gjuhëve të tjera.
- (Të thellohemi pak në këtë shprehje të mrekullueshme: të falem nderit; pra: përulem para nderit tënd, gjunjëzohem para nderit tënd, unë zvogëlohem; bëhem kokërr meli para madhështisë së nderit tënd! Madhështore) .
- (A mund ta gjeni një gjuhë tjetër të botës ku sintetizohen respekti mirënjohja më dendur e më bukur se në shprehjen e mirë të shqipes së bukur: të falem nderit.. të falënderoj edhe Ty që e lexove)
- (Më lejoni këtu një çast ngrohtësie intime, sepse; shpirti më tha, thuaj: edhe në varr do ta marr tingullin e muzikës sate hyjnore, 0 shqipja ime shenjtë) .
Asgjë nuk ke bërë ti për trupin tënd, e ke dhuratë.
A ke ditur ndonjëherë të thuash: Të falëndeoj, 0 Zot, për dritën e syve, për mendjen; për zemrën. për të gjitha këto të mira që m'i ke dhënë?
Për këtë dhuratë të shtrenjtë falënderohu orë e çast dhe liroje trupin prit, se falënderimi të kthehet si lumturi e përkryer.
Por, thuaje falënderimin zëshëm, sinqerisht e me bindje se tërë botën mund ta mashtrosh, por shpirtin tënd dhe Zotin nuk i mashtron dot.
Mos u shndërro në besimtar lypës, mos u bëj lypsar i neveritshëm; sepse lypësia e prodhon refuzimin.
Sa herë në ditë ke shqiptuar lutjet: "0 Zot, më jep këtë e atë, më ndihmo këtu e atje . dhe mendo mirë: a ke ditur që një herë, vetëm një herë në ditë të shqiptosh falënderimin?
Njerëzit gjysmë të fjetur; ag e terr mendojnë për gjërat që u mungojnë e kurrë nuk dinë të jenë mirënjohës për ato që i kanë.
Në se mendon për ato që i ke, gjithnjë do të të dalin shumë më shumë se ato që të mungojnë. qoftë<eos> |
<bos>- Mos e humb harmoninë shpirtërore duke menduar për mungesat, por ktheje barabarin e jetës duke menduar për begatinë-dhuratë, që e ke në pronësi.
- dhe thuaje falënderimin derisa ta dëgjojë çdo por dhe çdo fije e indit më të hollë të trupit tënd.
Atëherë do të jesh në brezin e potencialit të kulluar, ku mbretërojnë qetësia dhe harmonia e plotë .
## (edhe një herë: fillimi)
Ligji themelor i jetës së njeriut është ligji i BESIMIT .
- Të gjitha në jetën e njeriut realizohen në nivelin e besimit: aq sa të besosh, aq do të ndodhin, as më shumë, as më pak.
- Në se beson se ekziston magjia e zezë (sehiret, siç njihen tek ne! ), atëherë vërtet do të ndeshësh gjendje të pakëndshme. qoftë
Në qoftë se nuk beson në magjinë e zezë dhe nuk i përfill sugjestionet e shëmtuara të falltarëve e sharllatanëve, atëherë, vërtet, magjia e zezë për ty as nuk ekziston; as nuk ka ekzistuar kurrë.
- Të besosh në magjinë e zezë është marrëzi, madje edhe turp.
- Të besosh në magjinë e bardhë do të thotë: të besosh në potencialin e kulluar dhe në dritën hyjnore që gjendet përbrenda njeriut.
- Në qoftë se beson në sukses, në begati, në mirëqenie; atëherë fuqia panjohur e trupit do të mundësojë që të gjitha të bëhen e përvojës sate. pjesë
- Nëse dyshon se nuk mundesh; nuk di dhe nuk do tia dalësh mbanë, atëherë dyshimi yt do të shndërrohet në pengesë dhe ti njëmend nuk do t'ia dalësh, mbanë.
- Dyshimi është sëmundje e rëndë mentale dhe pengesë serioze që bllokon fuqitë krijuese.
- Dyshimet i duhen shkencës, pa dyshime nuk ka shkencë. Ngritja shpirtërore arrihet me besim.
Besimi dhe bindja e fortë e ndryshojnë edhe metabolizmin e trupit të njeriut;, krijojnë alkiminë e brendshme dhe bëjnë mrekullinë .
Besimi është mendim i zgjuar dhe 1 qendrave të energjisë. çelës
- Pa besim të duhur ti je si uji i lumit; që rrjedhë teposhtë dhe vetëm teposhtë .
Besimi i fortë i çel qendrat e energjisë dhe ti që dje ishe si ujë i lumit që rridhte teposhtë, sot shndërrohesh në avull, që me lehtësi ngjitet përpjetë dhe vetëm përpjetë.
Beso se ke shëndet të mirë, beso se je i lirë, i pasur, i lumtur dhe besimi yt do të shndërrohet në farë të njëmendtë që mbillet në nëndërdije.
Pse të dyshosh, kur katërçipërisht është vërtetuar se: TË GJITHA ligjet e natyrës punojnë për të mirën e njeriut.
- E do një dëshmi: kur njeriu e thyen dorën; ligjet e natyrës bëjnë që të rriten qelizat e ashtit dhe dora të shërohet. (Mijëra shembuj të këtillë do të takosh në përvojën tënde )
Njeriu me dyshime e mendime negative gjithë ditën punon kundër vetvetes.
- Nuk e thonë më kot librat e vjetër: mos ki frikë prej Zotit, frikoju vetes sate.
- Beso, prandaj, në rrugën tjetër, në rrugën e së mirës që hyn tërësisht në brendinë e ligjeve të natyrës: realizo të drejtat e tua.
- E të drejtat e tua janë: të kesh shëndet të përkryer, të kesh liri të plotë, begati, sukses; gëzim e lumturi.
- Këto janë të drejtat e tua, sepse këto janë gjendje normale të jetës njerëzore .
Të tjerat: sëmundja, robëria, varfëria; fatkeqësia e mjerimi, që të gjitha janë gjendje abnormale; që ia shkakton njeriu vetvetes me mendime negative
Humbolti i pavdekshëm ka thënë: Do të vijë dita kur sëmundja do të jetë marrëzi, sepse të gjitha sëmundjet bazën e kanë në mendimet negative.
Kur të krijosh besimin dhe bindjen e plotë në fuqinë mahnitëse të mendimit pozitiv, ngritja shpirtërore shndërrohet në lojë.
Njeriu që di të qeshë, di ti shërojë të gjitha hallet e dertet; por edhe të gjitha sëmundjet.
Jeta njerëzore në tërësi është një lojë e madhe, por jeta me besim të plotë është lojë e hareshme.
Në lojë nuk ke nevojë ta tensionosh vetveten deri në sëmundje, sepse loja është lojë. Fitore e humbje janë pjesë e lojës.
Në lirshmërinë e plotë, suksesi dhe arritjet në jetën materiale realizohen me lehtësinë e lojës.
Bujku e hedh farën në arë dhe ka bindje të plotë se ajo farë do të mbijë dhe fara mbin.
E pse të dyshosh ti në rezultatet e punës satë, të mbjella në cilindo aktivitet të jetës?
Ai që punon, ka të drejtë të presë rezultatet e punës dhe ato rezultate nuk do të mungojnë.
Por, për lehtësim të lojës dhe të suksesit duhet ti largosh njollat që pengojnë dhe dëmtojnë lojën, e ato njolla i prodhon frika ose ama e mendimit negativ dhe dyshimi .
Mos mendo keq për askënd, sepse ai mendim negativ që lind në kokën tënde, askujt s'i bën përveç vetes sate. keq:
Librat e vjetër thonë: Gjithçka që dëshironi tju bëjnë juve njerëzit, bëjuni edhe ju atyre.
Koka që prodhon mendimin negativ është burimi i helmit dhe ai helm do të shpërndahet nëpër trupin e asaj koke.
Njerëzit negativë vetë e pinë pjesën më të madhe të helmit të tyre.
Njerëzit negativë kanë një lumturi të zezë, nata e tyre shpirtërore kurrë nuk përfundon me agim por me dëshpërim.
Njerëzit me mendime negative përplasen me njëri-tjetrin gjithnjë në rrugica të ngushta.
Japonezët thonë: me gjeneralin e fortë nuk ka ushtarë të dobët, si mund të ketë mendime negative me vetëdije të lartë?
- Në qoftë se arrijmë të kuptojmë se vrasësi më dinak i jetës njerëzore është mendimi negativ, atëherë kemi kuptuar shumë nga ligjet e jetës.
Mendimi negativ i ngjan frikacakut: i ndjek nga pas ata që i sheh se dridhen dhe ua mbath para atyre që i dalin përballë.
- Ne do të jemi, prandaj, të atillë çfarë e kemi krijuar amën e mendimeve tona.
- Ne do të jemi të atillë çfarë e kemi krijuar edhe amën e BESIMIT
Fajësoje dhe akuzoje kë të duash, por mos harro se askush në botë nuk mund të të dëmtojë më shumë sesa ti vetveten.
Akuza është ferr. Ai që akuzon, një ditë do të jetë i akuzuar, sepse akuzën e ka mbjellë si farë të zgjedhur për vete.
Falja është parajsë. Ai që e kultivon faljen do të lehtësohet nga njollat e shëmtisë dhe njëmend do ta përjetojë shijen e vërtetë të lirisë.
Në ngritjen shpirtërore duhet ecur me besim e bindje të plotë, sepse është rruga e vetme një dhe e vetmja - që të ndihmon të hysh në ylberin e lumturisë së plotë e të pafund.
Rrita shpirtërore nuk shihet me sy të rëndomtë, siç nuk shihet rrita e fëmijës apo rrita e bimës, por ajo ndodh. Dhe këtë rritë e shohin vetëm e një vetëdijeje të lartë. sytë
Pasi rrita shpirtërore është e padukshnme për syrin e rëndomtë, atëherë në këtë rrugë ecet lirshëm e sigurt vetëm me BESIM.
Besimi, prandaj, është ligji suprem i jetës njerëzore dhe do ta arrijnë lumturinë vetëm ata më të mençurit; që nisen në këtë rrugë me besim bindje të plotë.
Në këtë çast kur po flasim e po mendojmë për besimin dhe ngritjen shpirtërore, mendimi bie në zero, barabari i jetës shënon qendrën, ne jemi në harmoni të plotë me ylberin e dritës hyjnore.
Kjo është rruga e lumturisë së pastër për ata që i kanë nëntë dhe për ata që i kanë nëntëdhjetë e nëntë vjet. Domethënë, për të gjithë.<eos> |
<bos>Të gjithë njerëzit e kanë një jetë, por; 0 Zot; sa dinë ta jetojnë atë jetë. pak
Në çdo dhjetë njerëz, thonë psikanalistët e këtij lëmi, vetëm një di ta bëjë lumturinë shprehi.
Nëntë të tjerët e kanë aftësuar veten të merren me prodhimtarinë më të shëmtuar në botë: prodhojnë helm për vetveten; por edhe për të afërmit.
Vetëdija dhe vetdijësimi i plotë ia mundësojnë njeriut që ta ndërrojë kahun e energjisë: në pozitiv parajsa; në negativ ferri i kësaj bote. polin polin
Kur të arrihet pika themelore e rritës shpirtërore, që quhet NJOHJE, të tjerat e kanë emrin e thjeshtë: zgjedhje e lirë e secilit për vete dhe për jetën e vet.
- Urtaku tha: Dituria dhe fuqia njerëzore përbëjnë po të njëjtën gjë, sepse mosnjohja e shkaqeve pengon arritjen e qëllimeve.
- Urtaku tjetër thotë: Shpirtrat e mëdhenj janë si retë: mbledhin që të derdhin.
- dhe urtaku i tretë: Vetëm ai zë që del nga zemra, mund të arrijë te zemra.
- Nisja më e sigurt në rritën shpirtërore është kthimi në fillim dhe fillim nga e para: mendo për veten tënde.
- Asgjë nuk ke bërë ti për trupin tënd, e, asgjë nuk ke bërë për ndërtimin e trupit tënd, ku po e merr atë të drejtë ta dënosh trupin tënd për gabimet e mundshme? pasi
- Në qoftë se ndonjëherë ke bërë ndonjë gabim; a thua, në ato kushte në atë orë të ligë të gabimit tënd, ke pasur ndonjë zgjidhje tjetër që të mos bësh gabim?
- Njerëzit bëjnë gabime për shkak të mjegullnajës që errëson vetëdijen dhe nuk i shohin edhe një mjijë rrugë të tjera alternative.
- E po mirë; ndodhi gabimi dhe çka tash? Ta akuzosh e ta dënosh vetveten deri në shkatërrim të plotë?
- Në jetë çdo gjë ndërtohet brenda qarkut të përjetshëm: shkak-pasojë dhe pasojë-shkak.
- Në qoftë se gabimi të ka shkaktuar dhembje, ai nuk ka qenë gabim; por: lajm, nxitje, vetëdijësim.
- Gabimet, që shkaktojnë dhembje, janë shkolla më e madhe e VUAJTJES.
Shkolla e vuajtjes është e vetmja shkollë me vlerë të vërtetë që të vetëdijëson:
Në qoftë se akuzon vetveten për gabimet e bëra; për çdo ditë do të përjetosh ferrin e ditës së gabimit.
Akuza është ferr. Falja është parajsë.
Në qoftë se ia fal vetes gabimet; do të përjetosh ikjen nga ferri i akuzës dhe hyrjen në lirinë e parajsës .
Duaje veten tënde dhe në emër të dashurisë ndaj vetvetes falja vetes të gjitha gabimet.
Akuza të rëndon me barrë të rëndë, dhjetë herë më të rëndë se trupit tënd. pesha
Falja të liron nga barra e panevojshme që të shtypë shpirtin.
Kurrl nuk do të jesh më i ri dhe më budalla se sot. Nesër do të jesh më i moshuar, por edhe më i mençur për tia falur vetes gabimet.
Të gjitha faljet ta dhurojnë lehtësimin e trupit dhe lirinë e shpirtit.
Vazhdoje faljen: ua fal gabimet prindërve; shokëve; miqve, por edhe të tjerëve, që të kanë lënduar.
Ata që të kanë lënduar, kanë qenë vetëm postierë dërgese. Fali me zemër dhe ki mëshirë për ta.
Në të gjitha ligjet e drejtësisë botërore, akuza drejtohet kundër kryerësit të veprës.
Në rritën shpirtërore gjykohet akti, por nuk akuzohet kryerësi i veprës.
Nëse prindërit nuk të kanë edukuar mirë, gjykoje aktin e jo kryerësit e veprës; sepse prindërit për fëmijën nuk kursehen; por ose nuk kanë ditur, ose nuk kanë mundur më mirë. Mos i akuzo.
Nëse dikush tjetër të ka lënduar; ki mëshirë për të gjorin; nuk e ka ditur se njeriu çdo që bën e bën për veten e vet. gjë
Ti fale, përjetoje lirinë dhe lehtësimin; e më lëndimin që ta ka shkatuar ~ lëri le të merren ligjet e tjera.
Por, mos u gëzo kurrë me fatkeqësitë që do ti përjetojë armiku yt.
- Ai që akuzon, një ditë do të jetë i akuzuar.
*
- Ai që gjykon të tjerët; gjykon edhe vetveten. *
Ti e di: Kush mbjell zemërim, korr pendim.
*
Falja është shëruesi më i mirë dhe më i sigurt për të tashmen tënde.
Zemra që fal, është e lirë, e lehtë, e gëzuar dhe, natyrisht; tërësisht e shëndoshë.
Në traditën kulturore shqiptare është një thënie që prek indin më të hollë të rritës shpirtërore, thuhet: Pse, bre mik, idhnimin e sontit nuk e lamë për nesër?
Mrekulli. E kur të vijë dita e nesërme dhe të bëhet sot, prapë hidhërimin do ta lëmë për nesër .
E një ditë \_ hidhërimi do të hidhërohet me ne pse nuk e pranojmë dhe do të ikë \_ përgjithmonë.
Kurrë hidhërimi, askujt në botë, nuk i ka dhënë këshillë të mirë.
- Hidhërimi është helm për trupin; mendjen dhe shpirtin.
Në lashtësi është formuar kjo e vërtetë: drurin e bren krimbi, njeriun hidhërimi.
Hidhërimi të qëllon fort, kur të vëren se i nënshtrohesh.
Më mirë të pish ujë i gëzuar, se hash mjaltë hidhëruar .
Po të jetonte Zoti në tokë, njerëzit e hidhëruar do tia thyenin të gjitha dritaret.
Mësuesi tha: Në një shtëpi ku ka një zemër të ngushtë, a nuk fryn përditë një erë e acartë?
Ai që arrin të të hidhërojë dije gjithmonë është më i mençur se ti.
Zoti rri në zemrat e atyre që e kërkojnë, por edhe dreqi rri te ata që e thërrasin.
Në mesin tonë gjenden njerëz, që kanë dinakërinë e mençurisë ti rrinë hidhërimit. larg
- Gjithmonë thuaj hidhërimit: të falem nderit që erdhe, mund të shkosh menjëherë; se unë kam vendosur që në qenësinë time tu bëj vend vetëm rrezeve të gëzimit.
Kush dyshon në vrasësin dinak të quajtur hidhërim, le të hajë drekë i hidhëruar dhe le ti analizojë shqetësimet që sjell ushqimi helm.
Burimi i pashtershëm 1 hidhërimit gjendet gjithnjë në mendjën e mjegullt e të trazuar .
Ne edhe pajtohemi lehtë; edhe hidhërohemi lehtë, sepse këto dy gjendje i ndërtojmë me një HIÇ të madh.
Populli e thotë më ndryshe: As mos u hidhëro, i hidhëruar, as mos u gëzo, i gëzuar. Në mes është harmonia. pak
E vërteta gjendet në mes, pikërisht aty ku ndodhet edhe harmonia plotë shpirtërore.
Të diturit investojnë dhe ndërtojnë objekte, të mençurit investojnë dhe e ndërtojnë vetveten.
Në mesin e të gjithë njerëzve në botë, vetëm njeriu i mençur është i lirë; plotësisht i lirë.
Kur të ndeshen mendimet e dy njerëzve të mençur lind bukuria, sepse: ndeshja e dy ngjyrave të bukura prodhon ngjyra të reja.
Urtaku tha: Kush mëson të tjerët, mëson më shumë se ata që mësohen. ynë
Babai i mençurisë është vuajtja, nëna e mençurisë është dashuria.
- 1 mençuri, atë që e dëshiron e kërkon në veten e tij, budallai atë e kërkon nga të tjerët.
Njerëzit e pasur kanë shumëçka që nuk u duhet, të mençurit kanë vetëm atë që u duhet.
Në Talmud thuhet: njeriu i mençur është më i rëndësishëm se sundimtari; kur vdes i mençuri, s'ka zëvendësim; kur vdes sundimtari, mund të gjenden edhe me mijëra më të mirë.
Sëmundja e vetme në botë, së cilës kurrë nuk do ti gjendet bar për shërim, është marrëzia.
Jeta, në shikim të parë, duket shumë e ndërlikuar. Jeta dhe fenomenet jetësore duken shumë-shumë të ndërlikuara.
Por, të gjitha të ndërlikuarat janë edhe të thjeshta; krejtësisht të thjeshta.<eos> |
<bos>Është në mes një fjalë, vetëm një fjalë, që të ndërlikuarat i bën të
- Të humburit, në gjysmëgjumin hipnotik, ecin nëpër jetë si në jermi dhe, në çdo ndeshin në pengesa. hap,
Të përgjumurit e hutuar janë të humbur dhe e rëndojnë edhe rrugën nëpër të cilën ecin.
- Të humburit në mjegullnajën e mendimeve nuk arrijnë të jetojnë në sot, në këtu e në tash.
- Të humburit, që fluturojnë në krahtë e dëshirave të shumta; jetojnë në të gjitha NDOSHTAT e jetës, por asnjëherë nuk e ndiejnë shijen e vërtetë të të jetuarit.
- Të humburit në mendime e dëshira janë kufoma të gjalla, që marrin frymë.
Vetëm me njeriun që jeton në çastin e tashëm, në sot, në këtu e në tash mund të bisedosh për jetën-lojë.
Vetëm njeriu i vetëdijësuar përjeton shijen e vërtetë, shijen e plotë të lojës së bukur e të lehtë, që quhet jetë.
Bukuria e brendshme është e vetmja bukuri e përhershme dhe e përjetshme.
Bukuria e jashtme është e barabartë me trashësinë e lëkurës.
Njerëzit që vlerësojnë bukurinë e jashtme, pra mbështjellësin e quajtur lëkurë, janë njerëz që paguajnë shumë më shtrenjtë kartonin se mallin që gjendet në të.
Të mjerët ata që i vlerësojnë gjërat që shihen me sy, sa shohin këta njerëz. pak
Shihni njerëzit e pasur: sa shumë prej tyre nuk kanë asgjë, përveç frikës se do ta humbin pasurinë.
- Njerëzit që jetojnë në cekëtinë; edhe kriterin e bukurisë e kanë të cekët.
- Çvlerë ka nxitimi i budallait në rrugën e humbjes? *
Ma një njeri të mençur; që pasi ti thotë dy fjali, të duket 1 shëmtuar? gjeni
Ma gjeni një budalla të bukur, që mund ta ruajë bukurinë edhe pas dhjetë minutave të dialogut?
Çdo pemë ka rrënjë, çdo mençuri ka një shkak.
Njeriu i mençur që të shkojë dhe kudo që të jetë, bukurinë merr më vete. ngado
Bukuria që na frymëzon; na freskon e na jep jetë, gjithmonë është padukshme.
Bukuria e vërtetë nuk mban shumë rroba në trup. *
Bukuria është shpresë e premtuar.
Etja për të bukurën nuk shuhet kurrë: ajo është si ylberi, ti e ndjek në këtë kodër, ai del në tjetrën.
Nuk është e bukur ajo që duket e bukur, por ajo që ne mendojmë se është e bukur .
Bukuria e vërtetë është memece: nuk lavdërohet kurrë .
Bukuria e rrallë të vret njësoj si helmi i gjarprit.
*
Bukuria e vërtetë është mendim pozitiv.
*
Bukuria e dashuria rrinë në të njëjtën lule.
Bukuria e përkryer e jetës njerëzore ndodhet në potencialin e kulluar të dritës hyjnore.
Bukuria lind në shpirt, hyn në njeriun, në gjeth apo në lule, qarkullon e qarkullon e qarkullon nëpër tërë botën dhe, prapë, kthehet në shpirt.
Rrezet e vërteta të shpirtit të njeriut; çdo gjë që prekin, e shndërrojnë në art, në bukuri.
Çdo gjë që ngrihet në art; shpirtit të njeriut ia kthen borxhin me rrezet e vërteta të bukurisë.
Bukuria e plotë ndodhet në NJERIUN, kur njeriu është njëmend NJERI.
Njeriu është njëmend njeri i bukur vetëm atëherë kur arrin ta njohë vetveten.
Dashuria është e vetmja fuqi që e fiton luftën kundër dhunës.
Dashuria është ilaçi më i fuqishëm; i njohur deri më sot; që e shëron njeriun nga ferri i kësaj bote, që quhet frikë.
Dashuria është rruga e parë e jetës njerëzore, që mbulohet me dritë; frika është rruga e dytë e jetës njerëzore që mbulohet me terr.
Dashuria është si ajri i pastër, sa herë merr frymë njeriu; e freskon trupin e vet.
Mund të jetohet pa dashuri, aq sa mund të jetohet pa ujë.
Çelësi universal për të gjitha dyert e jetës njerëzore është një dhe i vetmi dhe quhet: dashuri.
Dashuria e çiltër shihet edhe në fund të detit.
Të gjitha dashuritë në botë janë ura të vogla që shpijnë drejt urës madhështore e dritës hyjnore .
Fuqia e dashurisë është më e madhe se fuqia e mbretërve. pa dashuri s'do të kishte as njerëz, as mbretër.
Ata që përqafojnë dashurinë hyjnore, janë mbretër të vërtetë: s'ka më gjë që mund ti lëndojë.
Dashuria është një gjigant që mund ta lëndojnë thërmijat e dyshimit. Dashuria pa shqetësime është sikur uji në kënetë, ndotet shpejt. Shqetësimet nuk mund të maten; por në shtratin e dashuirsë treten të gjitha.
Dashuri e vërtetë ndërmjet partnerëve është: kur të dy, burrë e grua; i kanë të gjitha kushtet që të jetojnë ndaras dhe, prapë, jetojnë bashkë.
- Ai që të bën të qash, ai të do.
Dashuria dhe era nuk maten në peshore.
Dashuria, thonë, është ëmbëlsirë që e ka lëngun e ëmbël, e agimin pranverë.
Ose të duhemi, ose të vdesim, rruga e mesme është shkrirë në këto të dyja.
Dashuria i bën të çelin edhe lulet e livadhit.
Dashuria nuk banon në mendjen e ndotur nga shëmtitë e urrejtjes.
Dashuria merr trajtën e secilës zemër .
Shtëpia e dashurisë është zemra e çiltër.
zemra është e vogël, nuk i nxë të dyja.
Dashuria brenda një nate mund të ndërtojë një botë.
Në botë mund të ketë tepër urrejtje, tepër vuajtje, tepër mjerim, por kurrë nuk do të ketë tepër dashuri.
Sado që ta duash njeriun, prapë do të ketë vend ta duash edhe më shumë.
Varri më i thellë i frikës ndërtohet në oqeanin e qetë të dashurisë.
dashurisë.
Vetëm lulet më erëmira të vendlindjes mund ti gjasojnë
Dashuria është ambasador i plotfuqishëm; që përfaqëson me dinjitet zemrën e njeriut.
Anonimi i lashtë tha: Kam drurin; gurin; përroin por kur del hëna, më besoni: jam aq i lumtur, sa s'kam nevojë për miq të tjerë. pak miq;
Mund të kesh miq, mund të kesh shumë miq, njësoj është. Por, në se nuk jeton në miqësi me veten tënde, nuk e ke asnjë mik. pak qoftë
Kur ke pak miq, përbuzja e vogël të vret.
*
Kur ke shumë miq, detyrimet e mëdha të lodhin.
Kur ke miqësi më veten tënde, jeton në liri të plotë.
Skaj më skaj të botës kërkova shokë e miq, nuk e paskam ditur se mikun më të mirë në botë e paskam pasur në qenien time.
Më thanë se parajsa e kësaj jete është: të kalosh mirë me gruan; me fëmijët, më fqinjët, me shokët, me miqtë, me dashamirët, me. E nuk më thanë se çelësi i të gjitha të mirave është vetëm një: mençuria.
Më thanë: budallenjtë i ruhen armikut, të mençurit i ruhen mikut. E nuk më thanë: ruaje vetëm VETËDIJËSIMIN tënd.
Njeriun syçelë nuk mund ta dëmtojë as miku, as armiku.
Miqësia dhe hija janë të përkohshme.
Miqësia e vërtetë nuk përbëhet prej fjalëve, por prej përmbajtjeve.
Bukurinë e rrezeve të agimit do ta përjetosh vetëm kur tia shtrish dorën mikut të dëshpëruar .
Miqësia e vërtetë; megjithatë, është pjesë përbërëse e lumturisë njerëzore .
varrit.
Miqësia e plotë është e pavdekshme, armiqësitë jetojnë buzë
Në sytë e mikut të mirë, e sheh mirësinë tënde, në sytë e armikut; sheh shëmtinë tënde.
Mos u merr shumë me të metat e mikut tënd, sepse do të bindesh se të njëjtat të meta ndodhen edhe në ty .
Nëse ke një mik të mirë, thonë, mos e ha të tërin.
Do të jetojmë mirë për veten tonë, në se e gëzojmë mikun më të çiltër në botë: fëmijën. qoftë<eos> |
<bos>Vetëm drita hyjnore është mik i përjetshëm dhe pa asnjë mangësi.
Zoti është miku më i shtrenjtë në botë, që na kujtohet rrallë, vetëm në rrezik.
## për fund)
Dëshira për humor buron nga rrudhat e vuajtjes. Tia kthejmë bukurinë fytyrës sonë me një të qeshur të çiltër.
Atë ditë që nuk ke qeshur; atë ditë nuk ke jetuar fare.
Hulumtimet kanë treguar se fëmijët qeshin 400 herë në ditë, adoleshentët 14 herë në ditë, të rriturit asnjëherë.
Njeriu që di të qeshë me zemër, di ti shërojë të gjitha sëmundjet. gjithë
Thuhet: Ata që nuk dinë të qeshin; le ti paguajnë varrmihësit para se të ngryset dita.
ankthet.
Humori nuk të sjell vetëm kënaqësi, por të sjell edhe lirim nga
Humori është brez i shpëtimit në lumin e rrëmbyeshëm të jetës.
mençuri tha: Sa herë kam qeshur, gjithnjë kam ndërtuar urë të mirë mbi greminat e vuajtjeve.
Armiku më i madh për njeriun është mërzia.
Mërzia nuk plaket kurrë.
Mërzi e frikë nuk shiten me para; merr sa të duash.
Ec e mos kur e lexon këtë thënie: Perandori Leka i Madh dhe gomari i tij, pas vdekjes, u bënë plotësisht të barabartë. qesh
Për çdo ditë ke pse të qeshësh. , në çdo takon njerëz që duan të duken më të mirë sesa janë. hap
Të rinjtë tregojnë se ç'janë duke bërë, këtu $'ka humor; pleqtë tregojnë se ç'kanë bërë, as këtu s'ka humor; budallenjtë tregojnë se ç'kanë ndërmend të bëjnë \_ eh, me këtë marrëzi qeshet edhe Zoti.
Çdo njeri përpiqet ta gjejë një shok apo mik të mirë, por asnjëri nuk bën përpjekje që vetë të jetë i mirë.
Cili është më i fuqishëm se vdekja? Ai që qeshet kur ajo i kërcënohet.
Çfarë do të thotë fat? Një hije.
Çfarë do të thotë lavdi? Një ëndërr!
Fama, thonë latinët; zgjat sa flaka e një fijeje kashtë.
Çfarë të dëshirojë njeriu në rini, e gjen të plotësuar në pleqëri!
Gëzimi, kur ndahet;, është gëzim i dyfishtë. Dy zemra të gëzuara pushtojnë edhe malet.
Ai që qeshet, mbi të gjitha; ai mund ta sundojë botën.
Të bëhemi, prandaj, SUNDIMTARË TË BOTËS , në lojën e bukur që quhet JETË.
## fundi i rifillimit)
Këtu po e mbyll librin me dhimbjen e përshëndetjes, sepse miku im tha: kjo dashuri kurrë nuk e njeh thellësinë e saj derisa vjen ora e ndarjes.
Ty, miku im, që nuk deshe të të përmendeshin as emri, as inicialet, për rritën tënde shpirtërore, po ta them vetëm këtë: Parajsa është të qenit i përkryer! E ti je në rrugë të mirë të arrish përsosmërinë!<eos> |
<bos>## OSHO
## 1
## Lajmëtari Njeriut të Ri për Botën e Re
për kombin )
Shqipëroi: Hasan Hamëzbalaj
## Përmbajtja:
| Shkëputja nga e kaluara - |
|------------------------------------------------------------|
| Familja është tejkaluar |
| Kombi është i vjetër. |
| Qeveria Botërore |
| Ardhmëria e artë. Ky është bekimi im për ditëlindjen tënde |
| Qeshu vetëm atëherë kur për atë ndien nevojë |
| Le të vijë qetësia vetë. |
| Thënie nga mjeshtri: |
| Vallëzimi spiritual dhe qendërzimi_ |
| Përndritja vargore |
## NJERIU I RI
## Osho i dashur!
Në qendrën hulumtuese Kenedi, në Florida, kemi zbulimin më të ri i cili do të mundësojë që shkencërisht të hulumtohet bota e jashtme; dhe të krijohet Indi, bëhen përpjekje që të provohen hapësirat e brendshme dhe të krijohet <Njeriu i ri. Së pari shpikja për shekullin e ri vjen nga ana e kombit më të pasur dhe më të fuqishëm në botë, kurse kjo e dyta që është fluturim kah vetëdija e re buron nga njëri prej kombeve më të varfra të botës. Njëra është materia, kurse tjetra është shpirti. Çfarë po ndodh? parë
Ideja për njeriun më të mirë është një ide mjaft e vjetër, e vjetër sa edhe vetë njeriu. Secili e ka synuar njeriun më të mirë, se kjo nuk kushtëzon ndryshime radikale. Njeri më 1 mirë do të thotë se diçka të është shtuar: ti mbetesh njëjti, ti edhe më tutje vazhdon; aty nuk ka kurrfarë diskontinuiteti, ndërprerjeje. Ti bëhesh më 1 begatë, më mirë. Kjo ide e njeriut më të mirë është e themeluar në lakminë e madhe, në makutërinë e tij; kështu Vendet e pasura këtë do ta përkrahin, edhe vendet e varfra, po ashtu, kanë për ta përkrahur. India tërësisht është në shenjë të Mahatma Gandit, që ai ka synuar të vihet deri tek njeriu më i pasi
mirë . Ideja e më të mirit në esencë është vetëm reformatore, nuk është revolucionare. Mirëpo ideja e njeriut të ri është e rrezikshme, sepse kërkon Kërkesa e saj themelore është që e vjetra të vdesë për të lindur e reja kjo është rilindje. Për këtë shkak jam kundërshtar i kësaj ideje. Kjo nuk do të thotë se unë vetëm nga ky pozicion jam kundërshtar dhe i prirur për kritikë, unë do të isha i këtillë kudo të isha; madje edhe në Florida po të isha, njësoj kishte për të ndodhur . guxim.
Por, sikur unë të flisja për Njeriun e ri në Amerikë; menjëherë ose do të më vrisnin ose do të më burgosnin (kjo edhe është realizuar të më toleronte sepse unë ashtu asgjësoj mënyrën amerikane të jetesës . E mënyra amerikane e të jetuarit varet nga ambicia, kurse Njeriu 1 Ri imi do të jetë krejtësisht joambicioz në atë kuptim të fjalës. E tërë qasja amerikane
Në të vërtetë, shumë më tepër mundësi që të flitet për këtë ka në vendet e begata e të fuqishme sesa në vendet e varfra e të pazhvilluara çfarë është, për shembull, India. Popujt e tyre nuk kanë interes as kohë për ide të tilla. Ky nuk është problem vital për ta, lindja e Njeriut të ri. Motivet e tyre jetësore janë si të ekzistojnë, kurse ti iu flet lindjen e Njeriut të ri! Ata nuk janë të aftë as të mbijetojnë. Problemet e tyre janë krejtësisht tjetërfare. Ata janë të sëmurë, të uritur, fëmijët e tyre janë të paarsimuar, nuk janë të punësuar, nuk kanë tokë për ta punuar, nuk kanë ushqim; strehë kurse ti iu flet për Njeriun e ri! Ata nuk janë për këtë të interesuar, kjo nuk është problem i tyre. për konsiston: gjërat duhet të jenë më mirë, çdo gjë duhet të jetë më mirë. nuk ka rëndësi se çfarë duhet të arrihet me krejt këtë, por duhet të jenë më mirë e më mirë. Ata plotësisht janë të magjepsur me idenë e përmirësimit të gjërave. Ne duhet të kemi shpejtësi më të mëdha; makina më të mira, teknologji më të suksesshme, sheshe më të mira, hekurudha më të mira e tëra duhet të jetë më e mirë ! Dhe, natyrisht, në të njëjtën mënyrë ti mund ta kesh edhe njeriun më të mirë. Kjo përputhet në tërë stilin amerikan të jetesës. Është menduar se edhe njeriu duhet të jetë më me shumë hapësirë, më 1 gjerë. gjithashtu edhe njeriun më të mirë! Këtu nuk ka dallim: kjo është e njëjta logjikë. Aty gjërat
Unë flas për njeriun e ri. Njeriu 1 ri nuk është domosdoshmërisht edhe njeriu më i mirë. Ai do të jetë më i gjallërishëm; më 1 hareshëm, do të jetë dukshëm më 1 zgjuar; por kushedi se a do të jetë ai më i mirë apo jo? Kur fjala është për politikanët e këtushëm, ai nuk do të mund të jetë aspak më i mirë, sepse nuk do të mund të jetë ushtar më i mirë ai nuk do të jetë i gatshëm fare të jetë ushtar. Ai fare nuk do të jetë konkurrent, e ashtu tëra ekonomitë konkurrente do të bien në krizë. Ai nuk do të jetë 1 interesuar për grumbullimin e plehut, kurse të ekonomitë zënë fill në këtë. Tëra agjencitë tuaja publike vetëm sa përpiqen që të ta imponojnë idenë e grumbullimit të sa më shumë plehrave të ndryshme. Njeriu i ri do të ketë vizion krejtësisht tjetër për jetën. Ai do të jetojë në mënyrë gjitha
dukshëm më të dashur, sepse për të dashuria është pasuria më e madhe. Ai ka për ta ditur se me para nuk do të mund ta blejë dashurinë apo kënaqësinë. Ai ka për ta ditur se paraja është vetëm çështje praktike; ajo nuk është qëllimi i jetës.
Njeriu im i ri do të thotë fund i botës së Kjo nuk do të thotë mospajtim imi dhe kundërvënie imja vetëm në Indi unë kam për tu kundërvënë dhe kritikuar kudo që të jem. Në të vërtetë, unë e kam zgjedhur Indinë nga arsye të caktuara: këtu njerëzit janë dukshëm më letargjikë. Madje edhe sikur do të dëshironin të më vrisnin; atyre do vjetër.
tërë sistemi amerikan zë fill në idenë që të krijohet diçka më mirë. "Bëje atë më mirë!" Ajo çfarë bën nuk është me rëndësi. 'Nëse vret, përpiqu që atë ta bësh në mënyrën më të mirë të mundshme!" Ti mund të shohësh se çfarë ka ndodhur në Hiroshimë dhe Nagasaki: Amerika e ka bërë atë në mënyrën më të mirë të mundshme. Arrij deri në Hënë! Askush as nuk pyet se përse duhet kjo? Nëse pse, ti je 1 krisur; pyetje të tilla nuk parashtrohen. E vetmja pyetje e drejtë është: Si të arrihet deri në Hënë para të gjithëve; dhe në mënyrën më të mirë të mundshme? Ta mundim Rusinë. Do të jetë amerikan ai i cili i do të ecën nëpër Hënë. E duhet e tërë kjo? Nuk është këtu çështja. Me sa di unë, këtu nuk shoh kurrfarë kuptimi. Amerikanët që qëndrojnë në sipërfaqen e Por ajo është mënyra e tyre e të menduarit; filozofia e tyre. ~Madje edhe nëse dukesh i marrë, duku i marrë në mënyrën më të mirë të mundshme. Ngadhënje mbi gjithë të tjerët!" pyet pari tu duheshin njëzet apo tridhjetë vjet! Deri atëherë unë do ta kryeja punën time unë do të bëja anarki. Kjo nuk është pa ndonjë arsye që e kam zgjedhur pikërisht Indinë këtu janë njerëzit letargjikë.<eos> |
<bos>1 zi? Atë gjithmonë e ka ndjekur zëri i zi. Isai është vrarë ngaqë ka folur për njeriun e ri, e jo për njeriun më të mirë. Mahaviri nuk është vrarë, Buda nuk është vrarë ngase ata kanë folur në mënyrën e tyre për njeriun e ri. Ti ke për ta vënë re dallimin në këtë. Isai i ka thënë Nikodimit: <Gjithnjë derisa nuk lindesh përsëri nuk do të mund të hysh në mbretërinë time hyjnore. Tash ti nuk mund të gjesh asnjë ngjashmëri me Mahavirin, me Patanxhalin, me Musanë apo Muhamedin; jo, askund nuk do të gjesh paralele. Isai e ka kushtëzuar se së duhet të vdesësh me të kaluarën tënde. pari
Mu para disa ditësh një njeri e ka hedhur thikën në mua me qëllim që të më vrasë. Një thikë e tillë mund të gjendet akoma vetëm në Indi. Kur ajo ka fluturuar drejt meje, e kam pasur përshtypjen Unë akoma po shoh mirë, akoma nuk më duhen syzet: mund të shoh tepër Kam menduar se ajo ishte vetëm ndonjë gur është dukur aq e përlyer! E kur e kam fotografinë e së njëjtës, ishte edhe më befasuese - ju nuk do të kishit mundur as perimet ti prisnit me të. Këtu është bukuria e të në Indi. Tash në Amerikë apo Gjermani këtë e bëjnë në mënyrë shumë të suksesshme\_ India është momentalisht vendi më i bukur në botë ku mund të veproj . qartë. parë qenit
Vetëm atëherë mund të ngrihet vetëdija e Ai u kryqëzua.
Të flasësh për njeriun e ri, Kul Bhushan; është tepër rrezik . Njeriu i ri nënkupton ndërprerje të plotë të lidhjeve me të kaluarën, ndarje, çrrënjosje të së kaluarës, vdekje të së kaluarës dhe jetesë në të tashmen. E shprehitë e vdesin tepër vështirë . Ne jemi mësuar të dëgjojmë tregime për njeriun më të mirë; kjo është bërë pjesë e vjetra gati gati
Sokrati ka folur për njeriun e ri, kujtoje këtë. Këtu ekziston dallimi. Pse Sokrati është vrarë? Athina ka qenë një nga vendet më të kulturuara të botës në atë kohë; në të vërtetë, jo vetëm në atë kohë, as sot nuk ka vende që do të mund të krahasoheshin me Athinën. Njëzet e shekuj kanë kaluar, por akoma asnjë vend në botë nuk e ka arritur atë kulturë as Nju Jorku, Parisi, Bombaji, Kalkuta, Pekingu apo Moska asnjë qytet i botës nuk e ka mbërritur atë majë të zhvillimit e të civilizimit siç e Athina. Por pse ata njerëz aq të kulturuar ishin bërë aq animalë, barbarë të tillë sa ta vrisnin njeriun çfarë ka qenë Sokrati? Ai ka folur për njeriun e ri. Po të kishte folur për njeriun më të mirë, ai do të ishte nderuar, lavdëruar. Ata të cilët kanë folur për njeriun më të mirë kanë qenë gjithmonë të lavdëruar e të nderuar, sepse kanë thënë se e kaluara është e bukur, por se mund të jetë edhe më e bukur. Ata nuk janë kundër së kaluarës, nuk janë kundër konvencioneve, nuk janë as kundër traditave; ata janë për të gjitha këto. Tradita duhet të jetë themel, e në atë themel mund të tempull edhe më i mirë, shtëpi më e mirë. pesë pati ngrihet
gjakut tonë. Secili shenjtor, secili mahatma flet për njeriun më të mirë; ajo është puna e tij, ne këtë e dimë mirë. E ç' është me njeriun e ri? Në atë rast ne jemi të frikësuar. Ai sjell diçka krejtësisht të re; ai na dërgon në territor krejtësisht të panjohur; ai këmbëngul që të na çrrënjosë prej familjes. Kurse ne kështu kemi jetuar mijëra vite, të kushtëzuar jemi me atë mënyrë jetese, ne jemi bërë pjesë e saj. Vetëm mund tia lejojnë vetvetes daljen prej kësaj. Së këndejmi, porosia ime siç po duket iu kushtohet mu atyre të zgjedhurve.
Mbaje në mend, shprehitë e vjetra vdesin tepër vështirë e religjionet tona; filozofitë tona janë tejet të vjetra, sistemi i të jetuarit është tejet i vjetër. Kurse unë jam krejtësisht për diçka të re. Ne mendojmë se e vjetra është e artë kurse unë them se ari është vetëm një pleh i zakonshëm! Unë pajtohem me Henri Fordin se historia është llomotitje. Tëra marrëzira! Ne duhet ta lirojmë njeriun prej krejt asaj që ka më parë, duhet që këtë njeri ta lirojmë krejtësisht; plotësisht; kategorikisht. ynë qenë
<Nënë, pse je martuar me babanë?) U përgjigj nëna. Edhe ti po çuditesh me këtë!
<Atë kam takuar në Teksas? <Unë nuk kam banuar kurrë në Teksas. 'As unë. Duhet të kenë dy njerëz tjerë.? qenë
pavetëdijshëm kanë dominuar mbi tërë njerëzimin.
Ka qenë ditë me shi. të krisur kanë qenë në autobus . Kur autobusi është ndalur në semafor, njëri prej tyre ka shikuar për dritare dhe ka thënë: ~Hej, Çarli, shikoje atë ujë! Dola unë për tu larë!" Ai pastaj e ka hapur dritaren dhe ka kërcyer jashtë. Disa çaste më vonë miku i tij e ka dëgjuar klithmën: "Noto më tutje, Çarli, uji këtu është mjaft i cekët!" Dy pak
Të marrët janë të dehur ata kanë qenë faktori vendimtar në të kaluarën. Ne nuk 1 kemi dëgjuar kurrë fjalët e të përndriturve. Njerëzit e përndritur nuk mund të flasin për njeriun më të mirë. Kjo do të ishte njësoj si ti sëmurit se do t' ia japësh barin 1 cili do tia përmirësonte sëmundjen e tij. I sëmuri nuk dëshiron ta përmirësojë gjendjen, ai dëshiron të lirohet prej asaj sëmundjeje, ai dëshiron të jetë i shëndoshë . ynë
Ka e shtunë mbrëma; cirku është bërë për tërheqje. Pronari i cirkut është ndalur në binë dhe i është drejtuar masës së tubuar të njerëzve. qenë gati prapavija e turmës ofrohet një bredharak, një tip i shkapërderdhur pijaneci duke thënë: 'Unë e bëj këtë!" Nga
'Cirku vëllezërit Dingling' ia ofron mijë dollarë atij që do ti përmbushë këto kushte: ta detyrojë elefantin Zorba që të ulet; tia krehë jelen luanit Lea; dhe të bëjë dashuri me damën pesë
Ata pastaj e kanë hapur derën e kafazit dhe pijaneci ka hyrë brenda. I është ofruar elefantit dhe e ka goditur fuqishëm në vete. Elefanti është ulur duke u dridhur . Të pranishmit kanë brohoritur. Pastaj, ai ka hyrë në kafaz me luanin dhe ka lindur luftë e rreptë, kacafytje, palavitje; luani ka ulëritur, pijaneci ka klithur\_ kaos i vërtetë.
Pas tridhjetë minutash ai ka dalë nga kafazi tërësisht 1 gërvishtur dhe 1 shkoqur. Luani ka mbetur përbrenda 1 shtrirë, duke marrë frymë me vështirësi. Pijaneci është ndalur pastaj përmbi udhëheqësit e programit dhe ka pyetur: "Mirë, e ku është ajo dama të cilën duhet krehur?" plakë
## OSHO
Theologia mystica; 1980
## SHKËPUTJA NGA E KALUARA
Problemet kyçe që theksohen në Ardhmëria jonë e përbashkët' (raport KB-së krizën në botë vër. e sigurimi ushqimit; popullzimi dhe rezervat, llojet bimore dhe eko-sistemi\_ industria, ndotja dhe problemet urbane vërtet janë vetëm një pjesë e e problemeve të gjithmbarshme. Ai raport e ka huqur problemin kryesor. Ata e quajnë të nevojshme që kombet të veprojnë së bashku, por ata fare s'e kanë shikuar rrënjën e kësaj: Kush e ka ndarë Botën? për vogël<eos> |
<bos>Ne nuk i kemi krijuar të gjitha këto probleme: këto kanë të krijuara nga ana e njerëzimit të mëparshëm. E nëse ne vërtet dëshirojmë të gjejmë zgjidhje për ardhmërinë, ne së duhet ti zbulojmë rrënjët e këtyre problemeve të cilat janë të fshehura në të kaluarën. Duke i qenë pari
Ata pohojnë se ekonomia dhe ekologjia janë të lidhura, e çështë me interesat e investuara të së kaluarës, ndërnacionale? Të thuash se tash të gjithë duhet të punojmë që ta shpëtojmë ardhmërinë përbashkët, domosdoshmërisht e kërkon edhe konstatimin se kjo situatë pikërisht është prodhuar nga ana e së kaluarës . Por ne edhe më tej jemi ditë e natë të lidhur për të kaluarën. Në se ne jemi përgjegjës për të kaluarën, kush atëherë është përgjegjës për ne? Ne jemi ndikimi së kaluarës , e siç po e shihni, ne jetojmë në mjerim të gjithmbarshëm. qoftë
shkundur gjethet nga lisi asgjë nuk mund të ndryshosh rrënjët duhet E kur të fillosh nga rrënjët do të kesh telashe, se në rrënjën e të gjithave qëndrojnë politikanët;, qëndrojnë religjionet e organizuara, qëndrojnë kombet njësia themelore e bashkësisë është martesa; prej nga burojnë të gjitha problemet tona themelore. Po qemë në martesën; kauzale me të do të zhduken do të zhduken kombet, racat; politikanët e priftërinjtë; pikërisht shkaku i gjithë kësaj ata ngulmojnë edhe më tej për martesën ata mirë e dinë se ajo është rrënja e të gjithave, dhe se ajo është e nevojshme që njeriun ta mbajë në gjendje robërimi e mjerimi.
Ne duhet ti hedhim të gjitha këto marrëzi. Ne asgjë nuk mund të bëjmë para se të mos i presim krejtësisht ato
Nëse duam të kemi ardhmëri tjetërfare nga kjo që po vjen, ne duhet ta ndajmë vetveten nga ndikimi 1 së kaluarës. Duket sikur njeriu ekziston vetëm shkaku i gjithë këtyre gjërave shkaku 1 demokracisë, 1 socializmit, 1 fashizmit, 1 komunizmit, 1 hinduizmit, krishterizmit, budizmit, islamizmit. Realiteti do të jetë tjetërndryshe, krejt këto duhet të jenë në dobi të njeriut. E tërë e kaluara e njerëzimit është aq e stërmbushur me ideologji të krisura shkaku i së cilave njerëzit kanë qenë të kryqëzuar, të vrarë, të munduar , të kallur për së gjalli. Në tre mijë vjetët e fundit ne i kemi zhvilluar mijë luftëra, që do të thotë se tërë kohën vetëm kemi luftuar, se nuk kemi krijuar asgjë tjetër, se nuk kemi mundur asnjëherë të kënaqemi me dhuratat e natyrës. pesë
rrënjë. Nevoja më e rëndësishme e njerëzimit sot është që të jetë i vetëdijshëm se krejt këtë ia ka përgatitur e kaluara; se nuk ka kuptim të vazhdohet e kaluara e tillë kjo do ishte vetëvrasëse e se një njerëzim i ri urgjentisht dhe gjithsesi është i nevojshëm.
## FAMILJA ËSHTË TEJKALUAR
nuk dëshiroj që ajo më të 'shoqëri vetëm për atë që ti iket konfuzionit të cilin mund ta imponojë mospreciziteti 1 fjalës. Unë kolektivitetin e ri e quaj ~komunë Fjala është me rëndësi. Kjo do të thotë: ku njerëzit nuk jetojnë vetëm së bashku, kjo do të thotë edhe se njerëzit jetojnë në unitet të thellë. Të jetosh bashkë është një ne këtë e bëjmë. Secili qytet, secili fshat, mijëra njerëz jetojnë së bashku por çfarë është ajo bashkësi? Njerëzit nuk i njohin as fqinjët e tyre të parë. Ata jetojnë në hapësirën e njëjtë, mijëra vetë, por duke mos të vetëdijshëm për atë se jetojnë në po të njëjtën shtëpi. Ajo nuk është kurrfarë bashkësie, se në të nuk ka asgjë të përbashkët. Ajo vetëm është një turmë, masë njerëzish, por jo bashkësi. Prandaj, unë dua që fjala "shoqëri' të caktuara, ti këtë duhet ta lëvizësh. Përndryshe, shoqëria; si e tillë, kurrë nuk ka për tu zhdukur. quhet qenë
Njësia e dhe më e rëndësishmja e shoqërisë ka familja. Nëse familja mbetet e tillë çfarë përgjithmonë ka qenë, as shoqëria kurrë nuk ka për tu zhdukur, as religjioni nuk do të zhduket kurrë. Ashtu kurrë nuk do të mund ta krijojmë një botë, një njerëzim. parë qenë
Familja është shkaktar 1 shumë sëmundjeve; ajo është gurthemeli 1 kombi, race apo organizate religjioze: Kurse familja shekujve ua ka rrënuar lumturinë të gjithë meshkujve dhe femrave të njerëzimit. Për këtë, sot, në Perëndim, çdo e treta martesë përfundon me divorc dhe me pasoja të tmerrshme që bien mbi fëmijët. Shumica e përdhunimeve dhe vrasjeve të përgjithshme ndodhin në mes të anëtarëve të familjes. Struktura themelore e familjes bazohet mbi posesivitetin: bashkëshorti e posedon bashkëshorten e vet, e të dytë 1 posedojnë fëmijët e tyre. Atëherë kur filloni ta posedoni qenien njerëzore; ju ia merrni dinjitetin e tij, lirinë e tij, të njerëzishmen e tij të vërtetë. Ju ia keni marrë gjithë bukurinë arta kafaz i mrekullueshëm; në vend të fluturimit të lirë por ai kafaz i artë nuk mund tia japë qiellin dhe fluturimin lirë . gjatë
Familja përpiqet të tërë shoqërisë, njësoj siç populli yt përpiqet të të ndajë nga tjetër; kjo është po ajo e njëjta strategji e ndarjes. Kur njëherë të zhduket familja atëherë edhe shumë sëmundje psikologjike do të zhduken; shumë idiotësi politike do të zhduken. Prandaj, gjëja e dhe e rëndësishme është se komuna do të jetë e privuar nga familja. Implikimi është i qartë: aty më nuk do të ketë martesë. Dashuria kështu, për të parën herë, do ta fitojë atë respekt të cilin nuk e ka pasur me shekuj. Dashuria atëherë do të jetë ligji 1 vetëm në qenieve. Nëse ata vendosin të jetojnë së bashku; vetëm populli parë
gëzimi do të jetë forca detyruese për ta. Dhe mbaje në mend, si çdo gjë që është e vërtetë, edhe dashuria ndryshon. Vetëm disa gjëra të pavërteta, ndonjëfarë plastike, mbetet gjithmonë e njëjtë. Martesa është përhershmëri, por ajo përhershmëri e vret dashurinë. Ajo është varri i dashurisë ku martesa e ndërton shtëpinë e vet. E natyrshme është që ajo të sjellë vetëm agoni, mërzi, vuajtje, robëri të përhershme dhe destruksion të vërtetë të spiritualitetit njerëzor .
I tërë faji bie mbi prindërit. Ata kanë jetuar si dofarë qeniesh ambicioze; ata kështu e kanë asgjësuar vetveten. Ata këtë tash e bartin te fëmijët e tyre si një trashëgimi, i bartin dëshirat e tyre të parealizuara; ambiciet e
Modeli 1 komunës do të jetë bashkësia, shoqërimi i shpirtrave të lirë. Kurse fëmijët do ti takojnë bashkësisë, e jo prindërve. atyre më nuk do tu lejohet që ti shfrytëzojnë fëmijët e tyre përndryshe qëllimet e tyre janë përherë të mira. Por çfarë të bëhet me atë qëllim të mirë të tyre? Rezultatet janë përherë të këqija dhe të shëmtuara. Ata i mësojnë fëmijët e tyre që të jenë rivalë, kurse çdo rivalitet sjell xhelozinë. Ata fëmijët 1 mësojnë të jenë dikushi dhe diçka në botë, të ~bëjnë emër'' për vete. Kjo nga jeta krijon luftë, kjo nuk është më jetesë e gëzueshme veçse luftë e pandalshme aq destruktive saqë e shuan gjithë gëzimin; gjithë harenë, lulet e jetës, duke të ta lënë vetëm hidhëtinë e luftës për prestigj, për para dhe pushtet në shoqëri. Jeta kështu bëhet vetëm një arenë lufte.<eos> |
<bos>papërmbushura. Ky lloj i sëmundjes bartet prej njërit brez në tjetrin. Ne duhet ti mbrojmë fëmijët nga e kaluara. E mënyra e vetme që ta arrijmë këtë është që ata ti takojnë komunës. Fëmijët më nuk do të jetonin me prindërit e tyre veçse në objektet e komunës; ashtu që prindërit më nuk do të mund ti helmonin mendjet e tyre. Prindërit do të mund të takoheshin me ta dhe ta kalonin vikendin së bashku, por fëmijët do të rriteshin të pavarur. Kurse komuna do të kujdesej që të mos ndodhte kurrfarë ndikimi 1 ideologjisë racore apo klanore i të gjitha atyre gjërave që do të mund të shkaktonin përçarje në vetëdijen e fëmijës. Kjo është mënyra e vetme që të vazhdimësia me të kaluarën. Do të ishte e një rëndësie të madhe sikur fëmijët të mund ti shihnin gjërat në një dritë tjetërfare. pritet
Të kesh vetëm një baba apo një nënë psikologjikisht është e rrezikshme; se, po qe se fëmija është djalë ai do ta imitojë babanë, e nëse është vajzë do të mundohet ta imitojë të ëmën. Kështu zhvillohet një problem madh psikologjik . Babai dhe nëna do të lëvizin dhe do tia lënë vendin dajës dhe dajeshës. Mund të jenë shumë dajallarë dhe dajesha. nëna mund të jetë dajesha kryesore, kurse babai daja kryesor, por asgjë më tepër se kjo: Mirë është që familja të zhduket. Sikur fëmijët të ishin në duart e komunës unë veçse kam eksperimentuar me këtë dhe kam arritur rezultate të kënaqshme fëmijët do të ishin shumë më të lumtur, sepse ashtu do të ishin dukshëm më të lirë. Kurrfarë kushtëzimesh nuk do tiu imponoheshin. Kështu shumë më herët do të piqeshin; se askush nuk do ta bënte të
varur do të bëheshin herët të pavarur. Askush nuk do të flijonte për ti ndihmuar; ashtu që ata vetë do të përpiqeshin të mësonin sesi ti ndihmojnë vetvetes. Kjo do tua sillte pjekurinë; qartësinë, rolin e caktuar . E duke u zhdukur familja, ashtu do të zhdukej edhe kombi pasi që familja është njësi përbërëse e kombit.
Së këndejmi jam tejet i kënaqur kur shoh se familja po shkapërderdhet e po shkatërrohet; meqë e di se pas kësaj edhe kombi do të zhduket. Me këtë do të shkonin edhe të ashtuquajturat religjione; sepse familja është ajo e cila ta imponon religjionin; nacionalitetin dhe të gjitha gjërat tjera të ngjashme. Njëherë kur familja zhduket; kush do të mund të ta impononte krishterizmin apo hinduizmin? Në të vërtetë, edhe në këtë çast të gjithëve ju është imponuar ideja e huaj e të kuptuarit të botës, e edhe më tutje jetoni sipas modelit të ndokujt tjetër. Kjo vetëm e kushtëzon agoninë e madhe, mjerimin dhe mërzinë, e ta merr krejt gëzimin e jetës. Secili duhet të sillet në harmoni me parimet e veta, për të krijuar muzikë, qoftë për të pikturuar, për të shkruar poezi, apo për të kultivuar pemë më të mira, të lashta më të mira, për të ndërtuar sheshe më të mira. Të gjithëve duhet tiu mundësohet dhe tiu lejohet që ti zhvillojnë potencialet e veta. Modeli 1 komunës do ti sillte dinjitet secilit individ. Modeli 1 një bashkësie të këtillë do të sillte dukshëm më tepër inteligjencë dhe do të lejonte që njerëzit të rriteshin në mënyrë inteligjente, të hulumtonin pas së vërtetës, ta kërkonin të vërtetën e tyre, sepse vetëm kështu njeriu mund të bëhet më inteligjent. qoftë
Vetëm duke gjurmuar e hulumtuar mprehet inteligjenca. Njeriu kohë të gjatë ka jetuar në mënyrë jointeligjente, sepse të gjitha religjionet kanë imponuar vetëm një gjë: besimin. Kurse besimi është vetëm helm për inteligjencën. Ata e kanë imponuar vetëm një gjë: besimin. Kurse besimi është kundër rritës. Njeriu ri, për të cilin unë jam interesuar , nuk do të ketë kurrfarë sistemi të besimit dhe nuk dot të sjellë kurrfarë besimi. Ai do të jetë gjurmues, hulumtues; jeta e tij do të jetë jetë e zbulimeve të mëdha, e zbulimeve në botën e jashtme dhe e zbulimeve në botën e brendshme të qenies së vet.
Komuna do të jetë tubim 1 hulumtuesve, 1 dashnorëve; i miqve; i njerëzve kreativë nga të gjitha fushat e jetës. Ne mund ta krijojmë parajsën mbi tokë.
Unë dëshiroj që çdo qenie të jetë hulumtues: Galileo, Kopernik, Kolombo të botës së jashtme; kurse Gautam Buda, Zaratustra apo Çuan Çu të botës së brendshme të qenies së tyre. E tërë përpjekja ime është e koncentruar në një gjë: ta krijoj njeriun e ri të ngjashëm me ZORBA BUDËN' Në këtë bashkësi secili ka për të poseduar të dy kualitetet: kualitetin e ZORBËS dhe kualitetin e BUDËS shumë 1 interesuar për botën e jashtme, e po ashtu 1 dorëzuar në gjirin e dashurisë për hulumtimin e brendshëm. Atë ditë që do ti sintetizosh të dy kualitetet, atë ditë do të jesh njeriu i ri, e ai njeriu i ri do të jetë shpëtimtari njerëzimit.
## KOMBI ËSHTË I VJETËR
Kombet janë bërë trajta të vjetruara të shoqërizimit por ato edhe më tutje ekzistojnë dhe kështu 1 krijojnë problemet më të mëdha të njerëzimit. Nëse botën e shikoni nga perspektiva e zogut, ka për tu lajmëruar një ndjenjë shumë e çuditshme se ne 1 kemi të gjitha e na duhet vetëm një njerëzim unik.
Unë kam përshtypjen se të mirat materiale po grumbullohen atje ku nuk janë të nevojshme; ndërkaq në anën tjetër vetë jeta e popujve varet prej tyre. Një Qeveri Botërore do të thotë vështrim tërë situatës në botë, kurse gjërat dhe të mirat materiale të barten atje ku ato janë të nevojshme. Ai është një njerëzim. E kur kemi për të menduar në kuptimin e një bote, atëherë edhe ekonomia do
Për shembull, në Etiopi njerëzit vdesin nga uria mijëra njerëz në ditë kurse në Evropë gjuhet ushqimi me miliona dollarësh. Kushdoqoftë po shikoi prej anësh ka për të konstatuar se ky njerëzim është i çmendur. kodra tëlyeni e ushqime të tjera gjuhen në oqean. Por Etiopia nuk është në përbërjen e botës perëndimore. Interesi 1 tyre është ta shpëtojnë ekonominë dhe statusin e tyre në botë. E për të mbrojtur strukturën e tyre ekonomike, ata pranojnë të asgjësojnë sasi kolosale ushqimi në vend se tua shpëtojnë jetën mijëra njerëzve. Ky problem është botëror dhe zgjidhja e tij duhet të jetë në nivelin botëror.<eos> |
<bos>të jetë unike. Pikërisht para kohësh Amerika 1 ka fundosur në det tepricat e veta të ushqimit, e vetëm shpenzimet e kësaj pune kanë kushtuar me miliona dollarë. Kjo nuk ka fare çmimi atij ushqimi por vetëm shpenzimet e bartjes dhe të fundosjes në oqean. Sakaq, edhe vetë Amerika ka tridhjetë milionë njerëz të cilët nuk kanë ushqim të mjaftueshëm. Këtu nuk është çështja që ai ushqim ti jepet dikujt tjetër, këtu është fjala se ata nuk kanë dëshiruar që tia dhurojnë as popullit të tyre. Ndaj, problemi lind këtu! Nëse ju iu jepni ushqim pa pagesë atyre tridhjetë milionë njerëzve, atëherë ata të tjerët do ta shtronin pyetjen logjike: "Pse ne duhet ta paguajmë ushqimin tonë?" Atëherë çmimi do të binte dukshëm. Me aso çmimesh të ulëta fermerët nuk do të ishin të interesuar që ta prodhonin ushqimin. Ku është çështja? Në frikën nga çrregullimi 1 ekonomisë ata lejojnë që tridhjetë milionë njerëz të tyre të vdesin nga uria rrugëve, kurse industritë me këtë rast ta hedhin tepricën e tyre në oqean. Dhe jo vetëm kjo, tridhjetë milionë njerëz në Amerikë vuajnë nga marrja e tepërt e ushqimit. Shkenca është krejt për tiu ndihmuar ajo është tepër thjesht pasi që ky problem kërkon vetëm një intervenim të thjeshtë kirurgjikal në tru dhe problemi ngrënies të tepërt do të zhduket. Tridhjetë milionë njerëz vdesin nga ngrënia e tepërt, tridhjetë milionë njerëz vdesin nga uria ata gjashtëdhjetë milionë njerëz do të mund të shpëtonin vetëm me mirëkuptim. Për këtë është 1 nevojshëm vetëm një vështrim nga perspektiva e zogut për të vënë re se e tërë bota është unike. Problemi pak qenë gati pak na ka sjellë deri tek kjo situatë ku duhet të këmbëngulim që ta rilindim njeriun; që ta transformojmë, që tia transformojmë traditat e tij të lashta, kushtëzimet e tij = që këto kushtëzime dhe sistemi i tillë arsimor, si dhe kësofarë religjionesh kanë kontribuar që kjo krizë në botë ta arrijë kulmin. Vetëvrasja e këtillë e përgjithshme është rrjedhojë e të gjitha kulturave tona, e filozofive tona; e religjioneve tona. Të gjitha këto kanë marrë pjesë në atë në një mënyrë të çuditshme pasi që asnjë nga to kurrë nuk ka menduar për tërësinë. Të gjithë kanë shikuar vetëm në pjesët e asnjëra nuk ka mundur ta kundrojë tërësinë. ynë pasi vogla;
nevojë ka për aq shumë kombe, pos për tu kënaqur ego-stimulimi 1 disa njerëzve? Nuk ekziston Pse Gjermania do të ishte në hall shkaku i imigrimit e të insistonte për shtimin nacional, në kohën kur Toka vuan nga stërpopullzimi? Sikur të ekzistonte vetëm një Qeveri Botërore, atëherë populli do të zhvendosej nga njëra e planetit në tjetrën. Atëherë , pjesë
Kurse gjëja më e rrezikshme në krejt këtë është se përgatitja për këtë vetëvrasje globale, nga ana e të gjitha kombeve, ka në emër të luftërave dhe fitoreve krejt Ju vetëm mund ta shihni se ç' respekt i bëjnë kombet një cope të zakonshme arni e cila quhet flamur; e nëse ajo mënjanohet atëherë ka për tu zhdukur e tërë fama dhe liria e tyre - ju nuk guxoni ta ofendoni flamurin kombëtar . Kjo është situatë përgjithshme e retardimit njerëzor. Kurse fakt 1 thjeshtë është ai se bota është e pandarë . qenë
kur në njërën pjesë do të ishte zvogëluar popullzimi; atëherë lehtë ai popullacion do të ishte përmbushur nga vendet tjera ku popullzimi është më i dendur:
Sikur të kishte vetëm një Qeveri Botërore, pa ndasi në mes të popujve; dhe sikur të ishte e lejuar lëvizja e lirë pa kurrfarë pasaportash apo vizash apo çfarëdo kushtëzimesh tjera idiotike, atëherë të gjitha problemet do të ishin tejkaluar lehtë.
## QEVERIA BOTËRORE
Një Qeveri Botërore ka e propozuar nga ana e Lidhjes së Popujve qysh para Luftës së Dytë Botërore; por ajo ide nuk ka pasur sukses. Ajo thjesht ka mbetur vetëm një klub debatues. Lufta e Dytë Botërore krejtësisht e ka asgjësuar kredibilitetin e vërtetë të Lidhjes së Popujve. Por, domosdoshmëria e tillë akoma është e pranishme; kështu janë krijuar Kombet e Bashkuara. Por kjo organizatë e sapolindur ka qenë edhe më e pasuksesshme. Ajo edhe më tej më së shpeshti është vetëm një klub debatues i cili nuk ka ndonjë fuqi. Ata vështirë mund të zbatojnë çfarëdoqoftë; mbetet vetëm në nivelin e shqyrtimeve formale. qenë
Që kjo organizatë të jetë e suksesshme; më së pari duhet të arrihet një Qeveri Botërore. Të gjithë popujt armët e tyre, ushtritë e tyre, do tia dorëzonin asaj Qeverie Botërore. E kur do të ekzistonte vetëm një qeveri atëherë as për armë. Me kë atëherë do të luftohej ? Kurse tash secili shtet i madh, secila fuqi, është e pajisur me armatim nuklear; dhe tash në planet ka aq shumë armatim nuklear shkatërrues, saqë ky planet me të mund të jetë 1 shkatërruar shtatë herë. Aq shumë kemi sot armatim nuklear në dispozicion saqë secili prej nesh mund të jetë 1 vrarë shtatë herë. Ne kemi aq shumë helme lufte saqë mundemi që çdo gjë të gjallë në Tokë ta asgjësojmë nga mijë herë. Kjo nuk është e nevojshme, pesë
vetëm njëherë mjafton por politikanët nuk donë të japin asnjë shans. Fytyrat e tyre janë vetëm maska. Ata e flasin njërën, e e bëjnë tjetrën.
Politikanët, thellë në vete, janë të pafuqishëm përndryshe, prej nga aq shumë motiv për pushtet. Ata e ndiejnë dobësinë e tyre, pamundësinë, inferioritetin; ata mirë e dinë se janë askushi. Por nëse ata mund ta mposhtin, ta përkulin masën mediokre me përmbushjen e nevojave të tyre kjo është marrëveshje reciproke, ujdi e mirë. Atëherë iu jepet besimi dhe iu ofrohet mundësia, e kur njëherë ata e fitojnë atë fuqi, ata rëndom i harrojnë të gjitha premtimet e tyre; në të vërtetë, kurrë as që kanë për të menduar më për to Vetëm kur ata e fitojnë pushtetin; atëherë ju keni për ti fytyrat e tyre të vërteta. Politikani nuk është tjetër përpos Ai përbrenda vetes ndien inferioritetin dhe frika prej kësaj krijon inferioritet. Ai përpiqet të jetë dikushi për ti ikur ati inferioriteti. Pushteti ashtu ia jep shansin: ai atëherë sheh sesi miliona njerëz janë nën çizmen e tij. Ai tash mund tia konfirmojë vetvetes se më nuk është askushi, ai tash është dikushi. E ai atëherë Ai zë ta shfrytëzojë pushtetin e vet. Kur njëherë të jetë në pushtet, ai kurrë më nuk ka për të dëshiruar të zbresë prej atij froni sepse fare mirë e di se kur do të mbetet pa pushtet përsëri do t'i ekspozohet zbrazëtisë së vet, ndjenjës së inferioritetit, pamundësisë së tij. E pushteti është në duart e këtyre njerëzve. Cilidoqoftë prej të marrëve mund ta trusë sustën dhe ti jap fund njerëzimit dhe tërë jetës në tokë. parë asgjë egoist.<eos> |
<bos>Kombet e Bashkuara duhet të transformohen nga një organizatë formale në një Qeveri të vërtetë Botërore, e të gjithë popujt do të duhej ti nënshtroheshin vullnetit të saj dhe tia dorëzonin armët. Atëherë do të bëhej e mundur që të gjendej rruga që industria e armatimit të shndërrohej në diçka më kreative. E miliona njerëz të cilën do të ndodheshin në ushtri do të shfrytëzoheshin për qëllime tjera 1 kanë shfrytëzuar për fuqinë e tyre do të vinin nën drejtoratin e Kombeve të Bashkuara për disa programe më kreative.
Kështu secili kryetar qeverie i vendit të caktuar do të ishte anëtar 1 asaj Qeverie Botërore, kjo do të nënkuptonte se të gjithë ata kryetarë bashkërisht do të vepronin në një drejtim. Ata më nuk do të kishin kurrfarë fuqie; sepse çështja e mbifuqisë atëherë do të ishte e tepërt. Ata atëherë do të bënin se cilët do të ndërtonin më mira apo ura në vendet e tyre. Do të ekzistonte mundësia që disa shtete edhe ti kundërviheshin kësaj ideje; atëherë ato do të bojkotoheshin prej të gjithave si të mos ekzistonin. Me to më nuk do të kishte kurrfarë bashkëpunimi as komunikimi ashtu që ato të detyroheshin të merrnin pjesë në bashkësinë unike të popujve. E ato nuk do të mund ti kundërviheshin Qeverisë Botërore . Ato do të duhej të përshtateshin. Prandaj do të ishte më mirë që të dorëzoheshin me sjellje të mirë. E edhe atëherë ato do ti kishin qeveritë e tyre, do ti kishin organet e tyre të brendshme; forcat popullore të cilat do ti mbanin punët e brendshme, por nuk do kishte nevojë të kishin armë garë
bërthamore dhe aq shumë armë me qëllim që ti përgatisin për të vrarë.
Anëtarët e Qeverisë Botërore do ta zgjidhnin Kryetarin botëror. Por ai kryetar nuk do të zgjidhej nga ana e anëtarëve të Qeverisë Botërore, por nga jashtë. Atëherë një do të ishte krejtësisht e sigurt se ai nuk do të ishte politikan. jo edhe politikan. Krejt, veçse jo asofare! Kështu ne do të mund ta asgjësonim pushtetin që na ka imponuar tortura në të kaluarën: Mënyra sesi KB-ja tash vepron; me këshillin e disa vendeve, do të ishte tejkaluar. Kjo është po ashtu një derdhje e fuqisë, e kjo mund të jetë shkaktar 1 shumë fatkeqësive: vetëm një Qeveri e fuqishme do të mund tia impononte veton mbarë botës. Përndryshe, të gjithë kryetarët e popujve të ndryshëm do të votonin në harmoni me vullnetin e popullacionit të arsimuar të atij populli, dhe atë me votues të lartarsimuar. Kjo kishte për ta ndërruar tërë strukturën e fuqisë në tokë. Vetë detajet në atë atëherë do të mund të viheshin krejt lehtë. gjë politik punë
## ARDHMËRIA E ARTË
Në realitet nuk ekzistojnë shumë probleme. Problemet për të cilat flasin njerëzit si ato të raportit të komisionit botëror të KB-së "Ardhmëria jonë e përbashkët janë vetëm nusprodukte; ato janë vetëm biskaja të kësaj mënyre të jetës. Nuk ekzistojnë mënyra që këto të mënjanohen. Ti mund ti shkurtosh; do të jetë vetëm zgjidhje e përkohshme. Madje edhe po u prenë; do të jetë vështirë, sepse atëherë të gjitha mendjet ortodoksiste do kundër kësaj. vetëm dy gjëra janë të nevojshme. Qeveria Botërore është një nevojë krejtësisht e domosdoshme dhe urgjente, kurse neve na duhet edhe Akademia Botërore e Shkencës e cila do të përpiqej për të na nxjerrë nga të gjitha fatkeqësitë. Asnjë shkencëtari nuk do ti lejohej të krijonte asgjë që do të ishte destruktive, dedikuar kreativitetit. Aty
Tash është momenti për këtë. Tash ne mund të këmbëngulim ta krijojmë një botë. Kjo krizë momentale është kriza e artë, sepse njerëzit zakonisht ndryshojnë vetëm nën stres të madh. Nëse kriza është e durueshme, njerëzit do ta tolerojnë. Por tash ne jemi në asofarë pozite ku gjërat më nuk mund të tolerohen. Nuk ka më kohë për komisione të ndryshme dhe raportet e tyre. Problemi është tejet 1 thjeshtë. Këto probleme vetëm duhet qartë ti
juaja; kurse ju ato edhe më tej po krijoni. Pikërisht nevojitet zgjuarsi e madhe për të pasur mundësi ta përhapim vetëdijen për atë sesi ne jemi ata të cilët 1 përkrahim këto probleme; kështu të gjithë do të duhej të ishin të vetëdijshëm se ne duhet të mos u ofrojmë përkrahjen tonë dhe të ndërmarrim disa praktikë. Për shembull, në se dikush do të dëshironte të ishte qytetar botës, KB-ja do të duhej personit të tillë tia lëshonte pasaportën ashtu që ai më nuk do të ishte i lidhur me kurrfarë kombi të caktuar. Kjo do të ishte vetëm edhe një hap i vogël, por ky menjëherë do të mund të bëhej edhe një tepër madh në zgjidhjen e të gjitha problemeve tona. Ata do ta krijonin një atmosferë të përshtatshme. hapa qoftë hap
Ardhmëria nuk do të jetë vetëm shpresë dhe mundësi këto vetëm janë disa fjalë të tmerrshme. Ardhmëria do të jetë krejtësisht jona. Ne gjithmonë kemi jetuar me idenë për të kaluarën e artë, ajo kurrë nuk ka qenë artë. Vetëm tash ne mund ta krijojmë ardhmërinë e cila do të jetë vërtet e art. Prandaj unë them: Njeriu 1 Ri është
Realizoje përgjegjësinë: njeriu kurrë deri më tani nuk 1 është nënshtruar përgjegjësisë, përgjegjësisë për ta rishqyrtuar krejt të kaluarën e vet, për ta vështruar atë që nga vetë fillimi, që përgjegjësia të rrjedhë nga qenia jote. Sepse ky planet mund të jetë i tejmrekullueshëm, magjik, mahnitës. Ne këtë mund ta prekim me duart tona këtë kurrë s'e kemi provuar deri tash. Njeriut akoma nuk i është dhënë shansi ti zhvillojë mundësitë e veta për rritë, për zhvillim; që ti sjellë vetvetes përmbushje dhe kënaqësi.
revolucioni më i madh i cili ndonjëherë ka mundur të ngjajë në botë. E kur ta njohim botën e vjetër me të gjitha mjerimet e veta; vetëm atëherë do të mund ta mënjanojmë atë mjerim dhe ankth; ne mund ta mënjanojmë tërë atë xhelozi, të gjitha të gjitha luftërat dhe të gjitha tendencat negative. Ai njeriu i ri flijojë në emër të disa fjalëve dhe emrave të bukur. Ne kemi për ta jetuar jetën tonë jo në harmoni me gjakimet tona; në harmoni me intuitën tonë të pasionit; por ne do të jetojmë nga në çast; askush më nuk ka për të na ngashënjyer me çasti
Njeriu i ri nuk mbështetet në të vjetrën; ai nuk është fenomen kontinual, kurrfarë superstrukture. Njeriu i ri është lindja e 1 pakushtëzuar, pa kurrfarë kombi, pa religjion; pa kurrfarë ideje për diskriminim në mes burrit e gruas, të bardhëve e të zinjve lindjes e perëndimit apo veriut e jugut. Njeriu i ri duhet të jetë esenca e vërtetë e kësaj toke, i interesuar vetëm si ta përmirësojë gëzimin e të jetuarit; kënaqësitë në jetë më shumë krijimtari, më shumë bukuri, më shumë humanitet; më shumë përdëllim.
Ne mund të kalojmë nëpër transformim të plotë: ne mund të krijojmë njerëz të padjallëzi, njerëz të dashurisë; njerëz që frymojnë në liri, njerëz që i ndihmojnë njëri-tjetrit për të të lirë, të cilët kultivojnë dhe mundësojnë që të tjerët ti zhvillojnë kreativitetet tjera, që të jenë të qenë
çmueshëm dhe të respektuar. Njeriu 1 tillë 1 ri është manifest i njerëzimit të ri, i një njerëzimi.<eos> |
<bos>OSHO Sfida më e madhe: ardhmëria e artë
Ky është një çast madh dhe i lumtur që të jemi në këso situate sfiduese. Ky nuk është rast dhe rrethanë që do ta shkatërrojë këtë botë; ky vetëm do ti rrënojë tempujt, politikanët dhe të gjithë ata të cilët me ethërime mbahen për të kaluarën. Prandaj nuk ka nevojë që të frikësohemi për ardhmërinë . Shkenca me kohë ka dalë në skenë për ta konfirmuar këtë sfidë. është një shans i artë; sepse po qe se i tërë njerëzimi bëhet vetëdijshëm për rrënjët e të gjitha tepër e thjeshtë . Ky
## KY ËSHTË BEKIMI IM PËR DITËLINDJEN TËNDE
## Osho i dashur!
Sot i mbushi tridhjetë vjet dhe dëshiroj të them se këtu në komunë kam pësuar ndryshime të shumta dhe të rëndësishme. Kam në gjendje që të ndaj njerëzve si kurrë deri e edhe njerëzit m'u kanë ofruar në të njëjtën mënyrë. Gjërat po zhvillohen aq mirë sa kurrë nuk kam mundur as ta marr me mend Unë vetëm dua të të them faleminderit. qenë çilem
Kurrë nuk dihet. Individi kurrë nuk di para se diçka ti ndodhë, sepse ne mbetemi të kufizuar me përvojat tona të së kaluarës, me tërë atë që kemi njohur deri tash. panjohurën ne as nuk mund ta paramendojmë. Ne atë nuk mund ta presim; se as nuk dimë se çfarë është ajo. Gjithmonë është e tejmrekullueshme, e vërtetë , gjithmonë vjen si befasi. Kjo është një nga bekimet më të mëdha të jetës: mundësia që të jeni të befasuar . Njëherë po e humbe këtë mundësi, ti atëherë je i vdekur. Gjithnjë derisa në jetë mund të të befasojnë; ti je akoma gjallë. E sa më shumë gjëra që kanë për të befasuar, aq më shumë do të jesh 1 gjallërishëm. Prej kësaj përbëhet gjallëria e fëmijës: atë të gjitha e mahnitin, madje edhe trivialitetet. As që mund të besojmë se me çfarë gjërash përgjithësisht ai mund të çuditet madje edhe me një dru krejtësisht të zakonshëm; çka gjërat
ZOg, apo qen, apo mace, me gurzit në plazh.\_ Ai me të është shumë më tepër 1 befasuar sesa po ta ju kohinorin, diamantin e madh madje as atëherë ju nuk do të ishit të befasuar. Por, që ai është i të befasohet dhe pasi e ka mundësinë që të jetë i befasuar me jetën; çdo gur atëherë mund bëhet diamant. Nëse nuk mund të befasohesh, madje edhe diamanti do të jetë një gur 1 rëndomtë. gjenit pasi prirur
Jeta në vetvete bart aq domethënie sa ju keni mundësi të jeni të befasuar mundësi që të jeni të magjepsur, të jeni të mahnitur . Prandaj gjithmonë këmbëngulni që të jeni të hapur për të gjitha. Dhe gjithmonë ngulmo që tia përkujtosh vetvetes se jeta është e kurrë nuk vjen tek fundi i saj. Ajo është diçka e pafund, udhëtim i përjetshëm; kurse secili çast është i ri, secili çast është posaçëm. Kur them se secili çast është 1 posaçëm; unë mendoj në atë se secili çast të kthen kah veçantitë e tua. Lirohu dhe sodite këtë, atëherë bukuria e pabesueshme dhe jashtëzakonisht e butë ka për tu bërë jotja pa kurrfarë arsyeje; vetëm kërkoje; dhe ajo do të jetë jotja:
Njerëzit humbasin shumë pikërisht shkaku 1 diturisë. Sa më shumë që të kesh menduar aq më në jetë do ti kesh të kuptueshme, gjithnjë e më do të ketë befasi; sa më tepër që të dish, aq më do të kesh mundësi të mahnitesh me jetën. Sa më tepër që të dish, aq më tepër do të jesh përsëritës, reprodukues 1 vërtetë: më e shkojnë gjëra pak pak pak
para syve të tu, por ti nuk mund ti shohësh, sepse i ke të mbuluar me pluhur, e mendjen përplot mendime të dalldisura. Ti së tepërmi je i robëruar me diturinë tënde, ashtu që e panjohura nuk mund të depërtojë në jetën tënde. Kurse Zoti jo vetëm që është i panjohur ai madje është edhe panjohshëm. Mendja të njihet, meditimi mbetet në sferat e së panjohurës, kurse Zoti është 1 panjohshëm icili gjithmonë mbetet si ndonjë horizont që kufizohet me të është aq më Ai është gjithnjë si ylberi, ti kurrë nuk mund ta arrish. Mund të provosh, por çdo përpjekje do të jetë e tepërt sepse ai është diçka që nuk mund të arrihet. Zotin është e pamundur ta arrish, e pasi që kjo është kështu; jeta është e tejmrekullueshme. Pasi që kjo nuk është e mundur, jeta atëherë është një dramë pabesueshmërisht e bukur. Nëse çdo gjë do të bëhej e mundur dhe e njohur, jeta atëherë do ta humbiste kuptimin e vet. Pikërisht nga ky shkak në Perëndim jetës 1 ka humbur shumë më tepër kuptimi sesa në Lindje. Pasi që shkenca të ka nënshtruar para diturisë dhe që pluhuri i diturisë ka rënë mbi ty, gjithnjë e më e vogël e më e vogël. Ti je bërë 1 pandjeshmëri ndaj së panjohurës . Kjo është varri yt 1 vetëm, vdekja jote e vetme të mendosh se po di. Gjithnjë përpiqu ti nënshtrohesh së panjohurës dhe së panjohshmes Ky është bekimi im për ditëlindjen tënde. sytë larg. pasi gati
Osho: Të mos dridhesh mbi të gjitha
## QESHU VETËM ATËHERË KUR PËR ATË NDIEN NEVOJË
## Osho i dashur !
Ndonjëherë kur e ndiej se këtë e bëj përkundër ndjenjave të mia. Atëherë vazhdoj të qesh, por shkaku i kësaj ndihem qeshi keq po. kjo është e mundur. Kjo është e mundur te shumë njerëz, sepse shoqëria në ty ka shkaktuar përçarje në të gjithë. Shoqëria që ti të qeshësh edhe në momentet kur të qeshurit nuk është kurrsesi i mundur. Kjo është bërë një mani shoqërore. Disa njerëz aq shumë qeshin saqë nuk dinë më se a vjen ajo vërtet prej qenies së tyre apo jo. Ata thjesht vazhdojnë që formalisht të zgërdheshen dhe kështu e këpusin sinkronizimin me brendinë e tyre. Ndonjëherë ndihesh palumtur, por buzëqeshja edhe më tej qëndron mbi fytyrën tënde. Kjo është sjellje turbulente; si të funksiononin në ty dy persona. Po, pret
Prandaj në kohën prej një muaji bëje një gjë: përpiqu që të jesh sa më 1 vetëdijshëm. Qeshu vetëm atëherë kur të ndiesh se ajo është nevojë jotja e vërtetë. Madje edhe po ta ndiesh se ajo është kundër karakterit tënd, kundër rutinës tënde të të sjellit, për një muaj, pikërisht atëherë kur e zë vetveten sesi qeshesh kur ajo nuk vjen nga brendia jote, dhe kur për të nuk ndien nevojë, ndërprite atë në çast, në mesin e asaj të qeshure. Madje edhe nëse kjo të<eos> |
<bos>duket jo lehtë e realizueshme dhe nëse të tjerët do të mendojnë se je 1 çuditshëm, mos u brengos për këtë. Kjo do të jetë vështirë sepse qeshja është mirë e paguar. Kur iu qesh njerëzve; edhe duke mos menduar ashtu, dhe kur ata ndihen mirë, bëjnë që edhe ti të ndihesh mirë. Kur dikujt i buzëqesh, ai mendon se ti je i lumtur që po e sheh atë kurse ti vetëm 1 buzëqesh me atë buzëqeshjen tënde të mjerë dhe të zbrazët. Kjo nuk ka të bëj asgjë me të! Por ai ndihet mirë , e kur të ndihet mirë , edhe ai të buzëqeshë ty. Ai të flet gjëra të bukura: se ti je njeri i mirë, se je 1 këndshëm kurse ti për këto buzëqesh, dhe kjo shkon në pafundësi. pak qoftë
Osho: I dashuri i zemrës sime
Nëse e ndërpret të qeshësh me buzëqeshjen tënde të rrejshme ke për ta ndier sesi një gjë e çuditshme ka ndodhur. Njerëzit nuk do të jenë më aq miqësor ndaj teje. Ti ke për tu bërë 1 veçantë në shoqëri; njerëzit do të tentojnë të të largohen. Dhe këtë konfirmoje, pranoje edhe këtë. Për një muaj, pavarësisht se me çfarë çmimi, qeshu vetëm atëherë kur për këtë ndien nevojë. Kjo ka për të sjellë nivelimin e kohës.
## MEDITIMI
Kur vetëdija depërton gjithnjë e më thellë e më thellë në ju, ngadalë, vijnë disa çaste çaste qetimi, çaste të hapësirës së pastër, çaste tejdukshmërie; kur në ju asgjë nuk pipëtin dhe kur çdo është e qetuar. Në ato qetimi keni për ta njohur veten dhe keni për ta njohur misterin e këtij ekzistimi.> gjë çaste
Osho
## LE TË VIJË QETËSIA VETË
Mjeshtri Lu-Tsu ka thënë: Kur shfaqet; nuk ekziston; ai cili e sodit brendinë befasisht harron se atë është duke soditur . qetimi
Ekzistojnë dy Iloje qetësish: njëra është ajo që ju e kultivoni, kurse e dyta është ajo e cila ngrihet vetë. Ajo qetësi të cilën ju e krijoni nuk është gjë tjetër pos zhurmë e ndrydhur. Ti mund të qëndrosh në qetësi, e nëse këtë do ta praktikosh me muaj e vite, nga do të mund të jesh në gjendje që ta ndrydhësh tërë zhurmën që është brenda teje. Por edhe më tej ke për të ndenjur mbi vullkanin tënd ai mund të eksplodojë në çdo çast; vetëm një gabim i vogël nevojitet. Kjo nuk është qetësi e vërtetë, kjo është vetëm njëfarë qetësie e imponuar . Pikërisht kjo 1 ka ndodhur mbarë botës. Njerëzit që kanë provuar të meditojnë, të cilët janë përpjekur që të jenë në qetësi, vetëm kështu ia kanë imponuar qetësinë vetvetes. Kjo mund të imponohet. Ti mund të krijosh brez qetësie përreth vetes, por kjo do të jetë vetëm mashtrim 1 vetvetes, asgjë tjetër. Shtresa e tillë e qetësisë në ty asgjë nuk ka për të ndihmuar. pak pak
Gjithnjë derisa qetësia nuk vjen nga vetvetja; derisa nuk mbin nga qenia jote e vërtetë, që nuk është e imponuar prej së jashtmi së
kundërt kjo vjen; bunari zbrazet prej së brendshmi përjashta, ngrihet prej qendrës kah periferia.. Kjo është një fenomen krejtësisht tjetërfare.
Trupi e mendja veprojnë së bashku. Mendja është aspekti 1 brendshëm 1 trupit; ajo është fenomen material. Ajo nuk ka asgjë të përbashkët me tënde. Ajo është po aq materiale sa edhe trupi juaj, prandaj nëse diçka bën me trupin tënd, ajo arrin deri tek mendja jote. Herët në të kaluarën njerëzit kanë insistuar që ti përsosin pozicionet kanë ndenjur në pozicionin lotos, e kanë detyruar trupin e tyre të qëndrojë mu si statuja; statujë mermerike. Nëse trupi juaj është i qetë, i detyruar të jetë ashtu, ti ke për të sesi mendja bie në një lloj qetësie; por kjo qetësi është e rrejshme, kjo nuk është e vërtetë. Mendja vetëm ka e detyruar të jetë e qetë në pozicionin e palëvizshëm: Provoje qenien parë qenë
Lu-Tsu thotë: Kur qetimi shfaqet. Mbaje në mend, ai nuk është i sjellë, nuk është i imponuar, por kur ky vjen asnjë mendim nuk ekziston. nuk qëndron mbi vullkanin. Së këndejmi qasja ime qëndron në atë që të trazohet zhurma jote e brendshme dhe të nxirret përjashta; më mirë të hidhet sesa të kultivohet ajo farë Njerëzit bëhen tepër të shqetësuar kur vijnë tek unë për herë të parë. Sidomos nëse para kësaj kanë qenë tek ndonjë mjeshtër budist i cili i ka shtyrë që të bëjnë Vipassanu; që të ulen dhe ta detyrojnë vetveten të rrinë në pozicionin e caktuar. E pse pozicioni statik? Kjo është shkaku se: po qe se trupi detyrohet të qëndrojë në një pozicion; atëherë edhe mendja detyrohet të qëndrojë në një pozicion: qetësie.
këtë: Merre njëherë pozicionin e hidhërimit e të zemërimit me grushtat e me fytyrën dhe dhëmbët; vetëm hyr në atë pozicion hidhërimi dhe ke për tu befasuar do të fillosh ta ndiesh hidhërimin në vetvete. Kjo është pikërisht ajo që aktorët e bëjnë; ata e vendosin trupin e tyre në pozicionin e caktuar , e duke e ndjekur atë, edhe mendja hyn në atë gjendje. tu,
Nëse ndihesh 1 pikëlluar, fillo të vraposh, vrapoji shtatë rrathë rreth kuartit tënd, frymo me frymim të thellë,
Dy psikologë të mëdhenj, Xhejmsi dhe Langu; kanë zbuluar një teori tejet të çuditshme në fillim të këtij shekulli. Kjo është e njohur me emrin Teoria e Xhejmsit dhe Langut. Këta kanë thënë diçka tepër të pazakonshme që ka shkuar në të kundërt me raportin e vjetër ndaj opinionit të kësaj kohe. Rëndom ne mendojmë se njeriu ikën kur 1 frikësohet diçkahit: në frikë ai fillon të ikën. Xhejmsi dhe Langu kanë thënë se kjo nuk është e vërtetë ai ikën, dhe për këtë shkak frikësohet, ai është frikësuar nga të ikurit. Kjo duket paksa absurde, por ka njëfarë të vërtete në vete gjysmën e së vërtetës. E vërteta e kuptuar me logjikën e shëndoshë është gjysmake; kjo është njëherit edhe pjesa e dytë e po asaj tërësie. Nëse zë të qeshësh, do të ndiesh se është shfaqur një kthjelltësi e cila nuk ka qenë më parë, se je më hidhëruar sesa para çastesh. Vetëm ulu atje diku me miqtë të cilët qeshin me hare e tregojnë mjerimin tënd. Ti ke për të filluar të qeshësh dhe, në çast;, të ndihesh më mirë. Ti këtë ia fillon me trupin. Provoje këtë! pak pak pak
në diell, në erë; dhe pas shtatë rrathësh ndalo dhe vrojto se a është mendja jote njësoj si më parë. Ndryshimet trupore e kanë ndryshuar mendjen. Kimia trupore e ndryshon mendjen. Të gjitha ato janë pozita të cilat për qëllim kanë ta orientojnë mendjen kah sjelljet e caktuara. Kjo nuk është vetvetja. Sugjerimi im është: mos e detyro trupin tënd. Në Lejoji trupit që të ketë lëvizje të llojllojshme, ashtu që edhe mendja jote ti përcjellë dhe ti realizojë lëvizjet e tij, e mendimet do ti marrin mbi vete të gjitha ato lëvizje të brendshme të llojllojshme. Kështu mendja do të fillojë të pastrohet, të lirohet nga helmi i vet.<eos> |
<bos>Bërtit; ji i hidhëruar, mëshoji jastëkut; dhe ke për të befasuar ti mëshosh jastëkut ke për tu ndier shumë më mirë . Diçka në mendje është çliruar . S'ka rëndësi nëse ke goditur gruan tënde, burrin tënd, apo, më mirë, jastëkun. Jastëku do të jetë edhe më i mirë për goditje se bashkëshorti apo bashkëshortja jote. Trupi yt nuk di kë Vetëm nevojitet të vihesh në pozicionin goditës dhe mendja jote do të fillojë të lirohet nga hidhërimi. Mendja dhe trupi bashkëpunojnë. Filloja katarzës ashtu që të lirohesh nga plehu që ka i akumuluar në ty që nga lindja. Ti ke qenë e hidhëruar, por atë nuk ke guxuar ta tregosh; sepse nëna jote do të marrosej nëse ti do të ishe e hidhëruar kështu ti e ke ndrydhur. Ti ke qenë e hidhëruar dhe ke dëshiruar të ulurosh, por nuk ke mundur të qenë pasi godet. qenë
bërtasësh; në të vërtetë, përkundrazi, ti ke buzëqeshur dhe kështu krejt kjo është akumuluar në ty krejt kjo duhet të hidhet jashtë. Dhe atëherë prit, do të presësh.. dhe qetësia Ajo qetësi ka bukuri të veçantë. Ajo është diçka krejt tjetër; kualiteti 1 saj është tjetërfare, thellësia e saj është tjetërfare.
Ai 1 cili e sodit brendinë, befasisht harron se atë është duke soditur .
Kur qetimi shfaqet, asnjë mendim nuk ekziston= jo ti mundohesh që mendimet të mos vijnë, jo ti të tregohesh i kujdesshëm, jo të jesh aq i vrazhdë sa të mos lejosh që asnjë mendim të kalojë, ti nuk je në luftë me to, ti kur mendimet nuk lindin, kur mendimet zhduken vetvetiu. Atëherë ti je krejtësisht i qetuar; e ajo është pozitive. Qetësia e imponuar është negative. qetësi
E në përvojën e tillë kjo ka për të ngjarë: Ai i cili e sodit brendinë, befasisht harron se atë është duke soditur . Kjo është një soditje e vërtetë përbrenda vetes atëherë kur harron se je duke soditur përbrenda vetes. Nëse të kujtohet ndonjë mision mendimesh dhe më shumë. Së ke shikuar nga jashtë; e tash shikon nga brenda; por egoja jote edhe më tutje është aty. Së ajo ka ekstraverte, tash është introverte, por egoja edhe më tutje është aty. Së e ke soditur drurin kurse tash po i sodit mendimet e tua Së e ke shikuar objektin, tash e shikon subjektin; por të menduarit mbetet i njëjtë. Ti edhe më tutje je i ndarë asgjë pari pari qenë pari pari
në dysh vrojtuesi dhe ajo që vrojtohet, subjekti dhe objekti. Dualiteti edhe qetësi e vërtetë, sepse do të ketë konflikt kur dy janë në Dy nuk mund të jenë qetësia. Kur je në njëjës atëherë mund të jesh edhe në qetësi, sepse aty nuk mund të ekzistojë mundësia për ndonjë mosmarrëveshje. Lejoji qetësisë që të lëshohet në ty, në vend se ta detyrosh. Qetësia e imponuar është e cekët; sipërfaqësore. patjetër pyetje.
Kjo është një nga ndryshimet e mëdha të cilin provoj ta zbatoj këtu me ju, me njerëzit e mi. Të gjitha metodat e vjetra janë në esencë një imponim. Koncepti im është: kurrë kurrgjë mos detyroni. Më mirë, hidheni tërë plehun që keni bartur me vete. Jini të zbrazët sa më shumë që të jetë e mundur, lironi sa më shumë hapësirë në vetvete. Në atë hapësirë qetësia ka për të hyrë. Natyra nuk e duron zbrazëtinë , dhe nëse mund ta hedhësh tërë plehun e të mbetesh i zbrazët, ti atëherë ke për të sesi diçka e re vendoset në ty . Energjia vallëzimtare hyn në ty, në qelizat e tua. Ti tash je i përmbushur me këngën e padëgjueshme, e pahetueshme me muzikën hyjnore. Në atë muzikë nuk ka asnjë që vrojton; që është 1 vrojtuar. Vrojtuesi është e vrojtuara. Valltari është bërë vallëzim dhe kështu janë është qetësia e vetme e vërtetë. parë
Osho: Fshehtësia mbi fshehtësitë, vëllimi II
## Thënie nga mjeshtri:
## Vallëzimi spiritual dhe qendërzimin
Unë këtë e quaj qendërzim. Gurxhievi e pagëzoi kristalizim: asaj që është prapa gjëje, që nuk është e krijuar, që është e përjetshme. Atëherë ti mbërrin tek burimi. përket çdo
## Osho: Alkimia supreme
~Njeriu është i lindur me qendër, por plotësisht e ka harruar atë. Njeriu mund të jetoj edhe pa ditur për qendrën vet, por njeriu nuk mund të jetë pa qendrën e vet. Qendra është lidhja e tij me ekzistencën. Kjo është rrënja e tij?? Osho
## E vërteta
"Ngandonjëherë ju kam folur për mënyrën e lashtë të të menduarit, ashtu që dikush ndoshta edhe në atë mënyrë të kuptojë diçka; ndonjëherë ju kam folur edhe për mënyrën e re të të menduarit, për ata që kështu mund ta kuptojnë atë. Njëkohësisht; dua të jua përkujtoj se e vërteta nuk mund të jetë as e vjetër as e re.-
'Çfarëdo që ne të mendojmë, apo të themi, apo të krijojmë, ajo do të vijë e do të shkojë, por e vërteta mbetet përherë atje ku përgjithmonë ka Ata të cilët pohojnë se e vërteta është e lashtë janë të paditur, se e vërteta nuk mund të vjetërsohet. Sakaq ata të cilët thonë se kanë zbuluar të vërtetën e re, se kanë zbuluar të vërtetën e vërtetë, po ashtu janë të paditur. E vërteta nuk mund të jetë as e vjetër as e re. Mu si qielli e vërteta vetëm është . qenë.
Osho: Përmasat e së andejme
'Unë e kam shpallë këtë rrugën e tretë, shtegun e përjetësisë; që të jetë shtegu i ardhmërisë. Pse? Sepse ky proklamim 1 së përjetshmes ka për të mënjanuar merimangën e krijuar prej shumë traditash:'
## Përndritja vargore
Kur miliona zemra zënë të lulëzojnë, kjo bëhet një reaksion zinxhiror. Ashtu siç një qiri mund të ndezë mijëra flakëza vetëm ofroja mjaft afër qiriun tjetër; dhe befas flakëza ka për të kërcyer në qiriun e pandezur. Qiriu 1 ndezur me këtë nuk humb asgjë, sakaq qiriu 1 pandezur kështu fiton çdo gjë. E tërë jeta është në flakë. Kjo zjarri zen, era zen. quhet
Osho: Komunizmi dhe zjarri zen, era zen
## Sufizmi
'Rruga e sufive është rrugë e pijanecit; e valltarit; i cili bëhet i intoksikuar me vallëzimin e vet; i cili është jashtë vetes përmes vallëzimit të tijgati
"Rruga e sufive është rrugë e vallëzimit; e këngës dhe kremtimit.=
"Zoti i ka tyre është gjendje e jo-qenies. Ata janë të shkëputur, kanë qenia e tyre e brendshme është vënë në lëvizje, gëzim i e pastaj kjo trupat e tyre. pari
Osho: Fshehtësia<eos> |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.